Full text of "[Opera omnia] Recensuit et commentariis instruxit Godofredus Stallbaum"

See other formats









HANDBOUND 
AT THE 


$ 


UNIVERSITY OF 
TORONTO PRESS 














Digitized by the Internet Archive 
in 2009 with funding from 
University of Toronto 


https://archive.org/details/s1s20peraomniareO6platuoft 














4*1. 


PLATONIS ^ 


OPERA OMNIA. 


RECENSUIT ET COMMENTARIIS INSTRUXIT 


GODOFZEDUS S'TALLBAUM. 


Vh ove POUNCES, DNCNNREBM 

4 2-774 

h- Z 

$4 7 | VOL. VL SECT. l 

D | 

Es. 4 1-9 CONTINENS 
LI. P t 


EUTHYBDIEMBMPSUMIDN 











GOTHAE xr ERFORDIAE 
ABUIPTMTZDUS GUEZL. NFIENNANGS, 
/. MDCCCXXXVI. 
LONDINI APUD BLACH ET ARMSTRONG. 


PLATONSES 


T» 


EUTHYDEMUS. 


RECENSUIT ET PROLÉGOUIENWIES*S 
|»ATQUE 


COMMENTARIIS ELLÜSTIAVIT 


GODOFHEBDUS S'TALELBAUSM. 


qs 
dde 











GOTHAE rer ERFORDIAE 
SUMPTIBUS GUIL. MENNINGS. 
MDCCCXXXVI. 

LONDIN: APUD BLACK ET ARMSTRONG. 








PLATONIS 


E U FP HE * BD E Ww U Ww. 


Plat. Opp. Vol. VI. Sect, I, 1 











DISPUTATIO 


DE 


EUTIHYWIPENO PLATONIS. 





Sophistarum, qui in scriptis Platonis commemoran- 
tur, duo potissimum genera discernere licet, quorum ta- 
men alterum cum altero multa habuit communia. Alii 
enim reperiuntur ornate dicendi maxime et eloquentiae fa- 
cultate id studuisse efficere, ut audientes delinirent de- 
linitosque in sui admirationem raperent.  lactarunt enim 
non modo illud, quod paene omnes profitebantur, docere 
se posse, quomodo causa inferior verborum industria 
superior fieret, verum etiam magnam doctrinae copiam 
et ubertatem affectentes sese dictitarunt de quovis ar- 
gumento statim copiose disputaturos atque in conventi- 
bus postularunt de qua re quisque audire vellet. Quo 
in genere Gorgiam, Hippiam, aliosque studiose elabora- 
visse quum aliunde tum ex Platonis scriptis certissime 
constat. Ab horum ratione aliquantum discesserunt qui 
eximie sophistarum nomine appellantur; qui quidem quam- 
vis nec ipsi dicendi artem aspernati, tamen studium suum 
atque industriam praecipue ad disserendi facultatem con- 
tulerunt et ex lac una maxime gloriam atque auctorita- 
tem quaesiverunt. Hane vero dialecticam subtilitatem 
iam Protagoras Abderitef, huius familiae princeps, ad 
forensem usum et consuetudinem traduxit, eaque re ef- 
fecit, ut non pauci hauc.disciplinam tanquam egregiam 
causarum recte agendarum adiutricem plurimi aesti- 


1* 


8 DISPUTATIO 


marent *), Ex quo tempore quum in universa Graecin, 
tum. maxime Athenis ingens extitit eorum multitudo, qui 
disserendi arti operam darent eiusque studio mirifice du- 
cerentur, Verum enim vero dici non potest, quam cito 
res per se sanequam haud contemuenda in pravam quan- 
dam argutandi lubidinem verterit, praesertim quum so- 
phistae ipsi non (am quid verum esset curarent, quam 
indagarent ea, quibus doctrinae et subtilitatis laudem 
consequerentur. Quid quod inter ipsos istos sapientiae 
professores mature exorti sunt, qui studio veritatis omni 
deposito, unice acuminis et ingenii famam aucupantes, 
sese totos ignobili fallacium | conchisiuncularum | necten- 
darum artificio dederent atque in disputando argutis ca- 
ptionibus id conarentur efficere, ut quidquid ab aliis 
 responderetur, id argueretur falsum esse, ipsorum au- 
tem sententiae quamvis absurdae audientibus probaren- 
tur. Enimvero ita fert humanum ingenium, ut quae 
acute excogitata sunt, etiamsi speciem tantummodo 
'acuminis mentiantur, tamen nescio quam vel oblectatio- 
nis gratiam afferre vel etiam laudis commendationem 
Tiabere videantur.  Praeivit autem huius rei exemplum 
ipse totius liuius familiae princeps, qui quum unam- 
quamque rem prouti sensibus aliter appareret, ita etiam 
aliam esse vellet **), profecto omnia dubitandi lubidini 
reddidit obnoxia. lue accessit, quod disserendi et argu- 
tandi sollertiae et consuetudini plurimum tribuit. ^ Audias 
Diogen. Laert. IX. 52. ita scribentem: ovrog ( Pro- 
tagoras) soórog — x«i Àóycv cyoveg imoujoero xc 
cóquope rotg Ttocyu croAoy0U6t ztpoguyays, sci TIY Ót- 
vOLCY eqeig zt9oOog TOUYO[tG OisAéyU xai TO TUY L- 
vtólatov yévog vOv ipicrixOw byévrQotv* ive xci Tí- 
pov qnoi mei cürQU* JHooveayOone v imipt- 
xTOctouLéuevei eU cióG c. ovroe xci v0 Zwoart- 
"0v &Oog vOv AOyOv moOTOg Éx(vQos, xci TOV vri- 
GÓévovg Aóyov vOv netpOuevov  GnoÓsvxvUetr , eg. oUz 





*) V. Cicer. Brat, 12. Quintil. Instit, IIT. 1, 12. Profes- 
sus est Protagoras etiam celebratissimum illud, z& rto 
xgeívru mOi&iw, idque ope artis disserendi, v. Gell, N. A. 
V. 3, 1. | 


**) V. Theaet. p. 152. A. et p. 177. C. ubi Profagoreos vocaf 
TOi'g vi)v qegogérmv ovo(xv Afyorveg x«b vO &tb QoxoUv ix&ot p 
coUto x«i elvat voUrQ 0 Ooxt Cratyl. p. 386. D. 


DE EUTILIYDEMO PLATONIS. 9 


£gruv avVriA EET , obrog apórog  Quelaezrat, mz qnoi 
IDérow iv Lo9vàiuo. Adde Suidam, qui in voc, 
IHowteyóoeg * izigüu moOrog oUrog GoquarIc. ftoUTOg 
0? ovrog TOUG dptórixov Aóyovg &UOE, Xi ayava 40- 
yov imoujcaro. lia igitur factum est, ut nec magi- 
stri deessent vanissimae artis, et numerus eorum, qui 
illam colerent vel admirarentur, eo magis cresceret, quo 
plus utilitatis inde vel ad causas commode agendas vel 
ad consequendam artis civilis perfectionem atque laudem 
redundare existimaretur *). 

2Et istiusmodi quidem homines Plato quum alibi 
saepe per. occasionem notaverit ac perstrinxerit, sicuti 
paucis ad Remp. V. p. 494 E  siguifieavimus, tum iu 
Euthydemo: de industria eastigavit acerbissime, in quo 
libro. proposito. Euthydemi et Dionysodori exemplo 'per- 
spicue docetur, quibus artificiis et fraudibus inanis illa. 
disputandi-sollertia usa fuerit. Indueuntur enim illi ita 
disserentes, ut ineptissimas quasque cavillationes et ca- 
ptiosas. qnaestiuneulas,' magnam partem ex Protagorae 
ratione derivatas, miro animorum ardore cumulent atque: 
praestigiis istis suis aciem eorum, qui disputationi inter- 
suot, vel re xera'praestringant vel: ^e;te praestringere 
eonentur.- Quocirea vel hanc ob causam dignus hic li- 
lers£fuit, de quo quaereretur subtilius:^ neque enim in 
ullo antiquitatis; opere ^ tam. illustris imago ob oculos 
posita est-arguí(ze illius dialectices, quae universam paene 
Graeciam tantopere commovit, utipse Aristoteles postea 
operae pretium - duxerit, quo modo contorta illa et acu- 
leata: sophismata expedienda essent,- subtilius. exquirere; 
Quanquant ju isto nequaquam: suit. omnia: pertinet enim. 
bic: liber, ut videbimus; etiain ad Socratis rationes quas- 
dam illustraudas, de quibus ut tandem aliquando rectius 
quam adhuc statusiur, et ipsius viri et literarum causa 
valde optandum. est.. 


' Priusquam aütem-de Bs. rebus: deque universae scri- 
pfóits argumento: et própositó disputare iustituamus, et de 
sopliapis illis, qui loquentes nirodueunti expouere iuvat, 


mifi 





*) Ab inani hac aríe sophisíarum diligenter discermenda est 
Megaricorum disserendi ratio, ab Eleaticis profecta illa, quae 
quanquam etf ipsa utebatur argutis et contortis couclusiunculis, 
tameu tota ad locos quosdam philosophiae explorandos perti- 
nebat neque meró arguíandi et cavillandi lusu continebatur. 


^ 


10 J.DISPUTATIO 


et de rationibus atque causis explicare, cur illorum censura 
non ad ipsos tantum, sed ad universam eristicae disci- 
p'inam a Protagora profectam pertinere iudicanda sit. 
: Habent enim Platonis dialogi, ut constat, hoc sibi pro- 
prium, quod argumentum eorum fere ita tantum plene 
accurateque percipi potest, si de vita, moribus et opi- 
nionibus hominum in iis colloquentium certius constite- 
rit: quod quia multi olim non animadverterunt, factum 
est ut vel doctissimi homines saepenumero in philosopho 
interpretando praecipites agerentur. 


Itaque Euthydemus et frater eius Dionysodorus qui- 
nam fuerint et quid egerint, etsi aliunde parum accurate 
novimus *), tamen ex Platone non obscure intelligitur. 
Patriam narrantur Chium habuisse,  clarissimam lonum 
iusulam. Qua relicta '"Thurios migrarunt, postea autem 
se in Atticam contulerunt, ita ut nune Athenis, nunc 
aliis in oppidis commorarentur **). Enimvero quamvis 
iam aetate multum essent provecti et vero etiam, ut ait 
Moratius, seri studiorum ***), tamen non dubitabant se 
profiteri sapientiae et virtutis magistros, Duplex autem 
eorum fuit professio, quandoquidem et artem tractando- 
rum armorum traáebant, quam videntur exercuisse, prius- 
quam $e darent sophisticae, et virtutis disciplinam polli- 
cebantur omnium optimam ****). Redibat tamen, sicuti 
videtur, omnis eorum ad virtutem institutio potissimum 
ad GYTUAOyiXIjG sive eristicae artis usum et. exercitatio-: 
nem, qua quidem tantum poterant, ut quidquid esset 
argutarum et fallacium tricarum, id statim in promtu 
haberent et, quamvis essent aetate grandiores et edentuli,' 
ingenti cum linguae volubilitate in medium . proiicerent, 
Scilicet nihil erat quod sibi non viderentur continuo ar-' 





*) De Euthydemis egit Fabricius Bibliothec, Graec, 2, 
i 81. 18. 3, 1l. 6, 9. 4, et ad Sext. Empir. adv, Ma- 
ihem, 7, 13. p. 372 sq. conf. Schneider. ad Xenoph, 
Mem, I]. 2, 29. Chium nostrum Fischerus ad Cratyl. 
part, XI. p. 12. male confudit eum Dioclis filio, qui 
memoratur Plat, Sympos. p. 222. B. c. 37.  Distinguen- 
dus idem est ab Euthydemo, Cephali filio, Lysiae fra- 
fre, cuius wentio fit De Rep. I. p. 328. B. 


**5- V. p. 211. C. 
***) Y. p. 272. B. 
WeP) Vi p, 213. E. D, 


DE EUTHYDEMO PLATONIS, 11 


. gutis conclusiunculis ;posse labefactare et convellere, 
Neque haec rixandi et altercandi consuetudo ab eorum 
doctrina, si quae fuit, abhorruit, Nam Euthydemus qui- 
dem ita sibi persuaserat: ztot zt«»ro Ouoítg &cL Cu 
xci «sí *), rerum natwram hominibus ad unum omnibus 
eandem usquequaque esse videri: neque aliis tempore quo- 
que aliam; a qua sententia profectus similiter atqua 
Protagoras quidquid diceretur infirmare et in dubitatio- 
nem vocare potuit. Hanc igitur artem satis ignobilem 
factitantes illi apud aequales, utpote talium argutiarum 
amantissimos, non exiguam videntur adepti esse aucto- 
ritatem. Certe quidem plerique syllogismi, qui ab iis 
apud Platonem proferuntur, ab Aristotele De Sophi- 
starum Elenchis **). examinantur, quos vereor ut 
Stagirites fuisset memoraturus, nisi multorum animos in 
se convertissent, Quanquam. fieri potest, ut Plato. hos 
potissimum sophistas disserentes fecerit, non quia prae- 
ter ceteros honorati essent, sed quod eorum exemplo 
optime posset demonstrari, quousque rabies ista de 
omnibus rebus. altercandi et rixandi esset progressa, et 
quantum ea detrimenti verae sapientiae disciplinae. affer- 
ret ***). Nam quod iam antea significavi, quae in, Éu- 
ihydemo a Platone sunt exposita, haudquaquam ad unum 
Euthydemum et Dionysodorum spectant, sed pertinent 
potius ad explodendam totam illam. eristicam,. quae a 
Protagora duxerat originem, imo. etiam ad ipsum Prota- 
goram, Cuius rei complura sunt argumenta ab ipso Pla- 
tone non obscuris sane indiciis prodita, neque tamen 
adhuc a quoquam animadversa. 


Nam primum quidem non sine causa fieri putamus, 
quod Euthydemus et Dionysodorus  Thuriis | narrantur 
Athenas commigrasse. Cuiusmodi res si qui putant te- 
mere a philosopho commemorari, nae illi in magno opi- 


*) V. Plat. Crafyl p. 386. D. ubi nemo dubifabit quin idem 
Euthydemus intelligendus sif, qui in libro cognomini lo- 
quens inducitur. 


**) Hoc quum passim per fotum librum agatur, tum. maxime 
ex c. 9. et 10. perspieuum est, . 


id Latius etiam paullatim serpere coepisse isíam eristicorum 
nationem, ex eo intelligitur quod Isocrates saepenumero in 
eos aeriter invehitur. 


5 


12 7^ pISPÜTATIO 


nionis errore versari existimandi sunt, Etenim teste 
Heraclide Pontico apud Diogen. Laert, IX. 50, Pro- 
fagoras Thuriorum' coloniae; Olymp. 84. 2, sa, 443. 
ante Chr. natum conditae leges seripsit ideoque illic ali- 
quamdiu commoratus esse videtur, Certe quidem a Pla- 
tone Hipp. mai. p. 281. D. E. narratur in Sicilia esse 
versatus ibique cum Hippia artem sophisticam factitasse, 
Quocirca haud abstrde coniicere licebit Chios istos colo- 
nos ibi in interiorem quandam sophistae celeberrimi no- 
titiam et familiaritatem "pervenisse atque postea tempo- 
ris revertisse Athenas ibique ad illins exemplum sese 
componentes dialecticae vel potius eristicae operam na- 
vavisse *). Quod quo tempore evenerit, certo definiri 
non potest, siquidem Sehleiermacheri coniectura 
ad locum p. 271. de füga eorum prodita incerto nititur 
' fundamento, id quod suo loco docebimus. Sed alia etiam 
sunt, unde Euthydemo eiusque fratri cum Protagora ali- 
quid necessitudinis intercessisse non inepte suspiceris, 
Quod enim illi praeter disserendi artem ac virtutis di- 
sciplinam etiam ózA0Q«7(cv professi sunt, equidem non 
dubium esse arbitror, quin hac in re Abderitae exem- 
plum sint imitati,  Scripserat enim Protagoras teste 
Laertio IX. 55, praeter alia etiam librum zteoz tena. 
Quod ne temere ab hoc seriptoré confictum putes pro- 
hibent verba Platonis in Sophist. p 232. D. r« ys a] 
Ae0l CTCGUV TE ac uet pov éxctoTyV TÉyviv , d Ó& 
qQ0d ÉxaGrov «UrOP TOV OmuutovoyOY GvttimtiP , ÓtÓn- 
LoGtouéva rU xeratgAytei, ysyocuuévo TQ Bovio- 
uévo ue av. "Tl. Ta IHowreyopsu uot qeivet. steot 
T€ zÓÀTG xz) TüV (AÀOV TtzVOV cionzéva,. Hic 
'enim quominus zo» 7t«Ajg cum Schleiermachero 
metaphorice de disputandi certamine intelligamus, vehe- 
menter impediunt verba antegressa zt00g ÉxcGrov cÜrOV 
1v Onuiovoyóv. Nee per se incredibile est Protago- 
ram huius artis peritum atque gnarum fuisse, siquidem 
vera sunt, quae a Gellio N. A, V. 3. narrantur,  Quan- 
quam.igitur lubenter concedimus eleganti lusu a Platone 
artem. armis pugnandi sophistis attribui, ut videlicet isti 
in omni certaminis genere perfecti ef consummati esse 





*) Narrantur enim p. 212. C. Thuriis relictis 70A1à 4ón fvg 
zeQ) *oljót^vobc dánouc Oueroígew: quibus deinde adduntur 
haec: séQuo. Ób 4] zgonéove: ovdéno Savy» goqo. 


DE EUTHYDEMO PLATONIS, — 33 


videartur, famen huius artificii comniemoratione simul 
magistrum eorum atque ducem, qui et ipse artis athle- 
ticae non fuisset imperitus, non sine quadam irrisione 
siguificari nobis plane persuasimus. ' His accedit tertium 
quiddam, quod homines fuisse Protagoreos arguit, Quod 
enim. uterque narratur praeter disserendi artem. etiam 
forensium orationum scriptionem calluisse, id prorsus 
accommodatum est ad disciplinam Protagorae, quem an- 
iea vidimus in eo claboravisse, ut artem sophisticam ad 
forensem dictionem traducere, iuius igitur auctorita- 
tem sequuti ilii etiam iudicia acumine scilicet suo atque 
iugenio illuminare conáti sunt. Praeterea qui locus ve- 
hementer torsit hominum doctorum ingenia necdum a 
quoquam satis dilucidatus est, pag. 299. A., is clarissi- 
mam accipit lucem, ubi kutliydemüm et Dionysodorum 
fidos Protagorae discipulos fuisse .sumserimus, Quod 
enim Socrates ibi sophistas interrogat, sitne ars regia, 
qua virtus ac sapientia absolvatur, ob oculos habuit pro- 
cul dubio Protagorae decretum quoddam, de quo po- 
stea in argumenti enarratione dicetur, :Nam iniecta huius 
sententiae mentione homines ab inani argutiarum studio 
callide traducere conatur ad severam gravemque disse- 
rendi rationem, siquidem ita futurum esse sperat, ut illi 
tandem aliquando imnissis ineptiis suis magistri rationem 
defendendam suscipiaent. Porro p. 286 sqq. usque ad p. 
288". dedita opera a Socrate refutatur sententia illa no- 
bilissima Protagoreorum, qua omnis dissentiendi refeilen- 
dique facultas tollebatur, ita quidem, ut illorum diserte 
mentio iniiciatur; quod quis est qui sibi ita fieri persua- 
deat, nisi Euthydemus et Dionysodorus et ipsi Protago- 
rae rationem amplexati fuissent? | Quid quod etiam alia 
quaedam decreta iis tribuuntur, veluti p. 283 sq. p. 239. 
p. 295 sq. quae, sicut postea docebimus, ex Protagorae 
doctrina manarunt. Denique hoc potissimum genus so- 
phistarum, quod Protagoram sectabatur, Socrati .niaxi- 
mam videtur invidiam atque odium conflavisse , unde fa- 
ctum est, ut vir optimus vel a poetis comicis una cum 
illis corriperetur. Quum enim multi Socraticam, philoso- 
phaudi rationem ab illorum vaniloquentia parum aut nihil 
discernerent, vir innocentissimus in eam adductus est su- 
spicionem, ut vulgo in illorum numero habendus videre- 
tur: quod ipsum etiam Hegelianis quibusdam nuper acci- 
disse inter omnes constat, 


Sed postremum hoc, quod commemoravimus, quor- 


14 DISPUTATIO 


sum. spectet, tum demum evidenter apparebit, quum ac- 
curatius fuerit exploratum quid philosopho in hoc opere 
seribendo propositum fuerit. De qua re dici non po- 
test quanta usque ad hunc diem virorum daetinimoreum 
sit dissensio atque controversia, 


Et vulgaris quidem olim liaec fuit doctorum homi- 
num de hoc libro sententia, ut Platonem existimarent 
id egisse potissimum, ut inanes sophistarum argutiae at- 
que fraudes copiosa exemplorum enumeratione demon- 
strarentur, At enim vero hoc unum si Platoni fuisset 
propositum neque aliud investigari posset libri proposi- 
tum; nos quidem lubenter fatemur  assensuros esse 
Friderico Astio, viro clarissimo, totum opus Pla- 
tonis ingenio et arte indignum iudicanti, Nam ut tacea- 
mus istam spinosarum conclusiuncularum congeriem per 
se ad eristicae istius vim naturamque illustrandam iudi- 
candamque parum momenti facere, certe nullo modo 
intelligitur, quo vinculo singulae libri partes inter se 
contineantur, planeque redundare videtur postrema pars 
dialogi, in qua Crito cum Socrate loquens inducitur. 
Sed re diligenter. explorata nemini, opinor, dubium esse 
poterit, quin qui ita de universo opere iudicaverunt, ali- 
quantum a recía ratione declinavisse existimari debeant, 
Verissime enim Schleiermacherus eam quoque ser- 
monis partem in censum venire observavit, quae Socra- 
tis cum Clinia sermonem complectitur quaeque rationis 
Socraticae illustrat praestantiam, Quanquam is hac ob- 
servatione sua nostro quidem iudicio non ita usus est, 
uti a tanto viro factum velles, Fuit enim vir egregius 
in ea opinione, ut quae philosophus in Gorgia, 'l'heae- 
teto et Menone de virtutis disciplina deque scientiae at- 
que cognitionis natura exponere orsus esset, ea in Eu- 
ihydemo ulterius profligari adeoque legentium animos ad 
amplioris cuiusdam et subtilioris doctrinae explicationem 
veluti praeparari *) existimaret. Quorum omnium nihil 
propemodum vere recteque affirmari facili negotio de- 
monstrari potest, Nam ut taceam Menonem, in quo li- 
bro quod argumentum tractatur, id planissime ad liqui- 
dum perducitur, mec disputatio de mutua lionestatis et 
utilitatis ratione in Gorgia agitata nec quaestio illa de 


*) Y. Opp. Plat. Yol, II. P. I. p. 400 sqq. 


DE EUTHYDEMO PLATONIS, 15 


scientiae natura in Theaeteto institutía in hoc scripto 
subtilius exponitur aut illustratur uberius. Quocirca ne 
Schleiermacherus quidem nodum istum, quem 
Astius violenter secandum statuit, ullo modo expedi- 
visse videtur. Neque viri acutissimi iudicium Sochero 
aut W inckelmanno, nupero libri editori, probatum est, 
quorum hic pariter atque ille ab eius opinione. suam se- 
iunxit sententiam. Socherus enim Platonem censuit 
verae germanaeque philosophiae dignitatem voluisse vin- 
dicare ab ignominia et mala existimatione, quae ei apud 
multos per improbas eristicorum artes conflata esset *). 
Winckelmanunus autem in eam disputavit sententiam, 
ut Platonem statuerit luculento exemplo declarare vo- 
luisse, quanto intervallo distaret eristica sophistarum, 
verborum ambiguitatis auceps et mentis perturbatrix, a 
dialectica Socratica, et qualis esset utriusque fructus **), 
Nec vero negari potest utrumque superioribus multo 
propius ad verum accessisse. Quanquam equidem non 
adducor, ut veram rationem ab iis usquequaque pate- 
factam esse mihi persuadeam, Nam Winckelmanni 
quidem ratio hoc habet incommodi, quod ex ea non per- 
spicitur, quo vinculo postrema sermonis particula cum 
universae disputationis ratione contineatur: quod certe 
jure meritoque requiras, nisi Platonem ipsum operis uni- 
tatem atque simplicitatem non curavisse temere existi- 
mare volueris, Socherus autem etsi omnes ac singu- 
las sermonis partes prudenter iudicio suo complexus est 
et, si summam rei aestimes, fortasse verum perspexit, ta- 
men nec quorsum singula spectent et quam vim habeant, 
accurate exposuit, ut profecto multam quaerendi, dubi- 
tandi, obloquendi materiam reliquisse videatur, Quocir- 
. ca nobis visum est aliam ingredi disputationis viam, ut 
iaudem quid de universi operis argumento et proposito 


judicari oporteat, si fieri possit, extra omnem dubitatio- 
nem ponatur. 


- Versabimur autem in huius argumenti tractatione 
sic, ut ante omnia quid nobis de summa rei videatur, 
paucis exponamus; deinde sententiam nostram enarrando 
dialogi argumento vel illustremus vel confirmemus; deni- 


*) V, De Script. Plat. p. 212. 
**) Sunt haec ipsius verba Prolegg, ad Euthydem, p. XXXIIL. 


16  DISPUTATIO 


que disseramus de aliis quibusdam rebus, quae cum Eu- 
ihydemi argumento habent aliquam coniunctionem et ne- 
cessitudinem. Quibus expositis si forte obscuro Plato- 
nis operi plus lucis admovisse videbimur, quam adhue 
ab eius enarratoribus factum est, habebimus sane, cur 
operae nostrae pretium. aliquod stütuendum esse minus 
dubitemus. 


Tuyat igitur ante omuia paucis exponere, quid no- 
bis de universi colloquii summa iudicandum videatur, 
Atque nescio sane, an nihil aut certe non: multum a 
vero aberremus Platonem existimantes docere voluisse 
$pinosam illam atque rixosam sophistarum 
disserendi rationem, quam maxime colerent 
Protagorei, etiamsi se ambitiosius virtutis 
magistrum iactaret, tamen nihil esse nisi va- 
nam argutiarum maxime e vocabulorum am- 
biguitate ductarum captatricem, ideoque S o- 
craticae disputandi consuetudini, unice illi 
ad rectam sapientiae et virtutis iustitutio- 
nem comparatae, plane contrariam; nihilo- 
minus autem eam ab hominibus philosophiam 
leviter gustantibus nominatimque a fastuo- 
sis forensium orationum scriptoribus pro 
vera germanaque philosophia haberi, atque 
ita accidere, ut quum universa sapientiae 
disciplina tum Socratica disserendi docen- 
dique ratio immerito in invidiam. multorum 
et contemtum adducatur, ipseque vir sapien- 
iissimus in vanorum sophistarum numero 
habeatur, Á 


^U .Ftaque primum quidem Platonem censemus utiqne 
hoc esse secutum, quod nemo est quin vel mediocriter 
attentus facile animadvertat, ut Socratica disserendi ra- 
tio veluti signis suis ab inani illa atque fraudulenta so- 
phistarum. arte. dignosceretur..: Quod quomodo philoso- 
phus. efficere studuerit, postea videbimus, ubi ad.argu- 
menti enarrationem erit perventum. . Cum huius autem 
rei tractatione arctissime coniunctum. est illud, quod ita 
simul etiam ipsius Socratis dignitas atque virtus ab eo- 
rum calumniis vindicatur, qui virum innocentissimum te- 
merario iudicio ventosae illi sophistarum nationi accen- 
suissent. Quorsum pertinet locus vel maxime memora- 
bilis p. S94. E. sqq. quem miramur saue ab interpreti- 


puuuv(-—-———wmx wu cos 


DE EUTHYDEMO PLATONIS. 13 


bus neglectum esse, quum ostendat lucnlentissime, nor 
de una disciplina Socratica agi, sed etiam de ipsius So- 


eratis apud alios existimatione. lam vero quum Socra-' 


tica ratio esset adumbranda, fieri non potuit, quin si- 
mul locus aliquis philosophiae more Socratico tractandus 
esset, Itaque prudentissime Soerates duobus libri locis, 
missa cum sophistis altereatione, ita disserens inducitur, 
ut eum Clinia potius, adolescentulo, nullis dum sophi- 
starumt artibus depravato, colloquens more suo quaedam 
de verae felicitatis natura, de virtutis disciplina, deque 
scientia ad eam necessaria disputet, itaque ostendat, 
quantum ipsius ratio ab illorum. nugis et praestigiis re- 
cedat, Quod quidem pro summo atque extremo uni- 
versi operis consilio sie instituitur, ut argumentum dis- 
putationis tantummodo leviter attingatur, non in illu- 
striore luce collocetur, Nam nihil aliud Socrates sibi 
vult, sicut ipse ait, nisi hoc unum, ut sophistis exem- - 
plum aliquod ob oculos ponatur, ad cuius normam sus- 
cepta disputatio de virtutis institutione, quam illi pro- 
fessi eraut, prudenter dirigatur. Quocirca ipsius Socra- 
tis de his rebus sententia magis significatur obscure, 
quam enuceleate exponitur. Ex quo ipso perspicuum est, 
cur improbandum censeamus Schleieriacheri iudi- 
cium, qui in his ipsis libri partibus summum scriptoris 
consilium cerni arbitratus est, Izitur haec tria singulari 
ac prope divina arte a plillosopho inter se coniuncta vi- 
demus, ut et loei quidam doctrinae Socraticae attingan- 
tur, et ipsius Socratis virtus ab inanibus quorundam re- 
prehensionibus viudicetur, et ratio disserendi Socratica 
eleganter adumbretur. Quamquam si verum quaerimus, 
haec omnia denique eo redeunt, ut doctrinae Socraticae 
maximeque dialecticae praestantia ostendatur, ^ Verum 
non satis hoc Platoni fuit, qui praeterea etiam artificia 
illa, quibus sophistae solebant audientium animos delu- 
dere delusosque rapere in sui admirationem, ita demon- 
strare et cxaggerare decrevit, ut certissime appareret, 
quid de iis esset statuendum. Quae quidem libri pars sicuti 
copiosissime exornata est, ita miro splendet facetiarum 
lepore, quo tanquam sale perspersa est omnis oratio, 
Etenim non solum rabies ista disputandi; qua homines 
correpti erant, suavissimis depingitur coloribus, sed 
etiam passim in eos dicta iocularia coniiviuntur , ut vere 
liceat affirmare per hanc sermonis partem omnia. fere 
coinicam spirare hilaritatem. Nempe secutus est philo- 


' 


18 DISPUTATIO 


sophus illud decretum suum, de quo Legg. VIT. p. 816; 

D. &vev yao yeholov T& onovócia zc mvzov TOP 
ivevriov v«. àyayvíe uo 'eiv oU ÓvvorOY, & Tig |ÉA- 

A€t qgovutog £cege:, Huc accedit, quod ista disse- 
rendi ratio, quamvis inanis atque ventosa; tamen apud 
multos magnam nacta erat auctoritatem, ut profecto 

operae pretium esse videri posset eam copiosa oratione 
coarguere et tanquam spectaculo aliquo illustriore ob 
oculos posito demonstrare, qualis et quanta esset eius 
perversitas. Atque non dubitamus affirmare id Platonem 
praecipuo studio in hoc loco egisse: nam alioquin non 
ianta copia et ubertate in hoc argumento tractando usu- 
rus fuisset. Sed nimirum demonstrata sophisticae ra- 
tionis vanitate facilius. sane atque evidentius videbat 
emergere Socraticae doctrinae et rationis virtutem et 
praestantiam. Denique, quod vel maxime ad materiam 
praesentem pertinet, philosophus addidit etiam acerbam 
censuram eorum, qui vel opinionis errore vel quadam 
iudicii malignitate ducti illas sophistarum argutias et 
praestigias Socrati quoque tribuissent eoque viri sapien- 
tissimi doctrinam et institutionem in multorum invidiam 
et contemtum adducere studuissent; quos quidem homi- 
mines graviter admonuit, verae atque germanae sapien- 
tiae disciplinae honorem suum atque laudem semper 
esse mansurum, viri prudentis autem esse, quid in qua- 
que re verum Sit atque laudabile, priusquam de ea iu- 
dicare audeas, diligenter explorare et perpendere, 


Ita igitur apparet universam scriptionem tribus 
constare partibus principalibus, reprehensione et casti- 
gatione eristicarum argutiarum quarum, auctores sese íe- 
mere virtutis magistros profitebantur; adumbratione ra- 
tionis Socraticae coniuncta illa cum brevi significatione 
earum rerum, quae ex Socratis sententia ad disciplinam 
virtutis requirebantur; denique censura pravorum iudicio- 
rum de Socratis institutione et disciplina, Quae quidem 
partes si ex me quaeris, quo modo inter se cohaereant, 
ut operis unitas et simplicitas efficiatur, nihil habeo 
quod respondeam praeter ea, quae paullo ante posui, 
Redit enim universae disputationis summa eo, ut docea- 
tur, sophistarum eristicam, quantumvis se virtutis ma- 
gistram iactet, temerario quodam argutandi lusu conti- 
neri, rectamque viam ad virtutem et sapientiun per 
unam Socraticam monsírari rationem ; nihilominus autem 


- 


DE EUTHYDEMO PLATONIS. 19 


accidere, ut haec cum illa ab hominibus semidoctis et 
sapientiae opinione inflatis temere permutetur aíque ita 
immerito infamiae maculis adspergatur *). Ex quibus 
apparet illud quoque agi in hoc libro, ut Socratica ra- 
tio aique ipse Socrates ab inanis illius sophisticae, 
pulcherrime sane descriptae, crimine ac suspicione de- 
fendatur. 


Jam patefacta in universum libri arte demonstrata- 
que eius unitate atque partium convenientia sequitur, ut 
argumentum eius enarremus, quo dilucidius appareat, 
quo iure ita de supremo operis fine et proposito sta- 
tuendum existimemus, Quod quidem ita facere consti- 
tuimus, uf si quid vel explicatione vel etiam admonitione 
aliqua indigeat, id, ordine deinceps suo loco intersera- 
mus. Nam iía certe fiet, ut et Platonis sententia faci- 
lius percipiatur et nostra ratio tanquam certo fundamen- 
to fulciatur, atque sustentetur, -Faciemus autem enar- 
randi initium ab ipso sermonis exordio. 


Conspexerat Crito, nobilissimus ille Socratis amicus, 
hunc familiarem suum in Lyceo cum peregrinis quibus- 
dam. hominibus disserentem, nec tamen ipse propter 
turbam hominum eos cingentium colloquio interesse vel 
auscultare potuerat. Quocirca Socratem interrogat, qui- 
nam isti homines fuerint et qua potissimum arte confi- 
dant, Cui hic respondet homines fuisse Chios, nomine 
Euthydemum et Dionysodorum, fratres, qui olim 'Thu- 
rios migraverint, inde vero confugerint id Atticam, ubi 
iam per aliquot annos sint commorati. Admirabilem au- 
tem ait esse sapientiae, qua polleant, copiam et ampli- 
tudinem , ut isti demum pro perfectis ózAo&cro:e ha- 
beri et possint et debeant. Nam praeter armorum tra- 
ctandoram peritiam eos gravissimorum certaminis gene- 
rum scientia excellere, quum et forensium orationum 
scriptionem teneant callidissime eandemque aliis quoque 





*) Id, sicuti alia, non perspexit vir doctus quidam, qui nuper 
in diario quodam de his rebus sententiam ferre sustinuit, 
Nempe is unitati arlis adversari putat, quod plura tractari 
videantur argumenta. Sed nimirum bonus homo ne Crito- 
nem quidem Platonicum videtur percepisse auí legisse; alio- 
quin quid de hoc Platonis artificio iudicandum esset, ceríe 
aliquatenus sentire potuisset. Nunc iste de arte in Euthy- 
demo conspicua suo modo iudicavit. 


20 ; DISPUTATIO 


impertiant, et disserendi sollertia atque facultate tan- 
tum valeant, ut quaeeunque proferantur, acute soleant 
refellere et coarguere,.  ltaque semet ipsum ait homi- 
num istorum vehementer appetere disciplinam et institu- 
tionem , eandemque etiam Critoni valde commendat, prae- 
serm quum sperare liceat fore, ut vel seues facti eo- 
rum artem facile percipiant, neque ipse iis, sicuti Con- 
no, musices magistro, tanquam Ou'uo 7e infamiam ali- 
quam aíferat, quandoquidem etiam Kuilydemus et Dio- 
nysodorus iam aetate provecti ista omnia gnaviter didi- 
cerint *), 


Hoc igitur est sermonis initium, quod versatur in 
describendis sophistarum illorum studiis itemque urbanis- 
simae irrisionis lepore perfusum est. Quum vero in eo 
alia sint animadversione non indigna, de quibus commo- 
diore. loco dicetur, tum illud maxime observari debet 
diligenterque animadverti, quod Euthydemus et Diony- 
sodorus narrantur inter alia etiam forensium orationum 
scriptionem professi esse, Ex eo enim clarum fit et 
perspicuum, eur extrema sermonis parte forensium ora- 
tionum scriptores potissimum quum de omni philosophia 
tum de ipso Socrate iniquius  iudicavisse . dicantur. 
Enimvero id genus homines verisimile est, audita ista 
sophistarum professione, ipsos quoque eristicae operam 
dare instituisse, utpote exinde arti suae utique lucrum 
aliquod. sperantes: mox tamen iidem perspecta eius va- 
nitate, neque melioribus philosophiae praeceptis satis 
imbuti, quum eloquentiae laudem unice exoscularentur, 
.coeperunt universam philosophiam | contemnere . atque 
Apsum Socratem, qui cum sophistis idemtidem solebat con- 
versari, in eorum habere numero, qui talibus argutiis et 
.praestigiis deleetarentur. ld quod non obscure significatur 
infra p. 304, E. sqq. Nempe homines inflati et fastuosi, 
.ut sibi solis prudentiae, laudem vindicarent, eristicorum 
fraudes etiam Socraticae disciplinae tribuebant, qua quum 
saepius essent reprehensi et casügati, factum est, ut 
pro sapientiae opinione sua magno eius odio repleren- 
"dur. Ex quo intelligitur, quid necessitudinis iis cum so- 
phistis pariter atque cum Socrate intercesserit, et cur 
Plato eos non uno loco tanquam homines a philosophia 





€) p. 211 — 272. 


DE EUTHYDEMO PLATONIS, 21 


alienos carpere et notare constituerit. Sed satis haec 
de sermonis initio : redimus ad Socratis narrationem. 


Is igitur à Critóne interrópátüs; qualis tündem ho- 
minum istorum sit sapientiaà et quid profiteantur, ita 
narrare incipit. Quum e Lyceo, inquit, discessurus 
essem, repente a daemonio ádmonitus meo ibi diutius 
remanere decrévi atque rursus consedi. Vix ho6 fece- 
ram, quum Euthydemus et Dionysodorus intrant magna 
stipati audientium caterva et aliquamdiu in porticu de- 
ambulant, Interea advenit Clinias, Axiocli filius, et 
una cum ipso praeter alios eius amáàítores Ctesippus 
Paeaniensis, adolescens boni ingenii, sed dicax idem et 
protervus; qüi iuxta me consederünt, Quo animadverso 
sophistae protenus ad nos advolarunt, futurum speran- 
. tes, ut Cliniam artis suae incenderent cupiditate, Et 
Euthydemüs quidem iuxta Cliniam, Dionysodorus vero 
proxime ad me consedit, cingenté nos magna eorum co- 
rona, qui sermones nostros audire vellent. lbi ego Cli- 
niae sapientiae, qua viri excellerent, magnitüdinem et 
praestantiam magnopere praedicabam et commendabam. 
Ned illi laudibus meis non contenti se etiam maius quid- 
dam dicebant profiteri; affirmabant enim se virtutem 
posse et optime omnium et vero etiam celer- 
rime tradere. Quibus auditis ego, qui rei difficulta- 
tem semper perspectam habuissem, vehementer obstu- 
pui, ideoqne eos rogàvi, ut nunc huius rei specimen 
aliquod proponerent atque, missis aliis artibus suis, hoc 
unum agerent, üt Cliniae virtütis studium commendarent 
et ob id ipsum cum eo sermonem. instituerent *). 


Quod igitur supra significarimus inanem istam so- 
phistarum dialecticam sese importune virtutis magistram 
jactitavisse, id hic ab ipso Platone videmus diserte con- 
firmari, Etenim virtutis nomen quum pateret latissi- 
me, sophistae isti, Protagorae **) maxime secuti exem- 
plum, quo facilius iuvenes ad. sese allicerent, disciplinam 
eius et institutionem profiteri non dubitaverunt, Scilicet 
intellexerunt illi virtutem civilem, hoc est utilitatem, si- 


*) P,213. c, — 255, €. 
**) V. Plat. in Protagor, 
Plat. Opp. Vol. VI, Sect, I, 2 


-. DISPUTATIO 


quidem se institutione sua id effecturos pollicebantur *), 
ut ipsorum discipuli ad causas dicendas, orationes pu- 
blice habendas administrandamque rempublicam dialecti- 
ces ope idonei redderentur. In quo dici non potest 
quantum a Socratis ratione deflexerint. Qui quum virtu- 
tem in scientia honesti et ceria officii persuasione in- 
esse censeret, illam sibi persuaserat ita tantum posse 
'doceri, si proba atque recta docendi ratio eo valeret, 
ut recti honestique sensus iu animis eorum, quos quis 
iustitueret, excitaretur atque actueretur. "Tanti igitur 
abest, ut Kuthy demus et Dionysodorus deinceps de ho- 
nestatis et probitatis comparandae ratione dicant, ut ar- 
gutandi facultatem suam ostentaturi alias ex aliis nectant 
conelusiunculas €t quaecunque dicuntur, protenus captio- 
sis argumentationibus convellere conentur. Nimirum er- 
rorem aeíatis suae late propagatum secuti promunt quid- 
quid fallacium sophismatum in promtu habent, idque 
adeo promiscue atque temere, ut eos facile appareat 
mera duci argutandi altercandique lubidine. Quocirca 
noli quaeso in disputatione eorum certum aliquem atque 
lucidum sententiarum et argumeníationum ordinem quae- 
rere; quem si qui cum F'riderico Astio desiderave- 
runt, ii consulto a Platone disputationem ita hzbitam 
fingi, quo magis hóminum perversitas arguatur, omnino 
videntur neglexisse, Sed audiamus qualia sint, quae isti 
virtutis scilicet magistri in medium afferunt. 


Initium disputandi Euthydemus facit, Cliniam inter- 
rogans, utri discere videautur, sapientes an insipientes, 
Qui ubi respondit discere sapientes, Euthydemus eum hac 
conclusiuneula adoritur. — Qui discunt, inquit, hi ab 
aliis docentur; qui docent, ignorantibus artes et disci- 
plinas tradunt; ergo non sapiéntes; sed ignorantes di- 
scere iudicandi sunt. Hunc continuo excipit Dionysodo- 
rus, qui contraria probaturus hac utitur argumentatione. 
Gramumnatistía dictante, inquit, ii tantum puerorum di- 
scunt, qui non carent sapientia, hanc videlicet intelli- 
geus docilitatem; ergo discunt sapientes, nec vero insi- 
pientes, Ingenti audientium plausu coorto vicissim Eu- 
thydemus haec profert: Qui discunt, nonne: quae non- 





My Ni Protag. p. 316. C, p. 318. B sq. Men. p. 91. A &gq. 
Hipp. mai. p. "S: A, al. 


DE EUTHYDEMO PLATONIS. 93 


dum sclunt discere existimandi sunt? — Affirmat hoc Cli- 
nias. Quo facto ille: Si quis quid recitat, dubium non 
est, quin literas pronuntiet: iam vero tu literas didici- 
sti; ergo illum audiens discis quae iam antea novisti. 
Quibus ita conclusis Dionysodorus rursus contrarium pro- 
bare instituit. Hic enim, Scire nihil aliud est, inquit, 
nisi habere scientiam; discere autem est scientiam aeci- 
. pere; scientiam vero accipit , qui ea nondum fuit imbu- 
tus; ergo qui discunt, ii imbuuntur notitia ewe quae 
ádhuc ignorant *). 


Vides misellum adolescentulum meris vexari argutiis, 
ex ambiguitate verborum derivatis; de qua re ut verbum 
addamus, non putamus necessarium, Quocirca urbana 
sane atque elegans Socratis oratio est, qui ubi Euthy- 
demum videt in eo esse, ut Cliniam novis etiam pertur- 
bet conclusiunculis, adolescentem amice consolatur, at- 
que hortatur, ut ne animum despondea t, siquidem ho- 
spites nunc videantur ludere et iocari, procul dubio mox 
etiam id acturi, ut ipsi sapientiae suae penetralia peni- 
tus recludant et aperiant. Ut iamen caveatur, ne lusus 
iste protrahatur longius, sophistas modeste et urbane 
admonet, ut velint promissi sui esse memores, et quo 
modo virtuti operam dare oporteat, iam tandem adole- 
scentem edoceant, satis perspicue significans, istam qui- 
dem ad virtutem institutionem nullius esse pretii, Quum 
vero autea illi ad alia omnia aberrassent, faciendum pu- 
tat, ut iis exemplo aliquo ostendat, quale disputandi ge- 
nus ad rem praesentem adhibendum censeat **), 


Itaque nunc specimen aliquod disputationis Socrati- 
cae proponitur, unde perspicere liceat, quantum ea re- 
cedat ab eristica sophistarum, Etenim primum quidem 
virtutis notio informatur ita, «ut non utilitatis ducatur 
ratio, sed ,íota eius vis et natura in scientia ponatur, 
Deinde disputatur sic, ut omnes argutiae et praestigiae 
penitus reiiciantur atque id unice agatur, ut recta atque 
vera exhibeatur notionum fiuitio et descriptio. Ex quo 
perspicuum: est et materiam disputationis plurimum dif- 
ferre a nugis sophistarum et disserendi rationem ad ex- 


D — M — 


^ P; 215. C. 5 ad 211. B. 
**) Usque ad p. 218. D. 


24 DiSPUTATIO 


quirendum verum, non ad fucum hominibus faciendum 
esse comparatam. Redit gutem summa eorum, quae a 
Socrate explicantur, fere huc, 


Omnes homines, inquit, felicitatem expetunt, Ea 
vero censetur possessione bonorum. Sed quid bonum 
sit, quid malum, de eo maxima est opinionum dissen- 
sio, Et vulgo quidem divitiae, prospera valetudo, pul- 
ceritudo corporis, generis nobilitas, potentia et auctori- 
tas pro bonis habentur. Nec vero dubitari potest, quin 
temperantia, iustitia, fortitudo, sapientia et felicitas 
huc referendae sint, Quanquam felicitatem quod 
una memoravimus, parum oonsidergte fecisse videmur, 
Continetur enim felicitas non alia re nisi sapientia, 
ut quae sola efficiat, ut quis in agendo recte pruden- 
terque versetur atque propositum feliciter assequatur. 
Quocirca hac qui ornatus est, is felicitate haudquaquam - 
indiget. Quid quod etiam divitiae, honores, alia, quae 
vulgo in bonis ducuntur, :ta demum certam stabilemque 
felicitatem. afferunt, si iis recte uti scias, id quod una 
sapientia effici videtur *). Ex his autem efficitur, ut 
una maxime sapientia et scientia pro vero bono habenda 
sit, inscientia pro malo. lam quum omnes expetant feli- 
citatem , unicuique hoc maxime agendum esse apparet, 
ut fiat quam sapientissimus, Atque hic gravissima obo- 
ritur quaestio, possitne sapientia discendo comparari, 
Quod si ita est, nihil illa studiosius colendum expeten- 
dumque esse consequitur **). 


Haec igitur Socrates ad Cliniam, in quibus apparet 
rationi sophistarum, qui omnia commodis et utilitatibus 
metiebantur adeoque virtutem ad evrvzícv ***) quandam 
revocabant, eam opponi sententiam, qua ipse felicitatem 
in virtute, virtutem autem in recti honestique scientia 
iuesse statuebat. De qua viri sententia nemo accuratius 
exposuit Brandisio in Mus. Khen, Voi, 1. p. 130 sqq. 
conf, etiam Prolegg. nostra ad Lachetem et Charmidem, 





*) De hae Platonis sententia vid, Legg. IL p, 661, A. D. 
Menon, p. 420. D. j 


**) Usque ad p. 282. D. 


***) V. Menon. extr. Itaque eam à casus (emerita(e non esse 
liberam et immunem statuebant. 


DE EUTHYDEMO PLATONIS. 25 


Plurimum autem refert ad rectam libri veramque iutelli- 
gentiam, hoc diligenter observavisse, quandoquidem inde 
perpicue intelligitur verum esse quod supra iudicaviinus, 
Socratis ratiouem in hoc opere sophistarum. disciplinae 
opponi. Nam Platonis certe senteutia posteriore quidem 
tempore hac in re multum a magistri opinione deflexit, 
siquidem. verissime | observavit Aristoteles  Euthic, 
Magn. Ll 1. illum a Socrate dissentientem, animo in 
tres illas partes, rationem, iram, cupiditatem descripto, 
Ruas cuique parti virtutes attribuisse, ideoque virtutem 
non in scientia, sed in vi quadam atque robore animi 
quaesivisse: quod quidem in Phaedro maxime atque li- 
bris de Republica ab eo ita factum esse alibi demon- 
Stravimus Nec vero dubium videtur, quin Plato ipse, 
quo tempore Euthydemum literis consignavit, ratione 
illa. sua. nondum. inventa, magistri eenteutiaim adhic am- 
plexus sit atque tenuerit — Ex quo quid de tempore, quo 
liber scriptus sit, probabiliter colligere liceat, nemo erit 
quin protenus animadyertat,.. Sed nolumus hie occupare 
quae postea suo loco tractanda erunt accuratius,  Redi- 
mus ad Socratis cum sophistis disputationem. 


Hic igitur proposito illo disputationis exemplo argu- 
tos istos disputatores, quibuscum disserit, modeste ro- 
gàt, ui aut idem argumentum tractent artiffciosius, aut 
persequentes illud ulterius adolescentulo iam ostendant, 
omnesne artes ac disciplinae discendae sint, quibus ad 
sapientiam et felicitatem perveniatur, an una aliqua ad 
cam consequendam suffectura videatur. — — At enim vero 
tantum abest, hi ut eius desiderio satisfaciant, ut rur- 
sus pro more suo mirifice argutari et hallucinari inci- 
piant Nam finita Socratis oratione Diouysodorus, Vul- 
tis igitur, inquit, Cliniam fieri sapientem; ergo optatis, 
ut misellus homo fiat alius atque uunc est, ideoque pe- 
nitus perdatur; nam perdere est efficere, ut qui nunc 
est, non amplius idem) sit *), Quibus verbis indignatus 
Ctesippus, Cliniae amator, sophistam graviter increpat 
eumque ait mentiri impudentissime. Quod ipsum arri- 

. pieus Euthydemus fieri posse negat, ut quisquam men- 
tiatur, Qui euim mentitur, iüquit, is dicit quod non 
esí; sed quae non sunt, ea ne dici quidem possunt; ex 


*) P. 282. E. — 283. D. 


26 DISPUTATIO 


quo consequitur, ut omnis tollatur mentiendi facultas. 
Acute quidem ad haec Ctesippus respondet, qui mentia- 
tur, eum res aliter dicere se habere atque revera eom- 
paratae sint. Sed Dionysodorus rursus eius sententiam 
fraudulenter pervertens: Ergone te censes, inquit, de 
rebus omnibus dicendum esse prouti ipsae comparatae 
sint, hoc est, de malis male, de bonis bene, de calidis 
calide, de frigidis frigide? Istud quidem dici non po- 
test quam absurde ita statuatur *). — — Hie quum inter 
Ctesippum et Dionysodorum acrior rixa et contentio 
oriatur, Socrates pugnam istiussodi prohibiturus iocose 
adolescentem admonet, facile istud, quod sophistae dixe- 
rint, tolerandum fore, si modo illi ita homines sciant 
perdere, ut, e malis fiant sapientes, Quod si sic habeat, 
semet ipsum ait non esse recusaturum, quin in se tan- 
quam vili corpore rei periculum capiatur. Nec vero con- 
cedit Ctesippus se Dionysodoro fuisse iratum; hunc ta- 
men ideo reprehendit, quia non possit ferre dissentien- 
tem, Quid igitur tum? . Nimirum postremum hoc ver- 
bum Dionysodorus rursus cupide arripit, ut novas ger- 
ras íricasque in medium' afferat, Negat enjm fieri un- 
quam posse, ut quis ab altero dissentiat et contra eum 
dicat, Quod quidem probaturus hac utitur argumenta- 
tione, Si nihil quidquam, iuquit, negari posse antea 
recte statuimus, consentaneum est ne dicere quidem cui- 
quam contra quenquam licere. .]am vero ii, qui rem 
quampiam accurate cognitam et exploratam habent, haud- 
quaquam inter ipsos dissentient. . Qui autem eandem non 
habent perspecfam, nullo modo de eadem re loquuntur, 
ut inter eos nulla locum habeat sententiarum controver- 
sia, Ex quo consequitur, ut nulla prorsus reperiatur 
iudiciorum dissensio **), Ctesippo iam tandem tacente So- 
crates rursus suscipit sermonem. Monet enim hane rationem 
iam olim Protagorae aliisque placuisse, videlicet ita te- 
cte significans, unde homines istud tam praeclarum in- 
ventüm repetierint; deinde autem id agit, ut eos suis 
ipsorum laqueis irretiat.  Disputat igitur in hunc fere 
modum. Si nemo, inquit, falsa dicere unquam potest, 
videmur ne opinari quidem falsa passe, Sublatis autem 





*) Usque ad p. 284. E. 
**) Usque ad p. 286, B. 


n3 


DE EUTHYDEMO PLATONIS, 21 


falsis opinionibus, nee insipientia erit ulla nec reperien- 
tur insipientes. lnsipientia autem remota sequitur, ut 
semper recie agamus nec unquam a vero aberremus. 
Quod si ita est, haud. sane intelligitur, qui vobis in 
mentem venire queat vos sapientiae et virtutis magistros 
profiteri *), — . Sentiens iam sophista, quorsum ista 
argumentatio evaserit, protenus callido utitur artificio, 
qu» eam totam eludat, Graviter enim Socratem. vitupe- 
rat, quod proferat adeo autiqua, videlicet dum virtutis : 
memoret disciplinam, quam. eristici antea erant professi, 
neque in praesenti materia subsistat, kÍoc autem eum 
ideo facere iudicat, quia non habere videatur, quid 
iis faciat, quae nunc ab ipso dicta sint. Callide igitur 
isto modo loquitur, ne dissentiendi refutandique vocabu- 
lo utens ipse refutetur. Verum Socrates istam odora- 
tus calliditatem statim urget ac premit istud non ha- 
bere quid faciat, Hoc enim arbitratur nihil aliud 
sibi velle (iv»osv), quam non posserefutare, 
At vero errore sublato consequens esse, uf ne refuta- 
tioni quidem locus sit, ia igitur sophista in extremas 
compellitur angustias. Sed quid ille? Nimirum ut ca- 
ptiosae conclusioni elabatur, relicta praesenti materia 
carpit illud ipsum, quo Socrates usus erat, nihil 
aliud sibi velle, quod inepte et absurde dici arguit, 
quia vocabula careant sensu -et ratione. Verum Socra- 
ies rursus ipsius sophistae adhibens conclusiunculas, 
sive recte loquutus sit, sive non recte, nullo modo fieri. 
posse contendit, ut erroris convincatur P" 


Frustra per hane sermonis partem certum aliquem 
anquiras sententiarum et argumentationum ordinem; nam 
sophistae desultoria levitate adeo incerta via vagantur 
et obérrant, ut quaecunque argutiarum et. praestigiarum 
ostentationi aliquo modo inservire possint, ea arripiant 
cupidissime et ad alios fallendos decipiendosque studiose 
adhibeant, Nec tamen existimare licet ista omnia te- 
mere ita apud Platonem instituta esse, Nam quemad- 
modum antea lüculento exemplo demonstratum est, quid 
sit ilud, in quo Socratis disputatio versari soleat, et 
quam longe ea hoc nomine a sophistarum opinionibus 


——À 


*) Usque ad p. 287. A, 
**) Usque ad p. 288, A. 


28 DISPUTATIO 


recedat, ita hic ostenditur, accuratam istam. notionum 
pervestigationem, qua. Soeratica utatur ratio, etiam eo 
valere, ut fallaces et captiosae eristicorum conchusiun- 
culge in sermonibus et detegantur facillime et gravissi- 
me coarguantur. Quod si tenuecrimus, nihil erit profe- 
cto, quod in hoec loco haereamus, praesertim quura. Pla- 
to id egerit, ut sophisticas cavillationes: quasi spectandas 
omuibus proponeret propositasque exagitaret et perstrii- 
geret, Quanquam philosophus. committere | noluit, ut 
unice nugis illis explodendis operam studiumque suum 
consumsisse videretur.  Prudentissime enim hanc nuga- 
rum censuram egit ita, ut simul nobilissima illa Gorgiae 
et Protagorae *) placita de tollenda mentiendi, opinandi 
et dissentiendi facultate examinaverit et penitus refuta- 
verit. Quod quidem ne quis parum opportune ab eo 
factum esse opinetur, recordaudum est, videri eos ipsos 
ho:nines, quibuscum Socrates disserit, e  Protagorae 
disciplina et institutione profectos esse, ut haec quoque 
artificiosissime cum reliqua disputatione connexa esse at- 
que copulata clarissime appareat, 


Posteaquam autem sophistae in maximam consilii 
inopiam coniecti sunt, Ctesippus, ut est homo paulo 
calidior, acriter in eos invehitur, quippe quos ineptissi- 
ma quaeque et absurdissima proiicere non puduerit, 
Soerates autem scita cum urbanitate idem ei respondet, 


quod antea Cliniae, videri homines nunc quidem ludere 


et iocari, mox tamen id fortasse acturos, ut disputent 


serio atque graviter. Quocirca nihil censet intentatum 
esse relinquendum, quo tandem eo perducantur, ut re- 
conditas sapientiae suae copias explicare: velint. Quid 
quod. iis iam alio etiam exemplo ostendere instituit, ad 
quam normam disputationis cursum dirigendum arbitre- 
tur. **) Pergit igitur una cum Clinia de argumento, 


í 


0 ——— á———— 


I 


*) Nam veteres illi sophistae ef cum iis A«tistheneg, Gorgiae 
"discipulus, id agebaut sedulo, ut falsum, i. e, non ens, 
xe dici quidem posse eviucerent. Ex quo consequebatur, 

" ut nec mentiri quisquam nec coníra aliquid dicere posse 
videretur. v. Aristot. Metaphys. IV, p. 119. Brand. ef 
lsocrat. Encom. Heleu. p. 231 sq. coll. Plat, Sophist, 
p. 237. A. 260. €. Cratyl. p. 385, €. p. 429. D. aqq. 
Theaet, p. 167. D. p. 187 sqq. 


**) P. 288. D. 


uum 


pp JD T 


DE EUTHYDEMO PLATONIS. 99 


quod attigerat in superioribus, explicare, ita quidem ut 
vel adolescens multa prudenter auimadvertat, 
Convenit ergo inter nos, inquit, scientiam esse expe- 
tendam, ideoque etiam philosophandum, siquidem philo- 
sophia nihil est aliud, nisi scientiae studium. Sed illud 
est »alde dubium atque incertum, quaenam potissimum 
scientia studiis nostris expetenda sit, Videtur tamen 
talis esse. debere, quae nobis aliquem utilitatis fru- 
ctum largiatur. Quanquam non omnis scientia, quae est 
utilis, protenus etiam ideo maxime exopiauda est. Nam 
quae artes ac disciplinae efficiunt quidem aliquid, nec 
tamen sapientem demonstrant rei effectae usum, eae ad 
plenam consummatamque felicitatem non satis valent, 
Quocirca ea investiganda erit scientia, quae et rerum 
utilium sit effectrix quaedam, et earumdem usum pruden- 
ter edoceat. Itaque nec ars citharas aut tibias fabri- 
candi, nec orationes scribendi sollertia, qua multi te- 
mere superhiunt, nec scientia rei militaris hic in censum 
veniunt, quae artes omnes usum habent ab operis effe- 
ctione seiunctum, — Quid vero? affertne fortasse ars r e- 
gia sive civilis istam, quam quaerimus, scientiam ? 
Nam liaec quia omnes ac singulas reipublicae partes 
complectitur, profecto alicui videatur ceterarum artium 
omnium utilitates in se comprehendere, At enim vero 
non reote statuunt, si qui ita iudicant. Nam quaeren- 
tibus nobis atque investigantibus, quid tandem sit quod 
per eam efficiatur, nihil sane reperietur, quod sibi tan- 
quam proprium opus vindicare possit. Divitiae enim, 
opes, auctoritas, securitas atque id genus alia, etiamsi 
arte regia effici videantur, tamen nostro ipsorum iudicio 
per se spectata neque in bonis neque in malis ducenda 


. sunt, quum in bonis nihil possit numerari, nisi quod 


habeat certam scientiam,  ltaque ambigere profecto li- 
cebit, qualem tandem scientiam ars regia sive civilis 
sibi vindicet, Et facile quidem aliquis in eam deveniat 
opinionem, ut eam censeat eo pertinere, ut alios bonos 
et utiles reddere possimus. Sed magnopere vereor, ne 
hoc quoque parum accurate ita statuatur. Nam hie rur- 
sus novae oboriuntur difficultates, siquidem denuo quae- 
rere licebit, quidnam sit istud ipsum, iu quo illi boni 
et utiles evasuri sint, Ac si quis forte respondeat eos 
utiles esse ad id, ut alii item per eos boni fiant, con- 
tinmuo eadem recurret dubitatio, ut profecto nullus fu- 
turus sit ambigendi atque dubitandi finis, 


N 


$0 DISPUTATIO 
| His ita explicatis Socrates magnam sinmlat consilii 
inopiam, ideoque hospites vehementer rogat, ut suam de 
hac re sententiam candide proponere ne dubitent*). 


. Docere Socrates atque affivmare solebat, ut antea 
vidimus, scientiam illam, qua virtutem omnem contineri 
volebat, positam esse in honesti cognitione atque certa 
persuasione officii; Verum ea viri sententia quominus 
recte ab omnibus perciperetur, communis aequalium er- 
ror lateque propagatus impediebat. Qui quun virtutem 
referrent ad commoda et utilitates, ne suspicabantur 
quidem, qualis tandem esset illa scientia, quam Socra- 
tes ad virtutem requireret. Id quod vel Xenophonti ac- 
cidisse novimus, cuius ingenium quum magis ad ipsam 
actionem quam ad intelligendi subtilitatem esset a natura 
comparatum, factum e&t, ut quam Socrates diceret scien- 
tiam, eam communem hominum opinionem sequutus pru- 
dentem rerum utilium et inutilium deliberationem inter- 
pretaretur**), Itaque-mirandum non est, quod Socrates 
apud Platonem saepenumero ita disserens introduci- 
tur, ut hoc decreto suo callide celato ad sophistas 
aliosque id genus homines ludificandos utatur, id 
quod in Prolegomenis ad Lacbetem et Charmidem 
perspieue docuisse videmur, - Atque huius rei obser- 
vatio dici non potest. quantum. valeat ad rectam hu- 
jus loci interpretationem, quem qui rite explanaret, ne- 
mo dum repertus est. Cavendum enim est magnopere, 
ne quae hic a Socrate disputaentur, pro ipsius decretis 
habeamus ***): sunt enim omnia ad mentem sophistarum 
disputata, quos ille reprehensis eorum opinionibus. sperat 
eo adductum iri, ut gravem prndentemque earum defen- 
sionem suscipiant, Itaque primum quidem more sophi- 
starum virtutis scientia refertur ad utilitatem, Deinde 


- 


*) P. 288. D. — 293. A. 


**) Praeclare hoc docuit Dissenius Disp. De philosophia 

morali in Xenophontis de Socrate commenta- 

- riis uradita, Góíting. 1812. 4. Quomodo quae a Xe- 

nophonte traduntur ad normam eorum, quae Plato et Ari- 

&toteles narrant, exigenda et iudicanda sint, prorsus egre- 

gie exposuit Brandis Mus. Rhenan. V. I, p. 123 sqq. p. 
134 sqq. 


***) Hoc accidit Fr, Astio De Vita et Scriptis Plat, p. 416, et 
Schleiermachero Praef, ad h, I, 


DE EUTHYDEMO PLATONIS. $1 


varia illius genera perpenduntur et examinantur, ita qui- 
dem, ut utilissimam eam fore scientiam statuatur, quae 
et rerum utilium effectrix sit, et prudestem earundem 
usum demonstret, Quae senteniia a quibusnam profecta 
sit, etsi non cxploratum habemus, tamen scholae illi, 
cui Euthydemus et Dionysodorus addicti fuerunt, pro- 
priam fuisse'non temere suspiceris. "lum ad hanc ipsam 
normam, hoc est, ad eorem consuetudinem, qui omnia 
referebznt ad utilitatem, singulae quaedam artes iudican- 
tur, atque oblata opportunitate severa agitur censura et 
de rei militaris scientia, quam scilicet Ónioucryot illi 
profitebantur, et de forensium orationum scriptione, qua 
multos zdeo se iactasse, ut prae ista scilicet arte sua 
totam philosophiam contemnerent, et hoc loco significa- 
tur et ex postrema sermonis parte perspicuum est. De- 
nique quid de arte regia sive civili statuendum sit, sub- 
tiliter exploratur. Qui locus profecto miramur quod 
nulli interpretum singulari quadam animadversione dignus 
iudicatus est, Nam quaerendum sane hic illud venit, 
quid tandem sit, cur artem regiam ad virtutis possessio- 
nem parum aut nihil valere tam copiose ostendatur. Et 
nos quidem non dubitamus, quin totus hie locus ad ex- 
plodendam Protagorae sententiam pertineat, qui virtutis 
disciplinam omnem ad cv rto rrixoV sive PactiAiziv 
TÉ/viv revocasse videtur. Cuius rei testem habemus 
locupietissimum ipsum Platonem, qui iu dialogo Prota- 
gorae nomine iuscripto hune sophistam itá disserentem 
facit, ut virtutem statuat totam conüneri eo, ut quis rei 
et domesticae et publicae recte consulat *), adeoque 
eam hominibus censeat ideo tributam a diis esse, ut 
propulsandis malis et iniuriis civilis societatis seenrita- 
tem tueri et conservare possent **). Sed dignus est qui 
totus adsceribatur iile Platonis locus p. 322. B sqq. ubi 
Protagoras inter alia: xci n Onutovo;yuxi TéyvI «vroig 
(hominibus) npog pi vo0qnv ixav 8ouOogs av. "poc 
0£ TOY Duolov mOASuOV UT moAUTVETV yeo Tíyvgv 
OU7LCO &igov , p uépog moA sadi i£ rovy n dO poltz- 
cGÜcL zcà GOQSGÜGL xriSovteg moa. ÓT QUY «d 0t- 
cO 'oisv , 10(xovv aAAQAovg &re oUx ÉyOYTEQ T? 50 Àt- 


*) P. 318, E sqq. 
'3*) P. 322. sqq. coll. p. 327. C. et conf, quae Schleierma- 
therus p. 233. de ea re monuit, 


LI 


32 DISPUTATIO 


Tuy QV TÉzYQY, Gre nau Ota xeüevvíusvot OLe- 

Ü'eípovro. Zsvg ovv Otíceg ntgi TQ yévt nuov, uj 
Q0A0(TO ny , Louiv níumeL &yovyre se &vihociztovg 
«&ió0cQ rexciOxqawv,iv ev Een Z0GHOL TE XO 
óscuoi quAíag overG;0y0L Z. T. À.; ad quem locum vide 
quae olim commehtati sumus, Apparet igitur opinor, ex 
his verbis satis dilucide, illam ipsstn hic informari ar- 
tem regiam, cuius in Euthydemo ab Socrate mentio in- 
jecta est*). Enimvero est haec profecto ea disciplina, 
qua sophista statuebat effici posse virtutem, quam dicti- 
tabat, hoc est prudentiam et domesticam et civilem. 
Nam hane unam eum nomine virtutis significavisse, cer- 
tissime intelligitur ex eius professione Protagor. p. 316. 
C p.318. B sqq., ubi inter alia de arte sua haec prae- 
dicat: rO ó2 penu. ior sU ovile. «cE0L TE TOV 
oiztíuv, ó7ttg &y dou To TV aUroU olxíev Otoixot, 
xai mt0i TOY ur móhsog, Ó Omog TX Tüg nOAtUg 
OvverürerOg Qv e xcl "TQerr&Y xci Afy&r. ^ Qui- 
buscum componas illa Menon, p. 91. A. ovrog y«9 z&- 
Ac AÉytu mo óc LED ÓTL i vuet TGUTI TG goq.éag 
. X0 WosrHo, 1 oi &vÜ uL Tg Tt oixíag xc TG 
nóàisig xcAoG ÓtoizOUGL xci rOUQ yové«g TOUG «U- 
vOv Üsgansvova. xoi moAíireg e tPoge vnoóé&acÜ an ve 
xci aou inictravrat &tiog dvógóg cya oV. 
TGUTEY odv TV GET GX0z&L, mGQG TíveQ &v méíu- 
ZOvVrTtg CUTOV op ag níumoiuev. ubi postea adiiciuntur 
haec: oióc yc v &vàoc Towtoyópev mAe(o voi- 
poro xrioiuevov eo TeUrIS TZo coqíe«g 5 Deíav 
Te — xci GALovg OÓÉxe TOv cyOpttYTOROLOV. 'Theaet, 
p. 172. A. His igitur omnibus perpensis dubium non 
videtur, quin in Euthydemo regiae scientiae mentio ideo 





*) Longe alia de hac re sententia fuit Schleiermacheri 
Praefat. ad Cratyl. p. 18. ita scribentis; ,,Die im Euthy- 
demus erwaálhmnte kónigliche Kunst kaun nur das 
Gute schlechthin zum Gegenstande haben, als 
das um sein selbst willen seiende in der Identi- 
tüàt des Gebrauchs und der Hervorbringung; alle 
Bnhdern einseitig nur hervorbringenden oder 
gebrauchenden Künste aber sind lediglich ihre 
Organe uud Untergebenen.* Nimirum is huius loci 
mon satis accurate videtur meminisse: nam alias certe artis 
regiae noíionem longe aliam nunc informari facile perspe- 


Xisset. 


DE EUTHYDEMO PLATONIS, 38 


iniiciatur, ut Protagorae de ea sententia ad ipsorum so- 
phistarum normam exacta iudicetur atque reprehendatur. 
Hoc autem quis est qui sibi persuadeat Platonem ita 
instituturum fuisse, si Euthydemo et Dionysodoro nihil 
cum sopbista celeberrimo fuisset commercii? Nimirum 
hoc si nullum fuisset, ista sane nihil prorsus ad sophi- 
stas pertinerent. Nunc vero sollertissima cum arte et 
Protagorae doctrina videtur corripi, et sophistae repre- - 
hensione eius ad subtiliorem rei disputationem excitari 
atque provocari, nihil ut ad rerum perspicuitatem et ad 
artis elegantiam toto hoc loco desideretur. Sed his 
explicatis reverti placeí ad persequendum sermonis or- 
dinem et progressum. 


Quod igitur speraverat Socrates hac disputatione 
sua effectum iri, ut sophistae tandem ab argutarum con- 
clusiuncularum ostentatione ad severam gravemque dis- 
serendi rationem traducerentur, id tantum abest ut ra- 
tum fiat, ut alia omnia eveniant, "Vix enim ille disputa- 
tionem suam finivit, quum viri quamvis ad Protagorae 
magistri atque ipsorum decreta defendenda provocati, 
tamen rursus eum novis argutiis adoriuntur. Nam Eu- 
thydemus illis auditis: Quid, inquit, o Socrate? Utrum 
te hanc quam quaeris scientiam nunc doceam, an vis ut 
demonstrem iam dudum te ea fuisse ornatum et instru- 
ctum?  Optione relicta posterius efficere conatur, Qui 
scit aliquid, inquit, is scientiam habet; qui habet scien- 
tiam, quia simul idem esse atque non esse nequit, scien- 
tia est praeditus; qui autem scientia praeditus est, eum 
omnia scire consequitur, quoniam, si quid ignoraret, si- 
mul scientia foret destitutus; quod fleri non posse ex 
superioribus est perspicuum. Igiéur tu, o Socrate, quo- 
niam omnia novisti, ne illud quidem ignoras, quod te 
scire avere siguificavisti. 


Prudenter atque callide sophista hac utitur argu- 
mentatione, quae et ipsa ex Protagorae depromta do- 
| ctrina est, cuius rationem a Socrate reprehendi sensis- 
. set, Protagoras enim quum hominem vellet mensuram 
rerum esse omnium *), ideoque qualia cuique videren- 


*) V. de hac viri sententia quae affert Menagius ad Diog. 
Laert, IX. 51. et quae ipsi ad Cratyl. p. 385, E. dedimus. 


Plat. Opp. Vol. VI, Sect. I. à 


M | DÍSPUTATIO 


tur, talia ei esse, omnia visa'atque opiniones pro veris 
habuit: sensus enim cuiusque rei ex eius sententia sem- 
per est, neque is unquam falsus, ut quo ipsa scientia 
eontineatur, Ex quo philosophus. etiam hoc consequi 
voluit, neminem simul aliquid posse et scire et ignorare, 
imo vero quemque semper scire omnia, nunquam falsa 
opinari *). -Ex' quo elarumr fore putamus, quo iure hauc 
conclusiuneulam Euthydemi e Protagorae placitis deriva- 
ftam esse censuerimus. ; 


Frustra autem Sopraten sophistae opponit hoc, quod 
Sibi mon omnia, sed. aliqua tantum scire videatur. . 
Enimvero acerrimi disputatores, ne scilicet denuo. pos- 
sint coargui et refutari, hanc ei iam praescribunt dispu- 
- tandi legem atque ;normam;' 'ut' simpliciter vel aiat vel 
neget, nihil quidquam addat. dé suo, Quocirca ei nihil 
relinquitur: nisi hoc; ut eos vicissim captiosa argumen- 
tatione-irretire studeat. Quaerit igitur ex iis, num ipsi, 
quia aliqua sciant, etiam ceterarum. rerum omnium scien- 
tiam teneant. Quod quoniam negare non possunt, nisi 
parum. constanter disputare videri velint; facili negotio 
eo rediguntur, ut absurüissims ugenéque 'toncedere co- 
gantur **).- 

Ita igitur hic rursus eadem opera et Protagorae 
sententia refellitur et sophistarum carpitur disserendi 
ratio, ita quidem, ut more Socratico rerum notiones 
subtilius discernantur. Nimirum quod isti volebant quem- 

jue seniper omnia scire, quia quale quidque cuique ap- 
pareret, tale etiam esset, in eo Socrates atque Plato 
facile pervidebant magnum inesse opinionis errorem, si- 
quidem ifa consequeretur , quod nemo temere concesse- 
rit, neminem uiquam  Cuinsquam rei esse inscium vel 
imperitum. 


Sed vel adolescens Ctesippus apud Platonem quam 
inanis ea sit ratio facili negotio perspicit. Quocirca so- 
phistas, ut est petulans atque protervus, ioculari petit 
irrisione, hominesque vetulos et edentulos facete rogat, 
ut uterque dicat, quot alter habeat dentes, Quo fit, ut 
illi. perridicula ratione im consilii inopiam  coniiciantur. 





——— 


. 9) v. Ritteri Histor. Philosoph, Tom. I, p. 601 8q. 
**) Usque ad p. 294. B. 


—-——Á—— 


à 


DE EUTHYDEMO PLATONIS. 35 


Nihilominus autem Euthydemus, miro illius placiti amore 
captus, alia argumentatione evincere conatur, etiam So- 
cratem omnia, et quidem semper scire. Hic enim 
posteaquam se aliqua novisse largitus est, ille argu- 
mentum hunc in modum concludit: Quiscit aliquid, in- 
quit, per aliquid illud sciat necesse est; scit vero omnia 
semper uno et eodem, neque alio atque alio: ex quo 
consequitur, ut quicunque aliquid sciat, is omnia et 


"quidem semper scire existimandus sit, Non praeterit 
- Socratem, quid sit in quo argumentationis fallacia lateat, 


Quocirca respondet mente se tenere scientiam, neque 


-emnia, sed ea tantum, quae sciat. Sed sophista ite- 


rum clamitat disputandi legibus adversari, quod plus re- 


"sponderit, quam sit interrogatus ideoque adrmiscuerit ea, 


quae extra causam esse videantur *). Quocirca Socrates 


"voluntati eorum morigerari coactus propositam argumen- 


tationem alia ex parte adoritur. Quaerit enim ex iis, 
utrum ipse sciat bonos viros iniustos esse, an id ne- 
sciat. Respondet Dionysodorus eum id sane ighorare, 
videlicet imprudenter concedens Socratem huius senten- 
tiae veritatem impugnare solitum esse, Jam vero hic 
protenus inde colligit, quod cum virorum ratione pugnat 
mirifice, se non omnia scire **), eaque conclusiuncula 
homines vanissimos satis acriter pungit, ut hoc quoque 
exemplo pateat, quanto sit praestabilior Socratica dispu- 
tandi ratio eristica ista sophistarum, quae a Profagorae 
profecta doctrinà, quum neglecta distinguendi definien- 
dique sollertia fallaces et argutas conclusiunculas vena- 
retur, neque ad verum etquirendum valebat, et suam 


quasi vim ipsa constringebat, 


Sed quanquam homines vanissimi iterum iterumque 
sunt confutati, tamen ne ad silentium redacti videantur, 
notis argutiis viam sibi muniunt ad persequendam dis- 
putationem. | Quae quidem libri pars quanquam veluti 
per saturam accessit, tamen haudquaquam temere ad- 
jecta est. Quum enim iam tandem argutiae sophistarum 
exceptis paucis quibusdam locis, in quibus graviora at- 
tinguntur decreta, ad ignobilem fere puerilemque lusum 
deducantur, ex eo vel maxime intelligitur, quousque 


*) Usque ad p. 296, E, 
9**y P. 2917 A. 


36 BISPUTATIO 


praestigfarnm festa scilicet, philosophia ex Protagorae orta 
ratione processerit, Praeterea etiam Ctesippi adolescen- 
tis exemplo demonstratur, quam non sit difficile talia 
disputandi artificia addiscere et callere, ita ut clarissime 
tandem intelligatur totam istam artem nihil habere re- 
conditi, sed unice fere dA07 Twi rQif, ut alibi ait 
Plato, contineri. ; 

Posteaquam igiter Socrates, absoluta superiore ar- 
gumentatione, Euthydemum interrogavit, num ipsi frater 
recte iudicasse videatur, protenus Dionysodorus, fra- 
tris nomine audito, quaerit, num ipsum putet Euthy- 
demi fratrem esse. lta igitur hic praesenti materia re- 
licta temere ad alia omnia transgreditur. Ncc vero So- 
crates ad hanc quaestionem prius vult respondere, quam 
Euthydemus de re modo disceptata suum iudicium in- 
terposuerit, Sed ubi ionysodorus de hac eius tergiver- 
satione et cunctatione graviter queritur, ille facete et 
urbane se non sine causa ait cunctari, quandoquidem 
Sibi cum duobus sophistis pugnandum sit, et Patrocles 
suus, qui lolai partes sustinere queat, si auxilio veniat, 
haud dubie rem etiam peiorem sit redditurus, Nimirum 
ita et communis fratrum istorum carpitur pugna, et Patro- 
celis, hominis, ut videtur, ad disputandum parum idonei, in- 
Scitia et inertia facete traducitur, ^ Quod cur ita fiat, 
etsi haudquaquam exploratum habemus, tamen non inepte 
suspiceris Patroclem istum vulgo ludibrio habitum esse, 
ut nunc ipse Socrates in hoc sermone, in quo omnia 
comicam spirant hilaritatem, aliorum imitatus morem et 
consuetudinem eum non sine cavillatione commemoret 
adeoque sophistas acerbissime risurus cum altero eorum 
comparet. Sed istud utcunque sese habet, Euthyde- 
mus quidem, Paíroclis istius iniecta mentione, priorem 
quaestionem , sed leviter immutatam illam, denuo repe- 
tit, Interrogat enim, num Patrocles ille, quem Iolaum 
suum appellaverit, sit fratris filius. Negat hoc Socrates 
eumque fratrem ex matre ait esse, qui patre utatur 
Chaeredemo, diverso illo a Sophronisco, quem ipse pa- 
frem habeat. Hoc vero responso utens sophista: Ergo, 
inquit, Chaeredemus est alius quam pater, ideoque non 
est pater; eademque Sophronisci ratio est, ut adeo tu 


patre careas, 


Ducta haec argumentatio ex eo est, quod statuitur, 
idem praedicatum, quod vocant, non posse pluribus at- 


DE EUTIIYDEMO PLATONIS. 383 


tribui rebus vel hominibus. Etenim illa aetate fulsse 
constat, qui suam cuique rei proprietatem esse síatue- 
rent ideoque praedicati et subiecti copulationem omnem 
funditus tollerent, Quam sententiam postea temporis 
maxime a Stilpone fuisse exornatam auctor est Plu- 
tarch. adv. Colot. p. 1119. c. s. 22, p. 513. Vol. V. 
1. ed, Wyttenb. conf, Deyks De Megaricorum Doctrina 
p. 88 sq. Sed iam multo ante eam a sophistis defen- 
sam et usurpatam fuisse clarissime apparet ex Platonis 
Sophista p. 251. C. óJsv ys, oiuct, Toig T8 véoig xoà 
vüy yepovruov roig owiueOéce Doiviy meosoxsvd- 
zcusv' eUÜUg yag avruAeBécO't, mteyTb TÓOSLQ0V , Og 
dóÓUraroy rd T& T0AÀX Év, xci TO fv moÀAa &vot, xal 
Ó5 zov zcigovcw o)x iuvreg eye 0v Aiyuy &w- 
Ü'omzov,cALa r0 uiy aya UD 0v, vOv à cvÓQcnov 
&» oov. ubi falluntur qui haec volunt ad Antisthe- 
nem potissimum  reprehendendum dicta esse, veluti 
Schleiermacherus atque Deyksius l. c. p. 44, 
Nam nobis quidem plane persuasum est, ibi ipsum Eu- 
, ihydemum ac Dionysodorum significari, quos fuisse ówv- 
uas iu Euthydemo nostro iterum iterumque non sine 
acerba quadam irrisione inculcatur, siquidem recte Ci- 
cero Epist. Fem. IX, 20, oyiucegeo autem homi- 
nes scis quam insolentes sint, ldem placitum 
attingitur etiam Soph, p. 260, A, B. Phileb. p. 14. C. 
ex quibus locis perspicuum est fuisse iliud maxime per- 
vulgatum.  Duxerat auiem, nisi fallor, originem ex Pro-- 
tagorae disciplina. Qui quum doceret omnia esse talia, 
qualia cuique apparerent, facile potuit &ccidere, ut qui 
tricas sectarentur, unamquamque rem semper unam at- 
que simplicem esse exinde colligerent ideoque attribu- 
tiones rerum omnes repudiarent, Sed quaecunque de- 
mum hluius sententiae origo est, hoc quidem apertum 
putamus, Euthydemum et Dionysodorum eam esse am- 
plexatos, quandoquidem Euthydemus argumentatur, pa- 
trem, quia a paire alio diversus sit, ipsum patrem esse 


non posse. x 


Vix autem haec ita pronuntiavit sophista, quum 
Ctesippus, ut est protervus et acutus, statim istud sci- 
licet acumen ioculari imitatione ridet. Quaerit enim ex 
sophistis hoc: Differtne pater vester a meo patre? Quod 
illi negant, ne scilicet et ipsi patre carere arguantur, 
Tum adolescens: llic vero utrum meus unius pater 


38. DISPUTAT!O 


est, an etiam aliorum? Aiunt illi. Ex qua responsione 
iam Ctesippus captiose colligit istum — esse patrem 
omnium, simulque concludit futurum ita esse, ut etiam 
mater sophistarum non modo omnium. hominum, sed 
etiam gobiorum, catulorum, porcellorum , aliorum ani- 
malium, parens iudicanda sit. Enimvero huic argumen- 
tationi illi ideo non possunt adversari, quia alioquin Cte- 
sippus statim ipsos quoque matre et patre carere con- . 
clusurus est. lta igitur iactabundi disputatores non iam 
a Socrate, sed ab adolescentulo vix eorum sacris initia- 
to suis ipsorum laqueis irretiti vehementer deluduntur, 
iacetque decretum illud, ex quo unum idemque praedi- 
catum pluribus tribuere hominibus non licere vulgari eri- 
sticorum errore statuebatur. 


Veruntamen hic Dionysodorus, ne ambo videantur 
. adolescentulo manus, quod aiunt, dedisse, protenus alias 
promit argutias. Demonstrare enim conatur, canem esse 
Ctesippo patrem. Sunt tibi , inquit, catuli, Quorum pa- 
ter est canis; ergo tibi canis pater est, tuque es frater 
catulorum. Quae argumentatio sicuti vindictae sumendae 
gratia illata est, ita unde ducat originem, facile intel- 
ligitur. Apparet enim eam ex ambiguitate verborum 
tibi esse atque tuum esse oriri. Addit praeterea 
sophista Ctesippum ob eam ipsam causam canem verbe- 
ribus afficientem patrem suum verberare iudicari opor- 
tere. Quae conclusiuncula fortasse interposita est a Pla- 
tone ad ridendos eos, qui iuvenes dictitarent in sophi- 
starum scholis etiam eo adduci, ut parentes suos ver- 
beribus afficerent. ^ Cuiusmodi opprobria etiam Socrati 
fuisse obiecta patet ex Xenophontis Mem. I. 2, 49. 
Atque tam impius ideo apud Aristophanem Phidippides 
fingitur. Certe quidem non est verisimile eam sine certa 
aliqua causa memorari, quum reliqua fere omnia habere. 
videantur, quorsum referri debeant, lam vero Ctesip- 
pus, isto modo graviter lacessitus, reponit malle se pa- 
trem sophistarum plectere, qui filios adeo sapientes ge- 
nuerit, a quibus ipse eo honore sit mactatus, ut iam 
catulorum frater habeatur *), 


Acerbissima cum irrisione Ctesippus nunc hoc quo- 


*) Usque ad p. 299. A. 


DE EUTHYDEMO PLATONIS. $9 


* 
que interrogat num pater iste sophistarum eatulorumque 
sapientiae ipsorum boni quid acceptum referat, Cui 
Euthsdemus neque patrem suum nec quenquam alium 
respondet multis bonis indigere; nam aegrotanti si multa 
medicamenta et ad bellum proficiscenti si multa arma 
bona essent, haud dubie etiam futurum, ut quam pluri- 
mum medicamentorum et armorum conduceret, quum ta- 
men pauca fere satis sint. ltaque hac argumentatione 
ostenditur, non esse verum quod homines vulgo arbitren- 
iur, quemque eo esse feliciorem, quo plura bona possi- 
deat: quemadmodum enim ad sanandos morbos pauca vale- 
ant medicamenta, ita ad vitam bene degendam paucis bonis 
opus esse, Incertum est unde hoc decretum sit repeti- 
tum: quanquam fieri potest, ut ipsi fratres illud excogi- 
taverint ed consolandam suam ipsorum panpertatem. 
Reprehendit autem Ctesippus hane sophistae argumenta- 
tionem, Geryonis et Briarei afferens exemplum, qui plu- 
ribus certe armis indiguerint, Sed hic Dionysodorus: 
Si bonum est, inquit, aurum habere quam plurimum, 
profecto ille. erit beatissimus, qui tria auri talenta in 
venire, unum in capite et in utroque oculo staterem 
habeat, scilicet habendi vocabulum callide alio sensu 
ponens, quo magis adolescentem in fraudem inducat. 
Sed Ctesippus re acute perspecta urbanissimo cum. le- 
pore istam sententiam exaggerat, Scythas narrans revera 
in capitibus suis aurum habere solere, ut qui e craniis 
suis auratis bibant atque adeo interiores eorum partes 
oculis suis introspieiant. Acumen hoc adolescentis elusu- 
rus Euthydemus protenus aliam in medium aftert falla- 
ciam. Interrogat enim perquam ambigue, Scytlae alii- 
que homines num ea videant, quae videre possint. Nam 
istud quae prouti nominandi vel accusandi casu accepe- 
ris, diversa emergit sententia, Affirmante igitur Cte- 
sippo quod erat interrogatum, ille haec: Ergo vestes 
nostrae, quas tu vides, videndi habent facultatem, — Ani- 
madvertit Ctesippus verborum lusum, urbaneque sese 
ait iam eo esse adductum, ut Euthydemus vigilans dor- 
mire atque silens loqui posse videatur. Quae ipsa re- 
sponsio Dionysodoro admodum grata et accepta est: is 
enim revera disputando efficere studet, ut, quis silens 
loqui possit, Qui ferrum, inquit, aut lignum aut saxum 
dicit, is cérte silens aliquid dicit, Nimirum ita novo 
arlificio grammatico silens ad rem, nonu ad dicentem 
refertur, Facete autem ad hoc Ciesippus: Atqui fer- 


40 DISPUTATIO 


rum candens, si quis manibus attrectat, profecto stri- 
det atque clamat! Quod certe te non debuit praeterire, 
Quibus verbis, quae speciem quandam proverbii refe- 
runt, tangere videtur sophistas, qui aliquoties semiam- 
busti evaserint. Nec sine petulantia quadam iam etiam 
contrarium vult sibi demonstrari, fieri posse, ut quis 
dicens aliquid taceat. Quod Euthydemus promtissima 
voluntate demonstrandum suscipit. . [s enim censet eum, 
qui taceat, omnia tacere: ergo, inquit, omnem rem di- 
eentem íaces; unde consequitur, dicentem tacere. 
Acceptis his argutiis Ctesippus novam sibi epportunita- 
tem oblatam sentit vexandi sophistas, nterrogat igitur 
eos, taceantne omnia, an omnia loquantur. Kx quibus 
si alterutrum affirmatur, necessario eventurum est, ut 
sophistarum argutiae protenus in irritum cadant.  Caute 
igitur et eircumspecte Dionysodorus et neutrum et utrum- 
que locum habere ait. Sed Ctesippus non praesentia 
tantum respiciens, verum etiam superiorum memor, .ista 
ipsorum sophistarum decretis mirum quantum adversari 
exsultans animadvertit et in multum risum effunditur, *). 


Toto hoe loco nemo est quin facile animadvertat 
omnes istas íricas ex grammaticis artificiis et subtilita- 
tibus repetitas esse. Quod et ipsum tale est, ut Pro- 
tagorae disciplinam redoleat. Hunc enim aliunde con- 
stat in pervestigandis grammaticis subtilitatibus studiose 
versatum esse; de qva re explicarunt Spengel. Ar- 
tium Scriptorr. p. 40 sqq. et Classen De Grammati- 
cae Graecae PPrimordiis p. 31 sq. Nec dubitari potest 
quin ipse inventa sua ad disserendi subtilitatem traduxe- 
rit in eaque re grammaticis ambiguitatibus sit abusus, 
Quo nomine multum diversus fuit a Prodieo, qui aliud 
sane consilium in exquirendis vocabulorum discriminibus 
sequutus est. v. Welcker. in Museo Hhen, Nov. Vol, 
|l P. lL p. 451 sqq. Quanquam igitur Euthydemus et 
Dionysodorus talia discere etiam ab aliis potuerunt, ta- 
men quia grammaticae verborum rationes ad disserendi 
fallaciam atque fraudem transferunt, perquam credibile 
est eos in ludo Protagorae ad has artes formatos esse 
et institutos, Ac tanto verisimilior haec coniectura est, 


*) Usque ad p. 300, 


DE EUTHYDEMO PLATONIS, 41 


quod eos etiam in aliis sermonis partibus sophistae illius : 
auctoritatem sequutos esse exploratum habemus, 


Sequitur jam rursus repentina ad aliud argumentum 
iransitio, — Postquam enim Socrates urbane admonuit 
Ctesippum, ne de rebus adeo pulcris cachinnum tollat 
Dionysodorus hunc ingerit syliogismum, — Kes pulcrae, 
inquit, etsi ab ipso pulcro diversae sunt, tamen quandam 
secum habent pulcritudinem, Ergo bovem si tecum ha- 
bes ipse bovis naturam induis. Nisi forte fieri prorsus 
non potest, ut quod ab alio quopiam diversum sit id sit 
illud ipsum, a quo diversum esse iudicetur *), 


Apertum esse arbitramur impugnari his verbis So- 
cralicim doctrinam de notionibus generalibus earun que 
eun rebus individuis necessitudinem, unde Plato notioni- 
bu: illis uczeqvouzog informatis suam de ideis senten- 
tiam effinxit, Nam hoc discrimen sane inter Socraticam 
et vere Platonicam rationem intercedere, quod illa est 
mere Aoytx;, haec uereqvoux, claris verbis testatür 
Aristotel. Metaphys. XHI, 4. coll. L. 6. Quanquam 
hic quidem Platonem videmus iam suam ipsius senten- 
tiam significare, qua rerum vim naturamque ideis conti- 
neri statuit, Quocirca illis temporibus, quibus hunc 
scripsit dialogum, a Socratica notionum pervestigatione 
jam ulterius processisse videtur ad doctrinam de ideis 
informandam, quam deinde magis perfecit atque confir- 
mavit, v, Prolegg. ad Cratylum, marte extr, lam vero 
magna erat de his rebus Socraticorum et Eristicorum 
dissensio atque controversia, llli enim varias notiones 
inter se coniungi atque copulari posse statuebant, vole- 
bantque res singulas sub mentis notitias generaliores 
subiectas esse; hi autem quoniam istius coniunctionis ra- 
lionem minime perspiciebant, unamquamque rem cense- 
bant suam sibi habere proprietatem eamque ob causam 
attributionum varietatem aspernari, in eam .disputabant 
sententiam, ut diversa diversis convenire negarent ideo- 
que id, quod de aliqua re praediearetur, statuerent non 
in ipsa eius vi et natura esse contentum, sed extrinsecus 
tanquam alienum quiddam ei admoveri, Nam haec qui- 
dem mens ei sententia fuisse videtur eorum, qui hoc 





:*) Pag. 301, 





42 DISPUTATIO 


decretum vel invenerunt vel defenderunt. Quanquam exsti- 
terunt etiam qui eo ad meras cavillationes abuterentur, 
quidquam praedicari de aliqua re posse praefracte negan- 
ies. v. Soph. p. 251. C. Phileb. p. 14. C. quos locos 
iam supra laudavimus; Aristot. Metaph. IV. 19. p. 
119. VIL. S. p. 169. ed. Brand. Et in horum quidem 
numero etiam Dionysodorus noster habendus est, qui il- 
lud secum habere sane pinguius interpretatur. Unde 
infra p. 303. E sq. ambo sophistae a Socrate suaviter. 
ridentur, quod sublatis rerum 'attributionibus non alios 
tantum refellant, sed sibimet ipsis veluti ora consuant. 


Atque his ita explicatis facile etiam hoc intelligi- 
tur, quorsum pertineant et quomodo accipienda sint, 
quae Socrates deinceps disputatione sua persequitur. 
Is enim iam instituit sophistarum rationem  ioculariter 
. imitari ideoque neminem ait dubitare posse, quin idem 
sit idem, aliud sit aliud, pulerum sit pulcrum. Etenim 
ita statuisse qui tollerent vim rationemque praedicato- 
rum, ex loco Sophistae, quem antea memoravi, perspi- 
cuum est, conf. Aristot, Elenchi Sophist. XVII. 5. 
Simplic. ad Arist. Pliysie. fol. 26. Sophistas autem 
ait hanc pusillam rem hactenus neglexisse; nam alias 
eos praeclaros sane sermones elaborare, quemadmodum 
"perfectis artificibus conveniat, 


Postremis verbis sophistae denuo utuntur ad novas 
argutias captandas, nondum vanissimi artificii taedio ca- 
pti. Imo eas adeo acervant atque cumulant, ut Socrates, 
ubi tandem eo redactus est, ut lovem ceterosque deos 
suos vendere et mactare velle videatur, una cum Cte- 
sippo tanquam nugis istis confectus exclamet: Eheu, 
iam satis est; isti quidem viri invicti sunt *). 
]ta igitur istud argutandi certamen finitur non sine magno 
plausu audientium, qui sollertiam scilicet istam sophi- 
starum vehementer admirantur. 


Absolvimus tandem eam disputationis partem , quae 
contortorum et aculeatorum sophismatum quasi specta- 
culum quoddam exhibet. ln qua tractanda et elaboranda 
quam sapienter Plato versatus sit, nunc omuibus: eviden- 





*) P. 303. A. 





| 
- 


DE EUTHYDEMO PLATONIS, 43. 


ter apparere putamus. Dum enim philosophus eristicae 
vanitatem egregie coarguit, simul etiam id egit, ut opi- 
niones quasdam sophistarum, illa aetate admodum  di- 
vulgatas atque celebratas, quae quidem pro fonte eri- 
sticae poterant haberi, et examinarentur subtilius et vero 
etiam refutarentur. Quod quia fit ope Socraticae dia- 
lectices, quae rerum notiones subtiliter rimatur, una 
opera etiam id efficitur, ut huius ipsius virtus et prae- 
stantia in clara luce collocetur. Quod autem illud ar- 
gutandi rixandique certamen adeo protrahitur nec citius 
finitur, id neminem futurum putamus, qui re diligentius 
pensitata temere ita institutum esse censeat, Quum 
enim universa Graecia per argutam istam et fallacem 
disputaudi rationem mirum quantum commota esset plu- 
rimique talibus praestigiis occoecati eius studio navarent 
operam, id quod frequens docet rQv «vrioyixov. apud 
Platonem commemoratio; nullum sane efficacius ac po- 
tentius isíius vesaniae remedium potuit inveniri, quam 
quo usus est philosophus. Nam consignatis fallaciarum 
exemplis et tanquam in tabula ob oculos positis multo 
erat facilius de iis iudicium; in quo quantopere aequales 
fluctuaverint, vel illud argumento est, quod postea Sta- 
girites easdem fere conclusiones. et argumentationes, 
quas Plato in Euthydemo risit, non indiguas habuit sub- 
tiliore examine, et quod senex Isocrates in eristicorum 
nationem. saepissime acerbe invehitur. Quocirca equidem 
in ea sententia sum, ut per totam hanc sermonis partem 
nihil reperiri putem , quod Platonis ingenio atque arte 
indignum videatur, 


Mis omnibus, vero dialogo extremo egregia subiun- 
gitur Socratis oratio, qua quid in universum de ista dis- 
serendi ratione statuendum sit, praeclara cum sophista- 
rum irrisione exponitur.. Finito enim ctm illis colloquio 
Socrates se quoque simulat magna tantae sapientiae ad- 
miratione repletum esse, atque eos hac oratione com- 
pellat: O vos beatos, inquit, qui tam brevi tempore ad 
tantam sapientiae praestantiam et magnitudinem pervene- 


. ritis, Enimvero ars vestra quum multa praeclara habeat, 


tum illud est in ea longe praestantissimum, quod fere homi- 
nes vestri similes curatis, graves et cordatos viros negligi- 
tis, Ego enim mihi penitus persuasi istiusmodi sermo- 
nes paucis probatum iri; plerisque certe ita esse displi- 
cituros, ut iia malint ipsi confutari quam alios refellere. 


41 DISPUTATIO 


Praeterea illud quoque valde est populare et humanum, 
quod sublatis rerum attributionibus non modo alios re- 
fellitis, sed vestra ipsorum ora quasi consuitis. Nempe 
ita sane nullo negotio tollitur invidia, quam vestra pro- 
fessio facile possit excitare, Denique artificium istud 
adeo a vobis subtiliter, adeo prudenter atque callide ex- 
cogitatum est, ut quivis alius idem illud sit brevissimo 
temporis spatio percepturus, sicuti vel Ctesippi exemplo 
perspicitur. Quodsi igitur me auditis, nolite illud sae- 
pius coram multis ostentare, ne ei citius omnis novita- 
tis gratia auferatur; sed paucis tantum, qui vobis per- - 
solvant institutionis. mercedem, impertiatis, ea tamen 
conditione, ut ab his quoque quam maxime celetur et 
abscondatur. Nam, sicuti est in proverbio, rarissimum 
quodque carissimum esse solet *). — - 


Haec igitur Socrates, quibus verbis sanequam gra- 
vibus et acerbis philosophus noster quid de hoc disse- 
rendi genere esset iudicandum tam aperte et perspicue de- 
claravit, ut quorsum tota haec pertineat disputatio, ne- 
mini dubium videri queat. 


Et hactenus quidem illud potissimum videmus egisse 
Platonem, ut quantum Socratica dialectica ab inani ar- 
gutandi consuetudine huie sophistarum generi propria re- 
cederet, et quomodo Socrates ipse cum istiusmodi ho- 
muncionibus disputare consuevisset, quam clarissime ex- 
poneretur, Sequitur ut de postrema sermonis parte ex- 
plicandum sit, cuius antea significavimus a viris doctis 
minus diligentem - rationem esse habitam; quo ipso eve- 
nit, ut de universae scriptionis argumento et proposito 
minus circumspecte iudicarent. Etenim non hoc tantum 
spectavit philosophus, ut Socraticae disciplinae a ratione 
eristicorum differentiam illustraret et patefaceret, sed 
illud etiam ei fuit propositum, ut philosophiam Socrati- 
'eam atque ipsum adeo Socratem ab eorum invidia vindi- 
caret, qui eam vel temerario mentis iudicio vel invidiae 
malignitate ducti misellorum sophistarum gregi adiunxis- 
sent et universam sapientiae disciplinam muitis suspe- 
ctam reddidissent. Quod quomodo ab eo institutum sit 
et perfectum , age nunc paucis dispiciamus. 





*) Usque ad p. 301. B, 


DE EUTHYDEMO PLATONIS, 49. 


.*  Absoluta igitar narratione de colloquio ab se cum 
KEuthydemo eiusque fratíe habito Socrates iocabundus 
scilicet Critonem suum denuo adhortatur, ut ipse quo- 
que se hominibus tam sapientibus in disciplinam tradat, 
quandoquidem neque aetatis neque vitae ratio ullo modo 
sit prohibitura, quominus eorum artem penitus addiscant 
et percipiant, At vero Crito, ut est simplex atque can- 
didus, missis iocis et dicteriis se ingenue fatetur in eo- 
rum numero haberi malle, qui tales sermones contem- 
hant et aversentur, adeoque Socratem leniter reprehen- . 
dit, quod cum istiusmodi homuncionibus conversari at- 
que disserere non dubitet. Narrat enim eo ipso tem- 
pore, quo Socratis cum Euthydemo et Dionysodoro dis- 
putatio finita fuerit, scriptorem quendam orationum fo- 
rensium sibi obviam factum atque graviter conquestum 
esse, quod philosophi tam miseras agerent nugas et per- 
petuo in rerum inanium tractatione 'versarentur. Et se 
quidem ait homini ita respondisse, ut philosophiam de- 
bitis ornaverit laudibus. Verum illum nihilominus in sua 
permansisse sententia, adeoque in Socratem acriter esse 
invectum, quod iis hominibus sui copiam faceret, qui 
nec suas ipsorum sententias rite perpeuderent et aliorum 
' verba calumniarentur miserrime, Denique illum narrat 
etf universam philosophiam rem turpissimam iudicavisse, 
et homines eius studiosos saneqnam dignos habuisse, 
quibus ignominiae mota inureretur. Monet igitur Crito 
amicum benevole, ut in posterum istiusmodi hominum 
consuetudinem et familiaritatem vitare studeat, ne ipsa 
quoque philosophia, quae certe per se talem reprehen- 
sionem non commereatur, in invidiam hominum et con- 
temtum adducatur, Hie vero Socrates: Nempe loque- 
ris, opinor, de uno ex iis, qui et rempublicam attin- 
. gunt mediocriter et leviter gustant philosophiam. Isti 
- vero homunciones solent ingenti quadam sapientiae opi- 
. nione inflati esse; ex quo evenit, ut omnibus philoso- 
l phis siue discrimine infensi sint. Putant enim, si quan- 
do ab his insipientiae coarguantur, suam agi auctorita- 
tem atque bonam existimationem, eiusque rei culpam in 
. Euthydemi scilicet disciplinam, quam omnibus philosophis 
communem esse volunt, conferre non dubitant, Verum 
 ignoscenda iis haec iniuria est, quum et viris civilibus 
sint inferiores nec de tota causa recte et prudenter iu- 
dicare possint. Sunt enim semidocti. Fatetur tamen 
- Crito se de filiorum suorum educatione non mediocriter 


b 





46 WO DISPUTATIO 


esse sollicitum, quandoquidem eos intuens, qui se vir- 
tutis magistros profiteantur, quid de sapientiae disciplina 
sentiendum sit, valde incertus haereat. Hic vero So- 
crates: O bone Crito, inquit, in omni artium genere 
pauci reperiuntur idonei artifices, neque profecto miran- 
dum est, si idem accidit in philosophia, ' Itaque contem- 
(tis et neglectis malis unos bonos sectari decet ac po- 
tius res ipsas, quam homines, respercfare, Quodsi igi- 
tur philosophia res turpis est et inhonesta, age desere 
eam et contemne; sin autem est bona et laudabilis, 
quum ipse eius studia strenue perséquere, tum filios 
tuos ea erudiendos curare ne dubita *). iiid 


En habes sermonis finem et exitum, qui si deside- 
rdretur, mn!to incertius de üniversa scriptione iudicium 
foret. Nunc quum haec addita legantur, clarissime per- 
spicitur, quare Plato faciendum putaverit, ut et eristicam 
acerbe perstringeret et Socraticae rationis ac disciplinae 
virtutes ostenderet. Neque enim cuiquam vel mediocri- 
ter attento obseurum esse potest, cum illa reprehensione 
id consilii esse coniunctum, ut voces eorum coarguan- 
tur, qui quum omnem philosophiam tum maxime Socra- 
tis philosophhndi retionem cum garrula ista atque cap- 
tiosa sophistica temere confudissent adeoque virum opti- 
mum in ignobilis cuiusdam argutiarum studii suspicionem 
adduxissent. Quid quod vel primarium scriptionis con- 
silium mea quidem sententia in eo cernitur, ut Socratis 
philosophandi ratio ab eorum calumniis vindicetur, qui 
eam tanquam vanam ef inanem argutiarum captatricem 
$uspectam reddere conati essent. Nam ita demum per- 
$picitur, quaenam sit singularum libri partium inter 
. ipsas cohaerentia, nihilque animadvertere licet, quod to- 
tius scriptionis unitatem ac simplicitatem ullo modo tur- 
bare aut penitus tollere videatur, 


Quodsi autem quaeris, quinam fuerint maligni illi 
vel etiam imprudentes Socratis obtrectatores, ab ipso 
Platone diserte nominantur scriptores orationum foren- 
sium (4oyoyocqor), ex Antiphontis et Gorgiae, ut vi- 
detur, disciplina profecti. ^ Certe quidem / Antiphon 
Rhamnusius primus fertur orationes iudiciales scripsisse, 


*) Usque ad p. 307. C. 











DE EUTHYDEMO PLATONIS, 4 


quas litigantibus venderet *). His quid rei cum Platone 
fuerit, nusquam alibi nisi in Euthydemo et Phaedro per- 
scriptum est. Erant homines leviter philosophiae scieu- 
tia imbuti, sed iidem, quum scribendo viderentur rem- 
publicam scilicet tractare, superbi et fastuosi, ex quo 
explieationem habet, quod Plato eos viris civilibus mul- 
tum postponendos esse graviter admonuit, Praeterea su- 
perciliose contemnebant philosophiam, quam quum solius 
quaestus gratia attigissent atque insuper usi essent so- 
phistarum institutione , qui se' temere virtutis magistros 
profiterentar, accidit iis fortasse illud, de quo Socrates 
in Plredone p. 90. C. zc uctldeiéo à7j oi mttol TOUG 
Gyrik0ytx0Ug Lor ovg Oterohipevreg oic" ÓTL TEAEUTUY- 
Ttg otovrct cogoraroL yeyovévat xai Xa Te yevonzévot 
uóvot , ÓTL: obire TUYV mper dco ovósvog gvÓiv vyiig 
ovOà Btfletov olrs TOV AÓyov x. r. 4. Huc accedebat, 
quod quum subinde philosopliiae Socraticae sensissent 
aculeos idque ferrent aegerrime, hanc temere cum so- 
phistarum argutiis confundebant. Et fieri potest, ut 
-. Socrati ideo quoque fuerint infesti, quia rhetores omnes 
|, cavebant sedulo, ne cum scphistis permutarentur. Ex. 
horum igitur numero, unus aliquis apud Platonem fingi- 
tur eum Critone durum istud et iniquum quum de omni 
philosophia tum de Socratis studiis iudicium communica- 
visse. Qui quidem quisnam fuerit, a viris doctis stu- 
diose quaesitum est, irrito sane consilio, Neque enim 
de certo aliquo oratore cogitandum esse nobis persua- 
sum. est, siquidem Plato totam illam fastuosorum scri- 
ptorum cohortem notandam atque castigandam iudicavit, 
Quod cur ita cum Sochero De Scriptis Platon. p. 210. 
statuamus plures habemus causas, sicut speramus, non 
- ineptas aut leves; —Nolumus commemorare neminem 
unum investigari posse orationum scriptorem, quem Plato 
»práeter ceteros ob oculos habuerit, Nam frustra sunt, 
qui de Isocrate cogitari voluerunt; ut Heindorfius 
et Schleiermacherus.' Hunc enim vel ideo puta- 
mus non posse intelligi, rjuia is neque a ratione Socra- 
tica fuit alienus, et ab ipso Platone Phaedr. p. 279. D. 
magnis laudibus afficitur. Nec vero Lysiam intelligi 
probabile est, quamvis ita statuerit Groen van Prin- 








*) v. Quintil. lustitt, II. 1, 1l. Ammian, Marcell. 30, 
4. personatus Plutarch, Vitt, Decem Oratorr. p. 307. ed. 
Reisk, 


, 


j 


48 DISPUTATIO 


sterer Prosopograph. Plat. p. 117, Nam Lysias etsi 
in Phaedro acriter corripitur, quia in scriptionibus eius 
amatoriis omnis desideretur philosophia, tamen non accu- 
satur calumniae, nec vero etiam pro animi sui candore 
et simplicitate unquam in Socratem iniquus fuit. Ter- 
tia est Winckelmanni sententia, qui Prolegg. p. 
XXXIV sqq. "Thrasymachum | Chalcedonium - significari 
contendit. At vero istum quidem e primo libro de Re- 
publica constat neutiquam philosophiam pro turpi negotio 
habuisse, id quod iste orationum scriptor fecisse per- 
hibetur, sed potius ipsum turpiter esse philosophatum, 
Quarta restat Sauppii sententia in Zimmermanni 
Museo Stud. Antiquitt. a. 1835. N, 50. exposita, ls 
enim 'Theodorum Byzantium significari putat, quem Pla- 
to Phaedr, p. 266. E, vocat Aoj090cí0nAor. Quod ex- 
inde colligit, quia Euthyd, p. 3805, E. verba sz«&vv & 
elxótog Aóyov ad eum spectare videantur, ut qui in 
arte sua maxime zc slxorc íractaverit. v, Sp engel, 
Synagog. p. 98 sqq. At enim vero omnium omnino 
rlietorum studium inde a 'lTisia et Corace pertinuisse . 
maxime ad zc sixórc clarissime apparet ex Phaedro p. 
261. A. p. 212. D, E., ut unum Theodorum his verbia 
significari non sit verisimile. ldem iudicandum de ver- 
bis Euthydem. p. 804. E. x«i spi ovósvog ciiwovw 
«vaiíav cnovóny nsmoujuévov, ubi notatur usus pa- 
ronomasiae, cui scholam Gorgianam maxime deditam 
fuisse ex ipso Platone certissime constet. Possum alia 
etiam afferre, cur non sit credibile "Theodorum significari : 
sed ea tanto rectius silentio prememus, quanío certius 
jam apparuit magnam esse istius suspicionis levitatem. 
Quemadmodum vero nemo investigari poterit, quem Plato 
praeter ceteros notaverit ac reprehenderit, nisi forte 
volueris homini cuidam docto credere ignotum quendam 
virum intelligendum iudicanti; ne probabile quidem est 
certum aliquem jllius aetatis scriptorem significari, quum, 
ut dixi, totum istud vilium scriptorum genus perstringi 
existimemus. Nam si certus aliquis illorum temporum 
rhetor significaretur, dubium non est, quin Plato inge- 
nium eius atque mores aliquanto accuratius fuisset adum- 
braturus, Nunc nihil dixit, quod non in omnes istius- 
modi homines conveniat. Ex quo consequens est, ut 
communes eorum virtutes et vitia uni personae tributae 
sint, per quam omnes repraesentarentur, Quodsi au- 
tem quaeris, cur unus aliquis informetur, cuius imagiue 


DE EUTHXYDEMO PLATONIS, 49 


depingantur omnes, eius rei causa in promtu est, psa 
enim dialogi ratio non ferebat, ut omnes nominarentur, 
siquidem perabsurdum fuisset, si philosophus totam scri- 
ptorum cohortem fecisset audito Socratis cum sophistis 
colloquio Critoni obviam venientem, | Accedit quod haec 
ratio egregie cum totius libri consilio congruit, quod vi- 
dimus eo maxime pertinere, ut Socratica philosophandi 
consuetudo ab inani sophistices suspicione vindicetur ideo- 
que perversa hominum de illa iudicia explodantur. Nam 
si de uno aliquo forensium oratorum scriptore cogitari 
oporteret, nihil profecto cogeret, ut etiam reliquos id 
geuus homines carpi statueremus. Quod nunc longe se- 
cus est, Quum enim unius illius hominis mores ita in- 
formenutur, ut ista pictura in ceteros istiusmodi rheto- 
res omnes congruat, facile intelligitur id agi, ut univer- 
sa fastuosorum et maliguorum scriptorum natio corri- 
piatur. 


Sed longius etiam procedimus. Putamtus enim Pla- 
tonem dum illorum hominum de Socratica philosophia 
improbat iudicium, simul etiam reliquos, qui similiter 
existimavissent, reprehendere et castigare voluisse. Ne- 
que enim dubium est, quin alii plurimi, eodem fere 
modo de Socrate senserint, atque iste forensium ora- 
tionum scriptor, qui in Euthydemo loquens inducitur, 
Cuius rei luculentissimum exemplum habemus in Nubibus 
Aristophanis, in quibus quum omnino sophistarum ineptiae 
exagitentur, ium Socrates perfectus in iis artifex fuisse 
fingitur. Nam etsi primarium poetae consiliam hoc fuit, 
ut omnes philosophos traduceret, qui vel inanium rerum 
perscrutatione vel fallaci et perniciosa dialectices et rhe- 
iorices exercitatione occuparentur *), profecto tamen 
non potuit Socratem illorum veluti principem et signi- 
ferum facere, nisi ipse eum pro vano inanique sophista 
habuisset, praesertim quum e€0 usque processerit, ut 
eum non modo hominem rerum inanium curiosum, sed 
etiam insigniter flagitiosum finxerit, . Videtur igitur per- 
vulgata fuisse hominum opinio, qua Socratem inter va- 
nos sophistas numerandum esse exsitimabaut **). Perti- 


*) De totius fabulae consilio v. Hermann. Praefat. p. XL. 
ed. sec. 


**) V. Xenoph. Mem. I. 6, 15. coll, I. 2, 49 sqq. 
Plat. Opp. Vol. VI. Sect. I. 4 


90 S DISPUTATIO 


net huc illud, quod diligenter animadverti volumus, quod 
Socrates, sicuti in Platonis Euthydemo cum  sophistis 
disserit rationi Protagorae addictis et ob eam causam 
a Aoyoypcq«q isto notatur, ita etiam in Nubibus Arisio- 
phanis artificia tractat sopliistica e Protagorae disciplina 


repetita. Ex quo quid colligi de poetae ipsius senten- 


- 


tia queat, facile intelligitur, ^ Quemadmodum enim So- 
crati physicorum tribuit placita, ut quem sciret in iis 
pervestigandis versatum esse, ita. etiam Prodici, Prota- 
gorae, aliorumque sophistarum rationem eidem  affinxit, 
quod illum nee ab his studiis alienum esse existimaret, 
Nam grammatica Protagorae studia aperte traducuntur 
loco notissimo v. 632 sqq. et 656 sqq. sicut optime vi- 
dit Spengelius Artium Seriptorr. p. 35 sq. cui merito 
assentitur Classen De Grammaticae Graecae Primor- 
diis p. 81. Ad eristicam autem viri perstringendam 
quum alia referuntur, tum manifesto pertinet nobiiissi- 
mus ille locus v, 11i sqq., ubi iusta et iniusta oratio 
iuter se certant, d, quod iam scholiastes notavit ve- 
rissime , cuius haec sunt verba: Wevosrou zavroUU a ó 
XGIAXÓG, Aéyam "ood AX ZXwxodreu sivo TOY dÓtxoV À0- 
yov. ov ydp JXoxocrue, dila Ilpwreyóoec 0 Affoipl- 
Tug óEeüpev cUrOv zc BbÓlÓncxtrv. Et fortasse huc 
etiam revocanda est zoU Óívov commemoratio v, 9:9 
sqq. iniecta. Videtur enim Protagoras Democriti de ato- 
morum concursu doctrinam Aihenas perítulisse. Atque 
hinc explicari poterit etiam illud, de quo post Cousi- 
num, interpretem Gallicum, primus monuit Winckei- 
mannus Prolegg. p. XLV sq. quod locis quibusdam 
Nubium atque Euthydemi singularis quaedam deprehen- 


ditur verborum similitudo et convenientia, maxime in 


usu dictorum iocularium et proverbiorum conspicua. Conf. 
Euthyd. p. 285. C. D. cum Nubb. v. 440 sqq. 452 sq. 
Euthyd. p. 277. D, cum Nubb. v. 143, E. Euthyd. p. 
235. D. cum Nubb. v. 255. et 633, Euthyd. p. 277. 
E. cum Nubb. v. 658, Euthyd. p. 301. A. cum Nubb. 
v. 915. et quae praeterea notavit W inckelmannus. 
Fieri enim potest, ut telia ex ipso Aristophane repetita 
sint. Quanquam huic rationi non ita "multum tribuerim, 


praesertim quum pleraque omnia ad usum formularum 
* in vita quotidiana ítritarum redire videantur. Sed hoc 


utcunque se habet, illud quidem ex Aristophane pariter 
atque ipso Platone evidenter apparet, Socratem nou 


tantum ab orationum scriptoribus, sed etiam ab aliis in 


DE EUTHYDEMO PLATONIS. 91 


vanissimorum sophistarum numero habitum fuisse. Quo- 
circa verisinillimum putamus Platonem in Euthydemo 
id esse sequutum, ut pravo istorum hominum omnium 
judicio occurreret, et quantum ratio disserendi Socratica 
a vili ista et inani eristica distaret, planissime expo- 
neret, 


Verum liie sponte nascitur quaestio perqudm graá- 
vis atque difficilis. Dubitari enim licet, cur philosophis 
. Solos 40y0yQ«qovg nominaverit , aliorum, maxime poeta- 
rum comicorum, in iisque Aristophauis , nullam fecerit 
mentionem, quum tamen hi virum sapientissimum non 
mclius liabuissent. De qua re cogitanti mihi atque me- 
ditanti quid in mentem venerit, paucis exponere iüvát, 
Et comicos quidem quod non memoravit, licet Aristo- 
 phanis fabulam atque Connum Amipsiae tecte signifi- 
casse videatur, id sane mirum est, quum eorum crimirna 
eadem opera, qua rhetorum istorum, magnam certe 
partem diluerit. Quocirca certas quasdam eius rei causas 
fuisse suspicamur, quae e litterarum monumentis eru- 
endae sunt — Et nos quidem in eam devenimus sehten- 
tiam, ut eo tempore, quo Pjato opera sua literis con- 
signare coepit, a poetis iliis nominatimque àb Aristo- 
phane magis magisque intellectum esse éredamus, quam 
iniquo et iniusto iudicio virum optimtüm atque reipubli- 
cae amantissimum improbo sophistarum gregi adiunxis- 
sent. Quod primus, nisi fallor, sensit Groen vàn 
Prinsterer Prosopograph. Plat. p. 177., ubi haec 
scripsit: ,, Sed sive hoc quis putet (Socratem in 
iuventute ab opinionibus sophistarum non riiimis àbhor- 
. ruisse), sive Aristophanem, qualis Socrates 
esset, parum novisse, certe non odio habuit, 
verum potius dilexit, opinor, Socrátem, post- 
quam, qui germanus ab ipso sophista indu- 
ctus esset, hunc soplistarum cognovisset 
. exagitatorem acerrimum, Sensit etiam Brandi- 
sius ei nuper Fritschius Quaestionn. Aristophanh, 
T. L p. 168 sqq. De Aristophane ut 'ità statüamus, 
plura sunt quae vehementer suadeant. Nam primum qui- 
dem animum advertit illud, quod poeta post Nubes pri- 
mas Olymp. 89. 1l. s. a. 323, ante Chr. n. in sceiam 
introductas in nulla alia fabula id de industria egit. ut 
Socratem acerbius traduceret aut carperet vehementius, 
Quod ille certe studiose agere debuisse videtur, ut 


à* 


92 DISPUTATIO 


Nubium argumentum, quod spectatoribus non placuisset, 
civibus iterum iterumque commendaretur, At vero tan- 
tum:abest, ut poeta postea temporis Socratem rursvs 
tanquam ineptum sophistam perstrinxerit, ut eum in re- 
liquis fabulis bis tantum memoraverit atque alio nomine 
reprehenderit. Nam in Avibus, quae fabula acta est 
Olymp. XCI. 2, s. 414, a, Chr. n, v. 1271, et 1541, 
ed, Dindorf, ei satis leniter immunditiem et squalorem 
exprobrat. In Ranis autem Olymp. XCIII. 3. s. a, 405, 
&. Chr. n, commissis v. 1391. eius cum Euripide fami- 
liaritatem notavit. ^ Quae quum ita sint, ecquis est qui 
sibi persuadeat poetam omnem occasionem traducendi 
hominis facie et habitu perridiculi et ad risum in sce- 
na excitandum ab ipsa natura facti trausmissurum fuisse, 
nisi suum in eum animum mentemque penitus immuta- 
visset? Ad hoc accedit aliud rei. argumentum, idque 
haud paullo gravius. Constat enim hodie certissimis ar- 
gumentis, poetam etsi Nubes secundis curis recognoscere 
et emendare instituisset, tamen hanc fabulam non ite- 
rum docuisse, Nam falli eos, qui Nubes bis actas esse 
memoriae prodiderunt, post ea, quae Palmerius Exer- 
citat. p. 729, et Hermannus Praefat. ad Nubb. p. 
XIII sqq. ed. sec. exposuerunt, nemo temere dubitabit. 
Facta est autem vel potius suscepta secunda fabulae re- 
censio Hermanno iudice non aute Olymp. 89. 4. Jam 
vero quid causae esse dicamus, car poeta secundam fa- 
bulae recensionem instituerit, ipsam fabulam abiecerit, 
certe quidem a scena exulare iusserit? Enimvero ille 
posteaquam Socratis ingenium, mores ef disciplinain re- 
ctius aestimare didicisset, non potuit a se impetrare, ut 
virum innocentissimum denuo risui multitudinis expone- 
ret, ideoque maluit quae scripsisset in scriniis retinere, 
quam innocentem turpiter laedere, Quae quum ita eve- 
nissent, Plato cur Aristophanem in Euthydemo non no- 
minaverit, licet idem argumentum, quod poeta, magna 
certe ex parte attigerit, in propatulo esse arbitramur, 
Neque enim vereor, ne quis dicat priores Nubes 
fortasse ideo non commemorari, quia aliud argumentum 
habuerint nec tam ad Socratem quam ad sophistas omnes 
explodendos pertinuerint. Nam ut partes quaedam aliter 
fuerint descriptae, atque in superstite fabula, de qua re 
valde diversae sunt hominum doctorum sententiae *), 


*) Alii enim negant praeter parabasis partem v. 514 — 558. 


r 


DE EUTHYDEMO PLATONIS, 653 


ídmen quae ad Socratem spectant, eodem fere modo 
exposita fuisse non est quod dubitemus. ld quod pluri- 
bus argumentis iisque certissimis demonstari potest. Ante 
omnia huc facit illud, quod Aristophanes ipse in Para- 


basi secundae recensionis v, 913. et Vespar. v, 1050 — 


60, Nubium fabulam tanquam omnium, quas fecerit, 
praestantissimam dilaudat et ob hanc causam de iniusto 
Atheniensium iudicio, quo eam non, satis magni fecis- 


sent, acerbe conqueritur. Quis est autem qui poetam 
» comimnissurum fuisse sibi persuadeat, ut veterem fabu- 
.]am tantis laudibus afficeret, et tamen eandem multis 


partibus immutatam zut plane aliter descriptam in sce- 
nam induceret? | Nimirum hoc profecto hominis male 
feriati fuisset, non Aristophanis, Neque huic sententiae 
officiunt verba Nubb. v. $35. za) uev TOLOUTOG eno 
Qv noujtis oU x01 " ovÓ' Auc ero '"fanarcv dic 
xai Toig Ld tigayov' cAÀ c Lr ióÉag eiggé- 
Qus cog icona , ovO&y dàAoAct gir Opoíeg x«i n«ocg 


. Oefictc. lata enim non ad secundas Nubes spectant, sed 


pertinent potius ad ridendos alios poetas comicos, qui 
in diversis fabulis eandem cramben bis terve recoquere 
solerent. Quam veram esse loci interpretationem per- 
spicue docuerunt Esserus De Nubb, Aristoph. p. 25 
sqq. 43. 45. et llermannus Praefat. l, c., quamvis nu- 
per secus statuerit Fritschius Quaestt, Aristoph. P. 


.L p. 112 sqq. Atque idem fere mansisse postea fabu- 


lae argumentum aliquatenus certé etiam ex WVesparum 
v. 1036 sqq. licet colligere. Ibi enim poeta quum aliam 
fortasse fabulam, iu qua sycophantas corripuerat *), tum 





quidquam & poeía novaíum esse, ut Esserus De prima 
et altera, quae fertur, Nubium editione. Bonnae, 
1823.8. Süvern Ueber des Aristophanes Wolken, 
Berliu, 1826, p. 83 sqq. Ranke De Aristophanis vi- 
ta. p. 285 sqq. alii contra plures fabulae locos immutatos 
esse arbitrantur, ut Hermannus Praefat. edit, sec. p. 
XXH, Dindorf. Aristoph. Fragm. p. 18 sqq. Denique 
nuper Franc. Volckm, Fritschius Quaestt. Aristoph. 
T. i. p. 105 sqq. copiose demonstrare conatus est, priores 
Nubes easque deperditas ab iis, quae supersint, pror- 
sus fuisse diversas, quandoquidem illáe non in Socratem, 
sed tantummodo in Socratieos, Chaerephontem, Alcibiadem, 
alios, scriptae fuerint; de quo tamen mihi, fateor , minime 
persuasit. 


*) De hac re, data scribendi opportunitate, alibi explicabimus. 


61 DISPUTATIO J - : 


priores Nubes respiciens : &44 Unio vuGv Ért xol vvvi 
mtoAsueiy qoi c6 uet cUroU "lois jmucÀotg bue 
OC négvauy xo TOig fLUpETOTGU , ot TOUG nereéoeg T 
5y4ov vxro0 xci rOUG mwzzovg Gmímviyov, ad quae 
recte Berglerus; , Nam incubus, inquit, videtur ho- 
mines strangulare; simul ad Nubes respicitur, in qua 
Phidippides patrem suum verberat et praefocat, ut in 
illis etiam est, quas nunc , habemus, vers, 1380. , ubi 
pater dicit de filio: zc ÉqÀa ge x&onóóst XG7tyLt- 
yt". Pergit poeta; aere riiAóuevol T' imi TOig xoíi- 
T&ig imi TOLGU! CTOCyLOGUY Uu Ov "Avrogocieg xc 
ftoogxAxottg uci paprvglag cvve xA , wer &vegy- 
Ócv OÓsuuaivovrag moAAoUg Og TOV nolíueyov., quae 
etsi rem more comico exaggerant , tamen non est du- 
bium quin pertineant ad qoovrioz?5otov illud v. 92 sqq. 
descriptum et ad orationem Sírepsiadis v, 435 sqq. Sed 
omnium optime ex ipso Platone perspicitur in primis 
Nubibus quae ad Socratem spectarent omnia similiter 
atque in fabula superstite adornata fuisse adeoque So- 
cratem tanquam inanium sophistarum principem in sce- 
nam inductum. Nam haudquaquam verisimile est philo- 
sophum iis locis, quibus Aristophanis fabulam respexit, 
secundam eius ob oculos habuisse recensionem, praeser- 
tim si per hanc multa fuissent immutata. Contraria ta- 
men Fritschii mei sententia est, qui etsi statuit, secun- 
das Nubes non esse in scenam iuductas, tamen easdem 
contendit a Platone esse respectatas, At enim vero 
in Apologia quidem certe philosophus per ipsam rei na- 
turam non potuit aliam fabulam respicere, quam quae 
et edita esset et iudicibus cognita, Quod quidem eo est 
certius, qiio verisimilior est Hermanni sententia, qui 
ex ipsa Nubium indole et forma. efficere studuit, se- 
cundam fabulae recensionem, quam Scholiastae memorant, 
a poeta inchoatam tantum, non perfectam absolutamque 
esse, eam vero, quae superest hodie, fabulam ex utraque re- 
censione, perfecta prima et imperfecta secunda, mixtam esse 
et conflatam ; cui viri summi judicio suflragati sunt etiam F r, 
Aug. Wolfius Praef. ad Nubb. p. 1V. et Boeckh, De 
Graec. "'ragoed. Princip. p. 21, Accipe vero ipsa Platonis 
verba Apolog. p. 19, B. C. dicmtso ovy ! XOT ÓQU TV Gv- 
TOMOGL Üct avayvavat. era ZYoxo&tua cÓizeL xc 
meQuepycir t Dra té T& ÜmO y"o xci va inovg&vue, 
xai TOV WrrO Aóyov XOSÍTTU) A0LOV, x«i GAAovg TCUTO 
óuÓcc àv, TOLGU TI] Tíg dott, TOLGUTG 74 énp&ts xci 


DE EUTHYDEMO PLATONIS. 55 


croi iv Tij Hoioroqirovg aou oi, ZXoxodtrn TUYO 
éxsi méptq SQURLEVOY , qéaxavrá T& depoffezéiv , xc GÀ- 
Av noA gy qÀvapiav qÀvapoUrro* cy iyo ovÓiv otre 
píye oUrs cuixoor mégu izaíc. coll p. 18. B. Vides 
hie ea commemorari, quae in fabula. adhue superstite 
reperiuntur, ut non possit dubitari, quin etiam in pri- 


» mis Nubibus sophistarum ineptiae similiter in Socra- 
[tis persona exagitatae sint. Neque enim audiendus F rit- 


schius est, qui p. 123 sqq. ex hoc ipso loco efficere 
studuit, ut argumentum primarum Nubium prorsus di- 
versum a superstite fabula fuisse existimaretur. Nimi- 


rum noluit iam philosophus omnem totius illius fabulae 
"sententiam declarare, sed hoc tantum dixit, rzo:i«Uc« 


in Nubibus spectanda praeberi: quod ita esse, vir doctus 


: ipse largiri coactus est. Istud zs9iqsoóusvov vero haud 
. dubie pertinet ad eum locum, quo Socrates meditabun- 


. dus in zosue dog haeret et Strepsiadi interroganti, quid 


agat, respondet, esoogcaro. Quanquam enim in nostris 
Nubibus nihil diserte dicitur de corbis pensilis agita- 
tione, tamen facile est ad intelligendum, zoéueD ocv 


. illam non stetisse fixam et immobilem, sed dum Socra- 


tes in ea penderet, huc et illuc motam fuisse: quorsum 
referendum est etiam istud espogero. Nam si quietus 
ille consedisset, profecto non potuisset respondere se 
per aérem incedere, Quocirca equidem non credam 
Fritschio l1. c. p. 132, contendenti, nullam fuisse in 
theatro Attico machinam, cuius ope quis sublimis in 
aére sursum deorsum ferri potuerit, ideoque zs9:9690- 


"pevov interpretanti per plateas errantem, Eam 


enim interpretationem non fert totius loci sententia, Ac 
si Socrates in corbe pensili haesit, ne intelligitur quidem 
qui non potuerit huc et illuc agitari. Videm-s igitur 
vel scenicum fabulae apparatum in ista quidem parte 
olim eundem fuisse, qui nunc est, Non minus est me- 
morabilis locus Symposii p. 221, B. ubi de fuga apud 
Delium narrans Alcibiades: nQGrov piv (sOov), ócov 
mepujv deynrog TQ tugoov &iveL* Énsvso ÉnoLys à00- 
xtb., (O dota róqveg v TO 60V Ó»5 voUrO, xc ixei Óuc- 
7t'00€Usc Uc Gig7isQ xai àivÓ«ós, Bosv Ová 0t5vy06 zal 
T6 qÀ oiu meo aBáAhor, 5oé£ue moegeczomoy 
xci rOUg quAiovg xai roUg mOAsglovg. quae ipsa verba 


legantur Nubb. v, 361, óz« BosvOviet T' &V TOiG 0Ó0ig 


zc TO) q cu) nef sg. Haec igitur certissime 
arguunt universam quidem certe fabulae descriptionem 


56 | DISPUTATIO 


in prima editione eandem fuisse atque in altera. Acce- 
dit quod nec fragmenta ex prioribus Nuhibus servata 
quidquam continent, unde alium in iis fuisse Socratis 
habitum atque speciem probabiliter suspiceris: quanquam 
singulas quasdam fabulae partes paullo. aliter fuisse 
adornatas utique ex iis colligere licebit, Sed id non 
agimus hoc tempore. 


Quum igitur certissime appareat, Aristophanem pri- 
mis Nubibus Socratem tanquam. garrulum ridiculumque 
sophistam traduxisse, postea antem eam fabulam neque 
totam secunda recensione perpolivisse neque rursus in 
scenam produxisse, quumque idem in fabulis post Ranas 
editis nusquam reperiatur eum u!lo modo exposuisse ri- 
sui multitudinis, nihil est quod possit maiore cnm ve- 
risimilitudinis specie affirmari, quam quod cum Prin- 
sterero aliisque contendimus, videri poetam paullatim 
cum Socrate in gratiam rediisse, ut quem virum bonum 
et minime reipublicae periculosum esse intellexisset. 


Atque hoc ita factum esse etiam ex eo est per- 
spicuum, quod Plato Aristophanem in Convivio fecit 
cum Socrate familiariter conversantem. Inter quos si 
tanta intercessisset simultas et inimicitia, quantam vulgo 
perpetuo obtinuisse existimarunt, profecto impie philo- 
sophus in magistrum fuisset facturus, si colloquium isto 
modo habitum finxisset, Unus tamen locus Platonis est, 
' qui huie sententiae vel maxime adversari videatur, Nam. 
in Apolog. Socr. p. 19. B. C. Socrates ita loquens in- 
ducitur, ut in fabula Aristophanis non exiguam causam 
inesse dicat, cur multi iniquius de ipso iudicaverint. At 
vero ibi nobis pérsuasum est Socratem nec coram iudi- 
cibus ironiae suae oblitum ita fabulae Aristophaneae 
mentionem facere, ut non ipsum poetam tangat, sed eo- 
rum potius temeritatem non sine urbana cavillatione re- 
prehendat, qui ex poetae nugis, iem dudum scilicet ab 
ipso reiectis, calumniandi causam et opportunitatem 
quaerere non desiissent. Quam sententiam iam ante nos 
septem fere annos in commentariis ad eum locum a no- : 
bis propositam miramur sane quod nemo eorum, qui po- 
stea temporis de Socratis cum Aristophane necessitudine 
exposuerunt, rite perpendit. Est enim ita comparata, 
ut ne nune quidem ejus poeniteat. Multo minus etiam 
cum nostra ratione pugnat locus Phaedonis. p. 79. C, 
ubi quod Socrates haec dicit: oUxoUY y' &y OitLQU y 3 


DE EUTHYDEMO PLATONIS, $1 


e * ^" » — , 
0' üe 0 ZXoxocrmge, &nusiv rwv& vUV cxovccrre, ovÀ* 
d * c ? "m M » * 
&l swwpqororog 8l, eg cÓoAEG/O xci oU mob zt00QQ- 


| xOvrov rore LóyoUG moLoUucL, recte viderunt interpre- 


tes vulgare illud fuisse in omnes philosophos convicium, 
quod non Aristophanem, sed Eupolin auctorem habeat. 


Manet igitur quod antea posuimus, Aristophanem 
quo tempore Socratem inter perniciosos sophistas nume- 
rabat, Nebulas scripsisse; postea vero quam eum vi- 
rum probum, honestum, boni rectique amantem cogno- 
visset, dilizere et amare coepisse, ut a Platone in Con- 
vivio potuerit talis induci, qui cum Socrate amantissime 
colloquatur, Atque hanc ipsam causam arbitramur esse, 
cur in Kuthydemo Aristophanis nulla mentio iniecta sit, 
etsi id in postrema sermonis parte, ubi Crito de rhe- 
toris isiius exponit sententia, commodissime fieri po- 
iuisset. Quanquam philosophus dum hilari iocularique 
ratione argumentum illustrat, atque dictionibus quibus- 
dam comicis usus est etiam in Nubibus usurpatis, for- 
tasse subobscure Aristophanis fabulam significavit, 


Atque huc, nisi fallor, trahenda est etiam Conni 
commemoratio, qua facta facile quisque in memoriam 
redire potuit fabulae Aristophaneae. Constat enim Con- 
num Amipsiae eodem tempore quo Nubes in scenam 
prodiisse, atque de his reportasse victoriam. Nec tamen 
credibile est hane fabulam tam inique iniusteque in 
Socratem statuisse, imo ea videtur unice ad iocum hi- 
laritatemque fuisse temperata, si quid ex illo ipso Pla- 
tonis loco colligere licet, quo Socrates sese ait Con- 
num magistrum suum infamia quadam conspergere, si- 
quidem homines eum »espovroói0«6zaAov appellare so- 
leant. Quod quorsum spectet, docet locus Ciceronis 
iam supra memoratus KEpistol. ad Divers, IX. 20. ,ów- 
pcUss autem homines scis quam insolentes 
sint.* Enimvero senes sunt fere indociles, intractabi- 
les, et suorum decretorum nimis tenaces, Unde lux 
affunditur loco Platonis Sophist, p. 251. B. óOsv e 
voig OwuwaÜtc. Üoívuv maosazsvdueusv* sUÓUg ycQ 
&vriAeQécU au mavr) moOyeipov, Atque eodem per- 
tinet etiam quod Diogenes dixisse fertur: vexgov ia- 
TQ&UtLV Xcl vyípovra vovOsrtv va)rOv &lvot. 


Sed res repetenda altius est atque de Conno ipso 
explicandum accuratius, de quo usque ad hunc diem lho- 


98: DISPUTATIO 


minum doctorum iudicia circumferuntur minime proba- 
bilia. Perhibent enim eum praeclarum fuisse fidicinem 
et excellentissimum artis musicae magistrum, .De quo 
mea quidem sententia non unam ob causam dubitari po- 
test, Nam primum quidem in Alenexeno p. 235. E. 
apertum est ab ipso Socrate ita eius mentionem fieri, 
ut per urbanum iocum et irrisionem eius institutio an- 
teponatur Lampri musici celeberrimi disciplinae. —Cuius 
loci ratio, nuper.demum a nobis patefacta, dici non 
potest quantopere homines eruditos inde a Cicerone 
ad Winckelmannum usque fefellerit. Omnes enim 
Socratis ironia non percepta homini tantum habuerunt 
honorem, ut eum in arte sua longe praestantissimum 
fuisse iudicarint. v, Ciceron, Epistol. Famil. IX, 21, 
Maxim. Tyr. p. 225. T. II. ed. Reisk. Valer, Ma- 
xim, VIII, 7, Suidas s. v. Kovvov wijqoc T. Il. p. 
$416 Interprett, ad Aristoph. Equitt, v. 534, ed Brunck. 
s. Commentarr. Lipss. Vol. IV. p. 150 sq. ubi etiam 
grammaticorum et scholiastarum opiniones receusentur, 
Winckelmann. Praef. p. XL sq. Sehleierma- 
cher. Opp. Plat. T. II. Vol. III. p. 532. At enim 
vero Platonis auctoritate quum illi abusi sint, quam ni- 
hil eorum seatentiae sit tribuendum, facile intelligitur. 
Et res ipsa suadet, ut de musico isto nou tam magni- 
fice sentiamus. Neque enim verisimile est eum, si tan- 
tus fuisset artifex, aut in tanta paupertate fuisse ver- 
saturum aut aliis maximeque poetis comicis adeo de- 
buisse ludibrium. Enimvero apud Aristophanem et Cra- 
tinum qui memoratur Kovvag, is dubium non est quin 
sit ille ipse Connus, cuius apud Platonem mentio fit, 
Id rectissime vidit Winckelmannus Praefat, p. XL. 
Jaudata Bentleii de nominibus vzoxoourtzoig dispu- 
tatione in Epist, ad Io. Millium Opuscul, philol. p. 521 
sq. ed, Lips.; senserat item Brunckius ad Vesp. v. 
534. in eo tamen falsus, quod Aórrveg scribendum pu- 
tavit, lam vero audi, quid sit, quod comici de homine 
narrant Aristophanes Equitt. v. 534, — aAAc yé- 
pov ov nspiéDós, 2onso Kovvag, orégovov piy &yov 
&)ov, Ohpg Ó' dnoAwAug' Üv yor Oi veg moorég«c 
-vixag mivav iv vg szQvraveiQ. Vesp. v. 619, gà uiv 
jyo)vrau Kóvvov wiqov* rovro.ou Óà Oc0000xovVGw 
Voy«g, oivov x. v. à. Suidas v. Kovvac T. ll. p. 
3845. et Schol, ad Equitt, v. 931. hos Cratini versicu- 
los memorant: écÓ:s xci o5 y«GvQi Óídov y&ou, Oqgc 


"-—————Ó ovS 


DE EUTHYDEMO PLATONIS, 90 


c: Aut0G "EyOaíog, Korvag Óà quLocréqovóc 6s gi- 
Angcj. quae adumbrata sunt ad illud Hesiodi Opp. et 
Dier, v. 299. s. 271. ed. Brunck, àoy«zet léoong, diog 
yévoe, ÓqQc G& Aucoc "Ezü'etog, quAég Ó& iUorémcvog 
Ajunrgo. Vides artificem tanquam senem pauperculum, 
bibulum ef voracem perstringi; dc virtutibus eius nihil 
praedicari, praeterquam quod superiores eius victoriae 
cum irrisione commemorantur, Quare loco Menexeni 
commotus aliter atque vulgo de eo iudicandum existimo, 
Ego enim si quid video, res ita potius sese habet. 
Fuit iile musicus admodum mediocris, Nihilominus acci- 
derat aliquando, ut in certaminibus reportaret victoriam. 
Cuius houoris ille per totam vitam adeo fuit memor, : 
ut coronam capiti impositam gestaret eaque ornatus 
magno cin fastu per plateas incederet, etsi summa 
paupertate jam eo redactus erat, ut instituenda iuven- 
tute victum quaeritaret. Atque haec ipsa jpotissimum 
fuit causa, nisi fallor, cur Socrates eum frequenter vi- 
sitaret, videlicet quamcunque opportunitatem cum ado- 
lescentibus disserendi studiose investigare solitus et 
fortasse ipso hominis ingenio allectus et invitatus, Nam 
videtur Counus sane Socrati simile habuisse ingenium 
similemque fortunam, Primum enim fuit pauper et ege- 
nus, quae paupertas eo magis debuit esse ridicula, quo 
magis victoriis suis olim reportatis superbiret, Eandem 
fortunam Socrates quoque expertus est, quem constat 
Athenis vulgo róv zévigre esse appellatum, v. Xeno- 
phont, Oecon. H. 3, coil. Plat, Apolog. p. 23. B. 
Deinde ille videtur in rebus ad philosophiam pertinen- 
tibus lubenter esse versatus et cum sophistis aliisque id 
genus : ominibus confabulari solitus: nam isti quoque 
quum adoleseeniium visendorum gratia tum hominis sin- 
gulari ingenio praediti causa eius domum frequentabanut. 
ln quo ne nos temere hariolari existimes, teste Athe- 
naeo V. p. 218, C. Amipsias in Con99 chorum ex 
€o00vriGiGig compositum in scenam induxit, quod certe 
! itn nou potuisset, nisi bonum Conuum lubenter de 
isiiusmodi rebus nugari solere Athenis notum fuisset, 
Atque hoe alterum est, in quo ei quaedam cum Socrate 
similitudo intercessit, "'l'ertium fuit, quod etiam habitus 
gtque facies hominis per essefridiculus, incedebat enim 
per plateas urbis quandam prae se ferens gravitatem, 
corona orgatus, quandoque etiam temuleptus. Quid igi- 
tur? talis quum esset hoiuncio, num cuiquam mirum 


60 j DISPUTATIO 


videbitur, quod Socrates eius consuetudinem appetiit ? 

Nimirum is pro urbanitate sua se simulavit musicam ab 
eo perdiscere velle, quae erat viri professio , si quid 
video, irrisionis plenissima, Atque haec si probabiliter 
a nobis sunt disputata, cur Amipsias totam sophistarum 
cohortem, uno Protagora excepto, qui tum aberat Athenis, 
cum Conno convenire iusserit, nemini erit obscurum. 
Inter eos autem si non primarias, at certe insignes, 
partes egit Socrates; quorsum spectant versiculi a 
Diogene Laertio II. 28. servati, quibus reliqua mul- 
titudo eum detrito pallio indutum. advenientem salutat. 
Diogenis verba haec sunt: Ausublac Ó' à» Tolflovt 
stcodyam QUrOV quoi oUc(g* Dixpersg , avÓpav 
Békrior OMywV, mohÀdv 0i pareaór e)" Axsug xci GU 
"IQÓG 2juGG, XQ T8QUXÜG. T. &. TtOÜty &v coL zi ctva 
yévowo; "lovri r0 xaxov Tov oxvrortóuov xor. inj- 
Q&iu«v vyeyévnro:, Satis lepidum et ridiculum hunc so- 
phistarum congressum fuisse oportet, ut non sit miran- 
dum, quod haec Amipsiae ;fabula spectatoribus praeter 
ceteras placuit. Quanquam de hac re non licet certi 
quid pronuntiare, quia quale eius fuerit argumentum, 
admodum obscurum est*). Videmur tamen non temere 
hariolari, existimantes Connum cum Socrate ceterisque 
sophistis ita a poeta in scenam esse inductum, ut ipse vetu- 
lus vetulos, maximeque Socratem, arte musica erudire co- 
naretur: unde omnibus nata est multa argutandi rixandi- 
que occasio, In aliam tamen sententiam Fritschius 
disputavit 1l, c p. 2438 sqq. qui Connum Amipsiae cen- 
set versatum esse in doctiorum hominum, uf philoso- 
phorum, sacerdotum, vatum, artificum, illudenda pau- 
pertate. Cuius opinionis vereor ut satis idoneae sint ra- 
iiones. Quod nos statuimns, id verum esse suspicamur 
partim ex eo, quod Socrates apud Platonem narrat Con- 
num vulgo róv ysoovroói0coxeAov vocari, quia ipse 
eius disciplina utatur, partim ex Nonio Marcello, 
qui Senis doctorem non uno loco inter titulos fa- 
bularum Varronis memorat: quod certe argumento est, 
hanc materiam veteribus comicis mon fuisse incognitam. 
Atque haec si vera sunt, cur jn extrema dialogi nostri 





*) Cf. Meineke Quaest, Scenic. spec. II. p. 43, Ranke in 
Seebod, Bibl, Crit, a. 1828, n. 31. p. 2471, 


DE EUTHYDEMO PLATONIS, 61 


parte nec Amipsiae ducatur ratio, in aprico esse puta- 
mus, Etenim is Socratem non ut vaniloquum et per- 
niciosum sophistam, sed ut garrulum et contentiosum 
senem informaverat, indeque eximiam risus movendi ca- 
ptaverat occasionem. Quanquam quod Socrates in prin- 
cipio dialogi Connum tanquam magistrum memorat suum, 
eo fortasse tecte Amipsiae pariter atque Aristophanis 
fabula significatur. 


Reliquus est Eupolis, qui si Socratem similiter at- 
que Aristophanes in scena traduxisset, sanequam etiam- 
pum esset mirabile, cur Plato poetas comicos non vi- 
cissim perstrinxerit aperteque vituperaverit. At enim 
vero etiamsi Eupolis Socratem vehementer corripuerit, 
tameü eum non ut nefarium sophistam, qui omnia té- 
mere calumniaretur, sed ut inanem eumque paupercu- 
lum rerum coelestium scrutatorem aut alio nomine per- 
strinxisse videtur, id quod colligimus ex Fragmentis apud 
Runkelium p.135 sq. conf. Fritschius l, c. p. 217 
sqq. Ac similis fortasse aliorum comicorum causa fuit, 
de quibus hic non est dicendi locus, 


Explicavimus igitur, cur Plato in Euthydemo poe- 
tarum comicorum, qui Socratem eiusque disciplinam in 
scena risissent, nullam rationem habendam duxerit. 


Sequitur ut exquirendum sit, cur scriptores ora- 
tionum forensium potissimum  carpantur tanquam &eér- 
manae philosophiae adversarii Cuius rei causas Plato ipse 
satis perspicue indicavit. Quippe homines isti arrogan- 
tes et superciliosi cum rhetoribus id habebant commune, 
quod se in sophistarum numero haberi nollent, licet se 
ex eorum disciplina aliquid lucri capere posse non de- 
speravissent. Certe quidem Gorgiam novimus magnopere 
cavisse, ne inter sophistas referretur, et eam ipsam ob 
causam sophistae nomen repudiavisse, sicuti docuit F os- 
sius de Gorgia Leont, p. 41, lidem autem illi etiam 
zolirixoi videri volebant, cuiusmodi homines quam in- 
clementer in sophistas statuerint, docet locus Menonis 
p. 91. A sqq. ubi Anytus a Socrate interroga*us, num 
Menoni censeat consuetudine et institutione sophistarum 
utendum esse, tam acriter in eos invehitur, ut sophistas 
tanquam pestem et pernieiem civitatis valde abominetur. 
Ex quo explicationem habet etiam illud, quod De Rep. 
VL p. 493. A, sophisíae vocantur virorum civilium cv- 


62 DISPUTATIO 


vireyvot, Quum vero scriptores illi oratorii sophistas 
magnopere contemnerent, quorum argutam dialecticam 
ad rhetoricae artis facultatem parum valere sibi per- 
suasissent, tum superciliosi et invidi universae philoso- 
phiae inimici exstiterunt, Nam primum quidem quia erant 
minus eruditi, imo semidocti, quid in sapientiae disci- 
plina boni inesset et quomodo ea ab eristica esset dis- 
cernenda, minime intellexerunt. Deinde .molestissime 
tulerunt, si quando a Socrate vel eius familiaribus im- 
portunis quaestiunculis vexarentur, famam suam atque 
auctoritatem agi existimantes, si quando ab iis confutati 
viderentur. Quo factum est, ut quae criminationes unice 
in rixosam illam et contentiosam sophisticam conveni- 
rent, eas in universam philosojhiam coniicerent atque 
Socratis rationem cum illa sedulo confunderent. Ita 
igitur hoc hominum genus viro optimo, acerrimo so- 
phistarum exagitatori, multum invidiae atque odii confla- 
vit, ut mirandum profecto non sit, quod Plato eos tan- 
quam temerarios hómines et ineptos philosophiae atque 
ipsius Socratis reprehensores praeter ceteros acerbe 
castigaverit. Atque ex hoc eodem fonte fortasse etiam 
odium illud in Lysiam fluxit, quem novimus in Phaedro 
gravi censura a philosopho esse notatum, Enimvero is 
etsi benevolo in Socratem animo fuit, si quid ex iis 
collizere licet, quae narrat Cicero De Orator, I. 54., 
tamen Platoni ex itineribus reduci ideo stomachum mo-: 
vit, quia quum insignis rhetoris laude floreret, tamen a 
philosophia erat plane alienus ideoque artis  ora- 
toriae facultatem magis usu et exercitatione collectam 
quam ratione inventam et perfectam tenebat: de qua re 
in Prolegomenis ad Phaedrum et Menexenum explica- 
tum est, 


Cum universi libri argumento praeclare congruit il- 
lud, quod in principio atque fine sermonis Critoni in- 
terloeutoris partes tribuuntur, Cuius viri exemplo sane- 
quam commodissime declarari potuit per inanes illos ri- 
xandi artifices tantum invidiae conflari verae sapientiae 
disciplinze, ut vel homines benevolentissimi de. salutari 
eius vi et efficacia dubii redderentur, Fuit enim Crito 
et Socratis et philosophiae amantissimus, homo optimus 
et liberali animo, sed non ita perspicax et subtilis, ut 
vera a falsis facile discerneret, Ex quo etiam apparet, 
cur ei, si a dialogo ipsius nomine inscripto et quibus- 


DE EUTHYDEMO PLATONIS. 63 


dam Phaedonis locis discesserimus, in uno Euthydemo 
interlocutoris partes eaeque fere secundariae sint de- 
mandatae. Nam qui a philosophandi subtilitate esset 
parum instruetus, eum Plato facile intellexit non posse 
cum Socrate ita colloquentem induci, ut de gravioribus 
atque difficilioribus quaestionibus dissereret, Quanquam 
igitur ille et philosophiae studiosus erat 'et Socratis 
amantissimus, tamen facile accidere potuit, ut eristico- 
rum nugis admodum commoveretur adeoque paene addu- 
ceretur eo, ut sapientiae disciplinae diffidere inciperet 
et de Socratis fama atque existimatione sollicitus fieret, 
Quae si recte iudicavimus, et conveniunt certe cum iis, 
quae alibi de eó memoriae prodita sunt atque partim a 
Groenio van Prinsterer Prosopograph. Plat. p. 
200 sqq. exposita, nihil profecto universi colloquii ra- 
tioni et consilio fingi potest accommodatius quam quod 
Pilato hunc potissimum cum Socrate colloquentem in- 
duxit. 


Reliquum est, ut quaerendum sit, quo tempore 
Euthydemus scriptus esse videatur, Et diserta quidem 
temporis indicia, unde hac de re coniecturam capere 
liceat, ia eo expressa cernuntur fere nulla. Schleier- 
macherus enim quod e p. 2;3., E. ubi sophistae Thu- 
riis fugisse narrantur, apparere censuit, colloquium post 
Olymp. XLH. habitum fingi, pro certo posuit quod est 
longe incertissimum.  Sumsit enim Dionysodorum et Eu- 
thydemum eodem anno quo Lysiam, hoc est Olymp. 
XCII 2, live ante Chr. n. 411,, '"Thuriis pulsos esse, 
quum tamen id iam antea evenire potuerit, siquidem non 
semel accidit, ut in civitate illa recens condita inter di- 
versas factiones tumultus et seditiones orirentur, Non 
firmior est Pinzgeri ratio, qui in Specim, Nov. Edit, 
Euthydemi p. 10. e verbis p. 225. A. collegit habitum 
fingi colloquium Olymp. XCI. 4. quia Alcibiades comme- 
moretur sic, ut vix exsul haberi possit. At loco illo di- 
ligenter considerato nihil videbis ex eo posse concludi 
nisi sermonem aute Olymp. XCIV. 1. habitum fingi, Plus 
profecit Winckelmanni diligentia, qui e verbis p. 256. 
€. xci yep oí cuqi AlIoovayópav 6g00o« i;owvto 
cUTQ xci oi Érü zt«ÀetOTSQOL, verissime collegit dialo- 
gum post obitum Protagorae et habitum fingi et scri- 
ptum esse. lam vero Freretus in libro: 'Memoir, 
de l'Academ. d, Inscript. T, 47. p. 211 — 282, 


64 | DISPUTATIO 


et Geelius Histor. Sophistar. p. 70. probabiliter 
demonstrarunt mortuum esse sophistam anno ante Chr, 
n. 410, Ex quo consequitur, librum post Olymp. XCII. 
3. literis consignatum esse. Mihi tamen nec haee com- 
putatio satisfacit. Prodiit enim Euthydemus, nisi fal- 
lor, ineunte Olymp. XCIV. quo tempore Aristophanis 
adversus Socratem inimicitia iam tota evanuerat, non 
multo ante Protagoram, quocum etiam argumenti qua- 
dam necessitudine continetur. Quae sententia vel ma- 
xime commendatur totius scriptionis ratione et consilio, 
Scripsit enim Plato hunc librum haud dubie iis tempo- 
ribus, quibus ei operae pretium visum est efficere, ut 
Socratis philosophandi ratio ab inani ista sophistarum 
arte diligenter discerneretur. Quae si ex me quaeris 
qualia fuerint, equidem non dubito, quin paucis annis 
ante Socratis accusationem eius rei maxima fuerit vel 
necessitas vel opportunitas, Nam illis temporibus usque 
ad viri iudicium temerariae istae opiniones ab eius ad- 
versariis sedulo videntur divulgatae et amplificatae esse, 
sicuti ex Apologia apparet. Nec vero probabile est Eu- 
ihydemum tum demum esse confectum, quum Socratis 
causa iam in iudicium deducta esset. Nam si lis iam in 
iudicio esset versata, haud dubie scriptor eius rei ra- 
tionem habiturus erat, Ex quo admodum fit probabile, 
librum aliquo tempore ante Socratis accusationem literis 
esse consignatum. ^ Confirmatur haec nostra sententia 
vel maxime eo, quod quaecunque de vitae beatitate, de 
scientia tanquam virtutis fundamento, deque virtutis di- 
sciplina disseruntur, ea omnia germanae doctrinae So- 
craticae speciem referunt, nec per totum librum quid- 
quam eórum investigari potest, quae Plato postea de vi 
et natura virtutis est comráentatus. Enimvero inde per- 
spicue intelligitur, Platonem, quo tempore Euthydemum 
scripsit, fidum adhuc fuisse rationis Socraticae sectato- 
rem, quod certe in annos adolescentiae eius cadit, Huc 
accedit quod perquam est credibile, philosophum non 
illo demum tempore, quo scholas in academia habere 
justituit, suam ipsius dialecticam isto quidem modo ab 
adversariorum calumniis fuisse defensurum, quandoqui- 
. dem inanes isti garrulique disputatores, etiamsi se adhuc 
iactaverint, tamen quomodo a Socraticis differrent, vi- 
ris prudentibus et cordatis non amplius obicurum esse 
potuit. Denique nec Megaricorum disserendi ratio usquam 
in Euthydemo respicitur, quod sane magnum momentum 


DE EUTHYDEMO PLATONIS, 65 


ad nostram rem facit, quum philosophus tam multa eius 
carpendae opportunitate oblata non videatur eam silen- 
tio fuisse transmissurus, nisi idoneas eius rei causas 
habuisse, Sed nimirum Plato post Socratis obitum de- 
mum, quum Athenis relictis se ad Euclidem contulisset, 
illam videtur cognovisse accuratius, ta igitur omnia 
suadent, ut Euthydemum non ita multo. ante Socratis 
áccusationem scriptum esse credamus, 

Atque his ita explicatis videmur et sententiam no- 
stram de universi operis argumento atque consilio supra 
adumbratam satis confirmavisse, et quae praeterea ad 
librum intelligendum sunt necessaria, quantum hac dis- 
putatione fieri poterat, in illustri luce posuisse. Qua 
disputatione tandem hoc effectum putamus, ut totam 
scriptionem prorsus divina arte compositam et elabora- 
tam esse appareat. Omnes enim libri partes tam apte 
inter se nexas atque colligatas esse ostendimus, nihil ut 
sit otiosum aut supervacaneum, omniaque tanquam sin- 
gula unius corporis membra pulcerrime inter ipsa con- 
veniant. Est euim toti operi propositum nihil aliud, 
nisi ut doceatur, nugacem istam eristicam, quae se te- 
mere virtutis magisiram profiteatur, nihil esse nisi va- 
nam argutiarum venatricem, ideoque Socraticae discipli- 
pae multum esse postponendam, uf quae re vera ad vir- 
iutis institutionem pertineat et rationes cuiusque rei 
subtiliter soleat pervestigare; nihilominus autem acci-. 
dere, ut homines fastuosi et invidi alteram cum altera 
sedulo confundant atque ita veram sapientiae et virtutis 
disciplinam in odium hominum atque contemtum adducant, 
Quocirca haud videmur temere statuere omnia eo redire 
existimantes, ut Socratica ratio a vanae illius et inanis 
eristices, pulcerrime saue in hoc libro descriptae, su- 
spicione liberetur, doceaturque cavendum esse, ne, dum 
istam sophisticam contemnas, simul etiam germanam sa- 
pientiae et virtutis disciplinam nihili aestimandam esse 
opineris, 

Sed tempus est disputationi nostrae, quae vel sic 
fortasse nimis ampla evasit, finem imponere. Qua si id 
effecisse videbimur, ut de opere sanequam gravissimo 
rectius existimetur, eo impensius laetabimur, quo den- 
sioribus tenebris illud adhuc fuit involutum. 

Ceterum non vereor, ne nunc quisquam Ástio pu- 
tet assentiendum esse, qui in libro ceteroquin egregio 
De Vita et Scriptis Platonis p. 414 sqq. etiam 

Plat. Opp. Vol, VL. Sect, L.— E 


66 DISPUTATIO 


hunc dialogum Platoni per fraudem suppositum esse iu- 
dicavit. Nam primum quidem illud exploratum habemus, 
Euthydemum eatenus non esse Platonicum, quatenus a 
Platone Socratico literis consignatus est: quod tamen 
nihil impedit, quominus eum ad philosophum nostrum 
tanquam auctorem referamus, Deinde etsi non id agi- 
fur, ut locus aliquis doctrinae Platonicae subtilius illu- 
stretur, sed tota scriptio maxime in doctrina Socratis a 
sophisticarum argutiarum suspicione vindicanda versatur, 
tamen passim vel opiniones sophistarum maximeque Pro- 
tagorae longe lateque illa aetate disseminatae refellun- 
tur, vel doctrinae Socraticae loci quidam, si non expli- 
cantur, at certe attinguntur atque significantur, quo 
ipso efficitur, ut et sophistarum castigatio et Socraticae 
rationis commendatio artificiosissime coniuncta sit cum 
gravissimarum rerum vel explicatione vel siguificatione, 
quae miramur. sane virum doctissimum in hoc opere 
prorsus desideravisse. Denique nec in verbis nec in seu- 
ientiis quidquam reperitur, quod malae fraudis suspicio- 
nem excitare aut alere posse videatur, Nam quod mul- 
tac dictiones ioculares atque proverbiales cumulantur, id 
eiusmodi est, ut cum sophistices irrisione propemodum 
petulanti illa et proterva optime conveniat, ut profecto 
non videam, cur quis hac in re ullo modo haereat. 
Quod autem Socrates aliquoties non e sua ratione dispu- 
iat, sed ex mente sophistarum loquitur, id si non est 
animadversum, neutiquam seriptori vitio vertendum est, 
sed potius iis ipsis, qui quum librum sibi viderentur 
penitus intellexisse, tamen has quidem eius partes se- 
cus atque debuerant interpretati sunt. Nec quidquam 
affert dubitationis, quod loci quidam reperiuntur etiam- 
num Oobscuri. Quorsum pertinent quae p. 211. D. de 
fratribus Acarnanibus et p. 297. E, de Patrocle Socra- 
tis fratre narrantur. .Nam in talibus nesciendi ars est 
adhibenda, cavendumque magnopere, ne quae nobis ob- 
scura sunt, etiam veteribus ignota fuisse existimemus, 
Ita certe. prohibebimus , ne turbulentis dubitationum flu- 
ctibus tanquam in immensum iuscitiae et ignorantiae 
mare auferamur. 

Possumus his nonnulla subiicere de sententia eo- 
rum, qui Socratem in soplistarum numero habendum 
iudicaverunt. Sed haec materia, quia et a nobis alibi *) 








*) In progr. 1830. edito. 


iy 


DE EUTHYDEMO PLATONIS. 67 


est tractata et explicata etiam ab aliis, satis erit hoc 
unum adiecisse, Platonem ipsum in Euthydemo huic 
opinioni maxime esse adversatum, 


ELENCHUS CODICUM, 


Bodleianus s, Clarkianus.— Coislinianus 
(D) Vaticani O et r. Veneti 72v. Paris. B. quo 
usus est Routhius, et Paris. CE. Angelicus (w). 
Barberinus (y). Palatinus (c). Urbinas (f). 
Vindobonens, 94. (nobis r). Flor. a. b. c. o. Pa- 
lat., quem Creuzer. nominavimus, unde vir illustris 
excerptas lectiones dedit in Melett, Critt. Fasc. I. p. 
100 sj. Optimi sunt Bodl, Coisl. Vat. O. Vindob. 
et Creuzer, Quanquam iis non tantum est tribuendum, 
ut ubique aut veram lectionem aut certe eius vestigia 
servare existimentur. Sunt enim nec ab ipso Platone 
scripti nec a scribarum erroribus et grammaticorum cor- 
rectionibus immunes, Quocirca etiam reliquorum libro- 
rum ducenda est ratio, siquidem saepenumero accidit, 
ut vel deteriores libri verae germanaeque scripturae ve- 
stigia habeant, Alioquin ars critica facile eo deveniet, 
ut mero manuum labore contineatur, 


EDITIONES LIBRI PECULIARES. 


Separatim Euth ydemus editus et illustratus pri- 
mum a Routhio est, cuius editionis hic est titulus: 


Platonis Euthydemus et Gorgias, Recen- 
suit, vertit, notasque adiecit Martin. Ioseph. Routh, 
Oxonii, e typographio Clarendoniano, 1784. 8. mai. 


Hune sequutus est Heindorfius edito Vol, III. 
Dialogorum Platonis Selectorum, quod etiam hanc habet 
ijuscriptionem : 

Platonis Dialogi tres, Cratylus, Parme- 
nides, Euthydemus, Emendavit et annotatione in- 
struxit Lud. Fr. Heindorf. Berol. 1806, 8. mai. 


Denique nuper editoris munere functus est Win- 
ckelmannus, quo curante prodiit: 


Platonis Euthy demus, Recensuit, Prolegome- 
nis et commentariis illustravit, apparatum criticum di- 


5* 


.€8 DISPUTATIO DE EUTHYDEMO PLATONIS, : 


gessit, scholia, excursum et indices adiecit Aug. Guil, 
Winckelmann. :|Accessit Aristotelis liber de sophi- 
sticis elenchis. Lipsiae. 1833. 8, mai. 


Specimen novi Commentarii in Euthyde- 
mum edidit Gustav. Pinzger. Liegnit, 1834. 4, quod 
dialogi initium usque ad p. 232. A. complectitur. 


Germanica Schleiermacheri interpretatio con- 
tinetur Opp. Platon, Vol. II. P, L. p. 397 sqq. edit. sec, 





*otI 





* a 
sadi Nd B a 


X 

à 

P4 
[a 
LI 

* 

" 

;lin 5 
n ACA, 





" 
1 
Li 


[ 7H 








T.4 TOY 41440T0Y IIPOZADIIA 


KPITON, ZOKPATHZ, EYOYAHMOZX, AIO- 
NYZOASPOZ, KAEINIAZ, KTHEIILIOZ. .- 


LU 





Cap. 1. 


Ti ia - bw , 
íg 39, w Muxporeg, Q 





- x&iQ OuAÉyov; 3| moii vuüg 0yAog FRQUEOT EL, dig 
Eyayt Bovióusvog QXOUSLY noocsAóav ovÓiv oiog T. 
qv cxoUccL , Cagéc. bnepxiwec pévro, xe Tel0oy , zal 
pot Éüo£sv sive Éétvog Tug, Q QieA yov. zig qv 
Zo. Ünóregov xci ipetQc, 9 Koírwv; ov y&o 
tig, &ALG Ovo Tote. 


SOMOPUPCRUE E PR DS,CISUEN 


expungendum illud censet, 


P. 211. 
Vat. r. Vind. j. 


et Vind. 0z2oc deest. 


5 z0À)c ówds] Par. BCE. Angel. Barb. Urbin. 
Heindorfius 7 abesse malebat; sed v. infra, — 
$iGc Ven. X. BCE. Ang. Barb. Pal. Flor. a. b. c. o, 


In Vat, r. 


pívvouxavtidov] Bodl. xcvídov, i. e. xeveidor. 


p. 271. Tíc 4», o X. —ne- 
QuesGTqXto] ,Verba haec a 
Demetrio citata sunt in libello 


Jlegi Épumrelec S. 235. ed. Gale 


sine variatione, Illa vero, quae 
mox inferontur, hoc modo lau- 
dantar memoriter: "AM pov &&- 
voc tuc qairezas 0 Oueléyov* tlc 
d" * Houth. 

CH olv c iuc 0 yloc —] 
Heindorfius, quia 7j non usur- 
pari soleat nisi post , alterius 
interlocutoris sermonem, aut 
aut 
molócg y&Q vuüc 
0yloc. Sed nulla est causa, cur 
voculam suspectam habeamus, 
quae quum asseverandi vi et 
potestate polleat, haud sane in- 
telligitur, cur non liceat eidem 


scribendum: 


personae, facía aliqua recitandi 
interstitione, sermonem ita con- 
linuare, ut utatur hoc aflir- 
mandi vocabulo. Accedit quod 
ne in:.iis quidem locis, quos 
vir doctus ad confirmandam sen- 
tentiam suam. attulit, arctior 
quaedam inter interrogationem 
et praecedentem sententiam ne- 
cessitudo intercedit. v. De Rep. 
V. p. 453. E. VILE. p. 530. C. 
VIL p. 567. E. Euthyphr. p. 
14. B. Fecit íamen insolita 
haec sententiarum continuatio, 
ut librarii temere à scripserint. 

'OzóvztQov xai ?gocüc] 
Fallitur Heindorfius ónOTt- 
Qor ratus pro zóregov usurpari 
solere. Habet enim oratio in 
falibus locis imitationem quan- 


p ic iv 4tv- 911 


12 


PLATONIS 


KP. "Ov uiv àyo Aéyu , ix Deko TQítog G7) 
B cov xod tjoro* iv uéoq Ó' , nov TO AÉtóyov uepá- 


zi0V V. xa pilo v0ÀU, (Uu Dixoores , 


àniósÓmxévat 


pov ÉOoss, xci roU ii pigcu OU 70À) TL TV nsi 


Owxqpégsuy Kouroffoíkov, aAA 


éxsivog uiv oxi aig oóo, 


ovrog Óà mgogsong xoi xológ xci &ymÓ0g v6v Owuw. 


B. ?8xz60:0o0xé£vac] Bodl. Vind, Par, E, psduioxévat, Dein 
Guagéoe, Ven, Z2. Par. CE. Angel, Pal, Flor, a. b. c. o. 


dxÀlmgpo c] ox5ogoc Bodl. 


dam sermonis quotidiani, 
in interrogationibus relativa in- 
terrogandi forma utimur, sen- 
tentiam illam reticentes, unde 
interrogatio suspensa putari de- 
beat. Germanice dixeris ad 
eundem modum: "Welchen 
von beiden du doch auch 
meinest! Ad quae quilibet 
sponte intelligit, scire velim 
vel simile quiddam, X Explicavi 
de hac loquendi forma ad Me- 
non, p. 74. E. De Rep. IL. p. 
848. B, Lysid. p. 212. €. Eo- 
dem modo Anfra p. 261. B. ac- 
ipisndu 0 Tu n07b Àéy&c 5; ubi 

Bekkerüs de coniectura 
Heindorfii scripsit: ví zozà 
Aíytc; Pertinet huc etiam lo- 
€us Lysiae Accusat, Nicom. 
p. 840. ed. Reisk. — 259. ed. 
Brem. xai yo TOL, O) d &ydpié ài- 
xo ovas , iu Bbeelvow Obenv 9v 
dmxer , Ómo(av x«l vüv vqv &0- 
xv xevtovQo«vo; ubi Mark- 
landus et Taylorus erra- 
runt mirifice, 

B. «vó Wtióyou guecoct- 
*xvov»] Clinias, Axiochi prio- 
ris nepos, de cuius gente v. ad 
'Alcibiad. f. p. 104. A. Crito- 
bulus autem,. Critonis filius, 
iuvenis fuit- et formositate in- 
signis et Socratis amantissimus. 
v. Diog. L. II. 13, 121. Plat. 
Apol. p. 38. B. Phaed. p. 59. 
Formositate sua ipse gloriatur 
&pud Xenoph. Sympos. til, T. 
IV. 10. V, 1 sqq. ltaque cave 


quo 


, On. 


ixsvog cum Heindorfio ad 
Critobulum aut cum Winckel- 
mánno ad Euthydemum refe- 
ras: pertinet enim ad Cliniam, 
quem Crito dixerat gua«A« moAt 
imisówxfv»u:.. Sed de vocabulo- 
rum oxÀqjgoóg et zQoqzoüg vi et 
potestate grammatici vehemen- 
ter inter se dissentiunt. ^ Nobis 
unice probantur, quae scripsit 
ad hunc locam Scholiastes. 
Zxiuggóc, inquit, Lu TO uiv 
xoóvo mQsafirego , v5 b Oye 
v&uteQoG doxuv * "gogo 56 óc, 
TQ uiv xoóvo véuveQog, «ij Óà 
p 7.0508 ctQoG. Quam senten- 
fiam confirmat etiam Photius 
1E..25 i10. iam a Routhio 
laudatus, "009t9jc Aéyevat ó 
T) iv zporo FEERQDG, v; Óà 
Ost dox v mtoflóregog * axiq- 
qoóc ó3 ó vOv: c9 Untvaürttog, Oy 
xal veosidT] &y eiatouc. Otónou- 
zog à Ó ,tapuxós ini yurcunóg 
&ompiv «0:0, Hesychius: 
mQopegese oí véot Qrt£Q, 20€£— 
opureQo, Óà qeurógeroi. — Kadem 
hahet. Harpocratio, et alii, 
Aeschines c. Tim. $. 21. ab 
Harpocratione. laudatus: For 
ptr 740 véou OrvsQ agoptoFic zal 
moragivegot ga«tro ovra : Feegon óà 
710). Uv «otÓ:Óv. ygóvow ysyoróveg 
qa«vvanaot vfo.. quem locum a 
Stephano, Tayloro, Wiu- 
ckelmanno, perperam intel- 
lectum vere explicuit Bremiu v, 
Ktenim oxAzgqogózc quum origi- 
nem habeat a ozàÀmjv«u, aroefa- 


"mocDpERENNMOLe MT 


EUTHYDEMUS. 13 


£9. Ei)Si)quog ovróg àcrw, o  Koíirov, Ov 
àperQg" 0 Óà m«p' éuà zeDusvog iE c'grureoGg aÓcÀ- 
góg ro/rov, 4uowvcóüugog' uere ;& Óà xe ovrog 


rU» Aoyov. 


!o4 , -* 
KP. QOvóéreoov yiyvoGzo, € JXwxoarsg. 


ó ó? rag! Pu] Os 0? napfucre Bodl, Vat. O. 


piv:izs Ób *] lta dedi de coniectura Heindorfi, 


habent uezégeu 


facere, commode dicitur de 
€o, cuius corpus fanquam are- 
factum non ad eam excrevit 
magnitudinem, quae ipsius ae- 
íati conveniat.  Cuiusmodi ho- 
mines propter staturae exilita- 
tem minores natu videri solent, 
quam revera sunf,  lgoqgesgiic 
autem (in anterius proni) 
dieuntur, qui citius. creverunt 
et maiorem habent figüram cor- 
poris quam pro aetate sua, ideo- 
que videntur aetate graudiores, 
Quod non perspiciens Win- 
ckelmannus transversus agi- 
tur, totum locum hunc in mo- 
dum interpretans: ille qui- 
dem, quem dico, Kuthyde- 
mus, erilis est et macer; 
hic vero, Critobulus, proce- 
rus est et pulcer adspe- 
ctu. Enimvero nec ozA5gpgóg 


- simpliciter ànacilentum nec 
z00gtg/c procerum significat, 


et jAix(« apud Platonem quidem 
nusquam de statura corpo- 
vis et specie hominis externa 
dicitur. — Accedit quod nullo 
modo perspicitur, cur Euthyde- 


mi fizura cum adolescentuli spe- 


«ie comparetur, Quod autem 
üixi ?xsivog referri ad Cliniam 
oporfere, eam sententiam con- 
firmari maxime arbitror verbis 
praecedentibus, x«l u&A« -oÀU 
&misÓwxtrvk. —qoL[ PÓost, quae 
manifesto ad corporis habitum 
referuntur. ltaque totum locum 
sic interpretor: Quem ego 


Libri 


, 
dico, is ad dexíram terti- 
us a te sedebat; medius 
autem inter vos eratAxi- 
ochi filiolus, ac permul- 
tíum is mihi videbatur 
profecisse, nec a nostro 
Critobulo longe aetate 
distare; veruntamen ille 
(Clinias) exilis est et pu- 
sillus pro aetate sua, hic 
autfem citius crevif at- 
que pulcra est et hone- 
sta facie. lta igitur ambo 
adolescentes aetatis ratione ha- 
bita inter se comparantur, si- 
quidem explicatur, cur alter 
maior, alter minor natu videa- 
tur, quanquam parem fere ae- 
tatem habere iudicandi sint, 
EvO9)5ógyuog — Ov». à8go- 
rc] Quia Crito plura verba 
de Clinia et Critobulo interpo- 
suit, prudenter Socrates, ad 
superiorem respondens interro- 
gationem, addit o» 2gorás. 
Me&Ttiyt ÓR x«i ovcvOG T. 
À.] Ita vere correxit Heindor- 
fius. Nam vulgatum yezeze c, 
À. quod Astius et Winckel- 
mannus inferpretantur: ver- 
satur autem hicquoque in 
disputando,.s. hic quoque 
artem disserendi profi- 
tetur: ferrem equidem hano 
interpretationem, si antea Dio- 
nysodorus iudicatus essef dis- 
putationibus operam dare so- 
lere: nune hoc unum narratum 
est, eum heri cum Socrate iu 


34 


PLATONIS 


Y 
Z0.  Kewol rug «v ovro, cg Éouxs, gogiorat, 


KP. lloóemol; xoi víg 3 cogía; 


ZO.  Obrow v0 uiv yívog, óg iyQuei, iyreiót» 


€. Iloóazol; xai tic] Ó£, qvod vulgo post zodazof; in- 


seríum erat, cum Bodl. Coisl, 
Pal. Urb. 


tatis: nanciscitur, | 


Ven. 
Vat. r. Flor. a. b. c. o, dclevi. 


Z. Par, BCE. Angel. Barb. 
óta oratio plus alacri- 


9«vpgpacta, 0 Kolvov: n&voogor dt.] Sic Coisl, Ven. 
s. Pal, Urb. Vat. r. quod confirmat Vat, O. qui habet S«vuaoíav, 


Lyceo disseruisse. Quum igi- 
tur haec verba ad praecedentia 
illa referantur, 9 79; 2v 2fv- 
xt(p OusÀrfyov, consequitur ut 
pexye legendum sit. Accedit 
quod Dionysodorus eius, quae 
habita est, disputationis revera 
particeps fuit, sicuti ex universi 
libri argumento intelligitur. 
x«aivoí viwwe&c «0 oUTOoL—] 
In exemplo Aldino et aliquot 
codd. haee quoque Critoni tri- 
buuntur. Ac profecto istud óq 
Fows Critoni coniectanti optime 
convenit, Socrati non item, nisi 
cum Heiudorfio interpretari 
velis: ut facile coniici 
potest, wie du leicht den- 
ken kannst. At ea inter- 
pretatio vereor ut loquendi con- 
suetudini sit consentanea. W in- 


ckelmannus igitur, verbis 
Critoni | assignatis, legendum 
censet : Oiétegor guo , à 


Z2, x«b xawvot vue (b oUrOL: 


6g Éoux£ , o0quave. mrodenol 5 x«l 
aíg 4 $40opíe; Atqui ita Crito 
sumens novos isfos esse sophbi- 
stas parum considerate statim 
adiungit suum istud zrodexot; 
quod eo molestius accidit, quia 
se neutrum novisse aperte fate- 
tur, Me si audis; loeum hunc 
in modum emendabis: Criton, 
OvO£reQov gtyvoono, o Zongees * 
xcwol vwPtG &U OUTOL, OG Foie, 
goquazet, Socr. Nat. Criton, 
lloó«no(; xai 1(; 4 o0pí«; Hoc 
lV«( quam saepe post syllabas 


^ 


. et 10. 


consimiles a librariis neglectum 
Sit, quum multis exemplis pos- 
Sim declarare, famen quia res 
per se hae luce clarior est, 
malo equidem doctrinae inops 
quam importunus haberi. 

)vvtU Ov noQér clauv 2x 
Xíov] Phaedr. p. 229. B. iué 
pot ; o Zoxgnttc, oUx 2v9-évóg 
Mévvot 00y &z0 10v lií(goov 
Afyevat ó Bogíag «qv (loe wiay 
&gzágei, ubi v. annot. coll. 
Poppon. &d Xenoph. Cyrop. 
VII. 1, 23. Chii autem coloni 
se adiunxisse videntur Atheni- 
ensibus illis, qui Olymp. 84. 
2. — 443, a. Chr. n. decem na- 


vibus duce Lampone et Xeno- . 


erito Thurios migrarunt; de qua 
re v. Diodor. XI. 90. XII. 7. 
Quae Routhii conie- 
ctura nescio cur Heindor- 
fio adeo incerfa visa sit. 
ipsum hoc «zoiuxeiv satis liquido 
testatur de alio itinere vel mi- 
gratione non licere cogitari. 
Plus dubitationis habet quod 
Schleiermacherus statuit, 
fugam, quae statim memoratur, 
incidere in annum à. Chr. 412. 
vel 411 — Olymp. 92, 1 vel 
2. quo anno Lysias orator, qui 
et ipse illuc concesserat, Atti- 
cismi accusatus cum trecentis 
alis expulsus est, v. Taylor 
Vit, Lys. p. 11I. Nam Thu- 
riorum civitatem plus. quam se- 
mel intestinis motibus concus- 
sam esse novimus. Pro g&U- 


Nam 


EUTHYDEMUS. 


- 


moÜív scw ix Xíov, éngox5scav óà dg Oovglovs * 
gisóyovrsg óà ixciÜtv RAM 310m Éryo n&0i ToUcOs ToUG 
TÓmovG Quer ol fovaw., 0 óà cv égur c cv cogíav 
evroiv, Üovuaoia, à Koitwv* návoogow &zsyvág. eg 


Florentini Hie afi Vulgo legebatur G«vuáo! $ Kofrov. Dein 


Par. B. a pr. m. m&300go: , quod recepit Bekkerus. 


Nos melio- 


rum codicum aucforitatem in talibus sequendam duximus. conf. 
Schneider. ad Remp. X. p. 598. D. Lobeck. ad Aiacem p. 369, ed. 
sec. qui quae disputavit, ea z»gogo» analogia certissima de- 


fendunt., 


yorvrzc quod olim eum Hein- 
dorfio incertus haesi, num qv- 
yorttc esset praeferendum, noli 
dubitare, quin vera sit lectio 
vulgata, Xenoph. Hellen. I. 
3, 13 E qn iy XwQaxov- 
gor». Anab. .3,83 qivyort E 
ix pince Ti 4£ dila à (unos 
xui v. À. ubi v. Krüger. coll. 
Pinzgero ad Lycurg. adv. 
Leocrat. c. 6. et Blumio ibid, 
c. 13, 1l. Omnino autem de 
hoc usu participii praesentis v. 
Matthiae ad Eurip. T. VII. 
p. 351. Poppo ad Thucyd. T. 
1. p. 152. Fritsche Quae- 
slionn, Lucian. p. 113 sq. 


0 0à gb PporGc —] Recte 
interpretatur Pinzgerus: 
Quod autem ad id atti- 
nef, quod tu de eorum sa- 
pientia quaeris, v. Mat- 
thiae Gr. T. IL. p. 894. $. 
418. ann. ad Phaedr. p. 251. C. 
Aliter accepit Heindorfius, 
qui Tiv goqía» «vroiv prono- 
mini 0 per epexegesin additum 
putat. Dein vulgo legebatur 
Savpáaw D Kotzov , mávgogos 
&rtzvOc. Sed Qevuaow o Kpt- 
TU» & prosae orationis. scripto- 
ribus dictum esse pro o avgu«- 
git Ko(vov, nunc ne Lobeckio 
quidem ad Phrynich. p. 565. af- 
firmanti crediderim. conf. Her- 
mann, ad Hymn. Hom. in Apol. 
v. l4. Accedit quod haec com- 
pellatio per se spectata ab hoc 


loco aliena est. Hoc ipsum, ni 
fallor, sentiens A. Matthiae 
gr. Gr. p. 849. correxit: Oav- 
u&cw , 9 Kolvov , óc navoogot, 
collato Euripide Iphig. Aul. 

v. 948, Bavpaota 9' óg &va£us 
qUtuanoptép ], qui tamen locus alius 
generis est, siquidem ibi $Q«v- 
pagrü wg &»&iu« in unum eon-- 
iungendum. Alia medicina usus 
Heindorfius legendum cen- 
set vel dSavpaous Cslow), d 
Kpívov, vel Suvgua«oto, o Kotvo, 
ztv00qu dvtyroc, vel à Qavua- 
cw Koíror. Quorum nihil sa- 
tisfacit. Lenius Winckel- 
mannus scripsit: Savu&ov ,9 
Kofvow, ndvooqos «rtyvGc., uf 
Svitoue mávgoqos cohaereat, 
Verum etsi gogóc ita cum ac- 
cusativo connectitur, veluti in- 
fra p. 213. €. TO dvüge gogo 
oU 1& cpixgd aÀÀ& và ptyala, 
tamen qui 7»vgogo; eo modo 
construxerit, ego novi neminem. 
Recte codices aliquot habent: 
Q«avuacía, 0 Kolvov, quod Pinz- 
gerus summo iure amplexus 
est. Nam quod Winckel- 
mannus dicit ita nullam fore 
orationis cohaerentiam, asynde- 
ton hoc egzrezie sermonis vigori 
et. alacritati convenit. | Ger- 
manice dixeris: Wenn du 
abernach ihrer Weisheit 


fragst,soistsieganz wun- 


dersam, o Kriton; ganz 
allweise Leute sind sie. 


232 


'toyE 8. vO)s* ovÓ" 


^46 


PLATONIS 


byoye ovà' 70g npÓ ToU, O Ti &ieV 0j meyxpetieGra(, 
vOUTG y&p àcorov xojuÓ; mteuucyo, oU xcra TO 
"Mueve TO) ayxQetucóTa &ÓsAqui* àxsivo uiy yàp 
TQ gener uóvov oio T& u«7s0Ücw* roUTO à ftQui- 
TOV HiYV TQ Gur. Ó&iwvorcro ioróv, xci uy, : 
fCYTwv ÉGcTL aQU Tél * ày óniotg y&o cUtO T6 cog) 
nvu ucgsoU'a, xci GAAov, 0g &v 0.0 Q puc Ov, oiu za 


'dem aníea, 


- 


st fyoys obx 505] Pro Gc lyoys Bodl, Vind, et Vat. 6. 


Ot. Vat. r. t0: , 


roris causa ef origo. 


hac verborum distinetione facta: 
jüm ngÓ vroU x. v. À. ex quo liquida est er- 
Pro jó7, quod hie tuentur Bodl. Vat £., 


dityvüG 


vulgo erat jjdtw. v. Photium ap. Pierson. ad Moer. 173. 
D. xat TO x«gvüvt] Bod. Vat. Or. Vind, Mxegvave 
Kei d *O) nc&yzQ. quod ex glossemate fluxisse mibi plane per- 


j nüvrov lovi xocvtiv] Pov. om, Bodl, Vat. 


Bekkerum 29:i scribebatur. 


$c Fyoyt osÀ' gàq nO 
v0U, Ó và &itV -—] Nam 
equidem ne noveram qui- 
quid essent 
pancraíiasítae; (sc. sed nunc 
demum id cognovi; quod facile 
apud animum suppleveris,) hi 
enim prorsus in omni 
certaminum genere ver- 
sanítur, dissimiles Acar- 
nanibus illis fratribus, 
qui nonnisi corporis cer- 
lamina instituebant ctr. 


Jaque Socratem apparet eos de- 


mum perfecíos pancrafiastas iu- 
dicare, qui viribus et corporis 
et animi possint cum aliis de- 
certare, adeoque lepida urbani- 
tate vulgarem vocabuli usum 
etiam ad coní(entiones forenses 
et dialecticas disputationes tra- 
ducere, in quibus Euthydemus 
et Dionysodorus valde exercitati 
fuisse perhibentur. Ad 0 cr cZev 
non inepte comparaveris Gorg. 
p. 448. B. zí av airov eroi 
Cojtv Óixnlog; oUz OmtQ ix&i- 
vov; v. Matthiae Gr. S. 420. 
Pp. 169. Dictionem 09 zez& TO 
Maagvára ilustrabunt illa Apo- 
log. p. 17. B. óOgoAoyoín» «v 


[2 N Ante 


lyoys o0 x«x& vovrovg ev& Qn- 
ltaque. loeus sane expedi- 


TUO. 
ius est et facilis intellectu, 
quem . miror a&  recentissimo 


enarratore corruptum  dictitari, 
Nam Winckelmannus ali- 
quot codicum vestigia secutus 
eum hunc in modum corrigen- 
dum statuit: 6 ybnt oj) 10m 
mgÓ cov, à tu Bev ol nayxpa- 
vutoat* TOUTO pce door x0pijj 
TU o), ewe oU nr T0 "dung 
vàvs éyevéaO mv TO) "LOK QU TLGO Lk 
&dsÀgo, . Pro quibus equidem ex- 
pectaverim potius | haee; ovài 
yep Zó] — 1oí5to Of, — Sed 
nimirum in fraudem inductus 
est vir doctus eo, quod liber 
Bodl. cum tribus aliis pro D? 
Fyoys scriptum habent vwye vel 
10)e, qui. manifostus est error 
scribarum, et quod iidem libri 
post V4x«grüve inserunt éysvé- 
694v, quod e glossemate flu- 
xisse arbitramur, propterea in- 
serto, quod grammetici vitio- 
sum illud coys vel coós aliter 
explicare non possent. 

D. x«l u&z,5 7.] Recte 
Ficinus: et eo genere pu- 
gnae,quo omnia superan- 


EUTHYDEMUS, "i 
moUjccu* Exe Tqv dv voíc Ouxeornolotg pn xoa- 
TíorO xci ayovicacó'a x«i &AAo» Oucict AÉysw T6 
ai cvyyoaqeaó cu Aóyovg ofovg. sg T& dizeoriious. 
coÓ0 ToU niv ovv vGUTc Üswe Noronv póvov, vuv 9à 
TéÀog initeÜeixatov metyupart utm TÉYrj. j yap 5v 
Aou eUroiv uz agyog, rcUTQv vUv iipyacOov, 
digrs gó' v Éva «roig olóv v' &lveu uró  avragot: 


P.. 212. TmuyYOUTit Tux? réxv5] Ante m yvortTutaTur 
Heindorfius articulum 77 desiderat, quem codd. non suppedita- 
runf. Nec eo opus esse.puto, siquidem non vulcaris illa pan- 
cratiastarum ars intelligitur, sed ea potius, quam philosophus 
nunc mente et animo suo informavit, et quae etiam dialecticam 


comprebendit. facultatem, 


jo y&o 5» Àowzi aUc0iy p.] Fry Aout, avroiv zv Urbin. et 


in marginibus Ven. X. Par. 
Coisl. Vat, 


dorüum legebatur TOUT. 


tur.  Intelligitur | ózZogayla, 
cuius ope sophistae dictitabant 
omnes posse superari ac devinci, 
conf. ad Lachet. p. 178 A. et 
de Dionysodoro X eno ph, Mem. 
IH. |. De ónAloucyoig nuper 
exposuit etiam Fr. Haase ad 
Xenoph. De Republ. Lacedaem. 
p. 218 sqq. MHoc igitur. aliud 
quoddam idque praestantius a 
Socrate iudicatur esse meyxoa- 
*i0», quod quis ózAoueyía; ope 
semper et ubique possit repor- 
tare victoriam. Sed accedit 
praetera, quae non minus eo 
pertinet, forensis et dialectica 


exercitatio, de qua deinceps 
agitur. 
P. 212. ofo ct mowsat] 


Int. gogàr páytaÓu, P» OnÀoig, 
qua ellipsi nihil est usitatius, 
Gorg. p. 449. A. ovíxo?r xai &l- 
lov; o$ guiuev Óvraóv civet 7tot- 
Ei»; SC. Qnvogas. Phaedr. p. 266, 
c. gogol uiv croi Afytiv ytyo- 
ety , &ÀÀovg «t 7rOoLOUOLW. SC. 
oopovs Aéysew. bid. p. 268. B. 
p. 270. D. Prot. p. 312. E. p. 
348. E. al. 

ofovg sig rG jixagtZ- 
Q.a.]  Nolabis attractionem. 


BC. Flor. a. c. 
Or. Urb. Vind, et corr, 5. raonueruu t. ante Hein- 


Pro v«vcg», quod 


Optime Routhius compara 
Ari stoph. Nubb. v. 1108. ev uos 
Grojuiotis avror ii pi GastQn, 
oi«y Oundfotc, The à hiégay «v- 


oU ywi&ov gtónacorv, otav sic 


Tà gto moxyu«ra.  Addimus 
Plat. Euthyphr. p. 2, MéAajvov 
olov «sr«vorQiya xal ov mav»U 
&Uyévttov, Aristoph. Vesp. v. 
1005, ó à? fregog olüs Porww ol- 
xovgóg uóvov, Lucian. ,Philo- 
soph. e. 25. 6 à? avoevOG olog 
xcUOmQvoc GqoOgózepoc. Plura da- 
bit Matthiae Gr. S. 473. 
ann. 2. 

pez" &oyóc] quod enim 
reliquum erat pughae ge- 
nus incultum. Nam ita àg- 
yos intelligendum, ut recte vi- 
dit Heindorfius, comparans 
ille Eurip. Phoen. v. 118 £y 
à' iewiv Zuiv &pyóv, e cv. Oé- 
6quov olovópa vti Tuosotec 
Ua qaae, coUd" iynvO f£oOat 
v«Ut«, ubi Schol. &oyov, &nga- 
xvov xul zagaàeAeiuuévov , ógpti- 
Àov vtvéaOcw, x«i wu? ytyoutvoy, 
Plat. Legg. VIL. p. 195. C. un- 
ài» & dpyóv TOUTQY unà aveztiOTI- 
pov év  sivas xau OUvajar, 
lbid. IX. p. 873. D. «à» 0oc& 


18 j PLATONIS 
ovra óÓsuwvo yeyóvevoy iv roig Aóyoig uysoÓDol Ts 
xci àEeAÉyyewv TÓ Gl Asyónsvov, Oprolug. ikv v& WsU- 
üog ikv T& &AnÓig ra àyo uiv ovv, OQ Koírav, iv 
vQ Éyw voiv &vÓgoiv magoÓ0oUrvai iucvrOv* xoci ydQ 
qerov i» OÀÍyQ zoovQ moujocs &v xci GAÀoY Ovtu- 
vo)v r& cvTG Tour Óstvóv. á 

KP. "Ti óoi, 0 Dsnootes; oU gofe T»v TÀt- 
xiav, wu5 705 notofórsQog 1 165 

XQ. "Haw ys, o Kore * ixavoY Tsxuxoiov 
Épo xol neoeuUDuoY TOU uu qofeicdas* CUTO y«o 
TOUTU, (0g Énoc sizteiv, yépovte Ovve qo&dcO nv TeUTNG 
Tie cogiiec 5e Éymye Eni vp, Te éguoTucijc* né. 
Qvo. 3j mponíovow  ovóína 1jor$v coqo. aAA dyo 


B. ixavóv cixunQio» Fyo] V. Fyov, quod e Bodl. Vat, 
Or. et corr. Coisl. mutatum. Ita oratio aliquanto plus vigoris ef 
alacritatis nanciscitur, Primus Vo Winckelm, revocavit. 

néQvaos 1j -c907.] Sic primus dedi e Bodl Vat. O. Vulgo 
legitur méQvot à? 7 nQ. 

c. p] «v ó»tt.0oc] Hoc e Bodl, restitui, Legebatur u7 
&v10g Ov. 


oí cvugposvncvat pou 2,4007] pos restitui e Vind, et Vat. 


&gy&. xal &rovvpe, Winckel- 
mannus falso interpretatur: 
pugna operis expers, 
quae sola oratione insti- 
tuitur. Cum proximis con- 
tendas p. ,303. C. o0? vogoUrOv 

nay obvo vayv xab iv 0À(yo 
xo0vo PtloyacOov. Legg. V. p« 
741. E. et ug vouoOérnc — iiug- 
y&o«vo v& «ow)r«, lbid, VII, 
p. 801. E. ?oya ?iepoyaouéros 
x«À«. Sympos. p. 178. D. Apol. 
p. 22. D. — u1' &ávciget, 
ne manus quidem tollere. 
Schol. ad Sophocl. Aiac. v. 1085. 
T ávraíQeuy xvpíog éni vov àv- 
"wragoouévov | Aéyevau ,Atoniv ci- 
Qouéíraic 3j Q&fÓowg y vorovrou 
Ti(r, Plene Tliucyd. ab Hein- 
dorfio comparatus 116.. 32 7;ei- 
Q«c &vra(geo Gau, ubi plura D u- 
cker. Mox ne quis wevói; 
corrigat, conf. ann, ad Apolog. 
p. 34. E, al. 


B. za9adov»a )uavzóv] 
H. e. tradere in discipli- 
nam, uí saepe. 


yégovcs Ovvs ,95aoQ.0v] 
Carpit haec Athenaeus XI. 
p. 506, 


C. 5] «v óvti0oc —] ne 
rursus dedecori sim, sicut 
jam Conno parum honorificum 
fuif meum artis musicae. stu- 
dim, Prave vulgo «v/róc lege- 
batur, quod iam Heindorfius 
corrigendum vidit, Similem la- 
bem eluas e Diodor, XI. c. 
14. p. 539. ed. Dind, «vróc ÓÀ 
pégog uiv duvdptoG &nÉMEE, 
ubi procul dubio «vv02. Ó? scri- 
bendum.  Loquutionem eandem 
habes Apolog. p. 35. A. oi. ijo 
doxoUG, eloyrqv «7, n0Asu mtQui- 
ztw. De Rep. VI. p. 495. C. 
Qvéíó: méguppay, Epist, VIL p. 


EUTHYDEMUS, 19 


iy uóyoy qofloUuat , 1) cU OovsOog TOZV ÉÉvowv m- 
Qut, eenep Kóvvo T Mnvooftov, và xidaquri, à üg 
iuà Oi0ncxs, Ér& xai vUv xiÜ'apizuy. OpQyreg ovv oi 
noise oi cvuqoiryraí uot iuoU T6 aate xoc 
vov Kovvov xcAoUoi yegovrodidozaov. u5u ov» xai 
Toiv E£vow TO/TOIV Tig T&UTÓ TOUTO óvedíoy oí à' 
cUrÓ TOUTO lGug qofosusvos TXyc u& oUX Gv iO £AoLtV 
mpogü£tacÓai. àyà 0 , à Koírov , Óxsios uiv GAAovg 
nénaxa. cvupuadrag uot qoia nosopóres, ivrav- 
Ü« O6 ys érépovc reLQc GOL neióew, x«i GU T 7t0U 
cupqoíra. lowg o OÉAsc 0 aeouev evroig rovg covg 
viüg'* iquíusvoé y&o ixeivuv oi0' Or& xoi TuGg mai- 
ÓsUcovot, 


r, Vulgo pov, quod vel ob sequens 5o) displicere debet, Dati- 
vus cum ouugowrrab quin recte iungatur, nemo temere dubitabit, 


xci voi» 5évoww vovcoiv] Pronomen TOVIOw ex uno 
Vind. nostro adieci. 


*— D. xal gi z(mov cvugolz«] Locus corruptus, v. in- 
fra. Pro c Vat. r. rot, Pro dope» Bodl, Vat. Or. Vind. fog», 
In Vind, tamen á$ogz» superscriptum, 


334. B. aloyoyq» ovo. zxsQujwa» 


p. 43 sq. et quae explicavi ipse 
aj 70l&., al. 


in Prolegomenis, 


Qcusp Kóvyo —] V. infra , " 
p. 215. D. Menex. p. 236. A. ixeios plv üllovc] H. e. 


quod ad Connum attinet. 


ibique ann. Sextus Emp. VI. p. 
129. Cicero Cat. mai. c. 8. 
Valer. Max. VIII, 7. Sui- 
das in v. Zwoxpg. Winckel- 
mann. Proleggz, p. XL sqq. Ho- 
mini fame, ut videtur, paene 


. enecato quod Socrates vetulus 


se in disciplinam dedit, in eius 
domo scilicet cum pueris et ado- 
lescentibus musices studium se- 
ctantibus conveniendi opportu- 


 mitatem captans, id mirum pro- 


fecto non est poetis comicia 
largam praebuisse ridendi ca- 
villandique materiam, Quo in 
genere insignis fuit fabula Ami- 
psiae Conni nomine inscripta, 
de qua v. Meineke Quae- 
stionn. Scenicc, Spec. 1l. 


D. x«i 0) ví xov ovugot- 
r4] Locus corrüptus. Astius 
coniecit: gb) ónzov cvugorGs. 
Bernhardy Syntax. Gr. p. 
333. corrigit: xai g).( mov 
Ovugorrio* og 0? OcAsag x. v. À. 
Felicius , opinor, Winckel- 
mannns: x«i go Tí ov Ovgugoi- 
Tüc; € Oi dcieap x. T, À. Prae- 
sens tempus ita post z/ oU usur- 
patum ad Protag. p. 310. E. 
Lysid. p. 211. D. attigimus, 
Deinde pro &5oue»v optimi codd, 
fiousv, probante Winckel- 
manno, Sed vide an za«géSo- 
Bt» legendum sit, 


80 PLATONIS 


KP. "41A  oj0iv xeu, o Zzputse , itv ys 
coi ÓOoxi. 7tocTov ÓÉ Hot Jojy noct TY eogíiev rotv 
&vOpoiv, Tíg iorwv, iv& elo, Ó TL Xcl nednooptó. 

Cap. Hl... 32, Ovz &v. qOdvois caxovtoy * (c 0UZ 
&v Eyoii 76 sktetv, OTi oU atQoceiyov TOV vo)v trÜrOLÜV, 
&ÀAG fQXVU Xo ftpogtiyov xoi uéuviuet, xc GOL ft&t- 
oéaopet iE aoyne &nmevro Oujy5ncacó wi. xot Üsóv 
yop Two érvyov ao ijuevoG. ivíavOo , OUTtQ OU ut 
elosg , àv TQ &nodvruoio póvog, xoi 50m iv và &- 
gov avaotQvei* &vigr«uévov O6 nov iyévero vÓ &a- 


E. á»iotuuévov óé gov] Vat. 0. 9» ?uoj, probante 
Bekkero. 


P. 213. 
e? errore scribarum e. praecedenti cuc, natum, videtur, 
xtv Vat. O. Bodl. pro vulg. óox&i. 


& uo a5AÀol] Bodl. , Vat. e, ép «v noÀlo, Seü 
Dein. óo- 


tlcsÀ QOvvec Óà meguez.] V. elgeAOóvre.  Pluralem tuentur 
Bodl, Pal. Urb. Mox item Urb. zteuekiAvO óveg , ubi tamen dua- 


lem ob codicum auctoritatem servayi. 


6 v. xxl uaOq00ptO«] 
V. ad Lachet. p. 182. E. : Cete- 
rum conf. Charmid. p. 153. D. 
órípo 05, Fqy, xadstousvoc fuv 
duy naa. Cratyl. p. 427. B. 

Oix&rvgO9avoic &xobor] 
Proprie est: non antevertes 


nudiendo, i. e. ocius rem tibi- 


narrabo, iamiam audies, Exem- 
pla praebent Pierson. ad 
Moer. p. 452. Wyttenbach. 
ád Phaédon. p. 365. — p. 100. 
€. Brunck, ad Arietoph, Plut. 
v. 1133. Copiose de liuius for- 
mulae usu disseruit Hermann. 
&d Viger. p. 163 sqq. qui tamen 
eam aliter explicat. 

xut gov mteoáconas PE 
&oriüc &nzcvcvc 0.] ita Plato 
Sympos. p. 174. A. uGÀÀov à 
2E oye. Suiv, 6g éAxirog Óup- 
yero, xal iyo mtipáoopnet Qup- 
$10«o 8 «t. Phaedon. p. $9. C. 
iyo oou P$ apyle n&rva miiQd- 
60Jtct dujynauo at. 

E. xor& Qtóv yaQ tiv«] 
»h. e divina quadam sore 


fe. In bonam plerumque par- 
tem hoc adbibetur, interdum ta- - 
men in deteriorem, ut Eurip. 
Iphig. Aul. v. 411.: pr) à? 
0)» Gol xcv& Ótóv vooti vwa.* 
Heindorf. De àázo0vrgoío v. 
Spanhem, ad Iulian. Orat. I, 
p. 1T. Mox ad verba: vÓ &élo- 
Dóg oOn5usov «0 Ócuuór 10» in 
quibus liquet ó««uó»iov esse in- 
Star àdiectivi, coutendas Phaedr, 
p. 242. B. qÓ epóriór vt x«L 
10 &loÓ 0c onueióv uoi y(yvtoOat 
Pyéveto. De Rep. VI. p. 496. C, 
10 ÓniuóvtoY O7 £COT. Theag. p. 
129. B. yeyove Jo uot 10 tlo- 
Qóc ongusiov» «0 Ociuo»o» Eu- 
thyphr. p. 3. B. Apol. p. 31. D. 
coll. 49. A. B. 

P. 273. &pu« z0AAol, ?uol 
doxtiv] Istud 2uol doxeiy quum 
periineat ad postrema haec: 
pnoScr0l &u« moÀÀo(, vereor ut 
cum Heindorfio recte expli- 
cetur si bene memini. Imo 
significat: sicut mihi vide- 
tür; quàntum ego iudica- 


| Ogónove apis ors Hotgv, 


EUTIYDEMUS. 81 


Doc anueiov TÓ Óciuóviov. máÀw ovv Axa Oelóumy, 
xc oye Vorsgov elciysaÜ ov Tovro, O T E vv- 
Óquog zoi Ó diovvgódwpog , xai &AÀot nori Guo 
soot, àuoi Ooxtv. ege D óvrtg Óé mepiemTa elc iy iv 
TQ zcereotíyQ OQgOug. x«i oUmw TOUTO OU. 3j TQSig 
xci elgfoysteu KAsi- 
víag, QV GU qus moÀv i&mi:ióuzivo, &AxÓ3 A£yay* 
0migÜsv Óà cvroU igacrai A«c&Yv v0ÀAOL T6 XGi CGÀÀOL 


- x«i Krgewimog, wveerioxzog Ttg lloiavisVg, ucAc xac- 
Àóg Ts xuy«Ü0g, vw qUuocw Ocov uéírv, VBoictug Óà 


—- 


mávv m0ÀAloí rt xci &AÀÀoi] vs om, Vat. r. et uncis in» 


clusit Bekkerus, 
eum Winkelmanno tueor, 
aqjv gvOu» Ogov pér, 
Coisl, Vat. Or. Par. EK. 
Winckelm. scripsit: t7» qvo, 
Sed. à omnes libri tuentur, 


in cod, Vindob, om. x«/, quod olim abieci, nunc 


bgoiatrc 0b —] 6cos 45 Bodl, 
Vind. et pr. Par. 


B. Quod ,atripiens 


0g0» uj vBouovgG Óiuà aO v, civan, 
Nec molesta erit lectio vulgata, ubi 


&nte rZv qvcw vocem paullisper inhibueris, quod ut fieret, com- 


mate distinximus. 


re póssum, Pluralem nume- 
rum zigelOGorvreg cum duali con- 
sociatum abunde tuebuntur quae 
seripsimus ad. Phaedrum p. 250. 
€. tuetur etiam Winckel- 
mann. Tov xaragtéezgOov 
ópópov, intellige de porticu 
gymnasii tecta, sicuti iam 
Ruh nk. fecit ad Tim. p. 90. 
x«t Hidur eeu Kir»iik] 
quum Clinias intraret. v. 
ad Sympos. p. 220. C. Infra p. 
211. B. x«i ovmo 0q60099 TU 
tuUra &/Qnro cO Ev8vóiuo za 
ó Aiovvodugos —  dovogátrvo 
TOU g&gexíov. Sophocl. Oed. 
Tyr. v. 710. ov diéoov qnéQue 
TQéig, x« vuv — Füjupe» x. T. À. 
Jbid; 1171. cum Hermanni 
annot. In proximis Bekkerus 
q£ post zerv 101200 uncis inclu- 
sit, ego olim ex Vindob. libri 
auctoritate delevi, ^ Ned sana 
sunt omnia, modo xal &2Àoc in- 
terpreteris etiam alii: nam 
ita vc bene respondet alteri xa 
ante Krgonog interposito, No- 


Flat, Opp. Vol. VI, Sect, I, 


" D 


íum est autem quantopere xoc) 
a Graecis aute &AAog frequente- 
tur; velut in formula tintg ciG 
&ni &LlÀlog, de quà v. ad Phae- 
don, p. 66. A. Optime Win- 

ckelmannus contulit Xe- 
noph. Anab. I. 2, 18 cov «& 
Baogagov. q.ofoc n01Lloig 1E xal 
&AÀot; (qw), xal q 2€ Kliwoe 
Éqvpkv P» a5e Ugueucine. ubi 
uuus Zeunius verum pervidit, 
De Ctesippo dictum ad Lysid. p. 
203. A. Hic honestus et bonus 
fuisse dicitur, nisi quod propter 
adolescentiam fuerit protervus 
ace petulaus, Hane enim esse 
verborum sententiam dubitari 
non potest. Sed verba Win- 
ckel manno propter istud 660v 
piv aliquid difficultatis habere 
visa sunt. Mihi tamen omnia 
sana videntur, modo locum ita 
interpreteris: adolescens 
valde honestus atque pro- 
bus: cuius iudicii limitandi 
causa dein subiieiuntur baec: 
vi» qUGw QOO» gu, x. v. À. in 


6 


218 


82 PLATONIS, 1 

Ou& TÓ víog &voi, lov ovv ps 0 KAtríeg &mÓ Tc 
eigódov póvov xcÓuusvov, &vrexQvg lov negtzaóé- 
Gero ix Orfg, (gmto xai cV que. lÓovreg Óà av- 
TÓv 0 Tt Zvvoódepog x«i 0 LvOwvOnNuog mQórrov 
piv iàmurvre OueheyéoU nv ZI Aot, cav X&L À- 
Anv cmo fénovrec sg "u&g — xci y&Q smcvv cvroiv 
rto ogeiy ov rüv voir —, marc ióvrs Ó uiv med 
TÓ etg xa sero , ó LEvüwvOnuos, ó Óà nap 
«vróv iuà i5 aguiorsoüg* oi Ó' GÀÀOL (6 Exactog 
ir/yyavsv. qj0nacounv ovy «Ure &re Ou y0óvov éu- 
axeg* perü Óà ToUro simov npóg TOv  KAuvíav, 


B. magexadétevo] Sie Bodl, Vaf. O. Ven, Z, Par. CE, 
Ang. Barb. Pal. Urb, Vat, r. Vindob. Florentini. Vulgo erat z«g- 
£xxO (Cevo. Ceterum codd. non habent vTIXQU , quod ex Ammo- 
nii aliorumque grammaticorum praeceptis requirebatur. v. Ruhnk, 


ad Tim. p. 37. 
ido»reg 0? abcóv] Sic Bodl. Vat. O. pro, vulg. ldóree. 


Iidem mox eum Vat. r. et Vind. &zogAénovrec, ubi legebatur &no- 
BAézovss. 

evtoir mpoce?zov] Sie Vat, Or. Bodl. Vind, 
dine inverso zgoctiyov «toi, 


Vulgo or- 


alter autem ad illum, qui 


quibus ógov ubv ideo postponitur, 
quia anr qoi propter opposi- 
tionis rationem pondere et gra- 
vitate sua eminet. 

B. 4A2Ànv x«i &AÀqv amo- 
BAénovaec] ,,Usitatius fuisset 
dA xnl Aa. Xenoph. Anab. 
V. 2, 29 «i 0 n£Àvaw cv rOv 
&ÀAÀ] x«i &AÀy Oueqaívorro. ubi 
codd. aliquot e glossemate cAAore 
xai &ALore. Heindorf. * Ve- 
rus est accusativus, qui motum 
in Jocum significat. 

ó à? xc avrÓv T Py 
& Q.] Quod Winckelmannus 
ex coniectura scripsit, m«g" «v 


.*ó»v Pué, id ferri non potest 
propferea, quod articulus pro- 
nomini personali ita tantum 


praemittitur, si quis semet ipsum 


cum gravitate quadam velut di-. 


gito commonstrare significatur. 
v. ad Phaedrum p. 258. A. Ita- 
que illa correctione suscepta 
haee existit verhorum seutentia: 


egó sum, a dextera con- 
sidebat. Quod non vereor ne 
quis comprobaturus sit, Veruin 
est z«g' «vróv éué. l(a enim 
Socrates semet lipsum opponit 
adolescentulo, Nec ullam habet 
offeusionem «v10r Zu£, quando- 
quidem «ro» qt propter oppo- 
silionis rationem scribi nunc 
vix potuit. Sympos. p. 220. E. 
gvvótéguoe x«í TQ One xcL cU- 
uL iné, Phaedon. p. 91. A. ou 
gio 0nO0G TOic me 90U guy & ly) 
4éyw dó&t airo tives n9o8vum- 
Snoop, & ui) ei mágtyov, &ÀA' 
ünec «vtg £uol Oro paAiora 00 
fe, Fysev, Kpistol. VII. p. 329. 
D. qiiogoóroc mávias &vtÀcqu- 
Bave, x«i Óg xci avróv iub na- 
QejevOeio. Nimirum quemad- 
modum 2ué avtóv dicitur, sicubi 
in «Pro» maior quaedam vis ca- 
dit atque gravitas, ita vicissim 
«vrü» Puà in usu fuit, ubi £u? 


EUTIIYDEMUS, 


"2 KAluvie, vw0s utvros TO &v0gs oru ; Eioàs- 
póg T& xol diovvcódogeg , oU .T& Gpunp, &AÀa TÀ 


pe ea * 


pri ydo megi rÓY nOÀsuov mavre inícra- 


Gov, 0c« Or rOv uéALovra cyaDov ctoerwyov Éos- 
GÜci., rdg T& TGÍug xoi TG "ysuovíag TüV orQa- 
ToníÓwv xci 00€ iv OmnAotg ucgscÜ«u. Oidzríov. oit 
rt Óà xai 7toujcait Óvyarüv siveu a)rOv cUTQ o 
Ov iv toig ÓxacrQoloig, &v Tig cvrOV GO. Fi- 
,ftüv oU» rüUro xetigornuünv vm «)toi* iyshacá- 
Tuv yoiv &pge fhpavreg tg dAANAovg, «ah Ó Ev- 


Sie Bodl. Vat. 


Or, Vind, Legebatur 


eisóy pe v. ann, Dein BodL Vind, iy áQuioségG. Vat, r. ix' ági- 


gmap* &ióróv blué] 
gieod, 
C. c7óv 


pnéllovta dyxaOóy acgatqyóv] Deest yt 


in Bodl, Vat, O. Et potest abesse, 


2Py£lacat aq» yo iv] foov delemus coniecturae Heindorfii 


Libri habent ov, 


Ff. Flor, a. b. c. Vindob. 


aliquanfum — ponderis 
Falitur igitar A, Mattliiae 
Gr, 8. 148. aun. 2. Heindorfii 
judicio ad Phaedom. p. 91. Á. 
expromía in errorem inductaüs. 
áv tig aitó» &0«x 5] -4v- 
10v ad notionem protiomitiis in- 
definiti cca refertur, quae in- 
est in verbis xai moujont Ora 
TO» tivi GUrÓv abtQ BoróOcis, i. 
e. x«i nowujoní tiv« 0. Gorg. p. 
469. C. iiéivai (sc. Tib) d» 4) 
nohe, 8 dv doxj clo, mowir 
a0Ut0, ^ bid, E. 10 zo & dó- 
xd abrO, i. e, TÓ moii TiY(, 
à 3. vw. Ibid. p. 520, E. alajoàv 
gsvouiateu i qarat svugoviev- 
(o4, 
ids. De Rep. VI. p. 503. D, 
fitis ,96 ye. lquay dugoréguy 
óri» £D T£ xal xüÀüS pétEgety s D 
pue nadéaq — tiv «iro ut- 
zéy&, Mbid, X. p. 619. A, al. 
D. iyilacdzgv yovv —] 
loi» quum sit afürmantis curi 


haberet, 


làv u5j Tig abrQ GQyvgiov. 


Deinde eig ZAÀrAovg e Bodl, Coisl, Urbin, Vat, 
et edit. 
scriptutu est etiam ia Par. BC. Ang, Barb, 
Àw, quod correctori deberi videtur. 


Bas. 2. dedi, sicuti a pr. nmt, 


Vulgo erat 43 aAAá- 


restrietione quadam, Socráteni 
apparet hoe dicere: Certe 
quidem ridebantanbo in- 
ter se intuenfteg; ut si non 
alia huius sententiae imeüe eausa 
et àarguinentum afferri queat, 
contemtun céríe e risu eorum 
coniicere — potuerim. Frustra 
Winckelmannaus patroeiui- 
um. suscepit lectionis vulgatae. 
Quod enim ob» in vivida et 
alacri oratione iterari animad- 
vértit, id etsi per se est ve- 
rissimum, tamen ttuiic ad tueu- 
dam codicum scripturam uihil 
monieuti facit.  Iterata enim 
párticula  seutentia — verborum 
laec fuerit: His dictis 
me cotemserunut: rise- 
runt igitur ambo se mu- 
tuo intuentes, Quasi vero ' 
é contemiu risus iste necessario 
nasci debuerit. ldem error est 
Aristophan. Rann. v, 290. 
ubi editio Brunck. zeavov' z«r- 


6 * 


8i PLATONIS 
onuoe &nsv* .Obror ÉL TeUTO, 0 experte, 
onovodiCopev ; cA meo£gyote abrois Xosus'a. Kaü- 
pà ÜD«vuecec tmov: Koàóv &v Ti TO &pyov pi 
en, &l vpnavid moe y uir maosoya vulv TUy7CV£L 
Ovra, xai mooc Osov eireróv HOL, Ti iort toUTO 10 
xuAóv.  ostuv qj, 0 Zéxpcrse, olópsD'e ot T, 
&ivet nuoadovvat xA: avos ze tiyiGra. 


ied ut. "o Zi. 1 otov ;w à iy, Myetov Ao- 


D. xaiov LL Tv TO iai Sie Bodl, Vat. er. Vind. Le- 


gebatur KaAó»v &» mov x0 foror. 


EK. oiov», qv 9 2yo,Àéíysvov] Codd, omnes cum Bas. 2. 


olov, Égrv , qv 
dv erasum est. 


intÓmpumcoácqr]- Sic Rod. 
c. Par. B. cum ed. 
v5». Bekkerus dedit éxzónjodrov. 


marg. Flor. a. b. 


TOU«zó» ov» ylyvevai. Sed re- 
quiritur yo)r, quod est in codd, 
et vett. editt. Id etsi Thier- 
schius recepit, tamen quam vim 
yoU» habeat, neutiquam perspe- 
xit. Dicit enim yov vi et si- 
gnificatione sua quodam mo. 
do simile esse particulae y&o. 
oUtoét/vu vGUvT« 0n.] non 
iam haee serio tracta- 
mus, sed veluti. subseci- 
va opera. Dorvill. ad Cha- 
rit. p. 554. ed. Lips. Omne 
opus, inquit, obiter, sine cura, 
extra ordinem quasi ludendo ef 
post magis difficile et serium 
negotium, dicitur x&gegyor. De 
ovrou Kv, conf. ad Lysid. p. 204, 
B. Remp. IV. p. 430. D. 
x&kÀlicgv  &vO-gunov, omnis 
um opíime; v. ad Hipp. mai. 
p. 284..A. Lysid. p. 211. E. 
germ», igq, o Zounxg.; 
olousów —] Schleierma- 
cher "s nos recordari | iubet 
Antisthenis, qui. et virtutem: do- 
ceri. posse s(atuerit, et huic vir- 
tutis . disciplinae argutam -.ac 
Spinosam dialecticen adiuuxisse 
videatur. Nos cur de Antisthen 


iyo, praeter Coisl. in quo tamen aliquid ante 


Vat. Or. Urbin. Vindob. ef in 
Bas, 2. Legebatur émónuct- 
Sed v, Elhusley. ad Aristoph. 


cogitari nolimus ex prolegome- 
nis erit perspicuum. 


E. oiov,» à bro, Àfyzt- 
vo» noy a ] Similiter The- 
aet. p. 206. EK. oió» v» Aléyus; 
Mirus est tamen libros fere 
omnes cum Bas. 2, sériptum. 
habere: oio» iggv zw 0 bo M 
ytvov. | Qua  seriptura " usus 
Winckelmannus  prótenus- 
edidit: oiov iqüvn, qv O' iyo, 
Aéyevov, nQüyua. psum tamen 
postea huius consilii poetituit, 
siquidem in Appendice Emenda- 
tionum p. 224. haue potius sua- 
sit mutationem; oiov igárvu, mv 
9* ipo, 6 Aéyevov zoüryua. -Ve- 
reor tamen ut iure et merito, 
Nam istud Zgzv, sicut recte ob- 
servavit Routhius, facile po- 
tuit in veterem aliquem librum, 
unde codices ceferi fortasse de- 
rivati sunt, e glossemate irre- 
pere, quum grammatici formu- 


lam ris 9* dyo explieare soleant 
sic: "Hv à' Pyo* d»: voy Pn» 
lyá; de qua re *. Photius, 


Hesychius,.Suidas, Ety- 
mologus M. al, 2 


* 


mrmnto' i54 
EUTH YbiMUs 85 
qua. nó)ev. ToUTO TÜ pu sopérir; ijo à ati 
DT) Otsvoov uy. Éro,. igneo y0y On Ksyov, oc TO 
aol TOUTO Óttvoiv vto, àv omioie pa eod at y xu 
TGUIS Eisyoy. mp. gov órs. yo. TÓ "pOTéQoV ine- 
Onugjac car, aovro uéprüuen - oqo inayycAhouévo, & Óà 
vuv aAudus vary. TA. &moripmv &yerov, ien el- 
gov. dre yos 240 Éywye. 6qu cms Ü&u mpogu;o- 
gne ; GVy7VOMN - üsousvog &jem He TÓYy Sesanter 


7 À Ew 43 i» : 9. ! 
"Acharn. v. 733. ad Eurip. Med. fi, 240. Schaefer. ad Apollon. 
,Rhod.; Tom, IL... p. 146. Hermann. ad Oed. Col. v. 1381. Buttmann. 
'Gr. Ampl. Vol. 1l. p. 417 8q. qui temporum historicorum  aoristos 
docuerunt in secunda persona subinde ab Atíicis etiam in zv ter- 
minari, Itaque paulo ante ebgérgv a Bekkero non debuit invitis 
codicibus attrectari. Infra p. 294. E. pro ovy» idem vir doctus 
«ex- uno eodice: zso» . dedit, uhi "servanda. est codicum: scriptura. 


conf. Sympos. P 489, € Abiqne ann. Legg. IlL, p. 105. D, VI. p. 
TE c 


i 


75»;] Mercurius quum habere- 
tur inter deos ?vóó(ovc, quae- 
;sumque in via reperiebantur, ei 
jeberi iudicata sunt, . Unde. zg- 
peior proprie est inexspectatum 
.3nventum,. cuius Mercurio ha- 
obenda est. gratia, Deinde. ita 
-dicitur omnino . quodvis inspe- 
ratum inventum, | commodum, 
lucrum, quod casus obiecit, ve- 
dati Sympos. p. 5171. A. foueio» 
dprnod un eiui  xabo seTugnMO 
gw Savuacióy, ubi. additum 
-habes ebo'ynuc. v. Ruhnk, ad 
-"im, p. 121. Quae si tenueris, 
"urbanam Soeraíis irrisionem fa- . 
cile senties, 


dryé dà nsQl ópdv 0. —] 
Jungas hunc in modum: dyo 
| duevoov uy à ztEQl opiv óg Ó&- 
-woiv-Orvron. 10-zx0l9 coUo, Cra- 
tyl. p. 439. €. ,Duwror Séries — 
, ec lóvrov.-x6. Cruvrov cb vi 
ósovvuv. Phaedr, p. 244.€. oc 
xulóv órroc, Orc Que pole 
y yn, ovo Voptíaevroc £9svvo. 
ubi v. anu, . Verba.zó 7roA) 
Rouihius alique explicant 


^vO0jro tTÀÓ fouetov etóé- 


magnam s maximam. par- 
tem. Non absurde, siquidem, 
ut antea dietum, Sophistae prae- 
ter ónlouayíec artificium etiam 
hoc profitebantur, posse ae ztouj- 
gG«u Óvrazó»v ziva& «UrOX* «Uto 
BonOtiv dv coi; dixe a cr ofoic. 
Winckelmannus tamen, "quia 
Socrates eos antea dixerit uni- 
versam scientiam militarem eom- 
plexos esse, ne quid de laudi- 
bus virorum detrabatur, «0 z0ÀU 
cTO3T0 jn unum copiunciam iu- 
terpretatur; artem adeo ma- 
gnam ef gravem, quae 
fam latum habet ambitum. 
At vero, quum Socrates ipse 
pronomen zoj/ro explicet verbis 
i» 0ünloig págqeaOca , una autem 
ónloueazíc universam . rem. mili- 
tarem neutiquam contineat, mul- 
ium vereor 5e Rouíhii interpre- 
iatio praestare iudicanda sit. 
VfAieo siqzov] Tàm magnam 
et praeclaram disciplinam pror- 
sus divinam esse existimans ve- 
hementer deprecatur quod modo 
dixerat, sophistas og «Ó s0AU 
Ósurobg si»av ip ónÀoig 16809 n. 
liaque lepide. utitur formula, 


86 PLATONIS 


214 sonu£vov. &AM Opürov, o EvOvOnuué T& xoi 4iovv- 
c009ps, si &AnÓn i£yirov* vn0 y&Q TOU putyéÓovg 
Toi: inayytAuarog ovoiv Ücvuecrov emoruüv. AAA. 
&U ioÓ, ó Zuinoctsg , Égatov , roUrO Ovrweg Érov. 
Maxooíto &o' vuàc &oy TOU xrnu«TOQ Tt0LU ual 
Àov 3 péyov Bacuin Tie €07!e. Tocóvós Óé pot &- 
ftTOV, El EV vQ Eyerov intÓEi vUVOL TaUtUV tyv co- 
qiav, 1 nüc oqQv fsfovAsvrat "Em cUrÓ yc roUTO 
fd peGpueV & Gexgateg, Ug imiosiSovre «ei Orc 

B £ovzt, iv Tig Ü EA] povÓdyaw. AA ort piv iÓOs- 
Anaovow. caavreo oí p Éyovrsg, yo -vwiv iyyvü- 
pit y mouirog uiv iy, Énüta 0à ^ Kheuvíag ov to6Í, 
noog Ó. xiv Kxnouwxüg T& 00s xci ok &AÀOL obtou, 


P. 274, Pfguror, Toro" cé gov] Bekkerus Modem 
correxit, Non ausim invitia codieibus, v, Buttmann. l. c. 

v0g00vÀt Ü£ uot tinevzov] Hanc lectionem, ab Heindorfio 
coniectura inventam, confirmant Bodl, Coisl. Vat. Or. Ven. S. 
Par. BC. Aug. Barb. Pal. Urb. Vind, Florentini, Vulgo perperam 
scribebatur; zógo» Qé wow Ei, 


0Outv — og PnióslSoves] 
Participium explicandae formu- 
lae in* a?z0 voro inservit, Par- 
menid, P. 126. B. «&ÀÀà piv 9r, 
einov jy&, nàgep( ys in evtó 
TOUtO, üeqaópevog Dpov. ^ Phae- 


quam usurpabanf qui delictorum 
veniam à diis preeabantur. v. 
Phaedr, p, 257. A, ibique ann, 


P, 214, cd ààqO d Pbyt- 
vov] Ficinus; verum vi- 


dete, ufrum vera loqua- don. p. 102. E. Aéjw Óà vov" 
mini. Unde Heindorfius  frvexe, BovAousvog Óütat Got Gato 
Aéyevov coniiciebat. Nec famen iuof. Protagor. p. 848. E. frexe 
adducor, ut librorum seriptu- avrov Go: Suiléyopat, fiyoUpevog 


ram mutandam esse credam, 0b (uov àv  P5nwwpyxoOn. 
Theaet. p. 151. B. ubi plura dà- 
bit Heindorfius, Nec ta- 
men doctissimo viro assentior 
hoe loco interposita asseverandi 
voeula 70i legendum iudicandi: 
"Em aud yé vo« voiro nágeguev. 


ov0?» ÜDavpuagcÓóv dümi- 
gr:iy] h. e. non mirabile 
est, si quis diffidat, 


nad een vívat TayT"uY 


v4v cogía»] Paullo post p, 
214. C. et p.- 215. A. verbum 
medium positum; quod ne sic 
temere factum  opineris, vide 
quae scripsimus ad Hipp. mai, 
p. 286, B. conf, infra p. 282, 
D, E. 


"En! aivó yt vovvo nagé- 


Nam ut gravior haec asseveratio 
haud absurda sit, tamen cur 
eam seriptori praeter pecessita- 
tem et auctoritatem codicum 
obtrüdamus, causam nullam vi- 
demus, 


B. oí ui Fyovvec] Intell, 
koh de qua pronomiuis omis- 


EUTI YDEMUS, 87 


jv Ó' ipà Ouzv)gs avrQ rovg ipecrag rovg KAuviov. 
oi 0à iryyavorv mug 5Óx nsQucotcusvot. 0 yao Krü- 
ewmog Érvys mó00w xcÜstoutvog rov Kruvíov, àuoi 
Qoxsv* eg * à ' * irv;zyavsv 0 EvOvOnuog àuoi Óia- 
deyópevoc moYevcvxag tig TO moocÜsv, iv uéoo Ov- 
Tog Xucv ToU Kiuviov inezóra TQ Krijoiamo Tig 
Dac. Bovióusvóg. Ts oUy ÜscoaGÓoi 0 Krrnourmog 
v& meuDuxc xoà Gu quA xoog wv cvamyüónocg mod- 
Tog nmoogíory Wuiv iy TQ xar&YTIXQU. OUTOG OUY xc 
oi &AAo» ixeivov iOorreg mégiíGruonv $uGg, Oi TE 
rov KAaviov ig«orci xci oi rov LvOvónuov Ts xoi 
4diovvooówoov éreiQoi. roUVrOVG Oy iyo O&nxvvg ÉAs- 
yov rQ LvOvOnug, Orw m&vtig Íroucoi &iev uavO'a- 


) c. dgagrüc rove Kitivíov] Sic Bodl. Vat. O, Vindob, 
Olim erat vov. KA. 


eg »? P yx«viv] 9" cum Bekkero e Ficino dedimus, 


in 
libris deesf. Alii locum aliter sanare studuerunt, 


€, ixceivov lOO vrec] Steph, cum Par. E, ?xeivot, 


sione v. ad Phaedr. P. 238, A. 
Menex. p. 246. EK. 

"0000 xaóttóuévogc TOU 
Kieirtov, £p oi doxti»v* oq 
) irvygavtv ó Ev ,] Vulgo 
erat; oU. K2uríov* poi BokFi 
6g iryyarty x. T. À. Quae quo- 
modo emendanda essent, viri 
docti multum dubitaverunt. No- 
bis Bekkerum sequi consul- 
tum visum est, qui post os; in- 
seruit à', Ficinum, ut videtur, 
sequutas ita vertentem: Cte- 
sippus forte procul a Cli- 
nia sedebat: cum pero E u- 
Qtihydemus etc. atque oratio- 
nem meliore interductu diluci- 
Wavit. Ita elegantissima et sim- 
plicissima sententiarum conse- 
quutio haec est: Cliniae, in- 


quit, amatores: nos. iam 
circumsteterunt. Forte 
euim Ctesippus procul 


consederata Clinia,quan- 
fum meminerim. Quum 
vero accideret, ut Eu.- 


tfhydemus mecum, disse- 
rens iu anteriorem par- 
ilem  proclinaret, quia 
Clinias inter nos medius 
erat, offeeit Ctesippo 
quominus eum conspica- 
retur. líaque Ctesippus 
intueri cupiens delicias 
sSUAS! simulque audiendi 
studiosus primus exsi- 
luit atque nobis e regio- 
ne adstitit." lta igitur 
etiam reliqui, qui illum 
vidissent (id facientem) nos 
circumdederunt, tam Cli- 
niae amatores, quam Eu- 
tihydemi et Dionysodori 
amici. Formulam goi Óoxti» 
quantum memini, illustra- 
bunt quae collegit Heindorf. 
&d Theaet. p. 142. € 

c. T0UT0UG 2i Pod óti- 
x»ve —] luservit in bis vo- 
cula à4j, ut alias oy», redor- 
dieudo orationis filo. Nam re- 
sumit h, L' Socrates superiora 


88 | PLATONIS 


VNY. O TE OUV Krioinaog cvrég nee ngo íius 
xci ol Ao, xci ixílsvov cUrO xou müvreg émi— 
9eiSocÓ cs TEV Dvequy Tig cogíac. Cap. IV. Ei- 
cy obv bye, 'Q Evoànus xci Zdiovucdówps, mvv 
uiv ovv avri vQÓm(Q acl voUrOg ze0ícacO ov xci 
ipoU fr:xo imtarov. rà uiv ovv nAdcra. Ónov 
Ór. ovx OAyov Épyov &müsitot, róds Ó& uot simsrov* 
mórepov memeutvov 05, wg zon] n«Q' vuov u«v- 
Üdvav, ÓvvowO'  &v &yaOQy noujcsat &vÓoe uóvov, 
3 xoci ixcvov v» puma msmtcuívov Owx TO gu oli- 
cOat Ong TÓ mQiypu, TV GQsUhv, na yrov sive 7j 
qo] oq) vau rig OtdGzcAe; qíps, xci Tov oUTGgQ 
&yovra tic aiti TÉzvüe £gyov 7LEQOQL , ag aci Ói- 
Óexzróv 1j dQéri xoi ovrou vhsig àcré , map' ov &y 


| 


r 


PéLsuov «i79 x.] Sie Bodl, Vat, Or. Vulgo erat pb 
quod iam correxit Heindorf. 


D. igoU frvrxa Pmideí$erov] Hoc e Bodl Vat. er. 
Vind, restitui nunc eum Winckelm, Legebatur nie(/:a09o0r, 


ovx GÀ(yov Foyov inwdseiiec]  Delevi quod vulgo addi- 
fum his legebatur zi5j «v, auctoritatem Bodl, et Vat. O. , Secus, 
lu Vat, r. haec ante EHE collocata suut, 


illa, dez»og «ic tovc jgactg usus exempla consignavimus ad 
100; KAnwíon Heindorf. De Gorg. p. 501. A. De Rey. IIl, 
hoe voculae usu dictum ad Me- p. 407. A. Post 4j autem ex 
nexen. p. 240. D, ] antecedentibus — liquet / verbum 

D. c4 uiv oUr mÀlsioto OoboÓa, iterari oportere, quod 
ójor —] ac plurima qui- neminem morabitur, qui memi- 
dem ostendere mauitesto nerit saepenumero e verbo ne- 
non parvi res laboris est; gantí in altero orationis mem- 
illud tamen mihi dicíte hbro repetendum esse vocabulum 
ctr. i afürmanudi potestate praeditum. 

KE. có» uümo uztnztiGgé- Similimus locus est Gorgiae p, 
»ov —] an illum quoque, 457. C. quem apte comparavit 
cui nondum persuasum Heindorf. Resumens vero iam 
Sit (a vobis discenlum esse), Socrates et pertexens iuchoatae 
vel quia omnino íotum orationis filo: qgégs, iuquit, 
hoc virtutis negotium do- vni TÓv OULUG Tyorin, ij. e. «có» 
ceri posse negat, vel quia- exo  mémtiGuérov, vig cULijg 
non vos (sed alios) existi- céevug foyo» darív. x. v. À. h. e. 
mat virtutis magistr oS ageigitur, etiam ei, qui 
esse. in bia verbis vj» «ogez]v ita sentit, eiusdem artis 
praecedenti z0 zgáype perappo- est persuadere doceri 
sitionem adiectum est, cujus posse virtutem atane vos 


to * /AmT sg T1 n 


EUTIIYDEMUS. 89 


adYaged TiG CUIÓ ) uddoi, ;, E 4156; Tejrnc uiv 
OUV , EU Ue cirls , à Daperss, Ó ZhovvooOo- 
gos. "Yuste &ga , Jm » àyo, diovvaódups ,  TÜV 
vUr &vO dz. x&AMGT GV AoorQéíyeire elg quAoco- 
gíxv xa «ostis iniuélata ; Oiopsó'a y& On, 0 
Duizgorts. Tav gui» cvoivvv. &2Auv TV inidersry 
uv, égnv, eigo U Dig &nád:oÜor, roUro à air 
énudeíSeo D ov * TovrOvi TOY Véciigxov melóatov , og 
X07 quiocogsiv aci gira EupeAsiodat , y Xx de 
putod oy. &uoí Ts XL Tovioiói nct. cvupe gu at yag 
qi TOLOUTOV TO H&pazip TOUTQ' Eu T& x«l oi0E 
návrig ruyy&vousv imi vutoUrrec eg Pékrwtov cU- 
vüy yivícU'ci. tori Óé ovrog ASisgov uiy viog TOU 


"Alxifutóou 109 -zoiot0U , eV rcvewiOg: 0B ToU. a» 


mTÓTEtQoY ziziicuévov] z00rr9ov Bodl. Vat. O, 
E. 4 dliqc] Sie Vat. O. Vind, et corr. Bodl. 
&Lllog iam Heind. eorrexerat de coniectura, 


Vat. O. 


. xdÀÀleoz!.üv xQo10éqe«i7:], Bodl, Coisl, 


Vulgatum 
Mox 43e «vrüc om. 


Urb. Vat. T. 


motore c£, quod non debebat probare Wiuckelm, , quum futura 


ipsi sententiae minus accommodatum sit, 


Flor. ,b. zgorgéy«ze, 


Flor. a. c. o. Bar. €, Ang. Barb, Pal. zgozgéyce. 


eos esse, a quibus quis 
eam possit. addiscere? 
Nam «vro feferenlum. ad c7» 
&grrzv, usu loquendi haudqua- 
quam raro, v. ad Remp. 1V. p. 
430. C. Loquutionem foro» act 
Twvog ad Gorg. p. 459, E. atti- 
gimus. 

Ipmq, vc n P706; o 2X., 6 
Avovvaódugoc) Verbum Fg 
à nomine. suo interiectis com- 
ploribus verbis remotum, ut 
Rep. L. p. 310. A. V, p. 450. 
€. Lysid, p. 213. D. Parmen. p. 
135. B. Phaedon. p. 78. A. B. 
p. 82. C. al. 

P. 215. Oiognus9a y£ 1, 
9 X) V. Hermann, ad Vi- 
ger. p. 828, De Rep... Vii. p. 
526. cDaguév ve Om. 

£iga)9ic ünóOscoO ov] 
Xenoph. Symp. H. 6 


&lcni- 


15 


$us &xo9oucO«, Plat. Symp. p. 
114. E, siga; árvafalov. Lu- 
cian, Pseudusoph, - extr. 1 
Aoim& &i5«U4Oug raudaued rt. . 

cvi d égnue y*9 Tv r0(9U- 
zov v9 pe 7.]. His verbis illu- 
Strandis, inserviunt «uae subse- 
quuntur: iyd T& xai oUrOL n» 
Tt2 X. T. À. V. ad Protag. p. 328. 
A. Phaedo. p. 68. E. Meuon, p. 
i4... A. 

v£óg:vo? .dÀiviBiadow . 
7z.] V. ad Alcibiad. I. p. 104. A. 
T0) »Ur 6vvroc, adhuc vivi. 
Hine nihil colligas | nisi. collo- 
quium habitum fingi aute Olymp. 
94. l. Quod euiia Pinzgerns 
statuit, Alcibiadem .ita. comme- 
morari, ut exul vix Laberi .pos- 
Sit, ideoque . sermonem , anfe 
Olymp. 91. 4. babitum, putari 
oportere, id e Graecis verbis 


[5] 


90 PLATONIS 


ovrog 'AAxficóov* óvope Ó' abr KAnwiag. Éori 0à 
véoc* qoftoinsda. Ón nsoi e)rQ, oiov sixóg mept véo, 
wi TiG qo qu&g àm' &ÀÀo ri Parijüsvpet vo&yeg 
e)roU TrQv Owtvowwv xci Qe) api. equ OUV ÓxtrOV 
elg xcAAiGrOV. &AÀ' &b puj Tt Ówxqéoes Upiv, Ad/erov 
meipav ToU péigexíov xl OwxAEyO (vov &vovríov quav. 
Finóvroc ovv àuoU cycÓóv T. eUr& ToUra O0 LvOw- 
ünuog cu viptlos. r& xoi Üa«oocAieg, 4dAÀL' ov- 
óiv ÓLeqéott, e Xwxporsg, pn, itv uovov i92 
&noxpivsoD at Ó veavioxog. Aa uiv àjj, Égnv. iyu, 
voUró y& xoi eiOiorcu" Deua 7&9 evrQ oiüs mpog- 


P. 215. B. qoos pntOa àóz negl avg] Sic Bodl, Vat, 


Or. Vindob, Vulgo «prov. 
buerunt. 


lidem libri deinde »é» pro véov prae- 


xai ójuag Oa] Vat. O. Bodl. Qiap9s(gy, quod e correctio- 


me ortum, 


xai J'idi£y 04209] V. dvdey Oijsov , quod mirum est a cri- 
ficis toleratum esse usque dum .Bekkerus codicum auctoritate 


sustulit. 


C. 30£05 &ánoxglvea Om] V. &noxglyag as , quod nunc 
cum Bekkero e Bodl, Vat, O, et corr, Coisl. mutavi, 


non licet tuto concludere, imo 
ne suspicari quidem. 


B, gofovutO9a ÓQ mto? 
evv9] Non minus Graecum 
esse qofriaQot mxsol vwwoc quam 
mto! vw, exemplis ad h. 1. de- 
mons(ravit Heindorfius. lta- 
que optimorum librorum aucto- 
ritati obtemperavimus, 


(xe) 0vag uoi] Sc. «vTó 
8. 6 véocv. Hanc subiecti muta- 
lionem, de qua v. ad Protagor, 
P. 320, A., quum essent qui 
non concoquerent, temere Óia- 
q9t(or correxerunt, quod nec 
& duobus libris opíimis obla- 
fum sic statim cum Winckel- 
manno arripiam, — eig x«&à- 
Awvorovy, oOpportunissime, 
v, ad Sympos. p. 174. E, Hipp. 
mai. p. 286, D. 


C. oqteé Uniixog 9aQ- 
Qt? vÓ dm.] H. e. ita ut sa- 
tis fidenter respondeat. 
Quod vulgo legebatur | $«gótt, 
id propter adiectum imwixo 
tolerari nequit, ut profecto mi- 
remur nuper patrocinium eius 
a Winckelmanno susceptum 
esse. Ceterum O«dósiv eum. ac- 
cusativo iunctum ad Phaedrum 
p. 239. D. attigimus. 


nügc &v x«Aog Ouyynoat- 
pqv;] Menexen, e. 85. extr. 
aíg oU» &v je voLOUTOG 1óyoz, 
gevetn di mO9ev v àpO-0 &Q- 
Euluea ; De Rep. IV. p. 430. 
D. TLOS ovv üv ar duratoqivqv 
£l poLuUEY, fva. papt£tu morta vevo- 
proa; Aristoph, Pac. v, 523. 
nóOt» dv Àdfgoun ónue nuguti- 
gogov; Soplióet, Philoct. v, 
1393. v Óüjv^ àv Tig OpQpev; 


EUTHYDEMUS. 91 


Q0YT&g T10AÀC igoraci TE. En serre egrs inu- 
xog Dco TO anoxoivacó cu. 

Cap. V. T& à uera TeTG, » Koirov, nog 
&y xaAcg GoL Oujynoatunv ; ov yc GtuzQOv TO Éoyov, 
OvvacÓ«, avaAcfsv Owtióvre coqgíav aurgavov 0cnv* 
(gr Éyoys, xeDameo oi moujtei, touc coyous- 
vog Tug Oujynosog Movceg rt xci Mrnuocvrvgv &bmc— 
zaÀücOwt. doíero Ó' ovv ivÓtvós noóOiv ó LvOV- 
ünuog, wg iyguci* 'Q KAawvie, nórsgoí &cu TOV 
&vOQuiztev oí pevOdvovrie, oí coqoi 3 oi ipa is ; 
Kai TO utigexioY, Gr& ptyaso Ovrog TOU ipuT- 


.€ uds? «0 dazoxgívac ai] V. Oajón, quod correctum 
e Bodl, Coisl. Vat, Or, Ven. £X, Vind. Pal. Flor. b. e. o. Dein 
pro v. czoxoívegÓ a e pets Vind, Urb, Vat. r. et pr. Par. C. ao- 
ristum revocavi, ) TI 


|D. &gzópgtvogc cs ord evddi TOGQüsÓs cTüG dibrdidk 
.C€oisl, Ven, £X. Aug. Pal. Urb. Elor. a. b. e, o. et marg. Par. B. 
cum. edit. Bas. 2. quae lectio quum sententiam declaret apertius, 
vereor ut ex interpretamento nata sit. 


xai M50) »5»] BodL Vat. O. xd pwvjuzy", probante 
Winckelmanno. 


H 


v. Hermann. ad Viger. ann. faciam dubitationi meae, 
141. p. 729. In Philebo p. 15. exorsus Euthydemus hinc 
€. nuuc legam: n6Ütv ovv á&rv fere est, Nam ita nunc hoc 
eue TaUtQG &gzairo molis oícmc  Ó' oir interpretor, de cuius usu 
xal gavroías ztgob 1à &uquogr- v. asd Remp. X. p. 608. A. 
TOUuEvG uyncs Phaedr. p. 266. B, 


dvalagsiv disSiovva] de- &te pey&Aov óvroc v. 29.) 
nuo períractare, denuo » ttov h. l, idem est quod 
explicare immensae sa- .yaAezoU, prorsus ut Latine ma- 
pientiae copias,  l1ronice gna quaestio dicitur pro diffi- 
haec a Socrate dici nemo erit cili, Hipp. mai, p. 287. H. ov 
quin sentiat, péya toii 10 Pgórnue, &ÀÀà xcL 

k, X» ztoÀ5 vovtov galendvepa à &v dn0- 

D. Movcag ve xai Mwm- wív«gQaidyo at dide. Phae- 
pocvvqv énv.] De Mnemo- don. p. 62. B. 2óyog; — péyas 
syne, Musarum matre, una cum — qé zíg pos qaíretes xal ov Q- 
ipsis Musis a poetis invoeata  ówog duA9eiv.* H eindort. Ad- 
exposuit Dissen. ad Pindar. dimus Crat yl. p. 384. B. zó nto 
Nem. VIL v. 14. eonf. Theaet. TÀy Óvogt twv 0 V gGuixgQÓóv Tvy- 
p. 191. D. qui locus scripturam xávti Óv pad ua. 

Mrnpooóvyy tuetur, — ^4o$a- 
vo À9' ovv, sed, ut finem 


216 


92 PLATONIS 

peroc, ded ila TS xc .dztopijóag loyer tl ind 
aa Bo qyoUg QUTOV "aeÜopvfguónov dob , qv 
o Aye , & Khsvía, xci &nóxoues ,evoosiuG 07t0- 
TsQ& Got qeiverei* dong yo TOL (gez TV ueyi- 
oTiv wqéLsxy. Kei àv roUrQ Ó  dibvvaódngog 7.00g- 
aU je uot Gua gov moog TO ovg, mv  uétüuiag 
TQ mQ oU , Koi unm, dgn, GOL, 25 Disgotte, 
mooÀíye, OTt OmóreQ QV ,atoxolv cot T  MELQCEZLOM!, 
iSeley D rioeran. Koi eiroU ustesbs TOUT Aéyovzog 
0 KAegwíag étgey Gmoxotvaqevog , éicg 9008 faga 
x&AsvocoU cL uot é£eyéveto coh B iat TQ u&pa- 
xiQ, &ÀÀ  amixglivero, Oru oL coqoi siev oi uav- 
i enioduuaG, Festo, óÉ vuag, .Équ, 


€ 
ETT ias ow 


Miu dia Koi, 0. 


Á- 


Hyde hs ind) Sic Vat. er. Vind pe su; tappe 
Bodl, igAenutv. Coisl. &véglewer, 


ónóvtgá Gov q.] Steph. eum uno Pàr. R Pup. 


E. àg£ltiav] Bodl, Ven. EX. Par, BE,, Angel. Hathop, 
Flor, a. b. c. o: dqeMar, Quam scripturam. etsi subigde optimi 
codd. praebent, tamem quia dpéiere in iisdem multo reperitur fre- 
quentius, vitiosae posterioris aetatis consuetudini tribuendam ex- 
istimo. Neque enim in talibus putamus scripforem istam forma- 


je ris. 


utilitatem 


o. ónázrQd 006 (qaeve- 
*«:]. utrum tibi of cogo 


an o£ &q) Eis, discere vide- 


Numerum multitudinis 
ut librarii 


aníur. 
putamus effecisse, 


(perperam Ont scripserint, Sed 


ónOctQe. eodem, modo. Jicitur, 
quo alibi &uqózege. et oudéveQu, 
de quo v. ad. Apolog. p..22..E. 
Lysid. p.:218. KE, «oll. Gorg. p. 


:469.. C. p. 524, D. ,Protagor. p. 


334. A. Men..p. 82. B. Deinde 
malim. cum. Buttmanno ef 


.Meindorfio ompeAgjose Ví ue 


yov»  éoqihaav, maximam 
inde perci- 
pies. 

7 Q0 xU «6 pou Guixgóv 
moóc TÓ ovs] Loquutionem 
illustrarunt V al ck e n. ad Phoen. 
p. 714, et lacobs ad Achill 
Tat. p. 849. jam ab aliis laudati. 


ái 


«hoc effiei vult, 


, sellus 
;eonclusiunculis vexatur, quarum 


rum vdsaita sibi indulsisse, quae quim certis finibus includen- 


P. 216. xaAsic.Ó0£ vovac—] 
Posteaquam.adolescentulus dixit 
sapientes esse qui discant, Eu- 
thydemus conírarium .argumen- 
fando efficit, ostendens eos, qui 
discant, ab aliis iustitui ,. ideo- 
que esse insipientes. . Quo .con- 


.cesso . Dionysodorus .adolescen- 
-fem. alia rursus. conclusiunenla 
;adgreditur;, ut scilicet iam..de- 


nuo sapientes discere fateri co- 
gatur. Hic enim ex eo, quod 
tanfum . puerorum: discant, 
qui nou sint sapientia. destituti, 
ut. non ignoran- 
ies, sed ,sapientes .discere exi- 
siimandi sint... Ita igitur |. mi- 
puer - utrinque : argutis 


fallaciam .eo minus . potest ani- 
madvertere, quod sophistae con- 
tinuo alias atque alias proferunt 


EUTIYDEMUS. 98 


OidacxdAove , 3$ oU; "QuoAóya. Üvzobv TOv uy 
Ü«vovrov oi dio Gzo ot Oi0cGxoaAol siot , dgmsp O 
zi pute xc o. yoauueriotie OiÓciaze iot nov 
q6«v coU xci TOV Liv foie , qutig Óà pa) n- 
To; uvégn. "AÀÀo cL oUY , 3Yíza duevódvers, ov-— 
mo jnictegóe TaUro, & bucvÜcyert ; Ovx Égu. Ag! 
otv goqoi 115, OT6 TGUTO 0UX naíoracós ; Ov nra, 
5 Ó' óc. Üizoiy &b uj cogoít , aue) es s llévv ys, 
Yueig aur perditos & oU ainicragOs, aue eig 
OVTsG Auavüdvere. ' Enévsvos ua peupezioy, Oi gua 
Üuc oc cotpoi uavóyovaw, à KAtvía , aAA 00x 
oí coqoi, &g cU oiu.  Te)r oU &itüvrOg QGUTOU, 


denda sit, nobis plane non est dubium. Itaque hoc in genere 
qui se códieibus totos emaneiparunt, etsi à multis caute et pru- 
denter agere iudicantur, tamen nobis quidem subtilioris criticae 
leges observare non videntur, 


aQocxiyac uot GuixQóv] aQoxv yas Ven. 5, Pal. Urb. 
Flor. o, jpixgó» Bodl. , 
06004, d £X., x00Aé;c] ool e Bodl. Vind, Vat. Or. additum. 


P. 116, B. 
vulgo neglectum; 
v. ann, 


&puGDE iig don copol u«avóarvovuci] oogot 
nunc. cum Winckelnm, e Bodl, Vat. O, revocavi, 


argumentationes istis non mi- 
nus' spinosas eft subtiles,  Fa- 
tile autem apparet causam at- 
que fontem miserae istius dia- 
Jectices inesse in multiplici ver- 
"boruin vi'et signifieatione, 'Ve- 
luti hoc loco oogoi primum in- 
telliguutur qui sapientiae et 
virtutis studio tenentur ; deinde 
qui bonam habent ingenii indo- 
lem, ut possint facile aliquid 
addiscere: dcc; autem pri- lei. ad Eurip. Heraclid. v, 575. 
mum dicuntur ignari atque im- — al. Quemadmodum igitur Graeci 
periti; deinde solidi et indoci- dicunt: oí &puaÓtic ooqgol dioi- 
les. Nec "'negligenda est verbi Qxortas , ita hoe loco legimus 
quuwOcrur ambiguitas, de qua oí &paóés 20 qol uy Oc vovdus, 
Socrates paullo post monebit, i. e. ctt ocogoi ylyvsa ocu. 
Sed de hís rebus expliceavimus in Apte Winckelmannus con- 
prolegomenis, tulit Dion, Chrysost. T: If. 
p. 283. ed. Reisk. ó 9? Zwxga- 


efiam perturbaturus adolescen- 
fulum nune ^ 00go interponit, 
quod primus ex opfimis libris 
revocavit W inekelmanun,. 
Enimvero  gogol u«vOÓcrovoi 
ex proleptico illo adiectivorum 
usu explicandum est, de quo v. 
àd Remp. VIII. p. "65. €. p. 
960. D. Protagor. p. 327. B. 
col, Hemsterhus. ad Ari- 
stoph. Plut, Arg. p. 4. Elms- 


Jj 


.B. Oi Zuaóii; &g& 00- 
got garóuypvacr] Magis 


A 


Tuc ÜtL ul» zt«ic 0e»y Air ave 
jio$00s viv 10U n«vQog zéprme 


94 PLATONIS 


hi ,» 
(jgmtQ Vm Ou0eGxcAov xopóg cmocnunjvevroc, cuoc 
aviÜopUfncdrv s xci &yíAacav oi ánOusvor ixetvow 
J —- ?, idv AJ wd M ' 
per& voU Ziovvcoóooov rs xci LvOvOruov. Kai niv 
- * - ^ b , E 
&vanvsUG«u xcÀog T& zci &U TO eiocxiov ixüsteus- 
^e , , d , » , 
voe 0 diovvooowgog, "Tí 06, w Kkawvía, Équ, omore 
&nocrouarijo. UuiV O0 yocHueTiT.G, noTsgot iucy- 
ÓÜavov TOv mnaíówv v& «nocropericóueve , oí coqol 
j oi cues; OL cogoí, Épxj 0. KAnvíag. |. Oi co- 
qoi &om pavÜcvovow, GÀ ovg oi auc eic, xci ovx 
», - Hu .? , , , $33 
ógÜüGg &gr. EvoOvOrup anexgive, Cap. VI. 'Ev- 


€. ámzocroucTílos vuiv] qui Bodl, Vat. O. quo in ge- 
nere iidem mox quoque peccant, 

x«i oUx ÓgO vc &gre] Ald, Bas, 1. 2. cum codd. omnibus 
praeter Ven, Z. xai oix e0Óv0c &Qt,. Unde Winckelmannus. eor- 
rexit; xul xí oUx eU QUg agre. K0O, caexpivo. 

xai nárv guéym dy] V. xab na»v yt p. by. Sed ys cum 
Bodl, Coisl. Ven, £X. Par. BCE. Ang. Barb. Urb. Vat. r, Vind, 


Geznep 020. Óidaoxalou us, cuius reliquam disputatio 
yogóc &zocquXvavaoc] Fuit nem hic perscribere placet, Res 
qui vz00:.0&0z«4Aov  corrigeret, ista, inquit,  philosophantium 


Sed iz Ouaoxalov est mod e- 
rante magistro, cui deinde 
additur dxoonumQrarrog, quum 
signum dedit, De 70900:0«« 
gxaÀig wv. ad lon. p. 536. A. 
Ad rem conf. Xeno ph. Memor, 
Ill, 5, IS obg ÓO96ic, &G sUta- 
xtou pév &loww dv xoig vavtixoUG, 
ipráxr0s Ó' P» Toig yuprixois 
yov zt e£ ovvat qOig ÉniOoT&- 
"(ug, OU0srOr Oi xcvadtéactoor 
iv «xoig Axogoig UmmptevoUat 
voi; ÓOidjacx&Àlorc., Senten- 
tia verborum haec est: Haec 
quum ille dixisset, . tanquam 
chorus, siguo ab magistro dato, 
simul acelamarunt et riserunt 
ii, qui Dionysodorum et Kuthy- 
demum sectabantur, Huc vero 
istorum sophistarunm | sectatores 
ad singula deinceps ab iis pro- 
lata fecisse, extremo. dialogo 
narratur, v. etiam Protagor. in. 
Huiusmodi euim plausus sophi- 
siae videntur mirifice captavisse, 
sieut recte adnotavit Routhi- 


scholis certe indigna, etsi in 
rhetorum aliorumque recitatio- 
nibus atque in theatrali con- 
sessu usitata, Ab ethnicis au- 
tem, ut id obiter notem, in 
ecclesiam Christianam hoc mae 
lum invasit.  An:iquitus enim 
splendida comncionatorum | dicta 
argutioresve sententias plausu et 
iumultu coetus fidelium, prose- 
quebatur, id licet improbanti- 
bus viris gravioribus, Meminit 
eius inter alios partes Chr y- 
sostomus Libr, V. De Sa- 
cerdotio c, 2. p. 204. ed. Hug- 
hes. unde silentiüm auditorum 
vel dedecori fuisse concionatori 
constat. vide c, 8. eiusdem li- 
bri extrem. 

€. ?x0efüutvog ó Zio- 
»voódogoc] Ficinus: Ac 
priusquam respiraret 
puer, bene atque prae- 
clare excipiens sermo- 
nem Dionysodorus ait. 
Aliqui Graeca aliam interpreta- 


dessine 95 


roUOa 01) xci n&vv uéya iyiacdy TE xci Hdopificey D 
oí ipaorci TOIV &vàpotv, &yccüÉrreg tug coqíag «vU- 
Toiv* oi à' Aot qusig éxntnAyuévot iowrwopev, 
Tvove 0à 5u&g 0 E vOvOruog bxenajyuévove, iv' ért 
naàkov Devpatotusv «UTÓV, OUX QVisL TÓ MELQGXLOV, 
CAL. ijouire, zai OgntQ oí eyed oi Ópyrjovad à A. 
Éorpeqs Tc iguriiuo mo ntgl TOU cGVTOU, xoi &g* 
JHórcoov 740 DT uavO crovreg uevOdvovcm & ini- 
cravrc, 3j & ji inicravrav; Kol Ó 4iovvaódwpog 
máAw gquxgóv moóg us wiDvoioag, Koi voUr , Ry, E 


Flor, n. b. c. 0o, exírudendum fuit, Parum recte autem Bodl. et 
Vat, O, etiam ya omittunt. v. annot, 

D. dgzeg oí &ye Gol 0gz.] V. xal óicneg oi dy. Ógy. Sed 
recte Bodl. Vat, O. xui om, 


JlóveQov zàg oí g.] Steph. cum uno Par. E, llórsga 


gàg oi tt 

tionem eflagitanf, Enimvero v0 verbum ifa usurpari demon- 
pirgaxior £xÜs$kpuerog est ado- stravit. 

lescentulum antea ab Eu- x«& mz&rv uéíye. bysà.] 
thydemo argutiis vexa- Nunc in permagnum eruperunt 
tum nunc vicissim exci- risum et tumultum; antea non- 
piens vexandum, conf. p. misi &redogvfzocv a£ xal lyíLa- 
211. B. De verbo d&zoorojezí- .gav. taque u£y« parum recte 
tuv exposuit Ruhnken. ad omittitur in Bodl. et Vat. In- 


Tim. p. 43 sq. varias gramma- fra P. 300, D. uéy« nzdá»v &r&- 


- ,post p. 217. A. 


ticorum de eius usu sententias 
expromens. Hoc loco et paullo 
de magistro di- 
citur, qui ob librorum inopiam 
'discipulis verba praeibat, quod 
Latinis vocatur dictare, i. e. 
. iterum iterumque enuntiare, quod 
alter vel memoria comprehendat 
vel calamo excipiat, — Verunt 
etiam de pueris usurpatum esse 
videtur, quae A magistris di- 
ctata essent, memoriter recitan- 
fibus, Quod mon observantes 
grammatici mirum est quanto- 
pere in hoc loco interpretando 
dissenserint. Optime de his dis- 
serui magnae vir et elegantis 
docirinae Weichertus Poe- 
tarum Latin, Reliqq. p. 
25. quo loco etiam. dictandi 


xy a6. 

D. oix dv»ítt TO uito. ] 
De hac forma Platoni haudqua- 
quam inusitata v, ad Menex, p. 
236. B, 

denutg obi àya90ol Opy.] 
Haec quia antecedentia  illu- 
siranfí, usu constanti ac perpe-' 
tuo PP Y a adiiciuntur. v. 
ad Gorg. p. 448. E. Refp. VIII. 
p. 957. C. Sententia totius loci 
haud dubie haec est: Kandem 
cavillationem , forma eius leni- 
ter tantum immutata, rursus in 
medium attulit. 


Quum enim 
antea interrogavisset, utrum sà- 
pientes an indocti discerent, 


nunc hanc proposuit quaestio- 
nem, utrum discentes ea disce- 
rent, quae ignorarent, an quae 


eq t0 mpóregov. 


96 PLATONIS. 


o) Diózgeree, Éregov votoUrov, olov rà moórepov, "Q 
Ze, Égav gu, 5 uv xci TO nQórsQOY y8 xoÀov 
div gen T0 Bowruue. levr, Épny " AXoizgutsg, 
ToicUre wusig àpgorOuev Gquxre., Toryégrou "v Ó. 

iro, Qoxeiré got eb Oosipiety mepa Toig ueDnrede, 
SEy 6 TOUT o0 uiv KAuví«g TQ Eiovóruo eau&- 
- 40ivaTO , OtL Lv cvousv oi uorücvovrsg & oUX im- 
drcwvr0* 0 Oà otro aÜrOV Ow& vüv aUrQv ovrmQ 
Tí Oé; * 9' 6c, oUx inioreceL GU. 
youuuate ; Nei, Épuy. | Ü?xovv énarte ; inoóyat. 
"Ürm? oUv tig WIDSE PASE ÓTLOUY, OU yodtpeca 
.&noorouatílst; -fuoAoys.  Üvxo)v «wv Ti cV ini- 
orü000, Éqn, «mooronet(css, eizeo mwuvre imiora- 


CUN —- € £511 
cci; Kei voUrO OuoAOyét, 


7T * 
Tí ov; 9» Ó Og 6; &pu 


EK. xaió» )giv?ga»t5 vO Pg.] Steph. Zpiv, invitis libris 


omnibus, 


P. 211. 
Bekkerus, 


Tí £5 0" 0c] Dol Coisl, Urb., quod recepit 


&oc wv oU uuvóGvttc] o) de Routhii et Heindorfil sen- 
tentia eo minus dubitavimus inserere, quod vocula a Békkero in 


é0d; Coisl, reperta est. 


oízou» & àixlovegeo, Eom, ua v o vtuc] Sic Bodl. Vaf, 


Or. Vind. 
thius eidgg in 5 9 


Vitiose olii legebatur: 
üg mutari iubebat, 


& Hz. iló)g uarSarsc. Rou- 
Nec dubitari potest haec 


scriptura quin erroris fons et origo fuerit. Bas. 2. eidoc. 


nescirent, Videtur igitur genus 
quoddam saltationis respici, quo 
iidem corporis motus leni cum 
variatione iterari solebant, Quod 
fortasse ob oculos habuit etiam 
Aristophanes Thesmoph. v. 
914 sqq. "Hav 0 vj» «ehtlav 
pépuper y Ocnego tlxóc, y ndoi 
Woig  yogoiw dinoltet ve xul 
xij; yapov qvAüviti — iS«igs 
o ngo9íueg ÓvmATY agi xo- 
pr(ac. ubi v. iuterprett, 

E. xaAóv ópniv 8igávgy —] 
Contorta est W'inckelmanni 
interpretatio et a Sotratis mente 
aliend. ^ Is enim verba sic in- 
telligenda censet, ut qaírto9at 


accipiatur de eo, quod alicui 
de improviso ac subito appareat, 
Imo ópiv cum x&Aóv cohaeret, 
ut haec sit verborum sententia: 
Etiám superior quaestio 
talis apparuit (fuit), quae 
vobis esset honorifica, 
Consulto autem. Socrates loqui« 
tur ambigue. Ad sequentia con- 
lendas Theaet. p. 165. B. a6 y&g 
xoQosu dqUxto dgurnuesT:; ubi 
v. Heindorf. . 

P. 241. Oxo)" o» Er 0v 
)zladvuoci —] H. e, oUxoUv 
&xocrogevites *L *obtov, & 0D 
inlgva0«(; Proxima sic inter. 
pretamur ; Quid igitur? an 


EUTHYDEMUS. 97 
6i oU pevOdvtig &rr' &y» atoctouerib] TLQ, ó óà 
qa imorepevog youre pyó dva ; Qv, &AÀ', » 
-ó' O06, uavódya, ÜvzoUv à inictaóat , Égy, ucv- 
"Saver, &UTEQ v6 Gnavra Ta yotupoo iníora oat, 
)uokóyrosv. Ux &pe óp8 dic Gnexgivo , Égy. Koi 
ovzw Ogó0pe ti TcUTC eipnto TQ Evov3ruo , xc 
-ó 4iovvoódogog dgmto ogeipay ixósÍcusvog TOv À0- 
yov n«&iv ioroyacsro ToU pérpaziov, zai einev * E5a- 
mer o8 Li oidnuog , & Klsuviw, &nà yao .H0L, TÓ 
pov very oiz imirQux)» iori Leufivewy TOUTOV 0v 
.&v Tig ueyódvg ; "QuoAloye 0 KAüviag. To 9' éni- 
ceroacÓci, 5] Ó Og, GAÀo ri 5 Éy&w imo ri uy 10n 
àcriv; Zwvéqm.  Tó doa ur inioracÓ c uino Éysw 
imorgugv rv; "DuoAórtt «vrQ. llórégov. Uy &- 
civ oi Aeufvortsg ÓrtoUV Oi É£yoVrttg 4óq 15 oi àv 


ánzavr& Trà yosupaca i.] Vulgo post yédunáse inser- 
| fum est ru quod alii codd, in z' mutant, nos cum Bodl. Coisl. 
Vat. O. Viud. praeeunte Bekkero eliminavimus. 

B. ogóóg« v. xaív«] Sic Bodl. Coisl. Vat. O. Ven. X. 
Par. BC. Ang. Barb. Pal. Urb. Vind. Flor. a. c, V. 2o: Prono- 
men z«)Urz eum Bodl, Vat. Or. Vind, ante efozyzo collocavimus, 
Vulgo erat elorro T&Ut(. 

&ÀÀo vid Éyti» £2.] 7j Bekkerus pro more suo invitis librls 
omnibus delevit, v. ad ,Euthyphr. p. 185. C. 

€. llóxego» ob» eloiv oi À.] Sic Bodl. Vat. O. Ven. 
EX. Par. BC. Ang. Barb. Pal, Urb. Flor. b. 0. et cort, Coisl. Vett, 
editt. nórégos oUr, 


tu non díscis quaecumqué 


quis recitat, is autem, 
qui litteras nescit, di- 
Seit? In qua seutentiarum op- 


| positione prorsus est mnecessa- 


. guctoritate firmata, 


rium, quod cum hRouthio; 
Heindorfio, aliis; de con- 
jectura, nune codicis Coislin. 


ante a«r- 
Oris inseruüimus ov. Fallitur 


^" Winckelmannus' veterem le- 


ctionem eo defendens, quod oa 
et eg oi» ,Pagpe pro &p* ovv 
oí et &9' o) usurpetur. " Quod 
etsi verum est, tamen simplex 
&oc lenius afirmat quam pro 
huius oppositionis gravitate, at- 


Plat. Opp. Vol, VI. Sect, f. 


que aliquid dubitationis, sive 
verae sivé fictae, adiunctum 
habet. 

B. «al ó diovvoóódogoc—] 
duum Dionysodorus tan- 
quam pilam excipiens 
orationem adolescentem 
rursus peteret. v.ad p. 213. A. 
Metaphoram lianc inulti posterio- 
ris aetatis scriptores celebrarunt, 
v. W yttenbacli. ad Plut. T. I. 
p. 246. Mox Os, 4AlÀ& üev- 
O«vo frequenti usu dicitur sic, 
üt post Ox superius verbum 
repetendum sit. Hoc loe ne- 
gatur praegressnm oU pavÓdavtur, 
ut sensus hic sit: ovz obtu £ytt, 


T 


"d 


9s PLATONIS 


Lj 

gis Ol &v w) fmc. Ovzo)v noy neus eve 
TOUTUY XCi TOUG un into évoVG, TOV "m iyüvray: 
Karívsvos. Tuv Aaufferóvrav & &iotv. oí uevóa- 
vovrsg, «AA oU TOY byóvrov; ZXvvégm. Oi pa) imi- 

, » » u , 75 7d , E 3 
Grcusyov Goo, Éqn, uavOcvovow, o KAuvia, «AA 
ovy oí inwrCusvoL. 

Cap. Vl. "Ern à» imb TÓ oírov xereflaóy 


D. xecv«falóv dczsQ 7.] Libri plerique eum Steph. 
secco fred , quod bene correxit Heindorf. Ang. habet xeraAcQuv. 
&q9 tuc oí 1óyoi] Bodl. Vat. Or. Vind, et pr. Par. E. 


&Aqj9tic. Bed Vind. in marg. yQa« á7O&c. v. infra, 


dor uh o0 pavOuvav, àlÀd 
pavO«ro. Exempla huius usus 
sunt Protag. p. 343. D. ubi v. 


ann, De Rep. lll. p. 405. C. 
Parmen. p. 128. A. Phaed. p. 
236, D. Lach. p. 195, A. al. 


Hinc explicationem habet S o ph. 
Philoct. v. 642. i. ale xcÀàs 
noc lg9^, Ovoav qrvync (3. 
N. ovx, khu xxiivoit cTuUT. 
ivapyvía. quem locum Doeder- 
linus Varr. Lectt, Hexad. Kr- 


Jang. 1833. p. 6. male tentavit 


sie coniectando: JN. oi9, àÀi« 
xxt(vOLOU *. v, À. 


c. sivo ToUTOr x«i tovc 
ja Pm. và» gy óvvov] 
Prouemini TOUTOY per epexege- 
sin subiectum TOv gU ?Pyorcvov, 
cuius usus exempla ad Reip. I. 
p. 338. D. ÍX. p. 518. D. Gorg. 
p. 494. B. Phaedon. p. 81. B. 
p. 110. E. Protagor. p. 356. C. 
Lachet. p. 183. C. congessimus, 


&AX 
v0i] 


ovx oí iniazáge- 
Totius argumentationis 
foellaciam, | quae Socrate ipso 
paullo post indicante, maxime 
in verbi parO«rvew ambiguitate 
posita est, monstravit Aristo- 
teles De Sophist. EKlench. c. 
4. &. 3. p. 526. ed. Bip. conf. 
Etlíe, Nic. Ll. 10. 


"Ert ó5g ni 10 voívov —] 


* 


.Xit Wyttenbach. Bibl. 


Iungas hune in modum: Feo 97 
ó Evoiónuoc cue Pani vÓ toí- 
tO» (gmtQ maig , xev ov 
(deiecturus) «0» vweavíoxox, 
Similitudinis rationem explica- 
vit P, Victorius Varr. Lectt. 
XXI. 2. exinde, quod luctatores 
ter demum deiec adversario 
victores declarabantur. Quam 
iu rem Routhius laudavit P. 
Fabri Agonist. I. c. 24. et 27, 


in Gronovii Thesaur, Gr. T. 
VII p.. 888 sqq. et p. 2261. 
Spanhem, ad [ulian. p. 261 


8q. quibus Heindorf. adiun- 
Crit, 
P. X. p. 61. conf, Phaedr. p. 
256, B. ibique ann. Plura sup- 
peditabunt interpretes Hesy- 
chii in v. dzovotá&at, 


D. Bencitóusvor «ó utt- 
Qxviov] Boniíceogt, trans- 
late dicuntur qui  obruuntuc 
malis. v. I. Chr. Wolf. a4 
Libau, Epist. 23. ann. 2. ep. 
310, ann. 3. Dorvill. ad Cha- 
rit. p. 307. Sed apud recentio- 
res loe usu nihil frequentius, 
— Gr«nmaucat «y 16, LER 
YGRGUOLV 7tOvov cU D moujgau, 
Legg. Il. p. 653. D. erdt vü 
zóvyov. Tim. p. 59. C. «v«nz«v- 
Otec fvsxc. 


B. De Rep. V. p. 416. E, VI 


De verbo azaoduu- 
 Orio)«, v. ad Phaedon. p. 10. 


EUTHYDEMUS, - 


GicmraQ mé Aouoput óQua Ó Ebo oruoc TOY vtavioxov* 
xci io yvovg fentizóuevoy r0 qepexiov, ÜovAousvog 
. &vanaUGat CUTÓ, HI) uiv &nodsiadaae, fta gapvOoU- 
uevog &mov* à KAhauvía, um Danae, &i coL gei- 
Vorrat cnouc oi Aoi. loue y&Q oUx cicódva, oiov 
sowiroy TQ B5évo nei cé. moL&irov Óà TaUrOvV, OmsQ 
oí ip rj TtÀer]) TOV Kogvg jd ya, OTXYy TV Dgóva- 
0. mou. stsQU TOUTOYV, Ov GV uéAAaot SAY. xci 


rav vj» OgQóvociv ztoiGot] Sie. Bodl Coisl. Ven. £X. 
Par. BCK. Ang. Barb. Pal. Vat. r. Vind, Flor, a, b. e, o. Vulgo 
aoprrar, quod primus abiecit Winckelm. 


p. 499. E- Ion. p. 540. C. coll. 
Mureti Varr. Lectt. li. 4. 

&qOtic ob ÀAóyoi) h. e. 
si tibi insoliti áecidant, 
Quod habent aliquot libri &25- 
O:g,id quanquam íueri cona- 
(us est Winckelm., tamen 
minime dubitamus quin errore 
scribarum natum sit, X Neque 
enim adolescentulus ullo modo 
significavit sibi istas conclu- 
siunceulas videri veras. Quod 
gutem vir docíus &Ag9ic vult 
esse serium, non iecosum, 
iribuit huie vocabülo eam vim 
et significationem, quam nee in 
locis &b ipso allatis nec us- 
quam alil habet. 

üxav vq» $goraduy z0t- 
às, —] De 9gonopo s. ógo- 
sog; v, Valesius Obss. Critt. 
]i. p. 53. Wesseling. ad 
Diodor, Sicul. Tom. If. Annot. 
p. 493 sq. ed. Dindorf. Al- 
berti ad Hesych. in h. v. L o- 
beck, Aglaopham. T. I. p. 116 
sqq., qui inter alia baec per- 
Seribit; ,,Eleusinia et Cory- 
bantia, iuquit, - dissimillima 
fuere,  Eléeusinia enim publica 
auctorifate celebrabantur loco 
augustissimo sanctissimoque; Co- 
rybantia privatim in gurgustiis ; 
iliis magistratus  praesidebant 
et sacerdotes populi Atheniensis, 
his ambubaiae eí aeruscatorunmi 


infimi; illis. sammus constabat 
apud omnes honos, decus, san- 
ctitas, haec prudentissimo cui- 
que adeo eraiit et contenitui.** 
Haec Lobeckius, Ritus ini- 
tiationis autem ex hoc ipso lo- 
co cognoscuntur.  Collocabant 
enim mystae eum, qui sacris 
suis initiandus esset, in solio, 
quod priusquant fieret, choreas 
circa eum ducebànt, quanquami 
etiam postea in solio colloca- 
tum eodem honore videntur nma- 
ctavisse. Cum his verbis Pro- 
clus Theol. Plat. Vf. 13. con- 
tendit illa De Legg. VIT. p. 
190. D. Adde Dion. Cliry- 
Bost, Orat, XII. p. 387. xa«9«- 
aep sidOagw dv «à And ov uv 
$9oridug , xe Ooeyvic a0Uc utvbv- 
pévovc o£ vtioUritg xul ziept- 


Zopsvétv, ^ Pro  Wowrtet quod 
nunc eum Winckelmanno 
ex optimis libris revocavimus 


a0i00:, h. e. Qgóvoow parant 
et instituunt, parataiu ha- 
bet haec lectio defensionem ex 
eo, quod deinde non à» Zy «e- 
Àdai, sed 0r dw puélÀwgt r&Àeiv 
adiicitur. Neque enim oiv 
et zoisioger in talibus promi- 
scue usurpari ad Mernexen. p. 
234. B. demonstravisse videmur, 
quo loco nunc quoque multi hac 
in re abutuntur, 5 


4 * 


218 


100 PLATONIS 


yap ixs yopgnuyle víc hort xoi mouit, si Gom zal 
verÁAeGQL" x«l v)v Tovro ovOiv cAÀÀo 3, gosierov 
ctoi Gà xci olov ópgeiaDov na ícovrt, Qg usT& TOUTO 
riÀoUvre. vUv OUV vópucov TC mpóra rv isQuv «x0oU- 
&Y TV GogiorixOY, mQUrOv yc&o, cg qno: 4[oó0i- 
xoc, msol Ovou&rov opDornrog ua«Osiv Óct* O Ow xci 
ivós(xvvoO 0v co, rà &évo, 0r. ovx iü0noOc, rÜ u«v- 
Üavav, ort ol &vÓQonot xoAoUot niv ini TQ Toij- 
Ós, órav Tig iE coyng unuósuíav Éymv iniorQwuwv nsoi 
mocyuerOg TivOg Én&ra Vortgov evroU Acufievi vv 
éniórQuxQv, xcAoUcL Óà revr0 TOUTO xci àinsnv Éyuv 
qÓn vq» imorüuQ» ToUrQ, Tj imiorXLg TaUT0V TOoUTO 


xoongyla vlc ?ov:] Sic Bodl, Vat. Or. Vind. Ante Win- 
ekelm. erat yoos(«, quod etiam Vind. in marg. adscriptum habet. 


Dein Vat. r. naté. Vat. (0. vez£Asove. 


E. 


xal y&gp xs? yoomy(a vlc 
C $2012] 


Non male Ficinus: 
variisque iocis applau- 
dunt et choreas ducunt, 
Intelligere haec te arbi- 
iíror,si modo et ipse ini- 
tiatus es. Nam postrema, ec& 
dQa.w«i tevÉÀls0«v, procul dubio 
per breviloquentiam quandam 
sunf explicanda, perinde ac si 
scriptum sit: si forfte etiam 
meministi utpote initia- 
(us. Aliter haec Winckel- 
mannus intellexit, qui tamen 
mentem suam non dilucide ape- 
ruit. Ceterum recte codd, me- 
liores zoomyryíx pro z0otí« dede- 
runt. intelligitur enim mystica 
saltatio, a qua exordium ca- 
piebant initiationis solemnitates, 
et quam deinde ipsa d960»u3tc 
sequebatur. lta enim haec in- 
telligenda censeo. 


E. «và mgos« và» íis- 
Qo» —] Hae imagine Plato 
wtitur saepissime, veluti Gorg. 
p. 113. C. Syinpos. p. 210. A 


ügysvaQ ov zaí(Covre] zaltovesc Vat, O. 
Ovs ovx 10100 «] Sic editt. Ald. Bas. 1. 2. Ceteri libri 


zóti- 


Theaef, p. 152. C. Cratyl. p. 
413. A. al, 


àc mos lloóóixoc]: Y. 
Protag. p. 314. C. p. 315. C. 
Hipp. mai. p. 282. €. Men. p. 
15. E. p. 96. D. Cratyl. p. 384. 
B. Lachet,. p. 197. D. Phaedr. 
p. 267, B. et infra p. 305. KE, 
Ad 2»ós(uvvaOQov conf, ann, ad 
Alcibiad. 4. p. 105. C. 


óvr, ovx 50zg0Oa] Recte 
Heindorfius haec iudicavit 
per epexegesin quandam -prae- 
cedentis 6 addita esse; de quo 
structurae genere v. Matthiae 
Gr. $. 478. Dictionem x«Aeiv c6 
?ní vw, ad Remp. V, p. 470. B. 
illustravimua. 


Pp. 218. TcyTQ Tjj inia v0 
B5] Int. 4v àv Low. 


pilo» ub» «Ucró E] 
Erunt foríasse qui ovv post uv 
interponendum | censeant, quod 
ipsum in «cod, Urbinate per- 


EUTHYDEMUS, 101 


npdyua émioxoni j mgerrousvov ) AsyOusvoY. uGÀ- 
Àov uiv «Uró Evriévo x«LoUciw 1] pavéavav, ÉorL 
Àü' Ort zoi uevÓarvavr. oi 9É ToUTO, Cg oUTOL ivÓsi- 
xvvuyrat, OuAÉLnÓt, ravro üvoua àz' evOunoig ivev- 
TíGg Érovcou xs(usyov, imi TQ vt ciÓOTL xai imi vQ 
quj. negezAnouv Óà rovrQ zai rO iv TQ ÓsvríoQ igo- 
Tuucri, by Q mowrwv 65, mOrsQa nuoyÓcvovot oi 
&vÜQunaOL. & inigravrau, 1 & qj. raUre Ó9 TOY gua- 
Üuwcrov mci bori* Ót0 xe quus dyo cow TOV- 
Tovg moognuaiGey. moidixv O8 Aéyo Ow TaUrTC, Ott, 
sh xat m0ÀÀd Tig 3j xci m&vra r& TOieUTG cU, 
T& uiv mQcyu«ra ovOiv &v uaALov elósín mij Éyet 


o9«. v, ad Sympos, c, 20. coll. Valcken. nd Hippol, v. 405. Basf. 
ad Greg, Corinth. p. 122, Buttmann. Gramm. Ampl, T. l1. 
p. 432. 


P, 238. ini v vt eda vi] Bodl, et Vat, O. hic ?zi om. 


scripíum exstat.  Verumíamen 
quoniam haec verbis praeceden- 
libus — dilucidandis inserviunt, 


ia, jDnzooxtl(tov dicitur alte- 
rum supplantans, et &r«- 
Tono» deiciens, de quo ver- 


haudquaquam indigemus iso borum usu iam Routhius con- 
sermonis lizamento; Hoc au- ferri iussit Polluc. Qn. HI, 
iÜiem dicit Socrates: frequen- c. 30, sect. 155, —  o0xoàv- 
fius quidem illud ZSuriérez $0«a. Eustathius ad Odyss. 


dicitur quam gavO«avav, in- 
ferdum tamen etiain qar- 
Svr. Ceterum garóarew in- 
telligendi yi et potestate 
positum habes "Euthyphr. p. 3. 
B. De Rep. l1. p. 332. 4. Ibid. 
Hl. p. 402. E. p. 410. D. Ari- 
stoph. Avv. v. 1004, al. 


4. p.-195 — 1515. à» malu 
árrogueg ' "As&uxg  tUQnvect — xal 
coxoAvOQua, Oupoía fgcyca* 
xai log, dxólvOge, ETT 
qanima, xd fave. v0. uiv di- 
qoíov iei DT. yéroe , 10 Ó& oxó- 
àvGgor ü 0xoÀógtov LC &idoz. 
5 ó vofZ?ig Urol avaqégevs 
as PHóvova dv Eó9vonue. Ti- 
maeus Gloss, p. 283. axoi- 
2$ 0cvc* Tant Ótq pla aod rois 
O:acaloig, d civic S gera xa- 
Aovow, ubi v, Ruhnken, Ari- 
stotel, Problem. $. 16. quaest. 
4. xaÓ into TOiG TE ovgnuévoic 
1 exéày gupgatret, xaLà Qv» TOUG 


B. vr«Ut« Ó7 vó» gaOmq- 
purov nctÓic ori] Cur 
Heindorfius cavi Ór5 T. 
s. 7. Scribi voluerit, fateor me 
nullo modo perspicere, si qui- 
dem sententia haec est; hiec 
igitur doctrinarum est 


lusus quidam,qua illude- 
re quidem aliis licet, ad 
ipsam rerum cozgnitio- 
nem pervenire non licet. 
Mox metaphora aluctando sum- 


xoÀ 0. govg igagnatovorr, Sin- 
gularem numerum bzr:«ov Grar&- 
TQXxuu£vov ita post pluralem 
illatum de forte mireris, v. ad 
Gorg. p. 418. C, Protagor. p. 


102 PLATONIS 


mtpocmoifev Óà ológ v' àv slg, roig &vÓ' Quote, 0i 
v4v TOv Ovou&rov Oteqopav vmocxshitov xol cva- 
TQoénwv, (ügmeo oi và GoxoÀAóDgQue TOV nsAAOvTOV 
xaÜuL5oscÜwL. vmoomürtsg yoígovot xoci  ysÀGotw, 
inen» iOwcw dVmruov avarerQeuutvov. ToUTc này 
oUv Got 7tvQc TOUTOV VOL4Ls mouidwxv ysyovévoi* và 
óà uer& TaUToa Ónkov, Or. roUrTO vé co, cvra tà - 
omovóooio ivósiisoOD ov, xal iyo wvquyncouct, evrozv, 
lvo uou 0 Vnéfcyovro emodccw. igarq» yàg imi- 
EacÓau 9v nporosntixiv cogíav* viv Ó&, uot óo- | 
x&, moóreQov Ósv quOWruv ncioct ngog oí. Taevre 
piv oUv, & E)OV0nué vs xoi 4i0vvcóÓwQgs, nsmoi- 
cÓ« Ts UWpiv xci loog ixcvGg Éysi* vÓ Óà Ó9 uero | 
TaUr& àmids(berov rrporQémovte v0 psigaxioY, Orug 


C. Ori v00t6 76 60v avv0] Sfc libri omnes,  Heindor- 
fius pro «Pro dedit «iré, probante Bekkero, Schleiermacherus 
pro eo malebat «5. v. ann. 

fva nov Ó ónéoyovvo tzó0G01tv] In Vat. 8 desideratur. 
Pro vet. lect. &noócosiv praebuerunt &zxoÓóoci» Ven. Z,. Par. C. 
Ang. Barb. Pal. Urb. Vat. r. Flor. a. b. c. o. Vindob, et corr, 
€oisl. Par. B. sicut rescribendum vidit Heindorf, Winckelmannus 
tamen extruso 0 legendum suspicatur: xai 2yo Uqmyrnoouas cUTOU, 
&. uot izéozovvo ánoónotw, 

8pávmqv yàg inióc(Eng 9 av] Una edif. Steph. praeter li- 
brorum auctoritatem 2rós(5e09c:.. Nam e libris Florentinis etsi 
nihil discrepantiae enotatum est, tamen in his quoque aoristum 
legi credibile videtur. 

viv Ó£, uou Qozet, zQOvegov Oeiv] Heindorfius et Bek- 
kerus correxeruut vi» Ó', éjgoi Óox&. Sed etiam joi ita in pa- . 
renthesi collocari nuper a inultis est observatum. v. ad Menexen. 
p. 236. B. Phaedr. p. 258. A. Ion. p. 535. B, al. Dein zporegov 
ante ós;»v collocavi cum Bodl. Vat. Or. Vind, Ponebatur enim 
post QnO9xvqr, Tum aca: Bodl, Vat. Or. Ven. 2, Urb. Vind.. 


819. D. Matth, Gr. ampl, 8, dicare possum, vere coniecit 
293. p. 587. j Schleiermacherus  zovzo 
€. «)vdà và Oomzovócia] yé aov «b và cT. cui rationi 
Libri omnes «Pro habent, quod multum posípono emendationem 
etiamsi cum Klotzio Quaest, Heindorfii: *ovr9 /7é o05 
Crit. I. p. 64. et Winckel- bv và 7. 
manno interpreteris ipsi sua adv mgotQtztuxiv gogí- 
sponte, famen vel sie habet &»] quia se virtutis magistros 
quod vehementer displiceat, Re- professi erant. 
dundat enim istud sua sponte EK. àr&ogtioO ov otv &ye- 
molestissime. Ego si quid iu- Aaovi áx.] sustinete igi- 


y 


108 


EUTHYDEMUS. 


| 


are corte Ts Gl «geris bpehajDavon, "Tp0TepoY Ó' 


dyo oqov ivósiSouet,. Oi0y CUT nokou fva xci oiov 
"amUro) àmivuG axoUGct bkv ovv O0Sto vui» iowri- 
Gc T8 xci ycÀoiog cUTO TOLV, M] MOV XCTyiAü- 
v:* vnzo npoÜvnuíeo y&Q ToU &xoUGcL t buszépag 
coqteg Tot GO av T0050uioct ivevríov vuv. avc- 
6y:oU 0v oUV eos dxoUovteg «vrOoí TS XOGi OL 
poOnrci vuv, v Ó uoi, rr aci Asie, «a0- 
pat, 

Cap. VIII. "Ap yt TU yT8G dvOgonor Bovóus- 
Qo cv nocrr&y ; j TOUTO uy iori uo àv yvy ó7 
àgoflotiunv y TOY aeToyeaorun; &vóntov 760 Ónnov 
xci TO égorav TÀ TOiGUTC * Tío yao oU fovierat 


&yOuawy &U noerrsv3 Ovósg ügtig OUX, így 0 


Flor. a. b. c. et pr. man, Par. C. Barber. Vereor iamen ne haec 
scriptura vitiosae citerioris Graecitatis consuetudini tribuenda sit, 
a qua subinde nee optimi libri immunes manserunt. Forma z«i- 
0«. cum Atticis omnino tum imprimis Platoni a Grammaticis ad- 
seribitur, quorum testimonia vide apud Hemsterhus. ad Aristoph. 
Plut. 1056. Ruhnk. ad Tim. p. 222. Fischer. ad Weller. T. I. 
Praef, p. XXl. Lobeck. ad Phrynich. p. 240, Iam quum in hoe 
ipso dialogo p. 283. HB. libri meliores eaám tueantar, idemque fiat 
Phaedr. p. 265. C. De Rep. V. p. 453. A. ef alibi, non dubitavi- 
mus vulgatam scripturam quamvis paucorum auetoritate confirma- 
íam sicuf olim ita nunc quoque retinere, Winckelm. dedit x«i 


isa, 
D, mzen«í(aQw vt )ui»] zenavoÓOw Bodl. Vat. O.. 
Vat. O. zur. 


voAu9Tcoo guüroczsÓikoni] Vind. Vat. r. du«vóoogsdicoas, 
Bodl. Vat. O. &x^ «vr007:0:40c:. quod recte suspicatur Winckelm; 
natum esse e Qucvoygaoíc &200y:0utont et «r00 yuan. ' 


E. «(c y&Q ov flovievas àvOQonor] Deest áv9g&zov 
in Bodl, Vat, G. 


Dein 


íur me sine risu audire 
et ipsi et discipuli ve- 
stri. 


est vel quaerere de tali- 
bus rebus. In quibus verbis 
quia ,zü igerá» primariam no- 


ov yUv à1 àgofovumv i] 
h. e. fy 2ovu vÓw» xevaythcOTQy, 
vy vUv 97 £gofovumv. Respicit 
ad superiora ila: 2à» oiv ÓG5o 
yiv. lvix9g 45 xal "y£Àolog 


. «UTÓ TZO&EW, pu] nov zatayrlatt, 


Proxima patet 
oportere: 


sic explicari 
Stolidum enim 


*- 


.V. Rost. Gramm. 


tionem continet, facile est ad 
intelligendum, articulus cur me- 
lius adiiciatur quam omittatur. - 
S. 125. 2. et 
3. Ceterum conf; Erast. p. 132. 
€. ov 700g 00v p meis 20 
xal ivsgég Qus TOUTOY, [1 alozpóv 
q75veas -qulo0ogíav &a4, 


- 


104 PLATONIS 
219 KAauvieg,  Eitv ». qv Ü iyd, TÓ à; uera roíro, im 
QUI , Bovidns'o &U mQàTTSV, Tt)Q Qv e mQTTOlpeV j 
&g' &v e quiv molla xayodo sin; 1 ToUTO éxsivov 

ír, svn éorspov; OüAov yéo mov xoi roUto Ort oU— 
TO fen Zvégn. (bos àj, yea 0à moia &oc 
TOY OvtQV TUyq v6 quiv ovra; 3 0v gehen ovóà 
etuvou &vàoóg mávv T( 0vÓÀ ToUrO Éauxev cive ev- 
pg; nag p üv Tiv &lzmov, OTi TO nÀovrety dya- 
Oáv. 1 ydoi Il&vv n. , Apu. Ovxovv «ci tà vywei- 

B vewv xoi TÓ keV &voL xci TGÀÀG xoTX TO oue: 
ixav dag nasc»evácó at; ZvvsOOxe. "AAA umv sv- 
yévewxt T6 Wo Jvvépstg xci Tuo íy zi éavroU Onà« 
lorw &yoaÓOa Qvrg. '"QuoAoysa. Ti ovv, égnv, Ért 
qpiv A&símeTGL TV &yedàv ; Tí &goc àori TÓ Gogoov 

T6 &YGU xci Óixouov xai evópsiov; nmórépov fpóg 40g, 


P. 219, 


P. 2719, A. vó Ó^ puecá 
*y0770] Etiam hoc loco es» 
fransitionem facit ad eliam ar- 
gumenfationem. lam, inquit, 
quod. deinceps sequitur, 
quandoquidem cupimus, 
ut nobis bene sit, quo- 
modo hoe assequi poteri- 
mus? Nam 40 Ó5 uerà voUto 


apparet per se seorsum accipi. 


oportere, — Pro «0 d; quod 
Heindorfius scribendum cen- 
set 1à jà óqg, vel xà óé, id 
ferri propterea non potest, quod 
ea, quae sequuntur, superioribus 
noa opponuntur, sed aliam tan- 
ium argumentatianis inchoatae 
partem comprehendunt, ut sa- 
tis fuerit sic» pouere, quod 
ipsum ad aliud quid trausiri 
significat, v. ad Gorg. p. 508. 
A. Phaedon. p. 95. A, Euthyphr, 
p. 13. A. 


7 o galenir ovóbaruvoU 
&»Ópóc —] an ne hoc qui- 
dem difficile exse videtur 


gt vo? &»0pàc vvv v«] Steph, eum Par, E, zo; 


auf yiri admodum excel- 
lentis? Nam obóà rojco est 
ne hoc quidem. Pro &UQEiV 
ex optimis libris cum Win- 
ckelmanno ebzogtiv reposui- 
mus, quod huic loca: egregie 
convenit, Usum verbi ex his 
locis perspicies: Ion. p. 532. C. - 
£Umogu Ó ci Àéyo. lbid. p. 536, 
€. sinogsic Kk TL Arn. lbid. p. 
533. A. rUmog& 0 T7 enm. 
Phaedr. p. 235. A. ug ob zv 
&vnmogQr voU molla Mew, So- 
phist. p. 243. C. negl piv TOUTO 
gU nogtiy que xai peavédveu Y. 
T. À. Accusativum hnic verbo 
eadem modo iunctum putamus, 
quo verbo &a«0gsiv, de quo di- 
xit Heindorf. ad Cratyl. p. 
409. D. Denique ceuvóc &rng, 
ut recte monet Heindorfius, 
fere idem est, quem alias dicit 
oj q«vÀorv. Cratyl. p. 391. E. 
QUx ole TOUTO G&uvÓv vs &ivau h, 
e. ou q«yjÀow, conf. infra p, 
303, C. 


EUTHYDEMUS. 105 


o KXuia , qy8 6v, iey TaUTO viÓ Giusy óc Gad, 
ópD ac qu&g Üucav, à iav Q5; iceg yàp &v rig 
zuiv c ugieeimioee* goi Óà mog Doxet ; A yaóa , égu 
Ó Eire Ev, qv Ó' iyw. d Óà cogíav moU 
yopoU r&Éouev; àv roig cyaDoig, j nog AÉyto; 'Ev 
TOig ayedoig. LEvóvuov Ón, px Ti naocAsinousy 
rüv &yaÜOv, O0 ri xal gov Aóyov. "4ÀA« uoi o- 
xoUutv , gn, ovoév, Ó Kiavíag. Koi iyo cva- 
uvuoÓsg sov, Orü Noi uj din xwvvevouév y TÓ 
uéyigrov TV ayadav ne QadMnv, Tí-robro; 9» à 
0g. Tàv sürvgiov, o KAauvía* 0 máveg. qot , ' zo 
oi m&vv qcUAor, péorov TV eyaÓQy svo. 4àin- 
2 Aue, Épy. Koi iyó «v nw perevorjoag &i- 
fIOV, OTL OMyov xor yél ao TOL iysvousÜe vnó rdv 


E&vev àyà v& uci Ov, € noi iov. 


, 


Ti à5, git, 


Dein pro vulg. e5geiv e Bodl. Vat. O. reposui &Umogti», praeeunte 


Winckelmanno. v. ann. 


ür& TÓ nÀovcveiv &y.] De 
Legg. H. p. 661. A. Aéyevat , og 
&gictOv. uiv oyinivew ,— OevreQov 
à? x&AÀocg, voívov Oi loyüc, véteQe 
rov Ó& nÀo)rog, pvgía Oi alÀa 
Afyevas. Gorg. p. 451. E. ubi 
vide nostram aunotationenm, 
' B. 2» «5j í£«vzov] Intell. 

y Xenoph. Mem. Il. 5, 4, 
oí zQ000tv ovÓ' àv "i Écvvov 
vOÀluGrveg ZdOnvalowg  &riicavvs- 
69« Eurip. Heracl. v. 144, 
ix «5; iuaytoU xobDSe Ógamérag 
£yov. ubi v. Pflugk, 

€. «zv àdà cogíav m0) 
xzoQoU .] Habes igitur hic 
quoque quatuor virtutes prima- 
rias, siquidem praefer gogí«v 
antea qowgQgog)rgg, OwxeiocU rne 
et ávjos/(a«g mentio iniecta est, 
Dictione eadem utitur Aristi- 
des, iam &à Rouíhio hane in 
rem laudatus, Orat. pro Miltiad. 
T. 1i. p. 161. Mividgr à? a» 
i» MagaGare zoÜ yogov vaio- 
Ht"; ad quem locum schaliastes 
metaphoram sumíam esse docet 


a choreis ef salfationibus, Hi- 
merius abHeindorfio com- 
paratus Orat. VH. p. 8584. «ov 
xvgegrinv ue mólenc 0? moü 
qo9oU vaiouiv; d OnAov, Ova iv 
nQog. 

EvOvugo? Óq, ux v« xa- 
QaAsímoutv] h. e, vide, ne 
quid bonorum Jpraeter- 
mittamus, v. ad, Hipp. mai, 
p. 300, D, Indicativus aag«e- 
Àeínouev, quem Basileenses de- 
derunt, ab hoc loco alienus est, 
quandoquidem uU cum iudica- 
fivo iunctum significat revera 
adesse quod fieri nolimus, The- 
aet. p. 196. B. ivO vob, num uo 
qvOrt yíyvev&. &Àlo, ubi vulgo 
perperam scribebatur zozi ví- 
yrqyvaw — Verba à «& xab àtiov 
àoyov Germanice reddas hoc 
modo: was auch nur der 
Rede werth ist, Frequens 
est huius formulae usus, 

'Oltiyov xatayélagcow 
)PptvóusGe] Ne quis &r» ad- 
dendum opinetur, v. ann, ad 


106 PLATONIS 


ToUTO; "Ort ebrvyiov àv Toig lunpocdev D fusvor 
yiv àjj cUÜtg msQi TOU avrOU BAeyousv. Ti ovv à 
voUro; KarayéLacrtov Onnov, O0 «Aet mouse, 
voUrO TtcÀw mooriÓérot x«i Og vevrG Atysuv. lc, 


3 - n LÀ of MI » 1 

pu, voUro Aéyeug; LH cogis Ónmov, $»v Ó' iyd, 
, , - ^ - , Pd € 

&Urvy(e àorí* roUrO Óà zàv moig yvoíy. Ko 0g 


r eu 3 " ^ . 4; , - 9 
iOesuactv ovrag Éru, véog T&. xoi evi ne iori, Ka- 
7o yvoUg «vTÓv Sevuatovta, "Ao' oix oicO«, pv, 
o KAewía , OT. msQb qeUANucrOV. &UzQGylav oi «vU 


Aurei eUrvyécroTOL &oi; 
àyó , xol msoi 
060g OL yQcupoTuOTaL s 


vvégn. 
yocuudray.vyocqijg T5 xci &vayya- - 
llavv ye. Ti 0é; mpg voUg 


Tolet. ,» à 


b 


E. T9094; ini v TojG *. 9.] Vat. O. dal, quod recepit 


Bekker. 


Pro vulg. Q«Àaoo5yc Bodl. Vat. Or. Ven. 


&X. Par. BC. 


Barb, Pal, Urbin. Vind, Flor. o. cum Bas, 2. Qaid ren; praebue- 


Menex. p. 236. B. Lysid. p. 
210. B. 


B. d» voi; fumgocótv 
O$éutvo,] Paullo ante activo 
utens verbo dixerat: ?av taU 
miO duty 6c &yaO«, 09g; quac 
$5osw. Enimvero hac signifi- 
catione utrumque genus verbi 
. usurpatur, sed non. sine aliquo 
sensus discrimine. Nam z:/9é- 
"sau dicuntur, qui vel aliquid su- 
munt atque ponunt, unde quid 
consequatur ipsi nondum de- 
creverunt, vel exemplo tantum 
utuntur rei cuiuspianí, cuius ra- 
fionem ad argumenfum  illu- 
$írandum facere statuunt; «í- 
O:0Óc, autem eorum est, qui 
id ponunt atque sumunt, de 
cuius ratione sibi iam, persua- 
serunf, ideoque de sua ipsorum 
sententia aliquid síatuunt. De 
Rep. X. P. 596. A. eiog ydp 


soU & fv fxaorOv slüDcusv ví-. 


9ioO au mol. xara và molld, 
oic vevróv Óvouc inupépouev. Ui 
ev pavOavetc s Mavóáva. 63à- 

ev O5 xab vov O tw BovÀc, vov 
«04Àd», ubi deinde lectuli atque 


mensae exemplo res declarafur, 
Ibid, VII. p. 532. D. vzeUse O2: év- 
Ttg lycew 0g Aéyevav (etsi no- 
bie eorum rátio nondum 
eet certo explorata) r7 

«br0v Ó Ty vóuov Vouev xb 
OuAD ouev oUvuc, ventQ 'tó xgooí- 
pueov uA Oouer, Theaet. p. 191. 
C. Oi 5 uo: Aóyou frexe d» 
vuig wvycic ZuO» Pvó» xngwóov 
ibxuayéiov, The. «(5c Phae- 
don. p. 93. C. vOv ob» vvÓs- 
pévov (eorum, qui ex ani- 
mi sui sententia sfatu- 
unt) zzv juri» &opovlay. elvat, 
Phileb. Qe 41. E. ógy x«b qó- 
Bov xal nóOov xal Soror xal 
fowra xal Giov. xal q O6 sov p 
doa vow) va, áp* oUx «UvvSc «ng 
wvrüc víÓtG«» Tavra; Àumag 
Tw&c; Charmid, p. 169. B. c /-- 
Qsoav yàp Owqoogsvqyv «oUv. 
&vaw De Rep. I. p. 351. A. 
Fyoys vt mp env vov xenuá- 
vov xvyow TAslovov aiav sivat, 
Gorg. p. $09. A. yo piv o)v 
«v vílOmpus xav obvoc Dv, 
Lachet, p. 196. E. aAA &vd ys 
óuolog Afovra xai ELagov x«i 
*aUpov xai mOqxo» mQóg d»- 


EUTHYDEMUS. - T HAN 


vic Üa«Aérruo wivüUvovg uv ois! sUrVZsOTÉpove Ti- 
v&g sive«t TOY GO(güv xv Begyitom , wg ini nav d- 
mév; Qv Ongra. 
Qov &v fjvov ToU xiwwóvvov Té aci Tüg TU/5g utrí- 
Xt , uita GoqoU crocr5/oU 7) per duaDois ; Mes- 
TG cogo. Ti 06; acÓscvav per morígov &v nóíog 
zivOvvsvote , pera "Good lero 7 uite cuc ove ; 
Mere cogo. "Ao' ovv, qv O' iyd, órt eirvy£ore- 
"gov àv ol smoarr&v perd coqoU mocrrOY jj uer 
ducÓoUc; Zvvsydos. Cap. IX. !H  cogía &po nav- 
vayoU sürUV7év rtOLEÍ TOUS GvÜQumOUVG. OU yaQ Óumov 


t , 3 P4 , X4 LJ 1 , , , 
&paprdvou y'&v mOTÓ Tig O0gíg, «ÀÀ, cvayx) 0p- 


runfí, de qna forma diximus ad Menex. p. 241. A. 


Vat. O. cum Coisl. 


Mox rursus 


Ven. 5. Par. BC. Barb, Pal. Urb, Par, a. b. 


€. o. Tí Ó«í; ox9av. probante Bekkero. 


OQelev gira mepuxévas vv vi- 
S éusvorv dvOps(a»v voU9" Oneg 
9v cvíO toa. Euthyphron. p. 
ll. €. v(O qu y&o 08 Óp0Xo- 
govto. De Legg. Il. p. 674. A. 
& «vrob PO :vio. Sed vel ex 
his perspicuum fore arbitramur, 
quid discriminis inter activum 
et medium verbum intercedat, 
et cur hoc loco óOZusroi potius 
quam dérisg scriptum sit. 


* V.280. od 74g ünaov — 
| foTé vic 00gí«] Qui nomi- 
nativum gogíe recipiendum iu- 
dicaverunt, veluti Winckel- 
mannus,hi rationem duxerunt 
maxime eorum quae sequuntur, 
z y&o &v oízére cogíe tig, Sed 
ea lectione probata negari non 
potest valde molestum accidere 
istud v;; ante ocogí(u interposi- 
tum, quod aut vu;0g aut v; esse 
debebat, Nam quae attulit Win- 
€kelmannus, ut pronomen 
tueretur, ea quoniam disparis 
generis sunt, non id efficere vi- 
dentur, ut illa molestia multum 
levemur, Sunt autem haec; La- 
chet. p. 194. E, xa pow Qoxci 


&vq0 Goplav cwà cj» àrüprlev 
Àíyew. ibid, p. 188. ,.C. negl dos- 
TÜüc Diadsyouérov 4 nsg( wirog 
gogíac. Charmid. p. 159, B, do- 
xt — T^ovyioshs vig sivaw 0 igu- 
TG, Legg. L p. 644. A. z90c 
&ÀÀq» viv& goqíav, ibid. IH. p. 
611. C. cogíag fcépeg vww0c. in 
quibus locis in oculos occurrit 
alium esse usum pronominis, at- 
que hoc loéo esse potest. Nec 
vero eausam videmus ullam, cur 
dativus mutandus sit, siquidem 
ad haec: 5 7&0 &» orxéri ooqíc 
tj, facile intelligitur ex ante- 
cedentibus: e? z:c «917 Gu«ora- 
»04, Eodem modo Latine dixe- 
ris: neque enim fieri po- 
test, ut quis unquam per 
Sapientiam peccet, sed 
necesse est, ut recte agat 
et propositum assequa- 
iur: alioquin enim non 
iam esset sapientia. .De 
usu partieularum $4 yàg àv v, 
Viger.p.4ll.et Hoogeveen. 
De Particc, p. 256 sq. ed. 
Schütz, 


Ti 6; GrQetsvóuevog uera noré-: 


280 


108 PLATONIS 


Üüg mpéárrüv xci rvyydvaw. 5 y&Q &v oUxíri coqío 
sU —ZXvvouoloyuocusÜo TÉAsvrüvréig OUX Oi) Onwg 
àv xeqaAaQ ovre ToUrO Érsw* coqí«g mapovonus, Q 
&v nmepj, puóiv mgogósoÓai s)rvyiag. àmsóy à 
ToUrO GvvouoAoynodusOwn, nar invvÓcvóugy «U- 
TOU TC .noórsgov cGuoAoymutva mg Gv "uiv Éyot. 
"DuoAoyQcopev yep, pnr, & ipi &yaUm noAAe 
fageén , tüüciuOVElV Gy xci 6U nodrretv. vvégn. 
"Ao! ovv  sbOciprovotuey &v à r& mapóvro cya, 
&b puóiv wuGg cqshoz 3j sl eqsAoz; EL cqshoi, Épw. 
"4o! ovv &v Tw GÀoím, & sl uóvov quiv, yoQus- 
Q« ' e)roig pu; olov ouo sk uiv si] moAAe, 
icÜíowev O8 Qj, T) morov, mívowusv à ux, ÉcÓ" 
Ó Ti dgeAolueo" &v; Ov Ogre, Épy. Tí ó6; oi On- 


P.280. B. o4» xag] Libri Ózav, quod correxit Casau- 


bonus apud Roufhium. Mox Bodl, cvrogoo7ra 0 ueQa., 


Zo' oiv &v vv ógtlo(q] Bekkerus hie quoque ógeAo? re- 


quirit. 
dum censet. 
Bekkerus e Vat. r. emendavit, 


Non opus. v. ann. 


sicut iam Heindorf, 


Heindorfius autem in antecedentibug ter eipelolv, reponen- 
Dein vulgo erat & ;j uóvov, quod 


scribendum vi- 


derat. Bodl. Vat. O. ogeXoí 1 póvov. 


€, &g' Gv o9 vov €? x0.] Bodl. dy om, 


B. ZXvvopno loyqgotut&a 
— vo)ívo tyr] Istud àv xe- 
quÀ«(g cave cum ovro TOUTO 
Éysw coniungas: pertinet enim 
ad Gvvopoloytaiueó , ut sen- 
ientia haec sit: tandem in 
universum inter nos con- 
venit rem ita se habere, 
ut, cui sapientia adesset, 
ei nihil opus esse felici- 
fate. Pro 6o &v «95 libri 
omnes habent óvcv zen. Sed 
posteaquam Casaubonus ve- 
rum repereraí, recentiores edi- 
fores omnes illud recte a&per- 
nati sunt, Nam órav, istud ubi 
tenueris, facile senties et accu- 
sativum axÓév« ad n90cÓcia Oct 
aegre desiderari et molestissi- 
mam nasci tautologiam. 


Ap oU* &y iG 9ootq] 


Hac formarum varietate. ne quis 
in posterum offendatur, monen- 
dum est Atí(icis placuisse utram- 
que adeo, uf eam non raro pro- 
miscue posueriht, v. Butt- 
mann. Gr. Ampl. $, 105. 20. 
Matthiae Gr, $. 198. 2. an- 
not. ad Gorg. p, 507. A. 

ü zoTÓvr, mvowuev LES 
M5] Quum alibi ovre x«i zov& 
ui soleantí, equidem cum 
Heindorfio pluralem nume- 
rum zo:à expectaveram, conf, 
De Rep. Ll. p. 332. C, Il, p. 
380, E. IV. p. 445. A. Politic, 
p. 272. C. Legg. VII. p. 7189. 
D. XXI. p. 942. D. ''im, p. 10. 
D. Hipp. mai, ;p. 298. D, Pro- 
tog. p. 314. A, Gorg. p. 490. 
B. €. p. 504. E, Phaedon. p. 
64. D, Phaedr, p. 259, €. Xe- 


EUTHYDEMUS. 109 
qu0vQyoi mévrig, &l aUrOIG em mcyre TG iris 
napsoxevacuéva indaro eig TÓ écvroU £pyov, Xogvro 
ó cvroig ux, &p' àv ovro 80 mocrroisv Oi TV 
xrjciw, Ori xexrguíroi sisv m&vra d Ósi xsxrüoOcL 
TÓv Qwiuovpyov; oio» réxroYV, él nageGxevaGuévog.. 
sj rà Tt Opyava Gmavra ucl d ixavd, rsxraGí- 
voro Ó TENE KgÓ" 0 ti cqsLoir &v «nó Tüe xtu- 
ese; Üv0aucg, Équ. Tí ÓÉ; e Tig xexrmuévog eim 
szÀoUrorv Ts xal & vUv 3 Bs; ousy n&rro TG aya, 
XoQro 0à cevroig ux, &Q' &v sUOcuuovot « Ói& r5v ToUv— 
TUY zthoww TV Gyc)OYV; 0v üjra, " Duspares. 
Adüv &om, Équv, Og Éouxs, ur uórov xexrioÜUaL r& 
ToixUr& cyaUc TOV uélÀovrm svÓmiuova ÉoceoÓ at, 


D. óqgqsLoiv' Gv &n0 tc xvr50t£oc] V. 9x0, quod tuetur 
unus Par. E. 

Aciv &ga, Epnv, óc l'oecxe] Volgo óc, sed libri omnes 
praeter Angel. Barb. et lamblichum  Protrep. c. 4. Ósiv habent, 
ádque ex illa loquendi cousuetudine explicari debet, de qua dixi- 
mus ad Phileb. p. 20. D. Phaedr. p. 272. D. Eutbyphr. p. 4. E, 
Quanquam erroris suspicionem movere pofest quod scribae nescio 
quo modo dziv pro óei saepe etiam iis loeis pinxerunt, ubi infini- 
tivus talem defensionem non habet paratam. ltaque non multum 


repugnabo, si quis Ózi servandum statuerit, 


noph. Mem. II. 1, 24. Hieromn. 
VII. 2. Cyrop. II. 4, 32. IV. 2, 
34. et 31. VH. 5, 59. 78. Anab. 
M. 3, 21. Vil. 3, 10. al. Nec 
tamen invitis libris omnibus vul- 
gatam lectionem — mutaverim, 
quum etiam singularis nümerus 
habeat quo se tueatur. Tyr. 
Maxim. a Winckelmanno 
laudatus Or XXXI. p. 108. og- 
meg oí mvgérzovteg eunsnÀausvos 
zoroU xai gui(mv, 


Óvi xextyuévot — ÓTui- 
ovoyov] Haec verba praece- 
denti dà Qv xr5oc illustratio- 
nis gratia adiecta sunt. 


d v«« ogtioit ànÓ T7c 
xemotec Interest aliquid, 
uirum tnzó an «mó scribatur. 


Nam $z0 de ipsa causa, qua 
quid efücitur, dici consuevit; 
410 autem usurpatur de eo, 
quod occasionem vel opportuni- 
latem praebet; ut aliquid fieri 
possit, v. Hermann. ad So- 
phocl, Electr. v. 65. Itaque $z0 
TZc xt540t0c esset sie dictum, ut 
possessio instrumentorum pro 
ipsa causa utilitatis efficienti 
haberi deberet: &zà c5c6 xr5otwc 
autem indicat per instrumento- 
rum possessionem utilitatis co- 
piam afferri, sive utilitatem ab 
ila redundare. Ex quibus utrum 
huie loco sit convenientius, ne- 
mo dubitabit, Euthyphr. p. 15. 
A. vobg $aobc digtirioÓct &zó 
Tovtov, d map duo» Aeuga- 
vovot», Xenoph. Cyrop. I. RD 
2, xal wgtlovuéroig ám avvar. 


281 


110 PLATONIS 


aÀÀa zai yonoOwu avroig' cg ovÓiv OqsAog To xrH- 


.Geog yiyvercw.  AlÓd Aé£yug. "Ap ovr, o KAg- 


vía, 130: roUrO. ixxvOv ftQ0g TO tÜÓc(uove moujcaí 
TX, TO T£ xexrljoÜcL rXy;cÜOC xci TÓ yomoüa, cv- 
TOig; "Euows Ooxs.  llótspov, qv Ó' iyw, iàv Og- 
Süg yoijrel rig j xci ààv wu; Lav opÓOg. KaeAog 
y&, qw Ó' dye, AÉíyg. nÀlov y&Q mov, otuvi , Da- 
reQÓv icrww, idv Tig yo5rat OrtgoUrv uy OgÜOg mod- 


. uzTL 1 iav id TO iy ' UM M óà » S 
yt j Q4. TO uiV y«Q XCX0Y, TO OÓ& OUT& XGZzO0Y 


» , , » , eu , a-— , 
ovre c«yaOo0v, 1j ovy ovro qecuív; Zuveyogt. . Tí 
y - , , E 

ovp; iv Tij ipyecíqg T& xci Quot. vj msQb v& EUAc 


$0xy vojcvo Íx«vór] Pro 70r Bodl, Vat, O. Vind. 9 07 ha- 
bent; pro cojro íx«vóv autem vovto x«l». sub quo quid lateat 
absconditum, alii coniectent, 


E. 4 x«i ààv ui] xab restitui e Bodl. Coisl. Ven, 5.5, Par. 
BC. Barb, Ang. Pal. Vat. r, Vind. Flor. a. b. c. o. 


xaÀGOg ys -— ÀAéytec] ye praebuit codex Stobaei npud Rou- 
thium, idque recte susceperunt Heindorf, et Bekker. Codd. cum 
vett, editt. 0£, quod Winckelm. tenuit, Dein zàéov ex Iamblicho 


der. ad Remp. X. p. 599. A. 
Similis ratio est formulae ?«» 
€ — iv vs za(, de qua expli- 
cavimus ad Remp. VIII p. 557. 
A. Nam haec ipsa quoque optio- 
nem.esse ambiguam significat, 


Plat. Phaedon. p. $0. B. oi 
div vowoUrov xuxóv inaGov &m 


3 4 
GULIQY, 


D. óc o7ó02?» óOgtoc] 
Routhius ex lamblicho Pro- 
trept. c, 4., qui scriptum habet 

Kel ysALéystic]Ita cum 


$v ovdi» Óg., legendum coniecit 


dj ot óq. Et certe tale quid 


requiri videatur, nisi malis v7c 
xvmotog putare paullo 1 
pronuntiandum esse, ut idem 
sit, quod uórmc vns xv5otog: in 
qua ratione me nunc fateor ac- 
quiescere, praesertim quum li- 
bri omnes vulgatam lectionem 
magna consensione fueantur. 


E. Ilóvr:gov, $» Ó' )yo, 
Bà» —] Post. az0zsgov. intell. 


- * ^ 2 
-áxuvov dore wvovvo mzQüc TO £U- 


da(gore nowmoct, Dein x«i ante 
dà» x«i gd] recipiendum deere- 
vimus, quia eüm vi quadam in- 
ferrogatur, num alterum .quo- 
que fieri possit. v. Schnei- 


, 


fortius , 


Heindorfio et Bekkero e 
Stobaeo scribendum iudicavi- 
mus, Nam quod ceteri libri ef 
scripti et editi habent XK«Agg 
óé, id vel propterea ferri non 
potesí, quod nulla hic locum 
habet oppositionis ratio. Kadem 
vocularum permutatio est Char- 
mid. p. 156. A. Lysid. p. 204. 
A. Et ye ita per se solum in 
responsione usurpatum saepius 
librariis negotium fecissé doce- 
bif annotatio Schneideri ad 
Remp. 1f. p. 359, C. 


mÀsiov y&ág mov, — Orts 
Qóv dovuv] h. e. nam plus 
mali habet, plus detri- 


^ 


EUTHYDEMUS. 111 


piv &AA0 ui iori TO ánsoyaCóevoy 000g xoiodau 
p iuc cia 7j TeXTOVUX j Qv Onre, p. AAA wav 
mov zci iv Ti niph T& Guevy &pyacic TÜ opu imi- 
Gri ioriv 7 &negyoCouérr, Zvvéágn. "Ao QUY, 
qv. à dye, xci msQi TY xQsicv y &Ayousv TÓ «00- 
rov vüv ayaUv, nioUrov vs xc Vyiel«g xci xc«À— 
Aove, rà opO tg A60» TOÍg TOLOUTOLG zeodot énu- 
Grip] 4v vyovuérn aci zarogoUco Ty moa, jj 
&ÀÀO Ti; Enti), 4 0 0g. Ov uóvov. &Q«  SUTU- 
giav, &AÀÀ& xci sUmpuyíav, eg over, D imer 
mpgíys. roig &vÜQuimorg iv mech zr6os T8 xci md- 


et Stobaeo dedi pro eo quod libri Platonis fenent zlziov. Nam 
videtur in hac et similibus formulis ;£ov in usu fuisse, uf quum 
dicitur zAéov fyrw, unde mAsowezteiv est formatum, Certe quidem 
infra p. 297. D. et Phaedon, p. 114. E. libri meliores omnes zÀ/or 
iuentur, idque etiam alii habent seriptores, qui hac ticapps M 
utuntur, 


P.281. B. zagézts voic àvOQonoic] «vois ávOgonoic 
om. Bodl. Vat, O. ante.z«géyss ponit Vat: r. 


menti affert, uf infra p. 
291. D, ó Ó' ?uóg Ióltwg Il«- 
zQ0oxA5c & E90, zxÀÉov &v Qà- 
vé£p0» nowQjOnsv, i. e. plus ma- 


intelligendum ex antecedentibus 
est zo5oó«s. 


r0 00€ üg 1Got—T5-v  yov- 


li quam boni faceret, Nam 
$ártpor, alterum, per euphe- 
mismum dicitur pro 0 »x«xo». 
Docte formulae usum illustravit 
Wyttenbach. ad Phaedon. p. 
114. E. 
(P. 281. «0 &mepyatónut- 
vo» 0o 9 à; 4101994] h. e. 
dere Tw 09806 xonoOaw 

v0 ógO0o0c invcvÓum 2- 
&rív] Facile quis hoe loeo ab- 
ntatur ad tuendam seníentiam 
Wyttenbachii ad Phaedon. 
p. 1M. B. contendeníis adver- 
bia cum artieulo -aepe usurpari 
pro substantivis, veluti vó «óí- 
xoc pro 7 Oixín, cO Oixaíaq 
pro 7 Óixei09vvy. Sed eam opi- 
nionem esse falsam eft inanem 
ad Phileb. p. 204. demonstrasse 
videmur. efr. Matthiae Gr. p. 
558. not. o, Hoc loco ad zó gus 


- 


pévg] h. e. rectum usum 
talium rerumomnium ve- 
luti praeibat, quod simili- 
ter dictum atque Herodot. IX. 
15. oro. à ab:Q c5» óÓd0v» 
gyéorvo dc  ZgtvÓalsuc. quem 
locum comparavit H eindor- 
fius. Nec aliter Sophocles 
Philoctet. v. 99. vUYv Ó. tig PÀey- 
zov iov ,9ou .Booxoic i» 
yaocav , otyí cv&Qye maro 


 3yovuérgv, ubi Schol. interpre- 


tatur moonyrovufrgw sig üzevre. 
itaque non opus est coniectura 
Heindorfii, qui aut voy og- 
ADT xgnoda: scribendum. auf 
ante v0 praepositionem 2006 in- 
terponendam iudicabat, —Sen- 
tentiam eandem habes Menon, 
p. 97. B sqq. Charmid. p. 1572. 


112 PLATONIS 

Éei. "DauoAóyst. '4o* obv à "poe 4g, Tq Ó &yo, 
ogelóg ua TOV GÀÀoY armo y &YtV qQov5Qosog xc 
cog íag s &od ys Óvivewr &v &vÓ'purrog mole xsxrwN- 
pívog xci moÀÀm rtpdrrOY voUy p: Éyov; j) p ÀA0v 
OÀiya voUv &jev; ce Óà Oxónew ovx iAérro mo&r- 
(Tuy dAdrro v iSeuegrávon, &AerT( dpeorávay 
dyrov &» nerkug noderoi, jrrov 0à xag noctrov 
Gd og qrtov àv eii; Il&vo y', Égs. , Hórepov oUy 
&v uGAhov dAdrtw Tig ftQ«rTOL nés Qv 1j ztAototoc; 
Tévus , Épy. llórsgov Óé ALL 7) loyvoóo ; -Aode- 
vc. lórsgov Óà Évrquog 7 &tiuog; "rug.  IIó- 
vepov Óà &vÓgéog Qv xoi cwgouy iirro àv modr- 


vo. 15 ÓmÀóg;  4düAóg.  ÜvxoUv xci aoyóg u&AAov i] 
ipyérge;  Xvveyooet. — .:Kei floe0vg u&AAov 1) vezVg; 


xci eupA Op xal axovov u&Ahov 3 Of; llavro 


và ToiwUrC ÉEvvegegoUuev — &AMjAoUg. 


Ey zegadoíq 


d 7t óviva uc? &v dvp.] & &v üvawro &vÓo. Bodl. Vat. O. 
ói(ya voUv Igyov] V. vov» 0à fjov. Recte codd, omnes óà 


omittunt, 


C. Hóstgov oj» à» uáAÀov] Gv om. Bodl, Vat. O. Ven. 


ZX. Urbin. 


D. bvérz qu d ARE &AÀ5Love] Efuveyogovv i» aAA. Bodl, 


B. 4 uàAlov 0Àllya vovv 
*Eiye»]. Explicatius hoe modo 
dicendum fuit: 4 g&AÀor óv(- 
v«vt! dv 9Mya xsxvnpévoc xal 
0)i7a nQirtoy voiv Py», e. 
| eb» qQovqot. x«l ooqíq: quae 
breviloquentia loci eorrumpendi 
variam praebuit opportunitatem, 
Nec vero istud vov» ?z7or H ein- 
dorfium debebat offendere. 
Quanquam eniim- in sequentibus 
de homine tantum vov ur £yovze 
disputatur, tamen oppositionis 
- yatio boe additamentum  requi- 
rere videtur, sicuti mox D. haec 
legimus: ààv uiv eiua dyes 
dua (n , peto xx riy, —* 


dav 0? qoarqaue x«bgogía, 


uito ya. 
C. q170v 0i *X«xoc "9d t- 
vovà&OAiiuc —] Argumentatio 


ex ambiguitate formulae sb zo&v- 
7t» ducta. v. ad Charmid, p. 
172. A. In proximis cave uàÀ- 
Àov cum ?À&zT€ coniungas, quod 
fecit Heindorfius, Nam ver- 
borum — consecutio haec est: 
nóvsQoy oUv u&ÀÀor &» vig 7QUr- 
70L JPAivo; utrum igitur ei, 
qui pauper est, an illi, 
qui dives habetur, magis- 
accidet, ut agatpauciora. 
Eadem ratio est verborum, quae 
paullo: post sequuntur, Oe xovv 
xai doyós uaiior jJ igyéiqc, IJ 
€. OUxoUy kel dpyóc uaÀÀov y 
cro mgacto, , T] Ü'oyévte. 

D. 07 ntl vojírov ó ÀÓó- 

og aUbTOic &ivac] Vere 
Heindorfius orationem iudi- 
cavit esse «raxóAovOov, quan- 
doquidem scripíor accuràte lo- 


EUTIHYDEMUS, 113 
0', Éyyv, à Klauvia, zwüvrvevet cóumavra,, à TÓ 
moUrov Spapuby yea elveu, oU 7t5Qi ToUTOV ó à0- 
yoe evroig &ivat, ónug Ur yt xc" avra népu- 
EV ayaód , &AÀ'. Gg Éoxev, c0 Éys* iàv piv 
QUTUYV dyes cua io , ueícto xaxa tiva, TOv àvav- 
Tíov, 00Q Ovveritsoc oztigevety TQ iyovuév. xa- 
xQ Orvrw* àav 0 qoovijcíc T6 ZG cogíc, p ueito aya 
Qd' a)brà 0» xaÓ' avra ovótrtom avrQv ovOtvOc 
&Eh sivcu. | Daivsrot, Éq:n, wg Éousv, ovrog, wg 
6) Aug ^ Ti. ovv uiv ovufaive àx vuv snué- 
vov; &AÀo TL à TÀv. uiv &AAwv ob0iv Ov obre ecu. 
-Dóv ors nerxÓv, roUroiv Óà Óvozv Ovrow 1j piv cot 
qie ayedóv, 5$ 08 euet LE "QuoA0ysi. Cap. 
Qu "En roiv, Épzv, TÓ lon» Puozepuusüa, 
ànaó5 svÜÓa(uovsg uiv sivau. mgoOvuoVusÜw navrsg, 


àgavrusv Óà ToiwoUroL yryvOuevoi àz voU yoioÓ«í cs 


Vat. O. 


anéQvxtv àyaà 9d] tvá. vulgo post &ya9& additum cum 


Bodl Vat. O r. omisi, 
P. 282. 
dau. 


izxsiÓq ceÜOGa(uovsc] Bodl Vat. O. éixzój 03 ei- 
Mox autem óz in Vat. O. om., uude fieri potest, ut vocula 


alieno loco sit interposita per errorem. 


quuturus filum sermonis hoc 
fere modo debebat deducere: 
xiwdvreven gujzityve , & 10 a00- 
vo» dpauiv àyaÓà tire, oU 1«v- 
vy oxoncigÓa, Oriy x. v, À. Sed 
talia anacoluthi exempla apud 
Platonem non rara sunt. Sen- 
fentia autem verborum haee 
est: In universum aufem, 
o Clinia, videtur de omni- 
|" bus, quae primo diceba- 
mus bona esse, non iía 
explicari, ut ipsa per se 
et natura sua bona esse 
dicamus etc, Dein etsi per 
se non esf improbabilis Hein- 
dorfii sententia o^ Zyzv scri- 
bendum iudicantis, tamen quia 
libri omnes bye tuentur, infi- 
nitivos post o3^ Zrz ea ratione 
illatos esse putamus, quam ad 


Plat, Opp. Vol, VI. Sect, I. 


Phaedon, p. 70. B. attigimus, 
in quam senfentiam etiam Win- 
ekelmannus disputavit, De 
€o00/sc9 ante je/5o omisso di- 
etum ad Lysid. p. 206. A. Ce- 
ilerum &d ipsam senteníiam con- 
fendas locum Menon. p. 87. E. 
sqq. Sympos. p. 183. D. et quae 
habeí£ Alcinous De Doctrin. 
Plat. c. 27. 

E. 5 vO» ubv &1lovov- 
ài» 0v] Verbum . gupBatrew 
cum participio iunctum tetigit 
Matthiae Gr. T. IL p. 1091. 
Alia huius constructionis exem- 
pla suppeditabit Astius ad 
Legg. p. 132. 

P. 282. 2nsiÓ) sé Ónluovse 
pi» :eivai] Duo codices prae- 
stantissimi 2z£07 Ót e/60., quod 
nollem W inckelmannus con- 


8 


28 


$9 


114 PLATONIS : 


voió mocyuecu xci ópÓOo yoncOwu 5v. 0) ópÓoture 
xàL sUrvyiev imiorNuM 5 mopígovou, ÓsL.Ón, cg Éou- 
xs", ix mavrüg TQOmov &zavre &vóge ToUrO mcpe- 
oxsvatecÜ'aL, 07tog (Gg Goqwrerog Éorcw, 3j 0U5 Val, 
Équ. Kei mood mergóg. y& dirmov. TOUTO olóusvoy 
Og ma goo eye A 0ÀU pa) oy 1j xoriueo, ze 
«xap' &mrgonov zai giu TOV T& GÀLOY xci tV 
qeaxóvtay égaoràv &vaL, x«i Biévov xoi moluow, 
Osóuevoy xci ixsrevovra Goqíag peradudóven , ov 02V 
c16700V , e Kia, ovi vepéGyTy. Évex«  TOUTOU 
Vruoerety xci ÓOovAsvew x«i égeori xci movri «v- 
dono , órtoUv àÜéAovra vmijgerétv Ty XaAOV V 
QST) TOV , nooO vos psvov coq oy yevéaó ou, à 0U 
Óoxei 60i, Éqnv iyd, ovrog;  llévv piv OUY &£U mr 


B. Kal n«agà mevgoc y& Ónzov] Bekkerus ce scripsit, 
invitis codd, omnibus, Pro ó:siv Steph. coniecit ózi. Schleierma- 
cherus ó» post «ioygóv inserendum censet, Recte Heindorfius lo- 
cum defendit commate post peradidoras sublato, 

azgoódvpuoíptevov gogor yevéaOat«] Bodl, zQo9vuovpt- 


finuo amplexus esset, qui quos qv maQ£govaa corrigentis. — 
comparavit locos p. 216. A. et. ix m«avvóc vQozov. Lysias 
p. 288. D. ibi ó? dissimillimum — acc. Agorat. p. 96. ed, Brem. 
habet usum. Si quid codicum Kàieogovzi inéOtvro dd tQ z0U 
illorum scripturae tribuendum, —vo:rovrov. lbid, p. 98. «iaó- 
corrigam equidem 2z&47 07 sv- uero ik voU «góxov cToUrTov TÓ 
ó«(uoveg x. v. À. Nam quod  vuértgov aÀrOoc xavao d no0ue- 
deinde óg post ó& in apodosi wor. lbid. p. 102. Gere ix mtav- 
iteratur, id non praeter usum 0g vQOzoUV goi pui ow — cvuré- 
fieri quilibet facile largietur.  q&oev. Ivid. p« 105. ccce ud at- 
Deinde 2x voU z05]29«( vs voig vog aQónov EueAhé cag ^ eviQYv 
modyuagu. xal Og9oc xgnoó«. coOnotoÓci; iid. p. 120. ix 
esí: non faníum ex rerum mariog Óà vQOnov fuows ossi 
usu, sed ex recto usu, in oU 'ívóg 9xevavou  &SvoG eir, 
quo usu particularum non esí Aeschin. adv. Ctesipb. S. 3, 
haerendum. Nam utrumque So- oux 3x oU Quen ri cov vQOnOv. 
trates ostenderat ad vitae feli- B. x«i zn«oà zavQóg y& 
citatem opus esse, ut quis bo- 25 —] Locus sanissimus, cu- 
nis et uteretur et uteretur sà- ius structuram bene expedivit 
pienter. Mox ad  &mowjug Mei ndorfius hune in modum; 
5 magé 00a , sicut. iam olim ovdi «laygàv ov0À vepsOm10» — 
monui, e e superioribus intelligas — Omoereiy — otojttvov ev x. T, 
pog, uf supervacanea sif con- 4. Atque existimantem, 
iectura Heindgrfii £wovjyuy a patre hoc multo magis 


U- 


—— 115 
Doxete A£yew ; 7 T óc. Ei ton yt, e Kiewia , iv 
Ó' iyé, 9» cogía OiDerztóv ; aAÀà u5 &nàó rcUrOLd- 
TOU mapa yiyyerot Toig avópuroic. TOUTO yGp jv 
Ér& GxiaüTÉov xal ovmo Ououódonuérov àuoí v& xci 
6o; 4AM fuot, ign; o Zuizoarec, Ói0uxrOv &i- 
vei Ooxe. Koi iyo 168 dic &zov* H xaAdg Aug, 
à gióre dvüpdy, xai sU inolijóoe dncMátes jte 
cxéyens nois mol TOUTOU ciroU, mórspov Oiua- 
Xr0v ij oU Ouextóv 3, cogía. vuv ov» àmüó» coi xal 
Oidazrov Óoxi xoi póvov rüy OvrtOv sÜÜc(uovo xc 
&UTUZT) mot&ty r0v &vÓQunov, &AÀo TL ij gains ds-n 
everyxtioy eiveu giiocogév xo cvróg iv và yet 
&UTO fL.0LEV ; Il&vv uiv QUY , ép, à ZXdugersg , üg 


oiov t6 pádideg 


vóg, vulgaíà &uprá tersum &dscripta, 


pov uevos. 


Etiam Vat, 0. noo9v- 


€. ?río0xéztfíov] Bodl Vat, Or. Vind, Fzí &axszvov. quod 


dedit Winckelm, 


éxpetendum esse quam 
amplam hereditatem, et a 
tutoribus amicisque tuni 
ceteris tum iis, qui àiná- 
tores se esse profitentür, 
atque a peregrinis civi- 
busque, ita ut roges ob- 
secresque, uf sapientia 
te impertiant, ita igitur 
exisíimantem, non est 
turpe; €linia, neque in- 
houestum; huius rei cau- 
sa obséquiet servire tum 
amatori tui cuivis ho- 
mini, ad quodvis hone- 
stum obsequium ptcéomtum 
paratumque, módo qüis 
id operam def, ut sapiens 
evadat, Comparavit cum his 
Routhius Symp. p. 184. €. 
yevóuiG Tt yao ài jui, | 24v iQ 
296 Tuve Segunevew, 7o ut- 
voc 3 fxéivov duelvoy foea Qt A] 
x«i& ho óc)» pépog dgétrc, 


L| 


ebrm eU f iOUodovitm oi» al- 
Gzoóv tiva, ovóé oAaxtía. 
Il4vv uiv ovv &U nov à.] 
Ne quis post ov» interpungen- 
dum cengeat, v. ann, ad Hipp. 
mai. p. 281. D. 
(€. xai eb éxolmoac àáz x À- 
Aa&tiac us Gx.] Hie quoque 
Heindorfíius czzxaeAÀaSag dicit 
positum esse pro dameAA«rTOW, 
quem viri egregii errorem iam 
ad Phaedon. p. 60. C. notavi- 
mus. Enimvero  aóristus de 
actione semel tantum et velut 
üno temporis momento peracta 
necessario poni debuit.  Parti- 
cipium «z«AA&vrov si esset ad- 
hibitum, sermo esset de re 
tempore praeterito duranti vel 
itentidem repetita, quod quis 
est quip videat in hunc et 
Phaedouis locum minime con- 
venire ? 


S* 


116 PLATONIS : 

Cap. XL. Kaye reVr« &ousvoo &xovocg, TO 
ply éuóv, Égnv, nagaóstyuea , 0 Ziovvaódooé v& xci 
EvOwónas, oiov àiniÜvu TOV npoorosmzTixQy Aoycv 
&vet, roroUrov , lÓwovixóv. loog xci uóAig Ou uero v 
Asyóusvov * oqQv óà ónórtQog BovAszat, v«vrÓv voU- 
v0 Téz'g modrtov iniuidre njviv. c ÓBà pu» ToUro 
BoUAsaD'ov , 00cv.iyo àn&amov, TO éiüe imósiSarov 
TQ &Qaxiíp, mórsQov. mücav àmwrQiumv Os cUrÓvV 
"xr&GÜoL , 1j Ésrw. Tig uim, 3v Os Aeflóvre tUOcuuo- 
vélv ve xci cycU Ov &vÓpce sivo, xci víg aVTo. OgmtQ. 
yàp ÉAsyov coyÓusvog, msQk moAAoU uiv vvyydven Ov 
vOvÓs vOv vsevioxov cogóv ve xoi &yeDOv yevécÓat. 


C. olov» PniO vp vàv mg. À. eivav] Libri omnes ofo; 
quod correxit Routhius, rovante Heindorfio et Bekkero, Ven. 
E. et à manu sec. Ven. Z. Flor. &. b. c. 0o. «v zgovgezuxóv Ao- 
y», quod. eruit. Sehleiermacher, recepit Winckelm. sed v. ann. 

x«i uóhic du& H&xgv] Bekkerus ut infra p. 294. A. gó- 
jc, invitis omnibus codicibus, Quanquam alibi eodd, fere 407:e 
commendant. v. Schneider, ad Reip. 1l, VI. p. 502. €. Lobeck. ad 
"Aiacem p. 217. ed, sec. 

üOsv »yo &zéAunoy] Sie Bodl Coisl. Vat. O, Ven. £X. 
Barb. Pal. Urb. Vind, Flor. b. c. o, Vat. r. Legebatur ante Bek- 
kerum &néAemov. 


E. égnsQ 7dg l'lseyow &og.]. yàp om. Bodl Vat. O r. 


D. ofo» iziOvguóo cóv 
moovQezvttxOv À, eivai] Sie 
libri optimi quique, praeterquam 
quod olov. Scriptum exhibent. 
Id vero apparet corruptum esse 
ab imperitis librariis, qui stru- 
cturae rationem non perspice- 
rent, quae quidem haec est: 
TÓ p iuov nagaderyua TOLOU- 
v0» TüV . XQOTvQEzmUXOY | AÓyQ, 
otv iniQwuo sive, taque ra- 
rior paullo attractionis forma 
errorem peperisse existimanda 
est, Quae famen mirari subit 
quod etiam recentissimum libri 
editorem fefellit, quum Rou- 
thius, Heusdius, Beckius, 
Heindorfius, alij, de oov 
ju ofuv commutando consensis- 
sentí. Nec vero Schneiderus 
ad Remp, T. ll p. 43. verba 


recie videtur aceepisse. | Ceíe- 
rum hunc locum facetae urbani- 
tatis sale conditum esse nemo 
erit quin vel non admonitus 
sentiat, 

véízvn nog&vtov] ratione 
et ex arfis praeceptis fa- 
ciens: nam ipse iówortzóv sci- 
licet. megaótwypo — exhibuerat. 
Phaedr. p. 260. D. ovOérv zi iàÀ- 
Aov fovaw ni(Dtwu» véyv5. Wid. P 
251. D. IHaAceusónr Afyovrza ovx 
Louer vÉgYH. Did. p. 267. B. xai 
póvoc «UrÓG EUpnxévau HI Qv 
ósi Àóyow vÉgvV5. 

E. dO:ev ey o &zélesnov—] 
unde ego digressus sum, 
hoc ordine deinceps ner- 
sequeníes ostendite ado- 
lesceutulo, utrum uni- 
versam scientiam sibi 


EUTHYDEMUS. 117 
CEyo uiv ovy reUra s(zov, o. Kolrev* và Ói uera 285 
ToUro icopérp avv eqóopo moogeiyov TOY voUr, 
^xcà mtoxOnovr,^ Tivi s0Tí TQOTOV GiromTO TOU 
 Aóyov xci OzOUV &pSowro mapasslevOuevou TO YVsc- 
yix dog iav vt xal &osriv. &Oxstv. Ó obv meap- 
 TéQOG cràv, Ó dtovvaódwpos, mpóregog. fjpxero TOU 
Aóyov, xci jusig m&üvreg ifAémousv smog «UrÓY wg 
evrixa ,ud)a &zovcóusvo, J'vuactove tuyas Aoyovg. 
ónso ovv zci ovvígn wuiv* Savuactóy ye Ta, o B 
Koírov, «&vpo zerioys Aoyov, oU coi G£o» cxoU- 
0c, wg faQuxiLsvotix0g 0 070g Qv àm' GOETV. 


» 


Yen. Z. Par. CE. Ang. Barb. Pal. Urb. Vind. Flor. a. b. c. o. 
Vereor ut recte, Et tuentur vocem Coisl, & sec, m. Ven. 3. Par. 
B. Abiecit Winckelm, 


P. 283. x«i incoxoózxovr] Sic Bodl Vat. O. Vind. et ed. 
Winckelm. Legébatur x«i Zoxonovr, Dein vulgo awcirz0, quod 
correxit Heindorf. Et legitur &yowzo in Flor. b. a manu sec. 
restitutum, 

B. árjg x«cT0oxyt] V. vrQ, quod tenuit Winckelm, Recte 
Bekkerus &rro scripsit, Vat, r. ó «vzo. 

ov.gc0i kttov &xoU gri] Sic Bodl. Vat. Or. Ven, C. Vind. 
Flor. b. c. 1n Coisl Par, BCE. Ang. Barb. Pal. Urb, Flor. a. 0. 
9D scriptum, Ante Bekkerum legebatur oj gà áito» dx. 


debeat comparare, an sif 
vna aliqua disciplina, 
quam percipere oporteat, 
ut quis beatus sit atque 
"bonus, Phaedon. p. 478. A. 
OOtv dà aniiínoutv, PnavélGu- 
giev. ubi v. W yttenbach. Prae- 
ferea observes óei, quod proprie 
ad notionem participii A«gorvr« 
pertinet, consociatum esse per 
quandam breviloquentiam cum 
- EU rei nortir, Nam accurate hoc 
modo fuit dicendum: zv Ósi A«- 
pé, dit etciuortir vt xdi 
 &yadór &vjgn tive, Sed  ea- 
dem ratio est infra p. 289. €. 
dod tour «vr, 4v Uu KEXU- 
o qu£vovs DITS sódelmovac &i vit, 
Sympos. P. 182. E. ó vópog Óé- 
owe 10 lgaor?j iSovolav Dovua- 
oiá lya ioya-ouévo inciweió Dat, 


i. e. 9. Foy. lgyazsGÓaw, Os - 
iewwüoÓS«. Nec abludit locus 
Reip. IV. p. 421. B. à Win- 
c kelmanno comparatus: xc 
oon Toi; ix ó& Vzmqoerolrrag 

VAso)g córoUs. £yuv. Legg. dí. p. 
643. D. ob &qixopn£érove cUliOPQg 
ósi vélog-7 Her. 

P. 283. douce ro) Lo- 
yov] sermonem ingres- 
suri essent, s, disputafio- 
nen suscepturi, ut Xe- 
noph. Synp. iii. 2. v. ad Remp. 
IL. p. 317. A. Vi. p. 497. E. 
VH. p. 539. A. 

B. LIC xaTjogt Aoyov] 
Aut ó àdrjo aui admissa crasi 
&»]o scribendum esse docebunt 


quae ad  Phaeürum pag. 196 
8qq. de hae re disseruimus, 
Fallntur Asfius ei Win- 


118 PLATONIS 


Einé uot, Égn, e CXwugnríg ve xci Uusig ol &À- 
Aot, 000L. qcrà imivusty rOvüs TOV vsevicxov ao- 
qov yevíécO at, nórsQov maiósrs reUTC Aéyovreg jj 9g 
ajos imÜvusrs xol onovid tere ; Kayo óievoj- 
uv, OTL quura eoe nude TÓ 7"100T5QOV Roícety, 
qvixo ixsAtUousv Oo ipea TQ) veavíGxQ cUTO, Xx 
Óux T«ürc« mgogsmatocriy T& xci ovx bcnovóecitqv. 
TaUra ovv ÓwtvonOtg Ért aor &tOY, Ori Ücvuo- 
Grug oraudéicou. Koi ó diowvaddupoe y XÓ76b 
piv s égay, " Zuporse, Ong. &aQvoc ÉcsL & 
yUv Aéy&tg. . "Eoxsuuan , qv Ó' iyo' oV y&p pn mor. 
Kf«ovog vyívouat.. Tí oov; Épn* qorí; BovAsoOaL, 
evrüv coqov yevícUcai; llévv uiv ovv. Ni)v Óé, q. 
à' 0g, KAuwjwg mórspov coqgóg &oriv 7j oU; Übxovr 


9.à vara zpoocengiocrqv] mQogemou Scr Urbin, et su- 
pra versum Vindob. v. ad p. 278. C. 


€. oar? Boílsatas cUTOv gog. y.] V. T! obv, fy, 
qávt; BoviegÓs avvüv Gg. y. Sed govitod«, praebent Bodl. Par. 
BC. Ang. Baib, Pal, Flor. a. 5. c. o. et pr. Ven. £, unde olim 
reposui. MBekkerus tenuit vulgatum, 


ckelmannus | &vjo  tuenfes, Jusissent  adolescenfem, quia 


Centies enim crasis illa.a scri- 
bis oblitterata est, quorum testi- 
monium hac in re nihi] valet, 
Verbum  x«véoyeuw cum  accu- 
sativo — coniunctum . illastravit 
Matthiae Gr, S. 335. aun. 
Dissen. ad Pindar. p. 365. 

B. Einé uos, Egqm, o X. 
T. x«l Ünceic] Hoc gini etiam 
ubi plores compellantur usur- 
pari solere demonstrabunt quae 
ad Protagor. p. 311. D. adscri- 
psimus, conf. Matthiae Gr, 
$. 312. 2. Ibidem nec contra- 
riam rationem docuimus inusi- 
tatam esse. conf, Lachet. p. 
186. E. , 

Ort on 519v GQ«] Non 
temere ow interpositum — est. 
. Collegit enim Socrates eos an- 
tea iudicio suo falsos esse, 


quum inanibus argutiis ideo de- 


non serio rem agi sibi persua- 
sissent, 

moocemauugévqgv vt. xc 
ojx io2.] De hoc usu vocu- 
larum 2€ x«i v. ad Gorg. p. 
460. D. Phaedr. p. 242. B. 


C. ?Ftfoapvog ei à vünv A&- 
ytic] V. ad Lysid. p. 205. A. 


Tí oiv; Epqy* Q«zà Bov- 
AàeoO «uc —] | Quid igitur? 
affirmatisne "velle vos, 
uí sapiens evadat?  Prave 
Winckelmannus distinxit : 
Lu ov, fn, q«i. BovAsa Qo 5 
«ürór gopór yevíaO«v; quod cum 
sententiae rationibus minus con- 
gruit, Apparet enim istud gaerà . 
praecedenti illi 2:aovov sivi op- 
poni; huius autem  verbj vis 
ista interpunctione recepta ad- 
modum minuitur ac veluti ob- . 


EUTHYDEMUS. 


| qot yé mo* Écr. Óà o)x Geor. "Yustg ó£, ML 
| BovAso?s vsvécÓc: «vróv cogóv, apad óà 5 u- 
yet ; ouokoyovutv. Dvxovy 0g piv ovx Éoti; Bov- 
 AsoÜe aevrOv yevéaóva, 0g Ó' £ori viv, pujxéri &i- 
vct. Kei iyo «xovoage &DopvfhjOuv. 'O ÓÉ ov 
" dopvfovuírov vaoAafov, Aio rw ovv, Équ, ind 
 fovAsÓs müróv, 0g vPv icri, wwért evo, fhov- 
 AsGÜs cUrOV, Og Éouxsv, cmoAloAÉvai; xairot mt0À- 
AoU &v Eo oí voioUrOL &ieV qiíAor T& xol igeGrai, 
oirtveg TC faiÜvxG negl zwxvrOg &v moujocuro éio- 
AaAévot. 





Cap. XIT. Kol 6 Krrcewrzog &zovcac 1yovezr;- 
M r& Unio rQV mojÓuuQy xci elzev * *Q &vs Oovgis, 


Kov, 0B ojx àA.] qv O^ iy vulgo post Zzrc 9? interpositum 
om. Bodl. Vat. Or. Vind. unde cum Winckelmanno delevi. 
^D. '0 9£ nov 9opgvBgovuérov] Correxit Heindorf, 2uoà 
"probante Bekkero. 
E. yaváxvngcé vt bn)o r0» 7.] Bodl. Vat. O. qyeváxinoé 
ve xcb 0nip vOv 7., quod redolet grammatici alicuius correctionem 
verbi &yaraxrti» constructionem non concoqueutis. v. ann. 


scuratur. XExemplorum hoc in 
genere nihil valet enumeratio. 

Osxov» qguoí yé 1o] Sae- 
penumero zo ita a negandi vo- 
cabulo remotum. Men. p. 12. D, 
o) uévrow 6c BoU2ouat ye ono. 
Ibid, p. 83. E, ovó' &o« nó 
"js T0ínoÓO0g zt — ylyvevan. 
ne Rep. IV. p. 434. D. póév, 
d» à iyo, nw» navv nayloc Ae 
gout. Phileb,. p. 22. €. ovx 

&pquogmrO mz vnig voU. Ari- 
» $toph. Rann, v. 682. oU «0t 
og& cuv Züuyoe Ovveuat mno 
| pee. 

(OD. O)xoív» 6g uiv ovx 
for.] Calide og dixit pro 
oiog, in quo ipsp vocabuli usu 
latet argumentationis fraus ,et 
fallacia, Phaedr, p. 243. D. ozg- 
7e [7 Jic Óg s. ubi v. ann, 
coll. Matthiae Gr. $. 480. 
ann, 4, - 


í T0» 


'O àé nov 9opvgovu£vov 
bnolegov)] Ille vero dum 


&àdhuc perturbabar, sta- 
tim subiiciens, Nonne, 
inquit; etc. 


E. iyawuxrgut Ts Uvmig 
TOY 7.]. Charmid. p. 175. D. 
Li piv ovy Ppóv xal drrov dya- 
vaxio * vzhg 0b ooi, üv à iya, 
0 


Xepuíóg,  n«r ii éycvaxio., 
Alcib, I. p. 119. C. c&yavax1ó 
vnéo ^t Gov x«l voU Pu«v- 
10v Jpovoc. Gorg. p. 457. D. 


vOUG aeg0Yrag d&yÓOtoÓc vnio 
0p» cvUtOr. Apol. Socr. p. 24. 
A. Mélqvoc pi» énip vOv nouj- 
dy 96 uevos, quem . locum 
fuit, qui dictionis insolentia. de- 
ceptus in fraudis suspicionem 
vocaret, Eiusdem geueris sunt. 
illa Theaet. p, 190. E. «ioyv- 
vóuqgy yàp àv onig Ppor. Cri- 
ton, p. 45, E. x«i vaig Tuy 


19. 


E 


120 . 


PLATONIS 


&k dypowrórpov, £p, qv simev, simov &v, Aoi 
IT xeg aiv, 0 TL podoy &poU aci TOY GÀhcv 
xocranyevoer voL0U0TO TtQGyua, 0 àyo oigo ovÓ. Ociov 
&voL Aye, ac àyo v0vÓs Blovkoipiv v SsoAwAévat, 
Tí 6, Apu, e Krgowins, 0 EvOV0nuog, 3 doxsi GOL 
olóv T' &iv«t apsióscóou ; N dia, égz, &l "i pai- 


VOLL. y8. 


Ilóregov Aéyovro v0 ng&yue, mégi oU v 
ó Aóyog 1, 4 w"ü Mpyovre; 


ZLéyovra, Équ... ÜvaoUv 


90 ve uaO 0» Puov] Libri wov, quod correxit Heindorfius, 
Nimirum librarii ov cum o2» copularunt, eoque errore decepti 


posuerunt encliticum. 


Librorum scripturam tuendam censet Bern- 


hardy Syntax. p. 275. quam ego quoque ferrem, si ordo verborum 
hic esset; ó zi pag dv pov xavawtU0s(, xa và» dÀÀhov. 


tü» oO» imwnüdov elo; ovopct, 
Infra p. 305. A. z&vu &v o8 oi- 
peo eloyvvO-3vac iaig voU otav- 
voU Fralgov. 

8b ur Gygotxóregov — dv 
eixcis] V. ad Apol. Socr. p. 
32. D. De formula co? sg xsge- 
Ààqv, in caput tuum, seili- 
cet: recidat istud tuum ?5oÀo- 
Aévcs, v. Kuster. ad Aristoph. 
Plut. v, 525. 659. et schol. ad 
Pac. v. 1063. quos iam Rou- 
thius laudavit, Dein à v: uie- 
Qov etsi parum. apte cohaerere 
videtur cum praecedentibus, ta- 
men mon putamus opus esse 
verbi alicuius supplemento. Ala- 
crius enim sensus expromens 
8008 hoe modo loquitur; ni 
agrestius esset, malum 
capiti tuo imprecarer, 
quod tibi in mentem ve- 
"nerit, tale quid de me at- 
que ceferis mentiri, quod 
dictum est pro propterea, 
quod tibi in meutem ve- 
nit, Neque enim à c inter- 


rogative, sed relative accipien- ; 


dum existimo... Compares quaeso 
Homer. Odyss. «. y. 382 T- 
peor QavueQor 0 Saddaléng 
d yógiusv. Ibid. v. 389 «aor à 
PT: TrAénngos nemvuuévog &yxíov 


«uOc* idvuvo', &meo uou xai: 


&ydgosui 0 vri xt? tUno. Eadem 
ratio est locorum, quos cum 
hoc nostro contendit Heindor- 
fius, Apolog. Socr. P. 36. .B. 
aí &5wg ips nu eiv pi &norido, 
0 vv uaOoOv 3v «à fio oby qav- 
xav yov; Infra p. 299. A. z0Àd 
Ouxeióvegoy 10» Vytézegoy matíQa 
V t OUfUl y Q cL j&ÜovY copoug 
visig ovto Kgvoc». Quod autem : 
dubitarunt «viri docti, quor 
istud essetne ubique in z«Oov» 
commuíandum, siquidem nus- 
quam reperitur. huiuscemodi 
exemplum: cé Fiet, o)cve voro 
mowjouu; eo quidem. argumento 
me fateor parum commoveri, 
Quum enim creberrima sit re- 
spondendi formula  Zu«9ov ef 
oUx uar, ac po, ut Politic, 
p. 306. A. De Rep. l. p. 339. 
A. HI. p. 413. B. IV. p. 429. 
€. p. 438. B. E. VI, p. 510. B. 
€. Sophist. :p. 262.. A, p, 228, 
A. p. 260. B. Theaet. p.. 192. 
E. facile per usum loquendi po- 
tuit fieri, ut ad analogiam di- 
ctionis ví | z«O0» , effiugeretur 
istud «4 puaOor; quod alteri illi 
quodammodo ex altera parte re- 
sSponderet, Quemadmodum enim 
ví maOgy &d. sensum et animi 
affectionem: refertur; ita v6 ue. 
«v pertinet ad mentem atque. 


EUTHYDEMUS, 121 
eimeQ Aéytt : eüTO, OUX. 4o iE TY Üvro 7j &xd- 
v0; onsQ AÉyst. lag ja9 v; ég ó Krijcewzog. 
"Ev ujv x&xüvó y. io: rOv Ovtov, 0 Aíye, goig 
Ty &ÀÀov.  llavu ye. Üvzovy Ó entia Mya TÓ 
Ov , Égn , Afyu;  INei. -.AAÀà wi 0 y& rÜ Ov À£yuv 
xal rd OvrC vila A£yst* (0gT& Ó 4iovvcódugoc, 
eineo Atysu Tr& OvTa, AÉyeu raj xci ovóiv zarc 
coU ievüszau, Nai, Équ* «AA 0 roUra AMyawy, Éqn 


oftór c tiva yeóóec $ai] otóg T" tives Bodl. Vat. O. 


P. 284, Jlüós 7àg &v;] Sie Bodl. Vat. Or. Urb, Vind, Serl- 
bebatur ante Winckelm. Ilog y&Q ür &ÀlÀoc; 


vó Ov, Fpr, Léyti;] Sic Bodl. 


Coisl, Vat. 9. Ven, I-A 


Par, B. Pal, Urb. Flor. o. Vett, editt, Aye, 


- voluntatem, ut utrique formu- 
lae suus atque proprius usus 
constet, Nam zí maÓO«o» coUt. 
. Expaiac; est: quid tibi ac- 
cidit, ut istud feceris: ví 
peOo» coUr' Pmpaiag; autem 
quid animum tuum indu- 
Xisíi, s. quid tibi in men- 
tem venit, ut hoc feceris, 
quemadmodum . Galli — dicunt: 
Qui vous a appris a faire 
cela? . Acute de his exposuit 
Hermannus ad Viger. p. 759 
sq. et Praefat. ad Aristoph. 
Nubb. p. XLVI 803. qui famen 
aí( uxÜov ubique in «( zaóQv 
mutandum censet, 

qj Óoxti ow olóv v'* eive 
yivóro ai] sCelebris est ista 
sophistarum eavillatio , qui as- 
serebant fieri. non posse, uf 
quis c0 Q5. o» dicat, ideoque 
nec falsa loquatur. Protagoraé 
&íque hominibus illo antiquiori- 
bus eam tribuit Plato infra, si- 
cut Parmenidi in Sophista p. 
231, ubi de eadem fuse disse- 
rit. In his interim captiunculis 
latet, nisi fallor, fallacia am- 
phiboliae, | Scilicet is, qui lo- 
quitur, de re aliqua loquitur, 
nee nisi improprie dicitur rem 
loqui. Verba igitur, quae lo- 
quens facit, omnino existunt, 


ef vere sunf; sed nisi res exi. 
stant, et eundem ad modum, 
quo verba prae se ferunt, ea 
non suní vera, Certe 'quidém 
secundum philosophum in Cra- 
tylo p. 3285. B. óc à» k óvza 
fyn Lr Favw, &Ar13jc* óc "0" à» 
Gg OUx Loci, Vevore. * Routh. 

P. 284. Oivxov» size Àé- 
7t.] Tertiam personam ponit: 
propterea, quod notio pronomi- 
nis infiniti zig inest in praece- 
dentibus illis, 7 doxei cow oióvc" 
&ivat wévóscOui; Multa id ge- 
nus exempla coegi ad Apol, 
Socr. p. 29. A. Criton. p. 49. 
D. Charmid, p. 167. B. De Rep. 
Vi. p. $06. C. Lysid. p. 212. 
E. al. Mox ad lig; yàg &»; 
intell. &2io Aéyo. Nam ita tan- 
ium zgàg y&o affirmandi vim ha- 
bere solet, si tale quid ex an- 
tecedentibus intelligi potest. 

"Ev PL xaxsivo y^ àigcà 
TüY Ü»rov — &AÀlwv) H. e. 
seiunctum ac diversum a 
reliquis. 

&AAT ó re UTÀ Àéyo» — oU 
ví óvrv* Léyss] Haec a nullo : 
dum interprete recte explicata 
sunt. Statuunt enim ea ad Dio- 
nysodorum referri — oportere, 
quum ad ipsum Euthydemum 
pertineant. Nam 6 v«/va. A£yov 


122 PLATONIS 


ó Kryjowtrog, & Eodénue , 0) TX OvtC Myst.. Koi. 
ó. Ev0vOnuoc, T& OB w) óvre, Épn, &AAO TL 3] ovx 
Éorwv5  Oix Écrw. "AàÀo vt oUv ovónuoU. TÓ y& ju] 
óvra Ovra ioriv; QvOouoUD. "Loriwv Uv Omog mol 
raUre v& py Ovro mtQciesv &y Tío vt, Dgr ixsivé 
ye KAuvig moujcsisv Qv xoi óctigoUv , T& gunóa- 
noi óvra Qvx Éuotye Ooxs Épy ó Kronos. Ti 
oiv; 0i ÓnjTOpeG Orcy Atyalaty iy fd oru, ovóiy 


mo«rrovou.;  Jloerrtovoi piv ovv, j Q' 0g. OvxoUv 
eimso fQcrrOvOL, xci mowUc; Vai. TO A&yuv 
&ge mourrüv T6 xci gvQuiv  iqrív; "OuoAóymasv. 
Ovx &gc Td ys ug Ovr , Égu, Aéye oDOsig. mtoi0i 
yao &v $0 tw, GU ÓÀà cuoAÀóynuxeg TO 9 Ov uy 
oióv T' &vaL póà mowiv* (gre zcrG TOV GOV Aó- 
yov ovÓdg svüm AÉys , cA  eineo Aéyso Zdiovv- 


cóówpog, r&AxÜT rs xci vr& Oyre Atye. Ng 4íam, 
iqq 0 Krgourmog, e EvOvOnus* aAÀa và Ovre piv 


B. "Eoviv ovv ómOC zEQU 7.] ov» abest a Boil. Vat. O. 


Qe.T. eive Z;t KAeuvtq Tz oyQuotuev &v] Vulzo legebatur: 
dig" Pxtiv« movjatuEv &». Bodl. Vat. Par. BCE, Ven, 5, Barb, Vind, 
Flor. a. b. &c ys KAsvíe m. Nos e Ven. Z2, Ang. Palat, Flor. c. 
o. reponendum iudieavimus dz ixeivá ys KAswríg,. 1n Coisl. est: 
Ggrt Pxtive KAcwíg. Urb, habet cz! éxsive z&víq, 


€. TO Àéysuv 4g ngvveev] Sic Bodl. Coisl. Ven. £z. 
Par. C. Aug. Barb. Pal. Urb. Vat. r. Vind, Flor, a. c. o. 


Legeba- 


restituimus. idem fecit Win- 
ckelmannus, qui tamen 2xeiv« 
cum Bodl. Vaf. aliis, eiecit. 
Quod nos ideo noluimus fatere, 
quia ixtiva. eiectum videtur ab 
non animadvertissent 


dictum est pro gó, ut sensus 
: hie sit; Is qui iam conten- 
dit Dionysodorum nihil 
de. me mentiri' non quod 
res est dicit, ltaque apparet 
qui 


Heindorfius quo iure in his 
articulum delendum iudicaverit. 


B. ó cv. dueind yt Kite 
víq mov gtuev &v x«là Oc- 
TUiGOUV, T& pMydeuobU Ovc«] 
Fierine potest, ut quis 
cirea «à gui rw aliquid 
agat, ifa ut, quicunque 
demum sit, illa, quae nus- 
quam sunt, Cliniae faci- 
att Dativum Kiuvíg ex codd. 


iis, 
T pajdouoD Qrr& pronomini per 
epexegesin adiici: quae tamen 
appositiu hic longe elegantissima 
est. Exempla eiusdem generis 
ad. Hipp. mai, p. 285. B. indi- 
cavimus, Ceterum post ócricoiv 
commate interpungendum iudi- 
cavi, 


€. sinsp v o&vvovó6v, x«l 
20,0067] V. Charmid, p. 163. 


EUTHYDEMUS. 


TQ0z0V ruvG A£ytt ,. oU uiro wo y& Éyst, 
ye8; Égn Ó 4iovvcódupos , 0 Kraus ; 


TiV&g, Oi 
Égn, oi 
Tí oiv; 4 à. 6g 


123 
Ilog àAé- 
&oi y«o 


AÉyovoi v& mpcyuorO cg £r; Ligi uévrou, 
xaLoí. T8 xccl xui oi raA5Ó AÉíyovtsg. 
r&ynÓG ovx dw, pu, Éys, tÀ 


ÓB xexa xoxoc; Zoreyaosr, Tovg. óà ualovs TE XG- 
yoOovc óproAoyei Aye eo Éye TG npdyuara ; Üpo- 


Aoyo. Koxüig od, ígn, 
ayadoi TG XUL, ETT 
Ain, 5 Y 
— Óguiztovg * 


A&rovéw , ( Krone, oí 


eg ee Aíyovo:. . IVoi ue 


$e, ag dpa js, TOUg joUv uenrOUg «y- 
Qv gv, àv d n&íO'n, evAa (Hijos &vot, 


iva qn es oí &ymÓoLb xezüug é£yacur, ag sv ioO! Ort 
xaxcg AÉíyovaw oi eyadoi TOUS z«xove. LÍ xci roUg 
usyeAove, Éygm o0 EvOvóxuos, usycAeg AÉ£yovou zai 


rovc sguove Depudg; 
Krnooiuzog* 


Megara Onmov, £g o 


TOUg oU» avyooUg wvyoog Aé£yovci z& 


«ci qeoh QuMyegK nu 0 uív, &pn 0 diovvoóou- 


fur olim Ay 7 dga moarrtwv c6 xol ^ 


ónolóyqxac v0 p ó»] 
Vulgo c« i" orta, 
zowiv, unde dedi m 7016, 


v0 p5 Ov Bodl, Vaf, Or. Vind. 


Dein pro ju)éva zowi» Bodl. Vat. O. wj ? 
lidem mox Aóyo» TONGUAT cuius 


ellipsis alterum exemplum novimus nullum. 


E. 


0c CLA 109^ 0r« xaxgg])] V. olo0^ ; quod é Bodl. Coisl. 


Vat. O. Ven, & Par. BC. Ang. Barb, Pal, Urbin, Vind, Flor, c. 


0. correctum, 


A. ibique ann. Ad proxima 
- apte Routhius confert Cratyl. 
p. 387. C. CN oUr OU xal TÓ 
Aéytew. le tig 2avu TOv zzoa Sen 5 


zo10$ yàg &v 4dÓwm c«] 
quod non conveniret cum na- 
tura rü» p órrm», Heindor- 
fius tamen c. delendum censet, 
ut intelligatur 1d p). üvra , aut 
corrigendum zor0i' y&Q &v djÓm 
«v:i&. Sed nulla opus est ver- 
borum mutatione, Brno 
z04tiv, ne facere quidem, 

D. oí x«Aoíl v& x&y«dol 
x«i oi rA] Tangit sophistas, 
ut qui mendacia protulerint, 


x«xoc &p«u AéyovGgi» — 
xaxoUc Q»9o.] Notabis dictio- 
nis ambiguitatem, quae primum 
valet prave dicere, deinde 
maledicere alicui. — o» 
—gbA«gdnoei sjr&w, in quo- 


rum numero ne sis ca- 
yebis. 
E. cvo)6 yov» vvzoovgc 


wvvzowes À 9.] Aculeus est in 
frigidum. putidumque. sophista- 
yum acumen, Usum vocabuli 
praeter Heindorfium ad h, 
l. explanavit Ernesti Lexic, 
Techn, Gr. p. 388 sq. 


285 


124 ^ PLATONIS 


qoc, Aoiogti, & Krwowwrs, AowopH. Ma i! ojx 
Éyuys, 7 Ó' 0g, € 4iovvoooogs, ize quAO 0i, aAA 
vovÜtrà c' og éroiQov, xci mstoOuot milÜtiv.p0s- 
more ivavrlov iuoU obrwg cypoizog Aéysv, OtL àyo 
vOUrOUG (joULloucet &EfohuA£vai,  oUg mgà mAtioroU 
fLOLOULCLL. 

Cap. XIIL. "Ero ovv, àxt» pot i0zovv &ypi- 
eréoog mgóg &Akgiovg Éysw, rtooctteulóv T& TOV 
Krüoutmov xa smov, Or& à Krnowrms, iuob uiv 
Óoxi voQvaw uüg ncoc TOv Eívov OétyeoDai & A&- 
yovcw, é&y itas: Oi0Ovau, xci py ÓvÓwctri Ówqé- 
QicÓ«., e yaQ inicravrat oUrwg iÍolióvc. &vOQd- 
svo, ect" ix moVyoOr T& xci agpóveov zonusrovg Té 
xai Éugoovag ztoiv, xoi TOUTO eirs cUTO &UQnxc- 
TOV &/re xal mog' GAÀov vov tuaÜérnv qÓO0pov rw& 


A4otidogtei, à Km, Aovóoge?] V. bis 2oi0ógss, quod 
xit Heindorüus. o«jopc; unus Vindob, habet. 

P. 285. ?0óxovvyQuwtéíQoc] Sic Bodl. Coisl. Ven. £X. 
Par. €. Ang. Barb. Pal. Urb. Flor. 8. b. c. o. cum Bas. 2. In 
Ald. est &ygowréQue, quod habet Vat. O. Hinc Steph. efünxit 
&ypouovéuc. 

mgocén«iLóv ve vÓv Kangotnzov] Sic Bodl Vat. Or. 
Vind. Vett. editt. «à Kxzoízz. v. ad Phaedr. p. 265, C. Menex, 


correa 


Aordope? — Aokvódogs?] V.  Menex. p. 245. C. ác o mQoc- 


Phaedr. p. 242. D. et p. 236. 


D. ubi similem habes verborum: 


conduplicationem , cuius exem- 
pla o:anino non ita rara sunt. 
P. 286. dyQuovéQgac ngóc 
&AAqÀove fztvv] H. e. acri- 
us et vehementius, v. ad 
Phaedr. p. 268. E. 
nmpocénaiLóy ve vóv Ka1- 
GuiT7x0v»] Supra p. 278. B. àió 
xat quu. iyo cow vovvovc moos- 
mas. P. 283. B. x«l oi& «cvv 
zwQOGEZItLOGTTV.vE xGi ovx PomOv- 
ó«ocvy». Phaedr, p. 262. D. óc 
&» ó &log «0 dÀg9ig moocnat- 
Duv à» 1oyow; nagyoy vovc àxoüi- 
ovr«c, Ibid. p. 265. €. n0oct- 
siaígapty — có» Puóv v6 w«L GÓY 
Oconovqv " Eouva, Amator. p. 135, 


À. mgogna(5o» «)ovoUg oOpmv. ' 


maí(ceg vovg OmvoQec. Legg. VI. 
p. 117. E. ui n9ogna(Corveg ur- 
Ócu;j unóeuog oixéceuc. 
OéyeoO ai & Aéyovaiv, làv 
8Q9élooun àd.0ó0v«4] Recte 
Heindorfius ceusuit respici ' 


proverbium ó£yegÓ« có Oidoguc- 


»07, de quo v. ad Phileb. p. 
1l. B. Gorg. p. 499. C. Alcib, 
H. p. lal, €. Cicero Epist, 
Fam. I. 1. $. 6. Quod dat, 
accipimus. ldem vir doctus 
pro óvógwt, e Ficino Ovóueoi | 
legendum coniectat, nisi singu- 
larem numerum ad unum illud 
àEoAloros referre. volueris. 

B. ei voUvo ?z(ovao 90v] 
Animadvertas numerum dualem 
in hac epanalepsi positum, li- 
cet praecedat &) yàg ém/oveyvat. 


EUTHYDEMUS, 12$ 


zc OleÜ gov toto Urov, GgT& amoAÉcavrEG rroynoov ovra 


gQuoróv naL astoqivot, — & roVro iníoreacO'ov (On .- 


^ov 36, Or. inícracD ov* igetrüv yoUr. vQy TÉyvmv 
egy &vau TQNWV weíGTi sUQnuaévqv c yedoUg ,ouety 
TOUG &vÜ'guimovg ix movijgan) 6v; agio 0UY - &Ü- 
vOiv «UrÓ' &noAliccvrov uiv TO peigoauov «cl q90- 
VIpLOV moujoáyvov, xc Gnevrás ys qug Tovg &AAovg. 
&l OE bucis oí véoL gopricds y; óigreQ iy Kagi iv ipoi 
Écrw Ó xívOvvog* cg iyo, inüón xol mosoféryo sui, 
nagaxiwóvycóuy £rouog ze megoóidoui àuavzóv . 4uo- 
vvcoowoQ vo/rQ  (GgmeQ vj Moose 75  KoAyo- 
&noÀAUTO 6, xol & uiv ÜovAsrcu, éwéro, sk 0 , O 
«v fovAsret, voUTO Ttowsito) *: uOYOY. Zpnoróv amoqgmn- 
varo, Kol 0. Krjowwrog, 'EyOo uv, Éqn, xoi av- 
v0g, € JXwugaeg, Érowuóg clus. sagíytv  iuovroüv 


P 235, C. ubi huius verbi structuram illustravimus. 

9£2100v 0:00 vàv] Hoc nune cum Winckelm. restitni e 
Bodl, Coisl. Vat. Or. Vind. Par. BC. Barb. Legebatur uezaóido- 
vat, quod Par. BC. Barb. in margine adscripíum habent. 

B. of véov goftioO:] qofgticOc. Bodl. Dein Bodl. Vat. 
O. iv &xupl. 

€. vj Mzóeíg «gj Kólyo] Kolyo» Vat. r. quod nomen 
frustra requirebat, 


,dvyXO0 nooutv ojr] Hoc Zu yo ,CuveBovAsvaev &nó 


oiv post parenthesin frequenta- 
fum ad Protagor. p. 327. B. 
341. B. Sympos. p. 201. D. Ly- 
sid, p. 223. B. attigimus, 

C. óczeo. 2v Kagl à» 2poi] 
fanquam in homine vili, v. La- 
chet. p. 187. B. 

frowuoc] sc. eil, v. ad La- 
chet. p. 180. A. 

dezeo vi MuyOelc 1j Koi- 
x0] Utrum Kólyov?* Steph. 
— At Kolros: nomen gentile 
est, ut apud Horatium legitur 
Art. Poét, v. 118 Colchus 
an Ássyrius; et Od. lI. 13, 
8 venena Colcha. Routh. 
Optime de'lhoc genere loquendi 
nuper disseruit Hermann. ad 
Eurip. Iphigen. Taur. v. 334. 
Ceterum ree(e Schol. ad h. 1, 


Kolyov per "Itoovog slg "cInÀxóv 
2190002 "cic Iisitov Svyargdcw, 
Tva, sl voUtov BovAowso véov ys- 
vésOci, 5jn85. v. Paiaephat,. 
Incred. Hist. 44. ibique Fi- 
scherum, et interpp. ad Ovid, 
Met. Vil. y. 285 8qq. 

el 0' O ve BovAevas] Post 
tl ó? rursus intelligas ovàczau, 
quam in rem Routhius apte 
comparavit Sympos, . p. 212. C. 
Alcibiad. Ll, p. 114. B. Addimus 
Cratyl. p. 407. D. Legg. Il. p. 
6388. B. De Rep. I. p. 351. C. 
IV. p. 432. A. conf. Matth. 
Gr. p. 1248. Dein jgovov» 
Lat. modo cum imperativo iuu- 
ctum, de quo usu v. Charmid, 
p. 155, B. póvov iLgéro. Phaedr, 
p. 264. D. uovov ójiocoy., Phaed, 


ut 


126 PLATONIS 


TOi É&vore, wal àcv fovAmyTot - Ófosw Eri. uGAAov. 3) 
vvv dépovoiv, e Bob 3) 9ooà uu) elg GGx0y TeÀeVTij- 
66b cip 1) ToU JMepóvov; &AÀ slg e«gétuv. xai- 
voí "u& Oltré . ZliovvoO0QQog oUrocl yuAtiiy& &U- 
TQ' dyÓ Ob oU eAituipu; &AM  Grrikiye 90g 
qaUra & Lot Ooxi Aoóg qué ju] xcÀGg Aíyüw. aAAG 
60 v0 dvfüyav; iq, yv duvocóówoS, wu 
«Asi hoidogéiGO Gi*  Írégoy ydo Tí boit v0 Aoiogéi- 

potlort«i Oégtiv] dipav Vàt; O. Ojew Ürb. delgüy et 
Qaígovor Bas. 2. degovow Bodl, Vat. 


D. e$ «0 évzilfytu»] 4G Bodl. Par. BCE. Pal. et pr. 
Coisl. Dein ys»»a:e e Bodl, Vat, Or, Vind, additum. olim deerat, 


 fa4tgo» y&g Ti] V. voi, refragantibus libris Bodl, Vat. O, 
Ven. €. Par. BC. Barb. Pal, Urb,  Tuni ó anté ZÍuoivoódupog om. 
Bodl. Vat. 0: 


p. 63. E. uóvov và íavro? mà-. Apolline ceríamine musico. vi- 
o«oxsvebévo, Alia dabit Bois-. ctus esset, corio exutus et ar- 
s01ad,. ad Eurip. Orest. v. 710. . bori affixus. est. Herodotus 
VH. 26. narrat Marsyae doxóv, 
o BosÀeveaéíóftgéts] ,Sui- f. e. pellem in utrem formatam, 
das: Ja(go, vÓ aóztü* Ófom Óà adhuc sua aetate Celaenis, urbe 
40 ixdígw. Quod discrimen ve- Phrygiae, suspensum fuisse; ad 
reor ne sit gramfüáticórüm in- quem locum v. intpp. — dogar 
ventum.  Ceríe &óxóv dja(gsw  excoriationem dicit, 
metri causa ex codicibus resti- D. «vó «a?riàéyeuw — m 
iuit Brunekfüs Arist. Nubb, x&Aét  ZoidogeigÓO«c] — V. 
v. 442. quem locum opportane Matthiae, Gr. $. 420. ann. 2, 
huc attulit Routhiuszvüv oUv b. Noli «g^ &ruéyéw corrigere. 
zonoOov 8 vé BovXoreuw Tovi Nam i(a certo 10 ante Aotdog&- 
*ó y' igóv ou^ avrovor lapézto — o«v inserendum esset. 
qUAVEV, 7Zteiviy y Oum, eUzuéiv, Fiji TON 
(yov, &oxàv dalgew. Atque ita Ais E BUE kh PTT 
Won / Anna Has, vé, zl, all io Jocum habeat. —— 
veis, xOTtE TliQoimv voyY gvtQar., : I 
Proverbiale autem loquendi ge- E. Obvxovv ov y àv Eg, 
nus fuisse doxór Ó£gtóO9eí de — — évégov £végo] Verum vi- 
€ruciatu acerbissimo ; intelligi- disse puto Heindorfium liaec 
iur etiam ex notis illis Solonis | sic explicantem: tu vero non 
versibus apud Plutarch. So- demonsírábis uiquam te 
lon. p. 86. B. Z9:Àóv y&g. xv quenquam audivisse al- 
xg«jokg mAovvov «qpOovov àÀa- teri contradicentem, Nam 
Bev .xab  vugavigoes  V4OnvOv  d&noütciia. cum participio. con- 
poovov. dju£oav iav 2Aoxóg vVore- — iunctum nihil habet insolentiae, 
gov Ósd« gc xanwiexolpOcs yé- v. Matthiae Gr. $. 549. 5, 
voc. Heindorf. Marsyae mors Nec ipsum verbum per se $pe- 
in vulgus nota, ' Qui quum ab  ctatum ab hac sententia alie- 


EUTHYDEMUS. 


cO. Cap. XIV. Kei 6 diévvoóonpos, Js OvroG, 
ign, TOU cv TAA E 6tY, m  Krioisns, fOLEE Tovg Aóyove; 
Jlavrog oiov ép xi oqó0pe yé. 2 GV; e duo- 
vvooOwge j. QUz: Ol&L &vou &vriéyew j Ovxovy ov y 
&v, gn, aaoÓs(feig mmore üxovoeg ojósvüg «vri- 
4 ovrog érígov éréígo. Ala i) Aéyeté y Égyr, ea 
&xovapsy yUr; £i coL GftoOÉAVUVBU, &yriAEéyOYTOS Kzn- 


123 


IU ] 


E. xal cgQó0g& y:] 76 óm. vett. éditt, éum Par. E, 
Oixovv cv P & v] Sic Bodl pro vulg. Ovzoi», Pro y^, 


quod praebuit Coisl., olim 7" scribebátur. v. ad Phaedrum p. 258. 
€. Winckelmannus «v» retinuit. 


&1L& Gxotbwptv viv] &xovcuuiv Ven. X. ázovcouév Vat. r. 
xoto id» Bodl; probente Winuckelmanno, Mox Heindorf. Ii&rv 
7n mavult; fdem in proximis legenduür cemset: &oi/ £xcotov 


s. mg duh ay Aperi 


mum 6st; id quod Winekel- 
mannus opinabatur. Quidni 
enim demonstratio locum ha- 
beat, ubi quis alteri ostendere 
vult audivisse se aliquos revera 
inter se coníradicentes, h. e. 
yere sibi contradixisse, quos 
audiverit? — Haec enim vefbo- 
rum sententiá est. Qua audita 
C€tesippus, ut. ésf. adolescens 
paullo. dicacior, Recte, inquit, 
dicis; sedaudiamusnunece, 
an tibi demonsírem. alte- 
rum coutra alterum posse | di- 
cere; dum Ctesippus con- 
ira Dionysodoftum dicit. 
Enimvero post & 00: dnodelpvgn 
ex praecedenti illo ouóerog «v- 
viÀéyoviog érégov é ivéQo facili ne- 
mes suppletur: .vu& &ruLéye 
'rtgov íréQo » sicüti alibi. quo- 
que ex praegressa negatione 
vel negante. sententia affirmatio 
iutelligenda est. . lllud igitur 
facete Clesippus largitur Diony- 
sodoro, mon posse demonstrari 
se olim audisse qui inter se 
obloeuti sint, sed nunc audien- 
dum censet, num ipse sophistae 
adversetur, itaque aAÀ' &xovo- 
pe? ^ viv eleganter respondet 


praecedenti à4xovo«c, ac nihili 
faciendum, quod a Bodl. suppe- 
ditatum Winckelmannus 
recepit, «xov uév, Videlicet 
is totum locum sie interpreta— 
tus esí: non íu profecto 
hoc démonstrabis (sc. esse 
q0 &rüéy&iwv), 8i neminem 
unquam audiveris alteri 
contradicentem. Cft, Vera 
dicis; at nunc quidem au- 
dio Ctesippum contradi- 
centem Dionysodoro.. Af 
verc ita primum zoaoze impor- 
iuuo loco colocatüm est, quem 
ordinem verborum -frustra de- 
fendas loco Isocrat. Panegyr. 


$8. 4. etiamsi codicis Urb. .ef 
Ambros. scripturam comproba- 
veris: deinde pro 4à42' xove 


piv vor procul, dubio dicendum 
fuit: &Àlà vir uiv &xovw. Nisi 
forte Ctesippum  putaveris. hoc 
significare, at audio quidem 
€tesippum Dionysodoro 
contradicentem, nec ía- 
men cerío scio, num al- 
ter alteri revera obloqua- 
tur. Quae perabsurda . foref 
senítentia, 


128 PLATONIS ^ 


oiov. '"diovvcoduoq. 


"Hi dd ontónyotg à» rObrov 
AMyov; Iárv, Égn. Ti ovv; 70" Og* eloiv ixdóto 
TOY bvroy Ayo; llévv ys." Ovzobv dg Écoriv fxa- 
oTov 5 6g ovx Éorw; 9 Éoriv. El yào: u£uvroct; 

986 ign, Ó Keoiowi , ze agri MAIS eutv ppíva- Aé- 
wovra we ovx Éor,* TO ydo Ui Üv ovdsig igavy LN 
yov. Tí ov» à; TOUTO; $5 9 0g6 Kriowinog * "re 

' o «óv mtb &vrüÉyousv bd T& XOl OU; Hórspov oU, 7) 
ó' óc, avriAEyouusv dy ToU cUTOU mpdyuerrog Aóyov 
cuqóreQot AÉyovteg. 7) OUTO uiv &v O5nov vravTG 


Aéyoiusv 3. 2yvveyeiget, 1 


Ui 


Orav ujéregog, gn 


, 


P. 286. foy «Uv0U &oáyuavoc A0y0v] Heindorf, coni, 
tó» voU av roU zg. quod recepit Winckelmaun., 


&pugpocvtQos Aéyovvec] Vat, r. 
nti legendum coniecit Heindorf, 


Spei yvóv VLtG. 


Vind, dpposepot Ayovves, 
Ceteri libri et scripti et typis 


B. voU zgáypuacroc obOézspoc];: voi. nQiyuozoe ,. om. 


Ven. X. Par. BCE, Angel. Barb. Pal. Flor. a. b, c. 0, 


'H xal $móo0yotc &v v0oi- 
«ov ÀAoyov;] Haec Dionyso- 
dori esse primus. vidit Rou- 
thius. Etenim Ctesippus po- 
steaquam significavit semetipsum 
contra disputando  ostensurum 
fieri posse, ut quis alteri ad- 
versetur, Dionysodorus . conti- 
nuo interrogaí: Num etiam 
fieri poterit, ut mihi hu- 
ius rei rationem reddas? 
Neque enim recte Winckel- 
mannus cum aliis haec sic ex- 
plicat: vin? tu quaerenti 
de hac re mihi responde- 
re? v. ad Gorg. p. 465, A. TOU- 
TOv» 0b zíQu 0O Ao Vnooyciv Aó- 

| gov. Protagor. p. 338. D. zy 
OUTOG àuoi  àóyov  jnooyéívo 
óptolug. 


slolv ixcovo TOY ÓvrOYv 
1óyoi;] Hanc lectionem reete 
defendit Bernhardy Synt. p. 
90. Heindorfius enim éxa«- 
O0rov aut éx«oro» scribendum 
censebat, quod nec Winckel- 
manno placuit, Sensus est; 


Tum Vind. 


Licetne' de é'unibes re» 
bus VO vibe ig 


O ixoby oc Eoti» —] Ar- 
gumentatur. hunc in. modum: 
Loquimur de' rebus proinde üt 
ipsae sunt comparatae. Jam 
vero de re quapiam inter nos 
disserentes aut ambo novimus 
quid de ea dicendum sit, atque 
tum nulla locum habet senten- 
tiarum discrepantia, aut eam 
non cognovimus ideoque - plane 
ignoramus; aut ego quidem dico 
quod de ea iudicari oportet, tu 
autem quod de alia quapiam 
statui debet, in medium affers; 
ac ne sie quidem ulla iudicii 
diversitas animadverti poterit, 
siquidem ita non de: una ea- 
demque re loquimur. Vides quid 
sit quod fraudem et fallaciam 
huius conclusionis effecerit. Su- 
mit enim sophista nos semper 
vere recteque de rebus iudicare, 
ideoque fieri non posse, uf un- 
quam de iis dissentiamus, 


EUTILYDEMUS, 129 
vüv voU sodyuatog Aóyov AÉ£yg, tTOTà &wtWAEyouity 
&v; 3 OUrw y& tO mte distr ovÓ &v ueuvyuévog sin 
TOU nod Herog oUdéregog niv Koi roUrOo 6Uvw- 
MÀ ort. 'AAM pe, épu, orav iyo niy 1óv TOU 
ftot y ue rod Aóyov Aéíym , cU Óà GÀAov TivOG, go TOT6 
avriléyoutv ; 5 bo A£y ni TÓ ngü&ype, cU Óà ovÓà 
A£y&g TO Aagunay; 0 Ób uy Aiyev TQ Aéyowtt müg 
avnuA£o:; Cap. XV. Kei ó piv Krnowwtog iciyn- 
Gev* iyo à Oovudoug TÓV AóyoV; Ilàg; pv, a 
4ioyvoóüwps, Aiyttg; 0U y&Q Tou GÀÀ& TOUTÓV y6 tOV 
Aoyov noAAQy» O» xci noise &xnxoug «ei Oovgud- 


à1À' dge, quod récepit Winekelm. In Bodl, Urb, Vat. r. Tg 
omittunt, quod Coisl. posl 4i» collocàt. 


&ga tóve dvviléyouty] Pro dga Vat, O. Bodl. alor. 


LIE: &vziléy01;] Solus Par. E. cum Steph. habet zac &» 
&vtiL:yov, Ego &» etiam a Bekkero et Winckelmanno servatum 
delere non dubitavi, Mox pro éoíyuotv Bodl, Vat. O. FAeysy £y. 


P. 286. &vviléyoituév dv 
T0U guroU ae. À.] Non opus 
est tó» toU «ÜxoU zQ. Aoyov Scri» 
bere, quod placuit Heindorfio 


ita iterari bene meminimus, ve- 
luti Cratyl. p. 429. C. Enim- 
vero «&p& commode sane in 


et Winckelmanno. Nam sén- 
tentia haec est; eiusdem rei 
rationem afferentes, quae- 
cuique demum est. Pliaedon; 
p. 95. D. moocrizt yo gogriadnt, 
e i &vümvog e], cO gu &ldórt 
uro. lyoru Àoyoy didórts eg 
«ÜaYarov cri. Nec haeren- 
dui in eo est, quod deinde 
vów voU zQuyperog Aóyov dici- 
tur, ubi eur articulus adiicia- 
fur, causam in promtu esse pu- 
tamus. 
B 0B uA ZTI óvav 2yó —] 
im. &ÀÀ' &ga sequente interro- 
gatione habes etiam infra p. 
290. E. A227 du, 0 Agóc IIT 
ii, ó Kwujaurtog 5» ó vaUvv &- 
zo»; Apolog. Socr. p. 25. A. 
ubi v. ann, [taque ne hic qui- 
dem video quid Winckel- 
manrium inipulerit, ut ex uno 
Vindob, codice &g« in eius lo- 
cum suffecerit, Quanquam dg« 


Plat; Opp. Vol VI. Sect. I. 


tettia hae. eaque ultiina argu- 
meníationis parte interponitur. 


te &vxtiléyóuss] quomo- 
do sé contradicere exi- 
stimet? Nam ita hic optati 
vus sine &» positus explicandus 
est. v. ad Lachet. p.190. C. 


C. o? yáp tói d AÀA t00- 
Tó» yt v. À.] Sinceram puto 
haiie librorum scripturam, quam 
Winckelmannus in 6? yo 
TL 4ÀÀà 3. mutavit. Nam ov 
yug TOL da hon aliter dicitur 
quam ov yàg dlÀ& apud Ari- 
8Lo ph. Ran, v. $8. Mj axonié 
pw, '0éAg!* ov jo &ÀA iyu 
*ax0c. dhid. v. 192. lbid. v. 
499. Ecclesiaz. v. 386. Nubb, v. 
233. ubi v. Hermann, Pluta 
dabit L[ensius ad Lucian. T. 
MI.- p. 433. ed. Bip. Eodem 
modo infra P. 305. E. o) yo 
TOL 4iÀ' 6 yt Aoyog Pys& aivà 
&Ungéztiay 10; vÓgo*. quem 


9 


^ 


130 PLATONIS 


Ce. xci yc ol Guql Ilowreyópev oqáópe io&vti 
«UtQ xcL oi Éru meLeiírtQow* &poi 08 eb Ü'evpuoró 
"Uie Óoxei sivot xui TOVG T& &Àlovg &vGTQÍmoY uc 
"eUrüg aVWTOY. otuci Óà cUrOU yv akpdeev noa 
c00 xdAhire mtvcecÜ' t &AÀO Ti wsvOy Aéyeiv OU: 
Éor.; ToUtO yao Dévarea Ó A070" iL 7405 AA 3 
Aéyovt' eio Aé£yewm 7 Hn A&rsti g Xvvszóoe. IIo 
TEQOV OUY evóyj Aéyewv uiv ovx £ort, DoEcCewv uév. 


vo, Éorw ; OÜvóà Ooi«lew, Éga. 


Ovo2' &pe apevóije 


C. TojDgc c8 &ÀAÀovg dvdcoé£nov] Heindorfus correxi 


dreroénttv, quod recepit Bekker, 
x&Llàeova ntvotoÓOci] V. pile, quod e Bodl. 
Barb. Pal. 


Vat, O. Ven. £X. Par. BC. 


€. 0. mutatum. 


&ÀAlo vi wsvóT Afíyecv] Sic vat. Or. Vind, 
rum scribebatur: &AÀÀo ze 4j w. 4. 


locum nou maiore iure nuperus 
| interpres. sollieitavit. Differunt 
tamen ov yàg &AÀ& et oU y«Q 
TO, dÀÀa — ye sie, ut illud sit 
etenim, hoc adiuncta vi asse- 
veraündi etenim profecto, 
nam sàáne. 

oí &pngl Jloovay ocv] 
Protagoras enim sensibus tan- 
fam fidem habendam iudicavit, 
ut quidquid iis obiiceretur, id 
pro vero. haberi vellef, Itaque 
unamquamque rem proutíi sen- 
sibus appareret, aliam censuit 
esse eoque modo omnem in con- 
írarias partes disserendi facul- 
tatem penitus sustulit. v. Tlheae- 
tet. p. 161. E. sq. et Tenne- 
"manni Hist. Philosoph. T. I. 
p. 5907 sq. ed. 2. ibique Wend- 
fium. 

x«i oí Tvw naÀaióvéQot] 
-Hos Plato ipse siguificavit Cra- 
tyl. p. 429. D. Sophist. p. 260. €. 

x«i vovg vct ZALlovg &rG- 
TOéÉsOv» — aóvov] h. e. 
quum ef ceteras cvertat 


rationes et ipsa semet 
ipsam Itaque nom opus esf 
coniectara Heimdorfii dre- 


TQKneuw, quàm nollenius à B ek- 


Cois] 
Vat. r. Vind, Flor. a. b 


Aute Bekke. 


kero invitis libris omnibus re- 
ceptam esse, Deinde ex verbis. 
oiu; Ó$ — mak Go) xA- 
Orc ztv0t00«L, non temere col. 
ligas Dionysodorum frotagorae 
maxime ralionem sectatum esse, 
quam constat etiam ab Anti- 
sthene esse comprobatam. ' Apte 
contulit Routhius D i o g. 
Laert. IX. 8, 53. oco; (Hpo- 
Tay Og zó» "ArvuoOfrovg À0- 
ta ito viv zeiQU uero » node ixVUetP, 
Oc oUx loviw &rudiye, 7t'QOtog 
ÓcelAevtnen , xa94 quo. Hlávov 
dy Ei8vonuo. 

vOUTO y&Q Óvv&vtu Ó À6- 
790c* 4 74g; —] Qui hunc 
usum formulae sj vg mediae 
orationi interpositae ignorarunt, 
temere vei excidisse arbitrati 
Sunt, quod in aliquot codicibus 
additum reperitur. Sed eo ad. 
ditamento non opus esse do- 
cebunt illa Phaedr, p. 266, E. 
Gorg. p. 468. C. Nec omnino 
quidquam loco movendum, si- 
quidem verissime indicavit H ein- 
dorfinus isla: voUvo y&o 0. — 
q yWdo; per parenthesin itferri. 
Post &22& e praecedenti ovx Fare 
intelligendum. relinquitur &rdy- 


EUTHYDEMUS, 


131 


d» Ó' iyu, Oófa Écr. TO mapemav. Ovx iu. 0vó' 
| &Qa auadia ovà. dpa eic &vÓ gumot. 7 ov ToUr 
&v ein &ueÜ(c, ssp el], TO wetóssD ou TV mu- 
yucrov ; ; Il&vv yt Égy. AAA. TOUTO. oUx ÉGrw , 5v 


À' ips. Ox épn- 


"dáyov Évexo, (0 4iovvoóOwpe, 


A&y&g TOv Aóyov, ive 3n &romov AÉ£yne, 4 «ge «An- 
Üec-)ozs cot ovósig &veu «uo cv Qunwv; AA- 


À& GU, Égn, &Asytov. 


?^rr « a "- 
KH xai Éor. roUTO xatTc TOV 


60v» Aóyov, isAÉ£ySau, wr)svog wevüopévov; Ovx Éovw, 


Aéyovc' à 


&AqO7 Àéysiw] Ven, 5. Barb. Pal. Flor. o. Ácyorra 


v4ÀgÓZ, quod eum Stephano tenuit Bekkerus, 

D. wtvó5 Àéysiv uév] Sic verissime Bekkerus e Vat, O. 
Vulgo scribitur iiv Aéysw , ordine inverso, 

eizeg ei] Bodl. Vat. Or. & magsln. 

&ÀA& vovvo oUx tovev] Coisl. GAÀ* ojx Fors vojro, quod 


dedit: Bekker, 


w&5 3ouv, creberrima loquendi 
.forma, de qua v. ad Reunwp. V. 
p. 490. A. Phaedr. p. 271. E. 
Parmenid. p. 160. D. 
vevóg Aéysuv này oUx 
-Yov:] Quum inter se opponan- 
tur Aéy& et Óosctew, illud yev- 
ój autem ad utrumque verbum 
pertineat, vulgarem ordinem: 
vyevóm uiv Aíytww, immutandum 
| fuisse nobis plane persuasimus. 
^ D. T0 wy:vótoÓ«ce cvOÀY 
omgeypávov]  Notanda est 
"dictionis ambiguitas, ^ Neque 
enim wesUdroÓ«s vOv spayu&rav 
— hic aliter dictum. atque Apolog. 
op. 22. D. xal vovrov giv ovx 
—iysvoÓTzrv, Lysias pro bon. 
—Aristoph. p. 220, ed, Brem. 
—TmoÀlÀóy» $wsíósoÓs «59 ovoícs. 
—eonf, Matthiae Gr. $. 338. 
—Rost. $.108. 5.. Seutentia igi- 
"fur haec esí; an haec non 
(cit inscitia, siquidem ulla 
fuerit, ut quis suo de re- 
bus iudicio fallatur? — 
Àóyov fvixd, dicis causa. 
v. ad. Criton. P. A6, D. Mox 
ne quis malit frc óy &tomoóv vc 
Afyn6 , conf. Phaedr. p. 272. C. 
- $tioioy 7Qov. Sywpos. p. 175. 


A. &ronóv y', Eg, Apt. Phae- 
don. p. 62. c. &oixa T0UTO, a 
Zoxo«evtc, dt0nO ejzm:Q O vU» 
ün ilfyoutv tilóyac Eu. Apolog. 
p. 31. B. o) 740 &vOQuaivyo 
foize TÓ d Tüv pi» BuovroU 

&zavtov gusAgzévew De Rep. H, 
p. 3868. A. dQdov mnenovÓacce, 
VII. p. $36. B. ysAoiov Foixe za- 
Oy». Eurip. , Hippol. v. 218. 
Oavu«agi0v  &izac. Sophocl. 
Oedip. T. v. 515. "006 3uoU zt- 
zorOéra, sl; BAktfv qégoy. Alia 
dedi ad Sympos. 1. c. 


E. Poózi vojcvO Xoav& rÓY 
060» Àóyov, PlÀÉyEa.] Infini- 
tivus pronomini. roUro per epe- 
xegesin subiectus est: qui quo- 
niam et ipse, pendet e verbo 
fov:, cur articulum nom habeat 
praefixum, in promtu esí ratio. 
v. ad Remp. lI. p. 332. C. V. 
p 472. E. Phaedon. p. 61. A. 
p. 64. C. Lysid. p. 205. D. al. 
Matthiae ad Eurip. Alcest. v. 
$6. ^ Ceterum i AéySes — patet 
hie rursus alio sensu accipi pro 
mendacii coarguere, quum 
antea sif simpliciter refutare. 


96 * 


981 


PLATONIS 


Epi Ó Eo 0iónuoc. Qvó 
vàv à, Ó 4iovvoódopog , &sAEyEea * .rÓ yao Qj ov 
COg &v Tig xtÀtUGGL; v Ev 0 xus , qv 0' yo, và 
coge TaUrX xci TO EU forra ov avv tL pevódva, 
«ÀÀm meyíeg mug ivvow. (ouo piv oUr qogrixoTtQÓv 
TL àgnoouoi* «AÀc GvyyinwOGxs. Opc ÓÉ. el yap jujré 
ipeiüso au Éor. quits apsvO  Ooialuv nins TT TET 
8G s. &AAO tU OUÓ. BEc jurc vet Égriv , Orav Tig 
TL TQ0éTI]; ftQ&trovra y&Q oUx Éoriv &uagr&vtiy 
roUrov O mocrttt, OUy OUro Atyere; llevv y', Égm. 


132 


&oe ixtAevov, Éqn, bye 


AX. 4 Aiosvoódogoc] Articulum om, Bodl. Vaf. O, 
ffÀg 4v» Tig xtLtvous; -(2 Evovóg €] Bodl. Vat, Or. 
Vindob, xeAevoas: obU0b xcÀivtie (eene O,) ort qr 9' iro. à Ec- 


Ovínus *. t. À. Vind, In. marg. o6 ó? xii tite. 
Dein Bodl. 


queat, alii viderint. 


funt. Pro vulg. z&vv zo* e Bodl 
Par. BC. Aug. Barb, Pal, 
tutum. 


Urb. Flor. 


Unde quid extundi 
Vat. O. o? ante uordaro umts 

Coisl. Vat. O,. Vind, Ven. X. 
R, b. c. 0. zttrvu "6 resti- 


naréog foc] Sie Vind, et Vat, r. pro vulg. ««zéue stó, 


Ov9" doa Pxélevor] Ca- 
villatione quadam utens sophi- 
8ía: Ergo, inquit, quum fieri 
nonu possit ; ut quis ab altero 
refutetur, ne ego quidem autea 
& te refutari volui. — Frustra 
viri docti in hoe loco explican- 
do se torserunt, non animad- 
vertentes callidum disputatorem 
e laqueis a Socrate dispositis 
ita se expedire studere, ut con- 
ilinuo novas íricas nectere in- 
stituat. Mox quum optimi libri 
post xeAevocs additum habeant: 
OvÓP xeÀeisug Ovs sv Ó' Pyo, vide 
ne olim tale quid scriptum fue- 
rit: Ovó? & m xeÀevotg . 09d , á 
$* dye, 9 Eó9vàgue* v& cog 
vaUt& X. v. ÀA. Neque recte 
hoc a me postulaveris, 
Euthydeme: nam diale- 
€ticas istas subtilitates, 
vel eas, quae bene se ha- 
bent, haud sane percipio, 
sed nescio quo modo ctr, 
Quanquam quid a Platonis ma- 
nu profectum si(, uemo facile 


coniectura  assequatur. X Male 
vero verba x«i w« t&v» Fyorr« 
vulgo explicantur, atque prae- 
clara, quod nec Wickel- 
manno erroris suspicionem 
movit. Imo significant illa: 
etiam, s. vel, ea, quae re- 
ete se habent, nec meris 
arguíiis continentur. Quae 
interpretatio si vera est, sponte 


consequitur, ut pro vitioso ha- 


bendum sit quod vulgo circum- 
fertur, àllà ««*yfog TG £vvod), 
quod etiam alias ob causas reii- 
ci oportebat, Quod enim W i n- 
ckelmannus censet ptr d 
viu et ivvosiv inter se opponi 
ideoque sententiam esse hanc: 


Subtilia haec atque prae- 


clara non admodum disco, 
sed nescio quomodo ce- 


leriter ipse excogito; ea 


ratio multis atque magnis pre- 
mitur difficultatibus, Nam pri- 
mum. ita Aàon intelligitur, quid 
sibi velit istud o2 «vv sive 
non admodum, 


Deinde ' 2v- | 


| 





EUTHYDEMUS, 183 


Toiró lor jou, n» Ó' io, TÓ qogrizóv iguirijua, 
eo yoQ ( e e Tiros wins nocrrovrég Qujre Aé- 
yovreg wire OuavooUuerOL, Duis, o mpóg 43 , & 
TcUTOG oUrug gu rivog Oi0GxeLou dusT8g 7) OUZ 
eor Épare agstQv zcÀÀwr  &v negadovvat &vÓQu- 


mov TQ àQovr uavOdru; 


M i -» 
ign, 9 Xwxpareg, 


t 
Ü 
— 7 , [4 " 
EL Koovog, wore & 


Cap. XVI. Lir, 


diovvoóówpog vzoA«Üuv, oUrwg 
TÓ mQoroy eimousy, vy evo 


qurozet, xci &b r0 nípvotw timov, viv dvoqonoó 6e, 
roig Ó iv cQ mapóvri Aeyouívoig o7 Ébeg 0 Tw yi]; 


quod frustra fuetur Winekelmann, 


P. 287. 
4ÀÀ' óc Coisl. 4AÀo T: 7. 


M" 


lani bus libris Vind. et Par. C. 


&AlÀo *v« o0À0' diag.] Ante Routhium scribebatur 


j ojx &gri] V. £, quod correxit primus Heindorf. adstipu- 


B. ei Koóvoc] Bodl. Vat. O r. Vind, Ang. Urb, et in marg, 


Par. 
glossema est. 


wosi» non significat excogita- 
re, sed potius mente infor- 
mare, iutelligere, secum 
reputare. Deuique  v«zév»s; 
mug bvrosiy quid sit, recte ne- 
gavit Heindorfius cuiquam 
fore perspicuum, Legendum igi- 
fur cum Buttmamnno zereéos, 
quod duo codices manuscripti 
confirmant. Qua lectione re- 
stitutía omnia lucem suam reci- 
piunt, ta enim callidus &£oov 
simulat maximam in rebus dia- 
Jecticis inertiam et stoliditatem. 
Nihilominus autem deinde so- 
phistam acutis interrozatiuucu- 
lis suis adeo perturbat, ut is 
se virtulis magistrum non am- 
plius profiteri posse videatur. 
P. 287. qoQtixottQóv. TL 
APoyoogu«ai] dopgrixóv moneute 
Heindortio ad Ccatyl. p. 400. 
A. h. l est pingue, in quo 
nihil inest subtilitatis et soller- 
.fiae, ideoque auribus sophistae 
. molesinm, conf, Rep. Ii, p. 367. 
A. LV. p. 442, E, Gorg. p. 482. 


BC. Barber. Flor &. cum ed, 


'sentium negligens 


Bas. 2. xevoc , quod manifestum 


Recepit tamen. Winckelmaunus. 


E. Phaedr. p. 
iungas: x«&AAur* 
omuium optime. v, ad 
Hipp. mai, p. 284. A4. 

B. ovrocti Kpóvog] Ni- 
hil aptius hoc vocabulo, quod 
eum denotat, qui  priscarum 
tantum rerum memor et prae- 
insvitiae et 
stoliditatis crimen subit. v. Ari- 
stoph, Nubb. v. 926. Vesp. v. 
1458, Plut. v. 581. ibig. intpp. 
Eodem modo dieitur dQyaioc, 
ut Nubb, v. 823. ibid. v. 908. 
Plut. v. 319. al. Itaque hoc di- 
cit sophista: Itane tu, o So- 
crate, adeo es obsoletus 
ac stolidus, uíf quae dixi- 
mus inde ab initio, eo- 
rum nune mentionem fa- 
cias? Hanc verborum elegan- 
iiam non percipientes librarii 
posuerunt xtrócg, quod nollem & 
Winckelmanuno receptum es- 
sel. Quenquam enim eo voca- 
bulo subinde denotatur is, qui 
quum sapientia praeditus videa- 


236. C. Mox 
&ár &árÓQwnov, 


134 


PLATONIS 


Koi ya; Égnv iy, zoAsmoi tlou mwMvv*. sixórGG* 
naga cogi yàp A£yovrot. insi xol TOUTQ TQ TsÀsv- 
Tai noy leno xorae cO ion, à Aeytte, ^0 yc 
o)x Éyu 0 zt goo 0 Ti more Aye, 0 Ziovv- 


xgalenol sbae ztüvv* eluóv oet m.] Ita ego haec distinxi, 


Bekkerus et Winckelmann. ante z«vv interpunxeruut. 


Vett, editt, 


$nterpunctionem omittunt. Coisl, habet eixovoq zt&vv. 
Q ví nove Aéyesc] Heindorf. et Bekker, de coniectura sceri- ' 
pserunt zí nov& À, invitis libris omnibus, v. infra, 


tur, famen ea est destitutus at- 
que vanus; íamen illud uni- 
versae sententiae rationi minug 
convenire arbitramur, siquidem 
de Socratis vanitate aliqua non 
licet cogitare, Talibus in locis 
aríis criticae munus esf ex 
ipsa sententiarum ratione diiu- 
dicare, quid verum sit, quid 
falsum. Saepenumero enim ac- 
cidit, ut vel praestantissimi li- 
bri depravaífam lectionem tue- 
&ntur; deteriores contra veram 
praestent, Enimvero vel opti- 
mi codices non possunt haberi 
pro exemplis primariis et. ab 
ipsis scriptoribus exaratis vel 
emendatis: quod opinari viden- 
tur, si qui uni- alterive libro 
ita per omaia fidem habent, uf 
Bh eius auctoritate nunquam 
discedendum existiment nisi si- 
cubi eius lectio et scriptura 
aperée depravata sif. 

Kai yap, Epm» tyo, ga- 
Aenoí alocv] Haec dicta vi- 
dentur x«r&' oUvecw. | Quum 
enim cà Asyousva. idem signifi 


cet quod o£ Aóyor, nunc infertur 


genus masculinum, perinde: ac 
Si. hoc - praecesserit, ^ Similia 
quaedam notavit Bernhardy 
Syntax. p. 430, Heindorfius 
post Aeyonuévowc excidisse puía- 
bat Àóyow. Deinde Bekkerus 
et Winckelmannus ante 
Tv commate distinxerunt, Mi- 
hi post zárv interpungere vi- 
sum est. Nam m&»v pertinet 


:23. 


"1 


&d yalemol, et-postpositum estf, 
ut sexceníies. v. ad Phaedr. p, : 
256, E. Menex. p. 235. A. Hipp. 
mai, p. 282. E. Tum cixórog 
ita per se positum Saepe repe- 
ritar; cuin z&yv aut simili ali- . 
quo vocabulo consociatum isto 
quidem modo nusquam positum 


reperitur. Lachet. p. 183. B. 
x«à «oicó  zuike(xvvguv. clxóvug, . 
ubi v. ann. Legg. p. 948. H. 


Aristoph, Ecclesiaz. v. 7. 
go? yàg póvo ÓOnÀoUuev. elxóvac. 
(Erb xüv «oiov Óvuaviouw — 
imwtevtig. Avv. Y. 213. Pis. 
pafet, xaAóq yt xc gounszuot s. 
E p. elxóvos, xal 7^9 óvou*- «U- 
«Q y* lovi qowizontepog. 

Ó vv movb Àéytvc] Cave 
corrigas cum  Bekkero et 
Héindorfio c( mor? Aéyswe; 
Nam 0 T» eodem modo usurpa- 
tur, quo ónzóotsgov, de quo v.- 
ad pag. 271. A.' Ita Phileb. p. 
€. Ka9? 0 « qoa&tow &v; 
intell. scire cupio. Formu- 
lam ovx 'yo 0 vt octets *Q. Àó- 
yo hoc sensu positam habes 
Phaedon. p. 95. A. Hipp. mai. 
p. 299. B. 

C. ví 00v &llo 2ivvosi] 
quis alius huius loqnu- 
tionis sensus esí? Vide 
iamen me wo& reponendum sit, 
siquidem  Z»»oziy» musquam eg 
sensu positum reperitur, et mox 
sect. D. et EK. in eadem re non 
ivvosi» sed vosiv dicitur, Deinde 
recte codices à «^ z054ooucas 






is 


600008 5 


6. pro vulg. 2o ob Aé'üg 
TOUT TO Qm. X. V. ili 


LA Aóyo:ig pro vulgato 6 7: 
zojoouat v. A. suppedi(arunt, 
Neque enim nunc de una aliqua 
aut praesenti dubitatione sermo 
es(, sed res in nniversum si- 
gnificatur ideoque de futuri 
lemporis perpetuitate cogitan- 
dum est, couf. Gorg. p. 521. 
€: Symp. p. 216. €. ubi romgoo- 
pee tenendum. — Coniunctivus 
deliberantis est de eó, quod pro. 
praesenti rernm condicione feri 
debezt. (Quod si durare ecogita- 
Óur, coniunetivus praesentis ad- 
hibetur; sin vel brevi absolvi- 
tur vel semel fantum fit atque 
»cito peragitur, opus est aori- 
sto. (itaque antea dicebatur 


coeiy f5ug 0 Ti y05, quia utendi, 


—metio praesenti. tempore durare 
 eogitatur; eademque ratio esí 
— verborum, v0 y&g ovx fyo O cL 
gone. Sed Gorg. p. 466, A. 
M» uq Fyo — 0 xnoupat, 
—et aliis multis locis, quos par- 
"din ad Criton. p. 45. B. indi- 
cavi, aoristus ponitur, quia fu- 
turae actionis nulla . cogitatur 
continuatio et perpetuitas. Prae- 
Sseutis temporis eundem usum 
'hahes Critou. l.c. OTt ovx Qv 
fpes dGrhOnrs 0 "m z0Uo ocviQ,- 

/ ubi x enoato non habet locum, 
AAX. ó 0v ÀAéy£vc, Pgm, 
*0oUvo vó z&vv z«À] lta 
praeeunte Bekkero e duobus 
libris praestantissimis reposui- 
mus. Sententia verborum haec 
est; At istud quod tu dicis, 


EUTHYDEMUS. 


185 


j OnÀov üri, «g ovx yo iin «bróv; 
|àna siné, riGoL &AÀo iyvosi rOUTO TO ong TÓ 0Ux 
| fe 0 Ti L0naopet roig A0yotg ; 4A. Ü ov Aéyetg, 
| Égr, roUTO TO máyv ga^snov zoncO crt in àaóxQuat, 


C. oix zo 0 &70500j:] Sic libri fere omnes, fortasse 
| etlam. Florentii, quanquam ex iis nihil enotatum est. 
gebatur zo5ooc«r v. ann. Dein 1A. 0 oU iéytig recte Bodl. Vat. 
Pro zo/vo «0 z7& z. libri plurimi 


Vulgo le- 


vl 001.4110 Brot oUro cà Que, 
id vero difficile istud 
est ad refellendum. et 
confutandum: quae postrema 
verba apertum est ironice pro- 
nuntiari; Ficinus vertit; 
Aliud ipse ais, inquit, 
hoe, quod valde difficile 
sit hoé uti, Videtur igitur 
legisse: lo gà A£ytg, Éqm, 
v0UrO, 0 Zt4»v zaAenó» yomoOut, 
quod ipsum olim Schleier- 
macherus reponendum  cen- 
suit, inserto «v post ov. "Nu- 
per íamen mutata sententia 
scribi maluit hunc in modum: 
"427 0 00 Afytie, gy, votto nv 
guÀsnÓ» xonoO«i., idque recepit 
Winckelmannus. Verum da- 
iivus nobis videtur ex corre- 
eljone natus esse, quae peperit 
etiam illud «90 post vovzo in 
multis libris intrusum.  Enim- 
vero c0 aliquis tanquam veram 
terminafionemannotfaverat: quod 
deinde pro articulo acceptum 
errore iuserfum est. ]lta error, 
ut fit, errorem genuit. Callide 
autem sophista: continuo Socra- 
íem adoritur propter illius. nsum 
dictionis, in eaque re suum il- 
lud xe«AÀenóv zornoO«w adhibet 
cum profervo quodam ludibrio, 
Quod non sentiens W inckel- 
mannus sophistam negat com- 
mode uti loquutione z&»v za&- 
Aenóv zonae nt quae ab al- 
lera. ila, ot7 fSnug Ó «6 Xeii» 
non mulium differat, neque enim 


136 : PLATONIS 

Ilo cà cimoxptvead oa, iv à' iyd, à 4iovvcódops; 
Ovx emoxgivet s qn. "H ze Dizatov dixotov uévrot, 
Án. Kora riva Aóyov; 5v à' àyó* j Jjj.ov, 0TL xcTO 
vüv0s, Or& OU vUv mcvoogog Tig quV eqisat meo 
Aóyovg, x«i ola" Ors Ósi &moxgivacÓct xci Ort wu; 
«xi vüyv ovÓ V Ori0UV «mOxQlveL, CT& YyijyValcxov 
ÜTL OU 985 "Lado, Équ, apslaioag aztoxoivacÓ qt 
aAA , d "yat, neD'av «mi emozolvov, inei) xci 
ópoAoysi ue Gogàv sivaa. IHsaréov roiyuv, a» 9 
àyo, xc Gv&yzn, wg Éoxs* cU y«o & oye. eA 
ipu. Ilóregov oUy VV Éyovra vos r& vooUrra, 
j xoi và &wvya; Ta wwynv &ovre.  OisÓc ovv 
T, Épy, Quue wvyXv tov; Ma 46 obxEyeys Ti 


€, Ox &noxotves] Heindorf,, Bekk, et Winckelm, sine 
libris dederunt &ztoxQuei, 

v^ ótiop»v &noxglve:] Heind, Bekk. &zoxgwe?, quod habet 
Vat. 

dzoxolvagOct, &AÀM o "un Qé, n.] Vulgo post axoygtvas 
09«, additum legebatur x«l Or& gu, e cum Bekkero et aliis 
auctoritate cod, Bodl. Urb. Flor. b. abjecimus, XErrorem iam Ste- 
phanus Routhiusque animadyerterunt, 


ipsum passe ignorare, quot ef 
quantis difficultatibus istius. di- 
ctionis  irretiatur. Itaque. le- 
genduin suspicatur; &ÀÀ' 0 ov 
My , vOULQ «XQ Tv yalenóv 
xvíjada. — hoc sensu : sed quod 
tu dicis avv zg«ÀeÓ» xQr- 
d9a., eo non habeo uti, 
ifa ut .supprimat hoc ojpx yo 
xono2«. Quae coniectura nullo 
modo probari potest, praeser- 
tim quum Dionysodorum formu- 
Jam év»rot; vÓ je in mente 
habere quae mox sequuníur cla- 
rissime doceant. 

Ox ànaxgíves;]  Temere 
recentiores — editores inde ah 
Heindorfio scripserunt d m0xQt- 
v&, quad ne unus quidem liber 
canfirmat. «Nam in hac inter- 
rogatione etiam praesens tem- 
pus usitatum esse ad Lysid. p. 
203. B. Gorg. p. 4908. D. et 
Pro(fagor, p. 310, E. docuimus, 


D. x«l vov ovQ' à» Óci- 
ojv dànzoxo(vt] Cavendum 
magnopere est, ne &r cum &zo- 
xotveu cohaerere existimes, quo 
errore déceptus Heindorfius 


.aut &r deleri aut dzozQuwei scri- 


bendum iudicavit. Nam perti- 
net vocula ad o6(à' dw óctoDv, 
quandoquidem ea in qualibet 
accessoria parte sententiae la- 
cum habef, si illi ipsi parti ali- 
quid fortuiti adscribendum est, 
v. Hermanu. De Part. àv 
Libr. Ll. c. 8. p. 33. 

Ilagtgov ov VvUxLY 
Fxovr« 1] lungas hune in 
modum; nOTt0Qr oiv 1 voobrra 
yir lora »ort q xeL rà dpv- 
rv i e. a xui TQ vOoU'TG ajue 
q^" oy lyovra. Breviloquentia 
haec Serranum adeo male 
habuit, ut legendum putaverit : 
n6eQar orv UL yvzrv bor 
vO&)9 vOjGLOTÉG j 


- 


EUTHYDEMUS, 191 
obv (tort jjgov, 0 Tí puoi voo? TÓ oue ; Ti GAo 75 
gv Ó iyo, | iSinegrov Qu TLY Bentelaw 5 ovx 
i&jueigrov , dÀÀAà x«i rToUro OpOOg simov, eov OT 
vosi TG ornare ; nóreQe qe iEeuaprévaty us 3 oi; 
& yao un iiipeprov, oV) cU iAéyfeg, xainso 
cogóg Oy, 070 Eye O ti oj TQ Aóyg* & Ó' ify- 
uegrov, oU)  ovrug ópÓüg L£ysig, gdGzov OUz sie 
vau iteuegrtvew. xci TaUTOG OU agg & níovauy ÉAs- 
ytg AÉya. «LÀ Éotuey, &puy iy, c 4iovvoáug£ - TE 
zc Evionus ^ ovrog uiv ó AÀóyog àv ravTQ péverv, 
xgl érü wenig TO maÀciÓv zcrefoAov nüttuv, xci 
djgt& TOUTO ji] tXiG/siV , OUÓ  VmO Tijg Uutríoug stoV- 
ríyvug iewgmoÓe, xol TaUre obruci ÜD«vuecrEs 


us gogüyr elvai] sogóg Bodl, Vat. O, Dein Toírv» pro 
vulg, zo» praebuerunt Bodl, Vat. O r. Vind, 
Fzyovva vosi — Qua wvzzr] Desunt haec in Coisl, 


E. à ví uo vooi] V. vot, quod soli Par, E. Ang. Vat. 
r Flor, b. o. tuentur, 


P. 288, coro um; zdácytiv] Sic Bodl, Vat, Or, Vind, 
Legebatur ante Bekkerum i TOUELO 3, 


ó cl gos vooi 70 áZua;] BalOóv mimrtiv] atque 


-q iuagrov : 


Legebatur vosi. Et non desunt 
alia exempla jindicativi ita in 
obliqua oratione usurpati; qui 
usus loquendi e confusione re- 
cíae ef obliquae orationis ex- 
plicandus est. v. ad Protagor. 
p. 320. D. Apol. Socr. p. 21, 
B. Veruntamen hoc loco »ooi 
ob codicum meliorum auctorita- 
qYem utique reponendum fuit. 

Ti állo ys — 95 ?innuag- 
Tov] H. e. ovOi» &AÀo £no(ovv 
notissima hodie 
loquendi forma, de qua vide, 
sis, Matthiae Gr, &$, 635, 

P, 288, ó Àóyog 8v vev70 
pévevv] Apte comparavit R o u- 
thius Phaedon, p. 86.. E. dpt 
piv 25g qatvavag "m iy cO cvi0 
6 qyoc &xvaL xal ómeQ iy Tniq 
fuxgosÓtv PHéyout» vebtó» My- 
ginua 5v. 

OgTEQ TÜü g&ÀAntgov cava 


etiam nunc perinde at- 
que olim ( Protagorae et su- 
periorum aetate; conf, p. 286. 
€.), quum deiecit, ipse 
ruere videtur. Scilicet xa- 
vajclov n(nttw dicitur iste so- 
phistarum Lóyos, quatenus tovg 
Ld &ilove &ratQémtu xe avrüc 
«bro», ut dixit. de eo Socrates 
Ll c. Sophist. p. 238. D, ubi 
serma est de hoc sophismate; 
zb ó£; o Savas ; oUx irvvotig 
aivoic TOig A:yOsiow, Ort xal 
qo» Üyyovtu. eic &aoolav xa- 
$ favor 10 am üv o'rOG, OQrt, 
ón0rav «)r0 iuynon Tuc ü)é- 
xt, Pravrle aíróv ero mtgl 
ikro AvayxaliaQe, lr gg. 
À. (quem loeum iam Routhius 
comparavit^, Nam 40 neo» 
ji. q. «0. zn&l«i, ut Cratyl. p. 
401. C. Herodot. IX. 26. 
Opponitur autem vó x&A««ov hoc 


288 


138 ^"PLATONIS 


otone tlg cxolfleiev Ayo, Koi 0 Kronos, Oacv- 
B ucout ys Aye , Hm, " &vópsc Oovgto eire tot 
s" ónóOtv zol ny galostov Ovouotóusvow* cog oU- 
0v Vui» uéAsu TOU nopolyosr. - Kol àyo qois, 
uà hoiopío génieon, TLLA udrengdüyov Tv Kri- 
OwimOY uci simov* 9) Kris, xe viv 07 & mpg 
KAavía» ÉAsyov, xel pog Gà TavtG ToÜrG yu, 
Or. QU jüyvuoxtg TOV Lévev r2v cogínv, Or ,Dav- 
pacío iorív':. «AA  o)x &ÓfAero» uiv imeiacÓn, 


B. ojos jui» pélu] Sic Vaf, Ven. O. r. Vind. Olim 
—— iui» oUdiv p. 


TO is et deinde cg ovóé£zo, ut B. u3| àoióoota yérqgcai] 
inanis putanda sit Stephani su- ^ Frustra Heindorfius yérovvo 
spicio in Schediasm, Varr, lll.  coniectabat. .Coniunctivum post 
* 25. p. 118. apud Gruterum Fac. verba timendi haud raro sic 
Artium T. V. Supplem. con- praeteritis subinngi temporibus 
iéetantis vÓ z«2cjo» aut wóv n&- monui ad Protagor. ,P..320, A. 
A«torra.** Heindorf. Recte  OeÓwog at9L abzov, uíj OwupO'agi] 
iam Routhius locum inter- 5j ox "Ai fuddov — xia é- 
pretatus est. Deinde Heiu-  yusrog ?» L4oípgovos iaadtvev, 
dorfius duce Ficino legendum | conf. Matthiae: Gr. G8. 520. 
censuit: oUÓ0' 020 vg vusréQeg qui causam vei acute perspexit, 
x0 vréÉg»51c, quod verum pu- Xenoph. Symp. IH. 1l. égo- 
tamus, Bo)rv:o, Q5] *& máOsg. ubi v, 
à üvópoes G oígros tive Bornemann. Anabas. L 8, 
Xioc eig" ózódc»] Pag. p. 24. Kipog Qe/oets , 1d) 0,0 Ó-£v 
211. C. ovc0, và uiv yévog — gievópevog zaraxoumn uo Eliqnu- 
eloiy . ix Xíov, ángxnyo«y Oi i$ o xóvy. ad quem loeum mzlta K rü- 
Oovglove, qtvyorrto 02 iiüs» gerus, Mox paullufum tra- 
nói qon. ivm 7g vovUcós TOVQ  iecià verba xmi vor Ó75 x. T. À. 
cózovg ÓwxvoíBovow. Lepideigi- hoc ordine iuuzxenda suut: &' 
tur ad notissimam ilam deo-  »ür Óà xa moóc KA. fAsyov. Re- 
rum zoAvovvpíav. aludens $0-  lativum ita postpositam exem- 
phistas carpit, quod ex aliis in plis illusicavi ad Phaedrum p. 
alias urbes commigraverint nec 238. A. Eundem loquendi üsum 
ceríam habeant,rerum suarum . nec Latinis esse incognitum de-. 
sedem ac domicilium. De lo- monstravit Garatonius ad 
quendi genere, cant. Protagor, Ciceron, orat. pro Milon. c. 16, 
p. 358. A. eict Óno Qev ed mos $. 42. 
x«lgég v& «oixÜra  Orouátor. 
.Sympos. p. 212. C. Legg. I. p. $1. 9.«upacta Paviv, &ÀX 
633. A. Criton. p. 50. A. Hipp. 0o?» 249.] » Haec post Ctesippi, 
' min. p. 369, A. Parm. 2 133, ila, 9«upouk ys Afyete, () &v- 
Fl Phaedr. p. 213. €. ó Twteg doe, inepte à Socralé diei- iu— * 
dAlos , OgttG dijnos" ov Tv/-  dicans Heusdius corrigit, 0, 
d*tu xdi ÓndQsy g«(gt. Óvoua- «v O«vpaaía Jour, ignoras, 
ge 2 €tesippe, qua fandem in 


^ 


EUTHYDEMUS. 


139 


omovücLovrs, &AÀ& TOv lloeríe uiusioDo» rOv Ai- 
, U 4 € mM t 24 -* 
jntiov- cogiGt]y» vonrsVovre 1uGg. Ttg OVV TOV 


MevéAeov pipwpusÜm, xci u) 


M 


, " à. » dá , 
C (puto te €  TOUP UXY- 


Opoiv, fog Gv wid» ixqevirov ip' Q avro cmovüc- 
Cerov* oiuct y&o Ti «Urotv máyzeAov qavscOu, 
insÜRy. Gofevret omovóclar. aAAa  ÓtéusÜm zal 
neoauvÓwusÜc. xci mpogsvydusÜm eUrotv bxqorijvot. 
iyà oU» poi OoxÀ zc, cvr0g no vgnjjcacón, 


Exiüsitao ga: oxovóoctZovvs] Steph. ef Coisl. Flor. a, c. 
exovüázovrtg. Utrumque bonum. lidem fere deinde yo?c&vovcec. 


re mirabilis sit hospitum 
sapientia, correctioni praesi- 
dium quaerens ex sqq. illis, foc 
&v quw ixgavQtov ip' o abro 
Ozovó&LsrOoy, Mihi secus vider 
fur. Nam Ctesippi illud 2av- 
pucwt dietum fuit pro roma, 
Amoo05; Socratis hoe J'uvpaota 
laudis | significationem habet, ut 


saepe juvueéoioc eodem fere re- 


dit, quo $«vuaoroc. Respicit 
autem Socrates illud, quod C!i- 
niae supra dixerat p. 277. D., 
pro lusu quodam habenda esse 
quae proferrentur ab istis so— 
phistis; longe graviora eos ha- 
bere, si serio loqui vellent suam- 
que prodere sapieutiam.'6 ZZein- 


5 dorf. 


vov lloovéía uepei- 
989 «v —] V. ad Ion-' p. 541. 
E. col. Homer. Odyss. à, 'v. 
354 sqq. 

€. xàv Mevélaov uvud- 
80 «] V. loeum Homeri v. 360 
s$qq. Menelaus enim adversis 


' ventis a reditu in patriam pro- 


hibitus,' quum vellet a Proteo 
isíias morae causas audire, ab 
Idothea, Protei Aezyptii filia, 
edoctus deum vatidicum e mari 


.- emergentem corripuit, eumque 


sese in varias species mutan- 
tem adiuvantibus (tribus sociis 
consirietum .fenuif, donec in 
pristinam redisset formam eique 


et diufurnae morae causas ex- . 
posuisset et alia essef vaticina- 
tus. Ceterum conf. Lachet. p. 
181. A, ej &qísoó ys vov &v— 
0p0s. Ibid. p. 186, D. za9dzsQ 
&ovw A&yns ur &gícaQut ue &nou 
diexrÀeUrvo, LÀ ^ doevrüv, xa 
iy) viv mmupaxélsvoue( cov uj 
&qisoOus .daynrog uk IViutov, 
&ÀÀ  Bogrüv. ^ Proxima sic in- 
telligas: domee nobis evi- 
denter ^ apparuerinunt, in 
quo ipsi serio versentur 
studio. Nam errare Fieinum 
haec ita reddentem, ac si ixgqy- 
v4vov scriptum repererit, recte 
iudicavit Heindorfius. 

oiu«t yéo ti av voiv] Per- 
peram Winckelmannus ai- 
TOiv cum q«»eioQc, iunxit. Co- 
haeret potius cum ze, ut geni- 
tivo easu accipiendum sit, hoc 
sensu: etwas ganz schónes 
von ihnen. v. ad Apol, Socr, 
p; 17. A. Matthiae Gr. -$.: 
311. ; " 
doxà — iqgmqynoecóO c]. 
ZAozà po: est mihi placet, 
Phaedr. p. 230. E, iyó ui» Ooxü 
MOL xavraxtiotcQcu.  "Theaet. p. 
183. EK: 4ÀÀà now doxQ — ov 
azilosgÓc. avro, Protagor. p. 
339. E, joxg ov» no )jà aga 
xaÀüv gr. Aeschyl. Agam. v, 
16. 0rev Ó" &c(Órw Tj parvosades 
9oxg,i. e. quando mihi pla- 


140 | PLATONIS 


olo soctUyouci cUrO quayzvoi uot OOtv yo TÓ 
| mpürtQov anéAutov, TO éjo ToUTOIG steLQé GOL. 0ftwg 
&y». Ovrvouai, OwAÓSv, iàcv stwg éixxaícmuet xci 
&Aencavré us xci olurt(gavre cvvrereuévov xci omov- 
OGCovra xci cvrOÀ 6novódonrov. 

Cap. XVII || Xv 0é, à KAuvie, fg»xv, àva- 
prnoóv pe, nóOtv TOT mihnousv. oc uiv ovy iy- 
pos, ivOévüs nov. qiAocogiréov et0A0yljGeuey T&- 
Asvrüvteg. ?) y&o 5 Nai, 7 Ó' og. 'H Óé ye gioco- 
gía avijote boris. 00; ovrog; pn. Noi, Eg. 
Tíve Ot oUV &v wriyoápvoi énuviwiv me aT 


D. àRáv nog Hxxaléícoguae] nv 0noc Pxx. Vat, Or. Bodl 
Male. Paullo aute vett, editt. vitiose &zeAízovro TO 5c, quod 
vitium iam a Routhio animadversum ex libris omnibus emenda- 


tum est. 


x«i olxvetgavvs] olxvsígovre Bodl, 


cet. Quod Heindorfius re- 
ponendum ceusuit bqrnyn(2asgd«e, 
id quia significat actionem fu- 
turo tempore duranfem, cuius 
neque initium neque finis defi- 
nitus est, in hunc locum minus 
convenire arbitramur. Vult enim 
Socrates statim et e vestigio uno 
aliquo ccmmonstrare exemplo, 
quales sibi illos apparere cu- 
piat; unde recte utitur aoristo, 
quem etiam libri tuentur omnes, 
Enimvero aoristus quia nullam 
facit significationem perpetuita- 
tis et continualionis, prouti 
yel initium vel progressus vel 
finis actionis verbo expressae 
spectatur, ita solet usurpari, ut 
dicatur vel de eo, quod statim 
et e vestigio fit ideoque etiam 
certo futurum est, vel de re se- 
mel tantum eveniente, quae diu- 
turnitatis et perpefuitatis cogi- 
tationem aut non fert aut certe 
non requirit, vel denique de re 
brevi et uno veluti temporis 
ictu peracta, — Unde subinde 
etiam in universum inservit si- 
gnificandae actioni ab omni 
temporis deliniti conditione li- 


berae et immuni, veluti Phae- 
don. p. 67. E. moàÀ Uis ági- 
xopérg , ol iya mogstopa, éxei 
Íxovog , eizeQ mov (Mo9i, xtj- 
gacÓO«a, vor 10, ov frexa d moÀlÀ] 
mQeyuarta quiv y6yore, ubi te- 
neuda est mera consequendi 
notio in se absoluta neque cuin 
perpetoitatis alicuius aut status 
et conditionis significatione €ou- 
juncta, Quod monemus, quia 
fuit, qui quae ad eum locum 
scripsimus, non recte intellige- 
ret. Exempla infioitivi aoristi 
ita post verba putandi, spe- 
randi, pollicendi, alia, 
usurpafi collegerunt quos lau-. 
dayi ad Phaedon. p. 67, B. Remp. 
IH. p. 369. A. Quod autem So- 
crates dicit. n&2iv bqmynoao Gu 
respicit locum 2518. €. 
08s» yàg vÓ TnQÓTtQov 
&nélezov] P.282. A. B. lun- 
gas hunc in modum: nerodoopree 
10 ijs a0vcO(c Our, FIENM 
10 moórepov &n£or, Dativum 
cum zinc iunctum ad Rep. Hl. 
389. EK. tetigi. 

D. ?2d4dv muc ixxaléoo- 
pes —] si qua eos provo- 


EUTHYDEMUS. 11 


caiueDo ; &o' ov Tobro piv caAoUr, óni ToírIY, diris 
"nac óvgos; liévv y', Éqm. "Ag! ovv &w vt quac 
ÓvijGetEV , &l ivicuipeio ytyváoxety c«EQUOYTEg, O7OU 
tic ye xgvaiov nÀsiorov ze TOQU QUXTGU; "Iove, £g. 
wAlha TO .fmprsgov, av à jo, TOUTO yt EiéySogutv, 
Ort ovObv mÀíov, ovÓ sl &vsU mQcyucrov zc TOU 
üporriy TV yv TO mt&v qui zovciov yévoiuto* «grt 
.oUÓ' t rag mírQeg zovoag àmnucraíusDw mowiy, ov)s- 
vóg &rv Gi n iucrQuwe) s s& ye60 wy xtyonoOo 
-àmurncóusÜm rQ rovcoiQ, ovi» Oqshog «vro igcvm 
Oy. 3) oU uéíuvnoni; Égnp bye. llave y', Épn, ué- 


E. órs tav77»] Desunt haec verba ín Bedl. Vat, O. Dein 
pro velg. Fere e Coisl, Ven. Z, Angel. Barb. Pal. Urb, Vat. r. 


et Florentinis praeeunte Békkero dedimus E45, quod ratio flagitat. , 


&v ve $u&g Or.] Sie Bodl. Vat. Or. Vind. Olim erat 7juag 


&v 46 


eem, et mei miserentes, 
utpote connitentis et se- 
ra agentis, et ipsi agant 
serio. De Rep. Vl. p. 504. D. 
do pe)oior üb ubv dÀlows Ou 
xgoU «&iíotg 7Ttür moii gurtetro- 
pévovs s ; l0bid, E. gvytéirópevot, 
ónwG 0 Tt dxpiéa ecce i t$e. Legg. 
XI. p. 935. D, zaíZorzr: piv fé- 
ero vui zmtoí vOv Ayer j*Àoiov 
rev. Qupuoo * guvteva ép óà xol 
pex&  Guuovum Péorm nderit. 
Apte Winckelma&nnus com- 
parat Sympos. p. 206. B. £v 
síve noasee 5 ozovóg x«l 5 gvv- 
qai Koo v» xcaÀloito; 

K. -xo)íro uà» ézÀiobvv] 
nonne hoesimpliciter va- 
let et sine exeeptione? 
Heindorf. V. de hoc usu vo- 
cabuli ad Symp. p. 183. D. De 
Rep. Vill, p. 545. E. 

voUrO pt (ny Sape, 
OtTv ovO?v zÀÉov] at prius 
coarguendo docuimus, ni- 
hil prodesse, etiamsi no- 
bis nullo negotio et sine 
lahore terram etfodiendi 
omne nobis aurum cone 
tingere. Nam iia éiyur 


.mannus pervidit. 


nunc infelligendum: euius usus 
exempla ad Gorg. p. 467, A. 
notavimus, Adde Theaet. p. 166. 
C. Phaedr, p. 273. B, Hipp. mai. 
p. 288, B. et quae congessit 
Wyttenbhach. ad Plutarchi 
Moral. 1l. p. 1110. 

P. 289, tl yàg p xtyo- 
9€9«1) Heindorfius malebat 
xci ozgoOci. — Frustra, siqui- 
dem monente Buttmanno 
Gr. Ampl. T. II. p. 256. xerori- 
6O«. raro habet vim et signifi- 
eationem temporis perfecti, mul- 
toque saepius siguifieaf sem- 
per uíi ideoque habere. 
Xenoph. De Re Equestr. 4, 
$. xtyozaÓ«, Tti; ÓnÀcig. Xe- 
noph. Mem. IL. 6, 7. à» &v 
toig tgogÓsr 6Qu xizonpérov, ubi 
ante Bornemannum erat y09o- 
pierov, Euri p. Hippol. v. 343. 
TEis d* &v &iuev Qevégo xczonué- 
vor ubi vi indigen di pouitur, 
Nec alia ratio est loci Sophist. 
p. 223. D. ab Heindorfio ad 
h. l. colati itemque male ten- 
tati, Verum etiam Wineckel- 
Idem in pro- 
ximis primus restituit ovóà» 0ge- 


289 


112 PLATONIS: 


prnuct. Ov06 ys, og Éoize ; rue GÀhe imoriune 
óq eAog yiyvereu OUÓÉV, ovrt A npeti riis ovre la- 
Toixijg ovre GAAnG ovüsuiac , qtue tow Tí iníi- 
or«TCL, yonoOni. Óà uy Q àv noujoy. oUy oUrw; 
ZXwvíqu. | QvóÉ ys sl vig. ÉGviv. &morijun, egre &Oa- 
v&rovg ftoi» &vev coU éimíoracÓw. vj cÓavacig 
uolo eu, ovÓà rcUTwQg Éouev OqsÀog ovOtv, sb vi Ó& 


TOig npócÓcv. diuoLoyiuévous Texpti peo De, 


Óóxei Tjuiv mita TOUTO. 


ZXvve- 
Towwirug TiVOG igo qpiv 


àmoriung os, 0 xaÀà mol, iu Ó0' àyó, iv 1j ovu- 
nérroxcv Oa. vTÓ r6 mOiiy xci TO iniovacÜaL on- 


P. 289, ovt: dAAqe o$otpiás] ovOspu&c GAÀ56 Coil, 
9 &y z0(505] 9 Ven, X. Par, E. Urb, Vat. r. & Ven. X. 


Par. BC. Barb. 


B. Ovó0éf ye &V vic] Sie Coisl, ex corr. Vulg. ovÓ" & y& 
&/ Tic, quod jam Steph. emendandum vidit, 


ouoloynpévoug vexuatoseac-ae] vexualgcoOa, óc Bodl, 


Aog evx0 ig&vi, quod qui non 
intellexerunt, protenus , cvtoU 
correxerunt, Enimvero iungen- 
dum: «)z0 jov oióbv Ógqeloc, 
scil. Zuiv. v. Hemsterhus, ad 
Lucian, Tim. $. 55. 

vc. &ÀÀgg :mvocTquTqc] 
H. e. omnis reliquae sci- 
entiae praeter illam, de qua 
modo dicebamus.  lía si haec 
intellexeris, Heindorfii con- 
iectura cwóg ,«AAgjg facile ca- 
rebis. 


B. ovó? vavvgg Poixty 
6qsÀoc oUÀ£v] Ne quis cum 
Heindorfio suspicetur infini- 
tivum zire; excidisse, — Certis- 
.simis enim exemplis ad hunc 
locum docuit Winckelman- 
nus hac in(initivi omissione ni- 
hil esse usitatius. Plura coé- 
git Dobree ad Demostli, 
Olynth, ii!. p. 28. 7. in Adver- 
sariis p. 353. 

6 &» 0:75] Tertia verbi per- 
80na post infinifivum pendentem 
ita sine z;; de more posiía v. 


ad. Lysid. p. 212. B, Criton. p. 
49. D. 

€ - * 

qdUGs Avgozowovc ÓOti- 
vo)vc e£ive«t —] Heindor- 
fius vulgatum ózwovc in óeiv 
mutavit, probantibus Schlei- 
ermachero et Bekkero. Iía 
hanc habebis sententiam: Mul- 
tum igitur abest, sicuti 
videtur,. ut nos oporteat 
lyrarum. esse fabricato- 
res et talis cuiuspiam 
artis (qualis est lyras fabri- 
candi ars) peritos: ea enim 
usum instrumenti ab eius 
confectione prorsus see 
iunctum habet, ut mul- 
tum inter se differant E] 
Avgonouxi et d xi$eourwm. 
Winckelmannus autem tu- 
endam censet lectionem vulga- 
iom, quam. sic inferpretatur: 
multum igitur abest, ufsi 
$umus periti lJyrarum fa- 
bricatores, idcirco cen- 
sendi simus illam, quam 
quaerimu8, scientiam 
adepti esse, Etenim vir do- 





EUTHYDEMUS, 113 


cct TOUTQ 0 &v mouj  QOciveron, épn. IIoAA00 
ego osi, ag fotxev, qjGg AvponotovG Óswovg tivot xol 
TOLCUTHG TiVOG imr ànnfoAovg. dvravÓc yao 
Ón] zwoig piv 7) z0i000c cé, xepie óà 3 qooné- 
vil, Ovijorre 0?T0U eUroU níQi. 9? yc Àvgoztodz. «cà 
q xwÜeptorux; m0ÀU Owpépgsrov aAnAow. 0Uy 0UTO; 
Zvvégy. | OvOR gy «v Aozotizijg ye QijAOV ÓTL óso- 
psÓe. x«i yüo avr ríga vow T1. Zvysüózet. 
Aha moóg Ó&aOv, Éqqv ép, sb Tov Aoyomnowunv 
víyviv ucÜousrv, cod iorw cUrn, 5v ÉÓu xexrüu- 
vovg 5uGg svÓ«iuoveg cives; — Ovx oiuos, Équ, éyo, 


AvoomzotiobDG Ótccvotc eivat] Heind. et Bekker. de Heus- 
dii eoniectura dederunt ósv sivai | Scribendum videtur; óeuwovg 
Ovvag tiwct, Cod. Angel. óexvog sive Urb. sivat Ótwovg. Dein 
Vat. Ó. Bodl. Vinloh. inifovAovc, vitiose, 

€. Óigonrac 0R voU cbvoD soc] Sie cum Winckelman- 
no nunc dedi e Bodl, Vat. Or. et Vindob. Vulgo legebatur: véryvr, 
gegic dà 4 zoouérQ Oinporvue voU «i1oU zíQi. 


 etissinius nom iniuria haesif in bita rntione, De sententia 
eo, quod xai rowvtu; wwOg ita per ó? ànnexa v. Menon. p. 
novus ex Heindorfii ratione 17. D. Gorg. p. 464. A. ibique 
nunc de alio scientiae genere ann. Usum praepositionis zo? 
accipiendum est atque antea in ad Phaedr. p. 231. D. p. 250, 
verbis: T'o«evt5c vwüg &ga qgiv — €. notavimus. : 
àRmoryuns Ós — Sed quamquam OQ? 3 aUlomottxd — 
hoc verissime ita ab eo iudica- óró ue&a) H. e. óglor uv Oc 
tum est, amen desideramus -o008 — OeousÓ«, quibus iam 
aliquid ad loci integritatem, aptissime subiungitur. istud: xc? 
Scriptum | enim oporiait quic 7&0 evi £éon 1OVcUTI. Sine 
Àvpozoto Ue Órvovc Óvcz«cG vet causa Heusdius Spec. Crit. p. 
xui x. v. À. Videtur igitur par- 61 verba órov ó: ÓsóusÓa ex 
ticipiam errore incidisse. Vo- glossemate oría iudicabat, ut 
cem éx5golog exemplis illustrat oíóB prv «vÀomoux5s; js e prae- 
Ruhnken. ad Tim. p. 116.- cedenti 2z7580Aovc penderet, me- 
etymon eius  erüdie exquirit rito hoc nomine reprehensus ab 
Boeckhius Iu Min. et Lezg. Heindorfio ad h. Il. et Butt- 
p. 148 sq. quo loco statuit non manno ad Criton. c. 14. 
ab ixi et fuller, sed ab 2n d» £5 xtexvqpívovuc 
et obsoleto ?3«2Às repetendam quac -—) HB. qv i: xexvij- 
esse eius originem. conf. lamen — 0Óa& 9416 Gcis eVOo/uovoc elvat 
Lobeck. ad Phrynich. p. v. ad p. 282)-E. luperfectum 
692. autem, quia respicitur ad su- 
€. óixontaeo óà vov «U- periora, de more positum. v. 
vov zépv] H. e. quanquam  àd Criion. p. 47. D. De Rep. 
divisa ac .seiuncíta est VL. p. 490. A. uti niulta huius 
$nius eiusdemque rei ha- usus exempla cougessimus, 


1414 PLATONIS 


0 KAuvieg $moAefuv. Tiu cézunolo, 5v O' iyo, 
405; OgX, Épm, rww&c Aoyoftotove, o$ toig lülows Ao- 
yoig, oig cvrol sot0UGtv, ovz inictovros womooot, 
(greg oi Àvpomoi Toig Ageug , &AÀm zci ivravOc 
&ÀÀoL Qvroroi zonóOoct oig ixivoL eloycatvro , ot 
Aoyonoiiv evToi &Ó/YCTOL ÓlAov oor , Ori xci Tte0i 
Aóyovg zwgig T) TOU ftow&iv Tíyvw xal 7j ToU Xgnod ot, 
"Txavóv wot Qoxétg , Égniv àys, Texunouov A&uw; OTi 
0Uy eri icriv 7) TOY Aoyortouay Tóm, Av &y xtu- 
ocusVóg fig sUÓciuov &. zcoírot By qugv ivraU- 
O& nov qevnos6Óau vq imornuunv, 3v 0 naLotUn- 
TOUUEY. xcl y«Q Lo» ob T& CvÓpsg eÜroL oi Aoyorotol, 
órav 6vyybveuos «iroig, Vníocogot, c) KAuwie, .Óo- 
xoUGiV &ivài x«i cUT T7 Tígvg eUrov dOtonscio tig 
x«i Vyny. xci uívrou ov0iv Ó«vuccróv' Éori yaQ 


D. of àoyonoitiv abvoi àÓv».] Libri Avgostoisiv, quod 


emendavit Routhius. 
P. 290. voanoíut 
omnes Or. Mm T. Us 


D. vi»&q Àopostotobte —] 
Qui argumentationis huius ra- 
tionem  perspexerint, iis non 
poterit esse obscuruni, cur ào- 
yonotóg hoe loco dicatur scrí- 
ptor causaruin foremnsi- 
um, qui alias Aoyoyoégoc vo- 
cari solet. v. Pierson ad Moer. 
p. 244. iam. a Routhio hoc no- 
mine laudatus. conf. p. 290. A. 
unde liquido apparet ipsum Pla- 
tonem mon aliter hoc vocabu- 
lum voluisse intelligi. 

&ÀiÀà xal Óvr&U Qa] in hoc 
genere, quo de orationibus 
agitur. 

oí ÀAoponoitiv evtoiaUv- 
»&rot] Appositio cum gravi- 
iate quadam subiecta pertinet 
ad 4A4ot: sie, die selbst Re- 
den zu fertigen unfáhig 
sind. Exempla huius verbo- 
runi collocationis notavimus De 
Rep. IX. p. 579. A. Phaedr. p. 
241. B. Hipp. mai, p. 285, B. Ita- 


.quam quód certissimum; 


Praeterea recentiores ot edidernnt. 
&» ivi] Recte Steph. £c, 


Libri 


que articulum oc riolim Schlei- 
ermacherus et Heindor- 
fius in of commutavissent, 
Quod autem Mudgius, Butt- 
mannus, Heindorfius pro 
eo, quod libri habent Avgoztotéir, 
reponendum iudicarunt Aojozo:- 
tfi», id tàm certum putamus, 
Neque 
enim probamus  Winckel- 
inanturm verba of 2oyoz, «v- 
ToL &üÓvvcrobé pro glossemate ha- 
bentem. Sunt enim satis com^ 
mode adiecta; et corrupta ab 
lis," qui vim et efficaciam. huius 
appositionis non percepissent, 
E. ojk ce &vógtc &ivo(] 
Non improbabilis est coniectura 
H eindo rfii scribendum suspi- 
cantis o? vt cvügéG. ot«cot. Se- 
quitur enim x«i abr "| tÉgvm. 
Mox fuit qui legendum putaret: 
paxQO O2 £xipyg $z0Ó0. Nec ta- 
meu adducor, ut cs mutandum 
credam, Minus etiam — placet 


EUTHYDEMUS. 115 


TüG TOV ingÜav Térvme uóptov OLD T8 éxslvue 
V7t00scoTépa. i uiv yàg TOY ingÜav Éysy T& xci 
gieharyyrlv xci Gxopníov zal Tv GÀhuv rjolwy T8 
xai vOoGOcY zii aote iorwv, 5 Óà ÓixaorOv T8 xoi ix— 


xÀucie cov 
napauvóta 
smog Óoxd; 
ov AEy&g. 


xci TOY G&ÀÀoV OgAwev xnuAnuoig T& zai 
Ji P4 

TUyy&vtL ovOG. 1j GO0t, Éqmv iyw, &AAwg 

» , t , 2 € 

Ovx, «AM ovre uov qaíverat , Ego, wg 

ux T » à | AA , 9" * » . 

Iloi ovv, tÉgwuv àyo, TQanotusÜ «v ét; 


^ » » —- L] , 
ini moíav ríyvqv; Eyo uiv ovx tUmooQ, Équ. AAA, 


qv à' ip, iuà olucs tUprizévan. 


viec. 


Tíva; Éq9 0 KAs- 


"H orgeriytcii Hot Óoz& , Égnv yo, ví£yvm 


navi u&AAoY tive, 4v àv tig aroduevog &U OG Guy 


£j. | Ovx Euowys Ooxet. 


Éguv éyo. 


llüg; qv à' àyo. 
Tux Tig 3s yé bori tíyv, avÓgunwv. 


Onotv- 
75 
Tí ó5 ovv; 


Qvóqío, gy, vue Ootwruxüug aUtue 


8uà oiuci] 2p additum e Bodl. Vat. Or. v. commentar. 


B. iqq» yo, végvg] 279, quod vulgo deerat, primus ad- 
didi e Bodl. Vat. r. Vind. Urb. et rec. Ven. 5, 


quod Backius apud Groen 


van Prinsterer Prosopogr. 
Plat. p. 116. coniecit ;:x90 tu 
ix. 6m. Sententia haec est: est 
enim artis incantandi 


particula eique non mul- 
fum cedit: illa enim viype- 
rarum «et aranearum et 
scorpionum etceterarum 


ferarum ac morhorum 
mitigatio est; haec au- 
tem iudicum et concio- 


num et reliquarum turha- 
rum miftigatioue et pla- 
catione continetur. Voc. 
mzaouuvOía et nep vOsiaOa. 
iia de affectuum levatione et 
mitigatione usurpari ad Phae- 
don. p. 70. B. et lon, p. 540. 
C, observavimus. 

P. 290. ?4? oiu«s tp 
xérva&i] Accusativi cum infini- 
tivo rationem  explicavimus ad 
Hipp. mai. p. 282. E, Symp. p. 
115. 'C;" p. 220. E. p. 223. C. 


Plat. Opp. Vol. VI, Sect. I. 


De Rep. III. p. 400, C, Adde 
Xenoph. Cyrop. I. 4, 4. V. 
1], 20. Vii. 2, 25. coll. infra 
p. 305,.D. lta iam Homerus 
Miad. v. 269 ov0: vép ob0 iu£ 
qué AeÀaouévov. Fupeves dÀxnc. 
Hane structuram cuim altera cou- 
junxit Propertius lil. 6, 39. 
Me quoque consimili'i m- 
positum torquerier igni 
Jurabo, et bis sex integer 
esse dies. Vulgo pu? deest, 


quod oppositionis rátiodé requiri 


nec Heindorfium praeteriit, 
qui 2yo9 excidisse suspicatus est. 
B. O iüeuta, ion, LI T- 


OmqotutixmG CLLLE P mÀ]. 


Recte iudicavit Heindorfius 
ovódg ita cum genitivo copulari 
non solere, ideoque Routhii 
interpretationem hanc: Nulla 
pars ipsius artis venato- 
riae latius patet quam ut 
venetur et subigat, in 
Graecis non inesse, licet eam 


10 


290 


146 PLATONIS 


ini nÀíov borlv 7 cov OnosUcew xol yetpuoccOct. 
énsünv Óà ysigdomvros roUro, Ó &v, ÓwotUcvrot, ov 
ÓUrevra, ToUTQ vonoOci, &AL oi uiv xvvuyíros xai 
oi &Auig Toig Ówomotoig n«gcOt00ecir, oi Ó' «V yse- 
péroct xci oí doroovouow xci oí Aoyuwruxol — - 
gevruxoi ydg &oL xci ovrOL* OU y«Q mowUoi Tr& Oi«- 
yocupero ÉxocroL ,ToUraY , dÀÀkt T& Ovre cwevpi- 
GXO0VGiI? — &r& OUY qoia on e)roig oUx imióreut- 
vov, &ÀÀ& Onosücot uovov, meQcOu00«cu Ónnov roig 
OtaAexruxOÍg korcyonoO'ct «UTOY TOig EUQNiOU!, 0cOL 
ys cVrüy» pu] navrinecw avonroi &cw.  Eür, «v 


5j cov OqgtUcct] Coisl. $ 0oo» lo:l OuorDoc.. Mox 


Steph. 9qoreoovvae, invitis codicibus. 
C. v& ÓvayQe uj ara $xactoi £xaora Bodl. Vat. Or. Vind. 


q0O0«v «ivoic oUx àx.] V. zoroOas avvol ayUvoi;, quod 
SPEI A de e Bodl. Vat. O. 


dem magnopere vereor, ne Plato 
ipse dicere hon voluerit. Cete- 
rum T5; Óx0tvTucj; idem ambi- 
tus est Sophist. p. 219. B. E. 
ad quem locum de hac re plura 
dicemus: ad xetQdourat aus 
tem intelligas oí Onotvrixof, 


concedendum sif per sé esse 
aptissimam.. Accedit quod nullo 
modo intelligitur, quid istud 
evT5c sibi velit, quum arti ve- 
matoriae nihil opponatur, quod 
ab ipsa distinguendum sit. Ita- 


que ego in ea sententia sunt, 
ut virum doctissimum putem il- 
lud «rg non male in óórv«ig 
mufavisse. Nam ita eadem ver- 
"borum constructio est a(que 
Gorg. p. 453. A. qodes. TL ÀK- 
yt inb noy viv ére axiv óv- 
vagÓa,. dj mttÓc TOig xovOvOu 
à aj wuyn mowi; Nisi forte 
praestat altera ratio ab eo- 
dem viro docto proposita, qua 
pro «ur5jc maluit &zcg5c scribi. 
Eodem certe modo Cicero Offic, 
JI. 13. Totius autem in- 
Íustitiae nulla capita- 
lior est quam eorum etc. 
Librorum lectionem . defendit 
Winckelmannus, qui locum 


sic interpretatur: nulla ars 
venaírix  latiás patet 
quam sa ars venandi, 


videlicet quam ut vene- 
tur et subigat. Quod equi- 


€. o) yàg zo0wovG0. c& 


"Ó:weyptuuevea] non enim 


ipsi fizurarum geometri- 
carum aucíores sunt, ut 
eorum ars non sit our] 
quaedam existimanda; sed ea, 
quae iam sunf, investi- 
gant, ideoque Ó'osvrixr potius 
ji» propria iudicari dehet, Quod 
Oi y ocu uaa memorantur sola, 
quum tamen etiam de &otooró- 
qtotg. et  AoyeoruxO0Qg sermo sit, 
in eo nemo temere haerebit, Sis 
quidem haec exempli loco affe- 
runtur ita, ut geometrarum po- 
tissimum ratio habeatur. Usum 
voc. JwcyQuupitre ad Menon. p. 
81. B.'et Phaedon. p, 13. B. 
notavimus. 

&rt ov» zonoOnu —] Ree 
sumitur orationis filum post o£ 
À' av 7touéítQuu — xai oí Ào- 


EUTHYDEMUS 14i 


9' àyó, c xdAhiwre xci gogeirore KAauvia*- Tovro 
oUrOG £e; ; lHavv. iy OUY. zc ot ye oroeriyol, 
Égy, ovro Tv cUrüv rQ0moY, im&ó«v x now rw 
Üosvcorrot jj crgaróneov, na 900106061 TOÍG 710- 
Aurixoig ivügdiaw * «UroL y€0 0Uz inioravcot xeii- 
cÜci roVroig, & iÓwosvcav' dgmsQ, oiuot, oi ó0- 
rvyoÓ5owt roig Oprvyorgóqotg napc0i00coty. cl ovv, 
5j O' 0c, Ó:0ntÜa ixiivgg tg TÉÍ/vEo, Wtig Q àv 
xrücyrct 1j moujcuoc 1j Ünosvowutrvy, cvr, zc ini- 
erQo:sraL Z0oÜcLt, xci 1» TO(aUTN 7t0Uj0tL zuGG pa- 


xapíovg, &ALv Ón Tue, Épu, Duryréov vri cühg 


OTQGTIJAXHG. 


TO vro ojtot Fyti] Fyor Steph. errore. - 
D. $6 $ &v xT50.] Sic Bodl Vat. Or. et Vind. Olim 
perperam 4» etiam post T's insertum legebatur. Mox Bodl, «r5 


xai ix. 


&llq» à tiva] Bodl, Vat. Or. Urb. Óé «wa, quod recepit 


Winekelmann. 


^quxob  parenthesi abruptum: 
in qua epanalepsi ob» propriam 
habet sedem. v. ad Lysid. p. 
223. B. 
zapaóidonci Ónzov vote 
QueAexTixO[c] Nam uni dia- 
lecticae hoc est propositum, uf 
ipsam vim et naturam cuiusque 
rei investiget, neque subsistat 
in rerum adspectabiliam. explo- 
ratione, sicuti ceterae artes ac 
disciplinae, De quo loeo phile- 
' sophus copiose exposuit De Rep. 
.WH. p. 531. B. — 536, C. mbi 
inter alia p. 533. C. «£ àà Ao- 
Tal (emnuotnhn), tc v0) Orrog té 
Iqautv inianivea Dat, yiout- 
Telav TE Lo TüG trt £nouévas, 
ó Did D ürELOw T TOVOL niv eol 
1Ó Or, auo 9» ddvrerov avtaig 
| détiv, foc dr Uno eros zodpt- 
vui TüUl«g xurrovg P00L wi 
duri utror Aayor QuÓOrcu cUTOQV. 
— oUxosv 7 dua Lexrixr] néBodoc 
porn vadry ZIOQEUEUtL, adc i0- 
vO ans. diagoboa £30 «rv agzyv, 
x. T. À. lHaque non obscurum 
puto, quid sit, in quo istud 
?waityonadas testatur; 


D. Toi£ zOÀittixoie dy 
9p&ci] H. e. viris rerum eivi- 
lium peritis, qui hodie vocantur 
diplomatiei, Hi enim urbibus: 
vel castris expugnatis eum ho- 
silibus de deditione, de pacis 
conditionibus, de foederibus ef 
pactis ineundis agere solent, 
Acerbe autem adduntur ver- 
ba, ógneQ oi OprvyoO Tore Toig 
óprvyotgóqo:c, de quibus *ve- 
re Schleiermacherus: 
Schwerlich steht dieses 
Gleichniss hier ohne eis 
ne strafende Rücksicht 
auf das Verfahren der 
máüchtigeren griechis- 
schen Staaten gegen die 
kleineren, die sich in ei- 
ner Art Abhàáüngigkeit 
von ihnen befanden. Ne- 
que enim assentior Winckel- 
manno Midiam notari putanti, 
de quo v. Alcibiad. 1. p. 120. A. 

&Àilgv Óógy vive — Umorq- 
r£ov] Quod codices optimi fere 
scriptum praebent &AAqyv ÓÉ sive, 
id nollem Winckelmannus 
proíenus arripuisset, Nam quae 


10 * 


* 901 


148 


PLATONIS 


Cap. XVIIL KP. Ti A£yeie 6$, à cota 


éxétvo tO ueipéztov TowwUt. igÓtytoro; 
ZX9., Obx olt, v» Kpolrov; 


KP. Ma 40 


m Li » 
a ToUT  timsV, OUT 


00 uívrot. oluci yao «vro» iyo, 
LvOvóuuov ovre &AAov ovós- 


vog Ér avOgumov OsoÜcet elg mouósiav. 


ZQ. 'A4AÀ 4e, w npóg dióg, ux) ó. Krojounzog 
qj» ó roUr  dmaw, iyo Óà o0 uéíurmuci; 


KP. lloiog Kr5oinzog; 


XQ. '"AAÀà unv tróÓs tU oiÓm, Orw ovre EUOv- 
, 7 t , ' - , » 
Óguog oUr8 4uovvoódwpog 9v O &nov TcUrG. GÀÀ, 


P. 291. 
eum vett. editt, 70 y. 


ors duiovvoóoówgoc] V, oUcs 


€oisl, Vat, Or. Vind, 


Buttmannus ad Demosth. Mi- 
dian. or. p. 150 sqq. disputavit, 
ea certe in hunc locum non 
conveniunt, s enim docuit d? 
ita demum eo modo usurpari, 
sicubi eo opus fuerit, sententiis 
jn protaseos etf apodoseos for- 
mam redactis; Quae ratio ab 
hoc loco prorsus est aliena. 

!"AÀM dga-yumn] ó Kainocna- 
zoc] Aptissime hic 4AÀ &g« 
ponitur. Quum enim Crito tan- 
tam esse adolescentuli sapien- 
tiam valde miratus sit, Socrates 
suam iam reíractaus senteutiam 
se dubitare simulat, num ille 
haec revera disseruerit. Itaque 
respondet; At rebus iía 
comparatis num Ctíesip- 
pus fuit potius qui haec 
dixerit? isto 4o« cum ironico 
quodam lepore significans sibi 
sane tantam pueruli sapientiam 
jam miram accidere, Quocirca 
mirari licet Schmneiderum 
ad Pol. I|. p. 314. B. hic ag« 
necessario requiri iudicantem. 
€onf, ad p. 286. B. 


MiÀlà umv v60e si olJa] 


lbid. 1H. 10, 4, vulgo 46 7& pro 


Sic Vat. r. Ceteri 


Scribendum fortasse róóe ys. 


ó 4. Articulum om. Bodl, 


P. 291. lJoiog; KznQown- 
nóc] Ne egantis' est cum  indi- 
gnatione quadam et contemtu, 
v. ad Hipp. mai. p. 285. p. 


"AMAA ugv vóÓde ev oia] 
Vulgatum 76 ys ita demum 'stare- 
posse!, si certis testimoniis es- 
set — demonstratum — articulum 
apud Atticos prosae orationis 
Scriptores ita demonstrativi pro- 
nominis munere fungi solere, 
Cuius usus exempla quia nulla 
reperiuntur, ne hic quidem du- 
bitandum est, quin Vat. r. et 
teste Schneidero ad Polit, 
Vil. p. 546. C. cod. Lobcow,, 
veram lectionem c0ó0r servave-. 
rint. Magis tamen placet quod | 
Bernhardy Syntax. p. 312.. 
restitui voluit «óós yr. Eodem 
modo erratum est Politie. p 
305. €. «v0 ys À! xot evotjvÉov 
ubi aliquot codd, vóóe dr xcvav, 
Xenoph. Mem. 1l. 2, 4. 'ple- 
rique libri perperam voà ?5 &no- 
ÀAvoórvorv; recte alii voUrO» yt| 





EUTHYDEMUS, 119 


' 


Q Ocuóvie  Koírav, uy Tig TOV zQ&TTÓYVOYV ntu. 


aUt& bgÜEyfaro; Órw yag dxovom ye raUTG, 6U oia. 

KP. Noi u& Aie, à Zwzgorsg* TOV zoewrrÓvov 
pívroi Tig iuoi Ooxe?, xci zt0ÀU yt. GÀÀa uera TOUTO 
&rí ríva irüoers TíyVQv; xoi sUpste bxsíywv 3) OVZ 
&Upers, wg fvexa inréits; 


XQ. IlóOsv, à necis, éVoousv; &AÀ' Tutv 
cv yehotot , ()gmeQ. TG .ucuÜía TX TOUG «ogvàovg 
Óujzovre* && QousÓwc éxdT yy TUy Puoriudy cv- 
Tíxc jijpecdas , «i Ó' && vnckéqvyov. r& niv ovv 
s0ÀÀa 1i GV GOL AÉfyouu; àni Óà Ór TQv Dacuaxqv 


TÀU xg&uTTOvOY pÉvy TOS Tuc] vo» om. Bodl. Vat. O. 
B. xogvOo?c 0:0 x.] Bodl, Vat. Or. mutato accentu xogUdovc, 


Té. niv oj» nolÀa] Sie Bodl. Vat, 


O. Vulgo zaàg jd* 
o)» noAAag. 


qojvó yt. Anab. IV. 6, 3. al. 
Nimirum istae citerioris Grae- 
citatis sordes sunt, 


Rep. I. p. 330. A. zózeQov — o 
Képaht, ow xfxvgges T& 7tÀ&l) 
an«géeBc 3j cr LISS ; Jloi' àne- 
xrpnotun — o Xi Xoxoattc * Hein- 
dorf. De verbis, Zu» navv 
y:)oior, v. ad Protagor. p. 340. 
D. Proxima, quae proverbii 
speciem habent, tractavit Ruhn- 
kenius ad Tim. p. 164. et cum 


pü vig TY xQterzrO vov] 
Quia non statim meminit, quis 
ila dixerit, lepide se fingit for- 
fasse dei alicuius vocem exau- 
divisse. Nam o£ xosírvorsc saepe 


sunt dii, de quo loquendi genere 
praeter Heindorfium et 
Routhium ad h. l|. dixit 
Schaefer. Melett. p. 31. bre- 
viter monnit Dissen ad Pin- 
dar. p. 132. ed. Goth. (Hanc 
vero responsionem Crito lepi- 
dissime ita ^ accipit, uf «olg 
xgQ*írrov«g mon iam de diis in- 
tellizat, sed de praestantiore 
ac sapientiore aliquo disputa- 
fore velit cogitari. — Enimvero 
significat, nisi fallor, ipsum 
Socratem ea disseruisse, quae 
ab eo Cliniae adolescentulo tr 
buta sint, 


B. Iló9tv — esvgoutv] 
»Inóicativo opus est, ut De 


similibus contendit Gataker ad 
Antonin. VI. 15. Ceterum c7» 
zogvóaAó» esse alaudam cri- 
síatam Schneider. ad 
Eclogg. Phys. p. 52. docuit. 
Schol. 0pviÓ ec óprviww Opt0t0t, 
ovg no. xopvó«Alovgc qaot. 
Quam observationem confirmant 
quae disputavit Lobeckius 
ad Phrynichum p. 338. 

rT& uiv ovy 2101 LI &v 
g0t ÀA.] Fuit qui cà gv ovv 


&Àlt — legendum —suspicaretur. 
Non inepte. Nec tamen mu- 
ifauda est librorum scriptura, . 


cuius hic est sensus: Et mul- 
ta quidem illa, quae dis- 
putavimus, quid tibi re- 


.feram? Ceterum de arte regia 


B 


150 PLATONIS 


ALOóvrsó Téyvmv xci Owcxomovusvos: cUTQv, s cur 
sb] qj v$v sUOctuovie» nzepíyovoc v6 xoi cmeoyolo- 
írg, ivveUÓq dens sig AeffvptvÓOov &umscóvreg, 
olóusvou ijo. ini TéAgb - &iVGU, mtQux pare nv 
digmteo iv «oii tic Grriosog dyes Ovreg zai 
TOU iG0U üsóurot, ócovztQ OTE TO mQuroy Bert auis 

KP. llàg ó5 vrobro ow» cvvífQ, o ZXuxgarsgs 

ZO. 'Eyo qoáco. Éüofs y&o Órn qwiv 9» moAMru- 
xn xci x fecuaxm víyv 7 &eUrL tV. 

KP. [Ii ovv à; 

C8, "CTevrg Tj víyvQ 4 T8 Grgem iyu) xci «à 
ALL negedióyes &gyetv TüY ÉoyoYy, Ov e«ürci Ón- 
piovoyoi slow, og uóvy inioto uev 401,00 t. gaqiig 
ovv iQóz& uiv oiry &vot, dv ixroüusv, xci 3 ci- 
ría ToU 0pOüg mocrruv àv Tj nóÀst, xci crtyvag 
xaT T logi. 0v leufistov por à» rij RoUuvy X0- 
MAU tis nóAsug , müvro xvfyovüco xci. mGVTUM 
&gyovce navra ALonoue fLOLELY. 

KP. QvxoUv  xeAeg did iOoxet y. Qe ZXuxpazso $ 

Cap. XIX. X4. £X) sowéig, à Kpitov, iàv 


eb onvuq eg 5 qv £tU0.] cvv] Bodl Vat, O, Urb, Dein 
Bodl. Vat. €. owittit verba m«g£zovoa ze x«i, quae nec Ficinus 
expressit. 

€. 6r ajír«i Ónp.] Plerique libri abras,. quod correxit 
Heindorf. 

av itd vod hey] Steph.'cum Par. E. Cqyroritev.. 

D. &gzgovgG« z«rvr«]) sic Bodl. Coisl. Vat. OG. Ven, £X. 
Vindob, Par. BC. Ang. Barb. Pal. Vat. r. Klor. a. e. pro. vulg, 
dozovec x«i máriu, quod solus Par. E, cum Flor. b, o. tuetur. 


x«l và g&và vaütG — müluw doxomoUpsv] Vat. O. 


cur deinde diseeptetfur, in Pro- — qvA«oos, zQyocs Pp nQyurp nd- 


legomenis explicare conati su- 
mus. 

C. Tevty T4 xÉZ"9 — 
n doadi06 »«4] Intell. z0oSav, 
cuius ralionis alia exempla at- 
tuli ad Apolog. Soerat, p. 25. B, 

D. x«và TÓ Alayólov 
luu vor] Aeschyli Trag. Exra 
ini Ogg v. Kk Kadnov 20Ài- 
rwí, Z9] Àfytw và xatous Orne 


Asoc Oaxa v0udv, Biépoga un 
xOuLGy VrQ. 


"i quiv eéntQyábecai] 
Hoc non dubitavi de coniectura 
recipere pro c( uir &zt0yGCs- 
X, Quum enim addatur 7 ov- 
Óér; ae deinceps demum iuter- 
rogetar, quidnam sit in quo tra- 
cilando versetur ars regia, nunc 


EUTHYDEMUS. 151 


fovày dxojsy xai r& pera TaUre Gvufevro uiv. 
cioe ydo Op nam doxomoUusv cÓÉ mug* dépe, 
St yTOY &oyovae 5 Bec) Téígym Tac Tpdty amipyd- 
Gros Épyov ; 1 ovó&v; IHavrug Dijmov,. nueig Spauzv E 
moóc dGAAgAovg,  ÜU xel cb &v ra)ro going, o 
Koítwv ; 

KP. "Eyoys. , 

CO. Tí obv à» qain avri fgyov even; óiomeo 
&i cà iyo igorQnv, ncyrav &oyovca 7 i&rpu, ev 
"VoL, Ti ipyov zt peret 5 OU TV Vyisiay qais; 


KP. '"Eywyt. x 

Z9, Ti à6; 5 Sueréoe Tíywvg 7» yemgyia., scv- 

TOV &gyovau, Oy GQyet s 1í Éoyov ansoy ceret; oU 

TV Tgoq5v àv qaing rnv ix Tg yüg nagérsv nur; 
KP. "Eymys, 

(^ IQ. T 0E; d Bacuuxi névrov Gozovoe, ov &g- 

qu, ví ànsoyecerat ; lowg oU mcvv y' cumogtg. 


* 


292 


KP. M& vv 4i, à Zuaarsg. 


Vindob. Bodl. uer yàp tà FuungoaÓsv avuavra uiv (om. Bodl.) 
«vri (Vind, «pduc) uevà vavvo doxozovpuev,. Idem habet Vat. x, 
praeterquam quod hic verba ovp Bàvra Tuy «v tig peua omittit. 


el yo os lguvo nv] ot iyó Bodl Vat, O. r. Vindob. quod 
recepi. 


vl l'oyov ázegy&terai] Foyov post ómepyaterus ponunt 
Ven, £. Par. €. Angel. Barber. Palat. Urb. alii, cum ed. Bas. 2. 
Vulgo deerat, ut in wes BE. Quod nos dedimus, debetur Bodl, 
Vat, OQ. r. Vind. Ven. X. Coisl. 


profecto requiritur quod Fici- E. $ 


yPusrégm tÉzvm« jd 
nus iía expressit: ars illa 


ysvooyí«] ,Multi eives Athe- 


regia aliquod opus effi- 
cit, annon?  Fallitur autem 
 Heindorfius Platonem  pu- 
(aus a£ post Zoyov potius fuisse 
.collocaturum. Nimirum ig est 
ecquis, quod ne putes temere 
in initio poni, conferas Her- 
mannum ad Viger, ann. 151, 
p. 130. T 


nienses, qui in Attica habebant 
praedia, agros suos ipsi co- 
lere solebant. Rauth. Conf. 
Boeckh. OQeconom, Athen. T. 
l1. 44 sq. Critonem fuisse in 
numero cóv xomcueti0ig» ipae 
philosophus infra p. 304. C. si- 
gnificavit. 


152 PLATONIS 


ec ' P * , 
XQ. | Ov0à y&o nuce, o Kolrev. àAAà Tocóvós 
y& oicÜ'w, Ortu tito éiorlv aVTm *v qusig LuürOUutV, 
cgéAuov cUrnv Os eva. 


KP. Ilávw ye. 


XQ. Übxo)v àyaOóv yé rw Oc Quiv e)rov na- | 
Q«oi.O0 vau ; 


KP. 'Avdyum, à ZXwxgartg. 


IO. '4yad0v Ó& y& nov Óywoloy5oeusv &AAy- 
Aotg àyd T& xoi KAuviag ovOiv svat &4AÀo 1) àmi- 
eruyv Twv. 


KP. . Noi, ovrog UÜsyeg. 


ZQ.  Ovxoiv rà uiv &AÀ« Épya, & qoin &v rig 
roug tiet — moAÀÀAk ÓÉ mov vcUT. Gv tim, oiov 
mÀovoíove TroUg TtoÀ(teG mootysv zai BAevÜtoovg xoi 
«GTcGieGTOUG — nüvta ToUICG oUTE xcz& OUTE dycO d. 
àgdvg, Éüs; 08 coqovg mowiv xci imwrQuge usra- 
Ou00vet , eimtQ ÉusÀhev Ur: sivuu 7] c qeÀoUom T& 
x«i sUÓG(uoveg moiUvoa. 


KP. "Eor( vaUra* T0r& yoUv ovrog Vpiv OHo- 
AoyzO5, €g cU roUg Aóyove emnmyynaAog. 


P. 292. C. x«à márvr* &yaOovc] Sic Bodl. Vat, Or, 
Vind, Vulgo erat z«vrwoc.  Frequentissimum est z«vz« yaOogc, 
z&rr& &otatog, n&vr& GOpOG, z&vra &D0u(0v, quod nuper docuit 
Lobeck. ad Aiacem p. 482 sq. ed. see. 

D. ví zonoóptOo«] V. 7, quod Heusdius et Heindorfius 
emendarunt. Ven. X. 7. Vat. O. Coisl. 7. ldem error in proxi- 
mis cum Bodl. Coisl. Ven. 5. sublatus est, 


P. 202. D. cróv pui» yàg haec sit, qua quid facia- 
foyov —] nam operum ne- mus? 
que malorum neque bono- | 
rum nullius eam oportet óvi &Alovc m owjaevai] 
esse effectricem, scien- ntell. áyeQorc xai jQgno(uovey 
tiam &utem nullam aliam non indicata ea re, in qua boni 
impertire nisi semet et utiles sint evasuri. — nt* e 
ipsam. [taque iam dica- g«gagev, i, e, nihili feci- 
mus, quaenam tandem | 
| 


N | 


EUTHYDEMUS, 153 


XQ. V4o' ovv 35 facuuxm coqove moii rovs &y- 
Ü'oumovg xai aye og ; 

KP. Ti yàg zolón, & Zexocrto; 

ZEQ. '"4AÀ' &oe nérvreg xe ncvre &yoO ove ; 
xci macar imirNuny, GOXUTOTOJuxQV T& XCL T£ZTOYL- 
xiv a«i Tàg &AÀAag &n«&ccg, «Ur 17) nagaudoUGC 
éortv 5 


y 
e JXoxpcrte. 


KP. Ox oiucr Éyoys, 
XQ. '4àÀ& viva 0r imoriu ; d 7 z0ncóusDa 

- . M M , Y - , M 
TüY pi» y«o Éoyov ovósvog Ó& acUrNv Ónuiwovgoyov 
&ivaL. TOY qure xexov urs ayeOov, inuwryur Óà 


star gadu0ó vet jojosuíav. GAAv j aiti écvrQv. AÉyw-. 


pev à 0UY, Tíc z0T& ÉGTLV irn, 5 Tí xooóusde ; 
BovAsi quer , & Koírav, 7 &A ovg «ycdovg nouj- 
GoueY ; 

KP. IlIavv yt. 


A^ , CS A , 

ZO. i ri Écovrot uiv ayaÓDol xci Ti yonucu- 
pov; 3j Ér& Aéyousv, Or. &ALovg moujcovot, oi Óà 
» - LA e Z , , , 
&ÀÀo, izsvow &Àkovg; O TL OÓÉ mors aya tcu, 
ov0euoU uiv qcivovrat, im&Ónzco và Épye r& Às- 
yóusva sive. Tig mOAwuxZg TUMoWutv, GÀ —cr&- 

- M t hi ^d , E. 
gvüg TO Asyóusvov O Zug KogwÓÜog yiyverot, xoi 


z &1L LIUC &y.] Steph. errore 7 *' &Alove. Scilicet in Par. 
E. est " YA ovg. 


E. TÜüc zoÀlirexme qvtgcGgautv] Quod vulgo legebatur 
&aedoxiuidan ev , id manifestum est ex interpretatione doin ori- 
ginem, Verum praebuerunt Bodl, Coisl. Vat. O. Ven. Z, Par. C. 
Barb. Vat, r. Vind. Flor. a. b. e, et pr. Par. BE. 


mus, negleximus, uf saepe 


nem illustrarunt Müllerus 
apud Platonem, Ex interpre- 


tatione fluxit, quod vulgo lege- 
batur &na&doziuacager, 


E. ó 4g Kógw90:;] 
Proverbium de contiuuan eaque 
inani eiusdem rei repetitione 
usurpari solitum, cuius origi- 


Doriens, I, p. 88. 9. Dissen ad 
Pindar. p. 467, ed, Goth. conf, 
Wachsmuth. Hellen. Alter- 
fhumsk. ]l. 2. p. 188, |Istud 
drtgrog in proverhiorum  com- 
memoraftione lonze est frequen- 
tissimum. v, ad lon, p. 554. D. 


E 


151 PLATONIS 


Omtp fAsyov, ToU icov xuiv àivós 35) Ér& mAÉ£ovog 
sp0g TO clOévow, vig mov  ioriv 3] émuoTQu ixevy, 7 
zu&g sUÜc(uoYeg m0uj08LS 5 à 


KP. NW vov 4ie, (à ZEéxpersg, elg moAAqv ys 
&zoplav, cg Éoixsv, aqíusoóe. 
XQ. "Eveys ovv zeci cvrOg, € Kolrav, inum 
293 iv rceíry Tij &mopíg ivemeuroum, mücav 0n qo- 
yqv q«qsv, Ósóusvog vOiv Eévow, wjmsQ Ziogxovouv 
àmuxeAoUusvog, aca. uGo, &ué Te xoi TO peipa- 
zi0vy, ix Tig TQUxVUM(eg TOU. AOyOUV, xcl novri TQOnQ 
onovó«cet, xci onovókg«vrag àmiuiew, tíg mot 
Kon 5 bustum, ys TuyOvvig àv xeAdg vOv iníhow. 
"ov fov OOo, 


«5j ànogla ivemsmTOwn] V. dventmwoxtiv. Sed Bodl. 
Vat. Or. Ven. X. Par, BC. Augel. Barb, Pal. Flor, a. b. c. et pr, 
Coisl, Zvezeztox6i, in quo latet haud dubie quod cum Bekkero 


restituimus, 


P. 293. qwe»7Zv» 79i] o/'yv solus Angel. quod revocavit 
Bekker. Dein e Hodl. Vat, O, Urb. Vind. ZíiogxovQo» recepimug 


5 pc eUOnfuovac mot- - noph. Hellen, IV. 5, 5. 2» roi- 
scire] Optativum Reisigius ovrog zogío: éunemtoxovtg. De 
De àv» partieula p. 135. ita formula loquendi zào&v gowvz» 
explicat: quam quis credat  &qiéras v. ad Remp. V. p. 475. 
nos reddere beatos, Her- Phaedr, p. 259, D. et Hein- 
mannus Disp. de part. d» dorf, ad h.l. Pro zgízv, quod , 
p. 133. opftativum ita demum ad analogiam secundae ac ter- 
ferri posse censef, si reponatur tiae personae 7gíeig et grt 
dv. Heindorfius et Win- formatam videtur, Bekkerus 
€kelmannus invitis codicibus ex uno-libro 4gqéryv reposuit. 
zow]ote scripserunt. Mihi nihil. Quod ego imitari dubitavi, nec 
mutandum videtur, siquidem probavit Buttmannu s Gr. 
Socrates* utitur opfativo ratione Ampl. $. 108. 4. 1l. p. 522. ed, 
praegressi illius ozrso Z2eyov ha» 2. A, Matthiae T. 1. p. 398, 
bita, neglectis verbis interme- SUR 
mediis. cont. quae collegit Mat- P. 293. 2x v6 vQouxvultac] 
thiae Gr. $. 528. ann. V. ad Reip. V. p. 472. A. 

| Aptissime igitur antea Dioscu- 

)v vavcvy vj ízopgíg )bve- rorum fecit mentionem, quorum 
ztzvory] Contulit Heindor- munus peculiare erat hominibus 
fius Hipp. mai. p. 298. C. 2» naufragio periclitantibus opem 
15 cUrQ Punemioxotg &4nopí(w. ferre, v. Mitscherlich, ad 
Addit Winekelimannus Xe- Horat, I, 3, 2. 


LS 


EUTHYDEMUS. 155 


KP. Ti ob»; gÓ&qoé v. spi éste: 0 Ev- 
9v0nuoc; 


- » / " - 
&Q. llüg y&Q oV; xoi qoLorO ys, w ércips, 
, , "- , * 
cz«vv uiyeAoqgovug TOU À0yov wÓs* 


Cap. XX. Ilórsgov Ó5 08, Éqq, & ZSWzperte, 
T&UTNV TZV iÓuGtQuxv, mgl 5v n&Àc. GOpéirt, Ói- 
Oto, 3 inüuke fyovra; "22 uaxdQu, zv Ó' iym, 

. Kor. 08 imi coi ToVr0 ; licvv uiv ovr, &py. 'Enión&ov 
| Toivvv us vy 4i, Équv iyo, Éyovra* noA) yco óqov 


, , E ^ , 
/ 3j wovOdvav T5Axovós evópa. Gégs 2) Mo QUO Z DU Cy 


ipo Éorwv 0 Tv inioraGoi, [levv 76 AY ó' 
"Ioxez , &gu. &p' 


-xcà noAÀÀA, GpuxQd ye. 


iyo, 
otv doxtig 


|Oi0V T6E, Ti TOV OVTWY TOUTO, O TUJyJGY6b OY , CUIO 


pro vulg. Zhiocxovg. 


In Vat. r. est /fiogxovgow. Ven. £. a pr, 


m. habet Zí[ocxogo. De seriptura vocabuli v. Lobeck. ad Phryn, 


P. 235. 


B. *voívvv us »7 A0] us om. Bodl, Vat. O, 
xai aoÀÀá, cphuxQu ye] Coisl. x. m. xai ME ye Ven. 


z 2t gtexgá J 


B. j ixzi0s($0 Fyovce] Ar- 
gumentatur hunc in. modum: 
Qui quid scit, is sciens est; qui 
ignorat, insciens, lam vero 
fieri non potest, ut quid simul 
sit et non sit. Igitur qui ali- 
cuius rei sciens est, js scitomnia: 
nam 85i quid jgnoraret, simul 
esset insciens, id quod ideo non 
potest accidere, quia idem ' si- 
mul et esse et nou esse non po- 
tesí, Ex quo consequitur, ut 
illud ipsum scias, quod te scire 
megzavisti. — Conclusionis ^ falla- 
elu mox ipae Socrates demon- 
strabit. 


Pav. ÓR Pmi coi voro] 
Partieula óà ita. post vocativum 
interposita ad suppressam ali- 
quam sententiam refertur. Ve- 
luti hoc loco integra oratio haee 
foret: Bene quidem se ha- 


I 

bet, quod dicis; sed num 
haec res penes te est? 
Exempla baudquaquam rara sunt, 
v. ad Theagem p. 127. C. Her- 
mann. ad Viger, p. 846. Por- 
8on, ad Eurip. Orest. v. 614. 
Mox ad ?rorre nemo erit quin 
sponte intelligat pz, quod vulga 
moleate post coírvy intrusum 
legitur. — 75àixórós ávpa, 
tam grandem aetate. 


xal s021ld, onixQa ye] 
et quidem inulta, certe 
levia. Simulat enim Socrates 
rerum  graviorum ignorautiam, 
qui mos est egw»rog eallidissimi, 
Sed vel hanc rerum leviorum 
scientiam sufficere ait sophista 
ad demonstrandum id, quod vult 
argunentatione sua efficere, 


158 


roUro qu sivct; AAÀ& u& 4i ovx tyoys. 


c6) png inicracÓci Ti; 


PLATONIS 


Ovxovv 


uA , - 
Eyeys. | Ovxovv. &mtQ- 


pov. si, sine inícracos; ll&vv ys, ToUTOV ys aU- 


TOU. 


àyó' ince moAÀÀla «AA 


TL quU] bnícraGGL, OUZ  bniGTQUCY, &. 
try. 5 3r 
IHrrov ovv Ti, Éqq, ovz 
, Ld » , » * 
OrNucoy &; cott Óà Uuoruoy fqugOe civat. 


q qiÀs, "v Ó. iyo. 


c. Oixoví» c) Ignc ?zx.] Sic Boll. Coisl. Vat, O. 
Ven. £X. Par, E. Angel, Barb. Pal. 


Vulgo erat Ap. 
et corr. Coisl. 
vide commentar, 


€. Ovixobvv a) FIonc iat- 
6r«69«í( ctv] nonne te aie- 
basscire aliquid?Quauquam 
qnc. qqoé, qe«uév, qeré, prae- 
sentis temporis formae, crebro 
yectae orationi interponuutur, 
cuius generis exempla ad Remp. 
IX. p- 580 D. et alibi notavi- 
mus, íamen qui Zgryc eodem 
modo usurpaverit, novimus ne- 
minem; Ex. quo consequitur; 
ut pro 2zíat«o0ct, quod defen- 
dit Winckelmannus, scri- 
bendum fuerit iníor«aO«:. 

€. -vovrov yt «)cvoUv] 
Seutit. Socrates, quorsum eva- 
sura sit haec oratio, ideoque 
rei, quae sciatur, mentionem 
adiiciendam «censet. Enimvero 
qui unam rem novit, is nihilo- 
minus alius cniusdam ignarus 
esse potest, ideoque simul sci- 
ens esse atque nesciens, Ve- 
rüm sophista hoc non curandum 
esse existimans continuo argu- 


mentatur eum, qui sciens sif, 
omnia novisse, 
Mà AUC, Ton» ?yo 


óPge —] Non per lovem 
(novi omnia); quandoquidem 
multa alia ignoro. Ne quis 
Ov uc AC scribendum putet, 
solet. uà. día negandi vi et si- 


Dein pro éz/oraa9«w, quod e Flor. c. Ven. X. 
restitutum est, vulgo legebatur &zíoracos. 


-xalà Ón] müvim Ay. 


Ov0i» Ow«qéost. «AX ovz av«yz 68 Éysu netvTO 
àinícracÜv,. imwruuové ys  Ovra; 


A 42": xL 
Me At, &geqv 
" $ , - $ 
ovx inigreuci. — ÜvxoUv & 
'"Exsivov | y, 


&ni- 
xo 


Vind, 
Urb. Florr. cum Ald. et Bass, 


-— 


Sed 


gnificatione usurpari, ubi se- 
quitur sententia, quae praeviam 
negationem flagitat. v. Rei )ig. 
Coniectan. p. 106 sq. 

'Hyvov oiv v« — ovx iz 
orqnuov si] Num igitur 
ideo. minus eris insciens? 
h. e. nihil refert, num, huiusce 
rei sis insciens; illud certe tibi 
erit confitendum, cadere in te 
inscientiam, Jam vero si in- 
sciens es, quum famen modo te 
scientem esse concesseris, con- 
gequitur, ut sis «Uróg 0106, 
0c RUN ac vicissim etiam ovx ot- 
106, 0g ££, et quidem xotà& 1«bi& 
&u&, i. e. simul eodem in ge- 
nere, h. e. quod aftinet. ad sci- 
entiam et inscientiam,  Fallitur - 
enim. Winckelmannus xtd 
aab ue. positum existimans 
dx ,megalliiov, sicuti alias dg- 


««vtuG x&rk vaUix et id genus 


alia. usurpentur. Mox de usu 


voc, si» sequente y«g v. ad, 
Phaedon. p. 95. A. p. 


IU. A. 
ubi Heindorfius contulit 
Sympos. p. 204, E. p. 213. E. 

D. 70, yco  AeyOptvon, 
xal à zaruytis] Editt, 
Scho- 
liasta apud Roliskéniqu: xcu 
ümg návv áytcg" &vvi 10U Cy- 


1 


! z 
EUTHYDEMUS, 157 
oUto TV; yzavete Qv edrüg obrog, üg 8, 20i «v má- 
Aw o)x d, xard, r&vrTG Guo. — Eisv, qv Ó' iy, Ev- 
donus * v0 yap Aeyópsvov , xaÀc On nereycig. 
"LG "T inlotópas. ixsivgv. Tiv imr j üv t 
TOUuEV ; eg on roUro cüvvaróv iori TÓ «vTO sirat 
TE xci mi ento £y àniorepoi, &navr iniotagan * 
o? yàp &v slgv imiorQuov T6 xai GYeruGTI UY &puo* 
inci Óé návre inicreqen, TTE, à TY inoriíj- 
puvy &* &Q« oUTa &Aiy&g, xci rOUTO iori TÜ G0- 


D. x«là à mzaTauysic] Libri 
Pro azávr« Angel, habet xac. 


comment. 


xal óq návra Àéytig. V. 


ànib OR máv»va in(ovagai] V. e dà m. quod e Bodl. Vat, 


O, mutavit Bekker. 


génie, nl ví». alg dyyellów- 
vUY. noÀlÀéxig Ób Aéyttat xal xut 
alguretev, gio coqavig I'tewpy^ie, 
xai Iliárov Eíóvóruw. Libro- 
rum scripturam depravatan: esse 
vel ex eo apparet, quod scho- 
liastes A£ys:g non erat inter- 
pretaturus verho yy£2ÀAtc, quum 
ille usus nihil habeat inusitati, 
Quocirea nec Winckelman- 
no assentimur, vulgatam lectio- 
nem ita defendenti, ut zó Àtyó- 
peevoy dicat ad solum x«A« n«rt« 
pertinere, quod usu fuerit longe 
tritissimum, — Nimirum smcholia- 
stae interpretatio manifesto non 
ad x«À& za»1«, sed ad verbum 
his voeibus additum spectat, nec 
veri est dissimile proverbium 
aliquod hie delituisse. His rati- 
onibus ductus Heindorfius 
spreta librorum Vl'latonis lectione 
ye restituendum — iudicavit, 
Verum istud &ytis quid sibi ve- 
lit, nemo quisquam dixerit. 
f Nam etsi gégrir nuntiandi vi 
positum non est infrequens, ta- 
men &yri» nusquam ita usurpa- 
ium est. Vere, opinor, A bre- 
schius ad Hesychium et Din- 
dorfius Fragm. Aristoph. p. 
100. z«A& Ó9 maveytg. lia enim 
hoc proverbium recte scriptum 


, 


est apud Hesychium Vol. II. 
p. 117, ubi v. intpp. item apud 
Photium, Suidam, Activum 
verbi usum cognosces ex He- 
phaestion. p. 4U0. eig ivre 
maiuyrtea xab yaÀxem  xQóraia. 
Htaque dubium non est, quin 
haec verborum sententia sit; 
nam quod in proverbio di- 
citur, Puicra scilicet cre- 
pas. Quod egregie convenit 
cum ironia, qua Socrates dein- 
ceps utitur. Ceterum Azreg na- 
tum est ex glossemate, — Nam 
hoc ipso vocabulo Suidas, 
Hesychius, Photius a«r«- 
ytig interpretati esse reperiun- 
tur. Mox frustra Heindor- 
fius coniectavit Error pev. 

gc óq TOUTO EM «rovr—] 
Ironice refert quae ab sophista 
antea exposifía sunt: qua in re 
proprium habent usum particu- 
lae o; o5 et óc Óg rov; nam 
6g est nam, àz scilicet, voc 
autem asseverat et confirmat. v. 
ad Remp. p. 266. C. Gorg. p. 
468. E. p. 499. H. Protagor. p. 
342. C. Sensus loci hic est: 
Videlicet (tuo iudicio; fieri 
non potest, ut idem sit et 
non sit: siquidem unum 
quiddam novi, omnia no- 


E 


291 


158 PLATONIS - E 


qov; Avróg GeUtÓy ys 5 ieheyyete, ipi, o Xu- 
uporsg. ^ dí OÉ, jv ) à, o Lvovrue, oU ov 
nírorÜ«g roUro TO c«UrÓ m&Üoc; iyO y«g voi ust 
c0U óri0UV Gv mdGcyov xci ustà diovvcoowpov ToUOs, 
qiÀxo zesqalüo, ovx àv müvv cyeveoxroüjv. simé pot, 
cq0 oUy0 tà uiv iniGracÓov TOv Üvrwv, t& ÓÀ ova 
ànioracÓov; "Hzcrc vs, Équ, o Jwxourto, Ó 4io- 
vvcodopog. log Aéyerov; pum iu &AÀÀ' ovàiv à 9e 
iàníicracO ov ; Koi uaa, 4 9 0g. Jldvt! Qa, Égrv 
iy, àniorecO ov , inside xci OTLOUY; Ilavr, 
Épu. xci GU y& moog, &lzsg x«i £v àmioroGoot, nüvro 


/gSiin et insciens: 


RB. 294. 
Vindob. 


Coisl. Ven. £X. Par. BC. Angel. 


dyaDóv péya meqévOnu.] Sie Bodl. Vat. Or, 


Barb. Pal, Urb, Lege- 


batur znépeavrav, in quo merito offendit. Heindorf. 


o? yàg Ógzov, Fgu, va uiv Px.] fggy Bodl Vat, Or. 


vi: neque enim fieri po- 
test, ut simul et sciens 
quum ve- 
ro novi omnia, etiam il- 
lam scilicet teneo scien- 
tiam, de qua quaerimu s. 
Nonne ifta statuis atque 
hoc est callidum illud in- 
ventum tuum? Vides igitur 
omnia esse intellectu facilia et 
expedita, nec requiri post ézi- 
gr5puv yo notam interrogandi, 
quam recentiores editores posu- 
erunt. Post. &/neg autem me 
quis yàp excidisse opinetur, vere 
monuit Heindorfius nihil of- 
fensionis hoc asyndeton habere, 
quia verba emeQ f» éníorepau, 
&zavr& — énlaovauas  epexegesin 
contineant. 


E. 4Aocóg oavtOv yt Ój 
BÉtÀéyysic] Callide sophista 


Socratem isía iamiam refutatu- 


rum interpellat eumque arguit 
suam ipsius senfentiam evertere, 
Quo facto ille ostendit, rebus 
ita comparatis tantam fore 
Dionysodofi et Euthydemi scien- 
liam, quae cuncía eaque eliam 


ant, 


levissima complectatur. Qua ar- 
gumentatione eos sanequam in 
magnam consilii inopiam coniie 
cit, qua tamen illi ita se le- 
vare student, ut. omuia se co- 
gnita habere confidenter affir- 
meut. | Ante | qéíÀmc  xtqaÀmns 
Heindorfius articulum z7e 
inserendum censebat, quo, ve- 
reor uf opus sif, v. quae colle- 
git Astius ad Phaedr. p. 
14l. D. 


&AX "LT &ou inlote- 
0690o»] Prudenter primum in- 
terrogat sophistas, an nihil sci- 
Haec enim interrogatio 
homines superbos et fastuosos 
vel maxime commovere debet, 
Quocirca Dionysodorus confe- 
stim. respondet Kei ucÀa, ad 
quae verba quisque ex antece-. 
dentibus intelliget nvordue OU 
1. Neque enim raro as vel 
fxuatov e praegresso oUÓ)v as- 
sumendum est. Itaque eqvidem 
non exputo, cur Winckel- 
mannus ovÀ ££» scribendum 
iudicaverit. xal ócvrioU", 
vel tantillum, Phileb. p. 59, 


B 


EUTHXDEMUS. 159 
inlorecei. "Q Zi, Éqqv iyw, ec Sevuacróv AÉ- 
ye xci «ym Ov u&a meg avOat. uv xci oi GAÀob 
mávrsg vÜgumot muvr. inicravrot, Y ovótv; Ov 
yup ÓOnmov, Équ, re& ui» éícravrQw, T& Ó' ovx 
inicrarrut, zci cloiv «uc imirNuovéíg T& xti cveg- 
erQuoveg. 4AÀa Tí; qv Ó yo. levreg, m Ó' Oc, 
névra iníicrevtoi, sso xol Év. ^Q cTpóg TOY 
Üsv, zv Ó' iy, o ZiovvcoÓwgs* ÓXAot y«Q Hoi 
icrov 305n, Ort cnovóWCirov, xal MOÀig vVkGg qQoU- 
x«AsG«uNV onovócilsuv' evt TQ Ott mevric ini- 
cragÜovs olov rixrOWuxq» xol Gxvtwov, li»v y, 


Coisl. Ven, £. Par. BCE. Pal. Urb, Flor. a. b. c. quod recepit 


Winckelm. 

B. x«l uic $püc] Bekkerus libris invitis dedit je0716, 
quod Platoni usitatius. v. Lobeck. ad Aiacem, p. 217, ed, sec, 
Deinde Steph. cum Paris, E. m«oextAeodqut;v. 


videbuntur dicía esse quam pro 
Diouysodori confidentia, Quodsi 
autem £fgpr» restituto ea cura 
Winckelmanno Socrati con- 
tinuaveris , praeter triplex istud 


c. mos dr Ztovt Bégaiov 3lyrosD* 
mv xol rior; Ibid, p. 60. K. 
OéSeuv dv ob xeb ÓrwoUr tlvat. 
Legg. I. p. 639. A. Tyo'peón 
bydgs &v movet wie xab Ót00v. 


Hipp. mai. p. 291. D. Apol yj ijo, Eqnv, zv 0" £yo, gra- 
Socr. p. 35. B, De Rep. Vli. p. vem habebit offensionem «AAc 
522. E. al. ií; ita ipsius loquentis sermoni 
subiunctum, Euthyphr. p. 14. 

" 7 , p. do" oU TÓ yt óg8dc aivti» 

ESSM TRA dor TR drm] &» &T, ov dróut Sa azag' PÓxe(- 


eí tu quoque praeter fios 
Auot p ) "OY, TaUic aitov aver y Eu- 


quandoquidem, si vel 

unum scis, omnia £cis, 1 ILLO iA s se. rp dw, 

Nam haec: se xid fp — iai. 55 /Uj toUtó iorw. Phaedon. p. 
: 89. B. obz , &v vt Hou. meld. 


O6TcG&t, rürsUus epexegesin prae- 
cedentium verborum conmprehen- 
dunt. (Usum particularum xe 
7z90g ad Remp. Vill, p. 559. 
exemplis firmavimus, 


Ov 7g Ónnov, fgg, và 
piv zíotavrc:] Ironice Dio- 
nysodorus haec respondet: lla 
est, inquit: non enim, opi- 
nor, alia sciunf,alia igno- 
rant, eoque. modo simul 
et scientes sunt et insci- 
entes, Quo sensu ubi verba 
acceperis, neutiquam ea lenius 


TÁÀlà af; zv O' iyo. ubi alia 
exempla dedit Heindorf. |Di- 
citur autem aAA& */; sic, ut 
&Alo intelligere liceat, 


B. x«l uóyigc 6nàs zo 
02.] H. e. aegre tandem, 
tandem aliquando; quod 
alias plenius dicitur po7s nOTf. 
Protagor. p. 348. C. uoi; agob- 
TQfntvo elg x0 Qinldysa dea. xe 
fkreev doerüy. De Rep. Vl. p. 
$02. C, Apol. p. 21. C. Charin. 
p. 158, E. Tkeact. p. 160. E. 


^ 


.160 PLATONIS 


Épu. "Ho xoà vevooooeqstv Óvvorw iorov; Koi voi 
uà dio xertnv, Équ. 'H xei rà tToi«Vr«, rOUG 
. &orípug, Ómt0GOL sloi, XCÀ TV &upovs; lldvv ye, 1 
/O' óg* eir! ovx Gv. olet óuoAoyijoot u&e 5 Cap. XXI. 
Koi 0 Krüownnog vmoAlefóv: Iloüg 4ióg, Éqm, dio- 
yvG00wQs, TszL0Qu0OY Tí OL TOUTGV iuitiferOV TOL- 
Orós, (Q clcouct, Oti eM; AÉyerov. Ti iniosíso ; 
Egi. ÜOicÓ a Lv ionuov, ómóGovg ó0ovrag Ej&, xci 
Ó Eoosiónuos, ónócovg oU; Üvx itoox& 60t, áp, 
exoUGet, OTi ft&YTO imoransda ; Myoepus, 5 9 óg 
&ÀLa roUrO Éri uiv uóÓvov simerOV xci à&niüsitarOY, 
Or, aAqOg A£ystoV. xci iav timgrov, onócovg ézdrs- 
pog Éysu  Upv, xci qaívnuoOs yrvovrtg 
Üuxokvrov, $m nucóusÜÓc Vuiv xol vaAAa. Hyov- 


7uQY ' cpt- 


vevoodóageir dvuvaTo] «0 vulgo ante Óvraro interposi- 


fum &bieci cum Bodl. Coisl. Vind. Ven. £.Y, Par. BC. Augel. 
Barb. Pal. Urb, Vat. r, Florr. Tuentur voculam | soli Vat, O. et 
Par. E, 

D. óp0ot jvqv] V. vg» ut est in Vind. et Vat, r. Ceteri 


Kai vai uà día xavvi- 
£v] H. e. fulmentas s, 80- 
la suppingere, ut interpre- 
tatur Casaubonus ad Theo- 
phrast, Char. IV, p. $8. ed, Fi- 
&cher, cou£f, intpp. ad Aristoph. 
Plut. v. 663. Usurpatur autem 
formulà x«i val ua Zí« vel 7 
xai vj da, ut Lat. et méher- 
cule, ubi superioribus gravius 
quiddam, vel serio vel cui irri- 
sione quadam subiungitur. v. 
Schaefer. Mel. Critt. p. 62. 
Fritsch, Quaest. Luciann. p. 
155 sq. 

COH. xe cà v0íaUva] 
iníor«oÓt. 

t£v oix &v ottu — fuac] 
itane putas nos haec non 
esse concessuros? Hic quo- 
que éiz* admirationis et indi- 
gnationis indicium facit, de quo 
usu v. ad Apolog. Socr. p. 28, 
B. Crit. p. 43. A. 

C. ónógovc ódovzagc ?zei] 


Int, 


Hoc cur Ctesippus, homo dica- 
cissimus, ita interroget, patet 
ex Eustathio ad Odyss. p. 
1839. 38. ed. Rom. T. IL. yp. 
110. ed. Lips. ivBvgtéor D 
&OTOY TL nigl ó0óvtwv QÀlyov 
youóc H; Onto Ó guhv "do 1010- 
garuc Aug i inoaSev iv v6 "Hiotc 
19 du xegiov neiduis , frtoog 
àé "ug niéov ám reload qiero qn, 
óCov tire tis órirog tovg àJov- 
vac ULL áo vovg 19] xtt- 
Qoc dexrvÀovs. Aristoph. Pluts 
v. 1055, Ado]. Bots. diui xeo- 
vOv 7QÓS 18 maion ; Anus. noi, 
quar; Ad. GUrOU, legovo« x4 
Qué, Au. nóoovg ly&g 6ó00ortec; 
Photius Lexic. T. lt. p. 411. 
ed. Dindorf. Páov &v QUS TOU G 
00orz«g fol B. noz» d) D) TOUS Üuxvu- 
ÀAovs. WMtaque Ctesippus homines 
graudaevos et edentulos, sed 
eosdem admodum fgarrulos et 
rixosos hac interrogatione car- 
pere et notare videtur. Gran- 


5, 


EUTHYDEMUS, 161 


pévo ov GxwnrsGÜna o)z nÜwLiriv, aÀÀ' QuoLoytn- 
G&ráv az4vYTG xoucra inioracó at, xaJ &v Éx«crov 
ipwrcusvor vno Krioianov. Ó 7&0 Krijouimog n&vV 
énapexakinrog ovóiv Ó TL OUZ "oce T£ÀABUTOY, XC 
Té cloyiwra , & / dnureicÓnv. vo Óà arvOouórerc 


óuócs rnv TOig iori uet y 0:10.07 oUvtég eiÓévat, 
(6AE0 oí xG700L 0i móc cy adaiynv ÓpóGE ei od- 
piro (gr. Éywys xol cUrOG, Qo Koíron y UT «ni- 


críce gveyzacduv vtA&vrOV igícd at zov Ev vOnuov, 
& xal óozticOat inioreurO Ó diovvaóOupog. '0 ó& 
Il«vv, ép Ov Diztov, x» 9' iyo, Xci ig uayoi- 
oug ys xvfiarüv xai ini TQOy0U O.veio D au TrAxoU- 
TOQ Uy* OUTO 70000 goqías 1)48L. 
TL OV. 


Qiiv, SUD Ó 
liorspov CS jv Ó' dye, n&vra vUv uovov 


- 


libri ry» eum Ald, Bas. 1, 2. unde Heindorfius extudit 5 qat quod 
praeeunte Bekkero recepi, 


E. zxójóo cogícg qxt«] Libri 2xs5, quod bene correxit 
Stephan. v. commentar, 


dem Pionysodori -aefatem mox 
p. 294. E. etiam Socrates si- 
gnificat, Ceterum structurae ge- 
nus, salis illud tritum, habes 
etiam p. 295, D. p. 297. B. Po- 
litie. p. 2370. C. p. 211. E. al. 

Muyóegos;, 5n 9'6g]. H. e. 
Absit hoe. Nam intelligitur 
aliquod verbum, veluti zoito 
Aéye. v. ad lhaedr. p. 234. E. 

D. 6po0o0t Zvqv] Frequens 
est apud Atticos scriptores hu- 
jus formulae usus, v. ad Euíhy- 
phron. p. 3. €. Remp. X. p. 
610. C. coll, Ruhnken. ad 
Tim. p. 191. Beissonad. ad 
Philostr. Her. p. 610..—  oc- 
"t0 oí x&az00ài x. t. À. Si- 
cuti apri in ictum irru- 
entes.  Xpte coutulit. Win- 
ckelmanuus Theocr, XV. 
v. 53 &9960g Oyiog" eUeorÓ^ 
es "EQ véc. 

E. Ov ógz0v, gr 9' 37o, 
— s0gíag zxtu4] Nec vero, 


Flat, Opp. Vol. VI. Sect, I, 


opinor, in gladios devol- 
vi et in rota circumagi, 
sc. 2n(0tevt0 &v, quippe qui 
tam provecta aetate sit. 
Hactenus omnia recte se habent, 
nisi forte praestat Ov óé nov 
scribere. Sed proxima dubium 
non est quin labem aliquas: con- 


tr&xerint. Certe quidem pro 
librorum scriptura xét, quam 
frustra defendunt Winckel- 


mannus et Bernhardy Syn- 
tax. p. 424., procul dubio cum 
Stephauo, Heindortio, 
Bekkero,aliis, eFiciuo jz« re- 
pouendum. Nam quod Hein- 
dorfius praeterea ante 70060 
inseruit 7, id non videtur ne- 
cessarium, siquidem haec in- 
lerroratio praecedenti epexege- 
sis gratia suhiungifur. :|l1taque 
sententia  verhorum haec est: 
eone ille sapientiae per- 
venit, ut vel scuex pos- 
Sil ista exercere artifi- 


11 


. thydemum. convenire 


162 


, 


PLATONIS 


iniorecDovy y xci oct; Kel cub, Épm. Kel ors meu- 


üic iorqv xci evOvG yevOutvon( qmuioracode 
Kei quiv uiv cmurov iÓó- 
'U ó' EvOvOnsoe , "nire, 


patqw Gue cugporéoo. 
xtL TO mp&yuc tcu. 


3 73 VEU " u 
Épy, « Zexperso: llÀinv y' O ti, 
xóg UuGg iori Goqovg sva. 


IHcvra, 


: 
nv * ó' iyo, &à- 


AAA. dv, Éqn, dOsAg- 


, , 3 Q if. s - 
G)e uov e«noxoiveoU'ae, iym inito xci cà raUrC 


TG Üevuacta 0:0205'00vT&. 
iow TaUrG iiÍsàéyyOucu. 8l 
TÓv Gogóg Ov, cU Óà voUro &uüdiug wg n&vra 


x«i óvt nacódla q 
Bekkerus dedit gorov. 


P. 295. 
Par, E. 


dO0clqayc poc &n.]  Coisl. Ven. 
Mox ópo2oyovrra om, Bodl, Vat. O. 


$945. Bodl. é9eJ5occ. 


cia? Quod posteaquam Kuthy- 
demus ifa aflirmavit, ut illum 
cuiusvis rei peritum esse dicaf, 
Socrates tantam sapientiae prae- 
stantiam in ipsum quoque Ku- 
iure suo 
sumens ita pergit interrogare, ut 
iam rursus numero verbi duali 
utatur. Quam rationem nou 
perspicientes librarii pro xe 
videntur Zxe&g posuisse, ne sci- 
licet de ipso Euthydemo nihil 
dictum esset, De ipso artificio 
v. Xenoph. Sympos. II. 11. et 
«uae ibi Bornemanmnus ex- 
posuit. 

EU OUq ysvógevoi] statim 
ut n&ti eratis. v. ad Phae- 
don, p. 70. A. p. T5. B. 

P.. 295. Hàijv y0cT4,qY 
9' i&yu, tlxóg opu &c —) H. e. 
dubito sane, excepto ta- 
men eo, in quo probabile 
est vos sapieníes esse. 
Hoc igitur dicit: nolo ego ve- 
stram sapientiam, quatenus fieri 


potest, ia, dubitationem vocare; | 


imo concede vobis quantam pos- 
8um maximam: illud tamen mihi 


j075»] Vat. r. c5». Coisl. 


esse  existimanda 


AR aj, qv Ó? dyo, 
;«Q tot Ae lucv- 


corr. gto. 


vÓ zQGype eivci] eres 20 ngüyge Steph. cum 


£X, Par. BE. 422^ iv ?uol 


videfur esse incredihile, quod 
modo professus es, Hunc sen- 
suni Sane perquam commodum 
et elegantem praebent verba, ubi 
eum Winckelmanuno lenissi- 
ma mutatione pro Or: syllabis 
diductis seripseris 0 r«.  Nollem 
tamen illad zv à" 279 ab illo 
extrusum esse. Quum enim yo 
in omnibus libris servatum sit, 
recte videtur Stephanus de 
Cornarii correctione zv» ó? ad- 
didisse, lllud zÀ]v 6 «t nemi- 
nem morabitur pervulgati illius 
ztÀnv ógo» non immemorem. 

vaUr«. PieÀéyzou«aw] in 
his me coargui facile pa- 
tior. 

o0? vrojíco )nv0e(- 
£e - ] Probata librorum plu- 
rimorüm lectione, ob 0? cvoUro 


Er., verba o? óÓ2 usque ad xa . 


ib per parenthesin interposita 
Sunt: mec 
vero hoec ostendes, me 
ommi& Scire et scire sem- 
per;. quam. rationem Winu- 
kelmannus | sequutus — est. 
Nec tamen 2ddücor ut eam le- 


EUTIIYDEMUS, 103 
imioreuot xci Gu, Ti pilov fouciov «vroU &v sb- 
pouu iv mavri tQ fo; Cap. XXII. "dntoxoivov 9r, 
Égy. Ag anoxoivovuévov &guita. "4o' o)v, Égm, o 

rwzoerse, imr TOU &i jj ov; "Ey. Ilórsgov 
ovv (Q imorjuov &, ToUtQ zal énicracat, j à 
TQ; "Qu, émiorQquY. Oluet ydo 08 TLV pvzny Aéytuw. 
4j ov TOUTO Aeg s Ovx cicyóvet, Égii (o Dusoerts ; 
&porréuevog GyreQutQe; Eisv, uv 9 UR aAAa ug 
fL0LO ; ovra yap moujow, 070g &Y GU neh elus. ÓTcY 
u) "Y 0 Ti àgwtQg, xiÀeUsig qu Onog crmoxpivs- 





ov» ó? Tov v 
£, et corr. Coisl, Par. E. 
Winckelm, 


)xí0£8(88:1;] Sic vett, 


edi, cum  Venm, 


Ceteri libri oí ó? v., quod recepit 


B. cár wvzzv Aéyciv] Articulum vulgo omissum libri 
fere omnes praeter Ven. ZZ. Par. E. tuentur, 


àpovoptvog àérztoutGgc] &v:iQuriv Ven. X. Pal Flor, 


b. o. Vind, cum vett. editt. 


clionem pro vera probem. Quum 
enim adiiciatur ví ueicov foucuiov 
«vér0U 4v &UQouui; non salis est 
praecedere simplex illud ac te- 
nue; si mea me latuit sa- 
pientia; sed gravius quiddam 
subiungi debuit, quale est hoc: 
tu autem me ostendes 
omnia scire atque semper. 
Ansaimn corruptioni dedit, quod 
ante on Óà non praecedit ijo 
vel «iioc Pgecvrov, Sed ità 
Graeci non raro pronomen in 
oppositionibus omittunt,  De- 
mosthemn. De Coron. p. 315. 
ed. Reisk. in. itféracov v0(vvv na- 
eria qv& 00L x«i nol gesgun- 
uéva — Hideoxes youppecta (8C. 
o6), iy o o iqofcov* hé, 
ize iilovunr * 2yóoevec, 87 
$' — dPyognyovry* — Pyoauuatevtg, 
)po odajafe 0v * "oru 
víovzig, iy Q' dQzogovr, éifm- 
zu, yo Jovorrrov, Ibid, 
p. 321. in. vó eiuor oUx 
«rotis uer , Ope ÓÀ qoa oot 
xni fyo, i. e. ov yir di 
"&yrotic, Xenoph. Cyrop. IV. 
31. oig Oünwg dá» iOchuoiw AA 


"me coníroversus, 


- 


ixrirot), àA1! 0a0$ L2 cU Boi1g, 
Ibid. S. 2. maQuoxelag raa 92 x«i 
ivQaós (sc. TMiv), wgneg x«i 
10v OLG. Sophocl. Oed. Col. v. 
126. xal y4o el yéonv Gre) xVQU, 
vÓ tZ/gÓt yoQag ov rtyrQaxe a94- 
vóg. Eurip. Med, v. 464. x«i 
y*9 sl ob u& otvyeic, ovx àv Qv- 
retur» 00i (iyÀ) xc«xeg qporveiv 
nové, Sitile quiddam infra p. 
299. C. observavimus é« usu en- 
cliticorum. | Haec igitur qui rite 
perpenderif, illud ov. d£, quam- 
vis in plurimis codicibus reper- 
tum, abiicienduur esse nobis fa- 
cile largietur. 

&lÀà nc now; orco 
y&g nounjoo —] Locas maxi- 
qui quomodo 
mihi explicandus. videatur, po- 
síea dicam, quum de lectione 
codicum nis. exposuero. Ete- 
nim pro &iÀ& «i; iravigéo 9as 
libri optimi praebent &A2« u9v 
2g. Quod ubi probaveris, So- 
crates pollicetur. se, quodcun- 
que imperet. Euthydemus, fa- 
ceturum esse, ea (famen condi- 
tione, ut de quo sibi minos li- 


M.* 


163 


qÜci, &AÀ& qu PmeveQíaD on; 
"Eyeys, qv Ó' àiyo.. Ilgóz 


Ónnov Ti, Éqm, O0 Aéyo ; 
ToUTO 
&qu , 
aAA rto y Énsura 


roívvv «7zoxoívoV, 0 UmnoA«ufrag. 

" H M s, —- , 

&v g0 uiv &AÀj àperGo Ote voospuevog, iyo 0 
^ - 

Jpóg Tovro 


PLATONIS- 


€x^7 , 
YzoLeufevig yep 
" * 

Tí ovv, 


«oz olvapat, 


iSapxé Go, ikv ,ujàv z'00g Érog eoo ; " Luoi- 


y&, "» Ó- Og' ov uévroi 


Qv 


GOL Ju eg iyu. 


roivvy ua 4ía cmoxowoUuer, qv. 0 yo, noórspov, 


noiv &v nvOouat. 

eet 
3 ime L 

Qog &i TOU Oéovrog. 


«AÀi& pus deep 


Barb, quod dedit Winckelm., 


C. 
tt. Bekkerus scripsit dzoxgure. 


D. 


quod recepi pest Wiuckelmann. Vat r. ése ovv. 


quent, interrogare licitum sit. 
Atque haec ratio placuit. W1n- 
ckelmanno. Mihi tameu, fa- 
ieor, ea minime satisfacit. Ne- 
que enim Socrates recte ait so- 
phistam hec velle, ut si quid 
ipsi minus perspicuum sit, de 
eo interregare liceat. 1mo hoc 
a sophistae menfe prorsus ab- 


"horret, Qui istam  sciscitandi 
consuetadinem iu Socrate ferat 
molestissime, Accedit quod his 


& Socraté ita dictis Euthydemus 
nullo modo sie pergere potuit ; 
"Y aola vetg 7&0 ójzov Tt X, 
7T. À. Maque ego in ea semten- 
tia sum, ut plurimorum libro- 
rum scripturam, «lÀ& gj àeve- 
QfoÜ««, veram esse existimem, 
modo cum Heindorfio post 


(Énavepéa 9c interrogandi sigaum 


Quo facto haec ori- 
Atquonm o- 
enim 


ponaátur. 
tur loci sententia : 
do faciam? faciam 


utcunque volueris; iu- 
besne me, quando quid 
Sit quod interroges nou 


perspiciam, nihilo miuus 


Ox da0£QirEt, !o7, 19.] V. &xoxrolrz. 


, , - D M 
Ovx «nozpui, Éqn, moóg & &v 
[ , e Y, * , 
vnoÀevug, Ore ÉzwvY qAvaQtio xcl CoycióTt- 

22.) ^ / , a2 e 
KAacyc Érvwv «vov, Ort uo» ya- 


pz» Bodl. Vat. O. r, Par. FK. 


v. coimmentar. 


Bodl. &zoxo(- 


xri ovv Órev,] imt dE ovr Bodl, Vat. €, Vindob, 


Pro vulg. óicvo- 


1 
respondere, neque íinter- 
rogare? lta eulm Socrates 
se simulat sophistae per omuia 
gratum facturum, veruntamen 
cum admiratione quadam euu- 
dem interrogat, num postulet, 
u( vel ad id respondeat, quod 
non intellexerit accurate plaue- 
que perceperit, Atque haec si 
vera est interpretatio, etiam 
ásyndeti ratio facillime perspi- 
citur, in quo viri docti non 
Sine causa offenderunt. Enim- 
vero addita sunt. verba: órav 
qu elóg — énavegécoGat, ut prae- 
gressum illud zxGg «ou; accu- 
ratius illustretur ; isía autem, . 
obto y&g nouo Onwc v gU 
xtitUmc, grammaticam si spe- 
cíamus rationem, did  p£oov 
accipienda suut. Hanc exypli- 
ealionem etiain Heindorftio 
et Schleiermachero  pla- 
cuisse laetus animadverti, 

":Yzoàaupg&veeg y&Q Óu- 
zOoU v6 —] h. e. aliquid sus- 
picaris et pufas esse id, quod 
dico. £ubet igitur sophista 5So- 


EUTIIYDEMUS, 165 
, * , , 
Asneivrou OtacríLLorro TG Asyopeve , fotAoueróg pe 
doctae vrG Orouare asQuGT ijt. cYejynaoclgv ovy 
ToU Kórrov, OTt Hot azazsivosg geksnaivtt éz«orore, 
Oreyv a«UrQ (0) $irsbus , énsiTÓ pov qrro» nueAe- 
T&( Og &ueDoUg Orrog. ime Ó8 ovr OusvevOWumv xci 
neo& ToUrov qourür, Qn» Óuv vntxuv, jo) ue 
GxciÓv 3jymodusvog qowrhthv 0j Tt00g0fyoirO. &sinov 
»- 3 *, Ly - ^g L4 e ^ e 
AM d ÓOoxs cot, ÉLvÓvünus, ovro ouv, 
moujtíov* GU yc mcvrog mov xcAMO» inioracet 
" »* 4, z » 3 , ? , 
OteAíyecÓ' e, 7) yo, Tíyvnv &yov idtorov avÜ'oonov. 
5 , - ) 4 , , * 
ipéra ov» mcv i$ eoyue —moxoivov Ox, Égm, 


E 


orum Bodl, Vat. O, r. Vind, Oiereror unr, probante etiam nupero 
editore. Dein editt. zovzow. Dedi rovror e'Vat, r. Vindob, et 
Florentinis, quod plaeuit etiam Winckelmanno, Pro 7y5od;tevoc, 
quód Bodl. Coisl, Vind, Ven. X Palat. 


. Par. BCE. Angel. Barh. 
Urb, alii eum Ald. et Bas. 1. tuentur, vulgo legebatur Z7y5ocus- 
voi  Indidem 


^ bebatur. 


Y 


ceratem ifa respondere, uf certe 
suam sequatur sententiam, auf, 
si mavis, coniectaram, ] 

£. Éntwco, nQóg TOUTO 
&noxo.] h. e. xinete, ut 
mox D., de quo usu loquendi 
v, Heindorf, ad h. 1. et Phae- 
don. p. 133. —  ugÓiv móc 
inoc, nihil aptis; v. ad Pro- 
fagor. p. 343. D. 

"Euoryt, 5 9 09g] qui nihi- 
lominus nectere potero arguías 
conclusiones, quum tu hac dis- 
serendi arte sis destitufus.. 

Of?» dmoxotvti, For] Acer- 
be repetit KEuthydemus. quod 


Socrates dixit Ov «oírv»v &no- 


xorvovstt, ideoque utitur tem- 
pore futuro, quod jam a Bek- 


kero restitutum Winckel- 
mannus parum considerate 
rursus in &a0z0(V£, mutavit. 


Sententia enim verborum haee 


j , est: Non respondebis sci- 


licet ad ea, quaecunque 
à me dicta esse opiueris, 
quia nugas agis et justo 
e& stolidior,  De.hoc usu 


|i artis sim imperitus. 


restitui z00gÓ/z0«:0: nam vulgo zrpocóczowo scri- 


voc, &orriog v. Ast. ad Legg. 
p. 105. coll. supra p. 287. B. 
Istud Zyo» gAvcotic praeter alios 
illustravit Hermann. ad Vi- 
ger. p. 777. Ceterum affert haec 
verla seholiastes Aristoph. ad 
Raun, v. 204. 

D. ót«ovéíLlAlovvo cTÀ Àe- 
yópsva] h.e. distinguenti. 
et explicanti. Quaerendum 
enim iudicaveraft, quid esset de 
quo interrosaretur. In proxi- 
mis quod metaphora a venatione 
petita est, nihil hoc usu apud 
Platonem est frequentius, v. 
ad Lachef, p. 194. B. De Rep. 
1V. p. 432, B. 

KE. ov yà0 zdvroc mov 
x.] Hoe zvr0g, omnino, 
respondet Germanico jeden- 
falls, ut Charmid. p. 154. E. 
et al. — véyvgv Fyov ià:o- 
TOv àv6 Quis ov, quum nom 
aliam nisi idrovov artem 
teneam; h, e, quum disseren- 
Frustra — 
haec a Stephano, Cornario, ' 
Heusdio, sollicitata sunt. 


L| 


296 "Eywys, Éqpuv, vi ys wv. 


1660 PLATONIS 

m&Aw, móregov iniaraGal TQ & inioraGeLi, 4j ov; 
Qvrog «v, Éqn, mooc- 
&moxgivsraL TOig àgwTwuéfvotg. oU y&Q Éywys loorà 
órQ, &AÀ' & inicracai vg.  llAéov «v, Équv iyo, 
ToU Óéovrog «azsxQuvCugv  UnÓ cnat0tvoiag. GAL 
ovyyiyvoczé Mow* cnozouoUue, yco On anÀiOg, OTL 
iniórepuai TQ csl Q ixíarauou. — [lórsegov, 3; Ó Og, 
TQ aUTQ;/TOUTQ y' &&, 3 ÉGru uiv Ore TOUTQ, ÉOrL 
óà Ort éríoQ; dei, Orav iànioruues, xv Ó' yo, 
rojvrg. Ovx e, pn, fICVGEL ma gei eyyóusvog s 
'dAÀ onec uii TL "uGG eqni TO & €i TOUTO. íxouv 
quüg v6, ép, aAA eimep, oí. «AA cmtoxglvov* 7 
G& ToUtQ àníoraGnw; del, qv Ó' iy, &nuón Os 


P. 296. 


eb Intavauat] à om. Bodl. Vat. O. Coisl, 
Par. EK. 


In Urb. est dei ga 2n. 


Ovav imíotogu«ac] Coisl. Par, E. Angel. Pal. Urb. 2zi160- 
peu, probante Bekkero. v. Schneider. ad Remp. Vol. Ill. p, 142. 
Etiam paullo post section. C. 2zíory codd. tuentur praeter unum 
Urb. quem sequutus Bekkerus £z:39:7j dedit. 


$545 09755] Sic Coisl. Urb. Vat. r. Vindob, Vulgo erat 


Oivrog av, Epy, mgoca- 
moxgírevas] Loquitur cum 
indiguatione et contemtu, ideo- 
que utitur tertia verbi persona, 
licet Socratem intelligat, Con- 
ifen?:t hune locum Heusdius 
Specim. Crit. p. 3 ,sq. eum illis 
Gorg, p. 489. B. obrooz rio ob 
meavosru, qiengogr, et aliis simi- 
libus, Formula  zrgocezoxotvs- 
09«v vOig iguvuufvow; estt ad 
ea, quae. interrogantur, 
ita respondere, ut plus 
addas quam interrogata 
sint; quod mox dicitur z«pa«- 
q9éyyea9uv — et. ztageqtypua, 
Etenim. Socrates quum  siupli- 
cifer affirmare deberet se aliqua 
re percipere scientiam , ulterius 
progressus animum significavit 
esse, quo seieutia coulineatur, 


P.296, Ox «) n«vote m.] 


Molestum homini accidit, quod 
Socrates addidit Ora» Zmuorauet., 
Nam ce? quum duplicem habeat 
vim ef potestatem, ut sit vel 
íx»4orott, quo sensu a Soerate 
nune ponitur, vel semper et 
perpetuo; hae vocis amhizui- 
tate Kuthydemus uti constituit, 
ut Socratem omnia seniper scire 
et novisse doceat. Quod ipsum 
hie sentieus callide interponit 
suum istud Or«v émcvopna. 


B. &AX sinseo, 6f] sed 
si quem in fraudem indu- 
cet, te Fallet, M Ellipsin te- 
tigi ad Remp. VI. p. 497. EK. 
copiose illustravit Heindorf. 
ad Parmen, p. 255. 


Tojóv  ixcivo, Por: á- 
Xx£&—] Formulam «vojz* éxéiro, 


EUTHYDEMUS. 167 


, - ? 5 , , 
aqehstv r0 0r«Y, ÜvxoUv cci pír rovc ànióracet* 


| ce » bnioripsvog Am0T&00V TX HiV TOUT(Q xiórcact 


A nl 


Q éniotacat , ra Ó' GÀ, jj roUrm narre; Tovro, 


 Équyv is, GaavrO, & y incre. "loUr' ixsüvo, 


Égn dxsb TO «vró nediqüsyua. AAA. aqoipn, 
Égajv Éyó, TO & " iniórawaw diia quio £v, ép, 
&qéíljg* oUv0iv y&Q cov Óéoucw. cA Hor e A0x0tvau* 
óUraio &v &navra inicraGÜei, & Q5 m&rre ini- 
ed ! Wo La 7 , / a NT cT 
or«i05;  "Ütpeg y«9 «v sin, qv à &yo. Koi 0g sims* 
IloocriÓeu roivvv 30r 0. tu BovÀa 6 &navrc ye ouo- 
Aoytg imicrecÓ'u. "Eoo, qur àiyo, inuü5iaso 
7s ovOsuíav Ézu Ovvauuv TO G& inioreuei, m«vrc 
Óà inícrauat, . ÜUxoUv xc && wuwoAóy5zeg iniora- 


oqiln, unde Heindorf. et. Winckelm. ogq«si effnxerunt,. De for- 
ma, disputat Lobeck. ad Aiacem p. 225. ed, sec, 


B. 5 4t vovro P5] V. db Gd, quod correxit Heindorf. 
Bodl. Vat, O. Ven. £X. Par. C. Angel. Barb. Pal. Flor. a. c. o. 
24 habent. In Coisl. est j- Verum exhibent cum Ald, et Bass, 


editt, codices Vat, r, Par. BE. Flor. b. 
và 0$ 4L1Ào] & Bodl. Vat, O. 


quae respondef fere Germanico: proxima Socratis responsio [fla- 


da haben wirs! ad Syup. p. 


210. EK. Charmid. p. 166. B, 
Phaedr. p. 241. D. et alibi, ex- 
plicavimus, 

-€. IlgogctíOte | voírvvv 


$)5 —] Exultans de victoria, - 


quam sibi videtur reportavisse, 
exclamat: Iam igitur quid- 
vis addas licet! cuncta 
enim te scire fateris. 
Quod enim Socrates respoudit 
monstri simile fore, si &nu«rta 
quidem, nee vero nz&rr« cognita 
haberet, id sophista sic accipit, 
ac si ille se z«rre novisse ul- 
fro eoncessisset, ideoque etiam 
«mavve scire fateretur. Perpe- 
ram igitor Schleier mache- 
rus pro vulgato «uaria yàg 
ópi0L0y £i legendum ceuset z«v- 
1*& 7&9 Óuoloytig, quod 


nec 


gitatL. 


nció nto ys ovOeu(av 
— navz« Oi Piníaotape:] 
quandoquidem nihil va- 
leí quod antea addidi &4 
ia(gvauei, sed simpliciter 
nau Aníofuper, h. e. sed me 
simpliciter | omnia scire  nmio.. 
Nam ita hie locus intelligendus 
est, in qno 6M pin miror vi- 
ros doctos adeo se torsisse. Nam 


Heindorfius verba stra 
0R. iníoreua, abesse — mavult. 
Schleiermacherus pro óÓà 


legendum putat àz; denique re- 
centissimus libri interpres  ó? 
ceuset redordiri sermonem  ver- 
bis innato 76 x. v. À. àiu- 
terruptum., Quorum omnium 
nihil est quod ad rectam ratio- 
nem perducat. 


168 PLATONIS 


cÜ«wv TovrQ, q &inicraoat, airs Órav én(cry sire 
Omag ovAu* &s& y&Q dOuolóoynxag àmior«cÜct zc 
&po mwiYrG. ÓnÀov ovv, 0r xai maig Ov nmiorO, xal 
Or  iyiyvov, xal Ov! iqvov' zai nov avt0g ytvé- 
GÜ«L, x«i niv oUgavOr xci y5v yevícUuu, nnícro 
&mavra, simso Gel bmíGraGGi. xcl vol wu die, Équ 
 &evr0g & imiorQos xci ánevra, &v iyo (ovLouct. 
Cap. XXII. 4226. fovisjgélro, zv 9' i, 9 moLv- 
zünjrs Lb0vO0nus, & Or vrQ Órre Au? Aéyug. «AA 
oU coL m&YU fuórtUO ixcYQ sive, & pu) oot Guitjov- 


! 


D. ó zoÀvcrlungve Eb OvOUnpe] Steph. moAóries quod. so- 
lus Par. E. tuetur. v. Heindorf. ad h, l. Ammonius p. 118. ed. 
Valck, Thomas M. Lobeck. ad Sophocl. Aiae. p. 120. 
£d uj aoc GovpBovAngO sin) Bovin9c Bodl. Vat, O. Par, 
C. Barber. errore manifesto, quem adscivit Winckelm. Fieri ta- 
men potest, ut oor abiiciendum sit. 

oUvo à v«z' £v] 0? om. Bodl. Vat. O. quo arrepto Win- 
ckelmannus scripsit: Zfvorvvgódogos oUrg. vaya v' &inzvo» Óé poi, 


&irt, Oveuv Pn. eive Üm OG 
Bossi] h. e. sive addas tuum 
istud Oür«v én/ovopci, sive quid 
aliud volueris, veluii, quo paulo 
ante utebaris, & 7s éníoseqpit. 
Nam ifa haec accipienda sunt, 
nbsonumque est prorsus quod 
Winckelmannus ers OónoG 
fos vult siguifieare sive 
nescis. 

D. «$róc dti iniocqoti] 
Molestum esse, imo prorsus 
absurdum istud «vz0g, nemi- 
nem fore speramus quin Hein- 
dorfio lubens concedat. ta- 
que aut «b59:; legendum vi- 
detur, quod saepenumero est in 
posterum, postero tem- 
pore, aut, quod placuit H ein- 
dorfio, corrigendum  e02vc. 
Sententia haec est: et meher- 
cle etiam futuro tempore 
cuneta atque semper sci- 
re videberis, si ego id 
disputando efficere vo- 
l]uer o. i 

àAA' of cot ndvv s. —] 
Alnon saue credo te esse 


idoneum ad hoc efficien- 
dum, nisi frater tuus Dio- 
nysodorus idem voluerit: 
ita enim forsitan id effi- 
cietis. Ridet enim Socrates 
et pungit Kuthydemum, qui an- 
tea ab ipso erat redactus in an- 
gustias, Quocirca Dionysodori 
auxilio Yes fore significat, 
quandoquidem ita futurum sit, 
ut amborum .cavillationibus ipsi 
sit.concedendum, | Verbum oaut- 
goílso9«y infra. p. 298, C. et 
Lachet. p. 188. E. eodem modo 
positum. Quod Bodl. et Vat, 
eum duobus aliis Povig9e(i hae 
bent, susceptum illud nuper a 
Winekelmanno, vereor equi- 
dem ne haec scriptura errore 
náta sit, Fortasse enim scri- 
ptum £uit olim: & 40] avpfav- 
AnOt/g, quemadmodum etiam p. 
298. €. dativus desideratur, 
Deinde car ovrog ra&z' &v omiz- 
sa coniunetione y«Q- dicatur, 
nemini erit obsceruim.: Addun- 
tur enim haee verba. explicatio- 
nis gratia. - Itaque. quod. vulgo 


EUTHYDEMUS. 


* 


Oen Ó eoshpós Gov obroci 4ltovvoóóoposc * 
sUrerov ÓÉ& got, 3v Ó 


TC d & Y. 


169 


oUrO 
yw, — T& uiv 


yàp &ÀLe ovx Ey vuiv fg cuiquepirotür , obr«g 


&g Goqiav TtQeTo0EGL evÜgunog, 0 
vulg 
qo iniaracs^ot, EvO0wvOuus, cg ol dye ol y- 


àyo iniarapat, ins 
gg 

óosg &Üixob  &lGt; 
énigre uet, 


"Ürt ovz uot cic OL 
)' ^ iyé, nde. «AA 


oU TOoUtO iuro 


ónug OU f-cYTO 


qaré" Tt Óà roicàs 


qéos timé, voUrO iníorcucL 3 OUX 
KEnicregat névrot Éqq, 


Ti; 5v Ó' iyw. 
li«vv ys, qv 
«AM wg 


eye ot. 


Mihi ó? extruso vulgata verborum distinctio servanda visa esf, 


E. 
ponit Vat. r. 
Ven. £X. Par. BC. Angel. 
9. ed. Bas. 2. ?z&iÀr 7t, 
E TPDELIO 
76 habent, 


ov n&vrt« i£yo (níGotauue] yo om. Bodl, 


Urb. Vat. r. Flor. a. b. c, 
Routhius coni. 


6g 0í &g«& oi &vàgec] of om. Steph, cum Par. E. Flor.,b. 


seribebatur ovro 03 «c7 &r,id ex 
glossemate natum est. Adzdz &» 
liquet ex antecedentibus intel- 
lizsndu:s esse ixcrós sis. Ali- 
ter totum loeum constituit Win- 
cke Im annus, qui ita scripsit: : 
Hog oo. BovinOsfs ó &tüsLqóg 
gov obtrooL Zliorvaódnoos oto * 
qüye r* EInevor Ó£ uou, v. T. À. 
ut ad «c7« &v intelligendum sit 
Bovin9 tin. Quae ratio vel ideo 
displicet, quia obro in clausula 
collocatum nescio quid  mole- 
stiae affer; nec v&y« &» caret 
offensione. 

E. ng &ugicinco n» — 
ómnwog o0 n« »va] Assentior 
Heindorfio zog àv &gq. cor- 
rigenti,. Nam &» omisso sen- 
tentia haec existeret: non ha- 
beo quomodo me dubitare 
exisiintem s. velim; quod 
quam sit perversum et ineptum, 
nemo erit quin 


profenus  semn- 
fiat,  lungeuda  auíem , verba 
sunt hunc in modum: z0g 4v 
cuqtcüntolnv, 030g oU a«rte 


intotaucideceteris quidem 


quomodo possum dubitare, 
qui non .(i, e. quiu) omnia 
BCiam; nau Ong est quom o- 
do, poniturque sic post verba sen- 
tiendi, dicendi, significandi, non 
iía raro. v. praeter interpretes 


ad h. l. Matthíae Gr, p. 1267, - 


*& ÜR voc«tÓe nig qÀ —] 
Iliud negat & se intellectum, 
bonos viros esse iniustos, Vult 
enim Euthydemum commovere, 
ut de hac re disserere secum 
instituat, Hic quoque Socratem 
videinus dialecticam referre ad 
quaestiones de rebus turpibus 
et honestis, quum Enothydemi 
et Dionysodori ars uuice ne- 
ctendis argutis couclusiunculis 
et ad fucum faciendum compa- 
ratis contineatur. 

Ti qv 9 2yo. 'Ocv ox 
&0izor—] | Euthydemus quia 
fraudulenter ef captiose respon- 
dit Eaígzc«ocr, omissa rei, quae 
sciatur, commemoratione, No- 
crafes ne quod homini effu- 
gium relinquatur, nunc quaerit, 
quidnam illud sit, quod ipsius 


29i 


aute ov 
Dein vulgo scribitur inedígre Qj; qué Coisl,- 
Barb. Pal. 
probante Winckelmanno, 
jt, sicuti est p. 296. C. Bodl. Vat, O. neque zrtg neque 
atque lta edere non dubitavi, 


170 . PLATONIS 


&Oixol slow oi dycaÓXoi, noU iyÓ ToUro ÉueDov; 
Ov)cnuoU, Éq5 0 Z4wvvoodwooc.  O)x &oe inícra- 
puo ipi, TOUTO yo. 4urpüeloatg , Épn, rov Ao- 
yov, Ó Ev oédiuos 7tgüg TÓv 4iovvoóÓwQor , xci qa- 
vijaerea oUTOOl OUX imorduevoc , xci émicTMMOYV Guo 
Qv xci verti. Kei ó Z4tovvcooopoec rov ola 
ozw. iia cU, mv iy, mg A£&g, c E Óu- 
Ónut; oU Óozs; Goí ópoac &Oshqüg Aéyawv 0 mav- 
TX £iÓwg; .OsAqog ydp, Épn, iyw siut EbOvOnuov, 
vayv vamolafgov 6 4wvvoóOwgoc; Kaya simov, "Ea- 
c0», & 'yaÓí, tog àv ELvOVOnuóg us oli, wg 


P. 297. Be ópOGc áÓ0clgOg Àéysiv] V. 6 &orAqóc. Sed 
articulum libri omnes praeter Par. E. Barb. Flor. b. o. et pr. 
Cois. ignorant. ltaque cum Bekkero scripsi «Óe2q0c, 


C. :i pla» xequAqv ànor.] ec piícv Bodl. Vat. O. lidem 
cum Vat. r. et Vindob. deinceps pro &zorpunós(] voU A6yov scri- 
ptum habent toU Àóyov vig &ztOrÓÉUMOL Creuzer. eb pav. xtpalnv v0U 
Àóyov TiG mo v£u n. Hine Winckelmannus dedit: 2 tig ulur x&qa- 
Àj» voU lóyov cic &novéuot — Mihi in illo &cu/«v latere videtur 
Scriptura & vig n/a». Videtur autem iam antiquitus Óvrzoyocqía 


fieri solet, si non de uno ali- 
quo atque certo homiue cogi- 
tandum est, sed patris, matris, 
fratris in universum mentio 
fit. v. ad Lachet, p. 179. A. cu- 
ius loci rationem Winckel- 
mannus non videtur perspe- 
cíam habuisse, "Aliter iudican- 
dum est de verbis proxime se- 
quibus «JrÀQog 


judicio sciat. Tum vero ille 
protenus sententiam à Socrate 
propositam pervertit atque re- 
spondet: Oz, ox &Àixol eiow oí | 
é&y«9oí. Hanc loci rationem 
non perspiciens Serranus pro 
ovx &yaOol legendum -censuit 
&Qix0L. : 

P. 297. B. o? ÓOoxti Got 


09 c &OsL góc Aéysuv —] 
Quia libri plerique omnes 6 
articulum omittunt, non videtur 
recie dubitari posse, quin hic 
quoque crasis illa  obliterata 
Sit, quae diei non potest quam 
saepe fuerit a scribis vel igno- 
rata vel neglecta, — Enimvero 
etsi nomina consanguinitatem 
et affinitatem significantia arti- 
culo subinde carere certis ex- 
emplis demonstravit Schaefe- 
rus Melett. Crift. p. 45. et 
116 , tamen apud prosae ora- 
tionis scriptores hoc ita demum 


quenfibus, in 
praedicati munere fungitur. €Ce- 

terum  D:ionysodoram — apparet 

fratri laboranti opem laturum 

continuo aliam inferre interro- 

gatiuneulam atque disputationis 

cursum alio fleetere conari. 

x«i voU Érégov budv] in- 
ferior sum vel alterutro 
vestrum; multo minus igitur 
pugnam et contentionem cum 
utroque suscipere possum. 

C. n0À) y«Q zov clu q.] 
Fuit qui istud zzou Socratis ur- , 
banitati parum convenire exi- 


EUTHYDEMUS, 171 
ixicreueri Tovg &ycD ovg &rÓpeg, Ort GOtzol clot, xol 
"i uou qOorjaue: roU. ua ruerog. CDbynag, Épm, 
à Xwzocrsg, 0 diorvooÓwgog, xci oUz itg mo- 
xoiviGÜ'mu.  Lüixotog y , timov iye* qrreov yaQ siuL 
xci ToU érípou. Vg, éir& molAoU Ow p ov Óvo ! 
y& (q&Uy&LY. TtoÀU pyae mov sius q«vAorsoog ToU Jloa- 

xÀéovg, Og 0U; o'óg Té ijv Tjj T6 vóoc Bie geo dd) 
goqucrQig ovo xci Ou rQv Goqícv crisici, & uíav 
xsqonjv «morungóÓsi ToU AOyov, moÀA«g «vri Tig 


pag, xol zepxivQ Tivi éríoo coquotj, ix ÜDeA«r- 


Tug aquyuévQ, 


hie loeum habuisse, unde apparet, qui fiat, 


Vé&GTl, j4OL ÓOZEIV, XOTOAEAAEUXOTU* 


uf plerique codd, 


&a0tunóÓsln tueantur , quod fateor mihi altero illo praestabilius 


videri, 


Pro ro? àoyov Vindob, in marg. voU 020v. 


x«gxí(ro vivi £r£om] Sic Bodl Vat. O. Coisl. Vind. Par. - 


€. Barb, Urb. pro 
gi gol 1iww  Qox:ir. 
Gcl ivl uot. Óoxeiv. 


vuly. 


érfgm auk. 
Uude Winckelm, 


Nee ig ita repetitum insolens; v. Porson. 


Mox Bodl, Vat. O. »so»- 
scribendum coniecit: v£g- 


Addend, ad Hecub. p. 100 sq. ed. Moe Lips. Meinek, ad Menandr, 


p. 50. 


stimaret, Qua in re vir doctus 
ezregie fallitur. ^ Coustat enim 
zov saepe usurpari ab iis, qui 
alterius exspectant asseusionem, 
Elegautissima vero est quae se- 
quitur comparaíio, ducta illa à 
proverbio z90s dvo ov3' CHga- 
xÀjc, de quo v. etiam Phaedun. 
p. 89. C. Etenim festive so- 
 phistae. eum hydra. et cancro 
comparautur. Quod eo est ele- 
gantius, quia cancrum iu fabu- 
lis narrant hydrae | adversus 
Herculem suppetias tulisse. v. 
Apollodor. Bibl, Il. 5, 2. 
ibique Heynium.  ltaque fa- 
cile apparet alteri hydrae, alteri 
caneri partes a Socrate tribui, 
Ceterum apte comparavit WW in- 
ckelmamnnus fragmentum Pla- 
tonis Comiei ap. Schol. Aristoph. 
192. in Xogioreic. Xevoxlig Ó& 
Oudexn Tyros ó Keoxírov nac 
v0U Qulatilov; quod. tamen non 


confendam philosopho ob oculos 
versatum esse, 

et uíay xeqalnv — 107 
lóyov] Winckelmaunus 
e codicum quorundam vestigiis 
non dubitavit scribere: & sig 
pícv wv. Tig ánoténot, idque dicit 
certissime a se restitutum esse, 
Mihi secus videtur. Nam isti 
ti; quidem hic locus non est 
propterea, quod in hac secun- 
daria enuntiati parte nulla vis 
oppositionis "continetur. Dein 
istud ro) Aóyor "ne quem wale 
habeat, bene tenendum bydram 
informari tanquam. sophistriam, 

vtoocví, nor doxeiv, xar«- 
mzEzÀtvxóri] Tangit sophi- 
sías, qui nuper demum Athenas 
appulerant, maxime Dionysodo- 
rum.:. Pro zov ne cum Hein- 
dorfio requiras ?uo/, conf. an- 


not. ad Phaedr. p. 258. A. lon. 
p. 935. B. 


- fIOLIGELEV, 


. Lobeck. ad Phryn. 
ó.ü«s$y us Ó Ev9O.] Articulum e Vat, O, iuseruit 


112 


Og. im&Ón c)róv iAUmst ovrog ix toU ia 


PLATONIS  - 


&otGreQa 


Aéyov zci Ódxvov, rOv 'loóhtov rov cüsÀquOo)?v Üon- 

Üo» àusxcAécarO, 0 ÓÀ c)rQ ixavOg ifowOncsv. ó 
M € P 4 

Ó' àuog loÀewg IIeroozAxg ei (Got, nAéov àv S drspov 


vvaódogoc, 0TOTE GOL TGUTOG Üpryrea* zóreoov Ó l0- 
Atwg. ToU HoaxAéovg pLioy nv aOsAqidoUg 7 606; 
KoaeriwGrov Toívvv &0t, 0 4iovvaóiugs, jv Ó' iyo, 
&nozgivecD el coL. oU yàp n) «vie àpoTüv, Coxeoóv 
Tu by ToUT' tU oi0m), qO'ovov xci Dtecztoltov , tva 
ju) Ot0dEn ue 0. Eo vOnuog ixsivo v0 cogóv. 'Anoxpi- 


vov O5, Égxm. 


bk vod Pm ígigtsQd] dowegü Colsl. Par, E. Angel, v. 


p. 259. 
D. 


.otcvog ix voU Ix doiore- 
Qgà Aéyov»] Recte Schleier- 
macherus verí(it: so von 
links her: quo tecte significa- 
tur Dionysodorus. Nam p. 2711. 
B. (6 Ob oxeo! dj xa On rievoc r3 
dQuTeQdc ddriqhs tovtov Ziovvs 
coóoQoc, De oUrwc v. ad, Sym- 
pos. p. l'6. E, Istud Accor 
ix eua reg dietum ut.Zx voy 
inb QavrQa, P» voU Pub nisigrov, 
alia id genus multa. conf. L o- 
beck, ad Phrynich. p. 259. 


D. ó à 2p0g Tóltog IH a- 
vcQoxAzgg el PlO0i].  ,, Huius 
hominis non alibi. mentionem 
facit Plato neque alius quisquam 
scriptor, nisi quis cum Hem- 
8terhusio ad Luciani Somn. 


.$. 12. suspicetur eundem hunc. 
esse Patroclem statuarium, quem 


Olymp. XCV,. floruisse perhibet 
Plinius Hist. Nat, 37, 8. con- 
jectura parum probahili.** Hein- 
dorf. Hunc Socratis fratrem 
tangi ah Aristophane Avv, 
v, 194 sqq. Pluf. v, 841 sq. scita 
est eoniectura Winckelman- 


ni. Non sine ioco eius men- 
tionem hic iniici manifestum ar- 
bitror.. Videtur enim fuisse 
omnis eruditionis expers et ad 
disserendum parum idoneus. De 
formula mÀ£ov. $«veoov mOt&ir, 
malam rem etiam peio- 
rem reddere, v, ad p. 280. E. 


Óómóve 00v vaÜcv& UjrQ- 
Tti] quandoquidem ista 
garrivisti; de quo usu verbi 
vpráv v, Ruhnken. ad Tin, 
p. 262 sq. fam vero quoniam 
Soerates frátris sui ideoque con- 
sanguinei^ mentionem iniecit, 
Dionysodorus inde novam ca- 
ptat 'argutandi materiam adeo- 
que seiscitatur, fueritne Iolaus 
magis (in hóherm Grade) 


-Herculis &ósAquÓo0c, quam So- 


cratis, Quam sermonis conver- 
sionem non safis percipientes 
Heindorfius, Schleierma- 


-cherus et; Groen van Prin- 


sterer  Prosopogr. Plat. p. 
160. paullo ante Patroclis no- 
men delendum iudicaruní: quo 
extruso vereor ne locus magna 


Cap. XXIV. '4zoxowe à, épij 0 dto- 


-moxpuvoUucs On, cnov, Ortu ToU 


'Hoaxhíovg 5v Ó "LóAewg «ÓsAgi0oUg, &uóg Ó', «wg 


- 


 EUTIIYDEMUS, 


iuo Ooxs,. ov. 


178 


omogrtoUr. ov yco llargoxAgo 5v 


evr(Q nero, ó. dug aoshqáe , cÀhd mepocmAmnciov 


m robvope. dqixiies Ó Hoezhiows aos ác. 


IHa- 


T90zÀdjg ÓÉ, 1 à' óg, cóc ; liarvv 75, Équv iyw, óuto- 


putou0g ys, 


QU uírrOL óuro7térQ0€. 
àcrí 604 xci oUx cÓtLqog. 


Oeiqog &go: 
Qv; ónoneroióg. y8, 0 


fékriors, Égrr* àxsírov uiv y&g Xcupéíónuog nv za- 


, hi 3 * , 
T0, éàu0g Oà -Xongoovioxog. 


JXwqpovioxog zc 
, Ec 
pév 25 éuog, 


iyd. "4o 


Obxoyr , 3, 3 02, Érz- 
T'ovuoU » » pnv 


ovv merno 3v Éreoog «v nergóc ; 5j ov 


& 0 c)róg TQ Ado; déoxe uiv Éyey , Épyv, pu] 


Bekker. 


E. og Pnoi Óoxti, ov 


/ 


ómzoctioí»] V. Joxár, quod 


soli tenent Par. CE, Barb. Flor. b. 


i] 
laboraref obscuritate, Nee au- 
diendus est W incekelmannus, 
qui 5 ó ooc, addito articulo; 
scribendum ceusef, quod à recta 
ratione abhorrere sequentia ar- 
guuut certissime, 


Px]ivo TÓ c0Qó6rv] se. ónvi 
oí &7a9o0l. &vdpsg dótxo( &iguy. 


E. &llà naoan) 100» 
niv vojroua "9. ] ,, Haec fuit 
quum sie corrigenda viderentar, 
alia zguaiíoig pi» TOUrOUG, 
*IEquxlzo à: ó 'Hoaxl., nune vul- 
gatam seripturam. teneo. Nam 
ut dicitur &vzo Orouac TIgueiis, 


- quidni itidem dicatur àvyo m«- 


ex) joy Toro Jgeiie 1 
einddr f. Deinceps dila — 
piv non subsequente à? exem- 
plis illustravit Heindorf, ad 
Theaet. p. 197. C. p. 201. B. 
et Winckelmann, ad h. l. 
Qui fiat, u£ àAlà — pl» sae- 
pissime ita dicatur, ex eo ap- 
paret, quod seutentia per ó: 
annecteuda plerumque iam in 
praecedentibus verbis contine- 


fur. Velut] hoe loco dici pote- 
rat etiam sie: ceo: "iocur pi 
vol'rou« davev "Ipodais, T7" à 


ovi fxdüvoz avrà "ero. Criton. 


p. 43. D. ovros dqixraa , aAl& 
Qoxei uév pot rTratgor Rie. ubi 
v. annot, De Rep. Y. p. 41$. 


E. ovócuo, nor, «Ll Outofovs 
spi Lora ves 


P. 208. ó «vv0c v9 Àt0:«] 
Pungit Soeratem huius exem- 
pli cominemoratione, siquidem 
Graeci lapidis nomine. significa- 
runt hominem stupidum, So- 
crates vero ila respondet, ut 
vocabulo alio sensu accepto de 
silentio cogitare videatur, ad 
quod metuendum sit ne istis ca- 
villationibus redigatur. | Apte 
contulit Heindorfius Sympos; 
p. 198. C. iqoflouymr yéo 
pov zeÀeviov Ó Myá&ury P'ogy(ov 
xen ÓawwoU ÀAÉysuv dv cO àóyo 
i TOv Puov Zóyov méjpetc u- 
TÓY L6 ALO 0v aj «guríg nowj- 
Otttv», 


lario à av, épn, 
Xaig&ónuog ;- Iievv 3 i Éguv * Ó 
Q Oi izsívov. 
pog Qv AXeg&iuog TOU matoóG; 


298 


íi PLATONIS 


q«và vno 60U 0 «vrOg* oU uévrot uot dox9. | Ovx- 
ovr érsQog. &, qu, oU iisov; "Exsoog uévrot. 
"4ÀÀo Tv ovv £repog , 4j à' 0e, àv Al&ov ov AiD'og 
&i; xcl éregoc &y y0vGoU oU vovcóg d; ELort raUrG. 
Qoxoiv xi 0 AXeugédnpnos, ign, Érsoog Uv norpog 
oUx y mero sy. "Eowxev, qv'Ó'  àye, oU neto 
&rew Ei yap Ónnov, Éqm, morüo ior Ó Xoiwpé- 
ónuog, vnolewov Ó Li 0VOnuos, néAw cU O0 Xuw- 

e qorians; Ereoog wy marQog OU nario iGrwv, OgT& 
o), ZXoxpgersg, enearop s. Koi 0 KrQcurmog 
ixoskuuevog, 'Ü à wvuérepog, Éqm, «0 mery?o oU 
TaUTà TaUTG nínovÓsv; Írspóg àór. rovuoU narQ0G; 
llolÀoU y', Éqmq, Os, 0 LvOvOnuoc. Ala, » 0 
0g, 0 a«vr0g; Ü avrog uívroi. — Ovx &v Gvufovioi- 
puv. &ÀÀa mórsgov, « LoUwOnus, iuóg uóvog iori 
nero 3 xci TOY GAÀOY &vÓ Quiztov ; Kai vàv Av, 
Égn* 15 ole Tüv evrüv naréom üvr& oU mneríQa ei- 
vai; "fDuuny Ónra, (qu 0 Krücuwxog. Tí 0é; 5 O^ 


P. 298. o/x ü» nacio ti-] ov z«vjo ?ovw Vindob, Vat. 
r. et iovw etiam Bodl. Vat, O. 

B. àpóc pórvog lori m.] sóvoc Bodl, Coisl. Vat. Or. Ven. 
£X. Par. CE. Augel. Barb. Pal, Urb, niodo pro vulg, &órov eum - 
Winckelmanno restitui, v. Bremi Excurs, Xl. ad Lys, p. 449 sq. 


€, iUzzwv xaiczüv &llov] Sic Ven. 5. Vat, r. Angel, 


O)xovv xal ó XeigéíÓóng- tur, oU Alrov Alv  avrematie, 


poc —] De toto hoc sophismate i, e, non bene haec ihter se 
v Aristotel. De pa iram componis, Schol, A (vov Àtvo 
Elench. V. 2, 3. XXIV. 1l, 0 UV&TTELG, ixb vOv «d avrà 

B. Ox» àv ELE duà rà» aócur dq Àeyóriew dj 


Oporto j ac pow elg quitav 


Env] V. ad Lachet. P. 189.. A. 

€. M4 ys. pn ó Kv, 0 
Eióóvàquc: vó Àty6ojn] , M- 
lud 5 y&o per se seorsum ac- 
cipiendum, «quo mon animad- 
verso Heindorfius Gcurcztrg 
legendum opinabatur. Kxempla 
huius usus satis multa congessi 
àd Protagor. p. 334. E. Alcib. 
I. p. 75 HB. al. Sententia ver- 
borum haec est: Noli ista 
in medium afferre; nam, 
quod in proverbio dici- 


guvazTOviQv. péurnran OP «vtng 
ET à)» vo y 1üg Ve 
xüs &xQo«otma (HL 6, Uc)r 

yo Àí&ov Aro Govramitr jov. 
Xigavtus IHovauoig (lege Ilova- - 
píoig cum Hemsterhusio ad 
Arist. Plut. v. 470.) xai ]lÀé- 
vov Eb9vOnut. | Similia habent 
Photius Lex. p. 224. 23. ed. 
Porson, Schol, Aristid. T. Ilf. 
p. 901. ed. Dindorf. Simpli- 
cius ad Aristot, Phys. p. 117. 


EUTHYDEMUS. 175 
V 

óc* y0ovoóv ovre qu, 4gucóv eivot; &vÜ'gorov ó ovrc 
"m &vÓunov ; My y«o,; égn ó Krnowumoe, e E- 
Üu)ónus* TO AeyÓucyoY , 0v Aivov Arg cvrántitg $ 
Óstvóv yao Aéy&g noa; ue, &i Ó Góg zt«TO mCVTOV 
dori narío. AAA for, égn. Ilorsoov &vÓ'gonav; 
4 9 Og ó Krueuranoc, p xci immwv xci TU Gay 
amavrov CGoov; llevrov, Eq. 'H xoi wir 72 un- 
rgo; Kei würno yt. dei rüv iyivev &go,-Épm, 
3 cn uico tico icri vüv ÜeAarr(ev. Kei m on 
Y &éyu. Koi cU &oc« Gskqüg & TOV Xov xo 

avvale zc gotgidiov. Kai yàp 6v, pi. Kai 

cpóg «Qc GOL fm&TQO iori xci xvov. Ko yao 9oí, 
Éqn. dvrixa 22 ye,» Ó 0g Ó dvovvaóowgog, àv 
e Gztozolvij , 0 Kriime , 0110207 fjG&t TCUTG. &l- 
amà ye&p uot, Ééort 600 zUGv; Koi uec movioos, Éqm- 
ó Kronos. "ÉEcruv ov» eUrQ xvviàu; Kel uA, 
Éqn, freom Towxüra.  ÜUzoUrv m«r5o iori avTOv O 
xwv; "Lywyé TOt &ov, £g, «vrOv OgcVovra TV 


Vulgo Zac» jj xoi 10v àlÀov, quod mutavit Bekkerus,. | Alioquin 
post ?"zov ponenda est interrogationis nota, 
CeH xd unu 5 unio] Articulum om. Bodl. Vat, O, 
Uib. et pr. Coisl. post x«£ ponit rec. Coisl. 
D. vuv xoftiv] 1À» oiov Bodl. Vat. O. ràv oóíov 
Vindob, et in marg. 7ga9- xogíor, Dein Coisl xal zo» xvrvaglwv, 
Mox Bodl. K«i jag ov, iqq. M 


ob vt ÓOvyxhoOtoÓnr niquxóta TOv» xoflorv, Ex quo apparet 


avyxio t. Suidas: ov Aí(- olim aliud quid seriptum fuisse, 
vo» líro evrantuüc: (ub «0» — Cod. Vind. vo» cóívv. Bodl. Vat. 
1 ait& ur dut vOv civor nQ«r-  O. vàv  Boidiwv, Alii và» xo-— 


rÓrTUY, Videtur igitur et. Aívov 


Bíov. Winckelmannus cou- 
Aven Ovvüzttg et op A(rov Aro 


iecit vOv »xwoOwv s. xoQurov, 


. 9vraztTtg usu celebratum fuisse, 

"Ad: proxima Schleiermache- 

7rus conferri iussit Aristotel, 
De Sophist. Klench. V. 2, 3. 
XXIV. I, 2. Vol. lll. p. 532. 
et 610. ed. Bip. 


D. czàv xo guov] »gobio- 
rum, de quo piscium | genere 
V. Sch neider. Histor. Litterar. 
Piscium p. 46,** , Heindorf. 
Schol. ad h. I, 


vr GQÓío». 


Certe Athenaeus VII. p. 309, 
€. — p. 613. ed. Dind. WNovuf- 
vi0c 9* Pi»5'Aluvixo xe00vg av- 
TOUG (*o?c xe DioDc ) x(À.&i. 
voce. xvregio» v. Lobeck, ad 
Phrynich. p. 180, 


E. fvsga voicvU«] sc. n0- 
, - 
vng«. 
2 , * , 
Oytvovca vn» xv»c«] H. e. 


)UÜugaivóyre, Usum verbi tetigi 
ad Rempubl. V, p. 455. B. 


De 


116 PLATONIS 


' i * , 
zvve. Ti QUY ; o? cóg éortv O zvQv; Ivo 25 qn. 
Ovxo)v mero Qv cog écruv, Bite cüg m«tho 7i— 


yysrai.0 zvwv zal Gv zvvaoíuy &ÓsÀqÓgs; Keicvüig 
^ € * £ t ^e e! ? Li 
. TüyU vVzok«fwv 0 4iovvóóóngog, ive qu) mpórsQóv 


299 


tuzpOy , Éga), 


Cap. XXV. 


TL tino, 0. Krnotzztog, Kei Éri yé uoi 
&zOxourai* TUmxT6GiG TÜV zUYc robrov; 
Kai o Krygowwtog yshaGcg, I rove Üsovg, Éqq* ov 
y&g Ovveucow 6&. Üvzobv TOV Gcvrov maríoa, Éqa, 
TUnTduc; llohv uévoi, ég, Üuzetóregov TOV UVuírsQov 
steTéoc TUTTO, D T6 pec ov coq ovg visg . ovrog 
Égvosv. «AM 4 mov, ó Evo vous , égym ó Krroin- 
nog, nóÀM cyeÜUc &nOÓ Tie vuerégag cog íeg. TcUTNG 
&noÀÉA«vxsv Ó stcTQNO OÓ UpuérsQóg TE XCL TOV ZVVL- 
Óíuy. AAA ov0iv Orci molAov cyaOOvr, o Kry- 


E. iva ur xoovttQóv vo e7z0:] Sic Bodl. Vat. O. Angel, 


p; 299. 
corr. à ct zt ov, 


o Eó9v05gue, Eqq ó Keqo.] yr om. Vat. 


Vindob. Vulg. £15, quod iam Heindorf. emendaverat, 
Iiol) pgévvros, Eq7z] Iq om. Bodl, Dein Coisl, 


O. Vind, Ven. 


£X, Par. BCE, Angel. Barb, Pal, Urbin. Flor. b. o. et pr. Coisl, 


xal vO» xvridíov] Sic Vindob. 


Vulgo xai Ó vG» xv». 


quod mutandum esse iam Heindortius vidit, 


paxoóv, i d nóxQiva] 
V. ad p. 286. 

P. 299. à c: pav co- 
obo vístig «] Quod est in 
libro Coisl. zer, id vereor ut 
quisquam probaturus sit inspe- 
ctis iis, quae nd p. 283. E. ex- 
plicavimus. Deinde ov voc, quod 
ad copo?g pertinet, cur ita post- 
positum sit, ex aun. ad Hipp. 
mai. p. 282. E, Phaedr. p. 250. 
E. intelligetur. Nec vero opus 
est, ut eun Heindorfio re- 
stituas doqovs oUrwgG vicc, Nam 
00povc vísig quia in unam com- 


prehendi notionem debet, re- 
clissime oDiog utrique vocabulo 
postponitur. . Prorsus eodem 


modo Plato loco Hippiae, quem 
antea significavi, scripsit; £r 
QÀ(yQ zgóvq z«&rv, übi itidem ex- 


TOV 


spectes 2» 0A/yo zt&vv zoóvo.^ In 
antecedentibus Astius corri- 
gendum censet óuwciótreoov y 
"Ür vjtéregov maíQe cUnTOUU, 
Sed optativus sine &» opinatio- 
neu loquentis significat cum vo- . 
luutatis quadam significatione 
coniuncíam. v. Hermaun. De 
Particula Z» p. 159 sq. 

T0ÀÀ àyaóa — x»vvidi- 
0v] Quoniam sophistarum pa- 
írem a Clesippo designari nas 
nifestum est, articulus ó ante 
zumo» abiiciendus fuit, 
quem iniror & nupero editore - 
esse conservatum. —Sententiam 
verborum puto hanc esse: Multa 
vero boua ex hac sapientia ille 
vester et catulorum páter per- 
cepit, siqnidem eum vel pessime 
tractare licebit, 


EUTHYDEMUS. 117 


curmt, OUT ixtvog ovre cv. OvóB ov, y Ó Og, O 
Evóvónus, avr09; Üvói «Aàog ys ovósg cvOQu- 
sy. &ünà ycQ uot, o Krone, d &yedOv voui- 
Cug eivas ecÜsvoUvTL q«ouazov zv j oUz G&ycÓOv 
tive, Óoxt G0t, Orav ÓOtnrai* 3j sig mOLsuov Orcv 
ip, 0nÀ« Éyovre qGALov i£rvoi 3j Gronov. "Euorye, 
Égx. xcírow oluaí tí 6€ Tür zaLüv igüv. Xv &pi- 
Gro &íoe(, Éqq' &ÀA' amozgivov. àmeón yc0 wuoLo- 
yuc ayaUOv tvow quouoxov, orav Óéj, níivuv av- 
Douno, &ÀÀo Tr. ToUTO TO cyaÜOv cog nAsorov Os 
Tmiy&uY, xai xcÀQOG xc fiu, i&v Tig eUrO tohyag 
iyzspeon dALefooov &uoEev ; Koi ó Kriüoinnog 8&7, 
llavv ys oqóàoa , o EvOvOQus, iav 7 y& 0 nivov 
0cOog O &vógutg 0 iy Ze)gois. Oixoby, Égy, xoi 


B. el»as doxei 00:1] Sic Bodl. Vat, Or. 
Ven. Z. Urb. Legebatur olim co: doxei, 


&AÀo vw ToUTOo TÓ àáy«Oov] 10 additum e Ven, zz. Par. 
€. Ang. Barb. Pal, Urb. Flor. à. b. c. o, et pr. Par. B. 


Vat. O. probante Winckel- 


Vindob, Coisl. 


«v0 TQlya«c] «vr9Q Bodl, 
manno, 


C. ócog 6 àvópiég ó 2v 4.] Sie Bodl. Vat. Or. Par. C, 
Barb, Flor. a. c. Legebatur olim ó oóg ó &»ógiag. 


£l) dyaGóy» vouíteic —mi- 
ziv] Conf. Aristotel, De So- 
phist, Elench. c, 4. p. 529. ed. 
Bip. 

B. x«írot oiuat v4. — 
àpriv] quanquam vereor, 
ne captíiosa sit rursus 
isfa tua quaestio, alio- 
que me denuo sophismate 
decipere velis. To» xalóv 
i. e. và» xo,orv, ut alias vo- 
cantur a Socrate huiusmodi so- 
phistarum commenta, Infra p. 
302. A. $n yào ra 28$ avrdy 
xaAóv TL dv&xÜwot TO TOY PQu- 
Truco. ] Heindorf. Deinde 
€V &guora ejoti similiter dictum 
. atque alibi z&z« sioe — Pro opo- 
AóytigS, modo fatebaris, quod 
Heindorfius de coniectura 
dedit ópoAoyeig, id nec necessa- 


Plat. Opp. Vol, VI. Sect, I. 


rium esf nec 8 codicibus con- 
firmatum. 


xaixalgg xe fEe«] Re- 
cte Winckelmannus xe, 
ab Heindorfio aliisque in 
fraudis suspicionem — vocatum, 
ita defendit, ut significare di- 
cat in medicamenti sum- 
tione, i» 19 v0 qaguaxov ni- 
vt», qui vocabuli usus apud 
Platonem non ita rarus est. De 
usu hellebori v. intpp. ad Ho- 
rat, Sermon. II. 3, 83. et Pli- 
nii H. N. 25, 5. 


€. 0coc 6 &v0giac ó 1» 
A4:À1g9o0ig] Quaenam statua in- 
telligenda sit, non aliunde con- 
stat, Plures Sonido statuas Del- 
phis positas fuisse exploratum 
habemus. 


12 


178 PLATONIS aus 


iv TQ folíuo intÓy cyaÓóv» bor One Éyuv, Og 
ni&ücre Ós tyuv Óo0oart Tt xoi doníóas , ins»- 
"to aya doy àori ; i Mále Onumov, Épn 0 Krnowrnoc* 
c) Ó' o)x ol, Ei dionys, «AA piov x«i &v Ó0- 
Qv; Lyoys. '"H wei tO» Tuovóvgv &v, Égn, zai 
z0v DBgiwtpsov oUrw cU OnA(cuG; àyo Óà Qumev cs 
Oswvórspov slvcu, &rs Omloudzqv ovra, xci TÓvÓs TOV 
éroipov. Kai ó niv EjOwV0Quog iciymosv* Ó Oi 4io- 
vvcoÓwpog mgog tc mpórspov amoxixouuéva TQ Kry- 
cinzqo dosto, ÜUvxo)v xoi yovoiov, 5 Ó Og, c«ya- 
Ov Ooxs co& dva, Éyuv y [iavu, xal vaUTÀ y& mo- 


D. dya 94 o) Sox o0:(] &ycO6v eum Steph. unus Ven. Z, 


ZoóÀga y', Ign] y 
Par. BC. Barb, Urb, Flor. b. 


&ÀÀA& ulav xai Tv 909v] 
Quuin. ad itlacy intelligendum sit 
«ozíde, ne dógv quidem ut adii- 
ceretur necessarium fuit, Nec 
famen vocabulum invitis codi- 
cibus eliminandum putamus, 

DauQvórqv —xaivóv Boi- 
üosov] Legg. VIE. p. 795. C. 
T'gvóvgv óé ye s we quow 
Kyov 5 xal cQ» Boios qvorto, 
vais buctóv yspalv Exazóv- Oc. Bélg 
Qínttw. Ovvavór tivaw ubi vide 
Astium p. 349. 
Heindorfius malebat x«i oi 
—— xai vóvós 1Ór» Íraigov, eo non 
opus est. Quemadmodum enim 
pronomen in oppositione subinde 
omittitur, de quo genere supra 
nd p. 295. A, explicavimus, ita 
ne enclitica quidem eius forma 
hoe in genere temere spernen- 
da est, Apollonius De Syn- 
fax. p. 121 sq. zào« yco quaw 
avrovuuit gvunAexouévy àv xat 
09095 lox(v - 4diovvoto àiài&- 
Anas x«i dino, AvovóGuoy 
Tiu xci bnu£. & yov (9 obr) 
bec TOU GvvÓsauov yérovro 7 
évtovvu(a, oU m&vrog ÓpOoto- 
vnódosca.* iyaploncó got 
xal diovvoto, iz(ugcéÉ c& 
xaà diovvgwvov, Supra p. 


Dein quod. 


additum est e Bodl, Vat. Or. Coisl. 


283. EK. O0 "- paD v gov xo 
TOY GÀLov xcroebdet , ubi fal- 
luntur qui 2«o0 requirunt, So- 
phocl. Oedip. Col. v. 567. Hoi" 
dvio Ov» xor vis ic aUQrov. óv- 
Oi» màéov uo coU uértoviv De 
eas. Eurip. , Hippelyt. 323. 

e &jueQtEir, oU y&Q Eig s. duse 
T&v(. Orest. v. 136. mi n idv 
QerovO^ n, &ovOY xai xeau- 
yvgvngy Rev. gbid. v. 726. Me- 
véltuG x«xwgtOg tig HE xub xWgi- 
yrqvy ugv, ubi Porsonus 


dedit ?c; ?ué.  Iphigen. Taur. 
657. 1069. 1085. Aristoph. 
Rann. v. 504, Sophocl. Phi- 


loctet. v. 47. ois plor &v fÀowd 
p^ dj vovg nüvtac Mgystovg Àa- 
Büv, ubi. v. Wunderum, So- 
phoclea comparantem, 

D. Jl4vv, x«i vabT& y. 
z0Àv] Heindorfius requi- 
rebat J]ávu y&, x«i cav E 
zt0ÀU, sicuti est p. 297. E. ztdvv 
y, dep, 6 nér ye duóc. et p. 
300. E. Pfyoyt, üqmv, xai mol- 
À« jt. 

Qixov» Gri Óe — 4v Env - 
cQ] Observes quaeso formula- 
rum ambiguitatem; unde deinde 
ducitur argumentatio. 

E. Dac(í y& oU v —] Optime 


1 


; 


. fonem 


EUTHYDEMUS, 


à), &pu Ó Ktijsiog. 


119 


, xd * -—€ 
Tí ovv; vycOG oU Joxei 


960: yoruatc dí T Eye xci navray0U; Xg009c 2 , 


£g. 
vat; 
eUrO 


Ovxo)v xci TO Xovcíov aya o) óptoLoysis &- 
"QuoAoynke uiv ovv, * Ó Og. OUxoür cci e 
&yev xoi mayra/0U zal og uuAcre iv émvtQ; 


xci si &v tUÓciuovécrarog, tl Éyot vovoiov piv 
zoía vGÀavro ép Tjj yaorol, vxÀ«vvov Ó' &v TQ xoa- 
víp, Grar5o« Óà zovcoU iv éxaríoo TogÜcAug; 
Qieci ys ovv, o EvOv0uus, Égx 0 Krnowtmog, roU- 
TOVg tUÜctuovsor«rOUVS 6lvau, £xvÜv x«l «oícrovg 


E. 
praestaut Bodl. Vat. O. ZZ. 


Schleiermacherus: Sagt 
man doch auch, dass die 
glückseligsten und treff- 
lichsten Mànner sind un- 
ier den Scythen etc. Enim- 
vero zob» et ye ob» aliquantum 
inter se differunt, siquidem al- 
tera vocula ab altera seiungi- 
tur, ubi ys vocabuli proxime 
praecedentis vim acuit, ov» au- 
tem ratiocinationem loquentis 
cum assensione denotat. Exempla 
dabunt Schaefer. ad Dion. 
De Conip. Verb. p. 271. Schnei- 
der. ad Remp. Ii. p. 335. E. 
iv voie xocrío:rg — voig 
invràv] ,Hic aut diversa Pla- 
confudisse auf alium; 
quem sequeretur, nuctorem quam 
Herodotum . habuisse ^ notavit 
Valckenar. ad Herodot. IV. 
26. secundum Herodotum enim 
-1V. 65. non parentum aut ami- 
corum craniis usog Scythas tan- 
quam poculis, sed hostium, quos 
iuterfecissent, auf inimicorum 
saltem ; Issedones solos paren- 
tum suorum crania deaurata cu- 
stodivisse et veluti yaAuera 
yeneralos esse, posíquam cada- 
verum carnes cum aliis com- 
mixtas comedissent, At nulla 


 &vóg«g, oi zQvoiov v6 iv roig xQevioug Éyovci mou 


ixatépo sioóalpng] V. 40 oógOaÀlug. Ylud dian 
. Par. BC, Angel. Barb, Flor. à. c. 


hic est parentum aut amicorum 
menlió; z& xg&»* TOv ievrow, 
ipsorum crania, dicit Cte- 
Ssippus eodem modo, quo ante 
Ctesippi canem, catulorum pa- 
trem, ipsius Cíésippi patrem 
dixerat sophista. Videlicet ut 
ibi ex hoc, z«vjo «v oóg lors, 
Dionysodorus ilud fecerat; ooq 
azetno fou, eadem fal!acia hb. l. 
Ctesippus rc aget «i10 Ort, 
crania, quae ipsi possi- 
dent, convertit in v« £avigr, 
quod ipse significat haec ad- 
dens, E ov yv O9 Aye 
tÓv xb»& 1Óv "«iéon. - ltaque 
nihil h. Lh Plato respexit nisi 
communem illam  narrationein 
de Scythis cozg xouvíor éxnwpe- 
cw utentibus,. v. Strabo VII. 
p.458. A. et p. 460. B,* Hein- 
dorf. — Videlicet est fallacia 
compositionis, quam dia- 
lectiei appellant, h. e. qua éon- 
iuncte accipiuntur, quae sunt 
accipienda divisim. Veluti so- 
phista antea bunc in modum ar- 
gumentabatur. Quia canis est 
Ctesippi, consequitur eum esse 
Ctesippi paàtrem. Eodem igitur 
modo nunc Ctesippus argufando 
lud$: Scytharum, inquit, di« 


12 * 


180 PLATONIS . ; 


- - e 1 - & 673 : ^S " 
TOig É«vrüv, «gmsQ cv wUvr, On fAsysg TOV xvv«& 
T0v m«ríon , xci 0 Oo«vuaecwrspóv ys Érw, Ort xal 
nívovcuw ix Twv éavrOv xp«viov zeyovocuévov , zc - 
reUrte ivrO0g xaÜopoucu T6v écvrüv xogvqrv iv raig 
4t00iv Éyovrsg.  llórsgov óÓà Opgoocw, Égw o Lv- 
Üvünaoc, xci JN«vÓ«u; Ts xci oi &AÀÀlor &vÜQwmoOL 

U * U c ^- » ^ , , rm UJ , 

TX Óvvatc ooxv 5 v& aóvvere; To Ovvera àijn OV, 
QvxoUv xci cv, Égm; Kai. Oods ovv rà quérsoos 
ipéna Naí. 4vver& ovv óp&v tori TaUra. '"Yzso- 


qvog, Épn ó Krnogournoc. 


Tí à£; 53 9' 0c. Muyóév. 


cv Ó' lowg oUz ois «v:& Op&v* ovrwug 1Ovg &. aÀ- 


P. 300. 
batur olim óg£» «vz«. 


otc abradtógiy] Sic Bodl. Vat. Or. Vind. 
Dein Bodl, Vat. O. Coisl, Ven, Z7. Vind, 


Lege- 


Urbin, et pr, Par. B. £riexouuiaó at. 


xai tl olóv ve ÀAéyovva] cl de Stephani coniectura addi- 
fum librorum caret commendatione, 


tissimi habentur, qui plurimum 
auri habent. in craniis suis re- 
conditum, h. e. in craniis, quae 
possident. Iam vero  craniis 
istis deauratis etiam pro poculis 
utuntur. Ergo illi ex suis. ipso- 
rum craniis bibunt adeoque suos 
ipsorum vertices manibus tenen- 
fes illa introspiciunt, 

P. 390. xai X€xvQav ct 
xai oí &ÀÀov &vOgonoi] 
Recíe Winckelmannus «e 
tuetur comparatis locis Euthy- 
dem. p. 286. C. Legg. f. p. 633. 
A. II. p. 665. E. 

dvvacd ov ópd» Poi 
vaUr«a] Ambiguifas per con- 
síructionis rationem quaesita. 
Nam óÓvvar& per attractionem 
dicitur pro duvaro», ita quidem, 
ut verba vi et potestate activa 
accipienda sint. Phaedr. P. 256. 
B. or pücov & yer ote 0Q- 
qooour] àvOouzvy oW: Osa 
pavíe duvavi nogíaat avdoomo. 
De Rep. v. q. 471. €. Óvvecy 
avcn 5 molut(a yevéoOew — Dbid, 
VIII. p. 559, B, Óvravg óà xoa 
Louévy &énaAAavvta as. 


Ti 894; 4 9) 0c. M99év.] 
Sophistae interroganti, quid sit 
quod vestes videant, Ctesippus 
festive respondet: Nihil; at- 
que fum ridens pergit: tu au- 
tem fortasse non putas 
illas videre; adeo suavis 
es! Formulam 7j); &, sua- 
vis, i. e, fatuus, es, ad Hipp. 
maior, p. 300. C. attigimus, co- 
piose illustravit Ruhnken. ad 
Tim. p. 131. 

xai*ti*olov ct Àéyovcva 
—] Recepimus ez? de coniectura 
Stephani, quod consilium re- 
centioribus editoribus omnibus 
probatum est, si ab uno discesse- 
ris Winckelmanno. Is enim 
protasin sine c? positam censet, 
sicut in Horatiano illo: Non 
possis oculo quantum 
contendere Lyuceus, Non 
tamen idcirco contemnas 
lippus inungi: cuius generis 
alia multa collegerunt Bent- 
leius ad Horat. Satyr. IL, 6, 
48. Heindorf. ad Satyr. I. 1, 
45. Gronov. Obss. 4, 20. p. 
3195. Manut, ad Cicer. Verr. 


EUTHYDEMUS, 181 


Ad uoi Óozsig, EvOvOnuus, o0 zaD:/UÓwnv imxexowu- 
GÓoi, xxi * d * olóv vs Aéyovre puuüiv Atynw, xol 
c) rovro zouiv. Cap. XXVI. "H yàg ovy olóv v6, g 
éq ó 4iovvoóowpoc, iy vr A£yuv; Ov9' ónwgri- 
ovv, A à Og Ó Kronos. "Ao' ov0À A£yovra ciyàv; 
"Eri $rrov, Éqm. "Orav ovv Aid ovg AÉyug xai EvÀe 
x«l ciówoux, oU ciyOvte Aíytig; ÜUxovv, si ys by, 
íqu, nepfoyoua, iy Tojg zeAxsiorg, nÀAAa qiOsyyOusva 
ze foavra uéyitoy TG ciijte A&yerou, Écv Tig Gn. 
TOL (gr& TOUTO uiv vano Gogíeg É£AaÜsg ovàtv i- 
"wy, GÀÀ' Éri uos TO Írsgov imitíiarov, Omwg av 


B. 45) 06 6 Kxy0o:z72056] óc om, Bodl. Vat. O. 


Oixovy sv ye à yw] $ys Bodl, Vat. O. Vind. Florr. dye Ven. 
zx. Par. BC. Palat. 7/5: Coisl. Barb, unde Winckelmannus efínxit 


j 7t o 


6, 63. Matthiae ad Orat. pro 
Rosc. Am. 8. 55, Drackenb. 
ad Liv. XXI. 10, 6. al, ex qui- 
bus Heindorfius etiam Grae- 
corum scriptorum exempla com- 
memoravit, quae sane non pauca 
apud ipsum Platonem extant. 
At enim vero quantumvis haec 
loquendi. forma Graecis Latinis- 
que scriptoribus celebrata sit, 
famen ea certis quibusdam fini- 
bus circumscripta fuerit necesse 
est. Neque ea locum habet nisi 
in oratione vividiore, quae refert 
speciem quandam sermocinatio- 
nis. Talis enim oratio particu- 
lam condicionalem non requirit 
propterea, quod protasis ita 
potest pronuntiari, ut prope ac- 
cedat ad formam interrogationis. 
Quod quum in hunc locum nullo 
modo conveniat, librorum sceri- 
pturam vitiatam esse dubitari 
non potest. Nihil autem faci- 
lius potuit accidere, quam ut ei 
post xai a scribis obliteraretur. 
'De aliis locis Platonis ad hane 
normam examinandis suo (em- 
pore explicabitur, 


Sed j.ab hoc loco alienum, 


B. ov giyovcv« Aéyeoc] H. 
e. nonne silentio dicis? 
Pervertit enim sensum verborum, 
Oworv:e nunc per amphiboliam 
genere neutro accipiens. Ari- 
stotel. Sophist. Elench, c. IV. 


.6. iam a Routhio laudatus IIaoà 


óR c$v Gupifolav , inquit , ot 
voio(Óe Aóyor* ga fo1. cuya. 
Aéysw 5. Qutvóv yao iow xui 10 
giyoria Àéysw 10 T£ 10» À€- 
yovva owü» xal vÓó tà Àtyo- 
pitvc&. conf. etiam X. 8. Ad 
haec vero Ctesippus, sophistam 
rursus  ludificans, respondet: 
Minime vero, siquidem . 
obambulo per officinas 
ferrarias, sed sonantia 
et vel maxime loquentia 
ferra dicuntur (i. e, vocan- 
tur), si quis ea attigerit. 
Enimvero qOé£yys09u, et Boü» 
etiam de rebus inanimis usur- 
patur. Dio Cass, p. 1094, 94. 
de Vesuvio: «ye ve xai fog (Ve- 
suvius), Pro àA£ysra, Astius 
legendum coniecit Aéye, quo ve- 
reor uf opus sit, 


182 PLATONIS 


for. Afyovyra ciyüv. / Koi uot iÓóxet UmtpeyoviZv Ó 
Kráounzog 0i rà moie. "Ürav owgc, Égn O 
Evósünaog, o? n&vra owe; "Eyoys, 5.0 0z. Ovx- 
oUV xci TO .AÉyovra oig, &ieQ TUY Gnavtov 
iori và Aéyovra. Ti 06; Éqy 0 Krnowtnog, ov ct- 
y& ndyro; Ov Ogzov, Éqm ó EvgvOnuog. AX 
&om, « [KArwts, AéysL rà müyra; Tu ys Ónxov 
A&yovra.  'MAÀ', * 0' Og, oU coUro igwrO, ce 
và n&vra Gig 3? Aya; Ob0trege x«i cuorepo, 
(yy Vgegndceg 0 Aiovvooüwpog* sU vy&Q olüm Ortu 
Tj &moxoictQ oj; Eug Ó Ti zo]. Kol 0 Kroowwnmos, 


C. eiz:iQ tÀv ámávro» Povi và Àdyovva] ad Aeyopeva 
Bodl Vind. Coisl, Ven. £X. Par. BCE. Angel. Barbar. Pal. Urb, 
Vat. r. Flor. &. b. c. o. Ald. Bas. 1. 2. Recte Coruarius correxit 
*v& A£yovre , quod tuetur Vat, O. Praeterea idem vir doctus ante 
«à Àéyovr« inserendum censuit xai, nou improbante Heindorfio. 

o) Guy n&»cvc] Heindorf. coni. z& z«vc«. 

"LÀ 60a,  BéXv.] Sic Vindob, Ceterae editt. 'A1À* dn. 

D. 2£quoocvéguxe v. À.] Piygorégrxs Ven. Z. Angel. Pal. 
et Florr. errore. Dein Heindorf. corr. x«i &:0AoÀexe xoi rura. 
Iu Ang. Pal, Flor. o. et pr. Ven. Z. 3& omissum, Pro Uu 


Vind. Vat. r. Par. BC. Barb. et pr. Coisl. Zcvgoas. 
dove ó Kav5qoinnoc] Gcneo Bodl. Vat. O. Dein vulgo 


C. àjoxes ntsoayoviaüv] 
V. ad Charmid. p. 162. B. quem 
locum iam Heindorfius com- 
paravit. ; 

eintQ và» &návvo» tavi 
y& Aéyovva] siquidem zd Aé- 
jovrr& non exemta sunt numero 
TOV &*ürrov. Argumentum hunc 
in modum concluditur: Quando 
'giles, omnia siles. lam vero cc 
AÉy/orra ad omnia illa pertinent. 
Ergo siles vr& A£yovre. Ex his 
perspicuum est nihili esse quod 
vett. editt. et codd. inagno con- 
sensu tuentur z& Aeyoutre; uec 
cuiquam placebit Winckel- 
manni ratio hane lectionem 
sic interprefantis: atqui quae- 
cunque dicuntur, i. e. quaecun- 
que sermonis ope eloquimur et 
proinde etiam ipsa vo Aé— 
yovrru, aud omnia pertinent. 


Verum. jam Stephanus de 
Cornarii coniectura restituit, 
idque confirmatur verbis Fici- 
ni: illa, quae dicunt. Mox 
Heindorfius legendum cen- 
set, inserto articulo: o?) oid 
qà n&rra, ut và n«vre intelli- 
gantur dehac rerum univer- 
sifate. Nec tamen hac cor- 
rectione opus est, siquidem zt«vza 
simpliciter est omnia, 
| Osüéason xai Guqocspa) 
Neutrum etutrumque, in- 
quit Dionysodorus ser- 
monem arripiens. De plu- 
rali numero v. ad bLysid. p. 
$918. EK. — ovg fiic 8 «4 
zei h. e. quomodo eam re- 
darguas, de quo formulae usu 
v. ad p. 287. E. 

D. ?35gugoréQuxs vOv Aó-- 
yov] Recte explicat il eindor- 


EUTHYDEMOUS. 183 


dgmsQ eloUs, píye ndr dvaxoyrdoag, 2 EbOw- 
Ógus, Équ, Ó aOshqóg Gov ibuugoríouxe vOv Aoyov, 
x«i  GnóÀlwAé TE xci djrurou. | Kel 0 KAuvíag 
nzvv 3603 x«i à&ytAacsw», cgrs 0 Krnowwtog iytve- 
0 nÀsor 1j ÓsxonAcGu0Q. O0 ÓÉ MOL, mtcYOUQyOG v, 
0 Krüewurmog, m«g' ceUrUY TOUTOY QGUICG TCUTC 7L- 
poxzxós* oU yo. ioruv GAÀowv TOwVTN GogQíc TüV 
yy iy guru, . Cap. XXVII. Key sioy , Ti 
ytÀgg, €  Kdssniita ini enoviaiorg OUT rod ad P721 
xaÀoig; Xv ya9 i7») T& ftbmort &iüsg, Q uxpersg, 
«olov no&yue; Équ 0 Ziovvoodmgog. "Eywys, Égmw, 


aniio», quod e Bodl, Vat. Or. Vindob. Coisl Ven. Z. Par. BC. 
Ang. Barb. correctum, Pro óezzanicoioc Vind, Vat. r. ÓtnÀ40106, 
ut est apud Aristid, Vol. I. p. A54. ed. Dind.' 

, ó àé uos zavoUoyoc 0v ó Kr.] V. Ó À' idóxe« uos, cca 
| marovoyog. v, 6 Kr. quod soli tuentur Var, E. Urb. Flor. b. Hein- 
dorüus de Heusdii coniectura dedit; à ó?, doxsi poc, GTE 20. 
procul dubio ille nunc «odices auditurus. Istud ó Kvrnjowrzog post 
6 à? Heusdius p. 66, Specim. Crit. eliminandum censuit. Sed 
recte monuit Heindorfius saepenumero itá post ó óà ipsum nomen 
inferri, 

n«gax"7x0£(] Sie Bodl. Vat. O. Coisl, et pr. Par, B. Vett. 
editt, zr«o5xxoe , addito augmento, 


fius: sermonem eo perdu- Heindorf, ZzoAoAtxs xai 4vtr9- 


xit, ut de eo in utramque 
partem possit statui. De 
.qua re cur adeo exsultet Cte- 
sippus, perspicuum est ex illis 
p. 297. A. Qus O clot. TÓY Àó- 
yov, xci qorioeta oUT000 Ux 
ntóTáuevoc xl ÉmigUuwv qut 
dv» x«i rentia vi uev. Bene igi- 
""!trHesychius: "ESagqoze- 
Qíaas* TO dugígolor mowujo«t 
x«i vó Óvo ng«yuavo? Por. 
conf. Ruhnk. ad fim. p. 107. 
qui exylicat £l; &uqifloltav áya- 
gt» 1ó» Aóyar. lam vero quia 
sophista sua ipsius responsione 
coufutatus est, recte addit ado- 
lescens; x«i &n0AwoÀé vt x«i T1- 
"ii4L, periit atque victus 
est, in quibus neque cum Wi n- 
ckelimauno, 6 Aóyo; ad &ao- 
ÀeÀ& intelligendum neque cum 


T«, Scribendum putainus, 
Pyévetvo mÀlsiov d Oaxa- 
zmÀéctog] Ficinus: quare 
Ctesippus gestiens lou- 
gius in decuplum laeíitia 


crevit, Apte his comparat 
Heindorfius Artatid, Orat. 
Sacr. Ll. p. 494, — p. 454. ed. 
Dind. 9n né Tus x«i &AÀlog 


xgQuarov 'awog «UrO OGupg garvog 
xc Boviontvog. bjezandas TY 
njormv sinsv ; Og &0m tn nÀk(oV 
4 Óla&oiog vsyorog. conf. ad 
Menex. p. 235. A. Mox ma«g«- 
xor'sa» est clam aliorum ser- 
mones sublegere et co- 
gnoscere, abhorchen, ab- 
lauschen. Aristoph. Rann. 
v. 750. xai mze«0axorügv ÓsonorüGv 
&iv' àv A«a2080w. Theophrast. 
Charact. VIll, 3. Aéze& Oa &3 xal 


$01 


' eUrijg. 


181 PLATONIS 


xci moÀÀa yt, € ZiovvoóOongs. Aoc frega Ovre TOU. 
x«ÀoU, Éqm, 3] T«Ur& TQ xaAQ; Kaya iv mavri iye- 
vpn vn. &mogíes, xoi yovv Oixawe memovOtvat, 
óri Éypv5e, Oucg Ói Érega: Égnv «VroU ys TOU elo * 
sU QEGTL uévrot éxdGtQ cUTOV ado vt, Eav ov, ép) 
sta goryevnrol 00t BoUc, BoUc ei xoi 0v vUv 8ye$ cot n&oetut, 
4tovvoódwpog ei; Ebqusv rovro y& qv 0 Eyoi. AA Tiva 
TQOzov, ép, érépov érégq nopoytvou£vov Ó Érsgov £rs- 
pov àv ein; Aon ToUro, Éprv àyo, Gmtopsie ; 305 0à voiv 
&vàpoiy TV Gogíay éneyeípovy pipe Üct, &r& bé vd 
Ilàg y&o oUx &mopü, Égy, xoi iyo xc ot 
&ÀA0L nare &vÓuno. Ó Hn iri; T6 Aéyeig, qv Ó* 

àyd, c 4uiovvcóÓwgs; oU TÓ xcoAÀOv x«Àov àorw xai 
T0 eicyo0v cloyoóv; LE&v Éuowys, qu, Ooxi. OUxoUv 


P. 301. B. 70m 0? voiv &vàgoir 71" c.] Bodl. Vat. Or, 
et à pr. m. Vind. zàg àià zd» &vÜgov aogíav, 


C. 
z« &AÀ«. 


nayxálog ánsoyátea ai] «ntgyaceoÓt Vind, Vat. r. 
Ven. X. alii. Prius dzsQyalroÓa. Heindorfius censet elegantius 
omissum iri, 


ixs) và &ÀiÀla] Hoc restituit Cornarius pro vulg. zat 


Oicó« o)», o9] 7gx e Vat. Or. et Ficino additum resti- 
tuendum vidit Routhius. 


gtaQexnxos ZtaQk rOvtOIG wQUm10- 
ptvyóv awa y olxía qon zénu- 
nu» TJ fpéoay fixovve ix Max:óo- 
víag, 0g n&vra vaUv& olds. Verbi 
usum illustravit vir doctus in 
Obss. Miscellan. Vol. III. p. 94. 
Boissonad. ad Eunap. p. 151. 
De Ctesippo v. Lysid, p. 211. B. 


crae vocanfur, sub ipsam pul- 
critudinis — speciem — subiectae 
Sunt: unde haec in illis inesse 
vel iis adesse dicitur, 


CAT 

znapgayévqr«at cou Bgovs] 
Est fallacia homonymiae, quan- 
doquidem diverso sensu za«ga- 
yiyvsa9«. dicuntur bos atque 


P. 301. à» zavzi )ytvó- pulcritudo. 


pu»] in summa versabar 
consilii inopia. v. ad Symp. 
p. 194. A. óri Fyovia, 
quod hiscere ausus essem, 
quod mussitavissem; v. 
intpp. ad Aristoph. Plut. 
y. M. 


naágegvzo uévcot £x«avo 
—] am res singulae, quae pul- 


'"Allà *iva vo0z ov —] 
At quomodo, aliud alii si 
adest, aliud erit aliud? h. 
e, qui fieri potest, ut quid per 
aliud quiddam, quod ab eo di- 
versum sit, aliud reddatur, quem- 
admodum res ,pulcrae fiunt ? 

B. oix dzopG — à pg 
Porov] Constructionem attigi- 
mus supra p. 279, A. Eodem 


EUTHYDEMUS, 185 


Ooxdü; llévv ys, Épu.  ÜvxoUv zci r0 raVvr0v rc)- 
TÓY xGi TO Értgov Éregov. ov yao drmov. TÓ 76 Írt- 
Qo» TGUTÓV, AA Éyayt ovó àv neióm qQuv Toro 
&mopijoa, wg oU TO Érepov Éreoóv iori. &A2À', e 4io- 
vvcoÓnpt, ToUTO uiv éxov nepnzog, àntb và GÀÀe 
pos Ooxsire cgmso oi Ónutovoyoí, oig Éxactc: rtQocr- 
xsL antoyclsoDnu, xoci UVusig TO OwAÉysoÓot moy- 
adÀweg &mipyatsoOnu. | ÜloOa ovv, Épx , 0 Tw npog- 
dxev éxdGrowg TUY ÓnwuovoyOrv; mGrov tive» yaÀ- 
xtÜsty mQ0cgQzst, oiGÜc; Eymys'* Ort ycAxéa. Tí óà 
aepartieistr ; Ksgouéa. Ti ài oqérrewy Ts x«l ixÓé- 
Quy: xci TC uxo xgém. xeraxowevro éweiv za 
OATGV; Máyaov, qv 0' iyd.  ÜvxoUv iav Tig, Équ, 
r& 7goguxovra mourry, ooUGg nodis; MeMore. 


ziva xelxti fiv mtQocoxtt, oig Oa; Eyoyt, Ot y.] Sic 
primus scripsi, probante Winckelm, , saecula Bodl. Vat. r. Vind, 
Coisl. Par, B. Pal. Urb. Flor. o. et Ficinum. Vulgo: zív4 xaÀ- 
xevty ngognxtt 5 Oióa Eyoys Ó1« mm quod tenuit Bekker, 


z( à xepapeitev] Bekker. e Vat. r. Ven. X. qu Tiva à) 
x. et 1íva Óà oqarvt» praeter necessitatem. Mox Ven. X. éxóa/- 
Q&v, ut sect. D. Mox quod scriptum legitur éveiv, quum p. 285. 


C. ait íyérw, nemo id mirabitur qui legerit Lobeckium ad Aiacem 
p. 181. ed. 2. 


modo statim post: ovó' áy zaióc 
Oux» TOUTO &z0070QL. 


ov TÓ x«Aóv xaAOÓv loci] 
Imitatur nunc Socrates sophi- 
starum disserendi rationem ideo- 
que verba premens meminem 
dubitare posse ait, quin idem 
sit idem, aliud autem aliud, 
ovó'" dv naióa — Symp. p. 
217. E. s mÀéov t$ naiÓwv Oiu- 
»éyxO. TüY zt0mOrt Cwpmuuévov Ào- 
yov. ,Atque satis tritum est il- 
lud xá» ancig 7voür. 


€. voUvo uàv Íxóv nag 
^ x«c] hoe sponte remisi- 
sti neque solito acumine 
voluisti rimari; nam ce- 
tera mihi videmini — dis- 


pufandi artem praeclare 
factitare, 


nzQocrov vTÍva xaÀlxtUti» 
noocTxt.] Accusativo nunc 
utitur fallacia amphiboliae, de 
qua dixit Aristot. Sophist. 
Klench, p. 597, ed, Bip. i. e. 
XIX, 4, 


xai TG guivon xoéa zt 
raxOwarra] Quod Wineckel- 
mannus coniecit. xaz« OpAxQd 
xoém, id etsi prima specie blan- 
ditur, tamen re accuratius exa- 
minata non videbitur necessa- 
rium. Nam z& ggixg& xgéc sunt 
frustula illa, in quae carnes ab 
coquis dissecari solent.  Quo- 
circa articulus nihil habet offen- 
sionis, 


186 


PLATONIS 


lloocüzev 0f. ys, cg que, vOv ndysipov vetüxonteuv. 
x«i àxüfotw; e poAoymoag TcUrC 1j 0U3 f)uoAóysnoc, 


Épqgv; aàÀc cvyywopQv uo» s. 


- " "3 
Zdnkov. voíivvuv , 3j 


/8 0g, Or. Gv. rig oq&Sag TOY udycigor xoi zoraxó- 
Ves éynjoy xc onion; Tà noogizovra zt OUjGeL* P771 
iav. TOv gadatén Tig cvrov gene xai TOY A4tQcuío 


E xtocpeiy, xci ovrog T 


XXVI ^9 Ilógudov ,' 


moociixovta npata. | Cap. 
qv à Aye, aj. xologiye 


&nvc(U-no: Tjj coqíiq. au. pol mots euro napeykviot- 
Ta, Ugr& gb oixsio yevéadon " Enwyvotog Gy OY, 
e ZXdxporso, ipn, oixélay yevouáviv ; Lev. gi y& 


BovAn, Épnv àyd, Oniov rw. 


Tí 96 3j 0 0c, T& o«v- 


ToU oli. yiyvooxíw ; El uu TU oU G&ÀÀo- AÉyetg* ctm. 
lod V Ru «5 —^ ) , n , 
00U.;«0 Os GpoycoOdot, vth;urüv Ó eig EvOvOnuov 


EK. '"Ezv ov y& BovXy] Haec Cornaríus. sic fransponenda 


judicavit: 
Tí 96; 1] o 
vi QU p Aé7tig. 


"Emyvotne — olx. ptr op£vry; 
0$, «& guvrOU olre suyyooxctv; Eyo ÓnAov Or, & 
At nimirum verba ita cohaerent: 


"'"Eàw 00 ys Bovày , pet: 


ógiov P» 


(xuyvo tav euer ) Ion» iyd, dày QU yt fovÀs. ut ne literula qui- 


'dem loco movenda. sit. 


olov fo?ísg x«l agébanv "0óBav« quod e Bodl, Vind. 


Ven. Z. Ang. Par, B. Flor, &. c. o. mutatum, 


D. LL b)àv 10v xoaiuéa 
d CUTOY xaizti] Pro «v- 
10» fuit qui. «U seriptum mal- 
let. Nec placet sane istud «ü- 
TOv, nisi explicare velis: i psum 
fabrum aerarium, qui alias 
metalla tractare solet. 

E X040» initlÓ qq 
c copí«] De hoc proverbio 

Suidas v. cr xologova. 
A roiol: p.237, Hesy chius 
-s. v; Etymol Magn. p. 5285. 
-N'esseling. ad Diodor. Il. 40, 
OW'yttenbach.; ad Select. Prin- 
-cip. Hist, p. 441. Plutarch, de 
-S. N. V. p. 22. Ruhü ken, apud 
"Heusdium: 'Specim. erit. p. $3. 

Encyvo(ne ür aüTqY -—] 

Num eam agnosceres, si 
etibi propria contigisset? 
-Mox de formula 2i jvc oU 
&ÀÀlo Líytwg eonf. Phaedr. p. 235, 


» 


,ceendum. 


* 
4 " 


A. Hipp. mai. p. 291. A. Gorg. 
p. 462, C. De Rep. 1V, p. 430. 
B. ibique aun, 


4nàó co) yào ÓOt$ —] 
»Nam vos instar.omnium 
estis. A te incipiendu m, 
in fratre. tuo desinen- 
dum; missis ceterisomni- 
bus in vestra. amborum 
suffragatione acquies- 
Homer. Iliad. IX. 
96. A costo xv0i0rTé, «vai &v- 
Opor "Ayopéuvor, "Év Goi uiv ié- 
Eo , oéo Ó* &osopat, OVUVEX( TOÀ 
dd» egy Foov &áraS x, v. 2. Ho- 
rat, Epist. Il. 1l. Primo di- 
cte mihi, summa dicende 
Camoena. conf, Ruhnk. ad 
Hymn. in Bacch. v, 9,* Hein- 


dorf. 


EUTHYDEMUS. 187 


vóvós. 4o" obv, Épn, veUTG 780 od even , àv &y 
&oiug xai ity oco: cUTOÍiG yoriodeu 0 TL &Y BoVAq 
oiov fo)g zeli mpópatov, &p' &v 1/010 TaUra oc 
&lvai, & Gori iEsi xai àmoÓócÓcLi xci ÓoUDves zai 
Sca. 0r fl/Ao Ov; à Ó' &v u5Q ovrog Éyy, 
ov 6ó4; Kaye, jàm yep Ori iE eUréy xcov TV üVG- 
aio Ya TOY iporNuétoY, zci EL Bovióusvos 0 TL 
TEyLOT. &xoUcet, llevv gi£v ovy, Égnv, OUTOG eru 
T& TOLCUTX iori uova iuc. Ti ó£; Lon, fqn, ov 
ToUIC Aedes, & ev Vui VUE INai, Éguv. 'Üuoso- 
yüg OUV TQYV Sein taUrC Ova ciyoL od, neQi & &y 
gov. i£ovoia ? cz&yrG TOoUTOG mnOLiy, & vUv Or iyo 

KAsyov; OuohoyO. Kei 0g, tlQmvixeg zcvv imiGyov 
4g T. uéya gxonovusvog, Ein uo, Épr, Q JXuxporig, 


P. 302. oro BovAloto Oidv] V. BovAu, quod soli tenent 
Par. E. et Flor, b 


59« y&o Ori] V. g3&»,.quod auctoritate Bodl, Vat. O. 
Vindob. Par. E. al. mutavimus, . 
&raxv yos, vó rOy Poov.] Sic praeeunte Bekkero e Ven. 
Z. Par. €. Angel. Barb. Flor. b. et pr. Coisl. dedimus pro vulg. 
Gyxvyorgo Tür igwt. Ven, X, Pal, Flor. a. 0, dvexvyt «0 vd» d. 


xal i5 oo. cU roig z09.] Dorvill ad Chariton. p. 564. 
Debebat esse z«iolgii7j o0& zo5- ed. Lips. 


99:««,. Sed ita sexcenties. de- 


j xal iue Bovióuevac —] 
monstrativum praezresso rela- 


Expectabas xai Gua igoviogmr. 
2tivo infertur. v. ad Hipp. mai. Sed participium subiungitur pe- 
289. E. Matthiae Gr. $. 472. rinde ac si pra Zóg yág dictum 
3. p. 881. De numinativo oiov esset clÜuc, conf, Matthiae 
Bois. zc ngógaxor sequente &o" Gr. p. 1300 sq. 

&y Ty0i0 &r«t, V. Heindorf. B. ?Pni0y0Y» àQ Ti uéy a 


ad Cratyl. S. 4T, Theaef. S. 718. gx.] Usum  partieipii ozov 
Rem optime illustrat Bernhar- exemplis illustravimus ad Char- 
dy Syntax, p. 68 sqq. mid. p. 160, E. Dicitur autem 


sophista elpwvuxüg 7irvv moram 
P. 302. x«Aloóv xt &v«xv- interposuisse, Enimvero simu- 
wo, xó ru» égotnuétor] labat se magnum quiddam et 
Jungas hunc in modum: vó tjv» grave in medium allaturum esse, 
Powimu&rov &rcxíyo, xaÀóv vi, quum nmihil nisi novas (ricas 
emersuram esse quaesti-  meditaretur, Agíe coniulit Win- 
,€9uem perpulcraip Nam ckelmzuünus Craivl. p. 383. 
1:6 aliectivis additum fere ha- 
bet vim intendendi. v. Ezne- 
sii ad Xenoph. Mem, E. 2, 39. 


E. si gavelevat TE "(5s i£, stQ0c- 
mOLOU£vOG Ti «10g év ieri 
Ót«votioda: Og lÓdg ztégl aUTOU, 


302 


188 


PLATONIS 


Éór. 600 ZeUg meroQog; Koi àyo vVnonrtUOcG Tín» 
rüv Aóyov 4msQ irsAsUTQOtv, &mopóv Tiye orgogniv 
Épev;ov T& xci éorQsgópuiv 5n , dignsQ iv OuxrVQ 


&Anuytvog* 


Ovx Korww, qv à ' yo, o 4iovvoódwgs, 


'T'akainepog &ocv Tig OU yt &vÜQumog tí xci ovOÀ 
'Aüvaiog, Q prre Ütoi nerQQol siot urs (eoe uoTE 


&ALo pu0iv xcov xci eyo0v. 


"Eo, v À' iyó, o 


diovvooooQs, tUqrust T& xol ju] zcÀsmg HM& mo- 


C, Fors yàg Tuoryt xai Bopo(] Verba xci Bapol om, 


Bodl, et Vat. O. v. commentar. 


oU " óc0s — oU O' uiv] Ita cum Bekkero correximus 


vwmzonrievGag dit» c0» 
Aóyor —] rediturum ser- 
monem eo, ubi finierat. p. 
301. D. Sic "xe positum Me- 
nex. p. 240. A. Eurip. suppl. 
v. 458. 4«ug. Ób Tv c9cÓe yr 
xtz0*uévoc; Kodem modo Fpys- 
QU«, et iéva, usurpari docuit 
Heindorf, ad Protagor. p. 
310. C.  Poteris tamen verba 
eliam hunc in modum interpre- 
tari; deventuram esse ora- 
tionem, quo tandem de- 
venit; quam explicationem 
Astio placuisse video. Proxi- 
ma: (nogóv Tuv& Ovgoqv Éqtv- 
yov», ego sic intelligo: callida 
tergiversatione effugere 
studebam, eaque tali, 
quae nullum inveniret 
exitum, neque forquebam 
tanquam reti impeditus 
vel constrictus. Nam alio- 
rum interpretatio: fallaciam, 
unde exitus erat nullus, 
effugere studebam, certas 
quasdam ab causas vehemeníer 
displicet. conf. De Rep. V. p. 
405. C. óc deióc Qv mol a0 
doux xai ixavog maac niv 
argo is otQéqto Orr y macae Ói 
Queiódovg Out r dzoorgaqi- 
vex,  lDbid. V. p. 453, à. De 
verbis 2v Ourom slnuuévog V« 
ad Criton. p. 43, €. 


C. n] xceitzüG ut mgo- 
óíóaoxc] V. ad Gorg. p. 489, 
D. Hipp. mai, p. 291. B. 


fore yàp Puoiye x«i Bo- 
poi x«i ísgu] Quod Bodl. et 
Vat. x«i fwpo? omitiupt, id ip- 
sum rursus argumento i hos 
libros grammaticorum correctio- 
nes expertos esse. Etenim ex- 
ferminarunt haec vocabula, qui 
in numero verbi singulari hae- 
rerent. Sed v. ad Sympos. p. 
188. B. De Rep. Il. p. 363. A, 
Matthiae Gr. $. 303, Prae- 
terea conf. Legg. VII. p. 800, 
B. z«g«crkg Bopuoig «*& xal is- 
Qoic. ME P. 111. D. Bopovs 7E 
xui và vOUTOlG mpocixovea dno- 
dóvrtc. X. p. 910. A. íicg& a& 
xci Boobs iv ldfawg olxlaic idovo- 
perot, Sympos. p. 189. C. pépi- 
or& 7" 4v «vvoU fepe xü vagxevá- 
ont xai Bop ovs x«& Ovolag &v 
zoitv utylovac. Quocirca ego 
quidem non exputo, curSchnei- 
derus .ad Remp. I. p. 122. 
verba x«i ojo) per se suapecta 
esse iudicaverit, 


Ovx PForuy, qv 0 250, ai- 
v4 ? à)ino»,] Hic locus dici 
non potest quantos dubitationunt 
fluctus excitaverit, Quum enim 


EUTHYDEMUS. 189 


Oi0ecxs. forL yao £uoty xci fob xci iege oixeic 
xci morQga xci T&ÀÀ« 0GazsQ TOig GAÀowg .Aü- 
vaíog tGv roiwUrwY. Eire roig &Àhoig, Épuv, AU 
vaíoig ovx Écru ZeUg O maroQog; Ovx Éorw, v Pu 
iyd, «Ur 5» inwvvuic '"[uvev  ovótvi, ovÓ' 0co, 
à» TiüjgÓs Tg moAsug amriGuévoL ticiv oUVÓ" uiv, 
«AAm noAhwv mnoroQog Óu& 5v T0U "levog yívt- 


vulgatum ovó* 


Oso, — olà' Zuiw, quod Winckelmannus non de- 


bebat defendere, v. ad Lachet. p. 196. D. 


ài» c4cÀe vg n0Àtos] Errore v7c excidit in editt. Bipont, 


Heindorf. Bekker. 


ceríissimum sit Iovis Ilergoov 
tanquam dei Athenieusium alibi 
mentionem fieri, cuius rei te- 
stimonia attulit Albertius ad 
Hesychium v. llargóog Zevc; 
. qua ratione fieri possit, ut So- 
.erates neget Atheniensibus lo- 
vem llarogov adoratum esse, 
admodum  controversum visum 
est, Nolumus varias virorum 
doctorum de ea re sententias re- 
censere, quas si quis cognoscere 
cupiat, adeat is Porsonum 
ad Eurip. Med, v. 1314. Hein- 
dorfium ad h.l. Lobeckium 
Aglaopham. T. f. p. 767 sqq. 
Creuzer. Symbol. If, p. 484. 
510. Schleiermaecher. et 
Winckelmann. ad h, I. Prae- 
. Stat statim expromere, quid ipsi 
sentiamus. líaque nos quidem 
Socratem putamus toto hoc loco 
imitando ridere sophistarum ar- 
tificium maxime e vocularum am- 
biguitate argutas conclusiunculas 
elicientium, id quod ipse pag. 
301. B. significavit, Quocirca 
eum verisimile est etiam nunc 
Dionysodorum ita in fraudem 
inducere studere, ut Iovis za- 
TO000v nomen in alium sensum 
detorqueat atque ille expecta- 
visset. lam vero lupiter zr«zgoog 
dupliciter dici potuit. Aut enim 
fuit Iupiter, qui iustitiam et 


Nam libri omnes illud tuentur constantissime. 


piefatem adversus parentes tue- 
batur, quem utique ab Athenien- 
sibus omnibus cultum et adora- 
tum esse certissimis documentis 
constat; aut intelligi potuit iu— 
piter auctor universae gentis, 
Posteriore ratione nunc Socra- 
tes cognomen illud intelligit 
ideoque sophistae. fallaciam de- 
cliuaturus captiose negat Apol- 
linem z«cogov ab Atheniensibus 
atque lonibus adorari solere. 


Enimvero Athenienses cum Io- 


nibus Apollinem tanquam stir- 
pis suae auctorem veuerabantur, 
quum lon Apollinis ex Creusa 
filis fuisse crederetur. v. ad 
Remp. IV. p. 427. C. De Apol- 
line Patricio doctissime scri- 
psit Chr. Fel. Baehr. Heidel- 
berg. 1829. 8. Müller. Dor. 
Vol. L p. 244 sq. .Vides igitur 
eos, qui hoc Platonis loco usi 
sunt, argutum Socratis lusum 
vere non percepisse eaque re 
in magnos errores inductos esse, 
Nimirum- saepenumero accidit, 
ut iocosi scriptorum loci pro se- 
riis accepti immania  opinio- 
num portenta genuerint, Cete- 
rum eadem refert Aristote- 
les apud MHarpocrationem — V. 


"AnóÀÀlew naQvo$. 


190 PLATONIS 


cw* Zebo Ó' uiv maps py. ov woAstat, Eoxerog 
óà zal qg'otcorog, zeli dOnurain goerpía. AA axe 
yt, Équ 0 A4iovvoóóopog* Écrit yéo 00i, cg louxsv, 
Vinohlov ct zoi Zkvg xc Ava. Iiévv, $v à 
&yo. Qoxovv xai oUroL GOL Ütoi &v tiev; gm. 1Ipó- 
yovot,. qv à iyu, xci Osonórat. 4AÀ ovv doi 75 
Égy. € 09 Gevg etoÀóy neg eUvrOUG tva; fàuoÀó- 
yan , guv* TL y«9 noo; Ovzoiv, égn» xa tod 
&ictv ovzot oí joi ; gol vas y«&0, 00e Vv 
Éyet, Cow given. j oUroi oi Ütol ox éovat pvyyv 5 


"Eyovew, 4v à' iy. 


p. 


intpp. Harpocrat, 8. v. Photiam 14. 20. Hermann. 
v. 108. Blomfeld. ad Aeschyl. Choephor, v. 553. 


Qvxobv xci Q9 dio,  Züm, 


fouetoe 02] Libri fovioe sed v. Polluc. VIII. 85, ibiq. 


ad. Soph. Aiac, 
Deinde codd. 


Platonis omues VOnrà qgargla. v. commentar. 
x«i obrow. ooi Qto(] V. oDrol co; G«cl, quod a Heindor- 
fio de coniectura, a Bekkero e Vat. r. emendatum est. 


E. 


D. foxsiog dà xal po«- 
vQioc] Fuit enim lupiter iuris 
civilis deus tutelaris. v. Creu- 
ger. Symbol. T. I1. p- 498 sqq. 
ltaque Athenienses eum colue- 
runt tanquam foxetov et gg«- 
T0t0v, quod quorsum spectet, ex 
iis videri polest, quae monuit 
C€ar. Fr, Hermann. in libro: 
"Lehrbuch der griech. 
Staatsalterthümer $. 100, 
p. 188 sqq. ed. 1. 

xai '"4Onvuiy qoacoíu] 
lta haee vere emendavit P or- 
Sonus ad Xenoph. Anabas. Vil. 
8, 39. pag. LVIL et Creuze- 
, rus Symb. T. Il. p. 512. pro 
vulgat. 
Winckelmanno. Etenim 
Eustathius ad Odyss. p. 
1456. 43. ed. Rom. — T. I. p. 
112. ed. Lips. onueíonas 03, dig 
ov póvoc "Ounoos I nvutay 
Aéytt A 2dqvar, «AÀ& xci vv 

tr eUràv neLoA0jyov z01ioi 
"rrixot , DT drpooO érrg à TO) 
xa 2Apurconpászovs * oí Ott utc 
xo» aQuitio» Tjj donee &»é- 


A95à, probante etiam 


xai 9 Soc. àv 94] 4v om. Ven, 4. Pal. Flor. o. at- 


Ütocv* vai Hii:av bovino * 
&gxtioc Ztg xai qgutguog xai 
'"AOnvaln qoatoía. Locus De- 
mosthenis legitur p. 616. 3, 
ed. Reisk. Alia: id genus exeme 
pla dudum collegit Schaeferi 
industria ad Gregor. Corinth. p; 
394. Nec citeriorem Graecitas 
tem his formis abstinuisse 
Stuwrzius De Dial. Maced. ef 
Alexandr. p. 113. doéuit. Ari- 


stoph. Avv, v. 829. ví Ó' oix . 


"Agsvalav (uev I1o31ade5 lbid, 
v. 1652. /tr(sisgpov eivet «n»n Moe 
vaíxav Ooxsig.. Pac. v. 211. € 
ztotvie ó£onow! VO valía, Equitt. 
v. 760. vj piv Otonoírn 2d On 
vei, In publicis monumentis 
ante Euclidem archontem seme 


per formam 'ZOmvaír, nunquam 


"Aós»à usurpatam esse observa- 


vit Boeckh; QOecon. Reipuhl, 
Att. T. IL. p. 200. Videtur igi- 
tur forma diducta et antiquior 
et solemnior fuisse. 

ovTou x«i oo, Otol &» 
eiev] etiam tui dii. Male 
ante Heindorfium oos scris 





EUTHYDEMUS. 191 


Épuy. Twv 06 ys Cuv, /pn, duoMy rte TT sj- 
. yat 6€, 06« GV COL d xe 0o)Uvat xci ctoó0UOat 
xci OUcoi àv Ot: Oro &v fBovAg. "QuoAlóyn«a, 
Éprv'* o)x Éori ydo. uot  &vdvote , à Eoo iónue. 
I9. 5 hot ILE ] 9' 0g, dit: inu cóv óuo- 
Aoytig sva, TOV dim xei ToU; GÀAovG Soto, «oo 
Eisorí cow cÜrovc &700000c& 3 Oovvoi. $ &AÀ' O 
T. &v (ojÀy zonoOuv: wguto Toig &Àkoig 00165 
"yo piv oiv, o Koírov, dgnsQ mAnytig VmnÓ TOU 
Aoyóv, ixtipuv &quvog- 0 àà Krgowwtüg uot iov. og 
PUPA llvzaat « FHQURAIA Épy, xaÀoU A0- 


que delendum censuerunt Steph. et Heindorf. 
€O«. Par. C, Barb. Pal, Flor. a. c. 
'Eyó piv ov», o Kg.] oiv cum Ald. et Bas, 1, 


P. :303. 
om. Coisl. Par, E, 


Mox pro &z000- 
ánodoPvra, 


Axs(umv &qevozc] v. &quvoc Belg, quod unus habet Par. 


K. 


Dein vulgo erat nina. Vat. 


zvaan&S. Bodl. hic nvnüs, sed 


mox idem avazza;. Alii nüzavi vel nvzmmi, vel zrínnat. 


bebatur. xai OtomzocTth 
Quod scripsit Valckenarius 
&d Eurip. Hippolyt. v. $88. 
Graecos ne deos quidem suos 
lubenter ózonózeg appellavisse, 
id multis Platonis locis eoargui- 
tur; v. Phaedon. p. 62. B. p. 
85. B. Legg. v. p. 726. A. Phaedr. 
p. 213. E. Parmenid, p. 134. E. 
quae sane non licet omnia ad 


Pythagoreorum revocare ratio- 


nem. 

Tl y&Q 14€] quid enim 
agam? Formula est eorum, 
quos invitos necessitas aliqua 
cogit. v. Valcken. ad Eurip. 
Phoeniss. v. 902. Heindorf. 
conf. Brunck, ad Aristoph. 
Lysistr. v, 884. Hermann. ad 
Lucian, De conscr. histor. p. 35. 
. E. xai 9vo«v àv O:0] 
Non ausim &» de Stephani 
et Heindorfii sententia eli- 
minare, quanquam in tribus 
omissum codicibus,  Repetitum 
enim videtur perinde ac si plene 
diceretur xal QUgat v ?iy; quo 
ft, ut conditione apud dios. 


iterum  inculenfa huius ipsius 
verbi notio aliquanto fortius ef- 
ferenda sit. Fateor tamen nom 
alia mihi in promtu esse huius 
usus exempla. 

ovx Fat, y&g uot &ár&üv- 
6:c] neque enim retracía- 
re mihi licet.  Theaet, p. 
145. C. p üàradvov tà Qpuolo- 
ynuéva.. Heindorf. Scriptor 
Alcibiadis H. p. 147. E. &ài* 
ó^teg dv p&ligia GOL 36i, Toro 
xci PxOsÓvxéva, UU xab OUxkÉtO 
ücctroe Óoxtiv. 

"I9. 0595 nov t$ 955; — sl- 
z£] Ne haereas in collocatione 
enclitieae sor, quae ad eia? re- 
ferenda est, eodem modo Ion. 
p. 535. B. Zys à uot a60e eiuf, 
lbid. p. 538. E. £Ó« uoc ?irvot. 
Phaedr. p. 258. A. ubi v. annot, 

P. 303. octtg mÀw«ytig 
$20 co) Aóyov] Metaphoram 
attigimus Protagor. p. 339. E. 
et Phileb. p. 22. K. 

Ilv zn«a$ o'HocoxAsic] Vox 
mirantis est atque. stupentis: 
unde xvmzzájuy» vià et Üntg- 


0 993 


192 


yov. 


PLATONIS 


Ko. 4wovvaóówpog, llórsgov ovv, Épn, 0 


JHgexMjg ninnat icriv 3, 0 nvnnob HoexA5e; Kai 


Ó Krijeinmog , ?Q Iócudov, Équ, Óauvüv Aoóyov,. 


aqicreuoi* Gucym To) GvÓps. 

Cap. XXIX. "EvrovÓc uévrot, 0 qs Koírav, 
oUÓsig Ogrtg OU TOV ma«gOvtov UmsQemjveos TOV ÀÓyOV 
xci Tu dvÓgs, xal ytÀovrs xci xQoroUvrs xci yoi- 
govrs óA(yov magsreÜnoav. imi uiv yag roig iungo- 


-- 


B. xai TO &4vÓgr, xai ytÀgvre —2] xoi ante yelovre pri- 
mus recepit Winckelm. e Bodl, et Vat. Or. mutata interpunctione, 


ldem deinde e Vat, r. dedit xagtíOnoav, quod restituendum con- - 


zUunn&4Ca — apud — Aristoph. 
Equitt. v. 677. est aliquem 
admirari clamantem munzzat 
8. zunn&5; Popanz, Popanz! 
v. ibi Scholiast, et Hesych. s, 
v. lam vero Dionysodorus il- 
lam vocem non pro interiectione, 
sed pro nomine substantivo ac- 


cipit, ideoque interrogat , num. 


Hercules sit zbzz«5, retracto, 
ut opinor, accentu; quo in ul- 
tima syllaba servato vix ita lu- 
dere potuisset, Quod artificium 
deinde ridens Ctesippus excla- 
mat: &qíovepai h. e, desisto, 
horroris adiuncta notione, sicuti 
monuit. Boeckhius ad Pind. 
Commentar. p. 108. conf. Ari- 
stot, Sophist. Klench. IV. 8. 
p. 530. ed. Bip. Ceterum schol, 
h. l. zvnznab: có wv gou- 
B«s Aeyóuevoy nvnot Beyor, DT 
za "Aux quy onn, ovx Fave 
oc 10 uiv yàp nvnai Deas 
xci inb oyexÀonguoU xai Piyxu- 
píov* «0 Óà Bóuga$ ovUxétt, 


B. xQocoUvce xai yal- 
Qovvt Gà(yov me«gscaOm- 
g«»] h. e. laetitia paene 
rumpebantur, s, disperi- 
bant. Nam z«gacrsívetv  pro— 
prie extensionem significat. Quia 
autem tormentis corpora exten- 
duntur, solef illud verbum ac- 


cipi simpliciter pro torquere 


auf quoque modo crucia- 
re. Hoc loco sicuti alibi de 
ira, odio, metu, de nimia et 
effusa laetitia dicitur, qua quis 
veluti rumpitur et torquetur. v. 
Ruhnk. ad Tim. p. 208. et 
quos laudavit, lta igitur quum 
verbum explicari commode pos- 
sit, equidem non puto necessa- 
rium esse, ut cum Abreschio 
ad Cattieri Gazophylac. p. 76. 
et Winckelmanuo scribatur 
n«gtíQ9moar, Nam quod unus 
cod. Vat. r, diserte ita scriptum 
exhibet, id sane non maguum 


facit momentum ad suspicionem : 


illam confirmandam, Nec F'i- 
cino multum auctoritatis hac in 
re tribuerim, qui vertit: síre- 
pitu et laetitia exultan- 
tes gestientesque ferme 
resoluti sunt. Paullo plus 
dubitationis affert, quod Bodl, 
Vat. O. et Vind, za«gezé9qoav 
habent, quaelectio fortasse ex z««- 
ott(O-naav orta est. Nisi forte sta- 
tuere malis illud ipsum quoque ex 
m«gsv&Ógosv natum esse, quippe 
quod hic paullo. insolentius po- 
situm videretur. Utut est, non 
sine caus?» videmur plurimorum 
librorum lectionem - retinuisse: 
quanquam quid verum sit, no- 
lumus certo affirmare et cou- 


-. fendere. 


.Socr. p. 17. A. al. 


EUTHYDEMUS. 


cÓtv dg 


DL 


198 


ixcGrO(g mot mayzxcheg iD'opifovv póvot 


oí TOU EvOvóiuov. ipaoraí, ivrcvO v à óMyov zat 
oi zioveg oi àv vQ fvxsitQ EX opé joa T' à roiv 
&vógoiv iL 4cÓncav. iy) uiv ovv xci evrüg ovro 
Oieréd nv, (ugr& ejt0À0y&v paijoéverc 7LUTt0T& CYÜQUOUG 
iov oto coqovs , xc nevránagt xo tadovAmU tis 
va0 TG Gogíag aUTOoip ini TO incuvtv T& xci eyxa- 
puebu» cvra érganóunv,, xci.timov* 4) exu 


iecerat Abresch, ad Cattieri Gazophylacium p. 76. Bodl. Vat. O. 


Vind. zageréOsocr, v. comm. 


pu9évag nonoce ard ps xevel V. TOY dvógunor, quod 


soli habent Par. E. Flor. b 


De hoc indicafivo au- 
tem cum óA/yov ita sine &v usur- 
pari solito y. Remp. VIII, p. 
563. B. Menex. p. 236. B. Apol. 
Usum verbi 
xportiv, quod est plaudere vel 
approbationis vel laetitiae signi- 
ficandae causa, illustrabunt haec : 
Herodot. Il, 60. «a£ óà Aovzai 
yovaixec xci &vüpes &eldovo, xc 
qc xtiQetg xQ0Téovat. Ari stop h. 


Plut, v. 39. ipo 0B To ydg 
«rexgürmo vg jjdovzs. D em o- 
sSthen. T. I. p. 519. 10. ed, 


Reisk. x«i ,96gvgor xci xQOÓTov 
tor0Utor , €)g Gv PimcivoUvrég X& 
xai avrnaOérzss, énoujoave. — Alia 
huius usus exempla notavit 1a- 
cobs ad Achill, Tat. p. 432. 

- éni uiv yàg voic Euago- 


.gOcv» ig! i£xáovowrc —] Non 


recte puto Heindorfium al- 
terum hoe ip' delendum iudi- 
casse, Etenim quum verba 2g* 
ix4oroig praecedentibus per epe- 
Xegesin subiecta sint, isía prae- 
positionis iteratio me quidem 
minime offendit, 
&d Remp. VIIL. p. 553. B. ob- 
servavimus. Dein Heindor- 
fius iungebat mao& nayxiAlog, 
ut ésset admodum, vehe- 
menter, comparans. vulgaria 
illa avit mavia , marem zy 
*U$5 "üvztg m«&vrRgOU. Sed ho- 


Plat, Opp. Vol. VI. Sect, I. 


Simile quid , 


.,; €t Vat, r. in quo famen zw» abest, 


rum pariter afque illorum, de 
quibus dixit Hermannus ad 
Soph. Oed, Col. v. 1448. ratio- 
ner) maxime diversam esse fa- 
cile apparet, Nec animum ex- 


plet correctio Heusdii i 
íéxuetoiQ zb nay 20i , pro 
quo Plato scripturus erat ay 


ÍxiüGrOug n&OL TOY mex, or, lun- 
gendum haud dubie 2g" ixacroug 
z4d:, quod nescio cur Win- 
ckelmannus recte fieri posse 
negaverit. Nam fx«o:« arra 
sunt singula quaeque. De- 
nique magie y quod Heus- 
dio vi omni carere visum esf, 
recte vidit Winckelm annus 
pertinere ad p. 216. B. ToU oU» 
tin0vi1oG avroU, digntQ vanó Qdió«- 
Gx&Àov zogóc &nogmnmrertog ut 
avt D'oQvgiga.. 

QA(yov xal oí xlovetc] 
Apte Routhius com paravit De 
Rep. VI. p. 492. B. óc«y Bvyxa- 
9 ecóuevos «9 odor .01A0l fig Px- 
xÀno(as 5 sis dixero. 7j Dé. 
vQe — £v zo02ló SoQvio T 
i» Vyéjoot TOv Agyouérov 7j t 9ev- 
"t0 uévoyy y ad à? Éergiatr jntg- 
Ballovvug bucrega, xal ivdoow- 
aec di xgovaU ries ; agóc J' av- 
toic et at nérgao xal ó TOT0s, dv 
& v cow, éxnzoUrrtG drzrÀaotoy 
9ógvgov TuQÉZ00L TOU vor ov tB; 
xab éma(yov, 3» Ó5] vovio sà» 


138 


191 PLATONIS 


^ 


oq LUI Savuaorijs góceug , od rocoUro» fto ?uot 
ovr ray xci à» óliyo Xoóvo Beo eo Dov. 70AAc 
piv ovy zai &AÀÀa oi Aóyow UVpv zcA& Éovow, G 
Ev0vO5nué rs xci ZdiovvcóÓwos* àv Óà TOig xci ToUTO 
péyolonosmícraTOY, OTi TOV Tt0AÀQOY cvÜQumMV xci 
Tüv csuvOv On xci Óoxo)rvrov rt sivcL ovOi?v Dyiv 
péAnu, &AÀà TOv» Ouoíev Vuiv póvov. iyÓ ydo tU 
Olü«, OT& TOUTOUVS ToVG AOyovg n&vv uiv &v ÓLiyos 
&yanqsv &vOQunoL! Ouotoi ^ uiv, oí à' &AÀoL oUrwg 
&yvooUow «rog, Ogt' sU oi0 Or» cioyvrÜsisy &v 


C. zoóro Ftselgyaa90r] Sle Coisl. Ven. £X. Par. BC. 
Barb, Pal. Flor. a, c. o. pro vulg. dtigykaaa Dor. conf. p. 272. A. 

i)y ób voie x«i vo0cv0] Pro oig Coisl. habet zovzoic, quod 
cave amplectaris. Deinde Steph, Heindorf. Bekker. de coniectura 
&cripserunt ueyaAougenéo:nvoy, Sed recte Rothius comparativum 
explícat: plus quam solito maguifíeum. v. ad Phaedon, p. 
63, D. ubi plura huius usus exempla dedimus. 

D. oUcvweg &yvoorot «bvovc] Bodl, Vat. Or. Vind. ovra 
w00U000» G'rOvg, quod recepit Winuckelm, 


^ 


vov, 4b Asyóutvor, alva ofa dum sit obrog driuctovow at- 


xagó(ay raw; 

C. ?»óoÀ(ly9 xgóvo] V. p. 
212. B. 

ty óà voig xai vo)0to] H. 
e. iy Ó? vojrow, v. Matthiae 
Gr. $. 290. 

D. á&vOGgoro: $ gOuO. 
$ul»] H. e. Okov0t Üuir Ortes. 
Neque enim opus est, ut oj de 
'eoniectura Heindorfii ante 
ój(0t0t interponatur. 

OUT dyvooUgiy &Ucoic] 
Corruptum est &yrooUouw, quod 
Sspernendí atque  contemnendi 
siguificatione. non fuit usitatum. 
Winckelmannus e libro 
Bodl. et aliis quibusdám repo- 
suit oUro. vooUcw «tovc, quod 
interpretatur: ita sentiunt 
de his sermonibas. Sed 
ea significatio in formula voeiv 
vt non inest, atque alius sunt 
generis illa De Rep. VI, p. 488, 
A. Sympos. p. 200. C., quae 
vir doctus hanc iu rem compa- 
ravit, Vide igitur an scriben- 


10Vg. 

xal ró0a «v Tvegov Jg- 
BMotixóv vv. —] Et hoe quo- 
que aliud quid populare 
est et mansuetum in ve- 
stris disputationibus, 
quod, si quid negatis aut 
pulerum esse aut bonum 
aut album aut tale quip- 
piam, aut adeo omnino 
omne rerum discrimen 
tollitis, sanequam homi- 
num ora consuitis (obstru- 
itis), quemadmodum et 
ipsi gloriamini; quod au- 
tem nom ceterorum fan- 
tum hominum, sed etiam - 
vestra ipsorum ora ob- 
struere videmini, hoc ad- 
modum est gratiosum et 
omnem tollit vestrorum 
sermonum invidiam. Vi- 
des orationem esse paullo libe- 
rius * conformatam, quandoqui- 
dem sententia hoc modo pote- 
ra( enuntiari simplicius; 14loc 


EUTHYDEMUS, 195 


plor fshÉyyovtsg TOwOUTOLG Aou rovg GÀALovg ij 
cUroi iisAtyyOusvot xci T6005 av Érepoy Ünpotixóy Ti 
x«i mogov iv volg Àóyoig, Ortu OT&Yv QqUjr& wojté xoÀOv 
tivoi qujPv pore GycÓOv npüyue urs Asvxov nó 
&AÀo rv TotOUroY uiüÉv, iji TO m«ocmay érípov 
Érspor, aTtyvUg uiv vQ Ovri £voo&nmrtrs TG OTOucTG 
vüv &vÜQunwY, Ggnig xci qcré: Ort Ó' oU uOvov 
vx TUV &AÀOV, GÀÀe Ó0foiws &v xci r&  ÜpértQo 
«Ur& , ToUTO 7t&vV xcpítv TÓ ioré xol v0 inayÓdg 


- , , "- Li A ^ - 
tuy ÀOywv cqoigsraL, TO Óé Ó» uéyuGTOY ,; ÓtL. ta UTC: 


"quovixóv ci x«l mogov] *s pro c; habent Par. B. Urbi 


Flor. a. c. et corr. Ven. 4. 


uni có megánav] V. p5vt, quod cum Winckelm, e Boüdl. 


et Vat. O, correxi, 


E. xagQlev vé lavi] V. yegu», quod facite mutavit Bekker, 
Enimvero Attici z&gus» dicebaut, ubi adverbium esset, v, Bekkeri 


Anecdot. p. 527. 27. 


; 


quoque populare esf ef 
gratiosum, quod, dum re- 
bus praedicata eripitis, 
non modo aliorum homi- 
num ora consuitis, 
eíiam vos ipsos ad silen- 
tium  redigitis. Quocirca 
illa, 16ds ab frsgor Onuovixó» T6 
x«l ngdov repetumtur sane ver- 
bis, «oro z&vv yapfev a( Por, 
x. t. À. quae scita est Hein- 
dorfii observatio. Verba jd* 
&ÀÀo và» TowoUov prób post 
p5t*t eo modo subiuncta sunt, 
quem atügimus ad Apolog. So- 
crat, p. 19. D. Quibus recte 
jam adduntur haec: q0)08 20 zr«- 
Qtnav Ívfpov Yiegov: nam póà 
nunc ideo requiritur, quia prae- 
cedentibus «ovi quid adiicitur, 
quod ab iis diversum esí( ac no- 
fionum seriem continuat, v. ad 
Lachet. p. 196. D. Usum voca- 
bulorum 1tzróg cO Ov: ad 
Phaedon. p. 66. C. Lachet. p. 
187. B. 196. D Ion. p. 534. D. 
ilustravimus. Loquutionem ovg- 


sed ' 


Ütnruv và OvOpera Heimdor- 
fius optime explicavit compa- 
rato Senec. Epist. 47. At illi 
(sérvi), quibus non tfantum 
coram dominis, sed cum 
ipsis erat sermo, quorum 
os non consuebatur, pa- 
rati er&nt pro domino 
porrigere cervicem. De- 
nique r0 inaz2ic quid sit, ad 
Phaedon. p. 87. A. Charmid. p. 
188 D. estendimus, 

E. «0 à àó4 Máy vacov, 
Üscsaaaobroc F'yzevópi»] 
Qvod autem summum est, 
haec ita vohis comparata 
sunt famque artíificiose 
invenía, ut quilibet ea 
admodum exiguo tempos 
ris spatio discere queat. 
Neque enim dubitare licet, quin 
post &rógunuv plene interpun- 
gendum sit, sicuti jam a Ste- 
phano factum est. Consíructio- 
nis genus Platoni frequens. v. 
Phaedon. p. 66. D. Lachet. p. 
184, B. De Rep. VI, p. 491. B. 


15 * 


$04 


196 PLATONIS 


cis d vuv zai TEyVUXLa)G Heloyrat, gré ft&- 

* ày * oAiyo x góvo OvriVOUV &v peciely cvi u-. 
fuv. Éyvov £yoyt xci TQ Kryoinng TOv vOoUY z00g- 
ép , eg Toy) Qu&g ix toU moron pii puptiada, 
oíóc a qv. voUro uiv ovv ToU mQ«yuerog GqQv moo 
piv v0 royU negeóid0vec xaAov, àvavr(ov Ó' dvÓ qui- 
suy OwAéysoÜ. oUx énrijüerov , «AA  &y y' iuoi 
nsid 100 , esiofhigudde quj moAÀdy iveyriov Aíyaw, 


ftavv 2» 01lyo z9.] 2» de coniectura Heindorfii i inseruimus, 


qui contulit p. 303. €. p. 272. B. Apol. 


$1. B. Crit, P. 52. E. al, 


p. 19. A. p. 24. A. p. 


v» voi» zQocézov] Sic de Heusdii coniectura mcripsi, 


Libri habent zgoc£zo. 


al. Iam vero Socrates hoc iu- 
dicium suum confirmaturus ad- 
dit; Éyrov lyoys x. v. 4. intel- 
lexi ego quidem etiam 
Ctesippumanimadvertens 
vos subito imitari potuis- 
se. In quibus frustra Heus- 
dius suspicatus est post ?!yvov 
intercidisse yoUv. Nam asynde- 
ton in hac confirmatione praegres- 
sae sententiae haudquaquam inu- 
sitatum esse docebunt, quae ad 
Remp. 1L p. 368. D. et aliis 
multis locis observavimus. Nec 
quidquam offensionis habet zc«i 
aute zo Kvyo(znw, quod Hein- 
dorfius acute interpretatur: 
cognovi hoc quum aliun- 
de (ex ipsa re) tum ex eo, 
quod Cftesippum animad- 
verti ctr. Pro zoocé;o autem, 
quod libri omnes tuentur, non 
dubitavi de certa Heusdii 
coniectura restituere mooc£rom, 
quod etiam Heindorfio et 
Bekkero placuit. |a igitur 
locus omni ex parte integer at- 
que sanüs esse videtur, Restat 
utde Winckelmanni ratione 
dicendum sit, Hic enim et in 
asyndeto haerens et Heusdii 
spernens emendationem Aldum 
et Basileenses sequutus ita scri- 
psit: 10 ói on iyi vov * Ort 
vaU1€ OUrt9g — GrÓQuzwr, Üyvov 


Fyoys xai v9 Kr. 10» vOv" 7fQog- 
Éy9, OG TQyU x. v. A4. Qua le- 
clione probaía sententia e ver- 
bis exit haec: quod autem 
summum esf, intellexi 
equidem haec ita vobis se 
habere atque artificiose 
inventa esse, ut quilibet 
ea facile discere possit, 
atque Ctesippum attendo, 
quam is celeriter vos su- 
bito imitari potuerit. 
Quae ratio non uno nomiue dias- 
plicet. Nam primum quidem 
absonum videtur, quod Socrates, 
illad dicit summum esse, quod 
a se ipso huius disciplinae fa- 
cilitas sit intellecta, Deinde 
istud Zyvov ?»ors alieno loco est 
inculcatum, quuin ordo verbo-— 
rum hic requiratur: KL óà o] 
péyiavov, Éyvov Fyoyt Óvt x. v. À, 

Denique quum dicatur puneiod 
oióg T qv, pro q0v roUv 7z006- 
£ro haud dubie scribendum fuit 
TOv vov». Ztgogtizov, Nam alias 
sententiae ralio pervertitur, 
Haeg igitur omnia vehementer 
impediunt, quominus nuperi in- 
terpretis rationem — comprobe- 
mus. Nostram verborum inter- 
punctionem eliam Ficinus se- 
quitur, cuius interpretatio haec 
est: Maximum vero hoe 
est, quod haec usque adeo 


EUTHYDEMUS, 197 
iva un rcyV byte D órrsg Vuiv uy elÓot yep, AG 
poro piv «ÜrO T9009 eade uova Ow eyso ov * 
&ü ài wi , éimso GAÀov TOV &vavtiov, àxéivov uóvov, 
óg &v uiv Oi0Q «gyvgQiov. T& cUrX ÓÀ ToUtG, iav 
owqoovirs, xai TOÍg uceOmnrcig avuBovAstosre » Hn- 


ÓÉnOTE 
T€ XC 


r0 Óé 


P. 304, 


prioev ivOuizwv Ou éysaO at , cA 3) vuiv 
«VTOlg. TÓ yaQ Gnvtov, à) Lvóvàius, TUULOY * 
VÓwg tUvwvOr«rOY, GoirOY OY, cg Égm lliv- 


Trojro piv» oír raU mQ.] V. vovzov uiv oU» ToU 


Qa ypettos sqOr. 10 gogór. Bodl. Vat. O. voro uiv oU» ro) nQaà- 


!guovos agr, zQOg uiv TÓ tayV. v. comm. 
bet vó "e Flor. b. zo» cogóv. 


Pro vó gogóv Urb, ha- 


B. $giv ct xal «bvoic] Sie Bodl, pro vulg. «ivoig, quod. 


etiam Winckelm, abiecit. 


vobis  aríificiose - sunt 
adinventa atque institu- 
ta, ut brevi cuilibet tra- 
dere valeatis. Cognovi 
equidem, ef  Ctesippo 
mentem adhibeo, conside- 
roque, quam subito imi- 
fari vos coeperit. 

P.304, voco uà» oUv 7oy 
zmoáyaroc —] Genitivus coU 
TtQUuyncccog aptus nexusque est 
ex pronomiüfe zosro. v. Mat- 
thiae Gr. S. 317. . Ex inter- 
pretatione fuxit quod vulgo 
post ro?5 zo&yucurog additum le- 
gitur zó gogó», quod eo est ve- 
risimilius, quod vulgo pro czovto 
scriptum est sovtor. Enimvero 
ex opo» videntur 10 goqó» ex- 
iudisse, qui* in corrupta loci 
scriptura haererent. Veram le- 
ctionem  couservarunt Bodl. et 
Vat. O. quibus non obsequutus 
Wiunckelmannus locum ita 
contaminavit; a0Ut0 piv obv ToU 
7197 «toG Geor x0 gomóv , "00g 
pi» 30 «az. x. v. À. Sententia 
verbarum haec est; Et haec 
quidem vestri uegotii 
pars ad célerem institu- 
tionem est praeclara, nec 
vero ad disputandum co- 
ram hominibus acecommo- 
data, sed, si me audietis, 
cavebitis, ne coram mul- 


tis disseratis ctr.  Cygv 
eodem modo positum, quo su- 
pra C. o pexáuor 990. Evia- 
friaOar sequente y et infinitivo 
legimus Protag. p. 315. B. Char- 
mid. p. 155. D. Quod deinde 
sequitur palur:a uép — cb ÓÀ 
ty affatim illustrarunt Boeckh. 
in Min. p. $87. Krüger. ad 
Dionys. p. 27. Hermann. ad 
Lucian. De Consérib, Hist. p. 
284. Winckelmann. ad h. ! 
Addimus Demosthen, De Co- 
ron. p. 260. ed. Reisk, Ore p 
Aire pui» yj Ocirvac 10» vo jtoy 
voUrOv, sl OB jo], xeaveüclovta 
idv :v Üztwpooíc. Jbid, p. 282. 
p&Xiova. uiy viv nQog quds óuó- 
voixy Ówrrngriv xai tác avv r.- 
xuc, d db ur, moóg xÓ govisv- 
gacó-«« ÓoUvet yoovov. 

à» gowqgoorzágvse] si sapi- 
iis. v, ad Remp. Ili. p, 399. K. 

B. &AAÀ 4 $siv] De usu 
vocularum &44' 4 v. ad Phae- 
don. p. S1. B. De Rep. IV. p. 427. 
€. olzíZoviéc 4€ "nÓÀw ovÓt»i &À- 
Ae Ew ÓuEÓ«, làv voiv fyouasr, 
— &Àl $4 39 nerQop. Ex cu- 
iusmodi locis apparet AX 3 
non ex &ÀAog ?| ortum esse, quae 
fuit quorundam sententia, 

TÓ y&g onaviov — zípe- 
o»] Recte Winckelmaunus: 
quod rarum est, magni 


198 


PLATONIS 


óepog. &ÀA' &yers, zv Ó' yo, Onog z&uà zcà KAets 


vía» TOvÓs mnagoOÉtisoO ov. 


Cap. XXX.  Tejro, & Kolrov, zoi- GA errO 


8r Boote Oii évrec emjuev, 


GXÓmsb QUY , ómug 


gupupovriiosig ad TO vot, ós ixs(vo 'qerÓv. oto 
v' &vot Oi0cteu vOv bÓÉ£Aovr! &oyUpiov Qi0óve, xe 
oUrs qUcow ovO" muxicv àteloysu» ovOsuíav — O O8 


xai coi pre ftQocnxst GzoUOGL, 


Or. OUÓÀ TOU 


xonuatizsaD ot qeroy ÓLezoAUtwY ovÓiv — ur ov za- 
Qa ÀAcpsiv OYTLVOUV eUrsTal Tav agsrépev. cogíav., 
KP. Koi ucQv, à Zxporsg, gulaiíizoog pày Éyoys 


L 


Oto — zagaÓdéfira ov] Sic cum Bekkero de sententia 


Heindorfi scripsi adstipulantibus Par. E. Flor. o. et Coisl, 


batur nagadés ador. 


«AÀl' ávca Ézi] &sto. Fes. om, Bodl, 


Urb. £ÀÀa «6 fz:. 


Leze- 


In Vat. O, fr abest, 


ónoc Gvguporvnrcderc] V. ovugowrgogc, quod soli Vat. r. 


Par. E& Urb. Flor. b. habent. 


C. o00? vo) xeunnuuvizeata«] Steph, et Heindorf, de 


coniectura dederunt *vÓ you. 
* 


constat. Praecedit enim Og 
d» bui uo &0y niger, et sab- 
jieitur x0 Ó? Ufoo fU OY tc TOY, 
v. ad Protiegor. p. 327. C. Re- 
spoudet Lustinum: quod ra- 
rum, carum. Quod 5Stepha- 
nos narrat legi etium v0 Ó* 
Víwp Opec sDoróretov, id unde 
petitum 5t, iegnoramns. 
quam nobis quidem dubiam nor 
est, quin ille hie atque illie co- 
dicem nliqnem inspexerit, 
dari locus 
pueris notus. 
que 
fatur. 
ómog — napgeOétro0 ov] 
sed agite, me quoque et 
Cliniam hunece in ve- 
sSíram recipite discipli- 
nam, Qur sr«pnóéSro9ov sceri- 
bendum iudieaverimus, ex ann. 
ad Ion. p 530. B. persyicietar, 
€. ovss QUO oDO^ $i 


Olymp. 1. 1. vel 
Ceterum hie qua- 
sSOüphistarum avaritia no- 


Quan-. 


Pin- 


; 


x(av] Acerhe carpit virorum 
disciplinam, quam arbitratur ne- 
minem adeo stolidum atque he- | 
betem fore quin facile perceptu- 
rus sit. 


órv 004? voD zonuactte- 
00 cns —] Quod autem tua 
maxime refert audire, 
hoe est, quod' dicunt se 
nec a quaestus faciendi, 
síudio (cui tu es deditus v. p.. 
291. E.) quemquam prohi- 
bere. De constractione v. Mat-- 
thiae Gr. $. 432. 5. coll. De 
Rep. Vi. p. 491. B. Lachet, p. 
184. B. Quod vett. editt. et li- 
bri mss, tenent v0 ygnuatéte- 
GÓat id recte Winckelinan- 
nus sic defendere studuit, ut. 
verba: 8 Ó& x«l ooh usque ad 
Q«axooriy ovÓér, per. parenthe- 
sin inferposita esse arbitretur, 
Qua ratiore probata omnia sa- 





EUTHYDEMUS, 199 


, 
xóà qOéeg Gv Ti ucrÜGvonu, zwÜvrevm uívrot xc; 
T Lj - , t , FEX Jj »l , 22A à , : 
&lg eva, tà» ovy ouo(oy LvOvónuo, « x&tvon, 
T ' * dis, - Da » t2 ; 
wv On xc cv ÉAsyeg, TOV 3jÓiov &v ieAsyyouérov 
- , , * , 

vaó rQv rowUruv ALóyoy 5 byyorrov. 'drao ya. 
Aoiov uéív qot Óoxsi siv«u TO vovÓsrsv ce, Ojuog ÓÉ, 

, " - t - 
& y' nxovov, àO£ cow &neyychot. vOV Gq' vuv 
&suyTOV oicg" Ort npoceiüuv Tí; pot iita ToU vrt, 
evo olóusvoc fcLXYV  & CL coqós, TOUTQY Tig TOV 

T 

stel Tovg Àóyovg TOUG us T& ÓuxeGrNou Ostveiy , "(à 
Koírov, pu. ovóir axpodg r(OvÓe Tov coq; 0v 
u& róv dio, zv 0 àyw' ov y&Q ológ t 3| ftgogo rag 


' 


kel SI" v ve uev O árota] Sie Bodl, Vat. Or. Vind, 
Ante Winckelmannum erat z«&Ó osi. 


D. 


&rT&Q yeloiows pv] uiv om. Bodl. 


Yat, O. Toneínr 


Winckelm. comparans Men. p. 82. A. Soph. p. 224. B. p. 23l. B. 
Politie. p. 289. E. Theaet. p. 145. D. ubl item ante Ojo& Óà le- 


gitur, 


o? yàg olóc v' 4] Sic Par. F. Mioget Urb. Flor. b. et marg. 


Flor, a, Barb. Par. BC. pro vulg. zv. 


In Ven. Z. Par. BC, aliis 


legitur ez, quod receptam lectionem confirmat, 


fis expedita sunt, Ceteri inter- 
pretes inde a Stephano coJ 
in 36 commutato verba postre- 
ma yep oU nagaAagér & praece- 
'denti Óuxelvu» orvÓb» pendere 
ceunsuerunf, eui sententiae ob- 
slare videtur istud órziroUr. 


oia9* à vi npoceA 9.] Quum 
verba per interrogationem eífe- 
rantur, non opus est ut 795" 
6v» corrigatur, 
Heindorf, 


TOUTOY TiG TOY TtQi T. 
À. — ótvv y] Lege Attica con- 
stitutum erat, ut litigatores pro 
se ipsi dicerent. Sed invaluit 
mos, ut iis alii orationes scri- 
berent, quà in re praeter Anti- 


phontem, alios, etiam Aeschinem. 


Nocraticum esse testatar Dio- 
genes Laert, Vit, Aesch. 12. 
conf, Quint, De Institut, Orat, 


quod volebat 


HH. 15, 30. ibique Spalding. 
Isoerat. De Permut. p. 14. 
Primus hae scribendi arte quae- 
sium! factifasse narratur Anti- 
phon Rhamnusius, de quo sw. 
Ruhnken. Diss. de Antiphonte 
p. 808 sqq. ed. Reisk. s. T. I. 
p. 156 sqq. ed. Bergmann, conf. 
ad Phaedrum p. 257, C. 

ovÀjiv &xgog TOvÓs vOv 
scegoO0r] ltaque Fieinus: ni- 
hil ex istis sapientibus 
audivisti? Itaque Heindor- 
fius malebat o&di»y 7x9oxoo. 
Sed non opus est mutatione, si- 
quidem praesens tempus hunc 
effeci£ sensum: nonne sapi- 
entibus istis operam das? 
Enimvero quum Crito haec in- 
ferrogaretur, eolloquinm inter 
Sócratem et sophistas nondum 
erat finitum, ut profecto non 
videam, quid praesens tempus 
habeat offensionis. 


305 


, , t1 - f 
"—LTCXOVELP VO TOU 0xÀoV. 


200 '^ PLATONIS. 


Koi LE &pn, Gov 
) 7 » - 
y 35» «zovVoant Ti 965 qv. Ó iyd. "Ive ijxovceg 
&vógov ÓwAeyouévov, o? vUv coqorerot sicu GV zteol 
, zt , ;Á 
Tovg Toi0UrOVg AOyove.  Kayo sitov, Tí ovv àqai- 
, T, » » H e » T7! $.x » 
vovro 60i; 3i Óà &ÀÀo, 5 Ó Og, 9] oienso ac &v 
Tig TÓV TOLOUTOV CxoUGML AupoUvroY xci zsQl ov- 
ósvóg atiev &voti«v onovon» mowvutrov; ovrwoi 
, ^ ^ - , , ronds , »5 U 
y&Q nog x«i ums TOig OvOQuGt. Koi ey, Ae 
pévro»i, Égmv, xeoicv yé ci Peer àcruwv 4j qtàogo- 
(c.  Ilotov, Eq, qaoíevs Q) ux Qus s ovosvog. piv 
ovv GÉtov. &AÀ& xci sl vUv magsyévov, ncvv &v 68 
ojuo. cioyvvÓgvei Unio ToU GcsavroU éraípov* ov- 


vw "v &romog, bÜiAov éavrOv meofrzsv &vÓ'umoie, 


xal 


gos pq, d £vó» 7 áxodcoat)] Multi libri, in iisque 


Bodl Ven. £X. Par. C. Pal, Flor. a. c. o. Vind., ?!y. 


E. TUI 945 Y ó* yo] Sic Bodl, Vat. Or, 


àà scribebatur TI; aq» O Py. 


Vulgo omisso 


1j oi&ztQg] Sic cum Has. 2. libri plerique omnes, Vulgo 7 


«naQ. 


E. TL0E£; v 9^ ?yo. "Ive 
$*xovocc —] Cur? inquam 
ego. Ut audivisses viros 
disputantes, qui nunc 
sunt sapientissimi inter 
€08, qui in talibus dispu- 
tationibus (dialecticis) ver- 
santur.  Aoristus  indieativi 
post zv« illatus indicat rem non 
esse facíam, v. Hermann, ad 
Viger. p. 850 sq. ef quae lau- 
dant Valckenar. Diatrib. p. 
149. Monk. ad Eurip. Hippolyt, 
v. 643, Matthiae Gr. $. 519. 
6. Sed non ignota cuiquam ho- 
die erit haec particularum fina- 
lium constructio, 

T(ouUv igaírvorró ao] V. 
ad Phaedr. p. 234. C. Respon- 
detur autem perinde ac si Crito 
interrogasset: Tí oír iq«(/ezó 
60. (&: o0rot lÀryov; jn qua ra- 
fione non est quod haereamus, 
De proximis. ze92 ojOsróg &ilov 


*. T. À, conf. alia huius parono- 
masiae exempla ad Menex. p. 
293. C. 

x«i ieimte TOLG drag] 
Pertinet x«i ad ss Toig OQva- 
px00, hoc sengu: nam sic fe- 
re adeo verbotenus di- 
xit. Similiter 19 óQnuere dici- 
tur, Gorg. p. 450. K. ovy rt 
T0 Ónuact OUr(US PULS Ihid, p. 
489. B. dáv zw6 bipam GUCCI. 
Theaet. p, 166. D. vüv Óà Àdyov 
«6 nni *Q ÓOnu«cié uov O(oxs. 
De Rep. L p. 340, D. A£yousv 
T0 ónuat obvio. Phaedon, p. 
102. B. De re ipsa dictum est 
Prolegg. p. 48 s«. 1 


ovÀjsvóg ui» or && 


: $tov] 


imo gu TM pretii, v. ad 
Criton, p. 4 U. Sympos.: p. 
201. €. Aw $1269 Z«gésr ha- 


bet mirandi et indignandi signi- 
ficationem, v. ad Gorg. p. 490. 
D. Charmid. p. 174, B, 


EUTHYDEMUS. 201 
ois ovóiy née 0 T Gy Aéyaci, n«yros Óà Onuerog 
&yvríyovrot. xci oUrot, OmtQ QTL &ieyov, iv Toig 
xpaitior oL sci rüv v)v. &AÀa ydp, o Koirov, gn, 
TÓ mo&ynuc cro xci oi &vÓponoi oi ài TQ mo«- 
ypuxTo Oueroifovreg cz&vv qaUAÀot tot xci zarcyt6ha- 
oro. — Luoi ÓÉ, ( Txoctec y Tà TOO quE iozet 
o)x ogg wéytw ovVÓ' ovrog oUVr. & vig &AAOG jé- 
ys.* TO uívrou! àÜ&av OwíyecÓww row VTOrg ivav- 
viov moAÀQv &vOownov opÓüg wor iÓ0xe u£uqscÓat, 

Cap. XXXIL 20,9 Koízuv , Davuacioi &i- 
civ oí TOLOUTOL &vopes. «&r&p oUm OlÓc O TL héAMo 
àostv. moríguv 1v Ó mogslÓwYv coi zcl peuuerog 
TZV QuAocogícv; mórsQoV và» &ywvicacUa. Ósty oy ày 


J 


* 

y4 Ti noy pua] v additum ex codd. longe plurimis, 
mus restituit Heindorf, ex Par. B, 

P. 305. oí &vOQuzxot oí à£zi vo x9.] oí aute 2a? iam ab 
Heindorfio desideratum suppeditarunt codd, fere onines, 

zma&vv QuUoAol lov] n&vv om. Bodl, Vat. Or. Urb. quod 
exirusit Winckelm. Mihi videtur ob sequentis syllabae similitus 
diuem obliteratum esse, 


Pri- 


puli eoncionibus verba faciebant, 
Suidas s, v. Püreg TÓ n4ü- 
Àetov innicito ó Ónuo ,ovugov- 
Àtvovr xal ó à Ms áyngetur, 
&bre ixavOg sim Afyeiv Ure xb 
aUrcroc, Unde Xeno p h. 


P.305. eloyvvO vat nio 
TOU G. Ír,] V. ad p. 283. KE. 
Dein í«vrür zagéytw wi est 
sui copiam facere alicui, 
Euthyphr. p. 3. D. o) giv Óoxtis 
gnavioy oeavtÜv Sio eun, Loro 
zavrüg Ói üuperoc &r»ré- 


govtat, i.e. vo» Ó& Àoyov v9 
Qnem duuxovatr. 

B, &r&g oUzo oióc 0 TL 
píllo igtiv] Hoc dicit: sed 
priusquam de hae re quid seu- 
iiam aperio, scire cupio, ex 
quonam ille oratorum genere 
fuerit. 

mócegov TU» &y. 0. 2v Ó., 
(ivo vic] Rhetoris nomen 
proprium vult esse iis, qui ipsi 
coram iudicibus causas agerent, 
non illis, qui aliis scriberent 
orationes, quibus in iudicio ute- 
rentur, Enimvero ójrogeg an- 
liquitus appellati sunt, qui pu- 
blice vel in iudiciis vel iu po- 


Mem. 1l. 6, coniunguntur órvo- 


.0tg et dnumzyogor, ita quidem, 


ut hi intelligantur, qui in co- 
mitiis populi dieunt, Qui qui- 
dem, si multum apud populum 
valebant, cà» Ónu«yoyov nomen 
acceperunt, de quo v. Schó- 
mann. de Com, Athen. p. 109, 
et Valckenar. JDiatrib. : c, 
XXIII, p.251 sqq. Postea vero 
ortum illud oratorum genus 
est, qui in s«rmgyvosor et aliis 
conventibus ostentationis causa 
orationes  declamifarent. — Qui 
et ipsi ünvogsg vel Ónuazayopv- 
*tc (mrogeg appellati sunt. v. 
Valekenar, lc. Ita Gorgias 
iu cognomine dialoga p. 455. 


203 - PLATONIS 


TOÍG dzeoruplong , Ó ónreQ TU, 7] tuv Tojg fororovs 
elgzepmóvtov , St0Ujt5]s .TXY Aóycv, Oig oi QrjTopsg 
e yovicoyrats 

KP. "Hiacra vr vóv d(e Q)jroo* ovÓÀ otuc mta- 
vzor' «vrOY imi uxoctüowv ave feonuévent, «AÀ' àmoi- 
&ty «UrÓY q«i nsoi ToU modyuerog vr TOv dia xc) 
ÓswoOv sivo xci ÓsLvoUG Aoyovg ovrriDívat. 


B. mo:ntT4s TG» loyov] Articulum vulgo omlssum onnes 
codd, praeter Par. E. et Barb. omittunt. 


C. ófüreg audit, quandoquidem $ *G» voUG TosxoPTotg 
Socrates ad eum: tnr 760 aj- &lomeunmóvro»] an aliquis 
40g vt Qc Qqtoo cree xal Óv- eorum, qui litigaturos iu 
waroUc &ÀÀoug morir Qtogrxovg. iudicium mittunt, scri- 
Etenim eum palam verba fecisse ptor orationum, quibus 
e Diodor. Sic. XII. p. 206. Plat. utentes in iudiciis cer- 
Hipp. mai. p. 288. B. al. cou- tant. In his verbis graviter of- 
stat. Sed doctores artis orato-  fendit istud o£ ómrogsec, quum 
riae et inagistri posteriore Jed litlzkntes intelligendi sint, qui 
mum aetate illud nomen acce- "causam suam dicturi orationi- 
perunt, quorum si qui rhetores bus utuntur ab aliis eompositis, 
appellantur, non propter do- qui profecto non possunt o£ óy5- 
cendi munus, sed propter suam  ogec appellari. Itaque deleu- 
in dicendo vim ita vocari exi- dum censeo hoc oi (Qmroosg. 
síimandi sunt, Quocirca recte Enimvero oie &yuvícovvat idem 
iudicavit Cresollius Theatr, est quod oig &yw»(;orvat ol &yu- 
Rhetor. in Gronov. Antiqui- »i;opevor, 

fatt, Vol. X. p. 23. videri so- C. £42! iIxatti» airov 
phistis ob eloquentiam suam g«g.] Parum circumspectum 
TG» (mrópov momen tributum  Heindorfii iudicium est, Is0- 
esse, non propter oratoriam in-  cratem a Platone notari existl- 
Slitutionem. Et hoc quiden loco mantis. Neque enim. causa in- 
videmus a Platoue honorifieum  telligitur ulla, cur philosophus 
íllad nomen oratorum iis solis iam aliter de eo iudicaverit, at- 
fribwi, qui in iudiciis agere et que fecit in Phaedro. Nec pro- 
certare possent; orationum scri- fecto in Isocratem conveniunt 
ptoribus denegari. Quod cur illa p. 305. K. Groen van 
ita fiat, facilem habet explica- Prinsterer Prosopogr. Plat. 
tionem. Etenim illi orationum p. 117. Lysiam notari suspica- 
scriptores, quum ridicule et tur. Winckelmaunus  Pro- 
prudentiam civilem et philoso- legg. p. XXXIV sqq. Yrasyma- 
phiae laudem affectarent, tamen chum Chalcedonium  intelligen- 
futiles et inanes sophistas pro dum censet, quam sententiam 
philosophis habentes sapientiae maxime e loco Kuthyd. p. 289. 
diseiplinam contemnebantet pau- E sq. eum Phaedr. p. 267. C, 
eis philosophari satis habebant. D. collato confirmare conatur, 
dtaque hic quo loco habendi Sed ibi quum de Aoyomxowic in 
sint, deinceps explicatar, universum sermo sit, non vide- 





EUTHYDEMUS. 
XO. "HO uevOdvo* 


à) Éushlov Asystv. oUrot 


203 


cipi TOUTOY xc cUTOg YUV 
ds T P5 
yc tios uéív, c Rois, 


o9e Éqn Ioo0txog usd ópus qu.ocóqov T£ &vàgog zo 


moAuixoU, olovret Ó' 


ei vat flCVT (Y Gogerero cy- 


Ü'osztwv, moog Óà cQ tivei zcl Ooxsüv navv naoc 
stoAMoig, &gT& Tt&QC T"GGLY  sUOoviuéty ipod ogít- 
O.y s&iv&t OUOEvag CGÀAovg 1j TOUG nsQi quiocogíav 


E. 


vv» àq Tusài2ov] ZpeAlov Bodl, 


Coisl. Flor. b. quod 


non debebat probare Bekkerus. v. Buttmann. Gr. Vol. 1l, p. 415. 
mgóg 0) vQ eivai] Libri plurimi optimique v6. 


fur sane unus alíquis praeter 
ceteros significari. Neque hoc 
loco causa est uila, cur unum 
aliquem notafieszistimemus, Imo 
perstringitar 1ota illa misello- 
rum scriptorum . cohors, qui 
quum nec mediocres philosophi 
essent neque reipublicae darent 
operam, tamen intolera'ili qua- 
dam sapientiae opinione erant 
inflati atque philosophiae laudi- 
bus detrectare studebant. 

"Hàm av &ro* nol vov- 
T€» —] Etsi ugav$avty niot 
TivOc recte dicitur, tamen nol- 
lem Winckelmannus. vete- 
rum editionum interpunctionem, 
qua post rovro» demum inter- 
slinguitur, iam inde a Rou- 
fhio derelictam illam, denuo 
revocare in animum induxisset. 
Nam primum quidem ga«r2cro 
jn responsione sine tali addita- 
mento frequentari solet, cuius 
Tei exemp!a non est quod hic 
consignemus, Deinde ad x«i «v- 
TÓ0G vvv 97 ÜusAlov Aéysiw iMud 
ipsum zo robro» aegre desi- 
deres, quia alioquin faeile Terre 
vel z« intelligendum  existima- 
veris, Denique asynudetou hoe 
in concitatiore Soeratis sermone 
longe esf venustissimum , quum 
idem nescio quo modo languidus 
evadat et impeditus, ubi zo? 


torrory eum uaróarao cofisocia- 
veris, 


mQógs dà «g aivas —] et 


praeterquam quod 
sapientissimi, 
modum multis tales vi- 
deri,  Nauci non faciendum 
quod plurimi libri mss, in iis- 
que eliam praestantissimi olfe- 
runt mzoóg P 40 eiv«c.- Nam in 
hac compositione solum dativum 
fuisse usitatum plane explora- 
ium habemus. v. ad Phaedr. p. 
240, B. p. 252, A. De Rep. X. 
.p. 610, EK. Charmid, p. 169. B, 
Symp. p. 195. C, Sed plurima 
rei exempla suppeditabit W y t- 
tenbach. ad Pletarch. Consol. 
ad Apollon, p. 766. — T. II. p. 
85. ed. Lips. ex cuius annofa- 
tione-item disces librarios su- 
binde accusativum in dativi lo- 
cum substituisse, Dein iungas 
-«ot zürw az0ÀÀloig. Sed ma»v. 
ob soni vim et gravitatem prae- 
missum, usu haud ita raro. 
Euthyphr. p. 14. B. 5 70À uos 
di Bey vcéoov , dà Ev vqoor, 2 
igovlov, einsg A» vÓ xtqaÀeior. 
De Rep. IX. p. 589. E. 01v. 
lai dnroréfoo A49 Qo ygvoóv du- 
Qoóoxsi, uhi v, annot, Phaedon. 
p. 110, C. al. 

deré m«0& zücuv —] Con- 
secutio verborum haec est; Sera 
ovOfrreg GALove 5 zoUg nztQb qu- 
looogíav dvÓ Qunove iunodàv 
ogtou eive &Udoxiueiy 7t nü- 
Ow, ita ut non alii nisi 
philosophi ipsis offici- 
&ní, quominusapud oinnes 


sint 
etiam ad- 


201 PLATONIS 


àvÓ Quitove. qyoUyre& oU, ààv ro rovg ei 0ofav 
XGTCGOTO OL pooevóg Qoxey aSiovg sivo, ayopqie- 
fhurüres Xóu nzega nüci và vuxjtüow sig Ó0fav ot- 
e:00cL coqíeg méou tivau uiv yag rj aAgÜs(q oq&g 
coqwrérovc, iv Óà oig lÓlou Aóyoug Orav -&moAm- 
qUaow, vno rüy «uqi EvOvOnuov xoLovtoOct. co- 
qoi óà TyoUvrc. sva. mévv* sixórwg* utroíog uiv 
y&Q quAocogíag Ere, ueroíog Óà molurixOv, ncvv 
i£ eix0rog Aóyov' períytw yag cuqoríowv 0cov s, 
àxtóg Óà Ovreg xivÜUvuv xci «ydvov zxapnoUcOni 


TV Gogíav, 


D. 


dyoürras otv] yo)» Vat. 


0. 


E, Kaiyóp 21 0 »r vc] Libri omnes otroc praefer Bas. 
2. Steph. et cod, Ven. E qui tuentur óvzocz, quod Winckelman- 


nus non debuit aspernari. 


. P. 306. Oo« piv àx xaxov] V. 0g« xai ix xaxoU invitis 


bona existimatione etau- 
ctoritate floreant. Quod 
Stephanus desideravit vor ei- 
Ooxiutiv, eo non opus esse de- 
monstravit Heindorfius alla- 
tis locis. De Rep. ul. P. 401. 
€. ort ng «Uto, doti] &axEi- 
ecu xci doxucéteo Das zAYU)] 
iuzódiog, Thucyd. I. 16, ?a:- 
ylyvevo — xelóuaza pr ovinóT- 
v4. ^Kodem inodo ejrov cum 
simplici infinitivo iungi ad Phae- 
don. p, 97. A. et alibi observa- 
ium est. Ceterum recte Win- 
ckelmannus vidit. &vOgonove 
post vobg 7tegi quÀooogíav addi- 
íum tontemtus indicium facere, 

D. sig Óóta» xc«reccnu- 
000& pnzótvOóg Qoxeiv] ,Si- 
militer Crito p. 44. €. xaírou 
aíg Gv cloglov sip w«vtug óoge 
4 Ooxtiv zorueie nrol nÀt(orog 
Tzto.tioO« T qiiovc; ihid. p. 53. 
B. Befewiatis TOUS Óixcortcig LL 
Oótav, d: Ooxüv ópOug vi 
Ofxnv duro. Epist. VIL, in. 
djv Foys voie aiat vuU» xb 
(uerélegEv — Fue, — Xvguxovotovc 
oleg9«au. rv PÀieuOégoug sivat, 


Legg. |. p. 697. B. *X L5 


vog xciv] inui» da  uovouxn 
zonoS«. * Heindorf. Alia id 
genus consignavimus ad Hipp, 
min. p. 369, E. p. 258 sq. ed. 
Goth. 

tivat Y. y&Q — opüc 
goperictovc] De accusativo 
cum infinitivo v, ad p. 290, A. 
Bodl. et Vat, cogot«z0(, quod 
si verum esset, ogdg necesse 
esset ut deleretur. : 

)v 0? voig lóLoug Aóyosc] 
in privatis autem sermo- 
bus si intercludantur, h. 
e. prohibeantur, quominus arte 
sua excellant, ab Euthyde- 
mis se deprimi. Verbum 
&aolaugavew | intercipiendi, 
cohibendi, retinendi vi et 
potesíate usurpatum Valcke- 
nar ad Herodot. IX. 70, Hem- 
sterlh us. ad Aristoph. Piut. v, 
933. illastrarunt. conf, Phaedon., 
p. 58. €. Tim. p. 85. A. Gorg. 
p. 522. A. Astius. tameu ad 
Conviv. p. 363. interpret. ver- 
nac. PA lezendum con- 
jecií, h. e, inferiores sint. 
—. Kolovtiv propriam habet 
amputandi ac decurtandi 


EUTHYDEMUS, 205 


- T , : 
Ti ovv; OoxoUGt Goí Tt, € -Xwxparsc, Aé- 
0 y& Aóyog Éyev miv& sumpé- 


KF. 
y&v; oU y&Q TOL &ÀÀ. 
SI&LXV. TOY via. 

XQ. Koi yap £t óvro£, 0 Koírav, EU OE e.c 
pitàov j a«AjÓuev. ov yc ócàtov evroUG melo, 
üri xci &vÓQumoi zci r&ÀÀc n&vr«, 0c€ ustcíU Ti- 
voiv Ovoiv iori zai cuporégou Tvyg&vet perérovte, 
óca uiv ix xexoU zat cyaDoU, ToU uiv Bekríay TOU 
ói geioe yiyverae* ócc Óà ix Ovety aye) oi un "00g 
ToVTÓV, cupo qsipu moóg 0 &v ixéreQov 3 zon- 
crüv ixevov , i$ uv. cvveréd n* ócm Óà ix Ovoiv xa- 


libris omnibus. 


2x dveiv àyaO oiv] V. dvoiv, quod e Bodl. et Flor. b. mu- 


favi, ut paullo post, 
ubique «codices optimi 


Nam Platoni utrumque est usitatum; ut 
audiendi 


videantur. conf. quae collegit 


Rückert, ad Sympos. p. 113. et Schneider. ad Polit, V. p. 470. B. 


notionem; íranslatum ad ani- 
mum est impetum alicuius 
frangere, deprimere, im- 
pedire. Schol. ad h. l. xo- 
AovtoOu,* LerrovoO«i, Punodí- 
togas v. ad Apol. Socrat. p. 
39. D. 

dyojvrot teivac závy* Bi 
xóroc'] Distinxi post m«crv. 
v. ad p. 287. B. Vulgo ante 
maà»v interpungunt, 

zá»v R$ osixóvoc Àóyov] 
ex ratione admodum pro- 
babili. Fallitur enim Hei n- 


.dorfius his verbis praegressum 


pevolac ex plieari arbitratus, 

EK. ov y4g tou. &AÀ' Ó ye 
4.] V. ad p. 286. C. Deinde 
£UnQ£a tut et EPTLQETG usurpatum 
de orationis probabilitate et spe- 
cie extat etiam' Phaedon. p. 92. 
€. uhi Wyttenbachius con- 
sulendns est, Pro Orvros Ald, 
Bas. 1l. cum libris plurimis ha- 
bent obPrwc;, quod nollem am- 
plexus esset Winekelman- 
nus. Videlicet grammatici vel 
scribae ignorarunt usum illum 
loquendi, quo óvzwg et v9 Orr 
in dictorum usurpatur confirma- 


tione, ideoque in eius loeum 
otiosum istud atque languidum 
ovroc BSuffecerunt. €. ad Lachet. 
p. 196, D. et supra p. 304. D. 
Plurima id genus exempla con- 
signavit W yttenbach. ad 
Phaedon. yp. $66. C. verissime 
iudicans etiam Xenoph. Symp. 
IV. 8. órvr:weQ pro ovtog revo- 
candum esse. 

P. 306. óca uiv ix xax0U 
xa &yaSov] Intell. 29zív. 

PO zQÓc v«av10v»v] quae 
autem (sint) e duobus bo- 
nis non adidem spectau- 
tibus, veluti e prudentia civili 
et philosophia, quarum unaquae- 
que suam sibi subiectam habet 
materiam, in qua tractanda ver- 
satur, utrisque deteriora, 
habita quidem eius ratio- 
ne, quo utrumque illo- 
rum, unde conflata sint, 
bonum censetur, Post 7 
z00g tavr0v Heindorfius ad- 
ditum volebat ó;vzotw.  Paratam 
tamen vulgatae. lectioni defen- 
sionem esse puto ex eo, quod 
jp mQOg vubsró» absolute poni- 
tur, ut sit non eiusdem rei 


306 


206 PLATONIS 


xoiv cvvrsÜivre qu) 00g TÓ cvrÓ Ovrow bv tQ uícQ 
icri, reUra ucro fikr(m éxeríoov àutivov doriv, cv 
epgoríoov | ufoog peTégovaty. & uiv oUv 1j qiioso- 
qía ayadov bert xci 3 foAvx. no&&ug, moe &AAo 
óà éxaríoa, ovroi Ó' dup oTéQon ueríyOVr(e TOUTOV 
àv uícQ sioív, ovÓiv Aéyovow: Gui oréguy yo elot 
qaviórsQou* eb 08 ayaDOv xci xcxóv, vOv uiv Bgh- 
Tíovg, TV Óà yé(govg* e| Óà xaxa auqórtom, ovrog 
&v T. AÉyowv «AnOég, &AÀeg Ó' ovÓcuOG. oUx V 
oU ofqen avrovg ópoAoyijoct OUVtS Z«x0 cUrQ Gju- 
goréou eivea ovre TÓ uiv xaxóv, TO Ób &yaÓóv* 
ec ro OYTU QUIOL apporépu uerérovtec cugoré- 
Quv ijvroVg &loi m00g éxcreQov, mgóg O 3j T& "t0AL-' 
Tun] xoi 3) quAocoQím ciim Aóyov icrÓv, xci TQírOL 
óvreg Tj aA5Üti ,Enirovot mtQuiT OL Óoxsv sivo. qu 
ytviouswy uiv OUY CUTOIG 707 TS. inii tulag xo 
p gokenuaivew, qjcioU'at uívrov voroUrOVS &vot otoí 


D. ógcvt po» Óoxei p.] Sic codd. fere omnes, Vulgo doxaiv. 


habita ratione. Iía certe  per& vaíre ztoÀvruxr] "05g ob- 


vy n0Àt. al. — 


elg usurpatum Legg. VI. p. 14. 
B. slg piv oiv xoniueca , ó um 
Sur yautiv raUra DuuiovoÓw. 
Mox, zgóg &AÀo Óà ix«véQa , 8c. 
&yaOóy àquy, 


v &pqotégov puéooc ue- 
végovotr] ,,Pluralis uer£rovoc 
pro geréys& per synesin quan- 
dam positus est, quum dicentis 
animo homines magis quam 
res  obversarentur.* — Hein- 
dorf. De loquutione u£gog gi- 
q£gtww 'uróg v. ad Proítagor. p. 
329. E. Schaefer. ad Lamb. 
Bos. p. 219. 


B. x«là 4 molwrixT "Qü- 
$c] Gorg. p. 484. D. inedáy 
ovv dióoowr &/g vua. lüfev 7 710- 
Aevruxüv  no&íw, Hipp. mai, p. 


281. C. nolerix&b mais. Legg. 


V. p. 537. A. ovx &UnzoQog 7 


Oeula y6vove 
& uqoréQuy i. e. càv qtÀooó- 
qov xci TO» mnoÀwxor, Sicuti 
statim post infertur vov yv BeA., 
vOv ÓR y*ígovg: quae synesis 
haudquaquam raro. 


TED LIAE xa xexáv] 
,Pono x«xós ante &y«90r, si- 
cut ponitur in praecedentibus, 
ut illa Ov pir fsÀt(ovo, vov à 
xilgove respondeant sieut ibi. 
Ae vor piv, vov Ó? dicere Pla- 
tonem existimo, quasi quAooó- 
qowc et moluixopg — dixisset, 
Stephan. Non opus esse ulla 
mutatione recte iudicarunt Rou- 
ihius et Heindorfius. Ne- 
que enim rara est haec chiasmi 
figura. J 


C. yo9n t19Àdc inviOvyultac] 


De genitivo conf. Matthiae 
Gr, $. $68. 


EUTHYDEMUS, 


* 


203 


&lcw* m&vro y&Q &vOQa gor], &yen&v, Ocrtg xoi Órt0Uv 


Aéyst iyOusvov qgoviüoteg mocynua xai cvÓgsieg insi- 


u9yY Ouenzovsitat. 


Cap. XXXIb 


KP. Ko wi, 0) Duzoerte, xc 


ciróg czsQh TUV viéuY y GgrsQ ctl moóg 6 Ayo, i 
J &nopíg tiui, ri Ósi cüroig zonoacÓci.. 0 uiv ovv 
 "wswrtoog Ér& xal Gjuzgóg icri, KowrofovAog Ó im 
qAx(ay Éyst xai Ositaí TiVOQg, OgTig CUTOV OvijGL. , 
iyo uiv ovv Órav coi fvyyéveuct, oUvtw OieriÜtuat, 
dgrs got Óoxei pevíav sivau TO ÉPsxc TüV mCÓwv 
&ALo» uày mzoALoy cnovónv toix)ruv àcynxtvoi, xoi 
cepi ToU y«&uov, Oswg àx yerveuo true Écoyrat wnj— 
TQ0g, Xci ft5Qi TOV yomu&ruv, Om«g cg nAovousra- 
vT0(, «vrOv Ó& negü moisiag eueAaoau* orav Óà slg 
. we &nofLópa tv qaecxovrav &v maidsUoct Gv w- 
mOvg, éxnénAnyuat, xai Hor Óoxsi tig ÉxcoTOG GUTOV 
- 6xomoUvre syV &AAOxOTOG tiVGi, (0g y8 mtQOg 08 Ta— 


mávra ydg dv»óga xe 
&yanüv) Ay«nàáv, conteu- 
tum esse, ita cum accusativo 
juuctum extat De Rep. IIL p. 
399. C. ubi v. annot. Senten- 
tia haec esí; debemus con- 
tenti esse, si quis vel 
tantillum profert à pru- 
dentia non alienum et in 
eo explicando pro viri- 
bus elaborat, —Comparavit 
Routhius De Rep. VI. p. 496. 


^ A. ovÓP» yvqowv ovÓR &ii0» ovOE 


woovgsotuc &àmOuvrc izo- 
pMt»ov». v. Indic. ad Libros 
De Rep. s. v. ZysoGas, 


D. zt9 và» víéov] Diog. 
Laért. WU. 13, 121. quatuor re- 
censet Critonis filios, Critobu- 
lum, Hermogenem, Kpigenem et 
Ciesippum. Quorum e numero 
recte Heindorfius censuit 
eximendos esse Hermogenem eft 
Critobulum. 1d quod vel hic 


loeus satis certo testatur, Mox 
dil i. q. £xdoroie, videlicet, quo- 
liescunque de hae re tecum col- 
loquor, qui vocabuli usus est 
pervulgatus, 


Koivógovioc à? 197 qÀii- 
xíav Fysi] H. e. iam ad 
aetatis maturitatem per- 
venit. v. ad Charm. p. 154. A 
Menex. p. 240.. D. Gorg. p. 
484. C. Lachet. p. 200. C. Ita- 
que ex lioc loco probabiliter li- 
cet colligere colloquium hoc ha- 
bitum fingi aliquanto ante So- 
eratis accusationem. Etenim 
Critobulus, Critonis filius, in- 
ter eos fuit, qui pro Socrate 
spondere voluerunt, quum is 
multam friginta Nina e sibi 


irrogavisset. v, Apolog. Socr, 
$. 28. s 
P. 307. m«avv &llóxoroq 


tiva«] H. e, oa indole et in- 


307 


208 PLATONIS 


AxÓ3 slgijoDcw* wgre o)x Éyo Ómog rtporoíma TO 
u&ugdiziov éni quiocogíav. 
4 vy ^ ] 
ZO. "Q2 gs Koirev, ovx olcO«, Ort àv tavri 
iniruósUueri ob uiv quUAoL zt0AÀA0l xci ovÓsvOg GEor, 
lo. , , ^ ' Mt. , ^ 
oí Óà omovóoiot OÀ(yot xal movrog GEt0:5 àm& yv- 
^ , jS E" ^ 
praoru oU xcÀOY Óoxcz GOL &lycu, xci zonucTuTux) 
xci onroguxp zeli OrQatoyic 
KP. "Euows navrog onov. 
, T , , 1 
289. Tí ovv; iv éxaory rovrov TOUG T0ÀÀOUS 
M D JU , ^s 
ctp0g É««corov vO Égyov ov xcraysAcorovg Oogg; 


KP. Noi u& vóv 4m, xci uem cinó A£yetg. 
ICQ. "H ovv rovrov Évsxe «itos T6 eut fet naáyro 
T& imunütUuaro xc TQ vis ovx imrQéysg; 


KP.  Übxovv Oízoióv ys, à ZXwxgarsg. 


P. 307. o)» oicGO9« Ocv 2?» zavcí] Hune locum laudat 
Aristid. Vol. II. p. 153, ed. Dind. non sine lectionis discrepantia, 


x«i zavróg &£iov] V. x«t v00 za»ctóg &i(0(, Sed articu- 
lum soli tenent Par. E. Urb. Flor. a. b. c, 


oU) xcAÓv dox Gov &ivyav] cov Qoxsz Flor. c. et. Aristid, 


B. zoóc Fxacvov v0 Fogyov] cov Foyov cod, Coisl. Ari- 
síidis, quod ideo praefert Heindorfius, quia in vulgata lectione 
offendat articulus. 


OUxbuv díxavó» ys] V. Ovxoiv, quod bene correxit Hein- 
dorf. 


* 


genio carere, quae ad iuvenfu- existimavimus, ^ Neque habuit 
tis institutionem requiratur. v, eum Aristides Orat. Plat. 1. . 
nd Protagor. p. 346. A. coll. Vol, Il. p. 153. ed. Dindorf, ubi 
Ruhnk. ad Tim. p. 24. hie locus recitatur, 

x«i marTÓS & 3v04] Utrum- B. zpgÓc $x«ovtov «à 
que dicitur, ei 100 n«rtóg &iog Foyov] V. ad Hipp. mai, p. 
et z«»i0g 4309; v. Heindorf. 281. B Frustra enim Heinu- 
ad h. l et ad Sophist. p. 216. dorfius in hoc usu articuli 
€. Elimslei. ad Eurip. Hera- — haesit. À 
clid, v. 168. Quum vero prae- Oióxovrv ÓOdíxuiàüv y:] V. 
cedat oüídsvóg Kor, omisso ar- ad Phaedr, p. 258, €. Ferri 
ticulo; ne hie quidem eum invi- non potest quod vulgo scribe- 
tis libris fere omnibus tuendum — batur Oóxoür Qíz«tóv y&. 


EUTHYDEMUS.- 209 


SQ. Mi roivvv 6 ys ov zo» mois, e Koirwv, 
cÀÀ' i«oag yaips ToUc Buriüsioytag qiiocogíev, 
sírs yooroi slow sire ftovigot , &vtÓ TO nQaypu 
Bacavícas aai. T6 XaGl sU, iav péív GOL gairire 
gaviov 0v, n&»r &&vOpc &nóroens , p uóvoy Tovg C 
visg: iav ÓP gairmrat oiov oiucb «UTO yo tivar, 
Üeouv Oíwxs x«l cxt, TO AsyOusvov O5 Tovro, 
eUróg t€ X«L ta fcc. 


x«lüg vct xul ev] V. xaÀOg 7t xai t0, quo soli Flor. a. c. 
Ven. 2. tenent 


xcÀlóOc vct xai tv] V. supra &UTOGQ Tt xai v& nacóla] 
p. 216. C. Comparavit Hein- V. ad Remp. Ill. p. 414, D. 
dorfius Lachet. P. 188. A. Sympos. 221. D. Criton. p. 590. 
noi» &v Baoevíay «Dra ev 4€ D. -Reisig, ad Oed. Col p. 
xai xaxÀoc &m«vie, Plura ad h. 313. 
l. Winckelmannus collegit. 





Plat. Opp. Vol. VI. Sect. I. 14 


Corrigend .a. 





Prolegomm. p. 16, v. 15. lege magistram pro magistrum. 
Ibid, p. 48. v. 11, inf. antene probabile quidem excidit ifa. 
Pag. 96. in text, v. ultim, pro ga corrige dc. 


Pag. 99. in text. v. 6, pro 79 &vo repone quaeso vo &vw. 


A GÀ VÉ 4 ad is. 
"avi gon | 
sin. 


A 


D S 


^ 
I 





PLATONIS 


OPERA OMNI A. 


RECENSUIT ET COMMENTARIIS INSTRUXIT 


€0DOFREBDUS S'TA4LLBAUJD. 


VOL. VI, SECT, II. 


CONTINENS 


WHENONIEW,EUPFHYPIBONEN,'TMPHEA- 
GEN, EBASTAS,IIIPPARCOHUM. 








VIMTUMU GURNSNUETT DIMUS TONES m&es 


GOTHAE rr ERFORDIAE 
SUJSMPTIBUS GUILE. HENNINGS. 
MDCCCXXXVIL 
LONDINI APUD EBLACH ET ARWSTREONG. 


PLA'TOXES 
MENO ET EUTWHYPIHBO 


ITEMQUE INCERTI SCRIPTORIS 
 THEAGES, ERASTAE 


ET 


BEER^EPAISCEHRUS. 


BECENSUIZT ET PHOLEGOJLENZIS 


ATQUE 
COMMENTARIIS ILLUSTRAVIT 


60DOFHREDUS ST ALLBAUJS. 





EGMNIDY LIST UE GELIGO ESI I IPSNM 





GOTHAE gr ERFORDIAE 
SUUPTIZUS QUEL. HENNAINGS. 
MDCCCXXXVI. 

LONDINI APUD BLACK ET ARMSTRONG. 












I 
" e 
5 bey 


PR, 




















PROLEGOMENA 
AD 


m E N O N E WM. 


Plat. Opp. Vol, VI, Sect, II. 1 














PROLEGOMENA 
| AD 
M ENON EM. 





Nulla facile quaestio Socratis ac Platonis aetate stu- 
diosius agitata est, quam quae est de scientia ac disci- 
plina virtutis, Nam quum Sophistae, quibus facem Pro- 
tagoras praetulisse videtur, sese iactarent virtutis magi- 
stro«, Socratici, quid rei esset, more et exemplo ipsius 
Socratis exploraturi, faciendum putarunt, ut subtilius 
quaererent, possetne virtus doctrina et institutione com- 
parari necne, De qua re Plato iterum iterum- 
que in Protagora, Euthydema, Lachete, Menone, vario 
modo varioque scrihendi consilio disputavit: scripserunt 
item Aeschines, Crito, Simo, Antisthenes, alii, de qui- 
bus exposuerunt Spanh em. ad [ulian, Oratt. p. 99, in- 
terpreít. ad Diogen; Laert, IIl. 121 sqq. Clericus 
Sylvww. philoll. p, 2. Chr, Wolf, ad. Pseudo - Origen. 
p. 126. Fischer, ad Aeschin. Socrat. Diall. p. 21 sqq. 
Weiske ad Xenoph. Symp. L. 6. p. 102. al. Neque 
profecto mirabile cuiquam videri poterit, quod tum tem- 
poris hic maxime locus tanto animorum ardore pervesti- 
gatus et illustratus est, Fieri enim ita solet, ut in 
magnis dissensionibus de rebus gravioribus et ad omnes 
vitae partes pertinentibus studia multorum excitentur et 
ad verum rectumque vel exquirendum vel etiam ob- 
scurandum convertantur. Quod ipsum illa aetate, qua 
de virtutis vi et natura iü contrarias partes disputatum 


! 


] 
1 
8 | PROLEGOMENA | 
est, ita evenisse ecquis est, qui miretur? Nempe in 
discrimen vocata erat ipsius honestatis ac virtutis digni- | 
tas, siquidem illud agebatur, essetne virtus se ipsa con- 
tenta, an ad commodi et utilitatis studium maxime re- 
ferri deberet. Quae quidem lis eo gravior fuit, quod | 
patebat latissime, neque ad. eruditos tantum vel doctos | 
homines pertinebat, sed spectabat ad universam Athe- | 
niensium imo vero Graecorum gentem, ; | 


Nam ex quo tempore aucta populari dominatione | 
unicuique civium Atheniensium via ad summos honores 
ir republica patebat, plurimi, mala ambitione correpti, id 
sibi agendum putarunt, ut ad gerendam rempublicam 
idonei evaderent, atque earum rerum notitiam vel facul- 
tatem consequerentur, unde aliquando futurum esset, ut 
in civitate clari et honorati exsisterent. Quod quidem 
se effecturos esse profitebautur sophisfae, qui se perfe- 
ctos virtutis scilicet magistros dictitabant, 


Etenim virtutis nomen quum propter ambitus magni- - 
tudinem valde esset ambiguum atque obscurum, illi in— 
 terpretabantur sic, ut missa verae honestatis ac probi- 
tatis vi unice de prudentia civili ac domestica cogitari 
vellent eoque modo totam virtutem ad callidum quoddam 
utilitatis vel privatim vel publice consequendae artificium 
revocarent, Yx quo tamen id evenit, quod cum ista 
virtutis tradendae professione mirifice pugnabat. Rediit 
enim tota illa ad virtutem institutio, si verum quaerimus, 
denique ad meram opinationem et inanem quandam con- 
liciendi hariolandique sollertiam, caruitque verae scien- 
tiae et certae officii persuasionis firmitate et constantia. 
Nam utilitatis ratio quia multiplex est neque ex se ipsa 
aut ex mentis bene compositae habitu suspenditur, sed 
ex rebus externis, quae perpetuo mutantur; fieri non 
potest ut semper sit una et immutabilis, sed pro varie- 
tate rerum externarum , quae expetuntur, etiam ipsa va- 
rietur necesse est, Hanc igitur qui vel ipse in agendo 
sequitur vel aliis sequendam commendat, is carebit sane: 
certa et perpetua lege, ad quam honeste agendi studium 
dirigatur, atque a certa rectae voluntatis conscientia of- 
ficiique persuasione tam procul aberit, ut uni opinionis 
coniecturae confidere seque fortunae temeritati emaiici- 
pare coactus sit. - 
Pervidit hanc opinionis istius perversitatem eiusque. 
turpitudinem iutimo sensit pectore vir sanctissimi animi, 


AD MENONEM, 9 


Socrates, qui iis, qui una coniectura in agendo rege- 
rentur, eUrvyíev quidem concessit, sUmociíav autem, 
quae a recti bonique scientia et cognitione proficiscere- 
tur, penitus eripiendam iudicavit; cuius rei luculentum 
habemus testimonium Xenophontis Mem. Il. 1, 19. 
HI. 9, 14. coll, IV, 2, 81, Etenim sophistae quum 
virtutis exercitationem et ad utilitates externas referrent 
et facultate quadam atque consuetudine eius, quod utile 
videretur, reperiendi absolvi statuerent, ipse reiecta uti- 
- litatis turpitudine vim naturamque "virtutis unice ad id, 
quod bonum honestumque est, revocavit, voluitque esse 
in eo, ut quis recti bonique sensu ac scientia polleret, 
ad quam tanquam ad certissimam regulam atque normam 
actiones suas omnes dirigeret et examinaret, taque vi- 
rum bonum et honestum eum demum esse censuit, qui 
certam officii persuasionem tanquam dedicatam divinitus 
imaginem in pectore suo gestaret, eamque intuens in 
agendo sentiret et exploratum haberet, quid in omni 
vitae casu honestatis ac sapientiae leges postularent, 
eiusque rei rationem reddere posset. Quem eundem etiam 
voluit unum esse idoneum virtutis magistrum, Nam quum 
virtutem scientia absolvi statueret, eandem etiam censuit 
eatenus posse doceri et cum aliis communicari, quate- 
nus quid bonum et rectum esset, intelligi, cognosci et 
ad iustam mentis perspicuitatem explicari liceret, 

Fuit igitur haee quaestio de virtutis institutione ac 
disciplina ex Socratis sententia arctissime coniuncta cum 
altera illa, quae est de eiusdem natura atque dignitate. 
Ex quo intelligi debet ab omnibus, cur ea fuerit tam 
saepe tamque studiose a clarissimis illius aetatis philo- 
sophis tractata, et quorsum revera pertineat. Non enim 
id unum agebatur, ut num virtus doceri posset, exquire- 
retur, sed etiam illud, ut quam parum idonei eius ma- 
gistri essent, qui eam utilitatis modulo metirentur, lu- 
culentis argumentis demonstraretur, 

Et inter eos quidem Socraticos, qui hane rem de 
industria tractaverunt, dubium non est quin principem 
locum Plato obtineat. Qui acceptam a magistro senten- 
iiam et defendit acerrime et suo ipsius iugenio perfecit 
atque exornavit. Nam Socrates quum rerum vim natu- 
ramque rimandis mentis notionibus cognosci posse sibi 
persuasisset, Plato progressus ulterius has ipsas rerum 
notitias ab animis hominum in vita superiore haustas 
esse iudicavit, ideoque scientiae et cognitionis originem 


10 PROLEGOMENA 


retulit ad animi humani ortum divinum vitamque olim 
in. coelesti domicilio. actam, | Quapropter etiam virtutis 
scientiam in aeterni boni et honesti recordatione conti- 
neri sibi persuasit. . Quamquam in iis libris, in quibus 
de virtutis disciplina et institutione disputavit, Socrati- 
cae tenuit rationis simplicitatem, sive quod idearum do- 
ctrinam nondum ad posterioris temporis perspicuitatem 
explicavisset, sive quia ipsa haec Socratica ratio ad ar- 
guendam sophisticae sapientiae vanitatem maxime accom- 
modata videretur. Namque angusti istorum homuncionum 
animi, qui nihil nisi externa commoda et utilitates cogi- 
iare consuevissent, sicubi de virtute in scientia ponenda 
sermo erat, non capiebant huius sententiae vim ac prae- 
stantiam, Ex quo multa nata est eos Socratico more 
castigandi ridendique materies. . Nam quum nec ipsi 
suam rationem defendere aut illustrare possent, tum ne 
illud. quidem valuerunt praestare, ut Socratis mentem, 
quam plerumque ipse obscure apud Platonem significat, 
plane. assequerentur, quippe semper de scientia rerum 
extrinsecus obiectarum, non item de interna officii ho- 
nestatisque persuasione. cogitare condocefacti, taque in 
Platonis libris fere sic loquentes inducuntur, ut. quan- 
tumvis sapientiae suae magnitudine mirifice glorientur, 
tamen a scientiae possessione tantum absint, ut vix ullam 
notionem bene definire aut explicare, nedum ad Socra- 
ticae scientiae divinationem aliquam se extollere pos- 
sint, quin ne sentire quidem videantur, si ab interlocu- 
tore subinde ex ipsorum mente ac sententia disputante 
urbanissime ludantur et ad ignorantiae confessionem adi- 
gantur. Vapulant igitur Euthydemus et Dionysodorus, 
disputatores acerrimi, quorum argutias ad inveniendam 
perspiciendamque verae. virtutis disciplinam nihil valere - 
docetur. Vapulat item: Protagoras, qui in dialogo cogno- 
mine ita loquens inducitur, ut sibi a Socrate virtutem 
scientia contineri idemtidem significante veram rationem 
suppeditari haudquaquam animadvertat, sed cum illo e 
sua ratione disputans sese inextricabilibus | dialectices 
nodis constringi patiatur. Simile est spectaculum in 
Euthyphrone, Lachete, Charmide, in quibus libris de 
pietate, de fortitudine, de temperantia sic disceptatur, 
uí nec vates nec imperatores nec eruditi nobilesque. so- 
phistarum | alumni. Socraticae rationis vim ullo modo as- 
sequantur, tantoque inferiores ipsi appareant, quanto 
diligentius cum Socrate comparantur, 


AD MENONEM. 1 


Verum nolumus nunc in hune campum latius ex- 

spatiari: salis erit tantum praemisisse, quantum ad dia- 
logum. Menonis nomine inscriptum, quem quia cum Eu- 
thydemo arctissima necessitudine coniunctus est, nunc 
denuo sed longe aliter atque olim adornatum in lucem 
emittimus, quantum igitur ad hunc librum recte subtili- 
terque intelligendum necessarium visum est. 
. — Wersatur igitur hic liber in eo argumento, quod 
antea a Platone saepius tractatum esse diximus, Castigan- 
iur enim sophistae ac viri civiles, quorum alteri sibi 
temere virtutis scientiam docendaeque facultatem arro- 
gabant, alteri in summo sophistarum contemtu tamen 
praeclara virtutis civilis exercitatione, quam scilicet sibi 
volebant esse propriam, ingenti cum fastu superbiebant, 
Qui utrique quoniam in eo certe mirifice conveniebant, 
quod omnem virtutis vim utilitatis studio. terminabant, ele- 
gantissime post longas disputationis ambages res eo tan- 
dem perducitur, ut tota ista virtus civilis, quam et so- 
phistae tradere se posse dicebant et ii, qui in republica 
versabantur, non sine superbia prae se ferebant, haud- . 
quaquam scientia, sed una opinione et coniiciendi exerci- 
tatione niti ideoque munere divino hominibus obtingere 
iudicetur, 

Quae quidem sermonis conversio dici non potest 
quantopere olim fraudi fuerit viris quibusdam  doctissi- 
mis, qui non percepta Socratis Platonici ironia et ur- 
banitate philosophum statuerunt in hoc libro id egisse, 
ut virtutem non disciplina parari, sed numinis divini be- 
neficio hominibus tribui demonstraretur *). At enim 
vero quum Plato in Protagora, Euthydemo, Lachete, 
Socratis defendat vel certe amplexus sit sententiam, qui 
virtutem in scientia volebat inesse, certe a semet ipso 
 descivisse existimandus esset, si in Menone serio tale 
quid defendisset, Accedit, id quod illi temere neglexe- 
runt, quod non de universa virtute iudicium fit, sed de 
unà virtute civili, quam isti scilicet unam laudabant ma- 
ximeque sectabantur. Huius igitur pretium atque digni- 
ias ad doctrinae Socraticae normam exigitur sic, ut do- 





*) V. Fülleborn, Symbolae ad histor. phil. P. X. p. 143 

. Sqq. Fischer ad Aeschin. Socrat, p. 21. Tiedemann, 
Argumehía Diall, Plat. p. 129. Nast. Opuscul, Lat. P, 1l. 
p.284 al. . ! 


12 PROLEGOMENA 


ceatur, non illam scientia sed una opinatione et hario- 

latione niti ideoque ex casus et fortunae suspensam esse 
arbitrio: ex quo consequens est, ut a vera virtute eo- 
dem intervallo distare existimanda sit, quo scientia (àzr- 
ór5u5) ab opinionis. fluctuatione- (0c) est seiuncta, 
Atque Platoni hoc ita penitus fuisse persuasum vel unus 
ille locus De Republ, VI. p. 493..A. docet luculentissime, 
quem. qui eomparaverint, ii quorsum 4'íc ista uozoc, 
. quae viris doctis tam multum molestiae creavit, in Me- 
none referri debeat, haudquaquam dubii haerebunt. Eo- 
dem pertinet locus Politici p. 309. C. zzv ràGv zceAav 
aci Óuxclev mépu xci aye ov xci TOV rOUTOLG ivaw- 
ríov.Ovrog oUcev GAmÜ: Oófav uera Befhlewicsog, 
ómórav iv roig wvyeig iyyiyvurow, deiav quuui à» 
OociuovíQ yl(yvicD et yévet. 

Quum vero hoc sit principale libri argumentum, 
ium simul etiam illud significatur, virtutem in honesti 
scientia consistere, eamque scientiam in animos huma- 
nos convenire, ut qui eam in vita superiore hauserint et 
acceperint. v, p. 80. E sqq. Quanquam hoc quidem de- 
cretum pro summo universae scriptionis consilio, quod 
non tam ad docendum, quam ad redarguendum casti- 
gandumque comparatum est, minime exponitur aut il- 
lustratur sed obscure proditur et quasi per transennas 
ostenditur, ut illi demum, qui doctrinae Socraticae no- 
titia imbuti sunt, quid rei sit, suspicari queant atque 
deinde ipsi verum reperire. 


Sed quo facilius possit iudicari ab omnibus, quo 
jure ita de libri argumento et proposito existimemus, 
age disputationem in eo explicatam in brevius contraha- 
mus atque per singulas partes persequamur, 


Hahet igitur liber duas partes primarias, quarum 
una sophistarum filii privantur virtutis scientia; altera 
ostenditur nec politicos viros in colenda exercendaque. 
virtute, quae unice ad externam utilitatem referatur, 
certam rectae voluntatis et explorati officii rationem te- 
nere, sed unice pendere ex quadam hariolandi coniicien- 
dique sollertia, qua commoda et utilitates assequi co- 
nentur, 


Et prius quidem illud perficitur sic, ut exemplo 
Menonis "Thessali, hominis. nobilissimo loco nati, qui 
Gorgiae usus erat disciplina et iustitutione, ostendatur, 


AD MENONEM, 1$ 


sophistas eorumque discipulos ad informandas rerum no- 
tiones parum idoneos esse ideoque ne virtutis quidem 
verae notitiam habere. Enimvero Socrates, qui virtutem 
in boni cognitione atque certa officii persuasione inesse 
volebat, quum omnino definiendi consuetudini plurimum 
tribueret, tum etiam virtutem statuebat ita demum con- 
summatam esse atque perfectam, si quis recti honesti- 
que sensum ad generaliorum notionum  perspicuitatem 
atque firmitatem explicare posset. v, Aristotel, Me- 
taph, XII, 4. et Brandis Musei Rhenani Vol. I. p. 
142 sqq. coll p. 131. ubi inter alia praeclare: ,Tu- 
gendhaft handelt nach Socrates Lehre, wer 
mit deutlichem zum Begriff gesteigerten 
Bewusstsein vou der Sittlichkeit und Pflicht 
und mit Einsicht handelt.* Itaque facile appa- 
ret, quid sit, quod Meno summae hoc in genere impe- 
ritiae atque inertiae convincitur. Nam qui in definienda 
virtutis notione vacillat tam misere temereque oberrat, is 
certe ex Socratis sententia ipsam penitus ignoret necesse 
est. Huc accedit, quod sophistarum alumnus eo errore 
constrictus tenetur, ut civilem virtutem suam pro vera 
honestate atque probitate habeat ideoque de una commodi 
et utilitatis consequendae facultate loquatur. Quocirca du- 
plici nomine eius disputatio reprehensione digna est, si- 
quidem nec quid illud sit, de quo disseritur, animo 
recte informatum tenet, nec qua via et ratione disseren- 
dum sit, clare intelligit, Quanquam subinde a Socrate 
rectam rationem commonefactus sese non omnino prae- 


bet indocilem, Sed videamus ipsius disputationis ordi- 
nem et progressum, 


In principio igitur sermonis Meno Socratem inter- 
rogat, num videatur ei virtus doceri posse an non. Cui 
hie respondet prudentissime, sibi ne de virtutis natura 
quidem satis constare, ideoque necessarium videri, ut 
ante omnia de hac re aliquid certi exquiratur, Consen- 
tit Meno, sed interrogatus a Socrate sententiam suam 
iterum iterumque .ignorantiae atque inertiae poenas dat 
gravissimas *), Primum enim partes cum genere con- 
fuüdens pro universa virtute affert virtutes singulas viri, 
feminae, iuvenum, senum, ingenuorum, servorum, ideo- 


————————— 


*) P. 10 - 1l. B, 


14 PROLEGOMENA 


que a Socrate edocendus est, ostendi oportere ipsum 
virtutis genus, sub quod singulae eius formae ac partes 
.Subiectae sint *); Quo intellecto secutus utilitatis ra- 


tionem virtutem censet esse facultatem hominibus . 


imperandi, eoque rursus duplici nomine peccat, Nam 
primum ita nulla videtur esse posse eorum virtus, quibus 
imperandi nulla opportunitas aut facultas data est; deinde 
etiam male potest imperari. ltaque tertiam affert defi- 
nitionem, qua virtutem statuit esse in eo, ut quis iuste 
imperare possit. Quae tamen ratio et ipsa vitiosa 
est, siquidem praeter iustitiam multae aliae sunt virtu- 
tes, quae illius ambitu non comprehenduntur,  ltaque 
denuo a Socrate admonitus, ut ne partem sed genus 
virtutis describat, tandem ingenue fatetur, nescire se, 
quid. sit, quod sub genere isto.intelligendum sit, **). 
Itaque .Socrates exemplo a figura et colore repetito sa- 
íis longa disputatione, qua simul Empedoclis et Gorgiae 
quaedam placita perstringuntur, ei planum facit, quid 
in. definiendis notionibus observari debeat ***), Quartum 
nunc 'Thessalus tentat virtutis definitionem, quam vult 
in eo positam esse, u£ quis ea bona, quae appe- 
iat, sibi comparare possit, Quae sententia quan- 
quam. aperte utilitatis studium arguit, ut sophistarum 
discipulus facile potuerit ideo vituperari, tamen non hoec 
nomine a Socrate reprehenditur, sed quod virtutis de- 
finitionem plenam aceuratamque non exhibuerit, Etenim 
istud. bona appetere, quia. nemo sciens mala expe- 
iai, absurdum et otiosum esse iudicatur, ^ Praeterea 
etiam illud. notatur, quod definitio ista nimis late pateat, 
siquidem bona non quovis modo, sed honeste atque iu- 
ste comparanda sint ****). Intelligit Meno. ac fatetur 
errorem suum: sed idem Socrati mentis torporem ex- 
probrat, quem sibi torpedinis alicuius instar iniecerit. 
Expediturus igitur sese tandem ex gravibus isíis, 
quibus constrictus tenetur ,  dialectices laqueis. nune. ar- 
gutam profert quaestiuneulam, haud dubie e sophistarum 
disciplina arreptam, Qui tandem, iuquit, de eo quae- 





9). B.:21, B. , 13. €; 
**) P, 73. C, — 74. B, 
»"*) P, 74. B. — 17. A. 
*K*) P. 77. A. — 19, E. 


AD MENONEM, 15 


rere poteris, quod te ignorare confiteris? et si illud 
forte inveneris, quomodo. intelliges id illud ipsum esse, 
quod quaeratur? ^ Captioso igitur : nunc dilemmate sta- 
tuit nec id, quod ignoretur, in quaestionem vocari posse, 
nec de eo, "quod cognitum exploratumque habeatur, so- 
lere quaeri ac disceptari, quoniam ita frustra consume- 
retur opera *). 


Hae vero argutiae. Soerati commodam iicet: 
opportunitatem eam significandi rationem, qua ad verae 


scientiae possessionem perveniri possit. Repetit enim. 


scientiam. e vita animorum anteacía, in qua ipsi hause- 


rint veritatis notitiam, ideoque illam vult ita comparari, 


ut in memoriam redeamus eorum, quae iam olim cogno- 


verimus, Ex quo concludit datam esse homini utique. 
veri cognoscendi reperiendique facultatem. — Et. vitam. 


-— 


quidem animorum superiorem licet non illustret. subti-. 


lius, quod factum in Phaedone et Phaedro est, sed ad 
vulgarem rationem interpretetur, quam vates ac poetae 
sequebantur **); tamen rem Menoni facile persuadet, 
Animus humanus, inquit, iam superiore tempore. viguit, 
ac res omnes, inferas superas, paullatim vidit et cogno- 
vit, Unde fit, ut memoriam earum instaurare atque ad 
veritatis cognitionem pervenire possimus ***), 


Quae argumentatio, si cum | disputatione in Phaedro: 


et Phaedoue de eadem re instituta comparatur, sane- 


quam mirabilis et ab ipsius Platonis sententia aliena vi- . 
deatur necesse est, Neque enim hic idearum iniicitur . 
mentio, sed exinde tantum origo humanae cognitionis . 


repetitur, quod animus olim ea omnia, quae in terra et 


in Orco sint, pedetentim spectaverit. At enim vero dis- 
putator ipse prudenter significat, quos huius sententiae 
auctores sequatur, ut callide suam ipsius rationem oc- 
cultare existimandus sit, quo magis illudat sophistarum 
alumnum. [s enim vel crassiore ista atque pinguiore 
animi rerum universitatem permeantis pictura facile sibi 
persuaderi patitur, u£ Socrati veri cognitionem et scien- 
tiam locum habere affirmanti concedendum arbitretur. 


Quod igitur olim ex eo loco collegimus, librum hunc . 





— — 


*) P. 19. E. -- 81, A. 
**) V, ad p. 81. A. 
5**) P, 81. A. — 86. C. 


16 PROLEGOMENA 


iam. eo. tempore a Platone scriptum esse, quo idearum 
doctrinam nondum invenisset sed perstitisset adhue in 
vulgari Pythagoreorum et Orphicorum de perpetuis ani- 
morum migrationibus opinione, id, etsi iudiciis virorum 
quorundam doctissimorum egregie comprobatum est, ta- 
men nunc non amplius defenderim, praesertim quum ad- 
modum verisimile sit Platonem iam mature ad doctri- 
nam de ideis delatum esse: id quod in Prolegzomenis ad 
Cratylum et Euthydemum significavimus, Sed redeamus 
in viam, 

Persuadet igitur Socrates hac argumentatione sua 
Menoni id quod vult, esse profecto tributam homini veri 
cognoscendi facultatem, eoque ipso illum ad virtutis vim 
naturamque investigandam commovere conatür. Verum- 
; tamen hic, errorum suorum memor, illud potius vult 
explicari, de quo ab initio sermonis interrogaverat, po s- 
sitne virtus doceri, Repetit ergo Socrates, quod 
iudicaverat antea, non posse de ulla re disputari, nisi 
notione eius antea accurate explorata, Ut tamen homini 
aliquatenus gratum faciat, sese ait ex hypothesi disputa- 
türum, Quod quid sit, exemplo quodam geometrico de- 
monstratur *), Ponit deinde atque sumit: virtutem 
doceri posse, si contineatur scientia. : Quo 
comprobato hunc fere in modum argumentatur, Quid- 
quid bonum est atque utile, id quoniam recto prudentique 
usu efficitur, una continetur scientia (g00r50:)). lam 
vero virtus bona censetur atque utilis; Ex quo conse- 
quens est, ut omnis virtus scientia absolvi existiman- 
da sit **). 

.. Quae quidem argumentatio admodum cavendum est. 
ne pro Socratica aut Platonica accipiatur. Est enim 
prorsus ad mentem sophistarum aliorumque jid genus 
hominum comparata, qui, quum non caperent Socratis de 
scientia virtutis fundamento sententiam, protenus sci- 
entiam interpretabantur prudentiam, qua quod utile es- 
set et facile reperiretur et recte expeteretur, Quod 
igitur in Euthydemo, Lachete, aliis libris, factum vide- 
mus, ut qui cum Socrate colloquuntur, ii suis ipsorum 
decretis et opinionibus, quas ille se ultro probare simu- 





*) P. 86. € — 87. A. 
**j P. 87. A — 89. B. 


AD MENONEM. 1T 


lat, facete urbaneqne ludantur et irrideantur, id hic quo- 
que tenendum est, ubi viríus ex mente sophistarum sic 
ad scieutiam revocatur, ut denique tota «ad utilitatis 
quoddam studium redeat. Hoc vero Meno, quippe qui 
cum vulgo sapit, haudquaquam sentiens et animadver- 
iens facile concedit bonos non natura, sed institu- 
tione ac disciplina fieri, *) 

Verum enim vero quod sic captiosa argumentatione 
de virtutis indole est effectum, id quoniam unice ad so- 
phistarum alumnum suaviter iocoseque deridendum perti- 
net, Socrates nunc mutata mente se istius inventi sui 
poenitere fatetur, siquidem nusquam reperiantur idonei 
virtutis magistri, X Posteaquam igitur demonstratum est 
sophistas eorumque sectatores a boni honestique scien- 
tia longissime abesse neque perspectum habere, quo 
modo ea comparetur, Socrates ad virtutem civilem eo- 
rum considerandam progreditur, qui in republica clari 
habebantur et quorum exemplis ad virtutem egregie pro- 
fici posse multi sibi persuaserant. 

Nempe hoc alterum est, quod Platonem antea vidi- 
mus in hoc libro scribendo propositum habuisse. Nec 
vero dici potest, quam sapienter philosophus in tractau- 
do hoc argumento versatus sit, siquidem simul etiam 
causas aperuit, quibus permoti viri civiles inprimisque 
Aüytus Socratem acerrimo odio persequuti sint. Fecit 
enim Anytum Menoni, hospiti suo, assidentem: qui 
quum adhuc superbe tacitus affuisset noluissetque se ser- 
moni immiscere, nunc repente a Socrate compellatus in 
colloquii societatem vocatur, Enimvero is summos in 
civitate magistratus gesserat florebatque magna apud ci- 
ves suos gratia et auctoritate. **) Hunc igitur Socrates 
interrogat, an ipsi videantur sophistae pro virtutis ma- 
gistris haberi posse. Cui ille ita respondet, ut sophi- 
stas tanquam homines nequam atque nefarios ingeniorum 
corruptores exsecretur, summamque animi prodat con- 
iemtionem talium meditationum, quibus illi unice dele- 
ctabantur, Scilicet qui rem publicam tractabant, hi fere 
videri volebant ab eiusmodi nugis alieni esse atque gra- 
vioribus occupati negotiis: de qua re diximus in Prolezg. 
ad Euthydem, p. 61, Et plane sic Callicles in Gorgia 





*) P. 89. B. 
**) V. 906, A. B. C. p 


Plat. Opp. Vol. VI. Sect. II, 2 


18 -PROLEGOMÉNA 


. 920, A. de sophistis iudicat, Miratur igitur Socrates 
istud Anyti iudicium, quod sibi placere negat propterea, 
quod non pauci sophistae, imprimisque Protagoras ab 
adolescentibus et studiose auditi. et magnis institutionis - 
praemiis affecti sint. taque suspicatur singularem ali- 
quam causam esse oportere, cur Anytus sophistis suc- 
censeat adeo, ut eos omnis corruptionis reos agat, Quod 
moleste ferens homo superbus ac superciliosus denuo 
omnem eorum nationem tanquam civitatis pestem prope 
diris devovet, Censet antem Anytus adeundos esse viros 
civiles, a quibus virtutis et exemplum et disciplina re- 
petatur. Quam sententiam Socrates ita impugnat, ut 
clarissimorum virorum institutionem et «curam ipsorum 
adeo filiis ad virtutem nihil profuisse ostendat. Hoc 
vero Socratis iudicium Anytus aegerrime fert. Quippe 
homo superbus, qui se quoque propter merita scilicet 
de civitate in clarorum virorum numero haberi volebat, 
ab illo suis laudibus aliquid detractum esse opinatur, 
Itaque iracunde acerbam comminatur ultionem his usus 
verbis: O Socrate, temere sane aliorum famae obtre- 
ctare soles. Quodsi igitur me audis, cavebis tibi in 
posterum ac tuae ipsius saluti providebis. Nosti enim, 
quam sit facile cum alibi tum in hac nostra civitate 
alios laedere ac punire.. Ad quae Socrates: ste, in-- 
quit , mihi irascitur: nec mirum: nam primum me putat 
viris de republica bene meritis maledicere; deinde se 
quoque a me male haberi opiuatur, Sed ubi aliquando 
intellexerit, quid sit maledicere, certe irasci desinet: 
quod nunc "hondum intellexit *). 

Converso iam rursus ad Menonem sermone Socrates 
rogat, num qui in Thessalia clari in civitate habeantur, 
ii omnes uno ore de eo consentiant, virtutem. posse do- 
ceri. Respondet ille maximam ibi regnare de ea re opi- 
nionum dissensionem. | Unde Socrates continuo concludit 
non esse illic idoneos virtutis magistros, siquidem aliter 
non tanta inter ipsos locum habitura esset sententiarum 
discrepantia. Idem statuendum esse arbitratur de sophi- 
stis et poetis, qui et ipsi de virtutis disciplina vehemen- 
ter ambigant. Ex quibus omnibus colligit non posse 
virtutem doctrina et institutione comparari **), 


*) P, 89. C. — 94. E. 
nent P. 94, E. — 96. D. 





———— 


AD MENONEM, 19 


- Jam vero ne nulla omnino virtus reperiri omninoque 
de ea actum esse videatur, Socrates praeter scientiam 
ostendit etiam veram opinionem existimari licere viris 
rerum publicarum administratione claris prodesse posse. 
Eam autem opinionem docet eo a scientia differre, quod 
sit instabilis. quaedam et incerta, ut modo adsit mul- 
tamque afferat utilitàtem , modo tanquam Daedali statuae 
repente aufugiat, cuiusmodi inconstantiam in scientia 
non inesse, Verumtamen illam in rebus gerendis, quam- 
diu adsit, non minus prodesse arbitratur, quam ipsam 
scientiam, ad cuius dignitatem et praestantiam. recorda- 
tione h. e. ideae instauratione evehi possit *). Quo dis- 
crimine scientiae et rectae opinionis illustrato viros ci- 
viles docet, si quid praeclari gesserint, id rectae opina- 
iioni acceptum retulisse, ideoque virtutem eorum non 


'ad scientiam sed ad opinionem referendam videri, Ex 


quo consequi vult, ut istiusmodi virtutem non doctrina et 


institutione, sed divino munere hominibus obtingere exi- 


stimare debeamus, Num autem virtus omnino ad scien- 
tiam referri queat, de eo quidem arbitratur tum demum 
recte iudicatum "iri, ubi eius vis et natura accuratius 
fuerit explorata; Interim rogat Menonem, uf quam ani- 
mo de hac re sententiam conceperit, de ea etiam Any- 
to, hospiti suo, persuadeat, quo is fiat lenior et man- 
suetior: ita enim eum etiam Atheniensibus nonnihil esse 
profuturum **). 

Confirmatam hac enarratione putamus atque illustra- 
tam sententiam nostram, quam antea de huius libri pro- 
posito et. consilio . prodidimus. — Quemadmodum enim 
priore disputationis parte sophistis scientia eripitur, ita po- 
steriore viris civilibus una opinio tribuitur, qua illi in 
agendo tanquam coeéco quodam impetu sese regi patian- 
tur. Civilem vero istam virtutem ostenditur ac signifi- 
eatur non adeo magui esse faciendam, quoniam non ad 
scientiae eonstantiam et aequabilitatem, qualis in virum 
probum et sapientem conveniat, extollatur. Quam qui- 
dem sententiam haudquaquam dubitamus etiam ipsius 
Socratis fuisse propriam, quem inter se/rvyíev et cvxQa- 
&í«v magnum statuisse discrimen paullo ante ex Xeno- 
phonte docuimus. "AE 


*) P. 96. D. — 98$. €. 
^5 P. 98. C. Eme 100. C. 


9* 


20 PROLEGOMENA 

Atque postremum hoc non obscurum indicium tem- 
poris facit, quo scriptum esse hunc dialogum suspicari 
liceat, Fuit enim Plato, quum haec scriberet, haud du- 
bie adhuc Socraticae rationis tenacissimus: id quod etiam 
ex aliis quibusdam rebus facile colligitur, Quorsum per- 
tinet maxime illud, quod virtutem unice ad scientiam 
rettulit, aliam eiusdem indolem naturamque non signifi- 
cavit, Nempe auctor est Aristoteles Platonem Socraticum 
virtutem in scientia posuisse, postea autem eandem in eo 
inesse voluisse, ut animi facultates, dum suo quaeque 
munere rite fungeretur, communiter rationis imperio 
obedirent: quam sententiam philosophus animo suo sus- 
cepisse videtur, ex quo confecto primo itinere Athenas 
reversus philosophiam in Academia docere coepit, Quod 
si verum est, sponte consequitur, ut Meno ante primi 
illius itineris exitum scriptus sit, Quod ipsum etiam de 
Protagora, Charmide, Lachete et Euthydemo iudican- 
dum esse alibi disputavimus. 'Sed accuratius etiam ex- 
quirendum. est, quid de tempore huius scriptionis natali 
statuendum sit, Quod ut ita fieri queat, efficitur. eo 
potissimum, quod Anyti habetur ratio, quem esse acer- 
rimum illum Socratis accusatorem non est cur dübite- 
mus, Enimvero praeterquam quod philosophus, qualis 
esset sophistarum et virorum civilium virtus, demon- 
strare voluit, etiam id consilii sequutus est, ut causas 
et origines simultatis atque odii significaret, quo Any- 
tus maxime in eum incensus fuit. Ostendit enim haud 
obscure superbiam hominis atque fastum a Socrate quan- 
doque repressum esse et castigatum , idque illum tulisse 
molestissime. . Iam vero vix est credibile futwrum fuis- 
se, ut Plato acerrimum Socratis inimicum tam leniter et 
modeste carperet, si librum post mortem demum magi- 
stri truculentissimam exaravisset, De qua re quae dis- . 
putavit Socherus De Scriptis Platonis p. 185 sq, 
ea prorsus mea facio. Quod si recte coniicitur, quid 
exinde consequatur, apertum esse arbitramur, Nam si- 
multas aliqua et inimicitia inter Socratem et Anytum 
illo tempore iam intercesserit necesse est, quo Meno a 
Platone litteris est consignatus,  ltaque videtur liber 
confectus esse vel paullo ante Socratis accusationem vel . 
caussa vixdum in iudicium deducta, quo tempore qualis 
futurus esset eius exitus nondum divinari poterat, Quam- 
. quam illud etiam probabilius est, siquidem Plato eum, 
qui accusationem pararet atque cogitaret, non illum, 


AD MENONEM. 21 





qui eam jam iustituisset, designare videtur, Mortuus 
autem Socrates est archonte Lachete Olymp. 95. l. 
| Unde probabile fit media vel extrema Olymp. 94. Me- 
nonem in lucem editum esse, Et certe nullo modo po- 
| tuit ante Olymp. 92. 2, emitti, propterea quod p. 91. 
E. de Protagora sermo est tanquam haud ita pridem 
mortuo, conf. Prolegg. ad Euthydem, p. 63. Cui rationi 
nostrae haudquaquam offieiunt quae p. 90, A, de Isme- 
mnia 'Thebano narrantur; ad quem locum de hac re iu 
| Commeníariis exposuimus, 
^ -— En igitur, satis certas nobis videmur notas repe- 
 risse temporis illius, quo liber scriptus et editus sit 
prorsus necesse est, Sequitur ut videamus, cum quibus- 
nam aliis Platonis scriptis vel aetatis vel argumenti ra- 
tione habita proxime cohaerere iudicandus sit, Et 
Schleiermacheri quidem sententiam, qui Menonem 
a Gorgia et Theaeteto, quem utrumque argumenti cogna- 
iione attingat, proximum esse, longiore autem intervallo 
ad Protagoram eiusque comitem seilicet Lachetem re- 
spicere censuit, cur penitus improbemus, in superiore 
.libri editione Prolegg. p. 91 sqq. copiose exposuimus. 
Quae nolumus hic repetere, Neque placet iterare quae 
ibidem maxime p. 48 sq. adversus Astium disputavimus, 
Menonem nostrum  Platonicorum scriptorum — numero 
omnino eximentem, lam antea autem significatum est 
Platonem in eodem argumento tractando plus semel id- 
que vario consilio versatum esse, Quod quis est qui 
longioribus temporum intervallis interiectis ita ab eo fa- 
cium esse sibi persuadeat? [taque illi dialogi omnes, 
in quibus de scientia virtutis. parente et niagistra dispu- 
iatur, sicuti argumenti similitudine, ita etiam temporis 
communitate conüneri videntur. ^ Cohaerent igitur inter 
se atque tempore non multum diverso scripti sunt Char- 
mides, Laches, Meno, Protagoras, Euthydemus, Eu- 
ihyphro, qui libri hoc certe habent commune, quod 
in definiendis excutiendisque virtutis rationibus plus 
minusve versantur. Quod quidem argumentum Platoni, 
quo tempore adhue doctrinae Socraticae fuit tenax, cer- 
ias quasdam ob causas admodum placuisse paullo ante 
disputavimus, Dubium tamen est atque controversum, 
quonam ordine libri illi sese exceperint. ltaque res ex 
ipso eorum argumento et consilio diiudicanda est. De 
quo mnonnibil disputabimus in Prolegomenis ad Euthy- 
phronem, 


22 PROLEGOMENA AD MENONEM. 


Ceterum utiliter cum hoc dialogo conferetur dispu- 
tatio Maximi Tyrii XVI. cuius argumentum est: Ei ot 
peO050st; &vcur5osc; Eodem pertinet Plutarchi 
disputatio in Fragmento de Anima, edito in Fabricii 
Bibl, Gr, Vol. XII. p. 265. 


Codices mss. 


1) Bodlei.s. Clarkianus, 2) Coislin. 7. 3). 
Vat. 4. 4) Ven. £4. 9$) Ven. Z2. 5) Vind, 1. 6) 
Vind, 2. 4 — 10) Paris. BCEF, 11 — 12) Vat. 
br. 13 — 18) Florent. a. b. c. nn o. x 19) Am- 
bros. Ex quibus Bodlei, et Vat. /. sicuti admirabili- 
ter vel in apertis vitiis consentiunt, ita etiam omnium 
optimi censeri debent, Quamquam his prae ceteris non 
nimium est tribuendum, quum subinde manus criticorum 
correcirices experti sint, 


Editiones Menonis peculiares 


hae sunt: 


Platonis Meno, Cftito et Alcibiades uter- 
que, Edidit L. E. Biester, Berolin, 1780, 8. Eun- 
dem librum deinde aliquoties edidit ibidem Phil, Butt- 
mannus, secundum a. 1790. 8. tertium 1811, 8, quar- 
tum 1822, 8. Postrema editio omnium est praestantis- 
sima, Ad priores etiam symbolas quasdam contulerant 
Fr. Gedike, I. Gottlob Schneider, et L. Hein- 
dorf, Praeterea Fr. Aug. Wolf. de locis quibusdam 
Menonis exposuit in libro: Vermischte Aufsütze, 
Halle 1802. 8, p. 102, 113. 116. itemque C. L. Struve 
in Prolus, de Menone Platonis, quam tamen ipsi non 
vidimus. : ! 

Platonis Meno, ed. G. Stallbaum.' Lips. 
1821. 8, min. quam editionem utiliter cum hac nova 
comparaveris, 

Germanicum hunc librum fecit Fr. Gedike, Be- 
rolin. 1781. cuius interpretationem Ullrich, emendatam 
refictamque denuo edidit 1522, additis multis et praecla- 
ris observationibus, Schleiermacheri intérpretatio- 
uem reperias Operum Pliatonicor, Vol, II. T, I. p. 323 
sqq. ed, 2, í 








TA TOY AIAAOT OY IIPOZ 0?)IIA. 


MENQXN, 


WEEPUTA I 


XRKPATHEX, HÁALIS MENQNON, 


ANYTOZ. 








ius uot em, o Tapes, eoe OiQexrOv 7 40 
Ggerij;. d oU OidezrÓv , cAA' cozutór $ jj ovrt coxQ- 


T0Y OUr&  uednróv , «Ao gos magoeyiyverau cOig 
&vÜgunowg 1) &AAo TL TQOzQj 


p.70. A. 'Eztic gov ei- 
mti»v] Caret hic liber exordio, 
in quo Plato fere id agere so- 
let, ut apparatum describaft sce- 
nieum, hoc est, de personis, 
quas colloquentes induxit, de 
iempore, ]oco, Oopporíunitate 
colloquii, aliisque id genus re- 
bus exponat. Quam quidem 
exordii omissionem qui in hoc 
libro ideo maxime non sine 
stomacho reprehendit, quia iam 
in altera libri parte Anytus 
praeter omnem expectationem 
sic loquens inducatur, ut statim 
ab initio sermoni interfuisse 
existimandus sit, is parum sane 
aut, ut verius dicam, prorsus 
nihil vidit. Nam Auytus si iam 
a principio Socratis et Menonis 
disputationi operam dedisset, 
fieri profecto non posset, ut 


Socrates infra hominem com- 
pellaret his verbis: oUT0g 740, 
o "Avvrs , ML AMéyst m90g ut, 
ÓTL &uóvputi tarn «jc gogíac 
za &ortije y. 5 oi &vO9gon0t «ác 
TE Olx(«g xcl «vg mÓAÀctG oixov ow 
*. T. À. quibus addit: «coUcz' 
forw, O0 mae, Qqvovpev Pyo at 
x«i Mvov. Non assedisse Any- 
tum inde a sermonis principio, 
declarant etiam illa: zig x«Aóv» 
div ZÁvvvog 0Ós megrzaO £ce1o. 
In hac igitur re, ego si quid 
video, nulla prorsus inest diffi- 
cultas. Carere autem etiam alios 
nonnullos Platonis dialogos eius- 
modi exordiorum ornamentis, 
inter alia Cratyli et Philebi 
exemplum  testabitur, quorum 
librorum initium item viris do- 
ctis nimis abruptum visum est, 


26 PLATONIS 


XQ. "Q Mévev, moó  roU uiv OsrraAoi s00ó- 
xiuuou T0&y ài» Toig "EAAuo( xci iGcevualovro àig' 
inmuxi T& xci mAoUrQ, vÜr Óé, cg iuol Ooxsi, xoi 
imi coqíg, xci oUy ijxwTc oL roU coU éraígov 'Agi- 
orínmov moAiv«u Jdopwoaiot. rovrov Óà vuiv cirióg 
icr. l'ooyíag. c&quxousvog yàg sig T5V mO/uv igaorag 
imi cogíg ciingev Asvaódv Ts TOUG mzQTOUVG, (V 
Ó Gcóg io«orüc iorw, AoíoruvvOog, x«l TOV QGÀÀcV 
O:rraAay. xai Óm xci vroUVrO TO ÉÜog UvuGg eiÜuxtv, 


| p.470. A. z90 vo) uh» O.] Sic Vind, 1. 2, conf. Reiz, 
De accentus inclin, p. 15. Buítmann, ad Alcib. I. p. 125. Bosii 
Ellips. p. 548. Schweigh. Lexic, Polyb. p. 542, Scribebatur zrgozov. 


Respondet nostrum vordem, 


B. zoliv«w 4agucoatiow V. molirat voU Z4agiaatov. Ar- 
ticulus vo) deest in Bodl. Coisl. Vat. 7f. Par. B. C, E. F. Ambr. 


Vat. b. r. Vind, 1. Flor. a. b, c. n. 0. 
Nominativum pluralem 21a9v00«i0 


litera sibilante non iterata, 


Praeterea multi Zfreoigeíov, 


.iuentur Coisl, Z'. ef Flor, x. v, ann, 


Osvv«loí sÜ00xiuos T. 
o«v] Hoc sibi vult: Olim 
Thessali una re equestri ef di- 
vitiarum possessione maxime 
clari erant; nunc ad has eorum 
laudes accessit etiam sapientiae 
existimatio, qua apud nos flo- 
rent. Cavendum est enim me 
Socratem putemus Thessalos nunc 
iudicare pristina illa laude 8po- 
liatos esse, quod certe ab histo— 
riae fide recederet, ut apparet 
ex Hipp. mai."p. 284. A. Legg. 
I. p. 625, D. Crit. S. 15. al. 
Frustra íamen esset, si quis 
i£Q9«vuczorvo uórov dg! inni] 
corrigendum statueret, quod ne 
ferendum quidem: tensemus, 


B. azoàliv«es Japioaios] 
Arliculi desiderium ante .i«gr- 
ocior, lenient fortasse haec: Apo- 
log. Socr. p. 32. B. x«i f&w- 
xtv qu v 5j qv ruoyig nQv- 
v«vtvovgm, ubi noli Lruoric 
tanquam glossema  exírudere. 
Phaedon. p. 57, A. zv zoAwov 
qQÀuuoíov, ad quem locum vide 
quae disputavimus, Dein Butt- 


mannus non video quo iure 
$uiv, optimorum librorum ]le- 
cfionem, frigidum appellaverit, 
Non sine irrisione enim So- 
crates illud ipsum urget, quod 
apud Thessalos sapientiae stu- 
dia per Gorgiam tanta incre- 
menta ceperint.  Absurdum est 
istud uir. 


elg vv m0Àov] Larissam, 
quam etiam illa aetate mansisse 
sedem Aleuadarum praeter alios 
docui( Wachsmuih  Antiqui- 
iatt, Hellen. T. IH. Vol. I[. p. 
106 sq. De nobili gente Aleua- 
darum praeter Valckenarium ad 
Herod. VII. 6. disputarunt nu- 
per Boeckk, ad Pind. Pyth. 
X. p. 331. Meinecke Com- 
meníaít, Miscell. fasc. I. cap. 
V. Buttmann in libro: Ab- 
handlungen der kónigl. 
Akadem. der Wissensch. 
zu Berlin. 1824. p. l7l sqq. 
a quibus demonstratum est. eos 
arííum et literarum studia uti- 


,que fovisse nominatimque etiam 


Gorgiam in summo honore hà- 


. buisse. ) 


" 


M EN O, 24 
aqopoc T£ xol peyodonosnüc &zoxolyscD'an , iav ríe 
Ti ÉprTcu, ient &ix0g tOUg slÓ0reg, Gr& xci avrog 
mage cvr0v igurüv TOY FAdiyow TQ fovAouévo 
0 v» àv vig. DovAmuron, LL ovÓsvi OrQ OUX CmOxXQL- 
vóusvog. iàivüdOs Oé, Q qihs Míéveov, r0 ivavciov 
nsgiéa ripe (eme ci juóc Tug Tg cogíeg yéyovt, 
zc savóvyeet ix rovÓs TOv TOnGYV nep vuG&e olys- 


ca. 3) cogíc. 


' dem 


sb yoUv vwc iÜ&ug oUrug ioéc at 
vÀy ivÜcÓs, ovÓsig Ogrig oU ysÀcceret xo ipe 


$piv «tvwoc] Sic Bodl. Coisl. Vat. 4. Ven. X EX. Vind, 1. 


9. Par. BC. Flor. a. b. c, o. x. Vat. b. t. 


frustra defendit Buttm. 
C. 


pro ózg Vat. t. oUvo. 
»og deest. 
P. 


tgéa gau, 


oriundus fuisse dicitur Aristip- 
pus, Menonis amicus, quem 
cave cum Aristippo Cyrenaico, 
Socratis discipulo, | confundas, 
Est potius ille; quem Xeno- 
phom Anab. Il. 1, 10, narrat 
Cyri minoris fuisse amicum, ita 
ut hic ei ad opprimendos inte- 
stinos tumultus quattuor millia 
mercenariorum auxilio miserit. 
Ac videtur etiam Meno ipse, 
Alexidemi filius p. 76. E. Anyti 
hospes p. 90. B. 92. D. cum 
hae gente cognatus, certe qui- 
nobilissimo loco natus 
fuisse, siquidem infra p. 78. 
D. magni regis paírius hospes 
appellatur, ac teste Xeno- 
phonte Anab. I. 2, 6. aucto- 
ritate tantum valuit sua, ut 
Cyro minori cohortem septin- 
gentorum Graecorum auxilio 
adduceret. —Diversus ab hoc 
fuit Meno ille Pharsalius, qui 
quoniam Atheniensibus in bello 
Peloponnesiaco et copias mili- 
tares et magnam pecuniae sum- 
mam subministraverat, ab iis 


' 


«vvróc zn«Qézg«v] «vroic Bodl. 
Flor. a. b, c. o, x. et à pr. m. Coisl. errore manifesto, 


Ex hae igitur gente 


Legebatur zuiv, quod 


Vat. 4, Par. BCEF, 


Mox 


In Ven. Z, Vind, 2, oix ante ázoxgwópus- 


ti goi» To»à PbQélsic] ROfhAoug Vat. t. Dein er- 
rore pervulgato £geoQ«s scribebatur, 


Recte Bodl e£ Vat. 4. 


civitate donatus est, de quo le- 
gendi sunt Thucyd. 1I. 22. et 
Demosthen, adv. Aristocrat. 
Confudit utrumque Wachs- 
mutíh. l. c. Vol. I. P. 218 et 108. 


&pófgoc vs xal usyalo- 
-z0t2z0c] intrepide et ma- 
iore quadam fiducia ac 
superbia. Nam ita yueya2o- 
z9Ez70g accipiendum, quod eo- 
dem modo dictum Lysid. p. 215. 
E. Theaet. 161. €. Ad ogzeo 
vovg tióóvac patet intelligendum 
relinqui &zoxoívea dia. 


€. a«géyguv £avvóv 2go- 
và v] Apol S. p. 33. B. ópoluc 


x«b mÀovolo xab mérmvs muofyo 


?uavióv lgosáy. conf. Matthiae 
Gr. $. 535, €um passivo iun- 
ctum habes Charm. p. 157. C. 
óc àv p) viv var TQ. 1] 
1jj 8nw07j 0nÓ 000 S'egaztevOdivat, 
De attractione verborum ovócvt 
Or9 OUx ünoxowóptvog v. ad 
Phaedon. p. 117. D. 
ipsa v. Gorg. p. 447. D. ibi- 
que ann. 


t "9 


11 


De re: 


28 PLATONIS 


Eve, wwüvysvo cot Ooxtiv nexcoióg Tig tYCLi, cQs- 
T4» yoUv, eire OidezrÓv tO" Oro voOmo napeyiyvs- 
TOt, &lOÉvoi* àyo) Óà vocoUrOv Óéco tirs Oi0cxrÓv eire 
p Oi0nzróv eidévet , Oc oj0à evr0, 0 Tí moT' iori 
TÓ mtergáirtty eer, TUYO slóuc. "Eyo oUv xoi 
ebróe, & Mévov, oras É&o* cvunévonót TOig m0- 
Aireig ToUTOV TOU TtQdynuTOG, xGl iucvrÓv xetcu£u- 
qouer c oUx -slÓwg mspi cotto TO mopümev' 0 
0» L0] olÓw tí dori, mc &v Omoióv yé vu eiOsimv; ?) 
Ooxsi Got olóv v6 sivo, Ogttg Mévove ur yuyvocxst 


B. 4 óoxei c0 otovtt] V. 7, quod ex Coisl. Vat. /f. Ven. 
ZZX.Vind. 1. 2. Par. F. praeeunte Bekkero correximus. Dein pro 
vulg. yuroox5 Par. FBE. Ambr. Vat. r. quyvooxsi, alii plurimi 
cum Bodl, Vat. Z4. ywoox&. Et certe indicativus revocandus fuit, 
quo opus esse dudum viderat Heindorfius. 

vobUrov tlóévec] Sic Bodl Vat. /. Ven. £X. Vind. 1. 2. 
Par. E. Vat. b. r. et Florentini omnes cum corr. Cosl.' et marg. 
Par. F. vcovto» Par. BCF, Ambr, et pr. Coisl. quod ipsum re- 
ceptae lectioni praesidio est,  Scribebatur vojzo, quod fuit qui 


P. 71. pqexcaptóc vic tl- oig moAtetc x. v. À. per epexe- 


y&i] h. e. felicis homo in- 
genii, ut tales quaestiones pos- 
sim facile explicare. Sic Me- 
nex. p. 249. D. vocatur Aspa- 
sia pax«oíx, ut quae orationes 
possit habere praestantissimas, 


vT0g0)t0ovY Óéo — eidévat] 
l. e. vosoUrov Óéo cvoU ciócvo:. 
Apte comparavit Ullricus 
Axioch. p. 312. B. cocoUtov 
«7t00ío9 «oU ÓrÓowévo,, Chari- 
ion. p. 152. ed. Lips. x«i co- 
ceoUrOv &n00fo v0U Ot xoAvtw. 
Lucian. Icaromen. 5. 2000)c0v 
góénokt» ue GztalÀéfar, ubi item 
habes simplicem — infinitivum, 
ilaque non est quod ocovtov 
invitis libris corrigamus. Dein 
vide an emendandum sit occ? 
ov0b «ir0, siquidem oc pro oct 
apud Platonem non est usita- 
Ólatum. Significat vero «r6 hic 
quoque id, quod in re, de qua 
discepfatur, longe esf vravissi- 
mum, Mox ista: ovgeéropuau 


gesin addita sunt, quod monen- 
dum, ne quis co aut similem 
aliquam voculam desideret. 


B. oix» tióOc ze &t- 
Tc] V. àd Phaedr. p. 211. C. 
Lachet. p. 199. A. B. Gorg. p. 
464. D. Infra p. 92. C. ?2z& 
ónog ys &AÀeg oioÓca cTOvvOv 
zíép. Dein ad ómoió» 'wé 4 
intelligas — dor», cuius | verbi 
post relativa omissio non ita 
rara esf. Pro vulgato 4 Óoxeéi 
utique 7 0ozti fuit 'reponendum, 
quoniam sententia haec est: am 
videtur (tibi fieri posse, 
ut qui plane non novit 
Menonenm, is sciat, sitne 
pulcher an dives ete; Sae- 
pe hoc in genere a scribis er- 
ratum esse, annotatio. critica 
ad hunc unum dialogum abunde 
docebit. ^ De isto ss xab -— 
sive zeli v. De Republ V. p. 
411. D. VI. yp. 557. A. ubi 
enndem habes voculae x«i itera- 


M EN O. 29. 
t0 mepcmev Ocrig iori, ToUTOV tlÓÍvet sire cog 
&lrs mÀovoi0g sírs xai yevvoiog iorww, site xoi vG- 
vavríc roUrQv; Ooxsi GOL OlOV T. tiU; 

MEN. Ovx dott. &AÀG GU, € Zuxoorec, &Ag- 
Gc ovÓ 0 zi &ger iorw oicOa, cic TeUTG 750i 


coU xci oixcós énayy6 oue ; 
XQ. My uóvov ys, o éroigt, &ÀÀG xoi Ort 
ovÓ' &AÀQ mw ivírvyov slÓort, og iuol Oozo. 
MEN. Ti seb "y ogyiq ovx ivétvysg Ors ivOa- 


ós 5v; 


defenderet, 
telligentis virtute. 


Verum esf vo)cov, quia agitur de hominis aliquid in- 
Dein. z«i ante. ysvreiog om. Vat. 
Flor. n. et Vind, 1l. &z: pomo 


b. r. In 


&AÀ& G7, Z.] 4AÀ& xai c0 Ven. C. Vind, 2. 
C. oíix«0s àmeyyíliogut»] Unus Ven. 5. cum Steph. 


Bussi, quod soloecum. 


Tí óai; l'ooyíg oí iv] Pro o? ex Bodl, Vat. Af. recte 
Bekkerus ó«(, quod mirationi est convenientius. 


lionem. Denique nemo hodie 
haerebif cum Gedikio in re- 
petita hac interrogatione vere 
borum: óozsi 00& oióvv' sivo; 
sc. elü£v«, voUv0; cnius exempla 
ad Protagor. p. 334, A. nota- 
vimus, 


€. xeb oix«Ós ámayyél- 
Awgzv] h. e. atque haec 
num de te adeo domum 
(in patriam nostram Thessaliam) 
nuntiemus? sc, ubi sapien- 
liae laude vel maxime viges. 
Nam ita haec nunc accipienda 
arbitror. Soloecus est aoristus 
secundus «a«yyéawnt»vi —prae- 
sens indicat rei continuationem. 
Viudicare tamen illum aoristum 
& vitii suspicione studuit Butt- 
mannus Gr, Ampl, V. 1I. T. 
l.:p. 61 sq. 


Mi psórvov ye, — &iià] 
Plene dicendum fuit: 45i uóvor 
| ye voUz" dnáyrelÀe, &lÀà xai 
ixdvo, Ort oUÀ dÀÀo 79 x. t. 
À, Euthyphr. p. 6. C. za. 


&1no7 quev eive, p Evv- 
qo»; Eo9. Mi póva. y65 o 
Z'uxgatss aÀÀ' OnsQ &Qtt einov; 
xai &Al« co, iyÓ mola x. v. À. 
Aleib. I. p. 114. E. Infra p. 


15. B. tug) &intely —. Mew. 
My: à 0,0 X., eiaé. So- 
phocl. Aiac. v. 716 m 7906 


Sor: àAX' PÉvdov &gxe(vw uévov. 
Similia ad Gorgiam p. 497. B. 
adscripsimus. — Pro ocà0' &KAÀo 
z50,nealiiquidem unquam, 
fuit qui legi mallet oid" 4210 
T9, ne alii quidem cui- 
quam, Firmat tamen vulgatam 
quod statim subiungitur ove à»— 
«js Xv, quo temporis aliquam 
significationem a Socrate antea 
factam. esse indicatur. Ac se- 
quitur praeterea infra D. igo 
0i sigmxüg uude monxort ci- 
dove ivrezUynafrau, quo vetus 
scriptura satis communitur. Istud. 
6g Puoi Óoxg est quantum 
memiui. v. Heindorf. ad 
Theaet, p. 142, C. 


30 PLATONIS 


XQ. "Eyoys. 

MEN. Eire ovx iO0xs cow slüfvou; | 

CQ. O0) n&vv di uuueov, o Méívev, ders 
ovx Éyo sineiv àv TQ maQOvri, mg uot vÓT& ÜOobsv. 
CAM iow ixsvÓg vs Ol0t, xol cU & ixevog Üsyev* 
&vdurqoov oUv us, mg Ésycv. si Óà fovÀu, aUrOG 
tiní' Óoxsi yao ÓXmov coi &nmsp ixeívQ. 

MEN. "Enuows. . 


XQ. "'Ewdvov uévro viv icusv, imaón xoicnt- 
orww* cU Ó «vróg , ( móc Üsov, Mévov, TL qs 
&gerzv sivaL; &imoY, xci u ,g 9 oviioys , iva svrVyé- 
crarov qeUcuc àysvouívog w, &v qaevjg c) piv ü- 


D. e» fovit; ej vOc eizé] V. e) 03 uj) Boves, Deest 
m in Bodl. Coisl. Vind. I. 2. Par. BC EF. Ambr, Vat. b. t. Flor. 
B. €. n. X. Servaía negandi particula repetendum ex praegressia 
Bgb ávapv5joas; eadem omissa & oU pertinet ad avróg tiné, quod 


est urbanius et elegantius, 


Eiva obx »)óóxev —] In- 
ferrogat siv« cum admiratione, 
cuius usus alibi exempla nota- 
vimus, v. Viger. VII, 5, 4. 


D. sei óà BovÀt:, avcróc 


tiné] aut si mavis, ipse- 


expone. Frequens esí. for- 
mula e) ó? Boves cuius varium 
usum nuper subtiliter rimatus 
est Rückertus ad Sympos. p. 
177. B. Verbis: joxsi yàQ óz- 


zv Gob &ztQ Pxt(vg apertum. 


est notari credulum Sophistae 
discipulum. 


eizov xal ug qOovqonc] 
Arcadius de accentibus p. 
169. T« sic ov ztgocrtr vixi TOU 
zQuirov &ogfazov — uovAlaga 
gragoSuvovvau 5 ztQozteQuumávvaL 
xutà TOUC xavoyas , véiHOy , xQi- 
vov, &mov &vrl TOU tiné, vvwor, 
Ato», yocwov. conf. Etym. M. 
.p. 302. 26. Gudian. | p. 169. 
Bekkeri Anecdot. I1F. p. 1180 
sqq. Oblitterata est ab editori- 


bus genuina haec aoristi primi 
forma, quam düdum ante Butt- 
mannum 4à&b oblivione vindi- 
caveran in Friedemanni 
ac Seebodi  Miscellan. 
Critt, Vol. LP. II. p. 203., 
ubi hunc ipsum locum tractavi- 
mus. 


E. «prov uiv ei Bovàsu 
&ydgüc dgevr»] Meno quum 
universam .virtutem definire de- 
beat, singulas tantum eius par- 
tes et formas commemorare in- 
stituit, eoque ipsoostendif, quam 
parum ad notiones generales 
animo suo informandas exerci- 
fatus sit. Enimvero permiscet 
ille temere species, quas hodie 
vocant dialectici , cum universo 
virtutis genere. Prave hic vul- 
go interpungebatur: tb Bois, 
&»ógóg àgrviv, siquidem: subla- 
ta distinctione ad haec intelli- 
gendum relinquitur ?uà &meiw. 


sévs «Ücq Rari» àvügóc 


M E N O. 81 
óng xoi looyiag, Bye OB eom«og unósvi mwmors si- 
Óórt àvrervynxévat, 
MEN. :4AM ov goAenóv , o Duoates , eizetv* 
muirov pív, & BoVÀst dvügoc egeris óditov , OTL 
«vrQ ioriv «vópog &QsTi, , ixvvOov sivau TG Tijg nó- 
Asug m T T5, xo mo&troyTo TOUS uiv gíAovo &U 
mowiv, roUg Ó. iyÓQovg xaxüg, xol avrOv sULaMi- 
cÓ«aL univ ToioUrov maÓZv. si Óà fovAa yvvai- 
xóg &geriv, OU YQGÀETLOY Dus. civ, OT, Ó& eve TEV 
olxley &U olxsiv, co Covcdy v& 1& ÉvVÓov xoci germ Ij400V 
.ovGc«v ToU a«vópOg. xoi eia icri meiÓ0g cst, 
xai rAsieg x«l &Qosvog, xoi moscfjvrípov cvógog, 


&h uiv floVAn, svüétgov, si ÓÀ flovLe, Oo/Aov. xci 


"Exsivov uévrou viov PGusev] V. niv volvv, quod Bekke- 
rus ex Bodl. et Vat. 7f. corrigendum vidit, 


timo» xai uz QO.] V. sixóv, quod e Bodl. Coisl. Ven. 5, 
Vind. 1. 2. Flor. à, b. c. o, x. Par. BCEF. mutatum v. ann. 


&psrgy] dass dieses die 
Tugend eines Mannes ist. 
Nam «vj est subiectum, «oec 
instar praedicati; unde fit, ut 
articulus de more omissus sit. 
v. ad Apol. Socr. p. 24. B. et 
18. A. In mente auíem habet 
Meno virtutem civilem, cuius 
sese magistros profitebantur so- 
phistae. conf. infra p. 91.. A. 
lta Protagoras ipse in libro 
cognomine p. 318. E. vó à? pá- 
PUTA iov ei govÀ(a ntot TE tv 
olxelov, óz0c àv Que vi 
aboU oixíav  OtoixoT, xal noi 
TO» TC nóÀeuc, ózuc T vs 
nó)soc Ovvevareroc &v ein xc 
anortey vol A£ytav. Ao" ob», 
ly» iyo, fnopaw cov 19 Àoyo; 
doxtic yáo Hot Aéyewv TZ» zolcu- 
xmv céíyvn»v xal va00y veio at 
zoiH» ávügnc dyaO'ovc noAérac, 
4451 piv oóv «ovo, Égn, o 
Zxguvtg, 40  Pnáyysum, 0 
Arayyíllouos. — Similis Gorgiae 
fuit professio, de quo v. Gorg. 


p. $20. E. coll. De Rep. X. p. 
600. D. Quanquam is ridebat 
illos, qui se virtutem traditu- 
ros et homines doctrina sua 
meliores reddituros esse profi- 
tebantur, ut est infra p. 95. C. 


Nempe  sophistarum — invidiam 
declinaturus  sophistae nomen 
deprecabatur. Quod vero addit 


Meno xi zQUrvovva voUG piv 
q(ovg £5 zii» x. v. À. viri 
fortis putabatur, amicis bene, 
inimicis male facere; quam sen- 
tentiam defendit etiam Callicles, 
Gorgiae discipulus, in Gorg. p. 
483. A. B. 


eb dà Boviseu yvvaixógc 
&oé£cvr»] Int. as ue. 
quoque vulgo post govAee com- 
mate distinctum, quem errorem 
Buttmannus imprudens re- 
linuit. Verbum oixsi» hic tran- 
sitivum est idémque fere signi- 
ficat quod ioci», admini- 
sirare. 


Hie, 


zi 


12 


$2 PLATONIS 


&AÀAot mepumoA t ehbered slGtV , O)gr& OUx &moplo: &i- 
Lm) egerig nou, 0 T, Éott. xa" íx&orq» yap TüV 
nos xol TOY Tuy moóg Éxc TOY &gyov éxaotTQ 
Zr r &gsr: iorw.  cgebreg Ó6 oiucu c ZXuxoa- 
Tég, x«i 7 xoxia. : 


ZO. log y6 rw Sorvylg Éouxa xexotjo at, 
& Mívov, & piav Cyrov &periv Gpijvóg TL eveboize 
&perüv mec coi zxeuufvav. eTOQ , à) Mivov, xoTO 
TeUrQV TZV tix0ve TQV nsQó T& Ou»v5, ti uov igo- 
névov peAtrrQo mtol ovoleg ; 0 Tí "0T font, mOoÀÀnG - 
aol nevyrodenas Éleyeg avra elvea , tí &v dnex ply 
pot, sÜ o5 "igo" "Aoc roVr(Q qi cTO0ÀÀAC*g xcL mavy- 
TOÓemeg tivov xci Ótcqepovcac «AANAQY, TQ HsAir- 
Tog sivoi; 3) roUTQ piv ovOiv Owqfoovoiw, &AÀq ÓÉ 
TQ, Olov 3) xdAÀÀcL 3] ueyéÓst 1j GÀÀQ TQ TOV TOLOU- 
T0y; 8i, ví &v amexpivo ovrog bgorqOsg; 


TN 72. pilivenc negl ovciec] z:pi om. Ven. x. 
C. ud iced Mii ph TQ igevygocvvi] V. Emtoxotvob- 
pívo» Ven. EZ. Vind, 1. 2. Par. F. Vat. b. z. Flor. n. &Tt0XQiVÓ ME 


P. 152. oce«vtoc Óé£, oi- bei dir niedergelassen 
pei, d Z.] Int. Zee, qui usus; haben, Dein alicui magis pla- 
loquendi apud Platonem est per- cuerit: , &xáQ [7 M., xm QU- 


vulgatus. Infra p. 72. C. oUro 
ó5 xc«b m:oà TQ» dGoetov. De 
Rep. VII. p. 534. B, VIII. p. 
551. C. Parmenid,. p. 129. C, 
Gorg. p. 460. B. ubi v. ann. 


euagvoc ct d»tóggxa — 
xsupévov] Pro xuuérov Ge- 
dikio scribendum videbatur xt 
vovuévov vel xsxwmuévov, ex 
Plutarcho T. II. p. 39. B. et 
Themisítio Or. I. p. 5. A. 
quibuscum compares quae habef 
"Wyttenbach. ad Plat. Mor. 
T. VI. p. 640. Sed recte Heu s- 
dius imaginem censuit a poste- 
rioris aetaíis scriptoribus esse 
variaíam. Sensum eleganter ex- 
pressit Schleiermacherus: 
einen ganzen Schwarm 
von Tugenden, die sich 


viv vavvqv rqv sxóva «3v 7. v. 
04 quod certe sententiae vide- 
iur esse. convenientius. Nec 
famen quidquam. sollicitaverim, 
Pro usA(vvnc ngl oioíag Butt- 
mannus, quia libri omnes 
moi, retracto accentu, scriptum 
exhibeant, legendum . censuit 
petvvus n£Qu ovo(av. Quod ideo 
improbamus, quia Graece non 
solere dici 2909 ovaíav nobis 
plane persuasimus, Reiectus au- 
tem accentus ab iis est, qui 
praepositionis inter duas voces 
arcte cohaerentes interiectae ac- 
centum omnino retrahendum sta- 
tuerunt; de qua grammaticorum 
quorundem opinione v. Her- 
mann. ad Sophocl, Oed, Col. 
v. 85, Venet. X. praepositionem 
prorsus ignorat, De dictione, 


M E N O. 33 


MEN.  Toir' Éyoys, Ori: oj0iv Owgígovow, 7j 
p&urron sioív , 7) érége vijg érépag. 

£EQ. EF ov» &mov uera ToUTG* "ToUro Toivvv 
uoi ejr &aé o Mévov* Q oj0iv Owwgípovotr &AÀà 
ruüróv sou &m«oct, Tl TOUTO qug sivois slyeg Ón- 
"nov.&v Ti uot &névj 


MEN. "Eywyt. 


£&Q. Ovre On xci nsi tüv dGgsrüv* x&v & 
molAci xci fuxytoOamol ticw, Év yé tt ei0og vav- 
vv &maGat Ézyovoi, ÓL' O &ioiv cgerai, slg 0 xaÀüg 
mov £ys &nofAbyevra TOv &zoxQueuevov TQ àgu- 
rüoevrs ixüvo ÓxAcet, Ó ruyycve ovoa Get. 1) 


» , e £, 
(oU uavOwcvag 0 ti AÉyo j 


MEN. 4oxà yí wow uavO vuv, ov uéívrow nó 
ovAouei yé sw xcrí;ym rO igorwusvOY. 


vov, Bodl, Coisl, Vat. /f. Par. BC F. Ambr, Flor. a. b, €. 0. &zo- 


Xpive uevoy, 


ovgie 0 v, Fovc, v. ad Phaedon. 
p. 65. D. 

ví &àr &nexQívo uou] De 
hoc usu aoristi post imperfectum 
t) Fheyec, vide quae alia exem- 
pla eollegimus ad Gorg. p. 447. 
€. Symp. 199. D. Euthyphr. p. 
13. D. Adde infra p. $6. D. 
al. Videtur autem aoristus in 
eiusmodi verbis loeum habere, 
quae actionem significant semel 
iauntum aut uno veluti temporis 
ictu absolufam, | Nam aliter 
imperfecto opus. Dein ne quis 
in duplici haereat condicionis 
significatione, istud e os 4o0- 
pxv àd apodosin «/ &» &naexotro 
Mov pertinet, — Perperam haec 
olim explicui, 

€. $ Mévov: o avà?v Q.] 
Editt. omnes, ne Buttmanniana 
quidem excepta, ante o perpe- 
ram commate distinguunt, quum 
verba 4 ovuób» dup. | connecti 


Plat. Opp. Vol. VI. Sect, II. 


' praesens 


eum proximis debeant, z/ voUrOo. 


q$ sra; Similis error mox 
& nobis sublatus est, ubi scribe- 
batur:  Ovvo Ó5 x«i nzegi rOw 
dottQv, x&v sh zm. quum tamen 
ad ovro ÓZ] — deor intelli- 
gendum sit Zre,, de quo supra 
explicatum est, Mex de xay & 
v. ad Phaedon. p ^1. B. 


rÓv &zoxQuvüpevov TO 
Ppgécroavri] | V. &noxguov— 
piros, codicibus omnibus adver- 
sanfibus; — Libri mss. partiin 
&noxQuregirov, partim czroxotró- 
pevov.  dHud recepit Bekke- 
rus; hoc placuit Buttmann o, 
qui dé eo, qui jam respondendi 
quasi munere fungitur, praeter 
futurum non aliud tempus nisi 
commode dici posse 
arbitratur. Sed vereor ge ao- 
ristus, qui in optimis quibus- 
que codicibus servatus est, non 


3 


D 


^34 PLATONIS | 


ze. Ilórspov Óà stepi cperijo uóvoy G0t OUT 
dox, 0 Míéívov, &AAg uiv evópog eive, &AÀm à 
yvvetzóg xai TOY QGÀÀAOYV, 1j.xCi negl vyielag xe 
meoi pueyéOovg xci mepi iczVog ccevrecs Aa uy 
&vópóg Ooxsi GOL tivoL Vyitm, AL Óà y'uvetzügs D 
fcUTO0Y zaVTGy0U &ti0og ior, éivneo. vyisu "T iav 
vs éy &vÓQi icv vt iv &ÀÀo OrQoUv jj; 


MEN. 'H eri «oL OozéL visu T& &vo xol 
evóoóg xal yvvcazóg. 


Z0. Ovxovv zal u&yeDog xai loyócs tdvnto 
loyvo& yvy 1; TQ cUTtQ tiósL xci Tj Ur logVi 
loyvoc fora; rà ydo 77 cir ToUrO Aéye* ovóàir 
Oerpéptt "90g: TÓ lozvg elvea 3 loyvg, idv vs iv av- 
dpi $, idv vs iv yvvcuxi, dj Óoxti ví coi Owegéguw ; 


D. 4 veicró» mTevragzoU] z«vreyov Bodl. Coisl. Vaf. 4. 
Ven. £X. Vind. 1. 2. Par. B€. Ambr. Vat. b. t. Flor. a, b. c. n. 
0. X. Legebatur olim narra. 

E. i;ís«& vt £lva«] Fr. H. Wolf. corr. ye, quod et in 
Flor. x. extat et. Bekkero quoque placuit. In Vat. b. xai ante 
, &vdpàc deest, quod ipsum delendum censuit Buttmannus, ita qui- 
dem, ut v; traiectum putaretur, quum proprie esse debuisset «y- 
dois. TE xci yvraixog. Eam sententiam probavit etiam A, Matihiae 
in commentar. ad Eurip, Hecub, v. 459. Nobis quid de hac re 
placeat, infra perscriptuin est. A 


plum usque ad hunc diem nul- 
luim investigare potui. 

D. Jlóxcegov dà zeol ags- 
75s] Levis anacoluthia. in- 
finitivus enim accusativum &AÀm» 
requirebat. Sed mente repeten- 
dum solum. óozci. € Bu ttm. Vi- 
de nostra ad Apolog. S. p. 25. B. 

oUto doxsi —] doxri hie 
quoque primum impersonaliter 
ponitur, deinde cum nominativo 


femere spernendus sif, Quan- 
quam enim participium aoristi 
fere de praeterito tempore solet 
usurpari, tamen hoc loco for- 
fasse exinde paratam habet de- 
fensionem, quod propter aliorum 
aoristorum concursum per quan- 
dam attractionem positum vide- 
tur, Potuerunt enim haec sic 
quoque enuntiari: eg .80 x«Aog 
stor Éj&i &noBéqeyia (noxgíra- 


09. xci TQ fporyorrvtt fxtiro 
ónÀoout x. T. à. Quanquam for- 
tasse Ó  &30xgurrtitrog eodem 
modo quo ó gowur5o«c intelligi- 
tur de eo, qui iam semel de 
virtutis natora interrogatus de- 
dit responsionem. | Nam illius 
attractionis sane alterum exem- 


et iufinitivo copulatur; de qua 
constructione monui ad Apol. 
Socr. p. 25. B. ed. sec. i 

vT«ÜrÓY navtcyoD eido«] 
Nou habet nüne locum z«rrezi, .. 
quod vulgo circumfertur, mul- 
toque aptius est ze«rrezor, h. e. 
in omni hominum genere. Paullo 


M 


"* MEN. Ox fuoiyt, 
ZxQ. 


E N O. 


35 


Ti, l&v Ti bv nci 7 idv T& iv mosofUrm, idv re 
ày yvvawxi idv vs iv &vOQi; 


MEN. 


», — -* ^- 
"Euoiyé neg Ooxsi, & JXwxparsg, voUro 


, € - Lu , 
oUvxér. OuOt0Y &iPat TOÍg GÀÀOIg TOUTOLG. 


vO 


—" n n 


- - Y B od 
ml» tv Owtxtétv, yvvaixog Óà oiziaw;. 


MEN. "Eywye. 
ZXQ. Mo 


T T s 
ov» olO0v TE tU Ouuxév 3) mtOAw 7 


* " ^ P Li —- U , ^ , 
oixi«v 7 &ÀÀO OrtoUY, p? Gog00vug xci Oucímg Oi- 


 euzoUvta ; 


MEN. Qv Oro. 


ovUiy Üreqégee nQ0e 1Ó layós] Flor, x. digépeiw, quoá 


Stephanus desiderabat. 
5 ies, quatenus robur. 
ptum habet: 7« lazvs AL &v 1f, 


'H ágev ngog vÓ agetr x. v. J. 


Non opus anutatione, 


Idem dein pro 7 /orr$ legendum coniecit 
Ficinus: 


qua robur, Bodl, scri- 


Sic dein 


$ doxsi 004 Óvagéotev] V. 4, quod eorrectum e Vat. 4. 
b. r. Ven. £X. Vind. 1. 2. Par. €. 


ox PL. 08. 
Scribebatur vulgo óé 


ante Bu(tmannus ex duobus 
libris iisque non optimis repo- 
suit zai ztz9i pzy£Oovs xal lozvosc, 
praepositione mon iterata, 1d 
sic a se factum profitetur. pro- 
pterea, quod etiam in proximis 
péytGog xai iaz05 ita copulentur, 
ut unum efficiant. — At enim 
vero distinguit Socrafes utram- 
que notionem etiam interroga- 
tione proxima; Oxo)» xai ué- 
ys0os xc logvs. 

K, vpyísik r& &irai[. Pro 
4€ Buttmannus et Bekke- 
rus de Wolfii coniectura 7e 
susceperunt, idque confirmatum 
est unius auctoritate Flor. x. 
Nimirum ita confitetur Meno 
de valetudine certe ita statuen- 


Tí óat; 0Ux üávdgog p.1 a£ Bodl, Coisl, Vat. 4. 


dum sihi videri, idque eum re- 
striclione quadam affirmat. Sed 
quod in ceteris libris perscri- 
ptum est ve, id haudquaquam 
datunaverim, — Est enim  po- 
situm per  anacoluthon quod- 
dam, siqdvidem Meno additurus 


erat: zal J5 xai u£ysQog x«i 
logre. | Sed loquentem  statiin 
sermone suo interpellans So- 


crates inferrogando illud ipsum 
ex-eo elicit, quod sponte erat 
additurus, taque hic locus ac- 
cedet iis, in quibus z& non se- 
quente xel positum deprehendi- 


tur, qualia  adscripsimus  àd 
Phaedon p. 63. €. 
P. 13. "Eguoiyé zxoq Óo- 


xti— ] In his zog est neseio 


3* 


, 


'H à ger) fto0g T0 «germ dveat Owolozs 18 


Ti óei; ovx «vÓpóg uiv «gery» EAeyeg 


PLATONIS 


C&Q.  Obxo)v &vnso Owolog xci coqooreg Owu- 
XL, ÓvxcuioGUYQ xci cuqooc)vg Ówimcovou; 


MEN. '4veyzm. 


EQ. TOv evrGv &gc cugorsoot Ófovrer, simep - 


p&Aovow dyaboi sivet, zo 7 yvvr xci 0 avi, Ou- 
x«iocUYue xal ow0900cUvrQg. 


(oívovrot. 


MEN. 


na —. 


: 


Z&Q. Tí 0í; neig xoi mosoftno nov czóLaorot | 
P y N n 
Ovrec xoi &Oixot aya oi &v mors yévouTtO; 


MEN. O0» O5re. 


ZO. 'AAA& Guqooveg xoi Oizot0:; 


MEN. Nai. 


ICQ. Il&vrtg &o ^ &vOQumo( TQ 


, - 
ce)TQ TO0070Q 


&yaÜUoL scu* TüY aUrOP yap rvyOvrteg cya ol yi— 


yvovrat. 


B. Ouzato0U»y x«t) aoqogoatvyg Ócotx.] aoqooaoyg xe 
: : 7] vo EI E qoom | 


, - 
duxeiogori; Ó. Ven, £X. 
vog xai Qux«ltG. 


meliorum librorum auctoritate. 


Vind. 2. Vat. t. 
Utrumque per chiasmum dici potuit, sed caret 


Contra Flor. x. owoo- 


D. zacdóg qj aUv7 &gevi]] Sic Bodl, Coisl. Vat. /. Ven, - 


quo modo, quem voculae usum 
notavimus ad Phaedrüm p 235. C. 


€, Ovx &v Óngnow, ci ye 
Bà «srq] ys quoniam totam 
sententiam  condicionalem .atfi- 
cit, statim post & iuterpositum, 
alioquin alio illud collocandum 
loco. Quod ideo monemus, quia 
.in talibus explicandis non omnes 
satis subtiliter versantur. Usur- 
patur autem e ye de re, quae 
jure sumta creditur, eoque dif- 
fert ab s&mnsg. quod incertum 
relinquit, utrum quid iure an 
iniuria sumatur, v. Hermann. 
ad Viger. p. 834. ed. 2, 


ví avvró quoc Dooyíeasc] 
De a)ró ad «ore» relato v. ad 
Phaedon. p. 88. A. Eodem  no- 


do infra p. 86. C. D. 87. B. D. 
al. Sequitur autem nunc altera 
Menonis definitio, qui virtutem 
iam positam vult in eo, ut quis 
polleat hominibus imperandi fa- 
cultate. Nimirum haec quoque 


seufentia prorsus decef sophi- | 
starum alumnum, qui dum pro- | 


mittebant discipulis suis virtu- 


tem civilem, simul spem magnae | 
in civitate auctoritatis ac po- | 
tentiae e longinquo iis ostenta- 


baut. 
definitio rursus vitio duplici, 
siquidem et nimis late patet, 
quia non indicat iuste impe- 
rari oportere, et iusto arctiori- 
bus finibus inclusa tenetur, quum 


Laborat autem proposita 


"v 


servorum ac puerorum nullam . 


ducat rationem. — £v» y£ ««— 


I 


LU 


* 


. guli nomine appellentur. 


M E 


MEN. "kotxev, 


N Q. 31 


X0. Qvx àv dimov, & ye uN eri) «sr? 
/qv cvrQv, tQ e)rQ &v» rgOnQ a7;aUoL noav. 


MEN. Ov ógro. 
XO.  '"Enay 


vrolvvv 4$) cr) esr?) mYrTOV 


iori, n&pO) tins xci cvauvnoünvat, zi CUTO 9166 
, N 3 , 2 
looyí«g t&ivat xci cU uer  éxeivOV. 


MEN. 7'« &«221o y 


*» o» T7: , c - 
)] «0pz7stV Oi0PV T &WCL TOV 


t - t 
avÜoumor; tiusQ Év vé t& Lurslg x«re mvTUM. 


ANO. Ádàke wunv Cur ys. 


PIU 


* M 
«oe zc TtGL- 


S^ t y , , 7 j : à : Y 
Qog 3j aed) «oer, 0 Mérvov, zo OovAov, uueuy 
oí T& &ivcL TOU OtozOrOV; x«l Óoxez GOL ÉTL &v ÓoU- 


Aog sive O Gogu; 


MEN. Ov n«avv uot oxi , e Zozoetsg. 


bu 
— à 


Ov yàp dxóc, o GQiGrt. Érw y&Q xci rOÓE 


u M -*/ , 
0z0zsi. GQystv qig oiov v  sivci. OU. vtQogO (ooLev 
, M d [4 » , , 
«Ur008 TO Ouxa(tg, «Oizog ÓÀ um; 


£X. Vind. l. 3. Par. BC. Ambr. Vat. 5. t. 


Vett. editt. geri qj eorr. 


€OoZtiYy oto «vt tivxc] Libri omnes oio TE, V. ànn. 


Flor. a, b. c, n. o. X. 


Da-- 


fivus ex anacolutbo defendi poterit, siquidem scriptor eum posuit, 
ac si antea zd xai ÓoUAp Afix isset, 


xata mTüvrOv,h. e. genera- 
lem aliquam notionem, sive ge- 
nus, quod de omnibus valeat, 


D. o?o ct tiva] Libri 
oi» vt. Bekkerus de con- 
jectura Wolfii of» ze. Butt- 
mannno dualis ideo spernen- 
dus videtur, quia ille ita tan- 
1íum locum habeat, si non duo 
homines ut certi et singuli si- 
mul agentes cogitentur, sed 
ideae et grenera eodem quo sin- 
Itaque 
oióv v& vel otov ze verum putat, 


. siquidem scriptor, puero pror- 


sus neglecío, dehinc in uno 
servo sermonem absolverit, Quid 
in hac ratione nobis displiceat, 
olim exposuimus. Nunc dati- 


vum servavimus, qui positus 
est perinde, ac si zii x«t 
óoílg praecessisset. — Dativum 
defendit. etiam  Bernhardy 
Syutax. p. 360. alienis tamen 
usus rei exemplis. 

iv. ydg xal v60€ Gxozt] 
Quoiies hunc locum legimus, 
toties fatemur haesisse nos in 
isto 740. Neque enim quae an- 
tea sunt exposita ullo modo de- 
hine confirmantur autillustrantar, 
sed novum infertur argumentum, 
unde virtutis definitionem antea 
propositam falsam esse cogno- 


scatur.  líaque suspicor etiam 

nunc pro ye9 legendum esse 
* . 

Óó' «v, quam coniecturam lae- 


tamur etiam. Buttmanno in 
Addend. p. 206. probatam esse, 


74 


$8 


Xgareg, epery éOrL. 


ZO.  Iloregov «oer, 


PLATONIS 
MEN.  Oiuet Éyoys* 7 


z&p Ouci000Yn, à £w- 


Lj 
*, », 


y. , 
co Míévow, 1 c«Qst5 i95 


^ 


MEN. . Ilàg voUVro 2íydg; 


ZO. 'Og noi &ÀAov Órovovv. 
, , bU ) 
6rgoyyvAOrNTOG TtÉQU ELOLU 


otov, si fjv, 
&v Éyoys, or. cymuc Tí 


, e "- - : - ^ 
ior, ovy oUrGg &aÀOg, Ori Oy5uc. Óuz TcUrC ÓÀ 
oUreg v &iouu, Ort xal GÀÀo Éotu Gynucra. 


MEN. '0pO8óg ys Aéyov cU* intl xoi hyo Ayo 
oU uOvov OixciocUyQv, &AÀà zci &ÀL«G tivcs Gstág. 


Z0. 


Tivag TaUrog; &imí. olov xai àyo coi si- 


anion Sek idc Rm ci UC 


moii &Y xci &ÀÀc Gynucro, sb p& xsAtVOlg* xol GU | 
Y s , » , , | 
ovy àuoi c&inà &ÀLeg cosreg. 


MEN. 'H &vógsie Toivvv Euowye Ooxsi der 


elvat «cL GoqoocUrny xci cogíc x«i ptyaAonmpéntua: 


xai GÀÀci noumnoAAb. 


N 

P. 74. sY pe xsievoic] Sic Bodl, Coisl, Vat. 4. Ven. EX. 
Vind. l. 2. Flor. a. b, c, n. o. x. Par.-.BCF, Vat. b. t. Vulgo 
erat sb ye. Mox d&rógeí(a, pro vulg. &vóoí(a recte Bodl, Cois]. 


Vat. 4. Ven. £X. Vind. 1. 2. Flor. 


x. conf. ad Gorg. p. 492. al. 


"Pro nzcunolÀas Vat. b. mázx0lÀow sed v. ad Phaedr. p. 276. D. 
Reip. I. p. 338. H. Hipp. mai. p. 288. €; 
z0ÀÀàg aU tb Qxaut»] Struvius legendum coniecit z01Aac 


Et eerte fale quid legit Fiei- 
nus, qui vertit: sed hoc rur- 
sus considera. Deinde noli 
haerere in concisis orationis 
membris, Nam cioytuy qs otóv 
*' eva. sc. Tv dorriv. dictum 
est pro e) &ozrur qi; oióv 1^ e- 
yc. v. ad Euthydem. p. 300. A. 
Cratyl. p. 412. D. al. 

E. o?gotrtoc &zAÀOGec, ÓTt 
e€x7:«] Nam ita in univer- 
sum Égura denofatur; sed oz7j- 
p& c6 indicium facit relationis 
&tque quandam figuram commu- 
nis generis habita ratione signi- 
fieat. 

V. 74. ei gue xtlevorc] 
Int, ÀAéreiv, quod qui non per- 


Sspicerenf, íemere scribendum 
putarunt c ys x, Mox in vir- 
tutum recensione quod addif 
etiam — ueyeAozofztunv , — facile 
agnoscimus discipulum Gorgiae, 
qui adolescentes docebat c&qo0- 


Bec xui utyalomotnüog &noxgíve- 


c9uv , ut ait Socrates p. 10. B, 


T«UvÓv nenovO«auev] Ma- . 
hie plene inter- |. 
pungunt, quum sequentia epe- | 


le vett. editt. 


xegesin contineant. v, ad Phae- 


don. p. 68. E. iufra p. 95. B. — - 
qj 9«à zxavvov v. àgvev, h. e... 


quae has omnes tanquam 
genus eomplectitur. 


B. q«uég moocü:Bágo] 


M E N.Q. 39 


254. Alei, e Mévov, TaUrÜV msmOYÜcusy* 
| noliag d eU Qni ze uey agerag. uiev orrovvreg, &Alov 
TQÓzOY ?) vvv Ón* rQv. 08 utetv , 3) Ói& nGyrwY TOU- 
voy dor(v, oU OvrusÜ cvevosiv. 

MEN. O0 yàp Óvveual no, c Jxgartg, wg 
cU Lgrüg, uia» Ggeryv Aefev zara n&vtQy, egnsp 
àv roig àALoig. | 

IZNQ.  Eixórog ys. &AM iyo mpoOvw5oouoi, iav 
olog T' O, Zug ngosfifoc. uavÓcvag ydp mov, 
OTL OUTOGL Éyci sttQi vevTOG. 8l Tíg 6& «véporro TOUTO, 
0 v)v Ój iyo ÉAsyov, ci iorw oyzguo, o Mévov; & 
«UTQ &insg, Ort OrpoyyvAOTENo, tb cOL sizew meQ iyu, 
mórsQov Oy5uc 7] orgoyyvAOTEg icriv 3j Oz5ud Tij 
&tg Ó5nov &v, Or& Oynuc Tt. 

MEN. 

zQ. 


para; 


llavv ys. 
ÜO)zoUy OÓi& raUTG, Orb xcà GÀÀG tori 675- 


«5 érrvonveutr. Pre «s Par. F. &r. Coisl. ovv, quod Siruvii ra- 
lionem firmat, 

B. Ov yàáo Óvveaneat n0] 202 Flor. x. 

qi&c n00cQiga0ci] zQogiQéons Flor. x, quod Lew nieb iT n 
olim Schneiderus Naxo, v. infra. 

t$ TíÍGQ G€ &véípo vro] Bodl. «veooiro. Struvius coni, arvmq- 


Qui, ui statim post legitur €i 7e z9ogdvzQuta 9&. 


se. noóc có gla» agsvzP wein 
mz&rioy tvotoxew, v. Brunck. 
ad Aristoph. Avv. v. 425. Mox 
rursus habemus condicionem sae- 
pius repetitam. Pertinet autem 
£i aíc 9t ,régorro ud protasin 
d evrO &sineg hunc in modum: 
wenn du, falls dieh ie- 
mand eben dieses, wovon 
ich so eben sprach, fra- 
gen sollte, was uemlich 
Figur sei, ihm daun zur 
Antwort gàbest etc. Iam 
rursus alia infertur condicio, 
unde illa ipsa hypothesis: & 
€Uté Hatg, rursus suspenditur, 
qua interposita additur demum 
npodosis, lta igitur haec síru- 


etíura verborum, etiamsi nobis 
ad falia non adsuefactis inso- 
lens videatur, tamen recía est 
aique J]leritima, | Haesit vero 
Struvius in opfativo crgotro, 
quem in &ryoo:e vel «»rorro 
commutandum censet. Pruden- 
ter famen monuit Buttman- 
nus hypothesin, quae habeat 
personam —indelinitam, recte 
opfativo modo potuisse enun- 
tiari, ita ut «ír?, pronomine 
definito, illato deiueeps sequere- 
fur indicativus. Similis ab opta- 
tivo ad indicativum transitio est 
infra p. 90. B. C. uhi tamen 
diversa sunt atque seiuncía or&- 
fionis niembrà. 


PLATONIS 
MEN. Nai. 
ZO, Koi sl ye noogoviguiro, os Ónoie, Élsysg v; 
MEN. "Éyoyt. 

pe s B ^ , 

I2. Koi cU &k mgl X00 uerroc eicere ev5y- 
Q£TO, O TL ÉGtL, xci dmovrog GOV, Ort TO AsUxÓV, 
pera TraUrTo UntAefsv Ó igurOv, mórspov TO Asvxov 
XoOuc borw 3j zyoGuc vv; timtg v, OTt zoOud Tu 
Ói0T, xoà &ÀÀo Tvyyéva Ovte; 
MEN. "Eyoyt. 


XO. Kal e yé os ixüsvs Méysw. &ÀAe vocero, 
» L , * 3 

Üysg &v &Aha, & ov0i» qrrov Tvyzdves Üvre zou- 
pora TOU AsvxoU; 
MEN. Nai. 

m E ' , 

Z2. Ei ovv ognso iy ueríóst rv Aóyov, xci 

Kyev. Ort del clg moÀÀa cquxvovusDa* dàAÀG uj 

pou oUvrG0G, QÀÀ' ins rà m0lÀX TaUTOG áví TiVL 

f;QogeyoQsUetg OvOucTL, xci qo ovóiv c«UrOv 0 vL 

oU Oyluc &ivot, xci v&UTO xci ivavria Ovra cAAy- 


: 
' 


D. x«i vevcv« xci bPvavcría] xai ante 2vavvía non habet 
Steph. et. cod, Par. E. 


0 t, Éore voUvo] Gedikius corr, 7/ pro 0 at. v. ann, 


D. Elilovv óca-tg ?yO ue- 
Tti 10v L0y0r] Vere Stru- 
vius docuit orationem esse 
&hruptam atque infra demum 
post analepsin &) — e inferri 
&podosin inde a verhis: 6g 
&v üQ«vucoc. De elliptica lo- 
quendi forma jj 0&0 ofi0G Y. 
ud Protag. p. 318. B. coll. su- 
pra p. 31 €. — £véí ztv« mg. 
órvouati, h. e. uno aliquo 
nomine,quod non partes 
ac formas, sed genus si- 
gnificat, ut quum album co- 
loris nomine áppellatur. Quod 
ipsum indicant verba »xeí qs 


ov0ir ciror—— GyZuc vat, quae 
explicationis gratia interposita 
sunf. Dein x«i ante ?2vcerríe, 
quod vulgo deeraf, habet vim 
intendendi, ut sitadeo, Enim- 
vero parfes et formae generis 
quum sint &deo inter ipsas di- 
versae ef contrariae, tamen 
communi generis notione com- 
preheuduntur. Pro 0, «& ioi 
qOlro primo certe aspecíu cum 
Gedikio scribendum videatur 
ví Fdr, vovvo. Nec támen nunc 
re!'ativun damnaverim, siquidem 
oratio mimicam habet speciem, 
ut facilé apud animum intelli 


M EN O. 41 


Aog, O0 Ti Lori ToUrO, 0 ovOiv $rTOV xaTíytt TO 
, M. , Hu ^ MEC zu d k 

6r900yyUÀov )» TO tUÜUV, O On ovouctetg Oymue, xot 

ovóiv uGAlAov qe TO GrQoy;UAov Ou svat ? T0 

» , M HJ e 

&UUV. 3) ovy ovro Aéysg; 


MEN. "Eywys. 


v * ^T 
JEQ. "4o! ovv, Orav. ovre Afype, cTÓrs ovOwv 
pGllov qiüe TO GrQoyyULov civet GrQoy7ULov 3j €UvOV, 
ov0à v0 tvÓU sUÓV ?] 67007; VOY; 


MEN. O0 ó5nov, 9 Xuwzperec. 


ZO. AAA ugv cynue ys ovÓiv ucGAAov que &- 
vet T0 GrQoyyUAov TOU tUÜéÉog, ovÓR TO Érsgov ToU 
éréoov. 


MEN. '4ig035 itg. 


- * ^ - T ^ 
ZO. Ti mors ovv roUro, ov roUro Ovouc dors 


A - - z T - - e 
TO Gyiuc; msipÀ Aíysv. Fi ovv vrQ iowrOvri ovrwg 
Ej s , » / c e ) , ) e 
4 ntg9i Oy5nuaroc 5 Zoopcorog cintg Ott AA  OovÓé 
L 3 y , 2 , 
pavrÓcvo Éyroys 0 T& foVAs, v &vOQwms, ovOÀ oidc 
e , * * L ^ ) 
0 ti Aéyetg, igog &v iÜ«Uuecs xoi timsv, Üv uacv- 


v0ojro 0 ov0i» qvr0v] 0 om. Bodl, Vat, /, Ven. X. Vind. 
1. 2. Flor. n, x. Vat. b. r. errore. : 

P. 15. 4 mtgi oy4gguavoc 5j yoonu«voc] Iteratum vulgo 
zi anie zoop«rog omittunt Bodl, Coisl, Vat. 4. Vind. 1. 2. Par. 
BEF. Vat. b. t. 


gatur scire velim, auf simile 
quidpiam. Germanice item di- positum Phileb, p. 23. C, KEu- 
xeris: sondern da du die- thydem. p. 287, €. Sophist. p. 
ses Viele mit einem ein- /236. E. 

zigen Namen benennst gustu sie » 
und baMauptest legticheu v Es 4 oUv der a pulully oA 
davon sei Gestalt, oh- ^79] Argumentatio procedit 
Belad- és sogar uter ein- bunc in modum; Etsi iam ro- 
bader eutgegengesetzt fundum censes esse rotundum 
ist, — was doch da wohl pariter atque rectum rectum, 
dieses ist, was sowohl ideoque utrumque secernis, ta- 
das Runde als das Gerade 27^ et rotundum eti. rectum 
umfasst efe, Sic ózóregoy firuram esse statuis. 

dictum Lysid, p. 212. C. Euthy- 
dem. p. 2171. A. De Rep. 1]. 
^p. 348. B. Gorg. p. 502. B. 


aíque à v: prorsus eodem modo 


qd n:Qi ozm]peavoc dj oo- 
proc] Sic codd. optimi pro 
vulg.. ? zeQb zgopu«voc. Sed 


15 


42 PLATONIS 


Oavug, Óri Cyr TÓ àni mcs ro/roig TGUTOY; 1 
ovÓÀ ii TOUTOIG , hi Mévov, £youg &y &ntv, sei Tig 
dpurQn* ri ior imi TQ orQoyyVAQ .zcà sU xci 
ini Toig GAAoug, & Ó» Gy iuecco xcAsg, ToUrOv imi 
"Gt; LOU einetv, fva xci yévnroi Got uihírr stQOg 


TZV "0i Tig Cpérüg &ACAQUOLY. 


MÉN. 


Mi: àÀÀà oí, & JXoxgarsg, ta. 


XQ. DBovia cov zogícopues; 


MEN. ll&vv ye. 

aM. 
TZG «QtT56 ; 

MEN. : "Eyoye. 


, *3 * v 
KOshjctg ovv xci cU uoi sims mti 


, 


Z9. Iloodvumrtov volvvv* &Eov ydo. 


MEN. 


ll&vv uiv ovv. 


Tra xci yévgtai] xal om, Ven. X, Vind. 2. Vat. t. et pr. 


Ven. 5, sed v. ad Gorg. p. 416. C. al. 
4"; deest in Ven. Z. Vind. 2. Vat. b. t. 
Mox z«oíaou«s Ven 


iy «5j 1oU m5oU éigormQon. 


Dein zi ante vzg &gs- 
Sic Theaet. p. 147. C. 
£2. Vind. 2. 


Flor. à. b. c. n. o. x. Par. BC EF, Ambr. 


solere praepositionem in eius- 
modi enumeratione rerum con- 
similium. subinde omitti doce- 
bunt quae de ea re scripsit 
Heindorfius ad Phaedon. p. 
$9. A. 


P. 75. C410 v0 ixi n&ac. 
T. vero] Hoc anfea dice- 
batur a0 Oi mn«&vvv. Recte 
vero articulus cum c«bróv et 
S$4tt0ov iungitur, quoniam haec 
vocabula cum aríiculo conflata 
instar sunt nominum substanti- 
vorum, uí recte potuerint rur- 
$us cum articulo consociari. 


Mc: &àilà ov o X.] Pror- 
sus eodem modo  Alcibiad. I. 
p. ll4. E, Mmz, àlhà ov cv- 
«0g Àéyr. ubi v. annot. Deinde 
mulíi codd, nec tamen optimi 
xvgíoopar habeuf, futurum pro 


coniunctivo. | Eadem variatio 
est De Rep. V. p. 483. A. Bou- 
Às; 00v» — balp và» GLlÀow du 
quafirijaoper , nbi -non pauci 
&ugiogicraouer, Phaedon. p. 99, 
D. ,Bovis, got, png, ?n(Ók&w 
mou m uta, ubi vulgo erat zo:- 


dj T0 uL. Cratyl, p. 397. A. po 
Ocv ovv gov. aoSourOa«. ubi 
multi libri «oso ue Qa. Prot. p. 


311. D. BovàsaÓe ov! — gvvé- 
Óotov x( Tue veau uy. ubi Vin- 


dob. xavaoxtueconer, Parmenid. 
p. 137. B. erat vulgo: BovAsoOs 
dio &x 2uoU a Q Sotto. Alia da- 


bit Lobeck ad Phryuich. p. 
134 sq. Werfer. Act. Mon, I, 
2. p. 234. Creuzer. ad Plotin. 
p 2335. Hic vero aperte falsum 
est a«glaoues, siquidem esse 
potius debuit z«gtovuat Omni- 
no aufem futurum stare nequit, 


M EN Q. 


zo. 


45 


(os à, mspuusÜwm cov timsiv, vi iori 
- E. 4 3 / , n , zi 
Gy. Gx0mst oUV &l rÓÜs cmo0É;e eUTO &ivou* 


iro 


jap Ón vuv roUro cy5uc, 0 uóvOV TOV OvraY TUy- 
, ^ * t - » 
g«ve. yocucri. cel émOusvov. ixovüg Gowu; 3 GÀLcgG 


mog Cures; 
TV &ixO0Lg. 


MEN. 
XO. log Aso; 


iyo yaQ x&v ovrog &yonqiv & oi cge- 


- / "T , 
"dila Tovro ys svnÜtg, o JSozpcttg. 


MEN. '"Orv oyuuc& mo) ior; xarà TOV GOV A0- 


yov, 0 «d 7oóq Énerat. 


&sv. si 0à Óny TQ2v yoocwv 


vig qu] quein sióéveu, «AA oga)roG a«rmopoi Ogmsp 
- 4, , »* * , 
ceph TOU Oy1uctog, Ti GV ole eor Gt 0x6x0ic at ; 


ZO. "Teiyo 


Éyoyt. xc si uv ys TÓYV coqüv 


Tue eti xci ipiGTIXOvP TE ZGl eyennovidioy Ó ép uevog, 


eit otc 


Bodl, Vat. 4. Ven. X. 


B. Zuiv vroUcro og514«] V. ToUrO 10 oy5pea. 
Vind. i«.2.. Vat. b. T. Flor. n, X. 


&y «ev)rQ Or. Luoi uiv sipurau* el OÀ uu 


Recte 70 om. 
Pro 


xov Gedikias O0 LGTU "lesiderabat, 


Enti. 


nisi ubi Boilsi per se seorsum 
accipiendum est, ut Lucian. 
Catapl. c. 9 xai /ro)g dvo xga- 
."üoug Boves. *tgocóow ; ubi ni- 
hil prohibet, quominus fovAe 
a reliqua oratione  commatis 
seiungatur. . 


voUrO OyZ7u«] Olim erat 
voiro rÓ oy5u«. Articulus cur 
omittendus sit, docebunt quae 
ad p. 71. E. disputavimus. Ce- 
terum apparet hanc definitionem 
&d  ludifcandum —sophistarum 
alumnum esse comparatam. 


ixavos c0oí;] V. ad Phae- 


don, p. 11. D. 


C, sivo cl 0 05 — ámo- 
xexgíaoÓni;] Quum zzv ex- 
ploratum habeamus esse voca- 
bulum — GvyxazcÓtrikóv — atque 


C. x0ó0« fatre. eiev. el 02 à5 —] Editt, omnes: xoóu 
£l. Eie. MEN. Ei 9t 9 *. T. À. 


transitionem ad aliud quid fieri 
significare, haud' sane intelligi- 
iur, cur vulgo non item unius 
inseri orationi posse existime- 
tur. Quae opinio effecit, ut vo- 
cula etiam hoc loco temere at- 
tribueretur Socrati. Sed recte vi- 
dit Heindorfius ad Cratylum 
p. 410. C. id nunc parum recte 
ita fieri. Nec desunt. alia exem- 
pla vocis ita medio sermoni 
insertae, v, ad Alcib. 1]. p. 
106. A, Itaque hoc dicit Meno: 
Stolidum hoc dico, quo- 
niam (uo iudicio figura 
est quod semper colorem 
habet adiunctum. Sed hoc 
ut missum faciamus(eZe»): 
si quis se dicat ignorare, 
quid sit color, quid tum 
a te pufas esse FospaRp- 
sum? 


41 


PLATONIS 


6pOGg Aíyo, cov Éoyov Aoufvav Aóyov xoi y— 
qs. i Óà Ogmeo iyw ve zci'GU wvvi quhou Ovreg 
PovXowro c«AkQAow OÓuAEyscÓcL, Os; Ó"m moaórsoóv 
sg xal ÓweAexTuxéóTeQOv  atoxQivtGÜU'w.. Éori Óà lowg 
T0 ÓiaAszruzOTSQOY 0) uóvov rcÀQNÓ3 c&moxoivscÓon, 


«AAa xci OU 


: , T » - "3 €, 
éxttvov 0v &v moocouoAoy: slÓévau O 


, , ^ LU *, - 
égwropnsvog. msuptcoueu Órn xol by cov oUrGg sizstv. 
? M ^ / 
AÉys y«9 puoi* veAsUTQV xaÀtsig Ti; TOLOVÓS ÀÉyc, OiOYV 
z * 3j , - , 

sípag x«i Écyarov' n&vra ToUrG T«UTÓV TL AÉyo. 
» » b € , , , ^ Cp , 
ioog Ó «v qwiv.lloo0uxog Ouegépowo. cÀÀe cU yé 
v0U x«Àtg T&nsQUvÜ Gi TL xci T6T&ÀsUTIAÉVGL; TO 
voioUrov floUAoue, Aíystv, ovóÉv mowxiAov. 


MEN. '"Ailà xeAü, 


ttg. 


xci ojucL wyÜvay 0 AÉ- 


E. croi0»Ós Àéyo, oiov —] V. Aéyov, quod Ae est 


ex Coisl.:Vat. /f. Ven. Z X. 
T4 4 


inímeÓov x«Llsig vw] Vett. editt, 


Vind. 1. 2. Vat. b. t. Flor. n.. x. 


1Ó Oh PnizÓo0r, 


quod ex Bodl. Ven, 5.3. Vind, 2. Vat. b. t. Flor. x, correctum. 


D. cóv Fgyov» A. à.] h. e. 
fuum est, tui esí mune- 
ris; frequens dictio, de qua 
v. Gorg. p. 459. E. Protag. p. 
335. B. Sophist. p. 103. C. Xe- 


noph. Cyrop. VII. 1, 19. Mem. 
HI. 3. 3. HI. 4, 8. ' Dein Acu- 
Bévew  Aóyov est loquentis 


partes suscipere, ut De 
Rep. E p.337 E. U« Xongdine 
TO eo $àc diaz Qa s quat, ELLE 
piv TI &ztoxgirmas, &Alov à" 
dzt0xQuvo uévou Ae«uBar  Aóyov 
xal Héy?n.  Antiattistà Bekkeri 
Anecdot. L. p. 106. 17. Ao yov 
Ae ug &YEvV: Hiver IloAwsíag 
moro. 

qíXLowv Qüvveg BovXoiwrvo] 
Int. zivig vel «vzofí. Nam suh- 
jiectum repente muíatur perinde 
ac si antea non sui ipsius men- 
tionem fecisset. Ceterum verba 
(neg Py) — vwwví commatis a 
reliqnis seiunximus. Dein óu- 
)exnixti cepov xn zQróvegov op- 
ponitur praegresso ZQuzuxgw xai 


&yovigTixgrv, Nam eristici. mi- 
nus disputaharnt dialectice, ve-- 
rae disputandi. rationis ignari. 
ET 700g60g. EiÓ. ó £o o- 
uevoc] h, e. &AA« yel v dze- 
vov &uoxglvsgÓe«i, & dv» elüérac 
zoocouoloy5 ó ?9., sed in re- 
$pondendo etiam iis uti, 


quae interrogatus se sci- 


re confiteatur. Nam 70oc- 
ouoloysrv, quod ab Gedikio 
non debebat sollicitari, est una 
cum altero;/fateri et con- 
cedere, ut Gorg. p. 451. B. 
Sophist. p. 261. E. Pro 2oo- 
voutvog Cornarins, Schlei- 
ermacherus et Buttman- 
nus corrigendum statuunt ó 
joóutrog. Quo vereor ut opus 
sit. Nam ponitur vera dialecti- 
ca in eo ipso, ut quis nonu so- 
lum vera respondeat, sed etiam 
eas res in respondeudo respi- 
ciaf, quas interrogatus se scire 
coufiteatur, videlicet ab intecro- 
gante commemoratas. Ut quum 


NS 


M E N O 


» 


O0. T6) ; iníncdov xat Tb, xci ÍrtQov cv 16 
GT:050Y, oiov rcUTG TG iV Toig yteuerQ(atG 5 


AMEN. "Eyoyt. 


CQ. "Hy croivvv» &v gu&Óoi uov ix rovrov, 
 Oy]uc 0 AÉyo. xcr& yao movróg Oynuerog TOUTO 
Aéym , tig O TO OrsQtOv méQgaírer, TOUT. &ivGU OyTMe* 
On:o &v ovÀLafov simoQu'crspeoU méoag oyijue &ivat. 


45 


MEN. 'Tó óà zoQuc Ti Myeg, 0 Zoxporte; 


J ; T ; , f a * 

XQ. "Ygowrge y. d, e Mévov* &vópi nosogurn 
" , , " 3-4 " , 
TtOM«yuere Tt00cteTTEg G7t0z0ívtGÜGi, cvrOG ÓÀ OUX 
idus avauvgsOdüg dnsv, 0 Tí mors Aéys. looyicg B 
«oeTv éirot. 

P. 56, cà li» rai ysoutcolatc;] TOig cum Bekkero eX 
Coisl, Vat. /f. Vat. b. Flor, x. addidimus, 


aoírvv dv u&O 0c] Sic. Bodl, Vat. 4, Flor, x, Vett. editt. 
pxvO rotg. 


Meno deinde Socrati inferro- 


plicandisque vocabulorum signi- 


ganti non modo vera regerit, ficationibus studium. suum po- 
sed etiam de iis rebus respon- suisse constat. v. ad Protagor, 
det, quas a se intellectas esse p, 337. A. De formula opó2 
confitetur. ltaque veterem le- zroix(o»v v. ad Gorg p. 491. D, 


ctionem verissimam esse'appá- 
ret, Quanquam erunt fortasse 
qui articulum. 6 ante 2bwreyce- 
»oc cum cod, Flor. n, omissum 


P 16. cc«Ut« r& b)bv vz«Yq 
yteoptvboíaic]. Vide De Rep. 
VHLE. p. 527 sqq. T«&)r« sunt 


velint, 

vtÀevt9v xcÀAeic 1:] Ean- 
dem loquendi formam ad Phae- 
don. p. 103. C. Protagor. p. 
358. D. Cratyl p. 399, D. p. 
421. A. al. notavimus. Sic et 
paullo post p. 75. E. p. 16. A. 
p. 88. A. Ad proxima conten- 
das Gorg. p. 464. A. oiov vo:i- 
órüs Aéyzm* 7roÀÀoi doxoóoiw sv 
Üyuv và oppure x. T. À. De 
Rep. I. p. 331. C, oiov roi vós 
ÀAéw-* nüg &» nov x, T. À. Char- 
mid. p. 168. D. Aéyw ài 10 T0i- 
0rÓs , oiov f$, &xor. 

E. l1loó0Uixoc Ósagépor:- 
To] Hunc in distinguendis ex- 


nota illa; v. ad Phaed. p. 69, 
C. et quae olim ad h. Ll. exposui. 


zQdyuettt mOO0QtuürTtiQ 
&n0xpírtsoÓ«i] h; e. mole- 
stiam respondendi 
iniungis. Nam «zozoíreoO «c 
additur per epexegesin, quod 
quia ab Gedikio non est ani- 
madversum, parum recte ille 
neoeutíze« reponendum iudicavit, 
Neque audiendus Astius est, 
qui istud zo«yuere eliminandum 
censet. conf. Matth. Gr. S. 535. 
Bene comparavit Heindorfius 
Xenoph. Oecon. 17, 1l. voic 
&oÓ veo véQoug nügt pelo Yir ieà 
T£ nQayucta., 


mihi 


46 PLATONIS 


$a. 


MEN. 4iÀ inuócv uo cv ToUr' sz, 
JXwxoareg, Bpà) Got. 


^ gr ^ ^. , Y 4 
CQ. Kv zareaxexalvuuévog Ttg yvOiQ, € Mé- 
, L4 Y M , 
v4, Ói.«AcyouévOUV GOU, OTL ZcÀ0G & xGi igaorai GOL 
Éru ciót. 
3 
MEN. Ti 55 
eu »o* LÀ , » 

IO. "Ort ovóiv &AÀ' 4 bmurrtg iv roig A0- 
yoig* OmspQ Tt0L0Uciw oi TQuqOrTtQ, &rs TUQaYVtVOY- 
» ei T UM. ex. s 
TíQg, Éwg &v iv coc ocu xci cuc iuo) lowg x«ct- 
yvorzug, OTü sui djTtUY TUY xGÀOY. yoQu0Uuct QUY 


G0L x&i CGa0xQuvOUuGL, 


MEN. lléá»v piv ovv 6 Quoat, 


Lj .- » 5 
EQ.  BovAs ovv coi xer& Pooyiav amozgivu- 
; , " , 
pou, 5 Qv c0 udaore GxoAovÓmocu ; 


MEN. JBovAou«t* mg y&Q oU; 


Z£Q.  O)zoUv Aéysrt a&moppocg vweg vOv Ovroy 


xarc LEuntóoxAéo ; 
MEN.  .Xgoó0oe 7s. 


N 


B. àaxeuiÓ0dv nov 00 vov cizmgc] 0v om. Ven. X. Vind. 


2. Vat. t, 


E. 


'Ov« ov0iv &AX 5 rvc.] GA sine accentu scribunt Coisl, 


Vat. 4. Paris. BCE F, et pr. Ven. 5. 


- 


conf. infra p. 80. A. 


C, Oj?xoivAéytve &.] Aéyeva, Bodl. Vat. 4.  Cuiusmodi 
loci docent hos quoque libros grammaticorum correctrices manus 


B. Ká» xataxtzalvupué- 
yog —] Vel capite obvo- 
luto aliquis ex sermoni- 
bus cognoscat tuis te 
esse pulcrum et multos 
habere amatores, Etenim 
amasiorum pulerorum est 30 
moiypara ngogrtiitiw et v0 ?nt- 
a«ricv doagteig, quam in rem 
Biesterus comparari iubet 
Aeschinem in Tim. p. 98, ed, 
Reisk. 

€. clpi q*vov vOv xc- 
xdv] V. ad Phaedrum p. 227, 


C. Symp. p. 214. E. 216. A. C. 
p. 219. €. et Prolegg. ad Char- 
mid. p. 87. 


IHávv uh» oí» yépuocs] 
h. e. Omnino gratum in 
hacremihi fac. Neque enim 
Struvius audiendus est, qui 
x«Qui legendum censuit. Cete- 
rum v. ad Phaedon. p. 82. A. 


xcvk Enazcóoxlién] Nam 
huius discipulus Gorgias fuit, 
v. Diog. L. VIII. 58. Quint. III. 
1l. al, Censebat autem Empe- 


M E 


N O. 45 


- 


n : n 1 is , 
XQ. Kei mógove, sig oUg xci Ov cv «i &mog- 


Qoci mogtUovrat; 
MEN. ll&vv ye. 
ZO. Koi twv 


Lud t i 
&700000v. T&g uiv  &ouórT&uY 


ivioig tüv mópev, T&g Óà iAdrrOvg 3) peílovg &ivau; 


M E I 
bd d. 


MEN. 


"^O 


imm hom 


"Egrt TeUT«. 


"Eyoyt. 


Q)zo)v zci Oi xaÀeg T5 


' Ex TOUTQYV à $ SUveg 0 TOi Aya, gn Iliv- 


Sapoz. Écr. y&0 z00€ «200000 Gz0udTwY» OW&L GUu- 


péroog xci cioD1ros. 


MEN. "A4giwr& quot Ooxsig, à JXuxpereg, raUTIV 


T)v anozQuowy tiQrxévat. 


zo. 


p , ' , » 
Jcog yep cor xara GcvvnOtcy cipntct. 


] v e Li pP e » » t E » 
x«i Guc, oluci, àvvosg, 0r. Pyoig &v» à&$ avro ci- 
: , 23 * ^ M 

nev xci qovuy, 0 Écrw, zo Ocjnv xci GÀLha noL 


TÀüY TOLOUTOY. 


MEN. Il&vv uiv ovv. 


XO. Tee y«o joriwv, 


Y , 4 5, , 
Mévov, 5; «n0x9116, 


' 


dgre coéoxeu GOL MGAAOP 1) 7] ct6Qí TOU Oy5uarog. 


experíos esse, 


hj 


Nempe isti non intellexerunt Gorgiam et Meno- 


nem ceterosque ilius discipulos significari. 


D. ó vot Zéyw] Sic Bodl. 


2. Par. BC. Ambr. 
6, 10 Aéyo. 
ldem habet Vat. b. 
5 

docles colorem esse vÓ roig x0- 
Qotg TXg; Owewg iraguorrov, si- 
quidem ex rebus ipsis tanquam 
species quaedam emanarent. et 


Vat. 


per meatus oculorum in nos 
penetrarent. Scriptorum testi- 
monia hanc in rem collegit 


Sturzius De Empedocle p. 
349. et 416 sqq. 


A o Evrtc 0 toi ÀAéyo] V. 
Pindari Fragm. apud Boeckhium 
num. 71, Eandem coloris defi- 
nitionem in Timaeo p. 68, C. 


b. r. Flor. a. b. c. o. 
Dein Vind. l. ex corr, Oy& oupguergog xui «loómost. 


CoisL Vat. /J, Ven. X. Vind. l1. 
Scribebatur olim 


reperiri bona 
animadversio, 

E. Tgayixm y«4g Pociv] 
h. e. grandis ac magnifi- 
ca, qualis oratio in Empedo- 
clem conveniebat, qui teste 
Diodoro Sic. VIII. 70. zgp«7:- 
xó» «vqorv habebat proprium. 
Sie vocyixQg Afy&ww dicitur De 
Rep. Vill. p. 545. E. ubi ex- 
plicatur per ovzAo2oytio 9c, De 
re v, Aristot. De sensu cap. 
I, et HI. Plutarch, De placitis 
philosoph, 1V. 9, 


est Gedikii 


T 


; dit Socrates in 


48 PLATONIS 


L0 MEN...  Enorys. | 

ZO. A4AÀ ovx Éorw, c mol "AAe&iouov; ge 
iyó iuavróv neiÜw, aAÀ' ixeívQ  evlov. ojueL à 
ovÓ' &v coi Ó0fci, &| wj, Genio yOig Lys, dvay- 
xwióv cot a&7uéveL T0 TGY uvornolov, GAÀ eb ms- 


-uuelveig r6 xcd wwvnÜtng. 


" : ; E, T 
MEN. ii& miQiuévouw v, & Zwzparsg, el 


pou moAÀc TOw«UTO. AÉyoug. 


ZO. Ale wv mooOvulag ye ovOiv ezt0AeU, 
x«i coU Étvexa xci iuavroU, AéyQv TOixUtG GÀM 


* 


/ 


UAM o)x 
habet  Zoriv 


Fovi»] , Non 
quo referatur in 
praecedentibus. Quare iungen- 
dum  pufaram | olim | sequenti 
Belilov. Sed hoe per syntaxin 
non recíe procedit. Nam scri- 
ptum oportebat: 422^, oi; «U- 
T4. Praestat igitur per anacolu- 
thiam referre ad superius &gé- 
0xt& Gol uüÀÀov, quod idem est 
ac si dixisset Joxei go« feAv(uv.** 
Buttmann. — og iucwvcróv 
zt(OQ wo, ut mihi persuasi 
*. persuasum esf. Gorg, p. 
453. B. iyo y&g 0 lo0^ Ov oc 
ducvrOv ntí9w, sinsQ vig &AÀog 
*. T. À. ubi in transcursu ob- 
servamus accusativüm cum infi- 
nitivo nunc nobis videri pendere 
ex parenthesi og 2pavróv zte(Ow. 


ov) «v» cot Odtic.] 
, 4 2 , 
q&yTQyv T&v GnoxgQutP — Bello 
tive, y jv ntQb 100 Oymuarog. 
Recte vero Gedikius: ,,Lu- 
comparatione 
cum mysteriis uf in Sympos. p. 


209, E. lam quum Meno Thes- 
salus dixisset pridie Socrati 
abeundum sibi esse ex, Aítica 


ante mysteriorum celebrationem, 


Socrates haec eius verba ad al- , 


terum illum sensum facete tírans- 
fert, Sensus igitur est; Cre- 


int. 


do me tibi persuasurum 
meam figurae definitio- 
nem meliorem esse hac 
coloris definitione; nisi 
forte tibi priusabeundum 
est, quam te hoc edocere 
queam et huius rei noti- 
tia quasi initiare; quod 
certe fiet, si adhuc mo- 
rari volueris. 


P. Tí. nxooOvuíag oily 
&z0Alt(yo] Loquutionem af- 
fatim illustravimus ad Sympos; 
p. 210. A, Dein ózwc n ita 
cum. futuro iuncíum habes De 
Rep. VL. p. 506. D. ubi eadem 
verba leguntur. Pendet autem 
ónoc non ex metuendi verbo, 
quod Buttmannus opinabatur, 
sed ex 6e aut simili aliquo 
vocabulo. Quamquam nec abh- 
horret,. si ante ózog u; cum 
futuro iunctum metuendi verbum 
aliquod supplendum sit, v. ad 


Sympos. p. 193, A. EImsleius- 


ad Oed. Tyr. v. 1075. 


a4vbnooytow dzodoUva] 
h. e.tanquam debitum per- 
solvere; de quo verbi usu v, 
Sympos. p. 194. D. 


noAÀl& movdv 2x voy f£v»d c] 
Iocose qui quid fregissent, di- 


P. 77. A. xai j$yià, tizné] v; unus Flor. n. Ceteri | 


ME 


N OQ. 49 


Ong 0v oióg t Écopie aoa Toieira Aéyetv, 


«AA 


tÜrt DUE m&po xci oU iuoi TQY ong ecu c0- 


/J doUvou, z«r& OÀov &zov &gerije mépt,- 0 TL ÉOTi, zc 
czaUG«L moAAc fouuy iX TOU £vóg , Ont qaci TOUG 
cvvroiovrag, TL éxGGTOTÉ 0L GXé n TOYTEG, aAA. i«oag 
OAnv xci vyut einé, ví iorwv ager. v& ÓÉ ye moga- 
Osiyucr mp iuoU elg ac. 

MEN. Aoxs roivvv MOL, (0 Zoinperse, e pé? 
siveu, xaDcnso Ó voujtue Aéyet, yaíoew TE XOÀOiGL 
aci dvvaGÜct. xci àyà cToUro Ayw «peti», imiv- 
|pgoUvra TOY zcv Ovvarov. sivav mopíbsoO at. 


vjuj vile famen Matth. Gr. $. 1131: 


cebantur zt042& ix «oU £g noi- 
$ov, de quo adagio v. Sehot- 
ii Adagg. Gr. 1101. Erasmi 
Adagg. p. 266, ed. Steph. Hoc 
igitur facete iam Socrates trans- 
fert ad rem praesentem , Meno- 
nem monens, ne, sicuti antea fe- 
cisset, iam porro etiam virtutis 
partes ac formas pro universo ge- 
nere afferat, Nam £y x«i 021 
apud Platonem sensu dialectico 
dicitur de genere et formis generi 
subiectis, ut ex Phaedro, Philebo, 
aliis libris constat. Ceterum simi- 
lis est lusus Phaedr. p. 265. D. vó 
nw xc eon Oiragóar tÉuvety 
xav (goa, D méquuty, xai u1] éni- 
auptir xatayvovei ufgoc pdév, 4uü- 
zoU paysígov 1QOnQ xQoueror. 

B. zx«ígtwv cv&€ x&Àoict 
x«i Óóv»acOni] Sunt verba 
poetae alicuius lyrici, ut vide- 
tur, quem Butímannus suspi- 
catus ést OvvaoOo, ita dixisse, 
ut esset potentem esse. 
Quod ut verum sit, tamen apud 
Platonem quidem ad hoc ver- 
bum intelligendum relinquitur 
«vr&, Siculi ex eius explicatione 
p. 78. B. C. perspicue intelligi- 
tur. Est autem óvr«o9ct c 
aliquid efficere posse, ut 
Phileb. p. 23. E. Gorg. p. 453. 
A. Legg. VÀ. p. 757. A. Cratyl. 


Plat, Opp. Vol. VI. Sect. II. 


* suspicaretur: 


p. 405, B. Protag. p. 335. C. 
conf. infra ad p. 94, B. et quae 
collegit Wyttenbach. Bibl. 
€rit. T, H., P. IL. p. 41. Eodem 
modo. verba diversae constru- 
clionis cum uno casu iuncta 
habes p. 48. A. «( yàg àAAo 
Bgiiy Giov sive. dj PuOvyü» 
qs 1G xuxGOY xxi xr&OÓci; SC. 
«v:&. Quod autem Meno cen- 
set virtutem in eo consistere, ' 
ut quis bona (nam hoc sensu 
nune v& xcA& dicuntur), quibus 
delectetur, sibi comparare queat, 
facile hie quoque agnoscimus 
sophisfarum discipulum omnia 
utilitate metientium, Reprehen- 
dit deinde Socrates hane defini-: 
tionem sic, ut primum doceat, 
supervacaneum: esse istud za/- 
Q&» xaAoiov, siquidem nemo sit 
quin bona appetere soleat; de- 
inde eam ostendit eodem labo- 
rare vitio, quo superiores, quum 
bona non quovis modo, sed 
honeste atque. iuste comparari 
debeant. Mox fuit qui legenduin 
o? TO» &yc9or; 
MEN. lIlavv ys. E42. "Ag? ov 
n&vrtG, «Q9t0tt, Óoxovoí( oo» x. 
T. À. Quo non opus estf, siqui- 
dem altera interrogatio alteri 
ita subiicitur, nt prior tollatur 


. dubitatio. i 


E: 


50 PLATONIS 


XQ. "4oo Aiyeig TÓv rüvw z«AOv bmvuobrra 
&yad«y bnivwrgy. sivo; 

MEN. Meere ys. 

XQ. '4oa eg üvrev TwOv, o) TOV XxexGv int- 
Ovuobo, érépov Óà, oi rQv ayeÓDGv; ob n&vrsg, 
dpiurs, ÜoxoUoi co, TU» GyeÓdy imüwvuiv; 

MEN.  Qvz Éuoiys. 

CQ. "AAA Tuveg TOY zezov; 

MEN. Nai. 


. 4 ^ 
XQ.  Üióusvor r& xaz& yo svo, Lys, 4 
, et , e — 
xai yuyvolaxoyreg, Ort. zou ioray , Ope imtÜvuoUGwW 
eUTOY; 


MEN. !Augárspo &uotye Óoxst. 


CQ. "TH véo Ooxd vig c0, 0 Mévov, yiyvd- 
6X0Y TG& XQxc OTt xcxc borw, Ong ini vuv cirOY; 

MEN.  M&Awvra. 

XQ. Ti buDvusv Aeg, 5 yevic8os avtQ; 

MEN. ItwésOcw ri yap &AA0; 

zo. Ilóreoov TyoVusvoc v& zcx& cqsAsv ixei- 
vov, Q Gv yévgtat, 3) yuyvéoxwuy v& xaxc, Ort []Aa— 


«€ - 
nt& Q Y nei; 


- 
- ^ * 
B. o?) zárvtte, OotOTt, Üoxesci] V. o pute, quod 


nune cum Bekkero e Bodl, Vat. 7f. b. mutavimus. Similis crasis 
exempla. collegit Matthiae Gr. S. 55. T. I. p. 162. ed. III. ubi 
inter alia ex Aristoph. Lysistr. 948, affert w7«O£, conf. etiam 
Schneider, ad Rempubl, 1. p. 62, b. 


C. zà xax& ya tiran grvroóv pe Gpuoóv*. Pv diixuc 
ÀAéyiec, 7 *] dn his Zéyec tudovievev vvpávmidu , eine. 
eodem modo interpositum quo Dein x«i ante y«yrooxovreg ha- 
alibi qzc, qeuév, et sim, The- bet vim intendendi, ut sit adeo, 
aet. p. 151. E. aono, q5c, unde cum vi subiicitur Ojwc. 
gout Phaedon. p. $9. C. 

«ívtc, que, 70a» oí Aoyoi; Sed Tí ixvOvusiv Àéytec; 5 
nolo iterare quae de hoc ge- ytvéoO«a. «)oro] Male post 
nere ad Hemp. Vol. Hf p. é£z9vueivcommate interpuugunt, 
266. exposui. Similiter e/zeg quem errorem ne Buttmau- 
Gorg, p. 413. D. ógwg 0 ózó- nus quidem sustulit. — Nam | 


M BN O 91: 


: ' YR "m 
MEN.  Eici uiv ob gyoUVusvot vc xcza wis, 
* , eU , 
sigl.Óà xci oi yiyvocxzovrsg, Ott (Acmt&L. 
M japd , * 

ZO. 7H xai OoxoUVoi Got yiyvucxsw, vO xoxc 
, , do x , ' UJ ) - 
Or, zazc icry, oí 5yoUusvoi TG XGx& QQtÀSV; 

UL OR , ; L LV; 
MEN. .Ov n«vv uot Ooxsi TOUTO yt. 
», - - y T7 
XO. Obxo)v OnLov, Ort ovros uiv ov TOY xa«- 
- ' , - » , JU , 
xQv imiÜüvuoUVotw, oí «yvooUrrsg eUTG, GÀÀG bxsivov,. 
& qorro aya svci, oru Óà vaUTG ya xaxd (grs 
oi &yvooUrreg e«vrG cà olóusvor «y«Oc cya ÓnÀov, 
e - , - * - » 2i 
Or, và» GyaÜGv i&mvyuovot. 3) oU; 
T* » , " " 
MEN. RKiuwóvvevovow ovzoí ye. 


ZO. Tí Óaí; oi vüv zaxüv uiv imóOvpobrrte, 
Gg qe GU, TnyoUusvor Óà r& zez& fAcnrüw ixüvov, 
Q. &y yiyvuroi, yiyvaioxovG( Onnmov, ort fAcfhjoovrot 
VA CGUTOY; 

MEN. 'Avcyzy. 


XQ. 'dAÀl& rove fAemroutvove ovroi oUx oiov- 48 
rc, aÜ ovg tira, xaO" .0cov BAcnrOVTOL; 


MEN. Kei rovro «v&yzy. 
XO. Tovg óà «OL(iovg ov xaxoóaiuoves ; 
'" MEN. Olea £yoys. * 


C. q yevéoO ns &v79;] Vind. 1, 2. 7 ». Buttmannus erg 
edidit, i 
; E. TJ(0Ó«al; oí Tüv xaxvóv uiv »1:9.] at pro ó£ ex Bodl. 
et Vat. 4. restitutum, Ambr, éniDvguoirzeg uév, inversó verborum 
ordine, 


senfenfia haec est: quid eum .Nominativum ponit superiora 
censes cupere mala cu- in mente habens: Óox& «íg o0£ 
pientem? num hoc, ut ipsi iyrooxov — £u9vgriv; Dein 
eveniant? Sympos. p. 204. ad eloiv ui» o? myovpervo, int, 
E. 6 igü» 16v àyaOov tl ipa; PmiOvpobow abvOr, quod mone- 
Fuvéc0nu «vrQ. dta etiam in- mus ne quis oi articulum loco 
telligitur, eur 5 non jj seriptum — pronominis reponendum censeat, 
sif. ^Negue enim priori inter- 
rogationi posterior opponitur. P. 78. o) xaxoü«ipoveazc] 
Mala: enim hominibus a diis ira- 
D. llózsQo»y jyo60u£voc] tisetinfensisimmitti credebantur, 


e * 


92 


PLATONIS 


À 


ZQ. "Ecnv ovv Ogruig BoVAerot GA zc xa- 


, . 
xo0cíuv. ELVCL; 


MEN. . OU uot Óoxs, 0 2wxgartc. 


29. 


" T7 4 
Quz &pm fovAszct, o0 Mévov, TÀ uexc 


oUÓstg, tUt&Q Hw) Povherat TOLOUTOG &ivcu. TÍ yao &AA0 
ioriv. &Ü Lov civ 1j éniD vnd TE TOY XQXOV xci 


rac; 


MEN. Kwóvvevag àAgÜT A£yuv, o DXwxpareg* 


x«i ovósg fovAsóUet TÀ xcz. 


zo. 


O)xoUv v)v Ó5 ÉAsyeg, Ori Éorw 4j dtr) 


floVAsaÜni v& T&yoaÓÜ€ xal ÓvvacÓOan:; 


MEN. Einov y&p. 


XQ. QOvxo)v voírov AezÓívrog TÓ uiv flovA- 
 GÜau müciv UVncgyss, xoci TaUTN yt OUOEP O Íregog - 


TOU éréooU fArícV; 
MEN.  Gaoíveroa. 
Z9. 


— 


Ala nov, Or simso iori fAvimyv &ALog 


&AÀov, x&t& T0 OvvacOcs &v cd cueivov. 


P. *8. 


B. 
BovAezat. 


C. 


5 ixvGvusiv vt vày x] 
Quemadmodum antea p. 77. B. 
erat ya(osu T& xaAoloy xai ÓU- 
vya09ci, ita in opposita hac fini- 
tione item servatur particula «& 
codd, optimorum auctoritate; et 
sic mox quoque p. 78. B. ór; 
Bgri» qj àgevr fovlsaOa( wt vá- 
gaDà xci Ód/vaaO«t., 


x«i ovótic BoóltaGa:] 
Repete xivóvvessr, cuius rei ue- 
glectio peperit lectionem Bov- 
Aevau, 


B. Qvxoív. vo)rov At- 
x9évvog —] Nonne, hoc ita 
pronuntiadto, alterum qui- 
dem, ut velint, suppetit 
omnibus? Schleiermache- 


Vat. 4. ,Vulgo 


£i»a.] Ante «ZyaOà vulgo «à 


rus olim emendandum puíabat 
TOUTOU cvOÜ AcyÓé£vrog, ex quo 


DECRE NURENNCHRNSEP SARI RENTE 


mV e uy ERIS Rn 


Antinacad dus 


)RziOvpuei» vt TO v xaxov] ce vulgo invitis libris 
manu scriptis neglectum primus restituit Bekkerus. 
xai ovÓtic Bovisac ai] Sic Bodl. 
Dein Coisl. BoclsaDat a "v& xaxt BovAsaOa( vt véya0d. 


váyaOà pic otov» v* 


genitivo deinde suspensa esset 


partiio 20 piv x. v. À. eamque 
rationem etiam Buttmannus 
comprobavit, Vereor tamen, ui 


opus sit mutatione. 


vüyeO nc oióvv &i- 
vai] Articulus «à vulgo aute 
viyadd interpositus, quem opti- 
mi libri omittunt, ab iis addi- 
tus videtur, qui structurae ra- 
tionem non perspexissent. Est 
aütem verborum consecutio haec: 
que orem eive, olov v^ eivaw 
nop (;80 Sx TüyaÓd. 


| Sie paullo | 


post: tiev* yovaíov à UR xal g- - 


yíguov mogí^egO«, ágsv &gUw. 





M E N OQ, 


MEN.  ll&w, ye. 
XQ. "Tovr' 


93 


éctuY dpa, cg Éouxe, zara TOV GOV 
 Aóyov &ger, Ovvaqug v0U mooícscÓ' cs TGyeOw. 


MEN. IHavránaci uo, OOoxt, € DXóagotte, QU- 
Tg Erav , og gU vUY vnoAeuf«vsg. : 


c9. 


"Dpev Ó] xci roUrO, sl diui Aras. 


ignc y&o0 &y &U Aéyoue. TayoUc qs OLO0Y. T. ELYCU. 


mopitscÓ aL costyY &ycL; 
MEN. "Eyoys. 


X9. Arad 0à xaAsg ovr otov yii TE X0 
cÀoUrtov; xài yovpiov Aéyo xoci coyvpuoy wr&oO«ct 


zal Tig i» móAes xel coydg; p GAA' 


vüyaÜc 1 và TOIgUTG" 


atra AÉystg 


MEN. Ovx, &AÀe n&vra àíyo TG ToraUrG. 


mi -.13 


Fisv. Xovoiov óà à» xci cy U0LOY "L0DiSE- 


6D; aosry ictuwv, Og quow Mívav Ó ro) Poor 
Blacikéue murgixóg Éévog. mórsQov moogríÓ ng v1 ovr Q 


nseríum legebatur, quod om, Bodl, 


* 


pr. Coisl. Vat. 4. Par. BC 


EF. Ambr. Vaf. $. t. Vind. l.Flor. a. b.' c. o. n. ut nulla diver- 
sae lectionis optio relicta videatur. 


D. 


ltaque non exputo, cur Buít- 


mannus invitis melioribus li- 
bris veterem scripturam servan- 
dam putaverit. conf, ann, ad p. 
19. B. 

D. Ei:v* yovolov à? E 
x«i &oy.] Fuit qui 0? delen- 
dum putaret. Iniuria. P. 15. c. 
tiev* dl OP Óy ti» aoóav Tue qu] 
gaín tlüévav, &AÀ' cg«vteg &no- 
Qo: x. Y. À. Protagor. p. 312. E. 
&iev* Ó à o7 goqtgvne megL v(vog 
ótvóv zoi& Aéy&w , Gorg. p. 413, 
€. dv: GUuxo» Ó Or eidaluov 
Forai; lbid. p. 508. A. &e»* 5 
Beleywiéos, 97 oUrOG Ó Àiyos ij UTI 
— 4 oxtmuéov, 1( 1à Ovyufai- 
yovt«, Euthyphr. pP. 13. D. 


aiey* àlÀà ví; Óà Oed» Qiga- 


movtgov mQocz(Ómg v.] moocuótig Vat. 4. corr. 
mngocuióeds Coisl. zovro pro vovzo Paris. EF. 


zttle 8s &v d 6mvgc; Videbor, 
scio, aliens attulisse, ut quae 
ad tuendam librorum scripturam 
nihil valeant. At enim vero 
repufandum est, recte hoc loco 
0? inferri, propterea quod So- 
crates iam nunc in mente ha- 
bet sequentem interrogationem, 
Poterat enim etiam hunc in 
modum dici: se»* c i ó5 zov- 
oov xL (gv Qeov nogítso as 
ágrvg dor, o Mévov, nóttQov 
n9oct(1c TL aovio T0 9:000, 
v0 Ouxu(og x«i cog;  ltaque 
illud ó? habet causam et ratio- 
nem satis idoneam. 


0 u&£y&Aov Bacviéog] V. 
ad p. 70. B. 


54 PLATONIS 


y 4 ? vU , * S 
TQ mópp; o Méírov, tà Ourelog xci ó6lug; 3 ovótv 
60L Buoipéper AA zy &Üizog Tig cUtG rtopiaijrat, 
Ouoi9g OU c«v)tc cpsrQ» xaÀ&tc; y 


MEN. 0) àjnov, à 5d | 
XO. Ilavrec drjtov Óg coe, óg Éotzt , ToírQ 


T9 nógo QixenogUviy ) Gugoocórny 5 óctórite 700g- 
even, j &AÀo Ti póQioY &ottyg* sb Óà wm, oUx Éorat. 


wxgcTsQ, &AÀc xcxicvV. 


&psry, x«i msp ixmooítovom vüyaO d, 


MEN.  Iloc yc G&Y&EU TOUTOV GET?) yívou' &v; 


X9. Tà óà. qu ixnopiber ygvoiov xc &gyó-. 
Qo, ÓTcV wu) Olxetov 3j dh Qaure evrQ urs CÀALQ;,. 0UX 
«ps1 xci cvr ioriv 3 &zt09la 5 


MEN. 


GQaívitaot. 


Z0. Qvi» &p« pthÀoy Ó nópog TV TOLOUTOV 
ayeday 41 &nogía C06 CV sl, aa dg Éoizsv, 


Ó uiv üy uere ÜizeuocUviug yiiron, 


coiry Égzat, 0 


Ó' &y &veV mn&vrOv TOV TOLOUVTOY, xGzic, 


ÓixavocUrq» 4| o0ppoo)yq» 7 60,] Hodl. Vat. 4. uectos 


givy coggoovrmr, 


P. 79. zaíLttc moOc pt;] Biesterus et qui eum sequuti 


sunt zQóc ju£ ediderunt, 
tholog. Pal. 


praeter necessitatem. v. 
T. Praef, p. XXXII. Ast. ad mcr in dua Char. p. 


lacobs ad An- 


59. Heindorf, ad Plat, Protagor. p. 335. A. 


T0 Óuxaloc wai 60(lo4;] 
Hoc per appositionem proónomini 
t, subiectum est, Quod si Ste- 
phanus animadvertisset, — in 
loco sanissimo et prorsus in- 
corrupto non adeo erat haesu- 
rus, ut vc delendum existimaret, 


eUrüüptcTY xalric] Quo- 
niam intelligenduin est 10 ztooí- 
QeoOcs aU rd, sane cum S ch nei- 
dero Saxone facile «vxó re- 
quiras, — Videtur tamen «pre 
sic defendi posse, ut ipsa illa 
bona memorari  existimentur, 
quum proprie de modo ea ae- 
quireudi cogitandum sit, Acce- 


dit quod pluralis numerus pro- 
nominis interdum eíiam de una 
re intelligitur, cuius usus exemui- 
pla consignavimus ad Apol. p. 
19. D. Phaedon. 62. D. 70. D. 
al. Qüae omuia apud mos eo 
valuerunt, ut librorum lectionem 
ivi jiudicaremus. - 


E. x«i ati boriv qj &70- 
gla] Singnlaris esi usus ha- 
ius vocabuli, quod quia v9 an000 
opponitur, dicitur. de eo, qui 
quaestu abstine(. ^ Nam sensus 
verborum lie esí: in eo au- 
fem inest &a0píq, ut quis 
argentum et aurum muon 


M EN O, 55 


MEN. 
xo 


— Áo 


dozei uou «veyzaiov £e Og Atysg. |. 89 
Qvzobv ro/rQv Éxacrov OA(yov mQóregoy 
| nópuov a getijg Éqauey eivai, Tiv Oixoi00UVNV zi Gu- 
| qpocóriv zci nüvtu TQ TOlCUTG; 
MEN. ' 
cT ^Y T , , à 
XQ. Lira, o Mévov, neitug mpóg us; 
T* , , 6 , 
MEN. Ti 05, o Xoxoartg; 


XQ. 'Ori &ori iuoU. ÓtuÓévrog cov uy xareyyU- 
voi paóà zsgueTicsv TV. «osTiv, xci O0vrOg moc- 
OzíyueTOa za" d ÓtovemoxoivscDwt,, ro)rov uir 5ué- 
Anoeg, Aíytg ÓÉ wow, Ori Gosri àorw olov T. eive 
riy) mopióeaó au perc Oixci00VYQuge, roUTO Ob qe B 
MÓQIOY Ger &YGL. 


MEN. 
YO 


Á4— À À€ÓÀ 


INat, 


Eyoyt. 


, - * T ^l - 
Ovzo)v cvufaivs. i$ ov cU OuoAoycig, TÓ 
] , - / e ^ , - 
uit& wopíov doerijg mort 0 Ti àv mort), TOUTO. 


tori igoU Ótr Oévroc] Sic Bodl. Coisl, Vat. 4f. Par. BCE. 
Ambr, Vat, b. r. Vind. 1. Florentini. Vett. editt, ?2uov cott, Dein 
Bodl. gov oj (sic); super o autem a manu rec. zó» positünm., 
1d ipsum etiam in Vat, 7f. comparet. Tum Bodl. zee«;rvves et 
"cvrov siue accentibds, quod vitii signum solet esse, lu proximis 
xirraxegpect ceu, habent Coisl. Par. €. Ambr, 


B. ó vi &» s gurty] Sic fiber vay omnes,' Vulgo zazcoic. 


acquirat, quando iniu- cc z0&zvtw» — sivai] Mis 


stum fuerit. 


CE A Eire, o Mévrov, 
naltric c006 sf;). Itane 
itu, o Meno, mibi illudis 
s. me ludificas?  Simulat 
euim Socrates vel admiratio- 
nem vel indignationem, cui 
significandae inservit eir« , quod 
non raro ita dicitur. v. ad Apol. 
Socr, p. 28. B. De dictioue 
conf. Phaedon. p. 89. B. oxo- 
AUEG xul nal ts "pog ue. 


inoy dex Oévog cov] su- 
pra p. Ti. A. 


B. v0 netà. uoolov ágs- 


post 


reris fortasse articulum 50 hie 
infinitivo praemissum, quum an- 
íea p. 78. B. et al. esset omis- 
sus. Sed hie' quidem quia 30 
p. piod. mpkrruy subiectum est, 
negligi profecto nou potuit ; de 
dua re v. quae subtiliter dispu- 
tavit Rostius Gr. Gr. $. 125. 
a. .De tertia persona zrg«cc] 
infinitivum | sic usurpaía, 
ut indefinitum | subiectum intel- 
ligendum . relinquatur |/v. ad 
Apol. p. 29. A, Sympos. p.137. 
EK. Criton. p. 49. D. Charm, 
y. 161. B. al Eodem modo 
infra p. 97. A. 


53 


PLATONIS 


deriv sve Tav ye Üuxetogi yn MÓQUOY Qe cQ&- 
fü elvat ,. xci Bxa.apa TOVTUY, ; 

MEN. Ti ovv Àj; ! 

XQ. Tovro Ayo, 0r. iuoU O:nÜévrog hav &- 
Cz TZV GQstQv, &UTQV HiV «0AÀO0U O&ig cim O TL. 
fori, nàácav Óà qug mo&Ew cpsrrv sive, idvneo 
pev uopíov «osryg 7tQeTr)TOL, (mio tionxoo O Tb. 
&oerr iort TO ÜÀov zc 305 yvocoutrvov àuoU, zc 
icv cU xaraztQperítug cUTV xcr& ugue. Ori OUV 


Tl ovv» 05; Z0. Tojro Myos óc x. T. 4] Vulgo hune 
in modum distinguitur: MEN, Tí o)v ài vovvo àéyo; X4). Or. 
?yob depBévroc x. v. À. Heusdius Specim. Crit. p. 87. verba 77 
ovv Ó] — Ayo ; ipsi Socrati tribuit, qui ita et quaestionem pro- 
ponat et ad eandem ipse respondeat. Quam rationem Scehleierma- 
cherus reiicit propterea, quod ea orationis forma sic tautum lo- 
cum habeat, si propositionis alicuius applicatio facienda sit, quae 
prima specie ad rem praesentem nihil valeat. Quocirca vir do- 
ctus legendnm proposuit potius: T6 oiv 05, & gaUra Ayo; postea 
vero sententiam verborum sic declaravit: ví oU» à5 4» voUto Aéíyw 
evró; Ex his omnibus nihil est quod nobis plane satisfaciat. 

' Igitur reposuimus de coniectura nostra aliam lectionem, cuius 
veritatem et sententiarum ratio testatur et scriptura Vind, 1. 2. 
quodammodo, confirmat; in his enim scriptum est sic: fx«oz« vov- 


zal fxacca TOv ror] h. e. 
xal Gt poodurm xal aÀÀa và 
qTOUtUTO. ELVCU LLLA 

M e n. 
Tobto Àéyo, Ox« 
Jta primus correxi in Miscel- 
laneis Critt, a. Friede- 
manno et Seebodio Hilde- 
siae editis Vol, I. Part. 2. pro- 
bante Buttmann o. Vett. editt. 
Mer. T( oóv. à5 8oUro Ayo; 
Zo, Ou duo Ocp9éivog x. v, 
À. quod alii- aliter emenüare co- 
mati sunt, Est autem ad 7 
oby 5; intelligendum «o?vo Aé- 
7tw;; aut simile quid, hoc sen- 
su; Quid ígitur hoc sibi 
vult, quod nunc istud me- 
moras? Ad quae recte Socra- 
tes: Hoc mihi volo, te 
quamvis rogatum a me, uf 
"wniveraam indicares vir- 
iutem, tamen multum ab- 
esse, ut quid ipsa sit, ex- 


o2 090 H. 


Tí 0i» ó5; Socr. 
ino? 4]. 


rus, etiamsi 


plicaveris cfr. — xe«iaó 
ànoy, et quasi 
ego rem. sim intellectu- 
eam in par- 
De «iiv et 
Socr. p. 


tes diminua s. 
ààv x&b vw. ad Apol. 
m A. 
€.: ^ pevrà wooíov— gs 
vj &v tig] Buttmaunus 
probante Schleiermachero 
pro q ex Ficino correxit &, 
quod . etiam Bekkerus ex 
corr. Par. F. recepit, Ego, etsi 
et ipse^olim haue rationein se- 
quendam existimavi, tamen nunc 
mufata -sententia librorum le- 
ctionem retinendam censeo, Ete- 
nim jj est aliter, sive alio- 
quin: quo sensu ubi voculan 
acceperis, haec emerget vérbo- 
rum sententia, sanequam apía 
atque commoda: Repetenda 
igitur denuo est eadem 
quaestio, quid.sit virtus, 


* 

M EN O. o" 
coL my i5 doyüc, wg. dol doxst, "ijs evrQOs ipu. 
Tüoso , à) gis Mévov, ví ioriv Aer, ij 5] per po- 
gíov «psr5s noc noa sg &oerni Gy eli. ToUrO y« 
iori Aíysuv, Orav AEn ti, $n n&cea 5» usta Ouxeto-. 
c/vne mpükig «sri iormv. jj oV Ooxsi Got m&iv Osi- 
cÜo,. rüg e)r9o dperyo:eg, «ÀÀ' olct Tw sfvou 
uópiov dostyo 0 vi ÉGrwv , eUrTv. jo). toro 

MEN. Ovx Spotye dox. 

Z9, E di xal pemicen, OT. ini coL no 


vu»* «vl o)» O5 oUÍo 2év9 Ort PgoD omisso anfe Gr: signo illo, 


quo vices dicendi ad alium transire significatur. 

: GÀmqv sinsiv tjv &otvqv] OAov Bodl. Coisl, Vat, 4. Par, 

BCEF. Ambr. Vat. b. Flor. a. b. c. o. x. quod unde natum sit, 

nisi ex mero calami errore, nos quidem non perspicimus, 
.z0ÀÀoU Ósic Ex i000 0 ví £011] Fro vulg. js o' de Bek- 


- 


keri sententia ex Ven, X. Vat. t. dedimus ósis, in quorum libro- 
rum margine adscriptum: &rri 100 À&ín7 x«i rtis ei sintiv, oioy 


72101100 oéti. 


€. 4 uevr& koógfov &oezic 7. a0. Pro 5 Buttmannus et 


Bekkerus correxerunt &, 
Vat. 4. Veh. 2X. vind." 
vulgata. 


ut scriptum est in 
1. 2. Vat. b. 'est 7. 


Par. F. 1n Bodl, 
. Vera est lectio 


D. àv àyo co. Gre üztxQ.] gre om. Bodl, Vat. /. errore, 


- 


aut s, alioquin virtus (no- 
bis) fuerit "omnis actio 
cum una aliqua virtutis 
particula coniuncta. Eius- 
dem usus meglectio depravavit 
locum. p. 96. K. conf. ad Remp; 
V. p. 463. D. et Hermann. 
ad Lucian. De Hist. Conscerib, 
p. 42. Struvio necessarium 
videbatur eb] uit jt0g(ov «&gi- 
40s 7. 710. inserto articulo, quem 


Buttmannus propter additum 


ziüge omitti potuisse arbitratur. 
Quod - quid |. sibi . velit, . ego 
me ignorare. libere confiteor. 
Quidni enim srga& perd uogíov 
4ptrZg recte dicatur aeiio* cum 
una aliqua virtute coniancta? 
Phaedon. p. 69. B. gu; yo c 
g xe divdgela. xc 009r xal 
Queiooirn xal $vAMQBUnv &An936 
«geri. pev qoorqotuc. Phileb. 
p. 15. A. Ls groÀÀ. onov uere 
dic«igéctog. De. Rep. Vlll. p. 


ELT 


546. ovóiy pir Aoyuguo) uev. 
«loO-osoc TEUSOYT(GL, Legg. X. 
p. 906. A. B. Ac ne forte of- 
fendiculum. quaeras in colloca- 
tione verborum, idem ordo est 
Phaed. p. 66. B. ubi est pera 
ToU Àoyov iv tj Oxéwet. Enim- 
vero verba. gei pogtov &ottüg 
ideo anteponuntur, quia ponde- 
re et: gravitate enlinent. 


D. Ei 760 x«l uwépnwa- 
OU. 0T. iyo] Quemadmodrm 
Latini.dicunt memini quu, 
de quo. usu loquendi dixit Cor- 
tius ad Cicer. Epist. ad Diversas. 
VII. 28., ita Graeci frequentant 
ó:t, ubi ex nostra 
loquendi consuetudine aliam. ex- 
pectes particulam, v. intpp. ad 
Eurip. Hecub. v. 109. Deinde 
verba: cz» Ó. Ó. v, —  imyt- 
Qoam» dz, inserviunt epexegesi 
pronominis voiuurjw. —Notatur 


68 PLATONIS : 
emexouvuNv msQi TOU Oywucroc, entf&AAoutv mov 
viv TOwÜUINV CmÓxQuiv, TV Üut TOY Ér& Üovovué- 
vov x«i puju) cpoLoynuérov émueuoUoav cnoxoi- 
veo U ct. 

MEN. KoelógOGOsg ys &neflcAAouev, o Xwzpersg. 

XO. Mi voivvv, à irs, ugÓb GU Er, Cijrov- 
pévye agere olg 0 TL Éotwv, olov Óic TOV. rar 
pogiav ámoxouopsvog Onieiatty «UrQ» órqQob)v, 5 
&AÀo. Óri0UV. TOUTQ TQ QCUTQ TtQOAQ A£;mY, «ÀÀG m- 
Juv Tüg cVrHe Otxot:oÜaL àgwryGtsbg, TívOg ÜvrOG «o&- 
Tijg Aéyeg Q& A&yeg; 7] ovÓÉv cot Óoxd Aye; 

MEN. "Euows doxstg 0gOOg Aéyav. 

ZQ. "Anóxguraa Toíyvy ncy ii coyüe" vi qug 
TIT) sva, xol GU x«i O0 éreipóg GOV; 

MEN. ^Q Zi porte, ipto vov piv iy6yó ngiv xci 


olov dià TÀY» T. uoplov]. Pro oiov Bodl, ov; Paris, BC 
EF. Ambr, Vaí. b. vr. Flor. &. b, c. o. n. Vind. l. et pr. Coisl, 
9v, quod eí ipsum mero scribae errori tribuendum, qui tamen 
deinde propagatus ulterius est. Talia mentione interdum digna 
sunt ideo, quia inde codicum nostrorum cognatio luculentissime 
perspicitnr, 

4 ovdév Gov Qoxd Zéytuv;] Vulgo 7, quod e Vat. 4. - Ven, 
ZZ. Vind. 1. 2. Par. €. emendatum, 


vero petitio principii, quam dia- 
lectici appellant. 

maÀev. UT «votiüc Óótqot- 
ocv £9o0150t0c] Dubitavit 
Buttmannus, utunm- óexos- 
gÓÜ«c in Ósgoscr esset mutandum, 
an illud pro hoe dictum - putari 
oporteret. Neutra ratio probari 
potest. Dixerat antea Socrates: 
4. ob Óoxáü oov n&Aw QrioÓ« 196 
«vá Épeizgotog, an non pu- 
tas eandem te opus habi- 
turum jnterrogaítiome:r? 
Quod posteaquam Meno aegre 
concessit, Socrates nune idenr 
rursus inculcat: Sed tibi per- 
suadeas, inquit, te rursus 
hàc eadem quaestione 
indigere, quid tandem 
virtus sit, ut dicere pos- 
sis ea quae dicas, Ceterum 


Ovroc, usu haud iía raro, prae- 
dicato aecommodatum - est, uf 

, 87. C. 91. C. Cratyl.. p. 418. 
9. Protag., p. 354. €. al v. 
Indic. ad Remp. in. voc. Par- 
ticipium, 

P.o80. TÓC Tt kzxoQtig 
xb ov. 4.4. moireic] Theaet, 
p. 149. A. oí àt 10010 ei ov 
Àéyovat aegisdpov, Fir à: &ra- 
TOt LÓG elu x«i 71000 "oU uüv- 
)9e)nove &a0gsr, ubi legam «zo- 
Quitecog: Gorg. p. 522. B. Mox 
de dizyrüg v, ad Phaedou.., T 
90. C. 

T UC Ju] niactíg xépxyl 
Huius piscis vim descripserunt 
Oppian. Halieut. 1l. 56 — 85. 
Hi. 149 sqq. Aristot. Hist. 
An. IX. 37. Aelian. /N. A. I. 
36, 1X. 14, Plinius A. N. 





M EN O. 59 


cvyyeviaDat col, OTU GU ov0bv 4AÀo 3 cUrOÜc TS À7O- 
Qsig xci Tovg ovg "TO:Ei &a008tv* Zel vir, cog y6 
pou Oox&, yoyrevsug ni p qeouecr rere zc er&gros 
xaTEz(Óstg, UGTS gt5GTOY Gmogícg vij0vévou. zci Oo 
tél pot navriAog, sb Ósz Ti zc ,Guenpat, ópiO Tet og 
&v«t TO T& &OOg xol cela tOUTU d nActslg vco- 
zn Tj Ü'aAcTTG. xci y&o cUri TOY && mLAnotttovta 
zal cumrüucroy vaozüv mol' xci GU Ooxeig Hoí viv 
iuà vow Uróv Ti ftszOUjzévow, vapuxav. aANOGg yep 
Éywys xol r5? wvyQv zeli 10 crOuc v«Qz, zcl ovx 
&yo , 0. TL C7tOxD(VGgU GOL. zo TOL pogiiztg. y& 5L 
«prie aeuo) ovg Aóyovg sink zc mooc noALosg, 
d avv gU. dg y& iuavrQ ióóxovv' v)v Óà oU 
0 TL ÉGtL TO maga Kyo eimeiv. xci pot Óoxsig &U 
fovAssscÜc. ovx ixnAéov àvOévós ovÓ' cmoünudv: 


usd. SD. "AH yé pos Ooxetc] Sie dedi. e Bodl. Vat. 4. Ven. 
ZEX. Vind, 2. Vat. r. Editt. omnes 7' «wol, v. ann. ad Protagor. 
p. 341. EK. Senes. P. 241. A. 


B.. 
2. 


xai r0 gróua »v«0xO] Sic Bodl. Coisl. Ven. Z. Vind, 
Par, BC. Ambr. Flor. b. o. Editt. omnes có 0n, Sed 


1l. 


grópa cur memoretur. ipo proxima declarant, xai ovx yw Ó 
Ti dsaxg(vupat GOL. 


MOCEI LU: IE ks efiamsi 
procul et glongiuquo, vel 
si hasta virgave attinga- 


iur, quamvis praevalidi 
lacerti torpescuní. et IX. 
42. novit torpedo vim 


suam ipsa non torpescens 
cir..Gedik. Huic igitur pisci 


(qui hodie Raía torpedo vo- 


catur) Meuo Socratem ait simi- 
lem esse 30 si9og, fortasse ha- 
bita ratione epitheti zZ«zsf« ad 
faciem eius respiciens Silenis 
simillimam, quae elecanter de- 
pingitur Sympos. p. 215, A. sqq. 
De pronomine e) v. àd p. 76. 
A. Fuit enim qui hacratione, 
in 80 fern, interpretaretur. 
TOLODTOY TL mezOULLXFv(tU, 
vaoxav] Inünitivus r«og«&r con—- 
tiue( epexegesiu pronominis t04- 


t 


oji0r T. ideoque et ipse ex zrz- 


noujxéva, pendere existimandus . 


est, Cuius structurae exemplà 
alibi dedimus. 

B. 'doxteig tv. ffovAsi:- 
00 av-—] videris tibi bene 
cousulere. v, ad Sympos. p. 
116, D. De re v, Criton,. p. 52. B. 
Dein zoioiz; Ooptativus, quem 
plurimi libri suppeditarunt, per 
sententiae ratienem prorsus est 
necessarius. — Nam  indicativus, 
quem vnlgo circumferunt, lunc 
haberet sensum: si in pere- 
grina civitate hoc facis, 
quemadmodum facis, in ius 
rapieris — Quod certe perab- 
surde dictum fuerit. — dza- 
xoótíns. Schol. dc zxoroyóg 
zagaÓoOelns Eig TO Oeo toti ocoy. 
Reiskii Indic, Demosth, in h. v. 


80 


60 PLATONIS. 


&ü 7&0 E&voc iv &ÀÀg moÀs TOwcUTO mOLOÍg, TOY vc 
eg yóng «noy tns. 

Zo. Wk &, 
mot p. 

MEN. Ti hddbá, à Xoxootte; 

XQ. uvóoza oU £vexc ue alxecog. 

MEN. 

CQ. "Ive os «vreixéoo. byo Óà ToUro oic msoi 
scvroy TÜY x«Aüv, Oti geloovow exon svot. Àvót- 
cé zee evroig' xoAal 760 , OlucL, TOY XcÀOV zc 
ài eizóveg. aAA ovX yruaconad cs. ijo ÓÉ, el, niv 
?) van «Uri veQxooQ OUTO XL Tog GAAovc noiet 
yagzav, touc eri .& óà ux, oU. oU 7&0 £UmoQGy 


) 


C Mose; xci OÀ[yov lins 


Tivog 05 ola; 


 cTO&CUTC 7Z0i0ic] Vulgo zo:wic, quod nuper e Bodl, Vaf. 
4. Ven. X Z, Vind, 1,2. Par. BF. Vat. M1 Flor. b. o. x. emen- 


datum, 


C. Tívoc à7; oiec;] 9? Bodl. Vat. 7f. b. t. A 
yo i T0 U10 olóa] *oUto deletur Bodl. Coisl. Vat. 4, 


üA(yov iiqmácvqgaác ue] 
V. ad Symp. p. 198. C. Menex. 
p. 236. B. . Verbum exar dl- 
lustravit Ruhnkenius ad Ti- 
maeum p. 95 sqq. 


C. Tívos ó5 olse] Repe- 
fe Zrzz«. v. ad Sympos. p. 202. 
B. €ratyl. p; 408. D, et Par- 
-— p. 163. E. 


tl uiv vágQwn «viv v«go- 
xG0*4]h.e. quum ipsa tor- 
peat: quod tamen ita fieri non 
solet. 


megi Ggevzc, O0 Pocwv) 
'"Falsam esse eorum opinionem, 
qui in huiusmodi locis 0 pro a 
Yel.O c dicíum putant in su- 
periore libri editione copiose ad 
-h. Ll disputavimus. couf, Her- 


mann, ad Aiac; v. 1238. et 
quae ad Remp. IV. p. 444. A. 
VI. p. 504, A. VIII, p. $59. A, 
monuimus. Hoc loco poterat 
plenius etiam sic scribi: xab vUP 
zeQi petis vonQ" O6 Pojuv bo 
piv ovx oióc. dn proximis 'ver- 
bo cwec6ec tangitur compara- 
tio cum forpedine. De structu- 
ra verborum óOj(:0G  & Ovx. &- 
óór. v. ad Profag., p. 36l. C. 
Remp. VII. p, 527. D. Hipp. mai. 
p. 300. E. Phaed. p. 87. E. si 
res íanii esi: est enim haec 
constructio a Platone frequentis- 
sime usurpata. 


D. 29£io pez& aov ox. —] 
»Quod Socrates hic promittit, 
non praestat, impeditus postea 
ab ipso Menone, quaerente se- 


"mel et iterum de alia re, po- 


5 


Kr 


M EN O 61 


| evroG roUe &AÀovg moi eost, «AÀA* novróc na 


Aov «vrOg &moQy ovre xai tovc &AÀove moi) &m0- 


(uv. xoi vOv isgi aeris y 0 Éorw, iyo piv 0UX 


 oi0c, GU uéyroL loc mpótégov itv j3no9o ztoiV BhOU. 


& Voca, yvy uérrot Op0tOg 6L oUZ tiÜOrt. Op óà 
àÓíAo stk coU oxbwacOot xal cvigrQocs, O0 Tí 
"z0T& ÉOTL. 


MEN. Koi viva vQónov Duruoug, 0 JXexgorsg, 
Toro, 0 qu oioÜüc« rÓ magcnav 0 TL fart 5 moioy 
yàp cy oUx oigOc npoO éusvog buriiere; jj & xoi O 
Ti nire ivr(yoig avtQ, Tw) &l0si, OtU TOVTO bGTUV, 
0 cv ovx 1505coO«; 


T " 
X9. MavOavo olov fovAs Aur, o Mívov. 
o0gg roUrov cg àpicrtuxOv AÓyOV xarcyéigs Gg OUX 


Par. BCEF. Ambr. Vat. b. t. Flor. a. b. c. o. x. Vett. editt. zoóe. 


D. zgócregov uiv jj0no9«] V. 2j0t0«, quod e Bodl. et 
Vat. 4. mutatum. Diximus de his formis ad Sympos, p. 198. C. 
ed. sec. Mox tamen libri omnes 0 oU oix 7óco9a ; praeter unum 
solum Flor, n. unde 7j0goÀO« revocare non. dubitavimus, 


síremo fastidiente hanc disqui- 


 sitionem de eo, quid sit virtus, 


satur. 


et properante ad priorem illam, 
num possit addisci.* Bester. 


xab viva vQOno» imqcvya- 
6::6] Deyksius De Megari- 
cis p. 59, hanc argumentationem 
a Megaricis repetitam esse suspi- 
.Quod tamen adversatur 
temporum rationibus, siquidem 
in prolegomenis recte disputavi- 


amus Menonem Platoniceum ali- 


quanfo ante Socratis mortem 
scriptum esse, Itaque ego qui- 
dem arbitror hanc cavillatio- 
nem acceptam referri Protago- 


reis, quorum dialectica artificia 


in Euthydemo perstringi memi- 
nimus, Nam quod deinde dici- 
tur hie sermo àpumwxóg esse, 
satis constat quicunque litigiose 
dispufarent, eo8$ omnes apud 


Platonem aliosque scripfores eri- 
Sticorum nomine ornari  Si- 
millima autem huic argumenta- 
tio est in Euthydemo p. 215, 
D. E. Ceterum futilis est viri 
cuiusdam docti coniectura , le- 
gendum putaniis; zoio» yàg O 
ovx oiaO& 7. 


E. ópcc TOUTOY Qc 2g. 
2x. xazáytic] 'Ogde cum irri- 
sione praemissum exemplis illu- 
stravimus ad Apol. Socr. p. 24. 
A. et Symp. p. 202. D. Pro 
x«tíytig Buttmannus za«gá- 
7t's requirebat, quod tamen ]li- 
brorum caret testimonio. Ac 
defendi verbum poterit sic, ut 
Meuo, qui virtutem iterum ite- 
rumque írustra definire coua- 
ius erat, post longas ambagea 
sermonem iam ad eristicas argu- 


(ias deducere dicatur. 


8i 


.€2 PLATONIS 


pm or. Curev. avÜQunm oUrs.0 olósv ors O quj 


« y N » ^ vi te - led d * 
OiUsV. OUTSE y&Q CV j£, O OlÓt, CitOL' OiÓs y&Q , XO | 
ov0iv Os TQ ys roiw0UTQ Lnv5osüg' oUrs 0 qu) OlOs»* - 


ov0à yao oi0sv O Ti Lnvüoti. 


EO. Ovx Éuons.: 


MEN. Qbzo)v zeAüg cot Óoxsü AéyscOwt Ó Aó- 
yog ovrog, & 2ZXwpertg; 


MEN. "Eyüg A&tiv, of; 


- / L ^ ] 
XQ. "Eyoyst exnzom yop cvÓpOy TS xci yvvot- | 


xy coquy nto vG Üe&c moctyuare — 


MEN. 


Tiva Aóyov Asyovrov S; 


XQ. "Ag, Éuows Ooxdv, xci xoAiov. 


MEN. 


Tiva roUrov; xci vívsg oi AÉyovrsg; 


XQ. (Oi uiv Aéyovrég dot rOv icgíov v& xol 


KE. ojz: yàg &v ys, 6 o10:] Flor. x. yàg &v ó ye oiór, uf 


' est apud Stobaeum. 


In Coisl. ye desideratur. 


P. 81. rà» ttegéov ve x«l vov ieogsvov] Alterum «gv 
ante ieptiay repetitum om, Par. DF. Flor. a. b. c. o. : 


OUrt y&Q &v yt, 6 oióde, 
$£5yv0o:] Stob. Serm. 4I. scri- 
ptum habet o)ve yg dv Ó y& 
oiós Cmrei, invitis codd. Plato- 
nis omnibus praeter unum Flor, 
Xx. qui cum Stobaeo cousentif, 
Sed melius ys connectitur cum 
primario orationis membro quam 
cum relativo. ^Aptius enim ad 
sententiam — esí; nom euim 
certe quaesierit de eo, 
quod novit, quam non enim 
quaerit quod certe iam 
novit, Neque collocatio vocu- 
lae nos moratur, quae alia esse 
profecto haudquaquam potuit. 
Nam post ó illa posita aliam 
efficit verborum sententiam ; post 
orre. autem. vel 7zo0 vel Cmroi 
prorsus importune iuculcabitur, 
Xenoph. Oecon. VII. 2. ovó? 
gig &v 7& vÜy — tuuc, e wi —. 


" Virgil. 


Anaxil.apud Polluce, X. 190, 
OUx &r yé uot vOwvil yírovTe x&- 
Qépuror, quae attulit. G. Din- 
dorf. in Stephani Thes. Paris. 
Vol. Hl, p. 538. 


" adiddnO uc meübc ume 7 am 


Similia dabit | 


Elms. ad Eurip. Med, p. 214. . 


P. 81. neg rà Dsic z«- 
yere —] Abrupta oratio Me- 
none interpellante: cuius gene- 
ris exempla collegit Heindorf. 
üd. Sophist. p. 443. 


TO» itgéuv ve xai z. Leg.] 


De fontibus, unde haec de ani- 


morum migratione doctrina ma- 
naverit, post Heynium ad 
Aen. VI. v. 135 sqq. 
praeclare disputavit Lobeck- 
ius Aglaopham. T. 1L. p. 796 
sqq. ubi quid Pythogoreis et 


"quid Orphicis debeatur, subtili- 
ter rimari conatus est, Hoc 


M E N 0. : 653 


r Rd , T 7 t» - 
- vOV itpsiOy óGotc usufAmus msOl QV uereryeupl ov ten 


Aóyov oío:e ' &lyeu OudOvou* Aye óà xoi llivóeoog 

^ 
xci &AAo0 mtoALol TOV mtOUjtOY, Ocot O&iol slow. & 
à A&yovcu vavri borww, &AÀG 6zó7t&t, &b cot ÓoxoUotw 
a) Aéysty. goi ydo TV wvymv ToU GvOumov 
sivet GÜcGvarOV, xci Torà piv TiÀsvrRy, 0 O7 cmo- 
dvijozüv xz«AoUot, rorà Óà nauv yiyvecO'ot, c&mx0AÀv- 

) ) e; , ^ M uU - € € , 

cÜc«,. Ó ovótnors. Óciv Óq Ow vraUTX (0g OOwwTGTC 


* H D E . 
| éwfhova, róv Biov* ,0icv yao &v Dseootgóve 


| 


mouwva&rv nzocAicioU mívOsoc ÓtEqtcoi, sig TOV 
Unsoóty GALOY xtívuyv ày&rQ Erst avótóoz 
apjvzav máAuv, ix vcüv fBaciAgsg dyavoli xai 
oO évsuxoceunvoi eoqíg T6 uéytoTOs & voe 
alUEovrei à e óà rTÓv Aouvzóv zoóvov fonte 
&7voi c"oo0gc GvOQdnov zaLsüvrci. Gr& OUV 
7] Vv) aÓ&vceróg ts OvGCG. xGl Tt0AÀd LG ;tyovvie, xai 


B. mxérOtrocÓéSgrai] V. Ócitrei, | Coniunctivüm praebue- 
runt Ven. £X. et Stobaeus; requisiverat Porsonus ad Eurip. He- 
cub, v. 539. Mox wvza&s Boeckh. Fragm. Pind. 98. 

€. $qoosc &yvoí(] éyavot Ven. £ X, Vind. 2, Flor. x. Dein 
xuléovva, Vind. 2. Flor, x. 


loco quod ea ad sacerdotes et Aíyti OB xal Ilí(vóeaQoc] 
poetas. auctores refertur, id V, Boeckh. ad Fragm. Pindari 
nostro quidem iudicio certo est p. 623. Dissen. Vol. II. p. 632. 
argumento philosopho nou Py- B. Oio. y&po &v Gdegos- 
fhagoreos potissimum sed OÜr- qgov« d Recte Buttman- 
phicos ob oculos versatos esse. nus: 0g dv ceres antiquior 
Et üeri potest, ut maxime Em- sermo pro z«0' ov &y UL EULLTE 
peidocles respiciatur, cuius di- Iliad. B. 186. Ócta1ó oí oxüniQov 
scipulam fuisse Gorgiam Leon-  zr«rgoiov. ibid o. 39. O£uuate 03 
tinum quum aliunde tum ex  óé«ro Ó£z«g.*  Copiose de hac 
Quintil, ifi. ]. constat. s loquendi forma dixit Schae- 
enim talem migratiouem animo- ferus ad Eurip. Hecub. v. 
rum statuit, v. Sturz. De Em- 3 $539. uhi Porsonus ex Síob, 
pedocl. p. 443 sqq. Artieulum — scribendum censet ó4irr« quod 
vov ante icosrüv Buttmannuus recepit Astius, Est autem 
cum Paris. B. F. omittendum |, zzéróog mon tam luctus, quam 
censet, Vereor ut recte, siqui- id quod luctum efficit, h, e. 
dem ifa expectabis potius hoe:  eulpa in Wortali corpore olim 
"TOF 4t í:Qé£uv xaà irgtrv, ut. contracta. Pro wyvgz» Roeck- 
Phaedon. v 94. D. vel zóv hius propter proximum  zá» 
Íto£wv x«i iegetgr. Sicuti Phaedr, reponendum censet yvz«g. Plura- 
8l. B. lei Buttmannus defendit sic, 


64 PLATONIS 


Bogota xci T& ivÓcÓs xal và bv '"Aibov xci mvra 
xonpeora, o)x Éotiv 0 TL 0U pipere, óigre ovóiv Ücv- 


pooTÓ» xol msob cosryo Gl megl &AAcv oióv v& sivct 
evrQv. evepruoüTvot & ys xoci ngórsQov sjniorerO. 
&r8 yaQ Tig góacug inae cvyysvoUg ovonc, x«l 
pepe nxVlas TG vvynie GAGVTG, OUÓDV xwAVsL iv 
povoy avaprioóévta, Ü à ne dnow xaAoUcw v- 
D'ownor , T6 n&yra ocvrov «vevosty , icv Tig &v- 


Opéiog 4] xe quy nox Cuyrv* cO yap Gretv 6 &po 


xci TO nece veunote 0À0Y toriv. OUZOUY os 
neí'soD as TobtQ TQ dgio vac AóyqQ* ovrog uiv yao 
&» "u&g coyovg moujcste xoi éort rOlg uoAcxoiG TV 
ávÓgdnay 2j0vg dolce" 00s à égyarixove T8 XO 
Enririove 7LOLET. o Eo muiorsUUY GAÀxOcL &voi 0 iAo 
perà GoU Dxreiv ager? O Ti ÉoOtt. 


D. x«i gu? &noxd uv] Sic Bodl. Coisl. Vat, 4. Ven. EZ, | 


Vind. 1. 2. Par..BC. Ambr, Flor. 8. b. o. x. Vett. editt. ATLOXC QU 

E. ?gyavixovg Tt xab bm-*.] Vett. editt, 29yaatuzoviG. 
lllam formam praebuerunt Coisl. Vat. ^4. Ven. &£, Par. BCEF. 
Vat. b. Vind. 1l. Flor. a. b. e, o. x. Mox &Agei'eivav optimi 
quique pro a8 eiv&t, 


&AÀA ng Àé£yticg] Editt. omnes 424A* &ánÀog AÉytU, quod 


correxi e Vat. r. Flor. x. et Stobaeo, v. ann. exeg. 


ut plenum sermonem síafuat fu- est, quia res superae ef infer- 
torum fuisse hunc: xeírov ivitg nae arciissima necessitudine in- 
&ti Fu vpvzàr íx&4ovov &v- ter se cohaerent, consequens 
0:001. esí, ut animus, quum omnia, 
: , quae ef hic et apud inferos 
xab mzuüvcro zonuocra] h. s 

: sunt, lustraverit eorumque me- 

e, denique s. postremo, Seer $453 : XT 
minerif, si in unius .alicuius 

uf verbo comprehendam, ; . : 
; rei memoriam redeat, reliqua 

de quo usu voc, x«i v. Schae- "EO : : 
omnia investigando sponte in- 


Ber ed Demosth, Appear. 5. veniat, quae cum illa coniuncía 


T A i S nuc Pss ER fuerunt. Enimvero demonstrare 
Gra. p. 465. h xickelm philosophus vultfieri utique pos- 
ad Euthydem. p. 291. D. TRI er quod m 
que non assentior Struvio ef quaestiünes instifuamus eoque 
Butisamao, qui «ah delen- ipso ad veri cognitionem perve- 
dum duniciEEÉ ; niamus,. . Mira tamen haec ar- 
| gumentatio videbitur propterea, 
C. &cvt yàg vic Qvotoc quod ex hoc uno cognitionis 
ándo«c gvyy.] Argumenta- fons et origo repetitur, quod 
iur hune in modum: Quia re-. animus institutis migrationibus 
rum natura cognata est, hoc omnia paullatim conspexerit. 


MEN oO 65 


MEN. XNal,& Xwzpartg" &AÀa riwg Aéystg ToUTO, 
ür. o) uevO avousy, &àÀa 3v xaAoUuty ucÜw, avd- 
pyuoig iorw; É;ysug us TOUTO Oi0eéa, wg oUreg Éys; 

XO. Kei &prt &mov, o Mívov, órw tavoUoyog 
8, xci vUv dgwrQg, tl Éyw cs Ói0nieuw, Og oU quus 
Oideyzv dci, &AÀ' avaurmow, ive Ó5y t(Ovg gaí- 


voci cÜrüg iuevtQ r&vavria Ayo. 


MEN. 


, , "Y 
Ov u& rov Aim, à JXwxpersg, oU moog 


roUro (fA&yeg simov, àAÀ' nó roU ÉÜovg. GAM' si 
cg uoi Éysg ivositacÓai, Ori Éryt wgmeo Aíytg, 


£vósiEot. 


XQ. '4AM Éors niv o) ódÓtov, Óueg à BOQ 


4 - ^ , , , M 
mpoDvuiüvet coU Évexev. &ALc uot stQogxdAscov Tuy 
mAÀGy «xoAoUOcY rovrtoYi TüV OCVTOU Éva, Ovtwc 


flovAs, iva &v vovrQ co. ànióciSopuat, 


Éytis ue TOoUvTtO 10 c$a4] per rovro Hodl. Vat. 4. etiam 
in manifestis erroribus saepenumero mirifice consentientes, 


"p. 82. oo) fvizev] Sic 


Bodl. 
Vind. l. 2. Par. BCF. Ambr. Vat. b. r. Flor. b. o. x. Vett, editt. 


Cois! Vat. 7. Ven. Z X. 


f»xe. Dein agocxálegts Vat. b. v. Vind. 1. 2. 


Üv« 2v vob vo gov 211:10.] Pro «oviot Vat. d. Ven. X. 


Vind, 1. 2. Flor. x. 1OUto praebuerunt. 


.Mulfo aliter certe philosophus 
in aliis libris, ut in Phaedro 
p. 246 — 249, Phaedon. p. 84. 
A. sqq., bunc locum tractavit, 
ubi-item ex bac doctrina. veri- 
fatis  cognoscendae facultatem 
ostendit, Nam illic certe baud 
obscure significavit veritatis co- 
.gnitionem ideo ex recordatione 
oriri, quia animus olim usus 
sit mentis divinae communione, 
Sed nimirum sunt haec ita haud 
dubie ad ludificandum Menonem 
exposita, de qua re diximus in 
Prolegomenis. 


E. 00s 0? Ppyavixovc] V. 
PpyartixoUc, quod retinuit A sti- 
us. Sic De Rep. VIII. yp. 554. 
A. e melioribus libris ?0y«zz5c 
dedimus pro ?gyaor5c, quod in 


Plat. Opp. Vol Vi. Sect, I. 


82 


Euthydem. p. 281. C. ne uno 


quidem codice confirmatur, 

&Lll& unà Àébeug — ] Vul- 
gafa si retinetur scriptura, &AA* 
&nlóg, Bekkero. quoque et 
Buttmanno probata illa, Me- 
no hoe quaerit, censeatue 5No- 
crates hoc simpliciter ac siue 
exeeptione verum esse. ]lía ve- 
ro ille ex parte quidem certe 
concedit, quod non ab eo. con- 
cedi quae proxime sequuntur 
eerfissime "arguunt, | Quocirca 
unice probandum &4À& ag. 

P. 83. cà» nollov—cov- 
rOYi] Non sine causa multi- 
tudo servorum significatur. Erat 
enim Meno nobilissimo loco naa 
tus. Dein 2» vot est an di e- 
sem. De Rep. III. p. 391. D, 
iv ovi Óniéca. ubi v. ann, 


$ 


MEN. Il«vv ye. 


PLATONIS 


AsUgo spOgtADs. 


ZO. "ElAav uív iorí xci Xmvitu; 
MEN. lIl&vv ys 2 deal Re Ai 


ZQ. Ioóseye Ój TOv voir, OnOTtQ 


» 
[474 oos 


qaivgrat , 2 Freund bog 7? uavOüavaov nap 


ápov. b 
MEN. 


i Ac noocíón, 


£9. Eini 07 Hot , 0 moi, JUyVOGXELG TéTQUyG- 


vOY jycQ(0Y 0r. TOi0UTOV bOrwW; 


ILAI. "Eyoye. 
Z0. 


» yh 3 4 3 » 
Ecrw ovv rerQoyoVoV vooiov loag Éyov 


tàg ygeuuig rcUT«g mcm, TérraQog oUGcg; 


C. eb» vtvcr95 voi» zodoir] Pro 5v, quod Wolffi i inge- 


nio debetur, libri omnes Zv, 


&LÀo vv &zai] dÀo vw $ &zei Ven. X. Vind. 2, et rec. 


B. "Ellq» uév date xai 
EAÀAqv(Cser] | Usurpatur gir in 
interrogatione sic, ut sententia, 
quae à? hahere debebat, reticea- 
tur. Veluti hoc loco intelligi 
potest: quamquam foríasse 
non erit doctus et literis 
imbutus, Ex quo apertum 
est, qua lege et condicione vo- 
cula in interrogando adhibeatur. 
Nam ponitur eà sie, ut aliquid 
esse sumamus, etiamsi aliud quid 
cum eo alias coniunctum non 
habeat locum. Quo ipso differt 
8 70v, quod coniecturae vel 
suspicionis facil indicium.  Re- 
spondet fere nostrum doch, 


veluti hoc loco commode dixe- 
ris: Er ist doch ein Grie- 
che und spricht grie- 


chisch? Exempla voculae ita 
positaesunt Charmid.153, C. The- 
aet, p. 161. E. Eurip. Med. v. 
676.1119. Hippolyt. v. 315, Ar i- 
stoph. Avv, v. 1214. Ceterum 
aliter de usu eius statuunt Butt- 
mannus ad h. l. et Herman- 
nus in Censura Medeae ab 
EKlmsleio editae ad v. 1093, quo- 


rum senfentiam in prima editi- 


one huius libri retulimus, 


€ , 2 » 
OzO0vtQ Xv GOLQaívqucei]. 


utrum de duobus fibi vi- 


deatur, utrumcunque sif., 


Nam ita coniunctivus cumá&v ex- 
plicandus est, Quocirca cave cum 
viro quodam docto scribendum 
putes ónoteQd go, qatvevas, De 
plurali ózóreQ« hodie nota snnt 
omnia: contulisse tamen iuva- 
bit Sophist, p. 222. B. Euthydem. 
p. 275. E. Dein haereo in du- 
plici 4, quum utrum an re- 
quiratur. Igitur corrige &) &»a- 
pupnaz. 

Ein? ó5X uow] Sequitur lo- 


cus nobilissimus, quo Socrates . 


servulum Menonis quendam geo- 
metriae imperitum eo perducit, 
ut geometrica didicisse videatur. 
De quo mihi quidem Schlei.- 
ermacherus videtur iudica- 
visse rectissime. Is enim So- 
cratem arbitratur puero fam 


manifesto suppeditare notiones, | 


quas explicari cupiat, ut de 
propria earum generatione, quam 
ille arte quasi obstetricia ef- 





agat, 


M E 
IIAI. Ilewv ye. 
CQ. Ov) xoc rovraci 
£yov; 
ILAI. Nat. 


XQ. Ovzobv xxiii &v 


tov xal ÉAaTrOV; 
11A1. llcvv ys. 


N O. 65 


DL] x Z ' Hj 
T«g Ow uícov àcoriv ioag 


TOLOUTOY vOpioV xci usi- 


XQ. Ei ovv si «vr» 5X nÀwvoc Ovoiv moóoiv 
xai eri óvoiv, mócov &v» sl; moóQv TO 0Aov; Qs 
 óà oxónz. & 5-v TaUr: Óvoiv z000tv , TOUT àà £vàg 
móüóg uóvov, &AÀo T. &nab àv 4v Óvoiv soóoiv TO 


Dein &» cum Bodl. Vat. 4. Ven. £X. Vind. 1. 2. Par. BC. 


Ambr. Vat. b. r. Flor, a. b. c. 0. ante 7» collocavimus. Vett. editt. 


qopíov 5 

Coisl. 

qv &v à. 

ficere se dictitabat, lhaudqua- 
quam cogitari possit, Quippe 


, idem vir doctus acute pervidit, 
id nunc ne propositum quidem : 


esse Socrati, qui illud potius 
.ut ex facilitate, qua no- 
tiones geomeiricae a puero ar- 
ripiantur, eas non nunc demum 


in animo eius nasci demonstrare 


conetur.  Respicitur, ut vide- 
tur, ad hunc locum Phaedon. 
p. 73. A. B. Putandus autem 


Nocrates esf figuram in arena 
delineavisse, De qua re audias 
Schleiermacherum,. ita 
commentantem. ,Hoffentlich 
wird es nicht nóthigsein, 


diese einfache Sache erst 


durch eine Zeichnung zu 
erlàutern. Socrates 
zeichnet zuerst ein Vier- 
eck, dessen Seitezweifüs- 
sig genommen wird und 
durchschneidet es paral- 
lel mit der Grundlinie 
und Hóhe von den Punk- 
ten aus, wo er die Abthei- 
lung der Füsse angedeu- 
tet hatte, Dann setzt er 


an die Grundlinie und 
Hóhe noch zweifüssige 
Linien an mit Andeutung 
desgrossenVierecks, wel- 
ches er hernach noch ein- 
malaus seinem vier Thei- 
len zusammensetzt. Zu- 
letzt zieht er die Diago- 
nalen diesér einzelnen 
Theile von ihren obern 
und innern Ecken aus, 
so dass dieáusseren Win- 
kel, welche zugleich das 
grosse, Viereck bilden, 
ungetheilt bleiben, wo- 
raus denn das gesuchte 
Viereck entsteht. 

C. xal vrovraGci vrüg Ou 
pécov] Intellige lineas trans- 
versas. Proxima sic interprete- 
ris: Nonne tale spatium, 
quale est quod quadrato 
hocincluditur, et maius 
et minus esse possit? 

el qv r«av75 Óvoiv mo- 


doiv] Libri omnes & ?» r. 
quod duce  Ficino emendavit 
Fr. A, Wolfius: receperunt 7» 


etiam Buttmannus et Bek- 


5* 


68 PLATONIS 2; 


HAl. Noi. 
D. EQ. 'Enuó5 i Óvoiv moOoiv xci rer», GÀAo 

Tt 4j Óig Óvoiv yíyvereu; 

I1IAI. Tiyverot. 

ZO.  4Avoiv &ge Óig yiyvsrot moóóv; 

ILAI. | IVa. 

Z€Q. llócot ovv sioiv oi Óvo Oig nóÓse; Aoyt- 
6cuevog ciné. 

ILAI. "Térragsg, 9. CXwxgorse. 

. XQ. QOvxo)v yívow' àv rovrov ToU zogiov Érs- 
gov OunAdGi0Y, TOi0UTOV ÓÉ, loma Ézov naceg r&g 
yoeupjcg womeo TOUTO; 

IIAI. Noi. 
XQ. Ilócwv ovv Écrci moóóv; 
II1AlI. '"O0zro. 


ZO. dos Oy, nego ov sneév, mA. TíG 
E é&ras àxsvov 3j yocuy éxaoTu. 3 piv yceo cToUÓs 
Ovozv noOoiv* Tí Óà 5 àixsivov ToU OunA«ociov; 


IlAI. Aiühov 05, 0 Zwxgarsg, Ort OwnAcGie. 


ZO. 'Ooge, 0 Mévtv, ec io TOUTOV ovóiv Ói- 
Ócoxo, «AM  ipurü avra ; xci vUY ovrog OlttcL &i- 
Oévea , ómoíe Tiv, eq "c TÓ Oxrwmovy Lr rid yt- 
vnuotrcu 3 0v Óoxs 600; 


-» 


D. diio v: 5j Óig Ó.] Bekkerus sj invitis libris omnibus 
delevit. — 
, o£ dio Óic nó0:c;] S(eph. cum solis Par. E. Vát, t. o£ dig 
vo m. 
E. v(ó0àqgPxtívov] Bodl. Vat. A. ó«£, hic quidem mani- 
festo errore: quod argumento est ne in talibus quidem rebus opti- 
mis codicibus tuto confidere licere, 


lyÀ voívov ov0iv à.] V. TOUTOY, quod em. e Bodl, Vat, 4.' 


kerus, Sensus est: si latus D. Oói)xoiív» yévowiv' &v — 
quadrati hac parte duo- (o6z&90 voUvo;] Nonne pos- 
rum pedum esset, hac au- sit esse spatium aliquod, 
tem unius tantum pedis, 


M E N OQ. 69 


MEN. "Ewuoiys. 

XQ. Ov obv; 

MEN. Ov ógra. 

ZQ. QÜlkrai Ób ye, &n0 tug Owwaclag; 

MEN. Noi. 

£0. OO: n e)róv &vopuanozóutyov. igtEnc, 
cc ód aveuipviazeoó a. Zv ÓÉ now AMéys, &nà Tig 
"dun Ancí(ag T espe qus v0 OirÀcGtov qupiov yiyve- 


^6Ü«ai; Tor(0vÓs Ayo, quj TaUrI uiv poxoov, Tij Oi 
FoayV, «Aha lgov mavrcy:j Éore qgnso TOvri, Ói— 


mÀéciov Óà roVrOV, Oxrwmovy. cÀÀ Opec sh Ér& GOV 


»&n0 T9g Owi^acieg Ooxei ÉcscÜ aL, 


ILAI. "Euois. 


ZO.  Qvxoiv Ouh«cim eVry ToVtTQug yiywitab. 


-&y érégcv vogaUrNv noogÜguev àyÜévóc; 
IIAI. llevv ye. 
XQ. '4nó ravrge On, que, foras v0 Oxrmovy 
qwpíov, Gy vírr&osg voOGUTOL yéVwYTOL; . - 
. JI Al. Noi. - " 
A9. "dye enfe De 95 T M avri tonc Tír- 
repas. €&ÀÀO0 TL 4) TOUTi GV tij, Q gis TÜ OXTOOUV 
eiyas 5 


Ven. Z. Vat, b. Veterem lectionem defendere conafus est Rut. 


mannus; sed z0Dro» vere coniecerat Schleiermacher. 

10 óxvozovv] Hanc formam. constenter tenent Bodl. Coisl, 
Vaf. /í. Ven. 5. Par. BC EF. Ambr, Vat. b. Flor. a. b. c. o. x, 
Vind. 2. eandem mox etiam Ven. ZG, habet. Vulgo scribebatur 
OxrinQvv. 

P. 83. B. «2A2o v: 9 vour(] Hie quoque Bekkerus de more 
suo voculam 7, nescio cur, ipsi maxime infeslam codicibus invi- 
tis delevit. v. etiam p. 87. D. 82. B. conf. ad Lysid. p. 222, D, 


quod altero (anto maius participium explicatur illud, 
sit, quam hoc, sed tale, quod est aororcor, ut Xenoph, 
ut item latera omnia ha- Cyrop. Vll. 2, 17, 

beat aequalia? Nam per 


ss 


40 PLATONIS ' 


IIAI. Il&vv ys. 

Z9.  Ovxo)v iv ojrQ iori vavri TÉrraQU, dy 
Éxccrov iov voUt(Q iori TQ TérQ7 00i; . 
JIAI. Noi. 
Z0. Ilócov ov yíyveros; ov verQczig rocoUrov ; 
JlAI. llàg à' oV; 
XQ. undc v ovv icrh vÓ TitQioug TOGOUTOV; 
II AI.. Ov uc& día. 
XQ. '4iÀa nocenAaoctov ; 
ÀILAI. | Tevzoenáiaocwv. 
CQ. '4nó Tüg OunAaoiag &pa, à moi, ov Oi- 
nAccuoY &AÀe TerQenAcoiy yiyvevos yoolov. 

IIAI. 'AXgÓ5 A&yssg. 


ZO.  TerrdQov yag vsrocxig Bioriv éxxoiósxe. 
0v7L; 

II AI. |. Noi. 

XQ. 'Üxrdnovv Ó' anó moíec yo«uugos ovy 
&nü uiy T&UTQG T&TQUAACGOUOY ; 

HAÁI. xui. 

Due PRIORE óà «n0 TUN quiGÉug  TCVTIOL 
TOVTÍ; 


IIAlI. Nol. 


-. 


* 


CQ. Ey. vó à óxrémovv o) coUÓs piv Ow. 


nA&ció» àoru, voUrOv ÓÀ juGcV; 


Vico» vovvo Foi và v.] vo'vo 0 ?Povw Bodl. Vat. 4f. 
c. Tevgásovv ài] Sic de coniectura Cornarii scripserunf 


Buttmannus, Schleiermacherus, Bekkerus, Astius, Libri omnes 


déívaQvov f. Dein zui0t(ec Par. B. Ambr, Vat. r. Vind. 1l, et 
rec, Vat. /4. Iu Bodl. Coisl. Par. BEF. Vat. b. Flor. a. b. c, o. 
"Jh ox. scriptum est jpeofac." Vett. editt. habent 4u£osocs. Verum 
videtur 4pio£ac. Docuit enim Buttmannus ex Attica quadam in- 


scriptione femininum vocis 7ju0vc apud Atticos antiquiores for- 


mam habuisse lonicam Zu/ote, gen. zuu0é«c. v. Grammaticam eius 


P. 83. €. TevrágQov yàg  mentesupplendum zoódv xoplov. 
TéTQxiG lovi» éxxa(Ótx«] Alias genitivus unde pendeat 
,AÀd vEVU QU et ad ixxaídex« — non habebit.* Buttmanmn. 


MENO 00MM 
IIAI. llevv ys. 


CQ. Qix ànó giv usifovog Écrct 1j roGcU rus 
jocuug, «nó &Adrrovog Ói 7] roOng0i; 3) OU; 

ILAl. "Euows Ooxsi ovrc. 

ZO. KaoAog* r0 yao Gov ÓoxoUv roVrO «oxpi- 
vov. zai uot Aéys' oUy 10s uiv Ovoiv moOo) qv, 7 
óà reTTOQUY; 

JIAlI. Nai. 

XQ. A &ga T6v ToU Oxrwmo0og z00íov yoeu- 
pv usilo niv sivot TiügÓs Tg OinoÓog, iA«rrw ÓÀ 
Tg rérQ&zo00g ; 


IIAI. 4a. 


Z9. llugd 5 Ayuv, nu» Tw qug ev— 
TZV &ivat, 


IIAI.  Tolmoóc. 


ZO. Ovxo)v &vnio roizovg 1» TÓ ZuiOV TCV- 
Tuc npochnyvoutÜa xci Écrot voímovg; ÓVo niv yep 
oiós, O0 Óà elg* xoi ivÓévOs ccavreg* ÓVo iv oie, 
O Óà tig. xai yiyverot roVTO TO ZwpioY, 0 qug. 


IIAI. Noi. 


» - b - c ^ * ^ - 
Z9.  Ovxobv &v 1 rüjÓs Towov xc Tiüs rQuU, 
T0 0Àov zwpíov tQuà» TQig moÓQv yiyveren; 


^N 


Amplior, $. 62. Obs. 1l. Iam quanquam dubitari licet, fuerifne 
eadem forma etiam usu hominum elegantiorum et eruditorum re- 
cepía, tamen, quoniam hoc loco meliores libri eam tuentur, neque 
facile intelligitur, qui a scribis pro vulgari forma sj:otíag invehi 
potuerit, Buttmanni sententiam amplectendam putavimus, Ceterum 
contulisse iuvabit Matthiae Gramm. Amplior. V. I. p. 310, ed. 3, 
Mox llávv ys post zovrov à jov om. Bodl. Coisl. Vat, 4. Ven, 
S. Par. BCEF. Ambr. Vat. b. r. Vind. I. Flor. a. b. c. o. X. ln 
Coisl. manus recentior eius in locum substituit Ja. 


TirQümovy.d? imo v. jp.] | dem zéreQrov perobscure dictum 
Libri 1*t«0r0", quod bene emen- foret, v. Schleiermacherum- 
davit Cornarius, (Certe qui- ^ad h. Ll 





42 PLATONIS | 
JIAI.  Geolverat, / ; 
. X. Toss 3B roig mócot do móÓeg; —— ' 


JILAI. '"Evvía, 

ZA. "Eóu 0b r0 OwuAdowo» mócwv sivos modÀv; 

IIA1. 

Z0. QOvó' &ga «20 Tg roiradág, d «76 TO OX-. 
TUnovy- z00íov yíyverat, 

II AI. 


ZO. 14A anó molec; QUU) TUIV &lmeiV dxgt- 


81 füg* xoi & 5 foviu daoiDusv, aAha Ostov &nO . 
ztoíag. 


cidunt c 


'Üxro. : 


0v óira. 


——"P'-——" —napm ———ÁÁ 


ILAI. :41À& ue To die, &. Xwxarsg, Üyoys 
oUx oi0«. 


XQ. 'Evvotig av, à Mévov, oU iotiv $n f- 
ólCov 00s ToU ayaptuyjozso aa ; j 0T. TÓ uiy moürov 
ide piv 0), )jtig Écriv 2) T0U. ÓxrwoOoc qooíov voap- 
ws diens ovÓà viv zw olótv, &ÀÀ' ovv Qeró "A 
ceUTSV TOTt sioévos xai O«opaAtog «nexolvero ac 
elócg, xci 0v; nyeivo d mop ty * v)» Ó? qysütet &mo- | 
Qe» 305, xci c GneQ OUx oidtv, ovO. Oltre elÓfvan. — | 


B MEN. 'Aiy0353 yas. . 


P. 84. rro 7* «Dt», Tórt] Sie Bodl, Vat, 4. Vulgo 
Orto vuUTIY. Dein Coisl. dnexolvato Oc slÓog. 

€. ovóiv Z2» 4 ipudvcoc àén.] H. e. ov0iv &AXo zroi- 
cüvroc $ jperüvrog. Bekkerus e Coisl. Vat. 4. Ven. 3. Vind. 2, 
Par, BCE F, &À2' dedit. 


P. 84. ob Posiv 40m Ba- ignoraverif, sibi scire visus 


é/Cov —] Frustra Beckius 
et Buttmannus oz correxe- 
runt. Sensus enim hic est: 
Buf welchem Punkte des 


EKrinnerns er ietzt steht. 


v. ud Apol. p. 36. C. Laudat 
Bufem Socrafes servulum, quod 
fantos in discendo progressus 
fecerit, siquidem antea quae 


fuerit, nune vero quid sit quod 


nesciat intelligere ideoque etiam . ' 


dubitare coeperit. Primum enim 
sapientiae initium iudice Socra- 
te hoc est, ut quis duhitare di- 
scat atque paullatim à vana 
scientiae opinione liberetur; de 
qua re multa in Apologia dis- 
putans inducitur, 


- 


. Bodl. 


M E N O. 18 


XQ.  Obzovv vvv ' Bériov fa € TÓ ) mouyue, 
Ó ovz 508; 


MEN. Kei voUtó uot Óoz&. 

ZO. "'Amogüv oU» avrüv moujcawTSg xoà Vogxüv 
é)otso 7] v&QzQ, MOV TL ifAcyousv; 

MEN. 


XQ.  IlgovVoyov yoUVv vi msmoujzoaueP, Gg Éouxe, 
ct9üg TO iEevgeiv, 07: Eysi vUy uiv y&Q xci Qurü- 
ossy &v T0íog oUx slóng, rórs Óà QcOleg &v xoi 
frog moÀAoUg xci moÀÀczxig (er v tU Aye ssQi 
ToU QinAaGiov ywgíov, og Ost ÓwiÀaciav trjv yoeuuv 
Éyuy punxset. 

MEN. "Eowxsv. 

XQ. Oiu obv &v 'abróv moórspov imittpnoo 
6v pavócvsty ToUTO, Ü Gero sioévat ovx £lóde, 
mpi eig &mooíav xerémsosy  qyNocucvog uu eioévaut, 
x«i iànoUos TO ciüévat; 

MEN. OV puoi Qoxsi, o. Zwzparsg. 

Z9. "Qvyro &ge vegxnoag; 

MEN.  4oxsi uo:. 

CO. Z€Exápea O5 ixoreórgg XQ 4a00ie0, 0 TL 
xai evsvQnost Dyrüv ust iuo), ovOiv &AXM' 13 &go- 
züvrog iuoU, x«i oU Oidcxovrog. qVAerTs O6, Gv 


Qux Éuoty& Óoxsi. 


xal ov OijaGczovroc] Vulgo gj scribebatur. Recfe vero' 

Coisl. Vat. 4. Par. BC. Ambr. Vat. b. t. Vind, 1. Flor. a. 
b. c. o. ov suppeditarunt. Jn Par. EF. negandi particula deest, 
unde quamnam originem gj habuerit, facile suspicari licet, 


BB. xal vaoxüv OcnsQ 7 
»&0x*"] Laudat haee verba 
Eustathius ad Iliad, T. I. p. 
1113. ed. Rom. De dictione 
mQ0lorov T0 a0:tiv, proficere 


TOL. HMVQuixiQ 78 
fta uaóAlovg Aóyovg 
mpg zt02Aovg. 


at0b  otvms 
eionx« xa 


€. Zséypas 05 ?x vavatmc 


aliquid, cont. De Rep. Vt. p. 
498. C. 5 ,mgoloyov TU z0ujg0- 
pivy Verbis "tÓt& Ób- QuOfog cv 
viec" y rU Àéytiv, perstringun- 
tur illa Menonis p. 80. B. xac- 


T. 67.] Considera igitur, 
post hanc dubitationem 
quid porro mecum sit in- 
vestigaturus. Nam pro vulg. 
ó:, cum Schleiermachero 


EE 


PLATONIS 


zov sone u& Ót0coxovrc. xb Oishovre  wirQ ; EV 


u) tac roirov oóEng dvegurrüwra. 


Zíye yop: uos 


c/* oj ro uiv TérQ&movy ToUrOo quip icri yopiov; 


pavóa cYvetg 
ILAI. "Eyoye. 


ZO. "Ertgov à evtQ moogOtqusv àv rovri lcov ; 


IIAI. 


Ve. 


ZQ. Ke volrov vó0s loov éxaTíoQ TOUTOYV ; ; 


ILAlI. Nat. 


XQ. | Üvxov» mpogxvenAgoocaiusÓ ' 


rj yovig 00s; 
IIAI. llévv ys. 


XQ. "A4ÀÀo tw ovv ytvour' 


oíe 7&5; 
IHAl. Nai. 


&y TO iv 


&y rírreQc igo. gu- 


a hA a^^ 
ZO. "Ti ovv; v0 0Xov r00s mocanAcowv roO. 


, . 
yiyveron 5 


JLAI.  TergonAcciov. 


D. c&6 vovrowv Óo5ac àvcg.] vovvov Bodl, 


Coisl. Vat, 


4. Ven. Z,. Vind. 2. Par. BCF. Ambr. Vat. b. Flor. b. 0. X. sed 


v. infra. 


"Alio v» oiv qvos &v] Hanc lectionem debemus Bodl; 


Vindob, 1, et Ven. 5. 


sine cuncfatione à c; reponen- 
dum indicavimus, vel quia alio- 
quin verbum dvrvQrose accusati - 
vo caretí, quod non vacat mo- 
lestia, vel quoniam post oxé- 
wos potius oz sequitur quam Oz. 

D. c&c cvovcrov Óóf«eg 
&rvt9.] h. e. notiones, quas 
iste iam animo suo in- 
formatas tenet, explo- 
rantem. Hanc verborum sen- 
tentiam librarii vel potius cri- 
tici quum non percepissent, pro 
vOUTOU Scribendum putarunt zov- 
70»5 quod etiamsi interprete- 


Ante Bekkerum scribebatur 244A ózioUr, 


mur cág msQb ToUrOYv Oóiac, (a- 
men ab hoc loco alienum est. 
Opponuntur enim ipsius servuli 
notiones iis, quae Socrates eum 
potest edocere. 


ov TO Alv cerQinovy 
vojro] Intellige. quadratum 
cedfg. cui primum duo alia adii- 
ciuntur, deinde etiam tertium 
accedit, quod est vO d)» evi 
v6Ó&. 


E. Ovxovv foviv c«Ucm 
T] yocpmu] FE r...A. Wolfius 
pronomine 7j post yo«prppj inter- 


M E N O, 


| Z0. 
» péuvnoat ; 


ILAI. .JIevv ye. 


79 


"Eon 0à OunAdoww dui» ytvéoÓwu. 3 ov 


XQ. QvxoUrv.Éorw eVrm yocuum ix yavicg sig 
yovicv Tiwa. TÉuvovom íy« Éxactov cOUr0Y TOV 


agio ; 
IIAlI. |.No«. 
za. 


OvzovUv TérraQse eUraL vyiyVovrat ygepi 


ic«L, meQi£govoas TOUVTL TO zwplov; 


IIAI. iyvovrot. 
Z2. 


, * 
oiov 5 


ILAI. Qv uavOavo. 


Zxónes Óm, muAxov Tí lor& voUTO TO yu- 


CQ. QOjyi vitrágov Ovtov ToUrOV iduwov. ixd— 


orOvV éxcGT 9) 


ILAI.. Nat. 


Q«up enorévunxs» ivrOg; 7) OU; 


-* - , » 
ZA. llóc« ovv TuhixoUra àv rovrQ Évsoti; 


ALAI. Térvaga. 


E. 4 ov pé£uvzonai;] Vulgatnm 7 e Vat. 4. Ven. X X. 


l. 2. Par. C. emendatum est. 


" Vind, 


P. 85. óíya $xaovov vovrwv»] Íx«crov in exemplo Steph.: 


desideratur, 


,posito pro corrupto aic scri- 
bendum iudicavit veírvei. Cor- 
narius pro 3:« coniecerat 
T&t(rovg«, ut est a manu sec. in 
Par. E. superscriptum, quod 
ob sequens cépurovo« displicet. 
Schleiermacherus nihil nisi 
17w« delendum arbitratur. Pos- 
sis etiam Óiazéuvovo«e coniicere, 
quod forfasse propter additum 
Oí;y« a criticis mutatum est, qui 
Oraréuvew Ó(ya. non concoque- 
rent, Sympos. P. 190. D. voy 
piv 7&o «vob; ÓOiexeuo  Oíza 
?xagrov. dta antea scribendum 
fuerit; Oixo)» ign» av, c yg. 


In causa ancipiti consultum 
duximus codicum errorem ser- 
vare, uf legentibus ipsis cou- 
iecturarum optio relinqueretur. 


P. 85. Ovxobv» cféxt«Q0tQ 
evr«t—] intelliguntur lineae. 
diagonales, quae efficiunt qua- 
dratum cbef. Mox ad zeri«- 
pov Ovrov int, rzogoíor, et ad 
íutgvov item gogfov. Similiter 
in seqq. ad z00& oUv cnhx«vre 
intelligendum e reliqua dispu- 
tatione Z4/asx. Enimvero no- 
minà haec Socrafes ideo omittit, 
quia servulo omnia monstrat, 


16 PLATONIS 
O0. Ilóca 0» iv rQ0S; 
JIAI. 4vo. 
€Q. Ta& Óà rírroga roiv Óvoiv vi iori; 
ILALI. Avhutoux, 
XQ. T60s otv moodsmovv yíyverou ; 
JIAl. 'Üxrdzovv. 
ZO. '4nó moíeg yoeuuge; 
ILAI. 'dnó rowtQe. : 


EO. 'Anó rXg ix yoeviag dg yoviav r&wovonug 
TOU TérQUm0006; 

JIAl. Noi. 

XO. KoAovot O6 yt tern Oieuerpov oi cogi- 
eraí, dier &l ToU) Dutperoog Ovouc, «m0 Tic dies 
pérgov &vy, GG 6U qi , 0 noi Mivivos ; yiyvoiz, 
àv TÓ OwtAcoiOV yoQlor. 

IIAI. Ilávv uiv obv, à Zxgertc. 

EQ. Ti cov Óozsz, à Mívov; Écrw, 5vrwo Óo- 
Eav ovy abro) ovrog &msxplvaro; 

MEN. Ovx, «AM éavrov. 

ZO. Kel uXwv ovx 10s. yt, wg hpaper dije 
stpórsQov. 

MEN. '4Ap05 Mystg. 

XQ. "Evücav 06 ys avtQ cUroi ei Óófew* 1) 0; 


MEN. Naí, 


. 4 
zooczovv x, 7. À. Apparet, 
quam facile acies scribae ab 
illo T'óós ovv zroocnicoior aber- 
rare potuerit ad hoc 'T6óg obw 


zoacnovr.* Huiimunn, 


WixAégu.a. X8. TáOt 
07» —) ,Cum celeriter ni- 
mis ef abrupte, in fine potissi- 
mum demonstrationis, ab hac 
quaestione ad illam, quae se- 
quitur, procedere videretur So- / 


crates, acute Schleiermache- 
rus suspicatus est excidisse hie 
quaedam in hunc fere modum 
supplenda; Xo. To): ov» z0- 
ganA«aguov C ASA 10v10v; 1l. 
4finiiawor. P YES e à? ajo 
qv; H. Tirodnov». 3.008 obv 


C. Tg ovx :100x0 £pe — 
ovx oiós) Itaquequi igno- 
rat aliquid, quidqnid il- 
lud sit, is tamen de eo, 
quod ignorat, recías:.ve- 
rasque opiniones habere 


M 


E N O. 


T 


z2. Tà oix sóór. &oe LT Oy» &v uy &àóg 
ivucww digg Oófet msgi TOUTUY (Y OUX OiÓk. 


^ — MEN.  Qaíivserat. 


X9. Kol viv uiv y evro éiemtQ ove &ort 


&voxeziviyrea cei Oofat cvrcu* 


tl Óà «vrOv Tig dvs- 


goerea molÀcxig TG cita TcUTG xoi moÀLoy], OolgÓ- 
Or, rsÀsUVTQY oUOsYOG 1jtTOV axoudag &morijoezot zepl 


TOUTOY. 


MEN. 
*O 


— À n9 


"Eowsv. 


Ovzo)v ovOsvóg Orddéevrog AL igoríj- 


cavrog imroetat, vaa pay cevrüg i$ WUroU rQv 


norum; 
MEN. I C. 
X0. 


Tó àà &veleufitvaw evróv iv ajrQ im 


erQuyv ovx GYcuiuvQuoxsoU«i icti; 


MEN. llavv ys. 


* * , e - T 
/ZXQ.. do' ovv ov 5v imer, jv vUv ovrog 
Éys, iro. Ela É more 3) Geb Eye; 


MEN. 


INat. 


, —- - í "T 
"Üvxovv sb uiv as sysv, cà xci qv im 


or5uov'. e Ob ÉA«fÉ nore, oUx &v Év ys TQ viv fi 


* hi Ma 
singog s 
^ 

TOg 7«0 


xci TV 


j| Os0(dmy6 Tig ToUTOY yieuerQttv. ov- 
Tt0uj0sL mtQl TtXG)je ys iéTOle«G T(ÜTG. TOUTG, 
» , € , "i "3 . tl 

&ÀÀlov uaüNucrev «n&vrGY. ÉoTww OVV, Og- 


€. xai T0AÀlez7] Steph. zoAA«zoU. 


potest.  1ta ubi 
Heindorfio 
certe nou erit quod de tautolo- 
gia queramur, neque opus est, 
ut verba zeob cobro» wv ovx 
oie cum Schleiermachero 
et Bekkero in glossematis 
Suspicionem vocemus.  Verbo- 
rum e&ljérai, Pmairv, 5x(01o00 t 
cum mrolet genitivo constructio 
tam crebra est apud Platonem, 
neminem ut ullo modo morari 
queat. v, ad Gorg. p. 464. D. 


haee cum 


explicaverimus, ' 


Hipp. mai, p. 199. A. al. Quocirca 
ne opus quidem est excusatione 
Buttmanni, qui eam adhibi- 
fam esse censet, ut utriusque 
membri mutua necessitudo cla- 
rius intelligeretur. De formula 
oioÓ" Ort, qua utuntur qui al- 
ferius assensionem  expectanf, 
conf. infra p. 95. E. Phaedo p. 
172. A. Gorg. p. 486. A. al. Plu- 
rima eius exempla suppeditabif 
Schaeferus Meletemm. p. 92. 


86 


.-882. proposita. 
- editt. 


48 


PLATONIS 


vie ToUrO» mávra Ot0lDwys; Olxoi0g y&Q mov ei &lot- 
vai, &AÀoG T& xci ims» iv vj o5 oixig ytyovs xoi 


TÉÜ penat. 


MEN. 
3oiooÉsv. 


, , b 3 ^ 
AXÀ' oióm Éywys, Ott ovóÓsig fmOTE 


XQ. "Eyes 0b vevreg TÀg dófag. i j oUyis 


MEN. 


"Avdysn, à ZNxpartg, gaíverat, 


£EQ. Fi b un dvo rQ viv Bip. Xa án, 0Ux 1j0n 
voUro OWAov, Or. àv aiio T(Vb y00YQ siye xoi ius- 


pa xsi 5 


MEN.  Qaoivera. 


XQ.  O)xobv ovróg ys iorw O xoóvog, 0T! ovx 


y » , 
qv «vOoonos; 
MEN. Nai. 


E. 


&AÀoc vt x«i Pztió5] xci additum e Ven, X. Vind. 


2. Vat. t. Flor. x. conf. Hermann. ad Viger. p. 780. cui frustra 


ad h. l. obloquitur Buttmannus. 


Ei? 3j v có viv fío —] Editt. omnes: Ez dé Di b» TÜ 
viv. Bio lago ovx joe TojU1ro, ÓnAov Ov& iv &ÀÀg cvwwb xQóvo &lye 


x«i piger wt. 
E. qui pro 70&& habent sjó. 


Emendationem nostram firmant. Ven, 5. et Par. 
Itaque uno commate illato concidit 


iota Buttmanni de his verbis disputatio, quam nunc repetere no- 


lumus. 
Bekkerus. 


E. Ei 9i Hu )»» v) viv 
Béío Aagur, ojx 405 vroUcO 
à5jAo», 0v: —] Mta nunc, fiden- 
ter de coniectura mea scripsi 
olim .in Commentariis critt. p. 
Nam quod in 
omnibus vulgatum — est, 
Ei ó» ug P TO vov Blo laor 
ovx jÓt. voUrO, Ónlov Ovi ». T. 
As id ne Buttmannus quidem, 
quantumvis se torserit, proba- 
biliter explicare potuit, Legi- 
tur 74óg in Par. E. et Ven. 5. 
ut iam nihil nisi interpunctio— 
nem verborum  mutaverimus. 
Tenendum est autem ad & óé 


Dein Par. E. «euaó7xe«, omisso augmento, quod recepit 


BU AeBóv ex praegressis repe- 
tendum esse Zyey teóvaG v&g d0- 
$«g. Quod ne cui inusitatum 
videafur, comparanda sunt quae 
de hac loquendi forma ad Alcib. 
I. p. 110. C, exposuimus, 


, 86. Ei oU» 0» 4v» y yo. 
— de oU» TO» Gti yg.] Re- 
petitum oi» in apodosi etsi to- 
lerandum videbitur iis, qui: me- 
minerint, quantopere illud alibi 
in epanalepsi frequentetur, ta- 
men quia &g' ov pro &g' oiv 
ovx cum dubitatione aliqua usur- 
patur (v. ad Charm, p. 159. B.), 


M E N O. | $9 
XQ. Fi ovv Ov &v 5 goóvov xci Ov &v uj 
&vÜ'onmoc, &víécovrat evrQ cAnOsig Dógen, ei 3poríi- 
6EL ineyegDcioot iniorüuaoL yiyvovrat , ep OUYV TOV 
acl a9óvov pena nxvia Éoro 9 vir CUTOÜU ; àrjhov 
yap, OTt vüv navre zoóvov Éorw, 4j ovx ii &y- 
O'ou7oc. 1 


MEN.  Qaivsrot. 


XO. Oixo)v d &ü 5 eue cuv TOY OvrOV 
ioriw iv 77 un &Ó dveroc &y Vv; tjs (grt 
$a0oovvra 207) à DU Tvyy«v»sg imiurcusvOQ  vUv, 


rovro Ó  àéoriv Ó jJ peurnuutvog, imigsptv bureiw 
xai GYyojuurmozeoU at. 


MEN. Ev uoi Ooxüg Aiyav, € ZXwagarsg, oUx 
oió Ornwwc. 


Pag. 86. Ei ov» Ov àv 1 zoóvov xai 0» Cv uj 7) Vett. 
editt, orav 5n X90vov, quod verissime emendavit Cornarius et post 
eum. Wolfius. Simile quid habet Ven, Z. ex corr. , apud quem 
est 0 &» 5 z900vov. Dein vulgo legebatur d xai Ov» &» p 1s in 
quibus vere iudicavit Heindorfius 7; molesté redundare, Omisi igi- 
tur cum Ven. X. Vind, 2. Flor. x. 


aíigorqcti iníytoÓ ciant àz.] Legebatur 29oc750tic, quod 
prudenter correxit Wolfius, cuius rationem firmat Par. F. corr. 
Cornarius coniecerat 29wc750:0:», idque in Paris. E. superscriptum 
legitur, Ficinus: sciscitando excitatae. 


equidem orationem multo et fa-  órvrov ;j dÀnÓtw, consequens 
ciliorem ef rectiorem fore arbi- est, ut illi sint immortales. 
íror, ubi &g' ov tO» «si yg. re-  ltaque fidenter oportet verum 
posuerimus, Quod nos quidem investigare conari et in rerum 
tenebimus, donec similem illi olim perceptarum redire memo- 
verborum  sSíructuram aliquis riam. Nimirum prima hic nobis 
monstraverit. videmur deprehendere Platoni- 
. cae idearum doctrinae initia, 
B. &94vcaroc üv 5j wvy? quae certe longe alia evasit, ex 
s&i(5;] Vide mihi argumentatio- quo philosophus animos homi- 
nem valde mirabilem. Animus, num voluit esse cum ipso deo 
inquit, quoniam et in hac ter- in vita anteacta fuisse coniun- 
restri vita et apud inferos omnia ctos, quem locum postea in 
vidit atque cognovit, perpetuo Phaedro et Phaedone explicavit 
didicit omnia, Quodsi igitur in subtilius. 
animis nostris semper inest rà» 


80 PLATONIS 


x x ^ : 1 x À ^ " ! Pa 
29. Koi yàp £yo iuol, c9 Mévow. zi T& uév 
" » » , e ^ 
ys Lo o)x v. n&vv, onig ToU Aóyov Ouoyvguai- 
La ,; - t - e , * i 
pv* oti Ó' oiópsvo. Ósv Cureiv & p TiG Ol0s, ücÀ- 
, »* ^ , , ^ 
díovg àv siusv xe &vÓpixeiQon xci irrov Gpyol 3) 
b oloíugÜe, & ju] imwordusÜw, puób Ovrerov civaw 
€ - - - ^ 6 , * 
&bpsv qoÓ8 Ósiv Dwr&v, megi voUTOU m&YU &V OLc uoc 
qo(pmv, si ológ T& tjv, xc AóyqQ xci ÉpyQ. 
, MEN. Kei rovro uév ys Óoxtig uow tU A£ytu, 
6 Zwxgerte. 
' , * - 
Z0. Boiàa ovv, àncó»X ópovooUusv, Ori CnTy- 
^ , ^7 * , - 
díov smtp) oU quj Tig OlÓtv, "imwyctonoousv xowi bn- 
vy, 1i mor! for cir); 
, * , 

MEN. llávv uiv ovv. ov uívrot à JXwzpartg, 
$, , » - » e e , , - 
GAÀ' Éyoys bxtivo v TjÓwr«, OmeQ TjpOjtv YO mQó- 
TOV, x«l Gxswoluy xci GxoUGCuui, C OTSQOY (e à— 

—- » H , 9tne, LI ^ y € , b) t 
OaxiQ Oüvr; ejrQ Og imyugüv, 4 4g qvos 1 wg 


|. R. Bshzlove &v eTuev] V. eiquev, invitis Bodl. Coisl. Vaf, 
. A. Flor. a. et pr. Par. E. Alii quev habent, quod et ipsum eut» 
verum esse testatur. j 
j sb oloípt&«] Vulgo oióurÓ«, quod iam Stephanus vidit 
in optativum mutari oportere. Ef praebuerunt eum modum Coisl, 
Ven. Z X. Vind. 2. Par. BCEF, Ambr. Vat. b. Flor. a, b. c. x. 


C. &AM PFyoyt ixsivo àv 7,0.014] Sincerissima scriptura 
in Bodl Vat. 4. Vind. l, 2. Ven. X. Par. BC EF. Ambr. Vat. b. 


xai rà HÉ» yt &A1A«e —] ipsam tuendam  tenendamque 


Jpse Socrates hane rei expli- 
candae rationem ait sibi non 
usquequaque ceríam et explo- 
ratam videri; hoc unum igitur 
tenet, quod statuerat, animuni 
ferum notitias iam iu viía su- 
periore ácceptas in hanc terram 
secum  aítulisse, eoque ipso 
fieri, ut de iis rebus, quas non- 
dum cognitas habeamus, quae- 
rere ac disputare possinius, Si- 
millimus Jocus est Phaedon. p. 
114. D. ubi Socrates item etsi 
explicandae sententiae suae ra- 
lionem non pertinaciter defen- 
dendam arbitratur, íamen rem 


censet. 


D. 4 óc t(vv tot? toónQ 
a &pecij c] Debebat dicere sic: 
d| €)g v(v& 7t. tQ. moe yiyvou£ro. 
Quod cuo magis perspicue enun- 
tiaretur, transiit ad genitivum 
adiecta subiecti mentione. Neu- 
trum «1:9 referas ad, csv", 
ut p. 73. C. al. 

E. .eiogu vs oDv, &AÀd 
GuixQOv yé£ g07] Recte Ge- 
dikius: ,si nihil alimd a 
ie impetrare queam, aí 
certe remittas paullulum 
imperii tui frena. Eadcm 


* 


M.K N. 0. 81 
cn z0TÀ TQOAQ magayiyrouéne Tog &vÜQuimoig Tijg 
«stie. "n. " 

EQ. CÁAAM do uiv Bo joyov, e Mévov, n 
póvov éperwcoU aÀAÀe xc Gov, OUX QV toxeydusó a 
mpórepov , &irs OuexrOv sirs oU Oi0exrOv 7| cott, 
molv 0 TL ÉGTL mnoOrov éyroeuey «vTO. imu óà 
gU GevrOU uiv "rd érueipeig Qs , iva 05 iw- 
Ü'spog je; iuov Óà buyupiie T6 ROY&V xol & get, 
6v; &giiconat 60L* Tl yep X09 moiv, Éouxsv oUv 
gzsniíov eivai, Ttoi0v Tí idorwv O puyto doutv O TL 
Écriv. sb gu] T& ovv, GAÀG OpixQOv yé Hob The &oyiüg 
g&LaGov, xci ovyycgnoov i& $noOícsog «r0 Oxon&- 
GÜcL, sir Ot0extOv icti &lrs OnwgoUy. Aíywo Oà TO 
iE ónoÓécseg wÀs, dgnutp oi ycuuérQe. mtoÀAGxXig Ox0- 
AoUvrot, insiÓky TiQ Éprrot aUroUG, olov mpi yo- 
píov, sh oiov v& àg vOvÓs rOv xVzÀov TOÓs TÓ ycQiov 
vQiyovov &vrüO vow, simow &v vig Or Üvrnw oi0m, & 


t. Flor, à. b. e. o. hunc in modum temerata esi: dy» Aéro ye ixsiwo 
*. T. À unde rursus patet, quam caute vel optimorum plurimo- 
rumque librorum auctoritate conlidendum sit. 


(D. 4 óc vtív( nozà zgózo] V. 01, quod e Flor. n. cor- 
reximus, 


PREgrzoupntvau)ro] Hunc ordinem verborum tuentur Bodl, 


Coisl, Vat. 4. Ven, XX, Vind. l. 2. Par, C. Ambr, Vat. b. f. 
Flor. x. Olim scribebatur «(i0 iDyrzongut», 


breviloquentia est De Rep. VI. autem Meno perspiciat, quid 


p. 909. C. pon u oc ?* ,navug, 
e uh T GÀÀA cuv ntgi tÓ» iiy 
óporotyrm «v Oir. Est &u- 
fem dispulationis cohaerentia et 
nexus hie. Quum Meno de ipsa 
virtutis vi et natura disputari 
nolit atque illud tantum scire 
cupiat, utrum virtutis disciplina 
sit necne; Socrates ita precibus 
eius concedendum arbitratur, ut 
certe aliquid de virtutis natura 
ponant eoque concesso videant, 
numquid doctrina ad virtutem 
comparandam valeat, Quod qui- 
dem Socrates vocat 2i iaz09£- 
6tuc OxontioOvuw Quo facilius 


Plat, Opp..Vol, VI. Sect, 1I. 


rei sit, Socrates exemplum hy- 
potheticae demonstrationis affert 
ex geometria depromtut. 


oiov n:oi gopíov] H. e. 
veluti de area aliqua, s. spatio. 
Quod moneo, quia fuit, qui xc- 
otov nollet ita intelligi , 

'guram esse contenderet. Quod 
ex hoc ipso libro prorsus refu- 
tari potest. 


P. 81, «00s r0 zuglov» 
TOlyovov ivvaO5vei)  In- 
terpretantur: hoc ftriangu- 
jum, At vero id dicendum fuit 
*üde *Ó «glyavorv gupíov, 


6 


sed fi- 


Nama 


83 


82 


Éoru TOUTO TOLOUTOV, CAÀ 


PLATONIS 


e , , A 
wG6AtQ uiv Tiye QnOOscuw 


» - ». ^ Y —- AM S 
7L00U0yO0V OiuXL iytiV TtQOG TO 7tQGyUc TOUXVÓS* & 


P. 87. 


ne Wexio quidem credimus in 
Iahnuii nostri Annalibusa, 1830, 
Vol. i. fase, 2, p. 190 sqq. aflir- 
manti vods «0 zopíov vglyovo» 
utique esse hoc triangulum, 
dieses Dreieck, idque au- 
ctoritate Euclidis Il. óp. 15. 
20. IM. óp. v. evincere conanti, 
Euclidem enim. qui accuratius 
inspexerint, ii nobis potius suf- 
'fragabuntur, Sed nolumus longi 
esse, Non igitur fert loquendi 
consuetudo, ut dicatur vó z«- 
Qíov volyaror, eo quidem sensu, 
ut adiectivi et substantivi notio 
in unum coalescat. Quid igitur? 
qualis tandem est verborum iun- 
ctura? Nempe in omnibus eius- 
modi locis praedicatum non pro- 
xime cum nomine cohaeret, sed 
connuectendum  esí cum verbo, 
Veluti hoc loco verba in hune 
moduin iungenda sunt; & oióv 
1€ v00k 40 xogíov tic qv0vÓr TÓV 
xixÀor rvadven vglyorov, i. e. 
dg vQíyuvov s. cet volyovov ei- 
stt.  Maque hoc quaeritur ab 
Nocrate: num potest haec area 
fanquam triangularis, h. e. in 
triangulum redacta, huic circulo 
inscribi ? 
z00(ov haud dubie de quadrato 
antea à Socrate in arena de- 
scripto. Ex quo iam perspicuum 
hoc quaeri: num, haec area qua- 
drati in triangulum redacta ita 
possit cireulo dato inscribi, ut 
extremi eius vertices undique 
tangant circuli peripheriam. d 
enim ijyoeqew signifieare, ex 
"Euclide Elem. IV. clarum est at- 
que evidens, Quae verborum 
interpretatio si vera est, con- 
sequitur, ut eorum omnium 
sententiae de hoc loco reiicien- 
dae sint, qui aliam esse eorum 
constructionem existimarunt. En 


Dicitur autem code c9. 


—- i] w ^ 
A. vovto v0 z0gíov voioUco»] cvox)zov om, 


multum sane lücrati sumus: no- 
vimus enim nunc, quid illud 
Sit, de quo quaeratur, 

aQ obgyov oiuaw Frriy] 
Dicitur hoe eodem modo, quo 
supra p. 84. B. et De Rep. VI, 
p. 498. D. mooUgyov zov, 

tb uév éov« volto vÓ xu- 
Qíov vovob vov, oiov —] Non 
constat sibi verborum consíiru- 
ctio, quod certissimo argumento 
est locum aliqua labe esse con- 
taminatum. ^ Nam. accusativus 
mepcrstravte, quia verbum za«- 
o«Asíntw hoc quidem sensu acti- 
ve usitatum non est, haudqua- 
quam habet unde pendeat, Ita- 
que olim z«g«ztírovoav vel zta- 
g«te(vayte — legendum — conieci, 
quam famen coniecturam nunc 
repudiandam censeo, leniore eti- 
an eft fortasse probabiliore usu- 
rus vulnéris remedio. Corrigen- 
dum enim arbitror z«ocrtwav, 
quod quia insolentius cum zo- 
gíov iungitur, facile potuit ab 
iis in za«g«csíverza depravari, 
qui 2AAs(zsov active positum exi- 
stimavissent, Iam hac emen- 
dafione probata omnia sese ha- 
bent recíissime. Est enim ver- 
borum consecutio haec: zb uév 
ivi toUvo 1ó gmpfov TOLOUTOY, 
grs e UTÓ (id enim est oiov) 
zaguttivav mag. "yv ÓoOtigav 
avrov (vel ebcob, quod famen 
non necessario requiritur) àer- 
UV TOLOUTO auto, ,oiov &v cic 
vÓ Tmagerttequévov y) w. T. À. si 
haec figura est eiusmodi, 
ut quum iuxta datam eius 
basin se extenderit, tali 
spatio minor sit, quale 
est illud, quod extensio- 
ne fuerit ortum etc. | Jl«- 
ocrtí»tw» enim proprie est da- 
tam lineam ulterius pro- 


M E 


N O. 83 


pív Borí roUVTO TO aupíov TOL0UTOY, OlOY TtC«QO TV 


0oO &ioav 


Ven. 5. 


ducere, Quod mune dicitur 
intransitive de ipsa figura, quae 
iuxta datam lineam ulterius por- 
rigitur; unde facile est ad in- 
telligendum, qui fiat, ut verbum 
- hic simul etiam de figurae ap- 
plicatione accipiendum sit, quae 
alibi verbo zgocriÓOévau denota- 
tur; ut De Republ. VII. p. 527. 
A. Ne quis autem intransitivum 
verbi usum moleste ferat, con- 
ferat is p. 85. B. «zr0 7G i 
guvíac tg yovíav vtwovanc TOU 
4:ro«z0Ó00g al. Neque quidquam 
diflicultatis habet dictio 2A1Ae(zeiv 
T0v0v10  z0pío. Dicitur enim 
figura ZAs(new yoglp vw(, quum 
aliqua parte minor est quam 
alia quaepiam, quacum coinpa- 
ratur vel etiam, quam ipsa in- 
. tegra. Id quod Mollweidius 
" lueulenter demonstravit ex Eu- 
clide VI. propos, 27. 28. 
29, Porro 10 nagevevapérov du- 
bitari non potest quin intelliga- 
iur figura, quae per proteusio- 
nem lineae exorta est et datae 
figurae lateri adiécta, — Obser- 
vandum vero diligentissime il- 
lud est, quod miror ab omni- 
bus loci interpretibus neglectum 
esse, non oiór jov, & Socrate 
dici, sed oiov àv» 7j, quale- 
cunque fuerit; quo ipso si- 
gnifieatur, non certam aliquam 
aream  monsírari, qua altera 
figura deiinuenda sit, sed in 
iucerto relinqui, qualis sit eius 
magnitudo, Atque his ita expo- 
sitis facile erit universi loci de- 
clarare sententiam. Cogita enim 
Socratem iuxta quadratum an- 
' fea designatum nunc circulum 
in arena descripsisse ac deinde 
Menonem interrogare, possitne 
ilud in triangulum * redactum 


circulo sic inscribi, ut extremi 


eUroU yoaujyv magartívevra — bALsimeuv 


Dein àààxéi» Vat. 4. Ven. X. Vind. 2. et a pr. m. Bodl. 


trianguli vertices undique tan- 
gant peripheriam: tum quadrati 
lateri apponere aliam quadrati 
figuram eaque designata respon- 
dere, si liceat prius illud qua- 
dratum area alterius qualicunque 
deminuere, futurum esse, ut 
ilud in triangulum redactum in 
circulo possit inscribi. Quocirca 
si rem ad vivum resecueris, So- 
cratem videbis nihil nisi hoc si- 
gnificare, quadratum illud ita 
demum tanquam triangulum cir- 
culo inseri posse, si aliqua sui 
parte deminuatur. Quod qui 
fieri sic ab eo potuerit, facile 
intelligetur, ubi prioris quadrati 
magnitudinem eam fuisse sunm- 
serimus, quae ad circuli ambi- 
tum comparata statim unicuique 
manifestum — reddere potuerit, 
demta demum aliqua illius parte 
illud locum habere, de quo es- 
set interrogatum. Pro eo ijgi- 
tur, quod simpliciter dici po- 
tuit: si qua parte fuerit 
deminutum, Socrates, morem 
geomeírarum ludibundus.imifa- 
tus, hunc potius in modum dis- 
putat: si quadrato amplificato 
tantum. de eius spatio detraxe- 
ris, quantumcungue amplifica- 
tione accesserit, tum vero aliud 
quid consecuturum mihi vide- 
tur, ac si id fieri plane. non 
possit. Itaque liquidum est ni- 
bil hie proponi, quod ex inte- 
rioribus mathesis penetralibus 
sit depromtum; quod quum ne- 
glectum sit ab interpretibus, ae- 
cidit.iis, quod nimium frequen- 
ier accidisse novimus, ut- lusu 
Socratis non animadverso gravi- 


. fatis suae atque severitatis poe- 


nas darent gravissimas. Nempe 
hoc certe coufitendum omnibus 
est, Socratem vel sic effecisse, 


6 * 


81 PLATONIS 

TOl0UTQ y00íQ, oiov &Y cUrO TO megersrauéyov 1l 

&ÀÀO- TL cvu[patvemy poL Ooxsi, xci GAÀAO 2, & cÓv- 

voatóv io:t roUTO mov. orto éusvog ovv àÓéAo ci- 

Qv Cou TO ovufaivoy ftepi Tije Évrdctiog «UroU, elg 

TOY xUzhov, eire aüvvaro» sire ju.  Obro On zai 

'miol «gero 7)usig, émtiÓ» ovx lousv oUÀ' à ri àorw | 
oU" Oonmoióv ri, bmoDÉusvor aUTO GzO0mtGHu5V tir& Ót- 
Ünxróv sirs oU Ou0cxtóv joriv, üt Aéyovrsg* &b moióv 
ví ior. TOV mspi 5v wwymv Ovrov ügsrQ, OiDaxrOv 

&v tim 3j oU Oijaxróv; mporov uiv & Éorw GÀLoiov 
y oiov émiotiqun, ágo Oiduxrüv 3 00;.7) O vv OQ 

Byouzv, cvaunráv Otxqepére  Ó8 univ quiv 0m0- 

209 &» TQ ÓvOuari zQwusÜa. wAÀ Qc OijexrOVs 


B. zl mzoiów ví dov& tv -.] V. ómoiorv, quod € Bodl. Coisi, 
Vat. 4. Ven. £X, Vind, 1]. 2, Flor. a. €, X. mutatum, Schleier- 
macherus legi volebat : &) Onoiov ci dou 4j oUx lou vür "7. Mox 
Struvius. requirebat ; do& Üijuxiór 0 v)v OU liéyouev &vaurüovór, 


» 


4 ov; v. infra comment, 


quod efficere voluit, ut Menoni 
perspicuum redderet, quid esset 
ex hypothesi disputare, 


B. ino fntvos abro] Se. 
9 al Potw xai ónioi0v ti. Deinde 
Struvius pro ert oU Oidazróv 
requirebat es X  Oidexróv, 
Sed eodem modo paullo ante: 
oix àv PoktyüutO« noovrgor sir& 
didaxióv irt oU Ou0axvóv. Nempe 
negatio cum altero 2ide»ró» in 
unum coniungenda estneque ad 
totam enuntiati partem referén- 
da, v. Hermann. in Censur. 
Medeae Elmsl. p. 344. ed, Lips. 
et ad Oed. Col. v. 596, Mat- 
thiae Gr. Gr. &. 608, p. 1440, 
édit. tert. | Ceterum Astius 
De Vita et Scriptis Plat, yp. 
406. nescio quo iure statuerit 
ífotum hunc locum expressuin 
esse ex Protag. p. 361. A. Ego 
enim imitationis vestigium nul- 
lum prorsus video. 


ti moió» ví Povw v.] Né 
quis zoióv 4^ corrigendum pu- 
tet, Hipp. mai. p. 288. A. S zi 
Peu» «br0 10 xaÀóv, taUv! 4» 
ein xad ; Xen. Mem. f. 4, 15. 
Ora» Tí zt0ijUOQOt, VOUEIG UÜTOUG 
coU ggoviiGtw ; al, 


&ga diduxzOv y oU, — 
év«uvq910vy;]  Posterius 7 
non est interrogativum, sed verba 
4j &vtuvQcróv hoc modo inter- 
pretanda sunt: vel, ut eo uta- . 
mur vocabulo, quo paullo 
ante declaravimus id, 
quod discere vocamus, 
numrecordatione quadam 
continetur? Itaque nihili 
est quod coniecit Struvius: 
«oa didaxTóv , LI vi» 07, your 
dvaurióv , 7 oU; Neque. ego 
iam voéulas 7| ov pro suspectis 


" habuerim, siquidem plena oratio 


haec fuerit: 7 aveurzaór 4| 0v; 
€. &ÀX -dg« 0i0axnvOv;] 


M E N O BO 


jj ToUrO ys mevri Ónov, Oti ov0iv cÀAÀo Óióeoxerot 
&vÜponog 9? imuorNunv; 
MEN. "Euows Oox&. 


£O. Ei óé y doriv bnornug Tig 7) &gsrij, 05- 
Aov, Ori Oi0oxrOv Gv ei. 

MEN. llóg y&p oV; 

.C2Q,  Tovrov uiv &ge ToyU azuAAdyutÜe, Ort 


TOL0UÓs uiv Ovrog Oijexróv , voiovÓs Ó', ov. 


MEN, ll«&vv ys. 


XQ. To ÓQn uet ToUro, (ig Éouxs, Os? oxéwa- 
cÓci, noórtgóv éorwv émaorh,o) 7) «gero 1j aÀALoZOY 


&nigrnunc. 


C. Oc« TO1000&€ piv Ovroc SM Vulgo 49 Troi0008. £, ov. 
Recte tamen ,;Uj deest in Bodl. Coisl, Vat. 4f. Par. BCEF. Ambr. 
Vat. b. r. Vind. 1, Flor, a. b. c. 0., quod unde natum sit, infra 


. &ocuimus. 


dc Foixt, Oti feteeqton dinaképngdas pro óc oxéya- 


c9«. Ven, Z. Vind, 2, 


Nihil nostra referat, in- 
quif, utro utamur nomine; 
sed quaeramus possitne 
doceri: nam sive hoc sive illo 
utamur vocabulo, res íamen 
ipsa ad idem redit, 


Tovzov gi» GQm ToU 
&aqyÀLlaysptOón] H. e. Hoc 
igitur quaereudi negotio 
paucis defuncti sumus. 
Dicitur enim &a«AÀ&rtt0DGl vi- 
voc no«yueiog sic, ut molestiae 
et laboris notionem adiunctam 
habeat. v. ad Hipp. mai. p. 291. 
B. Facile autem apparet So- 
cratem iocose ita loqui, siqui- 
dem Meno antea p. 86. E. quae- 
rendi laborem fastidiverat. Dein 
6viog pro ot/orc dictum praedi- 
ato est accommodatum, ut p. 


19. D. E. Pro 1oroUde 9" ov 


vulgo seribebatur pd] vovovós Ó* 
ov. Verum acute vidit Butt- 
manuus Socratem cavere se- 


dulo, mne disfinguat inter ?2z-. 
oryuqv et obhx imioiunv, cuius 
loco posuerit &AAoiov £mGTNMS, 
ideoque hic quoque nou 47 10r0U0€ 
dicere sed bis voroDÓs, quo in 
utroque membro species notio- 
nis positivae conservetur, 

Tó Óóg uezá vov vo —] In- 
est in his verbis notio voculae 
ó£, quam ob praegressum pni 
Struvius post 79 inseren- 
dam putabat, Quocirca muta- 
tione haudquaquam opus.  De- 
moustraturus autem Soc tes 
virtutem esse scientiam iam hac 
utitur argumentorum conclusio- 
ne, Virtus, inquit, est bonum; 
bonum item est utile; nulla au- 
tem potest esse utilitas sine in- 
felligentia et prudentia; ergo 
virtus est scientia, Quam qui- 
dem argumeutationem ad luden- 
dum  sophistarum — discipulum 
comparatam esse in prolegome- 
nis disputavimus, 


86 PLATONIS f 


MEN. "Euows Ooxsi voUVro uerG TOUTO OXsmuTÉOV 
&ivat. 

ZQ. Tí 0à On; &ÀÀo rw 3j &yaD Ov evr0 gausv 
&lveL, TNY GQstQV, x«à evry 7 vnoOtcug névsn vuv, 
&yaÓ0ov «vro vcn. 

MEN. llévv piv ovv. 


ZO.  O)xo)v & uív ví ljorw QAyaOOv xoi cAÀo 
gooitóusvov &nioriung, vcy' àv sj» «ost oUx im- 
oru Tig* tb Óà pófv dorw cyaÓ Ov, 0 ovx in— 
cerium megiíyst, bmtwGTQUIV v TUV QUTO UTtOATEVOYTEG 
&iva, ópÓG Gg UnOATEUOLUEV ; 

MEN. "Ecr rovro. 

XQ. Koi uv egerz y^ iouiv &yaOol; 

MEN. Noi. 

Labo, E. 08 ayodoi ? wig éuuo* návta y&p Td- 
ya wgtupue, oUzis- 


D. &2Ao z4 5j &y«960»] * Bekkerus rursus extrusit invitis 
libris omnibus, v. ad p. 83. B. 

invovmugv &» av «vvó $207z7.] Plurimi zv: sed co 
cum Stephano Ven. 5. Flor. n. et rec. Par, F, Praeterea vulgo 
dont. &)0r0, praeter fidem librorum Bodl. Coisl, Vat. 4. Ven. £X. 
Vind. l. 2. Par, BCF. Ambr. Vat. b. r. Flor. a. b. c. o. x. 

E. záv:« y&Q v&ya&0à] éyaOA Bodl. «& yàg dya9 
Vat. 4. De : 


D. ebTÓ qaus? iyu, E. xe 9? ?xa0vov &vaAau- 
cj» &gery»,] Huius apposi- fg«vovréc] H. e. singula, 
lionis exempla bene multa con- quae utilia censentur, iu 
signavimus ad Gorg. p. 901. A, disceptationem vocantes; 
Remp. IX. p. 583. E. Cratyl jedes einzeln vorneh- 
p. 417. €. Euthyd. p. 211. C. mend, Apol. Socr. p. 2. B. 
Hipp. mai. p. 294. B. Lachet. &voleptvay — «iiy» và "0 
v. 183. €. Mox verba: si uiv gate. Polit. p. 261. C. TÓ piv 
«ub ^ Ao am oic per ov &geijc, mage) f nopr y 1tÓ 0? &raldgouev. 
hoc sensu accipias: si quod Ad x&9* fzaorov compares. De 
etiam aliud bonum est ab Rep. IV. p. 436. B. x«9^ tx«- 
scientia seiunctum, for- orov ab1Ov sQuvrouerv, et quae 
iasse virtus non fuerit collegit Schaefer. ad Dionys. 
scieníia. Secus olim locum De Compos. Verbor. p. 358 et 
explicui. Neque nunc puto fore, 44. Dein jy post nAo)tog cum 
.qui corrigendum censeant éyadb» irrisione dicitur ut Lat. scili- 
4llo x«i zogicónerov doetijs. 


M E N O. 81 


MEN. Nat. 

CQ. Koi 5 àgsrz Ó5 «quur irm; 

MEN. '"Aváyxg àx TO» ouoAoynutrvov. 

Z0. Zunpensda à za ÉxegTOY cvaLeuoa- 
vovreg, fTtOÍG àorwv & ug OsA&. vice , qieuiév, 
x«i icyUg zai xcÀÀog zeli nlovrog Óm* TaVT« AÍyoutv 
xci rà vOwxUTG «QA. OUZL; 

MEN. Nai. 


XQ.  Tovra à raUr« qeusy iviore xe Blásruk. 85 
j cv &AÀÀAeg que 7j ovrQ6; 


MEN. Ovx, «AX ovrog. 


Ze. 


Y ^ , e | € , , € - 
«ons Ou, orav Ti ÉxaorOU ToUrOY T771- 
em - * y , , 4 y 
|qUn, (qs xu&g, xai Ora vi, [AcmATEU; CQ 


ovy 


Or«v piv ÓpÓ3 yo5oig, eqs, orav Ob uj, DÀanrtt ; 


MEN. 
Ax. 


llevv vs. 


P. $88, 
révocavi, Sceribebatur ó7. 
' Vat. b. Zzon& Ó& Ven. 5. 


x«i rà xctü vyvy)v ox] vc om. Vat, /. pr. 


Dein 


"Ers Toivvv xci T&à xar& TZV Wvynv oxt- 


Taiérà Ób vacía g.] 9? eum Buttmanno ex Coisl, 
4j 9Utwg om, 


Ven, X. Vind. 2. 


Mox ür- 


ógsla» seribunt Vat. b. Ambr, Vind, 1. 2. Flor. x. et vero etiam 


Bodl, de quo silet Bekkerus, 
pro evgad (av Ambr, Vat. z. Vind, 


cet, de quo verbo monuisse sa- 
.tis est. Fuit autem haec de 
bonis externis pervulgata opinio. 
lta Legg. l. p. 631. B. Il. 661. 
A. Euthydem. p. 219. A. item 
vyiu«, x4Alog, ioyog et nÀAoUroq 
recensentur. Gorg. p. 451. E. 
aulem memoratur 0 wjicírstr, 
xaloóv ytvéoOuv — zaà. nlovitiw. 
Quippe his locis omnibos respi- 
citur ad celebratissimum illud 
acolion Simonidis vel Epichar- 
mi: "Ypielvtty py (ug rov dyàpi 
STO, devtegov. dà xcÀoóv quar 
yevéatan, To vgírov d$ niowitiv 
áóoluc, x&i v0 aíraQrov Tdv 
pex 1G» qur, de quo v. 1a- 


Vulgo hie quoque cvóoíav. 


Dein 


2. ebd Otiav scriptum habent. 


cobs ad Antholog. Gr. T. I. 
p. 208 seq. 


P. 88. Tab?z:à ÓR cavtc 
Qg«ptr] Ipsa argumentationis 
series postulat, ut cum B utt- 
mamnuuo ex cod. Coisl. scriba- 
tur ó? pro vulg. óy. Nam hoc 
servato unusquisque iam antea 
idem esse affirmatum opinabitur: 
quod íamen secus habet, Mox 
de formula Gowgoocvry» Tà 3XG- 
leic, v. supra ad p. 75, E. — 
xai náàyvca rà TOwCtUTC, SeÍ 
quae reliqua sunt eius- 
modi omnia, 


88 PLATONIS 
apuutÜ'w. cogoocUrvrv vi xcAsig xci OuxciocUVmv xol 
&vüpsav xoi süpcÓtuwv xci wrNumv xci usyeAongé- 
m&aY xci mcvre TX TOLlCUTO; 

MEN. "Eywys. 

4. Z€uóns O5 rovrav Gra cor Ooxei ur, im- 
oru sov, &ÀM GÀLo bmuOTQuxc, sb oU/i moTÀ uiv 
fidnret , norà Óà dipehst oiov Gvóosic, &i "i £o, 


qoóvnoe 2 evOpsío «AÀ' otov Oaoóog Ti* ovyi ÓTOV -— 


niv &vev voU Ó'«ooi &vÜpwnmog, BAcnrttas, Otov Oà 
ovy và, QqL&üto; 

MEN | Net. 

ZO.  O)xovv zcl cwqpoc/vi cgovrog x«l tU- 
piOsu* uera uiv voU xci ucvÓcvousva xci xora- 
TvOpsva cqéAuuc, &vev. 0à voU fea; 

MEN. 

220. 


bnyeonuera zal xagrtpuucra 1j 'ovuérig uày qpovij- 


Ilávv oqg00pa. 


Ovxoiv cvAAnfünv mzavre Tà Tüg Wvyuüe | 


0e0gG tig &UJGipOYÍaY TtÀAEUTG, &q906Ur1s ó sig TOU- 


vavriov; 


MEN. "Eowzv. 


B. el o?yl z0c uiv B1.] Sic veterem lectionem 7 obyi 
corrigendam vidit Heindorflus, cuius coniecturam firmavit Vind, 
1. rec. Pro «órs plurimi iique optimi libri vote, errore late diw- 
seminato. Dein bis &rdps/« pro évogía apabuetapt Bodl. Vind. 
l. 2. Flor. x. Coisl. Vat. 4. Ven. £X 


-— 


oíxi óva» ui» dw] obyi Bekkerus e Vat. Zl. pro "m 


posuit. 


D. x«i ràÀÀa] Sic Vat. 4. Ven. ZX. Vind. 1. 2. Par. F. 


OixoUv xai coqQooGcv va 


B. e ovyizoc? uiv Bl«- E 
OcavTOGQxuitvuoedia' ut- 


-«vt(] Recte iudicavit Hein- 


dorfius 4, quod in codd.-per- 
Scriptum est, ante negandi par- 
ticulam ita non usurpari solere. 
Itaque ex eod, Vind. recepi 
quod vir doctus coniectura as- 
seecntus erat, s) ovyi nob y. 
Buttmannus íamen 7 male- 
bat induci: quod certe non fe-. 
cisset, si codicis illius seriptu- 
ram cognitam habuisset. 


v& Hu. v.] lta haec nunc pri- 
mum correxi. Nam vulgo post 
séjO(a deerat — interpunetio, 
Intelligitur autem post. occv- 
rog verbum ye, cuius ellipsis 
exempla dedimus ad Protagor. 
p. 312. D. 
iur epexegesi inserviunt. 


€. tlg; sidaiuoví(av ct- 


Itaque quae sequun- 


M E N O. 89 

a B ioo Gori TOv iv Tjj yvzi ví iari 
xl Gy xooY evTQ oqeMuo elvat , quoórnom CUTÓ 
| OS sivet, inuüQneQ ndvra TÀ xotX TyV Wvz)v «vira 
uiv xoÓ' cra ovre üqéuue ovre. BAcfisoa baro, moos- 
yevopérus 0i qoovijasug ) cpooatvie Bhefieoa TE 
xci wqéhuuo yiyverau. Xo T à TOUTOY TOV Aóyov 
epéapóy y& ovoav cQ» dQgeriv qooruow óc Tu! 
& vat. 

MEN. "Ewows óoxsi. 

£&Q.' Kei uiv O5 xei v&AAa, & viv 5 yo- 
uiv, màoUrov Ts XOCL T& TOi«UTC, TOTÀ uiv cyadGc, 
Toré óé Biafisoa &vot, &Q' OUy GignéQ Tj &ÀÀ wuvyij 
] qooruete 7jyovpéri eqéMpa [r7 tis Veiis énoíet, 
*q «qpocivn PAafspd ,, obtwg CU xc TOUTOLG "] 
wvy5 opdGg uivzoouérr xci grovuévà ogéuuo evt 
noi, wu] 0gOwg Óà fAefege; 

MEN. llavv ys. 


Z0. Op9'c 06 y& 7» éugou q/8t«L, Tueru- 
pívag Ó' 9 &qgov; 


MEN. "Eorw vavto. 


1 


Vat b. t. Flor. x. quam crasin veram recíamque esse vel ex eo 
apparef, quod ea in libris Platonis quidem toties cum à &AA« 
permutata est, ut h. 1l. Nam si scriptum olim fuisset r42À«, non 
est verisimile futurum fuisse uf ea permutatio ionumeris locis ad- 
mitteretur, Semel de hac re monuisse satis erit: neque enim alibi 
hauc scripturae discrepantiam mentione dignam iudicavimus, 

E. VLDE óéye d Engpoov ir Bodl, Vat, 4. óg8 dg Aéye 
) Eugg. dy. 


ÀevrG] Loquendi genus attigi 
ad Sympos. p. 181. KE. 


LII óprituo tive] Int, 
19 d» cj wvyrü Ovzt, 


D. Kai uiv 05 xol vàl- 
À« —] Prineipalis enuntiati pars 
haec e yel ux ó5 141a ap* 

oU 5] vr), 0080 ciToiq xou- 
uem x«i jrovpérn, Gipél ue (Td 
704, pu) ópÓog à: BAafsoa ; 
unde periodi síructura paullo 


impeditior facili negotio expli- 
cari poterit. Dicitur autein 7 
gQorrou qydoOa,. vj &ÀÀg wv- 
x5), h.e. reliquae animae, quae 
opponitur T; q9ovrjos(, in quo 
non est cur haereamus, Deui- 
que quod ZZzoír, imperfectum, 
ponitur, fit hoe propterea, quod 
respicitur ad superiora: de quo 
usu loquendi v. ad (Criton. p. 
41. B. D, Apol, p, 19, C, Phae- 
don. P. 12. A. 


89 


90 PLATONIS 


ICQ. Q)zoUv ovro Ón zerc n&vrov suüv fort 
vQ &vÜgéno Tà uiv GÀÀe mcvrea tig TEV wvynv 
«v5gornoOci, Tc Óà Tic wWvzüe «vrüc sg qopovQcu, 
& pea eyada &veaL* xci vroUTQ TQ Ayo qoovnotg 
&v sh v0 wg £uov. qouiy 2 TV GQsrQv cqéAuov 


&vaL; 
MEN. 
YO ' 


— i € 


Ilávv ye. 


Éíunecay» 17) uégog ttj 


- 


(Doóvyaty &ov qouiv asTQ» sc, 7]TOU 


MEN.  4oxs uou xaLwg AífysoD'au, e Xisgeres, 


TG Ay OUEYa. i 


vO 


€— t 


qct, oí &yaUoí. 


MEN. 0v uoc ox. 


P. 89. 
2. probaute Buttmanno., 


doóvgotr &pa pauiv] xai 


Ovxo)v si raUrC OUTGg Éysi, OUX XV &isY 


qQorgow Ven. X. Vind, 


obx &v tieu gvoto oí &yc O0o(] Flor, x. oí &yaQol &a- 


Qoí; quo non opus, 


E. xarà n&?vov siutiv 
Povwv] in universum dice- 
re licet. elg. wvyn» 
&vqggiioÓOcw, ex animo es- 
se suspensa. 

P. 89,. dvo» Ev uzacav 3j 
pégoc vi] Vide quam caute 
hic addat 7 jgtgog 7 Neque 


-—— 


.enim virtus una sapientia ab- 


solvitur, quanquam Socrates cen- 
sehat virtutem non posse saà- 
pieniia carere. Dein quod str ü- 
vius scribendum censuit o?x &v 


' eiev quoeu oí &yeOoi &yaOol, id 


"me ex 


eisi in cod. Flor, X. repertum 
est, tamen nunc non ita neces- 
sarium putamus, ut invitis ce- 
teris libris omnibus recipiendum 
judicaverimus. Enimvero fali- 
bus in locis praedicatum facilli- 
subiecti notione apud 
animum intelligitur, , Quocirca 
verisimile existimamus additum 


&ycÜoi esse a grammatico ali- 
quo, qui orationem supplere 
véllet. Eadem structurae forma 
paullo post recurrit; eb qoi 
oí, ye oot Aylyvovvo , et ànauóu 
oÜ qase oí. &ya Sol ylyrovvat. 
ubi nulla est codicum discrepan- 
tia. Protag. p. 344. D. 20 x&- 
x ovx Pyyopsi yevéaOas 8C. Xa 
ng. Euthyphr. Pp. 3. B. 10v; &g- 
aga fovs tovg ob vopt;euv sc, Ót- 
QUC. 

B. 4ógutig &£» naQaAapor- 
Ttg —] nos illos in disci- 
plinam receptos íanquam 
in acropoli thesauri in- 
Sfar custodiremus. Usum 
verbi mageLesgarer attigimus 
ad Phaedon. p. 82. D, Solebant 
nimirum res preíiosissimae in 
arce Aíhenarum asservari; de 
qua re Buttmaunus laudavit 
Boeckhium De Oecon. Att. 


MEN 9 91 


XQ. Koi yag &v mov xci TOÜ 5v. el qvos 
oL aye) oi éyiyvovro , jo&v mov &v diuiv , oi iyiyvo- 
exov Tüv víov vOUG dye rovc Tg qoae, oUg 5usg 
&»v negeAopovreg ixsivov &noquyérvtar iquidtrOusv 
iy Gx90nÓÀe y ne Tata v nEyot 7z0ÀV uGÀLoV 3j TO 
xpvotov, £ve uiosie cUTOUG Oégperpty , &ÀAA instr 
eqixowro &ig TEV dxAxiev, zonouws vyiyvowro rcg 


710A£0tY. 


MEN. Fixóg yí vot, 6 ZXwzoartc. : 


5201 


- , U - 
"Ap ovv inuüj ov qvos oi &yaOoi cya- 


, 7 ; 
Qoi yíyvovrow, &oc uaóD504; 


3; 
Àov , Ó 


MEN. 4ox& uot 305n &veyzoiov sivoi. xoi Ón- 
ZXéxperig, xcv Tiv VnoUscwv, sinso àmi- 


, ^ , £, e ' ^ , 
er5uy icriv ager5, Ori Oi0exrOY Poriy. 


XO. "Icwg v5 4ia* 
01:007), 6 EY 5 


B. voveo éyaO0obc vác qv otsc] v7 quor Coisl, 


i)qvlávropnev iv &xQonoAsi] Ven, 


, M MJ — » — 
«&AAc HM) TOUTO OU zaAOg 


- 


ILDY 
A. 


Viud, 2. post 


igviivcopty repetunt dv particulam, quod placuit Buttmanno, nec 


If. p. 203, Confer eundem eti- 
am T. I. p. 413. 


ive gu. m. OuépOtiorv] V. ad 
Symp. p. 181. E. Transitur au- 
iem deinde structura mutata ad 
usum  optativi, quod propter 
antegressum &qíxouwzo ifa factum 
esse verissime iudicavit Butt- 
mannus, 


.AQ ov» ànceiós) ov 9. — 
doe peo 0t) Fuit qui 2412 
orv scribendum contenderet. Sed 
simillimam habes repetitionein 
Euthyd. p. 286. B. AX doa, 
üravy iyo — Aéyo, &gm vOTt üv- 
Ti£youty ; De Rep. VIII. P. 565. 
E. dp oiv oir» — dág« «d 
TOLOU TO x. v. À. €ratyl. p. 429. 
€. &g« ón wevóg A£y&tv LÀ "a- 
gázav oix four, ape TOUIO gov 
Óvvarut ó AÓyog. Nec abludit 
Phaedon, .p. 68. €, o)xoj» xci jj 


Goq Qoo vr, ir xnl ot 7012oi oi óvo- 
p&lovo: — d&Q' ov Tovtotg jt0- 
y0igG 7iQognxeu X. 4. À. 


€. &AÀlà nd voUro o) xa- 
Ààc opg.] dI his s; interro- 
gandi vim et potestatem hahet, 
ov vero referendum est ad UN 
Aag. ,Lysid. p. 213. D. &o« gi] 
— oi» 0gÓ0g PiproUDusy; Sie 
etiam post metuendi verba i 
accipiendum, de qua re ad h. 
|l copiosius exposuimus in edi- 
tione Lipsiensi. ^ Nimirum in- 
lerrogationem locum: hahere lu- 
culenter demonstrant talia, quale 
est Plat. Hipp. mai. p. 296. A, 
qogo?uas, «6 mov! «p» Aéyousv. 
Aoristum euoloygoeuev Butt- 
mannus censet ideo huic loco 
esse consentaneum, quia agatur 
de re praeterifa quidem, sed 
quae non firma maneat. De ui» 


92 PLATONIS 


MEN. Kei u5zv i&Óoxu uiv &gr& xoAOg AÉys- 
c2at. 

XQ. '4làa uy o)x iv tQ agri uóvoy dé cUTO 
Qoxüv zoAOg AÉyscÜow, &AÀa xci iv rQ vUv xoi iy 
TQ Én&re, tb uÉAÀsu TL eUTOU vydg slvat. 

MEN. Tí ov» 0j; móc Tí fAénovr Ovcysoai- 
yttg CUTÓ, xGl QALOTEIQ, M» ovx imei 1 2 1] costi 

ZO. Eysi GOL éd, o Mívov. TÓ uiv yàp ói- 
Óaxróv avtO sivct, eineo bmuoTNu ir[v, ovx avari- 
Üsuci up OU xeLog AíysoDww Ort Ó oUx Écrww imi- 
orquux, oxtyes àcv co& ÓoxG cix0rwG crmicrEV. TÓÓE 
yp por tinéí &b Écru OiDexrOv Ori0)v mo&yum, yu 
póvov «gsr5, ovx Gv«yxoioy «UTrOU xoi OtÓ«oxcAovg 
xoci uera tire; 


vero mihi displiceref, si plus a melioribus libris commendationis 


haberet. v. ad Lachet. p. 183. A, 


E. sU vwvég titv &ÜicTc] V. «Uvgc eiev, praeter fidem li- 


brorum manu scriptorum. 


oUg dv oíwu«.] Bodl Coisl, Vat. 4, Par, BCEF. Ambr, 


post ijóxs, eui non subiectum 
est Ó£, v. ad Phaedon, p. 58. 
A. Criton, p. 43. D. 


D. &niGTelG, pn osx ixi 
o5 5] De hac constructione 
dictum - ad. Phaedon, p. 70. A. 
Deinde Zv«zíOso9a, metaphora 
& calculorum ludo petita, est 
sententiam mutare vel re- 
tractare; qui usus verbi est 
frequentissimus: vide, si tanti 
est, Gorg. p. 461. D. 462. A. 
Prot. p. 354. E. Charm, p. 164. 
D. Phaed, p. 87. A. Postremo 
loco eadem est prorsus verbo- 
rum constructio ; :oovx dvev(Ó eua 
jg] ovy — mávu ixerüg 4noót- 
óc ui. ubi v. ann. conf. Matth. 
Gramm. 8. 534. 7. In proximis 
quod sententia ex «zioreiv su- 
spensa mnegandi particulam in- 
sertam habet, eadem est stru- 
ctura huius verbi De Rép. VIII. 


p. 555, A, conf. Matth, Gr. $. 
5234, ann, 5, n, 6, ' 


oU gu51€ ÓvÓc40xaloi — 
£ic»] Optativi usus, sicuti vere 
monuit Struvius, inde repe- 
tendus est, quod relativum con- 
dicionis facit indicium. . Nam 
o) idem est quod sz Twog. Con- 
tulit ille Lysid. p. 214. D. Char- 
mid, p. 171. E. Hipp. mai. p. 
284. B. Phaedr. p. 261, D. quae 
legentibus ipsis comparanda re- 
linquimus, Sic etiam infra p. 
96. B. €, conf. p. 92. C. Deinde 
non video, cur Buttmannus 
pro go didaxrov sva, legendum 
iudicaverit 4302 ÓiÓuxrür sivo. 
Quod etsi elegans est, (amen 
quod in libris perscriptum extat, 
non minus recte dicitur. 


E. znüvru noiQv ov OÓv- 
v&4&4] quamvis omnia 


M E 
MEN. "Euows Ooxs. 
ZO. 


N O. 93 


, - €* t L 
OixoUv roUvvcYTiOYV QU, OU wire 0i0caxa- 


Aot jujr8 padri sev, xeMng &Y QUTO exa Covrec 
&xcLouusv uy ÓuexrOv sivo; 


MEN. "Estt vaUta. GAÀ  mgerüg Óu0ecxolo, oU 


ÓoxoVoL GOL tivei$ 


£v 


lloàAdxig yovv CgrOv, sb TiVég sisV cUrG 
Sg )j 1] 


OiÓcGgxaloi, mvrea moiov ov Óvvauot tUQüY. xcíroL 
per moAÀLov ye Lyr, xci voUTOY uGÀioTR, ovg Qv 

4, - ra M A 
olupet àuméugorarove &lyct TOU mpcyuatoc. xci Or) 


xci vUv, 


Mívov, dg xaAóv ziv avrog 00s nops- 


xcÜiiro, q psrwÓGuev tig C5ruotog. tixorwg Ó. CU 


* 


Vat, b. t. Flor. B. b. €. 0, n. Xi. Vett. editt. otov. 


sig xcÀlÓv jui» «ücTOG 00s 120.] Flor. x. ó 
Dein Bodl, et Vat. 4. elxótac Ó' &» nueve. &v, ge- 


7p. v. 2n n. 


minato- er, .quod probat Buttmannus, cui &y otiosum videtur. 


igitur. aUz9 legendum? 


ientem, tamen reperire 
non possum, - 


slo xaÀÓv jy iv av vO G 00€ 
mugexedétevo] Servavi nunc 
hoc quidem loco librorum scri- 
pturam, pro qua Struvius 
"Avvrog 00s reponendum censuit. 
Quod non fecimus, quo illam 
pro vera recíaque  probemus, 
sed quod eius defensionem su- 
scepit gravissimam Buttman- 
nus, (ds enim eb:0g momnuit 
commode sic accipi 
intelligatur vir gravissimus, et 
&d id, quod quaeratur, diiudi- 
candum aptissimus, Quamquam 
fateor ita «v:óc multo gravius 
dici quam pro ipsius rei condi- 
cione, Nam eo modo Anytus 
prope unus esse significatur, cui 
haec causa iudicanda committi 
debeat. Et quidni Socrates sta- 
lim indicet, quis sit ille ipse, 


posse, ut. 


5 "Avvros Oós 


Num 


quem optimum coníroversae rei 
arbitrum fore opinetur? Itaque 
nübis quidem etiamnum verissi- 
ma videtur Struvii coniectura, 
nunc codicis auctoritate firinata, 
qua iam hiez4»vrog reponendum 
censuit. ldem vero in proximis 
sine ulla cunctatione reduximus, 
ubi ne Buttmaunus quidem 
propagatae in libris scripturae 
patrocinium suscipere ausus est. 
De confusione horum vocabulo- 
rum dixit Boissonadius àd 
Marinum p. 88. iam a Buttman- 
nó laudatus. — sig x«àÀo», 
opportune, ut  sexceuties, 
Dein vere Buttmannus iudi- 
cavit «v post eixórwc otiosum 
esse. Nec íamen particulae 
&v repetitio hic placet. Itaque 
vide an scribendum, sit: sixócrog 
Ó' «v:Q ptiuÓ. Gy», quod certe 
elegans videbitur, ubi antea 
Anyti nomen fuerit restitutur-. - 


90 


91 po PLATONIS 


peradotusy &y. "Avvrog yàg 00s moürov py lor, 
neroog miovaiou TE XGL gogo. "AvOsulavos, 0g iyé- 
vero nÀoUcu0g oix «710 TOU avroudov ovóà ovrog 
Twóe, WgmsQ O vUv vsugri &iÀnqog v& IoAvxodrovg 
Xonpora leunvíag 0 Onfeiog, aAA Tjj avroU gogíg 
«rij uevog xc emiusheie, ÉntTe xci T&à GÀÀG ovy 
Unepijpevog 0oxQv slvat noAirne ovóà 0yuiàTe TS xc 
node, ala nógpuog zc svoraAe «vyo* Énacra 
TOUTOV &U &Opewe x«i inaiósvosv, tc Ooxti A nvoi- 
Qv TQ mda cipoUvrat yovv «vrO0v ini rdg ueyi- 
ore e oie. Ótxcuov 2] pera Tot0UTUY Durs» dg- 


Tg néoL Qi0eoadAovg , er 
vec. 


&oiv tirs 5, xcL oL Ti- 


ZU ovv qmuiv, € "dvvrs, ov5iirucov inoí T8 xci 


T( OCUTOU sévo Mérvwovt Ts, msQi rovrov TOU moc- 
yueroc, víveg &v s&iev Oi0dGoxoAOL (s Oi cxéweu & 


P. 90. IOgtyt» xal ina(Otvosv] Ven. Z. Vind. 2, I9g«- 


P. 90. "4vvtoc yàp Oe 
zoO0vov uév dors. —] De 
Anyto nemo doctius exposuit 


quam Luzacius in annotatio- 
ne àd Orationem de Socrate 
Cive p. 132. Patrem eius An- 
themionem non aliunde cogni- 
tium habemus, Quae vero ei hoc 
loco laudes impertiuntur, eas 
ideo maxime commemorari exi- 
síimamus, ut filii notetur inso- 
lentia atque superbia, qui hoc 
noinine à parentis virtutibus 
maxime degeneraverat,  lía si 
haee acceperis, certe Platonis 
elegantiam et urbanitatem in iis 
haudquaquam desiderabis. 
»soori tlàuqoc «v& JIo- 
Avxgarov rz0.] Ismenias The- 
banus, qui hoc loco perstringi- 
iur, commemoratur item De 
Rep. I. p. 336. A. oie. ev: 
(zoUro 10 Onuc) IHegiáv (oov &i- 
DTE, Icgótuxov Di Eépsov 3 
"Tagajvtov voU Omnfaíov, 4| 1wog 
&AÀoU u£ya olou£vov dvvaoÓO «e 
zÀovgíov ávógóc. Narrat autem 


/ 


Xenophon Hell. 
eum inter principes Thebarum, 
Corinthi et Argorui fuisse, qui 
quinquaginta argenti talentis a 
Persis corrupti fuerint, ut La- 
cedaemoniis in ipsa Graecia 
bellum conílarent. Quod factum 
sit necesse est Olymp. 96. 1]. 
vel. 2. ltaque Boeckhius in 
Min. p. 46. et Schleierma- 
cherus ad hanc ipsam rem re- 
spici existimarunt, Sed huie 
sententiae recte adversatus est 
Buttmanmnus. Is enim veris- 
sime iudicavit summam  pecu- 
niae ab Ismenia acceptae certe 
non tantam fuisse, ut ideo in- 
ter ditissimos aetatis illius ho- 
mines numerari potuerit. Nisi 
forte statuere voluerimus, eum 
praeter illam portionem clam 
eliam alia munera a Persis ac- 
cepisse: de quo tamen nihil ali- 
unde consíat. conf. etiam Plu t, 
Artax. p. 1021. D. Lysandr. p. 
448. E. Pausan. III. 9. Quod 
autem Buttmanni sententiam 


n^n 


M E 


N O. 95 


fovioiuzD'a Mévova. róvàs &ycaOoyv lergov yerisdas, 
mad Tívac àv cUróv míumoiuuy Oi)acxcAovg; p' 


o) z«g& TovG i«rQoUVe; 


AN.  llevv jt. 


CQ. Tt 0. & ozvroróuov &yoOg0v foviotusde 
, * U » , 
yevícÓOot, &p' oU ma«pà roUG GXVtOrOuOUS; 


AN. | INot 
zo. 
AN. Il&vv ys. 
XO. 


s * 
Kei tàAAa oUrog; 


Qs àj. uoL ziv TtsQb TOY CUTOY tiaé, 


mapa rOUg l«rQoUVc, quuév, nínztovrec Tóvós xai 
&y énéumopev, A largóv yevíoO au; &g' Óray 


, 


viv ó maro ÓnÀaór w«i im. ex glossemate, quod Vind, l. in marg. 
adscriptum habet. Dein Vat. 4. aíooürrau yàg avróv in. male, 


vel maxime eonfirmaf, scriptus 
est Meno Platonicus, si quid 
video, non post Olymp. 96. 1., 
quod necessarium — esset, si 
Boeckhii et Schleierma- 
cheri coniectura firmo nitere- 
tur fundamento, sed aliquanto 
ante Olymp. 95, 1., de qua re 
in Prolegomenis  disputavimus. 
taque fatendum est ignorare 
nos, ad quodnam Ismeniae fa- 
cinus nunc respiciatur. Ceterum 
1& lloLuxgazove zQ5ucc:a haud 
dubie commemorautur ideo quia 
Samii illius tyranni divitiae per 
universam Graeciam maxime ce- 
lebratae fuerunt, ut earum men- 


tio tanquam per proverbium fieri 
potuerit, 


B. 66 ÓQoxez AO mvalov 
TO nÀn8c] H. e. plebi Athe- 
niensium; quae solemnis est lo- 
quendi formula; v. ad Apolog. 
Nocr. p. 21. A. Fuerat autem 
Auytus inter strenuos fortesque 
tyrannidis adversarios et post 


reditum cum exulibus inter au- 
daces triginta virorum oppugnua- 
iores; unde in civitate factus 
potens, popularis, vir denique 
ilum temporis primarins: qua de 
re docte exposuit Luzac. De 
Socr. Cive p. 132 sq. 

«gtevic maéQu« | Oi0«axa- 
Àov €] Lachet, p. 186, B. C. 
ori did&gxalog q(00 oU  y&yovt 
aO0UTOU Z7rÉQt. Menex,. p. 235. 
D. óió&oxalog obo« ntQé ó51ogi- 
xnjs. ubi v. ann. Sie etiam ga- 
Üqg1jc cum zegi iunctum est 
Lachet, p. 186, K. pause oó- 
óe»v0g megl 10» zOiOUV1O» ytyOré- 
wu, Enimvero sicuti dicitur d:- 
óaocxztiv et pavOdvav nsgé viv0G $ 
ita etiam óió«ox«Log et nua«&975- 
1j; eo modo potuit per linguae 
Jeges construi, €uocirca. quae 
olim ad hanc locüm comtuenta- 
tus sum, ea iam scripta nollem, 
Mox item, commate póst voU- 
TOU TOU 7104; jt 108 deleto, iun- 
gam: aíreg &r» &i&v Oi0aoxaÀOL 
aeg 40U10U OU 7)&;HO OG, 


D 


96 PLATONIS .- 


Toíro Aéyontv, vóÓs Aéyouev, 'OTh mood ToUrovc 
néumovrec QUTOV Geqppotoriey y TOUG «vzütoLovué- 
vovg Tt TZg TÉ/YVxG pahAoy D tovg pa, xci Tovg pa- 


cÓov "tpuTTOuévovg in! ovrQ TOVTQ, «mogiavevrec 
iéva,. T8 xci 


cvrovc Oi0e0záAovg ToU fovAouévov 


uavüdvauv; &o' oU ngog raUrC (Aéwevreg xaAQg àv 


néuztouisy y 


AN, Not. 


XQ.  O)xo)v xci mpi cUANOt0G xui TOY GÀÀGV 
T& &UrQ taUrCG; n0AÀy «vow éort flovAonévovg «v- 
Axgráv Tw moujóas mcQ& ui» Tovg Vmuozvovutvovg 


D. AN. Nat] vab om. Ven. X. Vind, 2, errore frequenti. 
Mox Ven. £2. Vind, 2, xai rüY &AÀwy tà cvowüta, 


E. vzovtov toU uuu v06] coU om, Steph, siné aucto- 


ritale codicum manu scriptorum. 


D. gaod toUvTOVG "ü. — 
ToUcüvcimorovpévovc] 
Continent verba vovg &rzutoiov- 
pévovg — pirÜavtuy epexegesin 
pronominis zovtove, notos il- 
los; ideoque hunc in modum ex- 
plicanda sunt: hocest ad eos 
potius, quiártem sibi vin- 
dicent eamque profitean- 
tur, quam qui id non fa- 
ciaànt, quique pro eo mer- 
cedem exigant, sése ma- 
gistros éuiqué profiten- 
tes, qui itare àd ipsos at- 
que discere velit. In irans- 


cursu observabis iéva, hic dici 


de discipulis mágistrum adeun- 
tibus et frequentantibus, quod 
alibi dieitur goitár, 


EK. tptoírta uuvo dvi] 
Expectabas Dyrobvrgg. Sed po- 
test CytoUvre stare, quoniam fov 
Aopíroucg universe dictum est, 
ut nune inferatur nunierus sin- 
gularis, quasi foviogurvov cir& 
praecessisset. MMalumus tamen 
cum Buttmanno accusativuin 
&d zQéyuata magíyev referre, 
ád quod vir doctus mente repe- 


M 


ilendum ait zréuzorvreg ubróv. 
Quanquam omnium optimum fu- 
erit eum sic explicare, ut ad 
&AÀlotg ÓÉ «04 npitypucra zacgé- 
xtw ex antegresso jq POL» 
repetatur 29£As» h. e. &m9v- 
piv: quo facto subiectum «bó» 
ad zro4yuceva napfyeur facile in- 
telligitur, ut deinde recte Ly- 
TOv»zG inferatur. 


E. guqv. Éfoti» abjcdy 
pa86.] Transit a relativo ad de- 
mohsirativum, quod ita factunt 
est paene nécessitatle quadam, 
quoniam relativi usus in altero 
enuntiati membro vix locum ha- 
het. Creberrimam autem esse 
hané orationis conversionem iam 
Gorg. p. 452. D. De Rep. III. 


p. 395. D. VL p. 505. E, al, 
annotavimus, 
x«i duaóia yt a00«.] 


Plus est. dua (a quam &Aoyfa, 
Haec enim tribuitur ei, qui de 
re quapiam non recte iudicat ac 
sinistre statuit, quod vel eru- 
ditissimo homini potest accidere, 
siquidem de omnibus rebus sub- 
liliter recteque iudicandi facul- | 


M E N O. 91 





Qudiu» TQ» cíyvyv xol aucÓóOv perroufvovg i5, 
CaOGuv ntuntw, &ALoig Óé Ticé rtoay uere fte o£yei, 
£yroU»re  uavÓdvar naoí ToUrGY, ob urs mooc- 
moiUrvtei Oit0dozoAot sivci, wt  Éorww evTOY ua-. 
Ote puüsg rovrov ToU ueÜnuerog, 0 Tusig aí0U- 
usv ucvÓcvurv nep! cvrüv Ov Gv níunoHusy, OU 





, E^ «Y. t 
moÀÀN 60L Oozei «Aoyíe &vaL; 


AN. 


Nc u& 4íe Éuows, xol &ueÓ(e ys mpOg. 
ZQ. Kaehég Ayüg. viv Toivvv iisori Gs per? 91 
duoU xoivi BovisveGÜn, ntgi TOU &vov Tovrovi Mé- 


vuvog. ovrog y6Q, € vvre, mdÀcu Aíya "pog pt, 


P. 91. Fircocí ct uev PpoU x. j.] Vulgo scribitur coi, 
quod eíiam Bekkerus et Buttmannus servarunt. Ego vero obse- 
quutus sum codicibus Bodl. Vat. 4, Par. BCEF. Ambros, Vat. b. 
Vind, 1l. Flor. a. b. c,. Unde go; natum sit, docet Vat. 4. qui 
os superscriptum habet, 


"fas nemini mortalium data esf, 


. ad quorum 


- 


"Auc0í(e autem non tantum in- 


docilitatem — notat, sed gens 
Graecorum. humanissima eo vo- 
cabulo voluit designari eorum 
ingenium atque indolem, «qui 
ad doctrinam et humanitatem 
essent quasi hebetes et obtusi 
ideoque liberalioris eruditionis 
expertes. Fieri enim ita solet, 
ut homines stupidi et inertes 
omnem disciplinam et instita- 
tionem frustrentur nec per eam 
vel emendentur vel augeantur: 
similitudinem qui 
sese ultro componunt, hi et 
ipsi propemodum maiore iure in 
TOv &ucÓG* numerum referun- 
tur, quam quos ipsd natura ad 
vecordiae et inertiae crimen sub- 
eundum  destinavisse videtur. 
Exposuerunt de usn vocabuli 
Hemsterhus, ad Arist. Plut. 
p. 385. Wolf. ad Demo- 
sthen, Lept. p. 99. et Butt- 
mann. ad h. Ll. De xe — ;z 


^sQoc v. ad Remp. VIII. p. 559. A. 


P. 91. »i» roírvv» 2i:ocí 
Flat. Opp. Vol, Vl. Sect. Il, 


ot utT' Puo? x. B.] Fidenter 
reposui ge accusativum, quem 
plurimi optimique codices pro 
vulgato coe obtulerunt, — Etsi 
enim 2$:zor, alibi eum dativo 
personae consírui solet, tamen 
nihil impedit, quominus subie- 
ctum referamus ad infinitivum, 
quod frequentissime addito post 
Hativum subiecli participio fieri 
solet, v. Zeunius ad Xenoph, 
Mem. 1I. 6, 26. Matthiae ad 
Eurip. Men. 1227. Elmleius 
ad Eurip. Heracl, 693. Bor- 
nem. ad Xenoph. An. 1. 2, 1. 
et quae ipse dedi ad Eutliyphron, 
p. 9. A. Lachet. p. 186. D. 
Remp. IX. p..586. E. Itaque 
verba interpretamur sic fere: 
Nunc igitur licet te me- 
cum communiter cousul- 
tare de hoc hospite tuo 
Menone, h. e. res permittunt, 
ut tu etc. Constat enim ean- 
dam constructionis rationem eti- 
em Latinis scriptoribus fuisse 
usurpatam,. 


98 PLATONIS 
Ort bmuÜvuei Tavtugo Tuo gogíag xoi &per5c, 1j oL 
&vOQumo. "dc T8 Olx(aG «cl Tc nÓA&g xcÀdac Ütot- 


XoUGt, xci TOUG yOVÉug TOUG CUTOV O'egazeiovgt, xol 
moAi(rag x«i &vove vnoótfacDai t6. ol &nonéuwot. 
iniorevre, cilc avüpóg &yeiov. TOUTNV OUV cuv 
QsTQ]Y GX0Ts5L; naga Tivag &v nipmovrsg e)róv 0g- 
Sus méunoiusv. 1] Orkov Ó] xor& TOV GQrL AOyOV 
Órü «Qc ToUTOUVS TOUS UnicyvVOVuívovg «ostia Oudc- 
Gx&Aovg elvcu xci czoqNvavrag cvUroUG XOwWOUG TOV. 
"EAAQvov TQ fovoutvo uevOdvuv, puwoO0v vo/rov 






Tobauívovg T8 xci npcrrouévovg; 


- * , : " S p. 
-AN. | Kai vívag Aéyeg ToUrove, 0 JXuxgortc; 


Z0. 


, » , y 
AN. 'Hodziug, tUqnusi, - Noaugetsg. pujótva 
TOY GVj/tVÀY, pite oixtiuv u5vs qiAov, pire coT0V 
quts Evo, towUry navim Acfoi, cgr&8 mag ToU- 


€. puce Gocdv pite Eévov] &cróv'et Eévov Bodl. Vat. 4. 
Dein Bodl. 224 oU ToÍ y6 Q. 
D. $4 Qii0(av v«, óc oUzo] Editt. 9 wr i3 yt; 


Flor. x. 


gj oí àáv99unot vaert ol- 
xí(ac] V. p. 11. E. ibique an- 
not. 

B. v&vTQZY OUY TjY &Qt- 
LLL, cxómti] Accusativus aut 
absolute positus est aut ex stru- 
cturae mutatione explicandus: 
quod utrumque fere eodem re- 
dire putamus. Mox jucOór v&v- 
tü9:e, est constituere in- 
slitutionis pretium, quod 
ipsis sit persolvendum. 


LÀ * ' € 

O0vT& OvcTOÍ :louvv otovc o£ 
&v99.] H. e. ow ovtoí cios 
*OL0UTOL, OlOVG x. T. À. 


€. c)gnuti, 0 X. poéve 
iov cvyy.] Anuytus sophistas 
execratlur fauquam pestem ac 
perniciem civitatis. Quod iu 
homine, qui a sordidi opificii 
humilitate ad summos in repu- 


'ÜiaDc Ounov xci cU, Ort ovroi &ociw ol 
ovg oí &vÜQunoL. xaAoUo,. Gogtore. 








quod 
blica honores eveetus erat, ne-] 
quaquam mirum accidere debet, 
Nam quum ipse olim fortasse. 
opportunitate cum iis» conver- 
sandi caruisset, quo nomine eum 
Socrates deinceps deludit ur-. 
banissime, postea temporis, ubi) 
summis honoribus erat ornatus, 
cum oratoribus atque viris civi-. 
libus sibi faciendum statuit, qui! 
sophistas variis de causis con- 
temnebaní atque inseclabantur. 
lta Callicles in Gorgia. Platonis. 
p. 520. A. X42, ovxoUv dxoveg 
TOUtUTO Àeyovvav TOV qaoxóvrov 
LITT TET, &vÓ Qo nrovg ts &pevrv $5 
KA.4. Éyoys. &hà a( dv ÀfyowQ. 
dvÓpunov zég& ovOsvóg diwv; 
ubi conf. proximam Socratis 
disputationem. Et De Rep. Vl. 
p. 493. A. sophistae appe!llan-| 
tur dr»rírtyvo. wv — moAuixov. 


99 


L 


M E.N.O. 


rovc i óvra LofnOire! ind oUroí y& qavega à;rs 
Auf xs xci Ówqobopa Ty Guy yi vopévav, 

XQ. llüg Aéyug, € 4rvvre; ovro& CQ  uovot 
TOV cvriTOL0VUÉYOY Ti. it(oTGGÜ GL. SUEQ/STEIV TOGOU- 
TOV Tüy GÀAwv Ow«qíoovow, Ocov OU HOvOY OUZ Qps- 
AoUGuw, GeneQ oí &AÀOL, O Ti &V Tig CUTOIG ne gaog, 
cÀA& xci r0 ivavtiov Ox sípovou; xci TOUTOY ga- 
vega.  Agnuera CetOUGL n&rréoÓ au; iyo uiv oVY ovx 
Éye, 0nwg cot zicrevGo* oim yag &vÓpm fva llgw- 
voyÓpgev nàs(o yonucTa xTuocusvov qno TrcUrNe Tig 
cogíag 5j dOuóíev rs, Og oUro niQupovog xaÀm Épye 
elgyesero , xmi GÀAovg Ófxe TOv cvÓpuavrOzOLUV. 
xcitoL Típug AÉystg, &bh oi piv TX UnoÓnuare tgya- 
tópsvot tX maÀeid xci T& iuerux ifexovutvow oUx 
&v Ovvowro AaÓ&v rpitzovÓ'. qguípeag noz noorsoo 
&modt00vtec 3j napéAefov T& iuit T& xci VmoOmn- 
here, GA & TO(gUTG moloitv, TCZU &V TQ Au 
azoÓdcvouv, lloereyogeg 08 &oc OÀmv v5v LAAdóc 


suadente Heindorfio e Flor. x, correximus. 
E. và Íuáviá v& x«i vnoüjuava] xai và nod quere 
Coial, Ambr. Vat, t. 


Soyc, x«l ovr zenlottvx«g gav- 
19 ; dicus xub GÀÀwY vaUtqv vir 
deti finoxQvzttouér ov gU y* 

dragavdov guvióy Vzoxrgv$áue- 
voc els Zt&vrac TOUG FEAarae, g0- 
quotTs £novouaoa, gta vió» czé- 
qvac zeitvotoc xai dott ài- 
Ódoxalov, 1 QGTOG TOUTOU tt- 
090v àtiooag GovvOÓOa, 


Adde quae Prolegg. ad Euthy- 
dem, p. 61 sqq. de hac re ex- 
plicavimus, 


pavepa ?ovt Ao 85] Verbum 
praedicato accommodatum, uf 
p. 79. E. al. v. ad Gorg. p. 502, 
€. et Matth. Gr. $. 305. 


D. xai TOUT pevtooc 
ubi v. ann. 


X 0 uera &5. n0.] Habes ge- 
nitivum pretii, ad cuius usum 
illustrandum Buttmannus 
contulit Demosth, Midian; p. 
529. ed. Reisk. xenpava ó oU 
ztQoctrxeuv cav. voiovtov - Acufa- 
"tw. Multa id genus suppedi- 
tabit Schaefer. ad Lamb. Bos, 
p. 665. 

D. &vÀg« Tra Iloovayo- 
e«v] Frotag. P. 328. B. 349. 
A. o0 Oi xci «itàg, &ynÓ 0c tL 
xai &AÀovg ológ v^ &l zou iu. 


Dein quod vulgo 
scribebatur 7| D'eiÓí(a» vs, acute 
Heindorfius pro ve vidit re- 
quiri ze, propterea quod sequi- 
tur xoi &AÀove. ltaque unum 
Flor. sequi non dubitavimus, 

E. va zv &v 79 àiu Q ànó- 
Q4voritv] Observabis usum ar- 
ticuli, qui sic explicandus est, 
ut intelligatur fames, quae tunc 

oriatur necesse est. Aristoph. 
Pac, v. 483. bnÓ ToU ye luuoU 
vg 4C i$oAoAo:ts. Plat. Symp, 


d * 


92 Aot, ot piv mnQórsQov yeyovóteg ixelvov, oí 0à acl 


100 PLATONIS | 


&dvOÜave OtnqOsloov rove cvyyvyvoutvove xoi po-| 
a9 ngorépove &nonéumoy 1 ] megshctu eve nA£íov jj TíT- 
ToQkxovre Érm. oruet yàp «v)r0v «noUwvsv iyyog 
xol íjüowxzovro fry ysyovóre, rttreocxovro óà àv 
vij víyvg Ovra* xol iv Gnavri TQ z0óvo voVrQ Éri 
elc Th Tnége T&UTQV» &UÓoxuuDYv ovORv némovraL. 
x«i oU uóvov Iooteyóons, alie zci &AÀot mumOA-. 


yUv Ér& Ovrtc. mórsQoy Ón ovv quipsv xcT& TOY GOV. 
Aóyov, sioórag evroUg iEeseràv xci Mfacóc ToUg. 
véove, 7j Ach évos xci énvroUg; xci OUTO waviaód aa. 
dbuiopa TOUTOUG, oUg Évto qoi cogererovg &v- 


S'odnoev tivo; 


AN. loÀloU y& Oovos uoivsoDoi, o Xuxpa-. 


byy)bc xa) £BOon5xovva] xoi additum e Bodl. Vaf. 4. 
Ven. Z. Vind. 1. 2. Par. BCEF. Ambr. Vat, 


ex Xx 


4 


b. r. Flor. a. b. 





: 


P. 92. xoócrsQov yreyovóovsc] V. spin, quod e Bodl. 


Vat, 4. Par. BCEF, Ambr. Vat. b. Vind, 1 


mutatum. 


p. 191. A. &xéÓvyoxov jnó voU 
AwutoU, ubi vel invitis libris me- 
Vioribus articulum tenuimus. 
Ebid, p. 207. B. xal «Uti. TO 
Aud megavwóptra. Xenoph. 
Anab. I. 5, 5. ubi v. Krüger. 
Eodem modo dicitur $z0 't7c 
$9ovyc apud Aristoph. Avv. 
1284. Plut. 1753. iz0 vo) Ócovg 
Acharn. v. 300. Equitt. v. 231. 
al. $óz0 «5c Ogy/c Lys. 505. et 
quae sunf id genus alia memo- 
raí(a ab Hermanno ad Ari- 
8toph. Nubb. v. 834. qui easdem 
dictiones etiam sine articulo 
frequentari multorum exemplo- 
rum  enumeratione  planissime 
demonstravit, De usu particu- 
larum à? o« diximus ad Apol. 
Nocr. p. 34. C. Phaed. p. 68. 


^ A. et 80. c. 


ziéov 4 vévTaQGXOVTG 
üFvy] Ne quis mAe(o requirat, 
Graeci enim, ut Latini plus 


. Flor. a. b. c. o. x. 


i 
1 


ef amplius, zàéov ifa usur-. 
pare consueverunt; quanquam 
interdum etiam zàeío pro ad-- 
verbio in talibus quidem locis | 
posuerunt; de qua re v, ad Me- | 
nexen. p. 235. B, 1 


oiucw y&Q mvvóv &zT09.]. 
Grandis aetate loquens induci- 
tur Profagoras in dialogo co- 
gnomine p. 318. B. mortuus au- 
tem videtur esse a. Chr. n. a. 
410. de qua re vide Prolegz. 
ad Euthydem. p. 63 sq. Itaque 
ex hoc loco apparet cerl(issime 
scriptum esse hunc dialogum 
post Olymp. XC. 3. De dicti-. 
one £r régv ü eive v. Protag. P. 
319. C. nel piro ovr 6» OLOYTL | 
)p céyvn eivai, Orte) ÓtazQRvTOY- | 
T«t, conf. ad Phaedon. p. 59. A, 
Illud x«i autem ante £gOojxor- 
v& sic inferpretandum: vel se- 
ptuagenaríum, ut mirandum 


M EN O. 101 


qt, &ÀÀà moAU uGAlAov oi rovVrotg ÓtDOvreg cQyvQiov 
 qTÀv víev* rovrov Ó Éri uaAAov oi roVroug &mrpé- 
ftovyrtg, oi noogizovteg" 4zoÀAV Óà udAwcra návray 
«i nóÀsg, bOcet avUrOUG tigaquxveéloO ot zocl ovx ii 
Aa óvovoet , tre vig. Éévog &uyepsz rowUrOV Tw moi— 
&y, sire «OTOG. ' 






2 Ilórsoov óé, o "Avvre, idi Tíg 08 TOV 
| 6091010? , j ti oUVrwg aU/roig 7aÀemOg tig 

AN. | Ovóà u& 4ie Éyeys cvyyíyovm mwmors 
e)rGy ovOsvY(, ovÓ yv GALov àiccoiu TOY iud» ov- 


óéva. 


XQ. "Ansgog &o' si mavr&mao: rüv avyOQOy; 


AN, Koi dcn ye. 


diiecoptv rovcovc] & fhgopev Bodl. Coisl. Ven. Z', Vind. 


2, Par. BCF. Ambr. male. 


Dein &vOonwry om, Vat. 4. 


oiíngocnxoyzrc] Om. Flor. x. 
B. Kaictigv yt] Pro en» Vat. t. habet zá»v. 


sit eo magis, si disciplinae eius 
ratio a nemine fuerit perspecta, 
P. 92. x«i ovto pneirt- 
69«v &«:i000pzy] Quod est 
in libris bene multis iisque par- 
tim. optimis, «&Sigoosr, id etsi 
Buttmauno propter autegres- 
sum qot» placuit unice, ía- 
. men nobis quidem acceptum re- 
ferri videtur iis, qui post. con- 
iuuetivum futuro noa esse locum 
opinarentur. Quo iudicio quan- 
Óiopere falsi fuerint, docet vel 
unus ille locus Euripidis Ion. 
173. snopusv 5 owuOpusv; d cl 
do&aopzr; de quo dixit Her- 
maunus ed Viger. p. 142. 
Futurum hune habet censum: 
&íque ita revera istos fu- 
rere síatuemus? quo signi- 
ficatur secus certe rem sese ha- 
bere oportere. 
04 voro inv0Ézav- 
2*6] Intell, | «Ut006, ellipsi in 


hoe maxime verbo perquam usi- 
tata, v. Lysid, p. 210. B. Alci- 
biad, E. p. 117. €. D. Symp. p. 
213. EK. Gorg. p. 512. D. De 
Rep. Vlt, p. 551. C. al, Dein 
oí 100g5xort:g per appositionem 
adiectum. Eandem orationis for- 
mam habes Apolog. p. 34. B. 
quem locum qui comparaverint, 
ji glossematis suspicionem pro- 
cul habebunt. 


B. K«aei sig» ye] Optat 
Anyfus, ut ne unquam notitiam 
sophistarum adipiscatur, quo 
ipso significat concedere se quod 
Socrates antea ei opposuerat. 
Quocirca opfativus non idem 
est quod.?gro, quae Buttman- 
ni fuit sententia, Neque. opus 
est correetione Heindorfii 
x«à an sv yt. Germanice di- 
xeris; und mógeich esauch 
sein. 


103 3 PLATONIS' 
IE. Ilós ovv &v, o Otuówe, 


TOUTOV TOU mocyuarOg, sire Tt CycU0v Éyu iv íav- 


—- - T , LA , 
TQ s&ir& qÀcUQoV, ov novraneciv Gm&bpog tixc; 
€ , —- J e" ' *, 
JAN. "Pgóieg. Tovrovg yoUv oic ot eoiv, sir. 


T P Ww XS : 
vy &negog ovrOv slui &it& uu. 


, i * ld 
XQ. Mavrg s ioc, w "Avvrs, insi Ozmwg ye 
» c Ó , n t T , ^ n 
&AÀcog oicOc roUtOV méoi, iE cv evrog Aéytg Ücv- 
ü , ^ ^ , , we: , 
péLous — &v. &ÀLa y&p ov roVrovg iiuroUusv, Tiveg 
T4 ^ : P , 
eloí, nag. oUVg &v lMévov aqixoóusvog uogÓ'moog y£- 
Y * , f. 1 
voito* ovro,. uiv ydo, ti GU [joVAu , botwoav oí Go- 
á » * ' » 1 wi ^ 
qioraí* aÀÀa Or ixsivovg eimi uiv, xoi vOv matoi- 
& 4 di , ; » — r 
xov vOvÓs éroiQoy sVeoyírQoov, (qocoag cvrQ , naga 


tlótime soi. 


C. Fyss d» éavxój] iv. om. 
&, b. c. o, 


Par. BCF. Ainbr. Vat, b, Flor, 


Vat. ZZ, Ven. X. Vind. 1. 2. 


oióa of siov»] Wolfius coni. ocof siot, quod ex Coisl. re- 


cepit Bekkerus. 


C. ob aaxv»ránuou» dm. 
s[gc;] V. ad p. 89. C. "Nihil 
autem habet insolentiae zljéra, 
cum meg? et genitivo iunctum, 
de qua constructione supra di- 
xinus &d p. 71. B. 

oiów oV seioiv] Wolfius 
oio slow coniectabat, propterea 
quod non qui sint, sed qua- 
les, interrogetur. Sed óÓg in 


talibus non caret vi sua atque. 


potestate, siquidem indicat ip- 
sam naturam atque indolem eius, 
de quo sermo est. Nos dici- 
mus: von diesen wenig- 
siens weiss ich wohl, wer 
sie sind; i. e. ich kenne 
sie durch und durch. Su- 
pra p. 80. D. aab vir nto &g- 
q5c, 0 lou, ?yO uiv oix oiló«, 
ubi nenio scripserit oióv ?gvw. 
De Rep. IV. p. 444. A. 1ó» ui» 
óíroi0v xal ddp xl nÓÀy xol 
dixaioa Use , o TU vet iy eu- 
toic ór, rn qat» ebonaévea, obx 
à» n&vU vu — Qosciuev yivso das. 


Habet etiam Flor. x. sed v. infra ann. 


Ibid. VI. p. 504, A. Svve i B zo- 
uev darioot vie v6 ztÉQ. xai 0t- 
qQooUvrs xai &rdgr(«c xal oogí- 
«Q, 0 ?xaovov kg. lbid, VII, p. 
559 A. ngoshoueDa Ó5n vw n«gá- 
Óccyua Excccépov, ad ' elauv, Phaedr. 
p. 243. D. fwcntQ &y je 0g Ej. 
ubi v, ann. couf, Hermanm. 
ad Sophocl, Aiac. 1238. 

sche. Quaest. Luc. p. 
Matthiae Gr. $. 485. qui ta- 
libus: in locis óg idem quod «cíg 
eise arbitratur, et Bernhar- 


Frit- 


dy. Synt. zw 291. qui non satis: 


accuráte Og qualitatem denotare 
statuit, , 


D. lastsovc ebmbqwiv — 
nuo vívaG & q. ] Exspectabas 
zn&p' oUc «qu.  Mecte tamen 
Buttmannus iudicavit pro- 
pter intercapedinem" istam ver- 
borum x«i — evegyérroov dein- 
ceps inferri qoésag «vr, mapu 
4(vag &p.' Neque tamen viro 
egregio assentior de' eo; Quod 


14H. 





gis" 


- Marsilii. 


M E 


AN. 
bI 


N:; O, 108 


| vivag epióuevog à» TOGGVTI nóAet TZV GQttuV, Tv 
v)» On àyo Oujídov, yérow. &v &&og Aoyov. 


Ti 0à evrQ ov cov Éqo«cac; 


AM ovg uiv iyo Quav QueozaAovg TOU- 


TOV &YoL eio , aÀÀà Tvyg&vo ovOiv A&yev, cg oU 


xci lowg Ti Afyetg. «2Ae Gov ÓÀb iv TQ uéptt 


^4 , N p^, 1 , L4 
«vrQ siné, nooà T(veg ELUn üOnvoiov. &nà O0vouc 


Orov PovAs. 


, , U4 - » - 
AN. Tí àà évóg avÓQonov 0rvouc Ósi czoUoci; 
órQ yep &v irri) AU xralov rày zalv ayaDüv, 
ovósg £c1itv, Óg oU (Ario ceUrOv moujcte 7) OÍ g0gt- 


Grai, àkvnso àÓéLg neíÓtcÓa. 


D. T0? eizQ o) ov Iqo.] dci Bodl, 


^ 


Yat. 4. ut solent, 


x«i toomc tv A cystic] Haec olim Anyto tribuebantur. 
K. &AÀàÀà o) Óbà d» vo g.] Pro ór scripsi 0$ e Bodl. Coisl. 


Ven. X. 
0, X. .V. 


Vat. 4. 


&. b. c, ünn. 


qotocc dictum censet pro apti- 
ore scilicet qoaCo», idque per 


' attractionem quandam, qua par- 


licipium in communionem eius 
temporis venerit, unde aptum 
suspensumque sit. Nempe im- 
perativo haud dubie dicendum 
fuit qoaoov, unde aoristus par- 
tieipii qua causa et ratione ni- 
tatur omnibus erit perspicuum. 


xai coc vi Àéytec) Haec 
ante Bekkerum perperam Any- 
(o tribuebautur, Veram ratio- 
nem monstravit interpretatio 
Sententia Socratis haec 
est: ac fortasse est ali- 
quid quod dicis (fortasse re- 
cte iudicas) me nihil dixis- 
se et a vero aberrasse. 

E. &4A1Alà oj) 02 v«O né 
eti] Hoc nunc ex codd. revo- 
«avi pro vulg, dAÀ& ov 07 £r 
T. M. Poterat etiam hunc in 
modum scribi: op 02 «44^ i» ad 
U. Aristoph, Nubb, v. 1372. 


- luti Sophist. p. 


Vind. 1. 2. Par. BCEF, Auibr, Vat. b, r. Flor, 


gr OR aÀLé: xovroY AÀífov zi, vOv 
veortéQurv, cuiusmodi exempla 
collegit Heindorf. ad Sophist, 
p. 235. D. o" db 4ÀÀ' sinh mQo- 
to» «ui dísÀs fiw x. v. À, Dein 
iv 1G uéQes est vicissim tug 
loco, quod articulum  habef, 
ubi de cerí(o et praestituto or- 
dine cogitari licet; eodem caret, 
ubi omuino est per vices, ve- 
252. B. Theaet. 
p. 179. E. Cratyl. p. 410. D. et 
innumeris aliis locis. conf. H e r- 
mann. ad Lucian. De Hist. Con- 
ser. p. 1sqq.  Coniunctivum de- 
liberativum fertiae personae in 
oratione aliunde suspensa nme 
quis miretur, alia eius exem- 


. ple, eaque certissima, indicavi- 
. mus ad Phaedon., p. 118. €. Sym- 


pos. p. 194, D. alia suppedita- 
bit Matthiae Gr. S. 516, 3. 

TOY x«Lov» xaya9 0v] In- 
telligit eos, qui honoribus pu- 
blicis funguntur, v, ad Remp. 
VII. p. $69, A, 


104 


*. 
ZO. Ilóreoov à ovrot oi xoAol yero e 


ZA xs 


PLATONIS 


TOU abropácov éyévoyro TOLOUTOL, ftCQ' obosvüg. ue- 
Üóvreg , noc pérzot &ALovg Oidcxew oloi ve üvrsg 
T&ÜT«, & cUTOL OUX Iud ov; 


AN. Kai ToUrovg Éroyt efus meom TOv mpo- 


TÉ00YV pa Ey üvrov xcÀüv zcycOUdry. 1 oU QoxoUci 
60L zt0ÀÀol xci cyoOoLl yeyovívos àv rijs Tj) "L0À&L 


&v0gsc ; 


y 74 - : 
zo. "Euotye, c "Avyvre, xci sivat OoxoUciw àiv- | 


2aÀ; «yaoi TÀ TOU, xol yeyovéve, Érw oUy 
fjrrov j sve cA pov xxl ÓiÓczaAot &ycdol ye- 
yóvact Tijs CUTOV eperijes TOUrO yo ioTL, roi oU 
Ó Adyoc "uiv TUYyyCv&t &V, OUX tl &oiv yero 5 
m &vàpse ivÓ«Ós, ovÓ' & yeyóvoaty àv TQ noócÓv, | 


CA 


&b Ót0exrOv ioriv cost; nahe GXOTLOULEV, ToUrTO 


! 


[ 
j 


Óà cxomoÜvreg TÓÓS GzomoUusv, coc oi &yoadol &v- 
Opeg x«i Tüv vUV x«i rüv mQóreQov veVTSV TqV &Qs- 


P. 93, B. 


x€í TOY v7UvY xal TOY "0o6rt90»] zTooréQuy 


Bodl. Coisl. Vat. 71, Ven. X, Vind. 1l. 2. Vat. b. tv. Flor. x. 


P. 93. eod và» 7Qosf- 
Qo» uad siv óvrov x.] a su- 
perioribus didicisse, ut 
qui fuerint s, quum fue- 
rint x«Aol z&yaOot(.. Hoc Butt- 
manno visum est nimis inde- 
finite dici, siquidem non omnes 
illi superiores boni fuisse iudi- 
cari possint. Itaque legendum 
censet: zaQ& cüv mQÓttpor , ut 
in unum coeant: zt«ge vov moó- 
«tQo» Orrov x. x. Cui rationi 
offieit magnopere interpositum 
istud p«r, ltuque ea muta- 
lione nihil profecto lucramur. 
Nec video cur in loco ex pedi- 
tissimo. haereamus. Quum enim 
et zQOreQos intelligantur qui 
aüv xalür xc;y«ÓGor duces et 
magistri fuerunt, Anytus illos 
ommes bonos folake utique sta- 
iuit, ideoque simpliciter addit 
quum probi et honesti fu- 


erint. ](a si haec acceperis, 
nec illud necessarium iudicabis, 
quod olim. pro ürro» legeudum 
coniecimus cov, 


xai ytyorvé»au Iri OU 
d$vvo»] et insuper exti- 
tisse non minus quam 


esse. Proxima ovx e zloiv & ju 


Oo(, sic accipienda sunt: o) 
ntQ? tobi0vV, E &loiv &y. 
B. vo)zo Ó? oxom. vóÀs 


GxonoUptr] P. 90:4, do* 
obr órav voUcvo A^ywutr, róde 
Aéyogty ru G*. 7. X.  Genitivus 
x«i cvOY vUY XGLÀ TOV mgórtQov 
pendet. ex oc ye doi &rdgto, 
num qui boni.viri et in- 
ter maiores et inter ae- 
quales nostros extite- 
runt, virtutem illam, qua 
ipsi fuerint insignes, eti- 
am aliisimpertire potue- 


H 
! 


M E N 0. 105 
rv, Qv cürol-&yaOot 50«v, xaicravro zcl GAÀo 
mapadoUrer:, 3 oU maoeÓoróv roUrO cGvÜQwnQ ov0à 
nepcAnnróv &AÀo meg! &ALov; ToUt' Éortwv, O0 ma- 
Act Lurobuiv iyd T& xci Mívov. cs ovv cxonst ix 
ToU GcvroU A0yov.  Osucroxiéa o)x GyaUQ0v v 
gas &yóoc y&yovévat ; 

AN. "Eyoys, n&vrov ys ucMorae. 

XQ.  Qvxovv xal Ou)kGzoAov &yaÓDÓv, snso Tig 
&ÀAog Tio cUroU «gsrüg Oi0«oxoLog 5v, xaxsvov 
eive; 

AN. lues Éyoys, cinco àflovAstÓ ye. 

ZO. "ALÀ' oiu, o)x &v ifoviQOy àAAovg Té 
TuvaG. x«Àove za&yaÜDovg. yevícÓow, Aure Óí nov 
TOv viov TOY cUtoU, jj oit eUrOv qUovv e)rQ zc 
iiemírqÓse oU mapgadi0óvaw 5v cgstQv, dv  «UroOg 
ayaÜóog 4v; 3? oUx cxnxo«c, Ort OsuwroxAgc KAsó- 
qavrov z0v viüv innía uiv duaiero &yaDóv; iní— 


D, $ raUvr«& ovx &x5x0oac] V. 5, quod correctum e Vat. 


ZA. Ven. X. Vind. 2. Par. 


CF. Ambr. Vat. b. t. 


Ceterum locuin 


excerpsit scriptor dialogi De Virtute $, 4 — 32, 


rint. Eadem res in discepfa- 
tionem vocatur Protagor. p. 319, 
E. sqq. uj voíru» &i c0 xotróy 
ac anóltwg ovrog Pyu, 4 

ioíc UL oí 00q Git roi. xi &gt- 
g1o& vuv zt02vTO)v vul rmv LL 
&gtimv dv Fgovour ovg oioí «t 
&AÀoLG zu Qedidóvos, *.t. À. lbid. 
p. 325, E. Sed utrumque lo- 
cum «qui accurate  contulerint, 
ürgumentum non uno eodemque 
modo tractatum esse facile lar- 
gientur, 

C. àiÓókoxaloc qv, xà- 
xtivov» tivas;] In his xo ante 
ixtvov repetitum .est propter 
verba interiecta z/meo cic dÀlog 
— 3$», de quo iam olim monuimus, 
Mox osi rectae interpositum ora- 
tioni vel'praemissum non rari usus 
esse docebunt quae scripsimus 
ad Cratyl. p. 438. B. Rempubl, 
Vl. p. 486. C, X, p. 600, C. 


vbi ifem: aM ove, e TÀevxov, 


oU &ge à» noAlovg £axaípovg 
inoujouto; 


&AÀove vf v1vac — n&ls- 
0ov« Ói] Frustra Sfruvius 
pé&ic:k cÉ nov requirebat, v. 
ad Cratyl. p. 406. C. Deinde 
infinitivus q9or&ár indicat actio- 
nem praeterito tempore duran- 
tem, ut declarari recte queat 
per óz: ig9óvau, de quo nuper 
rursus monui ad Symp. P. 112. 
B. Sic etiam mox E, 4o" ov» 
-— giousda gov Oa, avtov, i. 
e. oti dBovAtto. 


D. íanzéc piv 29i0d faro] 
H. e, àjidaiezo, Ocre cUl0Y Üz- 
nén ytvíoOc«u, Mox p, 94. B. 
TOUIOUG pévio( — innéug uiv 
MDüaiev. De Rep. IV. p. 421. E. 

gtígovc Ómquiovgyovs  didaSerat, 
lnfra p. 94. B. Conistructionem 


106 PLATONIS. 


ueve. yoUv àni zy» Inmowv ooO0g écrmxdg, xc 2xóv- 
vibv &m0 TOY innev ogÜOg, xci GAÀ« moAÀAc xci 
Devpacta. elgycero , & ixsvog «UrOv ineidsVaoto, 
aei inoínos. Goq;óv 00€ Oi0moxcAov, cynuv éiyeto, 
3 T«UrQ. QUx Gx1xoUg TUYV TcgeOfvréQuY; 


AN. "dxijzoa. 


2, Qvz dy 4a viv ys qvo TOU viog GU- 
TOU jrwicet! &v Tig &lyai xax. 


AN. "Iowg ova «v. 


CO. "Ti 0à T00s; eg KAsórpevrog 0 Osuiro- 
xiéoug &vyo &yaO0g xai cog iyívero &meQ Óó na— 
Tio cUTOU, 10g TOV Gxijx0Ug 7] ve TÉQOU Àj ditt 
TíDOU ; 

AN. |. Qv gra. 

7T , T - : 

X9. 4o ov» r«)Ura gà» olóusOw  flovAsoÓoL 
eUvrOv TOV cUroU viov moci)sUomv, ijv Óà cvrÓg co- 
, » , ) e* - " Pas 
qí«v 5v cogog, ovàiv vOV yet Ova Be^río noujoat, 
» 3, ' H 4, 
&inéo "v ys Ói)ezrOv 13 aQsr); 

AN. "Icwe u& 46 ov. 

E. T(02 60e; óc KÀ.] ci Bodl. Vat. A. 

àv voig Bocóvon viv npóvegQor] covvor Bodl, Vat. 4. 
quod recepit Bekker. comprobante Buttmaaumno. 

P. 94, à&yaÓOóv» yteyovévai;] &yadó» eivaí v6 xal yeyovévas 


Coisl. 
TÓv víó» 1Ó» «0r0U] vOv «)roU viv Ven, XX. Vind, 2, 


10» vio» «vroU c0» Z4. Vat. b. 


cvyyízovoc —] Ex verbis 
óc ox05 gr satis certo col- 
ligas Lysimachum, quo tempore 
colloquium babetur, adhuc vi- 
vuin. fingi,, Quod quo iure ita. 


illastravit Matthiae Gr. $. 
421. 2. Exscripsit haec auctor 
certus dialogi de virtute $. 32. 


00« diÓócoxcAov dye v 


Mr a V. ad Protagor,. p. fiat, tauto minus licet diiudi-. 
t .care, quod de tempore habiti 
Ovx 4» éQa — joa" sermonis nihil novimus. Lysi- 


&»] Pervulgatum est à» etiam 
indicativo iunctum iterari, de 
qua re v. Hermann. D. Par- 
licula &» p. 188. 

P.94. voUvo y&Q nov x&i 


machus autem hic una cum Me- 
lesia, Thucydidis filio, in La-. 
chete loquens inducitur, ad.quem 
librum de eo quantum satis est 
exposuimus, De Periclis üliis 


M EN OQ. 107 
XQ. Ovroc niv Ou Go: cTOtoUrog  OiÓcGxoAoc 
etre, Oy x«i 6U OuoAoytg. iy roig aolorou ruv 94 
mgorípov sivai* Giov óà ozeiouedo , " dptorsí- 
ünv TÓv prc 4j ToUTrOV 0U7 Er bedi, inte 
yeyovévet 5 ^ 

' MN. "Eyoys, mávrag Dion, 

ZO.  Üvxobv xci ovrog TOV vioY TOY  cbroU 
«vciueyov, 00« uiv OmcxaLwv slysro, xdAAwra 
'"AOnva(ov inciósvotv, &vOge Óà fArím  Ooxs coi 
órovoUY msmoujztvoi; TOUVIQ y&Q mov xai ovyytyo- 
vec, xci ogg, Oi0g &cruv. —Fà Óà flvAs, llsowAie, 
OUt( Hey Aon get g Goqv &vOpe, oioÓ" Or. Ovo vicig B 
£9osys, IepcAov xoi maxdinos ; 


AN. 


XQ. "Tovrove uévrot, uc oicOuce xci Gv, Pohctarg' 
pày &Oi0otsv | ovOsvog atigovg Anvaiov, xoci nuovoi- 
xv xci cywoviev xci T&ÀÀe inaiósvosv, Occ Tíyvne 
Ejeren, ovósvüg. xsígovg* .ayedovg. 0à &Qc &vügag 
0Ux ifoUlsro z0uj6ci, 0oxo uév, ifovisro , cA M 
oU 7 Qi0czrOv. "Ive Óà. u5 oAiyovg oin xci .TOUG 
gaviorárovg AOnvalev aÜvrérovg ysyovévaw vovro € 


i 
, 


"Eywys. 


x«l cvyyéyorac] Sic Coisl. Vat. A. Ven. 5. Vat, t. Vind, 
. 4. Flor. b. x, Vett, editt, xai oU ovy;fyovas. Alii libri xeb gU; 
y&yovas, : : 

B. o$ó0evróg xtlgovs "A9qvaluv] AMOnvatov oidtyóg Coisl. 
&àyaOobc dà «09a &vógac] Sic Bodl. Coisl, Vat. Zi. Ven., 


£X. Vind. 1..2. Klor. .à, b, c. o. Par. BC. Vat. i. rz. Vett, 
editt, ápa. , 


"n 


lezas Protagor. p. 319. extr. AI- 
cibíad, I, p. 118. D. E. Plut. 
Pericl. 36. Uterque vivo adhuc 
patre per pestilentiae illius sae- 
vitiam de medio ablatus est, 
teste Xenoph. Mem. Il. 5, 
Malen Max." V. 10, ext "En 
Aelian, V. Il. IX, 6." Plut, 
E c. 36, 

Qoxga pév, tgosAtro] 
sig ir? Oipt Hfr, oluat 
dz, ÜoxG név, Qdoxo dé, rectae 
orationi praemissum reperias, 


cuius generis exempla ad Gorg. 
p. 460, A, adscripsimus, Nunc 
addimes De Rep. V. p. 473. D." 
Jozd Ó£, ovàP c9 GrDoO1» yé— 
yet. Vl. p. 507, D. oia 0f 76, 
ovd "dildig — 790zÓ8i oUOtvOG. 
X. p. 608, D. Sophist. p. 231. 
D. Lysid. p. 206. C, 218. E. 
Láchet. p. it B. z pé 
Cu Prépove — - ietieyd 
quuiotdrorc 9A "Haesit 
in his verbis S:chleiérulücttes 


108 


PLATONIS 


TÓ Any, brtpyiéhrtus; ÓTL Oovzvórdng «v Ovo vitlg: 
£Oosye,. MsAygctov get Arégavoy, xci ToUtoUG inaí(-' 
ó:vos và T& (ÀÀa sU, xcà bncleuGuxv z&AMGTO Ag. 
voiov. T0v uiv yap ZavOiq £Qwxe, rov Óà LvOwQo* 
oUrOL Ó6 mov iÓóxovv rüv.rüre k«AAtyta maAGV. 


3 ov pépanaen 
AN. "Eyeys, exo. 


r 


u$; Ovzovv oiov, ÜTL QUTOg OUX XV Ott, OU 


C. 


rus, qui Aristidem ef Themi- 
Síoclem miratur inter vilissi- 
mos hominés, numerari, Ego 
vero non nimis premenda haec 
esse arbitror; dieta sunf enim 
universe, neque sic, uf virorum 
clarissimorum  rátio ducatur, 
quorum mentio antea facta est. 
Observabis autem &vr&rovc cum 
accusativo zoUro 7Ó z0&yua iun- 
ctum. Politic. p. 295. B. zoUzo 
$vvavóc. üv, Hipp. min. p. 367. 
EK. óvretot«tOg | yet diqózeoa. 
Parmenid. in. & a0v ÓOíj a0» 
q5ós, ov qutic Ovracot, ubi plu- 
ribus de hoc síructurae genere 
disputabimus. (UN 


C. Oovxvológc «v Qvo 
vitsic —] Hic Periclis fuit 
acerrimus in re publica adver- 
sarius, de quo Plutarch, Vit. 
Per. c. 6. e, 8. c. ll. ad quem 
locum. nuper Sintenis p. 117 
sq. de eo disputavit. Pari au- 
tem usus est atque ille in filiis 
educandis infelicitate, siquidem 
Stephanus et Melesias luctando 
tantum aliquid valuerunt, Nem- 
pe pater dum nimis sollicitus 
de eorum valetudine fuit, illi 
sese totos corporis exercitatio 


nibus dediderunt atque contemta» : 


humanitatis et doctrinae laude 
pingues lucíatores . exstiterunt, 


Discant. hoc. exemplo rei gymna- 


& 


vó» d» Eidógo] Sic Bodl Vat. 4. Ven. X. Vind, I. 
2. Flor. x. ut iam Cornarius emendandum vidit. 


Olim erat Evo- 


slicae praecones, ne apud Grae- 
cos quidem artem istani semper 
bonum habuisse eventum, atque 
eos, qui illa vel maxime excel- 
lerent, si carerent eruditione 
et dectrina, vulgo ab omnibus 
fuisse despicatui habitos.  Cete- 
rum de forma orationis hae: 
ina(dsvos ««& v& àAlÀa nárte xai 
inaLeuwar xülhot:r, ubi expe- 
ctes potius xoi 0; x«i 10010, Ott 
inier y dictum est ad Cri-: 
ton. p. 52. C, Sympos. p.. .320. A. 


D. "Eyoyt, xoi] Ad dxojg 
per synesin quandam ex prae- 
cedenti 'uérmmaec intelligendum 
relinquitur oid« vel dx9xo«: quod 
ipsum in Flor, x. scriptum extat, 
nec famen invitis ceteris libria 
omnibus recipiendum est, 


Oixov» ógÀior Ovi ob- 
T0g —] Etsi. facile alicui pla- 
ceat, quod in Dialogo De Virt. 
6. ubi haec omnia. exscripta le- 
guntar, memoriae proditum. est 
oi uév — oi óz;, tamen quoniam 
Év qwe. Ónnavao9eu non minus, 
recte dicitur quam óaazardaodO-«u 
s 7&(, Platonicorum | codicum 
scripturam servandam cersemus, 
quam iniuria sprevit Buttman- 
nus. Est autem principalis 
enuntiati pars haec: Qt; obroc 
oJUx &y moe voUra ulv idola 


M E 


N O. 109 


uiv EET Damavouevov oiddoza, reUTc niv àiOijois 
TOV neióee ToUQ vUroU, oU 0B oU0iv ÉÓs, dveAw avt 
&yaDovg avópag moujomi, TaUTG Ób ovx iÓjÓciev, 
& ODaxróv 3v. dÀA& y&p ioc Ó Oovxvólüno qaU- 
Aog qv, xci oUx J50mv ceUtQ mÀsorou qíAos .4)- 
vaiov xai TOV vue g xci oixíeg ueycAge 5v xci 
iÓvvaro p£ya ày .*ii 7T0À£L xti v TOÍG &Moig EMaj- 
Qiy, WugT& &lgt6Q 5v ToUrOo OiÓcxrOv, éfsvpeiv àv Ogtig 


$ogo. 


D. znÀtioros Qi204 "A8mvalor] qi1o: om, Bodl, Vat. 4. 


(in iis instituendos curavit) ov 
Róss Qanc«ropsvoy didcoxeiv (h. e. 
FATA danavaoO n , ócTE óiÓc oxi 
«v r0Uc), q«vt« d? ovx 206 «EY, 
ov ov)» iu &raloavta &y. 
moie — (h. e. oj ovdiy EH 
&veÀgget, GStE «UrOl$ &y. z01- 
Jjo«4) eum nunquam com- 
missurum fuisse, ut in 
iis quidem rebus eos in- 
stituendos curareft, in 
quibus quo erudirentur 
sumtus facere oporteret; 
in illis non-curaret, quae 
quo magis boni existe- 
xent, nihil sumtuum re- 
quirerewt,  ltaque primum 
quidem perspicuum est prius il- 
lud o?bx utrique enuntiati mem- 
bro esse commune, de quo iam 
Heiudorfius ad Gorg. p. 225. 
prudenter monuit, Deinde ob- 
servandum est ?óÓz& bis sic ad- 
liberi, ut potius ad netionem par- 
ticipio comprebeusam quam ad 
inünitivum pertineat. Nimirum 
solet participium interdum ita 
poni, ut principalem coóutineat 
notionem, Prorsus eiusdem ge- 
neris exempla .ad KEuthydem. p. 
282. E. adscripsimus, Tum du- 
plex ui» et Ó& ad Apolog. Socr. 
p. 28. EK. attizimus; illustravit 
copiose Buttmann. | Éxcurs, 
X. ad Demosth. Midian. p. 129. 
Denique quod s QOijexró» zv 


post c«)v« inferfur, id  efsi 
Buttímannum adeo commovit, 
ut pro altero vcUr« ex perso- 
nato Aeschine 20020 reponendum 
iudicaverit; famen qui memine- 
rit formularum 4: £eri TOUT, 
aera &yaDóv iguv, aliarumque 
similium, is facile largietur po- 
tuisse hic quoque post numerunt 
pluralem praedicatum jam sic 
inferri, ut res in universum 
significetur, Acsi verum quae- 
rimus, vrojro Ó2à post pluralem 
vavUt« uy per concinnitatis leges 
inferri haudquaquam potuit, 

x«i oix(ac utyaÀmc 7v] 
Kci etsi in principio interroga- 
tionis haud raro ita usurpatur, 
ut sit at vero, atqui, famen 
talibus in locis, qualis hic est, 
eo modo dici haudquaquam po- 
tuit. Itaque Struvius og x«£ 
oixíag u. jv legendum censuit. 
Alius reposuerit. fortasse x«i 
pP» oizíag ug. Ficinus: Quin 
imo et ampla familia or- 
tus, Me tamen si audis, nihil 
demes veladdes. Nam xa vi et 
potestate augendi pollet, ut wit : 
àdeo: quum igilur ad univer- 
sam referafur seníentiam, res 
eodem redit ac si x«i je» scri- 
pfum esset, Nam etiam vel 
adeo fortius pronuntiatum in 
hac verborum oppositione idem 
est quod imo eíiam. 


95 


— fieri 


110. 


PLATONIS 


ÉusAAtv : oUTOU Tovg visio &yed'ovUc moujosty, 7 Ty 


énugopluy. Tig 3) TOV Éévov, & ovrOg yu, toyoAats. 


Óu TOV tijc móksuc iupélay. aÀLa. yd, « érciQé 


"Ayvre, pi oUx 3, Qidez rov a sti. 


AN. 7Q Eoingerree, dgbiog uou Óoxsg xag AÉ- 
ye&v &vÜQunove. byo uiv OUV &Y GOL cvuflovisvocupu, - 


&) àÓéAuge duoi neiDscÓnt , ev AeffeicD au * 
piv xoi iv GA n0Àts QGov iori atetitüi "IOLEÜP Qy-. 


wc icog. 


[ 
d 


* 


; 
1 
| 


L 


S ourove 4j sv, àv vjós Óà xoi vXyv. oiu O6 cb 


xai QUTOYV sioéveu. 


E 
! 


XQ. 70 Mívev, "Avvroc uv Hot Ooxset jo 


moiv&w. xoci ovOwv Devudto 
pi» xor VO OBTY ToUroUG tovg &vàpog 


olere: ydo "n mQuTOV 
&vsuO Qysiton 


xo etg &'CL ele TOUTUY. &ÀÀ' OUrOG piv à&v more 
yvQ, oióv àor& TÓ xazOg AÉyt, fvt(UGETCL Z0ÀERC- | 


:b Ó? 19 dicevo Puolm.] 94e Vat. 4. 
E. jov ove xaxüc noueiv &v9:9.] Pro scriptura codd. 
Qi)iov Buttmannus suadente Heindorfio ad Phaedon, p. 66, ógov 


correxit, quod etiam Bekkero probatum est. 


"Vat. t. 


q vo» àixvyeglov vec] Ap- 
positio relativo aqcommodata, 
v. ad Apol. p. 4l. A. Hipp. mai. 
p. 281. C. Phaedon, p. 66. E. al. 


E. x&xGc Àéytiv àvOoo- 
zt6vc] Id fortasse ipse sense- 
rat Anytus: unde hic Socrati 
succensens non ita obscure com- 
minatur se oblata opportunitate 
acceptam iniuriam ulturum. Sa- 


-fíis memorabilis hie locus est, ex 


quo quae fuerint Anyto causae 
odii in Socratem suscepti, ve- 
risimiliter coniicere liceat. Quod 
enim hie viros civiles verae vir- 
iuíis ornamentis spoliaverat, id 
non potuit quin animum 
hominis superbi ac fastuosi exa- 
"^cerbaret. 


ó&óov lavo xaxoc noir] 


Dein 4 sU om. 


Recíie Buttmannus, Schlei- 
ermacherus,  Bekkerus, 
alii, pro librorum lectione Q- 
Óio» comparativum reponendum 
esse censuerunt, Nam aliter vix 
stare poterit istud 7 ev, quod 
ob id ipsum in Vat, abiectum 
esse video. Nisi forte interpre- 
tari volueris; etiam in alia 


'quavis civitate facile est 


hominibus vel male vel 
bene facere et cum iis agere 
pro arbitrio. Quod tamen ha- 
bet cur displicere debeat. /Ne- 
que obscurum est, cur ó«óto» sit 
inveciüm. Neue comparativus 
non videbatur commode coire 
cum 2» v5jós 0? xol maww. |n 
quo famen nihil inest difficulta- 
tis, modo repetas integram sen- 
tentiam Qo» iow xaxQgc mowiv 


M EN O. 


yov, viv Óà ayvo&* 


111 


cU Ó6 not té, oU xoci nap 


Vuiv &oi xaÀol xcci &vàosg ; 


MEN.  Il«vv ys. 


-— a z T « 
XQ... Ti ovv; idÓéAovotw ovroi zaQÉfys cvrovc 
OidecxeAovg roig véoig xai OuoAoysiv Ot0dozaAol r& 


i s " 
&vot 2j ÓidazrOv eQerqv ; 


, , 4 y , 
MEN. Ov u& vóv Aie, à Zwxzgetsc, &AAG roTb 
uiv &» «vrüv axoVócig wg OlDexrOv, rorà Óà wc oV. 


00 


- "n , " ? , 
Quusy ovv rOUTOVG ÜiÓeozcLOUG tivat rOU- 


- , ' A - 
Tov TOU m&yuatog, Oig próà avro ToUTO OnO0Ao- 


7&taL; 


MEN. O0 uo box; Q NXwxonrse. 


c2. 


a" 
Ti ó8 O5; oi coqiorai cov ovror, 


Ps 
0t- 


np póvot Bengitivetan OozoUVGs Oi0cOxaAot civat 


cose; $ 


P. 95. ov x«i nag 
&. Ambr. Vat. b. r. Vind ]. 


Puiv] Sic Bodl, Coisl. Vat. 4. Ven. 
Flor. x. Vett. editt. Zuiv. 


B. 5 ó«Ó«xzóv &orvr] Pro 5 Bekkerus de coniectura, Fr. 
A. Wolfii dedit x«(, sed v. infra ann, 


T(À& àój; oí c0q.] ó«i Bodl. Vat, Z4. ut solent, 


» 


dvÓuaove 5 sP. Nisi forte ad 
x«i n«vv malueris intelligere 
Qéótov, ut positivus ex compa- 
rativo assumátur: quod ipsum 
fale est, ut facile tolerari queat. 


P. 95, 
Thessalia, 


^ E] t€ - - 
x«i z«Q vpgi»] in 


| B. óidaácoxelobt v& sive 
4 9. &g.] Leve anacoluthon, 
siquidem post ze non x«i sed 4 
iufertur. Sed quanta Graeci 
hac in. re usi sint libertate, vel 
ea demonstrabunt quae collegit 
Aug. Matthiae Gr. $. 626. 
Nee desunt alia exempla istius 
4 sic apud Platonem post ze sub- 
iecti. v. lon. p. 535. D. Theae- 
tet. p. 143. €. Recte Ullri- 
cus verba interpretatur sic: 
num isti apud vos se pro- 


fitentur adolescentium 
magistros esse, aut certe, 
si hoc non faciunt, illud 
tamen dicunt, quod supe- 
riore disputatione;(p. 89. 
€. D.) eodem redire de- 
monstratum est, posse 
eam doceri? Ad eaudem 
normam exigendi sunt etiam: ii 
loci, quos ad lonem indicavi- 
1nus. 


oic pO? aivÓ roD 7o —] 
H. e. & «vcroig. u5qÓR avzó c. 
Neque enim ovó? scriptum est, 
quod alium verborum, sensum 
efficeret. Est autem «vz0 vonro 
id ipsum, in quo rei cardo 
versatur. —  y6»oi incy- 
yíXÀor t5 SC. di0koxaAos &pe- 
"us €t. 


34 7 PLATONIS 


MEN. Kei ID opyíov cuore , d Ziuageres, 
TaUTG üyaucL, OT& OUX CV mTOTE CUTOU TOUTO GzOU- 
ocu bzuGyvovuévov , "GAÀe xci TOV GÀAoOV xarayelg, 
or«v &X0UG VnuGZVOVHMÉVOV' GÀÀm Aí£y&V olscaL o&v 
 StOLELV Ouvovc. Y 

XQ. O0vó' &g« coi Ooxovcw oi coqugrei Óud- 
0z0À0L Ev; 

MEN. O)x É;» A&uv,  Zxpersg. xol yàp 
ev)rüg 07teQ oí moAÀLol ménovÓ«c* vorà uív wow Óo- 
xoUGL., TOTvÀ ÓÀ OV. 

XQ.  OicDw ÓÉ, Or. ov nuóvov coí rs xci Tolg 
&AÀotg TOig molrruxoíg ToUTo Óoxsi ori uiv &lves ot- 
O«zróv, Torà Ó' oU, GÀÀG xol Oéoyvw x0V moujcmv 
oicÓ' Ori ravr& TGUTO Mysi; 

MEN. Ev noíowg Énsoiw ; 


D. olo" ücu veUTG TGUTC À] rc?r& addunt Rodl. Colsl, 
Vat, D. Ven. X. Vind, 1. 2, Par. BC. Vat. b. t. Flor. a. b. c. 
o. x, ed, Bas. 2. et in marg. Steph.; omittunt Ald, Bas. l1, et 
Steph. 
ovuuicync, &n.] Libri eorruente metro ovupayzc, quod 


€. Pooylov u&liorea —  rian, Expeditt. IV, 19, 9. Mat- 
vTcUT& éGyapzi] und am thiae Gr. $. 317. Ceterum hic 
Gorgias bewundere ich locus facete urbaneque Gorgiae 
dieses am meisten, Pendet ridet inconstantiam, qui quum 
genitivus ex pronomine TaUTG, re vera cum Protagora in hac 
Apol. Socr. in. paire Ó» «)- re consentiret, tamen virtutis 
«0v tr i9 aóuaoa. Protagor, p. magister i, e. sophista, haberi 
329. C. 0 ó? iQavuacá gov Aé- mnolet. De re v. Foss. De 
yorvoc. Theaet. p. 161. B. 0 ó? Gorgia Leont, p. 4l. et supra 
Sevuato 100 P0r«(pov gov. De ad p. 11. E. 
Rep. IH. p. 367. D. vojr «Uró 2 SY j 
incívtooy , Juxeiogí vie. Ibid p. UIT V NIE 


r 


E 
316. A. à xai 4o» Gavuaoat pos; p. 198. C. Apolog. p. 23. 


lov. Men . 240, D. z ; 

viu D A My d A. Supra p. 14. A. m«àw — 
cobro Ój «ov Pcrdüy vàr &»- 35 - : 

TGUTOY rOUTO T"ttn0rÓÜntv* n0À- 


90d». Xenoph. Me m. l. 1, 12. il $ wr Sui d 
«Gg «v tUpuxuutv dpttag - nav 


ngo ror pir abrir ioxózti, nó- 
4*9 Ort Yvouío«vitg v. v. À. 
ld. Agesil. VIII. 4. yo d? xal D. alla xal B £ayver vy 
aocro inawo yqoieov v0 üneQ- — mownvqv oio Ou v. v. 4.] 
(eir, Sed alia multa id genus — Poterat simpliciter hunc in mo- 
coegerunt Fr. Ellendt. ad Ar- dum pergere: &AÀà xab Oéoywg 


Unrovrzes. 


| OM E 


N O0. 


CQ. "Ev voig àÀeysloig, ov Aye 
xci nopü TOi0wW TU»& x«i ÉcÓus, x«l per TOYOLV 
iC, xci &vOnvt Toig, OY ueydÀy Ovvouug. 
iod 1v uàv yag &m ioa OlaEsav qyv O8 xaxoicw 
cvupioync, «mohsg x«i TOV ióvte voov. 
oicÓ' Or. iv toUToig uiv wg ÓdaxrOU ovong Tig &Qs- 


Tho AÉyt; 


MEN.  Qeívirol yt. 


XQ. 'Ev àAÀoig ÓÉ ys Oliyov usrafo, 
& Ó' «v moujróv, qol, xci ÉvÜsrov avi vórua, 


Aíysb Ttwg, Ort 


a0AÀovg &v pucÓovg xol usycAovg Éqspov 
oi Óvrausvor roUTO ztOiSV, xcl 


x L) » , - M] * N L4 
oU nor &v i6 dyaÓoU nmergog Éysvro xaxog,. 


m&DOusrog uUo. c«oqopociw. aAA Oi0dGcxcv 
oU more moujóég TOV xaxov &vÓp cyaOóy. 


correxit Bekker, quem v, ad "Theognid. v. 35. ovrgloyne habet 
unus codex Xenoph. Mem. l. 2, 20, 


Et certa est scriptura Theogn. 


v. 1165. ed, Bkk. coig &ymOoig ovgpicyé. lgilur cum Buttmanno 


Bekkeri rationem sequuti suimus, 


K. fytsvvo xaxóg] Libri 2yérevo, 


vrvtà vebre lfys, Nunc repe- 
tito oio9^ ór:, quod est asseti- 
sionein expectantis, constructio- 
nis rationem paullulum inflexit. 


De isto oio2' Or: dictum ad 
Phaedon. p. 412. A. Gorg. p. 
486. A. Deinde 2» zoíoig Exc- 


06:» cum admiratione quadam di- 
citur: quod si sensisset Schlei- 
ermacherus lianc interroga- 
lionem non erat iudicaturus mi- 
nus Platonicam. Sic z0ioc di- 
citur Hipp. mai. p. 285. D. ubi 
V. ann. 


x«i m«pà cvoiciv miv»i] 
V. Theognidea v, 33 sqq. ed. 
Bekker. Leguntur versiculi eti- 
am apud Xenoph. Mem. l. 
2, 20. 


EK. oÀéyov unetafBác] Theo- 
gnid. v. 435. ed. Bekker. Bek- 


Plat, Opp. Vol. VI, Seet, Il.- 


kerus  xerefag corrigendum 
censet, — Sed — uereBaírew.— est 
transire ad aliam senten- 
tiam. Post nouwycór in editt, 
Theogn. interponitur rt: postu- 
lante metro. Apud Platonem 
tamen quia verba afferuntur li- 
berius, vocula recte potuit 
omitti, 


Àéytt moc, óri] Haec per 
anacoluthiam quandam interpo- 
nuntur. Sed nimirum abrupto 
sermonis filo nunc mirationem 
suam significans denuo redordi- 
tur orationem sic: dicit ne- 
scio quo modo, multam 
magnamqueretulissemer- 
cedem eos etc, Nam zog il- 
jud est nescio quo modo, 
nt Cratyl. p. 428, C. Phaedr, p. 
235. C. al. 


, 


8 


113. 


96 


114 PLATONIS 


àvvosig, OTi cÜr0g «Ut(Q mw mtQü TUY aUrGy T&- 
vayria AEyt&t ; 
MEN.  QDaiverat, 


co. "Eytts oUv tmv GAÀov ÓrovoUr md putt 
T0G, OU oí uiv quoxovrsg du0mOxcÀOL &ivGL OU ótug 
&AMeoy O0 oxoAoL óp oloyoUvrauy «&AÀ' ovóà evroi 
inicracDat, &ÀÀ& movigoi &ves msgi «vrÓ ToUTO TO 
amg&yua, oU q«ci Oi0moxohoi tivow, oi Óà ópoAoyoU- 
pivou cvrTOL xcAoi xaycOoi rorà uév qaow evrO Ou 
Óaxrov elvat, Tori Óà oV; TOUS o)v oUr« TttuQayut- 
vovg megi OrovoUv qaíng &y OU svelug ói0eoxcAovg 
&vat; 

MEN. Ma 4i' ovx Éyoys. 

ZQ.  Ü)xo)v dü uürs oi coquorei pits oí «v— 
TOL x«Àol xcycÓoi Ovreg Oi)nozaAo( tio& toU mQc- 
7Mctog, Ónàor, Ort OUZ &V QAÀOL 76; 


MEN. 0$ uo ox. 


. P.96. C. vouro pu503 ÓiÓ. e Ives] Vulgo rovro didexcóv 
prn tiv«w Bodl. Coisl. Vat, 7f. Par. BCEF. Ambr, Vat. b. r. Vind. 
l. Flor. a. b. e, o. voí:0 gu& 0. eive, — Sed verum est jmóé, quod 
restituit Bekkerus. Nec vero probanda Buttmanuni sententia est, 
qui ex hoe loco collegit etiam supra p. 89. D. reponendum esse 
pnób didaxióv éivdv, Quanquam enim jj? huc loco sedem habet 


P. 96. dÀllov ózrovo)v'stine ullam aliam rem, 
zQ4yumTrog, 00 —) Expl- cuius qui se magistros 
canda haec sunt ex anacoluthia profitentur, ii non modo 
auf, si mavis, ex duarum cou- non aliorum magistri es- 
Siructionum confusione. Pote- se censeantur, sed nme 
rat enim dici aut £reic oir £- ipsi quidem eam iudicen- 
zw &Àlov óvovoür nQdyparog tur recte didicisse, ve- 
didataxa Love , 0$ q«oxrovrteg piv rum in illa ipsa re, quam 
dióioxaAo: eva, x, v. À. aut dyac profitentur, sese turpi- 
oiv tineiv &ÀÀo órioUr zQGype, ter dare? aut quam qui 
o0 oí uiv qg. Quod utrumque vulgo putantur ipsi in ea 
in unum mixtum conflatumque excellere, tamen modo 
est, conf, Krüger. De Attra»- doceri posse aiant, modo 
clione p. 226. — ovg Oózwvg doceri posse negent? at- 
est non modo non; v. Mat- que homiues adeo iudicio 
thiae Gr. $. 623. Buttmann. suo fluctuantes censebis 
Gr. $. 137. Totius loci senten- cuiusquam rei maxime es- 
tiam aic declarasse iuvabit: No- $e magistros? 


M E N OQ, 115 


XQ. Ei óÉ ye ur; Qi0cozaLot, ovóà uaDOqtal; 

MEN.  4ox& uot Éy&w wg AÉytig. 

£O. 'QuoAoyrxeusv ÓÉ y:, mocyuerog oU wort 
Oi0kcxeAor pure paÜTnral ev, ToUrO u1Ób OiDexrov 
& vot 

MEN. 'QuoAoynxausv, 

ZXQ.  Üvxobv sop ovócuoU 
6xaÀ0U$ — 

MEN. "Ecri ravra. 

XQ. Ei óé ye uj 0i9GoxoAor, ovóà uaO ral ; 

MEN. 

XQ. "Aper &po ovx &» siu OuaxrOv; 

MEN. Ova Éowxev, tinto ogÓcg nusig boxípuut- 
Óoc. grs xai Ooavuato Ou, w Zwxgurtg, mÓTtQOYV 
zor& OvÓ ticiv &yeÓDoi &vügsc, ?j vig &v eig TQOmoc 
Tijg ytvíce0g TY ayaUQv» ywuvoutvay. 


gaítvorvra, óióa- 


(Daíiverou ovrog. 


certissimam, famen nihil prohibet, quominus Ín superioribus , ad 
quae hie sane respicitur, simplex 5 pro vero rectoque habeatur. 


D. ógO Og 
Ven. ZZ. Vind. 
x, Vett. editt. Bas auta. 


SRM S joxé£uutÜQa«] Sie Bodl, Coisl, 
. 2. Par, BC, Ambr. Vat, b. tr. Flor, a. b, c, o, 


Vat. 4, 


Tà» &yaO Or yuyvouévor] yuyvouérov om. Coisl, 


B. zQdypuaroc, o? noct 
didkoxclow — 


tiev, vOU- 
10 —] De op!ativo v. ad p. 
89, €. MHabeumc.s vero hic at- 


iractionem inversam, de qua v, 
Matthiae Gr. $. 414. C. Butt- 
mann. $. 151. 4. Rost. $. 99. 
9. aun. Y. Krüger, De Attra- 
ctioue p. 225. et nostra ad Ly- 
sid, p. 221. B. Similis ratio 
est De Rep. VIf£, p. 520. D. ubi 
addita etiam praepositio aliqua, 


D. móregóv moct ov). 
tioi»] Cavendum magnopere 
est, ne 5 praecedenti nórtQov 
respondere existimetur. Nam 7 
hic siguificaf aut, Enimvero 


"ótr0ov nom raro sic solum po« 
nitur, quanquam id negavit 
Heindorfius ad Phaedon. p. 
98 sq. Sed ipse Plato Protagor. 
p. 359. €. zóregov oí uiv Ótilol 
b ov& 9«dóalén foyovras, oi Óà 
&vÓgtiot ini 1d oua ; Leg. I. p. 
626, C. nórto" ovr à7j nóitat 
ui» ngàs "0Àtic 690» LOT 
iat, xot, ó 7tQO0c xor Fregov ; 
L.ysid. p. 205, A. nitor, ida 
iys , xai cO igàv Haorog si o5 
Àért. 00£; ubi non subiicitur 4. 
Alcibiad. I. p. 1071. A. zórtQoy 
or, Ota» nig? y Queer ón- 
aio, Bovitiwvza, nc &v p Ode 
y'giqouev , TO1É G*aoTrQOt. (UtOÍQ 
ovpgovÀevoo»v; Alia dabit Bor- 


8* ; 


116 PLATONIS 


CQ.  Kwóvvevousv, 0 Mévov, iy T&t xoi cU 
quuUAoí Twwsg tiva &vÓpsc, xoi cé ve l'ooyíeg ovy 
ixavOg nencibtwxtvoi xoi àuà l[oóÓuog. mavróg ua- 
Aov ovv ngogexríov Tv voUv uiv «vr0ig, xci Dutn- 
Tíov, Ogrig qug év( yé vo TgOmnq fPAríovg mOoujOtt 

E (A&yo 0à TaUra e«noféweg npoóg TQv Gri ÜDuruoww* 
wg Xu&g ÉAaÓs xaroysheoteg, óri ov uóvor &mr5- 
une syovuévus ópÜGg T& xai tU rois avÓ ou z0tg 
modrTeron Lr modypora ), ? [5 po ToUro Joliuev, 
(gg oU HOVOY buo rite Ac xci &ÀÀov rwvOg,] Ioue 
xol Qwpeóyem qH&g TO yvOvci, Tív& mOorà TQÜAOV 


yüvovroa, oí &yoadoi  &vgsc. 


MEN. 


Ils TOUTO "sd Q ZXuxpareg ; 


xal cé cs l'ogylac] ve om. Vat. 4. 


ivi y £9 19029] Sic Flor. c. Vind, 2. Vulgo &/ ye «9 9. 
, 


E. s u35 vTovro Óo(lqgutv — SAÀon twvroc] Desunt haec 


verba in Bodl. Coisl Vat. 


A. Ven, 


£X. Vind, 1. 2. Flor. a. b. c. 


o, X. Par. BCF. Ambr. Vat. b. r. et pr. Par. E. Nec expressit 


nemannus in Disserfat. de ge- 
mina Cyropaed. et Tyrii. Max. 
recens, p. 40. ad Xenoph. 
Mem. IV. 4, 7. et Wunder. 
ad Sophocl. Antig. v, 284, Ita- 
que locus sic explicandus vide- 
tur: ifaque iam mirabun- 
dus dubito, utrum tandem 
nereperianturquidem bo- 
ni viri/an secus statuendum sit), 
aut quae esse possit ra- 
tio, qua boni viri exi- 
slant, si quidem fiant jyi- 
yvouérov). 

x«i cé vt l'opyíac — ne- 
nniüevxévas] lutell./ xwóv- 
»tvt& Solet autem Socrates ita 
non sine cavillatione quadam se 
profiteri Prodiei discipulum, ut 
Charmid. p. 163. D. Protagor. 
p. 341. A. Cratyl. p. 384, €. 


Ocrio u& Evé yé vo v Qó- 
"0 —] qui certe una ali- 
qua ratione nos meliores 


sit redditurus. Sie i yé 
T9 Ttpgono dictum Phaedr, yp. 242. 
B. ubi v. Heindorf. Proxsima 
quomodo vel emendanda vel in- 
terpretanda essent, unus ommui- 
um optime perspexit Car. Fr. 
Hermann. ad Lucian. De Hi- 
sior. Script. p. 42. Is enim eie- 
ctis illis insiticiis, &ü B5 voUro 
do(nusv — &Alov ttvóc, quae iam 
Ullricus et Butitnannus 
eiicienda viderant, verba 2£yo 
d? veU:« GmOBlÉpac — mgarre- 
qc. và mQuyucre inclusit pa- 
renthesi; quo facto constructio 
verborum sánequam recía ori- 
tur atque perspicua, Nam post 
4$, alioquin, iam favile ex 
praecedenti "Qogexvéov xci Lqtm. 
céov intelligitur dv«yzaiórv fot, 
ex quo ipso infinitivus diageo- 
ytw pendere existimandus est, 
Genus loquendi adtigimus ad 
Gorg. q. 492. D. Criton. p. 51." 
B, ubi post verbalia in 7o» in 


M E N O. 


117 


CQ. 'O0ó3s* óri piv rovg cyaOovo &vópec og 
eqeMuove &ivat , ógOog. sipadopiitagut TOUTO y6, Ott 
ovx &v GÀÀwg Égot. 9 y€05 


MEN. 
Z2. 


Nai. 


* 


Koi OTt yt eget Écovrat ; &y» 0pOóOgc 


quIv 5yOvrc& TüV nQcyH&TOY, Xcb TOUTO QtOV xcGÀüg 


(1010; 0UU£V 5 
MEN. Na. 


XQ. "Or Ó' ox (nv 0o8Gg zyscÓci, iav 
(3 qoóviuog 5, ToUro Opotoí icut» ovx OQÜOg cuo- 


A0yx00t.- 


MEN. llóg 05 ogOGg AMyug; 


- 


ea Ficinus, Ex glossemate illa naía esse (am est cerfum quam 


quod est cerlissimum, v. infra commentar. 


Dein xai post 1ooc 


om. Par. C. Ambr. ÓiegeUye Flor. a. c. x., sed verus est infini- 


tivus. 


óc " rovPc ayoOovc &vóQac] Bees editt, cobg uér, 


quod mutatum e Bodl. Coisl, Vat. Z/f. Ven, £X 


. Vind, 2, Par. BCF, 


,.Ambr. Vat. b. r. Flor. a, b. c. o. x. 


altero membro item ózv vel si- 
mile verbum aliquod supplen- 
dum, et ad Remp. VI. p. 490. A. 
ubi exempla infinitivi sie post 
4 illati bene multa congessimus, 
quibus nunc addimus Phaedr, p. 
211. E. Parmenid. p. 160. I. 
De Rep. VII. p. 525. B. Tim. 
p. 52. €. Atque idem usus post 
&AÀ& observatus a nobis est Eu- 
ifhydem.. p. 266. C, 

EK. Ov: géév cTobG à ya 
$ovg &vdpac 9.] Hie quia 
non boni viri apponuntur aliis, 
sed fota enuntiatio respondet 
proximis illis, "Oz; 0? ovx fou» 
609g q7tio9at x. T. À. apertum 
est, eur piv post 6:1, neque post 
410v; ponendum fuerit. 

P. 97. à» uf qoóvipogc 
;l in talibus vulgo. tic supplere 
Solent: quod quo iure ita fiat, 
ex anno(atione ad p. 19. R. per- 
spicuum erit, Non audiendus 
est Buttmannus, qui 6 4joi- 


pevoc infelligit, Est autem hoe 


loco qooriuoc is, qui certam 
exploratamque rei cuiuspiam 
scientiam tenet, i. e. sido, 


IH ac LL! $pO dc Àéy6i6;] 
H. e. vó 0o 066, quo sensu 
istuc recte dicis, sive quid 
sibi vult tuum istud re- 
cie, quo nunc ipsum usus 
es? Nam óp$gc nunc materia- 
liter, quod dicunt, accipiendum, 
Ne vero articulum 40 requiras, 
quem fuit qui aegre desideraret, 
secutus praecepta Matthiae 
Gr. $. 280. p. 131, ed, 3., etiam 
sine eo singula nomina memo- 
rari compertum habemus, So0-- 
phocl Antigon. v. 565. ;&2À* 
qt uévror uy; Aéys. ubi Schol. 
recte interpretatur 10 50:. lta 
si haec acceperis , neque cum 
Cornario à5 in u7 convertendum 
putabis neque audies Gediki- 
um ante ópGug negationem ovx 
inculcantem, 


118 
2S4. 


PLATONIS 


"Eyo &gO. si Tig ting T5v 000v TQv tig 


4idouocav 1j 0nov fovAsi &ALocs, faOitou xc &AAo(g 
qyoiro, &AÀo Tw 0QÜOg &v xoi &U Tyoiro; 


MEN. 
XQ. 


ll«avv yt. 
Ti à 


&L Tig ógO ag pv dosatov tig éoriv 


5 óóóg, LLLI Óà p], puÓ &moreuevog, 0v xci 


oVtog &y opÜUg TvyoitO; 
MEN. ]llIavv ys. 
4. 


Kai fug y' àv mov ópOZv OóEav i £y msoi 


ev Ó Érepog inucrQuuxv, ovóiv qsigev iyepov écrat, 
oiousvog piv algÓ5, qogovov óà uy, ToU roUTO q00- 


voUrrog. 


MEN. Ovóiv yug. 


P. 97. 


&Í vic 4lódàg v5v 60óv —]. Bodl. Coisl. 


Vat. 4, 


Vind. 2. Par. BCEF. Ambr. Vat. b. t. Flor. 8. b. c. o. & oimit- 


tunt. 


Post &AAogr recte omittunt c? Coisl, Vat, zf. Ven. £X. Par, 


BCF. Ambr. Vat. b. r. Vind, 1. Flor, &. b. c, o. x, vid, infra com- 


mentar. 


&Àilo ví, 0pO dc Gv] fj vulgo post &A1o «interpositum 


spernunt Bodl. Coisl. Vat. 


4A. Par. BCEF. Ambr, Vat. b, t, Vind, 


1. Flor. a. b. c. o. x. igitur cum Bekkero extrusimus, 


'Ey à lgà. &V vig elóÀ ge v2» 
$4ó»] Mira est in hoc loco 
Scripturae discrepantia, Olim 
enim &) bis scribebatur, siquidem 
alterum post ZAAoce, alterum ante 
aig eda erat interpositum ; nunc 
utrumque valde sublestae fidei 
est, quum et priore et poste- 
riore loco in plurimis iisque 
partim optimis libris desidere- 
tur. Quocirca Winckelman- 
nus Praefat. ad Kuthydem. p, 
XIV. illud utrobique delendum 
censuit tanquam ex supplemen- 
to grammatici alicuius invectum, 
Neque ea ratio per se est im- 
probabilis, modo ne ipsa loqueu- 
di consuetudo ei nounihil oflüi- 
ceret. Nam primum quidein of- 
fensionem jllud habet, quod aig 
sic in prineipio collocatum lins 


guae legibus prorsus adversatur, 
Quod enim Winckelmannus, 
ut tollatur hic scrupulus, Her- 
mannum ad Vigerum p. 730, 
conferri iubet, non reputavit 
ab hoc illud zig illustrari, quod 
interrogationi — inservit — atque 
ecquis vertendum est. . Deinde 
etiam optativus sic libere posi- 
tus mulum habet dubitationis, 
siquidem haec forma enuntiati 
hypothetici. ea tantum lege et 
condicione usurpatur, de qua ad 
Cratylum p, 421. et. alibi expli- 
cavimus, l(aque ego in ea sum 
opinione, ut & ante vig elóoq 
per errorem omissum fuisse pu- 
tem, unde extiterunt qui vocu- 
lam — post «AÀoos  inveherent. 
Quod enim Winckelmannus 
librarios (ait nimis | prodigos 


M EN O0. 119 


, 4 , , 
G0. 4oófe &oe àAÀnÓ€"e ngog 00D6r5re mp«- 
: D , ^ * 
Éswe ovUbv ysíguv Tysev  qpoviucsoc. xci roUró 
dori» , 0 v)üv Or mepgsMénouetv &v Tij méol tg ctot- 


- , - » , e 4 
Tie Gxbyen, Ómoióv TL tl, Ayovrsc, OTL (0126tg 


uóvov, jysra& voU ogÜOg rcrr&w' 


Oó£o. qv ciae. 
MEN. "Eowxé yz. 


XO. 
Oofe inwrtQung. 


V 31! » * 
TO Ó& &g« xci 


Ovóiv &oc Trrov oq&uóv ioriww 0Opó7 


MEN.  Tocovro 7t ( Duzpnrec, OTt ó uày rSv 
inioTxunv A od && v Énurvyydvot, ó 0B Tav ópU 7v 
Oofav tori uiv &v Tvyy&kvoi, rOrÀ Ó' OW. 

Q0. log A&ytg; 0 «ti Éyov opÓTv Ooiav oUx 
&& Tvj7&voi, Éegnsp ópÓa Ookcoi; 


B.-ó990c ul» doiátov] uiv etg dotazov Ven. £X. Vind. 


2. male. 
€. "Eoix£é 
Tor uiv àv uud Sae 
Bo3l. Coisl. Vat. 
Flor. a. b. c. o. x. mutatum, 
«iti scriptum habet, 


fegntQ 009& Ódotctow] Vett. 


Sed &v om, Bodl. Coisl, 


condieionalis partieulae fuisse, 
eodem certe iure licebit con- 
tendere eos. haud raro etiam 
illius faisse neglizentes: id quod 
ex parte testimoniorum ab ipso 
alltorum iam alibi demonstra- 
visse videmur. v. ad Euthydem. 
p. 300. A. Cratyl. p. 405. D. al. 
Ceterum hoc rei exemplum etsi 
veram  scienfiae naturam | non 
accurate illustrat, tamen Meno- 
nis Thessali ingenio satis esse 
accommodatum nobis plane per- 
suasimus. 


B. pn9* 22:6 v&pevoc] Int. 
joo. Glossema redolet quod 


est in Venett, et Vind. en do- 
£aZwr. 


olóntvogc giv élio3) In 
his oteü «4 de opinione, qgoreiv 


&,] 7s om. Steph. invitis codd, 


Vett, editt, Zxervyzavo:i, quod ex 
4. Ven, X. Vind. 2. Par. 


BCEF. Ambr, Vat, b. 


Ceterum Bodl. hic et in proximis 


editt, focxeo G» 099. Q. 


Vat. Zf. et ceteri omnes prueter unum 


de veri scientia intelligendum, 
Dein vojo post aAg97 illatum 
neminem morabitur, siquidem in 


universum zó 4179ic cogitandum 
est. 


C. v0 Ób &g« xal Ó6Sa qv 
&l5O5c;] quum tamen es- 
set etiam vera opinio sc, 
dux recte agendi, Formulam il- 
lustravi ad Symp. p. 198. D. et 
Remp. Il. p. 257. A. De discri- 
mine, quod inter óo$«v et àmi— 
o7ru»v intercedit v. De Rep. VI. 
p. 506. C sqq. 


$ cl Fyov ógOr jotfav 
ovx dti uy vov] Prorsus 
convenit in hunc locum, quod 
primus Reisigius de parti- 
cula dá» p. 123 sqq. et p. 132 
sq. docuit, optativum per se so- 


120 
MEN. 


PLATONIS 


"Aváym uo. gaíiverat, digrs Üavuata, 


à JXwxgatrsg, TOUTOV OUTGg  Ayovroc, O0 TL Ünnors 
c0A) TipioríQe 7] bmuoro vüe 0gUg ÓoEng, xci Ów 
(6 Tui TO uiv Írspov, vO Óà Éregóv iorw aUrüv. 


XQ. QOicga« ovv OV O v& ÜovudCue, 1) yd cox 


8i 5 


MEN. Illévw y' &ni. 


ZO. "Orw voig 4doeióeAov dyAuacw o) mpoct. 
ey5x«g tüv voUrv: lowg Óà ovÓ' Écr. mag' vuiv, 

MEN, llgóg rí Óà Ó» roro Mya; 

ZQ. "Ürw «oi TaUra, idv uiv ur Ósüspíve 7, 
&t00i0pdoxst xci raria pi iav 0i Osüsuéva, nopa- 


péves. 
MEN, Ti oiv à; 


Ven. 5. 


sic scripfía praebet; atl &» «uyyarott Qgneo &v O0QOd. 
P PX 9 9 
qui praeterea dein reponendum 


&» ad sensum Struvins. censuit , 


Contra Flor. x. addit voculam in praecedentibus, quae 


Et. requiri 


suspicatus est : fogreg àv 0pOd o Sag. 
D, ós) à « 9 avuáttis] $«vuátow Bodl Coisl, Vat, 4. 


lum usurpari, sicubi res ex ali- 
us personae mente  cogitanda 
sit, quod fit maxime in interro- 
gationibus. Nam locus Laud 
dubie sic interprétandus est; 
Quid ais? qui semper ha- 
bet rectam opinionem, is 
ex tua sententianon sem- 
per voti sui compos fiet, 
quamdiu recte oypinetur? 
Itaque Struvio o?x dv ti 1vy» 
gávov corrigenti couiectürae su- 
ae lubenter gratiam habemus, 
Quemadmodum autem hoc loca 
&v invitis codicibus suscipi no- 
lumus, ita in proximis idem 
adversantibus illis restituendum 
esse paene persuasum hahemus, 
Non euim soloecum est $owgztQ 
4v óg9&à doi&Sot, sed ex con- 
lunctivi in optativum conversio- 
ne explicandum; quod quid sibi 


velit, ex annotatione ad Phae- 
donem 'p. 101. D. perspicitur, 
Hoc unum.nobis obstat, quod 
librorum illud exltibentium tanta 
est paucitas et exigua sane aus» 
ctoritas, 


D. ài à v0 x0 uv ?rrgov 
— «Tv] H. e. cur diversa 
sit recta opinio et scientia, Cu- 
ius rei causam Socrates deinceps 
eleganti allegoria ex eo repetit, 
quod scientia semper sit eadem 
atque immutabilis, opinio autem 
incerta et instabilis habeatur. 


d4octcdálov dáy&ipgeacir] 
Finxit enim Daedalus «4«& oxéAg 
simulacrorum non ovjcrod« sive 
avufinsóra, quod pristini arti- 
fices fecerant, sed Oue«feBnxóta: 
unde statuae eius narrabantur 
incedere potuisse. Scholiastes 


, 


MEN O 121 


XQ. Tov ixsvov motudrov  Ashvutvov | uiv 


ixroÜos ov mzoAAg Tiwvóg &it0v iori Tug, Ggmép 
Openérgy &vOgumzoY — ov yàp magauévet —. de- 


Ósuévov  Óà moÀioU &&ov' nqvv yàp xaAm T& dopo 
éorí. ngog Tí oUY on Àéym vaUr; "00g Tg óo£ag 
tds aij eis, xci yap ci O0te, «i cLxÓso, 000v uiv 
&v yoóvov megeuívoGt, xcÀov TÓ Z0nuc, xci mYrTO 
v&yaÜG &oyalovraw' moAvv Óà yoóvov ovx iQéAovot 
mopouíyuy, cAÀa OpoenereVovow ix TEG viis ToU 
&vOgoinov, Gert OU T0ALOU Gita cloiv, Éwg &v TiG 
avtag. Oro ciríeg Àoywuo. roUro Ó' ior(v, d Me 
TOY £rais , &v&uvQoig, Gg iv. Toig noócÓev zuty 
cuoAoynrct, ingiüav Óà ÓsÜGGwi, nportov uiv imwrQ- 
peu. yiyvovrat, Én&TC uOvi(uot. xoi Owx ToUTO Ó* Ti- 
puc TeQo0v inioriiun opOnc Oóing i&ctí, xoi OLc.giépet 
de0up énioriu 00075 O0iuc. 


Ven. X, Vind, 2, Par. BCH. Ambr, Vat, 5, Flor. a. d. o. Savuá- 
Co, Par. F. 


E, xcl znávva vr&üyaódà Pg.] Exscripsit hunc locum Stob, 
Eclogg. Eih. p, 362, ed. Heeren, 
í 


Li 


apparent ideoque reiiciuntur, 
sicuti Daedali ^statuae. discede- 


ad h. l. To» mina Onutovoryav 


mnÀartOvtov v& LG ovuptuvxó- 


«c dyori« cÓUQ dq Oniuovs x«l 
ob Ouroinxorag tOUG 7t00GQ, &AX* 
tovota. ovuroda , /1nllalog &gt- 
g1oc (yc) uectozzoióg £niyeyovog 
TrtQüroc áranerávrvol v£ rà 1O0U- 
Tuy BM egapn, Qe dáict Biénew 
«ord, x«i 10TQG f6daipy oe *0- 
plans Bader , ifa rnae* x«i óui 
voUto didén et, Vra. uj qi yov, 
D onósv iuyvrorv qÓ ys; jovó- 
Tov «UtOvV. acOig Ótdrufvorg om 
Tg &AqÓsg Povrévos LE qot, 
TOig AtAvuéroig ÓR obtwrv «xg 
wevósic. conf. Suidas in v. 
Aaióálov moiquein. Ottfried, 
Müller. Archaeolog. 8$. 68, an. 
3. Similis vero lusus est Ku. 
thypbhron. p. ll. B. ubi defini- 
fiones yietatis ab Euthyphrone 
pes quia falsae semper 


re et aufugere dicuntur, 


Ilpóg «í à? Ó9 vosvo A&- 
7tvc] quorsum respiciens 
hoc ita dicis? ut saepe. 


E. xai vae «í dófas a£ 
&À.] nam etiam verae opi- 
niones eíc. v. ad Symp. p. 
116. B. 

P. 98. foc &» vic «ic&g 
— ÀoyigpG] donec aliquis 
eas vinxerit causae cogi- 
tatione, h. e. donec intelle- 
ctum sit, qua causa ef ratione 
nitantur: nam ita demum oritur 
ior, quam constat philoso- 
phum ex vita olim .anteacta re- 
petiisse, ut supra p. 8l. C. etf 
86. A. ab ipso est expositum, 
Obscure autem hoc loco signifi- 


122 PLATONIS 


MEN. XN» róv die, o XZxparsg, Éoizt TOL0U- 
TQ twi. 

ZO. Koi umqv xei iyo cg ovx dO A£ye, «AA 
tixdÜUv. Ori ÓÉ ior( vi e&AÀoiov ogÓ*) Oófe xoi imi- 
erüug, oU ncvv uot Óoxà toUro eixecety y «ÀÀ' d- 
"60 TL GÀÀo qaiiy &v &ÓÉvon, oMye ó' àv» gat, 
iy Ó' ovv xci roUrO ixcivov Üsiv &v wv oióa. 


MEN. Kei ópÓOGg ys, w& JXuxgersg, AÉytig. 
XQ. Tí 0é; v00s ovx 0gOwe, Ort &ixuO nce 0óte 
jyovuéívy TO Éoyov éxccrue tüg "t04$sug ovOiy y6cipov 
aatpyabetos 7] EnuoTIU 


P. 98. Foixe vovovto viv] vwi voro Coisl, 
B. àAX six&tov] Sie Bodl Coisl Ven. Z.Y. Vind, l. 2, 
Par. BC. Ambr. Vat. b. t. Ftor. a. b. c. o. x, Vett, editt, &x«5w, — 


ist. 


quod etiam Bekkerus retinuit. 


ob závv uot doxc] ov om. Bodl. Coisl, Vat. /. Par. BCF., 
Ambr. Vat. b. r. Flor. a. b. c. o. x. et pr. Par. E. 


catur etiam honesti persuasio- 
nem, qua vera virtus nitatur, 
ad hanc scientiam referri opor- 
tere, quum vulgaris virorum ci- 
vilium virtus, qualem docebant 
sophistae, maximeque Protago- 
rei, una opinatione fulciatur. 


B. óc ox tióoc À£yo, 
&A tixátuv] Fuit qui ovx 
Gg tlüog scribendum iudicaret. 
Quod tamen ideo non est ne- 
cessarium, quia deinde sequitur 
slxálov» participium , non eix«- 
to. Enimvero sententia verbo- 
rum haec est: Atque ego 
haec dico ignorans, nonu 
coniiciens, ltaque o)x eiüuc 
unam efficit notionem estque 
idem prorsus quod &veztiotnuov, 


tint&Q ví &ÀAÀo qaínv àv 
—] Prorsus eodem modo Pro- 
tagor. p. 329. B. eineg &AÀ« cQ 
üv»Qounev zado(y &v, x«i 00 
mneíGouai, ubi v, aun. Enimvero 
additur &» sententiae condicio- 
nali, si ipsa rursus à condicione 
suspenditur, ità ut coudicionem 


sub eondicione aliqua efficiat. 
Quo ipso fit, ut talis sententia 
verbo: posse declarari queat. 
Veluti & zoUvo &yo« est si hoc 
habeas, quod num verum 
sit nescio, sed cogitatio- 
ne fingo ac sumo te habe- 
re: & voUv' lyon áv, si hoc 
habeas, quod sumo te sub 
condicione aliqua habere 
eí eatenus habere posse, 
etsi nescio, num res vere ita 
sese habeat. Germanice haec 
verba reddere licebit: und 
wenn ich etwas anderes 
behaupten würdezu wis- 
sen, s. behaupten kónnte. 
conf, Hermann. De &v parti- 
cula p. 173 sq. Dein ó' obw 
propter interpositum istud: oA/y« 
à" &v duin» epanalepsin | etfi- 
cit cüm asseveratione, ut sit 
attameu, nihilo minu s. 


voUTo Pxelvov Oelnv àv 
ov oió«] Eodem modo cere 
cum genitivo iunctum De Rep. 
IV. P, 424, C. 4331. B. 439. A. 


* 


M E N O. 


123 


MEN. Kei ro)ro Ooxsg uot &AmÓT AÉyswv. 


Z9. 


Qvóiy &po ópÓ7 Óo£e &mwrüunue ycpov 


oj0à $rrov OqsAlu (rau slg TG moditig, ovói av7Q 
ó &ov ópÓTnv Oófav 7 Óó &mwrüunv. 


MEN. "Eorw voVrc. 


£9. Kai wujv 0 ye &yodOg avro eq&uuog qutv 


GuoAóyntrot &vou. 
MEN. Nai. 
XQ. 'Emxuón Toivvv 


o) uóvovy Ov imer 


eye ol -&vóosg &Y sitv xci wqpéuuos TOig 7.0A£GUV, 
eíu:g sev, aAA x«i 0v CgÓTv Ó0Sav, ToUrow Oà 


ixdctqe vc zQGÍtoc] Buttmannus cuim Vind. 2. et pr. 
Ven, Z. vis omisit sine caussa idonea, v. ad Hippiam mai. p. 


281, B. 


àAlqO975 Aéytiv] Sic Bodl, Coisl. Vat. 4. Par. BCEF. Ambr. 
Yat, b. r. Vind, 1, Flor. a, b. €, o, x. Vett. editt, d27Ous. 


Phileb, p. 66. D. al. Mox de 
articulo post éx«cvryc, quem 
Buttmannus cum aliquot codd, 
extrusit, v. ad Phaedr. p. 248. 
K. Hipp. mai. p. 281. B. 


Kai voUcvÓ ow ÓOoxtic 
al9075 Àéytev] Ex correctione 
natum est haud dubie quod vul- 
go circumfertur dig9og. Nam 
vovto accusativus est absolutus: 
efiam hoc quod attinet, 
mihi videris vera" dicere. 
Sic Lachet, p. 186. A. «o):0 
pir &Àq93j Àéytg, qui locus hine 
et ipse satis communitur.  Fal- 
litur autem Buttmannus exi- 
stimans &Ar93;, quippe quod cum 
Aéytw pro &ÀgjOig iungi soleat, 
cum zo)üro tanquam subiecto co- 
pulari oportere. 


€. coUo O0? ojÀOécrQov 
qQ. — iníxvqT«] Frustra in 
hoc loco expediendo laborarunt 
viri docti, Quum enim in su- 
perioribus demoustratum non 
sit haud posse acquiri scien- 


tiam et opinionem, istud o?" 
in(«vqva aut eiiciendum statue- 
runt, quam rationem  praeivit 
Cornarius, aut Singulari 
modo interpretati sunt, siquidem 
cum Schleiermachero sum- 
serunt iníxr5rov vocari id, quod 
quis suo sibi arbitrio possit com- 
parare, Quorum omnium nihil 
verum est. Nempe neglexerunt 
homines doctissimi Socratem, 
filo orationis repente abrupto, 
jam ex ipso Menone quaerere, 
num ei alterutrum natura ho- 
mini obtingere censeat. Itaque 
manifestum est ab illo aliquid 
inferri potuisse consulto, de 
quo antea nondum inter utrum- 
que convenisse videretur. Prae- 
paratur autem quodammodo hoec 
additamento via ac transitus ad 
illud, quod deiude virtutem nec 
doceri posse commonetur, Nàm 
quod ibi ó:óaxrov est ratione 
magistri habita, id in eo, qui 
docetur, dicendum baud dubie 
est 2z/xrgror, Quum igitur pro- 
babilis ratio afferri possit, cur 


124 


»e/ , ^ X , , 
ovóérsoov qvacst iori Toie crÜpomote, 


ovrs Oota aAnÜnc, ovO. 


PLATONIS 


» , 
ovre imwTNU 
iníarijta — ij dox8 GOL 


g vost ónorspovóbüv cUroiv e&vets 


MEN.  Ovz &uoieé 

XQ. QOvxovv inaórm 
got. 8v Gv. 

MEN. Ov doa 


39. UEnzuóy óé y 


oU qUcs, ovÓt oi &yaÓol 


0v gócz, ioxomoUutv TO 


pérà ToUrO, & Ou)exrOv iori. 


MEN. Naí. 
20. 
7 «ety ; 


MEN. Noi. 


OvxoUv Oi)ezrOv Edoisv sivo, &i qpóvsoug 


XQ. Kel s ys Oijexrüv dip, qoóvgow àv. 


EC; 
MEN. Il«vv ys. 


GO. Ko &. qévoys OuQ)Mcozalos ciev, Ow)axrOv 


&y &vci, p Oovrov Ó8 ov Ouezrov; 

MEN... Oros. A 

ZO. o 3Á4hÀe wmv euoAoymxensv qu, lives cUroU 
ói0aozcÀAove; 


MEN.. "Ecre ravra. 
ZO. 'Duooynxeusv 
purs qoóvqotw dvo —C 


D. o9! 


Gedikius coni. &AX Onériqte, quod superscriptom in Par. E. 


aliique haee verba pro 
non liquet, num Bekkerus ouó* 
firmat Schleiermacherus. Dein 
Schleiermachero et Bekkero e 
Vat. b. t, 


narius 


oj0" iRzlyrgte &üiectum legatur, 
vereor ne praepostere egerint, 
qui illud protenus deleri volue- 
runt, 

D. ^!"Encióg dé y5 o? qv- 


6:4, à40xonüOUputv —] Non-- 


dum poenitet coniecturae, qua 
olim legendum censuimus 0xo—- 


, 


! 


» , A » 
«pe pre Oi0axrOY  cvrO 


Unliqa] Legebafur anfe Bekkerüm o?vz' iz, 


Cor- 
suppositieiis habuerunt. Ceterum 
ex codd. hauserit, quod sane af- 
vulg. 7 Óoxs correximus cum 
Vat, 4. Ven, 52. Vind, 1. 2. 


mut", Nam recti venustique 
seusui utique adversatur, si quis 
hunc in modum loquatur; Quum 
autem non natura sint 
(do) |, considerabamus 
deinceps, num. doceri pos- 
set.^ Nam ita in uno  eodeme- 
que enuntiato diversa tempora 


M E 


N O. 125 


Z0. 4a ugv &yaÓoy vs. cro ()H02.0700u£V 


MEN.  Ilavv ys. 
&yei ; 
MEN. Nat 
PA 
q;oUusvoy ; 


MEN. Il«vv ys. 


—- 


"Qué&uuov à xci &yaDor dvo TÓ 0pOüg 


XQ. 'OpOüg 06 ys mysioOes Óvo Ovra rTaUre 
póva, Oofav T& ano xoi merui, & Éymv &v- 
Üounoc p üc 3 6it t. TX v&9 G7 Ty ytyvó- 


peva OU evÓ univ 7 


qysuovíg ytyvera.* 


Q à &v— 


Ü'ownoc qe ioriwv ini. T0 0gÜ ov, Ovo TaUrc, óofa 


&AnÓ)e xai imwtnuum. 


MEN. A4ox& uot ovrog. 


za. 


Ovxovv inuón ov OAQexrov icrw, ovo. 


àmwryue 0n Ér yiyveros 9] aget; 


MEN. 


Ov qaiverat. 


2X0.  4voiv &ge Orvrow «yeoiv xoi cqsiiuow 
TÓ piv Éregov &moAvrat, x&i OUxX &v tij iV mOolt- 
ATuxij zrgcEst inurnum "dy EY, , 


MEN. 
Z0. 


Kai:Üys 0i0aucov] Kr el yc Bodl. Vat. 4. 
óuoLoynxcpuer 4 &ivas] op. &oc pj Vat. t. 


E. 


Qv uo oz. 
Ovx &om cogíg wi ovÓÀà cogo Ovrsg ol 


^ 


, 


«vTÓ auoLoyovEv] óuoAloyovuer Bodl. Coisl. Vat. Zf. Ven. 


ZX. Vind, 2. Vat, b. r. Vind, 


i P. 99. 


femere miscentur, Quoniam au- 
fem Socrates rem jam in supe- 
rioribus tractavit, recte deinde 
transit ad nsum praeteriti: quo 
ipso effectum est, ut oxozQuty» 
in ioxonotper depravaretur. Mi- 
run tameu verae lectionis ve- 
stigium in codicibus nullum esse 


1. 2. Deiu rursus JVaí om. Vat. 
4. quae vocula saepe obliterata est. 
Fr. yíyvtvas d &gQero] Sie de Schleiermacheri 
dedimus coniectura praeeunte Bekkero, 


Libri £ziyíyveva. 


servatum, 

p.99. 9 03 4v Ooonoc nyt- 
pov £oríiv] Nihili est. quod 
Stobaeus Eclogg. Ethic. p. 362. 
ed. Heeren. cum cod. Flor. x. 
UVraebet o». Nam o est per 
quod, idemque plane significat 
quod praegressum & Zzor. 


99 


126 PLATONIS 


TotoUrot &vópsg qyoUvro Toig Cw0At0wW, ol augi Or. 
pioroxién v& x«l oUg &Qrt "Avvrog 00& Bye, m 
xot 74 otoí T& &AÀovg moiety TOL0UTOUVG OlOL CUrOL 
&oiy, &r& oU Óv ànwrNunv OVTtg TOLOUTOL, 


"MEN. "Eowsv oUrog Env, ( irxqatets ug 
Atyetg. 

Z0. Qvxovv. eb un ibmorqug, eUOokíg Ón TO 
Aowtov yiyv&rou, 77 oí moAwwxoi &vOpsc Xosiuevot Tg 
n0oAÀdug opO'oUcw, PT Óuxgepüvrwg Érovreg moüg vOÓ 
qQovüv 1j oi zoncuqÓoí rs xci oi Ütoucvrugt xol 
yàp ovro. Aéyovo: uiv cAnÓ5 xci noÀAd, ioaci Óà 


ovóév «v Aéyovot. 


MEN. 
Z2. 


Kiwóüvveveu ovrog Éy&v, 
Ovxo)iv, à lMévov, &&ov rovrovg Üiovg 


B. OixoU» cd ux invovuug, evOoE(lq "Pv. huovium, 
quod Stephanus bené correxit. ldem desiderabat sUJo£/a, nois 


nativum. 


B. oí áuqi Orpiocoxléa 
—] Themistocles et qui ei 
similes sunt, Mánner wie 
Themistocles. -Sic Cratyl. 
p. 399. E. oí àpuqi EU9vqQora, 
homines KEuthyphroni si- 
miles, ubi v. Heindorf. 


C, cidoE(q à vÓ Aoinóv 
y.] H. e. recte coniiciendi 
8. opinandi facultate. Qua 
vi et potestate etsi hoc uno loco 
dicitur vocabulum, tamen illud 
&ccommodate ad rem  praesen- 
tem fictum esse quilibet facile 
largietur. . Pro vulg. emwov5uun 
recte Stephanus reposuit da- 
tivum, Reypetuntur enim ita su- 
periora ov Os morum rrt. 
Sed idem quod pro ev9oiíg no- 
minativum desideravit, errasse 
existimandus est, Nam ob ocu- 
los Socrates jam habuit proxi- 
mà: 7 oí noAcrixob Grdgec xQu- 
pévos x. v, À. ut dativus ob se- 


quens 7 per quandam attractio- 
nem positus videatur. Dictio- 
nem óg9oUv t&g nóÀtg ad Las 
chef. p. 181. A. illustravimus, 


ovói» dvagegovvrogc Fyov- 
TtG —] Eandem sententiam ha- 
bes Apol. Socr. p. 22. B. C. Ion, 
p. 533. E. De viris civilibus 
similiter iudicatur De Rep. VI. 
p.493. A. Mox aAnóTj xai z0À- 
Àà ne quis pro zoAie xai &An- 
95 accipiat, habet xa augendi 
vim et potestatem, ut xai z0AÀ« 
sit sane multa, de quo vocu- 
lae usu exposuit Elmsl. ad Eu- 
rip. Med, v. 871, 


z0AÀÀà xai uty&àa xacog- 
Qobvci wc z0.] Non video 
causam idoneam, cur Butt- 
mannus Platonem censeat di- 
cturum fuisse potius: aoAÀt wv 
stgáTrOVOL xai AfyovoL pega 
igii xav09Ü wu aTa, ideoque scri- 
bendum suspicetur: xarogóoUo:, 


M E N O. -- 


xaAdy rovg &vOpac, ofrivec voUv y] Éyovrec &olid 
xai peycAc xaroogU OUO Gy ng&rrovot xci ÀÉyovoi; 

MEN. ll«vv ye 

£4. '0g8óog &p' &v na loiuy S elovg TÉ, ovs 
vvv n &Eyopsv agnouooovs xoi puüvttg xci TOUG 
movjruxovg &navrag" xci TOUG molurixovg 0U7 lAiLGTC 
TOUTOV qoipev &v Üt&iovg r& &ivou xai ivüovowitea, 
ànínvovg Ovr&g xci ae TEy opév ovg ix ToU ÓtoU, Orav 
xeropüüGci A£yovrsg vtoÀÀo xci uiyeAe mQdyuaTa, un- 
óiv sió0rsg (v Aíyovor. 

MEN. ll&vv yt. 

XQ. Kei ai ye yvvoiatg Ojmov, «e Mévov, tovg 
eyadoUg &vópeg Ósíovg xaÀoUVci* xal oí Jdaxwvsg 
Ora» rw& iyxojudlecw cyadov &vóga, Oeog avg, 
qaoiv, ovrog. 


— 


c. 'Op9 Qc &go' &v xaX. ] Vulgo '0g9X; dv x. Flor. x. àg- 
96g com x«A. Hinc dedi 'Og9eg &g' à» x. Bekkerus ex corr. Par. 
FK. scripsit 0g9às oj» à», Ficinus: Quamobrem merito di- 
vinos vocabimu s, 


àe ov, Nam noil xal uEyulo 
€» "mgcrrovg. xn À£yovos idem 
est quod ztoÀlác x«i pntyaiag 
mQ«Seg T6 xab Àóyovc. Kk nthy- 


'dem, p. 281. A. £uornum ár 
fyovuívn xal xerogÓotoa  cmv 
nodiw. Propterea statim subii- 


citur: Oczav x«togóuat Àéyor ttg 
Aolhà xal utydla mgayuocc. 


'0OpGGc 4g áv xaloiutv 
px Hoc ex uno Flor. revocavi, 
qui habet «Qr xaAoiutv. Vulgo 
enim d&pe desideratur, quod 
asyndefon hic prorsus est iuto- 
lerabile. /Deiude re alicui fa- 
cile videatur alieno loco esse 
colocvatum, | Et fuit quum nos- 
met ipsi og ve riv dr £A. con- 
ieclareimus, Sed sana est libro- 
rui scriptura, ^ Poaitur enim 
vocula per anacoluthiam, siqui- 
dem subsequi deinde debuit pro- 
prie xaà é»Qovmatorrac, Quae 
laiuen structura cur mutata sit 


atque inflexa, nemini obscurum 
esse potest. Itaquefallitur Butt- 
mannus € revera traiectum 
esse et ad ov; pertinere existi- 
mans. 

Qtioc àvigQ, qacív, a9- 
Toc] Casaubonus ad Athe- 
naeum Vlil, 16. p. 631. scri- 
ptum malebat a&iog &r5g, testem 
sententiae suae adhibeus Ari- 
stotel. Ethie, Nicom. VII. 1. 
x«OantQ ob uxuveg tl rnae 
mpogeyogeUetv , Ota» — Gyugówgt 
aqodya cov, Ztiog d»ng, qa- 
o(v. conf. Dialog. de virt, p. 
319. D. et Schol. ad,Plat. Legg. 
p. 626. C. Fieri tamen potest, 
ut Plato usum vocabuli Oeiog 
apud Lacones tamtummodo si- 
gnifieare voluerit ideoque Atti- 
cam adhibuerit formam, non 
Laconicam, quae, si verum quae- 
rimus, non oéog, sed potius 
9*iog fuit. v. Maittair. De 
dial. p. 196, ed. Sturz. De dia- 


100 


HN; -.. PLATONIS 


MEN. Koi getvorrai y, à JNwxpersQ, 0D Gg 
Aéy&ty,  xaírot loog vvrog 00s G0& (sro. Myovri. 


Z0.  Ovóiv uta Éuows. roVrQ uév, o Mévov, 
xc «v0 OuvAcfOusO n si ÓÀ viv mutig bv navi d] 
Aóyo TobrQ xaAog dtijoeuév TS xci iLfyousY, cst) 
&v &5 ovre gio oUre Dibaier Oy 4 alim eig uolpg 
mo por ipvoport GytU voU oig &v nopeylyryrat, &l 
p5 Tug sb) Tow0UrOg TOY noAwuixOY cvÜÓoOY, olog xci 
ov ftoujc«u Tt0hixÓY, cl à ey, oyedbv v TL 
ovrog Aéyoito ToioUrog iv roc LOG, oiov £g) "Üur- 
eos. ày TOig veÜveGo,. TOv "egsciav sivow, Aíyav 
ntpi e)roU Ort Ülog nénvvtai (rav. ày "Zhidov), 
«íi àà oxi éiscovci. T&UTOV &v xci sUÜUG TOL- 
oUrog denso sopa oxu4g cGLuÜig Gv» moüyue ey 
s00g &QsT»Y. 

MEN. KdAuore Ooxüg now A£ytw, 0  Xd- 
xpottc. 

ZO. "Ex uiv voivvv vovrov ToU AoytouoU, 
Mívov, Ósig uoígg wv qaiverot nepeyiyvoutérg 7) 
&gérz oig magey(yverau* v0 Ób G«qiíg nsQi e)roU &- 


P. 100. vó» Teiotolav elvai] eivac om. Ven. ZX. Vind, 2, 

aí 0à aoxv«i atlocovoe] V. coi 0? 0x. quod mutatum e Bodl, 
Coisl, Vat. 4. Ven. €, Vind. 1. 2. Par. BCF. Ambr. Vat. b. t. 
Flor. a. b. c. x. ; 

-£UQ vc tovovroc] Sic Bodl. Coisl, Vat. /. Par. BCF. Ambr, 
Vat. b. r. Flor. a. b. c. o. Vett. editt. z9bg obrog 10(0/co0c. 


B. ix ni» voívuv vovcov v. À.] uérzo: viv Bodl. Vat. 4. 


maguylyvevas &oevs] V. 7| Corr. Articulam omisimus 
auctoritate codicum Bodl, Vat. 7f. Vind, 1, 2. Par. BC, Ambr. 


» 


lecío mulierum in gynaéceis suis cur Anytus Socratem ífanto odio 
peculiaria quaedam servantium — persecutus sit. 
aliquid ad Cratyl. p. 418. C. P. 100. oioc x«i &àÀÀlov» 
scripsimus, zowjoae molcus.] h. e. qui rei 
scientiam hahent. 

E. xa«aívow Vooc Avvcoc oiov Fqm 'Üuqpoc] Odyss. 
00s —] Non sine causa hoc X, v. 495 sqq. 
rursus inculcatur. MNam-ita in àv nt(ong voUrov, Üotey 
ipso sermonis exitu claris ver- 0 vu x«i Ad. à v.] 8i huic 
bis indicatur, quae fuerit causa, persuaseris, veram esse 


M EN O, 


129 


. T , " , hr 
cóusDa Ort; orav molv Qr TQómo vol; &vóqui- 
mt016 mopayiyverat € &T1T], mpórsgov Ent etui oo uev «v- 


T0 xa acvró Curüv, tí mov 
iuol uiv cc rtoL lé , c) óà rGUTG, 


ÉoruV ast. viv à 
&nas0 cvrOg 


méntiGaL , nes x«i tT0V Eévov c0vÓs "Avvroy, ive 
- ftQaOTtQogG 4 (ge àav f:6l01g roUrOy, Écoriwv O vi xai 


"Aó«vaíovg Ov5ociug. 


Vat. b. Flor. a. b. c. 


—^ 


Exempla huius omissionis dedimus ad Pro. 


tagoram p. 320. B. et p. 361. A. Dein Vind. 2. Vat. t. npóvtQo» 


iut niiauer «vrÓ xcÓ^ abro. 


kKariv Ó vc xa 210. 0 v.] Fav ove Vind, 2. 


illam senftentiam,qua vir- 
tutem civilium virorum 
nouascientia proficisci, 
sed ex fortuna pendere 
statuimus, nonnihil uti- 
| litatis etiam Atheniensi- 
-bus afferes. Temperabit enim 
ille immoderatam, qua intumuit, 
superbiam, nec tantum sibi ar- 
rogabit, quantum adhuc sibi su- 


Plat. Opp. Vol, Vi. Sect. HI. 


mere studuif. I(a nos hunc Io- 
cum inferpretamur. Erunt ta- 
men qui postrema verba ad So- 
cratis supplieium referenda pu- 
tent, Quod si qui fecerint, ii 
necesse est dialogum post So- 
cratis mortem scriptum esse 
existiment, Qua de re quid 
iudicari oporteat, in Prolegome- 
nis disputavimus, 


E 


ET 


('unaiapa va ob 





PRHROLEGO:7IENA 
IN 


E U'"PEE YX* E? EE HR O N E Vl. 


Plat, Opp. Vol. VI. Sect, If, 10 











PROLEGOMENA 
IN 
EUTHYPHRONEM., 





Inter virtues primarias áí(que sümmas a Socrate 
€tiam pietatem numeratam esse, efsi aliunde quantum 
sciamus non constat, tamen intelligitur e X enophon- 
tis narratione, qui Memorabilium libro I. c. 1. S. 16, 
et IV. 8, 10. eum inprimis etiam hoc quaesivisse scri- 
bit, quid esset in quo pietas vel impietas cernerétur,. 
Quam rationem Plato quoque tenuit quó tempore adhuc 
magistri doctrinam tenti aestimabat, ut ab hac una ma- 
xime profectus de sapiehtia et virtute comimentari in- 
siitueret. Certe quidem in Protagora, quo loco agitur . 
de virtutis unitate, non modo prudentiae, iustitiae, tem- 
perantiae et fortitudinis, sed etiam pietatis rationes 
exeminandas sibi sumsit *), Quocirca mirum videri nullo 
modo debet, si Plato hóe quoque scribendi argumentum 
delegerit, ut more Socratico de vi et natura pietatis et 
sanctitatis disputaret, Qui enim de virtutis docendae 
discendaeque ratione, de temperantia, de iustitia, de for- 
titudine peculiaribus libris exposuisset, is certe ne pie- 
tatem quidem verisimile. est fuisse neglecturum, quam 
a magistro inter summas honestatis ac probitatis formas 





——— — 


J yv. Protag. P. 328 m" 2332. B. 
10 * 


134 ». PROLEGOMENA 


referri meminisset. Et vero tractavit hoc argumentum 
philosophus in Euthyphrone, in quo libro dum de vera 
pietatis notione investiganda disceptatur, simul etiam 
hoc agitur, ut e quibus fontibus impietatis criminationes 
in Socratem coniectae profluxerint ostendatur. Quem- 
admodum enim Plato in aliis libris uni Socrati maxime 
praestantissimas virtutes vindicavit, ceterorum autem ae- 
qualium inscitiam vel vanitatem coarguit atque castigavit, 
ita in Euthyphrone explosis vulgaribus de pietate opi- 
nionibus unum Socratem significat verae intemerataeque 
pietatis vim atque naturam perspectam habuisse, ideo- 
que Athenienses quidem de viri pietate non potuisse re- 
cte iudicare, Sed de proposito libri postea dicemus; 
nunc videamus de eius argumento. 

Inducitur igitur in eo Socrates colloquens cum Eu- 
thyphrone, vate quodam Atheniensi, Qui etsi sibi in- 
signem quandam rerum divinarum scientiam tribuebat 
ideoque etiam in nominibus deorum interpretandis stu- 
diose elaborabat, *) tamen ultra vulgarem superstitionem . 
adeo non sapuisse videtur, ut non modo credulae plebis 
commenta mordicus teneret, sed etiam subinde pleniore 
ore sua fundens oracula vulgo deberet ludibrium **), 
Nihilominus homo optimus de Socrate sentiebat honori- 
ficentissime, ut quem, si quemquam alium, pro pio et 
sancto habendum esse arbitraretur ***), Itaque in prin- 
cipio dialogi miratur, quod vir innocentissimus versetur 
in porticu regia, ubi rex sacrorum inter alia de crimine 
caedis et impietatis cognoscere solebat, Cui ostendit 
Socrates se a Meleto quodam, homine adolescente qui- 
dem et ignoto, sed eodem audaculo et procaci, crimine 
impietatis esse postulatum, Deinde vero ipsum quoque 
vicissim interrogat, quid negotii hic loci habeat, Re- 
spondet vates velle se parenti caedis actionem intendere, 
quippe qui mercenarium quendam in Naxo insula ob com- 
missum homicidium, quo tempore Athenas miserit qui 
religionum interpretem consuleret, miserando modo fame 
et frigore perire siverit. —Quibus auditis Socrates 
Euthyphronem interrogat, num pietatis et impie- 





*) V. ann, ad Cratyl. p, 391. C. 
**) V. p. 2. B. C. 
hd V, p* 3. A. 


IN EUTHYPHRONEM. 135 


fatis rationes omnes adeo diligenter exploraías habeat, 
ut ipsi nulla hac in re fraus metuenda sit. Quod post- 
quam ille magna cum. gravitate affirmavit, Socrates ur- 
banissime hominem rogat, ut sibi quoque consulat, ideo- 
que ante omnia hoc ab eo petit, ut quae sit natura et 
| vis pietatis ipsum edoceat: nam hoc intellecto. haud du- 
| bie futurum esse, ut Meleti accusationem feliciter de- 
| clinet et effugiat *). Respondet Euthyphro pietatem 
in eo ipso cerni, quod nunc facturus sit, ut quis 
| iniuste facientes, quicunque demum sint, in 
| judicium rapiat: id enim ex ipsius lovis exemplo 
apparere, qui ne patri quidem suo pepercerit. Quam 
tamen responsionem Socrates sibi ideo negat satisfacere, 
quia non de singulis quibusdam actionibus, quae dici 
| piae possint, agatur, sed de universae pietatis notione, 
Intelligit iam Euthypliro, quid ille sibi velit: itaque nunc 
hanc pietatis proponit definitionem, ut eam dicat con- 
 dineri in iis, quae diis cara sint. Quam sententiam 
etsi Socrates laudat ideo , quia aliquod certe genus pie- 
tatis sit ostensum, tamen eandem valde ait esse ambi- 
guam, siquidem .aliis diis alia placeant summaque inter 
ipsos eo nomine obtineat sententiarum dissensio. Prae- 
terea etiam hoc tenendum esse censet, pium non pro- 
pterea pium existimari oportere, quod a diis ametur, 
sed potius a diis amari, quoniam pium sit, Ex quo con- 
sequi vult, ut pium atque id, quod diis carum esse pu- 
tetur, diversum quiddam iudicari oporteat **). Enimvero 
Euthyphro quum vulgarem sequeretur opinlonem, qua 
inter ipsos deos rixas, pugnas et contentiones obtinere 
exisiimabatur, profecto Socrati concedere debuit, quod 
hic non obscure significat, isto quidem modo pietatis 
vim naturamque vel'ad incertas ipsorum deorum opinio- 
nes vel ad humanos errores revocari eoque funditus e 
medio tolli, Quocirca Socrates illam potius per se seor- 
sum neque ex fortuito eventu vel utilitate iudicari opor- 
tere arbitratur atque zog quidem eius quoddam ne- 
que vero ovoíav ab Euthyphrone patefactam esse cen- 
set ee). Et vero hic ipse iam sentit, quanta difficultate 


! 











") P. 2 — 5. C. 
**) P. 5. €. — 11. B. 
*99)'P. IL A. E; 


136 PROLEGOMENA 


seutentla ab se defensa laboret. Neque tamen erroris 


causam animadvertit. Itaque acerbe conqueritur, quod | 
quae proposuerit non firma maueant, sed usque loco | 


decedant suo, eiusque rei culpam in Socratem transfert, 
qui Daedali alicuing instar sermones quasi euntes faciat *), 


Hic vero vicissim eum suaviter urbaneque ridet, quod | 


propter sapientiae copiam et ubertatem scilicet mollioé 


p ird 


ac delicatior factus sit ideoque veri exquirendi laborem j 


ignave subterfugiat; deinde vero ei ultro pollicetur suum . 
in ea re auxilium, videlicet quo facilius possit ipse de. 


I 


pietatis vi et natura edoceri. Itaque primum instituit - 
genus virtutis indagare, sub quod pietas tanquam pars - 
aliqua atque forma subiecta sit, €Censet autem pieta- 
tem esse partem iustitiae quandam, Quae haud - 

dubie ipsius Socratis et Platonis sententia fuit, sicuti | 
' ex p. 14. B. €. Protagor, p. 381, A sq. p. 333. B. 


Gorg. p. 907, A. suspicari licet, Quo invento Euthy- 


phronem videre iubet, quid tandem sit, in quo cernatur 


haec iustitia, Respondet vates satis prudenter pieta- 


tem et sanctitatem eam esse iustitiae partem, - 


quae ad curam deorum pertineat; quae autem 
ad homines referatur, eam proprie vocari iustitiam, Ve- 
rum banc ipsam sententiam Socrates aliquanto diligen- 
iius illustrandam esse arbitratur, siquidem nondum per- 
spicuum sit, qualis tandem ista deorum cura intelligi 
debeat. Itaque Euthyphro illam pertinere ait ad miui- 
steria diis praestanda, Sed ne hoc quidem Socrati sa- 


tis est, qui, quoniam omni arti administrae aliquid -pro-. 


positum esse soleat, ad quod tanquam ad finem suum 
referatur, iam porro exquirendum esse censet, quidnam 
tandem sit, ad quod dii hominum ministerio indigeant, 
Tum vero ille:. Multa sunt ista, inquit, atque praeclara, 


declinaturus videlicet hac responsione sua rei subtilius 


explicandae difficultatem. . Postulat tamen Socrates, ut 
rem accuratius et quidem verbis quam paucissimis defi- 
niat. Cuius precibus dum obsequitur bonus homo im- 
prudens rursus ad pristinam relabitur superstitionem, ac 
pietatem in eo vult inesse, ut quis diis sacrifican- 
do et precando gratum faciat **), Ex quo col- 





$) P. 11. €. D. 
**) P, 12. A. — 14. €, 


IN EUTHYPHRONEM, 131 


ligit Socrates eum ministeria dile praestanda in eo cerni 
putare, ut deos precibus atque muneribus placare stu- 
deamus. Et rectam quidem veramque precandi rationem 
eam esse censet, ut a diis oremus, quae nobis sint ne- 
cessaria. Qua sententia àd mentem Euthyphronis, ut 
videtur, paucis explicata ad munerum diis offerendorum 
rationem examinandam progreditur *). Putat autem Eu- 
thyphro ea munera diis offerenda esse, quibus ipsi in- 
digeant, Ex quo colligit Socrates pietatem esse merca- 
toriam quandam artem, quae mutuo dando et accipiendo 
contineatur, Quod ille assensione sua haud dubius com- 
probat, Quaerit igitur Socrates ex eo, quanimam tan- 
dem utilitatem arbitretur ex eiusmodi donis in deos re- 


 dundare, Respondet ille spectare ea tantum ad hono- 
rem et venerationem deorum omninoque ad ea, quae 


antea iis grata esse iudicaverit, Enimvero sequitur va- 
tes, ut videtur, vulgi opinionem, qua deorum gratiam 
ac favorem precibus ac sacrificiis colligi posse putaba- 
tur. Quae sententia quantopere Platoni displicuerit, me- 
morabilis ille locus Legum libr. X. p. 905. D sqq. lu- 
culente testatur. Nec dubitari recte poterit, quin. So- 
crates quoque.istius opinionis errorem ac turpitudinem 
animadverterit, qui apud Xenophontem Memor, I. 3, 1. 
de precibus ad deos faciendis praecipit sapientissime, 
Quocirca aliquis exspectet hoc in loco disputationem - 
iam eo deductum iri, ut vatis, hoc est populi Athe- 
niensis, hoc in genere perversitas arguatur, Sed caute 
ac prudenter Socrates, missa huius rei quaestione, hanc 
sententiam ita impugnat, ut Euthyphronem recordari 
iubeat disputationis superioris, qua deos ipsos de iis, 
quae sibi cara sint, inter se vehementer dissentire effe- 
ctum erat. ta enim fit, ut Euthyphro quasi suo ipsius 
gladio iuguletur, atque disserendi molestias pertaesus 
totam disputationem denique in medio relinquat **), 
Exposuimus quam brevissime de argumento libri: 
sequitur, ut de eiusdem proposito et consilio explican- 
candum sit, im quo et ipso quam maxima utemur brevi- 
tate, quandoquidem de iis, quae ad defendendam eius 
fidem atque auctoritatem, quam a Fr, Astio maxime 


————— 


*) P. H4. FE, 
**) P. 14, C, usque ad £n, 


188 PROLEGOMENA 


impugnatam: esse constat, pertinere videantur, in pecu- 
liari libelli editione tam copiose explicatum est, nihil 
ut nunc de ea re addendum existimemus, Neque ipsa 
consilii, quod Plato secutus est, demonstratio longio- 
rem requirit orationem, . Etiamsi enim viris doctis 
non de eo convenerit, quid Plato hac sua scriptione .ma- 
xime spectavisset, tamen. qui artem philosophi ex. aliis 
eius operibus consimilis argumenti cognitam perspectam- 
que habuerint, ii certe. quid hae in re pro vero pro- 
bandum sit, non multum laborabunt, 


Quod enim Plato .in aliis scriptionibus facien- 
dum putavit, ut uni Socrati maxime. virtutis scientiam, 
hoc est certam exploratamque recti et honesti cogni- 
tionem cum interiore quadam animi persuasione coniun- 
€tam, vindicaret, ceterorum autem aequalium inscitiam 
et vanitatem argueret et castigaret, idem in Euthyphro- 
ne quoque ei fuit propositum, qui liber fere totus in 
eo versatur, ut exemplo Euthyphronis vatis, qui sibi 
insigni rerum divinarum scientia pollere videbatur, lu- 
culentius demonstretur, vel eos inter Athenienses, qui 
se in divinis rebus plurimum sapere vellent, verae pie- 
tatis notitiam habere nullam, imo illam, quippe vulgaris 
superstitionis tenaces, ex iis rebus suspensam putare, 
unde sine honestatis discrimine suspensa esse non pos- 
sit; Socratem autem tanquam germanum philosophum et 
causas vulgaris istius erroris perspectas habuisse, et 
viam, qua ad verae intemerataeque pietatis notitiam per- 
veniretur, adhibita dialectica tanquam certissima duce et 
magistra, omnium optime demonstravisse, Quocirca per 
totum fere librum vulgares de pietate opiniones explo- 
rantur atque refutantur, siquidem Euthyphro variis ac 
multiplicibus rei definitionibus propositis semper rursus 
de sua sententia deiicitur neque uuquam, licet Socrates 
haud uno loco rectae rationis inveniendae viam monstret, 
ad veri intelligentiam pervenit. : Haudquaquam enim exi- 
Stimare licet Platonem in hoc libro nihil omnino ex-. 
promsisse, quod ad vim naturamque pietatis patefacien- 
dam conduceret, Nam illud quidem ostenditur  lucu- 
lente, evehendam eam esse atque explicandam ad com- 
munem quandam generis notionem, neque ex fortuita 
quadam re vel effectu, veluti deorum caritate, sed per 
se iudicari oportere; communem autem notionem ita do- 
cetur inveniri posse, si pietas dicatur esse sub iusti- 


IN EUTHYPHRONEM, - 139 


tiam subiecta, ita quidem, ut cernatur in debita rerum 
divinarum cura, per quam divinum aliquod consilium ad- 
juvetur et provehatur. Sed nimirum haec omnia licet 
a Socrate non ita obscure significentur, tamen ab Eu- 
. thyphrone adeo non intelliguntur, ut is iterum iterum- 
que ad vulgi superstitionem relabatur. Neque vero illud 
sighificatur, quodnam deorum consilium sit, quod pie- 
tate promoveatur, sed' posteaquam eo perventum est, ut 
hoc ipsum exquirendum sit, Euthyphro pro sua sapientia 
omnia ad precum et sacrificiorum gratiam refert eoque 
ipso testificatur, se Socraticae doctrinae vim et ratio- 
nem capere haudquaquam posse, Quanquam Plato si 
voluisset institutam quaestionem ad finem usque perdu- 
cere, nihil aliud quam bonum sive boni ideam a diis 
spectari haud dubie ostensurus fuerat. Id quod unum- 
quemque satis edocebunt quae libro X, Legum exeunte 
et in Timaeo non uno loco disseruntur, At enim vero 
quominus Plato haec nunc persequeretur copiosiore dis- 
putatione, prohibuit haud dubie Socratis defendendi 
consilium, quod cum tota hac scriptione arte prorsus 
eximia coniunctum esse voluit, Quod enim Euthyphro- 
nis de pietate opiniones refutantur, interiectis quibus- 
dam verae rationis indiciis, pertinet illud simul eo, ut 
Socrates ab impietatis crimine a Meleto in eum con- 
iecto defendatur atque Athenienses ostendatur non eos 
esse, qui, nisi de errore suo moneantur, de eius causa 
in iudicium deducta recte iudicare queant. Quod consi- 
lium si philosopho simul ob oculos est versatum, facile 
intelligitur, cur plebis superstitionem et ignorantiara 
quidem notare neque vero quae e Socratica disciplina 
vera viderentur plene accurateque explicare constituerit, 
Pertinere autem hunc librum eo, ut Socrates ab impie- 
tatis crimine in eum coniecto liberetur ostendaturque 
Athenienses, quia vulgari superstitione obligentur, neque 
ad doctrinae Socraticae, hoc est philosopho dignae, al- 
titudinem et praestantiam animos attollere queant, de 
tali causa recte iudicare vix posse, id quidem luculen- 
tissime ex eo apparet, quod accusationis publicae a Me- 
leto susceptae quum in exordio libri tum aliis in locis 
mentio facta est, Quod quidem deliberato consilio ita 
institutum esse certe nemo temere dubitabit, qui ne 
talium quidem rerum commemorationem meri ornatus 
gratia fieri diligenter observaverint, Neque nihil mo- 
menti ad eam rem facit, quod Socrates Euthyphronem 


140 PROLEGOMENA 


parenti caedis actionem intendere volentem diligenter 
videre iubet, an pium iustumque sit eiusmodi actionem. 
instituere, Qua re profecto significatur summa viri pie- 
tas et religio, quem multi, sophisticae nequitiae insimu- 
lantes, tantae impietatis reum fecissent, ut eum adeo 
filios in parentes reddere impios dictitarent. Exemplum 
rei luculentum habemus in Nubibus Aristophanis v, 
1320 sqq. ubi Phidippides, posteaquam in ludo Socratis 
eruditus est, Strepsiadem patrem verberat idque recte 
et iure ita a se fieri contendit: ad cuiusmodi criminatio- 
nes nobis quidem non est dubium quin Plato in hoc 
quoque libro respexerit *), Licebit igitur iam consilium 
scriptoris paucis verbis indicare.  Exploduntur enim in 
hoc libro atque ratione Socratica examinantur vulgares 
quaedam de pietatis vi e£ natura opiniones, atque unum 
.Socratem ostenditur illam penitus exploratam habuisse, 
ita quidem, ut eam potuerit et definiendi sollertia ad 
scientiae perspicuitatem explicare et in ipsa vita atque 
actione religiose tueri atque observare: quae omnia simul 
ad Socratis defensionem valent, cuius causa fingitur mo- 
do in iudicium deducta esse: apparet enim exinde So- 
cratem de rebus divinis melius rectiusque sentire quam 
aequales, ideoque iudices Athenienses admonentur, quanía 
in hac causa diiudicanda apus Si& cautione atque pru- 
dentia, 


Iam vero haec omnia considerantibus nobis diligen- 
terque perpendentibus dubium certe videri nullo modo 
poterit, quin huic libro maxima et materiae et formae 
similitudo sit cum Lachete et (Charmide. | Nam aitero 
horum librorum fortitudiuem, altero temperan- 
| fiam in Socrate summam fuisse via et ratione simillima 
docetur. Neque ab!udit  Menonis argumentum , in. quo 
libro Socrati sapientia vindicatur, quippe qui virtutis 
scientia quibus rebus contineatur unus omnium optime 
perspectum habuerit; quod quidem item. sic demonstra- 
iur, ut causae. simultatis. iuter eum atque Anytum ex- 
ortae significentur atque ratio criminationum . ducatur, 
quae in virum innocentissimum coniecíae erant, Vide- 
mus igitur Platonem quattuor scriptis id egisse, ut mo- 
re Socratico de quattuor virtutibus primariis, tem pe- 


*) Conf. Praefat. ad Euthydem, 


IN EUTHYPHRONEM, 141 


ranítia, fortitudine, sapientía, pietate, disce- 
piaret easque omnes in Socrate summas fuisse demon- 
siraret,  Desideratur una iustitia, quam et ipsam a 
Socrate inter primarias virtutis formas numeratam esse 
constat. Quid igitur? hanccine unam putabimus a Pla- 
tone neglectam esse neque similiter tractatam? Non 
sane hoc verisimile est. Imo iuchoatum opus absolvit 
Socrate ad mortem condemnato, quo tempore edidit 
Critonem, in quo hoc agitur, ut summa Socrati vindicetur 
justitia, quippe qui viro honesto statuerit nulla condicio- 
ne licere legibus publicis debitam recusare obedientiam, 
Quod quidem opus quoniam magis ad externas rationes 
comparatum est atque tempore tristissimo non sine fe- 
stinatione aliqua seriptum, mirum videri non poterit, 
quod ad subtilitatem dialecticam cum ceteris libris, quos 
diximus, vix comparandum est, Nam in illis quidem de- 
finiendi argumentandique inscitia arguitur; exponuntur 
elementa quaedam dialectices; modo ex mente interlocu- 
iorum quaedam disseruntur, quo facetius rideatur eorum 
inertia; modo vera aliqua a Socrate suppeditantur, ut 
vel colloquentibus aliqua spes felicis eventus ostendatur, 
vel prudentibus lectoribus vera philosophi mens signi- 
ficetur: sed summa rei non expeditur aut in clariore luce 
collocatur. Quae omnia secus habent in Critone, in quo 
disputatio crassiore filo deducitur. Nihilo minus vero 
ilum cum Lachete, Charmide, Menone, Euthyphrone, 
argumenti atque consilii similitudine et quasi cognatione 
contineri, nobis quidem plane persuasimus, 


Atque haec ipsa res non parum lucis affundet quae- 
stioni perquam obscurae atque difficili de tempore, quo 
dialogi isti scripti sint et in publicam lucem editi, Nam 
Crito quum non multo post Socratis supplicium scriptus 
videatur, postremus fere dialogus fuisse iudicandus est, 
in quo Plato hoc argumentum isto quidem modo tracta- 
verit, siquidem postea temporis, ex quo relictis Athenis 
sese Megaram contulisset, in alio scribendi genere coe- 
pit elaborare neque in explicanda ratione Socratica sub- 
stitit. Quanquam Gorgiam ad idem fere tempus, quo 
Crito scriptus videtur, revocandum esse in Prolegomenis 
ad eum dialogum p. 24 sq. disputavimus, Quem proxime 
fortasse antecesserat Protagoras, de quo dictum item 
in Prolegg. p. 19 sqq.. Enimvero scripto Menone Plato 
idem argumentum in Euthydemo et Protagora tractavit 


142 PROLEGOMENA 


subtilius et elaboratius, eoque sic usus est, uf explosa 
sophistarum disserendi docendique ratione evinceret eos 


laudquaquam idoneos esse virtutis magistros, quod in 


ünum Socratem potius conveniat. conf, Prolegg. ad Eu- 
thydem. p. 64 sqq. Sed missis his hariolationibus ad 
eos "libros revertamur, de quibus dicere constitue- 
ram. Quodsi igitur verisimile est Critonem fere ulti- 
mum eorum librorum. fuisse, in quibus more Socratico 
de virtutum vi et natura ita disputatur, ut ipsae simul So- 
crati eximie vindicentur, quatuor autem illi dialogi, de 
quibus quaeritur, argumenti cognatione quadam et ne- 
cessitudine cum eo copulati sunt; consequens est, uf 
iidem proximo fere tempore ante Socratis mortem vel 
accusationem scripti esse existimandi sint. ^ Enimvero 
hoe ipso tempore Plato eum locum, qui est de virtutis 
disciplina eiusque. vi et praestantia, in deliciis habuisse 
videtur, sive quod eius explicationem videret multum 
momenti facere ad ostendendam disciplinae Socraticae 
praestantiam et dignitatem ipsumque adeo Socratem de- 
fendendum, sive quia doctrinam de virtute a Socrate in- 
choatam profligare ulterius atque illustrare vellet. Et 
confirmatur haec sententia mirifice iis, quae alibi de hac 
re disputata sunt. Nam Menonem quidem docuimus non 
ita multo ante publicam Socratis accusationem scriptum 
videri, quo tempore iam simultas quaedam atque odium 
inter ipsum et Anytum exarsisset,  Charmidem vero vi- 
demur recte statuisse Prolegg. p. 86, sex fere annis 
ante Socratis obitum literis exaratum esse, Magis 
anceps de Lachete iudicium est: quanquam ex So- 
craticae' doctrinae vestigiis in eo conspicuis certo col- 
ligere licet eum eodem, fere tempore atque Me- 
nonem vel potius paullo ante compositum esse, ld quod 
confirmant quae in Prolegg. ad Lachet. p. 10. obser- 
vavimus, legitur hunc fere ordinem horum librorum esse' 
putaverim, ut Charmidem primo, Lachetem secundo loto 
ponendum statuamus, post hunc autem Menonem. arbi- 
tremur prodiisse, ex cuius tanquam stirpe deinde ar- 
tificiores libri Protagorae et Euthydemi prodierunt. 
Reliquum est igitur, ut quo tempore Euthyphro 
scriptus sit, certius exquiratur, De qua re praeclare 
disputavit H. A. Schierenberg in programmate scho- 
lastico Lemgovii a. 1830. edito, quod inscriptum est: 
Ueber die Zeit der Abfassung des Platoni- 
schen Euthyphron, ls enim luculentissime demon- 


|] 


IN EUTHYPHRONEM. 143 


stravit veram esse Schleiermacheri atque Soche- 
xi sententiam, etiam a nobis in Prolegg. ad superiorem 
huius libri editionem p.. XXXVI, probatam, qui Euthy- 
phronem censuerunt scriptum esse quo tempore. Socra- 
tis causa haud ita pridem in iudicium deducta esset, nec- 
dum posset praevideri, tam tristem eam habituram esse 
eventum, Enimvero ante accusationem liber non esf 
scriptus propterea, quod diserte illius mentio in eo fa- 
cta est, Relinquitur ergo, ut aut post Socratis con- 

demnationem aut tempore litis in iudicio pendentis con- 
signatus esse putetur, Atqui alterum ilud nulla... ex 
parte verisimile est. Quanta enim ista foret indignitas, 
si Plato magistro iam ad crudelissimum supplicium con- 
demnato Meletum ita tantum voluisset punire et ulcisci, 
ut de procaci et petulanti eius adolescentia facete hila- 
riterque iocaretur? aut si Atheniensium inhumanitatem 
ita castigavisset, ut uno exemplo fatui istius atque. sto- 
lide religiosi vatis demonstraret eos ad pietatis notio- 
nem animis recte informandam nón esse idoneos? | Et 
nonne verisimile est eum ita imaginem pietatis in. So- 
crate conspicuae longe aliter fuisse adumbraturum atque 
in hoc dialogo ab eo factum videmus? At vero, dixe- 
rit quispiam, fieri tamen illud potest, ut Plato multo 
tempore post Socratis obitum talem librum conscripserit, 
Quod ego fieri potuisse duplicem ob causam nego. Nam 
primum quidem ita crimen inhumanitatis nomini Platonis 
item adhaerebit neque ab animo eius penitus absterge- 
tur. Deinde universa disserendi ratio, quae in Euthy- 
phrone dominatur, ipsumque libri argumentum eiusmodi 
est, ut Platoni Socratico conveniat, eidem ut philoso- 
pho sui iuris quasi facto tribui nullo modo possit. Su- 
» perest igitur, ut sermonem scriptum sumamus esse eo 
fempore, quo nomen Socratis apud magistratum haud 
pridem delatum erat. Quod si ponimus, omnia facilem 
habebunt explicationem, quae alioquin non carent offen- 
sione, Quanquam hoc loco occurrendum videtur ante 
omnia dubitationi cuidam, quae facile alicui in mentem 
veniat, Erunt enim fortasse qui Platonem inconsiderate 
fecisse dicant, si eo ipso tempore, quo crimen impie- 
tatis a Socrate depellere voluerit, ex mente ipsius cul- 
tum deorum vulgarem perstrinxerit maximeque eorum 
rixas et contentiones itemque vulgares de precum et 
sacrificiorum utilitate atque fructu opiniones exagitaverit 
atque in contemtum adduxerit, Quod in hoc libro ab 


144 PROLEGOMENA 


éo quodammodo faétnni esse haud &ané fiegari potest, 
Nihilominus autem recte videmtr contendere id sine ullo 
causaé Socratis periculo sut detrimento fieri potuisse. 
Enimvero satis constare arbitramur, quantà licentia Grae- 
€is concessa fuerit in iudicandis deorüm facinoribus et 
Virtutibus, módo ne ipsa numina tollerentur.  Impune 
etiim poetis certe cornicis licebat furtivos eorum amores, 
rixas et contentiones, cupiditates ac studia irridere *), 
Neque etiim in philosophos talia reprehendentes admo- 
dum severe statutum esse, ipsius Platonis exemplum 
docet, qui quae in libris de optima civitate et de 
legibus de iisdem locis disputavit, certe non videtur 
impune scribere potuisse, si publice in omnia decreta 
populi opinionibus contraria animadversum esset. Quippe 
ista omnia quoniam non tam divina quam humana videri 
debuerunt, &d publieum deorum cultum atque venera- 
tionem minus pertinere iudicata sunt. Quod si igitur 
philosophi quidam gravius puniti sunt, factum hoc est, 
vel quia ipsum deorum numen tollere videbantur; veluti 
Anaxagoras et Diagoras Meliüs, qui ideo coc appel- 
latus est, vel quod publica sacra maximeque mysteria 
violassent, ut Stilpo, de quo Diog. L. II. 116. vel de- 
nique odio factiosorum hominum, quod magna ex parte 
Socrati factum novimus. lam vero in Euthyphrone So- 
crates haüdquaquam sie disputat, ut patriorum deorum 
cultum contemnere aut eorum maiestatem ac potentiam 
tollere videatur, sed ita loquens indücitur, üt indignam 
deorum numine superstitionem urbane reprehendat, si- 
quidem ostendit pietatem nec posse consistere in iis, 
quae diis grata sint, quoniam maxima sit ipsorum deo- 
rum de talibus rebus dissensio, neque precum et sacri- 
ficiorum ritibus commodi et utilitatis gratia observandis 
contineri, nisi eam existimare velimus mercatóriam quan- 
dam artem esse, quae beneficiis ultro citro dandis acci- 
piendis sbsolvatur.  Falsas plebis opiniones de utilitate 
ex sacrificiis hominüm in deos redundante item explosit 
Aristophanes in Avibus v, 186. et alibi, ubi Pisthetae- 
rum finxit id consilii agitantem, ut condito in aere avium 
regno commercium jnier homines atque deos omne in- 
iereludatur eoque dii siti et fame enecentur, quippe sa- 





*) V. Bóttiger. De Aristophane impunito Deorum irrisore. 
Lips. 1190, 


IN EUTHYPHRONEM, 135 


crificiortm epulis spoliati, Deorum antem discordiae et 
rixae quis est qui dubitet quin multis adeo fuerint offen- 
sioni, ut eas sine ullo salutis discrimine tanquam inania .opi- 
nionis commenta improbare liceret? "Tantum igitur abest, 
ut Plato Socratis causae offecerit eo, quod eum talia 
disserentem induxit; ut il!i plurimum profuisse videatur, 
Docuit enim. vel potius significavit virum innocentissimum 
deorum patriorum fuisse cultorem religiosum quidem sed 
eundem ab anili plebis superstitione alienum, eoque sa- 
pientiorem atque sanctiorem. Quod. certe cordatioribus 
aequalium ne inter Heliastas quidem per sé displicere 
ullo modo potuit, Quum vero haec nihil impediant, quo- 
minus Euthyphronem eo, quo diximus, tempore scriptum 
-esse statuamus, tum multa sunt, quae ut eam senten- 
iiam amplectamur vehementer suadeant ac propemodum 
cogant, Nam primum quidem ita perspicuum est, qui 
fiat, ut per totum fere sermonem regnet proterva quae- 
:dam aut certe secura hilaritas multusque lepos ab omni 
tristis alicuius casus praesagitione vel suspicione alie- 
mus, Enimvero etsi truculenta accusatorum | conamina 
discipulos Socratis haudquaquam latuerunt adeoque. Pla- 
.íonem commoverunt, ut eo tempore compluribus scri- 
ptis. magistri causam defendendam . susciperet, id quod 
inter alia Menone et Euthydemo ab eo factum esse 
novimus; tamen principio quidem non videntur eum ne- 
tuisse litis exitum, qui postea temporis pro dolor con- 
secutus est. Quod ne cui mirum accidat, recordari de- 
bemus. eorum, quae Soerates ipse in Apologia Socratis 
s. 960. A. coram iudicibns dicit, quo loco se mirari ait, 
quod. numerus suffragiorum damnatoriorum tam parum 
differat.a sententiis absolutoriis,. Quocirca etiam Plato- 
nem putamus certissime speravisse futurum esse, ut So- 
cratis causa triumpharet, eaque spes ipsius tanto fir- 
-mmior esse debuit, quo plus ipse disciplinae viri ac vir— 
tuti tribueret, Quod si ita fuit, facile est ad intelli- 
gendum, qui fieri potuerit, ut eo ipso tempore, quo 
nomen magistri delatum erat, causam eius festive et 
hilariter agendam esse sibi persuaderet. Sed alia etiam 
causa est, eur EKuthyphronem non iia multo post nomi- 
nis delationem scriptum putemus. Quid enim? cur tan- 
dem unius Meleti iniicitur mentio, qui fuit intez accu- 
satores iguobilissimus? ^ Enimvero fit hoc aperte con- 
temtus siguificandi gratia, Reticetur Anyti et Lyconis 
nomen; uuus Meletus memoratur atque ut imberbis ac 


146 ." PROLEGOMENA 


procax "adolescentulus notatur, quo scilicet etiam reli- 
quorum accusatorum auctoritas atque dignitas deprima- 
iur. Hoc autem ecquis est qui sibi persuadeat abso- 
luto iudicio ita potuisse fieri, quo tempore non tantum 
Anytus et Lyco, sed etiam Meletus. maximam adepti 
erant nominis celebritatem? — Apparet igitur hoc quoque 
nomine: longe verisimillimum videri debere quod antea 
iudicavimus, Euthyphronem scriptum esse, quo tempore 
Socratis causa non admodum diu in iudicium fuit delata, 
Suppetit huius sententiae etiam tertium argumentum, 
Nam mirabile: sane esset, si Plato libro post magistri 
damnationem vel supplicium scripto iudicum perversita- 
tem et iniustitiam ne verbo quidem motavisset. Quod 
profecto. non fecit, nisi forte aliquid tribueris illi: eU- 
Ouéflohe và cToi«Ure mt90g TOUS 7t0ÀÀOUG,  lmo uno 
exemplo Euthyphronis, boni quidem hominis ideoque 
ne Socrati quidem inimici, sed eiusdem  superstitiosi, 
vel, ut hodie loquuntur, orthodoxi, qualis Athenis vulgo 
esset religionis condicio, declarare instituit. | Ex | quo 
nobis quidem clarissime videtur apparere Platonem hoc 
unum spectavisse, ut iudices admonerentur, ne populari 
superstitioni in sententiis ferendis plus iusto tribuerent, 
Quae quum. ita sint, liber eo, quo significavimus, tem- 
pore scriptus sit necesse. Denique universum libri ar- 
gumentum, maximeque ea, quae ad Socratis defensionem 
spectant, ita comparata sunt, ut post Socratis damnatio- 
nem vix ita scribi potuisse videantur. De qua tamen re 
ut hic - dilucidius exponamus, nunc non opus  esí, 
Nam quum ceteris argumentis iam satis firmata sit no- 
stra sententia, tum hoc ipsum adeo est perspicuum, ut 
nisi sperarem causas eius et rationes post ea, quae ante 
dicta sunt, ab ipsis legentibus facili negotio repertum 
iri,. ingeniis eorum parum modeste diffidere viderer, 
]taque disputationi nostrae finem facere licebit, siqui- 
dem quae pertinent ad libri argumentum et consilium, 
eiusdemque cum aliis scriptis Platonicis necessitudinem 
et coniunctionem, satis copiose explicata sunt. 





CODICE S$ 


Bodleianus s, Clarkianus, Tubingensis. 
Coislinianus, Veneti ,2//. (nobis olim a, b.) Vind. 


^ IN BUTHYPHRONEM. BI 


1. 2. (qui Bekkero est Y). 9. 4. 5. Huetianus W, 
Parisin. BCDEHST. Vatican. (Bekkero alibi 4), 
Florentini a. b. c. d. e. f g. h. i Zittaviensis, 
Angelicusu. Palatinus, de quo v, Creuzeri Melett. 
Vol. L p. 100 sq. Habemus igitur triginta et unum 
codd. partim optimae notae libros, ut Bodlei, Tub. Va- 
tican., ad hunc dialogum excussos. 


EDITIONES. 


Peculiari opera in hoc libro illustrando versati sunt 
.Forsterus et Fischerus, quos ego nWpet et En- 
gelhardtus sequuti sumus. 


Forsteri editio sic est inscripta: Platonis dia- - 
logi quinque, Euthyphro, Apologia Socratis, 
Crito, Phaedon et Erastae, edidit et obss, illu- 
stravit Nathan, Forster. Oxon. 1745, 8. iterum 1752. 
e typographeo Clarendoniano. 8. mai Verba Platonis 
ex H. Stephani recensione dedit; adiecit Ficini inter- 
pretationem hic et illie refictam; praeterea usus 
est H. Stephani, Adr. Turnebi, Zach, Mudgii aliorum- 
que annotationibus, denique ipse quoque praeclaris ani- 
madversionibus librum locupletavit: fuit enim Forsterus 
vir doctus sane et acutus, 


Huic successit L, Fr. Fischerus, multae vir do- 
ctrinae a€ diligentiae prorsus singularis, Is quum inde 
ab anno superioris saeculi sexagesimo Euthyphronem, 
Critonem, Apologiam et Phaedonem aliquoties ita edi- 
disset, ut varietatem lectionis, quae illis temporibus 
suppetebat, notaret omnem additis brevibus animadver- 
sionibus critici maxime argumenti; postea faciendum pu- 
tavit, ut adhibitis codicis "Tubingenis copiis sane prae- 
stantibus maiorem pararet editionem, quae et critice et 
grammatice librum illustraret, Ea vero prodiit sic in- 
scripta: 

Platonis Euthyphro, Apologia, Crito, 
Phaedo. Graece, ad fidem codd. mss, et libro- 
rum editorum veterum recensuit emendavit explica- 
vit Io. Fried. Fischerus, Lipsiae. 1*8, 8, mai, 

ac pro temporibus illis profecto egregia censenda est, 

Tertium locum. nostra occupavit editio, quae bunc 
habet titulum: 

Platonis Euthyphro, Prolegomenis et com- 

Plat, Opp. Vol. Vi. Sect, Il. 11 


148 PROLEGOMENA IN EUTHYPHRONEM, 


mentariis illustravit G. Stallbaumius. accesserunt 
scholia Graeca ex codice Bodl, aucta. Lipsiae, 1823. 
8. min. ln prolegomenis studuimus libri auctoritatem 
atque fidem a criticorum vindicare dubitationibus, ac si- 
mul de Platonis arte et ratione exposuimus, quae in eius 
dialogis est conspicua. Quae omnia in^hac editione omit- 
tenda putavimus, in qua jid potius egimus, ut de libri 
"argumento, consilio, necessitudine cum aliis Platonis 
scriptis, origine denique accuratius, quam antea factum 
erat, exponeremus, (n commentariis autem scribendis 
tunc temporis id consilii secuti sumus, ut Platonis ver- 
ba quocunque modo dilucidarentur, ne qua legentibus 
difficultas obiiceretur. Quod consilium nunc quoque re- 
tinuimus, hoc tamen teriperamento, ut quae olim copio- 
sius exposita essent, in brevius contraheremus; quae 
falsa essent, corrigeremus; quae redundarent, delere- 
mus; denique quae deesse ad iustam explicationem vi- 
derentur, ea adiiceremus ac suppleremus, lta igitur 
factum, ut haec editio a superiore tantum discrepet, 
ut pauca tantummodo cum ea communia habeat,  Cete- 
rum Lac oblata opportunitate non possum quin gratias 
agam censori eruditissimo in Annal, Litter. Halens. a, 
1824. m. lun. N. 149. qui humanissime de mea opera 
iudicavit. 

Duobus annis post Fr..G, Engelhardt Euthy- 
phronem item edidit in libro: 

Platonis dialogi IV. Laches, Euthyphro, 
Apologia, Menexenus, annotatione perpetua 
illustravit Fr. G. Engelhardt. Berol, 1825, 8. 
cui in multis rebus mecum convenit: quod monuisse 
iuvat, ne quis existimet, quae in hac editione ite- 
ravimus, ex ipsius opere repetita esse, Ceterum 
vir doctus de argumento et consilio operis nihil 
dixit studiumque suum in una verborum explicatione 
continuit, 

Denique memorandus est Ernestus Dronke, qui 
hunc librum una eum Apologia, Critone, Charmide, 
Lache et Menexeno in usum scholarum edidit Bonnae, 
1834, 8. min, Nitida editio textum, quem vocant, con- 
tinet subiuncto brevi verborum indice. 

Ceterum Schleiermacherus Euthyphronem ver- 
tit Germanice Vol, I, P. 1I. p. 49 sqq. 





E Y 4 
ererponN 


11 * 


TA TOY AIAAOT OY IIPOZQHA 


EYOYOPON, XOKPATHZ. 





Cap. fs xm VEUUTEQOY , €) TTA yÉyovsv , Otisteph, 
oU Tag iv "dvxeiqo XO TOU ueroifIae ivüaós viv ? 





Owroifig msoi T5v TOU Daciléwg GrO0XY; OU ydp TOV 
A , , : kh. , ^ 
xci Goí ys Óixm Tig OUVGO TUyzXYtL npóg TOY f«cuAéo 


egnso àpuoí. 


a P2 
Tub. Coisl, Ven. J/. Huet, 
Mox Bodl, corr. Oj a: ór. 


P.2. T(veoctpor] Utrum- 
que frequentis est usus, et cf 
»tortgov; et ví véov, Sed inter 
utrumque modum proprie qui- 
dem aliquid discriminis inter- 
cedere etiamnunc: nobis. persua- 
simus, Nam comparativus re- 
lative, ut ita dicam, dicitur, ef 
significat: quid novonovius 
&ccidit; quae interrogandi ra- 
tio ingenio Graecorum  maxi- 
meque Aíheniensium admodum 
consentanea est, ut qui pro sua 
animorum alacritate semper. no- 
va novis cumulata vellent: po- 
sitivus autem modus absolute 
interrogat: quid novi? Quam- 
quam frequenti formulae  uau 
faetum est, ut comparativi vis 
et significatio paene  evane- 
sceret. 

vg jv 4vxtílo — ÓOia- 
Toifàc] De usu voc. ÓuerQu- 
B*; olim ad h. l. satis exposui. 
conf. ad Charmid. p. 153. A. 
De Socrate in gymnasiis et pa- 
laestris versari solito v. ^ad 
Charm. p. 153. A. RB. 

ztQi v5v voi Baciéog 


ov yàg mov xal col yt] ye primus addidi e Bodl. 
Par, DST. Vind, 4. Flor. d, f. h. 


veT0ot»] In vulgus notum est 
secundum archontem, qui ToU 
B«oiéog nomen: gerebat, hoc 
muneris habuisse, ut quum alias 
res ad religionem | cultumque 
deorum pertinentes curaret, tum 
etiam ó/x«g qóvov. et &aefelag 
cognosceret, De qua re v. Mei- 
er De Lite Attíca . p. 4T1.sq. et 
quoslaudavit Her mann.Lehr- 
buch der Griech. Staats- 
alterthümer. $. 138.  Fie- 
bat autem ab eo causarum co- 
gnitio in porticu: regia, ad fo- 
rum. in Ceramico urbano sita 
et 7j 010& 100. Zliós 100 "Elev- 
$z:oíov finitima, sicuti jam olim 
monui, laudato Meursi o Lectt. 


Attic. VI. 11. et Luzacio 
Exercitatt; Academ, Spec. lll. 
p. 172 sqq. quibus nunc addas 


Meierum l. c. Ceterum conf, 
Theaet. extr. viv pi» ov» ànav- 
axvéov uou eis Tyr voD Baciléog 
Groày in a5v voU Mii5vov yga- 


; qu, av yfyoencat. 


ob)'y&p nov x«i coi yt] 
Bekkerus cam vett, editt, 
omisit ye, quod (amen optimi 


192 


PLATONIS 


X0. Qvro 97 ! A qvotol 7 nM Ev0sqoov, ói- 
XQ» eUtNv xcAoUVOty, «AÀc yaq. .Á 

EYO. Ti quce; yoeqmv oé Tu, ee Éoixe, y&yga- 
"Tc65 OU y&Q ixvó y6 xoroyVocOUot, Gg GU y6 


Érepov ; 
XQ. Qv yàg ob. 


EYO. '4àÀ& cà &Aiogs 


ov 


BDEHST. v. ann. 
Ven. l1. post og c) om. Bodl. 
Vind. 4, Flor. f. g 


yàg Exsivo ys wacay».] 
Onittunt zov Tub. Vat. Ven. £[I, Vind. 3. 
Voculam yt hic ignorant Huet, Par. ST. et pr. 
Coisl. Tub. Vat. Huet. 
. h, et pr. Ven. JJ. Neutro loco ea caruerim, 


Editt. omnes o) »&p mov ix, 
Florentini octo Par, 


Par. ..S. 


et proniores adribad in talibus ad omittendi quam ad inferciendi 


errorem fuerunt, 
O00" a)t10q zív»v t: 


Bekkerum s&»v TO, 


codd, satis fuentur. Neque 
ipsa sententia verborum vocu- 
lam non commendat, 
quae acuit vim pronominis cof, 
ut o) y&p srov xal Goí ys sit, 
non enim opinor et tibi 
&Bdeo, sicuti mihi, Exem- 
pla rei afferam pauca de multis, 
ex hoc ipso libro maxime de- 
promía. P. 4. B. o) yüp &» 
70V UnéQ yt &iorolov Pgetyes- 
99a qóvov «vTQ. ubi dAlorofov 
habet covooiw propterea, quod 
id cum jig unam efficit notio- 
nem. P. 13. A. ov ráo "Ov Aé- 
yes ys P. 14. KE. oU y&g mov 
veyrvixóv y" üy 8m. Sympos. p. 
182. A. in& ,oU à Ttov xoa 
ys — ngaviógevov ióyov &v Ói- 
xaloc  qé£oow lbid. p. 199. A. 
Phileb. p.63. B. Sed affatim exem- 
plorum suppeditabunt Sehae- 
fer. ad Theocrit. p. 212. et 
Reisig. ad Sophocl. Oed. Col, 
v. 110. 

X Six qv avT)» x«lovUcir, 
&ÀÀ& ypequv] Miratus est 
Astius De Vita et Scriptis 
Platonis p. 413. diligentem istam 


quippe . 


7y.] Sic Bodl. Vaf, Vind. 2. 3. Ven. 
EII. Flor. &. c. e. h. i. Par) BCDHST. Angel, Legebatur aute 


vocabulorum . discriminatiouem, 
quam fanquam. inficetam .Plato- 
nis ingenium dedecere arbitra 
tur. Ego quid in ea insit of- 
fensionis, non perspicio, Nam 
Óóí(xj est generis vocabulum, 
quod significat causam et publi- 
cam -et privatam; y9«g7 autem 
de publica tantum. causa usita- 
tum fuit, Quae res adeo extra 
omnem dubitationem est posita, 
ut Grammatici veteres, veluti 
Harpocratio, Suidas, Tho- 
mas M., Phavorinus, alii, 


^ 


de ea ad unum omnes consen- : 


tiant. Kxempla attulit Meier, 
De Lite Attica p. 162. ann. 7T. 
Quocirca hoc dicit | Socrates: 
Wahrlich nicht etwa ei- 
nen Process nennen es 
die Athenienser, sondern 
einen Staatsprocess: in 
quo inest lepida obscurius lo- 
quentis correctio cum  grada- 
fione. Neque nihil vidit Pe- 
írus van Levyveld, qui in 
libro De infamia. ex. iure 


Attico p. 220. Euthyphronem 


censet, ut qui plerumque in 


EUTHYPHRO. 153 


Z8. diee yt 0000 75 ad. 

EYO. 'Tíg ovrog; | 

CQ. 0v30' «)róg mcvv Ti guo , o Ei9v- 
qoo , róv &vógo* wvéog ydo víc sot quiverat xci 


cyves* óvouaCovot uívro, cUrOY, cg byQueou, M&n- 
Tov. Éor. 0à cà» Onuov llrOswg, sb vwe và ttg 





óc ropas Mélqtoy] 
Flor. e. f, h. 


XXXV. ed. Krüger. 


Sie Bodl. Ven. 77Z, Vind. 1. 3. 
Coisl. Par. D; fere constanter. 
&pud Aristophanem et Oratores libri meliores offerunt. v. Do- 
braeum ad Aristoph. Rann, p. 31l. 
Vulgaris forma stare nequit propterea, quod 
penultima eius syllaba ex analogia corripienda foret. 


Eandem scripturam. 
ed. Lips. Clinton, Fast. Hellen. 


Tuetur fa- 


men vulgarem errorem Eustathius ad. Odyss. T. II. p. 42, ed. Lips. - 


Coisl. 


E Tuv vO Exec] V. Twa dv và. sed i» om. Bodl Tub. 
Ven. Ij, Vind, 2. 3, Flor. a. b. c. f. g. h. i. Par. 


BCDEH 


ST. Ang. Ziit, v. ann., unde disces £» ex correctione grammati- 


corum naíum esse, 


coloniis degisset, duo vocabula, 
disgy» et yo«qrnv, confudisse et 
ob eam rem a Socrate festive 
reprehendi. Nimirum loquitur 
certe Socrates cum eo tanquam 
homine peregrino, quo facetius 
et urbanius suam ipse senten- 
tiam proferat. Ceterum et impie- 
tatis et homicidii actio ex legi- 
bus Atticis fuit publica, quod 
monemus ideo, quia fuit, qui 
nominis Óízrc ambiguitate de- 
ceptus Éuthyphronis causam non 
publicam sed privatam- fuiqge 
à existimaret, D 

y9uqgm» Gé vig — yéypa- 
arcs] PocqeoOnt cive est ali- 
quem in numerum reorum re- 
ferri iubere apud magistratum, 
unde usus verbi medii repeten- 
dus est! quod quia fiebat tra- 
dito accusationis libello, addi- 
tur fere yo«gqrzv, ita ut plena 
sit loquutio yoeqnv yortpsoOat 
Ttv&. conf. Scehómaun. De 
Comitiis Athen, p. 129. 

o) yàg ixsivÓ ye xacve- 
zo gom] Omissum est gov, 
quia subsequitur o; ov pt ire- 


Bekkerus à» servavit. 


Qo», Quod qui non perspice- 
renf, pronomen post yáo cum 
Stephano  interposuerunt, ubi 
alii intulerunt zov. Cod. Bodl. 
oU Ti y&Q z0V ex corr. Sen- 
sus esí: denn das wenig- 
stens werde ich nicht von 
dir denken, dass du einen 
andern angeklagt hast. 
ln quibus quam otiosum, ne 
dicam iufieetum sit istud zov, 
opinor, denke ich, quod 
vulgo infereitur, mon est cur 
pluribus exponamus. Ceterom 
xttrüyiyrogxsv ita sine genitivo 
positum legitur etam Xenoph. 
Mem. 1V, 8, 1. Apol. 23, quos 
locos comparavit Fischerus. 
conf, ad Alcibiad. II. p. 143. C. 
B. x«i &yvoc) h. e. éyro- 
9106, ut Charmid. p. I33, A. 
ubi opponitur  zroóo«oc, is 
quocum familiaritatem 
contraximus. 
- Tó» üz nov II vx 9 vc] Schol. 
II 9is nuoc Aiyridog "A9nvg- 
ow, 3$ o5 obwoc. Stephanus 
famen Byzantinus et Har- 
pocratio hune populum re-: 


154 PLATONIS. 


IlcOéíe MéAyrov, olov rsrevórQuya xoà oU mvv sÜ- 
yévetov , àniygvnov Ó&. H 

EYO. vx ivvoo, o ZXuxpereg, «AAA ài tive 
yocgov 6s y£yoantot; 

$ ra "Hrtwe; ovx GytVYZ, Éuoiws Ooxs* TO 
yàp víov Ovr« rocoUrov ngay iyvoxívot ov gqai- 
Àóv iori. Exsivog y&0, Og quom, oiós, rive TQO- 
sov oi véo! Og eigovrat x«i rívtg oí Ow sipgov- 
veg CUTOUG. xal xwÜvvsve. .cÓq0g Tig 6lVGL* xol TV 
uv &uaD iav: xoridQv | og Ovi s(povtog Tovg nc 
xwórxg UrOU, Éoysvut xcTQyoQnooY OU, gmeQ 
C. ovx àytvv, Fuotye doxsi] Ante Ejcosye Vat. 4. Ven. 
II. Vind. 1. 2. 3. 5. Florentini, Huet. Par. BCDEHS. Angel. óg 
inferciunt, quod inde a Bekkero omnes susceperunt, male, Debet 


enim haud dubie vocula originem suam inscitiae grammaticorum, 
qui Éuoiye óoxsi et Lob Óoxsi sic interponi solere ignorarent. v. ad 


Remp. V. p. 467. E. Menexen, p. 236. B. al. 
dgneo mgOÓg uovégu, zgóc vv z.] Vat. Zd. a pr. m. et 


ferunt potius ad: tribum Cecro- 
pidem, quod idem. factum in 
Corpore, Inscriptionum 
Boeckhium n. 115, et 183. 
De duplici scriptura | Il 9«0g 
et Il,29s/g dixerunt quum . alii, 
tum Taylor. ad Demosthen. 
Midian, p. 181. T. Ill.  Appa- 
rat. Schaefer. p. 368 sq. Dein 


eL qwo vQ F'yug est si quem, 


mente tenes, i, e. memini- 
Sti, quod etiam sine Zv potuit 
dici, quod vulgo invitis codd. 
iuírusum legitur, De Rep. VE 
p. 490. A. Qytvvo óà «vr, [4 
và fynuc, mQsrov gui» d&Ain9sua. 
Herodot, V. 92. T. Ilisoíav- 
ógoc 9i, avwiic TO nou Oér, xal 
v0g loyw» wg oí )nev(G evo, Opn- 
cu govioc x. r, 4, Pluribus de 
kac re c!ím ad h. l. disputavi. 

oio» viTavOTQUgG —] h. 
e. vOL0UTO», OQUig PO: v&rGVÓ- 
$95 x. T. À. de qua attractio- 
nis forma dixit Matthiae Gr. 
$. 413. ann, 2, couf. nosíra ad 
Euthydem. p. 272. A. Lachet. 
p. 180. D. Ceterum haec pi- 
cetura hominis est mollis, nasuti 


apud. 


et arrogantis, | Nam. homines 
promissae et prolixae | comae 
habebantur. molles et effeminati, 
id quod Salmasius. de Cae- 
sarie. Virorum et Iunius de 
de Coma c. 4. docuerunt. QU 
mávy sUyévsu.oc autem ad 
juventutem Meleti pertinet, quae 
carpitur etiam Apolog. Socrat. 
p. 25. E. et 26, E., adeoque 
eius arguit in accusando levita- 
tem. et petulantiam, Denique 
ian(ygvzou putabantur. pertiuaces 
et arrogantes, id quod testatur 
locus Reip. V. P 414. C. 

C. . ovx .àytyvm], Puoi 
/t 9.]. Ilntelligitur yocp ovx 
&yt»vjg accusalio viro generoso 
non. indigna: quod apparet ur- 
bana cum irrisione dici. Simi- 
liter. deinde o) q«UÀó» ouv, 
haud parvum et contem- 
nendum putari debet, h. 
e. signum magni ingenii et acu- 
minis est. Nam inest in his 
quoque verbis litotes, 

Sena nQógc pnvéga zoOc 
Qv TOÀ» Usitatius saue 
fuit dicere ógnsQ mgog wmvéQu 


EUTHYPHRO. 155 


moóg wiríom, moüg vXY mA. xel qeíirerei uou vv 
soAiXGY. uóvog &QysoOcs 0pUGc* opÓGg ydp iori 
TOv véíav mourov imnueAnÜTvoi, 0neg Écovrat O ct 
&guoTOL, (gmeQ yt00yOv aycÜUOv rOY víov qutov ei- 
xóg mgürov imnusAqOvet, puero Óà ToUTO xci TY 
&ÀÀOvV* xai Oi x«i MéAqgrog iooc mgürov uiv zug 
ixzoDaigs, rovg Tüv víev r&g fA«otag Ow Osipov- 
Tag, 0g quow* Éneare uera ToUro ÓiAov, Ort TOV 
noscpvrígov imuuekuÜtg nAsioruY xal psylotov cyc- 
Üüv eiriog Tj mÓÀet yevmosrow, (0g ys TO tixOg Évu- 
Büva, ix rowrng «org «g£oauévo. 


Vind. 4, nQós ante cj» zólw om, v. ann. Bodl, Tub. Par. T. Ven. 
II. a pr. m. óg zQÓc umqtéQa: sed nt excidisse videtur ob proxi- 
mae syllabae initium. Antea gov ante xaTnyognouv abest ab Ald. 
Bas. 2. et cod. Vat. 

P.3. ógq yt TÓ telxóc] V. ócte, quod correctum e Bodl, 
Tub. Vat, Coisl, Ven, Z1l. Vind. 2. Par. BDHT. Augel. Zitt. Flor. 
e. f, g. h. 


V5» nolw, de quo loquendi ge- 
nere post Schaeferunmi ad 
Dionys, De comp. verb. p. 328. 
ad lulian. Praef, p. XIX. et ad 


l. commentatus sum, ea etiam- 
nunc (ítueor; quamquam Mhunc 
ipsum locum aliter atque olim 


unfe hos íredecim annos ad h. 


Gregor, Corinth. p. 23954. olim 
&d h, l. et ad. Reip. libr. VIII. 
p. 545. E. explicavimus, | Nec 
tamen loquendi consuetudo prae- 
positionis iterationem  ominino 
&spernatur, (de qua praeter 
Schaeferum ad Gregor. Co- 
rinth, p. 394, ipse ad h, l. di- 
xi. v, De Rep. VIII. p. 553. 
B. et quae congessi nuper in 
repetita editione Phaedonis p. 
61. D. 

D. óo9Og yag 3ovov "1 
Plene dicendum fuit: óp9àg y& 
d» nolvuxov  &oytoOcí Pow 
"n9Urov imuieà. quod genus lo- 
quendi affatim. illustravit Mat- 
thiae Gr. $. 309. ann. et 
Boeckh. in Min, et Legg. p. 
181. conf. etiam ann. ad Cra- 
iyl p.,388, A. Alia ratio est, 
sicubi sive& cum adverbio iun- 
gitur sic, ut verbum substanti- 
vum síatus et conditionis indi- 
cium faciat, de quo usu quae 


interpretati sumus, Dein ormwg 
cum iudieativo futuri. post ver- 
bum curandi dilucidavit Ro- 
stius Gr. $. 122, ann. 3. 

UcntQytooyov àyad0v] 
Hanc imaginem scriptor Thea- 
gis ad nauseam usque inculca- 
vit, ut suo loco docebimus. JVé« 
Qvr& sunt plantae tenellae, 
novellae. Exx«$ «(Q&vv au- 
tem significat eruncare, aus- 
iàten; deindé omnino tol- 
lere. To» véov zàg BÀAa- 
üt«c per periphrasin dictum 
pro zo?íg véovc, quod factum 
esí, quo diligentius metaphora 
servaretur; quam Mhabes etiam 
Legg. VI. p. 765. B. Denique 
intra  uer& vostro dictum ix 
n«QaÀlQlov, cuius generis exem- 
pla collegit Astius ad Legg. 
p. 24. 

P.3. Oc y& v0 elxóc5vgg.] 
In eiusmodi formulis articulum 
modo additum videmus, modo 


3 


156 


PLATONIS 


Gs. IL. EYO. JBovXoiugy» &v, o Xésoeres 
«AM 000000 , i) rovvVcYrloV yévnrat. dTevüs yép 
nob Boxei &q' écríeg &oyscO nt zoxovoycv rQv nólav, 
émuyspüv aisiv ot. wa uot Afye, vl xai moiwtvra 
(06 quot Oro sipiwr TOUg .Yéove; 
XQ. "4drome, 4 ÜDevudou, Og ovro y' xoi 


B. gmol yéo ut ITTTETI tivas 90v] Sic Bodl, Tub. 


Coisl. 


onissum, ut dicatur og esxóg 
el óg TO tlxóg, Og Ólncwov et óg 
40 Óíxtiov , «. T. À. Discrimen 
utriusque dictionis non usque- 
quaque perspexit Engelbhbard- 
tus, qui articulo addito adie- 
ctivum, subiecti partes agere ef 
infinitivum . praedicatum — esse 
censuit, - Imo articulo addito 
6g v0 tixóg significat: quem- 
admodum pro re ipsa, de 
qua sermo est, par est ef 
consentaneum. Sic etiam 
Oc TO díxciov et alia explicanda 
sunt, veluti Legg. I. p. 624, A. 
o y 40 Ouxeiüretov sixtiv. 

«AA ódówón] "Ogóoc est 
extrema pars ossis sacri, in 
quod vertebrae spinae desi de- 
sinunt. Inde ódjoziycov voca- 
fur ea pars ossis, quae natibus 
est proxima. — Unde OgówóoEiw 
esí contrahere partes po- 
steriores prae metu, ma- 
ximeque dicitur de animalibus 
caudam prae metu contrahenti- 
bus. Quod signum esse solet 
magni gravissimique metus, Ita- 
que OjjoÀdsv est anxie me- 
tuere, vehementer me- 
tuere, neque idem plane est 
quod qofgcioó«: vel &Ovpuciv, si- 
cuti Moeris, Harpocratio, 
aliique grammatici interpretan- 
tur. 

drtyvos y4o Hou ÓOoxsi 
«qo "Eovíac&oysaOo ai] nam 
prorsus initium violan- 
dae civitatis ab ara ef 
foco faeere mihi videtur, 


Ven, 41. Vat. 4. Huet. Par. DST. Vind. 1l. 3. Flor. b. f. 


quum (ibi iniuriam in- 
ferre conetur. Iungenda 
sunt verba in hunc modum; 


doxei yào dip yea ,raxovgyeiw 
VQ» nOÀw drtzrog áp íoríag. 
Quod monemus, ne quis xexovg- 
ytiv viv molw pro glossemate 
habeat.  Proverbii usum prae- 
ter scholiastam Casaubon. ad 
Strabon, I. p. 18. ed. Almelov. 
Interprett. ad Aristoph, Vesp. 
832. Wyttenbach, ad Plutar- 
chi Moral. T. I. p. 642. ed, 


Oxon. aliique multi illustrarunt, 


Minus notum est istud àveyvog 
addi solere dictionibus et for- 
mulis proverbialibus, cuius rei 
exempla bene multa nuper ad- 
scripsimus ad Phaedon, p. 90. 
C, lon. p. 534. D. al. 

Tí xai nowvoUvva Gé q,] 
quid tandem facientem. 


- Quae voculae vis et significatio 


unde repetenda sit, optime de— 
moustravit Hermannus ad 
Viger. p. 837. Etenim indi- 
cat illa dubitationem quandam 
de ea re, de qua dieitur, ut 
in formula ví z0^» x«i Afy&w; 
was soll man auch sagen? 
qua significatur non solum quid, 
sed etíiam an aliquid dicen- 
dum sit dubitari: quid dicen- 
dum est, si omnino ali- 
quid dicendum est, quod 
ipsum incertum. $Sic qui inter- 
rogat ví y09| ngocóoxGv; is ex- 
pectat aliquid, sed dubius liae- 
ref, quid sit quod eventurum 
sit. Qui autem dicit ví zo7 





EUTHYPHRO, 


157 


Sat, quoi yo n movi evo Dsüv, xot ce xeu 
vovg mou vro Ósosg, rovg Ó' dggaiove OU VOLLOYTG 
iypéwaro:ToUruYy cUTGV ,Pvexa , ag gnouw. 


.EY0O. Movóivo , "i Xwzpersg * 


OrL n 2] d 


Deuuóviov qie GavrQ. éxdoroTs  yíyvscÜou. wg ovv 
xowyorouoUvrOg GOV zcQi vc, Dtm yéíypumreL voUTNV 


g. h. cum Stobaeo Eclogz. Ethicc. 4, p, 57. Vett, editt, pz post 


&iy«». ponunt. 


xat ztQocdoxiv; is desperat omni- 
no aliquid esse eventurum, lta- 
que Euthyphro € etiam 
hunc in modum loqui potuit: 
ví xai 7t0t0Uvi&  O&, &ineg 1 
zog, OuupÓtpt» qnoi rovc 
véovc; Phaedon, p. 61. E. «t 
y&Q &v ig xal mowoi &1lo; quo 
significatur. omnem spem aliud 
quid faciendi incertam esse at- 
que paene sublatam, v. ad La- 
chet, p. 182. E. Toto coelo a 
vero aberravit Engelhardtus, 
qui ellipsis niachina adhibita 
supplendum censet; &rayxn 79 
xaLà  ToUrOo cra, aut simile 
quippiam, 

B. óg ovo y áxoicai] 
wenn man es so hórt. i. e. 
re nondum accurate perpensa, 
Lysid, p. 216. Á. eb 75, , en, 
ó Mivé£cvoc, o yt obroci &xoU- 
gat. Phileb, p. 5. A. Tn 60s 
&xovUtuy uiv. 0Uvog ,.&zÀug fr ci. 
v. Matthiae. Gr. S. 545. 2. 
Deinde zo:w:zc Ótó» facete et 
urbane dictum ; quia ad Mele- 
ium, qui foeta videri volebat, 
alluditur. 

vovc À9* ádgy«lovc ov vo- 
piSorza] Diflerunt Üsovg vo- 
uice et Tovg Ótobg: vou(Guv 
Sic, ut illud sit: deos esse 
credere, hoc autem: eos 
.deos, qui vulgo habentur, 
credere deos esse, Ex quo 
Bpparet, praedicati notionem 
ex subiecto esse assumendam, 
Eurip. Hecub. v. 781. »óuo 
jàQ vo)$ OsoUg qyovutÜM, eoa 


'928. 


deos, qui creduntur, esse 
statuimus. 1d. Helen. v. 
à OG qyovuérg. | De- 
nuo hoc monui, quia fuit, qui 
sententiam meam olim de hac 
constructione proditam impro- 
baret, quam laetor probatam , 
esse Pflugkio nostro, subti- 
lissimo menta 


Maród»o, 9 Xoxgeavtc* 
TL à 9) r0 Ó.] Plenius 
ante Or interpunximus, quia 
ór. non ad gav9«ro pertinet, 
sed. cohaeret cum verbis e su- 
perioribus repetendis: qzaí cs 
axowjtv &v«s Ótgv. Eadem ra- 
tio est De Republ. I. p. .332. 
A. IH. p. 402. E, Ibid. p. 410. 
D. al. Adscivit hanc 'emendatio- 
nem tacite Engelhardt. De 
verbis , z0 Ó«iówov —  gavog 
éxag1ovt yíyveoQaa, nolumus ite- 
rare quae in superiore editione 
ad.h.l. exposuimus. Hoc unum 
monuisse satis erit,  £x«orovs 
esséjiedesmal,semper,quo- 
fiescunque, | De dictione au- 
tem x0. Óeuuóviov. y(yrevas — V. 
Apol. p. 31; D. Phaedr. p. 242, 
BC. De Rep. VI, p. 496. €, 
Euthydem. | p. 212. E. ibique 
ann, Mox eióitgoÀe sunt quae 
facile inveniunt invidi- 
am; quibus odium et in- 
vidia conflari facile po- 
test, conf, ad Phaedon. p. 67. 
E. Sympos. 222. C. unde isces, 
quid sit Ouegaliur "à mgóg 
TG. 


158 PLATONIS. 


TX" yoeqX-v, xci eg Ow» O5 foysrei tlg TO Ow- 
xcoTNouov, siüng Ori tUvÓwtfoAe TG TolgUTC mQ0g 
"Tovg moAhoUc. xci buoU y&Q vow OraY TL MÉym i» Tl. 
bxxAqoig nto vüv Üsuv, mooAíyov ovtoig TG ufA- 
Aoyra , xeTcythoGt c uowwouétvov* xairot ovObv O 
TL oix &AnÓig eloyxa wv moosinov* &AÀ' Ope qos. 
voUGiv Tjuiv ftG6OL TOig TOLOUTOIG. &ÀÀ' OUÓbV QGUÜrÜV 


Z0] qoovritew , &A' onóGs. lvo. . 


Cap. III. 


piv xerayehaaó vos ice ovóiv toGyuo. 


XQ, "Q gl: EbOvgoov, àAAà TÓ 


A«valois | 


y&g Toi, 0g ipt dox& , 0U og oópe uíAau, &v vue 
ÓcwvOY. okovraw eva, Md uévtos Qi0nOxoAuxÓY TÓüG cU- 


ToU oogíac* 


0v Ó' &v xoi &ALovg olwvrct moweiv 
IN 


óc diagalóv 05] Plerique libri in iisque etiam Bodl. du- 


Baiav. 


Alii diaflaAlov, quod Bodl. in margine' habet, 


D. 29élow. &xoütwv] 296 Huet. Par. EST. et a pr. m. 


Par. B.. i9 Par. H. 


€. xaírow ovOtv Ó ct oUx 
&AqgO9?c — «AX Ouwoc 99. 
&AÀ ópnócs l£v«v] Phaedon. 
p. 68. E. x«írot qupív yé "OU 
dOvverov vuv dÀÀ' Óuwc «b- 
qoic ovugatves vovrQ Opow» &- 
y«t vO n«Ooc. lbid. 69. A. xat 
TOL x«lovot P &xoAaclav:0 Uo 
v7Q» $0org» (o yea Gu* «AA Üuwg 
ovale, evroic ^x, v. À, ubi id 
genus plura adseripsimus. Ari- 
8toph. Rann, 43. xí vos Ódxvuo 
y! ipavióv* 4AM  Opnog ytÀo. 
Duplex d4Àii&, ut h. Lk, habes 
Sympos. p. 171; E. xa(to, ovx 
à5 ioov yivevas qv Toig vorá- 
TOiG ket eot pi ÉpOMG * &ÀÀ  Pàv of 
7900 9v iwerog xal xc tno- 
gw, P Sagxéíat quüv. &AÀà có 
&yaOr. w. T. À. quamquam ibi 
secundum istud A4 paullo alio 
modo dicitur. 'Opuooe lévav, 
obviam ire, concurrere, 
cominus pugnare, meta- 
phorice usurpari solitum illu- 
siravit Ruhnken, ad Tin, p. 


191 sq. 

iooc obOiv ipio for- 
tasse nihil refert; nihil 
est, quod curari debeat 
aut molestum videri. v. 
ad Lachet. p. 200. A. et quae 
collegit formulae exempla Hei n- 
dorf. ad Hipp. mai. p. 291i A; 
Gorg. P 441. B. - , 
UD. 0v 9' à» ibbesiee. Rech 
7r«v] Fortius hoe dictum: pro 
vulgari ?àv Óé vuvw xai &Alovg 
x. T. À. cuius generis exempla 
quae olim ad h. 1. congessi, iis 
nunc: addimus Apolog. p. 22. 
B. Sympos; p. 176. D, Phaedr. 
p.:242. C. "p. 269. -D.'^La- 
chet. p. 188. A. Ad Ovuoirrar 
liquet ix&vo intelligendum re- 
linqui. ^ Ceterum. conf. Mat- 


d4hiae Gr. Gr. $. 481. anm, 1. 


o) z4vv 6zLOvpon.)] non 
admodum experiri cupio. 
-—— 6énuda4viov ctavvÓY zapé- 
Xt», raro tui copiam fa- 
cere, h. e. raro cum iis collo- - 


EUTHYPHRO, 159 


rou rove, OvuoUvrai, sir' ovv qOóvQ, og c) Aí- 
j&g, &ir& Ot cGÀÀO TL. 

EYO. Toírov ovv zíot Omog morà mo0c ipà 
Éyovow, oV m«Yv iubvpuo nea iion. 

ZO. "Icwge yàp 6v piv Ooxsig Gm&viOY GtevrOv 
stao£rery xal OtÓcoxeiv ovx iO éLay TZV GsGVTOU 60- 
giav * iyo óà gofoovuat, un vm giievOguniac óoxo 
evroic 0 ti R0 £r bee vuévac navri avóol Aéyaw, 
oU póvoy &vsv pioO oU , &AÀA« zc noogrióeis v 
z0éog, si Tig uov à&OéAoL QXOUtLV. &L piv oUy, 0 vvv 
07 Éleyov , né oiv JOU. XQ TO EA digrteo eV qe 
o«vro), oUOiv &v slg cn0ig naibovrag xci ytAovrag 
àv tQ OwuaoryolQ Owwyeysv, si Óà omovóccovrot, 


TOUT 
pveowr, . 


jóu Ong enofüsste: &Ónkov nÀ5v vwiv voig 


F. FE EI dnofiosva] óno& Ven. &. . Vindob. 2.. 5. Flor. 


b. c. Gnov Huet. Par. S, v. infra, 


Mox pro yaviey aliquot libri 


&yovij, ut est in vett. editt, Pro ov ve Tub. gv ye, quod dedit 


Fischer. 


qui auf coram iis verba facere, 
|: ut Euthydem. p. 308. A. Mox 
$nó qiiavOQoníac est prae hu- 
manitate, comitate et hu- 
manitate adductus, et 2x- 
xtyvufvw; Aéytw omnia effu- 
tire s. effundere; v. Wyt- 
tenbach,. ad Plutarch. Mor. 
T. I. p. 420 sq. ed. Lips. 
mgoctriOsig à» qmÓf£oc] 
Sunt quaedam verba, quae ab- 
solute et sine accusativo prono- 
minis c7: fere constanti more 
usurpantur. Inter quae praeter 
. hoc ipsum  zgocr:Oérai, quod 
respondet fere nostro zulegen 
pro etwas zulegen celebra- 
fo, referendum est »:Ga9« 
(Menon. p. 90. A.), quod dici- 
tur absolute, uf nostrum er- 
werben; xegdaívtw et àmoÀ- 
Àvvev (De Rep. X. p. 607. E. 
xtgóuvovutv y«o mov, Phileb. p. 
34. C.), quod respondet nostro 
gewinnen et verlieren pro 
Verlusf u, Gewinnhaben; 


* 


31. 


ovuBallea9e, (Sympos. p. 184, 
D.), beitragen, i. e. einen 
Beitrag geben; Zys», unde 
oí iyovztc sunt divites, et si 
quae sunt id genus alia. Verbi 


.mgocrtÓéva, ia usurpati exem- 


pla quaedam consignavimus ad 
Remp. I. p. 339. B. alia colle- 
gerunt Astius ad Remp. p. 
346. Heindorf. ad Theaet. S. 
Facete vero. carpitur his 
verbis avaritia. sophistarum , qui 
magnam a discipulis suis insti- 
tutionis mercedem solebant exi- 
gere, quum Socrates nihil pe- 
cuniae postularet, 

E, óny &zofmnosca] He- 


rodot. VII. 67. dixe gedóntov 
10» zr0Àlegov, xj zofnoevat 
Xenoph. Cyrop. Vv. 2, ll. 
Óónuy *& Z7acpóvta &z10f0010, 


Hellenic. VI. 4, 20. zr 10 uA 
Àov ázofhoorto, Plat, Lysid. pe 
206. A. 10 Xov 025 azofn- 
orta, unde Ó;rzj, non O0z0», Ve- 
rum esse apparet, 


160 


EYO. "A 


PLATONIS 


longc otàiy siia ; 0 Zésoarag, 


modyum, GÀÀà GU Te xerG VoUV d yavist T)v Oizuy, 


olet ÓÀ xci àpà wv dv. 


Cap. IV. Z9. "Eon 3i Óf coi c NS 
Tig 7] 0ixn; gsvyeue cUTV 3j ÓLUx&LG 5 


EYO.. 4wxo, 
Z9. ive; 


EYO. "0v Owixov «v Ooxà poaivtoOc:. 
X9. Ti ó«í; nsróusvóv Twc Duizeig ; 
EYo. lloÀioU ye Os nértoÓcu, Og ye TUyLE Ye 


Qv tU ucc zQ&6 Série. 
(2X2. Tíg ovrog; 


P. 4. 
corr. Bodl, mutatum. 


V 


Dein óc ye 05 vvygavev vett. editt. sed 07 om. Bodl, Tub. Vat, 
Coisl. Ven, 7]. Huet, Par. BCDEHST, Ang. 


"Eavws 0) z( v6 ÉEyxÀA.] Hie quoque àz post ó? vulgo inferei- 


tur invitis Bodl. Coisl. Vat. Ven. JJ. Huet, Par, BCDEHST. Ang. 


et editt. Ald, Bas, 2. 


OV r8 xarà »0UvY Gy OVLET] 
Qui zs in ye commutandum cen- 
suerunt Stephanus et Fi- 
scherus, eos latuit, post cs 
etiam ó? subinde sic inferri, ut 
gradatio quaedam-locum habeat. 
Quanquam si rem ad vivum 
resecueris, esse hoc genus quod- 
dam anacoluthi facile largieris, 
v. ad Symp. p. 186. E. Cratyl. 
p. 406. C. —  olu«s à xal 
Rué, sc. &yovieio Qus, frequenti 
constructione, de qua v. ad 
Apolog. Socr. p. 25. E. Lachet, 
p. 180. A. al. 
mtTOHEVÓY TLiV& 
Óvoxt:c] Facete ita loquitur, 
quia volandi verbum etiam ad 
celerem currentis vel aufugien- 
iis impetum designandum ad- 
hibetur. Aristoph. Pac. v. 
1117. o)x dGnonsvQosu Drvov 
elc EMéumov; Lysistr. v. $5. 
márouévag Tue» mcs lid. v. 


321. mévov, mérov, JVuxoólks, 
Plura dabit Victor. Lectt. XI. 
13. et Dorvill. ad Charit. p. 
$09. ed. Lips. Videtur autem 
proverbii usum habuisse formula 
D. zevOuEv Qiox&. Aristo- 
tel. quidem ;certe Metaphys. 
III. 18. «à zevÓueva Ówoxew di- 
cit eos, qui versantur in rebus 
obscuris et ad investigandum 
difficillimis. Homer. Il. z, 76, 
oU uiv wt Onus, &xlynva dexur. 

Og yt TUyXUYt. 9v] Phae- 
don. D 96. E. nó0jóo zov — 


2ub tivas q70U oteaÓ au LI qo» 
oio UzüY. vOv 74v aleav sivo, | 


üc y& oUx dxtodéyouat fuvrov, 
Gorg. p. 4Tl. A. 7t. oUx &di- 


T! 3al; zexóg.] V. ó£, quod e Coisl, Flor. e et 
Enimvero mirabundus Socrates interrogat, 


D 


«06 y D] yt 7tQ0crje uiv T5nc 4Q- |. 
4üe oUdÉv, 4v» v)» iytt w. v. À. 


an. A. 


Ibid. p. v prosa 


qo lk ner , Oc yt — .&néagatsy, ii 
Phaedon. p. 96. E. Phaedr. p. 
257, E. Infra p. 6. B, «( yàg | 





KUTHYPHRO, 161 


hk 
EYO. 'O iuóg mero. , 
XQ. 'Ü cóg, à BéArwoTE g 
EYO. llávv piv obv. 
ZO. "Eori à tí v0 Éyxlqua xol vivog 35; Oixy; 
EYo. 
EQ. 'Hodxhuc! 5 mov, 6 EvÓvqov, &yvos- 
TG, Un0 TOY moAAOv Omg morb opÓGg Érs. oU y&Q 
Ojumi ys TOU &murvzOYrOg tiva: 0p Gc «vrü mo&ien, 
&AÀà mo00c mov 1Üru cogíag àkevvovroc. 
EYO. llóóóm utvro| và 4Ü & ZXuxgarsG. 
XQ. "Eor( óà Ón cvv oixsev Tig O csÜvsOg 


A 
.Qórvov, o ZXwxoersg ; 


B. vo) izivvyz0»rogQ slv«i.] Bodl. Par, T. Tub, Flor, f. 
et pr. Ven. Jl. siv«) om, non male, Deinde zó;g om. Huet. 
Par. DS. : 

"Eos 0? 05 và» olxs(ov vic] Hic àz, quod vulgo deerat, 
e Tub. Vat. Ven. 11. Coisl. Huet. Par. BCDEHST. Anzel. Flor. 
B. b. c. d. e. f. g. i. ef ed, Bas. 2. restitutum. Dein vett. editt. 
1tÓvtg, quod emendatum ex Huet. Par. DS. Vind. 1. 3. 5, Flor. 
g. h. In Zitt, est zeOvnxoc. Etiam mox vett. editt, re9»zuog. 


iit qücauiv, oi ye xnl «vrol  assensionem expectantis.  No- 


Óuoloyovut» mztQb abvüv pumóiv 
tió£vo:i; 

'O àuóg mxat5o.]] Docet 
hic locus certissime liberis etiam 
caedis aclionem in parentes fu- 
isse datam, quod fuerunt qui 
in dubitationem 'vocarenft. v. 
Meier, De Lite Attica p. 510. 

ví v0 Fyxiuua] Eyxiqg- 


uc est crimen, cuius quis 
accusatur, sive ipsius  accu- 
sationis causa , vel, ut: ho- 


die loquuntur, accusationis ob- 
iectum, — Unde additur zívog 7 
ó(zj, h. e. et ad quodnam cri- 
men actio pertinet ? 8. cuius 
criminis aetionem ei intendis? 
Deinde 'Hoszieg admirationis 
indieium facit, uf reddi possit 
papae vel obsee ro. Particulae 
7? nov aütem  asseverationem 
cum dubitatione coniunctam si- 
guificant, ita tameu, ut zodPsit 


strates dicunt wahrlich wohl, 
sicherlich wohl, De Rep. 
X. p. 595. C. c aov &ga« iyo 
&vrvojoo , nun wahrlich, da 
werde ich es also wohl 
einsehen. Exempla rei plu- 
rima: suppeditabit EImslei, ad 
Eurip. Med, v. 1275. qui tamen 
usum loquendi non omnino per- 
spexit, | De loquutione zoo 
G0gíac lÀa)vsw v. ad Cratyl. p. 
410. D..Lysid, p. 204. B. 

B. "Eot. à? Óg càv oi- 
xtíov vtc] Cognatorum énim 
et affinium erat in eos, qui 
caedem perpetrassent, actionem 
instituere, de qua re lex est 
apud Demosthen. adv, Ma- 
cart. p. 1069. ed. Reisk. Quo- 
circa qui caedem vellent iudi- 
cio persequi, iureiurando con- 
firmare debebant, occisum fuisse 
ipsis cognatum, v. Demosth. 


162 


vuó TOU c0U ma«tQ0c; 3) ÓnÀc àn 


PLATONIS 


0v yao &y nov 


vnío ys aAAorQíov inckjjeuD qovov eur. 

EYO. Ixioiov, c Zoxgersc, OTL OltL TL óux- 
gíéguv; elze cAAOTQuOg clrs ouxtiog 0 TsÜvsUG, &ÀÀ 
9v TOUTO uóvoy Osty quàdrram, sive iy Ó(xm Éxrüwtv. 
0 xrsivag sire jo), xci ek uiv àv Óixn, dv, sl Óà 
ph, énshévoni, íàdv meg O xr&í(vog ovvíori0g cos xci 


inc£nevoO n q6o»ov] Sic Bodl, Ven. JT. Flor. f. h. g. Vind, 
1. 4. Par, DST. Legebatur ireiíno9a. Elmsleius ad Eurip. Sup- 


plic. v, 752. malebat Zzre£5oÓ«. 


Ante górov vulgo insertum 4j 


z«:Qí, quod codd. praeter Ven, 5. recte omittunt, 


adv. Euerg. p. 1160. coll. Pol- 
luc, Vill. 118. Servi autem 
et familiae annumerabantur et 
sacrorum domesticorum erant 
participes. v. I8adus de Ciron, 
hereditate $. 16. coll. Klenze 
das Familienrecht der 
Cognaten u. Agnaten p. 
152 sqq. Et hoc quidem loco 
Euthyphro narratur patri actio- 
nem ideo voluisse intendere, 
quia is mercenarium quendam 
fame et frigore in vinculis pe- 
rire siverat, Videtur . igitur 
homo pius ac superstitiosus mer- 
cenarium istum servi loco. ha- 
buisse: nam alioquin ei per le- 
ges non licuisset caedem eius 
publiea aceusatione ulcisci, Nisi 
forte z:Àc:a» fuerunt in. qua- 
dam dominorum clientela, de 
qua re postea aliquid admonebi- 
mus, Quod autem deinde &À- 
Àorgiov ait esse eum, cuius ne- 
cem sit vindicaturus, id eo per- 
tinere existimo, quod mercenari- 
us iste proprie quidem in nume- 
ro vov» oixt(ov non erat, quanu- 
quam quia domesticis functus 
erat negotiis, Euthyphroni .ni- 
mium pio. ac religioso mors 
eius actione in parentem  insti- 
tuta expianda videbatur. . lta si 
haec explicaverimus, certe cum 
iis, quae ab aliis. scriptoribus 
de his rebus memoriae prodita 
suní, pugnare existimanda non 


sunt, — 5 óZÀ« à5, an quid 
quaero? manifesta resest, 
v. ad Protagor., init, Deinde 
in jnfo ys &Alorgíov conditionis 


- inest significatio, ex qua pendent 


verba: og ydo v zov — int 
EjecO9« qovov «ig. Quippe 
illud idem valet, quod el àAio- 
TQi0G y& Tr. 

cvvéaoviOqxaLóo ópocrQázt 
toc] Credebant enim veteres, 
eos qui eum maleficis et sce- 
lestis hominibus conversarentur, 
ef ipsos scelerum contagione 
pollüi atque vindicíae deorum 
reddi obnoxios. Horat. Ill. 
Carm. I. Il, extr. Vetabo, qui 


Cereris sacrum Volgarif 


arcanae, sub isdem Sit 
trabibus, fragilemve 
mecum Solvat phaselon. 
SaepeDiespiterNeglectus 
incesto addidit integrum, 
ubi v. Mitscherlich. De ho- 
micidis Libanius Frogymnasm, 
T, j1- Opp. p. 88. D. obruo o? 
ewàr xal Otoic iy8gàv 47 7oavvo 
aÓy , vd gogórov , G)gtE Xv av 
abióv ügoqor vnélOotL Tie LC] 
T0lTO veroÀuxOU xoww(Qvóg TZG 
&ix(ag vevóuicva. — Maque  ac- 
cidere sane poterat, uf severa 
religionis officia pugnarent cum 
pietate et amore erga parentes 
aut liberos. Quid enim ? si quis 
filium. homicidii convictum ideo- 
que tecto et lare-excludendum 


| | .".. -EUTHYPHRO. 


163 


OuorQztecog 1]. lcov yag TÓ niano yiyverea, itv 
&vrjis T foror Suvaiduss , zal uu Gpoctoie Gtcv- 
vÓÜv T& xci ixtivov zi tz) insSuv. ins Oye amo- 
Üavov nmsiáTrgo Tig qv duos y xai cg Eyenpyotiusy &y 
tj Na£o, iÓjrcvev íxti meg Tuv. nagotioac ovv 


xci 097100 ig TOY 


oixszáv 


Ti TOV mueréQov 


&n00Q4 TT a)r0Y. 0 OU maro £vvÓnoag tovg 


div qvÀarztiv] V. Óéi, 
Yen. cif. Vind. 1. 2. 3. 4. Flor. 
BCDEHST. Ang. 


domo recepisset? Certe is pia- 
culo se obstrinxisse existiman- 


dus fuit. Ac similis profecto 
Euthyphronis causa est. Qui 
«quoniam parentem . sibi pere 


suasit homini pro familia sua 
opus facienti vitam  eripnisse, 
ne ipse iti sceleris communionem 
veniat, patrem accusare consti- 
tuit. Mox &gqostoU» ícvróv est 
se expiare vel animum're- 
ligione exsolvere: actione 
instituenda, 

c. athéing vi6 9» Pg óc] 
Hessen erant cives inopes, sed 
liberi; vnde paullo post diserte 
distinguuntur ab oixércig. — li 
operam suam locabant eivibus 
ditioribus, in quorüm clientela 
quadam fuisse videntar, ab iis- 
que pro opere faciendo fere sex- 
fam accipiebant fruetuum par- 
iem; ex quo dicti sunt £xizjo- 
gov vel éxvguogiw Hesych. 
T. I. p. 1152.  Extfjuogos: oí 
ini fero néQts vn ynv ytoQyovv- 
Ttc. Eustath, ad Odyss. XIX. 
28. Neque enim verisimile esf, 
quod alii seribunt, eos sexíam 
tantummodo redituum | partem 
patronis dedisse, ipsos quinque 
partes retinuisse, v. Schó- 
marn, De comitiis Ath. p. 362, 
Appellati sunt etiam dze:g et 
igyoladow, quia opus mercede 
faciebant. v, Casaubomn. ad 
Athen. Xil. p. 738. Ruhnk, 


Plat. Opp. Vol. Vi. Sect, Hi. 


quod correcíum e Bodl. Coisl, 


a. b, c, f£. g. i. Zitt. Huet. Par. 


ad Tim, p. 211. Wachsmu th, 
Hellen. Alterthumsk. T. l. 
p. 335.  Carebant autem iure 
petendi magistratus ef profici- 
seendi in bellum, atque omnino 
eadem fere condicione utebar- 
tur, qua apud Romanos eapi- 
te censi. v, Pollux Ii. 82. 
Timaeus l. c. Móris 8. v. 
eic PyeopyoUusv d» cQ 
I &£Eo] Quod Athenienses in aliis 
insulis fecerant, ut posteaquam 
eae suo subiecíae imperio es- 
sent, agros incolarum ipsi oc- 
cuparent &tque inter se distri- 
buerent, unde dicti sunt »sco- 
pO0go, sive xÀgogovzor, quibus im 
divisione agrorum latifundia ób- 
tigissent: idem etiam in Naxo, 
insula €ycladum optima et vi- 
nearum maxime fertilitate in- 
signi, facíum esse quum ex hoc 
loco apparet, tum ex Thucyd, 
1. 93. et Plutarch. Pericl. e. 
ME 700 ói TOlTOIG io va piv 
lgrtihi» slg Xejjóvmoov xingov- 
gov, &lg Óà JV4Sov n&vpuxo0íovG, 


elg Ói "4»ógo» fuíntig rOUTwr. 
Diodor. Sic, XL 88. qui Tol- 
midam pro  Pericle nominat, 


consentiente Pausania. 
6. De zAggovzóéus omniuo v. 
Wachsmuth. l. c. T. E, P. H. 
p. 36 sqq. et Boeckh..De Oe- 
conom, Athen. T. I. p. 455 
Sqqd. — Mox oixé:a, haud du- 
bie sunt servi, de qua voca- 


12 


I. 27, 


161 PLATONIS, 


nóoag x«l TC&gQ yfiQog cUTOU, nete dy tlg roov 
TU, néunet ósUpo &vÓo« nsvGóueyov ToU dEnynroU 
0 TL 409 zmOtéiv. ày Óà roVrQ ki y400vQ TOU Osdeué- 
vov dott T€ XOi vufAs (g «vópogóvov xci ov- 
oiv óv "9d; "uet, & xol enoOcvoi* ónep ovv xci tma- 
Üsv. v0 yap AuoU x«i oíyovg zai rov Oscudov amo- 
ÜDvnozet moiv TOY &yytlovy napa TOU Bryuvov equ 
zicÜct. Tere Ó obv za dyovexret 0 TE naTNO 
xci oi &ÀAoi oixsiot, OTi iyu Unip TOU avópoqóvov 
TQ narQi (QOvov inslgzonea, OUTE Q7OXTE(VGVTL, dig 
qg«oiw ixetvot, OUT sl 0 TL H&ÀLOT  G&mÉXTELVEV , &v- 
Ógoqóvov y& üvrog ToU cmoU«vóvrog, oU Otiv qoov-* 


D. 0 ci yo? x0oveiv] Bekker. 
nisi quod id primitus habuerunt Ven. 11. Par. DT. 
Ktiam Suidas in v. rgr, ubi hie locus laudatur, 


S. est. yost" 3. 
xgiio scriptum habet. 


zosin, invitis libris omnibus, 
In Huet. Par. 


vaUra 0g oUrxai 4y.]cvevry Coisl. et corr. Bodl, 


eb Ósiv goovzízeuv] Steph. coni. ov Ó£ov, 


buli significatione ad Cratyl. p. 
384. D. diximus. ^4szoaog«s- 
TtiY, quod proprie est ma- 
etare pecudes, deinde etiam 
significat neeare, occidere, 
ita tamen ut de nece truculenta 
dicatur. v, Pollux Vill. 74, 
130, IX. 153. Sic l|. Epist. 
loann, Hl[. 12. de Caino: Zoq«ie 
TOY &ÓsÀqOv eiroÜ. Quo sensu 
etiam xU taa vreuy legitur Lue, 
19, 21. et àmoóqacrtw apud 
Pulys en. 2. 13, 21. Denique 
observanda est ollocaíto verbo- 
rum gv olxevQv aii 40Y Tui 
tÉoQvY. Prorsus eodem nodo 
Phaedr. p. 274. C. vow ix& z«- 
ÀetOv viv, OtQv. Criton. p. 53. 
B. sig cvv &)yyo va qiva .no- 
ÀAsov. Gorg. p. 451. A. B. Alia 
dabunt Bergler. ad Alciphron. 
HI. 20. Schaefer. ad Lon- 
gum p. 363. Matthiae Gr. p. 
$67. 8$. 279. 4. Singularis ra- 
tio : est Hipp. mai. p. 300. C. 
aZc TO» n«oórvrQ» Afitog Àoymv. 


et Thucyd. L. l06.?; vov yo- 
Q(ov id.o1ov. 

D. mevgóuevoy ToU PÉq- 
yq*ov] h. e. ab interpre- 
te religionum, v. intpp. ad 
Polluc, Vlil. 124. et Ruhnk, 
ad Tim. p. 109, Indicativum 
X9", pro quo fuerunt qui rQs/5 
requirenf, satis tuebuntur quae 
ad Sympos. p. 190. B. et ad 
hunc ipsum locum olim dispu- 
tavimus. 

óc &vógogóvov xal ov- 
div à» zQGyue] h. e. xai p 
ovÓi» v "oryuc. De Republ, 
X. p. 604. B. óc ore Onlov 
óvrog  OUr&  ovóiv mgofiaivoy, 
Thucyd. p. 426, oc "M nvatuy 
npocóox(puv Órvoy xal vÓ n«góy 
OvQarevjuut avrov ÓmoAtunoó- 
»qievov, X eno ph. Mem. Il. 2, 13, 

ino PLI ÀinoU xal óyove 
xci vOv oeauóv] prae fa- 
me et frigore ac prae vin- 
culis eiiniectis: unde arti- 
culus ante Óeauov habet explica- 


EUTHYPHRO. 165 


vitet $nip roU Tor/rov* dvóctov yàg eive TÓ 
viov meri qóvov. ins&évon * roni dóóérsg, o Zw- 
aga TE6, rÓ Üsov og Éy& TOU Ociov T6 mío. xai ToU 
| &v0GiOV. 


EQ. NU à On moóc 4i, o EbOsqpov, oi- 
100i &xgifüg ois àmícraoÜo. nsoi TOY Üsíov, omg 
Et, xol TOY OGioYv Té xci &vogív , (gT& TOUTOYV 
oUTO ngog Dévrov, Gg GU AEyee, ov qofi Ouaious. 
voc T napi, 0meg uy «v GU &Y0Oi0V mQüyue TU 


qg«Yng nQarTwY ; 


EYO. Qióiv.yàg &v uov Ogshog si, e Ew: 


E. óz5 tyti] V. ym. 


Indicativum 


servarunt Bodl. Par. 


CD. Vat. 4. Ven. II. Vind. l, 3. Flor, b, c. d. e. f. g. h. In 


aliis quibusdam fo scriptum. 


Objài»v yàg &v uov ógtXoc] Libri 4o: Sed recte vidit 


Heusdius Specim, crit. 
DST. &v» desideratur. 


fionem, De eodem ante ZA:«tov et 
Q/yovc omisso v, ad Menon, 91, 
E. et Hermann, ad Aristoph. 
Nubhb. x. 334. 

ovt ti óci ISTIS à né- 
xTíivey —ov Ótiv qo.] Sin- 
gulare anacoluthon,  Continuata 
enim constructio est perinde, ac 
si praecessisset obre (moxrsiras 
q«9xovtec: quam rationem mec 
Fischerus nee Engelhard- 
tus perspexerunt. Praeterea 
animadvertendum ov post inter- 
media verba denuo illatum, de 
qua repetitione v. ad Cratyl. p. 
398. E. De voc. drógogórog 
Moeris: dGov»éc, Zuuxos* 
&vÀpgogpóvo», "Elgreg, Sed 
recte Fischerus 
gorsbg esse vocabulum Atticis 
proprium, &vdgogórog autem At- 
ficis cum ceteris Graecis com- 
mune. conf. Pollux VI. 192. 
Viit, 133. 

E. vÓ Ot:iov oc Fyci] h. 
e. quid divinum sitin pie- 


p. 6. requiri genitivum. 
Dein , vett. 
quem ordinem verborum pauci cum Ven. 


observavit ' 


In Hodl. Par. 
» * LÀ » 
Ogtlog, v» Zwxgcettg, Em, 
AI[1. tuentur, 


editt. 


tate et impietate, h. e. 
quid diis videatur pium 
et fas, quid impiu'm et 
nefas, Schleiermacherus 
olim «0 $eiov tanquam ineptum 
glossema delendum iudicabat, 
quod tamen vel propter respon- 
sionem Socratis commode fieri 
non potest. | Nam eiecto illo 
vocabulo non esset perspicuum, 
cur jam Socrates zàQ» éíuv 
mentionem iniiceret, 


ono n3 «v OU évógsov] 
ne tu vicissim impium 
quid committas, dum pa- 
irem accusas impietatis. 


pov Ogslog eig] Ferri 
non potest 4o. — Nam Oqtiog 
uot dGvw est mihi prodest; 
sed ógsÀog nov do:uv, homo 
frugi sum. conf. Legg. IX. p. 
856, C. De Rep. VI. p. 489. €. 
VIE. p. 530. C. VIIl. p 567. B. 
Crit, p. 46. A. Euthydem, p. 
289. A. B. Apol. p. 36. C. 


12 * 


166 


PLATONIS: 


5 xovttg, ovOÁ TQ dV Dtepépot Eb ógouv TüV fr0À- 
Aov àvOpuzay, & 5] và TOiUre mnavro dxoidug 


siósi nv. 


Cap. V. EQ. "4g' obv uot, ó Oovudciw Ev- 
dqogov, zocrwróv iorw naÜnry cQ rsvíécÓn,. xl 
moo TZe yoeqis v4e moo MéAyrov «vra raUro moo- 
xaAscÜcL cvrOv Aíyovra, OrL Éyoys xoi ày TQ Éu- 
voocÜtv yoovo TX Üsa mgl moAAoU émowvwmv si- 
Ófvou, xci vUy insóQ us àixcvog cUrocys0wLovra 
qc. xoi xcworopoUyra megi vy Üiov ijanagra- 


P. 5. p&O95zrggcÓ0n y£gove a0;] 07 vulgo neglectum cum 
Tub. Bodl, et Vat. ^f. plerique tutantur. 


B. xai ig? $yoi0] Hoc xal om. Bodl, Par, T. et pr. Ven, 


II. male. . 


B. Àágs Óingv mQoÓTeQov] noOrtQoy «ye o/xry Huet. Par. 
DS. Flor. h. quod iniuria recepit Bekker; mam zgozsgo» 7| àuol 


P. 5. àra gp égot Eb95g9oov 
—- üxQuiBoc siós(mv.] Ste- 
phanus requirebat óipéoouue 
aut tiós(y. | Nempe Evtl yphro 
primum de se fanquam de al- 
fera persona loquitur; deinde 
revertitur ad usum primae 
personae: quae ratio nihil ha- 
bet insolentiae. Aeseh yl Prom. 
v. 312. dégxov Dn torós TOY 
his qiiov, «à» Ovx ra cfjocie 


I evgavvída , ofcig vm. avroD 


ztyuoveigi xauntouat, Sopho cl. 
Oed, Colon. v. 5 sqq. als zÓv 
nicvüumr Oljtzov» x«9^ fucgav 
T"V vÜV 071 «L6 T0iC : óécfevuu Ów- 
Q7 uai ; OyuxpÓv ply auobryva, 
"z0U gjuxoov à' Fu peiov qégov- 
ma, xa 100! ia gwovr iuo ft. 
ubi. expectabas «UzQ. Similia 
collegit Ruhnken. ad Hymn. 
in Cerer. v. 269. Nec abludit 
locus a Fischero comparatus 
: Phaedon. p. 98. C. A£yww, Ürb 
Zoxod vire mra, 0gc mQdvttL, 
vo ngdvatt, xazteca |— Mos 7:06 
vo» uév, 01V di c«Uta vuv iyÓd- 
[73 xau 3, uus 

o'ovsv uoc —] Qua lege 


ét condicione GQ' ot» pro «Q' 
ov» ov dicatur, ad Charmid. p. 
159, B. explicatum est. 

«ürà raUtX« TQoxcAlei- 
oO9«av. «vvó»] De constro- 
ctione. v. Matthiae, Gr. &. 
413. nof, 4. Cogitat vero Sa- 
crates de zgoximoes 8. provoca- 
lione, quae vel ante iudicium 
vel eíiám life iam instituta .1o- 
cum ^abebat,-aíque in eo erat 
posita, ut quis adversario fer- 
ret condicionem, qua lis com- 
poneretur. v. Heraldus De 
iure Attie. et Rom. VI. 14, 
$. 2. Platner, Process. u. 
Klag. XI. p. 114 sq. Schó- 
mann. De Lite Attic. p.. 515 
sqq. De accusativo Aérorre post 
dativum. u«Ó5r; ilato v. ad 
Remp. IX. p. 586. E. Lachet, 
'p. 186. D. 

evrooztÓvaCovra — quos 
xaixciuvorouoürcvc] Schol 
«)voggtüvacovva: ik ^ voU 
e Utopt tO U xaL moogt(pov A£yovra 
xogis altíac. — Scilicet. «rone 
éiáGeu, quod est verbum Atti- 
cum,' pro quo ceteri Graeci 


EUTIHYPIIRO. 161 
v&», ucÜnrjs On ryéyovm G0g* xoà si uiv, co Mí- 
Axré, quígv &v, EvÓUgpove ónoloysg cogóv sivot 
T& ToicÜra xci OpOGg vouilsv, xci iuà wyoU xci 
pij Ouxdlov* e Ob Qu], sivo TQ OrDecxdAoQ Adys Oi- 
zqv moórigov 1j àuoi, 6g ToUg moscopvrígovg Óvaq iO e(- 
povri, àpé T8 xci TOV cUTOU maríon, dui uiv Oi0d- 
oxorri, éxcivov Óà vovÜtroUvr( Ts xai xoAcCovri* 
xci ev quj pot nsió rat uxo agi tijg Otxng 3 avr. 
iuo yodqniros 68, «UTX TCUTC A&yuv iv vQ Oa 
ór5oíQ & ngoUxeLoUunv cUTOY. 


in unum coniunctum additur, uf aecuratius definiantur verba: 


baiyo x. d. lays Oen. 


Pr ub» duióükGzovr, — vovOsvouvyts — xoLlábovca] 


Rodl. "Ven. &II. Vind. 
Flor. a. b. c. e. g. h. i. Ziit. 
&«Lo»za. Praeterea Hodl, 
xcà xoAut, unde vé inserui, 


uüfuntur simpliei oyster (v. 
Moeris p. 46 sq. ibique Pier- 
son, dicuntur primo ii, qui 
faciunt aliquid subito et ex 
tempore, nulia diligentia adhi- 
bita, inprimisque oratores, qui 
dicunt subito neque sumtío ad 
commentandum spatio: deinde 
quia ii, qui aliquid  faeiunt 
subito, id fere male et temere 
faciunt, «'roozróidCew dicuntur 
Hy qui male et temere agunt, 
qui male et perperam sentiunt 
de aliqua re, ut h. d. cUto0ztÓ.- 
«tuv nio) và» Ósluv est male 
et perperam sentire de 
rebus divinis et ad reli- 
gionem pertinentibus, Fi- 
scherus. 

B, vovSQeicrojUvcit xcl xo- 
A«tovz:]  JVovOettiv repre- 
hensionem, xoAaCeww castigatio- 
nem significat. Quod utrumque 
in actione homicidii, quam Eu- 
ihyphro parenti intenderat, sane 
quam maxime locum habebat, 
Naàm qui alterum accusavit, is 
in iudicio verba facit coníra 
alterum, quod est wvwovóOsrtiv; 


1. 2. 3. Coisl. 


Huet. Par. CDHST. Angel. 


ÓiÓcOxOvt — vovÓtioUvta — xo- 
Coisl. Ven, 41, Par. DT. Flor. g, h. 7€ 


praeterea vero etiam efficere 
studet, ut a reo sumatur sup- 
plicium, quod dicitur xoAaGsur. 
Alterum igitur ad reprehensio- 
nem, alterum ad emendationem 
et eohibitionem  peccantis re— 
fertur. 

a)t&à v«uva Àéytev P)» «à 
9ix.] Notanda est haec structurae 
permutatio. Nam primum dicit: 
"Ap" oiv uow xpo&zióró» Pórw wa- 
on o0 ;tvéaO «a, inünitivo ex 
xo«ti0tóv £gr& suspenso. De- 
inde libera utens oratione per- 
git: xb & piv Esüéggora. ópo- 
Aoytig oopóv sivu& — xai duà 

4yoU x. 1. À. Nune rursus ad 
siructuram ex »xo&iiorOv ouv 
suspensam reversus ponit «uic 
v«Ur& Lfytw. Verum enim vero 
quantumvis haec constructionis 
variatio ex nostro quidem senü- 
$u dura videatur, (amen ea 
Graecis haudquaquam displicuit, 
qui in eo quoque liberrime sunt 
versati, quod liberam et obli- 
qnam orationera repentina vi- 
eissitudine commutarunt. Quam 
rem & nullo dur grammatico, 


- 


^ 


168 PLATONIS 


 EYO. No ue Aü, o Zsooteg, & do. Ls 
énuzergnosue yoéqeaDau, sÜgoi &v, Gg oiuci, Or 


C ocag0óe ioc, xai cv0ÀU v uiv mpórsgov ni ixszi- 


vVov AOyog yévoiro iv TQ Oxo rioio 7 msi iuoU. 
ZO. Kei iyd Tow, e qs éraios , TCUTC ye. 
ywelazo D EUULUTS inc vp yevécó'ou. G0g, sing Ort 
xat &Liog «oV Tig xol O Wilgnog oUrog Gi uy ovÓÀ - 
OÓoxsi óQ&Y , àuà óà ovrog otteg creyvüg ae óqO5ns 
XGréiütv, (cre caGsfh(ag iod aro. v)Y QUY "00g 
4uóg AÉy& Ho, 0 viv à ooqg elOévo | Óucyvoizov* 


D soi0v Ti TO sbGeflüg qe sives xai TO &otfüg zc 


^ 


,si doc ?u im.] uc Bodl, Coisl, Ven. II. Huet. Par. DST. 


Flor. d. g. male, 


C. àóyoc yévoivo] lyérevo Bodl. 


Coisl, Huet. Par. DST. 


Flor. h. sed. Bodl. in marg. 7évoivo. * 


ojroq 0féoc dvegy vc] ovvoc Gutyvüc xb ütéog x«l óc- 


ó/o; Ven. 3. In Bodl. Vind. 


l. 4. Flor. d. g. h^Huet. Par, 


CD 


HST. Ang. et pr. Ven. II. átezvog abeat, quod nunc non damna- 


verim. v. ànn. exeg. 


quod sciamus, saíis diligenter 
&nimadversam nuper ipsi primum 
notare in Platoue nostro occe- 
pimus. Conferas igitur rei exem- 
pla s&8nequam memorabilia haec ; 
Sympos. p. 210. B. Lachet. p. 
186. B. p. 198. B. Alcib. IL. p. 
141, K. p. 142. B. Phaedon. p. 
88, B., quibus nunc centena 
alia addere liceat, si cgnidem 
opus fuerit, 


0x5X G«Oo0óc loti). Iocose 
etí urbane- loquitur: ubi  pu- 
iris sit et ulcerosus. Sic 
7€ G«OQX xai UnovAc frequenter 
commemorari ingenti doctrinae 
apparatu evicit Wyttenbach. 
àd Plutarchi Moral, p. 497 
et 866. 


C. mepgi Pxsíyov Lóyoc 
yívowo] Addito arficulo, ó 
Aóyog diceretur de oratione cer- 
ta et in iudicio necessaria: qua- 
lis nunc non intelligitur, For- 

*« 


tuitum enim esf, si de istius- 
modi re coram iudice agitur 
ideoque de tali oratione tanquam 
cería et praesfituta: sermo esse 
non potest. Eodem modo arti- 
culus deest Protagor. p. 322. 
D. Hipp. mai. p. 293. D. Legz. 
X. p. 907, D. ubi v. varr. lectt, 


ojrog Otéumc .&vtyvoc]| 
fam plane acute, fam acu- 
te prorsus, so wahrhaft: 
scharfsichtig. Nam «rezrog 
ei vocabulo, ad quod pertinet, 
postpositum est, cuius generis 
exempla ad Phaedrum p. 256. E. 
consignavimus. ltaque ovzog ad 
ambo verha üSé»g &vtzvog refe- 
rendum. Quod non perspiciens 
Engelhardt. orzog &rezrog. 
ait per redundantiaám quandam 
dictum esse, ut véz' ioo, Entu- 
qv uttk 1oUro, etid genus alia. . 
Credant haec, quibus placuerit; 
eg0 cras credam, non hodie 
Deim xaztióev dixit, quod quia 

I 


EUTHYPiIR O. 169 
7te0i qóvov xai mepi vU» &AÀQv; 3 oU vcvrOÓV dort 
àv nao mpciet T0 Oci0Y &UTO «UrQ, xc TÓ evóciov 
eU TOU uiv ócíov ceavYrOoe ivavriov, «Uró óà evrQ 
Üuoiov xci Éyov pi«v Tiww& lüÉav zara TZV «&voció— 


TQr& nv, 0 Tí msQ &v uéLlÀg &vóoio? &ivauy 


EYO. llivrog Oumov, & Zóxpgortg. 


Cap. VI. 


xci Tí TO QvOGLOY; 


E YO. 


ZQ. ye On, ti qug eive, v0 ócioy 


Zíyo ToivvV, Ori TO gulv Ocióv borw 


-( ^ - ^ - , - » a , » 
Onip àyo vUY 5000, tQ cÓixOUVTL 3) vttQi qoOvoUg 7j 


9 viv d$ o*qoc] Sic Bodl. 
Vind. 1. 3. Flor, d. g. h, Par. DST. 


Vat. 4. Coisl. Ven. JJ. Huet, 
In vett. editt. n abest. 


z0i0v vi-TOÓ &voOtÜc q 5c] Hic vett. editt 07 post zroiov 


dnculcant, 
diximus, 


quod recte iidem fere codd, mss, omittunt, quos modo 
Vind. 2. et Zitt. noiov à tO sbo. 


D. x«v& rjv &vooto vsyea] óoiivgro Bodl. Coisl. Ven, IJ. 
Dein vulgo u£1ios, invitis longe plurimis opfimisque libris et re- 


luctante ratione grammatica, 


.x&i ví v0 &vóguor] zi om, pr. Bodl. Ven, I7. 


habef pervidendi clareque 
cernendi vim et potestatem, 
aliquanto plus est quam ópá», 
ut ipse olim monui. 

D. x«i ró &vóciov aU TOU 
piróo(ov zavcvógc] Stephanus 
insolita verborum . collocatione 


offehsus, pro z«vróg requirebat 


zrr0g. Quod certe non fecis- 
set, si plurima huius ordinis 
exempla apud ipsum Platonem 
reperiri meminisset. Sic infra 


c. 10. o£ Osoi m«&vrtg. c. ll. oí 
sol (mevrtg. — Sed nolumus 
iterare quae olim ad h. l. con- 


gessimus. Cohaeret autem ag 
ita locatum, si vim et signifi- 
cationem eius spectamus, nón 
proxime cum nomine, sed per- 
tinet ad verbum: unde hic 


7«vróg fere idem est, quod an- 
tea!iv mop maie. — Quocirca 
Germanice dixeris: und ist 
nicht das^Gottlose wie- 


derumdemFrominen über- 
haupt s; im Gaànzen ent- 


gegengesezftt* Male Engel- 
hardt, explicat: allem was 
fromm ist, Nam ita scriptum 
esse oportuit: z«vróg roU Óo(Ov. 
v. &àd Phaedrum p. 246. B. De 
genitivo post ?2»«vríog v. Mat- 
tuiae Gr. $.4366. 2. 


E. 6vc 10 uiv 0ócov lavuv 

— ineii.évai] Frustra Zeu- 
nius legendum coniecit ro &ó;- 
xoUrré — iPins&héve v. ad Phae- 
dou. p. 64. C. 709. C, 78. C. 
coll, Criton. p. 45. E. infra p. 
11. A. Deinde Fischerus 
scribendum putavit 10 ádixobvtt 
x«i 4 ntgb qóvovug — 6guaora- 
vorri. Sed isto x«i haudqua- 
quam Opus esse alio tempore 
docuimus. Nam verba 9j seb 
qóvovg — 3iauept&vovr, inser- 
viunt ex plicationi praecedentis 
TO &Üobvr, ei qui iniuste 
agit, dum vel caedes vel' 
sacrilegia vel aliud quid 
committi t. 


113 PLATONIS 

meh iegüw | v Aonac 5 T& &ÀÀo TÀY TOLOUTOY iÉcucp- 
v&YoVri bmshévas, àv re meri av Tvy can) iav c8, 
wir idv c6 &Àog ÓctigoUV», TO Oi "à ànsiiévos 


&vóciov. imi(, à Xoxgertc, Üoccw, wc uéye GOL. 


&pu TsxpQoio? TOU vOuoUV Ort OUTOQ Éy&i, O zc GÀ- 
àotg 4n eiztov , Or. TwÜrv ÓQOGg v si ovra yi- 


yvóusva , p. énuroénety TO &oefoUvra pnó' &v ócri- 


eoUv Tvyydvn v. 


vov. vouicCovrsg vOv Zio vàv ÓtOv GourOV zc Ói- 


xowüTGTOY, xcl vOUTOY OuoLoyoUGu TOV cUrOU mtcrÉoc 


eUroi yap oí &vÜ gero TUyYü- | 


- 


6 Óncas, ór& vovg visig xarénisv QUX iV Oii, XGASWOV | 


vo E. avcolyádo oi dvOQozot) Extant haec usque ad 2zAa- 
y5o: apud Euseb. Praep, rine 13. 4. p. 649, ed. Viger. 


P. 6. 
Huet, Par. S, 
.non video, 


Oéncas ÀÓc uéya co»v?oó 
Tixu.] Dictum hoc per attra- 
ctionem pro "eg uéyn cot EDI 
WrxiQuOY, Ott Ó vouog oUiGG 
iyu. intelligitur autem, id quod 
.Fischerus recte vidit, com- 
munis hominum opinio, 
sicuti docent verba proxima: 
wevvol y&ág oí &vÜQuaOL Tvygdá- 
vYOUVOL vogítovveg X. T. À. lam 
vero ex ó »óuog ovrog Tysu pen- 
dent haec: gu imrgéney T0 


&atfoU vri x, 7. À. impie agen- 


íi non concedere (Gorg. 
p. 904. C. 7 ?anívosze. 505. B. 
Legg. IV. 719. B.), i, e. im- 
pio actionem impietatis 
intendere. Supersunt igitur 
"verba: 0 xci &ÀLoic q9n tiv, ori 
qaUcra DTI v ein OUO yuyró- 
peve, in quibus sizov hahet si- 
gnificationem praegnantem, quam 
vocant, ut sii: quod etiam 
aliis attuli  ostensurus 
recte haec iía fieri, oUro 
giyróutve  &utem | condicionem 
verborum ógÓ0 àr ey (recto 
se habere) cowíinet, e) oUtt 
.gqvovto. Nisi forte haec ma- 


deum! 


lueris sie explicare: ózri «aUr« 
0g9oc Gr» oUro lyvowo, ad 
quod sponte intelligas: &) y/yvoi- 
To. Etenim ita. jtyvóperóv. 2ovtv 
dicitur, 
v. ad Phaedon, p. 100. D. Pes- 


sime vero Engelhardtüus ex- - 


ponit: 0ógOoGg &» sin yiyvoutva 


oUro yiyvóutr*, quod gramma- 


ticis rationibus adversaiur, 


«vivoiyàg oi &vOowmor] ^ 


Prorsus eodem modo Aristoph. 
Nubb, v.. 903. aoc ómyv« Óixjc 
ovoge ó Zivc oix ánóÀoAtrv, vÓy 
motéQ* CoTOU óijo«c ; ibid. 1080. 


provo. yàg 4v TUynG &Aove, 
LT &vcegEic moàc eUTá y, oc 
ovói» ZÓbxgkag* cov? A tà» AC 


Rnavéveyxtiv*  woxsirog Og 4tvow - 


Fooróg Bore xni yvraixOv. xníros 
oU Qrgióg Or ÓO:o0 zGc pito» 
&v Qurvto; Terent. Eunuch. 
Hi. 5, 40 sqq. — at quem 
— ego bhomuncio 
hoc non facerem?  Mar- 
tial. XI. 44, Ml eleagri Epigr. 
10. 14. 40. ed, Praef, Alia si- 
milia collegit Gronovius ad 
Minucium Felice. c. 25. p. 2061. 


"vt a 


vitic SA LEM Vulgo zerézwsv, quod correxi eX |. 
imperfectum qua ratione defendi queat, equidem - 


ut £yov ioi(v, de quo 


EUTHYPHRO. tT 


ys cv TOV cUTOU mc«ríoe bxrsusiv Ow Érepe row" 
iuo 0à yahsncivovou, Ort vQ zarQl imshégyoueu &Ói- 
xoUrri, xci oUTrwG «Urol «vrOig TG ivayrTíc Aíyovot 
mspoí TE TUY Ütüv did mei iuoU. 

ZO. "4o& 7e rr Fióíqpov, ToUr ioriv, ob 
Évexa TV yo«qnv qsvyo, OT. T& TOl«UrC ibmtÓcy 
Tig CeQl TOY Ütüv AÉ£yy, Óvggeoog mwg &7toÓÉrouet s 
9r & à5, oc Éoux& , quoss cg us iSeuepráverv. yUv 
ovy sl zai col rc«Urx E£vvÓozs TQ sU clÜOTL mteQi TV 
Tol0UtUYy, ty yx5 0n, wg Éos, xal guiv Evyyopdv. ví B 
y&Q xci gqüooutv, ob y& zci «UroL OuoloyoUutv rre 


B. o? ye xal av$c0l 6502.] xai om. Bodl, Ven, I7, Huet, 
Par. HST. Vind. l. Flor. g. h. Deletum videtur ab iis, qui vo- 
culae iterationem non concoquerenf, Sed v. ad Alcib. I, p. 106, 
C. Cratyl. p. 407. E. De Rep. liL p. 396, B. "Talia certo sunt 
.argumento, vel optimos codices grammaticorum correctiones exe 
pertos esse, ut iis profecto non usquequaque fidendum sit, 


Verbum xerazíl»s» vi deglu- 
tiendi ac devorandi usur- 
patum illustrarunt Bergler. 
ad Alciphron. I. 22. Reitz. ad 
Luciani Asin, $. 7, Schweig- 
háuser. ad Athen, 1llI. 16. 
intpp. ad Aristoph. | Nubb. v. 
337. Boissonad. ad Nicet. 
Eugen. p. 292. De re ipsa v, 
Hesiod. Theog. v, 1954 sqq. 
Plat, Symp. 18. Ciceron, 
De nat. Deor. H. 24. III. 24. 
Apollodor. I. 12. Lucian. 
De sacrificiis S. 5. al. 


P. 6. ós fPvege voi ve] 
item propter talia. 
"pk ys, Qo EvOvqgpoor, 


c70)v' àiovíy] Engelhard- 
tus ág« ye putat hic extra in- 
terrogationem positum esse, ut 
ovxoUv, Quod cave credideris, 
Neque enim &o« unquam vi in- 
terrogandi caret, v. Hermann. 
Praefat. ad Oedip. Colon. p. 
XVI sqq. Quum vero «9« ita 
interrozet, ut affirmatio expe- 
ctetur, 7: vim eius magis etiam 
acuit atque intendit. Dixit de 
his voculis Apollonius Ale- 


Xxandrinus in Bekkeri Anecdo- 
tis p. 517. v. 27. et P. 518, Y 
9$. Crit, p. 44. E. aod yt uj 
iuoU 790p Ó e. De Hep. I. p. 
328. A. &pa 7t 5j 9* Àg, ovóà 
iort, OTu Aupnig ,fevev, Legg. 
X. p. $95, D. ga y8 10 a1010vÓ& 
c Bovióut$o. viv Àfytwv; Symp. 
p. 192. D. &g& ys vob YI in v- 
pere s Theag. p. 124. A, «od ys 
parco ; al. Aristoph. Nubb, 
v. 466, Plat. v. 547. al. ltaque 
hune locum sic licebit. conver- 
lere Germanice: Am Ende 
ist dieses wohl rar der 
Grund, warum ich ange- 
klagt bin, dass ich, weun 
ich dergleichen von den 
Góttern hóre, es nicht 
wohl vertragen mag? und 
freilich wird mancher,wie 
es mir vorkommen will, 
behaupten, dass ich hie- 
rin fehle. 

B. *( y&Q xal q5oconutv] 
V. ad p. 3. A.  Transiit vero 
Socrates inde a verbis xai mui» 
EvyprgoQsü» ad usum numeri plu- 
ralis, Quod magnae offensioni 


112 


PLATONIS 


eUrOy urb slÓfvoi; &AAd uov cimi moóg QuAov, cu 
eg dAxÜüg «ye rcUTO OUT y&yovévoi; 


E YO. Koi Ér( ys ToUT(Y SSewuecuirsQe, d 


JXwzoersg, & ol zt0ÀÀoi OUx loot. 


ZQ. Kei nóÀsuov oc gysi cU. eva vQ Ovrt 
àv vog Üsoig ngóg aAAAovg, xci ÉyÜpag ys Óswvag 
zci uezag- xol &ÀÀc TOuxÜrG mOÀÀC, oix Aéystoí TE 
)nó TOv mowjtoy, x«l vno TOv cycÜGv youqéíuv T 
€ x: &jÀa ico IV xaremsmoiziATot, xol Ó) x«i roig 
eye oig IHevosyvaioi Ó níniog ueGrüg TOV TOt0U- 
TOV oval ray aydyston &g Tv MQURO uy; TOUI. 
&AÀmÓi) qusv svei, w undc p 


EYO. Mq uóve ys, € Jwxoarsg: 


«AA ons 


&ort ejmov, xel &AAc co, yo noA , ic vaso BoUA, 
msoi TOV Üsíev Oujyncoues, & GU &xoUUY &U OiÓ. 


'Oru éxnÀynost. 


ovto yiyorévai] Steph. 7eyovévet obruo , invitis codd. 


praeter Ven, 5. 


LI 


xai f,99«g yt 9.] y& accessit e Bodl. Vat. 4f. Ven. dI. 


Huet, Par. DST. Vind, 1. 


4. Flor. 


d. g. h. et Eusebio. Solet 


enim vocula sic in plurium rerum enumeratione usurpari, 


fuit Astio et Schleierma- 
chero, qui haec annotavit: 
».Merkwürdig u. in den 
besten Platonischen Wer- 
kenistdieses wir, mitten 
im dialektischen Verkehr, 
"an einer Stelle,' wo an 
keineTheilnahme zu deu- 
ken ist, sondern Sokra- 
tes Sich noch mit seinem 
Unterredner inEntgegen- 
setzung denkt; eiu ande- 
res ist es im Gespràchs- 
ton.* Recte sane. Sed yuiv 
est: Leuten wie ich bin; 
nobis, qui ista caremus 
sapientia. Annumerat enim 
Socrates urbane se ipsum ple- 
bis imperitae multitudini. Alia 
ratio est infra p. 1l. 


B. v0U 


muevégov mgoyovov, ubi Soera- 
tes gentis suae significationem 
facit; alia etiam p. 12. EK. ubi 
Socrates, etsi de se uno loqui- 
tur, tamen deinde de aliis quo- 
que sui similibus cogitans nu- 
meto multitudinis utitur. 

eimà noÓc DiÀl(ov] V. ad 
Gorg. p. 519. E. Ruhnken. 
ad Tim, p. 193. 


Kal móÀtgov «oc m(yti 
ov tiva«v] Hae fabulae quan- 
topere displicuerint Platoni, ex 
eo intelligitur, quod iu libris 
de Republica praecipit sedulo 
esse cavendum, ne animi pue- 
rorum illis audiendis corrum- 
pantur. conf, IL. p. 378. C sqq. 
IL p. 408, C. D. al. De pro- 


EUTHYPHRO. 333 


Cap. VH. .59. Oz &v Oevuetoua. 1A 
TOUTC pév pot sigav uc ini oyoAic Óiugynos. vvvi o, 
ónsQ ir 6t Tj0óV , neu caqpérsgov ELTELV. OU 
y«0 pe, Q éraipt, TÜ góregoy ixavag ióióniag iow- 
Tüeavra TÓ Óctov, 0 Tí mOT tQ, cÀÀC Hob LEG, 
Ór. rOUTO Tvyy«vti OGtOV Ov, O GU vUv mowig, qó- 
yov ini&u)v TQ marQl. 

EYO. Kei aAyós y 


XQ. "Icog. &AÀà ydo, w EvÓVqgov, zei &4AÀe 
vz0AÀ& qijà &iveu oci, 


, T , 
&eyoY, vo JXoxpattg. 


EYO. Koi yap fovw. 


ZQ. Míuvgcei obv, Ort oU ToUrO cort Owxs- 
Atvóuxv, Év vi 7 ÓVo us Oui0cion. rv noAÀOYv Ooímv, 
&AM  ixtivo' avtTO TO &idoc , ( m&vra TG OGtx* OGLÓ 
iorwv; ÉqxuoDw ydp mov tug ióég v& v& &vÓGwe cvO- 
cux &vyeu x«l T& Oci« OGux* 3] OU uYynuOvsU&iG 


ota Moe d vs] V. v: om. quod cum Eusebio tuentur Bodl. 
Ven. ]]. Vind. 3. 4, Florentini, Par. ADTS, Angel. alii, 
D. Kc«i y&o Foriv] Hodl. Ven. JJ. Huet. Par. DST. Flor. 


g. h. addunt post 20r: Lan quod, procul dubio e glossemate na- 
tum est, 


ximo ó? post ?;900a«v illato v. 
aun. ad Criton. c. 2. Apol, Socr. 
p. 34. D. 

x«i ino TOv dpa ur you- 
qémv] h. e. xai ototc vno TOv 
aáyaOov yo. Nam pronomen re- 
lativum haud ita raro alio casu 


M5 puóvea yc] Int. Aye, v. 
ad Menon. p. 11. C. 

D. &AÀ' ixtivo mvcrÓ r0 
tióoc—] Etsi et Joc et 1àéx 
de generali notione s. idea di- 
Citur, tamen inter utrumque 
nomen aliquid discriminis in- 


repetendum relinquitur. v. Mat- 
thiae Gr. $. 428. 2. et 414, 
d. Dein tenor structurae rur- 
sus mutatus est, et pro genitivo 
(ev vel otov sdditar TY 1010v- 
TOv zOwiluctov, De peplo Mi- 
nervae in Panathenaeorum sa- 
ceris v. quos iam olim laudavi- 
mus, Boeckh. de Tragicis p. 
193 sqq. Creuzer. Symbol. T. 
HM. p. 808 sqq. conf. Meur- 
sius Panath. c, 17 — 19, Lectt. 
Attic, 11. 12, 


monstrabimus, 


lercedere ad  Parmenidem | de- 
Neque enim ex 
talibus locis, qualis hic est, 
coutinuo concludi licet. utrum- 
que vocabulum temeraria licen- 
lia promiseue usurpari, Inte- 
rim comparabis, quae de hoc ar- 
gumeuto exposuerunt Wytten- 
bach. ad Phaedon. p. 270 sq. 
et Grotefend. De doctrina 
Platonis eth. p. 20. not, 20, quo- 
rum errores hic castigare non 
attinet, 


174 
EY 0. "Ey ;* . 


PLATONIS 


XO.  Ta/rgv Toirvvv us aUi OtdaSov rv lion, 


Tic moTé àorww, ive eig ixeiviv 


&mtoff AEn zc NL 


pevog cirij mapaóstyuart , 0 pi» &» TOioUrOY n ey 
&v 4j cU 1j &ALog Tug mtt), qu OGi0Y tva, O Ó 


&» pij TOL0UTOY , L7] QUO. 


EYO. 'AXÀ & oUr( Bosaat, o -Xo«garsg , zol 


ovro coi qQ«co. 


EQ. "AAA unv fosAouat ye. 
E Yo. "Ecrt Tolyvy TÓ uiv rois Ü'cotg mooggie 
Aig óciov, vO OÀ gi PROP &YVÓGLOY, 


CQ. IleyzéáÀoc, 0 Eo0/qoov, xci óg iyà ij- 


TOVY cm0Z0lv«cO i 68, 


oUTO YUV amexoivw. sl uív- 


v0. &ÀgÜíg, ToUro oVzo oió«, &ÀA& gU OnAov Ort 
&nexOi0diug Og Éorv GAuÓ; a Aug. 


P. 7. cel uérvoot &AqO8c, vToUvo] V. & u£rrow óc GAnOós. 


Sed óg ignorant Bodl. 


Vind. 1. 


4. Vat. Flor. g. h. Huet. Par. 


DST. et &ÀjÓig habent Huet. Par. DS. Flor. h. quod sententia 


postulat. 


B. 4oxoó, o ZX.] oxsi Coisl. corr, 
Oise uiv ov. 


hunc in modum refingi volebat: 


Totum locum Heusdius 
E42. Ovxobv» xc 


— 


Ov. Gvacié;ovOw oí Ózol xai Óu«qégovvas GÀÀ$Aow, o EtOvggor, 


"X. zoopnutvogc cv 7a- 
paóslyuavi] h. e, óc ztaQu- 
ékyuari, — Sed in talibus og 
nunc addi, nunc omitti, docuit 
Wyttenbach, ad Eunap. p. 
85. conf. ad Protagor. p. 315. C. 

"Egovw voí(vyvv — Ooi0v] 
Antea genus pietatis ac singu- 
las eius partes et formas per- 
mufaverat. Nune alio in ge- 
nere peccat. Dicit enim pium 
esse, quod diis carum sit, Quae 
definitio etsi multo est praestàa- 


bilior superiore, tamen quia de. 


, quod diis carum sit, valde 
dubitare et ambigere licet, ma- 
gna sane premitur obscuritate. 
Accedifí, quod pium videri po- 
test non propterea esse pium, 
quod a diis ametur, sed potius 


& diis amari, quod pium sit, 
Haec omnia igitur Socrates 
subtili disputatione inde ab h, 
]. usque ad p. ll. A. persequi- 
tur , atque id efficit, ut vates 
denuo in maximam coisilii ino- 
piam coniiciatur. 

P. 7. HB. 4oxó, o 
xg«cvig,ttomva, y&o] Pium 
impio conírarium esse inter eos 
convenerat. Quo facto Socra- 
tes vatem rogat, videaturne ei 
hoc beue recteque ita indicatum 
esse, Quod ipsum ille cum su- 
perbia quadam graviter asseve- 
rat his verbis: Puto; nempe 
dictum est, vel: Puto benc 
recteque videri iudieatum 
esse, quia ita a nobis est 
iudicatum. Facile hic ali- 


, 
Xo- 


EUTHYPIRO. 


EYO. llavv piv iw. 


Cap. VII. XQ. qos o7 , EmozepousDa, vi 
AEyoucv. TÓ piv Üsoqihíg r& x«l O0 ÜtoquAne GvOpw- 
yog óctoc, v0 Óà Üerotuoig xai 0 Ósojuc5e &vóGtog* 
o) rc)rO0v Ó' àiorív, &ÀAa vO ivavtirarOP vO OOLOT 
TQ &vociQ* ovz oUrQG; 


EYO. Ore uiv obv. 


17$ 


XQ. Koi sv ys qoiveros eloroOat. 


EYO. 4oxó, à 


ZbAQG TE" slpnret yaQ. 


ZXQ. Oxo)» xci Oti cracuitovcww oi Ósol, à 
Eidégéon, xol Ore gépovran «AÀmAotg xol &£yOoc 
àcriv àv evroig moog dAijAovg , xci TOUIO ELontci; 


EYO. Eipnro ydg. 


eb "ExÓgay óà xci Opyag, " &piors, L reol 
viyov Oiegopà mowi; «às Oà Gcxomüps». &o' &v d 


xl Óy99n Poxiv P» erroe ct0Óc &AÀÀnÀove, xe voUro efoytus; EY. 


YO 


— à 


Kiongiee vào. 


"906c &AÀqgÀovo, x«i a. 


Ko &U ye qírevon  eloradat. 
za. "Egy0Qar 0? xal Ópy&g x. T. À. 


EY. 4oxó, e X. 


Sed v. infra, 


e9.] Vulgo hie demum istud o 


EbOvqoov infertur, praeter fidem optimorum codicum. 
oós d£ ERAN" Vigo ó? Ój cx. Tub. Huet. Par. DS. et corr, 


Ang. quod habet edit. Bas. 2. 


quis ob praegressum  qa«(vereb 
pro 4Zfoxà scribendum  opinetur 
ZLoxei, quod olim placuitSchlei- 


ermac hero, praeterea coma 


yovy requirenti, At enim vero 
hac quidem mutatione non opus 
est. Nam óoxo respondet Eu. 
thyphro, quia suam ipsius ani- 
mi sententiam aperit. Neque 
nb usu loquendi abhorret, quod 
nd istud Zfoxg ex autecedenti- 
bus repetendum est zb ys qwt- 
veoÓae &lgraO«t. Eandem certe 
orationis formam habes Sophist. 
p. 221. A. Zfoxà puév, ón:g &Qzt 
go £usOa órw éfevQév, vovv. 
ev10 »ur GaoztttÀé0 De, lbid, P. 
231. A. Poterat etiam hunc in 
modum scribi : daerevas 60 zt 
teiedun es ÓoxG elomras yág. 


Phaedr. p. 265. A. dv quo T b 
«vrOig, 6g ÓoxU ngogn«or lw, 
ftaqde nme litterulam quidem 
loco movendam arbitramur, ne- 
que assentfimur Engelhardto 
Platonem nmegligentius locutum 
esse existimanti. 


wc à? Qguozéiusv.) Crat yl. 
p. 422. E. M DE 2j "outs — 
tío «pono ó ka qreàora qureod 
VLA noujott T vta, tito né 
Àzt à»6 qun &vai; GxÓxQUrat óf 
quot sc. Menon, p. 82 C. 70- 
cw» &v E modd» wo olor; cs 
ó».0x0z::. Bl. Quae orationis 
forma locum habet, vbi quia 
institutam interrogationem mis- 
$am facit novamque exorditur. 
Itaque noli audire Fischer um 


* 


116 PLATONIS 


Óieqe olued'e 5 T& xal GU rteQh &otÓuOU, ónórt on. 
ssa " mpl TOUTQY )wegpoga. dyÜpovg &v duàg 
moii xci OpyítscÓnL c&AANAou, 17] imi Aoyicuóv àÀ-— 
Üürrtg msgb ys TV TOLUrOY TOyÜ A&V GnGAÀc- 
yen. 

EYO. Il«vv y. 

ZXQ. Üv)xo)v xci msQi TOU ueitovog x«i àA«rTO- 
vog ti Oweqeoo(usÜm, imi TO uerQsiv BAD OvTeg TOU 
nevoai(usÜ" dv Tug Ówtpop&e; 

EYO. "Ecrit rovro. 

AQ. Koi ini ye v0 ioravot iAÓOvreg, dg àyg- 
pue , nep ToU (j«gvrípov 6 x«i xovgorépov Owwapus 
Üusv &v; 

EYO. llóg yào ov; 

ZXQ.  Ilsgi rívog 0à 05 OwveyOévreg xoi ini v 
xoicw» ov Ovvcusvoi «aquaícDa, iyÓÜogoí ys &v aAAj- 
Aow siusv xoi opyito(usÜw; ioog oU moóyspóv cot 
&crw, &AÀ' àuoU Aéyovrog oxomst, e T«Ó. iovi TO v6 
Oíxoi0v. xal TO &ÜixovV xci xcÀov xci cloyoóv xcà 
ayaÓ0v xci xcxóv. &Q oU rcaUrÓ dort miQi Ov Óit- 


quic 7z0i0;] Soloece vulgo zo:j;, quod ex Bodl, Vind. 1. 
Flor. g. i. Par. BC. Ang. et corr. Coislin. emendavimus, Con- 
iunctivus fortasse originem duxit ex zo«oí;g, quod Fischerus de 
coniectura dedit. 

C. very &v &ànaAAaytiustv] Sie plurimi optimique libri 
pro vulg. &zaAA«yeigutv. v. ad Alcib. L p. 111, D. Mox vulgo 
xai vo0 éÀl&vrOvog, iterato articulo, quem om. Coisl. Ven. JI. Huet. 
Parisini, Vat. 4. Angel. Vin. 1l. 3. 4. Flor. b. d. f. g. h. 


óvexouOsiusv &v;] Sie Bodl, Huet, Par. DS. Flor. h. ef 


| pr. Ven. 1/[. pro vulg. óu«xgióbetnusv. 


ày9gol yt àv &ÀAÀ.] V. ve, quod e Ven. II. Huet. Par. 
DST. Flor. a. b. c. f. h. i. mutaíum. Dein rursus vett. editt, 
&inutv. Sed sius» Coisl, Huet. Par. BCDHS. Ang. eaque scriptura 


dis à 37 c». probantem, quod causa diiudicata est, qui con- 
in Bas. 2. editum. iroversiam vel litem componunt 
et inter se dissidere desinunt; 
C. ànzí yt vÓ iorava, ?À- Legg. XH. p. 956. C. &v . ui 
S$óvvtc] "Tovavee est ponde-.— óuaxgiOQow iv vois 7100/1016. 
rare, appendere, unde no- - 
men accepit 7 oz«zixj. Deinde &AÀ' ?noií Àéyovroc oxo- 
$ia«xgiÓ-vas dicuntur, quorum mec] De Rep. H. p. 370. A. 


EUTHYPHRO, 111 


veyO£vrsg xoi o0 Ovvousvor igi ixcwvrwy zolcw ejr: 
ihÓsv iyÓooi &AAQuAoig juyvOusÜw, Orav yuywousÓo, 
xci àyo xci oU xai oí &AÀou &vOQumoL mvrsG; 

EYO. 'AAÀ Éoww eVrq 9 Oweqopk, 9 Xuupa- 
TtQg, XCÀ TIEQ0 TOUTQV. 

ZQ.*. Ti 0i; oi Osol, o EvOVqoov, OUz tlutQ 
v. Óweqígovroi, Ov avra TaGUTOG Óuegépowt! &v; 

EYO. lloàA5Q eveyug. 

£EQ. Koi và» Ósüv Ge, o ysvvois E0Ovqoov, 
&AÀow &ÀÀc Oixoix TyoUvraL xor& TÓv GOV Aóyov, 
xci xaÀa xci cioyom xol &ycDc xci xaxa. oU yGQ 
&v mov ioracielov cAAAowg, b wu; mspb vOVTUY Üw- 
gégovro* 5 y«0; 

EYO. '0gOog A&yeg. 

ZO.  Ovxobv Gre p xo yoUvret fxocrob xal 
ey&Óc xci Óixcux, TcUTO xci qtA0U0L, 7a 0à ivay- 
tío TOUTOV JuGoUGU/; 

EYO. Il«vv ye. 

CO. Tevra óÓ6 yt, og ov que, oi piv Óixaim 
x/oUvrct, oi óà GÓwx* meQb & xai auqucfhjroUvtsg 


firmatur vitioso 7j», quod legitur in Bodl. Vat. 4. Vind, 1. 2, 
4. 5. Flor. a. c d. e. Par. T. Ven. II. 

D. ?2990i àAAmgÀOwG yiyvOutÓ«] »yOool vs Huet. Par. . 
CDS. Vind. 1l. Flor. g. h. et rec. Ven. JI. Par. B. Ang. &v &AÀAq- 
Aog; Huet, Par. DHS., Vind. l. Flor. g. h. yiyvoíutO« Zitt. qui &v 
ignorat. 

T( à; oí 9soi] at Coisl. Par. BCE, Flor. c. g. h. et pr, 
Ang. Bodl. corr. quod dedit Bekker. Dein a«)/r& om, Bodl. Vat. 
Par. DST. Flor. d. g. h. Vind. 1. 4 

E. ivavcvía rovtov pecovGtv] V. vni post zovtov in- 
ferponunt, quod praeter Par. E. omnes, ut videtur, ignorant. 

T«évà Óéc ys] V. Ta)ta, quod iam Forsterus in z«vv& mu- 
tandum vidit. Veram lectionem praebuerunt Bodl, Ven. 5. Coisl. 
Vind. 1. 2. 5. Flor. g. Par. B. : 


ivvoó* yàg xai avrog cot Aéyov- culo primis:nominibus praemis- 
toc. Ibid. p. 383. A. our, pn $0, ante cetera nomina non 
Kuows x«l «v:Q  qeíveva, !ooU — item repetito, v. ad Alcibiad, f. 
Aéyovros, Alcib. L p. !09. B. p. 117. A. Criton. p. 47. C. 
xattoL ivvog goU sitovtog x«b Mox Or«v yiyvogtÓcm est: si 
Qvyg Qo. Infra p. 9. C. quando fiamus. v, ad Phaedr, 
T6 rtt Üíxatov xai vÓ &dÓi- p. 256. E. 
xov x«i x«alóv —] De arti- 


178 PLATONIS 


8 cracii[ovol & xoà moAsuoUcw dGAÀAnÀou. GQ' oU; 
OUTOCj 
EYO. Oros. 
ZO. "Debra Go, cg Éoiuxe, puosiroi ve UnÓ TOV 
Üsüv xoci qiAsrcu, xai Ütoui07 TS xci ÜtogiA TQUT. 
? ) 
&y eu]. 


EYO. "Eoixev. 


CQ. Kei ócw Go »ci cvócia và abra Gv 
ep, 0 Ev0sgogov, rovvQ TQ A0yQ. 
EYO. RKwóvveve. 
Cap. IX, X9. Oz &ga 0 Toóunv dmsapivo, 
à Oavuécu. oU y&Q ToUrO ys TQorOV, O TUyyY& 
TaUr0v Ov OciÓv T& xci GvÓciv* O Ó' &v ÓsoquAig 
i» xol souucég àorww, Og Éoixsv. Ogre, « EvOV- 
B qgov, 0 cv vü» mowig Tv ncrípe xohdLev, ov0iv 
" dOevuacróv, ti ToUro ÓgOv rQ uiv 4ü mpoogaAig 
moie, TQ Oà Koóvg xci vQ OvoavQ igoóv, xoi 
cQ uiv Hqgaioro qihov, vij 0à "Hog iyÓoóv* zo sl 
Tig GÀÀog TOY Ütov Érspog éríoq Ouagégsvat epi 
&ÜrOU, x«i ixelyOoig «cQ TaUTG. 


| 


*- 


p.8. $soqeÀ]j vtuUv Qv stg] V. vast Gv, eodem errore, 
quem aucíoritate Vind. 2. Vat, 4. Veu, 41. Flor. f. de senteutia 
Forsteri sustulimus, praeeunte Bekkero, 


B. dliocaGv» QsGv] tv additum e Bodl, Vaf. A4. Tau, 
Coisl. Ven. JJ. Huet. Par. BCDEHST.-Ang. Vind, 1. 2. 5, Flor. 
b. d. e. f. g. h. i. conf. p. 10. D. E. p. 11. A. ubi vicissim arti- 
culus codicum auetoritate abiiciendus fuit. 


nigí!yt vovrov] sovvov Vind. 1, 2. 5. Flor, a. c. e. Zitt. 
Coisl. Ven. -. 1 


P. 8. Kai ó0:« &g« x«i Socrates: Atqui, ex iis quae 


dvóc:« —] Ergo etiam dixisti, id, quod diis ca- 
eadem fuerint et pia et rum est, iisdem etiam in- 
impia. visum esse videtur. 

9 09 àv» Ocogiis 5] 8 te- C. Oii» nivobr z,] imo 


phanus coaiecit: ovó 0 cvy non desinuní etc. v. ad Cri- 
$9tcop, male, Hoc enim dicit ton. p. 44. B. 


EUTHYPHRO. 179 


EYO. 'AàÀ' oiuci, à 2 xgersg, fepí ye voj- 

rov ràyv Ütüv ovótve Éfrspov éríoo dwegpéosaDon, cg 

.oU Os Óbxuv ÓudOvau ixcivov, 0g &v ding Ti Gmno— 
"xtélV m. J 


Z9. Tii; &vOgunaY, Ó Eooggov, 4j0n Ti- 
yog ijzouGa duptcPiroüvrog , 0g TOY &Olzxog e70- 
"xrsiyayra 3j &ÀÀo &Oixcg roL0UYTC ÓTiOUV QU s óí- 
aq óovat; 


EYO. (Oiiv uiv o)v nzevovret reUT' cugig- 
Brirovvrsc xci &ÀÀoOt zai iv Toig Dwxerorjoloig. «ài- 
xoUvteg yap nCumoÀAa, fTYTO TLOLOUOGL uo Aíyovot 
ge yovtég TNV Üixnv. 


ZEQ..7H zei óuoAoyotcw, w EvÓO/gpgov, aà- 
x&v, xci ÓpoAoyoUvreg Ouwg oU Óti» qa0i Ogg Ói— 
óóvau Óbxnv; 

EYO.- Ovóeuüs TOUTÓ yt. 

X20. Qv» &gc fmüv y& noi0U0L xal AÉyovot, 
ToVUTO 740; oiuen, oU TOÀuGOL AÉysiv ovO. dagifig: 
vv, ec oU, &iz60 aOxovioí 75 Qoréov Oixuv* aAA, 
oipat, oU gacu &xdv* 7 yág; 


EYO. 'AAqÓ5 Acus. 


Ti 0d; àvOpónov] Oa Coisl. Vind, 3. et corr. Bodl. quod 
hie quoque amplexus est Bekker. 

C. Óóixgv dido vai] V. Qi00vat Ófxyv, invitis libris plurimis 
atque optimis, 

züv y5€ «TO v0Uj0:v] Huet, Par. H. pr. Ven. IT. a&yre zoi- 
oUc.» quod miramur Bekkero placuisse, Nam nee singularis nu- 
merus inusifatus jet et yt sententiae convenientissimum. Vind, 
l. 4. Vat. 4. Par. S. Flor. d. g. oix doa mzavrtg ye 7010001. 

gg ovgi — Ooréov Ó.] Pro oigL, quod praebuerunt Boàdl. 
Coisl. Ven. JI. Huet, Bar. BCDHST. Ang. Flor, h. i., vulgo 
erat oi. 


züvr& mzxOi0U00í xctl AÉ- quod et ipsum creberrimum est. 
yovow q.] Ficinus: qui- v. ad Apolog. p. 38. EK. Hein- 
bus poenam devitent, Sed dorf. ad Phaedon. p. 249. H e- 
recte etiam participium habet, rodotus V. 96. azà» zoZu« 
quod significat: dum poenam  ixívz. Nec defugerunt Graeci 
effugere student. Moxpro in talibus dictionis varietatem, 
nárie z0iiv dicilur zZ» zowiv, quod multis exemplis iisque 


Flat. Opp. Vol. VI. Sect, II, 13 / 


189 PLATONIS 


XO. Ovx &oa ixsvó ys auqicPnroUoiww, og oU. 
v0v GuxoUyra si Ot0Ovow Oizmv: c«AÀ' éxtivo icwg 
&ugtefroUci, TO Tíg ioriwv O dGÓwxGv x«i vi Ópàv 
X&i "OTt.- 


EY0O. EIU Aéyetg. 


CQ. Ovxo)v evr& ys raUTX xoi ot Otol mt- 
nóvóacw, elitso craGuiCovou megk Ov Ouxaícov- xal 
aÓixov, og 0 ag Aoyog, x«i oí uív qaciuw aAA5Aovg. 
aOizsiv, oi à oU. quóu éne dxsivO ys Ónmov, o 
S'avuaots , ovócig oUT6 Ütüv oUrs &vÜgoumtuv vou, 
A£ysv, wg oU TQ y& &ÜwoUvri Ootéov Oíxqv. ! 

EYO. Nai, voUro uiv &AgÓig Afysó, c Zu 
xQGt8G , TÓ y6€ xequAcLOY, | 

XQ. CÁAÀ xacróv ys, olei, o E$0sqoov, 
z0» mnoayÓévrov auqiofiroUaw oi cugigBiroUvreg,. 
xai yOQono: xci Ócoí, sims cugigfroUcu Ü'eoi*. 

| 
ég 00 tÓv — looc &áuqucBsgrouodv] Haec propter. 


Huet. Par f. et pr. Ven. - 
In Vat. 4, et. 


D. 
geminum &puqinvovow omittunt. Bodl. 
II. unde cognatio horum librorum perspicitur. 
Vind, 4, deest alterum &yqigdnvoUor. : 


aüraü ye TaUTG xal oí 9:so(] Sic libri optimi, In AM. et 
Bas. 1l. est rera ye vav:«, Bas. 2. habet v«Ur& ys *«Ut& 76. 
Bteph. veUr& y& vaUrc. | 


ovaciátovor vegl v. 0, ] Vulgo ve- post aracuazovotw inser- | 
fum, quam voculam ignorant Bodl. Vat. Ven. JJ. Huet. Par. DH 
ST. Vind, 1, 4. Flor, d. g. h. 


cer(issimis evincere possumus, 


D. «c0 cíc datvwv ó &Ó:i- 
xGQv] V. Matthiae Gr. $. 280. 


E. vó yt xtpaLatov] cer- 
fe quod caput rei attinet. 
v. Theaet. p. 190. B. Gorg. p. 
494. E. al. 


noáttog vttvoc mÉQu Óta- 
Qtgóptvot]  Inserviunt haec 
dilucidandae sententiae proxime 
praecedenti ideoque de more 
per asyudeton accedunt. Quod 


iám toties a nobis ohservatum] 


nunc non denuo inculcaremus, 
nisi hunc quoque locuni rei sa- 
tis frequenter obviae ignoratio 
turpiter corrupisset. Nam vulgo 
omissa post dpeqiefivoUae 9:£ol 
interpunetione ante o£ giv Ói- 
xaíog iutercinnt suum istud x«f, 
quod nec codicum sustentatur 
auctoritate, et 
rationem vehementer perturbat. 


3. 


0c £v ÓqvtUuv &v-- 


constructionis | 


ógog.] illum, quicunque 


EU THYPIHRO, 


modseeie TiYoG nío, 
qaot cUrQvY nenp&g ou, 
 oUtOc 
EYO. llévv ye. 
Cap. X. 


181 


Oteqepüpevo, o£. uiv , Qiteiog 


oi Óà GOízeg* d&p' CoU 


Z9. "I9. toíyvv, o qiàt Evovgooy, 


ÓidaSov zei iué, tva coqurspog yévonet, Tí coi T&- 
xunoióv iorw, Gg mnávreg Ütoi myotvret ézeivov &ói- 


, 
xug TtsÜvTCYUOL, 


^ ^ D , ? , 
0g &v QÜnrtvwov «vópogovog ytvous- 


yoc, EvvüsÜtig Uno ToU OsomOtOU TOU azoD evóvrog, 
q)ccy tehevrijGaG Óix Sou, mo TOY Svyürcavra 


mepü TOY n; ajtüv msDi 


abro nvüéoOot, Tl 407 


fioi(V , xci Vnip ToU TOLOUTOU 97 óg'og ru ine- 
tÉvot xci imuxQnticÓci qórov rOv viov vQ morQí* 
i91, nig) voUrüv mug Tí Hot cagég BvotiinoÓou, 
6g navróg u&AÀov m&vreg Oeo myoUrrot OpOGg 


Érav. revTuv TQ ngoài. 


x&v pot lxe«vog ivouin, 


iyxwpuctov c8 àni cogíg ovOtmors mavcopa., 


$c 6 oóc Aoyoc] Vulgó iot post coc interponitur, invitis 


€odicibus plerisque onibus. 


Dein scribitur dOixeiv dAÀgAovg, qui 


verborum ordo item auctoritate librorum omnium mutatus est. 


EK. T$ ft &OixoUrvci] ye om. Huet. Par. DS. 
yt ib a ridi 7: om, Bodl. Ven. IJ. Huet. Vat. Par. 


16 


DST. Vind. 1. 4. Flor. d. g. h. 


of piv Qixaloc q.] V. xui oí uiv Ó. quod est in Ven. £. 


in ceteris xol deest, 
P. 9. "IO. vo(vv?, o q.] 


Par. DST. Vind. 1. 4. Flor, d. g. 


fuerit, qui etc. Loquitur enini 
nunc universe, nec tantum de 
uno illo mercenario vult cogi- 
tari, quem KEuthyphro antea per 
patris ineuriam fame et frigore 
periisse narraverat, 


x«l nig vov totoUTOu 
à7 09. — na«tol] h. e. xai 
óc $19 toU T. Prave haec in 
omnibus editt, scribuntur facta 
post c/ 70] moii» pleniore in- 
ieruunctione, quam non fert 
siructurà periodi. De indicas 


Pro zo/vvv Bodl. Vat. II, Huet. 
exhibent »»v. 


tivo zo5, cuius in locum Fí- 
scherus e Suida yos/j sub- 
stituit, v. snpra p. 4. C. "Ezis- 
0xgnrtoO«:, quod proprie 
est inniti, incumbere, de- 
inde dicitur de iis, quae cum 
impetu quodam in aliquid ir- - 
ruufit, ut de morbis, peste, ful- 
mine: sed translatum ad usum 
forensem idem siguificat. quod 
efr, accusare, actio- 
nem intendere. v. Polluc. 
Vill. 118. et Vales, ad Har- 
pocrat, v. àssozrwyaco, 


15 * 


182 PLATONIS 

EYO. '4ÀX' long ovx OLiyov Éoyov ioriv, o 
Zuzxoereg*t inei mé»v ys ceqüg Érous &v im 
Eaí cot. 


X0. MavÓ&vo* 0r& cow Ó0xQd TOY Owuocrüv 
OvcueÜorspog sivau* àmti ixsivoig ys ivosiEew ÓnÀov 
OTt, Og Güixc TÉ boTL xci oí Ü&oi &mavreg và TOL- 
é&UTC LiGOUGLV., 


EYO. llévv ys oaqae, (e ZXwxpareg, idv TU5Qs 


«xQUGGL'yé nov Atyovrog. 

Cap. XL 0. 44À' daxovcovrat, icvmeQ cU 
Ooxne Atytv. rOÓ0s Óà coU ivevoncoa Guo Aíyovtog, xci 
c00g iuevrüv Oxonü* si 0 vi uoauork us EUO quy 


OiÓdEeev , eg oi Üsoi Gnuavrtg TOv vouvoUroyv Üava- 


B. x«i oí Q:oi àzavcttc] V. m&vrtc, quod e Bodl. Vat, 
Ven. JT. Huet, Par. DST. Vind. l. 4. Flor. d. g. mutatum. 

C. v00s& Ó? aoD &vevoso«] Sicccum Bas. 2. editione Bodl, 
Ven. [T. Huet. Par. CDHST. Vind, 5. Flor. c, pro eo, quod ha- 
bet Steph, 2rvrsronxa. 


Ven, £, Sed Coisl, Vind, 2. 8. Par. BE. Flor. b. e. f. i. Zitt, 


In Ald, Bas. l. est Zvrevonuec, quod tenef. 


scribunt ZFrouar, 


B. 44i iaoc osx dAlyov 
Foyov —] Sed fortasse 
res non esf parva, o So- 
crà(íe: nam perspicue sa- 
ne tibi ostendere eam 
possim, Quibus verbis Eu- 
thyphro significat inesse qui- 
dem in-se rei demoustraudae 
facultatem, sed eius expedien- 
dae difficultates aliunde obiici. 
Itaque Socrates respondet: JMa«r- 
Orat Óre oo, doxg x. v. À, 1n- 
telligo; res tibi non exi- 
gua, sed magna ac diffi- 
cilis videtur propterea, 
quod ego tibi videor ma- 
gis esse indocilis, quam 
iudices mei, Nam ita haec 
distinguenda censemus, quum 
alii invita sententia óz; ad Mav- 
O«vo referant. v. ad p. 3. B. 


ini Prelvosg yt ivdrlSns 
àjlor Órt, og &0.] | Zdfiàov 
Ort sicubi jía postpositum legi- 


fur, per se seorsum accipien- 
dum putamus, quemadmodum 
etiam eU ol)" Or; et similes for- 
mulae usurpantur. Criton. P. 
$3. A. obro got fjgsoxev qj mó- 
às Té x&Lb Tueig oí vOuot ÓnÀov» 
ózt. Alcib. I. p. 114. C. Kor, Óà 
v«Ur& Onlov Or. & oloQa. Ex 
quo apparet non necesse esse, 
ut in talibus scriptura continua 
óyÀoróv. utamur, siquidem pri- 
maria vis et. significatio formu- 
lae haudquaquam obsolevit. Po- 
steriore autem  Graecitatis ae- 
iate factum est, ut germana 
formulae potestas obscuraretur 
atque dy2orox, ut Lat. nimi- 
rum ef scilicet, pro simplici 
adverbio haberetur,  ltaque in 
Scriptoribus istius aetatis ne- 
cessario óÓ5lovóx, scribendum. 
Pro adverbio posuit etiam is, 
qui Alcibiadem secundum cou- 
sarcinavit. Ibi. enim p. 139. B.. 


habes haee: vó» yàQ Ótóv oix 








EUTHYPHRO. 183 


TOY d/oUvtot &Óuzov elven, zi palio tà pepuaidiuo 
meo Evóvgpovog, tí mot iori TÓ OGi0V Tt xci TO 
&vóciov ; O eoptoéc uiv yao. TOUTO TO &gyov, (9g ÉoL- 
xty, ei &v. &AÀa y«o oU ToUrQ igary &gri aii 
euéva TO OGi0V ze wi 7Ó yaQ P'eopiaig OY xci 
Ü'sogiAig ique. Ggrs ToUrov này aginui 6s, & LU- 
D'ggor , xal t BovÀu à návteg &UTO TyelaDucay 
soi &Óixov xci mavrsg pico y Ta, cAA' &ge TOUIO 
viv ànavopOoUusÜa ivtQ àÀOyo, eg 0 piv &v mcv- 
Tig oí Üsoi pucoow, cvocióv igrw, 0 Ó' &» quió- 
cw, 0ctov* 0 Ó' &v oí uiv quAcciv, oí Óà ucGocuw, 


ojtóírsge 1j cuqorsoo ; 


Xy 
«g 


ovru [ovt Zuiv Qpí- 


cÓ«. vir negó voU Ocíov xci ToU &vociov; 


TOUTOU Liv àgiqui] piv om, Huet. Par. DST. Flor. g. h. 


Vat. et pr. Bodl. male. 


$;t(oO vv. 


Scilicet grammatici 
non concoquentes delendum illud censuerunt, 


piv &varranoÓoror 
Dein Bodl. corr. 


D, vi» Piae eds $a] izayogO wueÓa, Vind, 2, et pr 


Ven. 5. quod coniiciebat Steph. 


liv üÓnlovón, Ex quo rursus ap- 
paret hunc librum non Platoni, 
sed seriptori alicui posterioris 
. etatis tribuendum esse, 

€. r6ó0: 0? coU Pvevóqon 
&ua Aéyovvoc] hoc et £e 
verba faciente intellexi 
(h. e, ex tuis verbis intellexi), 
et mecum ipse considero. 
De genitivo goU A£yovroc v. ad 
p. 7. C. ubi quae adscripsi, sa- 


tis docebunt pro vulgato cov. 


recíe a. nobis revocatum esse 
gov. Nam alius sane generis 
sunt quae ad Euthydem. p. 299. 
€. de usu encliticorum in oppo- 
sitionibus  explicavimus, Pro 
iwvógaa quod. Wolfius de 
Stephani coniectura dedit 2ve»óy- 
x, eo certe non opus est. Nam 
Socrates significat huius rei co- 
gitationem sibi quoque in men- 
fem venisse, quod esí simplici- 
ter narrantis. v, praeterea, quae 
olim ad h. I, disputavimus, 


rovrov uv agunt oc] 
ab hoe te libero ac dimit- 
fo, i. e. non desidero hoc a 
te edoceri. — qytlo9:.oouv — 
pigoUvzoy, h.e.per mesta- 
fuant — et oderint, qui 
frequens imperativi usus est, 


D. d&Aii &àQ« vojíro wow 
inavyog 9obutÓ.«] "Enavog- 
S;oUcG«, h, l.estsententiam 
suam corrigenítem  sta- 
tuere, quae breviloquentia non . 
uno loco a nobis observata est. 
Sic Aéyyüv est refutare s. 
coarguere, ifaut statuas 
aliud quid; v. ad Corg. p. 
461. B. Euthyd. p. 288. E. The- 
aet. p, 166. C. Phaedr.,p. 213. 
B. Hipp. mai. p. 288, HB. al. 
Eodem modo dicitur pexaríóe- 
09x, mutata sententia pu- 
tare, Gorg. p. 493. €. et àxo- 
Balür «àv Àoyov, priori sen- 
teniia reiectaexisíimare, 


10 


184 PLATONIS 


EYO. 'Ti yàp uolét, à Xoxporse; 
XQ. Qv) idué ys, o EbOqoov, &3Aà cv 0» 


TÓ GÓY Gxóns, ti TOUrO UVnuoéusvog. oUtem QQotd 


ps Oudateg 0 Unícyove 


EYO. 'AAM. Éyeye qoinv &v voUro sivow:TÓ | 


0ci0v, 0 &v mvreg oi Ósoi quic zal «ó ivavriov, 
Ó &v n&vreg oí Doi juoow , «vóctov, 
, - E * - , 
CQ. QÜ)xo)v imnicxonüusv eU roUro, & Ev9v- 
qoov, sk xoAüg Atyercu; 7| bOusv xci oUrog WV T8 


, - , , bi d x J L -— 
eUrüv canoósyousÜücw xoi rv &AÀov, iev uóvov qi 


zig vu Éytv oUVrw, ÉvyyopoUvteg Ey; 1] GX5mTÉOV, 


ví Mytt 0. Ayo; 


EYO. Xxenrtov. oiuas uéytot Éyoys voUro vvvà 
wa AíysoDat. 


Cap. XI 9, Téy', à 'yaO6, p&tov d- 
cóusÜa. byvóncov y&Q TÓ Toi0vOs* &Qc TÓ OGi0v, Ort 
0cióv iori, guAsiva. VnÓ vüyp ÜsQv, 1) OTi QuAGITOL, 
óció». &crtv ; 


E. x&vveé of O9t0i q.] oi hic et statim post additum e 
Bodl. Ven. J7. Huet, Par. CDHST. Vind, 4. Flor, h, Zitt. et rec. 
man, Par. B. Ang. 

sf Aéyss Óó Aéyamv] Aéycw Steph, operarum vitio, 


Lysid. p. 222. B, Neque ablu- 
dit prorsus geragalAsv, quod 
est interdum permutando 
eliquid sumere vel acci- 
pere, ut Phaedr. p. 241. A. 
al. Pro ?2z«vogOovut9a Ste- 
phanus malebat 21avopOopusÓ«, 


síatuendum vel ea docebunt, 
quae nuper BHuttmann. Gr. 
Gr. 8$. 95. ann. 16. et Mat- 
thiae Gr. Gr. S. 181. c. expo- 
suerunt. Nos quidem iam in pri- 
ma editione huius libri censui- 
mus istiusmodi formas praeter 


coniunctivum. Sed non video,  paucissimas pro inanibus haben- 
eur indicativus ferendus non das esse grammaticorum com- 
sit. Cave tamen eum cum Fi- mentis. conf. famen intpp. ad 


schero: pro. futuro Attico acce- 
peris. Nam etsi pervulpafa est 
grammaticorum senteptia istius- 


Thucyd. II. 44. Mox de oi- 
óévtQa. et &uqórto« v. ann, ad 


modi futura verborum in oo 
desinentium etiam penultima syl- 
laba formae vulgaris producta 
non ab usu loquendi abhorrere, 
tamen cautius de ea re esse 


Apolog. Socr. p. 22. K. 


D. €) 05 «0 cóv oxómti] 
fu iam id, quod tuum est, 
considera. Nam Euthyphro 
promiserat id se acturum, ut 


p EUTHYPHRO, 


"EYO. Ow 


185 


- 4 ,* 
oió' 0 Ti AÉytig, € -Swxparte. 


XQ. CA421A  dyo metgtiaopet ceqérepov q occa * 
Abyouév TL qeoóuevov zc qéoov , zai c; yóuevoy zl 


&yov ; 


xc 000) Uus5ryov xc 0v * 


P acvra TX $9 


«vro pavO«vag 0T. Érepo a«ALQAwv  égri xc 7 


Érepa. 


! 


EYO. "Eywyt uo 00x nevódwen, 
ZO. OvxoXv. xci gikoUutvOv Tí bOTw, xci TOU- 


TOV Írsgov TO quiloUv; 


EYO. llóog yao oV; 


X 


Z0. 4Itye àí oL, mórspov TÓ gtpóusvov, OwoTL 
gégsrat , qspousvor iov, 5 Óv &AÀo 14; 


BYO. Ovx, «AÀa Ou roUro. 


Z0. Kei r0 ayóusvoy Oy, Oir Gyercs, xc 
v0 OQtu&vOov, Ói0t( Op&TGL; 


EYO. ll&vv ys. 
Z0. 


Ovx Gom Our. OpwutvOv yb dor», Ou 


- € v B HJ , j , o t 1 
ToUro. Oop&raL, «ÀÀm TOUVAGYT(ÍOV Oi0TL Opüret, Ou 


P. 10. 


áinterponentes, 


pietatis notio indagaretur, 

E. x«i obtoc duo» ve 
evrov a3.] et sic temere 
(re non explorata diligentius) 
et nosmet ipsos probabi- 
mus et ceteros Oommes. 
"Anodéysa Ou. enim cum genitivo 
constructum est accipere ab 
aliquo, probare, fidem 
habere, assentiri. Phaedon. 
p. 92, E. gate jPuavro? gute 
&ÀAÀov dz00fze00«..  Protag. p. 
324..C. al. Dein Tw«rz« Béuov 
eloóuedg. esí: mox meliva 
sciemus. Sophist, p. p. 247. 
D. v«&y« doóptÓc. v. ad Gorg. 
p. 450. €, Ruhnk, ad Tim. 
P. 151. 


B. óiócve ópgopntvóv y4 ?avi] ye om, Bodl. Huet. 
Par. S. Vat. ^f. Vind. 4. Flor. d. 


Zittav. postremi illud post &guw 


49a vÓ OcvOv, Oct OGtvÓ» 
Pott, qi2.]  Docetur inde ab 
his verbis pium non esse ideo 
pium, quia. a diis ametur, sed 
potius a diis amari propterea, 
quod pium sit. Enimvero in 
eo certe, quod pium diis placet, 
neufiquam eius vis ac natura 
per se posita est: imo est hie 
tantum eius effectus aliquis, qui 


a natura illius proficiscitur, 
Quocirca apertum est Euthy- 
phronem effectum cum causa 


permutavisse neque eam in medi- 
um. altulisse definitionem, quae 
ulla ex parte comprobari queat, 
id quod recie iudicat Socrates 
p. 1H. A. ! 


186 


PLATONIS 


qoUrO0 ÓgopuEyOY* ovÓÀ Ow ri &yÓusvóv dott, Ox Tovro. 
 &yerot, &AÀo OwTU ayer, Óux voUrO C&yOusvov* ovóg 
QióTL qepónvov , qégsroi, cAÀm OL géperas, qt0ó- 
utVoY. &Qc xcrdOmAov, Evóiqoov 96 fovXouet 
€ Era; Boskoua óà T6 , órt, &b TL yiyveron 4 & TL 
viGys0 Tv, 0Uy OTL yuyvóusvov iori, yiyverau , &2À 
Or, yiyverow, yvyvOuevóv àorw* o0 Ori mnccyov iori, 
mécys, &ÀÀ' Ort mGyst, nácyov icriv* *j ov Évyyo- 
oig ovrog; 


EYO. "Eyoys. 


ZQ. Q)xoUv xci TÓ quAoUutvov 3j yuyvópevóy | 
ví àorwv 7) ndoyov Ti VnÓ TOV; 
EYO. ll&vv ys. 
CQ. Koi roUro Com oUrwg byst, (ocrisp v& mQO- 
, e ; , »: t 
vtQm* OUy Ort quiÀoUutvOv éotu, quAsiteu VmtÓ Ov gu 
Aeirtt, &ÀAÀ' Or& quAéitOL, guioUusvov; 
EYO. :4v&yxm. 


D Z0, 


Ti à5 ovv AÉyousv mpl ToU óolov, o Ei- 


Sov; ; €MAo- Ti quheito, vnO0 Ütüy ndvtov, Og O 
00g Aóyog; 


EYO. | Nai. 


C. dq c0 T0 n&otc] "?j vi vt. Bodl, Huet, Par, ST. In aliis - 
quibusdam prius ve omissum, 


D. &ÀÀo v& QiÀeivet 0na0 Ocóv 2.] Pro 4220 7t, quod 
Ven, Z,, vulgo corrupte &4AÀ' óv« qg.  Articulum TOV 
vulgo ante Oso» intrusum om. Tub. Coisl. Ven. J7, Par. ES. Ang. 
Flor. b. d, e. f. g. h. Aldin. et Bas. 1. 


servavit 


'"41Àà ubv Ój Oióve y& qvÀ.] yc nunc. primum accessit e 
Bodl, Tub. Coisl. Ven; II. Par. CH. Ang. Vat. Vind, 5. Flor, b. 


P.10. C 


.qiieivau m ov 


giieivai] Nullus liber hiatu 
sublato $Q' da» scriptum exhi- 
bet | Neque est cur quidquam 


mufemus. 


Saepenumero enim 


praepositio $20 sequente vocali 
non eliditur. v. ad Protagor. P- 


352. D. 


ubi quae hanc in rei 


collegimus, iis nunc ceníena 
alia exempla addere liceat, 


D. &AÀo vc quiAsivas bzO 
vOv tv] nonne amatur 
adiis? v. Hermann. ad Vi- 
ger, p. 131. 


P9 


181: 


X€Q. "Ape Ou voUro, Ór& Oc10v iorw, 3 OV. 


&AÀo Ti; 
- EYO. 
b - 


EYO. "Eowzv. 
D. 


Ovx, àÀAà Óuà ToUro. 


4ióre &gc OciÓv dort, quAeirQw , &ÀÀ. 
Ór. quA&TC4, Ówt TOUTO 0ci0v àorw; 


0v 


'"Aàh& uiv O5 Ou)rt ys quhsiros Vn0 Dew, 


 quioóusvóv àorw xci Ósogilig O0 ÓtogiLéc. 


EYO. llóg y&o ov; 
ZO. 


Oix &oc« TO ÓDsoqilig 0o1v icrww, o Ev- 


Ougoov, ov0à TO 00i0Y ÜcoquAÉg, og GU Aé£yttg, RAM. 


érepov TOUTO TOUTOV. 


EYO. lláüg 9j, o ZXwzportg; 


XO. 'On óp0À0; '0UusV TO uiv Octov Ot ToUrO 
quisiod at, óri 0010Y icrw, «AM ov Oióvw quA&at, 


óctov &ivot* 7 7403 


EYO. Noi. 
Cap. XIII. 


Z9. T) à yt Oeogille 0 OTL qu- 


Asrat vauo Üsuv, cirQ TOUTQ TQ gqidicDa 3o- 
quiig &vas, &AM OoUZ Ort Ü'eogiMás , Óux, TOUTO gi- 


Aio 0 Gt, 


f. g. i 
Coisl. 


Dein vulgo $aó và» Ozàv. 
Huet. Vind. 1. Parisini, Florentini, alii, v, Schaefer. Me- 


Articulum om. Bodl. Ven, 71, 


lett. p. 3. et ann. ad Phaedon. p. 62. D. 
xci OtogiAig vÓ Q&ogs2éc] v0 OeogiAéc additum de con- 


jectura Bastii, 
Ilàc à1 
plerisque omnibus, 


E. 0c» quAtirat bmÓ Ordv] V. vnOÓ xà» Oir, 
quoque codd, fere omnes articulum omittunt, 


qiXovuevóy à)ovixaiOto- 
PALIES 1TÓó ÓsoqiÀég] stud 
c0 Otogilé; adiecimus de prae- 
clara Bastii coniectura in Spe- 
cim. Crit. p. 77. proposita. Nam 
ita demum recte procedit argu- 
mentatio, quae quidem haec 
est; 0 Oo» amatur a diis 


,€9 Zxgavtc;] V. Hoc à7 ov, à Z. invitis codd, 


. Sed hic 


b: 


propterea, quod esf Oo:ov, ne- 
que ideo, quia amatur, est Ootov, 
Sed 10 Q«ogiic propter id ipsum, 
quod diis carum est, Jeogilic 
habetur. |^ Ergo uttruwique est 
inter se diversum.  Copiose de 
his verbis exposui in superiore 
editione p. 66 sqq. 


PLATONIS 


ASETO, Aor Myeic. 

INN, MAX Sl. ye TOUTÓP TV, O giis Eüdéqpoov, 

T0 Ósoqilig xci vO Octov, ei uiv Ówt TO Óciov ive 

.. &quÀsro TO O0tov, xci Óuz TO ÜeogiAig &ivqu iqu- 
11 A&ro &v ró OtoquAÉg* & ài Óu. TO quisioó cu van 
Üsüv TO O'eoquiidc O'eoquiic. QV, zci.TÓ O0ci0v &v Óu& 
TÓ qicicd'at 0ci0V TV. vUv ài 00gco, OrtL &vavriag 
ÉysrOV, wg novranacip éríoo Ovrs cÀlNAcv. TÓ piv 
y&o, OÓr& quA&raw, boriv: oiov quAscO«, T0 Ó' Ori 
icriv oiov quAscUcL, Óu& voUrO quAeiret, xal xwóv- 
veUsg, «  EUU/qoov, àgordusvog TO O0t0v, O sí 
cor ' lori, TQv uiv ovoíav uou «)rOU ov (jovAscOwL 
ónAdGat , ndD'og Óé TL 7:50) CUTOU Aye, 0 TL. ní- 

B zovós roUro TO óotov, qualadvt vno navrov O'süv* 
0 vu ÓÀ Ov, OUm( msc. &l OUY GOL qihov , "ü ue 
enoxpUwyr, ee may sini iE aoy5e ví nore Ov TO 
0ciov elre quAeira, Vno Ov, sir6 OriÓ) n&oysi. OU 


188 


Tv, d qlÀe EiO5ggov] Mire vett. editt, 2 qe, CLA Ev- 
$vggov. quod repugnat codicum festimoniis, Dein non pauci libri . 
$i& vÓ Ótiov sivc. Sed Ggiov et Orioy non raro permutatum est, 


P. ll. B. $iz6à zdvro» 9:dv] V. (mà mávrav rOv Ótüw, 
invitis codd, prope omnibus, Sic eliam mox v. quAtiza» vnó và» 
Ov. . 


xe xà dvó0i0y;] 170 om, Steph, cum Ven. X. Par. CH. et 
,paucis aliis, 


epexegesin infinitivi tetigimus, 
Cave igitur scribendum putes: 
v0 giÀtioO«, nO návvov QtOv, 


P. ll. cà piv ydo, OTv 
qiÀAsivar —] nam alterum 
propterea, quod amatur, 


icit e iode iin MM dero C REPEPNEST 
eg, ed » UT d " Teud ** c]. Ad 6 z« à? 2v intell q«-. 
F'MPRTPOM WEE UE ad Ac: v. Hermann. ad Viger. 


est eiusmodi, ut amari 
possit; h. e. zó 6orov autem 
propter suam ipsius naturam 
amatur, ita ut hoc ipsum non 
eius o?jGíar efficiat, sed nibil 
sit .nisi z&Oog quoddam, eius 
sive accidens, De voc, zt&dog 
v. ad Phileb. p. 8l. A. 
qtio, vmzÓ mávcov 
Sor] V. ad p. 5, E. ubi hane 


p. 710. Fallitur enim Fische- 
rus Oy pro ?oz? positum existi- 
mans, (indidem ortum quod in 
Flor. h. legitur or,» pro ovr. 


ntQiéoysvas y4o nocdsl 
duiv 0 v nooOoputó«a] 
Quod in vulgatis libris circum- 
fertur jxoQousO«, id non po- 


lest dubitari quin ex correctioue 


EDUIDUPHNEO, 189 


yào mii TOUTOU Dvowóus a * ET sinà mooóÓvung, 
vi iori TÓ Tt ÜGtov xci TÓ GYyOOLOy' 


EYO. '4AM, à Nwzoertes oUX yo Üyoys Omwg 
go, sit 0 vOO. nspiégyreve yao mug el Jut 0 &v 
mpoD «usa, «ci QUx &Üé£Ae, uévetv Omov &v iOpvcul- 

| psP« evrO, 


ZO, To) Wusrígov mgoyóvov, o EoOvqoov, 
Éowxsv. slvat. daibihov T& VaÓ coU AsyOusvo, xoi sl 
piv e): byo Ucyov xci iriÜéunv, iowg &v us iné- 
Gxcenrég, (0g &Qc xci àuol xe«r& v5v ixsivov Evyyéí- 
vücov T& iv Toig Àóyowg Épye amodi0pucxei x«l oUx 
àÓGu uva 0nov &v rig ev:& D5' viv 06 — cod 
yap ci Vrodécetg siciv* &AAov Oi Twog Ó& oxi | 
perog. oU yàg &Okovot 00L péven, Gg xoi evtQ 
00, OOxs. - 


EYO, '"Euoi 0i Óoxsi oys0óv v0 vOU Gv TOU Gxou- 


.6 &v moo90ut0c] Bas 2, et Steph. 5zo00ur9a, quod 
efiam Bekkerus tenuit. Sed nioO wntde cum Ald. et Bas. 1l. ha- 
bent Coisl Vind. 2, 3. 4. 5. Par. BCEH, Angel. Flor. 8. b, c. e. 
j. Zitt, 1n Vat. 4. et Flor. d. zgodwupusSe 5 bnoOwcusOa, unde 
van09uousó« e glossemate ortum esse apparet, Bodl. Ven. II, Tu- 
bing. Huet, Par. DST. Vind. 1, Flor. f. g. h. 2909vuout9«, quo 
scribendi errore recepta lectio item coniirmatur, 


C. oai yàg at v709.] cí vulgo neglectum redhibuerun£ 
codd, fere omnes, 'Tenent eundem etiam Ald, Bas, 1. 2, 


erificorum originem duxerit, dam, sftatuariorum in- 
Qui quum viderent mox v$z090é-' star, exposuimus et quo- 
6c; commemorari, hie quoque. cunque illud loco eollo- 
$aor(Or09«r requiri opinati sunt, cavimus, id nescio quo 
ln quo errarunt mirifice. Nam modo (zoc) loeo suo dece- 
Euthyphro iam hic utitur ora- dit neque manere vult. 
tione metaphorica id quod ef Quod arripiens deinde Socrates 
verbum zroi£oytr«u docet et ex de statuis Daedali mentionem 
proximo fdovonucBa intelligitur, iniicit, ut Menon. p. 97, D. qui 
Quocirca abednum foret $1099- locus huie sane simillimus est, 
pt9o, uniceque probandum een- uf dignus sit comparatione, De 
semus quod libri mss. fere omnes. Socrate genus suum ad Daeda- 
eum  Fieino et Aldo tuentur lum referente v. ad Alecibiad. I, 
Toü9gutÜcu. Sensus verborum p, 121. A. 

autem hic est; quodcunque €. v)» óé — c«i yàg «íi, 
tanquam specimen quod- $7.] V. ad Apol. p. 38. B. 


190 PLATONIS | 


porog, à Jwxoertce, OcioDci ra AsyOusva* vÓ ydQ 
msguéívat evUrOIg TOUTO xci 5] uva» iv TQ evtQ 
ojx bye tiui 0 ivriÜs(g, &ÀLa c) pow Ooxcig O0 4aí- 
ÓcAog* inti àuoU ys Évexa üusvev &v ToUrC OUTOg. 


* L^ - 
ZO.  Kwóvvev &gc, & éroigs, ixsivov ToU 
&vÓgüg OnvorsQog yeyovévei vhv víyv5v vocoUrtQ, 00Q 


vÓ yp mzeQueévec «vvoic] vovroig Bodl. Coisl. Tub. 
Huet, Par. BCDHST, Ang. Flor. f. h. male. - Nisi forte süspicari 
velis germanam lectionem fuisse hane: «à yàg zeguévas voUto xai 
pu og. ut «UTOig ex glossemate ortum sit. Et certe ita vitabitur. 
molestum byperbaton, quo «)vroig ad ó évriOsig referendum est. 
Mox pro éyo s, quod suppeditarunt Bodl. Vat. Zl. Ven. IT. 


Coisl. 
vett, editt. Z?»royé yu. 


. Tub. Huet. Par, BCDHST. Ang. Vind. 1, 3. 4. Flor. b. d, 


D. uóva Phzoít.] Sic Bodl. Vat. 4. Coisl. Ven. II. Huet, 


Par. BCDEHST. Ang. Vind, 1. 3. Flor, b. d, e. f. g. h. i. 


batur olim , itóvov, 


Lege- 


&xivqv0c ilóguoÓOa] V. &xwrvovg, quod non muíavissem, 


D. ?az:b PuoU yt Tvtxa] 
per me,si resex meo pen- 
deret arbiftrio. v. ad Phae- 
don, p. 85. B. et 106. D. ad 
Remp. I. p. 329. B. Alia multa 
suppeditabunt Wyttenbach. 
ad Plut. de fortuna p. 98. C. 
Valcken. ad Herod. VI. 63. 
Blomfield. Glossar, ad Ae- 
schyli Pers. v. 343, Pflugk. 
ad Eurip. Helen. v. 1182. 

009 6 piv và cbvoU p.] 
Vulgo in talibus. intelligendum 
putant udiXo», quod cave cre- 
dideris. Necessario enim omit- 
tendum est uàAlAov, ubi alterum 
orationis membrum non augetur 
et intenditur comparationis gra- 
íia. Veluti horum verborum vis 
ac potestas haec est: Videor 
illo tanto praestantior 
esse in hac arte, quod is 
sua tantum simulacra fa- 
ciebat ambulaníia, ego 
aufem praefer mea etiam 
aliorum. Addito uà2Aov haec 
esse. eorum  senfentia: quo 
magis is sua tanium si- 


mulacra ambulantia fin- 
gebat. Nos item non sine 
sensus discrimine dicimus: ich. 
scheine in dem Grade vor- 
trefflicher in der Kunst 
zu sein, als jener nur sei- 
ne Statuen gehen liess. 
eíc. et: ich scheine um 
so vorírefflicher iu der 
Kunst zu sein, je mehr je- 
ner ctr. Quod vero 069, ne- 
que potius Oz. dicitur, eius rei 
causa haec  esí, quod  in- 
ter utrumque membrum, etiamsi 
in altero non inest sententiae 
iutentio, tamen intercedit com- 
paratio, conf, Schaefer. ad 
Demosthen. Apparat. T. I. p. 
$66. Matthiae Gr. Gr. $. 455. 
ann. T. ed. Ill, De Latinis con- 
tulisse invabit Ruddimanni 
Institutt. Gramm, Lat. T. Il. p. 
309. Ramshorn. Gr. Lat. ampl. 
$. 154. B. p. 499 sq. Male haee 
enucleare studuit Engelhard- 
fus. 

voUTó "T Tg TvÉgw"T"G 
lovi xopwóvavov| Geniti- 


EUTHYPHRO, 


ó ui» rà ebroU uóvo imoit ov uévovra, iyo à 
coóg Toig ijwvrOU, (9g Éouxt, x«l rà cAAÓrTQux. zal 
Ojra ToUrÓ ob Tig TÉÍ/Vug igrl xouworarov, Ori 
&»0v tiub coqóc. àfoviougv ycó &v uou roUg Àó- 
y'ovs pév&w , xoi counjreg idg?cÓ e piiiov 4 noog 
Tj 4oianAov cogíe T& "lavr&hov zonuere yevécDat. 
xci ToUrtwY uiv &Ón». "Entry tuos Ooxdüg cv rQv- 


nisi fanía esset auctorifas codicum illud mufari iubentium;; Nam 
habent &xivjtocg cum Bodl, et Tubing. Vindobonensis et ren- 
tini omnes, Parisini BCDHST. Coisl. Ven, Z/[. (si Bastio fides ha- 


191 


benda, nam de 11. Bekker. tacet;) Coisl. Zittav. 
bium ad interpretandum diffieilius est quam adiectivum: 
hoc ex emendatione fluxisse videtur. 


Et vero adver- 
quocirca 
Dein &Jàg» Coisl, Ven, Z. 


Huet. Par. DHST. Vind. 3. Flor. d. h. g. 


E. óoxsig ov vQvgQGv] Multi libri errore GvyvzQugár, quod 


habet etiam ed, Bas. 2. 
3. ÉvpztQo 9 fjaouiat Ven. 5. 


Proximum ó&3«s om. Flor. g, Vind. l1. 
Pro óió&irc, quod habent libri omnes, 


eum Bekkero scripsimus 0.0 ásauc. v, ann, exeg. Coniunctivus inde 
oríus est, quod sequitur xai uu z0czoxauc 


vus vZG téyv5c eX vo)ro pendet, 
de qua constructione v, ad Apo- 
log. Socrat. p. 1T. A. pu&Awt« 
0? abtQ» £v PRQavuaca. coll. 
Matth. Gr. $. 317. taque 
reddendus hic locus Latino ser- 
mone sic est: Hoc in arte 
mea est lepidissimum. De 
v. xouwór v. Ruhunken. ad 
Jim. Gloss. p. 161 8q. 

"OE. 4 z0Óc v5 daióulov 
cogí«c c& Tavr&lov —] 


quam utmihipraeterDae-: 


dali sapientiam etiam 
Tantali divitiae obtinge- 
rent. Nam .opes ac divitiae 
Tantali adeo fuerunt celebratae, 
ut. inde proverbium — &A2err« 
TaviaÀov et $5oavgol T«rrálov 
natum sif, de quo v. Suidas 
in v. Zenobius Proverb. IV. 
4. Apostol, XVIII, 4, Eu- 
stath. ad Hom. Odyss, p. 1071. 
Photius p.510. 12. Mcineck. 
ad Menandr. p. 103. Fischer. 
ad h. l, et ad Anacreont. Fr. 
50. Inest vero in his suavis 
quaedam paronomasia, qua figu- 


ra fanquam lumine quodam Pla- 
tonem orationem saepius distin- 
Xxisse ad Phaedrum p. 24l, D. 
docuimus. Ceterum eodem mo- 
do Phaedr, SP. 228. A. xavoL 
igovióymy y ' 4v udlÀov 5 uot 
z0ÀU gQvolov ytvíGOa:. 

doxeic 80s vQvug&v] h. e. 
mollem ac delicatum te 
praebere nec ingenii vi- 
res intendere velle; quae- 
rendi laborem molliter 
defugere. Quod quorsum spe- 
ctet, docent quae mox adiiciun- 
tur: 4A , 0 Ayo, 1Qvqüc bnó 
zloítov fis gogít«g. aAA , 9 uu- 
x&Qu&, Corte gavzróvy, Recte 
vero Fischerus censuit ver- 
bum Qvgév complecti omnia 
ila vitia, quae insunt in ho- 
minibus luxuriae deditis delica- 
ileque et molliter viventibus, 
Quocirca etiam de iis dicitur, 
qui fanquam luxurie et mollitie 
quadam occupati veri investi- 
gaudi negotium aspernantur ef 
fastidiunt, Similiter Menon. p. 
16. B. 


-12 


193 PLATONIS 


qv, evrog eot BvutgoDvutióonat OsiSat,. [27 &v 
n Qiocietg nep TOU OGÍ0U* xol (uj aooemoxcpne, 
lOà-ycp* ov4 avayzci0v Got Óoxsi Oixciov &ivat mày 
TO -06t0Y. 

EYO. "Euotys. 

ZO. "4o' obw xeà m&v TO Ólzcwov Ociov, 4 TO. 
uiv óciov zv Oixciov, TO Óà Oixciov oU nàv Octow 
diÀà tÓ uiv cÜtoU Oocwr, vÓ ÓÉ v& xci GAAO; 


- 


133 y4g* ox &vayxatiov cot 0.] ei vulga ante oix insere 
fum eieci cum Coisl, Vind, 2. 5; Ven. 5ZI[. Zitt. Flor. a. e. Ad. 
ditum haud dubie ab iis est; qui post 2Ó? yag rectami interrogas 


tionem male ferrent, 


aüxóc cot SvuszooOvyusn- 
004 «t ÓciSat] ipseunate- 
cum promío paáratoque 
animo ostendere conabor; 
quomodo me de pietate 
edocere possis. Quod di- 
ctum est utique licentius proi 
ipse lubenter tecum ez- 
quirere studebo, qui fieri 
possit, ut ne edoceas, vel 
potius: ipse studium tuum 
adiuvaba atque ostendant 
ctr. so will ich selbst dei- 
mer Bereitwilligkeit zu 
Hülfe kommend dir zei- 
gen ctr. Sumit enim Socrates 
Euthyplironem ipsum quoque ad- 
huc velle et optare, ut pietatis 
vim et naturam demonstrare 
possit, sed prae delicata qua- 


dam superbia et mollitie am- 
plius quaerendi negotium fa- 
stidire. Audias vero Ribbe- 


|" e€kium, de Schleiermacheri sern- 


tentia apud Engelhardtum de his 
verbissic conimeutantem:,,Quid 
sibi vult illud tecum stu- 
debo? Ostendere, quomo- 
do docere possit Euthy- 
phro Socratem, certe so- 


lius erat Socratis, non 
commune poterat esse 
amborum negotium. Ser- 


vato vero coninunctivo ói- 
óa5s, bené procedunt 
omnia, Tecum síudebo, 


inquit Socrates, reni de» 
monstrare; videlicet 3ó 
óoiov quid sit: haec enim 
quáestio in antecedenti- 
bus proposita animis col- 
loquentium adhuc obvers 
satur; ut, si fieri potest, 
me edóceas, neve prius; 
quam me edocueris, desi- 
Stas.* Nempe isto modo loci 
difficultates, si quae sunt, nom 
tolluntur, sed augentur,  Pri- 
mum enim ita scriptum esse opor- 
tebat: SvuzQo vigor vó G0i0v 
inia Deinde quod Socra- 
tes dicit, se conimuniter eum 
Euthyphrone pietatis notionem . 
indagaturunt, ut hie deinde 
ipsum de eadem re edoceat, id 
subabsurdum est afque insulsumt, 
praesertim quum simpliciter di- 
eatur ac sine ullo additamento 
üaog &v s Qi)dIgg. taque hoc 
unum relinquitur, ut cum Bek- 
kero scribatur: ózwg d» ge Óu- 
dateic. | De Ormoc Gr ita cum 
optativo coniuncto v. ad Alcib; 
I. p. 119. E. et Lysid. p. 207. 
E. Erunt tamen, qui.vel sic 
in isto loco haereaut neque 
sibi persuadeant Píatonem tam 
insolenter loquutum esse. Qui- 
bas experiamur an coniectura 


aliqua nostra succurrere possi- 


mus, Deest in codice Florentino, 
narrante Salvinio in Obss. 


EUTIIYPHRO. 


193 


EYO. Ov; Éfmoucw, à Nw»pereg, Toa Asyo- 


. pévoic. 


Z2. Kei u5v vesortoóc A 
GÀ, 
nAovrov TZe Gogíeg. «AA, 


TOY 7) 00 GotQurtpog* 


iuoU si ovx Qar- 
" A&yo, TQVq GG UnO 
à excpte, Svreive Gav- 


TOV' xci yaQ oUvÓÀ voLenOv xaravomoct 0 A£yo. Aí- 
je vao 0n TO ivavtíov 35 OÓ moujtug ànoüjotv 6 


ftouijceg 


P. 12. 
Vind, 1, 4, Flor. d. h. 


vedcrQóg y? iuo?í] y& nov Bodl. Vat, Par, DHST, 


oj) zaAezóv] o) yaÀenóv Vind, 1, Flor, e, g. l 


Miscell. p. 271. Vol. 2., et in 
aliis quibusdam lihris infinitivus 
óriSei, Quo exiruso vide an 
corrigendum sit: 2gt0g, 90, $vu- 
ergopcjó noogea , nus dy ut àu- 
-Óó4iei mtob 100 ÓOoíov, ipse 
tecum promto parafoque 
&nimo in antecessum cu- 
rabo, quomodo me possis 
8e piefate edocere. Verbo 


EvuztQoum oops in SuptQ09v- 


pooues depravato facile sane 
nccidere potuif, ut istud deitas 
ex glossemate inveheretur, Ne- 
que rara est utriusque illius vo- 
cabuli confusio et permutatio, 


iÓ? yáp* ovx &voayxaiov] 
Docere hinc instituit pietatem 
esse partem aliquam et formam 
justitiae, ideoque omne pium 
semper pro iusto habendum esse, 
neque vero omne iustum pro 
pio. ,De vulgari lectione s 
0Ux üvtyx. doxti, an neges 
8. andispliceattibi, omne 
pium necessario iustum 
esse, v. Rost. Gr. $. 135 c. 
«. aun. 4, qui quae de hoc usu 
particulae negandi exposuit, fa- 
cile arguent falsissima esse quae 
de eodem ad hunc locum per- 
scripsit Engelhardius. Ma- 
luimüs tamen & cum nonnullis 
codd. omittere. 


P. 12. «0 OÉ t6 kal &ÀAÀo] 


^ad Apolog. 


h. e. oí 90:0». De «i post «0 
óà illato v. MatthiaeGr.$. 288, 

Ovg f?nogpgces — voig Àe- 
yopésotg] "EaceoOct saepenu- 


mero est assequi, capere, 


intelligere aliquid, veluti 
Proíagor. p. 319. A. . «g^ £no- 
pot oov 19 A0yo ; Phileb. p. 23. 
E. 45. D. Theaet. p. 192. C. 
al. Sed Socrates propriam si- 
mul verbi premens signifieatio- 
nem facete respondet: Kai uz 
go(ptitegoc y &uoD £L ox. v. À. 
Inest igitur in his verbis ele- 
gans dilogia. Deinde 0 Ayo 
est nosírum:; wie gesagt. v. 
Socrat. p. 21. A, 
Reip. Ox p. 595, C. Pro sim- 
plici nó cogías ob verbum zQv- 
q«» dicit $210 nàobrov TüG G0- 
g fac. Nam nàojctoc cogí«g etiam 
utttqopixüc de magna sapientia 
dicitur, id quod docuit Ab- 
resch, Dilucc. Thucyd. p. 262. 
iam a Fischero laudatus, Noli 
igitur existimare hunc usum 
vocabuli unis Novi Testamenti 
scriptoribus proprium esse, 

T0 ivcvitíov ij ó mowTae 
ino(natv] Ne quis 3. 0 0 70i 
qUjc 2x. malit, Estenim omis- 
sio pronominis relativi in tali- 
bus usitata, v. nd Plíaedrum p, 
215. A. 'O zounvzc simplici- 
ter dictus alibi est, Homerus, 
Nunc tamen intelligitur notus 


à 


191 PLATONIS 
Zm5v« óà vóv Ó" fofavra, xci üe rdÓs navr' 
igrevoty, 
Ovx Bitte elreiy* ive y&g og, &vOa xol 
ciódg. ; 


àyà ovv Ed Oweqégouet vQ movi. imo Gov Ors 

.EYO. ll&wv ys. 

Z0. Ov Ooxs uos svoi, ive Ofoc, ÉvOc xoà 
clódg. noAAol y&p qot ÓoxoUGt, xci vócove xci mt- 
víeg xci &ÀÀa molle ToiwUrc OtÜtórsg, OsOivow uv, 
clóscÓw. Óà pm0iv vaUra, & OsÜimcw. oU xc col 
9ox& ; 


EYO. ll«vv ye. , 

XQ. "ÁAXAM dva ys ciüwg, ÉvÓw xoi Otog eiveu* 
àntl Écrw Ogrig ciÜovusvóg T& moGyueo xci cicyv- 
vousvog oU seQofhjtui Ts x«i ÓfOouxsv Guo Oófav 
nornoteg; 

EYO.  4&owxs uiv ovv. | 

Z0. Ovx &p' ópOOg ye AMyswv* iva ya Ótog, 


vróv 9 Tot M $égfavra Bodl. pr. orégsarre Vind, 2. 4 
Par. T. 1n Bas, 2. est có» jéi«vra, quod etiam in libris quibüs- 
dam mss, extat, itemque apud Apostol. et Stob, 


€. o) uévvow iva ys Óéoc] Vett. editt. oU. uévvo, ye lv 
yr. Omisimus ye eum Bodl, et plurimis "o libris. Nam guérvzos 
respondet praecedenti uév. 


res generavit, Dicere tu 
non vis; ubi enim timor 
est, pudor haud deest. 


ille poeía, Síasinus, cuius 
Cypria carmina adeo fuerunt 
celebraía, ut ipse gener Home- 
ri fuisse perhiberetur, imo etiam 
essent teste Herodoto Il 117,, €. o) antgófqcat cte xat 
qui Cypria eius Homero auctori ódédo:xev] Sic utrumque ver- 
tribuerent, v. Fischerus ad bum non raro copulatur. Legg. 
h. L Henrichsen. De carmi- v. 746. E. oi0^ éxriv« qofnvée 
nibus Cypriis p. 69. Nitsch. | Oz(o«vra v5v Óof«0«» — Oyuxpo- 


De Aristotele contra Wolfianos. Vi. p. 819. A. 
p. 20 sqq. De zo«cir, carmina 
pangere, v. ad Phaedon. p. 
60. D. Versiculos Fr. A, Wol- 
fius sic vertit: De love, 
qui et haec fecit etomnues 


Aoyíav. lbid. 
qofovuat piv xcb zaüta, & oU 
»iv Myeig y uÀov 9i PFrs Odor 
q0U6 Ttuévovc wUoTOY TOULUY TOV 
e THÉ Protagor. p. 358. 

D. zí oyr; x«À&üié *& Óéog xal 


EUTHYPHRO. 195 


Év9u zol aiówg, «AM iva uiv ciówg, ÉvÜm xci fog: 
oU hivrot (vo y& OÉoc, mavrayoU cios. ini nAíov 
760, eiuaL, Ófog clóoUs* ,Hóptov 7&0 «ióg ÓO£ovg, 

emep Gor uoU aspuTTÓv, (0cTé ov iva mp ét nóg, 
dÉrOco zoi msQrzTÓV , iva Óà nepurrOv, tvOa act &pi- 
Quóc. Énet ydo móv viv ye; 

EYO. li&vv ye. 

ce. Tàó voiwüUrov oivvy xci ixs Aye 0"oo- 

TOY, &gc ive Oixciov, ÉvÓw. xci Ocuwv, &vo uiv 
Ógtov , &vOQ'a - xoi Oizetov, iva. 0i OÍxatov, ov aze«vr«- p 
xov óctov * pópioY y6p TOU Ouoiov TÓ 00:07. OvtQ 
góuev, qj «Aog GOL Oox& ; j 


EYO. Ova, aAA ovre. q«ivt eg io 090 Gg 
A£yew. 


Cap. XIV. Z2. o3 Ój TÓ per& ToUrO. & 
yàp uígoc TÓ Oct0»v ToU Oixaíov, pr 0j 5ucg, cg 
Éouxev y Bitvoetw TO. ft0iov uépog. &y eb ToU Oixcíov 
T0 üctov. tl piv OUv GÜ us moorag Tu TOY YUY Óx5, 
oiov ztoiov pégog icriv cGiüuHoU TO &rt0v xci Tíg 


oip&t Ófoc «ido)c] Hic eiQ; óéove narrante 'féktero 
Bodl. Ven. Z7. Huet. Par. CDEST. Ang. adversante sententia. Sed 
vereor, ne haec lectionis varieías pertineat ad verba proxima: 
pou» dde clóog Ófovg. Nam horum | vulgaris ordo fuit hic: uó- 
Qto» y&o ÓOfovg eiócog. Sed Stob. Apostolius, codd. Bodl, Tub. 
Vat. 4. Ven, Ji, Vind. 1. 4. Flor. b. 


ó£ovg. 


qógov; ubi v. ann. coll. Fórítsch. - 


Qbss. in Lysiam. p. 42. 

oU  Bévto, fra v& O£osc] 
Qi uév ro( ye esset non ta- 
mien certe, quod pertineret 
ad universam. sententiam: sed 
y* post ?»« interpositum acuit 
vim verborum »«óéoc. v. H er- 
mann, ad Viger. p. 842, Lo- 
beck, ad Phrynich. p. 342. 
Ov guério( ye babent libri He- 
rodot. Il, 93, et 98. Cratyl. 
p. 432. A. Xenoph. Anab, I. 
9, 14. 1l. 4, 14. Cyrop. V. 
4, 19, 


Plat. Opp. Vol. VI. Sect, II. 


'd. f£. h. i. habent aiódg 


zio màÀéov w«o, oiua:, 
Ofog «ió,] nam latius pa- 
tet metus quam pudor. 
Prorsus eodem modo,Euthydem, 
p. 290. B., et Gorg. p. 453, A. 
ubi v, ann, 


xaub iksi À. dQorov»] De 
i» v. ad Theag. med. 


D. 'Ooa.ó5 vó pecv& voi- 
To] Vide id, de quo dein- 
ceps quaerendum est; 
quid iam sequatur. 


14 


196 PLATONIS 


à» vvyyévet ovroc Ó GQuOuóOg, simov &v, Ort 0g àv 
ul cxaAnvóg 7], &ÀÀ' ioocxsl5g* 3j oU Ooxs c0; 
EYO. "Epotys. 

E XQ. lage O5 xci cv àiuà oVro Outei, TO. 
moiov uéígoó TOU Oixaíov Ocióv iorw, ivo xci Ms- 
Ago Ayapey paixéo quao GÓvusiy paó | cospsteg yod- 
qoot , eg lxavüg jon mapa coU usuaÜnzóreg T 
rs sUGefh xci Ocut xol TG um. 


EYO.  Toiro roivvv Éuoiys Ooxs w wuporto, 
v0 uíogog TOU Ouxciov clivo eVOs[fÉg T& xci OGtoV, TO 
msoi T4v TüV Ov Ótoansícv* r0 Óà meol rqv Tdv 
&vÜQwnov TO Àowtóv sivet ToU Ówxciov uépog. 

Cap. XV. 69. | Kol x«Aóg yé uot, o E09v- 

18 goov, gaiva A&yuv* aAÀc Gun. *)U Tuwvóg Éru ivóeíig 
elu. TZV 740 Üspersicy ovno Evita fjyrwa. 0vo- 
paeete. oU yc mov Aéytg ys, oiai nep xci ab mob 
v& GÀÀC OQepontiod slot, TOLXUTQYV XQ nii Ü'sovg. 
A&yousv ydp mov — oiov qepév, Írtovg oU m&g iní- 
Ororo ÜsgumsUsty, QAM 0 innixóg* 3 yos 


EYO. Il&vv ys. 
XQ. Ho yég mov ium) Vunev sponsio. 


P. 13. ov) y&o mov Àfysic yt] ys om, Steph, cum Par. 
BCE. conf. p. 2. A. 

B. 'H ó? BogAecvixs Bociv;] Vulgo post 2? insertum lege- 
batur ys, quod omisi auctoritate Bodl. Vat. Tub. Ven. IJ. Huet. 
Par. DS, Vind. 1l. 4. Flor. d. f. g. h. 


óg &v uq oxalnQvógc 43—] 
Zualqróv proprie est quod ha- 
bet latera: et. crura inaequalia; 
ic00xsÀi; autem, quod habet duo 
latera, quae etiam crura dicun- 


illafo v. ad Menon, p. 72. B. 
Sympos. p. 199. D. 


P.13. ov y«49 xov Aéyeig 
yi] V. ad p. 2. A. 


tur, aequalia. Hinc UAI Aépoutv y&o xov — otov 
oxi esí numerus impar, Q«uév]  Dicturus erat hoc: 
qui alibi vocatur «ttQvrTÓG , sed Putamus enim, opinor, 


laooxsigc idem est atque dris, 
ltaque apparet haec numeri no- 
mina a geometricis petita esse 
rationibus, De  aoristo simo» 
dv post e 49ov«g imperfectum 


peritus 


unumquodque 2eoaze(ac g e- 
nus suam habere artem, 
ideoque non posse nisi 
ab eo exerceri, qui eius 
sit. Sed abrümpit 


 EUTHYPHRO, 


EYO. Nai. 


197 


ze. Ovóé yé xvvüg Rüg inióratai Ó'pamsicty, 


&AÀ kV ryetixóg; 
EYO. Obr:weg. - 


XQ. !H ydp fioU kyiyetun XxVyd P 'égaztelo. 


EYO. Na. 


EQ. !H ób Boghatu] fou. 


EYO. llév " 


Eo. :H ó à7, óciórQ]g fü xà éodpuü O«)y; à 


Eo 9sqpov: oUro AEy&g; 
EYO. "Ejay& 


XQ. Oxo?» Óspumtd vs &üoó avrov Ou- 
fptrréerói; olov TOiOvOs* dim aras L7] toni; xc 
igeAsig ToU  'egümevoniévov j Gert Opgo Om; Ott o& 
inzoi 040 TG inruxijs Sep&msvóuévo, iop&AoUyToL xal 
Bekrtovg ylyvovrai* ij oU QoxoUoi coi; 


EYO. "Euoii. 


XQ. Kol oi xivig y& mov ja tijg gvvinyetuxiis C 
oi oi Bióég vAO Tuc Born Levis x«l TGÀÀG TCVTC 


ügevTUg* 
Óiponsiay &vai; 


à inb BAaBu olet ToU Üsgenevogévov TV 


DL 


ÜOixobv $sigantla $1] Mendosé veít. edití. z£; quod ex 


€odd, fere omnibus emendatunt. 


Vat. Tub. Ven. JJ. Huet. Par, DHST. Vind. 1. 4, Flor. d. f, &. h 
et edit; Bas. 2; ; olim Circumferebatur Zorai; 


ora(ionem ae pro generali sern- 
tentia singula quaedam proponit 
Yyei . exempla. Nam oio» est 
exéipli cáusa, veluti uf 
exemplum afferam. Male 
Engelhardtus cum Físche- 
Yo censet scriptorem voluisse 
pergere sie: Aéyout»v yóQ mov 
UnnOv Géganlav. 

B. x«i &éb$0£gtva Qrov] 
Int. Segaztla 3oitv, 

óio» vo:óvÓUc* iz! áyad. 0 
7.] veluti tale quid dico: 


Pro o::; quod debetur P 


ad cómmodum aliquod ef 
utilitatem rei  curatae 
spectat ctr. Heusdius Spe- 
cim, Crit. p. 7. requirebat oiov 
40 vo10»0£, inserto articulo, ut 
Phaedon. p. 65. A. D. Charmid, 
p. 168. D. al. Sed eodem modo 
atque "hic aríiculüm omissum 
deprehendimus Gorg. p. 464. A. 
otov v016vÓe Aéyo* 7tolloi Oo- 
xOUci» sv tytiv x, T. À. De Rep. 
p. 331, C. olov xoiórÓs A£yo. 
füg &y 70V tV10í X. T. à 


12 * 


208 PLATONIS 
EYO. Ma Aib ovx Éyoyt. 
XQ. MA dn! ogg; 
EYO. llóg 9 oV; 
XQ. "H obv zc 4 óciórygc Otgantio ovca DtQv 
eei ré iové Üsuv» xoi Bekríove tovc Üsovc m0téi y 
xci GU TOUTO Sv gugricets &v, Gg imsódyp ru OOi0V 
soWjg, BcArio vwa Tüy Üsüv» anspyalu ; r 

EYO. Ma 4 ovx xdi 


ZQ, «QUÀ y&o eo , à EiOgoov, dd 6t 
ToUTO Myem * 7«0ÀAo0U xai Óto* cÀÀAe ToUrOU Ow» Évszo 
xcti avnoóun, zíva. AmOoTé Ayoig viV Üepantiav vv 
Ütór, ovz rnyovusvOg 0s TOwrÜTNV AéytiV. 


EYO. Koi opOGg ve, o ZXwzgerig* ov y&Q TOL- 
avrgv Ato, 

Z9.  Ehv: Giàa vís 0y O&Qv Otpontic eli ey 
4 Oci0TQ6 5 


EYO. "Hvneo, à ZXuzpertc, oí ÓoUAos ToUg Óe- 
onoóreg Üsponvovou. 


Z9. MavOcvo* Umnostux, Tig Gy; dg z danap 
i eot. 


C. 'H oj» «alf óció7c] 4 ab Aldo et Stephano negle- 
ctum codd. omnes, ut videtur, tuentur, 


7íva z01à Àéyoic] V. Agere. Optativum praebuerunt Bodl. 


C. 10120) xal d£o] Confir- refertur ad praegressum 0i 


maturus quod modo dixif nunc 
addit istud: zoÀiov x«l  ÓÉm, 
multum abest ut hoc pu- 
tem. Demosíh. in Mid. P. 
45. ed. Buttm. zrolàoU ye x«b 
óc, Hesychius: Ilollov yt 
*ab Óóeti. otóuuüc. Phavori- 
nus: 11oAAoU yt xol Sev Aé- 
yovow "Avuxoh à» vo) enti» 
ovdaguOsc. Neque famen xoi 
semper interponitur, lta Phae- 
don. c. 29, et Apolog.. c. 21. 


nolloU ys Óei sine xol scriptum. 


Deinde zovtov Óg frexa, quod 


y4o iyÓ viuat os voUro Àéytw,, 
explicatur verbis; ovz TJyoUut- 
vóQ Gt touwtoTtuv AÉytw,. quae 
sermonis ratio haudquaquam in- 
frequens esf. 

D. ózqgottix5 TtQ & 9, OQ - 
TFowxev, eig Ocoig] De no- 
mine verbali cum casu verbi 
copulato -v. ad p. 15. A. ubi 
est và mop juo» ÓOQu. voie 
Ozoig. Praeterea de oc. Fows 
et v;c consociato conf. Phileb. 
p. 23. D. dpi óé, óg Powtv, iyo 
y:oiog 7c. Protagor. p. 340. 

V 


EUTHYPHRO, 
EYO. . Ilévv piv ov. 


239 


*- . -» ] v us E 

Cap. XVI. X2. "Eyoig &v ovv &nmüv, 5 ia- 

rooig vmnosrix; elg T(VOG ÉpyoV emtoyacíc TUS XVEL 
ovGo Vmnostux; OUX tlg Vyitiag ola; 


EYO. "Eyeys. 


ZO. Ti O6; 7" vovmwyoig wWomosrux elg vivog 
Épyov amegyacíev vnyoerux ior; 


- e T * 
EYO. A4ükov Ort, v ZXoxgereg, elg mÀolow, . 


Z0. Kei 5 oixodóuoig y6 mov slg oizíagg 


EYO. | Nai. 


ZQ. Einà Og, o dcgirt* vj Óà Ótoig vnmos- 


Tix! tig TivOg Épyov cnueoyociev UVnuottux &v s 
OnÀov y&Q, Ott GU oicDa, incnneg T& 78 Ütio x&À- 
Aure qug sÓÉvau &vOgunar. 


EYO. Koi aj ys Aéyn, à Juxgettg. 


ZQ.. Eini Ó9] ngóg 4ióg, ví mov! ioriv éxsivo 
v0 mcya«Lov foyov, 0 oi Ücoi cnsoyczovraL Tiv 


vmuoíraig Z00pu£vob 5 


EYO. llole xoi xad, o Zwxgorsg. 


pr. Ven. IT. et corr. Par. T. Flor. f. 


E. xc&LAÀiote 


Qus tlüéve.] xollg:d ya g. Bodl. Ven. II. 


Tub. Huet. Par. DS, Vind, 4, Flor. f£, h. 


D. xexó»v &oc uow &lQyaorct, Óg 
fowev 0 llowreyópa, xai elué 
Ti; 7eÀoioc, Plura dabunt Frit- 
sche Quaest. Luciann. p. 15. 
Winckelm. ad kEuthyd. p. 
211. B. : 

4j iergoie ónxmnoevixd] 
latelligitur nune sensu alio at- 
que antea ea ars, quae medicis 
quasi famulatur, h. e. qua me- 
dici utuntur ad sanandos ae- 
grofos. Nam 7 $axnoeux; «oig 
Otoig esf ars, qua alii utuntur, 
ut diis gratificentur &tque pla- 
€eant, Sed mon raro 


"apu 


ita fit 


Platonem, «ut verborum 
ambiguitas in disputando ef ar- 
gumentando minus diligenter 
animadvertatur. Quanquam de- 
inde Socrates satis caute: Tí 
zor' ioi Pwüvo xvÓ ztuyxalov 
Kpyov, 0 oi Oso dintoyalovtao 
dui vmyoéveig  yooptvou — De 
usu voc. cz:pyamoíc aliquid ad 
Gorg. p. 462. €, monuimus. 


E. x&liiorze q. elÓ. «v- 
$9oozov] omnium optime, 
v. ad Hipp. maior. p. 284. A. 
Respicitur autem ad p. 4. A. B. 


ÁR 


200 PLATONIS 


i4 X0. Koi ydo oí GrQeTryol, M gle* «AÀ' Oum 
TÓ uegiatov cUTOV óqülug àv &izo(g , Orb víxxv iv 
TQ "0AÉíuQ amsoyclovrci* 3j QU; 
EYO. lle 9' oV; 
zo. Ioiia 56 y' oluct xci xoÀc xci oi yeug- 
yot* AM óptog TÓ aequo «vrüv écri vg antg- 
yecíac 7 &X Tüe yc TQ0gj. 
EYO. ll&vv ye. 
XQ, Ti àà 95; Ty nolàó» : xai xcov, G oi 
O'eoi ámgydzZovras ; Tí T0 xsqueióv ior. Tüg Qms0- 
aote; 
B 
; aQeTeg , Ort. mAsdovog Éoyov ioriv axpufyog TaUrc 
z&vro Gg Éys poOsiv' róós uívro& cov &mÀGg Aya, 
Or& ia» pi» xeyoQucuívo Tig iníoruvow Toig Ütoig 


P.14, T/010 42; và» xolAlOv] sí Óat 075 Coisl et corr. 
Bodl. Dein pro ózsgyaoí«; Bodl. Tub. Par. T. Flor. h. igyaoías. 


B.. o? mQóOvpósc ue et 0.0 Eeu* à7Aoc ei] Vett. editt, 
dA yo Gg oU nQ. x. T. À Sed omittunt «oc codd, fere omnes 
in iisque praestantissimi, veluti Bodl. Tub. Vat. Par, DST. Huet. 
Vindd.: idque vere recteque, sicuti infra ostendimus, Quo magis 
mirum est, quod Gaisfordí, de cod. Bodl. tacet, in quo et ipso 
vocem abesse suspicamur., 


C. Éxavàc &v 509 naoà coí] Sic primus dedi e Bodl, 
Vat. Ven, ll. Huet, Par. DST, Vind, 1, 4. Flor, d. e. f. Vett. 


P 14. vÓ x&gcAatov cv- TTD ita ut xL ad of ovga- 


EYe. Koi óMyov. TOL mpürspoy &nov, à Xw- 


TOv laci LUE &nepy.] Iun- 

endum : ó xepaAaior v5c &ntQ- 
gnaías cvrG». Paullo alia ratio 
in proximig est, ubi quum praece- 
dat & ol 9toi Astor dtoyzae, ía- 
men per abundantiam quandam 
denuo additur Tu daegyaaíae, 
perinde ac si & oj ÓOtoi &ntg- 
yazovrae omissum esset, Sed 
nimirum scriptor concinnitatis 
membrorum causa zc antpye- 
alae adiecisse  pufandus est. 
Bene Wolfius; multorum 
,ef pulchrorum, quae dii 


"efficiunt, quaenam sume . 


ma& est effectionis huids? 
Paullo ante x«i 740 est nam 


7570i pertineat. v. ad Symp. p. 
176. B. 

QÀíyov co» mQoceQo» ei- 
zov] P. 9. B. 

B. vra)ív. Éot. TÀ& gia] 
Vides hominem rursus in pristi- 
nam recidere perversitatem, ne- 
que universae pietatis notionem 
definire, sed singulas quasdam 
actiones pias laudare, 

zoÀv uo óià Bocyvcé- 
Qov]  llolo, quia pondere suo 
et gravitate eminet, de more 
praemissum. y. quae ad Phae- 
don. p. 110, A. Apof, p. 40. A. 
Remp. IX. p. $89. K. Cratyl. 
p. 413. C. et olim ad h. l, col- 


. 
NITLHRetmÉRAÁÀ 


EUTHYPHRO. 201 


A£yev T& xci TtQerTsiY tU/OusvOQ T8 zl ÜvcY, rcUT. 
Écr. T& 0Gi&, xci GULEL TG TOLGÜUTOG TOUG T8 lÓ/ovg 
olxove xci TG zouyw TOV QoAsOv' r& Ó  ivovria TOV 
xeyepicuívay aos, & Ón xci avergéms. Gmavre xal 
&10AÀAVGLY, 

Cap. XVH. XQ. "^H mov Hot óc Bieyvri- 
Qo», a Evóvqpov, & éfoiiov , meg &v TO aigd- 
Àoiov Qv gura. aAA yag 0v noóO vuóg us & ó- 
óntfau* Ó5àog sl. xal yap vov imu in avrQ 2oOo, 
enerQomov' 0 sb a«mexpivo, ixevog &v 505n noa 
coU T5Zv óctór5urc iusueÜxy. v)v 06 — avdyzu yàg: 
v0v igwrüvra TQ éépwrwutvo cxolovOsv, Om &v 
ixcvog vnz«yn* Tí Óy» «v Aíy&g vÓ Ociuov svcs xcb 

í dpi 
TY 0ci0T4T«; OUyl imioTrQuNV Tuyà TOU ÜUvUy Tt xci 
&U/600 € 5 


editt. !coc &»v 40m m. o. Dein Bodl Ven. IL. pr. duruaórx. 
Vulgo iueuaÓ5xu». v, ad Sympos. c, XX. p. 198. C. Menon. p. 
$0. D. 

viv àdé — ávdy»xq yàg] V. ój, quod ex Par. EH, Tubing, 
et corr. Angel. emendatum, Dein non pauci libri, in quibus esf 
etiam Bodl et Tub., zóv igàrr« «9 iguuéro, quod amplectetur 
fortasse, qui nuper Platonis dialecticam in artem amatoriam come 
mutare instituit, 

FE 7 &»v ixrivoc] oineo Huet. Par, S, 6zo, Vind, 3. Ozov 
Vind. 4. 0n; Ó0' &v Bodl, De hoc ó? v. ann, crit. ad Sympos, p. 
199. B. 


legimus, Xenophontea suppedi- 
tabit Boremannus ad Xenoph, 
Sympos. p 46. Ceterum venu- 
sta in his inest ironia, quia Eu- 
thyphro dixerat màz(ovg Zoyov 
&iyev OOo». 

&ÀAÀÀ& y&o ov x0. — Ó2oc 
&i] log si ita adiicitur, ut 
praecedens sententia denuo con- 
firmetur. Germanice dixeris: 
&ber freilich du willst 
mich nicht belehren, das 
ist klar. Aliud eiusmodi exem- 
plum attulit Schaefer. ad Gre- 
gor. Corinth. p. 541. Aristoph. 
Lysistr. v. 919. 5 TOL yvv5 qu 
L& put, xn ^ o1iw xclOc. ubi 
xclog cum ópiq* c1iiv iungendum 


esse docebant quae Wunderus 
ad Sophocl. Oed. R. v. 1008. 
commentatus est. : 


€. 226003 8! adv 09a] 
quum rem iam prope atti- 
gisses. De Rep. Vit. p. 532. 
€. rorE jf is evt yiyreven 
Phileb. p. 18. D. ;ü piv v av- 
vü pt o yiyovóstg Cqitiae, uiG 
q5c, n«Àaw Cratyl. p. 422. A. 
ubi multa id genu exempla de- 
dimus, 


óz &y B»sivog imndyy] 
8€. ó Powrwopgrvog. Nam xeirog 
interdum refertur ad nomen pro- 
piore loco collocatum , valetque 
fere idem quod «?vóg. De quo 


D 


. valet 


x» 
EY. "Ey yoy&, 


CQ.  Obvxo)v rÓ OVav OwosicO'at àcrt TOTG Óoig, - 
T0 0' sUytoOc. cirttv roUG totg; 

EYO. Koi udAm, 0 -Xwxpareg. 

ZO. 'Emnwrüjus &oe^citQo:oc xol OOcspg Otoig 
Ul óciórue &v sin, àx ToUTOV ToU A0yOUV. 


PLATONIS 


* 


 EYO. llévv xeAüg, c CXwxgettc, buvijuee Ó 


eio. 


zo. ExiDuwgehe ydo du, 0 qs, TG . 


Kal uáàa, Ó X.) xh uále ys, d Z2. Huet. Par. DS. 


Flor. h. 


D. Oroic 4 ós:óTqgc —] Articulum 7 praeter Vat. 


Tub. Flor. b. d. e Vind. 3. 4. Zittav. Par. BC. ceteri libri omiies 


eum Ald. et Bas. 1. omittunt. 


o) y«pgab ntotira.] ob xz*ucoí move meoeíre, Vind. 2. 8, 


Par. BCEH, Ang. Zitt. Flor. a, c. "Palat, et ed. Bas, 2. 


Joquendi genere nolo iterare 
quae ad Lysid. p. 210. A. et 
Phaedr. p. 232. D. disputavimus. 
Pro óz; ne quis ózo, requirat, 
illud proprie qua via, 
ideoque et de motu et de statu 
vel quiete usurpatur. De Rep. 
V. p./474. C. 19. 0f, dxolov- 
2d iot 140&. lbid. VIII. p. 
556, A. Om cic Bovievei 1Qé- 
7t. 1X. p. 589. Se 0z5 v 
Ictvov ónóteQov yn. Phaedr, 
p. 237. D. 5j dv &yrvov, Lysid. 
p. 230. E. cva)vng iéve. conf. 
Porson. ad Eurip. Orest. v. 
621. Schaefer. ad Demosth. 
Apparat. I. p. 373. Lycurg. 
adv. Leocrat, c. 8. $.'ll. ài» 
TuG Monvetav. &Àlocé m5 oiwrm- 
y05 4| Oc vue. ubi aliquot 
codd. zo« quibus nollem obse- 
eutus Sauppius. esset. De- 
mosth. adv. Lacrit. p. 94l. 
item àív vig 4AÀoof my owrmyn- 
95. ubi r:rsus Bekkerus or. 
«fr. etiam ad Sympos. p. 173. A. 


D. «irgotoQ x&i dootog 
$soig] Mox p. 15. A. dopo 
Toig Os50ig. ubi ex Aeschylo 


s vomparavimus Pers. v. 


ópto(o0t 9: Theaet. p. 


Dein vett, 


529. I'5 
q*& xc qois dog prn. Ibid. 
v. 1042. Óóoiv x«xcv xaxov x&- 
xoig. Aristoph. Nubb. v. 305. 
ovo«rfotg «v6 toic Qugriuee, 
al Sic &xoAovO(« coi 7 moy petat 
Cratyl. 
Aóyo et voig: q2oi Parmenid; 
p. 128. €. Alcib. I. p. 116. A. 
116. 
B. Ó poto favro Phaedon. p. 


109. A. ópoco5c éxelrorg Crat yl. 


p. 434, B. Charmid. p. 434. B. 
tig Ópotóryta xal quay x«l 
Evupovía» vd  xaÀO àoye. De 
Rep. HL. p. 401. D. inavagra- 
Gig  pégovc vivÓg 70 ÓÀo nq 
wvyx5"s ibid, IV. p. 444. B. al. 
Prorsus eodem modo scriptores 
Latini. Cicer. Legg. l. 15. 
lustitia est obtemperatio 
scriptislegibus, Liv. XXII, 
35. ne qua exprobratio 
cuiquam veteris fortunae 
discordiam inter ordines 
sereret. al. Plaut, Amph. I. 
1, A2. Opulento homini 
servifus dura est. Quae 
cum aliis multis collegit, Rud- 
dimann. lnsti(t. Gramm. T. 


4. 


REN E. 


MNDNNESURDES TETTE TAS 


D 


m 





p. 437. C..fog9u« vd — 


cogíac ael rQocEgm TOY voUv QUtij* 


EUTHYPHRO, 


" , 
(gT8 OU gout 


mtosireL 0 TL GV eiue. &ÀÀO guOL Mov, Tí cir D] 
vmuosoic iori voig Ütoigj cirsv T& qug eUroVg xol: 


óidOvor ixsivoto ; 
EYO. "Eyowys. 


Cap. XVHL 9. 


* 7 ": 
Zo' ovv ov 10 ópÓDGe ci- 


vu» v s, Ov OsusÜa m«o' ixeivov, vaUrte «U- 


TOUG GiT&V; 


EYO. 'AX& iij 


editt, soloece à «& &» &axoig. 
tuentur. 


Ao' oí» o) r0 ó99.dc —] o? insertum: e. Bodl 
£. Huet, Par. BCDEHST, Ang. Vindobb. 
bent etiam Ald. Bas, 1. 2. ut ab uno Stephano omissum sit. 
v0 quod vulgo interpositum legitur yz, auctoritate Bodl 
DST. Vind. 1. 4. Flor. d. f. g. h. om. 
"Ao i5 


Tub. Huet. Par. 
"4ÀÀó r(;] Steph. 


II. p. 239 sq. ed. meae, Anti-. 


quiores etiam  accüsativo 
utuntur, Plaut. 
20. Quid tibi hauc cura- 
fio est rem? Id, Casin. Il. 


ita 


6, 54. Quid tibi istunc 
fractio est? Qui usus lo- 
quenüi num Graecis quoque 


vindicari possit, dubium est at- 
que controversum,  Utut res se 
habet, certe quidem in quibus- 
dam formulis ille obtinuit. D e— 
mosth. I. p. $3. lU. ed. ^. 
xEÓ-vevat TO Óctt vOovG 10t0v0UC. 
ubi v. Schaefer. Id. p. 366. 
25. vreÓOvavet 10 qogo xal TovG 
OwnBalovc x«i To)0g dulinnov 
.Eévove. Aristid. T. IL, p. 157. 
ed. lebb. ve9vavat ntu; TOig 
Baofgots TÀ' q0Uo covG "EÀ- 
»«c, in quibus locis teÓ vá vat TO 
Oér, 8.10 qogo elsi xav& avcvsoty 
eonstruitur, quandoquidem idem 
est ac metuere usque ad- 
mortem, h. e. adeo, ut 
prorsusexanimeris, tamen 
nominum maxime verbalium ea 
vis esse iudicanda est, ut ac- 
eusativi usus locum habere pos- 
sit, Paullo alia ratie est De 


Amph. I. 3, 


V 


Coniunctivum optimi quique libri 


. Tub. Ven. 
Zitt. Pal. ha- 
Post 
. Ven. 4/[.- 


Fiorentt. 


Rep. V. p.-465. B. 0fog: 0? có 
T náozovtt vovg &AÀovg Bom- 
Sv, ubi 4) Bonósiv. accusativus 
obiecti. remotioris esse potest. 
Ceterum ad aeirgorec ex Qeoig 
assumendum est z«g& do, 
quae constructionis ratio eadem 
prorsus est atque in f[aiibus: 
Xenoph. Hellen. I. 3, 9 &g- 
xovg Z0og«v . x«i Bangor nt od 
di«oregazov, ubi ad £doo«v intell, 
t«baor «gato. 


oU yea KLLLIEL Schol. 
llagowia* 0) 35 gel zé- 
95. ini T» duhktra "jg ovOi»v A&- 
gorvov, GA Aurvygarorvvwv. 


eirsiv v6 95 c «vTOoUvG xal 
0106 vet ixr(voig] Sic non 
raro «vióg et iwtivog ad idem 
subiectum refertur, cuius gene- 
ris exempla ad. Phaedon. p. 106. 
B. et p. 111. B. commenroravi- 
mus, 

"AAA cl] At quiduédZh. 
e, quidnam tandem aliud fuerit. ; 
Patet ex antecedentibus repelen- 
dum esse 270 60906 alt» dw 
£m. stud 42Aà a( post Hein- 
dorfium illustravimus ad Phae- 


204 


PLATONIS. 


- 


: -* - 
0. Ko ev ró oi0óven opo às, Gv ixeitvos 


TUy/VOUVGL Üspsvot map 


T) , TcUTO exelyoig cv 


E d&vri0wostoÓo:; oU ydp mov TEfYuxÓV 7 &v e» Óu- 
gogopsiv Oióvro rq raUra, &v ovv O&rcu. 


EYO. 


'Aig85 Aug, 0 onm 


zo. Eunopuxr, &pc Tig &v sin, TiO qpov, 


díyvm 3j Óci0T5g oig xai avÓQudmoig nap' 


Ano. 
EYO. 
pats. 


ZO. "AA 


&- 


"umopu, & ovrog 301v 00i 0Y0- 


ovóiv 170t0v fuoiye , eh jum ruyydvet 


eAnig Ov. qodaov óé Hor, Tíg 7 apéAsua TOic Ü'z- 
oig vvyjydv& oUca &nó TOV OwQuyv wv» mag' qur 


' 


E. 4A1X obOiv $9i0v] V. 000? q0tov, 


qo&cov Óé uoc] Ó£ Bodl. Tub. Vat. Coisl, Ven. &II, Par. 


BCEHT. Angel, Vind. 1. 


3. 4. 5, 
Recte se habet óÓ£, siquidem verborum sententia haec est: 


Editt, omnes go«oov y uot, 


Sed, 


missa hac altercatione, dic mihi, quaenam in deos redun- 
det utilitas e donis a nobis oblatis, . 


don. p. 89. B, Euthydem, p. 
294. B. et Hipp. mai. p. 296, 
A. ubi est «Ald cl oiei; 


E. o) y&Q nov vtxvixóy] 
Referas hoc eo, quod pietas au- 
/tea vocata est vamortuxz Otoig. 
Hoc enim nomen artis indicium 
facit, Verbo. ówooogopeir Plato 
usus est etiam. Phaedr. p. 266. 
€. o? «v dopogoptiv «Toig 0G 
Baoiiediow £Ocloaiw, quod mirum 
est Lexicorum conditores prae- 
feriisse sola Gregorii utentes il- 
los auctoritate, - 


"Epnooizn &om vig — 
aao dllálev] Quoniam di- 
citur lunopsétoDa, nag" &Alg- 
Àwv, mutuo mercari inter 
8e, propterea mutua mercatura 
recte vocatur ?ugoguxr qao* d. 


AyjAev: nam (alia quoque nomi-. 
na verborum suorum sequantur 
constructionem. Mox z/g 7| ogé- 
Àtuw Toig dioi x. T, À. estt 
quaenam sit illa utilitas; 
quam dii percipiant e do- 
nis, quae a nobis accipi- 
unt, De hac breviloquentia v, 
Matthiae Gr. $8. 265. 4. ann, 
qui quae exposuit, fam clara 
sunt et perspicua, uf cur ea 
Engelhardto visa sint veram 
huius loquendi rationis causam 
non satis explicare, handqua- 
quam assequamur, | Sed nimirum 
quae Eugelhardtus ipse dis- 
putat, ea cum doctissimi gram- 
matici sententia amicissime con- 
spirant, 

& niv y&Q Ó«dónot, mav- 
Un à520»] Male Engelhard- 


EUTHYPHRO, 205 


Auf yovew ; & piv yoQ oit, mevri ó5^ov* ov- 15 
Qiv yap quiv boriv dyadóv, Ó TL &v "i ixsivout da- 
cw* à óà nep dwuov Amufizvovou, T eqpeAoUvros; 1) 
TocoUTOY eUTOv nàsoveyroVuev xara TyV Éumopícv, 
(0GTE nir réyadà nep QUrüy Acufevouev , ixti- 


yo. Óà nap quy Qvó£v ; 


EYO,. 'AAM olu, 0 Zwwporto, rovc Ütovg (g&- 
AdcÜac. &noó rovroY, & nap' qv Acppvovcur; 


zo. 


'"AAAà vl Ocnor! &v sim ravra, o Ei0V- 


qoov, rà mog' «uv ÓGc Toig Ototg; 


EYO, "7:90 


olet &ÀAÀo 3) Tu; Ts xoi yéoo xci 


OntQ is &gTt ÉAeyoY, y&gug; 


zlc 1, dota T. S. TVyyüvts o?s«] Errore in vett, 
editt. qUyXOvts excidit, qued codd. unanimi consensione tuentur, 


P.15. ovó?» y&Q 7 


| 5i» d&oviv] V. ?ovw Zuiv, quem ordinem 


praeter cod. Coisl. habent etiam Par. BCEH, ac praeterea quidam 


exiguae auctoritafis libri. 


jj vip ve xai yéQa] V. yéQue , invitis codd, Schol, yoage- 


«ct xo) Egya, Flor, g. Vind, 1, aui] TE x&b 


tus ó7Aov statuit ad fotum enun- 
iliatum, non ad 4& pronomen 
pertinere atque sensum verbo- 
rum declaravit sic: quanta 
bonaa diis nobis contin- 
gant, 
est. Nam ita pro &à scriptum 
esse oportuit & «cc vel cíva. 
v. ad Menon. p. 80. €, Enim- 
vero explicanda haec sumt eo 
imodo,-quo dicitur Tejv« oc, 
xaAóv, V. Matthiae Gr. $. 437, 
Nam plena oratio fuerit haec: 
mavrb vdo ovs O5lov aaUra, & 
$i00001: denn ds; was sie 
geben, ist für ieden eine 
klare Sache. 


P. 15. iia zt Odzov 
&v elm retta] Pronomen in- 
terrogativum sigubi ad genera- 


cuivis manifestum: 


dpa, 


lem quandam notionem refertur, 
in talibus numero singulari usur- 
patur: sin pertinet ad singula- 
rum partium enumerationem aec 
descriptionem, nomini pluralis 
ipsum quoque in numero multi- 
tudinis adiicitur. v. ad Phaedon. 
p. 51. A, Itaque z/ nno" &y 
em. vevta; significat: cuius- 
nam generis haec fue- 
rint? sed z(ra Onnov! àv &m 
TGUt&; quaenam haec fue- 
riní? Quocirca falsa est E;n- 
gelhardti sententia, in dia- 
logo zírv& et in continua oratio— 
ne zí, sicuti res singulis locis 
postulet, ponendum esse existi- 


' mantis; quod decretum qua cau- 


sa et ratione nitatur, vix quis- 
quam dixerit, ' 


$$; 


B 


| Par. DST.. 


206 ^ PLATONIS | ]: 
RAN xe3 Keyegusuévov a ictiv; o EbOíqoos, | 
v0 0c.0v, &ÀÀ OUyi Oq£uuov. ovóà qiAov cog deoa | 
' EYO. Out Éyoys návrov ys udAwro qiLov. E 


£ 


ZO. ToUto &p' ioriv av ; e Éoxs, TO óctoY, 
"40 Toig Ütoig qíAov, 








EYO. Majore. ye. 


i 
Cap. XIX. 239. Ocvpdost ov» vaUrO. AÁyov,| 
idv coi oL Aóyot qeivovret "n pívovrsg, aÀÀc fa-] 
BiCoytec , «ci àuà circo vv. doiünAov BiediEovrag 
eUrOUG COiSy, cÜrO0G OV TtOÀU 76  TEpwixeitégog TOV . 
dciddov xol xUxAQ Tt&QuOYTOG COLO 3j 0Ux PR 
yt, Orb Ó AOyog uiv nto Eris elg TeUTOV S. 
que; péuyrnoas jQ nov, Ort. iy vQ tunpocÓty» vÓ T6. 


B. Oiuai Tyoyt, uavrov yt náleava q.] vt Secundo 
loco om. Huet. Par..S. Vind.:2. 5. Flor. à. c, e, Zittav, Mox 
iidem fere «y male negligunt. 


Joa alvutges vóv ZoíüuLov] Vin. IL. yo. didáoxaLov, 
quod' etiam Vind, 1l. in marg. adscriptum habet. ldem notavit 
Scholiastes. 


"mzol) ys veyvixovtQoc] yc addidi e Bodl, Vat. 4. Tul. 
Ven. JJ, Vind, 1. 4. Flor. d. f. g. h. Dein zeguóvi« 
Bodl. Tub, Vat. Z4, Vind. 1l. 3. Flor. d. Coisl, Par. D. errore ma- 
nifesto. 


C. àv «à FungocOtv] Sic scripsi e Bodl. Vat. Tub. Vet. 


B. Keyeousuévoy &p«  ostendaf. (A. frusíra fue- 


dort», o EV9.] Haec Socra- 
tes non serio dicitf, sed potius 
eo consilio, ut Euthyphronem 
denuo dialeetices laqueis irre- 
tiat, Vult enim ex eo hanc eli- 
cere sententiam, ut cO xeze«Qiu- 
Gjévov idem esse atque xà gí- 
Aov fateatur. Quo facto eum 
ita redarguit, ut «0 $«0is qi4ov 
nou idem'esse atque. vó ouv 


iam anfea demonstratum esse 
L 


runt qui in isto ovdi q(Àor hae- 


rerent, 


xal BRub aivwíoth xÓw 
4atónlov —] ac me accu- 
sabis fanquam Daedalum 
illum, h. e. quasi sim ille 
Daedalus, de quo, antea dixi- 
mus, quod eos reddam eun- 
ies cir. Non famen. Gg. xóv 


4 
$2115 4 Uuuis UL 





EUTHYPHRO. 


207 


Ücrov zcl r0 Osogüig o) re)rüv $uiv igorn, GAM. 
frspa GAMjAov* 7] ovÓà utuvnoai; 


 EYO. "Eyoys. 


i J 
Z0. NU ovy ovz àvvosc, 


e " d 
OTi TO Toic Ü'soic 


iplloy qn 0c10V &YaL; TOUTO 2 iio 7 p] Deogulig 


güyeran ; ; 4 9; 


EYO. ll«vv ys. 


XQ.  Obxovv 7 &gri | o) xalós dpoxoyoUpev, ü 
tb rár& 4€A0g, vYUY oUx OpOwUgG rid ipsDa, 


EYO. "Eois. 
Cap. XX.. Z4. 


KE «oy)e &pe durs nh 


ozemréov, tí bOfL v0 Oci0v* Og iyo, ngiv Gv pu, 


Il. Huet. Par. DST. Vind. 1. 4. Flor. d. f, g. h. 


5 ovób uéuvqaai;] Pro o0 Vat. Ven. IT. Huet, Tub, Par. 
DST. Vind. l. 4. Flor, d. f. g. h. ov. sed v. ann, : 


&AÀo vv 5 Gr0oqíÀlg ylyvw.] Bekkerus 7| uncinis. seclusit.; 


v. ad Sympos. 


p. 200. D. Euthydem, p. 277. B. Cratyl. p. 436. 


E, Men. p. 83. B. 87. D. 82. D. al. 


nói axenríov] V. oxszcéov nülw, praefer fidem codi- 


cum. 


Deinde zó ante óo:0v additum e Bodl. Vat. 4f. Ven. ll. 


Vind, 1l. Flor. d, f. g. h. Huet. Par. CDST, 


ZAalüalov» ob eam causam, quam 
ad Symp. p. 221. E. memoravi- 
mus. 
p. 885. 


C. 7 ov3? ufurvgoau;] 
an ne meministi quidem? 
h. e. 
quuni tamen ipse rem ita se ha- 
bere antea iudicaveris? 


voíro Ói &lÀo vv dj Otog." 


, 


v. Hermann. ad Viger. 


&n plane non meministi, 


y.] hoc autem num aliud: 
quid. est atque diis ca- 
rum? h, e. nonne idem. atque 
diis carum est? Bekkerus hic 
quoque, uf multis aliis locis, 7j 
tanquam suspectam uncis seclu- 
Sit, quod cur ita fecerit, equi- 
dem non perspicio, Quanquam 
aliquid interest, vocula adiicia- 
iur an omittatur. . De qua re 
vide quae breviter exposuimus 





208 PLATONIS D: 
éx)v &vmi obs droduAdci; alàà ji n ériudogi 
lla navri tQó7ti moocíyov vÓv VoUy 0 Tb Liluoto 
vir dai r5 &iié twv, oic à yes eleg iig &AAog | 
évórguistiov , xai ovUX eepetéog &,; GicrieQ Ó TIouttóg;. 3 
Agi y slztye. & yag B jjono9a ócqüg TÓ T& 0010V - 
xci T0 dvOctoV; 0Ux Éotu) Ong X more iégelongag 
Vni &vpóg Ü'iróg &vdoa notoBitiny narípa Owuxde 
Ü'euy góvov; &AAG xGLi TOU Óéovg &y Éuoug fr&igars 
| xnvüvvévsw , ux oU OpOog GUT) ftotGoig xci TOUG | 
Eie o qozóvons. y)y Óà iU Oi) ;, Oti 6agag 







A 


D. savcl toóng soócéyov] Sie Vat; 4. Tol. Ven; I. 
Par. DST. Vind. 4. Flor. d. f. g. h. Vett. editt; zrgdozor. 


oix agécéog 8i] à» &rné velt; editt. pró qua lectione ez 
&uppeditant Coisl. Ven. JT. Vat. Tub. Huet; Par, BCDEHST; Ang: 
Vind. T: 3: 4, "Flor. b. d. éi 4 Bg. h. i 


ui j49404«] V; T0órioOd; Vén; E. Huet; Par, DEH. Ang; 
Viiid, 3. 5. Flor, b.cuni editt; Ald; et Bas; 2; e aine Vind; 2; et pr; 





&d Lysid, p. 222. D. et Syni- 
pos. p. 200; D. Neque enint 
nunc iterare placet quae olini 
, &d h. l. copiósius dé hac re ex- 
posuimus. 

D. éxó ilvai 0oUX &z00.] 
Quantum quidem éx mea 
voluntate pendeat.  Fre- 
quens formülae usus; in qua 
&b&; haudquaquam . redundare 
ü&cute docuit Hermánnus ad 
Viger. p. 888. Dein z&vil z96- 
zi» esi ómni modo; iedenp- 
falls; ut Menexen. p. 236. C. 
6A sinh zavil ,vQóz.- Aliad 
quid es «vr& 960" j ad 
ómnem moduniquavis rà- 
tione; 
 écuég ó | Hoocevc] Simiz 
lis comparatio est Kuthydem. 
p. 288. H. Hoc loco Socrates 
Euthyphronem ceiiset non prius 
dimittendum esse; quam quomo- 
do res -se habeat indicaverit, 
Quo nomine eun comparat cun 


Proíeó, queni feruní à Menes 
lao, quamvis. varias induenteni 
figuras, famen constrictum fu- 
isse, donec ipsi consulenti re- 
spondisset; Noía est fabuld ex 
Hómero Odyss, 1V. v. 455 sqq: 
et Virgilio Georg. IV. v, 429 
8qq. 


jioxdóiiv Qósóv] Lib 
nonnulli 0:oxew. |. Quid inter has 
formas discriminis intercedat, 
nuper subtiliter rimatus ést Lni- 
màn. Herrmannus; Profes- 
sor Gyninasii. Erfordiensis celez 
berrimus; qui seripsit peculias . 
rem disserfationem Dé verbis 
Graeécoórwum in & oii» 
£O cuy et UO civ exeuntibus 
Erfordiae, 1832, 4. mg. igi- 
tur reiecta Elmsleii senten- 
tia, qui ad Eurip. Med. v. 186, 
et ad Sophoel. Oed. Colon. v. 
1015. verba &gvvaOu», Ouxa-. 
Qus; xkÓtw, cloy&Osv, in 
aorisíis numerandà ideoque imn 


P wm MEME Sos NE RE We 


u 


! 
1] 
| 


, 
j 


i 





EUTHYPHRO. 209 


"" d , DAPSEr HE 
olst slóÉve, TÓ T& OOi0Y ucl uy. simà ovy, c MAvwcTB 


EvÓ/qgov, xoi uy &moxQWwm 0 Ti c)rÓ Twj&. 
EYO.  EigovOig Toívvv, "i ZXwxparsg* vyUv yàg 


GmsUÓn moi, xx Moi Oc &nu&an, 


X9. Oo moteta, ó éretoe? em &Anidog us xa- 
Tae iov usyc Mie «níog60, TV egov, es neo 000 
uad ov. TÓ Ts O01« xci p xci Tho nQog Mélarrov 
yo«q5s &m«AAaSouai, &vónicuivog ixsivq Ori cogóg 16 


* 


63, C. 31. D. Symp. 198. C. 


&)vOÓ nou5jcaotc] V. noujotic. 


Vat. 4f. Ven, JI. 
non nauci zoujonc. 


Par. BCDT. 


E. oztvóÓo z0:] Sic Bodl. 


Vind. 


' Coisl oljno9«. Par. B. pr. 40gcO«. v. ad Apol. Socr. p. 22. D. 


Opfativum praebuerunt Bodl, 
1l. 3. Flor. e.f. g. i. Alií 


Vat. Tub, Ven. JI. Huet, Par, 


DST. Vind. 1, Flor. d. f, g, h. pro vulg. zov. Vind, 4, zc. 


ultima syllaba infinifivi circuni- 


flexu insignienda- esse iudicabat, 


subtili plurimorum locorum in- 
ferpretatione certissimé hoc ef- 
fecit, ut  istiusinodi formae 
praesentis temporis esse iudi- 
candae sint; vim autem atque 
potestatem talium verhorum vo- 
luit esse hanc, uf actionis quan- 


. dam denotent intentionem vale- 


antique ad diuturnitatem  ali- 
quam vel perpetaitatem vel eti- 
am virium contentionem  desi- 
gnandam. Quod profecto pror- 
sus in hunc locum convenit, in 
quo Euthyphro dicitur gravius 
quiddam moliri, ut qui propter 
hominem mercenarium seni pa- 
tri actionem intendere constitue- 
rit. Ad hanc igitur normám exi- 
gas etiam De Rep. IL. p. 375. 
A. Gorg. p. 483. A. ubi item 
est. Qipxa Dew, Apolog. Socr, p. 
32.'A. ubi est Une Ut. 
&ÀAÀ& kai vTOUG ÜtsoUG Àv 
Fóc.oac nag«x.] e deorum 


metu cavisses temere adi- 
re periculum, ne id non 
recte faceres, Nam infini- 
tivus z«gcxvÓvvevew — et ipse 
pendet ex ?jeiocc. 


E. Oe noitic, 0 £v.] Est 
formula mirantium , quum alios 
videní aliquid insoliti et inex- 
pectati facere. Legitur etiam 
Cliarmid, p. 166. C. et Alcibiad. 
I. p. 113. E. Deiu z«t«faALlt- 
o0Oai &nz' lin(Óoc respondet for- 
mulae Latinae deiici, depel- 
lide spe. Contrarium est 2z" 
Jní(doe 0ysioO «6 Leg. IM. p. 699, 
B. de qua loquutione v. intpp. 
ad Eurip. Orest. v. 68. 


T zt 60i« x«i u7] H. e. 
xab và voci. Repetito artiz 
culo p. 12. E. T ve vot xal 
óc xai T unii. Sed p. 9. C. 
oU TOU nn ctu (pup évos 
70 0010» xal pii. De Rep. VI, 
p. 486. B. wexi» Oxon quió- 
gogo» xai Wh. 


, 


210 


405 mep' E)Óíqoovog và Oc yíyovo xci 
xír( VA yvoi«g cvro0;s0uéG oU0à xoworopu nét ] 


P. 16. xai à; xalcvóv A- 
Aov.B. — fBíeocotu9»] De 
constructione horum verborum 


magna est virorum doctorum 
dissensio. Nam Wolfius, 
Boeckhius in Min. p. 62. 


alii, ea pendere censent ex à»- 


ócisa vog, ut locum habeat ra- 
rior quaedam modorum enallage, 
Schleiermacherus — autem 
atque Engelhardtus ea iun- 
xerunt euim 7» eov (dAn(0a), ut 
haec esset structurae ratio: 7» 
Bor, 6g mup& ooU uaÓQ» cd 
«t 00.« x«i gu] X«L vy 7tQ0c 
Méhyvov  ygeqüg «naALlaiouat 
xai Óq x«i xóv &AÀov Bor Óvu 
&utwov uwgoluxyv, Quo facto 
etsi item loeum habet modorum 
pérmutatio, «tamen ista quidem 
nescio quam ob rem tolerabilior 
visa est, Videamus igitur, quid 
rei sit, Apparet autem, proba- 
ta Schleiermacheri ratio- 
ne, coustructionem existere ad- 
modum diffieilem et contortam. 
Quis enim non offendat in eo, 
quod posteaquam bis illatum est 
Ow, ita quidem, ut cum 2»óz- 
E&utvoc cohaereat, iam tertium 
subiicitur oz, quod pendeat a 


remotiore illo 24níó« &iyov, prae-- 


sertim quum huic formulae 6c; 
non Or, in superioribus adiun- 
ctum sji? Hoc igitur fale est, 
ut nativam constructionis - facili- 
fatem omnem funditus auferat. 
Praeterea etiam ipsa Sententia 
hane: constructionem nullo. modo 
ferre videtur. Quid enim hoc 
est! sperabam 
pietate et impietate edo- 
ctum ét Meleti »ccusatio- 
ne liberatum iri et vero 
etiam" in posterum vitam 
melius esseacturum? Qua- 
si vero Socrates nunc Euthy- 
phroni vati hoc recte fateatur, 
se in posterum melius victurum 
quam adhue ab ipso factum 


me a te de: 


PLATONIS 


e , 
OoTL Ov7— 


git! 
quaquam virum 
impietatis insimulaverat, cuius 
innocentiam et integritatem ipse 
antea mirabundus praedicavit, 
V. p. 93. A. Quocirca quasi ne- 
cessitate. quadam eo adducimur, 
ut alteram constructionis ratio- 
nem unice rectam àtque veram 
esse nobis persuadeamus, Qua 
comprobata verissima pariter 
alque  simplicissima verborum 
seutentia haec existit: Disce- 
dis ita, ut me magna spe 
exturbaveris: sperabam 
enim, me a te de pietate 


Nimirum vafes ipse haud- 
sanctissimum - 





et impietate edoctum li-'. 


beratum iri a Meleti ac- 
cusatione, si ei osten- 
dissem, me iam ab Euthy- 
phrone accepisse rerum 
divinarum notitiam, mne- 
que amplius prae iguo- 
rantia de iis temere sta- 
fuere aut nova commini- 
Sci, atque in posterum 
velle vitam melius agere. 
Enimvero postremum hoc in isto 
optalivo post indicativum re- 
pente illato. sane inest. Quo 
non perspecto En gelhardtus 
nihil ad rem facere opinatus est 
quae ego olim de modorum vi- 
cissitudine in his conspicua dis- 


putavi. Sed nimirum non una ea- . 


demque ratio est talium locorum, 
in quibus optativus post indica- 
tivum infertur. Aut enim opta- 
tivus ponitur ad significandam 


loquentis opinionem vel volun- , 


tatem, quod, in hunc locum con- 
gruit, aut ex permutatione ora- 
tionis rectae et obliquae expli- 
candus est, aut indicat fieri ali- 
quid posse sumi atque eogitari, 
aut denique inde est repetendus, 
quod in quibusdam constructio- 
nis generibus ad sensum quidem 
nihil aut. paruin .refert,. sic an 


aliter dicatur, propterea quod 


| 





EUTHYPIIPO.. 


?11 


, x Xx $3 n y L 
uvrG, x«i On zcl TOV GÀÀOV.fov O Ti &ptivov Quo- 


6ottnv. 


usus loquendi plus quam unam 
sermonis formam admittit, Quae 
omnia qui secum reputaverint, 
ii certe non mirabuntur, quod 
haec modorum  enallage longe 
est frequentissima. Ex Platone 
in praesenti haec eins exempla 
in promtu habemus: Gorg. p. 
512. A. uhi v. ann. Protagor. p. 
235. A. Menexen. p. 240. D. 
Charmid. p. 1568. E. De Rep. 
v, p. 466. À. Vl, p, 490, D. 


Plat. Opp. Vol, Vf. Sect, II. 


Tim. p. 18. €, D. quae suo 


quaeque modo expendenda et 
interpretanda sunt, Alia multa 
colleserunt Matthiae Gr. Gr. 
8. $29. 9. qui famen diversa 
miscuit; Haitinger in Actis 
Monacenuss, III. 2. p. 165. Báhr, 
in Creuzeri Melett. Hl. p. 49, 
Schaefer. àd Demosth, App. 
IV. p. 419. 481. $46. V. p. 
513. Poppo ad Xenoph. Anab. 
9.21 


15 


AE 








PHOLECGCOPMENA 
AD 


"T m E A 6 E M. 


Plat, Opp. Vol, Vi. Sect, if, 16 














| PROLEGOMENA 
is AD 
T HE A G E M. 





Quoniam nuper versati iü hoc negotio sumus, ut 
libri Alcibiadis secundi nomine inscripti fidem et aucto- 
Yitatem, iam dudum illam labefactaiam, penitus convel- 
leremus atque everteremus, duos alios libros vulgo Pla- 
toni adscriptos nunc examinare placet, quorum similis 
causa est, "Theagem et Erastas. Quas scriptiones quod 
nuuc polissimum tractandas suscepimus, effectum. eo est, 
quod utraque cum dialogis quinto volumine comprelien- 
sis.adeoque cum Menone et Euthyphrone non exiguam 
habet coniunctionem, Nam "Theages multa habet cum 
"Lachete et Alcibiade communia; Erastis autem aliquid 
mecessitudinis intercedit cum Charmide. Quocirca non 
-veremur, ne hos libros iam a nobis utcunque illustratos 
in lucem emittentes instituti^ nostri immemores fuisse 
videainur. 

Et de Erastis quidem sio loco disseremüs, Nunc 
.explicandum de 'lheage est; de quo libro ut agendum 
sit paullo copiosius, facit Socheri De Seriptis Plato- 
nis p. 92 sqq. et Knebelii, nuperi editoris ; de eo 
sententia, Hi enim, quum Boeckhii, IIeiudorfii, 
Astii, Schleiermacheri iudiciis causa posset pro- 
fiigata videri, fidem et auctoritatem libelli ita stabilire 
,2€ susfentare conati sunt, ut quid iudicari oporteat, fa- 
cilé possis denuo haesitare atque ambigere, 


16 * 


216 PROLEGOMENA 


Neque enim negari potest multas criminationes in 
Theagem nostrum coniectas a viris doctissimis subtiliter 
esse refutatas. Quocirca erunt fortasse qui aut reliqua 
accusationis capita nihili facienda esse sibi persuadeant, 
aut omnia exhausta arbitrentur, quae contra libri fidem 
dici proferrique possint. A quorum iudicio me fateor 
longissime discedere, Neque enim si quis quem cupi- 
dius aut acrius insectatus est, quam ius et aequitas 
patiatur, continuo reliqua crimina omnia pro vanis et ina- 
nibus habenda erunt: et fieri haud raro solet, ut quum 
primum accusatio aliqua frustra suscepta sit, tum eadeni 
repetita prospero eventu non destituatur. Itaque ut tan- 
dem aliquando lis componatur, placet totam causam de- 
nuo cognoscere et cur reus non absolvendus, sed con- 
demnandns videatur, quam clarissime exponere. | 


Quatuor autem sunt genera argumentorum quibus 
mea sententia libelli fides non modo suspecta reddatur, 
sed funditus deleatur. Primum enim ipsum eius argu- 
mentum et propositum ita comparatum est, ut vix credi- 
.bile sit id a Platone esse excogitatum, Deinde permul- 
ta prorsus absurde et contra Platonis rationem disserun- 
tur, Huc accedunt pravae imitationis vestigia, quae si 
vel sola animadvertantur, legentium animis possiut ali- 
quid scrupuli iniicere. Denique reperiuntur loquutiones 
quaedam atque formulae dicendi, quae vel a Platonico 
sermone abhorreant vel omnino Graece loquentium |. con- 
suetudini, qualis Platonis aetate et paullo post viguit, 
vehementer adversentur. De quibus rebus omnibus or- 
dine deinceps exponere conabimur, 


Et de primo quidem et secundo, quem posuimus, 
loco quo facilius ab omnibus iudicari possit, universi 
sermonis argumentum paucis adumbrare placet: quo ex- 
plicato et summum scriptoris consilium, et disserendi 
ratio magna saltem ex parte cognoscetur et iudicabitur. 

Habitum fingitur colloquium inter Demodocum, 
'Theagem atque Socratem. Et Demodocus quidem quo 
tempore hic sermo instituitur, ruri degisse nmarratur, 
olim summis in republica honoribus functus v. p. 127. 
E. Is filium habuit '"Theagem, de quo narratur Reip. 
VI, p. 496. B. et Apolog. Socr, p. 33. E, Altero enim. 
loco dicitur philosophiae studio, ad quod natura eum fin-. 
xerit aptissimum , prae iuvenili quadam ambitione vale 
dicturus fuisse, nisi infirma valetudo eum tanquam Íreno 





| 


AD THEAGEM., 217 


retinuisset, Ex Apologia autem discimus eum ante -So- 
cratis obitum praematura morte decessisse, Hic igitur 
in hoc sermone inducitur adolescentulus sapientiae illius, 
quam Sophistae tradebant, cupidissimus, ita ut patri de 
filii salute maxime sollicito non exiguam afferret curam 
et sollicitudinem, quippe qui novitiam istam sapientiam, 
quam adolescentes vulgo studiose expeterent, admodum 


"suspectam haberet. Nihilominus pater precibus filii con- 


cedeus tandem faciendum statuit, ut eum ad virum ali- 
quem sapientem deducat. Quod dum facturus est, So- 
c€rati obviam venit, cum eoque de illa re colloquium in- 
stituit, Posteaquam enim ostendit facile esse liberos 
procreare, difficile eosdem educare et instituere, filium 
suum valde optare narrat, ut more et exemplo aliorum 
adolescentium goqoe evadat. Quod consilium quanquam 
ei periculosum videtur, tamen sese precibus filioli fati- 
gatum nunc constituisse fatetur, ut eum Sophistae alicui 
jn disciplinam tradat. Qua in re Socratem rogat ut sibi 


consilio sua adesse velit. P. 121 — 122, A, 


. . Hic vero ante omnia percontatur, quid sit illud, de 
quo consilium capiendum sit. Itaque primum pueri men- 
tem et sententiam explorandam censet, quo magis intel- 


ligstur, quid tandem sit, quod is tam studiose expeten- 


dum arbitretur, ^ Conversa igitur ad lTheagem oratione: 
Cupis, o bone, inquit, sapiens fieri atque tradi in sa- 
pientiae disciplinam. lam vero sapientes existimantur 
quicunque alicuius rei periti sunt. "Atqui pater tuus 
quum te artibus liberalibus omnibus, quibus puerorum 
unimi et ingenia conformari solent, instituendum cüra- 
verit, incertum est, quaenam sit ea ars ac disciplina, 


| cuius cupiditate adeo captus teneris, ]taque certo ali- 
quo nomine ea insignienda est, quemadmodum artem 


naves gubernandi, vehendi, alias, suo atque proprio no- 
mine significamus, Respondet "Theagés eam una scien- 
tia contineri ideoque solo hoc nomine notari posse. 
Cui Socrates: At vero etiam vehendi et gubernandi ar- 
tes continentur scientia, quarum altera mess altera 
vehieula regendi sollertia absolvitur. :; Quid igitur 
est, ad quod regendum et gubernandum tua ista 
scientia refertur? Hic vero puerulus ita respondet, ut 
malam mentis ambitionem, qua ductus sapientiam scili- 
cet expetebat, prodat satis aperte, Pertiuere enim illam 
scientiam ait ad homines, qub in civitate vivunt, regen- 


/ 


218 PROLEGOMENA 


dos atque moderandos. Quibus verbis auditis Socrateg 
graviter vituperat homuncionis consilium, qui hoc sibi 
proposuerit, ut aliquando tyrannus evadat, &deoque hanc: 
ex eo exprimit confessionem, ut se dicat pro consilii sui. 
ratione tyrannorum consuetudinem et disciplinam appe- 
tere. P, 122, A. — 125. E. | 


Sentiens adolescentulus, quam id turpe sibi sit et 
ignominiosum, satis prudenter ita se excusat, ut dicat 
non de violenta se cogitare dominatione, sed de iusto 
imperio, cui cives sponte et lubenter pareant. Quo 
audito Socrates argumentatur viros civiles ei adeundos 
fore, ut civili prudentia imbuatur, Verum ipse Theages 


horum disciplinam censet sibi parum aut. nihil. profutu- 


ram esse, siquidem Socrates vere soleat dictitare eoa 
nec suos ipsorum filios ad virtutem et sapientiam in- 
stituere posse. Itaque Socrates nibil aliud faciendum 
restare arbitratur, quam ut pater adolescentem deducat 
ad bonum aliquem atque honestum civem, qui eum pru- 
dentia civili instruere et augere idoneus habeatur, P. 
125. E. — 127. E. 


Vix hoc audivit; 'Theages, quum ipsum Socratem 


- dicit optimum sibi magistrum fore, adeoque eum rogat, 


ut se in disciplinam recipiat. Assentitur Demodocus pa- 
ter, qui et ipse Socratem obsecrat, ut filioli desiderio 
satisfacere velit, Socrates vero primum vehementer mi- 
ratur quod Demodocus non ipse filium erudiendum 
suscipiat, quum. tamen et annis sit provectior et sum- 
mos in republica honores gesserit. Deinde 'lTheagi li- 
cere ait adire sophistas, qui se palam sapientiae magi- 
stros profiteantur, quum ipse unius artis amatoriae pe- 
ritus sit. Verum 'lIheages Socratem haec per iocum 


' dicere arbitratur, cuius disciplina et institutione plurimi 


exstiterint tales, ut ceteros omnes virtute et sapientia 
superaverint, P. 127, E, — 128. C. 

Hic vero Socrates docere instituit, cur non sit pe- 
nes ipsum, ut discipuli in sapientiae studio et intelligen- 
tia proficiant. Hoc enim non a suo ipsius arbitrio et 
voluntate, sed a daemonio ait pendere, quod tum ipsum 
tum familiares suos quandoque a quibusdam rebus de- 
hortetur aec deterreat.  Afferam, inquit, nonnulla huiu: 
rei exempla, | Charmides quum aliquando mihi dixisse? 
velle se currendi exercitationes ijastituere, ut in ludis 
Nemeis posset certare, a duemonio admonitus meo hoc 








AD THEAGE M, . 219 


i consi'ium protenus dissuasi, llle vero mihi non paruit: 
Faque infelix rei eventus divinage veritatem admonitionis 
Kestatus est. '"limarchus porro quum una cum Philemone 
Be coena surgeret caedem patraturus, ego daemonio in- 
tinctus iterum iterumque eum admonui, ne discederet, 
Élle vero discessit atque facinus illud commisit, quod 
Épsi postea mortem attulisse constat. Praeterea expe- 
litionis illius in Siciliam susceptae exitum auguratus sum 
Pe velut divinavi; Sed ne praeterita tantum commemo- 
norem , unum certe exemplum divinationis adiiciam, quod 
[d praesentia pertinet, Quum enim nuper Sannio cum 
lhrasyllo in bellum proficisceretur, daemonii vocem au- 
lire mihi visus sum, taque et de Sannionis fortuna 
[netuo, et totum hoc belli negotium .auguror male ces- 
iurum, P, 128. B, — 129. D. 

. Haec omnia, o bone, nunc narranda putavi, quo 
bertius. intelligas etiam in iis, qui mea familiaritate 
hntuntur, daemonium illud maximam vim habere, Nam 
quibus adversatur, hi nec. quidquam proficiunt nec in 
familiaritatem meam facile admittuntur. | Quibus autem 
favet, ii in sapientiae studio faciunt progressus; quan- 
quam non omnes perennes inde reportant fructus; imo 
multi sfatim ut a me discesserunt, in pristinam relabun- 
tur inertiam ; veluti Aristides, magni Aristidis nepos. 
Hic enim quum relicta mea consuetudine in bellum esset 
profectus, disserendi facultate adeo destitutus est, ut 
vix cum hominibus eruditioribus colloqui auderet: id 
quod ipse ex bello reversus mihi narravit his verbis 
sus: Quamdiu, inquit, apud te fui, o Socrate, etsi 
nihil a te edocebar, tamen nescio quo modo mirifice 
profieiebam. —Sentiebam enim me auctum scientia et 
eruditione, si vel in eadem domo vel in uno conclavi 
tecum versarer, Sed longe plurimum promovebar, quum 
Auxta te sederem, te amplecterer, te attingerem, — 
Haec igitur, o 'lheage, ratio est meae consuetudinis 
ac disciplinae, | Quodsi igitur deo placuerit, evades me- 
lior; sin minus, nihil proficies, Vide ergo, ne tutius 
eorum appetas institutionem et disciplinam, quorum opera 
non babet tam incertum eventum atque fructum, 

Sed Theages hac Socratis oratione minime deterri- 
tus in consilio suo perseverat, experturus, utrum ipsi 
daemonium sit adversatárum necne. | P. 129. D, — 131. A, 

Retulimus summatim libri argumentum, | Sequitur 
ut snte omnia demonstrandum sit summum scriptoris 





220 | PROLEGOMENA 

i 
vonsilium tale esse, quod Platonis ingenium omnino de- 
deceat. 

Pertinet autem universa scriptio potissimum eo, ut 
demonstretur eventum disciplinae et insti- 
tutionis Socraticae totum pependisse ex di- 
vina quadam daemonii vi et efficacia, qua 
effectum sit, ut alii, qui cum eo conversati 
sint, in studio sapientiae processerint, alii 
nihil bonae frugis in medium attulerint, Quod 
ut demonstret scriptor, utitur exemplo Theagis, quem 
Plato in Republica narrat sola valetudinis infirmitate in 


philosophiae studio et amore retentum esse, quanquam - 


quatenus ei daemonion olim faverit aut adversatum sit, 
non diserte significat, Scilicet quod 'Theages ob valetu- 
tüdinis infirmitatem philosophiae studiosus permansit, 
id manifestum est ab homine nostro iudicari effectum 
esse a daemonio, quod eo modo prohibuerit, quo minus 
mala ambitione transversus ageretur, Quid igitur? hanc- 
cine sententiam ita a Platone adumbratam vel illustratam 
esse nobis persuadebimus? Minime vero. Quam enim 
Plato alias de Socratis daemonio prodidit sententiam, ea 
longissime. recedit ab illa ratione, quae in hoc sermone 
, exposita est, Nam in Phaedro, Theaeteto, Republica, 
aliis libris, daemonium illud :.ni Socrati adest, eumque 
admonet, si quid praeter rectam rationem suscipiatur: 
in Theage autem etiam in iis, qui ipsius consuetudine 
utuntur, miro modo efficax est ac vere patrat miracula, 
Nam favente daemonio omnia prospere cedunt; eodem 
adversante omnis discendi opera frustra consumitur. Sed 
nimirum homo noster pro fundo disputationis suae po- 
suit locum 'T'heaeteti p. 150. D, quem tamen S chleierma- 
cherus verissime iudicavit ab eo sinistre esse acceptum, 
' Nam in 'fheaeteto neutiquam illud docetur, ab isto dae- 
monio alios in discendo esse adiutos, alios retardatos, id 
quod miror a Sochero et Knebelio prorsus negle- 
ctum esse, sed hoc potius ostenditur, eos, quibus divi- 
nitus: destinatum sit, per Socratis familiaritatem — veri 
cognitione augeri, etiamsi ab eo nihil edoceantur.  Ita- 
que ó 0c, qui ibi memoratur, non est Socratis dae- 
monium, sed potius deus, i. e, sors divina, Quod non 
perspiciens noster tenebrio protenus illud daemonium, 
quod Socrates sibi semper adesse dictitabat, ad eum 
dignitatis. et potentiae gradum evexit, ut non modo So- 
crati res plane fortuitas praedicat, verum etiam discipu- 


^ 


Dec 


ac 


Ee roo aim 


mn Sim ca le a E 


diisli.— ciis 


« AD THEAGEM, - 221 
los eius arbitratu smo vel provehat in discendo vel re- 
moretur. Hanc vero sententiam Platonis de ea re opi- 
nioni adeo contrariam ecquis sibi persuadebit ab ipso 
philosopho potuisse defendi atque peculiari libello illu- 
strari? Hoc vero multo minus statuere licebit, ubi to- 
tam scriptionem, ut par est, ad Socratis defensionem 
pertinere iudicaverimus. "Talis enim defensio profecto 
nihil habere potuit utilitatis, sed debuit potius confir- 
mare accusatorum crimina, qui illum novos deos crede- 
re arguerent. Quae si vere disputavimus, consequitur, 
quod antea iudicavimug ipsum scriptionis argumentum tale 
esse, quod in Platonem convenire nullo modo videatur. 

Progredimur ad examinandam rationem, qua mate- 
ries operis tractata est, Hic vero plura sunt, quae 
gravem censuram commereantur, Ante omnia notare 
licebit amfractuosam istam atque diffusam disserendi ra- 
tionem, quae haud paucis in locis molesta accidit, Ea 
iam inde a principio libri p. 121. B, animadverti potest, 
ubi posteaquam Demodocus dixit "Jouev Oi, 0 ZXoixoa- 
Ttc, ambo se in viam dare et porticum ingredi existi- 
mandi sunt: quod dum faciunt, piscium ritu ne hiscunt 
quidem: sed confecto itinere iam rupto silentio Demo- 
docus longam deblatterare instituit orationem, qua So- 
crati eleganter scilicet demonstrat procreationem libe- 
rorum esse facillimam, educationem eorum difficillimam. 
Sed eam garrulitatem sanequam parum elegantem nolu- 
mus nimis urgere, quam erunt qui in opere iuvenili, quale 
hoc Sochero et Knebelio visum est, excusandam 
arbitrentur, Luculentiora sunt vitia, quae, si quid iudi- 
care possum, íalem excusationem non habeant, Quor- 
sum referendum est maxime illud, quod non pauca dis- 
putationi immiscentur, quae ad praesentem materiam 
nihil : pertinent, Quid enim? narratiunculae illae de 
vatidica daemonii vi nonne prorsus absurde intrusae 
sunt? — Enimvero rem si accurate perpenderis, eas 
videbis nihil prorsus valere ad demonstrandum id, 
cuius causa vel maxime interponuntur,  Constituit So- 
crates, ut ipse fatetur, docere atque exponere penes 
daemonium esse, utrum discipuli sui in sapientiae stu- 
dio proficiant necne. Hoc igitur ut clarum et perspi- 
cuum faciat, compluribus exemplis: evincere studet sae- 
penumero se daemonio instinctum familiaribus futura 
mala praedixisse, — Verum hoc quid, obsecro, momenti 
facit &d illud, quod daemonium vult etiam in eos pluri- 


222 ^ PROLEGOMENA 


mum posse, qui cum ipso conversentur? Sed nlimirum 
artifex noster hane declamandi opportunitatem nactua 
fabularum narrandarum opportunitatem noluit dimittere; 
quo factum est, ut res dissimillimas confuderit et nar- 
ratiuncnlas jam per se superstitiosas et absurdas absur- 
dius etiam inculcaverit, Similis. ratio eorum est, quae 
extrema libri parte de Aristide narrantur. Qui. quod 
perhibetur, posteaquam ad bellum profectus sit, collo- 
quendi ac disserendi facultate defecisse, mirum est pro- 
fecto, quod ista potissimum facultas commemoratur, quum 
Socratica disciplina longe aliam spectaverit disserendi 
rationem, quam quae ibi describitur confabulandi soller- 
tia. Non minus absurde p. 128. B, Socrates ita loquens 
inducitur, ut artis amatoriae suae mentionem  iniiciat z 
quae quorsum referri debeat, quia ex hoc hoc sermone 
minime intelligitur, nemo quisquam viri mentem asseque- 
tur, nisi qui vim et significationem amatoriae huius pro- 
fessionis idm ex aliis Platonis libris cognitam habuerit s 
quod certe in Theagem non convenire quilibet facile vi- 
debit, Sed morum notatio, ut de hac quoque aliquid 
dicamus, omnino parum est elegans atque subinde infi- 
ceta. Quis enim, non miretur 'TTheagem, vix puerili in- 
stitutlone egressum, necdum cum quoquam civilis" pru- 
dentiae. comparandae gratia versatum, tamen ita loquen- 
tem induci, ut Socratem noverit civilium virorum insti- 
tutionem ac disciplinam admodum vilipeudere, sibique 
de huius sententiae veritate persuaserit? Cui non De- 
modoci mores permiri videantur? qui quum olim sum- 
mos magistratus magna cum laude gessisse dicatur, per 
totum librum eo sermone utitur, uf more rustici alicu- 
jus rhetorice balbutiat atque loquutiones ab opere agre- 
sti petitas ad taedium usque repetat, Sed omnium pes- 
sime Socratis adumbratum est ingenium, Hic enim. non 
tam' philosophi quam vatidicae alicuius anus partes agit, 
Nam quae dé vi daemonii sui disputat, ea haudquaquam 
id spectant, ut faceta cum urbanitate simulet inscien- 
tiam, sed eo potius pertinent, ut daemonium ostenda- 
tur non modo ipsi futura portendere, sed etiam discipulis 
vel prosperos. vel parum secundos in philosophia pro- 
gressus afferre. . Quod quis est quin Socratis Platonici 
persona prorsus indignum esse largiatur? — Haec igitur 
atque alia similia nos quidem arbitramur apud prudentes 
viros eam vim habitura, ut huius eperis fidem auctorita- 
lemque, iam dudui suspectam illam, penitus infringant, 


E 


AD THEAGEM, | 2?8 


Tertium malae suspicionis armeumentum in imitatio- 
nis vestigiis positum esse diximus, Hic vero duo loco- 
rum genera discernenda sunt, |n aliis enim tectior est 
imitatio callidoque artificio occultata; in aliis eadem tam 
aperta exstat, ut propemodum incurrat im oculos, llliug 
generis exempla sunt p. 123, C. E. quae adumbrata vi- 
dentur ad Alcib. f, p.' 125, B sqq., porro p. 126. D, 
quibuscum illa Men. p. 93. D sqq. Protag. p. 819. E seq. Gorg. 
p. 918, C. Alcib. 1. p. 118. C. contendisse iuvabit; p. 139. A, 
ubi respicitur 'fheaet, p. 150. E.; p. 13?, B. qui locus 
inepte ex Symp. p. 135. D. E. expressus est; al. Sed 
nolumus omnia, quae leviorem habent imitationis suspi- 
cionem, enumerare. Nam gravissimum momentum ad 
litem diiudicandam duo loci faciunt p. 128, A. et 128, 
D., qui propemodum ad verba ex Apologia Socratis ex- 
scripti sunt, v. ennot, Quod qui potuerit ab iis negligi 
vel excusari, qui nuper libri auctoritatem tueri studue- 
runt, vehementer miramur, Nam quemadmodum Plato- 
nem bene novimus haud raro easdem sententias simili 
modo repetere atque denuo inculcare; ita in iis operibus 
philosophi, de quorum fide certo constat, nullum us- 
quam locum inveniri compertum habemus isto modo, 
hoc est iislem verbis ae servató adeo anacolutho, ite- 
ratum, ]lam.quum hoc apertissimum sit servilis imita- 
tionis documentum «quid de iis locis statui oporteat, ià 
quibus leviora sunt imitationis vestigia,- non est quod 
moneamus, Verum utcunque de singulis iudicaveris, fa- 
ciunt tamen haee omnia, ut librum non a Platone, sed 
ab alio scriptore consarcinatum esse suspicari cogamur, 
Sed satis de hac re: progredimur ad quartum vo'síag 
argumentum, 

Etenim genus dicendi, quo scriptor utitur, eisi in 
universum satis castínm est atque probum, tamen sub- 
inde aliquas notas habet, quibus vel ab ipsius Platonis 
sermone, vel omnino a Graecitate, qualis eius aetate ef 


paullo post viguit, facile dignoscatur. Quae quamquam 


numero paucae sunt, tamen pro exiguo libri ambitu vi- 
deri possunt satis multae, lta quod p. 121. A. i2r0A0- 
yetG Uc dicitur sic, ut sit privatim cumaliquo col- 
loqui, huius verbi usum antiquior certe Attica d'alectus 
ignoravit: frequentavit citerior Graecitas, de qua consulaa 
Dorvillium ad Charit. p. 451 ed, Lips. p. 948. et 
Suicerum 'fhes. Eccles. T. L p. 1434. Ibid. B. 7ó 
qUrtvO y, quod propullulavit, contra Platonis loquendi 


224 PROLEGOMENA 


consuetudinem dicitur ovo: — Nam illa 'Timaei p. 77. 
C, nemo íemere huc revocabit; ac multum etiam diversa 
sunt, quae legimus apud Ciceronem "Tuscul. I. 24, 
tam natura putarem hominis vitam sustentari, 
quam vitis aut arboris: haec enim etiam dici- 
mus vivere: id quod non obscurum erit utrumque lo- 
cum diligenter examinantibus, Itaque ego in ea senten- 
tia sum, ut hanc loquutionem existimem. scriptorem ali- 
quem posterioris aetatis arguere parum. eleganter rheto- 
rissantem, lbid. sect. C. nescio an praeter usum vete- 
rum Atticorum dicatur zsxjígecU eL cO TwvOG &lg Tl, 
concludere exaliqua re aliquid. Apud Platonem 
quidem. certe atque Xenophontem usitatum esse novimus 
tantum. zexpeíoeoD'aí vu ix. Yel &nó vwvog, Pag. 122, 
D. offensioni est verbum zoogeyopeveu, pro quo Schlei- 
ermachDerus non sine caussa idonea ovouccav vel 
xcv requisivit, Eidem viro docto p, 123. C. merito 
suspecta fuit loquutio xvfsovav TG Couc«rc, de cuius 
probitate nobis nec Knebelius persuasit, Graecis ma- 
 ximeque Atticis usitatum fuisse monens imaginibus a re 
nautica petitis uti. Enimvero in talibus usus loquendi 
accurate observandus est, ad cuius normam quae dubia 
sunt omnia exigi debent. Pag. 128, B. quid verba 7o:- 
obe, ÓswoOc sivo, difficultatis habeant, non usquequa- 
que intellectum est, Nam etsi ztotoUucr subinde sic di- 
citur, ut sit existimor, iudicor, veluti De Rep. ,VI. 
. 498... A. anadAirrovrat. ol qiAocoqorarot fL0LOUILE- 
vot. lbid. VII. p. 938. C. zaeroog Óà ixsívov xci vGv 
&AÀov moi vuérvov oixtíov. lbid. IX. p. 573. D. ém- 
Üuuiae noiovuévag Xonorée: famen quum per ipsam 
sententiam requiratur potius olouc, vel zt90czt0tovtat, 
quoniam Socrates ipse sibi solebat amandi artem vindi- 
care, vix dubium esse videtur, quin homo noster zt0:0U*. 
pios pro zoognoroUueL dicere ausus sit, Singularis usug 
loquendi est etiam p. 129. A. quo loco sv)v ro Oou- 
povíov est contra daemonii mandatum: quo modo 
qui loquutus sit, inter Platonis aequales novimus nemi- 
nem, neque novit Ruhnkenius ad Tim, Gloss, p. 127, 
Sed satis haec sunto. Videmus enim vel ex his exem- 
plis, quam parum sibi scriptor, ceteroquih satis cautus, 
temperaverit, quominus prava aetatis süae consuetudine 
deceptus insolentibus dictionibus, quae fraudis suspicio- 
nem possent excitare, abuteretur, 
Atque his ita expositis non iam vereor, ne quis 


AD THEAGEM, 225 


reum índicta caussa a nobis condemnari arguat. Itaque 
actum est! ilicet! 


Etsi vero omnia clamant detrahendum tandem Pla- 
tonis momen esse inepto tenebrioni, qui operis huius 
auctor fuit, tamen liber satis antiquus sit necesse est. 
Nam praeter Aelian. Varr. Hist. VIII. I. et persona- 
tum Plutarchum De Fato T. VIII. p. 367. ed. Reisk, 
eum etiam 'Thrasyllus 2pud Diogen. Laert. Ilf. 57. 
et Dionysius Halic. T. V. p. 405. ed. Reisk. ad 
Piatonem auctorem referunt. Ex quo perspicuum est, 
jam Augusti et Tiberii aetate vulgo ita iudicatum esse, 
ut pro opere Platonis haberetur, De 'Thrasy!io enim 
Scholiastes Iuvenalis ad Sat. VL. $76. p. 25*, ed. Cra- 
mer. Thrasyllus multarum artium scientiam 
professus postremo se dedit Platonicae se- 
ctae ac deinde mathesi, qua praecipuo viguit 
apud Tiberium etc, v. Sueton, in "liber c. 14. 
ibique Casaubon. Taciti Annal. VI. 290 sq. Fabricii 
Biblioth. Vol. HI. p. 190. intpp. ad Dion. Cass. LV. p. 
4183. ed. Reimar. Quamquam veteres critici iuterdum 
etiam ea scripta in catalogos suos retulerunt. quae ipsis 
de fraude suspecta essent. Cuius rei exemplum Erastae 
praebent, quem librum 'Thrasyllus etsi teste Laertio 
M. 57. in tetralogias suas retulit, tamen eodem scriptore 
libr. IX. 37. narrante tamquam suppositicium in suspi- 
cionem adulterinae originis adduxit, Et fieri sane po- 
test, ut. nec 'Theagis nostri fides omnibus satis fuerit 
probata. Nam nec Maximus Tyrius, nec Plutarchus in 
disputationibus de genio Socratis eo usquam usi esse re- 
periuntur, quod sanequam esset mirabile, nisi res iam il- 
lius aetatis criticis suboluisset. Verum utcunque se ha- 
bet, certe non erit iniucundum aut inutile, quautum 
quidem fieri possit, exquirere, in quaenam tempora foe- 
tus istius natalitia incidere existimanda sint, 


Et illud quidem omnihus certum et perspicuum esse 
debet, librum verisimiliter eo tempore ab ignoto aliquo 
homine esse compositum, quo id genus narrationes de 
genio Socratis iam valde divulgatae erant ac studiose 
collectae, «uod quale fuerit, age paucis exquirere co- 
nemur. Possit igitur aliquis suspicari natum eum esse 
i» ipsa Academia aetate Xenocratis vel proximo inde 
tempore. Huuc enim philosophum accepimus docíriuam 
de daemonibus singulari studio tractavisse ac diligentius 


Ü 


226 . PROLEGOMENA E 


explicare conatum esse: de qua re exposuit Wymper- 
see Diatrib. De Xenocrate Chalcedon, p. 96 sqq. At 
eam suspicionem nos, quidem vanam et inanem esse pu- 
tamus, Neque. enim Xenocrates ullo modo id egit, ut 
superstitiosas de divinandi facultate rationes commenda- 
rei, sed doctrinun de daemonibus ab ipso Platone pro- 
fectam ita tractavit, ut eam yel populari religioni ac- — 
commodare studeret, vel ad Pythagoreorum rationem re- | 
ferret et exigeret. ld quod satis certo colligitur ex - 
Plutarcho De lsid, et Osir. p. $60. D. 261. B. De De- 
fectu Oracul. p. 416, C. 419. A. et Stobaeo Eclogg, 
Phys. I. 3. p. $sq. ed. Heeren. Lustrantes autem omnem 
eorum ordinem, qui illi in Academia deinceps sttecesse- 
runt, neminem unum invenimus, qui videri possit ita in 
philosophaudo versatus esse, ut tales superstitionis foc- 
tus ullo modo foverit. Quocirca alibi quaerendae inve- 
stigandaeque libri origines sunt. Quid multa? nos qui- 
dem penitus nobis persuasimtüs ortum illam esse eo de- 
mum tempore, quo doctrina Stoicorum viguit, et fortasse 
eb homine aliquo compositum, qui illorum scriptis de 

talibus rebus editis uteretur. .Quod si quaeris uude con- 
liciamus, quum aliunde constat Stoicos r7 uavrir; plu- 
rimum tribuisse, de qua re dixit Creuzerus Symbol, 
'T. IL. p. 215. ed. 2. tum gravem habemus nostrae conie- 
cturae patronum ipsum Cicerpenem. ]s enim De Divina- 
natione L. I. 2. de illorum hoc in genere studiis: Cra- 
tippus, familiaris noster, quem cgo parem 
summis Peripateticis iudico, iisdem rebus 
fidem. tribuit, reliqua divinationis genera 
reiecit, Sed quum Stoici omnia fere illa d e- 
fendereut, quod et Zeno in suis commentàá-. 
riis quasi semina quaedam sparsisset et ea 
Cleanthes paullo uberiora fecisset; accessit 
acerrimo vir ingenio, qui totam de divinatio- 
ne duobus libris explicavit sententiam, uno 
praeterea de oraculis, uno de somniis: quem 

subsequens unum librum Babylonius Dioge- 
nes edidit eius auditor; duo Autipater; quin- 
que noster Posidonius, ldem L. [. 54, memoriae 

prodidit quod nd nostram rem sanequam facit plurimum, 
Antipatrum enim 'larsensem narrat librum scripsisse de 

iis, quae mirabiliter a Socrate divinata es- 

sent. Quod quale argumentum habuerit, ex illis ipsis 
historiolis perspicere licei, quas "ullius eo loco memo- 


AD THEAGEM, ^ 221 


ravit, His enim expositis addit haec verba: permulta 
(eiusmodi) collecta sunt ab Antipatro: ut si non 
ipse sua ab illo sumserit, certe opus Antipatri consimi- 
les narratiunculas eontinuisse indicaverit.  Ciceroniana 
autem illa contemplantibus et cum iis quae in Theage 
leguntur contendeütibus nobis fatemur suspicionem sub- 
ortam esse, scriptorem 'Thesgis sua ex eodem fonte, hoc 
est ex Antipatri opere, hausisse, Iundidem fortasse flu- 
xerunt quae habet Plutarchus De genio Socratis T. 
H. p. 1039. 1032. Sunt enim prorsus eiusdem farinae. 
Atque hoe si probabiliter disputavimus, dubium esse vix 
poterit, qua aetate adulterinus hic foetus, de quo 
quaeritur, iu lucem editus sit, Antipater enin quum 
Pauaetii doctor fuisse perhibeatur ac discipulus Diogenis 
Babylonii, floruit haud dubie circiter annum 150, a, Chr. 
n. Ex quo consequens est, ut 'Theagem primo fere 
ante aeram vulgarem saeculo natum esse credibile fiat. 
Quae ratio mirabiliter congruit cum iis, quae nuper de 
Alcibiade secundo exposuimus, quem librum item pro- 
pter manifesta quae habet Stoicae disciplinae vestigia ad 
eandem aetatem revocavimus. Nec vero quisquam mira- 
bitur talem dialogum tum temporis Piatoni fuisse suppo- 
situm, Nam invaluerat iam inde a Pioleinaeorum aetate 
mos ilie litteris perniciosissimus, ut scripta hofninum 
obscurorum et ignobilium splendidis nominibus per frau- 
dem attribuerentur: de qua re magnus Bentleius ex- 
posuit Opuscul, Crit. p. 159 sqq. ed. Lips. Quocirca 
verisimile est etiam Platoni inde ab illo tempore adscri- 
pta esse quae non ab ipso erant profecta: id quod for- 
tasse turpis lucelli causa maxime ea aetate factitatum 
est, qua litterae Graecae Romanis innotuerant atque 
studiosius ab iis erant tractari coeptae. 

Editus nuper separatim et peculiari opera illustratus est 
libellus ab Henrico Knebelio, "Pitulus libri hic est: 

Platonis Dialogi tres, Theages, Amato- 
res, Lo. Prolegomenis et annotatione instruxit H enr. 
Knuebel. Confluentibus. 1833, 8. Editio valde laudabi- 
lis, tironum usui destinata, 





CODICE S. 


Bodleianus s. Clark, Coisl, (7). Vat. O. Ven. 5X. 
Par. BCEF. Angel. Barberinus. Palat, (c). Vat. r. Vin- 
dobon, (1.) Florent. a. b. c. i. o. 





y 
AOT respi etd 
(^ Mi fuh 








Plat. Opp. Vol. VI. Sect. 1I. 


11 


TA TOY AIAAOrOY IIPOXDILA 


AHMOA40KOX, XOKPATHEX, OEATHS. 





- 


Cap. T. 





Aoyü6ocGUwi, si cyoAÀy. x&v s «cyolí 8 uy mavv 


tug 
m SU 
E» 


y&v, Ésotiy. 


AH. Bo(hs. ovv Ó:bpo tig TZP ToU 


peyaday, Ope éuoU. Érexev. moínoat oyoAny. 


'dAÀlà. xci &ALog fUyy4vo oyoAcLev, xoi 
coU yt Évexo xci mavv. GÀA seb tt fovÀe Ài- 


L1 -— 
4diog toU 


d&AsvÓspiov Groàv ixnoÓwv amoywprnowntr; 


XQ, Ei coi Ooz&, 


» 


P. 121, &&v dd Gogolle 02 um m.] V. xv j. quod mutavi 
€ Bodl. Coisl. Ven. £X. Par. BC. Flor. a. b. c. i. Vind. 1l. aliis. 


lutellige. 2o:(v. 
kretinuerunt. 


Vulgo erat x&v 5, quod recentiores editores omnes 


£uo) £v&éxty] Steph. cum Par, E. $rexa. 


UP.Dd21 ccrte 00t(090:0A0- 
wWaacoOÓni] ipsum ' sermonis 
principium arguit librum a scri- 
ptore aliquo posteriorum tem- 
porum litteris consiznatum esse, 
Nam iÓw30ytioS$at apud. pristi- 
"mae Graecitatis aucfores frustra 
quaeras: qug tempore usu jam 
multum celebratum fuerit, doce- 
bit Suicerus Thes. Eccles. T. 
l. p. 1134. Cum proximis con- 
iendas illa Phaedon. p. 58. D. 
ubi Echecrates: Tajre 05 n«vta 


nooOvniOqc. c ongéoreta fui 


2 be » , 2 
 Unayytiles, d oam als oos &Oo- 


Alm avyy&vti ovoc. Cui Phaedo 
respondet: (JQÀ& oyeláto y£ xab 
- * * - . 

Atuiooudt pir dpiynoaaoO ec wal 


-—: * i3 9 Y , 
7*0 to ueuviocac aoxoadioUg — 


fgouye RH náviov qOioTOY. 
dig v4» "05 dioc coU 
ààevOsoíóv orocv] Exstru- 


cta haec porticus in Ceramico 


fuit prope statuam Iovis Eleu- 
therii; v, Meurs, De Ceramic. 
c. 4. 


13 * 


Q ZXwzparsc, &Oeoumv árre aov i310- 1921 


232 


AH. "Iouev Oy, o Xozpartc. 


INCERTI AUCTORIS 
J ^ n 


D , 3 " "- 
xivÓvveUsL TÓV cUrOV TQÓnOV iyw, xoi TC ix Tg. 
yiüe qvóusva xci Tà (On, Td T& &ÀÀo xcl &vOQu- 
"0g. xai y&Q iv roig quro?g 0orov uiv roUro 


] e 1 - - ' , 
,QUveraet , 0000 TV 75V 76t00;0UHtV, TO fL OC OXEUG- | 


cacÜac, mniyru TÀ a90 TOU qureVEV xci cUTO TÓ 
qurtUcau* inae» Óà vO gurevüéy f, uera ToUTO 
Üspamsie TOU qirrog x«l soÀÀy xai gere ze 
OUexoAog yiyvsrai, oUTw Oà Éysv Éouxs xci TO mpl 
€ rv avO unu * &n0 TOY iuavroU iyo: may pray 
vszpucipoueé xci dg T&ÀÀe. xci y&Q duoi " TOU 


€. xai le v iia.] Sie eodd, plurimi pro vulg. elg. 


B. "ousv àg, o Zoxpa- 
vtc. — llávva và qvca] En 
ariifieis elegantiam 
admirabilem, Posteaquam enim 
Demodocus dixit "Jouzv 5, o 
ZuxQuvtc: ambo se in. viam dare 
et porticum ingredi cogitandi 
sunt, Hoc autem dum faciunt, 
piscium ritu ne hiscunt quidem, 
Sed itinere confecto iam repente 
Demodocus longam deblatterare 
instituit orationem, qua Socrati 
eleganter scilicet demonstrat fa- 
cillimum esse liberos procreare; 
difficillimum eosdem 'educare et 
instituere. 


Hévva tà Quv& —] dDv- 
1d quia complectuntur quidquid 
qUét« y recie deinde tanquam 
generis universi partes comm e- 
morantur T& P)x un is qvopera 
xul *& Coó«, in quo nollem 
haesissef Schleiermacherus,, 


Apte Heindorfius ad Sophist. 


p. 233. E. cum hoc Joco cou- 


tendit Legg. VI. P. 165. E, n«»- 


vÓc Üj qutoU 9 zQuy gÀáarn 
auia ogjuiÀ sioc 7:005 rd 
cs «vtov quasus xvpuordiT t 


| Joe 2niQ give a ztQócqopor TOV 


vs cÀLov qvtov xai voy Conv 
dufouv xai «yolov xai &vOQu. 


sanequam 


nor, eonf, Valcken. ad Eurip. 


Hippol. v. 630, Phileb. P. 22. 
B. ( Bos ) nào. qvvoig «i Gwoi 
aiosrog. 

ins.ÓÀàv 0b v0 gussvOiv 
B«à]) Abhorrens a Platonis lo- 


quendi consuetudine  loquutio 
scriptorem aliquem posterioris: 
aetatis  rhetorissantem — arguit, 


Nam ila 'Timaei p. 77. C. ne- 
mo huc referet, Cicero Tu- 
scul IL, 24 tam nafura pu- 
tarem hominis vitam su- 
steníari, quam vitis aut 
ürboris: haec enim eíiam 
dicimus vivere. : 


€. à&nzàó vàv incuroU x 
vExqtelQo uat xci ig vdAÀ«] 
H. e. xai tlg t& TQ» &ÀÀov. Hac 
verbi constructione autem 
Platonem uti meminimus | nee 
alium quemquam bonae Craeci- 
tatis auctorem usum esse aflir- 
mare licet. Deinde paene ridi- 
eulum est et absurdum, quod 
homo moster profitetur sibi TY 
«oU vífog «vovvovi sis quieiay 
&irE TtwuDonollay Trev ócavn» 
gtyovérau: quam sententiam etsi 
non diffitemur ad rem ipsam, de 
qua disputatur, necessario re- 
quiri, íamen Plato quin eam 


pum ve E" 


Il«vta v& qvrà - 





: 
| 
| 


nec . 


THEAGES. 


233 


viéog TOVTOVÍ, &ir6 quréiav &rs 7tuÓomouev d 
air ovouateuv , mávrov Ócorn yéyovev, di 0à rpo- 
q Ovgxohóg 1s xci cd iv qj nspb «vrov Oe- 
Qióvi. T& uiv obv &AÀa moÀÀa Gv si Aíytw, 5j à 
yUY megoUco imÜvuím vovrQ mcvv us qofe. £Éoru 
piv 740 0X dyevvige , eqeheQd Ó&, ud vus yao 
7j ovrog 5v, "s Duixoetts, wg $761 , cogóc. yt- 
yécÓai. 00x60 y&Q HOv, TOV 1jxtwOTOV Tivig cÜroU 
Xci OguorGOY, sig TO Gor xcerceivovreg, Aoóyovg 
vivGg &mouvQuovevovrsg Óóuaragetrovoi:w e«UTOv' oUg 
ipjAexs xci ndÀci uos zocyuero mapíyu, aíuov 


ovx àytyvic] Unus € ayerjc. male, 


elegantius fuisset expressurus, 
haudquaquam dubitamus.  Ne- 
que enim satisfacit D ionysi- 
us Halicarnass, Art. Rhetor. T, 
V. p. 405, ed. Reisk, ita scri- 
bens: JI«g& lli&vorve ó hiuó- 
doxos A d apos Zoxodtny » uot 
740, 0 Zósgares, j vovtov TOU 
n«5g- ELTE qvreeiav T zio 
srortay ze qst, *€ z0Uro Ó? ov 
xe vouízei, órL peyaly 17 quo- 
n xov 6 Hiro, 4A inti- 
à ó , A uódoxoc loyevixós xai 
gto0yócg, qurág ágínat 4o TÉ- 
zr. Sed talia quoniam sen- 
diri magis quam perspicue ex- 
plicari possunt, satis erit de 
"hae re verbo wtdrebs In pro- 
ximis verborum iunctura haec 
est : $9 TQoq7; ÓvcxolOg vt x«i 
dei S qógo (réyove igol) nigi 
«vroU ÓiÜrori. 
adiectivi cireumloquutionem fà- 
cit, de quo usu loquendi conf. 
Hemsterhus. ad Lucian. T, 
M. p. 5323. Schaefer. ad Long. 
p. 404. 

zo0ÀlÀlà &v» tiq Léytiv] Di- 
ctum non est ut Thueyd. I. 50. 
4 neg ole d tovecv. Herodot. 
VI. 109, &Ayovs j&0 tires orou- 
vuj 15 Moov GvnBaléev. Ibid, 
Vil 297. ióvvo» ajioy Oyov 


Itaque i» qoo. 


grQmi0v TO» Mqgówv aA 
Plat. Menex. ,P. 239. B. ó z906- 
TOZ Bees &ilog ÓwuyneaaOa:, 
sed zr idem quod im. 


D.. óoxü v&àQ uos, tv 
$A:x.] Similia collegi ad Gorg. 
p. 460. A. De Republ. VI. p. 
501. D. Lysid. P. 206, :;C. pe 
218, E. Lachet. p. 184. B. Nec 
tamen hic istud qoc caret offen- 
sione, Aliter certe Menon. p. 
94. B. doxo uév, ?BovAtro. So- 
phist, p. 231. D. doxQ uiv v&0, 
10 mQUror sbo£O m — Luuogog 
Qnotvtzs. Sophocl. Oed. Col. 
v. 995. doxQ uév, tizeQ Dv qu- 
Lüs, tÓ» aluo» c(vo,? àv. The- 
ocrit. IX. v. 136. doxé» 4", 
Éxoc ovx ánóglyvov qs Sopas, 
Corrigendum igitur cum Ste- 
phano óoxei y&o por, sicut est 
Protagor. p. 314, D. doz& ovy 
pot, ó 8vouoós , tüvoUzÓg TG, 
xt zOUEY fud», Aliter uo eli- 
minari oportet, nisi forte ipsum 
scriptorem malis accusare iner- 
tiae, Frustra Knebel vulga- 
fum fueri conatus est, 


£ic 70 Govv xateBalvov- 
ttc] lHícque Theoges ad Pirae- 
eum  babitavisse  existimandus 
est. v. De Republ. in, 


294 


ànuusAnÓ vei ue écvroU xci Yomucra ihícc. TüYÀ 
TÀV  GOgiOtUY, Ügrig ecvrOv cogor» mouj6tt. iuo 
Óà rà» uiv zouudrov zci Ücrrov uíAea, 5»00uet. 
óà ToUTOYV QUA sig puxoov xivÓvvov i£vou oi omtV- 

122 ós. ríug uiv ovv ciràv aeTEDOV. magapvÜ oU usvoG t 
inui óà oUxéri oióg TÉ siu , 5yoUu«t — xoc rtoTOV. 
svas nsiÜsoÓ o, avrQ, iva ui) noxa QYzv iuoV 
ovyyevóusvóc TQ OuipD api. vüv ovv jx im^ evt 
voro, Üve TQ  TOUTQY Tv qoqiatüv Dozoivro 
eva ovarian Tovroví. GU oUv uiv slg xcov magi- 
qvos , Q àv àyÀ puAioT! igovióugv msoi. TOY toi- 
ojruv u£AAev mgoakeuv GuuBovisiacO ca. aAA s rt 
bus cup fovAsisty iE p iuoU cxuxocg, Ét5toTi TE 
«ob yon. : 

B Cap: IE. EQ. ^43 uiv Ox, c  ZmnuóÓoxs, 
xci A£yerai y& cvufovA) isgóv onu tivow. simto 


INCERTI AUCTORIS 


D. ócric eUtóv dog» z.] Male plurimi libri, inter quos 
est etiam Bodl. et Vat. 9., ceUTOY, 

P. 122. B. x«i uvimg &v» ti] V. «Ur, quod e Bodl, Cois!, 
Ven, 4. Par. CF. Vind, 1. Florr. b. c, aliis emendatum est, 


Ti» v» GOQiOTOY ÓGTéG 
«v19»] Oczg ita post cic illa- 
tum illustravit ElImsleius ad 
Eurip. Med. v. 775. qui inter 
&lia memorat Ar istoph. Ec- 
cles. v. 411. Ls PFo: xÓv &v— 
ópO» Tic, qv Oqug Praxolov- 
$c. 


lévav of o0nsvór:] eum 
non in parvum ire peri- 
culum illuc, quo tendit; 
h. e. illuc euntem, quo tendit. 
Noli tamen iórze cum nupero 
libri interprete omissum putare, 
quod, si verum quzerimus, iam 
inest in inünitivo i£v«:, 


P. 122. avocv9cao covco- 
»1] Proprium hoc in genere vo- 
eabulum, quo utitur etiam in- 
fra p. 123. A. B. Usum eius 
iam ad Lachetem et €barmidem 
notavimus. Deinde si; x«2ov est 
opportune, ut sexcenties, 


KEEfrgcví v& xal yog] V. ad 
Meuex. p. 236. E. 

B. ocvpfovAtg isoóv xoQf- 
pe tiva] Scholiastes: 7i'tQ0L- 
pfe dni wo» xaÓO«oOs xai 06g 
-ovptavievatweam. ZU yàp av» 
gvp fovievovia 1j T0-i0i0*» Ox0— 
miv* v0 yàg iegóv -ovOsvóc itor, 
&ÀÀà "àv xgopuérov iii xowov* 
inni] xcvaqtvyovaw Osntg eg 
v* iro ODchorrtg ovpBovité sad as 
ot &vOgomat, qtQocnatt ovy *6ic 
au BovAtUovaw npevdeir et vd 
Békviave. xexd vv abrir yrapny 
gvugovieutu. | &ÀÀhow  .ÓÉ quom 
UPmreiuwov qgriv Tüc ovp ovis Tv 
gragoiufer* iren yào avrnv Ós(- 
av xci tabQ dvd Quzrov. LULA 
0^ «vrge xeb "udgnvoqeruq d» 
"Muquagáp. Proverbium ex Epi- 
charmo refert . Zenodotus, 
Respicitur Epist. Plat. V. in. óí- 
x(uog 0? club xal Eerxdv xe ii- 


gà» avpflo vÀnr Àeyopériv $vpilov- 


THEAGES, 235 


"T x M * - ^ " , * " ^ DU 
| our xci G&AÀm ntigoUV iOTlV i4eoM, Xci qUrN GV &b, 


aspi 5g GU vir GvugovisUsi* ov yep Éori nei OTOU 
Üetorípov &v vU guntoc BovAsiaatto y noi naitíag 
x«l cUTOU xci TOY «UVroU oixtíwv. mQrov uiv ovv 
iyo Tt xci oU cvvouoloyncowutv, ri more olousDa 
ToUTO sivai., meQi oU fovAsvousDa. uy y«Q moÀA«- 
xig àyà uiv 4AÀo vt evrÓ vzoAaufavo, cU à 4AAo, 
xénate nóoó00 mov Tile cvrovcíeg cigÜwusÜam ys- 
Aoioi OvTéc, ij v& Ó cvufovievev xoi ov 0 cvpov- 
AsvOpevog, puj0iv TOv cUTOV 170UUtVOL. 


AH. :AÀÀ& uow Óoxtig ogO Og Aéyetv, a ZXwxpa- 
reg, xal 7Oiv YQ?) OUT(g. 


X0. Koi Ao y& ópÜGg, ov uérvrow. z«vrc- 
naot y cjuxQórv yog TL uerevidsuan, ivvoo 740, 
py xci Ó petgexiózog ovrog oU ro/rov imu, oU 


€. o) covcvov zi9 vpn] 2u3vpi Bodl Coisl, Vat. O, 
Ven. X. Par, BCEF. Flor. a. b. c. i. o. Vind. 1l. alii. At sequi- 
tur oiv, Vides igitur non temere ubique vel optimorum libro- 
rum scripturam sequendam esse, 

Lj 

ovaíac] h. e. in. nostro 
sermone iam multum pro- 
gressi. Noli zgofrfn«orrs aut 
tale quippiam cum nupero edi- 
tore omissum putare, — Nam 


luy. conf, Schott, ad Ze- 
nob, Proverb. Centur. IV. 40, 
Alberti ad Hesychium Vol, 1. 
p. 23. Ad proxima conteras 
Phaedon. p. 66 A. &g' orz or- 


vóg Por, € Gupuíe, ibus "iG — prorsus eodem modo haec ita 
xui &Alog, Ó tevfouevog xov Ov- dicuntur, ut Sympos. p. 217. 


0g; ubi multa id genus colle- 


git Heindorf., quibus adde 
Aristoph. Nubb. V. 355. eimtQ 
vui xGÀÀAo, Qnieit "un qui. 
Xenoph. Cyr. V. 1, 6. & ig 
xai &AÀog &vng, xri Ó Konc «50g 
ET Qavuazen ai Ibid. Itl. 3, 
42. avugéor J vpüw , tinto p 
x«b dÀlÀe, v0 wxdr, xci Óuk av 
qaxiay. Memor. Hil, 6, 2. Ana- 
bas. l. 3, 183, lI. 4, 6. Sympos, 
H. 6. Schaefer. ad Sophocl, 
Oed. Col. v. 534, et 1663. Mat- 
thiae Gr. Ampl. T. H., p. 1250, 
Pro vulg. x«i «prm usus loquen- 
di xai au postulabat. 

C. 200Qu *10v vig Ov1*- 


D. Oueyojmv nodQo 1». vvxór. 
Quocirca frustra hoc et simili- 
bus locis utaris ad explicanda 
illa De Rep. IX. p. 581. E4 
quae nec h5chneiderus omni- 
no expedivit, 


doxeig 09O0Gc Aé£yeiv, à 
Z., xai noitiv yox] De hae 


loquendi forma in dialogis Pla- : 


tonis et Luciani frequenter 
usurpaía eonf. ad Phaedrum p. 
215. C. et Hipp. min. p. 367. B. 


vro yàg, ur xal ó p.] 
V. ad Remp. X. p. 609. C. Hipp. 
mai. p. 2300. D, Phaedr. p. 
260. A. 


Cc 


236 INCERTI AUCTORIS 


jiutie «vrO0» olousOo imÓvusiy , &AÀ' érípov, eir. 
ev qucg Ér GTOTtUiTEQOL Ou&V mtQi &ÀLovU tov ,Bov- 
Aevópevot. ópÜórerov oUv pL Oozez elvot em cU- 
TOU TOUTOV &oysoU at , ówenvvO'avoutvovg, 0 TL xci 
Erw oU éniüvust. 


AH.  Kwóüvveves yoUv ovro (féArwTOV &vcL Gg 
gv - A£yetg. e 

Cap. HI. 9. .Eini Ó5 uow, Tí xoAóv Ovouc 

A ; Jc : 
TQ VécV(OXQ; Tí C&ÜTOYV fLQOGGy/OQ5UOLLEY : 

"AH.  Oscyug 0vouc ToUrQ, O JXwxgoersg. 

C.  KaAóv ye, 0 4w«uóóoxs, TQ vic v0 vou 
ÉOov xot isponpenég. Einà O5. "uiv, € Oíaysg, imi-. 
Üvusv que coqüg yevícOot, xci ciwog cov Tüv ma- 1 
Tíom TOvÓs ifevosiv cvópóg Tivog cvvovoíav voiov— 
10V, Ogrig 6& GOQOV f:0uj6& 5 

OE. Noi. 

ZO, ZNoqovg Óà xaLdg mórtoov vovg imwri- 
MOYag, mepi 0rov Gr imiotiuovVsg (00V, 3j tOUG puj; 


D. cb advóv zoocayogtvopnev;] Vulg. ztgocayogeopey e 
Bodl. Vat. O. Ven. Z2, Par. BCF. Flor. a, b, c. i. 0. aliis, mu- 
tatum. 


E, ol á&áAllos mena(lÓsvvvai] V. moievovras, quod e 


D. «/ xalóv ÜOropge cQ píatis nomine agitur. Ibid. p. 
veavíoxog;] Quum deinde re- -13. A. $u z 0guyoQtUtto 
sSpondeat ^waÀóv ys 10 viti *Ó  «i:à vOnows Ovia iréQQ àyó- 
Orvouc EÉ9ov, vehementer displi- «v. De Rep. I. p. 340. E. và 
cet. quod munc interrogat: 1í(  Ó?, oig y fyaovog TOlTUY, d 
««lov. óvog«; Satis erat door vov" lou» Ó mpogayo- 
quaerere: zí Orog& (cv16; l'rae- Qeioguev «vOv, OoUO£nots &g«g- 
terea Schleiermacherusnon virt, De. Rep. V. p. 463, A. 
sine «causa offendit in  ver- 2i 0.lv v«ig &Ahawg Ónuoc 2006 
dis: v( «)rür nposeyoQeUeputr. doyovtug mQocayoQtuti 
Nam usus loquendi Platonicus lbid. X p. 597. E. toUto iuos- 
postulabat sane: zv «Uróv Óvo- yt Óoxzti uerQu)vut^ &v zm Qoca- 
puzoptr; vel xaloputr; si qui- y op cisdó n. pipmuác, 00 
dem z9og«yogréeir fere usurpa- —xsior dngaovo; "ot. Sophist. p. 
iur, ubi de alicuius munere, ne- 224. B. oUxoU v x«i 10V pecón- 


gotio, virtute, sermo est. Phileh. quta, S$vvovoó prov — 4v 10» 
p. 12. B. xci vOr rQv uiv "Aqoo- mgogeptic rop ol. 
óítr» 'ón3j Beeévy qíor, ccvtm K. oi vOv olds xy u- 


T9oguyoQtvo. ubi de volu- d4dgv nazéguv] x«Loi xàyagot 


THEAGES. 291 


OF. 
"Y - , ; 

ZO, "Tí ovv; o)x ióWtaró os Ó mar6o xai 
àmolüsvosv &z:9 ivÜdÓs oi GAAow ménciÓsvvrot, oi 
Tüv xcAuüy x&yaUuv ncrégev viso, oloV yocuucro 
ve xol xwÜapibe xcl maAciuv x«i QV GAÀgv Gyu- 
(€*ínys C 
^OE. . "Eus ye. 


CQ. "Er ovv olu:Tiwóg &mwrQunc Bleirttiy; 
qe TQogixsL Unip coU r0» mncréoo imiushnÜivois 

OE. 

ZO. Tíg ioc cvrm; tnà xai uiv, iva cos 
gcoiouusd'a. 


Tovg imwrQuovag Éyoyt. 


» 


"Eyuys. 


OE. Oiós xci ovroc, o Xwxoersg* imu moÀ- 
Àcxig àyQ e«UTQ elonza* cÀÀR roUre ifenirnósb moüg 
gà Aíyst, ew On oUx sióng oU iyo imiÜvuO. rowvre 
yàp Ér, xoi Értga xoi moog iui udyeroi T& xal oUZ 
éÜ&Lss pe ovÓsvi cvoriGOct. 


Bodl. Coisl. Vat. O. Ven. EZ. Par, BC. Flor. &. b. c, i. Vind. l. 
&l. mutatum, 


P. 123. ?r: x«i Ívtgo] xci fvtga om. Bodl. Vat, O. Jm 
Vind, 1l, xa£ abest. 


ratione ordinis habita saepe  zoÀe PevOrooOzly. Quid sif, 


sunt nobiles s. optimates, qui 
plebi oppohuntur et hominibus 
illiberalibus. Xenoph. Hellen. 
HM. 3, 12. ovg jjÓtonv azüvrrtg Pv 
Tij iposgetíc &a0 gvxoqariíag 
torres zai toig xaloig x&ya- 
Sos; Bots órtac. lbid, 8. 15. 
e gus &uuüro vnÓ ToU ruo, 
40v; xalois x&ycüovg 


pov xexó» cipyetero.  dbid, S. 
38. et 49. Plutarch. Vit, Pe- 
ricl, p. 158. B. ov yi GIL 


qTO0Ug x«&Loug x&y;«OoUz x 
Aovpéroug — gupuitpiy Oct ztp0c 
1Ó» Ómnuov. Et sic ipse Plato 
De Rep. VII p. 569. A. TT 
410. TUY zÀovolo» «€ xcà x«- 
io» xáycÓdy Atyou£rov iy aj 


quod pueri ingenui discere de- 
buerint, optime perspicies e lo- 
co Protagorae p. 325, D sqq. 
coll. Aristoph. Nubb. v. 955 
— 980. cum interprett. — ze- 
zelósvrvaus semper et in- 
stituti sunt et instituun- 


|fur, i. e. institui soleut. 


P. 123. dÀà2aà vravcrc PRÉe- 
zíryÜcec mxgO0g o Aéyte] 
Quod puerulus ait hanc ipsius 
patris sententiam esse, qui ta- 
men antea Socrati satis dilu- 
cide, quid rei essef, exposuit; 
nisi Demodocus illa existiman- 
dus est ita cuur Socrate com- 
muuicavisse, ut Theages mon 
audierit, pertinent haee verba 


123 


298 INCERTI AUCTORIS 


XQ. AM 1 uiv lurgoad iv 60 1 tog Toi- 
B Tov jndérra cigneQ TT pegréou AsyOuerva* vvri 
óà iui mobioet. uaorvoa , ucl évavríov iuoU xcra- 
70, Tig àioriv abri 7 Sogplas, ae ini vui. qéps yap, 
&l insÜvueic Tcr, 5 oí &vÓ'Qono, T& noie xv— 
Éeovooi, xoi iy9 0s irVyyavov dvspgurüv: "(2 Ofa- 
7ég, Tívog ivüse Ov cogíag uíugtt TQ nerpl, ÓTL 
ojx iÓÉ£Lu 6s Gv»iTkVOL zeQ' v dv GU dogóg 
yévoto ; 1i &v u0L Gmexolvo , Tíy& eÜrNV &vcw$ Gc 
oU xufkgvgtumms 


OE. | Noi. 
ZO. Fi 0) buÜvuOv rejrgv ev cogíev svo 
L4 ^ 


&puota xvpisovaotv, sit. iuéuqov TQ 
«v égurüvtog tie iore avro 54. 00- 


gío, vive àv &nmixpive e)TEP &vav; &Q' oU/l ?W0- 


gua 5 

OE. Not. 

XQ. "Hs óà Ón viv Tuyycvus imiüvuov, nore- 
pov cYovvuOG Tig ÉOTIV, 7] LT, 0voua ; : 

OE.  Oiuos Éyoys Eysw. 


B. vv»i ó? ?uài] V. »iv, quod e Bodl, Ven, ZX. Par. B. 
Vind, 1. Flor. à. b. c. i. mutatum. 


£l àne Ov ueic] Sic Coisl, quod restituendum vidit Schleier- 


macher. Vulgo erat ézi9 vpceic, 


i)yzvyyavov àvegovov] Sic Bodl, 
Par, BCF, Vind, 1. Flor. à. b. c. 0. al. 


haud dubie eo, quod ipse De- 
modocus antea iudicaverat men- 
tem pueruli diligentius explo- 
.randam esse, ne forte aliquid 
optaret, quod ipse minime sus- 
picaretur. Postremam rationem 
etiam Knebelio placuisse vi- 
deo. Facile vero apparet De- 
modocum alio tempore eam igno- 
rautiam simulavisse, ut scilicet 
pueruülum  illuderet, | Quocirca 
hic recte nunc dicit: ista de- 
liberato. cousilio loqui- 
tur pater, quasi scilicet 


* 


Coisl, Vat. €, Ven. Z, 
Legebatur 2gwtor, 


nesciat, quid ego mihi 
exopíem:;: nam etiam 
alia similia proferens 


mihi adversatur nec me 
cuiquam vult tradere in 
disciplinam. In quibus ver— 
bis accusativus zo:«Dze Pru xe 
frega absolute positus est. Ne- 
que enim assentior Knebelio 
Aya supplendum putanti. 

eb UmeOÓvuteug — vl àv 
&nizopívo;] hnperfecti et ao- 
risti in enantiatis hypothetieis 
consociationem ad Gorg. p. 447. 


THEAGES. 


Cap. IV...30, 


OE. 
gai àv 
zo. 
aucÜ(e Ooxsi cor voi; 


OE. 


&vot «AA 


Qv tuor. 


X0. 'AM& cogía; 
OE. XNoí. 
zo, 

ÜD« Cevyovg &oystr ; 
OE. Nai. 


Ilórspov oU» e«)rQv piv 
Hévro. TO ys OYvOuc, xci 
Kai rà Ovope Éymye, 


* , -— 
Ti óà aÀÀo, o Z€uxgerso, «vri Ovou& 
dj cogíav ; 


0i- 


TO ÜvOJut 5 


T Y * , 
Ti ovv Écoriv ; ciné, 


TiG 


Ü)xoUv- xci 3 iwt0ysic Goqix deriv; 7| 


j 


TH rl zowusÜws; oU7 1j innwy inirape- 


Z2. OvxoVrv zoi 5 xvfeovmtux: Goqía loriv; 


OE. "Euows Ooxz&. 
ZO. "4p 
&Qy&U 5 


aep 
ZZ. Vind, l. alii plurimi, 


c» &» cv gopóc y.] Sic Boil, 
Vett, editt, 9. 


ovy eUrQ, 4 mÀoiov imworcutüo 


Coisl, Vat, O. Ven. 


víva «vicTZ]v tivat;] V, cive vaviQ» cUTQg» rc x y ex 


lisdem fere libris correctum. 


D. Ovxoiv x«i n qviogctí(a] Sic Coisl. 
BCF. Vind. Flor. a. b. c. o. Angel. Barb, Pal, 


Ven. ZXY Par. 
Vulgo $niozía. 


Ag ovg aj)v5] Sic corr, Par, F, pro vulg. 


€. Euthyphr. p. 12. C. Men. p. 
12. B. Symp. p. 199, D. Ion. p. 
$40. D. al. notavimus, Male 
vulgo scribebatur 2x9 visi, quod 
primus correxit Schleierma- 
cherus. 


€. 4 z& &opuavrce xvfstgo- 
»ücw] Schleiermacherus 
Platonem putat vix dicturum 
fuisse xrvrgrüv «& Gopete, Ft 
fateor nec mihi aliud huius di- 
ctionis exemplum in promtu 
esse, Nec placet haec eiusdem 


verbi in re dissimili iteratio. 
Idem vir doctus totum hunc qui 
sequitur locum adumbratum esse 
censet ad eorum exemplum, quae 
Aleibiad, 1. p. 123. H sqq. le- 
guntur, Kt certe est aliqua 


utriusque loci similitudo, ma- 
xime p. 123. E. sqq. et p. 135. 
B sqq., quanquam non tauta 


ila, ut scriptori nostro certo 
liceat affirmare Alcibiadem ob 
oculos versatum. esse.  ltaque 
harum rerum iudicium in me- 
dio relinquendum. 


E 


121 . 


240 INCERTI 


OE. lion piv ovv. 


AUCTORIS 


XQ. *'Hg 08 0» gi imi vue, 7 mt tie loriv ; 
7 Tívog &mrausDo agg 


OE. "Euoi uiv Oox&, 5 TOv «vO oum, 

ZQ. Màv 5 vrüv xeuvórvrav; 

OE. Ov Ora. 

XQ. Clergua; yag «vr ioriv. 3 10; 

OE. Noi. 

GO. 'ÁAM mq và» qOOvrev imurGusÜe iv roig 
x0opoig &oys; 

OE. Ov. 

ZO. Movow yàp eVr» yt. | : 

OE. ll«vv ye. 
2029. AM 5» TU» yvuvcloutrew imwtüusde 
Gg ; 

OE. QV. 

Z9. wuvacrixm yep ovr ys. 

OE. Noi. j 

ZO. CAM $ovüv Tb nowwvrev; ngoÓunoU d- 


vwiV, (mto iyo col vu fumgocÓsr. 


OE. "Hi àv iy vjj nóÀs, Éuorys Ooxs. 


—NQ.  Ü)zovv à» Tij móAn dol xci oí xcuvOVTSg; 


E. Movo:xg] y&o cvv 
Movowrnc, quod etiam Bekkerus 


D. 'Hc 9? 05 o0 àniOv- 
Htic, 5 Gopíua víc Eaviv;] 
H. e. «vv 0 5 oogía, Te ov 
?5., aíg Pgrwv; V. ad Apol. p. 
20. E. 

P.124. Of 0f ye — ov v«v- 
T5" Lféyttc] Ponitur interdum 
ovó? vel o? ita, ut interiectis 
aliquot verbis negatio apud ver. 


yt.] Sic corr. Par. F. pro vulg. 
mutavit. 


bum repetatur. . De Republ. Jv. 
p. 426. B. ovd" &» 4j zólug dt, 
ÓTt0 don PQéyoutv, O0Ày voioDvoy 
7017, OUx Erauvéatt, Euthyphron. 
p. 4. D. wu yo nip TOU €»- 
dgoqóvov t6 neto qóvou ixei- 
fpyojai, OUtE dnowrelvayti y óc 
qao ixtiroi, oUv' sl 0 *« u&- 
Aue GéaéxkvtwwEy , Gvüpoqovov ye 


THEAGES. 241 
OE. Nai, 4ÀÀ' ov rovrov Aíym uOvo», aAAG 
zcà TOv &ÀÀov rQv iv Ti fJ10À&L. | 

XQ. "Apa ye uevó dvo 4v AÉ£yug tÜíyvqv; o- 
xig ydo uot Myr QU 7 TOV O'egiGóvtuy inioce- 
usóa ipe xal TO» TQUyGY Tan xci TOV gurevóv- 
TOY XxG Gneipóvray xc dÀouiytov * «vrQ uiv ye 
y&wpyun|, jj TOUTOV UQyousv. 9) y05 


OE. Nai. 

Z9. QO)06 ys q vOv noWvrov xol rQunovruv 
aci Écóvrov xal vopvsvóvrov Evuncvrov imwrceus- 
Ou Gpysv, oU rTaUTQV Aty&g* cur niv yàp ov 


TEXTOVIUXI, 
OE. INat, 
XQ. :4AM lowg 5 ToVrov Tt m&vrTOV xol c)- 


TOY TüY ysupydv xci TOY TextOYOY Xcl TOY Onwi- 
ovoyür. &n&vtov xci TOV iÓworOY xci TOY yvvoct- 
xüv x«i avÓpoOy», vr«vTNv icc Aíysig TQ" cogíav. 

OE. "Teírg» mncÀot, &  Xwxpertg, fovAouas 
Aé£ysuvr, 

Cap. V. X9. "Eyag ovv sümev, iywóog 0 
yoníuvove &noxtsveg iv "Moyse &Qe ToUrwv T0- 
45v QV GU Aéíytg, TOY T5 ÜnwtovVQyOV xci iOwrOV 
xci «vÓpdv xci yvvcixQv Evunavrtov, i GAÀÀQV 
TUVüV ; 

OE. Ox, dÀÀà roVrov. 


P. 124. xai dlouvtoy] &Aoovrov Bodl, 
B. «v1 uiv 25e ov 3.] piv additum est e Coisl, Vat, 
O. Par. BC. Ven. £X, Ang. Barb. Pal. Vind. Flor. a. b, c. 


OrrOG TOU &z09 vórcoc, ov Ór 
qoovi(Ceww  $niQ  voU Oi0UTOUV. 
Lucian. Somn. $. 17. ovóà 
jug ó Zevogor mori Jinyovuevog 
1 vomer — aal a& &ÀÀ« ovx 
dig ÜnÓxQuOLP «zv. Oguy — Óuctner, 
Kx oratoribus alque | tragicis 
nonnullà collegerunt Bremi ad 
7 Aeschin, e, Ctesiph, p. 325. hu- 


ius bibl, et Erfurdt. ad Soph. 
Antigon. v. 5. et 6, 

x«i vur iduoz0»] Hoc lo- 
co idigr:c«s quia opponuntur oic 
Ónuiovoyoi;, omnino interpre- 
fandi sunt artium imperiti; 
de qua loquendi ratione v, ad 
Sympos. p. 118. B. Phaedr, p. 
258. D. Ion. p. 531. €. al. 


242 


- INCERTI AUCTORIS 


AQoqu d EH Hyicig ó ZAiazo) iv (Oe ov. 


TüY GUtüv roUrwv 5»0ytV; 
OE. ! INat. 


. ZO.  Ilspiavópov 0à tov Kuwwé&ov &oyovra iv. 
Kopívó'o 1óu «xuzocec ytvécÓni; 


OE. "Eywyt. 
uh. 
TOU nóAuj. 
OE. Noi, 
zo. 


Tí óÉs Aoy(haov | tüv Iegüizkov, 


Üv rà» cbtQv tovruV Goyovto iv tij QU 


TOV | 


ytaori toÜrov &oyovre iv Maxsóovíg, ov rov «U-. 


TOY 5y8 tory Gy 
OE. "Eywyt. 


XA. "'Ianíav Ob tv , Heucrgirov iv: 1jj0é t 
At0Àsu Gotavro. zívuv olet &o&at; o), voUtwvj. 


OE.  ilogc yp. oU; 


C. Tí dà dd5] Tt dai 84; Vat, O. Ven. £ 
p. 6. 
àv s €GUT0U nA] Sic 


probante Bekkero. v, &d Phileb. 


D. «óv wroovi toUctov 
&Qyovta] De hoe plura le- 
guntur Gorg. p. 471. D sqq. ubi 
v. annotat. Imperium Macedo- 
niae adeptus est exeünte Olymp: 
91. h. e. 413. a; Chr. Quum 
vero infra p. 129. D. expeditio- 
nis à Thrasyllo in foniam su- 
Bceptae mentio iniiciatuf', quae 
'ineidit in Olymp. 92. 4, — a. 
409, a. Chr, n., colloquium eo 
ipso anno habitum fingi appa- 
rebit. locum illum diligenter 
excutientibus, 
orí de quatuor annorum spatio 
intelligendum, in quo non est 
cur haereamus, quandoquidem 
eiusmodi vocabnla modo de lon- 
giore modo de hreviore tempore 
usurpantur, Sed nom sine cau- 
sa viri docti oflenderunt in pro- 


ltaque istud. véo-.- 


et cort, Boti, 


Bodl. Coisl. Vàt. O, Ven. £X. 


nomine rovrov, quod Stepha- 


nus, Sehleiermacherus, 
Beckius, Knebelius iudi- 
carünt, expungi oportere, Mihi 


"roUr:o» reponendum videtur. 


Elinoic &v oiv gov, vcív& 
Az ov. — Wipnupíhucvosc;] 
»Quunr aritea tyrannorum. nomi- 
na otiose cumulata sint, tur 
hoc loco Bacis, Sibylla. et Am- 
philgtus inepte com memorantur; 
quorum nomen diflicilius etiam 
fuit indicare, quam tytatinóruim.* 
Schleierim. Non absurde tà- 
men Knebelios ita excusat 
scriptorem, ut Socratém moneàt 
nou id agere, ut iuveni facilio- 
rem reddat responsionem, sed 
ut eum cogat verum hoómen 
sine ambagibus eloqui. De Si- 
byllis 1:ota sunt omhia. Hoc 


THEAGES. 


zQ. 


245 


Eiínoig dv obw pot ríve ixwvvuiev &jm 


|Bázig ve xoi ZX(BvAÀe xci oO fjeüertóc "AlugiAvrog s 


OE. Tiva y«p &AAg", c ZXuxperss, mAnNv ys 


40n6uq0oí ; 


XO. '"OgOwg Aye. aii xl zoficdt MOL OUTO 


ctpO  &noxoivaGÓ ci, Tr 


ine vvpio &te 'Inníag 


zci lligíavÓoog Ox rSv evrQv aQzuv; 


OE. 
XQ. QOvxo)v Ost 


TOV dv Tj "ÓL& 


£vun&vrov coy by : 


Otuci ui» rópavvoiw* ci yàp &AA03 
àniÜvusi TOv cvÜQummuv 


Tie arie 


«oxlie rovroig &uÜvus, rvQaYYuxHg, xci rUQavvog 


&ivat ; 


OE. 


GQatvsrot. 


CQ. Ovzo)iv raírgg buÜvusiv ov ques 


, T 
"Eowé ys iE cw iyw &imov. 


"Q uegé, vvoarvüv Gc nucov éniDvuov 


Par. RC. Barb. Ang. Vind. Flor. 8. b. c., quorum famen nonnulli 


«vxor habent. 


D. T6065 Mox 


loco quod una fantum memora- 


tur, de Krythraea cogitari opor-, 


tet, quam una cum Bacide et 
Amphilyto memorat etiam T he- 
amistius p. 55. ed. Dind, Ba- 
cis intelligaturne Boeotius an 
Arcas, non defioiam: Athenien- 
sem non intelligi perspicitur ex 
additis verbis; xa? ó «ptÜmnog 
M yqb)vtos. De vatibus. Bacidis 
nomine insignitis exposuit W es- 
seling. ad Herodot. Viii. 20. 
Amphilytus Acarnan fuisse 
marratur Herodot. I. 62. ubi 
v. Wesseling. Quod igitur 
hoc loco 4psÜ«zó0g vocatur, aut 
inde explicari oportet, quod diu 
Athenis commoratus esf, aut ita 
conciliandum est cum Herodoti 
fide, ut in huius libris ^4rcortrz 
potius cum Valckenario et 


Vulgo-erat i» 1jj eT] T. 
.] ó«/; BodL corr. Coisl, Vat. O., Ven. 5. 


Schaefero quam Lxegvar le- 
gatur, Ceterum. Bacidis ef Am- 
philyti oracula memorant etiam 
Themistius Orat. lll. p.. 55. 
ed. Dindorf, et Aristides Vol. 
I. p. 567. ed. Dind, qui hunc 
locum ab oculos habuerunt. 

nÀTY yt xzenopoóoí] Sic 
paullo post, ozger piv TUQeYYO:, 
sc, &rwrUH(av iyovOs, i. e. xa- 
Aob»rat, conf. Matthiae Gr. 
$. 308. 

E. 12» panpf, rvQUvTtUV 
&Qo«-—] Recte observavit K ne- 
belius non esse, cur in hoc 
loco cum Schleiermachero 
haereamus, siquidem Socrates 
primum se puero suecensere si- 
mulat; deinde vero iocans ad 
Demodoeum se convertit, qui 
item iocose respondet. 


244 INCERTI AUCTORIS 


125 mdAoi iuíugov TQ mergi, Órw 08 00x. Énsumev sig — 
O.0eoxcAov. rvgavvoÓudaczaAov rwóg; Koi oU, 4du- 
"HÓ00z6, OoUx ClOyUVeL TUÀGL eidoc oU ii vus ob- x 
TOG; XC &yov 097 néuoc cUTÓV Oruovpyóv Gv 
énoínoas. TG cogíag ae imÜvus, Énaurc qovtig 
TS UTQ x«i ovx &ÓéAug míumuv; aAla vUv — 
óoQé; — inen ivavriov ipoU semel ona 60V, XOL- 
vij fovisvaiusd a iyd v& xal Gv, àg Tivog &V cUrOV 
mum ous. x«i ux T4V TívOg OVYOUVOÍCV c0góg y 
yévowro zípayvog; 

B. A4H. Ne uà 4íw, e 2 Mn Bovisveiusd a 
Ogre, «9 Ooxs; y6 Mo» [ovg Óstv ztsQl TOVTOU OU. 
roa 

Cap. VIL Z9. "Eacov, 0 'yc0é, Qwnvüwus- 
Üa«a evroU mnoorov ix«vOg. 
AH.  IlvvÓcvov Óx. 
zo. Tí ovv àv, &à Evginióy TL 7.006701,00.(46- 
uw, 0 Oéeryse ; Evginiong yao 70V g10L* 
.ooqoi TUQayos tüv cogóv cvvovoig. 
sl ovy ÉpowtO Tig TOY Eiginidny * ?Q Lipi , tüv 

c cogia ovvovciq gis cogovg sveu ToUg TvQdy- 

vovg; Wgnsp &v si sinÓvrG 


d 


P. 125. xal?Iyov0O:7z£íuwcc] Sie libri omnes, Bekkerus 
0n0í 7. correxit.- Nolui imitari, quum lectio vulgata paratam ha-- 
beat defensionem, 

xoivy Bo vievápeóa] Perperam Bodl. Coisl, Vat. O. Ven. 
2. Par. BC. alii, BoviriópntOa. 

,08 1 lvog 4» «U TOY 7z.] Sic Coisl, ex corr, pro vulg. tou 
oi &v avróv 7. 
$8 B. ó'ya9£ Quezvéousa] Coisl. xai Oum. 

C. vL &» qui» üáztxgíravo;] Bodl. Ven. mI Par. B. Barb, 


P. 125. cic. O0.0«0x&Àov (um, cuius generis exempla ex 
vuQurvoduda0xó Àov TL- Omni genere et aetate scripto- 
vóc;] Vocabulum  ó:)«gzalov rum depromía collegit Lobe- 
ianquam glossema deleri voluit  ckius Disputat. lll. ,De nomi- 
ScehleiermachDerus, uncinis nibus adiectivi et substantivi 
inclusit Beckius. Quod cave ambiguis. Regiom. 1832. 4, p. . 
comprobes. Solent enim Graeci 2 sqq. ubi hune ipsum loeum 
(on raro substantivo adiungere a vitii suspicione vindicavit, 
adiecíivum ab eodem. composi- / 


THEAGES. 215 


. cog ol pewpyol TG goqo GvYovoiq 


doóueóra TV tí ,Sogáv, ri &v quy Grtexplyato ; 
&p' àv &AÀo TL j TÀY TO y&wgyuxe ; 


" OE. Oz, aAÀAm toUro. 
4. óÉ5 &h &i3& 
Goqoi pie yeugot TÜvV Gogiiv .Guyovaíq, 


&l noóusóa TOY Tt goqur , Tí &v niv e mexQlyato ; 
QUZ Ort TOÀ ucytQuxQv ; 


OE. Noi. 
xL 14,9 
cogoi naAcicrOi TOV goqa»v gvvovoíe 


&tv, tb doousOc Tuv ri 15 di epa OUx &v tüV 
naci Eg; 


OE. Nai. 
XQ. 'Enuóp Óà eiut 
cogol tÜpcrvoi tov coqar Gvvovoíe, 

quay igerréiyroy* Tuv rí ao av A£yttg *a Ebginión ; 
Tí dV qais moit àv svot rabrG; 

OE. 411a p& AU ovx oi yt. 

CQ. 'A4àÀ- Bovka ba GOL ELO 

GE. |. Ei oU Bovàs, 


Flor. a. b. e. o. Vind, in marg. yo. «f &v ols& avrov dnoxplvaa Gat, 
vt est in Palat, e. Haec lectio e proximis orta videri posset, 
nisi ibi libri omnes pro vulg aif &v obét «UrOv &noxgíraa Oa. scri- 
ptum haberent vé 4v nu dxtxplvitxo ; quod primus reatitui, Ita- 
que vide, ue hic codicum illorum scriptura recipienda sit, quae 
ab editt, vett, in alienum locum travslata est. - 

D. à8pwurovrov To» 1i aog or] vov Steph. errore omisit, 

Ei o) Bovie:] ov, eoa vulgo deest, praebuerunt cum 
Bodl. Coisl. Vat, O. Ven, Z2. alii plurimi. 


dliÀà v6v —ógci —ti-.— Euripidi tribuitur, quum alii 
43 ir] ópüc medio sermoni in- eum perhibeant e Sophoclis Ai- 
terpositum ad Syinpos. p. 202,  acé Locro sumtum, conf, Gata- 
D. et Protagor, p. 336. B. exem- ker Opp. T. I. p. 173. In pro- 
plis illustravimus, Xximis cave ne pro sà oiv foonió 
"ic scribendum putes & OU ?j0E« 
B. Eigiwziónge yag Tov a1ó ww Neque enim alia desunt 
Qrcow] V. ad Remp. Vill. p, huius variationis exempla, 
568. A. ubi hie versiculus item 


Plat, Opp. Vol. Vl, Sect, 1l. 18 


246 INCERTI AUCTORIS 


XQ. "ToUr ioriwv &neg Égqo Avaxoiov rq» Koh. 

Aupijrgy. ànioracO'aw. 1) ovx oicUc v0 Qqoua; 
OE. "Eywys. 

ZU. T ovv; rowiTnc TwvOg xci GU cvvovolag 

E à&uóvucsc &vóp0g, Ogrig ,TUVyy&vtL ÓuüTtzvog Qv 

Kongo Tjj Kvdriyg xci inioratas TUpaYVIXG,, 

womsg ixsivmv pu 0 moujrs, iva xol GU uiv TU- 

gevvog yévg xci Tij "t'ÓA&L 3 | 

OE. lláiei, 9 ZXxpetig, Gxmrtg xol maiLug. 

ftQóg Ht. 1 

ze. Ti doi ; oU TCUTZS Qe Tjc cogíag &mióv-. 

pev, Ó mávray &y TüV SLOAT UY &Qyotgs vOUTO óà. 

f10LOY do Ti 3) TÜQcvvog Gy ele ; | 


OE.  Evia(uxv uiv &v, oiuat, Éyoys TUpavvog. 
yevécÓct, ucAwra uiv návrov avOgunar, eb Ojo 
126 óc zAtorov* xai cU y' &v, oiucé, x«i ol &AAOb. 
mavreg &vÓQumow fr. 06 ys looo u&ALov Ótóg y&- 
vícUai* «&AÀ' oU rovrov ÉA&yov imper. 


XQ. "Aia cb O5 Éort morí, oU imiÜvpudg. oU 
TÀYy mnolüv qug &ozew imüvudüv ; 


E. 1 Kvtvqc] Kvavrg Bodl. quod primus dedi, V. xverzc. 
Pro KaAlixomev et KaAluxog:i, Bergk. meus De Anacreontis Re- 
liquiis. p. 264. scribendum censet KaZAugívry et Kalaxgévr, ut est 
in uno cod, apud Bekkerum, 

Tí dal; o vaviqzc] V. J£; quod e Vat. O. et Bodl. corr. 
mutavi, 

P. 126. «( ój Fave z02?] Vat. O. et corr. Bodl. bic quo- 
que óai pro à; habent, quod non debebat probare Bekkerus. | 


D. Avaxgéov tij» Kalle mode fieri, nisi p. 125. in., ubi | 
TIT i.] De hoe Anacre- tamen Socrates ademta puero | 
ontis carmine nihil aliunde con- respondendi - occasione statim 
siat, conf. edit, Fischeri p. Demodocum coinpellat, 

-451. et Bergk. De Anacreontis 
Reliquiis p. 264. nálioin uiv n&ávcrOv dv. 

E. Jl&Àa. — Goxozctec] OQoonov,tlÓ? n5] De Re- 
Quod  Schleiermacherus publ. V. p. 461. D. lbid.. p. 473, 
quaerit,  Theages cur hoe non. BH. Ibid. IX. p. 590. D. Sed co- | 
'jam . dudum obiecerit Socrati, piose hanc loquendi formam il- | 
non absurde Kuebelius ob- Jlustrarunt Krüger, ad Dionys. 
servavit id non potuisse com« p. 27. Hermann, ad Lucian, 





' 


THEAGES. 24 


QE. Ov fíg ys ov0' gnusp ol rÜpevvot, aA 
áxüvruv, ügntQ xcl oí GAÀo, oi àv Tij mOAc bAÀO- 
yuros. &vàosg. 


M 


cn, "Apa ye Aye  donto OsuóroxMQg x«l 
Tswelajg xui Kíuwv xoi 0couí và zohwuixa  Ócivoi 
gt 0vaoi 

OE. N95 4ie tovrove Mya. 

Cap VIL XQ. 74 oov; eb tà inmuxe iróyza- 
veg buÜvuuv coge ytevécO at , maga viva &v ique 
«on evog qus Üuvog &osoÜcu innsUgs q zoo GÀ. 
&ové vuvag 4j TOUS Ínzuzove ; 


OE. Ma 4i' ovx Éywyt. 

ZQ, '4iÀà fg! avrovg €U tobg Ótivobe Ov- 
vac vaUrG; ci oig sloí v8 luzmot xci yoovrai éxds 
Orora xc oixeioug xci G&AÀotoíoig ftoÀROIg; 

OE. 4iühov Ot. 


ZO. Tí Oé; & tà aüwoviwrixà G0q0g éfoviov 
vevéoOat, oU PTT TOUG CZOVTLGTLZOUG Qov &y iÀ- 
Üov cogóg ÉctcÜci, rovrovg olg fcrt vs Gxovtic 


OcntQ xai oí t220i1] o£ vulgo omissum cum BRBekkero e 
zx. Par. BCF. Barb, Pal. Vind, Flor. $e b. €. 0. revocavi, 
B. m«g& vívag üv &q.] Bodl, Ven. X. Par, CF. Flor, a. 


b. c. o. et corr. Coisl. vívog, quam hrs frustra defendit 
Scholiastes, 


óig tid t& Yztz60:] Bodl. 


Ven. 


Coisl, Vat. O. Ven. ZX. Par. 


- BCEF. Barb, Ang. Vat. r. Flor, a. b. c, Vind. xai o£ dlo( ac ínzis 


xoí. Sed praestat vulgata, quae in Vind, et Flor. a. margini est 
ascripta, 


de Histor, Conscrib. P. ,284. 
Dein ad verba x«i os y' cr — 
xai oi &AÀot m&vreg intellig. &v- 
Be 4p  cípayror  ytréóOen. 
Quae verba quia parentlesis in- 
star interponuntor, recte dein- 
ceps pergit E Of 76 looc ual- 
Aor Qtog yevéoOns x. t. À. 


P. 126, B. zxag& cíveG 
E «gexoutvoc] Vetusta est 
lectio magá vívog, quam tamen 


& Scholiasta frustrá defendi be- 
ne observavit Knehlelius, Ne- 
que enim Graecé dicitur za 
rervOG dévat, quemadmodtin eq 
vwog iév«, frequettatur. Acce- 
dit quod sequentia aliud quid 
suadent, 

x«i yQOUvctti] H. e. xoi 0i 
zoü»tec, quae pervulgata lo- 
quendi forma est. v. ad Criton, 
p. 47. EK. Menex. p. 239. C, 


Matthiae Gr, $. 428, 3, 


18 * 


248 INCERTI AUCTORIS 


xal moAlois xoi acAAorQioug xc olxeiotg dxccrort 


C XoovroL &xovriom ; : 


OE. "Euoiys Óoxe. ! 


Z0. "ltye óu uow* imd àà Óg rT& moli 
(fovia dogóg yevécO'at , ola map &AÀovg Twvag Ld 


aópcev oc cogóg Écco Dat 3 TOUG 7t0ÀLTU(XOUG TOUTOUG, 
TOUg «UroUg T& ÓttYVOUVg ÜVrCG TG TtOÀiTiXE XCl YQU- . 
pívovg éx&orote Tjj T& GUTOY fTtÓÀsL xci GÀÀeug mt0À- 


Àeig, xoci "EAÀLmvio, moocgojiAoUvreg móALsOt xoi Pag- 
éoowgs; 7: 'Doxsig &Aiotg TLGL ovyyevóusvog. coqóg 


éoscD'at TeUTO, &u6Q oUrOL, GÀÀ' OUx «UrOÍ; TOUTOLG; ; 


OE. 'Axüxom yo, 0 Jxpersc; ovg oí qai | 


D Aéysv rovg Aoyove, OTt TOUTOYV Tv ZzOATUXÜV GV- 
pui oi vitig ovO0iv feAr(ove siociv 3 oí vTÀV gxvro- 
-TOuwv* xai wow Ooxeic cÀnécvora Ayer i oy yo 


OUvouet cic0tcÓc. evoyrog ovv &v sv, si oioi- - 


pay zwve TOUTGY uoi uiv &v napadoUvet TZV cU- 
TOU vo indi TÓY 22 viov TOP cUroU oiv di eAmj- 
60, tb TL OlOQ T- zv eig TOTO (0g EA EL &AÀOY Óv- 
vwaoUy cv Qurmov. 


( 


D. &»oóqroc ovv àv] 4v ov» Bodl. Vat. O. Paullo ante - 


multi libri dives FoeoOwc, ut est in Ald, Bas, 1, 2. Verum iam 


Cornarius restituit. 


P. 127. ó v( c0 79707101] Sic Bodl. Vat. Coisl, et corr. 


hil mutem, 


BapBapiecis non f«ofBugixoic, 
corrigi oportuerit et barbari 


C. xai gapgBago:c] Si ve- 
ra sunt quae ad Criton. p. 53. 
A. observavimus, sieuti sunt, 


primo adspectu utique alicui 
cum Knebelio videatur cor- 
rigendum — f«ogg«gixoic. —conf. 
;Schaefer. Melett. Critt. p. 39 
sqq. qui recte censet Graecos 
scriptores inprimis frequentare 
non B&of«gos , sed B«ofegixóg, 
quoties "EXagrsóc opponatur, 
eiusque rei plurima exempla in 
medium atíulit, quibus sententia 
nostra corroboratur.  Verunta- 
men hoc loco invitis. libris ni- 


omnino Graeciensibus civitatibus 
opponantur. 


D. óÓOr& vOvTOY TOV T0- 
Àvvexàv ávdgOv oí vitic—] 
Saepenumero Plato Socratem 
fecit disputantem et arguentem 
viros in republica claros adeo 
civili prudentia destitui, ut su- 


-os ipsorum filios non potuerint 


ad sapientiam ef virtutem. insti— 


'&uere, De qua re v, Meuon, p. 


praesertim quam 


THEAGES. 2419 

Cap. VII, X9. T à» ob», à frr àv- 
Óodv, xonuocio cavrQ, sb coi ims» ytvowo vióg 
TOurUTe rtQUyuara stcobyob, xci qai uiv &v in 
Ouusv cycÓ0g ysvécÓot Leyocqoc, xal uíiugorro 
coi TQ maroí, Ott oUx iÓ£Aug Gvaioxsv sig cUrOV 
ToUrav» aeUrGüv Évexm coyUQiovY, TOUS Óà ÓmovgQyoUg 


cUroU To/rOV TOUS ÜDwygcqovge «riuccoL T6 xci unc 


foíloro map cvrOv navOcvur; 5 roUg eUA«urág, 
Bovióusvog LUUD yevécDva , 9 TOUG ziDaptds s 
Éyoig &v aUTO 0 T. 4000 xci 0moi mníumoig CAAoG& Q7] 
àBéovra naga TOUTOY povO «vay ; ; 


OE. Ma 4i! ov Eyoyt. 


Z2. Nr oUv rw)raà cobre aÜ)rüg mpóg TOV 
maríoe now» ÜDevucleg xci uíugpsr, e emops, O 
Tí coL zononrai x«i Onov míumg; &n& -AOnvoiov 
ys TU» xcÀüv xcyaÜcv rà noÀuwuxe OrqQ Gv fovAn 
ovor5oouív 608, Og Got ftQoix« cvuvéoroi* xci Guo 
piv «pyUguov oz &voAdGGsg, ux ÓÀ mOÀU noy 
evDo:agioerg naga vOig 70AÀoig a«vOQwunoig D «Ap 
TQ GUYGY. 


Ven. £. Volgo yoysetas Dein vett. editt, méumo:, quod item e 
Bodl. aliisque correctum, — Vulgatam wuemo iam defendef ex iis, 
quae attulit lacobs Addit. in Athena. p. 145. 


ojx àv«Àugtic] Steph. ávalocac. 


93. D sqq. Proíagor. p. 319. E 
sqq. Gorg. 518. C. Alcibiad. I. 
p. 118. € sqq. Hos igitur locos 
scriptor ob oculos habuit, 


inopia liberares, si fili- 
us tibi eam molestiam 
exhDiberet. Negari tamen non 
potest hunc formulae usum non- 
nihil discrepare ab iis, quae ad 
Criton. p. 45. B. Profag. p. 320. 


Ti 4v o)» — rpnaaio 


eavrGo] Falitur Schleier- 
macherus propterea quod mox 
jufertur Fyowc à» ev T óu xov 
legendum ratus Xonaau evt, 
Neque enim air subiecto non- 
dum memorato ita praemitti po- 
iuit. Quocirca haec sic inier- 
pretanda sunt; Quomodo igi- 
iur ageres, ut te consilii 


A. notata sunt. Mec molestia 
quadam v&cat, quod post paullo 
infertur istud Fyoig d» «av1À O 
7» X090. 


P. 127. eb Mogvalov 
— Oc cot mgoixa gwvé- 
orci'] Ob oculos habuit Apo- 
log. p. 19. KE. 


121 


200 INCERTI AUCTORIS 

OE. "Ji obv, à Swzoersg; o) xe cb rÓv xà- 
Ai» x&yeOGv si àvÓpüv; si yàp có ow üüüong 
cvveéivat , éEeoxei xoi ovOtva GAAov Üxrd, 

X9. Tí roíro Aug, Ofcysg; 

Cap. IX. AH. CQ Zuxoarig, oU uivrot xus 
z0g AÉyt, xol Ge uiv duoi qootst * og iyo ovx | 
£cÓ" o7 ToUTOV uütov &y Éguouov qynaetun , 9 
& obróg 18 «péoxoiro 7j 65 Gvvoveig xel ov ió£- 
Aog TobrQ Gvvévot, xxi pévros xci clozévoue 2é- 
ys dg oqódpa foUAouat. &AA'! iyd éuqorépuy LL 
ófóuct, cé v' àÜGuv rovro cuvetvet xai cà ju) Cu 
vv GÀÀQ pev cvyysvécÓot jj 2Gexgari,* xai ue 
| OA xol qpooepiiv ano aeere goovriduv * ()g viv 
Ty goftoüuca izio voUrov, uj vi GÀ irróyg 
ojp voUrov Ow ipa. 


OE. Mysére viv ) 0 mürsQ , vnép Y iuo? qos 
foU, simo oióg t' i meicas voUrov TQ üuQv Ovve 
ovoiav stoogótacÓ a, 


€l yàg a6 goi RO£Aotc] Sio Bodl. Coisl. Vat. O. Ven, £ 


Vind. In vett. editt, est à9cc. 


B. gofegdv ázalLatevt] Sic Bodl, Coisl, Vat, O, Ven, 


Praeterea Schaes 


AO Xoxoactc, o) pévaos , 


-] Similis est sermonis con- 
versio Lachet. p. 200. C 8qq. 


B. pui:bov &v Tfouawov 
qy*3gaíuqv] V. ed Symp. p. 
176. C. p. 211. A. Constructi- 
onem ad Gorg. yp. 500. C. atti- 


giuus. 


c. ngóg gà j' àv q 03 elq 


— 4 Àóyoc] Non infrequens ^ 


est hoc 02 post vocativum. Legg. 
X. p. 890. med. à mooOvuórata 
Kinu»ta, rt 0' o0 z«àmd a 
iar, £vvaxolouQeiv Aoyoig. Eu- 
tlydem. p. 293. B. v quiu, 
dv Ó yo, fov 0b ini dob vo0- 
10i Xenoph. Mem. Il. 1, 26. 
1L 9, 2. v. Hermaun, ad Vi- 


ger. p. 846. 
ferus ad Eurip. Orest. y. 485. 
similia comparavit haec: Eu- 
rip. Heraclid. Y. 117 "góc 
zovó' yov Tu ea voUós toU 
Aóyov pda üv s. Med, v. 
254. 4A oU y&o &Ut0G 2006€ oà 
xu dtt Àoyog. Qrest. v. ARS 
7096 qóv)s Oogíag alg dv &yow 
240» GéQi; 


xa? Pnài x«l và bud Óg 
oi0v *£€ olxttóvaca] Ad 
eundem modum Lachet. He 181. 
A. 6 2t vn KL "Hoav, d Xe. 
xQ«teg , üt pois 10v vé, 
éQiovov dri üv1a , xal d1lws, 
xai ó» pai Ürt olet a Ta 0G 
div ónégSt, xab goi tà mÉiE- 


THEAGES, 251 


| AH. lláve xaAüg Aíyug. "Q2 CNwxgareg, moóg 
| cà Ó' &v 50g etr Ó uer& TOUTO AOyog. by) y&Q Got 
| Érotuóg eius, Lu YT: Boegéuv &uev, xci iu xc 
và iu& wg oióv vs oixtorcre napÉri, OTOU CV 
OE £uBoexyv, iav Oeiyn , Tovrovi &on«ebn T8 xoci 
 &UeQyerie Ó vi üv olOg T6 aie 


Cap. X. 2u $$ dnuóüoxs, TÓ uiv tonoviexévai 06 
oU Ücevucio, step olst Vm iuoU puülicr v 0L 
ToUrov GqsAngÜTvew oU 7&9 oi0n vnip Orov &v tig 
voUv Érov gGAÀAov Gcnzovóccot 13) vaio viéog avroU, 
Onwg cg féLrworOg Éoraw* OmOoUtv OR ÉÓofé cor roU- 
T0, Gg idyo &v naÀiov vüv cóv viov ológ Té qv 
oqehijoet mpog TÓ noMrnv &ycOOv vyevtcOat i oU 
citóg, xci ónóÜsv ovrog eiión iuà nado 4j cà 
e)rÜ0v (QtÀGsY, TOUTO Tt&VU Sovpatu, cv yap 
moror uiv moscfUrspog sü íuoU, Ersire soAAGg 1j0r 
doyàg x«i ràg ueyioreg AÜnveloig Tofeg, xci tug 
vzó voyvoaociev v& TOV Oxuorüy szoÀ) uóActG 





XX. Par. B. Barb. Ang. Vind, Flor, a. b. c. o. pro vulg. ázeAAde 
£«:&. Coniecerat Schleierm, 

€. ó uezà voUvo À4.] V. vovvor praeeunte Bekkero e Ven, 
ZX. in vobro mutavi, In vett. editt, e; post 705 desideratur, 


Qu. — ÓOcvov dv» ó£y Fgfoa- 
zv,lL e. quacunque re de- 
mum indigeas. Schol. ad h. 
lh $neQ ü» £axOL TiG eU y£0dic i- 
nd&üv 9v» íniug, TOU10 HM 
Bocxv AMyevat. Kugoczv ovv avv- 
*üpog x«i &zÀoc. v. Ruhn- 
ken. ad Tim. p. 99. Solet au- 
iem Iufgazv fere cum ügttc, Oc- 
Tig &f, Q/OU &V, OUÜrg, mg 
et similibus vocabulis consocia- 
yi, de qua re scita est obsere- 
vatio Heindorfi ad Gorg. p. 
451. A. 


D. ómxóO:y à» IOoté Got 
v0Uz0] Verbum Zjo£: cum ónó- 
9:» eodem modo coniungitur, 
quo alias dicitur Óoxst vel £oixe 


&z0 Twoc, de qua loquutione v, 
aun. ad Phaedr. p. 230. B. Lu- 
cian. Catapl. c. 23, foixer ànó 
yt 1aU ogüueeros. Ibid, c. 24, 
imwgxon(ow G& &nÓ T» GTwypü- 
To», ubi v. lacobitzius, — 
vojUro z4vv é«vpato, i. e 
mirabundus ambigo. v. ad 
Menon. p. 96. D. 

E. n0 Mrayvoaatoy] 
Schol. Zrayv QoUs, oduoc .diav- 
T(üóg, éq! oU Zrayvoaowos, De 
hoc demo, qui ab omnibus aliis 
&d tribum Krechtheidem refer- 
fur, conf. Harpocrat, Ste- 
phan, Byzant. Boeckh. ad 
Corp. Inscript. n. 200, Grote- 
fend. De Demis Atticae p. 
18 8d. 


252 INCERTI AUCTORIS 


n 


xci Vnó tijg &AÀngg móAswc ovOsvóg TrrOv* iuol Óà - 
vo/ToY ovOiy ivopg ovóírsgoc UpGv. Éntura si por. 


Tác piv TÜv mnouixov «vüpgdv ocvvovoieg Osdyng 


00s zcToqpovsi, «AÀovg O6 rwveg Cure, od mouüdsUttp 


ànoyyéllovros oloí v&- &ivet véovg «vÓguzovo, Ééozw.- 
"Ksog xci. lopyiag 0. 
128 4sovrivog xci llàlog 0 4xg&yavrivog x&i &AÀot 


ivravÓc xci lloóMixog. 0 
v0ÀÀoí, oi oUrw Goqoí siciv, éigts slg TGg mOÀstg 
lovrsg msiÜü'ovou vOv véov rovg yevyevorátovg. T6 zl 
nÀovotte TOUS, oig Éssor. TQY moluGov qQ &v fo- 
AwvroL nooixe cuvelvei, rovrove neiDovow d&moAci- 


moVr«g v&g ixeivmv Gvvovci«g «vtOig GVVEUYGL, fLQOG- 


P. 128. Coyíógtiov návv molv uoa óv] Recepi certissi- 


mam Beckii emendationem etiam Bekkero probatam, 


bent noÀi, 


Libri ha- 


B. zàq* ye opix QoU vovOc u.] Sic Bodl. Coisl, Vat, O,. 


! 


Inevvta cd Qu c/c piv 
viv zolurixdv — ] Hactenus 
colloquium non omnino ineptum 
aut prorsus inelegans. Quocirca 
fieri sane potuit, ut Platone non 
.indignum iudicaretur. Sed quae 
sequuntur, ea manifesta conti- 
neni »oOzíac signa atque arzu- 
menta. Ex quibus hic statim 
unum deprehendimus, idque lu- 
culentissimum. Nam qui sequi- 
tur locus, paucis verbis mutatis 
&c ne anacolutho quidem evita- 
to totus exscriptus est ex Apo- 
log. Socr. p. 19. E. ubi haec 
leguntur: &2Àà yàp ote vobtov 
ovó£v iorw (quod homo noster 
expressit verbis: 2uoi óà rota» 
oróiv. évogc ovóértgoc jud) 
obÓé ys s wwog axqxóqt , og 
iyà nmidetiv Puxeod gre gu- 
move xai genie vt vroptu 
ovó? goUro &inSég. reb xal voU- 
16 y* duoi doxsi xcÀóv tira, HA 
TG olóc v^ dn neibtÜniy dirÜgui- 
zavc óicneg l'ogylas Tt $ Zsov- 
qivOg , Xi Hgodusos 6 Kio, 


xab "Iuzlog ób ó ó *Hàetoc. voUTuy 
76e Prucrog, &vógec, ológ c* 
i&oiiv iov elg ydovny TOY nóÀsoy 
10Dg »íove, olg Fisori vv favróy 
n0AttOv moo Evreévas Q &y 
Boviovtae, TOUZTOUG ae(dovot Tüg 
ixcívov Evvovaíac &nolinóriac 
ogíat Bvveiwas xorueza Qidoviag 
xui x«tQuw  ngoguóécro. — Quae 
quis sibi persuadeat ab ipso 
Platone ita iterata esse?  Nimi- 
rum id non prius eredam, quam 
similis repetitionis exempla in 
sermonibus indubitatae fidei de- 
monstrata fuerint. Ceterum ar- 
tifex noster in Hippiae locum 
callide Polum substituit, quem 
in Gorgia dialogo. meminisset 
una cum sophista cognomine 
disserentem. induci, 

P.128. B.ovóÀv y&Q vov- 
«ov ixíovauas — !govióo- 
py &»] Similiter. Apulog. p. 
19. C. ar iyo oUdiv ojre péya 
oft opixpày zi énedo, x«i oiz 


os dritto Àéyu vi Totabtny. 


£st y sb oig migb 1ugw TOU 


THEAGES, ; 253 
xaratit ÉEvreG &oybgrov 0 VU moà) pic óv , xol yé- 
QuY mpog zoUroig slÓÉvecw. TOUTOY Tün'ag eixüg qv. 
stpoctosicÓa, xai TOV ViOP GOV zci «vtOV Gt, iuà . 
Ó' ovx sixóg* ovOiv yoQ ToUTov iníoteuet TY uc- 
xapíov.T& x«i zxeÀiov uuÓmrucrov, ims &foviounv 
&y' aAÀa x«i Aíyo ÓOnnmov ced, Ori. dy cTvyyava, 
eg Émog tir&v, ovOiv àmiorausvog nAÀnv ys OMixooU 
Tivóg uoÜQueroc, TOY igwotrixQy. TOUTO pévrob| 10 
pa) iuc neg. OvrivOUV. m0LoU pct Ósvóg evo ) 
TUYy mooyeyovósuY. evD gui xci TOY vUY. 

OE. 'Ooge, e m&rtQ, OTL JXwzpdTug ov ndyv 
pot Ooxs Ér, £D £u. iuol cvvOverQlBev ; àn& TÓ y' 


Ven. £7. Par. B£F, et alii plurimi, Vett, editt, habent az27» 


guixQoy 74 "roc. 


o) navv non joxei Pvs PO liv] Sic. Flor. |. e, Ven, 
Z. pro vulg. oj züvv uo, Óox& *& Éry iL, Bekkerus fw uucis 


inclusit, 


ovvov cogóc lozw. à1ÀAd y& iuol 
TOUTw» — ojÓhv uértGtuv. 

&ÀAÀ& xal ÀéÉyo Orzov -—] 
Sympos, p. 117. D. óc ovdév g- 
u &ÀÀo inioracÓOn, $ v& dQui- 
x«. conf, ad Lysid. p. 204. B, 
lneptissime hhec nunc interponi 
vere iudicarunt Heindorfius 
et Schleiermacherus, Tan- 
ium abest enim, ut huius dis- 
putationis consilio sint accom- 
modata, ut ei vehementer ad- 
versentur. Accedit quod deinde 
mihil adiieitur, unde perspici 
queat, quorsum ea pertineant 
aut referantur, Longe alia ra- 
tio est in Symposio, Phaedro, 
Lyside, in quibus libris Socra- 

-tes artem amatoriam suam ita 
commemorat, ut deinde appa- 
reat evidentissime, quid sit quod 
eius mentione spectet atque sibi 
velit. Quod si Knebelius te- 
nuissel, virorum acutissimorum 
sententiae haudquaquam erat 
adversaturus. 

ToUTO uéÉvtOt — maQ' Óv- 


vi»0U» mzO:0vgu&6 OQ. eivai] 
Recte Knebelius n«g* óvii- 
voi» interpretatur praeter ce- 
teros, prae quolibet, id 
est magis quam quilibet, 
Qui usus loquendi miygime. inso- 
lens est. Sed quod subsequitur 
zo.7uat, id usu longe rarissi- 
mo ita ponitur, ut sit existi- 
mor,iudicor. Compares Po- 
litieae Libr. Vl. p. 498. A. éz«àÀ- 
À&vrortas oí qiÀocogó rato, noi- 
ovutvot quanquam ibi verba 
non incommode aliter licebit in- 
terpretari. Libr. VIL, P. 538. C 
an«rgóg Óà éxslvov xai và» &À- 
Àev novwvuéroy oixtíuy — u£Àtiw 
10 ggjóév. Libr, 4X. p. 573. B. 
iO vulac moiovuévas xonac«s. 
Fuit tamen qui otogac aut z:90g- 
70100 a6 legendum putaret, Et 
profecto tale quippiam requiri- 
tur, quia Socrates ipse sibi su- 
lebat hane amandi artem vindi- 
care, Sed nimirum homo no. 
ster foríasse zo:0UpGt pro zQoc- 
noioUua, dicere non dubitavit, 


254 


INCERTI AUCTORIS 


C iuóv frowov, iàv ovrog bOtAg* dàÀaà raUre maitov. 
sp0g Gg Aíyew, imei iyo oido TÀv ipov nuxwtdy 
2c oMyg mos fjvrégu oh "piv uiv TOVTQ Guveüvot 
obüsvóg ATIS qjoey , inei; óà cvvsyívovro TOUTQ, iv 
návv óAMyo yoóvo m&vrov fhàríove qaívovras ew. 


gupórtgov ztíQovg. 
ZA, 
poóózov ; 


OicQc ovv olov toUró iorw, oO mol dm. 


OE. Noi uà 4i Éyoys, órc dav. cU. fovAg, ch 
àyà ológ T. Écouoas vow Vrog yevícOai, oloíneQ xe 


éxeivot. 


C. àAiÀlà toDcà zalZov 5. 
$. Àíysi] Videlicet se nulli- 
us &aríis ac disciplinae 
peritum esse. Hoc autem 
nonnisi per lusum iocumque à 
Socrate ita dictitari ex eo de- 
monstrat puerulus, quod nove- 
rit nonnullos aequalium ef ve- 
ro etiam aetate provectiores, qui 
priusquam illius consuetudine 
uterentur,  contemti fuerint, 
postea autem extiterint tales, ut 
ceteris omnibus anteccllere vi- 
derentur, ín quibus verbis dif- 
filendum non est primo certe 
&dspectu mirabile videri istud 
g«ivovras&, pro quo Schleier- 
macherus olim ?2g«ívovro re- 
quirebat, Veruntamen ea mue 
Óatione, re diligentius delibe- 
rata, non opus esse videbitur, 
Trausit enim Theages repente 
8 rerum praeteritfarum comme- 
moratione ad cogiíationem eo- 
rum, qui quum olim Socratis 
institutione usi essent, etiam 
nunc sapientia et virtute excel- 
lere videantur. Opportune au- 
tem Schleiermacherus ad 
ipsam rem conferri iussit T heae- 
tet. p. 150. D. eub ài oor «u- 
vog pi» ov mávu TU g0gó6, otóé 
ví pot jarw ebQuua voloUrov yt- 
govóc vüe dfe vue Fuyovov* 
oí Ó€ nos auyyuyrápiros v uiv 

zguiov qeirorvta, bor pir xal 


sávU d dyucB dis, azaüvisg ÓP ztQor- 
LL vc Gvvovo(ac, oigmeQ üw 
ó $s0c magzíxn Savuagtóv 000v 
imididóvttc, Gg ebvr0ig «45 xb 
TOig & dio doxotow * xub voUl0 
ivapyés, óve m«Q' duo) o/0i. 
nümore un órtec, Dv eucoi 
nuQ" cit 201A xai xcÀà tü- 
óyttG xai xavéy ortec, vic pér- , 
vo& puuiag Ó Dog w& xal iyà 
avroc. x. v. À. Qui locus uni. 
versae huic disputationi tanquam 
fundamentum subiectus est, 

xal iyOÓ oiógc v Fcogas 
— x«i Pxsivo:i] Nihil apud 
Platouem frequentius est quam 
x«i ita in comparationibus ge- 
minatum. v, ad Apolog. Socrat, 
p. 22. D. Gorg. p. 457. E. Pro- 
tag. p. 466, D. De Rep. V. p. 
466. D. al. 


D. Fore yáp 2à Ole gpot- 
0g —] Haec rursus ex Apolog, 
Socrat. p. 31. D. ita exscripta 
sunt, ut paucula tantum verba 
immutata sint.  Inepfe autem 
homo noster simul in rem suam 
usus est loco Theaeteti modo als 
lato, eoque male intellecto; de 
qua re mea sententia verissime 
iudicavit Schleiermacherns 
p. 254 sqq. Nam quae deinde 
afferuntur narrationes, eae quum 
non omnino pertineant ad re- 
rum €um honestate aut turpi- 





THEAGES, 


298 


Caf. XT. co. Qix, à 'ya0£, els de MA- D 
| Üsv, olov ToUt' Éorw, àyo O6 coi quoda. Éort yoo 
vt Ütlg uoigg megsmóusvov &uoi à» moid0g aogicus- 
vov Ociuóviov, Éort 0à ToUTO qun, jj Óraw yévnrot, 
| && uot Guucivet, à Gv. uéAAo rtQcTTSy, TOUTOUV Q7:0— 
| vQo7zwY, mgorQéínso Óà ovOÍmors. xci àdv tíg now vÀv 
qílov evaxowarct zci yívures d qur, TcUrOV 
TOUTO &zoroénst xol oUx àg. mocrTs. xc rOUTOV 


viv ,ud&orvgag sio oéiouon. 


Xappibiv y&p Tovrovi 


gywioxere TOV ZcÀOV yevópevov , rov lAo)xevog. 
OUTÜGg T1078 érUyyavsv iuoi avazoiwovusvog uA y 


fudine suseepíarum eventum, íi 
quo uno divinando Socrati illud 
daemonium suum afítuisse con- 
Stat, facile est ad iudicandum 
quam absurde isía omnia com- 
memorentur. Nam  Charmidis, 
quidem et Thrasylli calamitates 
quis est quin largiatur non ab 
ipsorum moribus et ingenio, sed 
ex casu fortuito  pependisse? 
Has igitar quum scriptor narrat 
Socratem daemonii sui beneficio 
praesagivisse ac veluti divinasse, 
homini sapientissimo inepti ha- 
rioli partes íribuitf, qui ea quo- 
que sibi visus sif posse animo 
praevidere, quae unice ex ca- 
sus temeritate, non ex humana 
voluníate et «consilio suspensa 
sunt, 'Tantum igitur abest, ut 
hanc libri partem legentes sacro 
quodam horrore perfundamur, 
id quod Astius sibi accidisse 
narrat, ut propemodum .indi- 
gnemur fabellas 'adeo aniles ac 
supers(itiosas Platonis nomine 
&d posteritatig memoriam pro- 
pagari potuisse. Ceterum inge- 
nue fatewur ea, quae Soche- 
rus p. 97 sqq. hac de re ad- 
versus Sehleiermacherum dispu- 
tavit, nobis nulla ex parte satise 
facere. 


&rasotvd cer] Intelligas In- 
finitum pronomen c; Suidas 


vaxoidaas, 


, logo 


é. v. "Asaxowoaacgóa, xc) 


d»axoivogat duqo Àéyovat, 


Zevopóv 0Óà xal üvttvvovucvo 
&ornxev i» voi "EAAgyrixoig (I. 1, 
21.). Paullo aliter Moeris: 
Liruuxüg, e 
OovxvOtürs * dvaxo(vo00v  cOig 
go &vyaxourgcucdase 
Vai. Veruntamen non mo- 
do activum &vexotwoU» , sed eti- 
am medium &r«xowovoÓO«, de 
iis, qui aliquem de rebus suis 
consulunt, ab Atticis usurpatünt 
reperitur; conf. Aristoph, 
Nubb. v. 470. Lysistr. v. 1119. 
Xenoph, Cyrop. v. 4, 8. Anab, 
HI. 1, 5. De simplici verbo 
xowoy» et xowo)vcOc«. eadem 
quae Moeris praecipiunt Tho- 
mas Mag. etf Herodianug 
ap. Pierson. ad Moer. p. 434. 
quanquam mec hi errore liberi 
sunt et immunes, 


E. Xaguíüg» yào -vov- 


 *07i —] De hoc copiose expo- 


suimus in Prolegomenis ad. dia- 
logum cognominem, in quo dia- 
adolescentis — formositas 
egregie adumbrafur inde a pag. 
154. €. Quae hac loco de eo 
narrantur, ea ex quo fonte du- 
cta sint, non constat: sunt enim 
nusquam alibi memoriae prodi- 
fa. — sic JVegéav, ut in 
ludis Nemeis certareti 


129 


i 


250 : INCERTI AUCTORIS : 


&czijGsw- Grdótov slg INsuéev* «cà sÜDvg e)roU) dg- 
gouévou  Aíysw Ori uíAÀow dGcxsv, iyívero 3 quvw. 
xci &yo OisxoAvOY T6 c«UTÓV xci simov, Ort Jdíyov- 
TO0g Gov geret) yéyové qoi 7] qur» T; ToU Ociuo- 
víiov* &ÀÀ& ur5Q &oxü. "Icog, Épu, ouuciva con Ort: 
ov wvuuco* iy Óà x&v uj utAAe vixGV, yvuvaca- 
pevóg yt ToUrov TOY oóvov cqskyÓncouct raUT 
eimev ioxu. hoy» ovv nvÜicOÓe. e)roV, & ovUtQ 
SvvéfIm c&7zÓ ToUrtue TZG cox4cotog. Ei à BovAscóe 
TOY Tiunoyov coshqóv KAeiouoyov igéodas, Tí &- 
nzsv avrQ  Tíiwegyog xvixa dnoDavosusvog 1 je FOIE 
TOU Jeipoviov, àxsivóg T6. zx Lia ioc 0 OrCÓLO- 
Oponav, 0g -Tinaorov vnsüffaro gsbyoyra* ipe yag 
VIV, OTt &UVEV evrQ TcUTG. 


or. Tí; 


bos C ain KAurónoys , ipi, iyo uévrot Éoyonat. 
c noU avovutvoc vvvi; ut. Aoxodra oUx ÓsÀoy» 
niü:icÓo. Ti n oUv mori rojro sintv, 0 Tíuog- 
qos; àyo qoc«co. Ort &vicrarO ix 0v ovunocíov 
0.Tíiuepyog xci QuAuuov 0  Quuuovióov «moxts- 
voUvreg . INuxiav  TÓv 'Hoooxou&vüpov, 1400]: 


E. or uéllos áoxsiv] Sic Bodl, Vat, Ven, ZX. Par. BC. 
Ang. Barb. Vind. Flor. a, b. c. o. Vett. editt. habent ule. 
P. 129. Gcr» sint» aU019 v«&)va] Vulgo vavc/, quod e 
Bodl, et Vat. O. mutatum. 
B. nzQ0c éui tini] Sic Bodl, Vat. O, Vind. Vulgo zrgós ut. 
P. 129. «ó» Tiyudgyov 


Lepida sane historiola, quae 
&0tÀpóv xA] Nicias, He- 


famen huius unius scriptoris 


roscamandri filius, de quo 
nihil aliunde constat, diligenter 
distinguendus est a nobilissimo 
illo belli Peloponnesiaci. impe- 
ratore. Hic igitur nunc narra- 
tur a Philemone et Timar- 

€ho occisus esse, Et Timar- 
chum quidem ad hoc scelus pro- 
fieiscentem Socrates, daémonio 
instinctus, — frustra revocavit: 
frustra jtem Kuathlus ó avadio- 
óQopo» celare voluit redeuntem, 


fide et auctoritate nititur, quam 
non ita magnam esse hie ipse 
locus testatur. Nam &09U ToU 
Ócipov(ov, sive cum Serrano 
interpreteris contra daemo- 
nii voluntatem et moni- 
tum, sive explices alio modo, 
posterioris Graecitatis esse vi- 
detur. v. Rubnk. ad Tim. p. 
127. De omissa apodosi conf. ad 
Gorg. p. 454. 


Éoyoucu | ánoGavobput- 





THEAGES, 251 


! dv QUTO póvo TV bnifoviv, o à? Tipo grpoc ev 
| | erápsvog moog iuà sime, Té AMÉyeug , Eg, e ZXwxpa- 
Ttc; Uu&g uiv níivere, iuà Óà Ósi mov iioavacr5uvoi* 
4m Óà OÀíyov vorsgov, iav TUyo. xci pow iytvero 
7 geni, xci siov mgog evróv, Mwaóeuoc, Éqwuv, 
 dvaórije yéyove yep pou TO to Oc onptioy 10 Óci- 
uóviov, xci Og Snécyns xci Ówhimov yoovov evóue 
- euGTO lévei, zal Ég, Eta àj, Does. evüig 
iyévero i qoam * evÓic ovv cUrOV qveyzaco &n- 
cyüv. TO TQírov, fovióusevóg gue A«Óev, davíorm 
 obxíri eimov uou ovóév, aAÀm AeÓwr, inimuoncoeg 
«&ÀAocs rOY voUv Éyovra* xci ovrog (yit G7 
xci Oumodtoro à& ov ie enoDeroUusvog. OOsv O7 
ToUTO &iux& 7tp0g TOY &Ó:AqÓv Omso v)v vVuiv yo, 
OTL LOL aao eroUusvog Ói* TO duoi &zui0TXOct, "Ert 
 qTolvvv msg TOV iv ZUxeÀig noAÀAQv axovoscÓov, & 
àyo ÉLsyov msgi TZg Ów«qDooGg ToU 6rperoníóov. 
Koi z& uiv nagshnAvOora vOv clÓotow Pcrtv cxoU- 
Gc." nsgcv OÓ  ieoru vvvi Aofiiv tOV: cupslov , e 
&pe TL Aéyet, im yap Tj ini orario ifopuij ZGav- 
víevog TOU xc«AoU iyéverO0 po» TO Ghüusiov, olysiroL 
Óà viv utt& ÜOpacVAÀov crpertvcOutvog tvOv Lgé- 


dixnAumv» yoovor] Sie Bodl, Vulgo QicAszwv, vid, ann. 
. ad Phaedon. p. 117. E. 

D. JXaewviuvoc vo) x«Aov] Corbarius in eod. suo coU 
| KaÀoU scriptum invenit, quod nollem recentioribus placuisset. v. 


aun, Dein vó ante ozq4:5io» e Bodl. et Vat. O, aüditum, 


voc] Hane structuram Átticis 
&bindicat Elmsleius ad Med, 
v. 1024. sed v. Matthiae Gr. 
$. 566. : 


B. xci $inlixnóÓv yQoóo- 
vov] intermisso aliquo 
-intervallo, v, Phaedon. p. 
111. E. ibique ànnot. mox ad 
inuqonsag — yovr« intell, éué. 


C. nep và» P)» Zuxtila 
2] Intelligitur infelix illa Athe- 
niensium in Siciliam expeditio, 
de qua Thucyd, VI, 8 8qq.- 


D. ini yàg i5 Inlocvga- 
*sí(a»] Cur tale quippiam de 
ignoto isto Sannione metuerit, 
ne levissima quidem suspicionis 
cáusa indicatur. Quod quantum 
à Platonis arte et ratione rece- 
dat, monere vix attinet, Pro 
oU X«AoU Cornarius narrat 
in eod, quodam legi 7o) JKaAov, 
litera maiuscula, ut sit nomen 
proprium. Et ita eliám Fici- 
nus, Bekkerus et nuper 
Schleiermacherus atque 
Knebelius acceperunt, — Sed 


258 INCERTI AUCTORIS 


cov zi Jovíac. ty) ovv olouct ixüvov 3; ànoDa- 
1eioD'ot. 3) óp00 T& TOUT dÀ&Yv, xci mepí ye Tijg 
np«yuertieg The &ÀAge mvv gofovpuéu. | 

Cap. XII. Taro 0r n«vre elgnza GOL, OTt 1) ÓU- 
vapug abr ToU Óciovíovu ToUrOV xci tig T4 GvyOv- 
Gíog tÀY ser. époU cvyOwetQuBóvTev T0 &na«v ÓV- 
warcu Tt0ÀAoig uiv yag ivavrtoUrci, xci ovz ÉGtt 
fobDtoig «gtlnO vot pst! iuoU Owrpifovoww , . cgra 
oj; olóv TÉ pos ToUtoig GvvOweTQlftu* moAAoig O8 
cvvéivat uiv oU ÓwxoAvsi, cqQshoUrret ÓP ov0ív cvv- 
óvreg, oig Ó &v ovii Byron "ic ovyovaíag 7 TOU 
Ociptoviov Ovvequg, oUroí tioty Ov xci GU jc nocu* 
vaxü yaQ mogoyonpo àmuionot, xci vOoUrgv «U tüV 


frogé y& €Z« ngáypüctlac) orgavtlac Bodl, eà Vat. O, 


quod ortum ex glossemate, 


nec codices eam scripturam con- 
firmant, nec per se probabile 


est nomen proprium ita fuisse 


formatum, quod potius accentu 
reiecto x«&Aog esse debebat. Ve- 
rum hoc nomen nusquam repe- 
ritur. Itaque omnia vehemén- 
ter suadent, 
pturam teneamus, Ceterum in- 
telligitur expeditio Olymp..92. 
4. — B. 409. a. Chr. mn. in 
loniam suscepta, de qua narrat 
Xenophon, Hellen. 4. 2, 1 
sqq. Diodor. Xllf. 64, 'Thra- 
syllus fuit inter praetores illos, 
qui quoniam cadavera eorum, 
qui in pugna ad Arginusas in- 
sulas occisi erant, mon sustu- 
lissent, ab Atheniensibus capi- 
tis condemnati sunt, 

4 ÓópoyU *t vovcQ Pv] 
H. e, vel simile quippiatu 
perpessurum; similem 
calamitatem ei eventu- 
Ad 24v» intellige. ai1ó» 


ram. 
v. ixtivov, Pausanias Lacon, 
c. 10, «ó yo zotür fóg coUe 


AMiaoyrlovg sjÀavrev.  Loquutio 
&b usu Platonis abhorret. — 


ut vulgarem scri- 


&e el tZge tQayhacitag «7e 
&AA5yge, de reliquo negotio, 
h. e. de tota illa expeditione, 
valde timeo, Ex glossemate 
fluxit, quod est in Bodlei, ef 
aliis libris , ovpre(ags 

E. ürL q Óévaguig cUcI 
— 10 mar )íracai] Hoc 
si volebat, poterat sane illo* 
rum exemplorum | commemora- 
tione supersedere, «qua nihil 
aliud ostenditur, nisi divinum 
illud eam vim in ipsius animo 
habere, ut fortunam amicorunt 
vel familiarium interdum augu- 
retur et praevideat, Vides igi- 
fur scriptorem prae ninis cu- 
rioso fabularum inirarum stu- 
dio non vidisse, quid esset, cur 
eas congereret atque cumularet, 
Nune enim perinepíe narratio- 
nes illas ai( ideo esse expositas; 
quia daemonium etiam ad cón- 
suetudinem et familiaritatem eo- 
rum, qui cum ipso conversen- 
tur, plorimum possit, ' 

0gcr6 OUz oióv vé Lot TOV 
vocc avvóvavtotBeuw] lmme- 
rito haec Scehleiermaclero 


THEAGES., 250 


énididóvrev oi uiv zc fífotov £yovGt xod se Qauó- 130 


vutoy tv aeta * moAAoi Óà 0cov &v per! àuoU 
xgóvov Gi, D'avudciov. àmót0óaciw , &xciav. ÓÁ pov 
&nócyaytat, nav ovir iaqpépovaey OtOVOUY. TOU- 
TO «ors ÉnaÜtv "Aguareloig Ó -Lvouzov viog ToU 
" Agwrsidov. Owet (doy 7«p pet iuov m0ÀV imtcós- 
Quize. iv oAiyp zgóvq* £neize aUrQ GrQatsía vig &yévero 
xci qQysro ixnàéov. Wzuv Óà xorticufevs ust! iuoU 
Owwroigovre  Oovzviionv  rüv MsAgcíov viov co) 
Oovxvóidov. 0 0à Oovzvóións tij mgortQaíg uot à 
amneyÜs(og iv Àóyotc TiGLy dyeyóvat. lünv ovv us Ó 
d oureióng énzió)] nonáceró TE Xcl TGÀÀG Queer On, 


Oovzvóiügv O6, 


P. 130. B. 


* 
Égn, Gx0U0, € 2Xuzgartg, OtuYyUVE- 


ijo» oUv uz Ü Qeotelómc] Sic Bodl. Colsl, 
Yat. O. Ven, £X. ,Par. BC. Ang. Barb. Pal, Viud, Flor. &. o. 


Le- 


gebatur ljg» us oiv, quod retinuit Bekker, 


scrupulum iniecerunf propterea, 
quod Socrates se prohiberi dae- 
monio dicat, quominus cum qui- 
busdam hominibus conversetur, 
Neque enim uuquam ei licuisse 
operam suam cuiquam recusare. 
Quid vero? nonne idem de re 
Theaet, p. 150. D. narratur? et 
nonue in principio Alcibiadis pri- 
mi Socrates ita loquens induci- 
fur, ut se a daemonio aliquam- 
diu prohibitum fateatur, quomi- 
.nus cum Alcibiade congredere- 
tur? Itaque in hoc quidem vi- 
rum  sagacissimum  nollemus 
' haesisse. 
' eic à? &v avàlafngtee 1j 8 
cvvovgíac] quos vero ad- 
iuvat in consuetudinenwne- 
cum iungenda divina illa 
vis. Usum verbi ovAA«ufare- 
oO«f vw( Two; ad Sympos, p. 
218. D. Phaedlou. p. 82. E. at- 
Qligimus, Laudat haec persona- 
tus Plutarch. De Fato T. 
VIH., p. 261, ed. Reisk. 
P. 130. Wovacelóms ó d v- 
Cip Ey Ov vióc v0) "49.] Vi- 
de ne víóg eliminari oporteat, 


quemadmodum paullo post seri- 
bendum videtur Oowud(ógv «à» 
Mlygo(ov voU Oovzvüidov. Ari- 
stides,-magni illius Aristidis 
nepos, memoratur etiam Laehet, 
p. 119. A sqq. ubi v, anuot, 
Idem Theaetet. p. 150. E. inter 
eos refertur, qui v& $20 Xosgá- 
TOVG pouevOéria. x4x 0g 10Éqo0YctG 
ànohsoar, yevórj xai tima at? 
nis(ovog zOujo&usros coU GÀm- 
ovs * qchevigrr:ig Óà «vroig a£ 
z«b cOig &AÀloig ÉÓoie» deg 
ti»x«&. Hanc ipsam aufem sen- 
tentiam vides à nostro homine 
perinepte tractatam esse: de qua 
re verbo monuisse satis est. 
conf, Schleierm. ad h. l. 

OovxvóíOgv vó» M:tàiq- 
cíov] De Melesia dictum. ad 
Lachetem. Recte vero Schlei- 
ermacherus censet ex eodem 
dialogo etiam Thucydidis men- 
tionem repetitam esse. 

B. àv àntzOtíoag — izye- 
y9»«] Vid. ad Alcib. 1, p. 
103. A. dg T» Ov:i«, h. e. ac 
Si mirum quantum digni- 
tatis vel auctoritatis ha- 


260 — INCERTI AUCTORIS 


iÜGL Gita ftpoó 0B xci yaltolvit» dg Ti Ovto., 
"Lere ydp, Éqnv iyo, oUVtog. Tí Oui; o)z oiv, 
(qu; mov ol GvyysvícOni, otov jv tO avÜpano- 
Óov; Ovx Éoixé ys, Équv àyo, vr tovg OsoUc. "iia 
pav xci «Üróg ys; Üpu, xoreyshdotog Üjo; i Xue. 
xpurse. Ti  uálior; Éqyv ijo. Urt, pus mp 
div &xnÀsv, orqo)v GvÜQuRov ológ v' mv ówiye- 
9a. xdi ur):rog ztigwuv qoeivtoDG: iv roig Aoyou; 
wgr& xal éO(uexov Tüg cvvovoíaeg tO? zciécgtirov 
&vÓQounGy* vvvi Óà roUvevriov qsUyo; &v rwvü xc 
eigÓdvenuat mnemcisviévov* Obtwg Glcyvroue, ànl 
Tj inavroU qavióruri. THórioov 0É, a Ó' iyw, 
dioíquue 6&8 CLQOUALTEY city 5 OUrejug T zer Op 
x0Ov; Keta GulxQOv , 53 9 óc. Wlvíza i óoi nà-, 
Qeyévero, jv Ó . à, nórsgov nashórtt nup dpoU 
1&0 mnegiyírsro, 3j tuv &AÀ TQOrt; Lyw Gov; Égm; 
ép, o Xusoarte, &70TOV Hiy Vi rolg. Ü'sove, ag 
Üig ó& &yw yup £ucdov niv map coU ov) z- 
ftoTé , eg «ürüg oiGc* imsüíOovv ÓÉ& OnOrc ao. ÜvY- 
gin , xy» tL iv ti QUT1) uóvoy. olzíg eUpv, "i àv TQ 
evrtQ Óà olxuucri* pov 0B Oómót& àv TQ GUtQ oi. 


"d 


- Tl $al; o2 oiór»] Recte Vat. O, óaí. Vulgo erat 4 
Etenim ó«£ mirantis est, v. ad Phileb. p. 6. 


zoiv uiv ixnieiv] V. ui. Sed pi» praebent Bodl, Coisl, 
Vat. O. Ven. £X, Par. BCF. Barber. Angel, Vind. Flor. a, b. €, 0, 


D. Fua&So» piv nap gov] ui» add, Bodl, Vat. O, Vindob, 
E. zoÀ) ó? unálécva] Sie Vind, et ex corr. Bodl. Vulgo 


beaf. v, ad Remp. VIII. p. 562. ret, cur &vOpuaoÓdov noinine 
D. Mox Aristides indignabun- usus sit. Xenoph. Mem. IV, 
dus: Quid vero? ignorat- 2, 39. EjOvÓnuog — n&vv à94- 
ne sérvitium, quale fue- gc yov ángÀ9£, xal xatuggn- 
rit, priusquam tecutn v5oang íuurov xol vouíoug o 
"versatus essei? — Graviter — vri &rdgaz0Óo eiyti, 

gitur illiberalem hominis vitu- 

perst animum, qui quid Socrati. €. vüv y«apgiéotátuv a y- 
"deberet, non sentire aut memi-  99571o0v] V. ad Lachet, p. 
'misse videatur, Xx quo appa» 180, D, 


TIIEAGES 261 

xgucT xci Euors ióxovv  molv ucALov Ómors iv 
- , - B , , z^ | , 

TQ evrQ ommuert dy Aíyovt0g cov fAénouu. sog 

Gí, uZAAov 3 Omórs &ÀLocs OpQnr. moÀv ÓÀ ucAwra 


T - , ? a 3 1k ' 5p 
«ci nAeGrovV émsüidovv, Omors mc0' aUtOv Gs xcOo(- 


, * € , —- , TY CB) c 
quv iyóusvóg cov xci aazrOuervog. vUv Óé, 7] Ó' Og, 
ccc baiiy 7 $Rg iepovnzev. 


Cap. XIIL. "Eorw ovv, & Oéeysg, MULLLU] » 
qHueríom ovvovoía* iov uiv vQ tQ qi2ov D nüvv 
soAU iniOwcsg zc Ioj, & 08 n, oV. 00 0UY uj 
Go. &ogoAéorspov 4j nag' àxerov rivi naidsUeG Dt, 
o? àyxpearüig cUTOÍ tlGb Tijg tqtLt(«g 3» oqthoUoL 
roUg &vÜQuaovg, uGALOV 3] n«Q iuoU O Ti &V TU7, 
ToUrTO npü&iat. 


OE. 'Euoi uiv roívvv Qoxsi, 0 Zxpersg, vuGg 
OUTQGL notij6at , Gnome iret TOU Ócuuorvíov ToU- 
TOV GcvvOvreg CAÀAQAo(. xci àcv. uiv "psi Tuv, 
TOUTO Berita" si 0B uj, vóre O9" ncoeyonue fov- 
àsvcóusDa. ó TL dciGopev , &r6 &Ao cvvecóueOo, 
&ir8 xci cUTO TO ÜteioY TO GOL J'yvOusvov c:80060- 


moÀv óg nalura, 


Deinde ur editt. x«Oz «7», quod e Bodl, Coisl, 
Vat. O. Ven. 


£X. Par. BC. Vind. Flor. a, b. c, o, emendatum, 


viv Óé, 7 à óc, nàoo] V. vi» ór, quod e Vat. r. Vind, 
mutavi, 

0 Ti Gv víyz] Sie Bodl, Coisl, Vat, O. Ven. ZZ. et alli 
multi, Vulgo pessime Tvzos. 


E. ónozct m «Uróv g& 
& o 9. ixóutvógc gov —] Ine- 
pte imitatus est Sympos. p. 115. 
D. E. quem locum contulisse 
neminem poenitebit. 
oix(t& ut oixoc et olxíoxoc par- 
tem aedium sive conclave deno- 
tat, de qua re dixit Dorvill. 
ad Cbarit, p. 372. 


T7 n«4Q0' ino) 0 re üv cv- 


Plat, Opp. Vol, VI. Sect. II. 


Ceterum - 


X9". ToUT0 zoiiai] H. e. 
ea ufi fortuna, quae tibi 
per me contigerit. Criton, 
p. 45. D. xai TO O00» ufoos, ü 
TU v TUXO01, TOUTO 79a So votr, 
ubi v. annot, Corrigendum au- 
tem videtur tvz7zc, quod etiam 
Bekkero placuit, 


19 


191 


^ 


usÜc mepenvOncOÓc: sbycicl Tk xai 


|^ INCERTI AUCTORIS THEAGES. 


» x 4 ZA 
&AAg Oro y oi udvritg iy vrat, 


AH. Muyxér npog TCUTO CYT&7Uj0; M wapa, 
TQ pepexio sU y&Q Aéyev Osdyng. | 


X9. "AM 
fIOLU EV, 
P.131. óz9 v of uavcetc 


tzy6v»v«e] Eipücó«. pro- 
rie de religionum interpretibus 
usurpari docuit Ruhnken. ad 
Tim. Gloss. P. lll. Ceterum 
etiam sermonis finig et exitus 
luculenter testatur hune libellum 
non a Platone esse litteris con- 
signatum, sed ab homuncione 
aliquo, qui Socratis daemonium 
nescio quale sibi informaverat. 
Nam quum antea hane ei vim 
attribuerit, ut portendat quàe 
futura sint, tum nune illi eam 
potestatem et eflicaciam vindi- 


&h Ooxsi zoijvas oro nowiv, oUrO 


ceat, qt ex eius numine pendere 
yideatur, utrum qui Socratis 
consuetudine ufantur, in sapien- 
tia et virtute profecturi sint 
nec ne, Nam verba: éà» uir vd 
$49 q(lor j, ad daemonium re- 
ferri oportere nullo modo du- 
bitari potest. Iam vero quis 
est, qui hanc sententiam sibi 
persuadeat ipsi Platoni proba- 
fam fuisse? Nimirum consar- 
cinatum hoe opusculum est ea 


aetate, qua de daemonio Socra-: 


tis iam multae et absurdae fa- 
bulae circumferebantur. 


c I PRDPUESUS RAS FEE BE — À—À —À 


Üvgicig xoi 


JPHOLEGOHEÉENA 
IN 


HB EE V A L E s. 


PJat, Opp. Vol, VI, Sect, II. 20 











PROLEGOMENA 


A 


IN 
Riv ALIE S 


Quanquam hic libellus genus diceudi habet purum, 
castum, elegans, nihil ut inveniri queat, quod a Platonis 
vel Xenophontis elegantia abhorreat, tamen quin a 
Boeckhio in Min. p. 33. Scehleiermachero Opp. 
Plat. T. II. P. HII. p. 219 sqq. Astio, Sochero, Kne- 
belio, aliis, iure meritoque pro suppositicio habitus 
sit, haudquaquam dubitamus, Est enim materia operis 
adeo non ad Platonis mentem rationemque elaborata, ut 
potius cuivis alii Socraticorum quam huic recte adscribi 
posse videatur, 

Constat dialogus duabus partibus, quarum una do- 
cetur philosophiam non in varia et multiplici multarum 
artium scientia et cognitione contineri; talem enim do- 
cirinae copiam et ubertatem, quia fere subtilitate ca- 
. reat, parum habere utilitatis: altera inde a pag. 137. 

.A. ostenditur quaerendam illam esse in iustitia cum tem- 
perantia copulata, qua fiat, ut ef alios castigare pru- 
denter atque meliores reddere possimus, et ad veram 
tum aliorum. hominum íum nostri ipsorum cognitionem 
perveniamus: nam iía demum philosophum evadere. vi- 
rum publice privatimque utilem, si et boni regis et pru- 
dentis imperatoris et honesti patrisfamilias officiis unus 
omnium optime satisfacere possit, 

20 * 


266 PROLEGOMENA 


Neutra harum partium ita tractata est, ut nihil de- 
sideretur, quod ad iustam argumenti explicationem me- 
rito requiras, nihil inculcatum reperiatur, quod vel alio 
modo illustratum vel omnino omissum esse cupias, Nam 
in priore quidem parte nemo erit quin sophistarum irri- 
sionem desideret, quorum multos constat doctrinae co- 
pia et varietate vehementer superbiisse. Quis est igitur, 
qui Platonem sibi persuadeat illos non fuisse castigatu- 
rum et omnino non significaturum, quinam illi essent, 
adversus quos hanc disputationem instituisset? Enimvero 
quod e loco Diogenis Laért. IX, 37., vel corrupto 
illo vel male intellecto, collegerunt musicum istum ama- 
. torem, qui philosophiam multiplici et varia doctrina ab- 
solvi statuit, Democriti partes agere, ea coniectura et 
incertis nititur suspicionibus et per se admodum absurda 
est et inficeta; id quod non obscurum erit iis, qui li- 
brum sine praeiudicata opinione perlegerint, Ac ne ver- 
bum quidem reperitur, quo Democritum significari affir- 
mare liceat. ltaque, nullum per totum sermonem inve- 
nitur vestigium irrisionis illius et urbanitatis, qua Plato- 
uis dialogi in similium argumentorum tractatione versan- 
iés conditi esse solent, nec intelligitur, ad quosnam po- 
tissimum philosophos disputatio pertineat. Quod profecto 
est eiusmodi, ut arti et rationi Platonis prorsus adver- 
sari dicendum sit, qui quaenam esset scriptorum suorum 
cum ipsa hominum vita coniunctio et necessitado nun- 
quam non significavit, Sed peius etiam scriptor in po- 
steriore libri parte rem administravit, Hic enim philo- 
sophum bonum regem, bonum imperatorem, bonum pa- 
irem familias, denique virum utilem esse demonstratu- 
rus iustitiam cum temperantia ei attribuit, At primum 
iustitiam, quam vult esse eam virtutem, quae suum cui- 
que tribuat, temere permiscuit cum re iudiciaria, omni- 
noque definivit ita, ut a Platonis sententia longe aber- 
raverit. Deinde vim cw«qooovr5c eam voluit esse, ut 
non modo nosmetipsos sed etiam alios noscamus, quo 
rectius de iis possimus iudicare: in quo rursus a Plato- 
nis ratione magna facta: discessio est. 'Tum universam 
philosophiam unice ad utilitatis rationem revocavit, quod 
Platonem compertum habemus ne illo quidem tempore 
fecisse, quo adolescens Socratem maxime sectatus est. - 
Denique nulla habita est prudentiae et fortitudinis ratio, 
quas tamen virtutes ad sapientiam vel maxime requiri 
Platoni pariter atque Socrati persuasum fuit, Et qoo- 


IN RIVALES, 263 


v5ctóc quidem vim scriptor Gum Qo6U 11) comprehea- 
disse videri potest; sed fortitudinem auimi si eidem vo- 
- luit esse subiectam, certe nullum fecit huius sententiae 
indicium: quod profecto eo magis moleste ferendum est, 
quod extremo sermone philosophum etiam optimum im- 
peratorem fore disputatur. Etiamsi igitur parum robo- 
ris esse censeas in illis, quae a disserendi forma ab 
aliis arcessitae sunt, dubitationibus, tamen, nisi ista 
omnia, quae memoravimus, nullius momenti esse de- 
monsítraveris, fides et auctoritas libri magnopere labora- 
bit, Alia etiam tanquam a Platonis ingenio et doctrina 
abhorrentia notaverunt Schleiermachernus l. c. p. 
219 sqq. Astius p. 497. Socherus p. 129. quae qui 
cum nostris contulerint, facile intelligent, qui fieri po- 
tuerit, ut iam '"Thrasyllus, vir alioquin minime su- 
spiciosus, teste Laértio IX. 57, libri fidem et aucto- 
ritatem in dubitationem vocaverit, Nec quenquam fore 
speramus, qui ponderatis omnibus voOeí«g argumentis 
eam defendendam suscipiat, 





EDITIONES 


Platonis Dialogi quinque. Erastae, Euthy- 
phro, Apologia Socratis, Crito, Phaedo. Recensuit notis- 
que illustravit Nath. Forsterus, Edit. secunda, Oxonii, 
1752. 8, mai. Subsidia critica praeter veteres editiones 
Forsterus habuit nulla; sed multa in annotationibus docte 
et acute exposuit. 

De Knebelii editione ad 'Theagem diximus, 

Praeterea memoranda est commentatio Augusti 
Magni Kraftii: De notione philosophiae in Platonis 
Erastis obvia, Lipsiae a. 1486, 8. min,, quae paginis 28 
absolvitur et praeter ohservationes quasdam de iustitiae 
et temperantiae Platonicae vi ac natura brevem com- 
plectitur dialogi enarrationem, qua Kraftius docere stu- 
duit, quantum praesidii Plato in hoc libro ad philoso- 
phiae. notionem accuratius illustrandam et diligentius 
explicandam aitulerit, Sed ea disputatio frustra omnino 
suscepía est, 





268 PROLEGOMENA IN RiVALÉS. 
CODICE S. 


Bodlei, & Clark. Coislin, 7; Vat, O4. Venet. XII. 
Paris, BCEF. Angel. u. Barberin, y. Palat, e. Vindob, f, 
Flor, a. b. e, d; iim o. 


ED uu s Lt 4 .L 


nor 
n 


P 
ci 
TUNU i A 





^ 





Cap. I. Fi diovvolov ToU yocppettoroU sio- 192 





qÀOov, xci tüov cvrO0L rOY vs víov ToUg imuituxe- 
or&rovg ÓoxoUvreg tivct Tq» lÓíov xcl moríguv &U- 
Ooxiumv, xci voUtuv àgcorGg. brvyyavérgv ovv vo 
Tüv uigexiov iügilovre, msQ& Orov O6, oU cq00go 


P. 132. «oi 7zgappacteiozoyU] lta codd. plerique omnes i 


pro vulg. ygauparuxov. 


Vulgo dialogus inscribitur 20a- 
010» nomine, quo utitur etiam 
Olympiodorus Vit. Plat. p. 
6, ed. Fisch. Sed rectius Dio- 
gen. Laert. II, 57. et IX. 371. 
Theodoretus p. 672. ed, Sir- 
mond, et Proclus in Euclid. 
p. 19. &vreQ«ovág vocant, siqui- 
dem duo amatores inter se con- 
teudentes atque aemulantes in- 
troducuntur. Et &vveQaoral in 
codice — Bodlei, superscriptum 
extat. 

P. 132. Eie A:ovvoíov 
voU yo«ppuerigoroU] ,Hic 
Platoni in re grammatica erat 
praecepfor, teste Laértio Ill. 
5. aliisque (veluti biographo in 
Heerenii Bibliotheca — Artt, 
et Literar. Antiq. Tom. V. Ap- 
peud. p. 10,), ac praesertim 
Olympiodoro l. c., qui eum 
ideo huiusce dialogi scenam hic 
loci posuisse dicit, va nó? 4f.- 


ov)Gi0G 6 diódoxolog dpuoipoc tty 
Tüj; mc«gà lliáveve — uvnumc.** 
Forsterus. Tale vero monu- 
mentum uf magistro poneret, 
Platonem non putamus unquam 
& se impetrare potuisse, Nam 
Sive totum opus intuemur, sane- 
quam est exiguum; sive hanc 
Dionysii mentionem rite aesti- 
mamus, non intelligitur, quid- 
nam in ea insit, quod ei hono- 
rificum esse posse videatur, si- 
quidem Socrates alia omnia id 
genus loca frequentare solebat. 
Pro eo, quod vulgo erat yo«u- 
peuxoU, etiam Olympiodo- 
rus l €. ygeppovwoi0U legisse 
videtur, 

xaLb eidov &Uv0 Q v —] Cum 
ioto hoc libelli exordio contu- 
lisse iuvabit Charmidis atque 
Lysidis initium, in quibus libris 
scena dialogi similiter descri- 
pta est. 


22 INCERTI AUCTORIS 

za TigoVOv* àgowvécÓnjv uévrow 1) 2523 "votayógov 
3 nsgb Ülvonióov ipiluv: aixAovg joUv yo«qovrsg 
éqcuvéotuv xoi ÉyxAicug rweg épupioUvro TOÍV ytpoív 
buxAvovrs xai pA  àbomovóaxóte. xayo -—— xadu- 
puv yep mad vüv épaoTQv TOU Érígov avroiv — 
zuoeg ovv cvr0v tQ GyxOve oOuv, O Ti noU" 
oUrwg éómovÓmzots tu) gucipoxio cirn», xai &mov* 


yoU» you&gporvtec] yocqpew Bodl, Vat. O. Ven. IT. Pro 
vett. lectione igawéado» iidem libri eum Vat. 4f. Vind, 2gocwé- 
oó9qv. ln Angel. extat yo. àgelvovro.. 

B. *0 uiiQazio eivqv] V. qum, praeter fidem codicum, 
De forma s/wj;v & Platone saepius usurpaía dixit Buítmannus Gr. 


T. I. p. 528, ed, $ec. Deiu pro vulg. *« ué;« e Bodl. Vat. O. 


$1 n80i A vatayógov ij ze 
Q? Olvozí(dov —] Anaxago- 
xam Clazomenium, lIonicae di- 
sciplinae philosophum, Anaxi- 
menis. alumnum, Periclis, Euri- 
pidis, et secundum nonnullos 
etiam Socratis praeceptorem pas- 
sim celebrant historiae philoso- 
phiae seriptovres, — Nec desunt 
etiam de Oenopide veterum te- 
simonia, Constat enim ex Di- 
odoro Siculo, Aeliana, 
Plutarcho, Sexío Empi- 
rico, Stobaeo, aliisque, Chi- 
um ipsum fuisse, Anaxagorae 
fere aequalem, in Aegyptum 
migrasse, ibique cum sacerdoti- 
bus et astronomis versatum esse, 
et exinde talem tum geometriae 
íum astronomiae scientiam hau- 
sisse, ut nonnulla, eaquenon exi- 
gui momenti, de quibus v, Ae- 
li an. Varr, Hist. X. 6. et Pro- 
clum in. Euclid. p. 19. 15. 87., 
in harum utraque excogitasse 
aut saltem pro suis venditasse 
diceretur, Pauca Oenopidis di- 
cta leguntur etiam in Maximi 
Collectaneis, Forsierus. 


ipewwéo Oqv uévvov] Dis- 
serebant icitur de figuris qui- 
busdam geomeiricis, quibus mo- 
fus corporum coelestium ad 
Oenopidis et Anaxagorae sen- 


fentiam  adumbraveranf, quos 
quidem. etiam manuum demon- 
Stratione studebant repraesen- 
fare. Recte sensum verborum 
expressi& Schleiermache- 
rus: Wenigstens sah ich, 
dass sie Kreise beschrie- 
ben und gewisse Neigun- 
gen mit den Hànden sich 
überneigend darstelltem.. 
Offendit tamen repetitum. ipae 
végO4v et quod xUxAovg sic nu- 
de positum est. Ficinus ver- 
titi quasdam sphaerae in- 
clinationes. Unde Heu- 
sdius Specim. Crit. p. 24, non 
male scribendum coniecit: xy- 
xÀiovg yo)» 7Qugorrtg ogaíQ«c 
xal iyxiGtc x. v. À Quales 
autem inclinationes intelligantur, 
ostendunt Laertii, Plutar- 
cli et Diodori verba iam a 
Forstero allata. Nam Anaxa- 
gorae a Laertio n. G. ,baec 
tribuitur sententia : 1& Ó» dorgr 
xav áp dc piv SZoAotidos ive- 
x9jves , UGTE xav xoQugir Ule 
gs 10v dab gawwópievov elvat ztó- 
Aov, Vorepov àà vv Üyxhwu Aa 


^ Bev. cuius inclinationis causam 


personatus Plutarchus De 
Placit, Philosoph. U. $8. affert; 

eam enim fieri ait E *0U «vro- 
quévov atque idc $a0 zgovoías, 
iya & uív vuwym aoloye yévivat,, 


RIVALES, 238 
"H mov uíye Ti xoà zalóv dori; aei ÓTOV TOOGÜLINV 
00V V menor uévo icrov. 'O à eina , Hotov, Ég, 
utya xci xaAÀóv; d0oÀto 0000 piv oU» ovrow mgl 
TÜy peTsQGY zo gàvagotiot guiocogovrte. Kol 
àpü Üevudcag cvroU TV  GnóxpiGty &zov* *Q vea- 
vie, cicy oy Ooxsi CoL tiva& TO quAocogev; 1j ti 
oUrQ zcÀszüg Aéyeig; Koi ó frepog — mAnoiov yap 


Ven. II. Vind. aliis restitutum" p£ya 7t. 
ádolteoyoUcs uiv ovv] Vulgo ui» femere omissum, quod 


Bodl. Coisl. Vat, O/f. Ven. 
n. 0, exhibuerunt, 
causa intelligitur, 


£X. Par. BC. Vind. Flor. a. b. e. d, 
Alii libri pro ov» habent uer, unde erroris 
Dein vett. editt. oUvoí yz ZItQ) 4. u. praeter 


fidem optimorum codicum, ut Bodl. Vat, Ven. I7. 


ü ài olxqra nén q0U xógpov 
xav ipsc» Gb o PknoQoou» xci 
:Uxo«cíay. De Oenipode vero 
Diodorus Sic. libr. I. extr. 
narrat, eum Ín Aegy pto gvvdta- 
sohparta «Oi tEQEUGb xul dorgo- 
Aoyoig Oei» &ÀlÀa cs xci ga 
Jugra vov jAvaxóy xvxÀor, dg ÀO0« 
i4» uli» Pyns av mogílav x. 7. 
i. conf. Plutarch. De Placit, 
Phil, II. 12. 

B. xi»jOcc ov» at6ió»] 
Oi» post parenthesin usurpari, 
ut significetur abruptum oratio- 
nis filum denuo resumi, ad Pro- 
tag. 327. B. et Lysid. p. 223. 
B. observavimus, Mox respon- 
det amator cum contemíu quo- 
dam et gravi irrisione: lloiov 
uéyu xal xulóv; de quo genere 


interrogationis v. ad Charm. p. 


114. B. et al. Haec vero po- 
steaquam ita pronuntiavit, istam 
corrigens sententiam addit: àóo- 
Asgyovot uiv ovv oU TOv E, T. 
A, h. e. imo vcro nugantur 
de rebus coelestibus, Nam 
haee.vis et significatio voculis 
uiv ob» haud raro subiecfa est, 
sicuti docebunt exempla ad Cri- 
ton. p. 44, B. Gorg. p. 466. A. 
Sympos. p. 210. C. Prof. yp. 
$09, C. à nobis congesta, Hune 
usum loquendi ignorantes libra- 
rii i» temere extruserunt à 


De Rep. VI. 


Bekkero demum prudenter re- 
stitutum et nuper à Knebe- 
lio recte defensum, . Ceterum 
hoc volgare fuit in philosophos 
omnes convicium, «uius Plato 
nou sine vulgi irrisione quadant 
mentionem iniicit Phaedr. p. 
210. A. z&gat, Oct utyaiat TOV 
TtgYOV , azpocó£orvc , &doAsozlac 
xci pevtogoloy(uc qvasoc méQt. 
Cratyl. p. 401, B. xwüvvevovatw 
-— oí mQUtot tá Orópata Tu é- 
pivot o9 qaot elvat , &ÀÀ& pe- 
q£09020yot Tirkg eti &doAfoget, 
p. 488. €. cov es 
&lijOds xvBegrqtixóv ovy $6 
&v Tg óvci n ErEGQ0OXÓzLOV TE 
xal &doÀégymv» x«i &yonorov oqi- 
gu xcAcioO«,; Politic, p. 299, B. 
pexempolóyov &ÜoÀlfoy"9 vw& oo- 
gi0otq». Phaedon. p. 70. C. conf, 
Apol. Socrat. C. 2. et 4. Ari- 
stoph. Nubb, 188, Xenoph. 
Oécon. XI. 3. Memor, 1. 2, 31.- 


C. Kaióf?rsgoc—]Dio- 
gen. L&ert. IX. 37. Thrasylii 
referens verba: eeg oi ivrt- 
eaaxaf, inquit, Ili&vovog lor, 
ovrog d» sm (Democritus) ó 
suQuyevópevog &vovvpoc vy nob 
Olvon(rr xui "Arela ayóguv fre- 
poc iv vj mgoc Zoxgéery ogulee : 
Owcleyóuevos nip quÀogogíac , e 
quoiv dg nividÓ lo Éowxtv O0. qu- 


214 INCERT! AUCTORIS 


xo Üipuevog iriyyavev cio), GvreQuorije üP — 
dxobgeg iuoU TE &gopévov XO X8lVOV dnozomopbvov, 
Qv z«oóg coU 6 py, à Dugares, ftOt£ig TO xa 
&vepécD ou voUrOV, & cloygóv qyeivat giiogogiov 
&vot. 7j OUx OloÜC TOUTOY, OTi genita bóusvoc xc 
&urunduevog xal xoasvOov nóvro zóv fov Ouré- 
TéAexeV ; dira cU Tí cUTOV (ov ámozguelod ct aAA", 
4 OT0 cloyoóv ior. gquiocogíe ; "Hv óà ovrog uày 
TOLÍV égacroiv ft&pl Movouxiy Owerrerpugolo , 0 à Ére&- 
Qoc , 0v Eloi0óQa, vmspà yvuvaotiuxNy. xci pow ÉOots 
go5vei vÓv àv Érsgov cguévoi, vóv igwrOusvov, 
ór. oUÜ' ocUrÓg mtpocemowiro rmegh Aoyov  Éurspog 
&ivou, dÀÀAa meQi Égyov, vÓv Óà coqorarov mpog- 


S;0L0UHeYOV &vct OwsQorTGOOL, Lye xoci & Tu ÓOvvolpmv,- 


C. 5 o52 oloOa cov tov] Steph. 7 oix oloOa, quod plue 
rimi libri mss. habent, Sed recte Ald. Bas: l. 2. et codd. non 
pauci 7 ox oíg9a. Pro voUror, quod reposui e Bodl. Vat. O4. 
Ven. II., vulgo legebatur «vvov, quod eliam a Bekkero servatum 
est, Sed vo)zov» melius est ideo, quia saepe ad. significandam ir- 
risionem et «contemtum adhibetur. v. Critou, p. 43. A. ibique 
&nn. De Rep. III. p. 403. A. Apolog. Socrat. p. 17. B. Sympos. 
p. 181. E. 

egre 0v ví aÜvóv ov &7.] Ita Bodl. Vat. O4. pro vulg. 
()g1& ví GOL Oltu civOv dztoxgívea au, Dein vulgo &AÀo 4$ Oz: quod 
e Bodl. Vat, O. Ven. Jl. mutatum, De dAÀ' 4 dixi ad Phaedon, 

. 18I. B. 
: D. zóvigovoutvov] V. vóv igozvov inepte. Bodl. a pr. 
m. Ven, XIX. Par. BC. Angel. Barb, Palat, Vindob, zó» igouzvor. 


4ógcogoc. Tale quiddam a Thra- 


syllo non potuisse pronunciari - 


verissime iudicavit Schleier- 
macher. p. 510. Haud dubie 
"TThrasyllus scripserat Democri- 
tum talem esse zérva9ov, qua- 
lis in hoc libro describeretur. 
Quocirea Diogenis verba, nisi 
vitiaía sunt, certe a Thrasylli 
mente prorsus abhorrent. 


óru rQax"uAiLóuevoc —]. 


Apte comparat Forsterus Ga- 
len. ad Thraeybul, C. 31. 0Àov 
ye toQdpev evov (athleta- 
rum) zóv (ov iv xavv9 vrj ne- 


Qudp avavQeqouévor 4 lo9aóv- 
Toy D] murcia Jü xouuuévov d 
dmonaroUvvorv T xviwóovuírov 
By xóvt, vt xaL AQ. Quo no- 
mine athletarum studia male 
audiebant. v. Mercurialis 
De art. gymn. l1. C. 14. 15. 
Verbi vgazrA(GecOas usum illu- 
strat Cuper. Obss. II. 12. Fa- 
ber, Agonist. I, 11. Perizon. ad 
Ael. V. H. XII. 58. Í 

zeli povaunv ÓvaveTQu- 
qoc] Notum est uovcu» et 
yvpraovuxsv ita inter se opponi, 
ut illa ad animi, haec ad cor- 
poris culum referatur. v. De 


RIVALES, 219 
map' cvroU oqgshgüsiyw. smov ovv ts Eig xowóv 
uiv vó igur5uc ToÓuxv* sk à cU oli voUOs xcAMoV 
énoxguéicÓr, cà ipurü) TÓ cUrO, OmsQ xol roUrov, 
&k Ooxsi cot TÓ quAoGogéiv x«AÀOv sivo 1j OV. 

Cap. IL  Zysóv ovv veVre Asyóvte» zuów 
ànoxoUcovrt TO ueipoxio àcwynocT5v, xci cUTO nav- 
ccuívo TZc Épijog zuuv &xpocral byevícÓm». xol O 
vu uiv oi igacrol ÉnaDov, ovx oim, cvr0g Ó ovv 
üÉenAcygv* «sb yog mors UnO TOY VíoY Ts xol xc- 
Aày ixnvrouot, iÓ0xsb uávroL, uos xol Ó Éregog 
oUy i3rrov iuo) cywniky»' ov u5v &AM Gmexpivató 
y& uoi xcl gucÀo quükoriuog. '"Onóre y&Q Tov, Éqm, 
& Zxgareg, TÓ quAocogs» cloyoóv qynoolunv si- 
yct, oUvÓ  &v vÓQunov vopicouw àucvróv tivot, 


Forsterus coni, vóv Pjjogusvor. Malui eum Schleiermachero có» 
Éperout»ov, quod etiam Bekkerus recepit. Ficinus: quem prius 
interrogaveram, 


v0v óbGgogocrccrov zQocmzosovg.] Hoc e Bodl. Vat. OA, 
Ven. JI. recepi, ut quod homuncionis fastum ef superbiam for- 
lius exprimat. Ceteri libri et mss. et typis expressi omnes ha- 
bent cogorsgo». 


x&làuov àmoxowuveigOai] V. dv &aoxglvtoGcw, Ven. IT. 
d» omittit, Bodl, e eorr, omisso dà» habet &zoxgwcioó«, Vat. O4. 
x&ÀÀliv &moxQwvicÓ«t, quod recepi praeeunte Bekkero. Cod, Flor, 
n. x&ÀÀw» ü» ànoxglra0Oci, ut coniecit Stephanus, 


P. 133, ai)«ó0g Ó obw» RitzAdyq] y' oi» Bodl, Vat, O. 
Ven. II. 


Rep. Hi. p. 246, Legg. X. p. frequentis esf usus, conf, Eu- 


195. Prot. p. 326. al. Perizon, 
nd Ael V, H. XII. 50. 


D. eZ «vs Ov»aíuz»] sc. 
wg iino Tyat, 

P. 133. 60 ce gui» oí ?9a- 
oraifinaÓGorv-—c)t0g 0 ovv 
à$:nióáyav] V. annot. ad in. 
Apolog, Socrat. ubi Ó" oi» recte 
videmur defendisse, Ceterum 
totus qui sequitur locus adum- 
bratus est ad exemplum eorum, 
quae leguntur Charmid, p. 154, 
B sqq. 155, B. C. Quod sequi- 
tur dzí mort, semper fere, 


rip. Heracl. v. 330. Sophocl, 
Aiac. v. 320. Herodot. I. 58. 
Vi. 102. Thucyd. VI. 82. 89, 
ul, conf, Lexic, Xenophont. s. 
V. zt07É. n. 5. 


'Onóvs yáp vov—4yncal- 
pB7»] Recte Ficinus: Sí 
quando, o Socrates, phi- 
losophari turpe esse du- 
cerem, quam interpretationem 
etiam Knebelius comproba- 
vit, v. ad Euthyphr. p. 7, D. 
— tà» obcvo Ócaxtíutvov, 
h, e, ita sentientem, 


183 


216 INCERTI AUCTORIS 

ovà' &AÀOY TÜV OUTO Olazt(utVOY, évosgyíusvog sig 
TÓY GyreQaoTiv , xoci Aéyov ueyaAm Tij qe», iv. 
avroU xaroxovoi r& Ttc. Kol yo eiztov, Ka- 
Àóv &gc 9oz& 00! TÜ gu^ocogev ; Ila)» uiv oor, 
Équ. Ti ovv; bye Équv* *w Ooxsi cow olóv re tivos 
elvat mo&yue Ori0Uv sir& . xaÀOv tire  Glogoóv 
àorw, 0 wu idein] "ug TV &gyi Ó Ti for; Qux 
égg. Old" &gu , qv à yo, 0 T. ÉGtt TO qu 
Aocoqs s Kal uA, éqn. Ti oov Érw; Éqqv £o. 
Tí à' dÀÀo ys, 4 xarà T0 £óAevog; ZóAey yg 


fI0U &ig6 
yno«oxo Ó' cis& moAAc OujaGxÓusvoc* 

"ai àuoi Óoxsi oUrtG ctl vo5vot Év yé vu uavOa- 

vay TOV uéALovre quAOGOQUGEU, XcLl VeTSQOV ÜvtG 

xol mgsofjveQov, iv' «eg nsiore iv vQ Dío ud. 

Koí uos vÓ uivnmoorov £o&é ri eiméiv, Énevté mg 

ivvozc«g 9ouxv «UrOv, à Tv guÀocogíuv soAvud— 


B. ivórunvíusvoc slc; vó» à»v.] Bas. 2. et Steph. ai- 
yITTÓUEvOS, Illud habent codd. 0omnes cum Aldo et Bas. l. 


piyáhm vij povi] Sie Bodl. Coisl, Vat. OA. Vind. pro 
vulg, uéya v; qo), quod Beckius in uey&5 qoi muíatum vole- 
bat. Sed illud dictum ut Phaedr. p. 242. B. yv; vj xegaAj. de 
quo v. Lobeck, ad Phryn. p. 265. Vulgata tamen lectio defendi 
potest loco Protagor. p. 310. B. 437 qovi uéya ÀAéyov. . 

9 doxst? 00:] Stephan. cum Par. E. et Angel, & óoxei go:. 

€. Kai u&X, 95] Pro his Bodl. Vat. O4. Ven. If. ha- 
bet Ilivv ye. 

xavà vó ZdÀiovoc] V. xcexà vóv ZóÀova. Sed illud ha- 
bent Bodl. Coisl ex corr., Vat. O4. Flor. b. d. In aliis est x«« 
v& vob ZóAovoc, quod receptae lectionis veritatem testatur. 


ovcoc &si] Sic Bodl Coisl, Vat. Of. Ven. l[. Par. C. 
Barber. Vind, Flor. b. d. n, Legebatur ante Bekkerum && ovvo. 

Entev& m6 P»voyocc] V. eivá mc, invitis Bodl, Váf, 
OA, Ven. II. Dein Bodl, CoisI. Vat. O4. Ven. J1X. Par. BC. An- 
gel. Barb. Palat, Flor. a, b. c, d. i. n. 0. zoAvuaóO(íav, quam scri- 
pturam iidem fere libri etiam infra servant, 


B. 2;0 Fpgv] De hoc ver- 
borum ordine v, ad Protagor, 
p. 317. D. De Rep. v. p. A450. A. 

€ TI 0  &AÀo y5, 9 xav 
r0 XóÀovoc] Abrupía oratio 
est, quae accura(ius ia debe- 


bat procedere: q xexà 10 Zd- 
Àovog d:b f» yé "w& uevÓdvtw. 
ZóÀe» y&Q moV dat v. v. À. 
Sed talis anticipatio verborum. 
haudquaquam rara. Solonis ver-: 
Siculum legimus etiam Lachet, 


RIVALES, 211 

Quo syotro eva. ^ Kaxevog, lluvv, Egm. 'Hysü 

. Óà Ón xaÀóv &ivot pOvOv T5V quiocoQíav 3j zci Gyc- 
OSórv; qv Ó' iyó. ^ Kei ayadóv, Éqn, n&vv. llóo- 
«ipo» ovv àv quAocogíg Ti ToUro iiov ivooge, jj 
xai àv TOig G&AAoig OUTO GOL Óoxti Éy&v; oiov gi 
Aoyvuvaotíav ov uóvov qysí xcÀov tivci, «AÀd zai 
c&yaODóv; 5 ov; O Óà xol udÀe ciQwv»ixGg sims QUo* 
llgóg piv TÓvÓs uot siooUco, Ori. ov0treQm* moóg 
uívrov oí, « XwxQerég, ÓLOAoy xci xcov &vot 
xci «ycDov. Jo' ovv xoci iv roig yvuvacío:g vv E 
noAvmoviev quAoyvuvoot(av yet tivmi;  Kaxeivog 
Épn, llávv. ys, wgmtp ya xci iv vQ quAocogtv vv 
moAvudüscv qiocogíav TyoUuci tiva — Kei àyo 
sov, Hysi à roUVg giloyvuvacroUvrag GÀÀov TOU 
imiDvusv 1 toUroV, Ó vi mOujOtL cÜrOUQ &U É/twv 
v0 coop; Tojrov, qn. '"H ovv oi moihoi. müvot 


10 oua, 5v Ó' byó, moiUOw tU Éyuüv; llüg yao 194 


- D. 'Hzri 6) 05 *a207 e1»a:] de: additum e Bodl. Vat, 
O4. Ven, J7, Etiam ó5, quod vulgo deerat, ex optimis atque 
plurimis eodd, nuper demum restitutum, 

d xai iv voig &ALAlorc] voi accessit e Bodl, Vat, O^, Ven, 
JI. Dein vulg. giuloyvuveoíey € Bodl, Coisl. Vat. O4f. Vev. ILY, 
Par. BCF. Angel, Pal. Flor, 8. b. c. d. i, n, in quAoyvuraotíay mus 
tatum. ^a 

z9Óc uévcvos co?] npo; 0? o? Bodl, Vat. O. Ven. JI. Dein 
vulgo xai x«Aó»v xdyaÓóv óuoloyg tiva», quod e Bodl, Vat. Of, 
Ven, Il. correctum, 

"Ap! ob» xai i» voic yvuveclotc —] Bodl. Vat. OA, 
Ven. ll. motabili scripturae discrepantia: Zyovues y&p 099g. 
$oovgca o)» Pyo* xal iv voig yuuvaoíoug TZ» moÀvm. xab gwioy. 
vtt *& ti»ai: xüx&woc. Ceterum quloyvpyaotíe» hie quoque Bodl. 
tuetur. 

E. 'Hyr? 0b voíc qiÀ.] V. 08 Ój. Sed fj om. Bodl. Vat, 
9. Ven. 74 Flor. d, Pro zb Zycw «0 ouo vett. editt. Eycc eU 
«0 cüuc, invitis optimis codicibus, 

Tovcov, Eg«4] Sic Bodl, Vat. Ven. 5. Flor. d. et pr. II, 
Vulgo erat Tojro, quod iam Heusdius corrigendum vidit, 


p. 188. B, et Reipubl, VII, p. 
$36. B. 

E. To)tov, Egp5y] Recte 
vidit Heusdius loco vulgati 
To)v:o genitivum restitui opor- 
iere, qui € verbo praecedenti 


ÉnuOvpuiiv esset suspensus, eam- 
que lectionem aliquot codices 
firmarunt. Comparat autem So- 
crates inter se philosophiam ef 
guoyvuyaciluy, lam vero quae 
in illa sit zoàÀvuáóua, cam 


248 INCERTI AUCTORIS 


&y, Épn, ànó y' óMyev nóvov v0 cQua tig tv 
£yoi5 Kol por ÉOoEsv. dx ivraUO xwvartog eivas Ó 
giioyvpyvaoríg , (ve uoL Bon oeue óux TY &unti- 
oíav cc yvpvactxie. XO TLELT C, q)pópar avTóv, X 
óà ZR Tí oujqs qMiV, à AÀQors, TOUTOU ToVro, Ayove 
7065 iJ x«i coi OoxoUct» oi &vÜumor eU TÀ OuaTO 
ruv emo Ty "L0LÀGV ' TtÓVOY , Jh &nà TOV Uu&TQiwy 
Ey uév, à Dnporeg, ipn Quy» TÓ Asyónsvoy à", 
ToUTO XcL vUV yvovot, ór. oi uérguo, fÓVOL &U fLOL- 
oUcw Éyav và couora. móOsv On; oUyi &vüQo ys 
&ygvnvóv T& xci d&orov xoci erQipy TOV TQOguAov 
Éyovra xol Aemrov vmO uspuuvOv; Kol ovroU roUTG 


P. 134. 
vulg. daó SMyuv yt. 


ázó y' óüllyov] Sic Bodl. Vat, O. Ven. II. pro 


B. obzi ávóga ys ire] ;t unus Sfeph, eum Par. EF. 


in hae zoàvzo»íeav esse arbitra- 
tur. Quum autem zoàvzo»íav 
vulgo arbitrentur ad roborandas 
corporis vires haud esse saluta- 
rem, ne zoÀvuaÓsua» quidem ad 
philosophiam conducere existi- 
mat. 


P. 134. xevmgvéog eva] 
V. ad Lysid. P. 223. A. Rem- 
publ, T. p. 329, D. 


Ov» 0b uévQuos zóvot —] 
Hoe ipsum ex Hippocrate est, 
cuius sententia Libr. VI. de 
Morbis Popularibus $. 6. haec 
est: m0»0L, guzía z0T& , VZIVOG, 
dggodtaue, navta "uérpu.. * Cor- 
narius. . Videtur haec sententia 
de corporis exercitationibus mo- 
dice adhibendis pervulgata fuis- 
se, sicuti appàáret e formula zó 
Asyóutvov O7 voUro, cuius usum 
&d Gorg. p. 447. A. illustravi- 
mus. conf, Boissonad, ad Ari- 
staen. p, 396. Nam de prover- 
bio ,ujói» &ya» noli cum Kne- 
belio cogitare, Proxima, nó- 
Qev Ó5; obyi — nó usgiuvov, 
quomodo interprefanda sint aut 
emendanda, multum a viris do- 


etis dubitatum est. Pro dàcQs- 
Bj Stephanus dedit &czoaflz. 
Quod ipsum amplectens For- 
Sterus post ovy) censet ópüg 
aut simile aliquod | verbum . in- 
telligi oportere, Sed hoc quo 
iure ita fiat, nemo dixerit, 
quum similis "ellipsis exempla 
alibi nulla reperiantur. Itaque. 
Heusdius locum corruptum 
esse iudicavit, atque hunc in 
modum emendare studuit: Tyó 
ply — du» vó Aeyóutvov viv ÓÀ 
voUto xal viv JvawaL, 0r. ob 
pésguot móvo, v growovow Eytw 
và gor, zOÓtv à QUxl; &y- 
óga yQvmvó» «& xal &ovcov xul 
sVoTrQafz] *. v. À. Equidem, 
o Socrates, existimabam, 
quod mp0, dictum est, e 
modicis laboribus corpus 
se bene habere, id nunc 
etiam illumnon ignorare, 
virum scilicet insomnem, 
impastum, exile haben- 
tem collum et curis ex- 
tenuatum, Sed ea coniectura 
quantis premaftur incommodis, 
demonstrare non attinet. Pro- 
pius ad verum accessit K nebe- 


RIVALES. 219 


smovrog 00:5 T& uepexir xci imsytlaotv, 0 Ó' 
frepog 50vÓ'gíecs. Koi éyo &mov, Tí ovv; cv 50 
Evyyaptig tujrs moAAoUg pijré OÀyOoUG nÓvOVG &U T0L- 
Hr É;yiv TG Gwuare toUg GvÜQUmovc, «AÀa TOUS 
uerglovg; 5 Owegutyeu Óvoiv Ovrow vQv mpi TOU Ao- 
jov; Kexüvog, lloóg uív voUtov, Épu, xev movu 
jóíeg OwvyoriGo(unv, xci t0 oià Ori ixavOg Gv ye- 
volun GouÓTcoci: rj vmo0fon, 5v vnsOGumv, xal. 
TaUrQe Éri qavAoréguyv UvnusÜfuxv* ovóiv yag iori* 
tog uévroL cà ovOiv Ótouct mapa Ó0fav giovexttv, 
&AÀ' OpoAoyG 5 t& T0ÀÀÁ, GÀÀA TC uérQuw yv- 
uváciz  v)V tUsbíe? iumowiv toig avÜQumoig. Ti 


omisit. idem mox invitis eodd. corgaf; scripsit. 


Acotv, 


ius, qui librorum scriptura 
. servata post uegouuvov pro inter- 
rogandi signo plene interpuii- 
gendum esse statuit. — Verum 
quód e superioribus solum 7io:- 
ovo repetendum ait totumque 
locum interpretatur sic: Unde 
izitur hoc probari pote- 
rit? Non teddunt modici 
labores hominem insom- 
nem et cibi fastidienten 
et luétae impatientem et 
curis extenüatüm; de ed 
multum ab eius ratione dissen- 
inus, Quum -enuim ^ zotoDoi» 
autea adiunefa sibi hábeat ver- 
ba £) lyev 1d oópucte, ne nuné 
quidem siné magna molestia per 
se solum repetitur. 
nec drópe pro subieeto licet ha- 
bere, cui deinde adiectiva prae- 
dicati loto. üdiuncta sint. Nani 
ità dicendum potius, fuit: ovy 
a0» crÜQwzo» (zoiovow) ayQv- 
nrór t€ xul daro» x. v. À. dtàá- 
que ellipsin alia modo expleri- 
dam censemus, Repetendum est 
enim o£ pérotot moro. &U 7toioU- 
otv Ey&v 10. dàpa. (uo facta 
haec emergit verborüni serten- 


Plat. Opp. Vol. VI. Sect, IH, 


Praeterea 


xai intyélagév] Sic Bodl, Vat. Ven. JI. Vett, editt, 27 


tia? modiei labores certé 
hominem insomnem eí ci- 
bo abstinentem et collun 
nullis pagnis committen- 
tem et meditationibus 
philos8opliorum  macera- 
tum- haudquaquam bene 
valéntem redduní: h. e. 
homo certe philosophiae studiis 
deditus, quia modicis Corporis 
exercitationibus abstinet, non 
hiitur prospera valetudine, Ácer- 
be his verbis respondet àma- 
ior ad ea, quae alter ipsi op- 
probrio verterat p. 132. C. s 
otx oió9a x. T. À. EX quibus 
etiam hoc intelligitur, quorsuti 
pertineat ó &ézgiff 10» voüynlov 
lyov: is enim oppohitur 29 voc- 
ynbouéro. Metoíuwvet de cu- 
riosis philosopliorum ineditatio- 
nibus dictae, ut Aristoph. 
Nubb. v. (1406, yyaptecc ót 
Aenteig xab Aoyoig SGoveuus | xai 
uéptuvats. | 

C. ovóib y&p PLóci] h. e. 
nihili enim hiec faciemndus; 
nihil caletin disputando, 
üt recte. interpretatur Knebel, 
$. dd Remp. VII. p. 562. D. 


21 


135 


280 INCERTI AUCTORIS 


óà rÀ guía, rà "uírpues 3j T& nol Égov diy. 
Koi té curia euoLoye. "Eri Óà aec yu) mooguváyxa- 
cov airov ópoloyeiy xci T&AÀe müvrc TG mepi TÜ 
6Ouc, TC uéru neiucra. egsh&v, «Aa p cà 
ae q;08 Lr Mya xad toL c oAy et và uérQue, 

Tí à, Égmv, T& meob TQv Wvynv; vc uírgus qst 
j 1& €perQe TOY spogeqepouívov; T pérpux, n. 
Qvzovv $v rüGv moocgsgopévan - vvii iori xoi TÀ 
pa nuota s DuoAóyet. Kal rovro» &gc TX. péírgi 
eee, «AA oU Tà moÀAk s vvégm. Cap. 1l. 
Tívo obv égópievot &v vuelos igoiusD'a, ónoioL ué- 
TQLOL fL0VOL ac curio "00g TÓ sou cru; "f2noAo-. 
yoUntv tQeió Óvteg, TL ierQoy 1i meiborolfhqv.. Tive 
ó' &v mpl OteQuá rov omogas, 0nócov uíroiov; Koi 
TOUTOU TOY yebpyy ipoAoyoVusv. Tíve óà mespi 
pa nuerov tlc Vr gureUotog TE XC O7t00&ig àpo - 
TüVrtg Óuxaiog àv épo(usO'a , Ómocge xci Omoic Bé- 
v0 TobvrceUÓOsv 3105] &mopgíag usoroi Tusv &nay- 
v5. xyOÀ mpogmaitov «vroUg roOuxv, JBovA:0t, 
Égay , ina) peg iv &nogig &cuév, épouse vavri 


C. Ti ài td oitla] Vat. O. Ven. II, óc, probante Bek- 
kero, 

D. v«& gezola uaAigva dptAtiv] ogshanaca eas pé- 
ola Bodl, Vaf. Ven. II, recte fortasse, 

T pézgum 9ptiei] Ita correxit Steph. Libri ogesiv, 

E. .2uokoyovguty vQ&ic] V. óuoAoyoUutv uév. Praesens 
hie et ur post e Bodl, Vat. O4. correctum, Imperfectum iam 
Mudgius vidit restitui oportere, Illud ui» autem eum Flor. d, n. 
delevi. Deinceps pro óz& j«rgóv, quod Bodl. Vatt. Ven. II. et ex 
corr, Vind. suppeditarunt, vulgo perperam scribebatur jj l«vgóov. 

nto) ozeQuacov] Sic Bodl Vat. OA. Ven. Il. Vett. 
editt, z. onéoueroc. Pro Tíve Ó' &v in Bodl. et Vat. est víva dat, 

Tíva àà negQà uaOzuuvov] asgi solus Bodl, cum Steph. 


habet. 


D. vày meocpepopévov] 
pd «Ux. 
P. 135. dcmeQ Ppg vo)c 
pvaovqoac Opnnooc] Odyss. 
XXI. v, 285 sqq. lutell. eioyvve- 
09-4. 
B. 
óoi«av] 
vicem. sustinet 


nÀtlovqv Ó' Gv Tyoi 
De hoc opfativo, qui 
infinitivi, vide 


1 
annot, ad Phaedon. p. 86. A. 
et Charmid. p. 155. E. 

0o« &vuréasog Eyevas, prj 
0c zt:govoz asc] Respicit 
ad discrimen artium liberalium 
et sordidarum,. atque rursus ' 
alterum pungit amatorem. Cen- 
seí autem eas artes ac discipli- 
nas, quae dignae sint homine 


RIVALES. 281 
TÀ uetpdzis 7 loo cloyvvousÜc, Gcnsp tq) ToUg 
uvgorjoeg "Üunooc, wu e&oUrvrag tivei Two Gkov, 
Ocrig àvrsvEi TO rOSov; 

"Ensón ovv uos à)0zovv cOvustv mpg TOv Ao- 
yov, A imspopumv czonsv, xci simov, Iloie óà 
ucduor &TT€ TOnCLOusY &ivcL TOV neDiudrav , & 
Os TàV quAocogoUvta pev very, ener, obzi neyra 
ovóà mo s "Yaohafoy otv Ó Gotpairepog einer, óTL 
xdÀMwra TaUT ti TOY nuaOngucTQY xci tQognxovra, 
&q' v &v nAscrnv Oó&«v i£yow Tig elg qulocogíav* 
mAsiotu» Ó' &v Éyow O0fav, si Ooxoliy rüv rtyvüv 
Éuneigog &lyot mocGy, & ÓÀ wu, wg nAsorUY y& xoci 
udAMcra Tüv dGhoLlóoyov, uaÓov c)rOv rovro, À 
moogijset TOig dev épotc perD 6v, óco Svvéceug &ye- 
v0, pij 06m zsgovoyíac. "4p ovv obro Aug, 
Égzv àiyó, Ggnig iv vj TexrOV(xj; xci yaQ ixi vé- 
xrovo piv &v ngleto mívrs ?) ÍS uvàw &xgov, coi- 
víxroya ÓÀ oU0' àv uvpiov OÓpcyuov* OLiyo ys uv 
xci iv mot roig LLAno: yiyvowtO. Goa jy Ti TOL- 
ojrov Aíysg; Kei 0g czxovceg uov ÉEvvezdosi zoi 


P. 135. qu diioUvras tivat] Codd, omnes á£foirzor, 
Sed Stephanus dedit "n dstoUvtag , quod recentiores editores re. 


cfe (tenuerunt. 


e 
In Bodl, est á£&ovrrov, ut accusativus superscri- 
ptus videatur. 


Genitivum vix erit qui tueatur, 


vóv gilocogojvca p.] Sic Bodl. Vat. O4. Ven. IT. Vett. 
editt. cóv q11ó0ogo». Ex iisdem libris deinde pro vulg. 2z&) ovyí 
dedimus intir] ovyt, 
B. x«i p&Xiova TQ» &££.] xe paL« Bodl Vat, Ven. II. 


€. coic Ellqowyíyvowo] V. y(yrorvaw Ven. 1I, yí(;roi- 
v0. Bodl. Vat. O4. yíyvoio. 


pa "4 TOv0UT0OY AÉye«c] 
et pr. 5. 


libero, quaeque intelligentia per- 
cipiantur, «cognoscendas esse; 
eas contra negligendas, quae 
manuum Oopificio contineantur. 
6gntQ P» cj ceurovixg] 
Accuratius rem Allustratur us So- 
crates utitur có» «cxróvor, fab- 
rorum, ef eius, qui operum 
dispensationi praeest, «oU dg- 


7» om, Bodl. Vat. OA. Ven. II. 


$ 


awiékvovog, exemplis: fabri enim 
opus praescriptum manuum la- 
bore perficiunt; hic autem men- 
tis et intelligentiae ope omnia 
designat atque ordinat, De voc. 
&pyviérvov v. Pollux On. VII. 
l1T. ibiguie lungerman n. 

C. oAlyo« y& pánrcxabiv 
zi T, ELA. y(yvovrco] Aut 


ai 


X 


INCERTI AUCEORIS 


evtoG AMytw TOLOUTOY. Cap. IV. 'Hoóuygv à' «i- 

TOY, & ovx dvaroy eii óvo uóveg. Tíyveg oUTO - 
pac) ezv Tüv «ÜrOY, uu Oro moAACg zc usyces. Q0 
96, Mi oUreg Mov, Égn, noh difhys , 0) Daoerss, 
e)g AÉyovrog, OTt Ósi ézcoTQV Tv qeyyóm TOV giho- 
GogovVyra inicrecO'et catoufgoxe, ()cttQ cvTOY TOY TY 
Tépvim Éyovrm, àÀÀ cg sixóg &vOpo &AsUÜsQOv rt 
xci n&mcisvuévov, imexolovO5Gei T6 TOÍg Aeyofüé- 
voig vn ToU OxuiovoyoU oiov v ^ tivct Óxqepovroc 
TOV mnogóyrOY, xci eUrOv É£vuféiAesÜen yvonmsv, 
were Ooxtv zagiórerov sivct xci coqurerOY TOv 
DT agora iv roig Asyouívotg T& xci nocrrout- 
vote msg Tác régvae. Kaye, Ért jap «vrOU nut 
yvóovy TOV Aóyov 0 Tt ifovAero, "Ap" ivvoc, Égqv, 
oiov Aéíyeg vOv quAógoqov &vOQe; Ooxég «Quot 


282 


vo nórac vé£zvac] póvas Bodl, Vat. O/. Ven IT, Vulgo 
JMevor, quod etiam recentiores tenuerunt. Sed Ó/o pore; eodem 
modo dietum, ut &z govoc. v, Bremi Exeurs. ad Lxsiem, XI. p. 
450 sq. 

M3 ovtog gov] 
€. d. i, n. Vulgo ovvo. 

D. cà» dei an«4póvtov] Vett. editt, 
Mutavimus e Bodl. Vat. O4. 


Sic Bodl. Vat, /. Ven. 77X. Flor. a. b. 
Bekkerus nihil enotavit discrepantiae. 


olei và» nagovcorv. 


zlyvovces tenendum, auf revo- dvàga HevOeodr ae xal meztcidev- 


cato optativo x&» (i, e. xai v) 
à» n&ow corrigendum est. Nam 
quae Hermannus ad Viger. 
p. 944 sqq. de particulae &v in 
posteriore orationis membro 
omissione disseruit, ea vereor 
ut com Knebelio ad hunc lo- 
cum referre recte liceat. Quum 
vero optimi codices yíyvowto 
praebeant, vix est dubium, quin 
xay reponi debeat, 


D. czóv vv czéyvqyv Fyor- 
1T] h. e. arti euipiam uni- 
ce deditum. Proxima optime 
explicuit Knebelius, inliniti- 
vos éru«xolovOmoa( v& xai «otov 
SvufalltaOus monens verbo ?z/- 
oraOÓ«a., quod post og &xoc 


pérov intelligendum relinquitur, 
per epexegesin subiectos esse, 
E. oiov iv «5j &yovíg 
eloir oí nívraoi] lj. € 
voiovtOY otov. v, Matthiae Gr. 
$. 413. 2. .Quum  interlocutor' 
dixisset satis sibi videri, si phi- - 
losophus quae ad artes et disci- - 
plinas pertineant, aliis melius. 
diiudicare pessit easque in uni- 
versum cognoverit, Socrates rem 
exemplo a certaminibus petito 
illustrare instituit. — Comparat 
igitur talem philosophum ,.qua- 
lem ille vult esse, cum quiu- 
quertione, qui etsi in singulis 
ceríaminum generibus haudqua- 
quam excellat, tamen omnia sa- 


tis laudabiliter et exerceat ef 


4, 


RIVALES. 288 
Aíyv oiov iv vj dywevig toiv oí névtaÓAo: mpog 
rovg Opouéeg 5 toUg neÀcioT&G. Xcà yc ixelvot roU- 
vuv ip A&movrot vcra TG ToUrGY cGÜÀe xci ÓsU- 
v:pot tio» moe ToUrovc, TOV Óà &ÀÀev aÜLqrv 
cxoüTOL xal YixGGiv «UrOUC. Td7 «v lowg TOLOUTÓV 
vL ÀÉyotg xab TO quiocoqstv cutoyactoÜL TOUG É7- 
r5üsUovrag ToUrtO TO éEmiuuósvue* TOV piv moUtuy 
sig füveot» mepi Tac rí£yveg &AAeinsoDou, TG Osvre- 
Qc Ó'  Éyovrag vOv GAAoy QS£plsiVGU, xcu oUrac 
yiyvsoO at epi D TT Üntaxpóv Tw &vügc TOV m&- 
qiiocogixóra. vOLOUTÓV zu qot Qoxsig àvOsixvvoO at. 
. Kaàeg 7é Bou; gn, " Does, goiva ontokcp- 
fva» v& sigb TOU quAoGÓóqoV, &meaxcocg «UtOv TQ 
seyréO AQ. for. yaQ &rsyvüg TOLo0UTOG, Oloc ju) Óov- 
Asvep qujüevà mtoc7uari puó dg T5v Gzgifauav un- 


qHqeyvóoury vóv lóyov] Sic BodL. Ven. JJ. Par, F. Vind. 

Flor b. i[ Legebatur guqi;»oovw  Duplicis augmenti exempla 
apud Platonem non rara, v. Bultmann. Gramm, Ampl, $, 86. aun. 
6. p. 338. ed. 2. 

E. d voU6 zalacovüc] Sic Vat. OA. Ven. J]. Pessime 
vulgo 4j 1OUg ziÀraovac, quod optime emendavit Forsterus. 

P. 136. g«írt. ónoAapgevsiv| Hoc recepi e Bodl, Ven. 
JI. Vat. 4. Flor. d. pro vulg. Joxeig vzoAÀcfciv, quod omnes editt. 
obsidet. 


ceogniía habeat. De m:r:aó2o 


E lov à dyaviaràv 1e(ntoGat, ztou- 
v. Fabri Agonist, Libr, L, 30, 


"tvtup 02 xg» dlówcx:».* For- 


31, 32. et Schneider. Lexic. sterus. 
8. v. e , 
Bre? RH Ain ovrat] P. 136. bz«xQóv riva] h. 


e. qui nonnisi primo cedat, ce- 
terum  reportet 24  ÓOsvrcgeia. 
Vocabulum apud Platonem, quod 


Idem observat Pindarus 
Olymp. XHIi. p. 42 sqq. haec 
dé Xenophonte Corinthio ba- 


bens: — arvo ue or«Ó(ov 
vuv dgópiov. ovx dvrefolqos 
1üv &ryp Ovatóc ovno Ttc a06- 
1:00», Hine suam item Lon- 
ginus comparationem Hyperi- 
4is cum Demostheue sumsisse 
videtur De Sublim. secet, 3. 4. 
fot yo curo (Hyperides) 70- 
ÀvquvovtQoc xal fielovg doté 
twv zal nyedóv Unexgog iy na- 
0i, os 6 mtvtü Doc, dere 
1üv uiv ngoutu» iv ázagi vv 


sciamus, nusquam reperitur. 


üntixágac «brÓóv TO ztv- 
z&91o] Diogenes Laert. 
IV. 31. de Democrito: zZ» 74g 
óc &ÀnOdis iy quioaogíq aévra- 
9 loc. joxevo ye T quoi xL 
Td n9uxt, &llà xai T po nua- 
vixG xb rOUG OyxvxMove iáyove, 
xai Ttg vtyvOv zuoogv eiysv du- 
ztto(arv, Similem ob. causam 
Eratosthenes  Cyrenaeus  Byr« 
xaL névvu9Àog cognominatus est, 


281 INCERTI AUCTORIS 


oiv Ütamtetovijzévon , Gre Óuà TQV TOU Évüg ToUTOU 
bupuéAsay ry GÀÀLov cn&vravy amoheheiqien, Qgzte0 
oí Óniovoyoí, &AÀ« navrov uerQiag égijg dat. 

Cap. V. JMer& zo/r4v O5 T5v anózoww dyà 
mooU vitobuevog cegüg. eiéveu 0 TL MÉyot, invyóa- 
vópajv aijroU ToVg &yaDoUsc, mórtQov zono(uovg 1) 
d griorovg & vett ontohepi evo. Xeeinovg àjjrov, 
6 JXxgortg, Épu. "Ag' ovv, saso oí &yoedol Aen- 
cutot, oí ztovioot &ygnotot; S2uolóyu. Tí 6; ToUg 
guiocógovg. &vópag Xenioiuovg qy8 1j ov; 'O àà et0- 
joya yonoí(uovg, x«i moóg ys Épy. yoncuwrerovg. 
&ivot Ji/éioO ou. qDéos 7 yvpey , El MULA Aí£ytig, 
cv0U xai AQniouion Api ticiv oí UazQ0L OUtOL ; Ón- 
Aov y&g, OTt íxGGrOV ys TOV T&g TÉyVeg lyóvrow 
gaviótspóg . dorw qióaogog. SinoLóyu. «Dépa 
à o5, qv Ó' iyd, db r/yoig 3] e)rOg &oÜtvucag ), 


B. àlÀlà azávvo»] At ante GgmsQ collocant Bodl, Vat, 
O4. Ven. II. male. 

eizeg oí dya6G0l xg5ciuos] Bodl. Vat. O, Ven, II. oi 
xQnaucos. 
^ €. xai "0 óg ys] Coisl Flor. d. xo? zQóc ys vovto:c, fg7. 

el dànóm Aíytec] Sic Bodl. Vat. OA. Ven. II. Vulgo & 
ov ài. À. quod tenuit Bekker, Dein Stephanus scripsit zog 
xai xgouiov, invitis codicibus omnibus, 

Qéos Ó5 o] V. ó£, quod e Bodl, Vat. O^ Ven. II, Vind, 
Flor. b. d. et corr. Angel. emendatum. : 

mtgi àv aU onovómv] V. ov, quod e Bodl. Vat. O4. Ven, 
Ii. mutavi. Mox (ycí«v Bodl, Vat. 4. Ven. IJ. 

àxtivov vÓv qiiógoqo»] cogóv Bodl Vat. O, Ven. IT. 
Stephanus 70» ariiculum abesse maluit. 

à» lavgóv àv Àágoic] Hoc dv om, Bodl O4. recte 
"fortasse. 


Óià «0 Oevreoeisuy iv mvcs Ses gov — ónznoleangü&voi]  Po- 


mirae xoig &xgouc dyylaavca. 
vide Suid. in voc. aliosque ibi 
& Kustero laudatos. Omnino 
haec vov zevr«OÀov appellatio 
iis, qui v& PyxvxÀues uadmuea 
tractabant, yulgo tribui vide- 
tur.* Forster. Similem sen- 
tentiam defendit Hippias Sophi- 
sta Hipp. min. p. 368 sqq. et 
Hipp. mai.,. ad quem librum 
lege Prolegomena nostra, 

B. vo)üc áyaD obe nótt- 


Steaquam amator philosophiam 
ita definivit, ut eam in multi- 
plici rerum scientia et cogni- 
tione inesse statuat, Socrates 
VnaxQov illum &róg« demonstrat 
minoris pretii esse quam artifi- 
ees aliosque artium peritos: 
ex quo effici vult, ut philoso- 
phus pro viro inutili sit haben- 
dus. "Hoc vero iis ait valde 
repugnare, quae aníea üisserue- 
rint. Mox xai 90g ys est at- 


/RIVAL ES. 


289 - 


Tí» qiÀov rig TUV GGw, mgl UV GU GmovÓQv uiya- 
Axv Üsc, nmórtgov vyísuev fovAóusvog xrüoacóuat 
vv Vmoxgov ixüvov vOv quAócogov tigtyoig &v &ig 
viv olxícv 3 v0» lergüv àv Acf on; -Augorípovg D 


Éyoy' &v, Égm. 


Mi uot, simov àyo, dcpuqoríoovg 
Aiys, &AÀ  Ómórspav uGAAÓv Tt xci moOrsQov. 


Ov- 


* » -- 5f , , € 08 1 
Ósg &v, Éqr, TOUTO ;'6 cugtefrnruostv, ec gvyi TOV 


ierpóv xci pnGAAov xoi mpórtQov. 


Ti 0 5; à» vii 


qeuieCopévg soríoo &v p&Alov inwrgízoig éevróv Ts 
^ - - , N —- - 
xci Tà GsovTOU, Tw xvfeovitg 1j TQ qikocóogo; TQ 


xvfsoviymy Éywys. 


D - N i J 
O)vzo)v zai raüÀÀa navÓ' ovrog, 


Éeg &v Tig Ouwtovoyóc 7, oV zonouu0g iorw 0 quAó- 


cogoc;. QÜDaiverou, | Épy. 


O)xo)v v)v Gyouoróg tig 


uiv ioriv Ó quiócogog; toi yàg uiv Ónnaov Onu- 


ovoyoi. cpuoAoymocusr Ó8 


vovg uiv &yeO ovs ygnoi- 


povg scr, roUg Óà movnoovg «zonorovco.  Hvcy;za- 


D. sizov iy4]| Sic Vat. O4, Ven, II. Vulgo tyoyt. 


Bodl; 2yó «". 


BGLÀAov ve xal ng.] Vulgatum 7s cum Bodl, Vat. O4. 


Ven, JI. in ve mutavinius, 


lavróy vs xal và 9o.] V. «brO» v&. Bodl, Vat. Of, Ven, 
JI. invitó» ve. Ven. Z. et corr, Coisl, o«vrov 16, probante Bek- 


kero, sed vide ad Alcib. 1I. p. 


o$ ygQuce«uoc dioi» ó qiAOG0Qo0c] Articulum ó e Boll, 


Vat, OA. Ven. 11. revocavimus, 


E. :lol yàg uiv Ógz0v] Pronomen zi» vulgo. negle- 
ctum redhibuerunt Bodl. Vat, 9. Ven. I1, 


rovG Óà zovqgo?g érzorocovc] V. dyoelove quod e Flor. 


b, d, Ven, X. Vat. O. Coisl. Bodl. mutavimus. 


In Bodl, Vat. O 4. 


Ven, 1]. legitur vovg Ó? poynoovs, 


que insuper, ut saepe. v. ad 
Remp. E p. 328. A. VII p. 
559. A. 

€. (Dépe 09 yvopev] In 
his azoU est in quibusnam 
rebus. Similiter 4421092 posi- 
tum Lachet, p. 181. E. Pro 
nol oU 99 omovóÓ5v p. lyric re- 
ponendum arbitror zegi o5 ov 
07. p. "y0:6, ut jam Stepha- 
nus voluit. , 

D. zojtó yt GpgicBntr- 
"O€é EY 6 OUz2 —] nemo du- 


bitaverit medicum potius 
afque prius esse arces- 
sendum. Post Zugicfrseir ne- 
gandi particula eodem modo il- 
lata est De Republ, V. p. 416, 
D. VI. p. 502. A. Parmenid. p. 
135, A. 


foc üv Ti; ÓÜcpuiovoyógc 
qs 0v zoncigós £ottv Ó qu- 
4ógogoc] quamdiu opifex. 
aliquis suppetit, philoso- 
phus nihil prodest? 


191 


286 INCERTI AUCTORIS 


Gero Opoloysiv. Cap. VI. T4 obv uerà voUro fpa 
poi 6s; 1] &ygoixórsQóv àoriv ioícÓau; '"EooU O vs 
BovAu. Ovis On, ignuv àyo, DyrO GAÀo 3 &vopo- 
AoyncacO'w. Tr& sipnuuívo. Éysü O6 mg cL, GuoAOy- 
gau» zcÀov tive vuv quiocogíkv xci cÜrOL quAO- 
60pot &ivai, voUg Óà quAocógovg c&ycDo/c, rovg Óà 
dyadovc 4onatsovs , ToUg Óà movuooUg cpnorovg. 
ML Ó' ov ToU qu.ocóg ovg apoXoyoeuey , €wg 
vy Onpovgyol óc, dypijarove &veL, OnutovoyoUg 
0à dsh &vei oU y&Q TaUTC wcuoAóygroi; llavvu ye, 
3 9' 6g. 'ÜuoAoyoüutv Gom, 6g Éouxs, xcTÓ ys TUv 
cóv Aóyov, einsQ TÓ quAocoqsv iori msQb TGg TÉ/VGgG 
bmurQuoveg tiveL 0v GU AÉy&ig TÓV TOOZOV, mOVmu- 
Qo)g «vroUg &iyow x«i Gyonorovg, fog àv iv avOQui- 


LET?! &1io] Eqvov Bodl. Vat. OA. Ven. II. 
P. 137. fog à» Óguiovozoi ociv] Vulgo oi ónuovorot. 
Delevi articulum iubente Heusdio et Schleiermachero, 


Il&vv ye, 4 9' 6c.] Sic Bodl. Vat, OA. Ven. JT. Flor. d. 
Legebatur J[&vv, Fgy. Dein Steph. 'OuoAoyo)pev. reete, quan- 
quam non pauci codd. cum Ald, imperfectum habent, 

üv gv Àéysic vó» vQóz0»] Sic Coisl. Angel. Pal. correcti. 
Ald. Bas. 1l. 2. à» go Afy&g, ut eat in plerisque omnibus codd, 
Stephanus dedit dg o0 2éy&g. Verum restituit Bekker, 


E. Tí oí» uttà voíto quitur? Ita enim | formulam 


Foouet o:] Perinepta est haec 
Socratis interrogatio; — Quid 
porro ex fe quaeram? 


Quasi vero ea de re dubitare 


possit. Videlicet posteaquam in- 
terlocutorem perduxit eo, ut 
is philosophos inutiles esse. con- 
cesserif, iam verecundatur etiam 
alterum ex eo interrogando eli- 
cere, quod e superioribus con- 
sequitur, philosophos non modo 
dy prorovg esse, verumr etíam 
so»ngoóg. Hoc enim poterat 
videri agrestius et inhumanius, 
ltaque Stephanura, censeo ve- 
re coniécisse; TY obr; 10 piti, 
*0Uro Ffoupat 96; Quid igi- 
'tur? tene iam interrogem 
de eo, quod ex his ceonse- 


«0 jriz& 70UrO0 usurpari exen- 
plis demonstratum est ad Cri- 
ton. p. 49. E, Eaothyphr. 12. 
D. lam vero quum. amator ei 
porro iníerrogendi potestatem 
concedat, urbane se dicit id 
tantum facíurum,, ut superioris 
disputationis veluti singula pun- 
cía colligat. Quod dum fa- 
cit, illud. ipsum addit | conse- 
etarium , quod antea se adiun- 
gere vereri modeste simulabat. 
Frustra Knebelius vulgaíae 
lectionis patrocinium suscepit, 
P. 137. x«i «vcvoi qiio - 
copo, tivac] De. hae re in 
superioribus ne verbum quidem 
factum est. Ficinus vertit; 
et extare philosophos, re- 


RIVALES, 281 


moig TÍyvow ow. C&ÀÀ& pu oUy obrug, & qiAe, tyuct 
pró' 5 vroUro qiocoqsiv, mspi Tüg TÉÍ/V«g iomovóa- 
xévau, ovÓÀ moAvzoeyuovoUyro zvuT&LOYTG Lv, ovóà 
zolvuaDoUrre, GÀ G&Ào Ti, bns iyo Qugv xci 
óveidog. &ivot ToUTO xci Üavevoovg xaAsücÓa. ToUG 


mipi Tag TÉ/V«g Sonoviaxórac. 


Cap. VII. 


*Q0s 08 gaqésregoy &cousD'w, sl &pc 


&AuÓg à£yo, idv rovro &z0xpívi. Tivsg ímmovg imi- 


oravrot 
- ^ » * 
ft010UOw 1) &ÀAÀOL; 


xoAcGuYy OpÓQo; mórtQov olmso fLriovg 
Oinso fhAr(ovg. 


, X - , 
Ti 02;. xvvag 


J J, , " T M 4, 
ovy oi fAriovg émictevtGL TtOUSiV , OUTOL XGi Z0Àc- 


Cuv opUog inícravra:; 


09. 


IVa. 
fsÀriovg v& mt0wE xal xoAcis. 00U; 


HH evrQ &gc Té£7vO 
(uui , 5 ó* 


Tí óami; mórspov uso feLriovg vs oui xci 


B. o gíAe, Fyocis] V. Éyovow, quod e Bodl. Vat. 64. 


Ven, X 
quod bene correxit Mudgius. 


Flor, d. emendatunr. 


Dein vett, editt, j7 Óz v0Uvo, 


xvnzrálovea b53v] xtUA corra. Bodl Vat. O. Ven, IT. 
nib Pp guw»] V. inif 7t €u5", quod e Bodl, Vatt. Ven, 


Il, mutatum. 


€. o?zegQ BeXvíoveg zosotvcs] Hic et in proximis plerie 
que libri mss, constanter cum Steph. habet zlc(orovc, quod prae- 


eunte Bekkero e Vind, 
correximus, 


pugnanfe synfaxi, Videntur ver- 
ba e glossemate orta esse. Re- 
spicitur vero ad illa p. 133. D. 
'Hysü ài 5 xaló» trav adv qu- 
4ocoqíav d x«i &yaór, &. €. À. 


z0vnQgobc «UTOUG EivC 
xci &zonocrovc] Quum iam 
&nfea philosophos esse dyor- 


grove; posuerit, vide ne hic quo- 
que delituerit aliquis error. Cer- 
te quidem argumentationis ra- 
tio postulat, ut scribatur: x«i 
novio «rrOUQ sivei, fog àv 
iy árÜQunoi x. Tr. À. idque re- 
poneudum censeo, Nam ex eo, 
quod philosophi sunt «zo5srot, 
nunc concluditur eosdem etiam 
malos esse. Deinde pro véz»«s 
o0w cum lHieusdio corrigen- 
dum :itztc og. Neque enim 


qui 


Ven. Z. Coisl. Par. BCF, et aliis nonnullis 


illud, quod arfes reperiuntur, 
sed potius hoc, quod artifices 
et artium periti suppetunt, ef- 
ficere videtur, ut nullus sit usus 
nullaque virtus philosophorum. 

B. xvazrtctlovrco C5v] Ele- 
gauter dicitur de philosophis, 
more hominum sedentario- 
rum obstipo capite omnin riman- 
tur curiosius ac perpetuo in 
multarum et variarum rerum 
studiis versantur. Aristoph. 
Nubb, v. 191. item commemo- 
rantur o£ eq69g« iysexvq oes, 
ubi Schol. TOLGU Ut : yag TOY yay 
qoorucórrav xal mgl av Oui- 
vosav  iyOvvev» Oynuava: cont, 
ibid. v, 509. 

bày voUro tnoxoívg] Pro 
làv "905 10010 &nozoívg. Steph. 


zSS INCERTI AUCTORIS 


xoAabee OQÜUg, 7 cUT5] xci ytyV00X6( TOUS yQnotoUg 
xai rovg poyÓOnooUVg, 7 éréoe vig; 'H cir, Épy. 
E ehijostg ovv xol xat  &vÜQumovg vroUO" óptoAo- 
yetv , djneo BeArtovg ev Quimovs cLOLEÍ, TOTNV tive 
xoci TÜv solitovoav gus xci Ówyiyvooxovoav TOUG 
gbuorovg v& xci TOUS H0yÓ500Ug; Il&vv ys, Égm. 
Oixoiv dr fva, xoi moÀAloUe, xol itg moAAovs, 
xci Éve; Nai. Kei xe. innov Ó» xci vOv &A- 
Àev &ndvrav oUVroc; ODuui. "Tí ovv iorw 5 &m- 


' ori, 4ttg ToUg àv TaÍg mOAÀsGU &xoAaoratvoyreg 


P721 naoevouovytag ps xoMitai oU; 3 OuxeorixE ; ; 
Noi. 'H àAAQv OUY TiV& ZxÀeig xe ÓuxeiooUvVxQv 3] 
TGUTUNV; Ox, AA reiirnv. Oixobv jj 1/60 xoMibovoty 
opÜe, vcUr» xci yiyvoloxovo, TOUG XQorovs xL rovg 
poyÓ0005;  Te)rg. "Ogrug Óà &va yuyvoGxst, zo 
coÀAovg yvoosrau; INaí, Koi Ogrtg y& moALoUg 
ayvot, x«i fva;  Quui. Pi «9e inmog Qv cyvoot 


D ELI xai yuyvo axe] Sic Bodl. Vat. O4. Ven, I1. pro 
vulg. «vzy. Dein vovg ante pio 9190s e Bodl, Coisl. Vemetis, 
aliis plurimis, restitutum. — Pro 7| évége i65; quod tüentur Bodl, 
Vat. 64. Ven. II, Flor. d. Coisl., vett, editt. KNEE Bas, 2. ha- 
bent 7 4225; 

xci voUe pox9q90i6] Sic Bodl, Vat, OA. Ven. lI. Le. 
gebatur xai T. 7t0rrQoUc. 

D. Oixo?v 41:6 tva] Vat, OA. Ven. Il. Bodl, post Oi- 
xov» interponunt x«í, ' 

Kai xaO Vumov àó7] V. 97, quod e Bodl, Vatt. Coisl, Ven, 
5ILX. Angel. Barb. Pal, Vind. Flor. a. b. €. d. i. n. o, emendatum, 


xaAtic ÓduxacocU vov] xaAsg x«l Ówu. Bodl. Vat, O4. Ven. 


- HI. qvod restitui, lidem deinceps: Ovx, «AÀà vavtnr, pro yug, 


Oix die s 


€. x«b xav dvóQdnove gia paullo aliter fieri memini- 
70709 6 j02.] Non assentior mus. 
Stephano vOoonov scriben- yan 
dum iudicanti. Recte enim di- E. Ei EA ÜxT706 0v — 
citur ónoloyeiy Ln xcd v Oo O5 x«i xóov] Haec 
D. ^H CLA OUY Tvv& xa- Lrutorum:* animalium — exempla 
Asie x«i Óixevoaívqv] quam inepte adhibeantur, vix 
Con(udit igitur scriptor rem iu- est quod moneamus, Platonis 
diciariam cum ipsa justitia; :certe elegautiam ista minime 
quod ab ipso Platone in Gor- decent, 


4 


 RIVALES., 280 


Tovg Yonorovs x«i TOUS moryoovo immovo, xcv cv- 
rürv &yvooi, moiog Tig borwv; — Qui, Kei s fov 
(n &yvooi roUg moYnoove zeli yonorovgo * ovo *, x&v 
«vrov a«yvooi, moi0g Tíg ioriv;  Ne(, Équ.  Ovro 
Ón zeli dh zéov; '" Quoloyu. Tí 0' inasduv &vÓpo- 
mÓGg Tig ()Y G&yvOj TOUg Aenerovg xoci mornoovg «v- 
Ópwzovc;, &0' ovy iavróv «y os, TOTtQOY YQnoróg 
borwv 3j movgoó02, inüÓn zecl evróg &vÜQuwnmóg brum; 
Awveysos. . To Ó' écvróv ayvosiv cogoovüv icri 
j ux cegpoorür; My cegporsür. Tó écvróv &pe 
jurocxüur dori. Gogpovüv; QDnuui, £qu. —'Tovr 
&gc, Og Éors, xci TO iv 4eAqoig yocuwe mopexi- 


| AsVeret, GwqQocUyv coxelv xci Owxetocivgv. "Eoi 


oxev. TU cevro 0 TCU xai XOÀCtCELV ógÜuc ini- 


—2q 


créusda; dpi. Üvxov 5j pi xolate opc 
bniarepoD'e, OixorocUvy avr bríiv, 7 óà Ówcyiyi- 
oxsy. xci éevróv xci &AÀovg, caqpocUrQps  Eouxtv, 


00. za) Tovc pog 97006] Haec est leetio codicum Bodl. 
Vot. 64, Ven. JJ. Vulgo erat xai norjpobs ; $ 
&yrooi roS z0zgoavroDs] V. &yvor, invitis libris optimis, 
Bodl. Vat, O/, Ven. ]. Etiam mox in verbis Kid'e orc ó» 
av. pro yrori posuimus opfativum librorum meliorum auctoritate. 
xa Xouóvobc Bo?c] Voc. Boys de Bekkeri coniectura in- 


seruimus. 
zoi06 víg Pov«v] ve; addunt Bodl, Vat. OA. Ven IJ. 


. Flor, b. $. 


P. 138. 4 u7 ovoggoveiv; M3 cogqgQortir] a legitur. 


. án Bodl. Vat. O/f. Ven. Jf. Vulgo erat 5; ov ooggorsiv; Ov. 


x«i vó i» d:Lgoic] x«( om. Bodl. Vat. O/f. Ven. II. Non 
ausus sum extrudere. 

O»ugut. Ovxovv cH" doni in Bodl, Vat. O4. est Vaf. 

B. óiayeyv». xal Éavvóv xai dllove]- Sic Bodl. Vat. 
OA. Ven. II. et Stobaeus. Vett, editt, xai Aor. 


P. 138. Tó íavróv &g« : 1317. B. Est quaedam ars, in- 
yuyvooxteiv loci q09go- quit, homines et castigandi 
vtiv] Eandem cogooo9»g; de- et meliores reddendi, quae 
finitionem' habes ^Charmid. p.  voeatur óux«orwxy. Haec autem 


B 


164. D. E. Alcibiad E p. 124. coniuncta. debet esse cüm eo, ut : 


A. quos locos scriptor fortasse. etalios et nosmet ipsos 


. ob oculds habuit, - peruoscamus, quae est ou-: 


Ovzob» jopiv xoilateiv qogooó»g. Utraque virtus prorz^* 


6gpO0cc ?z. —] Argumenta- sus est eadem atque una, siqui- 
tionis ratio haec est inde a p. : dem owgQocvrzs; demum ope alios 


^ 


290 INCERTI AUCTORIS 


£gm. Te)róv o' iori Ouxeuoc)vo xci ooqpociry; 
Qaivsrai, Cap. VIIL — Kai zv oUre ys xci ck 
'"móÀug &U olxoUrtct, Orcv oi dcÓwuoUvrsg Obxwv uv 
Ódcw.. Ani A£yug, Égu. Koi mou pa 7 
er) borw.  Zuviüoxeu. Ti Óé; Orov sig àvwo 0o- 
Süg nóAw wx, Ovoud ys roUTQ oU rÜpcvvóg T& 
xci (fxcwusUg; Oui. OvxoUv fecuuxi T& xci Tv- 
povyuxi Tíyvg Owowxti; | OUrog. Kei evros &p' oi 
«vrl Tíyvat cio .ixt(voig;  Qeivovret, — Tí óé; 
órav tig ov «vno olxíav Owwxj opÓGg, ci Ovouc 
TovVrQ àcrív; oUx olzovouog T& x«i Ósozórug; Na. 
llórsgov oU» x«i ovrog OuxeuocUvg sU Gv Tqv oizíay 
Ouoixoi 3j &ÀÀg Tib TÉyVQ; - dizeuocÓvn. "Eorw pc 
vaUrÓ, (Ug Éouxé, ÜDmciAsUGg, TUQUYVOG, mOATIXOG , Ol- 
xovóuog, Óscmórue, cwqQov, Óxctg* xci uic Tíywy 
icri feculo, TvgoYyixg, tox , ÓsonoTw, oixo- 
vopuxi, OuxoiocUvn, c099o0)UYn.  Qeiverci, gm, 


» Rosi OQuixaio c »q xoi c.] Bodl, Vat. OA. Ven. IIZ. Par. 
C. Ang. Barb. Flor. a. c. 0. ?072 xal Óix. xai Gg. 
xai aímoLtuc tU olx] Articulum e Bodl, Vat. O4, Ven, 
II. recepimus. 
&Qc 7 «vsu &ocw] V. «vvy, quod e Bodl, Vat. O4. Ven. 
Jl. in 5j evv5 mutatum, 
óvou& y& vovg] 7c additum e Bodl, Vat. Of. Ven. I7. 
/€. ox éixo»ópoc —] oix om, Bodl. Vat, O4. Ven. JI. 


errore, 
zoÀwrix5, 9eo7.] In Bodl Vat. O4. et pr. Ven. IT. de- 


Oz01ix5| deest, 

Qaívevar, Fou, oUvoc. IHóvegov ovv] Sic Bodl. Vat. 
OA. Ven. II. et a sec. man. Flor. d. Vett, editt. habent: o«go- 
Gvry. Qaíytvot, TU oUv$ vQ Q« X» v. À. 


possumus recíe castigare aíque secundum occupet locum, sed 
reddere meliores. Quum vero primas (íeneat, íantum abest, 
iustitia iure exercendo con-,. ut eius scientia varia et multi- . 
tineatur, tum eadem etiam artem . plici. rerum cognitione continea- 
reipublicae administrandae, im- * tur, ut una absolvatur iustitia 
perii gerendi atque familiae re-.. et temperantia. ln his quum 
gendae complectitur, ut: adeo . alia nonnulla graviter offendunt, . 
vir iustus item sit vir civilis, | tum illud nemo erit quin ferat 
imperator, dominus. et bonus . aegerrime, quod quae de iusti- 
paterfamilias. In his igitur tia et temperantia sunt expo- . 
omnibus quum philosophus nou. sità, in unum philosophum con- 


RIVALES, 291 - 
oUTUG. Cap. IX. Ilórtoov oUY TQ qiÀocógo, Orcv 
pàiy igTQog 7ttQb TOV xeuvóOvTOY TL ÀÉyy, ciyoàv D 
puO" ÉnsoDaL TOS Azyouévoug Divacóc wars Évg- 
EU pajdiv mpi TüV À.syopéva D moerroné- 
30 , xai ónorev &ÀAog Ka TOy Ünptovoyav , eger 
TUó* Ürcy» Óà Ouxaorne 1j f«cusUg 3) GAÀOG Tig OV 
vüy à Oujhóousv, ovx «icygóv msi TOUTOY pio", 
ÉnsoDcL. ÓvveacOo, uice Évufla Leo D et meg air 5 
llüg ó' ovx eicggóv, 0 JXéxgearsicg, sso y& TOGOU- 
va» mocyudrov nb» Éyew ovuflihAscUci; llórsgov 
ovy xci msi vaUTC Aíyousv, Égwv, nívraÓAov cv- E 
:óv Ov svot uci Vzaxpov , pr üsvreoéie: Eyovra 
náyrav TOY ,gàóaogov , Xa dy getov &vat, Éug àv 
TOUTOY Tig 2* ft0U TOY uiv TZYV GUTOU olxiav 0UZ 
GAÀg imtroenifov ovOà r& Osvrspeéio ip roUTQ éxríov, 
GÀÀ' «vrüv xoAacríov Ouxctoyre 0póüg, sh níAAs, &U 
olxécÜc. cUroU 7) Olzícs A vvizgoQso Ó5n uow "Enuro 


D. óc«* Di» la1095c] Sic Bodl, Vat, O4. Ven. JT. In 
vett, editt. est ó iavQóc. 

mtob rà» Atyouévov f zQerrouévov] Haec verba in 
vett. editt. desunt, Seryata leguntur in Bodl. Vat, O4. Ven. Il. 

^ 6v» vi» ó5 dug 2Oopusv| ds additum e Bodl. Vat, OA. Ven. 
IlXz. Par. BC, Ang. Barb. Pal. Flor. a. c. d, o. Praeterea Bodl, 
Vaít, Ven, 4H. habent ÓuAglvOagev. 

E. v& Ótvcsgtia Éyovvoa] v tavT5yg piv «& O. Bodl. 
Vat. O4. Ven. IÍ. Pro lrov:z Vat. OA. Ven. Il. et pr. Bodl. 
Torzas. 

fog üv vovtov] &G» e Bodl, Vat, OA, Ven. II. restitu- 
tum est. 

zQucrov uiv vqv córo? oix] V. 4 moUrov ufr. Sed 
recte Bodl. Vat. O4. Ven. II. 7 omittunt, quod miror a Bekkero 
alisque nuperis editoribus servafum esse. 


venire non est demonsíratum. 
Sed nimirnm universa haec dis- : 
putationis pars parum subtili- 


TÓ»v quÀogogov per epexegesin 
inferri, 
aAA* aUzóv xoiacréío»] 


ter explicata est, ut ex hac po- 
lissimum appareat non Plato- 
nem, sed alium scriptorem li- 
brum composuisse, 


E. avró0» Qeiv :eivasv — 
flüvyTOY TÓY q'1ócogov] 
Observahis post ^ «yrzóv deinde 


h. e. &AÀ' avióv Od» xolaluv, 
sed ipsum castigare opor- 
tere, ipsum debere exer- 
cere poenas aliosque edo- 
cere meliora. Nam verba- 
lia in z:zo» terminata etiam ac- 
cusativum personae adsciscere 
satis constat. 


139 


walkeri librum: Ueber die: 
| éóffentlichen «u. Privat- 
schiedsrichtert. in Athen. 


292 INCERTI AUCTORIS RIVALES. 


yt dymrov &kv vs oi qiAot cirQ Ouetrag ineroénociy, 
cv T8 0. nóki TL mpogr&rr) ówxxotvav 3j Dix Set, 
ciaggov àv toro, c) ércips, OcUrepov (aiveoÓ ct. 3) 
TO(rOV xci ur ovy TycicOci; oxi uot — 1IoÀAoU. 
&pe. O6] div, n B&riere, TÓ quAOGOq EV nola ttd 
TE EéiraL xci 7] ftéQl t&g TígVag 700) yea. 
LFinoóvrog Ó' iuo) voUve Ó uiv eodo0g aloyvv- 
Ü'eig roig. stpotrdiuévote ioíymosv, O Óà &ueOmne Kg] 
ixe(vug &ivau. xci oi &lo énüvscxyv vÀ &onuévo, 


P. 139. zolvumnOrius vt eivei] Sic Bodl. Vat. OA. Ven. 
Legebatur quiouáóta, quod scriptoris sententiae officit, 


II. 


diaivac PnavQéznoG0tv] | ÜUOnür eloyeto. ubi pro. Í£sgoic 


»Duo apud Athenienses arbitro- 
rum erant genera, alii publice 
annuatim sorte capti, quos ideo 
xÀnowtovg Ouartdg vocabant, 
alii, de quibus hie agitur, x«z* 
ErvoonZ»  Ówurqra(, ad quos 
singuli litigaturi controversia- 
fum suarum disceptationem de- 


ferebant, Dé utrisque fusius 
ngit Budgeus Comment. in 
Ling, Gr. p. 150. Petitus, 


Legg. AA, p. 344, (Adde Hudt- 


Jen, 1812. 8.) Obiter autem 
hie corruptum, ut videtur, P ol- 
Iucis locum ,.Libr.. VIII, 126, 
ad duutiiüc spectantem note- 
mus: "Gr Ó' dv ieonic niet 
ovótía. Oíxr,, ngiv éni Ovesas 


reponemnduiu censeo jóforg. Cons 
Slat enim arbitros ad dirimeu- 
das lites privatas fuissecousti- 
tutos, De peenliari autem ipso- 
ruf in sacris auctoritate nul- 
lihi, quod sciam; fit mentio,'* 
Forster. 


P. 139. xai uüj ovg i16 
09«.] Eodem modo ;v ov 
post eioyoóv usurpatum Protag., 
p. 352, D. TP Cyrop. ii, 
2, 20. al, 


xb Aepl d&c cÉgv«G 
zomyuéveíec]: Multum abest, 
inquit, ut philosophia in multi- 
plici et varia doctrina et in. illá; 
de quà diximus, circa artes. oc- 
€upatione cernatur, — Nam ita 
lic.usus articuli ante praedica« 
tum positi déclarandus. est. 


IPILAEFA'TIO 
AD 


EF EP :5AIRECIE UU M. 


Plat. Opp. Vol. VI. Sect, Ii. 22 











PRAEFATIO. 


De Hipparchi, Platonici argumento quoniam non pau- 
cis locis in annotatione dictum est, non opus fore arbi- 
tramur ut hic explicemus copiosius. Neque etiam quae 
ad elevandam libri fidem et auctoritatem pertinent, hoc 
loco persequi uberius placet, Nam vel ea, opinor, suf- 
fieient, quae de hac re ad graecam orationem passim 
commentati sumus, Quibus, si quis etiam plura cupiat, 
facile adiici poterunt quae vel breviter monuerunt vel 
disputarunt copiosius Valckenar. De Fragm. Callima- 
chi p. 22, ad Ilerodot, p. 298. ed. Wessel, Diatrib. in 
Eurip. Fragm. p. 291. Wolfius Prolegg. ad Homerum 
p. CLiV sq. Boeckhius in Min. et Legg. p. 34 sqq. 
Astius De Vita et Scriptis Plat. p. 496 sq. Soche- 
rus De Scriptis Plat, p. 122 sq. Hi enim omnes de 
eo cousentiunt, eam esse libri formani eamque disserendi 
rationem in illo regnantem, ut Platonicae artis vix 
ullum vestigium cernatur, siquidem nec universae dispu- 
tationis propositum dignum Platone sit, nec ratio atque 
via, qua seutentiae illustrentur, habeat philosophi  sub- 
tilitatem et elegantiam. Etiamsi vero dubium videatur, 
quod Boeckhius in Minoem et Legg. p. 43 sqq. e 
Diogene Laért, Il. 122 sqq. demonstrare studuit, re- 
ferendum esse hunc dialogum uná cum Minoe et li- 
bris de lusto ac de Virtute ad Simonem Socratieum au- 
ctorem ideoque ex sutripa prodiisse officina; tamen il- 
lud quidem facile tibi persuaseris, eu.: homini alicui 
B«veveo neque eleganter erudito et instituto tribuen- 
dum esse. Quanquam enim loquendi forma nihil habet 
quod a Platonicae aetatis usu recedere videatur, tamen 
sententiarum iunctura adeo scabra est et hiulca,, exem- 


22 * 


296 PRAEFATIO. 


plorum enumeratio saepenumero tam fastidiose copiosa, 
argumentorum conclusiones tam argutae ct inficetae, de- 
clamandi inanis pruritus adeo molestus, denique univer- 
sae disputationis finis adeo vagus ac propemodum nullus, 
ut non modo Plato sed ne politior quidem aliquis civis 
Atheniensis tale opus composuisse videatur. Sed nimi- 
rum latuit haud dubie iste sutor noster in schola aliqua 
rhetorum posterioris aetatis, unde istiusmodi specimina 
eruditionis ae doctrinae non pauca prodiisse exploratum 
habemus, .Quam suspicionem quum universi libri forma 
et ratio movere possit, tum excitat etiam atque confir- 
mat quodammodo locorum quorundam imitatio, qui hodie 
adhuc in germanis Platonis scriptis leguntur. Meque 
enim verisimile est quemquam Platone adhuc vivo istam 
imitandi rationem amplexurum fuisse, Sed quisquis fuc- 
rit auctor libelli, certe multo etiam sneptior fuit quam 
qui scripsit 'Thearem et Erastas. Quocirca non incom- 
mode hisce duobus operibus additus esse videbitur. Nam 
ut totus e nostra, collectione exularet, ideo non fuit 
optandum, quia non pauci aliquid pretii statuunt illi de- 
clamationi inde a p, 228. B. de Ilipparcho, unde ipsi 
libello nomen NHipparchi ineptissime tributum est, 





CODICES AD HIPPARCHUM COLLATI, 


Bodleianus s, Clarkianus, quocum fere sem- 
per congruunt Vat, /. Ven, 7//. Par. G. Hi igitur 
praestantissimi sunt. Sequuntur Coislin (7). Ve- 
neti ,ZX. Parisini BCEF. Angel. (w). Barber. 
(y). Palat, (e). Vindob. (1). Florentini a, b. c. 
i, o. n. p. 

Separatim editus hicdialogus est bis, 
primum ab Ettwallo Oxonii 1771. 8 una cum uíro- 
que Alcibiade; deinde ab A. Boeckhio: Simonis 
Socratici, ut videtur, dialogi quatuor, de 
lege (Minos), de lucri cupidine, de iusto ac 
de virtute. Additi sunt incerti auctoris dia- 
logi Eryxias et Axiochus. Graeca recensuit 
et praefationem criticam praemisit A. B. 
Heidelbergae, 1810, 8. 





vna i" Tt 


d viU 
SLA AEN 





TA TOY AIAAOT OY IH POZ Il 4 


ZOSKPATHZAZ, 


ETAIPO-Z. 





Ti y&o TÓ giAoxepüÉg; ví moré dori; xci Tíveg oi 995 


quioxsotis ; j 





ET. 'Euob uiv peg d ol &v depdatviry e&- 
dg «mà TOY juj0evOg &Eiev. ' 


Z0. 


7 - "7 - 
llórsgov ovv. cow Ooxovoct 


2 tyYUGXOYTEQ, 


— Ort ovósvog icrw Gia, $ ayvooUrreg; e& yag  &yvo- 
oUyrsg, &vo)5tovg AÉystg TOUS quAozsQOEig. 


ET....4AX 


, H , , b ij , 
OUx Q«vonrovg Aíyo, «AÀa movovQ- 


yovg x«i sov5oovg xoi TTrOVg TOU xíoÜovg, yiyvü- 


P. 225. 
Ven. II. Par. G, alii. 


P. 225. Tí y&o 10 gi2o- 
ziQÓéc; ví zové ?Povi] Vel 
abruptum hoc dialogi initium 
jmpostoris fraudem arguit, si- 
cuti recte indicavit V alckenar. 
in Callimachi Fragm. p. 22. 
Nam etsi Plato interdum legen- 
tes statim ab initio sermonis in 
medias res perducit, tamen id 
longe aliter atque hie ab ipso 
fieri, quj vel Cratyli et Philebi 
exordium comparaverint, nullo 
negotio intellirent. Neque haec 
anadiplosis, T/ y*o 10 qulo- 
xtüüég, ví nov£ ioci ; Platonica 
est. Pro quo Boeckhius 
Praefat. ad Simonis Socratici 
Dialogos p. XXVIIF. restituen- 


xtgüaiveniw dodo]. Sie codd, Bodl. Vat. 4. 
Ante Bekkerum scribebatur &3u90099v, 


dum censuit: T/ y&áos vó quAo- 

xt0Ü*; ví noté POTw, xni cívéG 0i 

qiioxeodsig; Quo ipso paulo 

insolentius in mediam rem ab- 
ripimur, 

&5.d 0t:v &nÓ TO zi 

s &n10 TOY y. &Eí- 


9v] Mira sane ista est defi- 
nitio ac vix digna insipienti 
adolescentulo. Quidni enim lu- 


cri studiosus síatim dicatur un- 
decunque ac vel e vilissimis 
rebus Incrum capere velle? Sed 
nimirum haec ipsa deünitio 
licet sit inyentu faeillima, ut a 
quovis aíferri potuerit, tameu 
ne verbo quidem atüingitur, sci- 
livet quo facilius deinceps ca- 
ptiosae eliciantur conclusiun- 


$00 HIPPARCHUS, 


0xoyrag óri otósvóg &&a. Borw. àg' óv odous x&0^ 
Ocivswy, Opwg ToÀu&YV quAoxegüsiv Ow Gvoucyvvriav, 


ZXQ. "4o! ovv voivós A£ysg TÓ» quALoxsQÓT, 
oiov àav quieiov yeupytzóg cYno «el yryvéiaxu ÓTb 
ob0svüg &&iov TO gvróv , &&oi &no rovrov ixrga- 
gévrog xspüaivsw ; &ge rotoUrov aUrOv Aéycig; 


ET. :Anó nmavróg 0 ys quhozsQüng, & Xuxga- 
vg, OleTrOL Ógiv z&pOcivtw. 

XQ. M uot ovrog &x5, Ógmep TL vOwmutvog 
Vnó rwog, GÀÀA spogéyov àuoi TOV voUrv cnuóxQurat, 


(gms &v &i iE &oymg mndAw ToUruv. oU7i Ouoloytig 


B. ytoQyuexzóc ávz0] V. ytogyóc, quod e Bodl, Vat, Z, 
Ven, I1. Par. G. Flor. p. mutatuin, 


C. xai óo, xci x90«] Sic Bodl, Vat, 


Ven, I7, Par. G, 


Vett, editt. x«à yoQ« x«i 9o«. Mox vulgo ifáAeuev, Recte Ven, 


Inanis etiam verborum 
lusus est in dio nO OY 
qrüsvóc Giov, qui me minus 
animadverteretur quam par es- 
set, scriptor eo cautum esse 
voluit; quod eum deinde aliquo- 
ties repetiit. Ad dozobor zwrvo- 
oxovveg repete d&ror» xegÜaívtur 
cnó 16v Mie &&luv, 


culae. 


B. ág^ Óv zoÀpóct x.] 
unde lucrum capere a ge 
impeírant, s. non erubescunt. 


"Ap! o)v vovóvàs Aéyeuq 
—] Refutat Socrates interlocuto- 
pem sic, ut£neminem doceat e re- 
bus nullius pretii lucrum sperare. 
Quod ut argute fiat, tamen mo- 
re Platonico haudquaquam fieri 
existimandum est. Atque vel 
hoc suspiciosiores movebit, quod 
deinceps agricolae, viri eque- 
stris, gubernatoris, imperatoris, 
tibicinis, citharistae exempla 
promiscue afferuntur, quod pror- 
sus ita factum novimus in aliis 
dialogis Platonis nomini per 
fraudem adscriptis. V. "Theag. 
p. 123. B sqq. Min. p. 317. D, 


et quae notavit Boeckhius in 
Min. p. 37. 

GcatQ v» mqOuxmuévog —] 
Nihil profecto respondit inter- 
locutor, quo animum suum ali- 
quo modo offensum esse signi- 
ficaverit. Hoc unum sibi sum- 
Sit, quod utique per summam 
modestiam et urbanitatem lice- 
bat, ut in superiore persisteref 
sententia, quippe nondum ido- 
neis argumentis refufata illa - 
vel labefactata, Quid vero So- | 
crates? Nempe is moleste ferf, | 
quod ille sibi non statim con- | 
cesserit, adeoque eum severo 
imperio ad id attendere iubef, | 
quod iamiam dicturus sit, Enim- | 
vero hoc dignum esf sane mo- | 
rosioris alicuius  ludimapistri 
tristitia, non Socratis Platonici 
elegantia et urbanitate. 

C. à» ónofc at. Qurtu- | 
Qvüs zai oq * uL z9o«] 
Rursus animadverte, elejyantis— 
sime leetor, huius z«gny5otog | 
suavitatem; cuius vis ne íofa. 
periret, visne scire eur scriptor | 
tam sedulo providerit?  Enim- | 





p.t 


HIPPARCHUS, 


201 


TOY giiousgDii imicrquove sivc, miol vig «bieg voU- 
«0v, OUtv zsQocivew iut; 


GET. "Eyayt. 


XQ. Tíg ovv imworQueY msph qvrüv» Tie c 


Eae; 


à» óaoíg Eo qursvOgvas zcl Qog xoi yog; ive 
rz. xci Wuttg TüY GoqQv Quucrov iufimouty, àv oi 
Os&ol zspi T&g Ólxag xaAAwmoUrtat. 

| ET. 'Eyó uiv oiuet ytwpyov. 

Z£Q. Tó obv áo) xepoaivav GAko vw Aéyeg 


jj oiscD'as Ocv xegÜcivst s. 


ET. Tovro Aéyo. 


EZ. Par. F. Flor. i. ugdiouzv. Alii 
pérov, quod qui habent, à» omittunt, 


D. 


vero solent homines inepti at- 
que infüceti, si quid sibi viden- 
tur dixisse argufius, ipsi in 
Stolidum erumpere risum et mul- 
fum  cachinnum tollere, Qua- 
lem olim ipsi vidimus in cathe- 
dra professorem: is enim sole- 
bat dicteriis suis adeo ohlectari, 


ut priusquam illa proferret, stu- 


pentibus auditoribus in risum 
nescio quem effunderetur. Ta- 
libus igitur hic noster homo 
est simillimus, quj pulerum sci- 
licet hoc emblema non sine no- 
fatione quadam addiderit, Sed 
bonum factum, qnod eo ipso 
imprudeus inertiae suae poe- 
nam dedit gravissimam. Nam 
manifestis hic indiciis fraudem 
insulsi tenebrionis deprehendi- 
mus. Quid enim? quum toía 
haec óZo« expressa sit ad si- 
militudinem illorum, quae le- 
guutur Apolog. Socrat. p. 17. 
B., quumque formula ipsa ós£iol 
ntob 1éG Óív*g a Platonis usu 
omuino abhorreat, quis est quin 
protenus, etiamsi ceteroquin 
non sagacissimas habeat nares, 


libri 2ugaAloyer vel dufallo- 


TÀ oiv iio)» x.] Libri vo» obrv &5w», Sed TO ed. 
Steph. á£&o)U» coniecit Schleierm, 


famen malam fraudem isto in 
loco odoretur? Sed accedit 
aliud quid, quod.quam parum 
homo mnosfer zd distinguendas 


diversas vocabulorum notiones 
exercitatus fuerit, — certissime 
testatur. 


Docere vult Socrates, 
lucri studiosum perspectum ha- 
bere debere rerum pretium ac 
dignitatem. d primum decla- 
rat exemplo rustici, quem ait 
cognitam habere oportere qvriov 
vüv ái(eu, iy ónoíc xu gucev- 
Suaren xe ec xa xot. Quasi 
vero plantarum pretium ex eo 
aestimandum sit, ut quo tem- 
pore quove loco singulae ger- 
minent, exploratum habeatur. 
At enim confudit homuncio te- | 
mere zc cGiíag notionem cum 
altera illa, quam habet aüdiecti- 
vum &for ita cum infinitivo 
coniunctum.  Cuiusmodi diver- 
sarum  notionum confusiones 
etsi subinde apud ipsum Plato- 
nem deprehendi novimus, famen 
eas alia lege et condicione lo- 
cum habere non sine idonea 
ratione videmur contendere. 


$02 HIPPARCHUS. 


CQ. My roívvv us imusioes iÉnnarGv, &vOpc 
226 nosoflórsgov 1n oUrw véog 0v; &moxpwóusvog dg- 
zs vUv Ój, & ovÓ  «vr0g olt* &AÀ' wg e&AmO«g 
&né* à éorw , OvyrtY& ole, ytoQyuxOv &vóoo ytvó- 
pevoy zo yuyvocxoyte , OT. OUÓtvOG crei qUreUsL 

r0 qvróv, oleGÓcu. «m0 TOVrOV xeÓcivav; 


ET. Mà 40 ovx Éyoys. 


CQ. CTí és inmuxov &vàpo. yvooxovra , ULT 
obOtvóg cire citt TQ nuo mneptys, eyvosiy GUrov 
ols,, ór. vóv imnov Ow Osios ; 


ET. Ova É£ywyt. 


B XQ. (x &e olera ys &mO rovrov xsQÜalvswy 
TG» cirioy TOV. unósvóg GE5iwv. 
ET.  Ovyi. 
CQ. Tí 06; xvfeovitov wdevog. at oria xe 
nsu)óuue Tj vu magsoxsvoouévoy. a voci oisL, OTL 


UgpoDrjosron , zo zu vyebctt zc rog «t0 ÀAé0 U ctt 
xci Tiv vaUv &nolíoni xci & v &7] návta; 


ET. Ovx é£yuyt. 


P. 226. :iné* &Q Pari» —] Sic Boeckbius corr. Libri 
habent eizeg low». Mox pro gvttyee libri plerique emnes qv- 
aee. 


B. vov uu3evós &íiev] Desunt haec in Ven, X. Par. C, 
w.y. € 


&vópa nosoBUvsQoy—wvé- iis rebus, unde lucraturi sinf, 
oc 5)»] En incertam illam per- aliquid pretii statuere. Ex quo 
sonam, quae cum Socrate col- — Socrates subdolae fraudis eri- 
loquens inducitur, certe ado-  minationem repetit. Quod quan- 
lescentem esse comperimus. Sed ta cum  urbanitate ita ab eo 
nimirum imitatione hoc expres- fiat, exponere supervacaneum 
sum est ex Menon. p. 16. A. 81. K. fuerit, illud vero mon indi- 

gnum est quod expendatur accu- 

P. 226. & o0) «)vàc o/zi] ratius, quod Socrates deinde, 
Nempe crediderat antea inter istius inventi sui amore occoe- 
locutor lueri studiosos 610 To» catus, eandem sententiam tri- 
pdevóg &ií(o» utilitatem capere forum commemoratione exem- 
velle; nune eosdem concessit . plorum ad taedium usque incul- 


HIPPARCHUS. 303 
CQ. Ovx &pc olei vs zsgücivaw «no vuv 
 gxsvàv Tuv jujó0evOg a&iov. 
ET. Ov yag. 
XQ. 'AAAà orgétuyóg yuvooxwev, Ott 7] oroc- 


^ » € , M x e P T] » 4 4 , 
Ti& aUTQ ovÓsvoe iue Oma £yct, oletat Q70 TOU- 
TOY» xipÜcivsi» zo a£ xepÓamivew ; 


ET. Ovóeuog. 





2. A LOU eA ovósvog G&lovs Üov 
D zi aptatio Avgmv 1j Toi Sótne TóEov, j &AÀog óg- 
TigoUv cvAAufOnv Ov OnuwovoyOv 1) TOv GAÀÀoV 
Tüy éuggóvov cv0gOv i0sv0g GE Ogyave 7 GAAQV 
mcpecxevyv 1vri»VaOUY ÉyovY, C&A0 TOUTGOV Oletcu xep- 
Qaivety ; 


ET. Ovxovv qaivsra ys. 


i zm. Twec ovv mori Aéyete TOU qu.ozegàsie ; 
| oU yaQ Ónnov Tobrovc yt, ovg Oil uev , oirtveg 
| qtyvoGxoYTeg TO ovósvog &Eto &nó TOUTOY OlovYrcL 
. Ov xegücivew. &AÀ' ovre uív, o Üevudott, wg cU 

A£yug, ovx Éor' &vÜQonav ovóug quioxsgünc. 


lovía xaingd«Àia] Sic libri optimi iidemque longe plu- 
rimi. Veit. editt, a50«2«x xai ígotía. Ex iisdem dein restitutum 
stagegxevacuévoy pro vulg. nagaoxsvaocusror, 


D, Ov) yàQ Órnzov zovzovg zu óy om. Bodl. Vat, 7f. Ven. 
Il. Par. G. 


eat.  Ceferum libri mendose  proficif, Id homini nostro pror- 
&AÀ' dg &AlnÓvc «ineg loww Ov- sus ila accidit. Nam oratio eius 
—— 7w*,. quem errorem  sustulif ^ melle dulcior fluebat, quamdiu 
' Boeckh. in Min. p. 121. Ve- vulgaria ista exempla  deblate- 
ram lectionem expressit Fici- rabat; eidem aqua, quo? aiunt, 
nus: sed responde quam  protenus baeret, ubi ad alia 
verissime:an censesagri- (írauseundum est, in quorum 
cultorem quempiam etr. explicocione proprii ingenii vi- 
: p. eii OU 7w£rv,0 €O«v- res inteudendae expromendaeque 
péGt&, Og g, X.]  Pessimus sunt. dta inepta saae haee iun- 
est figlinus, qui rota sponte ctura verborum haberi debet, 
veurrente urceum fingit; rotae pro qua certe tolerahilior haec 
cursu cessante nihi] adinodum fuerit; ovcw gir y&Q, Q d. 


2 


d 


$04 HIPPARCHUS, 


. EV 

ET, 'AàÀ' iyd, e Zuporsc, [fiovLouet Aiysw 
voUrOVg qQuAoxsQüsig &ivmu, old éxdoror& VnÓ cnA- 
etíag xoi n&vv Opuxok xal OMyov Gh xoi ovOtvOg 


yMyovre, Vnsgqvüg xci guAoxtoooUou., 


X9. 0) ónnov, o Békriere , ytyvéiozoyreg , óri 
ovó:vóg &&u« ior roro uiv yàg $0» $uGg avrovg 
TQ Aóyo ib iausv OTi GÜVYGTOY, 


ET. "Euows Oox&. 


* x 


XQ. QObxo)v &à 5 yuvozoryrtc, Ó5Àov, oTi 
&yvoo)vrsg, olóusvo! Óà Ta& ovüsvog Gi  moÀLoU 


GE sve, 


ET.  Qaivsrat, 
X90, 

xépoc 
ET. Nai, 
0. 
ET. "Eywys. 
Q0. 
ET. Ovóovi, 


E. và ovÀt»Ü0g &$i«] V. qósvóc, quod e Bodl. 


"Aio T& oUv ol y& giÀoxegOsig quAoUot TÓ 


Kígóog Óà AMyüg ivavriov Tjj Duuie 


"Eorw oU» 0ro dy«O9v ior tupuoV oat 


Coisl, 


Vat. 4. Ven. JI. Par. BG. Vind. Florr. aliis correctum. 
P.221. Blázvovvav 0z0 vic Gqpé«g Qa] &g« vulgo 


41 Nó, 0 X, Bovlo- 
Bes àíystuv—] Secunda haec 
est definitio lucrandi cupiditatis, 
Dicuntur igitur lucri cupidi 
esse, qui vel exiguás res ct parvi, 
imo nihili aestimandas prae in- 
satiabili habendi studio immode- 
rate expetant, In his xai n&»v 
quod y sicuti centenis locis, 
ita dicitur, uf x«i habeat vim 
intendendi; formula autem óAí- 
yov xai ov0svÓg &iix posita est 
eo sensu, quem declaravimus ad 
Apolog. Socrat. p. 23. A. Hac- 
ienus igitur res salva est ne- 
que ulla ex parfe lahorat, Sed 
operae pretium est videre, quà 


 xerat, 


ratione Socrates deinceps pra- 
positam definitionem erroris co- 
arguat. Primum enim rursus 
urgetur hoc, quod alter 2& oA(- 
yov x«i ovótrós c$;« expeli di- 
ex qua colligitur, istius- 
modi homines in magno opinia- 
nis errore  atqüe ignorantia 
versari. Deinde lucrum, quo- 
niam damuo contrarium sit, 
docetur bonum esse, ideoque 
lucri studiosos baberi oportere 
honi amaníes. Quod quoniam 
in omnes omnino homines ca- 
dat, Socrates neminem vult ve- 
periri, quin lucro studeat. Fà- 
eile apparet fallaciam argumen- 





HIPPARCHUS, 305 

XQ. AA xaxov; 

ET. Noi. 

ZO.  Bàdmrovrat nó to Cusieg Qm Y. 
| O'ownot. 
ET.  Bàenarovrot, 

ZO. Kaxóv &oa 9 inuía. 

ET. Nat. 

XQ. 'Dvevriov 0à Tj Dual v0 zígÓog. 

ET. "Evavitov. 

ZO. "dyaÓóv Qe TÓ xíoÓos. 

ET. Nat, 


XO. Tove ovv cz dyadoy quioUyreg quioxo- 


Ósg zaLsg. 
ET. "Eoiwxtv. 


, T - , 
XO, O5 uevixovg ys, € éroige, Aéytta TOUS 
"quioxsgüsig. *AÀ& GV «UrOg stÓTtQoV quAsig 0 v &ya- 


à» 4, » o» qué; 
|o ET. "Eyoyt. 


(post glézrovres inseríum cum Bodl. Vat. A, Ven, II. Par. G. 


alio Joco collocavi, 


B. Ov gu«vizovg yt —] Pro vulg. à? recte Bodl. Vat. 


- 4. Ven. 11. Par, G. 75. 


. fationis in eo latere, quod ex 
» eo, quod locrum est bonum 
- quiddam, colligitur denique, qg:- 
AoxtQüeig sirae volg 40 &yaOov 
qiÀovrrac, lam vero quaerentes, 
quid taudem captiosae huic ar- 
| gumentationi propositum sif, ni- 
hil profecto reperiemus , quod 
Platonis ingenio dignum sit. 
*Neque enim in ridendo adole- 
scentulo, quocum Socrates col- 
loquitur, ullum leporem ani- 
madvertimus, qui alibi sane in 
talibus locis non desideratur; 
neque dum istiusmodi íricae 
nectuntur, recta deliuiendi ra- 
iio vel ars ullo modo significa- 


tur id quod in dialogis vere 
Platonicis semper ita fieri me- 
minimus.  Merae igitur hae 
nugae suní, merae argutiae, 
quae nihil commune habent, cum 
iis, quae apud ipsum Platonem 
subinde simili modo disputantur. 
P. 223. B. Ov gua«vixovg 
7t€—] Inepta haec est litotes? 
Non insanos quidem esse 
dicis eos, qui lucri cupi- 
ditate ducuntur, praeser- 
tim quum deinde serio ita per- 
gatur: Sed tu ipse utrum. 
bonum expeftis an non 
expetis?  Tolia etsi levia vi- 
dentur et fere uno recíi venu- 


mo T 


$06 HIPPARCHUS, | 
Z2. "Eon. O6 vw &y&áOóv, 0 o0 quiüg, ala 
XQXOY 5 
ET. Mà 4i', ovx &yoye. 
ZO. '4AÀàa n&vro rà ayaOG long quete. 
ET. XONal. 
CO. "EgoU Ó9 xci iué, ti oU xci àiyu* OuoAo- 


ynou y&Q xci iyó cov quA» T& aycÜd. aÀÀd mpog 
iuoi x«i Goi oí &ÀLow GvÓQumOi| &ncvreg oU OoxoUGÍ 
co» r&ycÜc guhür, r& ÓÀb xoxà wuGüv; 

ET. "Euorys q«iverat. 

Z0. "o 0i xégóog ayaÓOov upoloyigapey 

ET. Nai, 


20. Ilvrig cU quAozsoie qetvovrat ToUTOV 
rÓv roómov' 0v Ói TÜ mgorsQov éAéyopev , ovósig Ur, 
giAoxegürie. moríoQ OoUV &v Tig TO ÀOyQ zQwpuevog 
OUz GV "pM 


ET. Ei vw, 0 Z£wxpersg, otuct, ÓpOüg Acu— 
B&voi rv gioxsQüm. ópOGc Ó' iari roUrov fjytiaD aL 


quoxtgÓj, Og &v omovódig imi roVrou xci aiwi 


MÀ návva td debi] v& additum e Bodl, Vat. v Ven. 
II. Par. G. 


€. oí £ÀLowcuvOponos &navvtc] V. n&rctc, quod e quat- 
tuor optimis codd. mutatum. 


d7aóv ópoloyáoupiv] óuoloyjeeuty Par. G. ye. 


sfique sensu percipiüntur, tamen 
ad defegendam fraudem multum 
momenti faciunt.  lía etiam 
displicet neque Platonicum vi- 
detur, 
omnes homines lucri cupidos 
esse osfensurus, primum de in- 
terlocutore, deinde de semet 
ipso, denique de ceteris homi- 
nibus omuibus inferrogat, nuim 
ab ipsis bonum expetatur. 
i: : B 


D. éo9906 0" igaii voU- 
10v 77.] Ad óp9üg O' £oct 


.quod deinde se^ tes, 


hic quoque licebif e superiori- 
bus assumere Aevi error, 
ut Vuthyphr, p. 2. D. ubi v. 
anü, Proponit vero interlocu- 
tor iam definitionem tertiam, 
Vult enim lueri studiosos esse 
eos, qui luerari vel ex iis re— 
bus studeant, unde vir probus 
et honestus lucrum facere ve- 
recuudetur. Videmus igitur eum 
simile quiddam síatuere atque 
ante&, uhi lueri studiosum di- 
xerat inhiare solere rebus vili- 
bus atque exiguis. Nune enim 


HIPPARCHUS. 


$07 


- T ^s 
asQümivew am evrQy», cq wv ol yoxoroi ov roÀ- 


pci xsgÓeivav. 
ZO. AA 


t€ * , 1 4 
Opje, € yÀvxUrTGTE, TO utQÜmiveuv 


&ori c)110107 1/60 HEY &ivet apeAetoU at. 


ET. 
A9. 


Tí ovv QU TOUTO; 
"Ür& xci 00s «vtQ QogopuoLoynocusv, 


fovAm Oa, va &yaUa navrag xai al. 


ET. 
20. 


Ia. 


O?xoUv xai oi cyaOoi m«vre Ta uíodn 


ÉovAovrat Érav, sinso aya vé iorw. 
ET. Ox, &q' cv ye uéAAovow , &) CXuixgata, 


BAefjoscÓ ct vuv zsgóuv. 


X90, 
&ÀÀo Ti; 
ET. 
Xo. 
crue Cuuieg evOgurot; 


ET. 


BàefoseÓes à Aíyug CmmueotoÓo. 34 


Ovx, «Ala DuuwotoDwn. Aya. 
"Yséá ToU xéíoóovg ovv CuutoUvrat jj vu 


"Ymó agqoréoov: xai y&o vmO T9e Unuieg 


DyuioUrrtet xci vxo ToU xíoÓovg ToU Tvtov)5ooU. 


'D: 806 £v oxovdát:z] V. axovdatot, invitis libris plerisque 


omnibus, 


«ívà mpgocougoloyzoeutv] V. 


marg. Bodl. correctum. 


&UtO, quod e Vat. ef 


Dein vulgo &z«rr:ag pro mz«»rug, quod 


est in Bodl. Vat. /. Ven. JT. Par. G. 


&21À& Üquiooto À-«v Àéyw] V. hic Gg rotadas., 


Verum 


praebuerunt Ven. JJ. Par. G. Barb. 


; pro vilibus rebus turpes et in- 
honestas memorat, 


iN óyGc, o yivkicace] 
Hanc compellationem apud ipsum 
Platonem nusquam reperias, Qui 
quanquam saepenumero hominem 
stolidum vel fatuum leni blan- 
doque , nomine appellat 59e», 
yhvxvv, cviOn, vonsióv, de quo 
usu loquendi disputavit Ruhn- 
ken. ad Tim. Gloss. p. 131 sq. 
famen potius vAvzí'g zi vel og 
gÀvxvg ti dicere solet, semel 


iterumque 9 70:0zs dixit, Prae- 
terea istud 2424 ógic animad- 
vertendum, quod sane apud Pla- 
tonem item sic usurpatur, ut 
per seseorsum efficiatsententiam, 
in Protagor. p. 336.B. 427 ópge, 
ign, d JXoxgaztc, Óínewt Ooxti 
iéytw | llguvayóQus. Xenoph. 
Hieron. l. 16. pP ógs, 
Axti»ó y^ ovx &v Frw neam &v- 
Üowzwv obOva. couf. Theag. p. 
125. A. Sic mox rursus p. 228. 
A. óQgs oU», inigeiQeig ue Eanas 
VC. 


228 


HIPPARCHUS, 


CQ. "H Ooxs obv rí cot gonuoróv xcl àyaÓov 


mo&yuc movngóv elvai; 
ET, 


b 
— À 9 


Ox Éuotys. 


OixoUv «cpuoAoync«uev OÀyov moorsQov TÓ 


xépdoc vj Guuíg xaxQ Ovrw &vavtiov eve 5 


ET. -duui. 
c9. 


Kvovtíov 0à Óv xaxQ cyaO0v» tivo; 


ET. 'Quoloygcautv ydQ. 
ZO. '"Opgs obv; imuspsg us bEanardv, init» 
deg àvavríe Aéyov oig &pvi opuoAoyncausr. 


P. 328. cv ps PPamacróác] V. o0 P ii quod mutavi e 
Bodl. Vat. 4. Ven. JI. Par. G. v. ad Euthydem. p. 299. C. 


B, 


P. 228, idvovcríov sivai; 
ET. d94yut.] Recte Schleier- 
macherus boc dun abhorre- 
ré iudicavit ab usu Platonis, 
qui dicturas fuerat potius 5 uo« 
Aoyngoetuzy, Nam qruué ita tan- 
tum locum habiturum esset, si 
interlocutor. eam, quam ipse 
defenderat, soutentiam nunc de- 
nuo confirmaret, 


B. E)g6Zutw ó90 utvv 
&v xaAoc z0votny—] Videre 
hinc licet, "quanto studio no- 
$ter homuncio quaesiverif decla- 
mandi opportunitatem.  Enim- 
vero Socíatem dehine induxit 
se.ita a malae fraudis crimine 
purgántem, ut religiose Hippar- 
chi consilio obtemperandum sta- 
tuat, qui amicos non esse de- 
cipiendos sapientissime  praece- 
perit, Itaque hac usus occasio- 
ne suavem scilicet. hic sermoni 
intertexuit narratiunenlam de 
institutis quibusdam  Pisistrati- 
darum, Sed quanquam ea per 
se.non est lectu iniucunda, ta- 
men re diligentius explorata pa- 
rum opportune hic interposita 


toU ix DiÀuvÓdOv] V. duluídmrog, quod libri omnes 


Nam quum eaim ha- 
beat amplitudinem, ut fere 
quaríam totius libri partem 
expléeat, tamen tantum abest, 
ut ad principale disputationis 


videbitur. 


argumentum illustrandum quid- 


quam valeat, ut unice pertineat 
ad Socratis excusationem, qui 
se non id agere declarare ine 
stituit, uf amicus in fraudem 
inducatur. Tanto magis vero 
ridicula eorum ratio videri de- 
bet, qui universo libro ab hac 
ipsa particula nomen Hipparchi 
tribuerunt. Nisi forte ipse scri-^ 
ptor elegantissimus huius mo- 


minis nuetor fuit, de quo ta- 


men vix quidquam decerni pos 
terit. 

q0)0 2» Oilaidov] Prave 
vulgo seribebatur | :A2uídwxoc, 
quod correxit prudenter Meur- 


sius in Pisistrato c. 1. pro- ^ 


bante Porsoro in the Tracts ' 


und Miscell, Crit. p. 264, conf, 


"m 


EX 


Córsini Fast. Att, 
248. Heringa Obss. p. 236. 


Spon. de pagis Att. p, 38, 9. ; 


Schol. ad hl. 1. dileidg»* duAmi- 
Ó«t, Ónuog 2dhitdos. 


I. p. 





| 
| 


HIPPARCHUS. 309 


ET. O0) yu& 4im, à Xwxgereg, &ÀÀ& To)vav- 
viov GU us ifanorüg xal ovx oióm O7: iv Toig Aó- 
yoig &vo x«i xro Grgípeg. 

ZQ. Ebqüus* ov uiv! &v xaüg mouwímv, o) 
ntÜOusvog avógi &yaÓQ xci cogQ. 

ET. Tiv vovzQ; xci Tí uA; 

Z9. loli uiv iuQ rs xci 09, IIsturoázov 
! OB vie roU ix diii , Inncoyo 0g rÀQY llsaci- 


crokrov naíÓmv «v ngsofürerog xal cogurerog. 0g 
&ÀÀa T8 04x x&i XcÀc Épye« Gogíeg ar&Ósiiaro, 


xci T& Üywnoov mm .nosrog ixouiwtv elg T2 yv 


servant. 


|gogíag &mtÓs(E«vo] Pxsds/Saro- Vind. Flor, n. o. Dein 
. Ing additum e Bodl. Vat. 4. Ven. JI. Par, G. 


— xaà xaàià Foya cogíag 
- &z&tócítaco] Sine causa Ste- 
» phanus 2zeóe&ezo reponendum 
- eensuit. Herodot. IV. 76, 5. 

quo loco Anacharsis dicitur in 
- Graecia plura viri prudentis ar- 
gumenta et rerum inventarum 
ostentasse , jü* moÀllnv $topr- 
. 0«6 p dnodtSrtuevog xaT V- 


- eq» gogín» noAqr. ubi v, Wes- . 


seling. 
xai v& Onurngov Ez n9o- 
- 706 Pxóuvoty —] Quae hic 
uni Hipparcho tribuuntur, ea 
ab aliis scriptoribus magnam 
partem vel Soloni vel Pisistrato 
vindicantur. V. Wolfii Pro- 
legg. ad Hom. p. XCiX. CX. 
. €XL sq. Heynii Excurs, ad 
— Miad, XXIV. T. VIIL. p. 809. 
Heinrich. Epimenid, p. 157. 
eiusd, progr. De diasceustis 
Homeri p. 17 sq. ef praeci- 
pue Perizon. ad Aelian. V. Hist. 
Vlil. 2. Quocirca perquam 
gravis momenti est aliquatenus 
certe exploratum habere, ex 
quo fonte ducta sit haec narra- 
tio, De qua re libere confite- 
bor quid mihi semper visum sit. 


Plat. Opp. Vol, VI. Sect. II. 


.verbis hie 
'Ounoov fug noovog ixopuiotv 


Ego enim mihi persuasi peni- 
tus huic scripforis vilissimi te- 
stimonio nimium ponderis a vi- 
ris doctis tributum esse. Is 
enim magnopere vereor ne 
rhetorico quodam pruritu in- 
flatus omnia illa instituta, qui- 
bus Solon atque Pisistratus bene 
de litteris meruissent, ad hero- 
em istum suum tanquam. aucfo- 
rem retulerit, Quodsi ita est, 
nec hanc ob. causam assentieris 
Nitschio, viro egregio, in 
libro De Hístoria Homeri 
p. 164. existimanti ad hunc scri- 
ptoris nostri narrationem recte 
aestimandam opus fore alia 
quaestione, qua anfe omnia do- 
cendum sit, quo loco apud Atti- 
cos fuerit Homerus, quum Pi- 
Sistratus colligendi eins ceperit 
consilium. — Enimvero disertis 
noster scilicet: 4 


elg av ymv aavimv(. Aelianum 
autem nullo fere iudicio haue 
narrationem ex nostri hominis 
auctoritate repetiisse, id vero 
exinde intelligitur clarissime, 
quod quae ilie libro VIII, c, 2. 


23 


, 


810 HIPPARCHUS, 


TevrNYÓ, *c0l qveyzacs TOUS QcpoOovo lleveOnvoi- 
oig: 8E "noAmwseg igiino avrà nives, oni vbv 
Ér. oiós srtoi0UGt. xci im' Avozptovta 0v TQiov 
msvTNXÓPTOQOV Grt(heg ixópicsv slg Tiv mnóhwv'* ZNi- 
povíonv óà vróv Ksov cei megü evrOv siye, usydAoig 
.qucÓ'ozg x«i Ówgoig ni(Üwv. roUte Ó' ibmoíc flovio- 
pivog mouósUsy TOUG mokirae y. tva wg fsAticrwv Ov- 
TOY GUÜtÜV &ggou , oUx 'oióutvog Ósiv. ovOsvi coqíag 
g?ovav, &rs QV xeaAog Tt xGyaÜDóg. intón Ói avri 
oi step TO GOtU TOV moAwOv menetüsvuívoi goav 
xal iOeóuelov avrv imi cogíg, imifovitówv «v 
Tovg i» Toig Uygotg rtei0sUcaL. bornes» «vroig Ep- 


C. del mwrQl aícÓv s7y:] Hune ordinem verborum lha- 
bent Bodl, Vat. 4, Veu. JT. Par. G. Coisl Vett. editt, mepl «vxo» 
4a BLyt», 


de his rebus ad verbum prope- ut carmina Homerica f'ecifaren- 


modum cum hoc scriptore con- 
sentiens memoriae prodidit, ea 
mirifice adversantur illis, quae 
ipse libro XIII. c, 14. de Pisi- 
sírato narravit. Qwanquam de 
personati Platonis auctoritate 
ad extremum aliquando dubi- 
fans addit haec; J4cyr, 03 IIÀA4- 
tuv 1aUr«, tl à o 'lamaágyoc 


lliavevóg Po: «9 Ovtw, Quod 
ipsum nonnihil momenti facit 


&d fidem huius scriptionis recte 
nestimandam atque diiudicandam. 
Ceterun Thucydides Vf, 54. 
dubitat, num Hipparchus maior 
nafu Pisistratidarum fuerit, at- 
qve Hippiam potius ait natu 
' fuisse maiorem, Cui sentent- 
iae adversatur Meursius in 
Pisistrato c. II. qui pro Pla- 
fone scilicet nostro sibi pu- 
guandum esse statait. 


vt Ümoliytos 2pretmWg ai- 
1G ÓOuiévac]  Soloni auctori 
hóc institutum tribuit Dioge n. 
Laért. in Solone $. 57. ubi 
bunc primum sauxisse uarrat, 


tur 23 vzofoljc, h. e, 2$ firo24- 
vytoc, ita ut alter alterum 
ordine exciperet: id enim 
esse puto bzofoàzv. conf, Wolf, 
Prolegg. ad Hcm, p. 140. Quod 
'sane concinit cum illa Cicero- 
nis narratione De Orat, li. 
34, 137. quo loco dicit Pisi- 
siratum . Homeri libros antea 
confosos certo quodam ordine 
disposuisse. Eandem legem me- 
morant celáfo auctoris nomine 
Isocrat. Panegyr, e. 42. L y- 
curg. adv. Leocr. c. 26, 


C. xai Pm "Uraxoéort« 
—] Eadem de Anacreonte et Si- 
monide refert Aelianus Vitt. 
Vii 2. ufi v. Perizoniuns 
Addit autem ille de Simonide: 
xai y&Q dg Qv diloygrjevog ó 
Zuav(onc, o/ódsig &vriqqoti: de 
qua criminatione vide eundem 
Aelian. IX, l1. et interpp. ad 
Phaedrum Fab. IV, 21, 


D. ixiBovitvov avtovg 
iy v. Gyo. v.] quum iam 
etiam id cogitaret, ut 


uy 


HIPPARCHUS, 311 





: pg werx Tg óXoUc iy uióQ TOU Gereog xol TOV 
H Oripuoy énáGTon, xünsto Tijg O0gíeg Tig evtoU , 9v 
T fuod xaliv cUrOg ieüoev, ixAsíausvog & myeiro 
cogureru tivi, TaUrc aUrOg ivrtívag tlg éA&ytiov, 
, evroU mowjuero xci imei nerra tuc cogíag in&yQo- 
Mey, ive moGrov piv vc iv 4ehgpoig yodupota T 
cogu r«Ura u Üevudtotev oi moAiret evrob, TO 
ve ID'vG UL. cevrOv xci TÓ Myjóiv yov xci'TüÀÀc T 
roimira , &AÀà T& "Inndoyov Quuato nAhov cog 
qyoivro, Énerc stapi0Yreg Gv xci x&tw xoi &Ya- 
yiyvoGxorreg xci ysUue Acufevovreg avTOU Tijg 00« 


qí«g qougev àx TOV Gyguv woi émi v& ÀouinQ. mowe 


Bovioptrog zaiüeveww] V. nt/Ózw, pro quo deve. ^ 


praebuerunt Bodl, Vat. 


A. Ven. II. Par. G. 
quod dein vulgo legebatur «vig» Órvov, 


Ex iisdem mutatum 
Optativum &ozo« autem 


pro vulg, &oyy codd, plurimi servarunt, 


&gricolaeerudirentur, 
Nam ita nunc. éufovitiw dici- 
. tur, non adiuneta doli vel insi- 
diarum notione; de quo verbi 
usu v. praeter alia Tim. p 11; A. 

div T IipsaS;t xal dj» a«U- 
tós birípt»] Sic Plato non 
uno loco Cratyl. p. 488. A. u 
prucn«osg d tgnxog. Ibid. p. 
439. BH. óti pu«vOevuv 5 tvot- 
Uxtiy 1 órtu. Phaed. E 85. C. 
5 uacóerv 035 Myse d sÜgriv. AI- 
cib, I. pe 106. D. et 112. D. 
Quod moneudum putaviinns ideo, 
quiaSchleiermaceherus hunc 
floscolum ex  Alcihiade decer- 
ptum esse sibi persuaserat. Mox 
de verhis Zvriívag elg PAeyeiov 
v. ad Phaedon, p. 60, D, Pro- 
tag, p. 326. B. : 


Üva stQoroOv piv «à iv 
dclgoig; —] Haec quid ad 
 Hipparcehi laudem ^ conducant, 
nemo quisquam dixerit. Qué 
círca. suspicari licet sumfum 
esse huuc loeum a scriptore ali- 
quo, qui ista de Hipparcho non 
sine íronia aliqua exposuisset, 


quam elegantiam non sentiens 
homo noster permixtis seriis et 
iocis fortiter omnia pro vefis 
venditavit, Nam ' illud qus 
dem omnibus -perspicuum esse 
arbitramur ironiae hic nullo pa- 
clo esse locum. At enimvero 
callide fraudem detexit acuhien 
Schleiermacheri, qui to- 
tum hunc locum conformatam 
esse vidit ad exempluin loci 
Protagor. p. 343. B. C. De 
Delphiei templi inscriptionibus 
v, Erast. p. 138. A. Protagor. p. 
$43, B. Charm. p. 164. D. AI- 
cib. I. p. 133. C. p. 129. 4A. 
Xenoph. Mem. IV. 2, 24. 
couf, Valcken, ad Eurip. Hip- 
polyt. 265. 

E. qovrger 2x «àv dyoG» 
xai izicve À.] deinde ut — 
ex agris ventitarent eti- 
am ad reliqua (instituta^, ut 
erudirentur. Hic nescio 
quid viderit Marsilius Fici- 
nus, qui locum convertit sic: 


ex agris et silvis ad reli- 


qua doctrinae instituta 
pergeban t. 


23 * 


$12 HIPPARCHUS, 


óevÓ noóusvot. iorüv Óà Óvo romuyocunorst iv uiv 
Toig im' GuoTeQa voU "EouoU éxdorov inuyéy potiri 


229 Aéíyuv 0 '"Eguiüjg, Otu iv uéop ToU d&Gcrsog xcà tOU 


B 


Onuov forqxsv, àv Óà roig imi Ós&ic, 
uvijua vó00' "Inm«oyov* orsiys Olxete qpovov, 
quoív. Éor. Óà rv mowuu&rov xci &AÀ« iv &AÀoug 
KEouoig moÀha xoi xaAa imwsyoouuíva* Écr, Óà Ój) 
xci roUro imi rj 7Nrügiexjj 00Q, àv Q Aye 
uvue 700  luncoyov: uy» qiXov ifenata. 
àyo ovv 6i iuoi üvra qílov o Onmov roAugmv àv 
&ÉamerGv xoi ixtivQ vojioUrQ Ovri &mcGrtYV, OU xci 
&noOcvóvrog Tolo Érg irvgavvebOgev '"AÓmnvaiot 


'1824. Corp. 


€x - , - D - € » 
vzo TOU c«ÓsAqoU  cvroU lnníov, 


Xal TGVtevY Gv 


T4V maÀcw»y TXO0UVOCg, OTt& TGUrC LOÓYOV T& Érg vv- 


E. óvo tÓTiy Qd pae] Sie codd. 
dQiOrtoQ, quod e Ven, 1j. Par, G. 


pore. Dein vett. editt, àz' 
cum Bekkero mutavimus. 


P. 229. 


Recte 8 om. Bodl. Vat, 4. Ven. 
- 6 i» yu. 


ixacvov iziyéyQganvas] V. ixcovov 
4. Par. G. 


, 


Vulgo vo/nyo&u- 


ó imo. 
Dein. iidem libri Gra. 


roig iniórti.à] Sie Ven. IJ]. Vulgo ós&ic. 
Koc 03 vàv nowuavov] óà post mowjuavov collocant Bodl, 


Vat. 4, Ven. i1. 


P. 225. niyéyoantav A- 
yov ó Egurs 0vv—)] De ipsa 
re explicavit Boeckhius 
Indic, Leciít. Acad. Berol. a. 
Inscriptt. Vol; I. 
p. 32 et 880. ubi Fourmontii 
Inscriptionem quandam huc per- 
tinentem fractavit, de qua vide 
etiam Osann. Syllog. p. 24l. 
Enimvero posuit  Hipparchus, 
ut hic ipse locus docet, in me- 
dio viarum ex urbe in singulos 
pagos ducentium intervallo Her- 
mas cum binis iuscriptionibus, 
altera iu sinistro, altera in dex- 
tero latere; in dextero autem 
erat pentamefer; unde patet in 
sinistro fuisse hlexametrum, qua- 
lem praebet ipsa illa Four- 


 montii iuscriptio, nondum fa- 


men saíis eerto in integrum re- 
stituta. Quorsum pertinet quod 
antea Hipparchus dicebatur quae | 
ipse sapienter excogitavisset vel 
etiam ab aliis didieissé ?rreivau 
tlg BRÀeytiov. Nam ?eyeior con-— 
stat appellari distichon elegia- 
cum. 


)v $3 croàig Pm) Ócfue — 
goovaó», oq0oív] Hunc unum 
versiculum scriptor exempli lo- 
co posuit, unde deinde subiun- 
xit. qxyoífv, similiter atque ab 
ipso Platone factum est in Pro- 
tagora p. 229. A. Narrat enim 
ipse deinceps aliis Hermis alia| 
sapientiae praecepía insculpta 
fuisse, Negari tamen non pó-| 
test hanc orationis conformatio- 








HIPPARCHUS. 8183 


gavvic iy£vsro iv Avis, vóv Ó' &ÀLov ygóvov 


byyvg Trí £v A votos óigmep ini Koóvov faciei 
ovr oc. Aíysret O8 vaO TOV gegusaréga  avÓQunwy 
xci 0 Üurvarog avroU ysvícÓaL oU Ów & oi moAAoi 


 QuÜncav, Ou TÀV Tüe aÓtÀgue Gripiuy TEG xaYQ- 
qogíag, én& TOUrTO ys cViO:c, nÀÀG TOV uiv Aouó- 
iov yeyovévat Geiuxm TOU "ouroysirovog xci 7t&- 


noiüeUG a, vm  bxtivov. uíym Ó' igpóvei &gc xai Ó 
"doiwroycirüv imi TQ moisUcaL &vOQUunOY, xci av- 


JTayoriorqv xysro sivou. vOv "Inzagyov. ày ixtivg Óé 


TQ yoóvo avrov rüv 4ouóOwv rvyyavav igüvre cti- 


"vog TOY víov Tt xol xaÀGv xci ysvvaiov TV TOtt* 


x 4. Ven, II. Par. G 


P. LS t 


— x«i Aíyovci TOUYOUC C«Ur0U, iy) ÓÀb oU uíuvnuot. 


rüv oUv vtav(cxov TOUTQV zÉog uiv Üc«vudluy Tóv 


B. caíTm uóvov v& Frq) V. uóre, quod e Bodl, Vat. 
G. mutatuin. 


C. i4 cv v5q 40.] V. hic ov ante di& repetitum, quod 
recte om. Bodl. Coisl Vaf. 7. Ven, 7]. Par. GC. Barb. Vind. 
Flor. a. b. c. n, Dein vett. editt, zzc K«rngopíag, ut intellige- 
retur] Harmodii soror ita appellata. Stephanus coni. vZg xa«»m- 
qópov. : 

xalov xciyrvvaíov] Sic Bodl, Vat. Z4, Ven, II, Par. G. 
Vett, editt. yevraípy xal xaAdv. 


nem esse paullo difficiliorem at- ermacherus p. 463. Mox 


que negligentiorem. 

iani c3 Zarsigiexy 600] 
De hac vialege Krusium Hel- 
ladis T. L p. 519. et T. II. p. 
256. Schol. ad h. I. Xaeagíns: 


mos llavdwov(dog, ig* oi |j 
600g ovt xaLtitat. 
B. «cvotovto Q»rvt m:- 


gteiv] V. ad Apol. S. p. 29. B. 

ov xai &c200«cvorcvogq T. 
Pr4 —] Miro modo profecto 
haec superioribus sunt coniun- 
cta, ut facile agnoscas misel- 
lum sutorem, qui posteaquam 
suavem istam historiolam absol- 
vit, ubi ad aliud qvid transe- 
.undum est, prorsus eximie ine- 
ptire incipit. Idem fere de his 
verbis iudicavit etiam Schlei- 


jxovoac àv est audires s, au- 
dire posses. 

C. héytvas à) $azÓ TàÀv 
g*0oritoxégov — |] Aliter atque 
personatus iste Plato Thucy- 
dides, gravissimus auctor, rem 
narrat libro VI. c, 55 — 859. 
quocum conftendas Herodot. 
V. 55. Pausan. I. 23. Aeli- 
an. Varr. Hist, XI. 8. conf, Fr. 
lacobs Musei Attici Vol. IV. 
P. II. p. 34. et I!gen. ad Sco- 
lia p. 48 sqq. qui huius loci 
rationem habuerunt. Ceteram 
haec quoque consilio parum de- 
liberato hic deblaferantnr, ut 
nunc quoque facili negotio agno- 
scas inanem declamatorem so- 
phisticum., 


$11 HIPPARCHUS, 

TE "Aonóàtoy xol rov "Aoiwroysirove cc coposs, Éere 
cvyyevónsyov TQ "Innaoyo xetotpoovijóet exelvay, 
xel TOUG nsi yrisayrag T&VTH Tij &Tiig OoUrwg 
emoxréivau vov "Irinopyov, 


ET. . Kwóvveisg volvvv, à -Xoxoereg, T oU 
qiAov ys qycia eu JE & iré qitov, oU ns(ÜecÜ nt 
Innáoyo* àyo «o ümog.oU cU iui i&anetGs, 0UA 
oià Ovta TQOA0V , iv TOZg Aóyotg o) ÓUvapct mtt 
c Zvat, 


XQ. '"AAhà wnv xo. ,diento nsrrevoy àÓéAo cos 
iv roig Aóyotg avaOícOn. 6 vi BoUÀet TV eipnué- 
vov, fyc. p5 oin ienerücÓon. nórspov yaQ ToUroó. 
cou. cGvaÜGuet, eg OUyi TY CycUQ» noyvtg bmi. 


- pgovow. &vÓ' Quo; 
ET. Mi, uoi yt. 


n AA eg TO DuwobDcDi. zel Diui o9 


XaxÓv s 


ET, Mj Hob yt. 


D. eb ys qiÀAov] cb om. Bodl, €oisl pr. cum Ven. H 


Par. BCG. Barb. aliis. 


ov o) ipb Biam.] V. ut, 
Dein Bodl. Vat. 4. vci uérco, aQgómo», Ven, 


Par. G. mutatum, 


quod. e Bodl. Vat. 4. Ven. T. 


Jl. àvvwa piv xov vQónor. Par. G. Ovrw»c uiv TQónov, 


E. My uot 7i] ,Bekkerus bis sine libris: 27, Zuotyes, 


D. iàyó y&Q ómzUc oU coU 
T P2Eanavisg —] Ego 
enim quomodo me non de- 
cipias, nescio quo modo, 
inter ipsos sermones per- 
»uadere mihi non pos- 
sum, $Sic hunc locum. consti- 
tuimus, quem Bekkerus red- 
didit paullo, impeditiorem scri- 
bendo: iyo yuQ noc oU gU iuà 
lianaiás oix oid Qv , IMévtOL 

vQózov i» «oig Àóyowc, OU ÓUra- 
pie zteGO vou, — Istud. uévzor si 
verum est, e! habent illud certe 
duo codices praestantissimi, haud 


dubie scribendum : 279 yà0 O7toq 
ob ob d dsaztawis, oUx oid«* 
Ovttv&  uéviOL tgónov (se. du^ 


!RSanarGc), iv voig AOyoiug QU OU- 


utut 25:08 1G. 


E. ógnsg zsvrsvow P9. 
Ae 606 —] Parum elezauter 
ádumbrata haec esse ad simili- 
tudinem loci Gorg. p. 461. D. 
vel potius omniuo ad usum Pla- 
ionicum . verbi  &vaíQegO«, 
Astius De Vita et Scriptis 
Plat. p. 499. et Sehleierima- 
cherus observarunt. lidem ta- 


HIPPARCHUS. 


$815 


Z0. 'Á4À eu ov Tj Duy xoà TQ DuwovcOcn 


ET. Mmxóà rovro. 


; 1 M ' , , 
-z0 zípÓog x«i TO uroOciv&y évavriov; 


ZO. '4AÀ ug ivavtiov óv TQ xazQ ovx aya- 


Oo» ior, TO xspÓaívsw; 


ET. Ou nàv ye rovii uou av&dov. 


ZO. oxi oe cot, wg Éou, voU xípÜovg TO 
 pív r& &yaOOv svci, v0 ÓÉ v« xaxov. 


ET. "Euoiys. 


a0. 


'"AvoriÓsuas Toivvv coi roUro' Écrw yag 


5 xégóog Ti .&yeOOv xal frspov xípÓog Ti Zexov* 
- «ég0og O6 ys ovOiv pGAAOv ioriv avrOYy v0 &yaOOv 
o4 TO xaxóv' 5 yd0; 


: Par. G. 


AuOv 


"tem istum Platonicum cum 
'efantia quadam paene intolera- 


ET. 
Z2. 


, 


» 
ct. 


ET. 


Z2. 


P. 230. 


Illog us iporQg; 
XLyo qo&ce. ciríov iori ayeDóy T& xcà 


* » sd - , 
-o' ovv.uGAAov ti «vrüv icri TO Érspov 


6g Evavyclov ov] óv om. Bodl, Vat. Z.. Ven. II. 
Dein 40 x«xo» Ven. 1]. Par. F. et pr. Bodl. 


«UvQ» vo &yad 0v] Steph. abvó, 


o:vlo» Foviw &áye 6v v& x. x.] Post Fov» vulgo v in- 


men non de eo monuerunf, quod 
sane paullo gravius est, Socra- 
ja- 


bili hic eà omnia repetere, quae 
antea scilicet tanquam cería et 
explorata posuisset, 


P. 230. Zox:i ipe 00t, oc 
Foixe —] Negat Hipparchus 
omne lucrum pro bono haberi 
oportere. Cui Socrates respon- 
det lucrum tamen omne per se 
specíatum semper esse lucrum, 


"ueque ullum reperiri, quod ma- 


.seríum legitur, quod om, Bodl. Vat, Ven. IJ. Par. G. 


gis minusve pro lucro haberi 
queat, Iam vero quaestum id 
esse, quod vel nullis vel mino- 
ribus impensis, quam rei preti- 


.um ferat, comparetur: ex quo 


consequens esse, ut omne lu- 
crum prodesse ideoque in bonis 
numerari oportere existimandum 
sit, siquidem quidquid utile sit, 
id etiam bonuin censeri debeat, 
Quae omnia qua ratione ab ho- 
mine nostro íractata vel illu- 
strata sint, vix attinebit expo- 
Mere, 


230 


B 


316 HIPPARCHUS, 


ToU érÉpov otríov, 7) OMolac TOUTÓ ys, Guri« , loróv 
pq óreoo: xc ToíT ys ov0iv Owgéos TÓ Éregov 
ToU érépov, xorà TO ovríov dvoi, «AG 7 TÓ uiv 
evrüy «yaOóv, v0 0b xaxov; 


ET. Nol. 


ZO. ObvxoUv zcl nor0v xci t&ÀÀo svra, 00€ 
vüv OvrQY raUrG Ovr& TX piv nínovÓsv aya d- 
yai, và ÓÀ xaxa, ovÓiv ixt(vg ys Ówqéost TO Érspov 
ToU érígov, 3 TÓ cUTO iorw; Ognso &vÜpumog Of- 
cw0v 0 uiv yonoróg éorww, O0 Óà movmoóg. 

ET. Nai. 


ZO, "AA &vOunós ye oiu, eideregos oU- 
Ósrígov oUre uGAÀAov oUrs qtrOV ictw, ovrs O yon- 
.Gr0g TOU movyooU oUrs Ó rtovQo0g TOU yQ1crov. 

ET. AjO5 Aug. 


CQ. OvxoUv obre xci mgl ToU xíoÓovg Óua- 
vodusÜwc, we xíoÓog ys Ouoiwg icri xci TO mOVQNoO0v 
ut ,xígdog ye üp n 

xal TO Z010T0Y; 


B. óuoíloc voivó ye, avvia] Sic Bodl, Vat, Z. Par. G. 
Olim vov: legebatur, quod corrigendum vidit Schleiermacherus, 


C. xai r0 novqpóv xal TÓ x0omavóv] Sic Bodl. Vat. 
4. Ven. I1. Par. G. Vulgo «0 zgnozóv xai 10 normgóv., 


lyov 4 vó novqoóv] Steph. coni. 79 ó 40 movigóv , quod 
'recepit Boeckh, Dein ed, Steph. et Bip. oUxOU» pro oixovy. 


c. Ovóv àga udAÀlo» — 


kerum  seribebatur zog; 
q 1:9 novqgóv| Boeckhius 


optativo v. ad Menon. p. 


De 
89. 


interposito articulo scripsit 5 ó 
70 novrgóv, Quo vereor ut opus 
sit. v. Phaedr. p. 255. et 213. 
E. Theaet. p. 149, C. lon. p. 
531. B. Sed rem alibi potius 
quam hoc loco explicare cona- 
 bimur. Dein uáAÀov est in hó- 
herem Grade, quam loquendi 
formam copiose illustravimus ad 
Phaedon, p. 93. B. p. 172. ed see, 

D. 0 pudéccoov TOUTOY 
mpogtí1;) Soloece ante Bek- 


E. 92, B. 96. €. 

cízavcróv iv duodcégore 
ópov] Haec loquendi forma 
haud scio an à Platonis more 
et consuetudine recedere iudi- 
canda sit, qui scripturus. fuerat 
potius; x«i ré rabrOv gv &uq. 
09. - Itaque ant x« restituendum 
eri(. aut scriptori | imputanda 
nescio quae negligentia. , Ob- 
servàlione autem dignum esf, 
quam fastidiosa garrulitate dein- 


HIPPARCHUS, 317 
ET. '"4vayzm. 


XQ. Qv)iv &pe u&Akov xsgÜmivew Ó TO vou- 
Grüv xípÓog Éyuv ?| TO movyoóv. oUxovv uGALóv y& 
aígüog qaiveras ovOéregov Ov, cg ópoLoyoUutr. 


ET. Nai. 


XQ. QOvíoo yag evTOY ovrt r0 uGÀLOV ors 
v0 XtTOY 7tQ0gsoriv. 

ET. O0 yàp ox. 

ZQ. "TQ 5 rowvro nodyueri nc &v Tic u&A— 
Aov jj «rrov óri00v &» mou 3j n&cz0(, Q umóért- 
gov TOUTOY 7"poctn; 

ET. '"Aóvvarov. 


CQ. 'Enuón Toivvv »ígóg iv óuoieg i&oriv 
eugoórsge xci xs QOaién , Tovii Ón Ós Quag inicxé-. 
qaod at, Óid Tí mOTE pugórega eura x£g00c acie, 
Ti TcGUTOY iV uq orépotc 0p; ceo v & [« ] GU 
pé "ouwrag r& vUv Óu, Ou Ti mort xoi TÓ AyaOov 

, * M ' , c , , , , 
Gitíov xci TO XC«xov Guríoy OnOlog cuqgorsom Guría 





D. oicrs v0 pülloy» oct vÓ i*tov] V. ovó? — ov0£, 
quod e Bodl. Vat, 4. Ven. II. Par. G, emendatum, 

zovtorv zQoctíg] Soloece vulgo ; zgocz, quod correctum e 
Bodl, Vat. 4. Ven. JI. Par. G " 

v0vzli Ó5 dei] V. cobDz? Pr, O5 Oei, invitis Bodl. Vat. 4. 
Ven. IJ]. Par, C. Dein pro vulg, xà a«vtó ex codd, restitutum 
q«U10Y, : 


ceps ostendatur, lucrum hone- E. GgcnsQ àv el à ov pue 
stum pariter atque inhonestum d0octec —] In his Schlei- 
ideo tamen lucrum manere, quod ermachero & delendum vide- 
utrumque scilicet sub idem ge- tur, quod nec legit Ficinus, 
nus nofionis subiectuim sit, Sed qui locum sic vertit; Veluti 
nimirum solet hic homo res tri- si ipse modo me rogavis- 
ias et vulgares sermone ad fae- ses, quare cibum seu ho- 
dium usque copiose exponere; mum seu malum similiter 
argumenta subtiliorà vel negli- cibum appellem; responu- 
gere penitus vel,paucis absol- dissem utique, quoniam 
vere, ut ue scilicet inertiae uterque sicca est corpo- 
Suae reus agafur, v. Schleier- ris esca, ideo utrumque 
macherus ad h.l, p. 463 sq. cibum nomino: quod qui- 
ed. 2, dem et tu nobis eoncede- 


d 


31 


$18 HIPPARCHUS. 


zedui , &imov Y cot, Oti dpuqporega: Suec T9097j 


ouueróg iori, Óu& ToUro Éyoye. toUTo yao &YXL Gu- 
vlov xüv GV nov yuiy ÓuoAoyoig. 7| y40; 

ET. "Eyuyt. 

XQ. Kei mspb morOU ovv Ó coU)rüg &v roÓmog 
ei] Tig «moxgícsog, OTi Tjj TOU GGucrOg VyOQ TQo- 
qi, àdv tt z0rot) idv Tt mOv5o& 3, toUVro TO Ovo- 
po dori, morOv' xci TOig GÀÀoig GMGÜTQg. TELQU OUP 
aed cU àui pupéicóon obrog &70zQU/OLEVOY. TÓ 4on- 
oTOV xédog xci TO morior xépOog aípüog gue Gp 
qórsov &ive& Tí TO cUrO iv oroig gà, 0T. Ój] 
xci TOUTO xípÓog iorv; e Ó' «v gj L3 £yete at 0- 
xoivacÓU cu, «AÀ' duoU Aíyovrog cxón&. coc xípOog 
Aéytg mv xrüuc, O0 &v Tig xrXonrei 3) uuobv ava- 
AéGug, 3 ÉA«rrov &veAwceg nÀéov Adfhn; 


T4 
ZO. "Ape xci và TowtÓs àÉyug; bdv Tig éGTi- 


"Euows Ooxe voUro xav xígOog. 


P. 231. có a/v0 i» avToig óoUv»] V. i» vol; abxoic, 
quod vitium sublatum est auctoritate Bodl. Coisl, Vat. 4f. Ven. 
Z[I. Par. BCFG. Barb. Vind, Flor. 8. b. c. 0o. al. 


B. xégóoc à» xv5o«vvo] Vulgo xerocw, quod e temeraria 
orium est correctione neque codicum habet auctoritatem, 


Oiíx dpa vójcÓ y] 7 additum e Bodl, Vat. 4f. Ven, II. 
Dein Vat, 4. Ven. II. et pr. Bodl. xiQ0toO«u, 


oU xégdoc xvqoévai] V. hic quoque xijomwuu. Recte 


res. nonne? Afque hanc ra- 
tionem suadet istud và v)» Oy. 
Respicitur enim ad p. 230. A. 
Ilóàs us 29oidc ; '"Eyo odo. x. 
*. À. ubi non ipse interlocufor 
haec affert, sed tantummodo 
interrogans, quid rei sit, a So- 


.crate' borum. exemplorum com- 


memoratione edocetur. Nisi igi- 
fur hominem nosírum putare 
volueris prorsus mirifice labi 
atque incredibili oblivione, & 
istud  extrudendum — iudicabis, 
Accedit ipsa constructionis ra- 


iio, quae servato pronomine illo 


haudquaquam expediri poterit. 

P. 231. 4 Pllorvo» &va«- 
Àooc«e nAéov X«fy] Poterat 
omitti istud zÀéov A«g5, quod 
iamen accommodafe ad verba: 
d UÜ«ivo» óva«Àooac, non male 
additum, Mox nme baereas in 
loquutione vocor xvzo9«t, habet 
ea sane optimorum scriptorum 
auctoritatem. De Rep. Il. p. 382, 
A. &ÀÀà mavrov udi qofgei- 


q&& «U1O xcexigOOc. Sophocl. 
Antig. v. 924. viv Ovsaégewev 
&boefoUo" Pyvooá guy. Eurip. 


Med. v. 212. óvgxAcar hycrouv- d 


HIPPARCHUS. 


319 


59 elc, 'pajoày dyaluicac &AÀ £vorrO.g, vdcov xrQ- 
euren; 


ET. Ma 46 
Z9. 


ovz Nei 


"Yyíeiev. 08 »v56cusvog a20 é6rscGsog xéíg- 


2$og &v xr5ceuo 13 Duuiev; 


ET,  KígOosg. 
cQ. 


crue xTNoa00 ct. 


n 


* 
" 


j 
y 


1 


L 


ET. Ov uévcot. 


Ovx &p« ToUTO y' icti xíoÓog, TÓ Ori0UV 


I£Q. llórsgov ovx i&» zazóv 35 ovóà &v «ya- 
0 / 
- Qóv órwoUv xruoqrot, oV xígÓog xr5cttai; 


ET.. 


Qoiverot, àtv ye eyadóv. 


Q0. 'Eav Oi zaxóv, ov Enpiav ZT1OttOg 


ET. "Euows Qoxti. 


XQ. 'Üpgs ovv, eg ndm av nepoirQéyeie &g T 
p 10 uiv zíoóog ayeOOv qaiverei, d Óà Dnuuie 


pao. 


codd. Coisl, Ven. ZI], Par. ECF. Barb. Flor. a, b. c. n. o. 


In 


cod. Viudob. totus locus sic scriptus legitur: là» xaxov ovó iav 
dyaD or ov x£odoc xijosicu: quívevau: d&v a8 àyagov d TE XGXÓY, 


OU Luuíav xvnogtot: luore Oox£i. 


C. xài» a) mzégiTQéztic] V. mégetQézet, quod € Bodl. 
Vat, 4, Ven. II, Par. G. et Flor, o. mutatum. 


4 0i Lunía xaxóv] Pro Ói habent Bodl Vat, 4. Ven. 


Il. 7«Q. 


t0. ubi v, Elmsl, 

B. Il óz:9ov oix Pjàv »«- 
xóüv — x140t1T41;] Nonne 
8i quis malum aut ne bo- 
num quidem aliquod as- 
sequutus fuerit, nullum 
lucrum auferet? De az6- 
7:00» ita usurpato dictum est 
ad Menon. p. 90. D. Quan- 
quam nótéQov oUx sanequam of- 


| fendit, ut nórscor ovv legendum 


videatur. Deiu &v cave ad. x1irj- 
guvau referas; pertinet enim ad 
sole verba oyÓ cyeaQóv Oi0Ux, 
siquidem in qualibet parte ac- 


cessoria ita locum suum obti- 
net. Kxplicabis sie: 7 o0? ózi- 
o)», 0 àv &yadÓ» tp. v. ad 
Symp. p. 221. E. Denique de 
tertia verbi persona, ad quam 
vulgo z:c suppleut, v. ad Apol, 
p. 29. À. Symp. 183. C. al. 
Mira vero est interlocutoris re- 
sponsio? Gaívetet, iav yt aye 
Oóv, pro. Ov gereret, 4A dv 
&yecQov. Sed nimirum argumen- 
fationis perspicuitatem  istiu&- 
modi teunebriones, quoniam nao- 
ríuarum suní similes, non ita 
inagnopere curare solent. 


320 HIPPARCHUS, 


ET. bnáod dyeys Ó Tt simo. 


xo. Oix aÓizwc ys cU «nopOv. Éri Óà xal róÓe 
atOxQuvat. idv rig ÉAarrov &vaAÀwoag nÀéov zt5on- 
vw, qe xéo0og tivou; 


ET. Or. xaxov ys Ayo, aAÀ' iav wovoiov 1) 
&QyUQiov ÉAarrov avaAocag nÀéov A«fm. 


Q0. Kei iye u£Àe ToUro igno:oÜei. qos 
ydg, idv Tig zovoiov or«Duov 5uucvr «vaAocag Ow 
nÀdciov Acf &gyvolov, xig0og 3) Cuuiev tlÀnqevs 


, T , 
ET. Ziupiey Ónnov, «o Dagareg * avri Owós- 
xaGraGioUV y&Q Ow rccLOy euro xcÜicrar«s TO yQv- 
oio». 


XQ. Kei Qv nÀéov y! elAngsy. 7] ov m&ov 
àori r0 ÓinAcnoi0v TOU Tuiotog; 


ET. vri vij &&ig ys &gyVgiov zovolov. 


XQ. 4 «em, og Éoue, TQ xípÓs voUrO 7t00G- 
&voi, Tv GEíav. v)v yovv r0 uiv aQyvQuY néov 
üv vo) zovoíov ov qc &&ov svos, v0 Óà yovolov 
&oarrov Ov Gbtov qug ivan. i 


ET. Z60ga* Éye yàp olrug. 


péllo vojczo ?o50ta ai] cobro uéllo Coisl. Ven. ZZ. 
Par. BCF. Barb. Angel. Flor. a. h. c. i. 0..n. Pal probante Bek- 
kero. 

ova uv d uicvv] V. zuwv, quod e Bodl. Coisl, Vat. 4. 
Ven. EX. Par. BCF. Barb, Angel. Pal. Vindob. et Florentinis mu- 
iatum, Dein Vat. 4. Ven. JI. àiav&cipor. Par, G. ÓinAtoquor. 

D. óvnÀ&cuov voy qMí0£06] Zu(osog Steph. cum Paris, G, 


ov qs &4iiov tivo] Bodl, oj. 1n Coisl. Ven, 2. Par, 


Kai ?y0 géllam vo)0cro duodecies fantum valere, quan- 
PonotaG«v] Nee hac Platoni- tum argentum. — Eandem rem 
cum, quod monuisse satis erit. (ractavit etiam Letronne in 
De proximis: «r:ià Óo0szeo:ra- libro? Considerations gé- 
olov x». vr. À. exposuit Boeck- nérales sur l'evaluation 
hius De Oeconom. Athen. l, des Monnaies Grecques ef 
30. Enimvero: aurum dicitur . j 


* 





HIPPARCHUS. 321 


OQ. T6 uiv &&ov &pce zegÓmAtov icriv, iav 


p ' y , ; ' , /t ) A 
| v6 GpixQOV ; ikv Te uíym, TO óà ava&wv axo. 


ET. XNaol. 


CQ. T0 óà &&ov A&ytig GSov sivow GÀÀo T4 3) 
xexrnod'a; 


ET. Nai, xexrnoQat. 


0. T6 à &Eov «v Aéíyeg xexrQcÓci r0 &vu- 
qtÀig J) T0 eqéauov; 


ET. 'Tó egéuuov Onmov. 
XQ. Ovxovv TO egéuuov eyaOo0v icrnw; 
ET. . No. 


» - * , , 
£0.  Ü)xo)v, o avÓguorers mavrev, oU TO 
LI cd , , , e 
x:pÜnAéov ayaÓOv «v nv roírov $| TéraQTOY ixsi 
ziv Ou0AOyOUMEYOY; 


ET. "Eoiwxsv. 


cT t 5 * 
XQ. Mrwnuovevag ovv, oÓtv wuiv ovrog o A0- 
yog jéyovtv ; 


ET.  Oiuat ye. 


PCF. Barb. et aliis nonnullis ov neglectum est, &r&£iov marg. Par. 
F. et pr, Ven, 2. 


E. &ÀAÀo v 9 xexa5o0O ci] 5j om. Bekker. cum Par, G. 


T6 0B &£iov av] V. c£ 0? &&ov «v, quod emendatum e Bodl. 
Coisl. Vat. 4f. Ven. J/3. Par. BCFG, Florentinis, 


p. 232. M»mapov»eveitc obv] Pro o)v, quod praebuerunt 
Bodl Vat. 4. Ven. JJ. Par. G. vulgo yoj» scribebatur, 


Romaines. Paris, 1817. T. À. 10 &$&ov autem nonne 
E. Tó uiv &fiov áQg« —] dignum esse dicis ade- 

-H. e. 10 &iíav lyov. Quam si- ptione? Digna sane hoc no- 

gnificationem . vocabuli deinde stro homine vocabulorum ambi- 

Socrates eum vulgari illa atque — guitas. 

usitata permutans sie loquitur; 

To óà &£ov Àéytg divo» &lvui x. 


HIPPARCHUS, 


m—— 


CQ. Fi 0B wj, byo os Vnouvüco. Zuqiofüru-. 


c«g pot TOUS Gy;cÜoUg p nérvre rà zíoón fovAt- 
GÓ«L. zspüÜaívsw, «ÀÀà vOv xtQÜmv vüycaÓc, ra Óà 
Aornuoc ux. 

ET. 

XQ.  OvxoUv viv ndvra r& zípÓn 0 Aloyog mug 
mvcyxaxe xui Guixou xci usycÀo OuoAoys» &yoda 
& YU; 

kx - 

ET. 'Hr&yuax& 7&9, € Xxparsg, pGAAov üué 
y& d méneuxev. 

ZQ. '4àÀ' iceg puerí voUrO xoi rTttiOttbV Rv. 
d *Y D L » ; : 
vir Ó' ovv, tirs mémsiceL tire OmQgÓ» É;to, oUnqug 
yoU» uiv ndvra TG «ígÓn ayaÓc svo, xci Guu. 
peyoa, 


Na tt. 


xa xt 
ET. '"ÜuoÀoyó yàp ovv. 
XQ. Tov; à yonuorovg àvÓpwmovge fovAssDa: 


rGyaÜG Ouoloystg &navre &mavrog* 5 oU; 
ET. "OuoAoyo. 
CQ. '4iÀà uiv Ó5X tog ys movgoo)g wUrüg &- 


stg Ori &cl Ojuxou xci peycAm xípÓn quAoUou. 


ET. Einov. 


CO. ()xoUv xerc tov cov Aoyov mavtsQ GW- 


dini m o 
e 
! 


$xopvico, $uquegdirqoac] V. Umouváoo, d 5upiucf. 
Omiitunt 7j Vat. Zf. Vea. JJ. Vind. Par. G. et corr. Coisl. 

O)sxoóív vU zt«vvro —] vor inserlum e Bodl. Vat. 7f. Ven. 
Il, Par. €. Dein vett. editt, sr&yxaot, quod mutatum. e Bodl, 
Coisl. Vat. 4. Ven. J1X. Par, BCG. Barb. Ang. Vind, et Floren- 
tinis; Tum zeneíxes Bodl, Ven, IZ. Vat, 4. Par. G. ; 


P. 222. Ei 0? n5, Pyo cs &ühuc semper recurrerif, prae- 


tzopv.] O ingeutem Socratis 
istius humanitatem, qui postea- 
quam hominem misellum "argu- 
tiarum (ricis inanibus nimium 
sane vexavit, nunc ultro etiam 
pollicetur, se ei causas esse de- 
meustreturnm, cur eadem ratio 


serlini quum ille sese profitea- 
tur rei causam iam satis per- 
spectam habere, Talem profe- 
cto morum elegantiam Plato So- 
crati suo haudquaquam aflin- 
xerit, | 


HIPPARCIHUS, . 823 


- 


- Douwmos qiAoxsQÓtio d» sisv, xai Oi y0ncoroà xol oi 
e i / : 


ztoY1500l. 

ET.  Gaeíiveros, 

ZO. (Ovx &o« óo0cg ovuOizu, s& río rp Ovu- 
Bite quAoxsQüsz slvai" Tvyy&vts yap xoi O0 TaUTX 


" Ov&Oi$uY CUrOg TOLOUTOG UV. 


B. zorvqggovec COLD eintc] «Codd, plerique omnes «v- 
soíc. Vulgo abest «szóg, quod primus restituit Bekker. 


B. vvyyavee yàg xab ó ad hune dialogum Platoni abiu- 
*abí*« —] Ipsa haec clausula dicandnm. 
per se sola satis valere videtur 





2! 





* 








Plat. Opp. Yol. VI. 


Sect, II. 

















INDEX GRAECUS. 





Litera EK. numeris 2 — 15 praemissa significat Euth y« 


phroneim; 


aliis praeposita numeris Euthydemum indicat; 


siglae M. H. R, Th. numeris antepositae Menonem, Hippar- 


chum, Rivales, Theagem indicant. 


Numeri sunt paginarum 


Ntephanianae editionis et literae iis postpositae notant earum 


sectiones, 


A. 
&yarexitüiv (néo tivog E. 283. E, 
C€yanüv, contentum esse, 
E. 306. €, 
aytvrfc, E. 2. C. 
&yvog K. 2. B. 
&ótÀAqóg sine articulo E. 297. B. 
"Aónvaiy et 549gvà E. 302. D. 
«icygow seq. pr ov R. 139. A. 
«loz orta Oct va£o veroc E. 305. A. 
«irngig: xeb Ó0gtg Ótoig pro ct- 
1QOoiQ "aep rdv xai Ódooic 
«vroig E. 14. D. 
4Àj &om K. 286. B. F. 290. E. 
4X £ito omisso verbo E. 296, B. 
4À1Àà 5 K. 304. B 
&ÀAÀ' ópQc H. 221. D. 
&AÀ&à — dé M. 92. K. 
&lÀhà mnüg et àAÀ áàniog M. 
81. E. 
&lÀ& a(; E. 294, A, 
&))ny x«i &lÀgv E, 213. A. 
&AÀlo tv 5 K. 15, €. et M, 83. 
B. E. 21T. B. 
diÀóxorog E. 307, A. 
Guad(« et &Aoyu. M. 90. E, 





&uqli oí OsuioroxAén M. 99. B. 

duqicünveiv seq, oí R. 136. D. 

&» apud &) et optat. M. 98, B. 
— apud opíat. in interrog. 
om. E, 286 B. — repetitum 
apud indicat. praeter. M. 93. 
E. — iungendum e, ojÓ' óri- 
ov» E. 281. D. 

"Mrayvoolg Th. 127. E. 

&raóvtiw retractare E. 302. D. 

&rexoiwoüv et &yaxowovoóa Th. 
128. D. 

&raleugdavew,d enuo tractare, 
E. 215, C. in diseeptatios 
nem vocare M 87. E, 

&ronertaOa: EK. 211. D. 

àüreví0soQu. H. 229, E, 

GraTQ£mtiy E. 286. 

&vüpt(e et &rüg(e M. 14. A. 

&rdgoqórog E. 4, D. 

&vÓoonov superlativis additum 
E. 281. A. et E. 13. E. 

&vrdQa, EK. 212. À. 

&50g ovücvóg EK. 307. A. 

&i0c navrog et roD zavrog E, 
801. A. 

áau;taOu. M. 80. B, 


24 * 


228 


dnegyaala E. 13. F. 

ndr), non obsequi, H. 
229. B. seq. ju] M. 89. D. 

&nÀoUr E. 280. E. 

àzó et vzó quid differant E. 
280. C 

ánoódsiiar c, partic. E. 285. E. 

&noücysoO«. c. gen. E. 9. D. 

&nodoUreo ti|v 021600600 M, 71. A. 

&nóvQioíc vwroc et zteof awvog M. 
T5. A. 


&axoleuf&rew,  intercipere, 
E 305. D. 
&nolsnsw c. OÓtv, digredi, 


E. 282. E. et 280. 
«Qo 9 vac M. 11. A. 

dztoQtiv v, E. 301. B. 

&nzopíe de eo, qui nihil Iucra- 
tur, M. 78, E. 

dz0gropar( Sew EK. 216. C. 

dztoó party FK. 4. C. 

&novíQeaO at c094g EF. 215. A. 

"daorQiiSat E. 211. €. 

dara Os vo) Aóyov EK. 283. A. 

«pa repetitum M. 89, H. 

dr yt E. 6. A. 

&p' oj» et Gg' oiv oU E. 5. A. 
et E. 211. A. 

&oyóc péxy E. 212, A. 

éiQyriog E. 29$. C. 

«oyz«iog €t K. 281. B. 

Adapted &nó vwog E. 301. E. 

doy 2f oqyeio9a, E. 212. D. 

&ozuéxvuv R. 135, B. 

dregyrgc proverbiis additum E, 
2. A. ibid. 5, C. et E, 292. 
E. &vtyvóc 40 NE p. 303. 
D. postpositum E. 

rdg — gév — óé EK. "joe n. 

&ruete, nihili aestima- 
re, E. 292. D. 

e» E. 272. €. 

aUO94; ánoOéaQcu E. 215. A. 

&)ro ad fem. relatum E. 274. 
E. de re gravissimi momenti 
M. ^1. A. 

eiró» pe et avcór 2u£ E. 273. B. 

«Uróg ad vig supplendum refer- 
tur E. 273. B. 

evrog et "rvrog permut, M. 
89. E, 

ejUtóg et ix:iyog ad idem sub- 
iectum pertinet E. 14, D. 

QUtOG vr x(ét v& naiu(« E. 901, B 

avtogztürkzuy E, 5. A. 


€. obóir 





INDEX GRAECUS, 


dquévet "n&c«v pory» E. 292, E. 
dip(eaDat vurOG E288. C. 
&qinut 0s 10U0vov E. 9, B, 
dqtoraue EK. 303. A. 

dipoocoUv favióv K. 4, C. 
&qvxva E, 216, D. 


Bb. 


BrntioraOei de ebriis K.277. D. 
BegBeoos et Beogagizóc Th, 126, € 
Beoiltós archon E. 2. A. * 
Bw)vers — dicuntur 
121. B. 
BoZv de ferro eandente E, 300. B. 
BovAs, seq. futuro ind, M. 15. A. 
BovisósüOa. s), sibi bene 
consulere, M, 80, B, 
Bepoi xai ieo« EK, 302, C, 


f eg 


j40 et à* a? permut. M. 73. D. 

7€ collocatum E. 2. A. et M, 80, E, 

yf et à perm. E. 280. E, 

" repetitum E. 299, D. 

7€ 0m E. 213. A. 

y pos M. 80. A. 

jt owr et yoüv E. 299. E. 

7*govrodid&oz«Aog E. p. 60. pro- 
legz. 

y(yreoQew dv. navi. EK. 301, A. 
x vw E. 14. C. 

Mie de fatuo H. 227. D. 

yovv el y& o)» K, 299. E. eum 
ov» permut. K. 272. B. 

youqsod ot vw« E. 2, B. 

yocp, et 6n E. 2. A. 

govtem, hisc ere, mussitare, 
E. 301. A. 


plautae Th. 


4. 


óeloruw E. 285. C. 

Bewéaaitonó tic v; M. 94. D. 

9' oiv E. 215. D. in epanalepsi 
M. 98. B. post uév R. 133. A. 

Óé post vocativum. E. 293. B. 
Th. 127. €. 

44, quum tamen, E. 289. €, 

ó2 eid M. 92. E. 

à? «g« M. 91. E. 

Os; ad notionem participii per- 
tinet E, 289. €. M. 94, D. 

óc(Oetv. et gogeiaOa, E. 12. C, 





di ap Él um 





INDEX GRAECUS, 


Sexemddtaior ylyvea «s E. 309. D. 

óc5i0g nep. 16 H. 225. C. 

óéog xci qoos E. 122 70 

ótonotcs, dii, K. 302. C. 

ó£ysoQat aó Julpevo» E. 285.4. 

óí» «ocovrov et ToJoUr0v M. 
"il. A. 

àjj redorditur filum abruptae ora- 
lionis E, 214. E. ironice po- 
situm M. 87. E. 

ójlov 6c» et Ónlovoów E. 9. B. 
et E. 289. C. 

ógjÀog si per parenthesin yonE 
iur E. 14. A. 

Onuayo7oí quinam? E. 305. B. 

du závtw» eivai de notione ge- 
neraliore M. 74. A. 

éucyguuuere E. 290. C, 

Quurgyret R. 138. K. 

QiaxtioO«, ovrog, ita sentire, 
R. 133. A. 

dining» ygovov Th. 129. B. 

ÓuxciíÀhtsv — và — Asyouevas 
295. D. 

Quecoir E. 2. A. 

didaoxaAog ntoí viwoc M. 90. B, 

did axe Tuv iaxía M. 93, D. 

óíxq et yug E. 2. A. 

OuwrtOew E, 15, D. 

Qoxt; dupliciter accipiendum M, 
12. Dp. et dox) E, 7. B. 

Sox &nOo cwvog Th. 127. D. 
doxà 2uoi Th. 121. D. doxg uoi, 
mihi placet, E. 288, C. 
dox uév, rectae orationi prae- 

missum, M. 94. B. 
óo£« et buevíu M, 97. 
óo otc xai&gTtyog E. 213. A. 
OvracQ«t v; M. 11. B. 
óvraxóg per attractionem usur- 
patum E. 300, A. 
Àvo póva,. R. 135. € 
wow et dvei» E. 306. A, 
óogogpogsiv E. 14, E. 


E 
byxlnua E. 4. ^. 


E. 


pues in astronomia HR, 132. A.- 
t 


om, Al. 97. A. repetitum M, 
12. B. 74. B. 

Ej ys et arp quid differant M. 
13. €. 

sj 0: E. 285. C. 

£l OE Bovis, M, 51. D. 





529 


e Lr dygotkóttQoy 5j» E. 283, E. 

&l ur] 1 00 &À1À0 2£yeig E. 301. E, 

sldévae negl zwog M. 92. C. 

tlüóog et ife E. 6. D. 

tizv mediae orationi insertum 
M. 15. C. seq. yu E. 293. C. 

Os  Ovopalóutyo. zaí(peve et 
sim. E. 288, 

eluázeiy M. 80. B. et 98, B. 

tixó14 , t, Euthyd, p, 48 sqq. 
prolegg. 

sixoreg per se seorsum E, 287, 
B. et 305. D. 

tira, c. adverbiis E, 2, D. 

tive *& et ovdév Th. 130. B. 

&nzé gor, ubi plures eompellan- 
tur, usurpatum E. 283. A, 

&nzsg interpositum M, 77. €, 

eineg omisso verbo E. 296. B. 

eizov imperativus M, 71. D. 

ti; yé vi; M. 96. X. 

sl; x&làirov et i: xoÀo» E. 
215. B. et M. 89, E, 

eoyysiadar Th. 131. A. 

eirca in interrog, M. 11. D. 

eive xc( — ete xaí M, 11. D. 

ix muvróg ro0zov E. 282, A. 

ixégigget turc E. 216. C. 
r0» Aóyo» de ogciQu»y E. 
211. B. 


 dx& E. 299. B, 


2xxaQalouv E. 2. D. 

Daeyvuérog Afyuv E, 3. D. 

£xoy eivos E. 15. D. 

iiv Ti uoi Tit Th. 129. D. 

Asysov, distichon, H, 229. A. 

JQLsne» M. 87, À. 

ipa9oy E. 283. E, 

lugouzv Th. 127. C. 

)unímit» iy &ztogfa E. 292. E. 

luzoue mag" aiino» E, 14. E. 

iy c. dat, pro adiectivo Th, 
121,0, " 

iy nail tiva E, 301. A. 

iy i7] tva, M. 91. E, 

iy 10 uége M. 92. 

ivarttov ij 1j Uxoligev et. 7j 0 noln- 
o:v E, 12. A. 

ivariog c, genit, E. 5, E. 

ivo PuoU et sim, E. 11. D, 

ivOvusio9a, pr E. 219, C. 

Ppnvay M. 82. A. 

Peuqortoítuy — OY 
300, D. 

Hepys5io9«e, E, 212. A. 


Aóyov FRE. 


330 


ffagvoc e. üceus, E. 283. B. 

SAÉrvzsw, coarguentem síta- 
tuere, E. 288. E, 

Keovs c. accus, et inünit. M, 
91, A. 

Rxyyu, religionum inter- 
pres, E. 4. D. 

itz. e. dat, E, 288. C, 

in^ ágiotegá, ix vo, E. 291. C. 

àinavogOQovcÓct, sententia 
mutata statuere, E. 
9. D. 

in«yOéíc, E. 303. D. 

Enevte d. q. xant&vra, E. 295. C, 

intoÓce, assequi, intelli- 
gere, E. 12. A. 

ingfolog E. 289. B. 

ini zÀéov E. 12. EK. 

ÉniflovAsotiv sq. iufin, bono sen- 
su, H. 228. D, 

iaíyovnor E. 2. B. 

dsideixvirvas et. énzidelxvvo Oos E. 
214. A. 

but(xvvoO«n, copíav et. &noós- 
xvuoÓ«. gogíxv quid differant 
H. 228. B. 

inlkvqvor M. 98, C. 

Euoxiaioó c, K. 9, A. 

buorgwg et dos « M. 97. €. 
98. A. 

uoo» E. 302 B. 

invigénew sine accusant, usurpat, 
E. 5. K, et M. 92. 

jpy«vixóg — et. joyagUxog M. 
81. D. 

Foyov có» M, 75. D. 

Hgravixot M. 89. D, 

fguciov Th. 127. B. E. 273. FK. 

fQwo1aoOuv et fofaOn. M. 70. C. 

&v inoíno«g auoÀAaiag et sim. 
E. 282. C 

lgoczolc vwoc M. 15. A. 

€U zQarttuv ambigue dictum E. 
281. C 

ebyévevoc EK. 2, B. 

ejos olov E. 3. B. 

&t0ot(e M. 99. C. 

&0OU vOU Ónípovoc TI. 129. A. 

AL c, partic. E. 294. K. 

&'aogriy t. E. 219. A. 

£Ungéneux orationis K, 305. E. 

igzy à nomine suo seiunctum 
E. 214. E. nomine personae 
praemisso R. 133. B, 

Mer vo et dy v9. E. 2. Wi. 





INDEX GRAECUS, 


FytoOo viwwog E. 306. C. 
Pyevos. Otdkaxalov. M. 92. C, 
Üyov, al, procfin E. 295, C, 
fwew et iw&» E. 301. B. 


|: Z 


Zevc, foxtiog E. 302. D. neTQó- 
0c ibid. 302. E. qoc E. 6. 
B. gg&rQiog E. 302. D. 


Ha. 


4j, alioquin, M, 79. C. se- 
quente inf, M. 96. D, 

5j in medio sermone positum E, 

211. A. 

7*9; mediae orationi inser- 

tum E. 286. €. 

yàg &v E. 280. A. 

ovà? u£urvgoat. E. 15. C. 

fyco9ot vwt xv E, 281, A. 

50vg & E. 300. A, 

qTxtw, redire, E. 302, B. 

quar Pyew E. 306. B... 

q4(0s& pro qot M. 83. C. 


2 


eua 


0. 


$a1a00a et 9a)e«vra E. 

OQ«ajótiv z« E. 215, €. 

QOavcoov. nÀéov zowi E. 280, E, 

Ouvualo 00:0  l'opgyíov M. 
95. C. 

Q&oc et otiog avo M. 99, €, 

Oto» , x«1X, E. 212. D, 

Orte, A 4, C. 

S'opvfeio Qa , v rbin^ impe A. 
283. D. 

9 gorge Q; 20. T5 

9uórocig E, 271. D. 


29. E; 


1l. 
la et sioc K. 6. D. 


*1010307£igO'xu "Th, 121. A. 


iójigves, imperiti, Th, 
B. et E. 295. E. 

iévav de, discipulis M. 90. D. 

íso& ooqi5srixa. E. 211, E. 

íixavag oov M, 15. B. 

veg &5 E. 218, E. 


124. 


INDEX GRAECUS. 


Ü'« c, imperf, M. 89. B. E. 
|. 304. K. 
iorareu, ponderare, E, 7, C. 

K. 
x«9^ fx«cvov c. genitivo M. 
871. E. 


xx, denique, kurz, M. 
$81. B. 
— in comparatione geminatum 


Th. 128. C. 

— in form, s/zeQ vig xal &AAÀog 
Th. 122. E. 

— in interrog. E. 2. D. et E. 
212. D. 

-—— in principio sententiae, at 
vero, M. 94, D. 

— iteratum E. 6. B. 

— post i»« illatum M. 475. A. 

— repetitum post parenthesin 
M. 93. C. 

— vi deminendi usurpatum in 
formula à «v4 x«i &$ov E. 
219. C. 

— ponitur ad tempus designan- 
dum E. 272 E. : 
xtü y4o, nam etiam, M, 

91. E. 


xai vj Za E. 294. B. 

xci Óóroor, vel tantillum, 

SE. 293, E. 

x«l nolÀ&, im &Aq9r x«l nolÀa, 
M. 99. €. 

x«i o6 7t nQog E. 293. E. 

x«i — 4h — x«í E. 300, A. 

xaltot — à1Àe — &Li& E. 3. C. 

xalü» Té iz ww KE. 211. E. 

xcLtig 1& Tthtvrr» eti sim, M. 
95. D. 

x&Aoi x&àyagol, optimates, 
A. 92. E. Th, 122. E. 

walog v& xci so E. 307. B. 

xtv e| M. 12. C. 

x&ngov oczeo oOriaGai E. 294. D. 

xavapalitoÓat &x' Pdníóog E. 

* 15. E. 

xevegakovre rzta1&w E. 288. A. 

. xatüytw Aóyor M. 80, E. 

xartcziyvro0x:w at 1wog E, 2. B. 

xavazírew E. 5. E. 

'"*«ixozttv c. accus. E, 289. A. 

xervvtuy E. 294. B. 

xirog E. 281. B. 

xsqiieaov, v0 E. 8. D. 

xizonaóuv et vogaO9«ac E, 289. A, 





331 


zie Tw'& R. 134. A. 

x(oveg, oi, dOogvgei» dicuutur 
E. 303. B. 

xÀmoo0zo. E. 4, 

xoiazt» E. 5. B. 

xolovs» E. 305. D. ; 

Kolyo; pro Colchicus É. 
285. €. 

xoywor E, 11. D. 

Kóvvog et Kov»vag Prol. ad Eu- . 
thyd, p. 58 sqq. 

xopvüotg Otia» E. 291, B. 

xgtívtorec, oí, dii, E. 291. A. 

xoorti» E. 303. B. 

xrü0Ó-«« vocor et sim, H. 231. A. 

xvgrQvüv và &ggera Th, 123, D. 

xvxÀove yo«qsw R. 132. A. 

xv»agiov E. 298. D. 

xvnidlovi. bj» de hominibus 
sedentariis R. 137. B, 


A, 


Aeugivüwy — Àoyoy xc  Máyyuv 
M. 15. D. 

Zea giaior et agiageio: M.0. B, 

Aéysig, sermoni interpositum, 
M. 11. C, 

Afyorrog lmaU cxons. E. 7. G. 
ibid, 9. €. 

ÀAí9og de stupido homine E, 
298. A. 

Àoywoypog M. 98. A. 

loyoyg&go: Prolegg. ad Euthyd, 
p. 46 sqq. 

loyosze:o( E. 289. D. et 305. €. 

lóyog et 6 Aoyos y/yvevc. E, 5. €. 

Àoyog u£yag A, 219. D, 


M. 


ud Aia E. 293. C. 

gaDov, 0 vc, E. 283. E. 

geDneng ziot vwoz M. 90, B. 

paxíQiog de homine felicis iu- 
genii M, 71. A. 

pra uív, sb Ob gu Th. 1285. 
E. 304. A. 

pallor apud óoo 
omittatur E. 11. D. 

pg&lov, in hóherm Grade, 
H. 230. C. 

peavrGarav ambigue dictum E. 
211. C. 218. A. 

pearGavev aogóv E, 216. B. 


qua legé 


332 


parÓdavo sequente óc. per se 
seorsum accipiendum E. 3, B. 
«coll. E. 305. €, 


feyealongrzog dzoxolregQ«s M. 


10. B. 14. A^. 

pégag àoyog E. 215, D, 

MéLlgrog et Mét10; E. 2. A. 

qiér in interrogatione M, 82. B. 

— et ó? in codem membro coni, 
M. 94. D. 

— non sequente ó£ post &AÀ« 
frequentatum E. 297. E. 

piv ovr, imo, E. 8. C. it, R. 
132. B. et E.:304. E, 

pévrie dy vaviQ 0 Aoyog E. 288. A, 

pésorsu de curis et medi- 
tationihus doctorum 
R. 134. B. 

pér& ane 4irüo molis ef sim, 
M. 19.-€. 

pevegatreuy M. 95. E. 

prize uépog qwóg E. 306. A. 

jui e. coni. post 2rroó Th. 122. C. 

-— post &ziareiv M, 89. D. 

— post 2vOvpsig0a, E. 219, € 

itj, «iid M. 15. A. 

(n) 7*Q E. 298. C. 

£üj pot ovtoc M. 54. D. 

DU uóroy K. 6. C. 

en póvor, &Àl« M. 3l. C. 

pu ov in interrog. M, 89, C. 
post tiayoóv R. 139, A. post 
oUx divavi sues M. 89. D. 

pajdauos i in responsione E. 294, C, 

0yi6, aegre tandem, E. 
282. C. et 294, A. 

Hoi post Ze dy et sim. prae- 
missum E. 302. 

Qo» Oozei el uou dozsiy E. 218, C. 
291. €. 

poA; et jr6yig E. 282. C 

póvov c, imperat, E. 285. C. 

póvor et uórvog K. 298, H. 


N. 


vat excidit E. 211... C. 

var et v&oxrg M. 84. B. 

vot nie«reüa M. 80. A. 

yotir de oratione K, 2871. C. 

vop(cswv. toU et vo0g Oeovc E. 
3. A. 

vf6uoc, hominum opinio, E. 
$, k. 








INDEX GRAECUS. 


vovOsrctv E. $. B. 
TvUY óé cd 7«o EK. 11. c. 


0. 


id num pro ví dicatur M. 80. C 

Q, i. q, & Ti, cum optative 

iunctum M. 89. D. 

[HH ov gdouiéc E. MI. c. 

ó? giao mQocnxes , Ótt, pro 

1Ovz^ Por(v, Ore, KE. 304, C.- 

ole. interpositum sermoni M. 
93. C, 

oizaüs dnayyélur M, 11, C. 

olréta, E. 4. C. . 

ol geet Th. 130, C. 

oipct 0À xci cé elliptice dictum 
E. 3. k. 

oiuat fv rectae orationi prae- 
missum .M.. 94, B. 

oio» in.atíractioue E. 252. A. 

oiov voióvóe E. 13. B. et M. 
15, D. 

oi« zog formula E, 15, E. 

oic9^ 0r. M. 85, C. et 95. D, 
it. E. 304, C. 

OxtüOvr et óxvizov» M, 82. E, 


esos 


0Àí;ou €. indicat, praeter. sine 
&r M. 80. B. — E. 219. C. 
303. H. 


óAyov x«i ovórrog H. 220, D. 

óuoot léva. E, 3, €, et E, 294. D. 

órópacw sixeiv E. 304, E, 

ürtüc et rà Orvv in dictorum 
confirmatione . usitaíum E. 
3035. E. 

óny et Oto. E. 14. C, 

óny &nof5otzu. EK. 3. D. 

ózÀóueyou E. 271. D. 

óaórtQe de una re M, 82. B. 
et EK. 275, E. 

ózórtgov num pro zórcgo» di- 
catur M, 74. D, et E. 211, A, 

Ozxog &v c. optat, E. 1l. E. 

ónog pm €. fut. ind. M. 17. A. 

6odc; praemiasum M. 80, E, 

pda Sosatei M. 91. € sqq. 

àpOoír vüg z0À&tg M. 99. C. 

o Qóodtiv EK. 3. 4. 

ógruyoOT gat E. 290. D. 

óg pro ei T €. optat. AT. 96, B. 

— num pro o;og dicatur M, 92. 
C. et E. 283. D. 

óg &r pro à£r vig E. * D. 

üs 7t K..4. A. 

6ec5 pro zé; M. 14. p. 


INDEX GRAECUS, 


Aeris post v;c Th. 121, E. 


di 
p 
[7 


F. 


.$1& post péavnucs M, 19. D. 

.0 t« qua lege pro cí dicatur M. 
174. D, coll E. 287. B. et 
211. A. 

On post à 9? pidas For, et 
5m. E. 304, C. 


- o) repetitum E. 4. D. et Th. 


TW, dort — 2 2 82222 Sp Qi" ym 


) 





: 
, 
E 
1 


Á——(R M RN 9 9 1, RH YER WERE VU 


124. A. Me à- 
oU post ei pésitum M. 87, B, - 
ovx, &GAÀl& elliptice dictum E. 

,2. B. 
ov pio vo. &àAÀlá E. 286. C. 
ov ydo zov — 7t E. 2. A. 
oix &» qO«rotz E. 272. D. 
LE &moxofvev; E. 281..€. 
o)jz Eye O "t zgnoouc, àn zQ5- 

gone. E. 281, C. 

ov pér i0, 7€ E. 12. C. 
ot; ünug M. 96. A. 
| ovódc ócri; ov. M. 10. C. 
obdiv eive R. 134, C. 

oUxovy — yt E. 307. B. 

o)» repetitum M, 86. A. et E, 

213. B. 

— post parenthesin R. 132. B. 

et E. 285. B. 


| — in epanalepsi E. 290. C. 


otoía 0 vic zov Porw M. 512. A. 

ojro, tr; E, 2533. D. 

obroc, notus ille, M. 16. A. 
cum conftemtu dictum R. 132, C. 

ovrog 33 dgwrtoüg E. 291. C. 


- otro9& duabus vocibus postposi- 


tum E. 299. A. ; 

$grlóg iarí virog et vwí, quid 
differat, E. 4, C. .. 

Oysve.v de coitu E. 298. E. 

àyrpuadsic Prol. ad Euthyd. p. 
31, et 91. 


IT. 


noiter et 7taigat E. 218. €. 

müAejv, 10, i. q. v0 a«À«s E, 
288. A. 

Trà angue 10 TQ:z0v E. 117. C. 

má uno)let M. 14. A. 


sitam E. 5. C. 

"uv nouiv et n&vra zt. M. S9. 
E. et E. 8, C. 

márr" áyaÓ0s, gogóc, al, E. 
292. €. 


navit, 3», yiyreaSas , E, 301. A. 

awivaoqoc et 1«030g0c E, 271. €. 

zrv posfpositum adiectivis E. 
281. B. 

zérv gw ovv cum imperativo 
iunctum M. 16 €. 

azirioc, iedenfalls, E. 295.D. 

zapedidórat, in disciplinam 
tradere, E. 212. B. 

z&Quzovtiv, elam ausculta- 
re, E. 300. D. 


omagelauÜereww , in. discipli- 


nam recipere, M. 89. B. 
nooanvOle et nagagvtioó«. E. 
211. D. ibid. 289. EK. 
zaocreireu quid sit mathematicis 
Mj 81. AL 0 * 
zagarevtgOau, cruéiari, E. 
303. B. 
z«otpyor E. 213. D. 


zaoytur favrdv tw, sui co- 
piam facere, E. 3. D. iga- 
vzr E. 305. A. 

na ven E 298. D. 

T ytos et TUyÉUC E. 286. E. 

uc(9u Gg ipavrov M, 16, E. 

niLavci E, 4. B. C. 

zérQoc, culpa, M. S81. B. 

zírrtOÀlog R. 135. E. 136. A. 

zt9, quod attinet ad, E. 
289. C. c. genit. post verba 
sciendi M. 85. C. al. 

ztoiaztrety. clayv rur E. 212. C. 

nerüuirov Ouoxsiv E. 4, A. 

uj et zoi E, 14, C. 

Ilcv9:vg E. 2. B. 

zAéóv et nÀtiov E. 280. E. 

zmÀéov 4j ttr:aQ&xovia Pu et 
sim. M. 91. E. 

nijos TÓ M nralov M. 90. B. 

niyvtoÓ«s inó ToU A0yov E. 
302. A. 

zÀovrog goqíec E. 12. A. 

moi et 27j K. 14. C. 

ztotéiv, carmina facere, E. 
12; B. 

move, 6, Homerus, E. 12, A 





| moujtze Srov E. 3. C. 
zx» nomini et articulo posfpo- , 


zoixllov M. 15. E. 

z0iov admirantis M. 95. D, 
| gowUpe, | existimore Th. 
128. B. 
| noAloL ve xai &ÀAÀow zal E. 213, A. 
| 7201100 x«i Ó£p E. 18. C. 


334 


70A» praémissum E. 14. B. et 
E. 305. C. 

710Àv, 16, E. 213. E. 

noÀvucOía sophistis laudata R. 
136. A. 

zoÀvtitog et nolvifiiquag E. 
296. D. 

ztoivuvuía* E. 288, A. 

mógoc, quaestus, M, ^18. D. 

nóQwu "ss ovrovofteg Th. 122. C. 
goqínc qt E, 4. A. 

z0rtgov non sequente 7 Platoni 
non infrequens M, 90. D, 

azor0» x«i Ouría E. 280. B. 

zo)! est assensum expectantis 
E. 291. C. 

s0U, in HERE EN rebus, 
R. 136. C. 

noy ua ovóér E. 3. €. 

azéyu«ie Qogr&tté» sequente 
infin. M. 16. A. 

gQüsts moda; E. 306. B. 

7:00 vov M. 570. A. 

noodióucxew E. 302. C 

mpgoQvpíag ovdiv laur M, 
11. A, 

190xÀnotc E. 5. A. 

906 ios. ovóé» E. 295. C.. 

zgÀc 0o? 6 ÀOyog et ó c;o» Th, 
,121. €. 

nQóc ui vorvro £yttc; M, 97, D. 

7:006 10 E. 2303. C. 

ziQoceyoQEUELy Th. 122. D. 

ngocemoxofrea «t E. 295. E. 

ngocfigaee M. 94. B. 

ngocxintcuy Zroóg ovg E. 275. E. 

zrQocouoAoyciv, conced ere, M. 
15... D. 

srooctaíCerv zur& et xut E 285.A. 

agoctióéres absolute sine accu- 
sat. E. 3. D. 

nQort9toSat E." TE BS 


ngorozq" tU zOLeiy M; $4. B. et. 


81. 
agogeQiis E, 271. B, 
mumTUS et anummT&ze» E. 303. A. 
"0:ab ov remotum E. 283. € 
"ig, nescio quomodo, M. 
13. A. et 95. E. 


B5 


Qnuecri cimeir E. 301, E. 
(uvogeg E. 305. B. 





INDEX GRAECUS, 


zx. 

dt Ó.góg E. 5. B. 
gos et Orinc «jo M. 99. €, 
ouvóg ávrp E. 219. A. 
giycrra Aéysww E, 300. B. 
oiiím xai norov E. 280. B. 
oxcAnróv E. I2 E. 
exAnpgog E. 271. B, 
0xoU B Qux E. 278. B, 
onis dgtráv M. 12. A. 
Ziniguxij 6dós H. 229. A. 
oróc 5 voU BaciÀéog E. 2. A, 
Grgogriv 0rgfígsoO«. E. 302. B, 
GVyyLyvaOx&tV vivi viwoc E. 306, C. 
oviAanBártaó us. vw cTivog Th. 

130. A. 
ovali» constr. E. 281, E. 
ovugovAsaOu: E. 296. D. 
owggorrit , &&v, E. 304. A. 
goQgogvrme notio R. 138. A, 


T 


Türrt0 ra jicO6v» M, 91. B. 

uy tloóutOa E.:9, :- EK; 

vy &» K. 296. D. 

1é non temere traiecíum M. 99, 
C. non subsequente z«í M, 
13. E; 

zé — óé E. 3. E. 

vé — 4j M, 95. B. 

1É — »«( — xat E; 273. A. 

uí — nào 9é ,M. 93, €. 

vexurlotoÓ«qv dn vwog tig ut 
Th. 121. €. 

vévavó Qus E. 2. B. 

a£yYy ngrrcew VF. 282, D, 

ail ecquid, E. 291, D. 

at &ÀÀo vr $ E. 281. E. 

zl 2616 ta) v« et sim, E. 15, A. 

tí ov c, praes. E, 272, D. 

v nag«v X. 283. E, 

ab n&94; E. 302. D. 

Tig eX ovórig intell, E, 293, FE, 

— repetitum E. 297. C, 

— genitivis iuterpositum E. 4, C, 

— cum dog Foie consociatum E. 
13." D. 

1i.O vou et a00ca9:«. E. 219, E. 
vwov M. 98. B, 

iíji0v, carum, E. 304. B, 

16 yt et code E, 291. ^. 

10 à &g« qv M. 97, C. 


^vogóvtQ ante comp. 


ovr? jaeivo E. 
aT0Ur0 et zóóe iunctum M.93, A, 


INDEX LATINUS. 


101004 Aéyo M. 55, D. 
om, E. 


296. B, 


cT0UTO eo Aéyteig M. 98. B. 


roeyury &nóxguig M, 76. E. 


"co«rnii2soge, R. 132. C, 


"Quxvuía de E. 


disputationé 
293. A, | 


| "Q0n0v, ix, uavróg E, 282, A, 


zovqr ] E. 11. E: 


NUT ó T dv Th. 130, E. 


y 


TO Ov. &iezrog E, 303. D, 
Y. 


vp»riv, garrire, decantare, 
E. 219, D. 


; Vzaxgor R. 136. A, 


: Vaéo Twog &ryaraxieiv E. 283, E, 
Vzregetyoviüy E. 300, €. 


v2ó et 4x0 differunt E. 282. C. 

nó didaoxaÀov E. 216. B. 

vno ÀuoU , Qíyovc, Osoudr, sim, 
E. 4. D. 

vVaofols, 2$, H. 228. B. * 

VaoAn eus , 8$, H. 228. B. 

Vnooxelizny E. 2 213. B, 

Un1i0» áratoénsGÓ E, 218, B, 


o. 


qaivevel 00v 200ro E, 304. E. 
gépgetw, nunciare, E. 293. D. 
qduiaióg» Óguoc H, 228. B. 
gos Zevg E. 6. B. 





335 


qofriaGa negl vwoc et zsgl ws 
E. 215. B. et drdiéras E. 12, C. 

qogzixóv. E. 287. A. 

qQvrà «d, etiam animalia, 
Th, 121, B. 


X. 


x«&qu£v et yaoísv E. 303. E, 
xoonyía et xogefa E. 211. D. 
x0goU zoU taioucv E, 219. H. 
xo et axgein conf. E. 9. B, 
xen xai oc Th. 122. A. 
x00089«. et xeygrjoO«s E. 289, A. 
xonoS«. écvvo Th. 126, EK. 
xQuoQa. và Aoyo E. 281. B. et 
300. €. 
x9ro9at "wi zCQaOrlyuao i, e. 
eg napg&óslyuev, Ee 6, E. 
xegíov M, 86, E. 


V, 


vivdegOa! vwoc E, 286. D. 
vvzoocquis in dicendo ? E, 284,E. 
vvxoOg Aéytwy E, 284, E. 


Q. 
dde ó? oxozüusv E. 7, B. 
og €, genit, partic. M, SI, C, 
pro cosre num Platoni dicatur 
M; Tl. A. . 
og d et óc à vo. E. 293. D. 
Og tixOg et &)g 10 &eix0c E, 3, A. 
6g ovrog &xovo«, E. 3. A. 
QgcUtOQ Oi x«b voUro et sint 
om, ye, M, 52. A. 


EINDEX LATINUS. 


A 


Acclamationes audientium 
E. 216. B. 

Accusativuw: vj et vo; M. 
11. A. 

— €. infin, ubi idem est sub- 
iectum E. 290, A, 305. D. 





Accusativus «)ró post Zyov- 
1t; om. E. 274. A. 

— participii post dativum illa- 
tus E. 5. A. 

Acropolis rerum pretiosarum 
servatrix M. 89. B. 

Actio caedis liberis in pa- 
rentes daía E, 4, A. 


396 


Adiectivum: nominibus eius- 
dem stirpis additum Th. 125, A. 
-— neutrius gemeris sine v» E. 
286, D. 
Aüverbium c, eve: elliptice 
usurpatum H, 227. D, 
Aeschylus laud. E. 291, D. 
Aleuadae M. 0. B. 
Amasii delicatuli ac superbi 
M. 16. B. 
Amatoria ars Socratis Th. 
128. B. 
Amipsiae. Connus Prolegg. 
ad Kuthydem. p. 57. 
Amphilytus Th. 124. D. 
Anacoluíthon: dativo prae- 
dicati post genitivum nominis 
illato Mi 473. D. aliae eius 
formae E. 4. D, et 6, D. M. 
95, C. E. 281. D. 
Anacreon: consuefudo eius 
cum Hipparcho H. 228. €. 
— eius Callicrite Th. 125, D. 
Anadiplosis E. 284. E. 
Anagyrasii Th. 127. E. 
Anaxagorae de sphaera sen- 
tentia R. 132. A. 
Animorum migratio M. 
$81. A sqq. 
Antiphon Rhamnusius primus 


vendidit orationes iudiciales 


E. 304. C. 

Antisthenes dialect, E. 213. 
D. 

Anytus M. 90, A. 91. B, 
99. E. 


Aoristus: &yyéAoyv M. 51. C. 

— iognui« E. 296. A. 

— post imperf. in sententiis 
hypoth. M. 12. B. 

— particip. M. 72. C. 

Apollo Patricius E. 302, C. 

Apologia Socratis imitatione 
expressa Th: 127. E sq. 128. D. 

Appositio: nominis proprii in 
compar atione E. 15. B. 

— mominis proprii post adver- 
*bia loci E. 271. C. 

— nominis subst. post prono- 
men M. 87. D. E. 217. C. 
— nominis post zó zg&ygoe E. 

214. E. 
— mominis 3n clausula cum 
gravitate facta F. 289, D. 


INDEX LATINUS. 


Appositio: 


— in form. 
nzu0ic« ctr. E. 301. B, 

— universi enuntiati post zoUzo 
zténor29:4 M. 95. C. 


ferens M. 92. A 


231. D. 

Aristides Th. 130. B. 

Aristippus, WMenonis amicus, 
M, 10. B. 

Aristogiton H. 229. C. 

Aristophanis Nubes Prolegg. 
&d Euthyd. p. 49 sqq. 52 sqq. 

— de Socrate pust Nubes actas 
mufafmn iudicium — ibid, 
8Sqq. 56 sqq. 

Artes sordidae R. 135. B. - 

Articulus: apud fz«oto» E. 
307. B. et M. 98. B. 

— a&nífe pron. person. E. 273. B, 

— aníe vocabula materialiter 
posita etiam omissus M. 97. A. 

— apud oé6zog non wusurpatus 
M. 71. EK. 

— aníe Àoyog om. E. &. C. 

— ante adiectiva patronymica 
omissus M. 707 3. 

— an post jj alio nomine se- 
quente necessario repetendus 
sit H. 230. C. et E, 12. A. 

— primum positus , deinde ad 
sequentia nomina non repeti- 
tus E. 1. C. 

| — neutrius generis cum adver- 
bio 6p 9c al. 280. E. 

— cum ««izó» et Oegoy * iun- 
ctus; M. 15. A. 

— jin formulis «ó «vt ÓGt0» xti 
jd et vó «& guo» xal vÓ ju 
E. 15. E. — 

— in zv Th "eal, erii 
Ti qr 5j, Sim. R, 133. 

— in v9 Au P uh et 
sim, M. 91. KE. 

— in óg và &lxác, 6) 10 Oixai- 
ov et sim, E. 3. D. 

Atíhletae contemti R. 132. €. 

Attracíio: inversa, M. 96. B. 

— in ofor E. 2. B.— R. 135, E. 
E. 272. A. et 282. D. 

Auri et argenti valor. H. 
231, D. 





relàtivo aecom- | 
modata M, 94. EK. Li 
«rog TtE xt "c ! 


-— glossemafis speeiem prae wj 


Argenti et auri valor. H, 


S1. 


, 


9351 


INDEX LATINUS. 

"Axiochus, Alcibiadis fl. E. | Dativus: pro z«Q' ob, apud 
E. 215. À. OcyeoO«, M. 81, B. 

" — praedicati post donitium. 
1 B. nominis M. 13. D. 


|Baeis Th. 124, D. 
Bonorum KTNEFE: E. 219. A. 


1 et M. 81. E. 

E: c 

F * 

| Cnelis acíio E. A A. 
Cavillatio sophistica M. 80, D. 

EMILIA 128. E. 

-€hii coloni E. 271. C. 

^€linias Euth, 211. B. 


Collocatio pronominis i70 
apud $(rv R. 133. B. 





^ Coloris definitio M, xxu. 

Condicio: duplex: M. 12. B. 
et 74, B. 

^— ubi sine & enuntietur E. 


300. A. et M, 33. D 
C€rasis in oos M. 17. B. 
Confusio constructionis M. 
1... 96. A. 

Coniunctivus: deliberativus 
tertiae. personae M. 92. E. 
— post verba timendi praece- 
. dente praeterito E. 288. A. 

|— in obz 57g 0 vv xQroouac E. 

281. €. 
^ Connus Byolegg. ad Euthyd. 

p. 58 sqq. et E. 272. C. 
 Constructio: recta. et obli- 
qua repente permutata EK. 5. B. 
. — qua & relativo transitur ad 

demonsirat. M. 90. E. 
€rito zonu«tirgs fuit, E. 291. 

E. conf. Prolezgz. ad Kuthyd. 

p. 45 8qq.-et p. 62 sqq. 
| — eius filii E. 306. D. 
-Critobulus K. 306, €, 271. B. 
Ctesippus E, 213. D, 


D. 


i 


^Daedali ars E. 15, B. 


- — statuae M. 97. D. et E. 
EI A. 

Daemonium  Socraíis Th. 
129. K. 


1 Dativus: post nomina verba- 
lia E. H3. D. et 15, A. 








Delphici templi inscriptiones 
H. 228. D. 

Democritus: num in Erastis 
notetur R. 132. €. 

— aérvra dog appellatus R. 132. 
C. et 136. A. 

Deorum rixae E. 6. B. 

Diaetetae R, 138. E. 

Dialectice disputare quid 
sit M. 15. D. 

— origines dialecticae Proleég, 
ad. Eathyd. p. $8 sq. 

— eius propositum E. 290, C. 

Dictare E. 216. C. 

Dionysius granmatistes R. 
132. H. 

Dionysodorus Prol. ad. Ei- 
ihyd. p. 10 $qq. ] 

Discere est Tecorüask M. 
81. D. 

Dioscuri E. 293. A. 

Disputatio de rebus ignotis 
cur possit institui M. 8l. 
B sqq. 

Dualis personae secundae im 
1j» terminatus E. 213. D. 


E. 


Ellipsis: verbi post s/z:o E. 
296. B, 

— verbi Zye& -post ógavrog 
xai vxoUro M. 72. A. ! 

— verbi ziv«s post Poi» et 
sim. E. 289. B. 

— verbi 20:í» post ónoiov M.^11.B. 

— verbi post uj. y«o E. 298. C. 

— post alid, ubi ex praeced. 
persynesin assumendum «yity- 
x5 ig1iy et sim. E. 286. E, 

— voc. vij EK. 219, B. : 

— accus, «vto post iyovvs; E. 
2/14. H. 

Empedocles M. 16. €. 

Encliticae: pronominum e- 
tiam in oppositione frequen- 
tatae E. 299, C. 

Epicharmi sententia de bonis 
M. 87. 

Eratosthenes nre et né»- 
q«ÓÀog vocatus R, 136. A. 


338 


Eristiei Prolegg, ad Euthyd. 
p. 4 sqq. 
Euathlus Th. 129. A, 
Eupolis Socrati inimicus, Pro- 
"egg. ad Euthyd. p. 6l. 
Euripidis versus: oogo? vv- 
Qurrot 4. t. 2. Th. 125. B. 
Euthydemus Prol. p. 10 sqq. 
Exercitationes corporis 
modice instituendae R, 134. A. 
Exordium interdum a Pla- 
tone omissum M. 70, A. 


F. 


Fabulae de rixis ef conten- 
tionibus deorum Platoni im- 
probatae E. 6. B. 

Falsum nihil Prol. ad Eu- 
thyd. p. 28. 

Fortis viri est iniuriam ul- 
eisci et inimicis male facere 
M. 11, E. 

Futurum: Atticum verborum 
in eo. KE. 9, C. 

— et noristus in formula 
oíx Py 0 tv xygnoogau E, 
281. €. 


G. 


Genitivus: pretit M, 91, B. 

— ex cvo)r:o suspensus E. ll. 
D. et KE, 304. A. 

— nominis a&b adiectivo eius- 
dem generis pendens E, 290. B. 

— absolutus c, accusativo ab- 
soluto iunctus E, 4. D, 

Geometrica demonstratio M, 
82. B. 

Glossema E. 213, E. 

Gorgias: Empedoclis discipu- 
lus M, 16. €. ' 

-— :e non professus esf magi- 
strum virtutis M. 71. E. 

— in Thessalia versatus M. 10. 
B. C. 95. C. 

— ob inconstantiam ridetur M, 
95 €. 

Gorgones E. 299, C. 


H. 
Harmodius etAristogiton 
H. 229. C. 


INDEX LATINUS. 








Hellebori usus E. 299. B, 
Hermarum inscriptiones" H,- 
229. A. i | 
Hiatus in faó dw et sim. E, 
10, C. j 
Hipparchi merita H. 228. 
A sqq. , : 
Homerus laud, M. 100. A. 
— eius carminum fata H, 228, B, 
Hypotheticae disputatio- 
nis ratio M. 86. E, 
Hypotheticasententia si- 
ne & M. 73, D. et E, 300. A, 


I 


Ideae Platonis in Euthydemo 
Prolegg. p. 41. 

Imperativus: ei1ov M, 11.D. 

— in concedendo K, 9. C, 

Imperfectum: &dr(es, qqleuv 
al, E. 292, KE, et 216. D. 

— ubi ad praegressa respicitur 
E. 289, €. et M. 88, D. 

Indicativus: futuri in in- 
terrog. M. 92. A. 

-— in orat. obliqua E. 287. EK. 

— fut. post oix iyw Ó «ví K. 
281. €, 

Infinitivus: sine articulo in 
epexegesi positus E. 5. E. 
ibid. 11, A. et K&. 286. E. 

— sine vo) post nomina subst. 
usurpatus E, 305. C. 

-— post zQiypera 7tQocrüvctuw 
per epexegesin positus M. 
176. A. 

— post àpzóÓtov , xólvue tivat, 
al. E. 303. C. 

— ex parenthesi suspensus E; 
280. D. 

— post 5 praecedente verbo in 
1tov M. 96. D. 

— aorist. et fut. 
putandi E. 288. €. 

Inscriptiones Hermarum 
H. 229. A. 

Iolaus E. 291. D. 

interrogatio: repetita M, 
11. B. 

— in hypothefica sententia M, 
87. B. 

Isocrates E. 305, C. 

Iupiter: &ev9éguog Th, 121. A. 


post verba 





7 


Iupiter: 7«rovog E. 302. C. 


(— pessimnüm dat virtutis ex- 


emplum K. 5$. E. 


L. 


Larissa M. 50. B. 

Lex Attica, qua litigantes 
verba facere cogebautur, E. 
304. €. 

Lyceum K. 2. A. 


Lysias K. 211. C. et 305, C. 


Lysimachus M. 94, A. 


M. 


Marsyas FE. 285. C. 
Medea E. 285, €. 
Memini quum M. 79, D. 
Meuelaus E, 288. €, 
Meno M. 70. H. 

Minervae peplus E, 6, C. 
Mnuemosyne et Musae EK. 
215. D. 
Modorum 
extr. 
Mysteria KE. 211. E. et M, 

16. K. 


eualage E. 16. 


N. 


Naxus E. 4. C. 

Negatio repetita Th, 124. A, 

Nemo sponte mala expe- 
tit M. 11. €. D. EK. 

Neutrum «eézó àd fem. rela- 
fum E. 274. K. al, 

Nomen: gentile pro possessi- 
vo E. 285. EK. 

— pro;rium post adverbia Io- 
cis illatum E, 211. €. 

— verbsle c. dativo iunctum 
EE.-13.. D. at .15. A. 

Nominativus absol, E. 301. E. 


o. 


Oenipodes R. 132, 4. 

Oratio abrupta E. 13. A. 

Opinio viris civilibus, vatibus, 
poetis, tributa M. 99, C. 


INDEX LATINUS. 


339 


Optativus: forma in suu» E. 
17. C. L 

— in oc et ou EK. 280. R. 

— ia formula x«i sv ye M. 
92.,;/AÀ. 

— sine «rv opinationem indicat 
E. 299. A. 

— sine «v» in interrogatione F., 
286. B. M. 91. C. 

— yost Ogru. d. q. si tg M. 
96, B. 

— post indicativum E. 16. extr, 

— cum indicativo copulatus M. 
54. B. 

— pro infinitivo R. 135. B. 

Orphici M. 81. A. 


P. 


Parecbesis in óg« xa? yoQc 
A. 225. C. 

Participium: continet notio- 
nem primariam E. 289. C, 
— post verbum finit, E. 302. A. 
— ubiexpectabas infinitivum E. 

282. E. 

— post cotovírov explicationis 
gratia subiunctum M, 83. A. 

— futuri post ?z2 voUv' abió 
n&otousv EK. 214, E. 

— post & ó? p sic positum, 
ut verbum finitum ex ante- 
gressis sit assumendum M. 
85. E. 

— (v praedicato accommodaftam 
M. 179. E. 

— aoristi M. 72. C, 

— multipliciter positum E. 4. D, 

Patroclus, frater Socratis, 
E: 29T. B. 

Periclis filii M. 94. A. 

Personae fertiae et primae 
vicissitudo E. 5. A. 

— (iertiae usus quidem M 97, 4. 

Philosophi guersoQoA:0yct R, 
132. C. 

Pindarus laud. M. 76, D. 81. 
A. B, et 304. B. 

Pleonasmus eg ÓóS«v xcra- 
grmocu. Ocve Ooxeiv EK. 305, D 

-Pluralis: communicandi 
6. B. 

—.relativi post r3men singu- 


E. 





lar. M. 81, B. 


340 


Plusquamperfecítum. Atti- 


cum gónoO«, 70n, al. M. 80. : 


D..et. 2925 211 SR. 211, C, 
Pollux em. R. 138. KE. 
Polycratis opes M. 90. A. 
Porticus regia E. 2. A. 
Praedicgta non posse pluri- 
bus rebus attribui, Prol. ad 

Euthyd, p. 36 sqq. 
Praedicatum:'e subiecti no- 

fione petendum M, 89. A. 
Praepositio: in comparatione 

iterata E. 2. €, frequentius 

non iterata Ibid, 
— in enumeratione mon repe- 

tita M. 74. D. 

Praesens in interr. o?z &a0- 
xpírev ; et sim, E. 287. C. 
Prodicus M. 15. E, 96. D. 

et E. 211. EK. 


Pronomen personale in ap- . 


positione om, E, 295. 4. 
Protagoras: in Sicilia ver- 
satus E. p. 12. prolegg. 
— ntgi n&Àjg scripsit, E, p, 


12. "prol. 

— eius ars regia ibid. p, 13 
et 31 sqq. 

— sensibus fidem eripuit EK. 
286, €. 

— dialectices magister E. p. 


8. prolegg. 

— nemiuem falsa dicere posse 
statuit E. 284. A. 

-— in argutiis grammaticis ver- 
safus E. p. 40. prolegg. 

— eius divitiae M. 91. D. 

— ad multam senectutem per- 
venit M. 9I, E. 

— quando mortuus sit 
63 sqq. prolegz. 

Proteus E. 15, D. et E. 288. B. 

Proverbia: Koóvoc &ü K. 281. 
B. — o0ór:g yoaóq E. 294. 
€. A(vov À(»p ovv&àniav 
EK. 298. C. óczt0U« v0 
diOópievoy E. 285. A. — iv 
Kai ó x(yÓvrog E. 285, B, — 
xoAogorc muuérau EK. 301. 
EK. — x&v nwig yvoíj E. 301. 
B. — 4c Kógw9oc E, 292. 
E. — xevapalóvea nínit&v E, 
288. A, — x0 onawov aí- 
pu», quod rarum carum, 


E. p. 


— 


/ 


Socrates: 





INDEX. LATINUS. 


KE. 304. B, — nto majdiol 
xogvdovg Otxev 1, 291, B. — 
TÓ rQírov nacione E. 211, C. 
— xui à nareytc E. 393, 
D. — coi eis xtqaliy EK. 283. 
E. — «0g vo 0v0* "Hoa- 
xÀng EK. 297. C. — &q* "Eatíag 
&oyto9«w E, 2. D. — | 09 qu 
xe«unb n&geivau E, 14. D. — 
ovuBovA] | étgov zone Th. 
122, B. 7zt02À& movi» PS 
ivog M. 171. As TE 


» 'R. 


Relativum: postpositum, E. | 
288, B. 1 | 

— pron. ó ij. q, eb v4 €. optat. 
M..89, D. et 92. C. ET 

— dicaturne | pro interrogativo: 
E. 14. E. et M. 80. C. 

— 0g num ijdem sit quod "s 
M, 92. €. 


S. v3 


Saltatio duplex E. 216, D.| 
Scientiae varietas sophistis, 


probata R. 126. A. 
Scythae e craniis bibentes E. 
299. E. 
Seri studiorum 
prolegg. 
Servi sacrorum douestiogri| 
participes E. 4. B. | 
Servorum multitudo M, 82, A. | 
Sibyllae Th. 124. D. 
Siue ET sententia de bonis| 
. 1. E. ^d 
M SAU verbi post plura- 
lem E. 278. H. et 302. C. 


E. p. 38. | 


— ubi plures compellantur E,| 


283. A. | 


— «ovro post &Aqór M. 97. B.|. 


artem amautoriam, 
professus Th. 





l 


128, B. et M.| . 





putat E. p. 30 sqq. prolegg. | 
— ab Aristophane in Nubibus 
pessime habitus E. p. 94 8qq- 


prolegg. 









erafes: discipulos in pa- 

rentes impios reddere iudiea- 
us KE. p. 38. prolegz. 

— alios in dubitationem conii- 
"cere solitus M, 80. 

— mon peregre profectus M. 
80. 

Solonis versus R, 133. C; 

|Stasinus KE, 12. B. 

Statuae Delphicaé E, 299, C. 

Stiriacá via H. 229, A. 

Strattis E. 298. C. 

Subiecti mutatio E; 215. B. 


Erwews: ad xoj intellig, 
oie M. 94. D. — ek àopv 
intell. &aafg K. 299, €. — 


^o ex verbo in Tcov intéli, 4:iv 
^M. 96, —  audatior E, 287. 
B. et 306. B. 


n A» 

Tantali divitiae E. 11. F. 
Theognis M. 95. C. D. 
Thessalourum  virtntes M, 
T9. B. 
ThrasyllusPlatonic. n. 132. C. 


Thrasymaehus Chalcedo. KE. 
305. €, 





Plat. Opp. Vol, VI, Sect. ff, 


INDIZX. LATINUS. 





311 


Thueydides Milesiae fil, T, 
T. 130. A. Periclis tetris 
rius M. 94, €, 

Thuriorum res EK, 271. E. 
et prolegg. p. 12. 63 sqq. 

Timarehus Th.. 129. A. 

Torpedo M. 89. A, 


V. 


Varronis Senis Dootór E. p. 
60, prolegg. 

Verba: in «2r» E, 15. D. 

— venaforia ad disputationem 
translata E. 295. D. 

-—— jn eadem ermnuntiati parte 
nlia petsona repetenda M. 
18. B. 

— praedicato accommodata M. 
91. f. 

Veritatis cognitio unde re- 
petenda M, 81. D. S6. B. 
Vindicta divina in eos, qui 
€um. scelestis versantur E. 

4. R. 

Virtus civilis M. 71, FE. 

Virtutis qcatuot formae 
E. 219. B. 


Addaüenld a. 















Ad Men. p. 76. A. zgdyper« n90gtUTTEUG inoxel 
se00 av contendas. Ílla Xenoph. Anübas, Hl. 2, 27. avia p 
(ei Oxqral) Üylov uiv mug fgovouy &ytav, ayiseeioda óà ov06 

Ibid, p. 71. A, istud «080)10» verbo déu additum minos eti 
offendet, ubi illud memineris etiam alibi pro adverbio usurpar 
eujus generis exempla collegit Schaefer. ad Demosth. Appati 
T. V. p. 331. 

Denique iuvat aliquid addere de annot, ad Euthydem. p. 29 
E. Extitit enim nuper Naegelsbachius, qui in Excursu 
Iliad. primo demonstrare conatus est, gà» proprie quidem. nih 
desiderare contrarii, sed tam in confirmandi quam in a 
versandi sententia ab Homero non secus ac pn usurpari, idq 
ne & pedestri quidem oratione esse alienum, ltaque «AA& pi 
in talibus locis, quales sunt quos ad Kuthydemi locum conges 
mus, respondere ait nostro aber doch, quod in asseverand 
usurpatur, At enim vero primum quidem piv istud, quod ; 
"TD est ortum eiusque vim ac potestatem quamvis attenvatam 
vavif, apud prosae orationis scriptores non reperitur, nisi in Q; 
busdam verborum compositionibus, veluti in gévron ji Ó5, alii 
deinde &AA« LUE 8i verum quaerimus, non confirmandi, sed a 
versandi habet vim ac potestatem, ut sit at tamen, aber deu 
noch, Quam interpretationem locis illis adhibere haudquaqu 
licet. ltaque nihil relinquitur nisi boc, ut Atticorum sermones 
ub Homerica loquendi consuetudine diligenter secernamus ac 8 
monmnentis ponderemus, 1 























AgETMAS/ 83858 Aes eh 8 A] Rak) i IJUUD 


PA Plato 

A42"79 cOpera omniaj 
A2 

1327 

v.6 

Sect.1-2 


PLEASE DO NOT REMOVE 
CARDS OR SLIPS FROM THIS POCKET 





UNIVERSITY OF TORONTO LIBRARY 























d p ——— € - - ATTI 
E - - D 
" a. 4 * a ! 
"S 9 " — LA — a - - LM eod 4m ns Prts 
tam am. z " rp ] --n T ex — PE E are 7 et x Mem. o rit ete 
E: ripa ) UE ge c x , DEN , , LS --— T ^ TIR e—
Internet Archive Audio

Featured

Top

Images

Featured

Top

Software

Featured

Top

Texts

Featured

Top

Video

Featured

Top

Mobile Apps

Browser Extensions

Archive-It Subscription

Save Page Now

Full text of "[Opera omnia] Recensuit et commentariis instruxit Godofredus Stallbaum"

See other formats
